Muziekstudio Beel laag
Marijs Boulogne
Who wants to be holy? do 27, vr 28, za 29 sep 2012
Muziektheater 2012-2013 Wouter Van Looy . Muziektheater Transparant Dido and Aeneas za 18, zo 19 aug 2012 Neil Wallace . Asko | Schönberg Das Lied von der Erde za 8 sep 2012 Marijs Boulogne Who wants to be holy? do 27, vr 28, za 29 sep 2012 Josse De Pauw . Muziektheater Transparant Ruhe wo 31 okt, do 1 nov 2012 Dirk Roofthooft & Diederick De Cock De Waterafsluiter wo 13, do 14, vr 15, za 16 mrt 2013 Josse De Pauw . Muziektheater Transparant Escorial di 14, do 16, vr 17 mei 2013 Claron McFadden . Muziektheater Transparant Lilith di 21, wo 22, do 23 mei 2013 Serge Verstockt . Champ d’Action Hold your Horses wo 22, do 23 mei 2013 Raven Ruëll . Lod Muziektheater Gent De eenzaamheid van de egel wo 15, do 16, vr 17 mei 2013 (Vlaamse Opera Gent) Jan Fabre . Vlaamse Opera The tragedy of a friendship, a hommage to Richard Wagner wo 15, vr 17 mei 2013 (Vlaamse Opera Antwerpen) do 23, vr 24 mei 2013 (Vlaamse Opera Gent) inleiding Pauline Driesen in gesprek met Marijs Boulogne en Joris Vercammen / vr 28 september 19.15 uur / blauwe foyer begin 20.00 uur einde omstreeks 21.10 uur er is geen pauze teksten programmaboekje Pauline Driesen
Who wants to be holy? regie, concept Marijs Boulogne dramaturgie, gitaar Joris Vercammen gitaar Olaf Rupp harp Clare Cooper piano Masahiko Ueji analoog klanksysteem Seiji Morimoto spel Laura Verlinden, Tómas Lemarquis poppenspelers Izabela Mos, Mircea Mos coproductie deSingel, Buelens Paulina vzw, BIT/teatergarasjen & WRAP (Bergen, N) met steun van Bekaert Textiles Group met dank aan Rits, Fabuleus, Het Woontheater, Riet Van Dessel & Alvinnenberg, Leo Preston, Veronika Thorsted, Eva Weerts, Bembo Davies, fABULEUS
gelieve uw GSM uit te schakelen
De inleidingen kan u achteraf beluisteren via www.desingel.be Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze.
reageer & win
Op www.desingel.be kan u uw visie, opinie, commentaar, appreciatie, … betreffende het programma van deSingel met andere toeschouwers delen. Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. Neemt u deel aan dit forum, dan maakt u meteen kans om tickets te winnen. Bij elk concert worden cd’s te koop aangeboden door ’t KLAverVIER, Kasteeldreef 6, Schilde, 03 384 29 70 > www.tklavervier.be Grand café deSingel open alle dagen 9 > 24 uur informatie en reserveren +32 (0)3 237 71 00 www.grandcafedesingel.be drankjes / hapjes / snacks / uitgebreid tafelen met de bijzondere steun van
in het kader van
Ziend luisteren Who wants to be holy? Ursula had er geenszins om gevraagd... Zij was de dochter van een christenkoning, die in de vierde eeuw Bretagne regeerde. Haar faam als een buitengewoon mooie en kuise vrouw reikte tot ver buiten de eigen landsgrenzen, zodat de zoon van de Engelse koning naar haar hand dong. Maar Ursula weigerde een heiden te huwen en haar maagdelijkheid te verliezen. Daarom ondernam ze een pelgrimstocht naar Rome, in het gezelschap van elfduizend andere maagden. Maar op de terugtocht viel het vrouwenleger nabij Keulen in handen van de Hunnen. Zo stierf zij, tezamen met haar elfduizend maagden, de martelaarsdood. Nogmaals: who wants to be holy? Te midden van het strijdgeweld waarin ze zelf gespaard bleef zag Ursula haar elfduizend trouwe metgezellinnen het leven laten. De grote gehaakte sculptuur die Marijs Boulogne samen met Laura Verlinden creëerde ligt in elkaar gezakt op het podium. Honderden meters stof werden hiervoor verknipt. Op hun knieën ondernamen beide vrouwen hun eigen pelgrimstocht, gewapend met een schaar en verbeten tot aan het einde. Het resultaat lijkt wel een immens roze bloemorgaan, waarin elke steek het beeld van een maagd vormt. Allen tezamen vormen zij één krachtige Ursula. Maar het indrukwekkende haakwerk is ineengestuikt onder het brute geweld van de Hunnen. Toch vertoont het geen enkel scheurtje, geen enkele steek is gelost. Innerlijk blijft Ursula overeind, maar dat vergt moed. Ursula’s pijn kan met woorden noch beschreven, noch geheeld worden. Toch vormt haar trauma net de kern van Boulognes nieuwe voorstelling. Want wat dit theaterstuk meer heeft dan woorden is muziek. In ‘Who wants to be holy?’ helpen de muzikanten de achtergebleven Ursula en haar metgezel de duif, gespeeld door Tómas Lemarquis, haar pijn te doorstaan en haar trauma te verwerken. Alles ligt in hun handen. Waar ze in het theater doorgaans moeten toekijken vanop de zijlijn, vormen de muzikanten in deze voorstelling de stuwende kracht achter heel het drama. De vijf muzikanten zijn afkomstig uit alle hoeken van de wereld maar vonden elkaar terug in Berlijn, reeds decennia lang het mekka van de nieuwe muziek. Na de val van de muur ontpopte zich daar een uiterst levendige improvisatiescène die zichzelf ‘Echtzeitmusik’ doopte. De continue instroom van jonge muzikanten die zich voor kortere of langere periodes in de stad vestigen maakt dat deze scène zich voortdurend vernieuwt. ‘Echtzeitmusik’ is dan ook zeer verscheiden en valt moeilijk onder één noemer te vatten. Wat in de loop der jaren evenwel steeds onveranderd is gebleven is de improvisatie. ‘Echtzeitmusik’ maakt geen onderscheid tussen de componist en de muzikant, hij is één en dezelfde persoon. Niets wordt op voorhand vastgelegd noch uitgeschreven, alles gebeurt in het
hier en het nu: ‘Now Now Music’, een term van Keith Rowe, opgepikt door Clare Cooper, één van de muzikanten, die de kern blootgeeft. Al kunnen Karlheinz Stockhausen en John Cage weliswaar aangehaald worden als belangrijke voorlopers en in die zin ook duidelijke invloedsferen voor deze nieuw geïmproviseerde muziek, toch ontwikkelt de ‘Echtzeitmusik’ scène zich in eerste instantie verder vanuit de uitvoeringspraktijk zelf, eerder dan vanuit een bepaalde traditie. Het zijn de muzikanten zelf die nieuwe thema’s en technieken aanbrengen, en het is uiterst moeilijk om daarin een rode draad te ontdekken. Want elke parameter wordt radicaal praktisch bepaald, hij is verbonden met het moment zelf, met het spelen. Dat spelen vertrekt dan ook in de eerste plaats vanuit een intens luisteren: naar zijn omgeving, naar elkaar en naar zichzelf. Het is een luisteren dat verder reikt dan de aandachtige focus op één enkel klankgebeuren, maar aanvoelt als een diep bewustzijn van een ontzettend uitgestrekte en rijke klankwereld om zich heen. Het is een luisteren dat tot de kern gaat, tot op het bot van het nu. ‘The Deep listening space’, zoals componiste Pauline Oliveros het noemt, opent onontgonnen klankwerelden, maakt plaats voor het tot nog toe onbekende en het tot nog toe onbestaande en laat dat wat reeds bestaat in een nieuw daglicht verschijnen. Kortom, het is een ‘out of the box’ denken in muziek, een uniek pleidooi voor openheid, dat we hopelijk ook na de voorstelling in ons hart zullen meedragen. Op die manier intens luisterend naar zichzelf en zijn omgeving veruitwendigt de muzikant zich ten slotte, en bouwt hij aan een eigen klinkend universum. Door de intensiteit van de muziek wordt het publiek als vanzelf in deze klankwereld opgenomen, waaraan hij bovendien zelf mee vorm kan geven door een eigen actieve luisterhouding. Meer nog, door de muzikale intensiteit wordt het publiek niet alleen verplicht uiterst aandachtig te luisteren, maar ze scherpt ook zijn visuele opnemingsvermogen. Waar Marijs Boulogne op hoopt is dat de prikkelingen die van de muziek uitgaan tevens een visuele verslaving bij het publiek op gang brengen, en dat omgekeerd, de sterke beeldentaal van haar theater de oren zal spitsen. Muziek en theater verrijken en versterken elkaar wederzijds. En iedereen - muzikanten, acteurs en publiek - wordt op deze manier gedwongen aanwezig te zijn, bewust te zijn, kortom, er te zijn. Want het is alleen door in het moment te zijn dat men de grootste pijn kan dragen, dat weet ook Ursula.
Who wants to be holy? © Hadewych Cocquy
Who wants to be holy? © Hadewych Cocquy
Who wants to be holy? © Hadewych Cocquy
Who wants to be holy? © Hadewych Cocquy
Who wants to be holy? © Hadewych Cocquy
Marijs Boulogne Marijs Boulogne (°1978) studeerde theaterregie aan het RITS te Brussel en volgde een extra meesterjaar in de opleiding vrij atelier, nieuwe media, installaties en interdisciplinair werk. Tijdens haar opleiding schreef en regisseerde ze de stukken ‘Voulez-vous poeper avec môa’, ‘Herzschmerz’. Haar afstudeerproject ‘Endless Medication’ dat ze samen met Manah Depauw realiseerde, werd in 2003 getoond op het Kunstenfestivaldesarts en datzelfde jaar ook geselecteerd voor Het Theaterfestival. Haar tweede eindwerk was de installatie ‘Fuck me dead’, rond zelfopoffering en extase (met borduurwerk, performance, video ism. Julia Clever en dia’s ism. Ludo Engels). Deze voorstelling stond in Nieuwpoorttheater, op Time Festival 2003 en in het Stuk. Voor het festival ‘Porn ar(t)ound the World’ (2002, kc nOna, maakte ze de video ‘Orgasmic faces’ en de cd ‘100 copulating snails’ ism. Jim Denley. Daarna creëerde ze met Manah Depauw en Bart Capelle (als trio Buelens Paulina) de locatievoorstelling ‘Hotel Zero control’ voor Theater aan Zee 2003. Voor BRONKS creëerde ze met vijf kinderen en Bart Capelle de voorstelling ‘Picknick!’, een filosofisch-kannibalistisch stuk, geïnspireerd op ‘Pique-nique sur le champ de bataille’, het anti-oorlogsstuk van Fernando Arrabal uit 1954. Met Buelens Paulina volgde ‘Good Habits' voor het Kunstenfestivaldesarts 2004. Laura Verlinden De Vlaamse actrice Laura Verlinden studeerde in 2007 af aan het Lemmensinstituut. Ze raakte bekend bij het grote publiek door haar rol in de televisiereeks ‘De smaak van De Keyser’. Verder speelde ze rollen in de films ‘Loft’ van Erik Van Looy, ‘Ben X’ van Nic Balthazar en ‘De laatste zomer’ van Joost Wijnant. In het theater was ze onder meer te zien in ‘Locked in’ van Paul Pourveur en ‘Mel Bonis’ van Liesbet Vereertbruggen. Tómas Lemarquis Tómas Lemarquis (°1977) is een uitzonderlijke IJslandse acteur en werd opgemerkt in de IJslandse film ‘Noi Albinoi’ (2003). Deze film was in heel de wereld te zien, won twintig prijzen en kreeg twaalf nominaties. Tómas zelf werd eveneens gelauwerd als beste acteur. Hij woont nu sinds enkele jaren in Berlijn. Eerder studeerde hij aan de Cours Florent in Parijs, waar hij een klasgenoot was van Audrey Tautou, en aan de Reykjavik School of Fine Arts in IJsland. Izabela en Mircea Mos De Roemeense poppenspelers Izabela en Mircea Mos werken reeds tien jaar aan het Nationaal Poppentheater van Arad en studeerden beiden af aan de Poppenuniversiteit van Tirgu Mures onder begeleiding van meester Gavril Siriteanu. Ze zijn gespecialiseerd in zowel marionetten als bunraku.
Joris Vercammen Joris Vercammen (°1984) is muzikant en schrijver. Hij verblijft in Berlijn. Hij speelt er akoestische gitaar in de geïmproviseerde muziekscene. Met de Italiaanse videokunstenares Tuia Cherici en de Zuid-Koreaanse traditionele slagwerkster Jeongeun Maeng brengt hij de performance ‘Musik in den Augen’ waarbij de projectie van Tuia Cherici centraal staat. Samen met de projecties van Tuia Cherici speelde hij ook solosessies. Met de Japanse pianist Masahiko Ueji maakte hij ‘Mit innigster Empfindung’, een werk waarin natuurlijke weerklank en opstapelende boventonen centraal staan. Samen met Masahiko Ueji en Miriam Siebenstädt (sax) werkt hij aan het project van Jeongeun Maeng, waarbij een West-Koreaans traditioneel sjamanistisch lied geïnterpreteerd wordt. Daarnaast bracht hij samen met de gitarist Mikaele Pellegrino muziek bij twee animatiefilms van de grootmeester Raimund Krumme. Hij speelde performances met oa Els Vandeweyer (vibrafoon), de Spaanse altvioliste Andrea Sanzvela en de Spaanse pianist Ruben Gordon. Samen met de dichter J. Falloise werkt hij aan de compositie ‘Fragmente – Stille’. Samen met Peter HolvoetHanssen schreef hij twee gedichten. Hij publiceerde meerdere gedichten en teksten in literaire tijdschriften als DW&B en Yang. Olaf Rupp De Berlijnse gitarist Olaf Rupp (°1963) is autodidact en noemt zichzelf een pointillist. Hij is een vertegenwoordiger van de levendige Berlijnse muziekscene van de jaren ’90, met het ondertussen ter ziele gegane en opnieuw opgerichte en legendarisch FMP label. In de geïmproviseerde muziekwereld is hij een vaste waarde, waarbij hij de laatste jaren meer teruggrijpt naar de akoestische gitaar. Downtown Music Gallery schreef over hem: “One of the most intense and focused solo electric guitar recitals that we’ve ever heard’. Hij speelde onder meer samen met John Zorn, Lol Coxhill, Tony Buck, Joe Williamson, Sainkho Namtchylak, Paul Lovens, Butch Morris en Michael Wertmüller. Hij speelt ook in de free noise band Koro. Tussen 1994 en nu maakte hij ongeveer 25 albums. Clare Cooper De Australische harpiste Clare Cooper is momenteel actief in Berlijn en bespeelt zowel de klassieke harp als de traditionele Chinese Guzheng. De voorbije acht jaar toerde zijn in alle continenten als solo performer en in heel diverse samenwerkingsprojecten. Zo gaf ze recital in het Musée d’Art Moderne et Contemporain Strasbourg, AMAT Festival Valencia, BLAEST Tronheim, Square Gallery Londen en Offsite Gallery Tokyo. Zij is lid van Kapital Band 1, John Butcher Octet en het Trondheim Jazz Orkester. In Australië speelde ze bij het minimal ensemble The Splinter Orchestra, Scott Horscroft Ensemble, en werkte ze samen met singer-songwriter Darren Hanlon, hip hop producer Unkle Ho en pop/rock bands als Sun,
Prop, Gelbison en Inga Liljestrom. Sinds 2007 is zij artistiek directeur van het NOW now festival, het Australische festival voor ‘spontane muziek’. Masahiko Ueji De Japanse pianist en improvisator Masahiko Ueji bespeelt naast de klassieke vleugel ook synthesizer en electronics. Hij was in Tokyo tussen 2000 en 2010 actief als keyboardspeler in rock- en jazzgroepen. Bovendien werkt hij er geregeld samen met dansers. Sinds 2010 leeft en werkt hij in Berlijn. Seiji Morimoto De Japanse slownoise artiest Seiji Morimoto (°1971) studeerde eerst aan het Kunitachi College of Music en begon zijn carrière in Japan als vertolker van de elektronische stukken van John Cage. Hij woont en werkt sinds 2003 in Berlijn. De muziek die Morimoto maakt via zijn analoog klanksysteem is tikkend en fluisterend. Hij werkt concreet en zeer uitgepuurd. Zijn werk zowel te zien en horen als installaties op solo- en groepstentoonstellingen als op concerten. Zo was hij onder meer te gast op festivals als Transmediale in Berlijn (2005-2008), Experimentelle Musik Festival in München (2004, 2006, 2007, 2009).
Binnenkort in deSingel nieuw vlaams & internationaal
Blindman [sax] + [drums] Whiplash wereldcreaties van R Nova, F Neyrinck, M Nas, W Henderickx, E Sleichim
© Evy Ottermans
do 4 okt 2012 20 uur / podium rode zaal € 18 basis € 14 -25/65+ € 8 -19 jaar inleiding Maarten Beirens 19.15 uur / blauwe foyer coproductie deSingel internationale kunstcampus, Bozar Music, Concertgebouw Brugge
architectuur theater dans muziek
WWW.desingel.Be
t +32 (0)3 248 28 28 DesguinLei 25 / b-2018 antWerpen
WorD Fan Van DesingeL op FaCeBook
desingel is een kunstinstelling van de Vlaamse gemeenschap en geniet de steun van hoofdsponsor
mediasponsors
