MUSEUM VOOR KINDEREN

PEKING - JUNI 2013

KRONINGSFEESTEN

AARDBEVINGSTOERISME SLAPEN BIJ DE MUUR

DOKTER PIETER: VOGELGRIEP

MUSEUM VOOR KINDEREN

Agenda & activiteiten

Colofon

Elke maand houdt De Nederlandse Vereniging een aantal activiteiten. Kom een keer kijken en doe mee!

De Leeuw is het blad van, voor en door leden van de Nederlandse Vereniging te Peking. De Leeuw wordt gevuld met artikelen die in de meest brede zin interessant zijn voor Nederlanders in Peking. Bijdragen zijn van harte welkom. De redactie houdt zich het recht voor om bijdragen naar eigen inzicht en zonder opgave van reden te redigeren, in te korten, door te schuiven naar een volgend nummer of in zijn geheel niet te plaatsen.

De Nederlandse borrel De Nederlandse Vereniging houdt elke eerste vrijdag van de maand een borrel in Nearby The Tree. Vanaf 19.00 uur is het elke maand gezellig druk. Kom na je werk of wanneer de kinderen in bed liggen even bijkletsen. De Nederlandse lunch Elke derde donderdag van de maand is er de Nederlandse lunch. Elke maand wordt gezocht naar een nieuwe, verrassende locatie ergens in Peking. De Nederlandse lunch is een goede gelegenheid om elkaar te leren kennen en om nieuwe restaurants te ontdekken. Kijk op de website www.nvpeking.com voor de eerstvolgende lunch. De Nederlandse boekenclub Iedere maand bespreekt De Nederlandse boekenclub een boek. De boekenclub kan nog nieuwe leden gebruiken. Opgeven kan bij Kim van Rijssen: [email protected] Klaverjassen Elke dinsdagavond kunt u klaverjassen in Nearby The Tree. Loop binnen om een kaartje te leggen met andere Nederlanders. Website De laatste informatie vindt u op onze website. Kijk regelmatig op www.nvpeking.com! Hier kunt u zich ook aanmelden voor de nieuwsbrief van de Nederlandse Vereniging. Agenda van acitivteiten 8 juni:cabaret Leon van der Zanden 9 juni: voetbalclinic voor 8-16 jarigen 11 juni: Voetbal in Workersstadium: China - Nederland Check de website www.nvpeking.com voor de laatste informatie en aankondiging van andere activiteiten.

Lidmaatschap van de NVP Lidmaatschap van de NVP loopt van september tot juli. Alleenstaanden betalen 400RMB, gezinnen betalen 600RMB, studenten 100RMB. Via www.nvpeking.com kunt u zich aanmelden als lid.

Abonnementen Alle betalende leden van de Nederlandse Vereniging te Peking krijgen de Leeuw automatisch toegestuurd. Downloaden kan ook, kijk dan voor meer informatie op www. nvpeking.com Redactie Judith van de Bovenkamp Eugene Brat Inge Jansen Yvonne Horst Henk van Mourik Margot Stroeken Marcel Vink Bijdrages van: Irene Hanse Pieter Kersemakers Rob Korfage Anton Lustig Heleen Sizoo Marchien Vuijk Adres redactie [email protected] Ontwerp voorkant Oscar Venhuis

de leeuw

13e jaargang - nr 4 -

mei 2013

Woord van de voorzitter

Beste mede-NVP’ers Alweer de laatste leeuw van dit verenigingsjaar. Een jaar waarin we kunnen terugkijken op een goed gevulde agenda, goed bezochte activiteiten en we kunnen het jaar als vereniging financieel goed afsluiten. Maar voordat we allemaal gaan genieten van onze zomer hier in Peking dan wel elders in de wereld kunnen we in deze Leeuw terugkijken op een bijzonder geslaagde (laatste) Koninginnedag. Een woord van dank hier nogmaals aan het organiserend comité, de ambassade en de sponsoren. We hopen volgend jaar weer op jullie steun te mogen rekenen. In deze Leeuw kunt u verder een verslag van Koninginnedag lezen, een verhaal van Anton Lustig over zijn project PropRoots en over kamperen op de muur. Daarnaast natuurlijk de gebruikelijke informatieve en leuke verhalen van Nederlanders in Peking. Naast terugkijken kijken we ook vooruit naar de laatste twee grote NVP-activiteiten van dit jaar. Eerst op 8 juni het optreden van Leon van der Zanden: bekend cabaretier, televisiepersoonlijkheid en acteur in Nederland. Ik heb Leon nu twee keer ontmoet. De eerste keer toen ik nog in Tanzania woonde waar hij een reportage maakte voor omroep Brabant over Brabanders in Afrika, afgelopen december op het station in Den Bosch om zijn reis naar Peking voor te bereiden. Ik kan u verzekeren dat het een bijzondere avond gaat worden! Op 11 juni zullen we aantreden als Oranjelegioen in het Workers Stadium om het Nederlands elftal aan te moedigen tegen China. In samenwerking met de BenCham en ambassade hebben we twee vakken gereserveerd waarin we met 1300 man ons Oranje kunnen aanmoedigen. Rondom de wedstrijd zijn verschillende activiteiten geregeld zoals een workshop met Dennis van der Geest (voormalig wereldkampioen judo en tegenwoordig dj) en Floortje Smit (Nederlands zangeres en verliezend finalist van de talentenhow The Voice Of Holland in 2012), een training met Louis van Gaal en er wordt een heus Holland Paviljoen opgezet. Kortom: een activiteit die je als Oranje supporter niet mag missen! Nog een woord van dank voor de redactie van de Leeuw die ook dit jaar weer geheel belangeloos voor de NVP ons lijfblad maakt. Dank daarvoor, ik weet dat namens alle leden spreek. Verder natuurlijk een woord van dank aan mijn bestuur dat iedere maand druk in de weer is om een jaar lang alle activiteiten mogelijk te maken. Ik zie u graag bij Leon en het voetbal. Gedurende de zomer hebben we de naast de borrel geen andere activiteiten meer gepland. Dus mocht u onverhoopt niet aanwezig kunnen zijn bij Leon of het voetbal dan hoop ik u weer te zien bij de Welkom Terug Borrel in september! Voor nu vast een goede zomer toegewenst en tot volgend jaar!

Hayo de Feijter - Voorzitter

juni 2013

-3-

Inhoudsopgave De week van het Kroningsbal . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 Kroningsmiddag . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8 Museum voor wetenschap en techniek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10 Oud-Pekinees . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12 Een nuchtere kijk op een hectisch leven in Tianjin . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14 Leesvoer voor de zomer . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16 De Lange Man . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17 Aardbevingstoerisme in Yingxiu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18 Slapen bij de grote muur . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21 Baby’s, nagellak en magnetrons . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22 Zaiwaland . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26 Wij zijn geland - Vragenvuur . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28 Dokter Pieters blik op Beijing . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30 Achterob . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31

Typisch Chinees

- 4 -

juni 2013

De week van Het Kroningsbal 2013 Zodra bekend werd dat 30 april 2013 wel een heel speciale dag zou worden, was er al snel overleg tussen de ambassade en de Nederlandse Vereniging. Het moest een bijzonder feest worden. In lijn met de inhuldiging werd het thema gekozen, waarna Wouter aan de slag kon door een mooi ontwerp te maken voor de uitnodiging en de vouchers. De eerste stap was gezet. Versieren van tent en tuin De week voor het feest verliep redelijk rustig. Priscilla ging nog achter de foto voor de backdrop aan, wat achteraf niet echt gemakkelijk bleek. Maar het eindresultaat was geweldig. De dames van de versiering - Annick, Esther, Marjolein en Priscilla hadden de attributen ingekocht en stonden klaar om de tent en de tuin te versieren. Fatboys voor de loungetuin Dankzij Annemarieke zijn er op het laatste moment nog twaalf fatboys (grote zitzakken) aangeschaft voor de loungetuin. De aflevering op de ambassade ging echter niet bepaald van een leien dakje. Het vrachtwagentje, dat op goed Chinese wijze was afgeladen met de fatboys, mocht niet verder rijden dan het Lido. Hayo heeft zolang zijn woonkamer als opslagruimte ter beschikking gesteld. Een paar dagen voor het feest moesten we dus een aantal keren heen en weer rijden naar de ambassade, want er gingen maar drie fatboys per keer in het busje.

drank voor de Royal Blue-cocktail, de versiering, de fatboys, posters, gedrukte visitekaartjes en vouchers. Vrijdagmiddag nog een laatste overleg bij de ambassade en daarna konden we met de uitvoering beginnen. Busje voor de band Op zondagochtend arriveerde de band MacAlistair en DJ Rene. Esther kwam ook naar de luchthaven om de bagage te kunnen vervoeren. We hadden wel een busje geregeld, maar dat was niet groot genoeg om ook nog alle koffers mee te nemen. Alles liep voorspoedig en al snel zaten we aan de koffie met zelfgebakken appeltaart. Je moet tenslotte zorgen dat je gasten zich zo snel mogelijk thuis voelen.

Klaar voor de start Op de donderdag voor het feest hadden we onze laatste vergadering. Het was een kwestie van alle punten afvinken. Alle spullen waren in huis, de

Een aantal leden van de band werd al snel opgehaald door vertegenwoordigers van de keyboardfabrikant Nord, die voor het feest het keyboard had gesponsord. Als tegenprestatie heeft de toetsenist van de band, Federico, een workshop gegeven in een locatie bij het Workers Stadium. Vol enthousiasme en heel veel nieuwe indrukken rijker kwamen ze rond half zes weer thuis. Een uur te laat want de chauffeur, die ’s ochtends mijn huis wel direct wist te vinden, was ruim verkeerd gereden.

Aanvoer van de fatboys.

Irene met DJ Rene en de band MacAlistair.

juni 2013

-5-

Check licht en geluid Nadat we met een aantal Nederlanders in de Swan een biertje hadden gedronken zijn we richting de ambassade gereden. Daar was alles al in gereedheid gebracht om het licht op en rond het ambassadeterrein te inspecteren. Behalve het licht wierpen de heren musici ook een blik op het geluid. Dankzij Joachim van de ambassade stond daar de meest moderne installatie, wat de heren erg blij maakte. Op tijd weer terug gegaan, maar om nou te zeggen dat we lekker vroeg op bed lagen…. Het was voor mij wel wennen, ze hadden minder slaap nodig dan ik…

- 6 -

Royal Blue-jurk De maandag stond in het teken van de soundcheck. Terwijl de heren daarmee bezig waren ben ik met Sheena, de zangeres van de band, op zoek gegaan naar een ‘Royal Blue’-jurkje voor het feest, dat we al snel vonden. Na bij de Yashow nog een paar blitse schoenen gescoord te hebben, deed zij samen met de band nog de soundcheck. De samenwerking met de Chinese geluidsmensen was een geheel nieuwe ervaring voor de band. Zodra ze aangaven dat de knoppen goed stonden en wilden gaan spelen, werden er door de geluidsheren ongewenste veranderingen aangebracht. Het heeft lang geduurd voordat echt duidelijk was wat de bedoeling was.

juni 2013

De dag van het feest De dag van het feest zelf begon met een bezoek aan de ambassade, waar voor de zekerheid nog een korte soundcheck werd gedaan. Vervolgens bezochten we de Lama-tempel. Na de lunch ondergingen de heren een heerlijk ontspannen voetmassage, terwijl Sheena en ik onze nagels lieten doen. Ook dit was een nieuwe ervaring voor ze en ze hebben ervan genoten. Fantastische wisselwerking Om vijf uur stond het busje klaar en daar gingen we weer. Op de ambassade werd de laatste hand gelegd aan de verkooppunten van de vouchers en de bereiding van de Royal Blue-cocktails door de catering. Vanaf half acht stroomden de gasten binnen en werd het al snel gezellig. Na alle formaliteiten en festiviteiten in Nederland, die wij dankzij de

juni 2013

live streaming goed konden volgen, de toespraak van de Ambassadeur en de tango-demonstratie, ging het feest echt los. De wisselwerking tussen band en DJ liep fantastisch, maar ook het contact tussen hen en het publiek was geweldig. Om twee uur was het feest ten einde en een goed half uur later zaten weer in het busje op weg naar huis, waar nog lang is nagepraat over het feest en hoe geweldig het allemaal was geweest. Tot slot wil ik graag alle commissieleden bedanken die zich, ondanks vaak zeer drukke werkzaamheden, volledig hebben ingezet om er een geweldig feest van te maken. Annemarieke, Esther, Priscilla, Annick, Marjolein, Sjoukje en Wouter: dank jullie wel! Irene Hanse

-7-

kinderkroningsmiddag op 30 april

We waren met het bestuur en onderwijsteam van De Rode Leeuw er ons terdege van bewust dat er dit jaar wel een bijzondere Koninginnedag gevierd moest worden. Niet alleen omdat het de laatste Koninginnedag zou zijn (op 30 april), maar vooral omdat er een nieuwe koning zou komen! Toen we werden uitgenodigd op de ambassade om de kinderactiviteiten van Koninginnedag daar te vieren, zeiden we direct ja, dat wilden we natuurlijk heel graag! Er werd binnen De Rode Leeuw gelijk een comité korte speech van de directeur van de internationale gevormd en met z’n zessen - Martine van der Zee, school Western Academy of Beijing (WAB), de Mirella Coolen, Marjolijn de Weerd, Kim van Heer Geoff Andrews, gingen de mannen samen een Rijssen, Ingrid Oei, en ik zelf - hebben we er een potje sjoelen. Het was een gelijkspel, maar we vonerg mooie middag van gemaakt! den toch dat onze ambassadeur had gewonnen! Uiteindelijk hadden zich voor onze activiteiten zo’n 120 kinderen ingeschreven. Ze kwamen niet alleen uit Beijing, maar ook families uit andere steden zoals Tianjin en Suzhou waren van de partij. Het enthousiasme was zeer groot! Daarnaast waren er zo’n 80 vaders en moeders, en kwam er ook een aantal familieleden en vrienden uit Nederland mee naar dit fantastische evenement! Om 14 uur begon het en konden de kinderen hun kleedje gaan inrichten voor de traditionele vrijmarkt, allerlei leuke dingetjes speciaal voor kinderen die ze konden verkopen. Zoals jullie wellicht ook hebben gelezen, werden de Koningsspelen op 26 april in Nederland geopend met het lied ‘Bewegen is gezond’ van Kinderen voor Kinderen. Bij het lied hoort ook een dans. Iets voor half 3 werd dan ook door alle kinderen deze dans opgevoerd, en was het een deel van de officiële opening van het kinderevenement. Na deze dans volgde er een speech van de Nederlandse ambassadeur in China, de heer Aart Jacobi. Na zijn mooie woorden, gevolgd door een

- 8 -

De WAB is opgericht in 1984 door Shell en is een van oudste en grootste internationale scholen van Beijing. Nederlands is op de WAB een vak dat door de leerlingen tijdens het dagprogramma gevolgd kan worden. Ook na-schools wordt er Nederlands gegeven op de WAB voor de niet WAB-leerlingen. Naast de traditionele vrijmarkt waren er ook OudHollandse spelletjes als zaklopen, spijkerpoepen en koekhappen en was er een echte grabbelton aanwezig. Daarnaast was er ook oog voor de grotere kinderen met een echte nagelspa, Twister en een kinderdisco. Ook de allerkleinsten werden niet vergeten. Voor hen was er schmink, een zandbak en een knutselhoekje waar kroontjes geknipt konden worden. Er was een blow-up van Willem Alexander en Máxima waar de kinderen als Prinses Máxima en Prins Willem-Alexander op de foto konden. Natuurlijk ontbraken ook de echte Nederlandse hapjes niet zoals frietjes, knakworsten, ijsjes en natuurlijk poffertjes! Eerst werden alle rood-wit-blauwe ballonnen

juni 2013

opgelaten waarna om 16 uur op een groot scherm de live-streaming van de abdicatie van Koninging Beatrix te volgen was. Alle kinderen kregen een vlaggetje om haar mee uit te zwaaien! Toen dat rond 16.45 uur was afgelopen vertrokken de bussen weer richting WAB en konden de ouders naar huis om zich om te kleden voor het geweldige K(r) oningsbal 2013! Al met al was de hele dag een groot suces! We willen de heer Aart Jacobi nogmaals bedanken voor de gastvrijheid om ons kinderevenement dit jaar op de ambassade te mogen vieren! Ook willen we niet vergeten alle ouders te bedanken die allemaal bereid waren vrijwillig mee te helpen. Zonder jullie zou het nooit zo’n success zjjn geweest. En niet in de laatste plaats, het Oranje Comité van de Rode Leeuw. Bedankt voor het vele werk dat jullie verzet hebben! Het was een geweldige, onvergetelijke dag! Kijk hier nog voor leuke foto’s van deze dag: www.rodeleeuw.org Namens het Oranje Comité binnen De Rode Leeuw, Marchien Vuijk

juni 2013

-9-

Museum voor Wetenschap en Techniek vooral leuk voor kinderen Een museum waar je langzaam voorbijschuifelt aan al het moois dat wordt getoond, daarvoor moet je niet bij China’s Museum voor Wetenschap en Techniek zijn. Want kijken is leuk, ervaren is natuurlijk nog veel leuker. Vooral voor kinderen van 3 tot 10 jaar, die vaak toch al nieuwsgierig en leergierig zijn. Handjes uit de mouwen bezoekers zich uitleven bij de vele ‘attracties’ die Als je weet waar het Vogelnest zich bevindt, ofwel zijn opgebouwd. Een gezonde mix van informatie het nationale sportstadion van Beijing, dan kun en entertainment waarvan trouwens ook de ouders je het ‘China Science and Technology Museum’, nog heel wat kunnen opsteken. zoals ook wel als Engelse naam wordt gebruikt, vrijwel niet missen. Het reusachtige gebouw Het begint bij binnenkomst met, hoe kan het ook beslaat een oppervlakte van 48.000 vierkante anders, een hint naar de rijke en glorieuze geschiemeter, oogt als een enorme veilinghal, en maakt denis van China. Van in het land gevonden botjes ook officieel deel uit van de Olympisch Park-regio. van dinosaurussen, die in een zandbak kunnen worden opgegraven, tot een uitgebreide uitleg over Opmerkelijk: waar je bij vrijwel ieder museum dieren. Alles in vogelvlucht, en dat kun je letterlijk meer betaalt als volwassene dan als kind, is het nemen, omdat de jonge bezoekers ook onder een hier precies andersom. Kinderen betalen het ‘volle ‘vogel’ kunnen hangen en zo kunnen ervaren hoe pond’ (20 RMB), ouders mogen tegen een gereduvliegen voelt. ceerd bedrag (10 RMB) naar binnen als het gaat om het ‘Science Paradise’. Wie alles in het museVerder wordt er op allerlei manieren stilgestaan um wil bekijken, er is ook een uitgebreide collectie bij China’s eeuwenoude honger naar kennis van voor volwassenen, betaalt 30 RMB (studenten 20 astronomie, natuurkunde, wiskunde, biologie en RMB). geneeskunde. In al die eeuwen is er wat dat betreft niet veel veranderd. Helemaal gek is de korting voor volwassenen niet, want in het ‘Wetenschapsparadijs’ draait het volleIn het ‘Wetenschapsparadijs’ kunnen kinderen dig om de kids. In alle opzichten kunnen de jonge verder ontdekken hoe je een koe melkt, of mogen

- 10 -

juni 2013

ze dieren raden naar aanleiding van geluiden die ze horen. Ook wordt getoond hoe water ‘loopt’ en welke energie je ermee kunt opwekken, en kunnen ze op een grasmaaier virtueel een gazon bijhouden. Daarnaast is er een groot uitgevallen knikkerbaan met een kogel die wel zo nu en dan de hulp van de bezoekers nodig heeft om door te kunnen rollen.

Maar alles op speelse wijze, vooral voor jongere kinderen dus. Die kunnen verder ook gewoon plezier maken: een springkussen in de vorm van een kasteel bestormen, rijden in autootjes, megabellen blazen en muziek maken.

Maar ook op ander educatief gebied wordt de kids veel bijgebracht. Bijvoorbeeld door een animatiefilmpje van een zitbank die vlam vat in een huis, waarna de jonge gelegenheidsbrandweerlui het vuur zo snel mogelijk moeten zien te doven om te voorkomen dat het zich verder verspreidt en het vuur nog veel meer schade aanricht.

Het museum is met de metro makkelijk te bereiken, via lijn 8 en dan halte South Gate of Forest Park. Lopen naar het zuidoosten, ongeveer 10 minuten..

En ze krijgen preventieve kennis bijgespijkerd. Via virtuele demonstratie en interactieve spelletjes kunnen de kinderen meer te weten komen over hoe ze moeten handelen tijdens rampen – aardbevingen komen bijvoorbeeld nogal eens voor in China – en wat het belang is van een schoon milieu en een veilige maatschappij. juni 2013

Hoe te bereiken?

Adres: No. 5, Beichen East Street, Chaoyang District, Beijing 100012. Tel: 010-59041188 / E-mail: [email protected] 北京市朝阳区北辰东路5号, 邮 编：100012, 信息网络传播视 听节目许可证0111611号. 总 机：010-59041188 E-mail: [email protected] Openingstijden: Van dinsdag tot en met zondag, 9.00-16.30 Website: http://www.cstm.org.cn (ook in het Engels) - 11 -

Oud-Pekinees Van Beijing naar Monaco

Sinds maart 2012 wonen Joke en Erik van Kuijk in Monaco. Wat begon in het voorjaar van 2011 met een mailtje aan Erik van een headhunter, bleek de start van een nieuw avontuur. Interessant en onverwacht leuk, want eigenlijk hadden Joke en Erik het in China nog prima naar hun zin… Van een stad met twintig miljoen inwoners verkomt natuurlijk niet vanzelf; overal hangen videohuisden we naar een klein prinsendom met 30.000 camera’s en het aantal politieagenten is enorm. inwoners. Deze verhuizing was van al onze verhuiPrettige bijkomstigheid is dat de straten schoon zingen (we woonden in Brunei, Engeland, Thailand zijn, er geen graffiti is en er ook geen bedelaars en Birma, Den Haag en 17 jaar in Assen voor zijn. Voor de arme Monagasken wordt gezorgd via we in 2009 richting Beijing vertrokken) de meest charitatieve instellingen. bijzondere. Erik veranderde namelijk van werkgever. Dat betekende dat we in november 2011 Helikopters voor de superrijken onze spullen in Beijing lieten pakken door de oude Doordat Monaco maar via enkele wegen toegankewerkgever om naar Nederland te worden vervoerd. lijk is, kan de politie in geval van nood gemakkeDaar aangekomen moest alles worden uitgezocht lijk blokkades neerzetten. Rest nog de mogelijkheid en opnieuw gepakt om in opdracht van de nieuwe om met een mooi groot schip dit land te verlaten, werkgever per verhuiswagen naar Monaco of maar de haven kom je ook niet onbespied uit. Er is Frankrijk te gaan. ook nog een klein helikoptervliegveldje, want hoewel Monaco vanuit Nice per auto in 25 minuten te Met de lift de berg op bereiken is, komen de superrijken komen natuurlijk Erik was voor zijn sollicitatiegesprek al een keer vanaf vliegveld Nice per helikopter! Vooral rond in Monaco geweest, maar voor mij was het volkode Grand Prix (weekend na Pinksteren) vliegen de men onbekend gebied. De eerste tijd heb ik veel helikopters af en aan. door Beausoleil (een Franse plaats naast Monaco waar we twee maanden in een vakantieappartement Mini-parkjes op de flats woonden) en Monaco gewandeld. Al het wandelen Niet alleen het enorme aantal beveiligingscamera’s op de Chinese Muur was een goede oefening, want is een overeenkomst met China, ook hier heb je als alles is hier tegen de berg aangebouwd en vooral huiseigenaar weinig rechten. Komt er een nieuwe, Beausoleil kent vele lange steile trappen waar hoge flat voor jouw gebouw en verdwijnt daarmee oude vrouwtjes rustig met zware tassen naar boven je uitzicht, heb je pech! Schuin voor ons appartelopen. In Monaco is het allemaal wat luxueuzer: mentengebouw staat een nieuwe, hoge, moderne daar zijn veel openbare liften die je van zeeniveau variant. Van de bouw-ellende hebben wij weinig naar diverse hoger gelegen straten in de stad brenlast gehad – het gebouw was praktisch voltooid gen. toen wij in ons appartement trokken. Wel waren we nog getuige van het omhoog takelen van diverse Veilig en schoon bomen, want het is hier voorschrift om op alle Monaco is veilig. De eerste keer dat er een kind (nieuwe) flatgebouwen groenvoorzieningen aan te van een jaar of acht bij mij in de lift stapte, vroeg brengen. We kijken dus uit op allerlei miniparkjes. ik me af of de moeder er zo aan kwam, maar dat bleek niet het geval. Het is hier heel normaal dat Strakblauwe lucht jonge kinderen zelfstandig van en naar school gaan. Wij besloten in Monaco te gaan wonen en het Monaco is daarom ook zo in trek bij de Russen, belastingvoordeel uit te geven aan een exorbitant die hier in grote getale neerstrijken: weinig gevaar hoge huur, want goedkope woningen zijn er niet voor kidnapping van je kinderen. Die veiligheid in Monaco. We vonden een appartement met een - 12 -

juni 2013

“Weet je waar de Chanel winkel is?” “Ja.” “Als je die uitkomt, rechtsaf.” Helemaal duidelijk, ook als je nooit de Chanel-shop uitkomt! “Ach ja, die moet altijd interessant doen”, hoorde ik later.

werkelijk schitterend uitzicht over de Middellandse zee en de haven. Groot voordeel is dat Erik ’s ochtends naar beneden naar kantoor loopt via de trappen (en niet in een overvolle trein, bus of in de file naar Monaco hoeft te komen). Ook ’s avonds neemt hij de trappen (stuk of 500!) in plaats van de liften: zijn dagelijkse fitnessoefening. Van zijn astma, waar hij in Beijing behoorlijk veel last had, merkt hij weinig. De lucht is hier schoon (behalve tijdens de Grand Prix). Verder is de lucht hier heel vaak strakblauw. Alle (ex-)Beijingers weten hoe geweldig zoiets is!

Op Franse les, mét schoothondje Via de Franse les (en wat is Frans leren gemakkelijk vergeleken met Chinees) heb ik al een bonte verzameling mensen van verschillende nationaliteiten ontmoet. Bijzonder was laatst een Russische dame die met hoge hakken, Louis Vuitton-tas (werkelijk IEDEREEN - behalve ik - heeft zo’n ding; als ik hem zou willen weet ik waar hij tegen een veel leuker prijsje te vinden is) en een schoothondje de les inkwam en dat beest inderdaad de hele les op haar schoot hield. Verder ben ik lid van de International Women’s Club. Er is een wekelijkse bridgeclub en een wekelijkse wandelclub met gewone, gezellige vrouwen. Even stond ik met mijn mond vol tanden toen ik iemand van de bioscoopclub vroeg waar de bioscoop in Monaco was.

juni 2013

Winkels voor vliegtuigen en jachten De Alliance Française zit aan de Rue Grimaldi in een oud gebouw dat hoognodig opgeknapt moet worden (er is hier ook veel ‘schone schijn’). In die straat kun je ook terecht voor een superjacht of vliegtuig (zulke ‘winkels’ had ik nog nooit eerder gezien). Monaco heeft alle luxe merkwinkels en garages (net als Beijing), maar ook een McDonald’s. Het mondaine ‘gedoe’ gaat overigens grotendeels langs ons heen. In het casino hebben we nog niet gegokt en als het bruisende nachtleven start, liggen wij al op een oor. Chinese toeristen In de zomer is het hier vergeven van de toeristen die naar de luxe boten en auto’s komen kijken en hopen een beroemdheid te ‘spotten’. Mooie, jonge vrouwen hopen een rijke vent aan de haak te slaan; hoge leeftijd geen bezwaar! Tegenwoordig zien we ook veel Chinese tourgroepen. Heerlijk om weer even Chinees te horen, want we missen ons Beijing-leventje met de vele vrienden en activiteiten wel. En van de vriendelijkheid van de gewone Chinees in de straat kan een Monegask of Fransman een hoop leren! Het contact leggen gaat hier niet zo gemakkelijk, maar begint te komen en ook Eriks nieuwe bedrijf wordt al meer ‘eigen’. Drollenzakjes Hier ook veel mensen met kleine hondjes (wij woonden in Beijing binnen de vierde ringweg). Op straat liggen plastic zakjes met daarin de hondendrollen. Die zakjes worden door straatvegers opgeruimd. Niet iedere hondeneigenaar ruimt ‘zijn’ boel op, dus het blijft opletten geblazen. Eén ding hebben echter we nog niet gehoord noch gezien: een goede rochel en een welgemikte fluim! China hebben we in ons hart gesloten, maar met de bergen en de Middellandse Zee ongeveer op onze drempel en met Nederland op 1,5 uur vliegen, hebben we geen spijt van deze onverwachte wending in ons leven! - 13 Erik en Joke van Kuijk

Een nuchtere kijk op een hectisch leven in Tianjin

Hensley Oosterwolde woont sinds 2011 in Tianjin. Toen hij de stad voor het eerst bezocht was hij niet van plan er lang te blijven, laat staan zich er te vestigen. Inmiddels heeft Hensley in Tianjin een goedlopend bedrijf opgezet en hij is er getrouwd met de liefde van zijn leven, waarmee hij vorig jaar een zoontje heeft gekregen. Hensley: “Toen ik voor het eerst in Tianjin kwam had ik nooit verwacht hier de volgende generatie op de wereld te zullen zetten!” nemen om tijd met Ying in Tianjin door te brenHensley ging voor het eerst naar Tianjin tijdens gen. In die tijd hebben Hensley en Ying HenYing een vakantie in 2008. Een vriend werkte er als Education opgezet: “Ying heeft 10 jaar ervaring docent Engels, en deze vroeg Hensley een les bij als docente Engels en zag in dat het traditionele te wonen. Daar ontmoette hij voor het eerst Ying Chinese onderwijssysteem geen aandacht besteedt Xu. Hensley: “Ying is docente Engels en was ook aan sociale vaardigheden. Onze lesmethode, uit interesse bij deze les. Ze viel me meteen op, we “DouDou English” is erop gericht kinderen meer hebben die dag nummers uitgewisseld en contact zelfvertrouwen geven om de maatschappij in te gehouden. Omdat ik niet lang daarna terug naar gaan, met de Engelse taal als ‘extra’. Bijna alle Nederland moest, waren we in eerste instantie Chinese ouders willen dat hun kind in het buiten‘penpals’. In 2009 is Ying me op komen zoeken land gaat studeren of werken. Daarvoor is beheerin Nederland, aanvankelijk vriendschappelijk. Bij sing van het Engels essentieel, maar zijn zelfverhaar aankomst op Schiphol wisten we echter alletrouwen en sociale vaardigheden nog belangrijker. bei dat onze relatie méér was. Vanaf toen zijn we Daar gaat onze methode vanuit. Liefde en aandacht officieel samen”. voor de kinderen staat voorop”. In 2010 vlogen Hensley en Ying heen en weer tusDouDou English is door zijn vernieuwendheid in sen China en Nederland om bij elkaar te zijn. In een kleine twee jaar tijd uitgegroeid tot een popuTianjin vroeg Hensley Ying’s vader om haar hand, lair concept dat interesse vanuit de hele wereld en in augustus van dat jaar zijn ze getrouwd. In krijgt. Niet alleen hebben Hensley en Ying bin2011 kon hij een sabbatical van een paar maanden

- 14 -

juni 2013

nen Tianjin kopieën gespot die eenzelfde methode proberen te hanteren, ze zijn ook benaderd door instanties uit verschillende landen die aangeven in het bedrijf te willen investeren. Daarnaast heeft het Jeugdjournaal een item over DouDou English uitgezonden. Hensley blijft kalm onder al deze aandacht: “Ik denk dat we heel groot zouden kunnen worden, maar voor ons is het belangrijk om bij de basis te blijven. Dat is de liefde voor de kinderen en een individuele aanpak. Als het concept commercieel wordt uitgebuit en als groepen te groot worden is het effect weg. Daar waken we erg voor”. Dat alles in China om guanxi draait heeft Hensley inmiddels aan den lijve ervaren. Via de ouders van leerlingen kwamen er steeds meer vragen bij hem binnen die niets met de Engelse taal te maken hadden, maar gingen over internationaal zakendoen. Zo is HenYing Education uitgegroeid tot een bedrijf met twee takken: DouDou English en een business consultancy. “Zelf heb ik een achtergrond in bedrijfskunde”, legt Hensley uit. “Aanvankelijk hielpen we de ouders van leerlingen gratis met hun zakelijke vragen, als zij DouDou English onder binnen hun kennissenkring zouden promoten”. Deze strategie heeft Hensley geen windeieren gelegd, want inmiddels lopen de zaken van de business consultancy minstens net zo goed als de Engelse lessen.

juni 2013

In al die zakelijke hectiek hebben Hensley en Ying ook nog aan gezinsuitbreiding gedaan: hun zoon Cheng Rui is op 30 juli 2012 geboren. Momenteel heeft Hensley wat meer afstand van HenYing Education genomen omdat hij een aanbod van IHC Merwede (een Nederlandse marktleider in de wereldwijde scheepsbouw) kreeg dat hij niet af kon slaan. Sinds januari 2013 is Hensley daar werkzaam als Finance Manager, en houdt hij zich alleen achter de schermen nog bezig met HenYing Education. “Dat HenYing Education goed loopt en dat ik daarnaast een eigen, uitdagende baan heb is een droom die uitkomt”, zegt Hensley. “Tianjin groeit, er zijn hier veel mogelijkheden en het lijkt alsof de dingen vanzelf naar je toekomen. Het is echter belangrijk om niet alles zomaar aan te pakken en je hoofd koel te houden”. Hensley is een nuchtere Nederlander die erg rustig blijft onder alle hectiek die wonen en zakendoen in China met zich meebrengt: “In China moet je flexibel zijn en hard werken, een goed netwerk onderhouden en de vertaalslag kunnen maken tussen de westerse en Chinese manier van denken. Je moet vooral jezelf blijven, en nuchter. Hoogmoed komt voor de val”. Judith van de Bovenkamp

- 15 -

Leesvoer voor deze zomer

Het is zomer! Tijd voor een leesboek in de luie stoel op het terras of aan de waterkant. Welke boeken nemen Margot, Inge en Yvonne van de redactie van de Leeuw mee in de koffers? Margot en Inge nemen de volgende boeken mee: Apologies to My Censor: The High and Low Adventures of a Foreigner in China door Mitch Moxley Mitch Moxley kwam min of meer per ongeluk terecht in China en werkte er zes jaar als journalist. In dit boek beschrijft hij hoe hij begon bij de China Daily, acteerde in een film en uiteindelijk een van de 100 meest begeerde vrijgezellen volgens de Chinese Cosmopolitan werd. Dit boek komt begin juli uit. This Generation: Dispatches from China’s Most Popular Literary Star (and Race Car Driver)door Han Han Autocoureur, zanger en schrijver Han Han (1982) is in China vooral bekend om zijn blogs. Hij wordt gezien als de stem van de generatie die geboren is in de jaren 1980. Zijn (soms controversiële) blogs over onderwerpen als corruptie, het onderwijssysteem, ongelijkheid en censuur worden in China door miljoenen mensen gelezen. Een verzameling van zijn blogs van 2006 tot 2012 zijn nu vanuit het Chinees naar het Engels vertaald. Verkrijgbaar als e-boek (Kindle) bij o.a. Amazon.com. Yvonne geeft een voorkeur aan Nederlandse auteurs: bamidagen en Chinese docenten.

zen naar Shanghai, China’s hete hotspot. Het is er, zoals verwacht, zoeken naar een neukende speld in de spreekwoordelijke hooiberg. De bami is er trouwens niet te vreten. Helemaal niet zoals in Tilburg. Lulu Wang - Nederland, wo ai ni. Nederland, wo ai ni is een humoristische novelle. In 1986 kwam de jonge vrouw Qiangwei van China naar Nederland om Chinees te doceren aan een Maastrichtse hogeschool. Een vliegreis van tien uur bracht haar niet alleen van de ene wereld naar de andere, maar ook van het ene tijdperk naar het andere. Het hoofd bieden aan cultuurshocks was een dagtaak voor Qiangwei. Aan de hand van hilarische misverstanden en subtiele verwonderingen schetst dit boekje een Chinese kijk op Nederlandse gewoonten en gebruiken.

P.F. Thomese – Het bamischandaal. Het komt allemaal door de afhaalchinees om de hoek van de Koekenbakkerstraat in TilburgNoord, waar J. Kessels op zijn vaste bamidagen romantische gevoelens heeft gekregen voor het nieuwe, vroegrijpe nichtje van de eigenaar. Met tegenzin laat de auteur zich door Peer Sonnemans, een oude vriend van J. Kessels, overhalen om J. Kessels’ lul achterna te rei- 16 -

juni 2013

De Lange Man De Lange Man kuierde met de handen op de rug langs de brede zomerse boulevards van de stad, onder het frisse lover van de oude diepgewortelde bomen. Hij stond af en toe stil en bewonderde de strak gestreken blauwe lucht en het verdwaalde schapenwolkje tussen de takken, en ook de bleke maan die zijn best deed nog een beetje belangrijk te zijn. Het verkeer van taxi’s en walmende vrachtauto’s en volgepakte bussen toeterde onophoudelijk: opgesloten in hun kleine cabines leden de chauffeurs en hun passagiers aan subiete haast. De Lange Man glimlachte: iedereen wilde op deze avond naar buiten, waar frisse lucht eindelijk majesteitelijk regeerde: de zomer met een vleugje lente, een plezierige kilte in de lucht. Langzaam naderde De Lange Man zijn stamkroeg, gelegen aan een drukke verkeersader. ‘Dit is slenteren’, dacht De Lange Man genoegzaam, ‘wandelen teruggebracht tot een zekere doelloosheid.’ Hij stond uiteindelijk aan de overkant van zijn stamkroeg. Hij kon, met enige moeite, De Kasteleinse ontwaren die het terras bediende. Hij wierp een blik naar links. Roodgroene mastodonten denderden langs, volgepakte koekblikken met zwetende burgers, hun vettige wangen geplet tegen het glas. Nerveus zwenkende taxi’s vonden al claxonerrend hun weg. Fietsers en snorfietsers snelden langs, hun ogen gesloten. De Lange Man zag (en trok zijn wenkbrauwen op) een man op een snorfiets met een kleine open laptop op zijn stuur, bezig met, vermoedelijk, een applicatie die hem de weg wees. De Lange Man plaatste een aarzelende voet op het warme asfalt. Ternauwernoods ontweek hij een langssuizende spiegel van een bus. Hij stapte terug. Hm. Aan de overkant, van wat nu een kolkende verkeersrivier was, lonkte het koude bier en de altijd kalmerende aanwezigheid van De Kasteleinse. Zag hij daar ook niet, lui onderuit hangend op een terrasstoel, zijn goede vriend De Erudiete Onderwijzer? En naast hem de immer beschonken Vroegkalende Zakenman? De Lange Man begon zijn oversteek nu te zien als een schaakspel. Op leven en dood, dat dan weer wel. Hij groef diep in zijn gelovig verleden, begon met het prevelen van de openingszinnen van gebeden, die hem

juni 2013

tijdens zijn jeugd zo hadden geholpen en zette een stap voorwaarts. Een bestelbusje krijste vol op de rem. De Lange Man blies de aftocht. Hij zag nu ook, dartelend tussen de terrasstoelen, enkele Zeer Blije Studenten. Hun gezelschap faalde nooit om De Lange Man verschrikkelijk op te fleuren. Er was te veel plezier aan de overkant. De Lange Man moest. Hij stapte nogmaals voorwaarts, twee dappere voeten. ‘Hier sta ik’, dacht De Lange Man, ‘ik kan niet anders.’ Het begon met een stilte, gevolgd door een suizend geluid, zoals een wind zich aankondigt. Er was een stomp tegen zijn knie, en toen het ruwe contact tussen wang en het warme zomer asfalt. De Lange Man bezag de wereld opeens verticaal. Hij zag wielen, zandkorrels, een verdwaald pluisje, een te vroeg afgerukt blad. Detail werd opeens belangrijk. De wielen draaiden, het zand huppelde in de bries, het pluisje zocht contact met het blad en ze verdwenen uit beeld. Hij voelde een hand op zijn arm, en hij stond, voordat hij kon aangeven of hij dat eigenlijk wel wilde. Naast hem stond, met een stevige grip op De Lange Mans bovenarm, De Jonge Vriend van De Kasteleinse. De Lange Man mummelde onbegrijpelijke klanken, en zocht met twee handen naar zijn hoofd, dat gelukkig nog zat waar het hoorde te zitten, terwijl De Jonge Vriend de bestuurder van het aanslagplegende vehikel afwimpelde. “Dat was een gelukje.”, zei De Jonge Vriend. Hij sloeg zijn arm om de trillende schouders van De Lange Man. “Onthoud dit, Lange Man: de helft van alle verkeersgebruikers alhier wil zelfmoord plegen; de andere helft wil ze daar graag bij helpen.” Eenmaal aan de andere kant, geholpen door De Jonge Vriend, nam De Lange Man een koud glas bier in zijn hand en dronk een paar flinke teugen. “Alles goed?” kraaiden De Zeer Blije Studenten. De Erudiete Onderwijzer sloot hem in de armen. De Lange Man nam nog maar een paar slokken. De zon ging onder in dramatisch rood. ‘Nooit’, dacht De Lange Man, ‘nooit smaakte een bier zo goed.’

- 17 -

Aardbevingstoerisme in Yingxiu

In Yingxiu is alles nieuw: de straten, de school, het ziekenhuis, de woonhuizen, de hotels, de restaurants, zelfs de vuilnisbakken en de lantaarnpalen zijn nieuw. Het stadje werd opnieuw opgebouwd nadat het vijf jaar geleden tijdens een grote aardbeving tot puin gereduceerd was. Voor de aardbeving kwam er nooit een toerist in Yingxiu, tegenwoordig ontvangt het stadje op sommige dagen wel meer dan tienduizend bezoekers per dag. Yingxiu ligt in het zuidoosten van Wenchuan, een district in de bergachtige regio ten noorden van Chengdu in de Chinese provincie Sichuan. Het is onderdeel van Aba, een autonoom gewest voor de Qiang en de Tibetanen. Dit is het gebied van de panda’s, de azuurblauwe meren van Jiuzhaigou en nog verder noordwaarts de Tibetaanse hooglanden. Op 12 mei 2008 werd deze regio getroffen door een van de meest verwoestende aardbevingen die China ooit gekend heeft. Naar schatting verloren ruim 80.000 mensen het leven. Het epicentrum van de beving lag in Yingxiu, waar meer dan zesduizend mensen – ruime een derde van de totale bevolking van het stadje -overleden. Nieuwe kansen door toerisme Yingxiu voor de aardbeving was redelijk welvarend, Yingxiu na de aardbeving is straatarm. Toerisme moet de inwoners van Yingxiu nu nieuwe welvaart brengen. In 2012 presenteerde de lokale overheid daarom het plan om van het stadje een toeristische topbestemming te maken, waarbij de aardbeving centraal zal staan. Het plan ontving direct veel kritiek. Vooral een grote groep Chinese internetters, die hun stem laat horen via Weibo (de Chinese variant van Twitter), uitte de vrees dat de lokale overheid een slaatje probeert te slaan uit de

ramp. De bevolking van Yingxiu grijpt de kansen die het toerisme mogelijk kan bieden echter met beide handen aan. Menig inwoner heeft inmiddels een restaurant, hotel of souvenirkraam geopend. Grotesk monument Het is een doordeweekse lentedag, en toeristen zijn er vandaag niet veel. Rondom de ruïnes van de Xuankou Middelbare School, het enige ingestorte gebouw in Yingxiu dat niet met de grond gelijk is gemaakt, slenteren een paar bezoekers. De school is een monument geworden. De houten vlonderpaden die rondom de school zijn aangelegd en de perkjes vol klavertjes en de pijnbomen vormen een scherp contrast met de groteske betonnen brokstukken die ooit de middelbare school vormden. Tussen het door de zon opgewarmde puin soezen twee katjes en het is een onwerkelijk idee te bedenken dat hieronder nog altijd zestig leerlingen en leraren begraven liggen. Liang Ye, een toerist uit Xi’an, staart diep in gedachten naar de ingestorte school. Ze is hier gekomen samen met haar nicht, die in Chengdu studeert. Eigenlijk was ze niet van plan naar Yingxiu te gaan, maar nu ze zo dichtbij was wilde ze toch graag de plek zien waar ze in mei 2008 zoveel schokkende beelden over had gezien op

De ingestorte school is nu een monument. De klok staat op 14.32, het tijdstip van de aardbeving van 12 mei 2008. - 18 - juni 2013

De ingestorte school. televisie. Nu hier, bij de school, voelt ze het verdriet weer. Maar ze is ook blij hier te zijn, omdat ze met eigen ogen kan zien dat de inwoners van Yingxiu weer nieuwe huizen hebben en verder zijn gegaan met hun levens. Restaurant Naastenliefde Rondom de ingestorte school ligt het nieuwe Yingxiu. Jaren is er gebouwd aan de nieuwe huizen, de aanleg van nieuwe wegen en een goede nieuwe verbinding met Chengdu, dat nu in minder dan een uur te bereiken is. Langs de oever van de Min staan rijen wit met grijze huizen van twee verdiepingen hoog. Elk huis heeft een balkonnetje op de eerste verdieping en

een klein tuintje voor de deur. Verderop staan wat hogere flats, vijf verdiepingen hoog en gebouwd in een mengeling van Chinese en Tibetaanse stijl. Maar het nieuwe Yingxiu voelt karakterloos aan, alsof de bewoners zelf nog niet helemaal gewend zijn aan hun nieuwe stek. De straten zijn te leeg en te netjes voor een normaal Chinees plattelandsstadje. Aan een plein slurpen bij restaurant Naastenliefde wat toeristen onder gloednieuwe groene parasols hun noedels. Bedrukkende sfeer Op de plek waar na de aardbeving jarenlang witte noodwoningen stonden, is nu een parkeerplaats speciaal voor grote tourbussen aangelegd. Vlak

In het Aardbevingscentrum. juni 2013

- 19 -

daarnaast staat een twintigtal houten souvenirstalletjes. Ze zijn gloednieuw en ruiken naar lak. In een van de stalletjes verkoopt mijnheer Liu snacks en drankjes. Hij doet vooral goede zaken in het weekend en tijdens officiële feestdagen, wanneer duizenden bezoekers per dag Yingxiu aan doen. Maar de toeristen blijven nooit lang. Meestal stoppen ze even in Yingxiu op doorreis naar vrolijkere plaatsen in Aba, zoals Jiuzhaigou of het twintig kilometer verderop gelegen dorp Shuimo. Het probleem van het toerisme in Yingxiu, aldus mijnheer Liu, is dat de sfeer er te bedrukkend is, mensen willen het stadje wel zien maar er niet blijven. Grafheuvel voor duizenden mensen Tegenover de parkeerplaats steken we de weg over en bestijgen de trappen die aangelegd zijn op de heuvel waar voor de aardbeving het dorp Yuzixi lag. Ook dit dorp is geheel afgebroken en iets verderop nieuw opgebouwd. De heuvel doet nu dienst als begraafplaats voor de slachtoffers van Yingxiu. Op verschillende plekken langs het pad naar boven staan kraampjes waar boerenvrouwen toeristen proberen over te halen souvenirs te kopen: een cd met filmpjes en foto’s van de aardbeving en het verwoeste Yingxiu, gele en witte chrysanten om bij de herdenkingsstenen te leggen, goedkope sieraden en geborduurde tassen. Halverwege de heuvel houden de stalletjes op. Achter een lange, donkergrijze muur met daarop in grote roestbruine letters de tekst ‘5.12 Sichuan Earthquake Victims Cemetery’, zijn rij na rij lage muren gemetseld met daarop platte grijze stenen met de namen van de slachtoffers gerangschikt op achternaam. Li, Yang, Wang, Song, het gaat maar door – 6.566 namen in totaal. Beleef de aardbeving Bovenop de heuvel prijkt het nieuwe educatieve centrum, een imposant, grijs gebouw met scherpe hoeken die een weerspiegeling lijken te zijn van de ruige bergen rondom. In de toegangshal staat een reliëf met heroïsche afbeelden van soldaten van het Chinese Volksbevrijdingsleger die oude vrouwtjes in hun armen wegdragen. De tentoonstellingsruimtes liggen deels onder de grond en in verschillende zalen zijn foto’s te zien van Yingxiu na de aardbeving en de wederopbouw van het gebied. Het ontbreekt op de bijbehorende informatieborden niet aan een zekere zelfgenoegzaamheid, waarbij geclaimd wordt dat de nieuw opgebouwde dorpen nu schitterende woningen hebben, de scholen het veiligst zijn, de ziekenhuizen modern en de bevolking buitengewoon gelukkig. - 20 -

In een zaal kunnen bezoekers tegen betaling van 15 RMB (ca. 1,80 euro) zelf de ervaring van een aardbeving meemaken door op een plateau te staan dat trilt en beweegt met rondom beeld en geluid. ‘Experiencing the earthquake, feeling the distaster’ prijst een bord de attractie enthousiast aan. Niemand gaat naar binnen. Zware dobber Weer buiten kijken we vanaf de heuvel uit over het nieuwe Yingxiu, dat langgerekt in het dal de loop van de Min-rivier volgt. Vlak naast de ruïnes van de school ligt het nieuwe Yingxiu Hotel en een kennisuitwisselingscentrum, van de school gescheiden door een artistieke gewoven hek waar tussen de gaten klimop kan klimmen. Hotel en centrum werden ontworpen door de gerenommeerde Franse architect Paul Andreu. De gedachte is de school langzaam te laten overwoekeren en verder te laten inzakken tot er over een hele lange tijd niet meer over zal zijn dan een heuvel in het landschap; tijd heelt alle wonden. Het uitwisselingscentrum, een ronde constructie van staal en grijzige, glazen panelen, ziet er stoffig en misplaatst uit, te groot voor dit kleine stadje, te modern ook. Achter ons duikt Liang Ye opeens op met haar nicht. Ze halen ons over met hen naar Shuimo te gaan, dat ook geheel opnieuw is opgebouwd na de aardbeving. Volgens Liang Ye kun je er heel leuk winkelen en is het een echte must-see als je in de buurt bent. Als we wegrijden uit Yingxiu is de sfeer in de auto ronduit opgelucht. Mijnheer Liu heeft gelijk: deze plek is té zwaar en verdrietig om er lang te blijven. Het ontwikkelen van Yingxiu tot toeristische topattractie zal nog een zware dobber zijn. Inge Jansen

Nieuwe huizen in Yingxiu. juni 2013

Slapen bij de Grote Muur De Grote Muur is niet alleen de moeite waard om te bezoeken met een dagtrip, maar er zijn steeds meer mogelijkheden om er te slapen. De Leeuw zet een aantal accommodaties en een kampeeroptie op een rijtje. 1) Shan Li Retreats www.shanliretreats.com Shan Li is vorig jaar geopend en ligt in de bergen (vandaar Shan Li) op ongeveer anderhalf uur rijden van Beijing-centrum. Het ligt in een klein dorpje vlakbij een klein stukje Muur dat niet gerestaureerd is. Er zijn verschillende huisjes beschikbaar, van tweepersoons (met babybedje) tot tien of meer personen met open haard en barbecue. Zeer geschikt voor groepen die zelf willen koken. 2) The Schoolhouse www.theschoolhouseatmutianyu.com Vlakbij Mutianyu Great Wall biedt The Schoolhouse verschillende soorten accommodatie, de meeste met uitzicht op de Muur en ook nog ecologisch verantwoord. Er zijn zowel vrijstaande huizen te huur als kamers in “The Brickyard.” The Schoolhouse zelf is ook een goede plek om (Westers) te lunchen na een bezoek aan de Muur. Voor degenen zonder auto, vervoer kan geregeld worden want ze laten in het weekend een bus rij-

den vanuit Beijing. 3) Great Wall Box Hostel: http:// en.greatwallbox.com Hostel op een paar minuten lopen van het Gubeikou-gedeelte van Changcheng (Chinese vertaling van ‘Lange Muur’). Een betaalbare optie, vanaf 180 kuai voor een dorm bed, oplopend tot 1350 kuai voor een kamer ensuite in het weekend. Ook bereikbaar met de bus vanaf Dongzhimen. 4) Dandelion Hiking and Camping: www.chinahiking.cn Je moet er wel een eindje voor wandelen, maar dan krijg je ook wat: kamperen bij de Grote Muur met zicht op de sterren. Dandelion zorgt voor de tenten. Ook mogelijk voor privé-groepen en familievriendelijke trips. Andere opties: • Bij Badaling: Great Wall Courtyard Hostel- inclusief een kamer met traditioneel Chinees huwelijksbed • Bij Mutianyu: Home of the Great Wall, sommige kamers met klein bad op het balkon www.homeofthegreatwall.com • Commune by the Great Wall van de SOHO groep. Twaalf Aziatische architecten ontwierpen villa’s en suites. www.communebythegreatwall. com • Red Capital Ranch, ook wel Shambhala genoemd heeft een Tibetaanse Spa erbij www.redcapitalclub.com.cn/RedCapitalRanch.html Margot Stroeken

Baby’s, nagellak en magnetrons Zwanger in Beijing - deel 2 In het vorige nummer van De Leeuw las u het begin van Heleens zwangerschap. Vragen over wel of niet bevallen in China, Chinese dokters, cultuurverschillen... Heleen maakte het allemaal mee en schrijft het vervolg in dit nummer van De Leeuw. Een paar van mijn studenten zijn ook in het tig weken echo ben ik ietwat gespannen. Als de dokter alles heeft gecheckt en het goed lijkt stel ik Amcare bevallen. Ik vraag hen of zij het geslacht van hun kindje mochten weten. Ik weet dat het in de grote vraag. Ze kijkt me wat vreemd aan en ik stel dezelfde vraag in het Engels aan onze vertaalChina verboden is om het geslacht te weten,maar met name mijn vriend hoopt dat er voor ons iets ster. Zij lacht wat moeilijk en vertaalt met enige soepeler met de wetgeving wordt omgegaan. Al tegenzin de vraag. De dokter kijkt vlug even en heeft in een seconde gezien dat de baby met de mijn studenten die zijn bevallen in het Amcare vertellen mij dat zij inderdaad het geslacht wisten, handen voor het geslacht ligt. Helaas zegt ze. Yeah, right denken we. Volgens de dokter heeft onze maar dat we het met een omweg moeten vragen. Zo krijg ik de tip te vertellen dat mijn man binnenbaby een groot hoofd. De vertaalster lacht en wijst kort naar Hong Kong, het shoppingswalhalla voor naar Maurice: “Dat heeft het kindje van de vader!” Chinezen, gaat voor een businesstrip en of hij roze Heerlijk, die Chinese eerlijkheid. of blauwe kleertjes mee moet nemen. Ik zie niet Veel achterblijvers in Nederland reageren verbaasd helemaal in wat het verschil is met vraag: is het een jongetje of een meisje? Maar goed.. als ik hen vertel hier in China te willen gaan bevallen. Een aantal Nederlandse vriendinnen is ook Met mijn Chinese lerares oefen ik de vraag totdat ik deze bijna perfect kan uitspreken. Voor de twinzwanger. Elke keer als ik het Amcare een bezoek breng, denk ik dat ik het een stuk beter voor elkaar heb dan de Nederlandse zwangere vrouwen. Ik word niet als patiënt behandeld, maar als cliënt. We hoeven niet lang te wachten, de dokter neemt alle tijd voor ons en ik voel me erg op mijn gemak. Uiteraard is dit niet te vergelijken met de Chinese public hospitals, maar mocht je een goede verzekering hebben, dan kan ik je zeker aanraden hier in China je kindje ter wereld te brengen. Al krijg ik wel vaak te horen: “ik hoop dat je kindje niet na een paar jaar uitelkaar valt. Het is wel ‘made in China’ …” Tijdens een van mijn lessen komt het gesprek op opvoeden: wie gaat jouw kind op voeden vraagt een van mijn studenten. Mijn man, want we zijn inmiddels toch maar getrouwd omdat dit allemaal een stuk gemakkelijker blijkt, ik leg ik hen uit. Ik vertel hen dat ik straks graag parttime wil werken en daarnaast er voor mijn kind wil zijn. En de opa’s en oma’s dan? Ik vertel dat mijn moeder met haar 62 jaar nog steeds werkt en dat mijn vader die net met pensioen is, graag wil genieten van zijn leven als gepensioneerde en het niet ziet zitten om nu nog een kind op te voeden. Hij heeft er tenslotte al vier opgevoed en vindt het wel welletjes. Daarnaast is dit kleinkind nummer 7, verspreid over China, Australië en Nederland. Liever verde- 22 -

juni 2013

len ze de aandacht over alle 7, in plaats van alle aandacht op mijn kind terichten. Hier wordt toch wel verbaasd op reageert. A. Zeven kleinkinderen. Dat is wel heel veel. B. Een moeder van 62 die nog steeds werkt. C. een vader van 65 die niet alles opgeeft om hier in China voor zijn kleinkind te zorgen. Maar als ik zeg dat ik het zelf ook niet zo zie zitten om samen met mijn ouders te wonen en die opvoeding aan hen over te laten, wordt er instemmend geknikt. Dat wordt dan weer wel begrepen. Inmiddels is het drie weken voor de uitgerekende datum. Ik heb afscheid genomen van mijn studenten en ben ontroerd door alle lieve kaartjes, woorden en kadootjes die ik van hen heb gekregen. Ik voel me wel een beetje ongemakkelijk dat ik nu ‘al’ met zwangerschapsverlof ben. Mijn Chinese collega heeft tot haar uitgerekende datum doorgewerkt. Dat blijkt hier de norm. Dat lijkt mij echter niet zo gezond, dus als compromis mag ik drie weken voor de uitgerekende datum met verlof. Met de Chinese Public Holiday daar vlak voor, wordt dat een mooie 4,5 week. Nog steeds reis ik met de subway. Ok, ik vermijd wel de spits, want dat is me iets te veel van het goede. Leuk om te zien hoe er op mijn buik wordt gereageerd: een klein gedeelte valt bij het zien van mijn buik prompt in een diepe slaap. Een groter gedeelte ziet mij niet staan, want zij zijn helemaal verdiept in hun

juni 2013

iPhone, maar de oudere generatie ziet mij altijd. En altijd staan ze voor me op. Ook al probeer ik duidelijk te maken dat ik maar 1 of 2 stops hoef te reizen en ik echt wel kan blijven staan, daar kan geen sprake van zijn. Zitten zal ik. Mocht er niemand voor me opstaan, dan is er altijd wel een oudere mede staander die een landgenoot er op wijst dat ik zwanger ben en hij voor mij moet opstaan. Zelfs als ik bij de deur blijf staan omdat ik een kort ritje voor de boeg heb, word ik aan de hand genomen en er wordt een zitplaats voor me geregeld. Met tegenzin staat hij zijn welbegeerde zit plaats af, opgelaten ga ik zitten, en ik besef wat voor geluk ik heb om in China zwanger te zijn. En dan is het opeens 13 maart. Om 11.56 wordt er een klein wezentje op mijn buik gelegd. Daar is ze! Lise Eline van den Berk, onze dochter! Alles verliep voorspoedig. Ook de rit naar het ziekenhuis. Gelukkig maar, want ik zag mezelf al staan: tijdens spitsuur, op zoek naar een taxi terwijl ik ondertussen een wee moet opvangen om vervolgens uren vast te staan in het verkeer. Niets van dit alles! Rond 4 uur lopen we naar buiten, er staat een taxi voor de compound klaar, alsof de chauffeur er voor ons staat. Hij kijkt een beetje vreemd van mijn dikke buik naar het adres wat we hem geven om vervolgens op z’n dooie gemakje daar heen te rijden. Amcare is geweldig. Ik heb twee grote kamers,

- 23 -

een badkamer, koelkast en magnetron tot mijn beschikking. Maurice, mijn moeder, Lise en ik blijven allemaal slapen. Lise en ik worden om de haverklap gecheckt. Niet alles snap ik. Maar zolang de verpleegsters vriendelijk blijven lachen ga ik er vanuit dat het goed is. Waar je in Nederland na een makkelijke bevalling direct het ziekenhuis wordt uitgeschopt, mogen wij drie dagen blijven. Ik heb het gevoel in een vijfsterrenhotel te zijn beland: we worden op onze wenken bediend en als sterren behandeld. Chinese vrouwen blijven na de bevalling minimaal een maand met baby binnen. Ik moet er niet aan denken. Zodra het weer het toelaat, en de lucht ‘schoon’ is, gaan we naar buiten. Wat mij opvalt is dat zoveel mannen een blik in de kinderwagen werpen. Eenieder kijkt verbaasd als ze zien hoe klein Lise is. “Hoeveel maanden?” wordt er standaard gevraagd. “Twee maanden”, roep ik al na twee weken. Argwanend wordt er naar haar gekeken? “Twee maanden?? Dan is het wel een hele kleine baby.” “Ja, twee maanden en inderdaad: het is een enorm kleine baby..” “Heeft ze het niet koud?” “Nee hoor, ze heeft het niet koud. In Nederland hijsen we een kind niet in een skipak bij 20 graden. Een jasje is ook genoeg.” Bij elke kik die Lise geeft, wordt er geroepen dat ze honger heeft. “Nee, ze heeft geen honger, ze

- 24 -

heeft net gedronken.” “Maar ze huilt!” Tja, het is een baby en die huilen weleens, ook als ze geen honger hebben.. Niet alles is zo gemakkelijk als in Nederland. Waar de Chinese moeders grootouders en wellicht nog een Ayi tot hun beschikking hebben, ga ik alleen op pad. Het blijkt toch een hele klus om met een pasgeboren baby een grote kinderwagen op te klappen en een taxi te moeten zoeken. Dat gaat niet. Dan maar zonder kinderwagen op pad, totdat Lise groot genoeg is om in een buggy te zitten. En wat doe je als er geen commodes op openbare wc’s blijken te zijn en je kind toch echt verschoond moet worden? Ter plekke in de kinderwagen. De groep omstanders moet je maar voor lief nemen. Als Lise alles ondergepoept heeft en ze schone kleertjes aan moet, wordt het alleen maar leuker. Telefoons worden erbij gepakt om het hele tafereel op de film te zetten. Niet alles blijkt hetzelfde als in Nederland, maar Beijing is een goede plek voor een baby. Mede dankzij de ayi. Wel de lusten, niet de lasten. Made in China blijkt zo gek nog niet. Heleen Sizoo

juni 2013

* vanaf € 23,per dag

Autohuur all-in tarieven

Laagste eigen risico - Geen extra verzekeringen bij aankomst - No nonsense voorwaarden

www.bblcarrental.nl *28+ dagen tarief categorie A, excl. Schipholfee

juni 2013

24 uurs

Schipho l

service

...direct

wegrijd en

!

- 25 -

Bericht uit Zaiwaland - deel 6 Prop Roots’ projectcentrum ingedanst en ingezongen

De Jǐngpō-dorpsgemeenschappen van de Westelijke Bergen, in de wandeling Zaiwaland genaamd, zijn te vinden in een subtropisch, door Birmees grondgebied omgeven, uiterst puntje van China. Dit is waar het projectcentrum staat van Prop Roots Program, het levenswerk van oorspronkelijk-Nederlander Anton Lustig en zijn levenspartner Li Yang. Hun project beoogt door middel van taal- en creatief onderwijs en interculturele uitwisselingsprojecten de Jingpo/Zaiwa-kinderen meer zelfvertrouwen geven en hen beter in staat stellen hun toekomst in eigen handen te nemen, in een samenleving die gekenmerkt wordt door armoede, culturele erosie en enorme problemen rond drugs en hiv/aids. Anton Lustig is kunstenaar maar ook ’s werelds voornaamste specialist op het Zǎiwà, gesproken door het merendeel van de Chinese Jingpo. dige ontvangstteam was alvast aan het dansen en Zondag 26 mei was het zover. Na enkele zorgmusiceren geslagen, gewoon voor de lol. barend regenachtige dagen, kregen we deze dag De ochtend was bestemd voor rituelen, in meer van de feestelijke opening van ons Prop Roots bescheiden kring. De sjamaan die wij gevraagd Program’s projectcentrum - tevens traditioneel hebben staat alom hoog aangeschreven en is ook Jingpo ‘housewarming’-festijn - het stralendste een ontzettend aardige oude man. De rituelen en helderste zomerweer van de wereld. Toen ik waren bedoeld om slechte energieën weg te sturen die ochtend terugkwam uit een ander dorp, om en de goede vast te houden, oftewel om ons geluk de grote sjamaan op te halen, legden Li Yang en te brengen. Iets wat de Jingpo van vroeger zeker vrijwilligers juist de laatste hand aan het optuigen nodig hadden. Ze hadden een zwaar bestaan, maar van het gebouw, inclusief allerlei informatiematewaren ook sterk en eensgezind; zulke gedachten riaal, respectbetuigingen aan de bouwers, en een komen onwillekeurig in me op bij het zien van mooie expositie door de kinderen met als passend deze rituelen. Prachtig hoogtepunt was het betreden thema “Mijn droomhuis”. Dorpsvrouwen en kleine van het huis - na kort maar knallend vuurwerk meisjes waren gekleed in de kleurrijkste jurken en van een plechtige stoet, gevormd door de zingende ook de mannen zagen er plotseling heel feestelijk sjamaan met zes personen van respectabele leeftijd uit, met hun tulband-achtige hoofddeksels met de (drie mannen en drie vrouwen) achter zich aan, karakteristieke veelkleurige pompoentjes. Het jeug-

- 26 -

juni 2013

Zang en dans alom. beladen met manden met symbolische relikwieën zoals een koffer met kostbaarheden, zes lange bamboe kokers met traditionele witte rijstwijn, een grote pan, en manden met nog meer spullen. Met brandende fakkels ging de stoet plechtig het hele huis door en de trappen op. Het vuur werd ontstoken in de keuken, de open haard van de activiteitenruimte, en boven in de werkkamer van Li Yang en mij. Boven werden ook nog enkele rituelen uitgevoerd, voorzien van lange gezangen van de sjamaan, in die oeroude rituele versie van het Zaiwa die alleen oudere mensen nog enigszins verstaan. Weer buiten, in de tuin, volgde nog een ander ritueel, met nog meer lange gezangen. Als laatste werd met veel interesse gekeken hoe een haan ronddanste na het afhakken van zijn hoofd. Hij eindigde met het bloederige stompje van zijn nek pal in de richting het huis: de ideale, meest gelukbrengende uitkomst. De energieën van dit huis zijn dus prima! Wat verder o zo wonderlijk was aan deze dag was dat vrienden uit zulke verschillende streken en lagen der bevolking bij elkaar kwamen, toch wel een weerspiegeling en bevestiging van ons niet

geringe netwerk in deze contreien. Mooie verrassingen waren het arriveren van de delegaties uit twee heel andere Jingpo-gebieden, waar ik vroeger onderzoek gedaan heb. Locale intelligentsia, ondernemers en notabelen kwamen er ook, alsmede onze constructiearbeiders en leveranciers van gedurende de afgelopen anderhalf jaar dat er gebouwd is. En dat alles mengde zich op een ontspannen en feestelijke manier onder elkaar, in en rond ons grote huis. Yao Jianjun, jouw pro deo ontwerp heeft een bijzondere invloed op het gemoed van ieder die in ons centrum betreedt. Het gebouw is ontegenzeggelijk Jingpo, maar wordt door iedereen ook als verrassend anders ervaren, en straalt harmonie en inspiratie uit. (website: Yuster.nl) Dit gebouw heeft toekomst! ’s Middags waren er er al zoveel mensen langsgekomen, terwijl het grote diner en de feestelijke avond nog moesten komen. Vanwege de regen van de voorafgaande dagen was die grote maaltijd verplaatst naar de grote gemeenschapsruimte beneden, zo’n honderd meter verderop. Zodoende gingen het

Zonnen en manen.

De ontvangstpoort.

juni 2013

- 27 -

dorpshoofd, Li Yang en ik langs alle eettafels - en dat waren er heel wat. Niet alleen om te toasten, maar vooral om de mensen te verzoeken na het eten terug naar ons centrum te komen, om deel te nemen aan het eigenlijke feest. Onze kleurrijke activiteitenruimte is heel geschikt voor uitvoeringen als van die avond. Eerst kwamen de kinderen op, met hun dansuitvoeringen. IJzersterk ook waren de Michael Jackson-imitaties van enkele jongens. Daarna volgde, met enige vertraging, de traditionele dans ter inwijden van de woning, waar heel het dorp aan deel kon nemen. Dit begon als een langdurige rondedans buiten in het maanlicht, begeleid met gong, grote trommels en bekkens. Uiteindelijk ging iedereen dansend en musicerend het huis binnen, door alle kamers heen en weer de trappen op. De sjamaan reciteerde hierop nog een kort gezang en daarna kregen de dorpelingen de vrije hand. Het huis was stampvol vrolijke mensen, alleen al onze slaapkamer was gevuld met enkele tientallen. Een groepje vrouwen ging driftig rond met een soort mand waar iedereen verplicht een bijdrage in moest gooien, wat gepaard ging met hilarische schermutselingen met mensen die zogenaamd tegenstribbelden. Dit geld was traditioneel bedoeld om drank van te kopen voor de rest van het feest. Het laatste deel van de avond werd gevuld door een benefietoptreden van mijn vriend Pai Dvang en zijn vrienden, behorend tot de Lisu-, Achangen Jingpo-minderheden. Stuk voor stuk behoren

In de gang wordt traditionele witte rijstwijn bereid. - 28 -

zij tot de top van het muzikale circuit van dit deel van Yunnan. Aangevuld door vrolijke speeches door het schoolhoofd en lokale autoriteiten, met bijdragen van Li Yang en mij. De sfeer was absoluut geweldig. Met recht kan gezegd worden dat deze avond, zoals het gehele feest, iets unieks is geweest. Een positief, puur en onschuldig feest. Een culminatie en afspiegeling van wat we in de afgelopen twee jaar in deze voor ons nieuwe dorpen opgebouwd hebben. We zijn nu echt ingeburgerd en dat merken we als we door het dorp of over de markt gaan. Net als bij andere grote dorpsfeesten heeft een grote groep dorpsgenoten zich gratis en met veel plezier ingespannen voor alle facetten van ons festijn. Nu het huis weldra echt klaar is komt er tijd om nieuwe dingen op te bouwen. Samenwerkingen met nog meer getalenteerde mensen. Er komt subsidie voor een poppenkast-project. (Niet om rijst van te kopen helaas.) Een nieuw soort Zomerkamp komt eraan. Ik schreef de vorige keer over het opzetten van een “goodwill guesthouse” maar dat zult u me niet vaak meer horen zeggen. Wij zullen een low profile aanhouden, zonder vermelding in de Eenzame Planeet dus, en willen geen zakelijke instelling worden. Eerder nog zal het heten dat het hier ‘gewoon maar’ een atelier van een kunstenaar betreft. Dit moet een project worden dat nog jaren meegaat, en eigenlijk, eigenlijk steken we behoorlijk onze nek uit, gezien bepaalde nogal ingewikkelde eigenschappen van het land in kwestie. Immers, we ontvangen dan wel veel positieve energie van de lokale bevolking, maar daarachter schuilen ook leed en wantoestanden die we toch niet geheel ongemerkt zullen kunnen laten, en dat kan achterdocht wekken. Hoe dan ook, voor alles wat je doet zijn passende manieren, en wij springen niet rond zoals die ene haan zonder kop. Dit was een heel, heel mooie start en we gaan met goede moed verder met het zelfvertrouwen meegeven aan de Jingpo/Zaiwa-kinderen. Via dit artikel en de foto’s heeft u allicht enkele glimpen op kunnen vangen. Ik houd u graag op de hoogte van wat volgt. Voor de elektronische versie van dit artikel, aangevuld met video’s en meer foto’s, alsmede alle andere afleveringen, zoek eenvoudigweg op het web naar “Bericht uit Zaiwaland”. Daar kunt u ook meer lezen over hoe wij het klaargespeeld hebben ons projectcentrum neer te zetten, waarom het plafond met eierdozen bekleed is, en zo nog veel meer. Anton Lustig juni 2013

Wij zijn geland - Vragenvuur

In deze rubriek vuren we een aantal vragen af op de nieuwe leden van de NVP. Dit geeft een beetje een idee wie de nieuwe leden zijn. Alhoewel er nog genoeg te vragen over blijft. Wie Dirk en Bertine van der Mast Hier sinds Gekomen uit Woont waar Werkt waar Waarom Peking Leeftijd Favoriete Hollandse snack Mist uit Holland Bier of Wijn Hobby's Sport kijken of doen Beste boek

maart 2013 Rotterdam Central Park Shell en werkzoekend Azië heeft ons altijd getrokken en we willen in een grote stad wonen 32 en 29 jaar bitterballen en kaas ouders wijn tennissen, lekker eten, reizen doen De Zwarte met het Witte Hart door Arthur Japin

Rijst of aardappels Smog of op de fiets Verboden Stad of Muur Taxi of auto met chauffeur Blijven of hier snel weer weg Heineken of Tsingtao Echt of namaak Amsterdam of Peking Noedels of Peking Eend Peking Opera of Jan Smit Chinees leren of niet inburgeren Karaoke of illegale dvd's

aardappels op de fiets Verboden Stad taxi blijven Tsingtao Echt Peking Peking-eend geen van tweeën zo snel mogelijk Chinees leren karaoke

juni 2013

- 29 -

Dokter Pieters blik op Beijing: De Vogelgriep

50 miljoen doden, wereldwijd! Dat waren de getallen van de Spaanse Griep uit 1918. Alle reden dus om de vogelgriep die wij hier in China nu hebben, ook serieus te nemen. Het zal maar gebeuren dat er weer zo’n gigantische epidemie uitbreekt. Niemand zal meer veilig zijn. Maar goed dat we weer veel Chinezen met maskertjes zien lopen. En dat we allemaal nόg beter onze handen wassen. Er zijn echter ook wat kanttekeningen waren. te plaatsen bij de algemene angst die Waar moet je nou op letten? In eerste hier momenteel heerst. Want die griep instantie zou ik alvast geen vogelmarkten van 1918 vond plaats op een moment in meer bezoeken, vooral niet in de regio de geschiedenis dat we net na de Eerste Sjanghai. Daarnaast kun je rustig kip Wereldoorlog nogal verzwakt waren of ander gevogelte eten, maar was na allemaal, en daarom vatbaarder voor de het bereiden goed je handen en kook of griep. En daarbij zien we dat er in de bak de kip goed, dan zit je veilig. Tot jaren daarna een enorme daling optreedt van het nu toe lijkt het er op dat dit virus alleen van vogel sterftecijfer. Waarschijnlijk heeft die Spaanse griep op mens over kan gaan en nog niet van mens op toen dus de, laten we zeggen, zwakkeren er uitgemens. Maar toch zou ik adviseren om je niet in haald, mensen die toch binnen afzienbare tijd zoude Beijing-metro door een buurman in je gezicht den sterven. We zien nu ook bij die vogelgriep dat te laten hoesten. Maar dat lijkt me ook vanwege het vooral mensen treft die al ziek waren. andere redenen dan de vogelgriep niet aan te raden. Maar kunnen wij, gezonde jonge Nederlanders, die elke week naar de fitness gaan en, behalve dat Mocht je nou toch symptomen krijgen die verontwe wat veel wijn drinken en wat veel werken erg rustend zijn (in eerste instantie de ‘gewone griep gezond zijn, er dan gerust op zijn dat die vogelsymptomen’, later vooral kortademigheid en erger) griep wel aan ons voorbij zal gaan? Dat toch ook ga dan snel naar een dokter. We testen dan op de weer niet. algemene griep en als die test positief uitvalt gaan Want we hebben de laatste decennia, vooral in we verder zoeken of het de vogelgriep is. Als dat China, een paar griepepidemieën gehad die wel onverhoopt zo zou zijn, dan zijn er speciaal aandegelijk ernstig waren en slachtoffers eisten: de gewezen ziekenhuizen waar je dan naartoe gaat. SARS in 2003 (800 doden), de vorige vogelgriep Je wordt dan behandeld met anti-griep middelen (371 doden vanaf 1997) en in 2009 nog de var(Tamiflu – Relenza) en zo nodig worden de andere kensgriep. symptomen ook aangepakt. Ga dus bij twijfel naar een arts, vooral als je tόch naar die vogelmarkt Eigenlijk weten we gewoon nog niet wat er met bent geweest of met rauw gevogelte of vogelpoep die vogelgriep gaat gebeuren. Het betreft hier een in aanraking bent gekomen. Maar nogmaals: de nogal tricky virus. Een virus dat vogels niet ziek kans is klein. Vooralsnog hebben we nog steeds maakt, maar mensen wel. Je kunt dus niet aan de veel meer hondsdolheid-doden in China (waar veel betreffende vogel zien of hij de griep heeft, terwijl mensen niet bang voor zijn en zich niet tegen laten hij wel besmettelijk is. inenten) dan vogelgriep-doden. Hier in Peking hebben we tot nu toe één geval van Pieter Kersemakers vogelgriep gehad. Dat ene geval bleek echter achteraf er geen te zijn. In een populatie groter dan het aantal inwoners van Nederland, is er tot nu toe hier dus geen enkele vogelgrieppatiënt geweest. Maar in de regio rondom Sjanghai zijn er wel gevallen: bij het ter perse gaan van deze Leeuw waren dat er 130 waarvan er tot nu toe 35 zijn overleden en 57 volledig genezen. Het kan dus ook bij deze griep fout aflopen. Maar diegenen die eraan gestorven zijn, waren weer meestal de mensen die al ziek - 30 -

juni 2013

Achterob Het is een prachtige vrijdagavond. De zon gaat onder achter het hotel-in-aanbouw, de laatste pluisjes zweven over onze bierglazen en ik zie op de klok dat het tijd is om huiswaarts te gaan. Lief is op een expeditie in het zuiden van China. We bellen even vanuit de taxi. Alles is goed aan zijn kant, en ook ik heb niet te klagen. Thuis bezoek ik de dierentuin. Tommy en Noodles zijn zeer tevreden met hun voer, maar miauwen voor fysieke aandacht. De hamsters staan tijdens de dag geparkeerd in mijn badkamer, veilig opgesloten vanwege de katten. Ik zie, terwijl ik voer strooi, dat moeder hamster onzichtbaar is. Hm. Terwijl ik sta te koken ( bonen, uien, wat ham en bacon, een aardappel of twee en een kliekje chili) zit het me toch niet lekker. Ik draai het gas op laag en ga terug naar de badkamer. Mocht ze ontsnapt zijn, zo redeneer ik, dan is zij nog steeds in de badkamer. Ik sluit daarom de deur van de badkamer achter mij, krachtig, een man met een missie. Iets te krachtig. Ik sta met de deurkruk in mijn hand. Op zich geen probleem. Dit gebeurt wel vaker. Je duwt de deurkruk terug, en ‘Bob’s your uncle.’ Maar niet vandaag. Ik bestudeer de deurkruk en zie dat het ding definitief gebroken is. Dit is het moment, beste Leeuw-lezers, dat mijn hart een tel oversloeg. Vrijdagavond rond negen uur, een pan op het vuur, een massief houten deur, geen uitweg, geen raam, vier muren, en de ayi die op maandagmiddag zou aankloppen. Ik moet er even voor gaan zitten om mijn mogelijkheden te overdenken. Het toilet is de uitgelezen plek. Ik overzie mijn gebied: een flinke stapel boeken (ik zou niet overlijden aan culturele honger), water uit de kraan (niet verder over na denken), hamstervoer (mits geweekt in voorgenoemd water mogelijk eetbaar), een bad om te te slapen (ik heb geoefend met dutjes) en een toilet. Het kon slechter. En er is tenminste nog een hamster: in uiterste nood kan ik die roosteren met mijn aansteker. McGyver! Die kerel kon alles! Ik overzie mijn appara-

juni 2013

ten. Een scheermes, een elektrische tandenborstel. De deurscharnieren zien erg superdegelijk uit. Ik ben op blote voeten. Ook McGyver kon dit niet. Nu gaat het toeval een rol spelen. Normaal gesproken, als ik thuiskom, leg ik sleutels, telefoon, sigaretten, aansteker en dat verdwaalde potlood in mijn borstzakje in de keuken op een bepaalde plank waar ik het de volgende morgen weer oppik. Vandaag, deze bijzondere en merkwaardige dag, heb ik nog steeds mijn telefoon (en dat verdomde potlood, maar ook daarmee krijg je de scharnieren niet uit hun voegen, geloof me). Ik bel lief. Natuurlijk is de ontvangst tussen vier betonnen muren niet optimaal en het kost tien moeilijke minuten, en vier telefoontjes, (het laatste telefoontje had eigenlijk geen mobiel nodig, ik denk dat hij mij kon horen in het zuiden zonder de techniek) voordat lief snapt hoe het zit. Vanuit het zuiden een telefoontje naar de ayi, en een half uur later opent haar man met een grijns de badkamerdeur. Natuurlijk. Anders kon u dit niet lezen. Ik heb hem vriendelijk bedankt, met een grijns. Zo’n grijns die hoort bij het repertoire van Aziatische glimlachjes. Ik schaam me, zei mijn grijns, en ik bedank je dat je me hebt gered. Een gelukkig toeval, een mooie ontsnapping. Er ontbreekt nog een enkel element. De hamster. Nadat ik de pan heb uitgezet (een klein maar onwelriekend probleem) keer ik terug naar ‘the scene of the crime’ waar Tommy en Noodles inmiddels een sterke interesse hebben gekregen voor de slaapkamerdeur. Daarachter (ik open en sluit deuren nu meer bedachtzaam) rent moeder hamster onder het bed. Bent u nog geinteresseerd in de uitslag? Het kost een goed half uur (nachtkastjes van de grond, gordijnen over de televisie, ik op handen en knieën) voordat ik uiteindelijk een handdoek kan gooien over moeder hamster en haar kan terugplaatsen in de kooi. (Ze was hoogzwanger en beviel twee dagen later. Maar dat is een heel ander verhaal.) De moraal van dit verhaal is tweeledig: denk na voor je hamsters neemt. En hou je telefoon altijd bij je. OK, drieledig: wie niet om zichzelf kan lachen, mist een enorme bron van vermaak.

- 31 -