Manoir Theursot Verslag van de renovatie 2004 - 2005
20
2004
Januari 2004 Weer een weekje alleen naar Frankrijk, de auto weer met de gebruikelijke gipsplaten en twee dakramen. Bij de Franse grens werd ik aangehouden:”wat ik vervoerde?” In mijn beste Frans vertelde ik de goede man, dat het slechts bouwmaterialen betrof voor mijn vakantiehuis. Dit was voldoende voor hem om mij door te laten rijden. Het was de eerste dagen prachtig weer. Terwijl er nog sneeuw lag, liep ik in T-shirt buiten. Ik heb direct geprofiteerd van het mooie weer, door in één dag twee dakramen te plaatsen. Ik zou er voorwaar nog handig in worden ook. Daarna sloeg het weer om en had ik een hele dag plensregen. Het wel goed om direct weer wat lekjes te ontdekken in het dak. Gelukkig had ik net voor de regen op de serre nog een nieuw zeil getrokken, dus dat lekte ook niet meer door. Ik heb ook nog wat rotte balken van het dak vervangen, want na jaren lekken is er weinig hout meer over. Gelukkig zijn het geen dikke binten, maar dragers, dus dit viel wel mee. De tweede w.c. zou ik ook plaatsen, het gat had ik al gemaakt buizen waren aanwezig, koperen leiding voor het water ook: dus aan de slag. De koperen leiding was snel klaar en dicht. Toen de plastic leiding plaatsen: alles op maat gezaagd en in elkaar gestoken, dat paste prima. Daarna moest er gelijmd worden. Op het potje stond dat je ong. 10 min had om te bewegen alvorens de pijp vast zat. Dit was gelogen, want na 10 sec was er geen beweging meer in te krijgen en zat ik met een stuk pijp waar ik niets meer aan had. Merdre. Toen weer nieuwe pijp en dit ging gelukkig wel goed en s’avond kon ik m’n nieuwe toilet gebruiken. Dan geniet je er extra van. Verder heb ik nog uilenballen gezocht voor een lagere school. Zij wilden de uienballen gaan onderzoeken. Ik vond er 30. In de hanenbinten van de boerderij huist voor zolang het nog duurt een uil. De timmerman was nog niet veel verder met zijn offerte voor de luiken, hij zocht nog de ijzeren geleiding systemen. Die zijn schijnbaar moeilijk te vinden. Verder weer flink de houtkachel opgestookt en ook nog ondanks dat het eigenlijk niet mocht (opdracht van huis meegekregen) een hele middag op het dak gezeten om lekjes op te sporen in het zinken dak.
21
Februari 2004 Het was voorjaarsvakantie, dus we vertrokken weer naar Frankrijk, het weer zag er goed uit geen sneeuw of regen dus we konden vlot reizen. In het huis was het wel koud, dus snel de kachel opgestookt. Nadat de kamer eerst vol met rook kwam omdat de schoorsteen helemaal koud was en slecht trok, werd het wel wat lekkerder in huis. Het probleem met de oude schoorstenen is wel dat ze een beetje lekken, waardoor in de slaapkamertjes boven een rooklucht gaat hangen. Van de zomer moeten we eerst een flexibele afvoer aanbrengen, zodat dat probleem ook weer is opgelost. In de slaapkamers hebben we elektrische verwarming, om daar ook de kou uit te verdringen. Het is weer dik aankleden en deuren dichthouden om de warmte binnen te houden. We gaan verder met het isoleren van een slaapkamertje met gipsplaten die ik de vorige keer meegenomen had. Ook verder gegaan met het vervangen en repareren van verotte houten balken (door lekkages van jaren). Op zich viel het wel mee hoeveel er vervangen moesten worden. Het werd na een eerste natte dag, mooi koud winterweer met in de middag een lekker zonnetje, waar je in de luwte van kon genieten. We hebben het mooie weer meteen maar aangegrepen, om een kapotte dakgoot te vervangen, zodat de waterafvoer nu echt het putje in verdwijnt i.p.v. overal overheen lekt. In de ijver om bramen weg te knippen, wordt ook de elektriciteit kabel naar de boerderij toe doorgeknipt en zaten we zonder stroom terwijl de elektricien nog thuis zat. Even was er paniek, maar toch snel het probleem verholpen zodat we weer licht hadden. Terwijl het in Nederland langzaam wit werd van de sneeuw bleef het bij ons droog en zonnig en werkte we s'ochtends binnen en s'middags buiten. Heel veel struiken en dood hout opgeruimd en ook een stuk afrastering hersteld waardoor er niet zo makkelijk meer op het terrein gekomen kan worden. 's woensdags kregen we gezelschap van een "bus" Nederlanders die ook aan de slag gingen. Er moest een zolder hout "even" leeg maar dat was toch zwaarder dan gedacht, dus de helft ligt er nog. In het enthousiasme waren er planten meegenomen om te poten, maar de grond werkte niet mee (hardbevroren) dus gingen de plantjes weer in de bus mee naar huis! Ook werd er in de boerderij een begin gemaakt met het stuken, er moeten een paar metertjes gedaan worden dus.... Nadat Wim even alleen gelaten was zodat hij zich goed kon concentreren kwam de cursus stuken weer helemaal boven en in flinke vaart werden de eerste 10 zakken kalk-cement tegen de muur gesmeerd. In het grote huis werden beneden, in de voorlopige huiskamer, de deuren en houten panelen in de olie gezet wat ontzettend opknapte. De houten vloerdelen voor de vloerreparatie zijn ook binnen dus de volgende keer hoop ik dat ook de houten binten er zijn zodat de vloer dicht gemaakt kan worden. Dan hoef je tenminste niet elke keer op te letten dat je plotseling een etage lager belandt. De laatste dag viel er nog een beetje sneeuw en daalde de nacht temperatuur ver onder nul. De waterleiding hebben we nog maar een keer afgetapt om bevriezing te voorkomen. Daarna ging de deur weer op slot de stroom eraf en wij naar huis, waar we in Nederland onthaald werden op een heuse sneeuwstorm. Maar daarna ging gelukkig de zon weer schijnen.
22
Maart 2004 En weer een klusweekje alleen. De schuur in Nederland leeggeruimd (waar komt elke keer al het spul weer vandaan) de auto vol en op Frankrijk aan. Na een rustige en mistige tocht was het weer lekker om er te zijn. De eerste dag is het altijd weer even "inzakken" in het huis en daarna ben je er weer helemaal thuis. Ik had Gaunet ( de aannemer) een fax gestuurd met de vraag of hij op maandag of dinsdag mijn binten van 5 meter wilde brengen, zodat ik de vloer in de slaapkamer van Aydan kon repareren. Deze was namelijk gedeeltelijk weg, door lekkage en schimmelvorming. Zondag en maandag ben ik verder gegaan met het isoleren van de gang en Aydan zijn kamer. Dinsdag ochtend ging de telefoon, ik dacht dat een van de kinderen iets kwijt was (dan word ik altijd gebeld), maar het was Gaunet, die de binten wilde komen brengen !!!!!!!!!!! Wauw de fax werkt echt. Dus een paar uur later kwam hij met de binten van zo'n 40 kilo. Die moesten naar de 2e verdieping, via de achterkant van het huis, waar de grond wat hoger lag kon hij de binten omhoog steken. Hij stak ze aan, gaf ze en zetje en ik moest ze toen binnen zien te krijgen. Ik was blij toen we daarna aan de koffie zaten. Ook had hij een bint voor het koetshuis bij zich en we spreken af dat hij gaat proberen de eerste week van mei er te zijn voor het koetshuis. Ik ben benieuwd. Toen moesten de binten nog op zijn plaats en dat viel niet mee in je eentje. Eerst op maat zagen, dan op zijn plek in de muur steken, zonder naar beneden te vallen. Maar uiteindelijk tegen de avond zaten ze vast en kon ik de volgende dag beginnen de vloerdelen vast te spijkeren. En na nog een dag was de vloer weer hersteld, nu nog een paar keer oliën en hij wordt weer prachtig. In de kamer eronder moet het plafond er nog tegenaan en dan kan die kamer ook weer gebruikt worden. Verder de slaapkamer in de gipsplaten gezet, waarbij ik nog een uitvinding deed: hoe je in je eentje makkelijk gipsplaten kon zetten tegen een schuine wand (met twee kleine klemmen). Daarna de tussen-kieren afgesmeerd, zodat ze de volgende keer geschuurd en geverfd kunnen worden. De fruitboomgaard is ook weer uitgebreid met twee appelbomen Toen ik daar toch met de schop was heb ik bij de boerderij nog een regenput uitgegraven, zodat die ook weer in functie kan. Ook de gang boven is geïsoleerd, zodat het van de zomer niet meer zo heet is. De lichtkoepels in de gang heb ik opnieuw afgekit en ik hoop dat ze nu niet meer lekken. Zo vliegt de week weer voorbij en na alles weer opgeruimd en afgesloten te hebben ga ik weer op huis aan, weer denkend aan de dingen die de volgende keer gedaan moeten worden.......
Pasen 2004 Wim en Jacqueline zijn met een bus vol spullen en Jesse "even" een weekend op en neer naar Frankrijk geweest. Ze hebben net voldoende tijd gehad om boompjes te poten plantjes te poten en het gras te maaien. Maar er zijn weer voldoende spullen om de volgende keer weer allerlei klusjes te kunnen doen.
23
Mei 2004 Het was mei vakantie en daar moest weer van geprofiteerd worden. Op verschillende dagen werd er naar Frankrijk vertrokken door de hele familie. Bepakt en bezakt met spullen en planten, klaar voor een flinke werkweek. We hadden heel afwisselend weer, van heerlijk voorjaarsweer waarin lekker gezond kon worden toch donker herfstweer met regen en kou, maar dat had alles met de ijsheiligen te maken (zei men). De kachel werd opgestookt om er in de avonduren lekker warm bij te zitten. Het parkgedeelte kreeg zijn broodnodige maaibeurt en het zag er weer verzorgd uit na heel wat maai uurtjes. Ook hebben we nu een hakselaar zodat kleiner snoeiafval meteen versnipperd kan worden. Sommige mensen werden hier zo enthousiast van, dat ze niet meer konden stoppen met snoeien, maar hierdoor kwamen er wel weer een paar mooie oude bomen vrij te staan. Zowaar kwam er een oud ijzerboer opdraven die twee vrachtauto's ijzer meenam en de volgende dag zou terugkomen voor de rest, maar we hebben hem niet meer gezien dus er blijft nog wat ijzer liggen. Verder zijn we door gegaan met de aanleg van de boomgaard door meer fruitboompjes te poten. Zowel appels als peren en bessenstruiken werden er gepoot en er viel daarna een lekker buitje zodat ze wel moesten gaan groeien. Bij de boerderij werd een "verdwenen" muur verder blootgelegd, er werden weer een paar muurtjes gestuukt en een paar bloemenperken aangelegd. In het grote huis werd het plafond van onder de kamer waar de vorige keer een nieuwe vloer in is gegaan hersteld, met isolatie en gips. Daarna kon hij worden geverfd om dienst te kunnen gaan doen als huiskamer voor Jos en Marjolein, omdat er dringend behoefte was aan meer leefruimte (met zes op een slaapkamer wordt op de duur wel vol). De kamer is mooi geworden, alleen nog de vloer in de olie en dan kan hij ingericht worden. Verder werd er nog geverfd aan bed, deur en vloer. Ook een gedeelte van de dakoverkapping was door lekkage aan vervanging toe en dat is ook gerealiseerd. De afvoer van het hemelwater bleek bij hoosbuien niet goed te werken, de leiding onder de grond zat verstopt voelde we met een "ontstopper". Op die plek hadden we de leiding opgegraven en wat bleek tot onze verbazing: er was gewoon een halve meter buis verdwenen, daardoor liep het water niet snel genoeg weg. Dus een nieuw stuk moest ertussen en daarna deed hij het weer en ook de vijver loopt nu beter vol door de aanpassing van het buizenstelsel en de bezinkputjes. Je krijgt elke keer wat meer inzicht in hoe alles moet lopen en gaan. Helaas bleek Gaunet geen tijd te hebben voor het koetshuis en is aan het dak niets gedaan, wel hebben we een kelder leeggeschept die vol met puin lag. Grote stenen als tuinrand versiering, kleinere stenen als vulmiddel bij muurreparaties, gruis als gatvulling en het leem als oprit vulling (hoewel het daarna niet moet gaan regenen want dan wordt het blubber). De kelder is gelukkig bijna leeg, het was een pittig klusje, maar nu kunnen we tenminste met de vloerreparatie van het "salet" beginnen. Ook hadden we hout geruimd. Er lagen overal hopen houten stammen die nog in handzame (kachelzame) stukjes gezaagd moesten worden, dus de kettingzaag heeft ook een paar middagen de buurhonden overstemd.
24
Vrijdags was Jacqueline jarig en dit is uitbundig gevierd met een feestelijke koffie met taart en daarna een lekkere lunch en s'avonds met een uitgebreid aperitief, met nog wat oude buurtjes uit Colonge. De champagne en wijn vloeide rijkelijk en na een dag hard werken hakte dat er behoorlijk in. We hebben niet alleen gewerkt er is ook nog het kasteel van Sully bezocht, er is een meertje in de buurt verkend, er is nog even gemountainbiked en wat tweedehandsgebeurens bezocht. Toen was de week weer voorbij en moesten we weer even wachten voor we weer verder konden.
Pinksteren 2004 Het was weer tijd voor een weekje Frankrijk. Dit keer niet alleen, maar met mijn ouders erbij. Zij verbleven 4 dagen op Theursot en zijn met Lianda teruggereden, terwijl ik de rest van de week bleef. Het werd een leuke week. Vol spanning gingen mijn ouders mee naar Frankrijk, want wat zouden ze daar aantreffen en hoe zou het allemaal gaan? De heenreis verliep vlot al moesten we even oppassen voor een vrachtauto met aanhanger, waar een band van dreigde in de brand te vliegen. Het was prachtig weer en dat is altijd leuk om mee aan te komen. Mijn ouders waren zeer onder indruk en bleven dat gedurende de rest van de dagen. Zelf zouden ze er niet meer aan beginnen zeiden ze, maar dat lijkt mij ook niet als je 80 bent geweest. In de ochtend werkten wij en zij sliepen uit en gingen dan wat in de zon lezen of wat rondkijken, al bleef ma verdwalen in huis. Maar dat deden wij ook in het begin. Elke middag gingen we wat doen, door de wijnstreek toeren, kasteel van Roche Pot bekijken, van het uitzicht op de Mont Beuvray genieten, wandelen en uit eten in het plaatselijke hotel, waar we na het eten afscheids zoenen van de eigenaresse kregen. Qua klussen is de gang boven en het trapgat ook in de gipsplaten gezet en dat scheelt heel wat warmte, wat met zon van het zinken dak afstraalt. In Aydan zijn toekomstige slaapkamer is er gestuukt en geschuurd en die is nu verfklaar. Lianda heeft de vloer van de voorlopige huiskamer van Jos en Marjolein in de olie gezet en hij ziet er weer prachtig uit. Verder heb ik elke dag een poos gemaaid en het hele terrein heeft een beurt gehad en rondom het huis zelfs 'n tweede maal, zodat toen ik naar huis ging het gazon er strak bijlag. Omdat in het begin van de week alles zo droog was had de moestuin water nodig, dus vanuit de boerderij heb ik een slang van 75 meter op de "bronkraan" aangesloten en beneden bij de moestuin een grote zinken teil neergezet. Om de ongeveer twee uur was de teil vol gelopen en kon je weer wat plantjes water geven, zo kreeg in de loop van de dag alles water. In de loop van de week viel er ook een buitje en dat friste lekker op. De timmerman heeft zowaar een prijsopgave gebracht voor de luiken en ik ben op bezoek geweest bij een verwarmingsmonteur om te kijken of de centrale verwarming weer aan de praat gekregen kan worden. Hij komt de volgende vakantie langs. Verder hadden we nog een minder leuk klusje, op een warme dag kwamen er in onze toekomstige huiskamer duizenden vliegende mieren boven het raam tevoorschijn. Er zat waarschijnlijk dus een mierennest achter het plafond. Dus de boel maar weggebroken om te zien wat er zat. Ik trof daar een verotte bint aan waar zich een mierennest in bevond. Daarna is met spuitbus en poeder de boel om zeep geholpen. De bint bleek zo verrot te zijn dat hij eruit moet en voor nood heb ik er 'n ijzeren bint onder gelegd, zodat de boel niet kan verzakken. Zo heb ik er weer een klusje bij. Wordt vervolgd.
25
Juni 2004 Het was een kort weekje deze keer van donderdag tot dinsdag, maar examens en diploma's noopten ons tot het creatief omgaan met de tijd. Wel waren we met een "mannenploeg". Wim was met Niels en Chris en ik met Aydan. In de vroege morgen zijn we in colonne naar Frankrijk gereden (Nederland werden we letterlijk uitgewaaid), waar we vroeg in de middag aankwamen. Meteen maar de handen uit de mouwen gestoken, want we wilden minstens de oranjerie leeg maken deze dagen. We begonnen dus met frisse moed aan weer een vies klusje, want ook hier was er 40 jaar niet meer schoongemaakt en opgeruimd. Oud gereedschap, dozen kolen en vele flessen met dubieuze inhoud, veel oud hout, bijenkorven en noem maar op.'s Avonds lag de begane grond buiten. De volgende dag volgde de bovenverdieping. Er was weer een grote brandstapel ontstaan en de oud ijzerberg was weer gegroeid. Toen alles opgeruimd was en ik gelukkig tussen de troep ook nog de oude ramen vond (moesten wel gerestaureerd worden) kon de eerste opknap gebeuren. Er waren wat lekkages geweest bij de schoorstenen en het dakvenster en deze hadden de vloer beschadigd. Dus de lekkages heb ik eerst maar dicht gemaakt om verdere schade te voorkomen. Gelukkig had Willem onze koelkast meegenomen uit Nederland zodat we 's avonds heerlijk koud bier hadden en dat was niet te versmaden met die warmte, want het was echt zomer geworden op Theursot. Willem ging in de boerderij aan de sloop van een schouw beginnen want die moet een meer "boerse" uitstraling krijgen. Verder werd de traditionele muur gestuukt en een stuk gras gemaaid. De "moestuin" was overwoekerd door onkruid, dat gaat de komende jaren nog een strijd worden om die schoon te houden. Verder werden we verrast door de boer die ons weiland kwam maaien, zodat we weer een strakke grasmat hadden. De voetbal werd ook nog gevolgd via de radio, maar bij de strafschoppen stonden we al tandenpoetsend te hopen dat het snel voorbij was, we waren moe en wilde gaan slapen. We hebben in onze toekomstige huiskamer het plafond eruit gesloopt, het was al beschadigd door lekkage dus we besloten dat hij er maar helemaal uitmoest. Verder heb ik nog wat loden leidingen weg gesloopt, om voor de tijdelijke keuken van Marjolein waterleiding aan te leggen. De man van de centrale verwarming kwam, volgens afspraak de boel opnemen. Volgens hem wordt het een grote klus met veel werk en gaat het flink wat kosten. We gaan maar een girorekening openen voor sponsor donaties denk ik. Maar hij zou nog terugkomen met een tekening en een calculatie om het helemaal goed in beeld te krijgen. Willem en de jongens gingen zondag weer terug en Aydan en ik enkele dagen later, na nog wat klusjes opknappen en een groot gedeelte van "het gazon" maaien. De volgende keer mogen we gelukkig 4 weken blijven. Met het weer van de afgelopen dagen is dat een heerlijke gedachte, al is alles ondanks een flinke plensbui weer erg droog.
26
Zomervakantie 2004 Verleden jaar was het de vakantie van de hittegolf, dit jaar was het de vakantie van: het dak, het salet en de loir (zevenslaper). Met auto's volgeladen reden we weer op Frankrijk aan voor weer een lange klusvakantie. De eerste week stond in het teken van de vloer van het salet (dit schijnt oud Hollands voor opkamer te zijn). De vloer was door langdurige lekkage ingestort in de kelder eronder. Na de vorige keer al veel puin uit het keldertje geruimd te hebben en nieuwe ijzeren binten gelegd te hebben als begin voor een nieuwe vloer, hebben we er nu houten binten tussen geplaatst en een houten vloer erop gemaakt. Dit gaf al een heel ander aanzicht en we konden een stuk makkelijker werken, zonder dat je steeds moest kijken of je niet naar beneden viel. Op enkele keien na is het keldertje ook ontruimd en na enig metsel en herstel werk ziet het er goed uit en wacht de kelder op de wijnflessen. Op de houten vloer moet nog een betonvloer, maar dat is voor latere zorg. Ook heb ik de omlijsting van de oude broodoven hersteld en de muur eromheen, zodat dit een stuk steviger werd. Ondertussen hadden we bij Willem een gedeelte van de oude bitumen dakbedekking losgetrokken, zodat hij kon beginnen aan het herstel van balken en panlatten en het dak klaar maken voor de nieuwe dakplaten. Tegelijkertijd werd er in het grote huis nog een kamer voor Jos en Marjolein ingericht, zodat ze wat ruimer konden leven en slapen. Ze hebben nu zelfs een keukentje met stromend water. Er werd naar lieve lust gesnoeid en gehakseld en struiken en bomen verdwenen als sneeuw voor de zon en licht en ruimte werd er gecreëerd door de tuinploeg. De kinderen vermaakten zich ondertussen met fietsen, zwemmen in de rivier en zwembadje en af en toe werd er een filmpje gekeken. Aydan had het laatste stuk van het plafond van onze toekomstige huiskamer naar beneden getrokken en het ziet er nu kaal maar wel schoon uit. Het was trouwens prachtig weer en we moesten s'ochtends vroeg beginnen omdat het s'middags eigenlijk te warm was in de zon en s'avonds werd dan ook de opgelopen dorst gelest met koud bier en of wijn. Het eerste weekend werden we tot 5 uur s'ochtends wakker gehouden door de herrie van een bruiloftsfeest in het dorp, dat wegens de warmte buiten gevierd werd. De dag erop was het gelukkig zondag en dat betekende een vrije dag en zijn we gaan zwemmen in "het hoge meertje". Jol en Theo, die langskwamen op weg naar Spanje zijn ook mee gegaan. Uitgerust begonnen we aan week twee en we hebben daarin onder anderen een nieuwe goot geplaatst tussen het salet en de rest van het koetshuis. Hierdoor werd een van de grootste lekkages opgelost en blijft het hopelijk voortaan droog binnen. Ook moest er een nieuw raampje komen in het salet en na enige discussie over hoe en wat en na een gelukkige vondst van een oud raampje, kon deze er worden ingezet. Willem was ondertussen klaar met het preparen van zijn dak en we konden de nieuwe platen gaan plaatsen. Willem had trouwens veel plezier van zijn stellage, wat erg makkelijk werkte, alleen al dat op en afklimmen en dat schuin op het dak lopen in de brandende zon eiste zijn tol: een zeer been. Maar na rust, massage en verband ging het weer wat beter. De eerste plaat die we zouden leggen zou zeer belangrijk zijn, want als die scheef lag.............
27
Gelukkig was Jos erbij want de plaat moest volgens de stelling van Pythagoras op het dak gelegd worden. (3x4x5 voor de ingewijden). Na wat meten lag de eerste plaat precies zoals het moest en de rest kon er dus op, maar na een paar rijen bleken we scheef te gaan. Daarna probeerden we eerst de onderste platen recht te leggen. Dat werkte ook niet. Dan alles los en opnieuw, maar het ging halverwege weer fout. Eerst werden er nog grapjes gemaakt, maar de sfeer werd meer en meer grimmig, wat nu? Wim moest het eerst even verwerken: "een kind kan de was doen hadden ze gezegd ". Na een slapeloze nacht en een telefoontje naar Nederland zijn we op advies op de achterkant van de boerderij op een andere manier gaan werken (de gebruiksaanwijzing die erbij zat klopte gewoon niet) en ja hoor de kinderen konden de was doen en in flink tempo ging het dak erop met de uitsparingen voor de velux vensters. Daarna hebben we ook de voorkant volgens de nieuwe methode gelegd. Volgend jaar volgt de rest. Door al dat gesnoei in de achtertuin van het koetshuis kwamen we nog tot een verrassende ontdekking, er lag een vijver/zwembad verborgen onder het groen in de hoek van de tuin. Na eerst de betonnen treden blootgelegd te hebben bleek er een grote natuurstenen vijver te liggen van 6 bij 3,5 meter!! Wel met nog een hele laag grond en bladeren erin, wat nog heel wat bakwagentjes vullen zal worden vrees ik. Maar als hij leeg is hebben we een prachtige vijver/zwembad. We hebben al een flinke laag grond eruit gereden en na wat regenbuien kregen we al een beetje beeld van wat het kan gaan worden. In het weekend was het dorpsfeest met een brocante, maar het was zo heet dat dit een beetje tegenviel. Wij zijn vroeg in de ochtend geweest, we hebben een rondje gelopen wat mensen de hand geschud, in de auto gesprongen en gauw gaan zwemmen, daar aan het meer was het beter vertoeven. Dan vind er een wisseling van personen plaats op Theursot. Jos , Marjolein en de meiden gaan op huis aan en wij halen Ayesha op van de TGV. Ayesha was nog twee weken thuis gebleven om te werken en vakantie te vieren in Renesse. Terwijl Willem zijn dakvensters erin maakt wordt na veel getwijfel en verfproefjes eindelijk de kleur voor de luiken en deuren van het grote huis bepaald : grijs/blauw en er wordt direct voortvarend geverfd. Ook Jacqueline is de boerderij aan het verven en wel de omlijsting van de ramen en deuren, dit ziet er erg fleurig uit (zie grote foto boerderij). We zijn ook nog een avond gaan picknicken in Uchon met prachtig uitzicht in de vallende duisternis. De weggetjes erheen zijn steil omhoog, maar dat mocht voor onze 4wiel geen probleem zijn, maar als je dan in de steilste haarspeldbocht wandelaars met hond en paard en ook nog een auto op hetzelfde moment tegenkomt èn je schakelt niet in de goede versnelling, dan gaat het niet goed. Daarna hebben we op Theursot nog vallende sterren gespot en de jongens hebben zelfs de zonnestoelen neergezet om het goed te kunnen bekijken, deze keer werden ze niet opgeschrikt door fel oplichtende ogen van roofdieren (of was het een elektriciteitskabel die een eigen leven ging leiden?). In het weekend dat volgde zijn we in Saulieu naar de brocante geweest en daarna gaan zwemmen in Chamboux. We werden s'nachts vaak wakker van beesten die op het dak liepen en ook tussen de isolatielaag. Dat vond ik niet echt leuk, ik de boel isoleren en zij de boel kapot maken, dus we moesten maatregelen nemen. Eerst probeerden we het met gif, maar dat aten ze niet. Toen heb ik een paar vallen neergezet, die wel de beesten vingen, maar niet doodden. Na een paar keer het aas te hebben veranderd werkte het met hazelnoten en we vingen een Loir (zevenslaper of relmuis in het Nederlands), dit beschermde dier ziet eruit als een eekhoorn. We hebben hem bij Autun weer losgelaten hopende dat hij Theursot niet meer terug zou vinden. Er zaten er meer en een paar dagen later vingen we er weer een in de kast van de spoelkeuken waar ze een paar keer gezien waren tijdens het afwassen. Weer hebben we het beestje 15 kilometer ver gebracht.
28
Het werd rustiger in huis en ik heb de rest van de vakantie elk gaatje wat ik tegenkwam dichtgemaakt met gaas of cement. Beestjes zijn leuk in het bos, niet in huis. Ayesha was zodanig geschrokken toen zij de beestjes had gehoord in haar slaapkamer, dat ze de rest van de vakantie bij ons in de slaapkamer sliep. Lianda en in zijn ook nog op "vakantie" geweest: vrijdag middag weg en zondagochtend om 11 uur stonden we weer te verven op Theursot. We hebben een bliksembezoek gebracht aan ZuidBourgogne en in een wijnmanoir geslapen en de omgeving bekeken. Later in de week zijn we ook nog bij Monique in Nuits op bezoek geweest. De laatste week waren we met zijn vieren, nadat Wim en Jacqueline en en de jongens naar huis gingen. We hebben Aydan verhuisd naar zijn nieuwe slaapkamer: de grootste ruimte van het huis zo'n beetje, zodat hij nu een kamer heeft met slaapafdeling, zithoek, werkhoek, televisiehoek en bar, wat wil je nog meer? Een wietkwekerij? Verder hebben we nog het een en ander geverfd, de entree opgeknapt, alles een beetje gereorganiseerd en na hevige regenval nog wat lekjes gedicht en toen was het voor ons ook tijd om naar huis te gaan.
September 2004 Voordat de verjaardagen losbarsten ben ik eerst weer een week gaan klussen. Het was warm toen ik er aan kwam en ontzettend groen, het leek wel voorjaar in plaats van najaar, maar wel met dreiging van onweer. Ik had veel plantjes en struikjes en boompjes bij me, die ik direct gepland heb. Het begon daarna flink te regenen en te onweren, wat niet ongunstig was voor het plantmateriaal. De grond was kurkdroog tijdens het poten dus een regenbui was meer dan welkom. De tweede dag was het weer heerlijk weer en ben ik klusjes buiten gaan doen. Eerst twee ijzeren vazen op de entreepilaren gemetseld, daarna de watermeterput voorzien van een afsluitbare deksel, zodat je daar niet meer zomaar bijkan. Toen de borderrand voor het huis verlengd, zodat er meer plantjes gepoot konden worden. Onder de keuken zit een kruipruimte en daar kruipen wel eens beesten onder, om dit te voorkomen heb ik er een luik van gaas voor gemaakt, dat in de winter geheel af te sluiten is, zodat de koude wind er ook onder vandaan blijft. Tenslotte heb ik nog cement staan gooien in een gat wat in het stucwerk van de buitenmuur was ontstaan. Dichtsmeren met een spatel ging bijna niet, telkens kwam het cement eruit vallen. Toen maar op de Franse manier ertegenaan gegooid en dat ging goed. Boven de voordeur ben ik bezig geweest een nieuw ijzeren rooster te maken voor het bovenlicht als "anti- cambriolage." Verder was het gras enorm gegroeid en probeerde ik elke dag een stuk maaien. We hebben stukken gras liggen waar de Arena jaloers op zou kunnen zijn, dankzij "dubbele" inzaaing van graszaad. Een groot gedeelte van de week heb ik in de w.c. gewerkt. De w.c. op de bovenste etage moest voorzien worden van wasbak, tegels, gestuukt plafond kortom moest zoveel mogelijk af. Dat is gelukt, al had ik wat tegels te weinig. Ik had uit Nederland een houten schouw meegenomen die uit elkaar gehaald was, anders paste hij niet in de auto. Hier in Frankrijk moest hij weer in elkaar en elke avond lijmde en schroefde ik
29
weer een stuk aan elkaar, tot hij weer herkenbaar in elkaar stond. Deze schouw is bestemd voor onze huiskamer. In deze huiskamer zat ook nog een grote rotte balk die voor een gedeelte weggerot was en dus hersteld moest worden. Dat doe ik met cement en stenen, het is een heel gepruts maar het knapt ook weer op. Toen ik boodschappen gedaan had (o.a. kachelpijp om in de herfstvakantie wat kachels aan te kunnen sluiten) ben ik even langs Colonge gereden. Op de weg ernaar toe stonden er allerlei leuzen op de weg geschreven. Toen ik bij Andre was vroeg ik wat dat betekende. Hij vertelde dat een boer van plan was een varkensfokkerij van 3000 varkens te willen beginnen in Reclesne. De hele bevolking stond op zijn achterste benen. Want stank, verontreiniging, vervoer overlast. Men man en macht wordt geprobeerd de boel tegen te houden. Ik heb onder de middag bij Andre en Mouricette gegeten en alle laatste roddels weer gehoord. Het was wel even gezellig. Ik wilde nog even bij Denise en Gerard langs, maar die waren beide in de lappenmand de een van haar rug de ander met een gewond oog, dus dat komt de volgende keer wel. Ik kreeg van Andre wel perziken mee voor jam en compote, hij had een record opbrengst dit jaar van zijn boom. De eekhoorns waren ook nog volop in de weer met het aanleggen van hun wintervoorraad, ik zag ze elke keer voorbij het huis komen en een keer kwam er een uit nieuwsgierigheid bijna het huis binnen. De zevenslapers waren al aan hun winterslaap begonnen denk ik want die hoorde ik niet meer. Ik heb op Theursot ook nog peren en appels geplukt voor thuis. De nieuw aangelegde boomgaard had twee appels gegeven, de oude bomen die er stonden zaten vol met appeltjes. De laatste dag was het prachtig weer en ik wilde eigenlijk helemaal niet naar Nederland terug, maar na een kleine wandeling door het bos ben ik toch maar weer op huis aan gegaan, want daar wachten weer verplichtingen en verjaardagen.
Herfstvakantie 2004 Het werd weer een bijzonder weekje deze keer. Elke keer gebeuren er wel weer onverwachte dingen, de ene keer meer dan de andere keer. Jos en Marjolein en de meiden waren ons vooruit gereden en hadden de boel alvast opgestart in Theursot. Wij kwamen een dag later en Wim en Jacqueline en de jongens zouden enkele dagen later volgen. Het was de bedoeling dat er in het koetshuis een nieuwe bint boven de schouw zou worden gemaakt, zodat de steunbalk die we als eerste hulp hadden geplaatst weg kon. En dan konden ook de tegeltjes van de verdiepingvloer af. Maar ja toen gingen Jos en Marjolein even los. De eerste stappen die ik in het koetshuis zette, zag ik een gedeelte van een nieuwe vloer liggen?? Het bleek gelukkig een proef, want ik miste nog een betonnen ondervloer. Daarna vlogen de tegels van de zoldervloer af (ong. 1200 stuks met emmertjes tegelijk de trap af) en een weinig later lagen ze schoongebikt en wel opgestapeld in de koetsruimte. Toen ging de 10 centimeter leemlaag, die er onder lag, via de plastic kinderglijbaan de bakwagen in en werd weggereden door Aydan. Daarna zouden de rotte planken eraf gaan, om te worden vervangen door goede planken. Het bleek uiteindelijk toch maar beter om de hele vloer eraf te halen, want
30
er bleven weinig goede planken over. Dus moeten er de volgende keer nieuwe platen op. Ook werd ondertussen nog even een nieuwe balk boven de schouw gemonteerd en daarna werd ook nog de binnenkant van de schouw opnieuw gestuukt. En voor ik het vergeet er werd nog een tussenmuur uit de beneden verdieping geslagen, zodat het een mooie grote ruimte geworden is beneden. Ze verdienden hiermee de pluim van de week en elke avond een welverdiende douche want het was niet zo'n beetje stoffig werk. Ze kregen ook nog bezoek van een gezin uit Monster, dat bij ons in de buurt ook een huis bezit en waarvan: hij (Ma rtin) bij Jos in de klas zit en zij (Gonnie) bij Marjolein (bij Franse les), hun ene kind (Pim) bij Romée en hun andere (Manja) bij Shanna (op de lagere school). Ondertussen wat hand en span diensten verrichtend in het koetshuis tegelde ik de nieuwe w.c. af en Lianda vulde de voegjes. Ik stuukte ook de gang en het trapgat en betimmerde er een lichtkoepel met schrootjes, terwijl Lianda een begin maakte met het verven van de muur. Ondertussen veranderde het weer, we begonnen met kou en regen, maar langzaam wordt het steeds mooier en dat kon ook niet anders want de fam. Zuidgeest arriveerde. Na weer uren de bus leeggeruimd te hebben (wat komt er toch elke keer weer uit) is het tijd voor een wijntje. Het volgende project wat ik "even" met Willem zou doen was twee schoorsteen afvoerkokers opsteken, zodat we rustig konden stoken zonder dat het boven naar rook ging stinken. Het waren delen van een meter, die van beneden af steeds omhoog gestoken moesten worden en dan telkens een deel eronder inschuiven tot we boven op het dak (10 meter hoog) uitkwamen. Het ging een poosje goed tot de boel vast liep en we de kelderwin nodig hadden om de boel verder op te krikken. Het was een heel gezwoeg maar op een gegeven moment zat de pijp, daarna ging de kachel aan en hij brandde als een tierelier. Toen moest de schoorsteen bij Wim en Jacqueline gedaan worden, deze was een stuk dunner en lager, dus ging.... een stuk.... moeilijker, want voor er een deel in kon, zagen we een eksternest halverwege de schoorsteen zitten en deze moest er eerst uit. Met een enorm lange stok, van boven af balancerend op 10 meter hoogte, kregen we het nest eruit. Het vulde een flinke metselkuip en de schoorsteen was gelijk geveegd, de inhoud lag in de huiskamer bij Jacqueline en in ons haar en kleren. Toen konden de rookafvoerdelen erin, maar na een deel liep de boel vast, dus maar weer de kelderwin eronder. Dat ging ook weer een poosje goed en toen liep ie weer vast, ter hoogte van Ayesha haar slaapkamer. We hebben even samen overlegd (Ayesha was er even niet) en toen hebben we snel een gat in de schoorsteen geboord om de pijp op te zoeken, hem om te duwen en zodat we hem verder omhoog konden leiden. We hadden daarna wel wat aan Ayesha uit te leggen. Maar zo konden Jacqueline en Wim ook de kachel stoken en er s ávonds erg warmpjes bij zitten. Verder heeft Willem tot mijn grote vreugde verlichting gemaakt in de garage, zodat ik geen zaklamp meer nodig had om daar iets te gaan zoeken. Lianda was op een middag met de grootste kinderen een avonturen-waterval-tocht gaan houden waar de kinderen nat en Lianda met een zere rug (mooi uitzicht hè) vandaan kwamen. Niels en Aydan hadden nog twee enorme vuren aangelegd om de nodige troep te verbranden, dat daar lag te wachten sinds de zomer. En we hadden nog een partij planten en struikjes gepoot, wat takken en struiken weggezaagd, gras gemaaid, opgeruimd, proefgevoegd en de laatste dag heerlijk in de zon gewerkt en geoogst. Zoals gewoonlijk vloog de week weer om en moesten we de boel weer afsluiten tot de volgende keer.
31
November 2004 Vorig jaar november schreef ik dat ik er een beetje tegen opzag om te gaan (vroeg donker, vaak regen, koud, alleen in dat grote huis). Eigenlijk was dat dit jaar weer. Het was voordat ik wegging koud en nat in Frankrijk en dat was niet echt een aantrekkelijk vooruitzicht. Maar ja als je niet gaat, gebeurd er daar ook verder niets en de kachel doet het prima, dat hebben we in de herfstvakantie gezien. Het huis raakt ook steeds meer "aangekleed" en is een stuk gezelliger. Deze week zou ik verdergaan in onze toekomstige badkamer. Hij moest worden omgebouwd van een vieze opslag, waar we niet meer aan herinnerd willen worden tot "salle de bain". Hij was al geïsoleerd en er zat een nieuw dakraam in, maar voor de rest moest alles nog: water erheen afvoer ervanaf, 'n warmwatervoorziening, een wasbak en een douche.......dus. Het zoeken naar een oplossing voor de afvoer was al in volle gang en ik had de oplossing, alleen nu nog de realisatie. Ik kon gebruik maken van oude verwarmingdoorgangen om de afvoer weg te werken en via gang en kast moest ie twee verdiepingen lager in de spoelkeuken uitkomen. Het was even denken, maar het gaat goed komen. De waterleiding was er al bijna, want die had ik al naar boven gehaald voor de w.c. Ik heb een gedeelte van de badkamer betegeld en de douchebak geplaatst, al met al ging daar een hoop tijd inzitten. Om niet helemaal claustrofobisch te worden ging ik s'middags buiten wat klussen opzoeken. Het was voorwaar de hele week droog met veel zon en de temperatuur tussen de -3 en + 13, prima weertjes dus. Het eerste "klusje" was een eikenboom omzagen. Deze stond in de weg voor de zon om ons huis te bereiken en voor het uitzicht vanuit huis. Ik had al een keer met Willem overlegd hoe te doen, want het was geen klein boompje en in een keer vellen ging niet zonder gevaar voor de "draakfontein" van de vijver of de ramen van het huis. Het beste was gewoon van onderaf de takken weg te zagen en dan de boom halverwege door te zagen en dan nog een keer onder aan. We krijgen zo langzamerhand wel ontzettend veel snoeiervaring in de familie, kastanjes, eiken, fruitbomen, druiven, het maakt niet meer uit. Volgens plan heb ik de boom geveld (met de kettingzaag ging het maar een klein stukje zo dik was de boom). Dus het meeste moest met de boomzaag en bijl. Daarna had ik weer een vracht takken voor de brandhoop en een hoop goed hout voor de kachel, en een stuk stam voor de liefhebbers om klein te maken. In de avonduren las ik op aanraden van Lianda een boek: de pelgrimstocht naar Santiago van Paulo Coelho, dit geeft toch een heel andere dimensie aan het kappen met zaag en bijl van een eikenboom, trouwens op ons hele Theursot project. Verder heb ik nog wat plantjes gepoot en de rozenkwekerij nieuw leven ingeblazen. De eerste stekken hadden het na de droge zomer van verleden jaar erg moeilijk en velen overleefden het niet. Maar ik had weer veel nieuwe rozenstekken gehad en deze heb ik gepoot en hoop maar dat ze nu beter aanslaan. Na verder nog wat kleine klusjes te hebben gedaan was de week alweer om. De terugreis ging voorspoedig tot de auto opeens een lekke band had en ik langs de snelweg nog even een bandje kon verwisselen, maar voor de rest was het een leuke week. Ik verlang alweer naar volgend jaar november. O ja de vier luiken die verleden jaar herfstvakantie bij de timmerman waren besteld zijn af!!! Wie zegt dat er niet hard gewerkt wordt in Frankrijk?!
32
Kerst 2004 Een gedeelte van de familie bracht de laatste week van het jaar door op Theursot. Nadat we eerst in Franse traditie Kerstavond met familie èn presentjes in Monster hadden doorgebracht, vertrokken we eerste kerstdag vroeg in de ochtend naar Frankrijk. Heerlijk rustig op de weg en ondanks verschillende vertrektijden kwamen we gelijktijdig aan op Theursot. Bij binnenkomst was het een beetje rommelig in huis en Jacqueline maakte net een grapje over een spook toen er een grote schaduw over onze hoofden heen dook. Dit bleek een uil te zijn. Eerst dacht ik nog in een Harry Potterfilm terechtgekomen te zijn, en was blij dat Martijn erbij was (als H.P. deskundige). Maar toen iedereen èn ook Martijn wegdook voor de uil, was het duidelijk dat iemand anders actie moest ondernemen. De uil zag er duidelijk verzwakt uit en was net zo bang voor ons als wij voor hem. Uiteindelijk kon ik hem met een schepnet vangen en naar buiten brengen de vrije natuur in. Toen restte nog de vraag hoe hij binnen was gekomen. De ramen waren allen dicht en de enige mogelijkheid leek een schoorsteen te zijn waar aan de zijkant een gat zat. Waarschijnlijk zag hij dit voor een ingang aan en is naar binnen gewipt en naar beneden gestort zonder weg terug. Daarna dagen zonder eten en drinken. Wel lagen overal poepsporen doordat hij alle ruimtes waar hij in kon had doorzocht. Gelukkig waren we op tijd voor hem (haar). Toen konden we de auto's uitruimen en ons installeren. Romée was een weekje met ons meegegaan en voor haar werd het kantoortje naast onze slaapkamer ingericht als slaapkamer. Daarna heb ik een dennenboom uit de tuin gezaagd, in de kamer gezet en we hebben hem daarna opgetuigd, want het was tenslotte Kerstmis. s'Avonds hebben we gezamenlijk gegeten terwijl de kachels flink werden opgestookt, want het was frisjes. De tweede kerstdag (die de fransen niet kennen) hebben we lekker uitgeslapen, hebben wat geklust en daarna zijn we een flinke wandeling gaan maken naar een watervalletje. In het bos daar op weg naartoe kwamen we jagers in vol ornaat met geweren tegen. En met hondengehuil op de achtergrond is dat niet zo plezierig lopen. We hebben eerst maar aan de jagers gevraagd of we veilig konden wandelen. Dat kon als we maar uit het linkerbos bleven. Dus wij rechtsaf.... tot we een andere ploeg jagers tegenkwamen en deze waren juist rechts aan het jagen.... Zij hadden allen oranje petten op zodat ze elkaar niet schoten. Wij moesten met onze donkere kleding geheel vertrouwen op de rode muts van Martijn. Na de lange, koude, in dwarrelende sneeuw volbrachte tocht, was het weer goed toeven voor de kachel met en hapje en een drankje. Op de radio volgden we op de Franse zender de berichtgeving over de verschrikkelijke gebeurtenissen aan de andere kant van de wereld wat een ramp voor de mensen daar! De volgende dag gingen we weer verder met klussen. Willem zou elektra aanleggen op de eerst etage en Lianda en ik waren resp. boven in de gang en badkamer bezig. De kinderen deden spelletjes of keken t.v.. De telefoon werd regelmatig gebruikt om contact te houden met de familieleden die in Nederland waren gebleven. Weer een dag later begon het tot grote vreugde van de kinderen te sneeuwen en er viel gedurende de dag een dik pak sneeuw. De kinderen gingen direct naar buiten in de sneeuw, terwijl
33
de fotograven onder ons prachtige plaatjes schoten. De kinderen hebben dagen sneeuwpret gehad. Er werd met de slee gespeeld enkele sneeuwpoppen gemaakt en sneeuwballen gegooid. Ook hielpen we nog een oud mannetje dat vast was komen te staan met zijn auto in de sneeuw. Tijdens een rondje terrein zagen we dat achter de boerderij flink wat bomen waren omgewaaid met de laatste storm begin december. Gelukkig was er niets op de boerderij gevallen, maar daar moeten flink wat bomen gerooid worden dit voorjaar, want er staan er te veel, te groot en te dicht op de boerderij. Ondertussen werd in de "vleugel" waar Jos en Marjolein vertoeven verlichting en stopcontacten gemaakt in alle kamers, wat weer behoorlijk wat verlengsnoeren scheelt. En omdat ze er toch niet waren konden we rustig rommel maken, Willem met de elektra en ik met de afvoer van de douche van boven. De badkamer boven is afgetegeld en gevoegd en nadat de afvoer was gelijmd kon de eerste emmer water geprobeerd worden. Gelukkig werkte alles naar behoren. De gang boven is bijna klaar (alleen nog de vloer in de olie). Lianda heeft de gang geverfd en we hebben samen de lampjes opgehangen. Het ziet er prachtig uit. Gelukkig dooide de sneeuw de laatste dagen een beetje weg, zodat we weer veilig terug konden rijden naar Nederland om er oudjaar te gaan vieren en te "genieten" van Aydan zijn vuurwerk.
34
2005
Februari 2005 Even was er geen nieuws van het front, de maand januari werd in Nederland doorgebracht. Deels doordat dat het in Frankrijk erg koud was en er veel sneeuw lag en ook omdat er thuis ook nog een klusje (badkamertje) te doen was. Maar uiteindelijk gingen we weer richting Frankrijk. We reden met sneeuw het land uit en afwisselend in sneeuwbuien en droog weer reisden we door Frankrijk. We reden dit keer over Parijs, omdat we de binnen-weggetjes vol sneeuw verwachtte. Maar er was eigenlijk tot aan de Morvan weinig sneeuw van betekenis. Maar wel veel files. Die herkende ik maar al te goed uit Nederland en eigenlijk wilde ik die voorlopig niet meer zien. Maar ja er wilde enkele Parijzenaren op wintersport, dus aansluiten in de rij dan maar. Gelukkig konden we bij Avallon de snelweg af en het laatste stuk binnendoor rijden. Met steeds meer sneeuw, dat leek wat te beloven. Maar daarna, hoe dichter we bij Theursot kwamen hoe minder sneeuw er lag. In huis was alles rustig, maar wel ontzettend koud. De kachels gingen direct op volle kracht. Met dikke truien en natte neuzen werd kwartier gemaakt. En 's avonds met z'n vieren voor de kachel proberen een beetje warm te worden. De eerste nacht was het koud en moesten er extra dekens bij, alleen in de kamer van Ayesha was het snel behaaglijk. De volgende dag eerst boodschappen ingeslagen en s'middags kon de gereedschapkast weer open om weer te gaan klussen. De bovenverdieping is aan het afkomen, maar de afwerking vraagt ook de nodige tijd. Randjes afwerken, haakjes erop, beetje bijverven etc. etc. Eigenlijk niks voor mij, bij mij moet het een beetje opschieten, gelukkig maar dat er procesbewakers in de buurt zijn. We hadden inmiddels een boiler gekocht om boven in onze nieuwe douche voor warm water te zorgen. Daar moet dus een heel leidingsysteem voor worden aangelegd. Dat is dus even goed nadenken en dan doen. toch? Dus de rest van de week zijn we bezig geweest met afwerken van de w.c.. De gardarobekast waar de boiler in moest werd geverfd en opgeknapt. De badkamer geverfd en betimmerd. En ondertussen was ik bezig met het koperen leidingen netwerk voor warm en koud water. Het sneeuwde bijna elke dag wel een beetje en alles was behoorlijk wit geworden. De temperatuur kwam weinig boven nul, dus het bleef hard stoken en veel bewegen. Ayesha was in haar kamer het plafond gaan witten terwijl ik haar schoorsteen repareerde, omdat daar nog een gat inzat na de brute aanval van Willem en mijn persoontje om de afvoer van de kachel te kunnen bereiken. Op woensdagavond kamen Willem en Jacqueline en de jongens aan. Wij hadden intussen de hele dag al hun kachel opgestookt om voor een warme ontvangst te zorgen. Natuurlijk zat de bus weer vol met spullen. De tijdelijke keuken van hun moest eens flink verbouwd worden en een iets professionelere uitstraling krijgen. Willem had thuis al allerlei keuken bouwsel gefabriceerd en dat werd weer ingebouwd in de netjes geschilderde keuken. De camping keuken kon weer terug naar de vouwwagen (deze staat inmiddels te koop!!!!) want nu stond er een echte vierpits kookstel. Alleen moest er nog een butagasfles gekocht worden bij
35
een benzine station. Gelukkig had Willem goed opgelet tijdens Franse les en ging het zonder problemen (alleen dat contract, dat hij moest ondertekenen, waar was dat goed voor?). Het plan om ook nog even wat muren te stuken in de boerderij moest wegens de vorst worden uitgesteld. We hadden ook nog een experiment uitgevoerd met de bus, want we probeerden eenruiters (dekglas van tuinbouwkassen) te vervoeren. *** Deze grote ruiten zijn niet makkelijk te vervoeren want de kans op breuk is ontzettend groot. Maar het is gelukt, dank zij een houten palletbrug kregen we ze (bijna) allen heel over. Deze ruiten worden gebruikt om het kapotte glas in de serre te vervangen. Terwijl de kinderen zich met een gerestaureerde slee en een skateboard zonder wieltjes vermaakten in de sneeuw, stonden Willem en ik enkele middagen achter de boerderij bomen te rooien. Er waren er veel omgevallen of dood. We hebben voor een jaar stookhout bij elkaar verzameld. Met kettingzaag en elektrische zaag zijn we het bos ingedoken en de boel eens flink uitgedund. Dit is de eerste aanzet, er moet nog veel meer weg. Er staan te grote bomen die, als ze omvallen, de boerderij en de hangar pletten. Het was s'middags zelfs lekker in het zonnetje, maar s'avonds vonden weer veel houtblokken de weg in de bijna altijd goed functionerende kachel. Ondanks de kou en sneeuw kwamen de eerste voorjaarsbloemen voorzichtig de grond uit. Ik hoop dat het de volgende keer ook echt lente is. Op zondag begeleid door flinke sneeuwbuien en later een zonnetje reden we Frankrijk uit en Nederland weer in. *** Gesponsord door tomaten kwekerij Arkse uit Tinte
April 2005 deel een Als het weer mooi weer gaat worden, dan begint het meteen te kriebelen. Dus om de jeuk te stillen heb ik de auto volgeladen met een bankstel en andere spullen en weer een weekje gaan werken op Theursot. Hoewel het er wel soms erg alleen is in dat grote huis is het toch wel weer fijn om er te zijn. Er stond wel weer wat op het lijstje deze week. De boiler moest het gaan doen boven, het terras boven moest schoon, een ingestort trappenhuis herstellen, wat kleine klusjes en op aandringen van een zeker persoon werd ook het gras voor een gedeelte gemaaid. Het was heerlijk weer toen ik aankwam en alles wat de winter overleefd had bloeide of stond in knop. De boiler moest worden afgesoldeerd en afgemonteerd en dat lukte vrij aardig geen lekjes bij het solderen en op een vergeten knelkoppelingschroef na was alles dicht en kon de boiler aan en
36
had ik na een paar uur warm water. Volgende keer de vloer in de olie en een douchescherm ophangen en dan kunnen we douchen. Van het terras, waar we een overkapping overheen hadden liggen voor de lekkages moest de vloer schoon. Er lag hier inmiddels zoveel teerproduct op, genoeg om een half jaar van te stoken. In het verleden werd om een gat te herstellen steeds maar een partij teer er overheen gekieperd. De steentjes die daarop lagen heb ik gebruikt om een tuinpad aan te leggen. De teerlaag eronder lag gedeeltelijk los en een gedeelte moest ik echt losbikken. De volgende keer moet ik met herstel mortel en waterdichte mortel de vloer weer waterdicht maken, zodat de overkapping eraf kan. Door de lekkages van het terras was de binnentrap naar het terras toe voor een gedeelte verrot. De makelaar was er op hardhandige wijze achter gekomen toen hij er bij de bezichtiging doorheen zakte. Er moesten nieuwe treden in gemaakt worden en de leuning weer vastgezet en de leuningsteunen waren voor een groot gedeelte verrot. Na een dagje werken was de trap weer hersteld op de leuningsteunen na, die moeten we hier of daar nog op de kop tikken. Ondertussen heb ik nog wat bezoekjes afgelegd. In Colonge even gedag gezegd. Bij de burgemeester geweest om even te bedanken dat er een aansluiting op het riool gemaakt is en om te kijken of het oud ijzer een keer weggehaald kan worden. Dat gebeurd nu in mei als het goed is. Van het thuisfront hoorde ik dat de timmerman een rekening had gestuuurd voor de luiken, dus die ben ik eerst maar eens op wezen halen. Binnenkort is het hele huis weer met luiken. Ook moest worden begonnen met de eerste renovatie van de renovatie. Bij ons in de slaapkamer had het met moeite opgeplakte behang op de plaats waar de schoorsteen loopt roetspikkels gekregen en het behang liet los. Dat was geen gezicht, dus het moest eraf. Ik heb er nu gipsplaten tegenaan gezet, zodat de roetvlekken nu wegblijven. We hebben ook nog steeds een moeilijk vindbaar lekje in het dak. Ik ben al een paar uur aan het zoeken geweest en mogelijke kiertjes dichtgemaakt maar het blijft een beetje lekken bij hevige regen. Na verder nog wat kleinere klusjes gedaan te hebben was de week weer om en moest ik snel terug (tijdens een heuse sneeuwstorm) naar Nederland om de Rotterdam Marathon te gaan lopen. Dat werd dus onderweg terug alleen maar eten en drinken en ontspannen rijden. In de meivakantie gaan we weer verder met klussen. Maar dan houdt het nog niet op...... want:
April 2005 deel twee Hier een kort berichtje van twee kilometervreters (Jos en Marjolein) die afgelopen weekend een kleine tweeduizend kilometer hebben verzwolgen. Het begint allemaal op vrijdagavond als Jos met Shanna in Naaldwijk onze gehuurde Ford Transit op gaat halen. Direct door naar Rhoon om Ad in te laden en vervolgens richting Bergen op Zoom. Daar bij Het Oude Huis onze vers aangeschafte glazen gevel ingeladen. Deze antieke (1890) grenen pui bestaat uit vier openslaande deuren en een rij bovenglas. Met de afmeting van 3 meter breed en 3,4 meter hoog lijkt het precies gemaakt voor de opening achter de grote koetsdeuren. Vervolgens rijdt Jos weer terug naar Rhoon om Ad en Shanna daar te laten en weer verder naar Monster om de rest in te laden.
37
Intussen zijn Romée, Lune en Ysell al her en der ondergebracht. Even na 01.00 uur zit de hele boel in 'onze' bus. En met de hele boel bedoelen we de Héééle Boel; 15 zwaluwstaartplaten, de onhandig grote betonmolen, 70 m2 vloerdelen, de koel/vriescombinatie, de badkuip, vloertegels, nachtkastjes, koffietafel, dé glazen gevel en zelfs die achterlijk zware trampoline. Vervolgens nog 10 rollen isolatiedeken, enkele zakken stucmortel en nog een hele hoop klein spul van Afwasborstels t/m Zki-latten. Na een korte nacht vertrekken we om 06.30 uur naar ons stukje Frankrijk. In Belgie al miezerregen (is het ooit wel eens droog daar?), voorts in Frankrijk heuse regen. Maar de weergoden zijn ons goed gezind; vanaf Saulieu blijft het droog. Al rond 14.30 uur aangekomen op Theursot. Vanwege het natte weer blijkt het, zelfs na herhaalde pogingen, niet mogelijk om de bus helemaal naar boven tot aan de deur te rijden. Dat wordt dus even zwoegen. Met behulp van twee bakwagens krijgen we alles de heuvel op. Wat zijn we blij zodra blijkt dat alle facet geslepen ruitjes van onze nieuwe oude gevel nog heel zijn. En wat zijn we nog meer blij als uiteindelijk alles is uitgeladen. Op naar onze slaapplaats voor de nacht; een kamer in Château de Savilly (chambres d'hôtes et table d'hôtes) op enige afstand van Theursot. Dit kasteel is van Mark en Esmeralde. Hun onthaal is gastvrij en de sfeer is warm bij knapperende haardvuren en kaarslicht. We dineren met Esmeralde en Mark en de ouders van de kasteelvrouwe. (Bieten met geitenkaas - courgettesoep met spekcroutons - Lapin à la Bourguignon - Tiramisu blanc.......wat een feest!) Het is een gezellige avond. Onze chambre blue is très grande. Heerlijk geslapen in het grote bed (Hoera! Jos heeft voor het eerst een hele nacht geslapen zonder zijn voeten door de spijlen). Dit kasteel is een aanrader voor iedereen die in de buurt wil overnachten en niet zo'n zin heeft in de camping. Na een uitgebreid ontbijt verlaten we het kasteel. Nog even langs onze bakker in Saulieu voor het gebruikelijke BVO-tje (Brioche Voor Onderweg). Terwijl de Morvan ontwaakt in een sluier van mist gaan we huiswaarts. Gelukkig mogen we volgende week weer.........
April 2005 deel drie en Mei 2005 Soms blijven er speciale beelden hangen van de weken die je op Theursot hebt doorgebracht. Voor deze weken gold dat zeker voor het beeld van een vervende Marjolein. Kwam je s'ochtends uit bed stond ze al te verven en als iedereen s'avonds aan de wijn zat stond ze nog te verven. Hele bussen werden er leeg gesmeerd op de vloerdelen van het koetshuis. Ik was met Jos en Marjolein en de meiden meegereden naar Frankrijk toe, want zij gingen twee weken naar Theursot terwijl de rest van de familie een week ging. Het had de week voor onze aankomst enorm geregend en dat was te zien. De beekjes stroomden behoorlijk en alles was flink nat. De natuur was in volle ontwikkeling en zeker toen het steeds warmer werd zag je het gras groeien en de bomen groen worden. Het voordeel van dat ik niet echt alleen was, dat ik de hele week mee mocht eten met de familie in de noordvleugel en dat was ideaal. Maar ja gewerkt moest er ook worden. Jos en Marjolein hadden al het nodige voorbereid (zie april deel twee) en gingen aan de slag in het koetshuis. Jos ging in de weer met de binten (schoonmaken met sodasopje, in de"prut" zetten, in de houtrotstop, enkele binten vervangen, gaten dichten) en wat je zoal met binten kan doen. Ondertussen werden alle vloerdelen (bijna
38
200) geverfd voor ze op de balken zouden gaan (eerst moesten er wel -tig stickertjes worden verwijderd). Dit was een enorme klus. Verder werden er twee vaste kasten gereinigd en in de grondverf gezet. Ook een raam moest eraan geloven en werd onderhanden genomen. Het salet werd wel schoongemaakt, maar de betonnen vloer die gestort zou moeten worden zal tot de zomervakantie moeten wachten. De twee weken waren net te kort. Het is namelijk zo dat in Frankrijk de tijd harder gaat als in Nederland. Zo snel dat het middag eten wel eens om 16.30 klaar was en we s'avonds om 21.30 aan het avondeten zaten. Terwijl het voor ons gevoel uren vroeger was. We kwamen dus ook uren te kort. De kinderen vermaakten zich ondertussen best, met bossen bloemen plukken die op het terrein groeiden en met de meegebrachte trampoline. Uren werd er gesprongen (ook soms door de volwassenen). Zelf ben ik verder gegaan bij de herstelde trap (zie april deel een). De meeste spijlen van de trap waren kapot en in een antiekzaak had ik nieuwe op de kop kunnen tikken. Ik heb ze er weer tussen gepast en na een kleine constructie ingreep konden ze worden vast gelijmd en geschroefd. Ook bij die trap zat de oude uitgang naar buiten. Deze was door een aanbouw van het huis in onbruik geraakt. Ze hadden er een halve muur voor gemetseld. Het raam boven de deur, waar het glas uit was, had men dichtgespijkerd met wat platen. Ik heb eerst alles weggesloopt: deur eruit, raam eruit. Het gat wat er ontstond weer dichtgemetseld en afgesmeerd. Het raam, wat gelukkig te restaureren was, gelijmd geverfd en er nieuw glas ingezet. Toen het raam weer geplaatst en er luiken voor gemaakt. Dat was wel even een ander gezicht. Nu zijn we bezig de trap wit te verven en van een donker hol wordt het een zonovergoten ruimte. Verder heb ik in de huiskamer de betimmering om de ramen heen hersteld en de rotte bint erboven hersteld (ik vond trouwens nog een slaperige loir op de bint: die van schrik naar beneden viel, die ik gevangen heb en die ik een eind van huis weer heb losgelaten). Daarna de muur afgestuukt en ook dat zag er weer veel beter uit. Ook ben ik de tweede week begonnen met het aanleggen van een w.c. beneden. Naast de herstelde trap zit daar nog een mooie ruimte voor. Met een oude deur en een paar gipsblokken en wat tegels kan er vrij snel een w.c. ruimte worden gemaakt, zodat we niet steeds naar boven hoefden te rennen. Ik moet nog wel een w.c. blok plaatsen de volgende keer. Ondertussen kapten we elke avond een van de taxusbomen, die in de tuin voor het koetshuis stonden. Ze waren al 50 jaar niet meer gesnoeid. Het worden dan enorme bomen die met de hand al helemaal niet en zelfs met kettingzaag niet in vijf minuten gesnoeid waren Maar toen ze weg waren, hadden we weer een prachtig uitzicht op de heuvels van de overkant. (en een berg snoeiafval, die door de kinderen voor veel geld werd versleept naar de brandstapel). Intussen was de eerste week zo goed als voorbij en kwam de delegatie uit Wateringen aan. Nee ik zal deze keer geen opmerking maken over de bus of zijn inhoud. Het plan van Willem was om in de loop van de week een van de schoorstenen van de boerderij die wel erg krom was gaan staan af te breken tot een paar rijen boven het dak en dan met cement en viagra de boel weer mooi rechtop te krijgen. Via een gat in het (oude) dak bouwde hij een platform waarop hij kon werken. Het afbreken ging simpel, geen steen lag vast op de ander. Gelukkig de laatste drie lagen boven het dak wel. Toen moest hij de stenen beneden een voor een schoonmaken en daarna kon het opmetselen weer beginnen. Via een houten mal kwamen de stenen weer op de goede plek terecht en na enkele dagen stonden er twee bijna identieke schoorstenen op de boerderij. Daarna gingen de rookafvoerpijpen erin en de boel werd afgemetseld en was klaar voor de stook (of nog niet helemaal?). Jacqueline ondertussen schilderde op advies het plafond tussen de balken mooi wit. Ook verfde ze de schroten voor het dakbeschot van het nieuwe dak voor van de zomer. Delen voor de rookafvoer waren er zat, maar hoe zat het met het hout voor het dakbeschot?
39
Lianda en ik werkte aan onze zonnetuin. Gras werd ingezaaid en een rand aangelegd met stenen en het nodige werd weggesnoeid of nieuw gepland. Ondertussen voerden we een gevecht met het gras, dat zo hard groeide, dat we het niet aangemaaid kregen. Sommige stukken zijn nu twee keer gemaaid, andere stukken kwamen we niet door. We moeten op zoek naar zwaarder materiaal om te maaien. De moestuin werd ook ontdaan van onkruid, zodat we weer aardbeien zagen en andere struiken. De boomgaard werd uitgebreid met enkele fruitbomen en de meeste bomen werden voorzien van een houten paal tegen het omwaaien. Dan nog de oud-ijzer hoop. Ik had geregeld dat ie weggehaald zou worden. Maar de vrachtauto kon niet door de poort. Dus moesten we de hoop versjouwen buiten de poort, zodat ze er wel bij kunnen. Vele handen maken licht werk, dus alle mannen, jongens en dappere meisjes (zelfs Lune liep met ijzer te sjouwen) hebben een paar middagen al het ijzerwerk wat er lag overgebracht naar buiten het hek. Het is een hele camion vol geworden denk ik. Als het goed is dan is het de volgende keer weg. We hadden ook nog een paar dagen een huisdier, een jonge eekhoorn was waarschijnlijk uit een taxusboom gevallen en was door de klap zo versuft, dat hij dacht dat wij zijn ouders waren. De hele dag liep hij achter ons aan te piepen. Hij klom zelf tegen Jos zijn broekspijp op. Na een paar dagen kwam het volle verstand weer terug en zagen we hem niet meer. Verder hebben we allerlei kleine klusjes gedaan, van vloeren in de olie tot snoeien, terwijl het mooie zomerweer veranderde in koud herfstweer. Koninginnedag hebben we dan wel niet gevierd, maar op zaterdag hebben we wel de verjaardag van Jacqueline gevierd met taart, slingers en cadeaus. Ten werd het weer zondag en onder een stralend blauwe lucht sloten we de boel weer af en reisden we weer af naar Nederland. (In België regende het weer).
Juni 2005 Als deze week een voorproefje moet worden van de toekomst, dan mag voor mij de toekomst morgen beginnen. Het was heerlijk weer en we konden vaak buiten eten en zelfs ontbijten in de langzaam vorm krijgende "tuinkamer". Ik was alleen met Lianda deze week. Zonder kinderen of verdere familie. Het was een hele tijd geleden dat we samen een week weg geweest waren, ook op Theursot waren we nog niet alleen geweest. We hebben een heerlijke week gehad. Bij aankomst was het zo warm, dat we meteen naar het riviertje gewandeld waren om te gaan pootje baden. s'Ochtends werkten we meestal binnen, om te proberen de bovenverdieping af te krijgen. Dat is op een paar dingetjes na gelukt. Aan het eind van de middag gingen we vaak naar buiten en zijn we de rest van de week bezig geweest de vracht planten die we hadden meegenomen te planten. We hebben een begin gemaakt met de buxus/rozen/lavendel haag die om het huis moet gaan groeien en we hebben de tuinkamer opgefleurd met nieuw plant materiaal. Lianda is weer behoorlijk aan het snoeien geweest in het struikgewas, om er weer wat meer structuur en model in te krijgen. Zelfs een klein watertje dat naast onze muur stroomt, moest eraan geloven en werd ontdaan kreupelhout en bramenstruiken. Bijna elke dag ben ik enige tijd aan het maaien geweest, maar het valt niet mee dit jaar. In mei liepen we al "maaiachterstand" op en die is bijna niet in te halen. Het wachten is tot onze
40
balkenmaaier in actie kan komen. Maar deze staat nog in Naaldwijk en zal pas in de zomervakantie de gelederen komen versterken. Tot dan staan de fruitboompjes tot hun strot in het hoge gras wachtend op bevrijding. Ook liggen er alweer drie grote houthopen te wachten tot de fik erin kan. De oudijzer hoop echter is gelukkig verdwenen, dat scheelt weer een hoop rommel. Ik weet niet hoeveel afval we langzamerhand hebben verwerkt via de vuurhoop, de oudijzerboer en de vuilnisman, maar het is volgens mij een aanzienlijke berg. De oudbuurtjes uit Colonge zijn ook nog een avondje op visite geweest en hebben natuurlijk nieuwsgierig rondgekeken naar wat er allemaal is gebeurd de laatste tijd. Toen we met Theursot begonnen verklaarden ze ons voor gek, maar nu beginnen ze langzaam bij te draaien. Van een mannetje uit het dorp, met wie ik een praatje maakte toen ik buiten het hek aan het werk was, kreeg ik zelfs een groot compliment. Je kon je geld beter beleggen in zo'n huis, dan het op de bank zetten zei hij. Hij vertelde dat hij geboren en getogen was in het dorp en het verval van Theursot vanaf de zijlijn had aanschouwd. Het schijnt dat, sinds de Duitsers in de 2e wereldoorlog hadden huisgehouden in het huis en de parketvloer hadden opgestookt in de kachel, het nooit meer goed is gekomen. Hij was wel blij dat het manoir weer werd opgeknapt. Verder vond deze man het knap dat Nederland- Frankrijk had verslagen in het nee zeggen tegen de europese grondwet. Met de overbuurvrouw hebben we een afspraak gemaakt om deze zomer nader kennis te maken onder het genot van een aperitief. Zo leren we steeds meer mensen kennen in het dorp. Nu valt het gesprek nog stil als ik de dorpskroeg binnenkom om brood te halen. Er wordt nieuwgierig gefluisterd: "wie is dat" aan de paar bekenden die ik een handje schud (of ik geen frans versta). Beneden in het huis zijn we verder gegaan met opknappen. We hebben de entree, die donkerbruin was, geverfd met lichte verf en het is nu een stuk lichter geworden in de hal. Natuurlijk ben ik ook verder gegaan met de beneden w.c.. We hebben een pot gekocht en ik heb een gipsblokken muurtje opgetrokken. Nu nog aansluiten en tegelen en we hebben er weer een w.c. bij. Na het zondagochtend ontbijt met heerlijke verse croissants in de warme opkomende zon, vertrokken we weer naar Nederland, waar we onthaalt werden met een paar flinke buien (die al in België begonnen). We moeten de toekomst nog even uitstellen.
Juli 2005 Daar sta je dan, s'ochtends om 5 uur voor Tropicana in Rotterdam, omdat je naar Frankrijk wil en eerst nog je "hulpje" moet gaan ophalen van een "hardcore for life" feest. Aydan wilde deze week wel meegaan om te helpen, maar deze party kon ie niet missen. Dus ik kreeg een bezweet en doodmoeie knul in de auto die wel even mee ging helpen. Na een voorspoedige reis voor mij en minder voor Aydan (hij kon de slaap maar niet vatten in de auto) kwamen we aan in een kurkdroog en bloedhete Morvan. Ik had me afgevraagd of de plantjes die we de afgelopen keer gepoot hadden het overleefd zouden hebben. Het was maar net aan. Ik heb snel de waterslang erop gezet. En, ondanks dat er zuinig met water moest worden gedaan, de tuin flink besproeid. Gelukkig viel er de rest van de week af en toe een flinke bui, zodat toen we naar huis toe reden alles er weer een beetje groen uitzag.
41
We hadden drie dakramen bij ons want de werkzolder moest aangepakt worden. Er zaten twee oude kleine dakraampjes in en er moesten drie wat grotere inkomen. Deze werden er in een voorspoedig en vlot tempo ingezet, we hebben tenslotte inmiddels behoorlijk wat ervaring met dakramen. Ook een oud luchtgat in de muur werd omgetoverd tot raam. Dat gaf een heleboel licht. Normaal moest meteen het licht aan op de zolder, als je er wat wilde doen, nu hoeft het overdag niet echt meer. De kelder was een van de weinige plekken in het huis waar nog niet was opgeruimd. Het moest er maar een keer van komen. Buiten de ongeveer 500 meest lege wijnflessen lag er nog allerlei troep, van oud ijzer tot bloembollen en verf. Een gedeelte van de flessen kon meteen de glasbak in, de rest van de troep of naar de vuilnisman of de brandstapel op. Na een dagje ruimen ziet het er toch een stuk ruimer en beter uit in de wijnkelder. Het wachten is op een ruime voorraad goede drinkbare wijn. Een bezoek aan de wijnboer is dan ook weer meer dan gewenst. De waterput meter wordt ook steeds mooier. Na eerst de meter te hebben uitgegraven en een deksel te hebben gemaakt is nu de beurt aan de "ommuring' van de put. Om hem toch een beetje waterput uitstraling te geven wil ik het muurtje wat verhogen en heb ik wat stenen gezocht om zoiets te kunnen doen. De volgende keer moet er wat cement tussen en dan is ie klaar. Gemaaid werd er ook bijna elke dag, hoewel het gras niet hard was gegroeid. De bosmaaier werd ingezet om o.a. de oranjerie te ontdoen van opkomend groen. We zouden op zaterdagochtend gaan mountainbiken. Maar omdat het hard regende zijn we alvast begonnen met het isoleren van de werkzolder, zodat hij in de winter niet te koud en in de zomer niet te heet is om op te werken. De nieuwe luiken kregen alvast een grondverf laagje om over een paar weken voor de ramen geplaatst te worden en te worden voorzien van de huiskleuren. In de entreehal had vroeger een wasbakje van porselein gezeten, maar zoals meer in het huis was dat verdwenen. Nu kwamen we een paar weken geleden ongeveer zo'n wasbakje tegen en deze hebben we meteen aangeschaft om weer te herplaatsen op de plek waar die in de hal had gezeten. Dat heb ik ook deze week gedaan en ik moet zeggen het ziet er weer af uit. Wat er ook weer goed uitziet is de drakenfontein, die na een "karcherbeurt" onherkenbaar schoon is. Weg met alle algen en vuil. Daarna was de auto aan de beurt, want door het vele vliegend spul wat zich te pletter had gevlogen op onze voorruit zagen we weinig meer. Toen deze schoon was zijn we weer op Nederland aangereden wat een soort omgekeerd effect gaf. Normaal is het in Nederland kouder dan in Frankrijk, maar nu begonnen we koud en met mist en werd het in Belgie helder en warm en was het in Nederland heet. Die klimaats-veranderingen zorgen voor de vreemdste dingen. Het was weer een enerverend weekje en ook s'nachts was het weer feest want ondanks dat ik telkens zevenslapers vang blijven ze de gemoederen bezighouden. Tijd voor een ultrasone aanpak?
Zomervakantie 2005 Iedereen was aan het werk, de kinderen aan het spelen en we hoorden een helikopter die rondjes vloog over de Morvan. De cirkels die hij maakte werden steeds kleiner en op een gegeven moment betrof het alleen nog het dorp. Hij vloog zo laag, dat we zagen dat het een gendarmerie (politie) helikopter was. Tegen de tijd dat de rondjes zo klein werden dat hij alleen nog boven ons terrein
42
heen en weer bulderde, stonden we allemaal verbaasd naar boven te staren. Was het vuurtje dat Niels en Aydan hadden gemaakt in een ijzeren ton, om marshmellows te maken van zover te zien of was er wat anders aan de hand? Toen de helikopter even was blijven hangen en weer vertrok reed er een politieauto vol met agenten het terrein bij ons op en buiten het hek arriveerde nog meer politie. Je verwachtte elk moment Louis de Funes tevoorschijn te zien komen. Het halve dorp was inmiddels uitgelopen om de "politieinval" bij de Nederlandse familie live te volgen. Uit de auto kwamen vijf agenten. De hoofdagent vroeg wie hem te woord kon staan. Hij vroeg vervolgens of er bij ons iemand in het bezit was van een "balise". Wij stonden ons een ongeluk te verzinnen wat een balise toch was en hij legde uit, dat het een apparaat is dat via GPS een SOS signaal uitzendt. Dit signaal was door de politie opgepikt en door de helikopter bij ons rond het terrein uitgepeild. Vandaar. Of ze mochten zoeken op ons terrein, het zou een wandelaar of fietser in nood kunnen betreffen. We moesten hem wel eerst verzekeren dat wij zo'n balise niet in bezit hadden. Dat konden wij en even later zwierven zo'n 30 agenten en brandweerlui, mensen op motoren en mountainbikes over ons terrein heen. Door de snelinvallende duisternis zag je zaklampen en schijnwerpers heen en weer zwaaien. Gelukkig begon de politie ook een buurtonderzoek, zodat wij niet de enige "verdachten" meer waren. Ze konden niets vinden en bliezen de aftocht. Dezelfde nacht echter om een uurtje of drie, slaagden twee radioamateurs!!!! uit de buurt van Chalon erin om de precieze locatie van de balise te vinden. Het bleek in een schuur in het dorp te zijn. De eigenaar ervan had in 1991 als fotograaf met de Parijs- Dakar rally meegedaan en had toen de balise bij zich voor het geval hij in de woestijn zou verdwalen. Nadien is de balise in de schuur bewaard in de veronderstelling dat hij niet meer functioneerde. Waarschijnlijk is de balise omgevallen en aangeschoten, met alle gevolgen van dien. Maar we waren blij dat het opgelost was. Over sensatie gesproken! Er verscheen zelfs een heel artikel over dit gebeuren in "le journal de Saone et Loire". De politie was de hele middag en nacht aan het zoeken geweest en de helikopter moest uit Dijon ingevlogen worden. Het zal dus een kostbare operatie geweest zijn. Ook stond in het stuk, dat de justitie uit moest gaan zoeken wie voor de kosten zou moeten opdraaien. Gelukkig ging het er de rest van de vakantie wat rustiger aan toe. Het was weer een goed besteed verblijf op Theursot. We hebben goed weer gehad, om te kunnen werken, zwemmen en buitenleven. Als ik in vogelvlucht de werkzaamheden langs ga, dan is op de boerderij de rest van het hele dak vernieuwd en ook al omdat we verleden jaar veel geleerd hadden over het leggen van dakplaten ging het dit jaar een stuk gemakkelijker. Als het verzoek om een dak-overstek te maken niet was ingewilligd, dan had het zelfs een snelle klus geworden. De boerderij moet nu als het goed is droog blijven van binnen en... alle zolders zijn inmiddels bewandeld. Ook de "enge". Verder werd het nodige geverfd en de oprit ontdaan van struiken en andere begroeiing. Het koetshuis kreeg zijn plafond/vloer terug. Na zorgvuldige voorbereidingen (zie de vorige verslagen) konden de vloerdelen vastgetimmerd worden en werd de eerste etage weer beloopbaar. In het salet werd een betonvloertje gestort en dat betekende dat ook de betonmolen voor het eerst werd gebruikt. Hij werkte goed. Na eerst de goede cementverhouding te hebben gezocht, werd de vloer gelegd. Het hout van de ramen en deuren werd geverfd en ook de rand van een raampje werd voorzien van echte originele met de handgemaakte nepstenen. Aydan heeft in de tuin van het koetshuis het verleden jaar ontdekte bassin verder uitgegraven en deed af en toe archeologische ontdekkingen waar een luchtje aan zat. Aan de zijkant van het koetshuis zit het elektriciteitshok met de meter. Het dak ervan was in slechte staat, de leien schoven langzaam naar beneden. We hebben het hele dakje afgeraapt de binten ingekort, nieuwe panlatten erop en de leien weer teruggelegd, zodat dat weer jaren meekan.
43
Het grote huis heeft een weer herstelde overkapping boven de entree. Het verroeste ijzer is eraf geslepen, een nieuwe goot geplaatst, de boel geverfd en tot slot nieuw glas erin gesneden. En dat ging bijna helemaal goed. Tot slot hebben we nog twee buitenlampen opgehangen, zodat we s'avonds niet meer in het aardesteendonker naar buiten hoeven. Ook hebben we zoveel luiken geverfd, dat de verf in de Bricolage op was en we noodgedwongen moesten stoppen met verven. In de toekomstige salon hebben we een beginnetje gemaakt met de renovatie die dit jaar moet gaan plaatsvinden. Het was zo droog in de Morvan dat het water bijna op de bon ging. Je mocht geen auto's wassen, zwembaden bijvullen, planten watergeven etc. Niet goed voor onze moestuin en boomgaard. Maar onze roosjes kregen in de avonduren toch elke keer weer een mysterieus buitje over zich heen. Ondanks dat het kurkdroog was hebben toch een paar buitjes gehad: één met hagelstenen zo groot als knikkers en één met een zondvloed aan water. Overal ontstonden spontane riviertjes. De koetsruimte kreeg water binnen en onder deuren van het grote huis liep water naar binnen. De halve boerderij, waar we met het dak bezig waren, kwam blank te staan. Gelukkig hadden we het onderfolie nog niet vast geniet, anders hadden we weer opnieuw kunnen beginnen. De bui ging gepaard met een windhoosje die de partytent die een paar dagen ervoor was opgezet optilde en tegen het huis kapot sloeg. Zelfs de drakenfontein, die ik nog nooit vol had zien staan stond vol, tot groot plezier van Niels en Aydan, die het als zwemvijver gebruikten. Voor de boerderij was al het water eigenlijk niet eens verkeerd. Zo werd alle stof en troep weggespoeld en na afloop rook het weer lekker fris. En de benedenvloer, met behulp van de hogedrukspuit, was nog nooit zo schoon geweest. Er werd regelmatig gezwommen in het hoge meertje en in de rivier, waar de kinderen zelf heen konden lopen. Ze hebben ook nog wat nachten gekampeerd onder de grote eikenboom, dat was erg leuk en spannend, vooral toen het ging onweren. De trampoline was weer vaak bezet en soms was het ruziën om te kunnen springen. Verder ontwikkelde de kinderen allerlei bezigheden, van het zelf meubels timmeren met Willems dure hout, tot het oprichten van een markt waar zelf gemaakte kleibeeldjes en sierraden en mooie stenen voor onderhandelbare prijzen werden verkocht. Met heuse opening en sluitingstijden. Ook zijn ze nog een middag op excursie geweest naar Mont Beuvray. We hebben behoorlijk wat aanloop gehad van vrienden en bekenden, die of de vorderingen wilden bekijken, of die ons alleen nog via de site volgden en het nu wel eens in het echt wilde zien. Dus ook de nodige rondleidingen vonden plaats. Met de buren hebben we uitgebreid "geaperitiefd" en verder kennis gemaakt. We zijn voor de herfstvakantie bij hen uitgenodigd. Lianda en ik hebben nog een korte vakantie langs de Loire gehouden om even uit te rusten (en de rest van de familie ook wat rust te gunnen). Ook om wat bedrijfsspionage te plegen bij een vergelijkbaar huis. Op de weg ernaar toe hebben we Ayesha op de TGV gezet, want zij ging na twee weken weer terug naar Nederland. Na drie weken ging het grootste gedeelte van de familie weer terug naar Nederland omdat de scholen weer zouden beginnen. Lianda, Aydan en ik bleven nog een weekje werken en een beetje bergbeklimmen. We hebben de balkenmaaier losgelaten op de bramenzee op het weiland en weer een heel stuk land teruggewonnen. De bramen werden nog wel even geplukt voor de vernietiging om er jam van te maken. Ook zijn we jacht gaan maken op de loirs (relmuizen). Ondanks de mooie belofte van het ultrasone apparaat bleven ze komen en doordat de buurkat dood was gereden hadden we ook ineens gewone muizen. Via vallen vingen we de loirs die we op ruime afstand weer loslieten, hopende dat ze de weg niet terug vinden zoals postduiven dat wel kunnen. We hopen er toch een keer vanaf te komen, het zijn leuke beestjes om te zien, maar dan in het bos. En toen moesten we ook naar huis want Aydan miste na vier weken zijn vrienden in de kroeg. En vanuit een droge Morvan reden we terug naar een kletsnat Nederland.
44
September 2005 Deze keer zijn er minder spannende dingen gebeurd dan tijdens het vorige verblijf op Theursot. Wel speelde de gendarmerie weer een rolletje, maar dit keer was het meer amusant dan spannend. Op de terugweg werd ik bij de "peage" aangehouden door een lieftallige jonge agente. Haar werd op aanwijzing van haar nors uitziende "mentor" geleerd hoe je auto's aanhield, hoe je de automobilist moest ondervragen en hoe je een auto doorzocht. Ze begon met een vriendelijke glimlach, in het Engels te vragen of ik liever in het Engels of in het Frans converseerde. Ze vroeg waar ik vandaan kwam waar ik naar toe ging, wat mijn reden van bezoek aan Frankrijk was en of ze in de kofferbak mocht kijken. Dit alles met een opdrachten brommende mentor op de achtergrond. Gelukkig had ik dit keer niets bijzonders bij me alleen een boormachine en wat kleren, dus na een vriendelijke groet mocht ik doorrijden. Zo eindigde deze klusweek, die ik was begonnen met een auto vol houten binten, om een werkvloer te kunnen maken in de salon waar de vloer uit verdwenen was. (In de kachel, volgens de "oorlogsverhalen" of verkocht aan een antiek handelaar volgens "roddels over de familie") . Welk verhaal er ook klopt, de vloer was weg en moest weer worden gemaakt. Eerst met dik folie een dampdichte laag op de grond gelegd, toen met binten een profiel gemaakt, glaswol ertussen en spaanplaten erop. Dit moet als voorlopige werkvloer dienen, tot de ruimte zover af is dat de houten plankenvloer erop kan. Maar dat zal nog wel even duren. Verder heb ik op de bovenverdieping een heel lijstje klusjes afgelopen, die nog moesten worden gedaan. Van plintjes verven tot sierlijstjes timmeren. En een lampje ophangen, wat ik weer veel te ingewikkeld deed. Terwijl Willem het voorwerk zo goed verricht had, maar ja ik ben ook maar een amateur. Het was nog steeds ontzettend droog in de Morvan en de plantjes hadden het zwaar. De bomen lieten ruim de blaadjes vallen en de koeien waren reeds aan hun wintervoorraad hooi bezig. Aan het eind van de week werd het zomerweer ruw afgebroken door kou en regen. De ene dag 27 graden de andere 7. Dat was even omschakelen van zomer naar wintertenue. Buiten heb ik nog wat bramen weggehakt zodat we een wandelpad krijgen tussen twee bronnen en een binnendoor paadje naar het weiland. De balken maaier stond ondertussen met twee lekke banden door de dorens van de meidoorn . Het plakken van de banden heb ik inmiddels onder de knie en het uitpulken van al die scherpe dorens was ook een apart klusje. De buurman, die ook aan het klussen is liet zien hoe je op de Franse manier een eterniet dak verwijderde. En dat ging heel anders dan in Nederland. Zonder maanpakken en isoleerzakken, maar met een grote hamer en een bestelbusje was de boel zo verdwenen. De deur naar de werkzolder was door de laatste bewoners vertimmerd van een mooie paneel deur met ruitjes tot een soort kluis deur met houten planken. Om de deur weer een beetje in oude luister te herstellen heb ik eerst alle planken er maar afgesloopt en toen de boel geschuurd en geverfd. Nog een ruitje vervangen door helder glas en dan is ook dit weer een stuk beter gezicht. Zo verliep de week eigenlijk heel rustig. Het meest sensationele bericht was geloof ik dat de burgemeester zijn arm had gebroken door toedoen van een koe. Dat kan gebeuren als je naast burgemeester ook nog boer bent.
45
Herfstvakantie 2005 Deze week werden er om diverse redenen vuurtjes gestookt. - Om een ontstopte schoorsteen uit te proberen. - Om een nieuwe kachel uit te proberen - Om marshmallows te branden - Om een hele berg snoeiafval op te ruimen - Om je binnen of buiten aan te warmen We hadden deze week nog een staartje nazomer en dat was genieten! De kinderen zijn zelfs op een middag gaan zwemmen in een meertje. De meeste avonden konden we nog buiten eten, een wijntje drinken en vliegtuigen tellen, want er kwamen er heel wat als kleine knipperlichtjes over (waarschijnlijk met mensen op zoek naar een zonnetje). Het was jammer dat we die eerste heldere avonden de telescoop nog niet hadden, die zou pas later zou arriveren met "de bus". In de buurt werd aardig geklust. Het postkantoor annex feestzaal werd voorzien van een nieuw dak, de buurman was een nieuw dak op zijn schuur aan het leggen en wij zijn ook lekker bezig geweest. Onze rolsteiger heeft een "rondrit" gemaakt langs alle huizen op het landgoed. Hij begon bij de koepel van het koetshuis. De steiger werd in twee verdiepingen opgebouwd, zodat Jos en Marjolein in lagen onder elkaar en daardoor sneller konden werken. Enkele binten werden vervangen daarna werd de boel geschuurd en geolied en ook werden de stenen van de koepel geverfd. Zelfs een enorme bouwlamp werd ontstoken om s'avonds door te kunnen verven. Jos moest zich wel de hele week een beetje in acht houden nadat hij op zondagmorgen bij een fanatieke mountainbike tocht zijn rug een beetje geforceerd had. De kinderen hebben zich ook weer vermaakt met de trampoline, stenen zoeken en het oogsten van kruiden voor thee. Ook Ysell liep lekker met de anderen mee te kakelen. Willem had maar een paar dagen om in de boerderij het een en ander te doen. Maar toch hij heeft twee schouwen onder handen genomen, zijn kachel geplaatst, een paar muren gestuukt en ondertussen verfde Jacqueline binnen en buiten het nodige hout. Er werd gewied en boompjes gepoot. Dat was toch nog heel wat in het korte tijdsbestek! De kachel brandde weer in de boerderij. Na vele jaren komt er weer rook uit de schoorsteen en Wim en Jacqueline hebben samen, in hun meegebrachte robuuste boerderijstoelen, voor de kachel gezeten. Lianda en ik waren eerst in de tuin gaan werken en nadat we een heel wat struiken gesnoeid en versnipperd hadden, hebben we de rest van de tuin winterklaar gemaakt. In de salon zijn we bezig geweest met het plafond herstellen, muren stuken en het houtwerk schoonmaken, schuren en verven. Ook een kleine verbouwing aan de schouw vond plaats. Het oude ijzeren rooster heb ik eruit gesloopt om de schoorsteen goed schoon te kunnen maken. Er zat een nest in en die heb ik er met een felxibele stok met borstel uit kunnen werken. Er kwamen veel houten stokjes, skeletjes en kadavers naar beneden wel vier vuilniszakken vol. Daarna van bovenaf met veel moeite en met behulp van de steiger geconstateerd dat de schoorsteen echt leeg was.
46
We hebben de schoorsteen even uitgeprobeerd, maar omdat het boven ook erg naar rook ging stinken, was het een kort experiment. Ik heb toen een nieuwe achterkant in de schouw gemetseld en wie weet hebben we binnenkort een echte openhaard. We zouden deze week ook nog bij de buren op bezoek gaan, maar de buurvrouw was door de griep geveld en het bezoek wordt uitgesteld tot een volgende keer. De voorlaatste dag kregen we enkele onweersbuien over ons heen. De kinderen waren net aan Pim (een vriendje van Martijn) het bos laten zien en kwamen dan ook drijfnat uit het bos tevoorschijn, tot grote lol van henzelf maar niet van de moeders die met al die drijfnatte kleren bleven zitten. Uiteindelijk is de week toch weer snel voorbij en als iedereen weer op Nederland aangaat daalt langzaam de rust weer over het huis neer, als Lianda en ik de deur achter ons dichttrekken.
November 2005 Er zijn wel eens momenten dat je de wisselingen der seizoenen bijna bewust beleefd. Zoals deze week, waar ik met druilerig weer naar bed ging, s'nachts wakker werd van de kou en s'ochtends opstond met een heldere hemel alles witgevroren en een temperatuur van -5......... Hallo winter! De kachels konden direct op standje winter en een extra trui werd opgezocht om mijn toch al zo verkouden lijf te verwarmen. De uilen hadden zeker ook niet zo op de kou gerekend en zijn de hele nacht enorm aan het roepen geweest (zeker ook om warm te blijven). Het was wel lekker dat helder vriezende weer. In het zonnetje kon je s'middags nog je boterham op eten. Uit de zon en in de wind echter was het ijskoud. Deze week ben ik veel aan het verven en aan het stuken geweest. Boven in het kantoortje moesten nog wat balken en een raam worden geverfd. Beneden in de salon kreeg het plafond een verfrissend kleurtje. Verder konden daar de muren in de fix & finish. In de bibliotheek kon het herstel van het plafond beginnen. Naast de gebruikelijke scheurtjes zat er ook een vochtplek. Daarboven op de eerste etage had een vensterbank gezeten, die toen we hem tijdens de grote uitruiming leeghaalde vol met vochtige troep zat. Gelukkig had dit nu al een paar jaar kunnen drogen, maar toch was het hout en het plafond beschadigd. Eerst heb ik het plafond voorzichtig opengemaakt om te kijken of het erg verrot was erachter. Het viel mee de binten waren in redelijke staat. Er kwam nog wel een nest van houtkrullen en papiersnippers naar beneden, gelukkig was dat niet meer bewoond. De kapotte plankjes konden vervangen worden en het gat in het plafond met een passtuk gipsplaat dichtgemaakt. De boel heb ik met roodband
47
afgestreken en het ziet er een stuk beter uit nu. De meeste barsten in het plafond kan je gelukkig gewoon uitkrabben en opnieuw vullen. Buiten heb ik ook nog wat bramen en stuiken opgeruimd zodat de helling bij de boomgaard er weer netjes uitzien. Ik had nog wat stookhout willen zagen maar ik kon geen goede afmeting ketting voor de kettingzaag krijgen bij de Brico. Ik ben nog bezig geweest om de binnenbanden van onze bramenmaaier te voorzien van bescherming. Door al het doornige spul wat we ommaaien hebben we wel eens een lekke band en om dat te voorkomen heb ik een extra bescherming aangebracht tussen de binnen en buitenband. Nu nog kijken of het helpt. Er schijnen ook ijzeren kappen voor de wielen te bestaan als bescherming. Misschien vinden we die ook nog wel eens. Het huis had nog twee ramen zonder luiken, dat is er inmiddels nog maar een. Voor het andere raam heb ik de luiken gemaakt. Eerst moesten ze op maat gemaakt worden, toen moesten de rolgeleidingen erop en daarna konden ze op de glij-ijzers. Nog een raam te gaan dus. Het duurt nog wel even denk ik, want de rolgeleidingen zijn niet meer te koop, dus moet ik ze zelf fabriceren en daar gaat nog wel even wat tijd inzitten. Ook onze maçon (metselaar) kwam nog even langs om te kijken waar de openingen in het koetshuis moesten komen (voor de toekomstige deur en ramen). Aan de hand van de gefotoshopte foto's van Jos was het snel duidelijk en "pas de problem".... Verder was het een rustig weekje en de terugreis ook, al was het op sommige stukken enorm mistig.
Kerst 2005 Terwijl heel Nederland zich schrap zette voor de sneeuwstormen, ijzelregens en dooi, stond bij ons de telefoon niet stil. Vanuit Nederland kwamen de waarschuwende telefoontjes die adviseerden niet te gaan rijden op vrijdag de 30ste december. Dat waren we eigenlijk nou net wel van plan, om zodoende ruim voor oudjaar thuis te zijn. Willem zou al vroeg vertrekken en wij later in de middag. Maar door de verontrustende telefoontjes, besloten Lianda en ik al snel om een dag later te vertrekken (omdat dan dooi voorspeld werd). Na wat overleg en uitleg naar de jongens toe besloten Wim en Jacqueline ook maar af te zien van hun vertrek. Gelukkig maar uiteindelijk. In de middag begon het enorm te sneeuwen en daarna te ijzelen, zodat alle bomen onder de rijp zaten. Het werd spekglad buiten en dat hield wel enkele uren aan, daarna begon het te regenen en te dooien en overal begonnen goten over te lopen en sneeuw te smelten. Dit ging de hele nacht door, waardoor we de volgende ochtend (de een wat vroeger en glibberiger dan de ander) naar Nederland konden vertrekken. Het was zo mooi begonnen een week eerder. Wim en Jacqueline en de jongens waren al op zaterdag vertrokken en Lianda en ik op zondag. Dat was voor ons wel lekker, want toen we op Theursot aankwamen was de boel al opgestart en de kachel stond al heerlijk te snorren. Ook was er al een kerstboom uit het park gezaagd en deze was al bijna helemaal versierd. Het was eerste kerstdag dus we hebben s'avonds met zijn allen beneden het kerstmaal gebruikt. Cadeaus hadden we niet meer uit te pakken, dat hadden we donderdag avond voor de Kerst al in Monster gedaan bij Jos en Marjolein. De tweede kerstdag was het heerlijk weer en dat hebben we direct benut om "wat" snoei en kapwerk te doen. Er stonden nog wat taxussen die 70 jaar geleden gepland en daarna nooit meer
48
gesnoeid waren. Dus die waren vele meters hoog geworden en de vorm was er helemaal uit. Wat nog erger was, de takken waren zo groot geworden, dat ze over de weg hingen, en dus gevaar konden opleveren voor het verkeer bij afbreken. We hebben de hele dag takken gezaagd. De kleine takjes gingen meteen op het vuur en de grote takken in stukken gezaagd onder de hangar voor de kachel. Ik had s'avond zo'n moeie arm van het zagen, dat ik mijn tandenborstel bijna niet meer heen en weer kreeg. Voor Willem was deze snoeidag de bekende druppel, hij kwam al vermoeid aan op Theursot en dan de hele dag zagen... het werd een dag verplichte rust. De hele verdere week hebben we eigenlijk wel rustig aan gedaan. Veel geslapen veel koffiepauzes en s'avonds een lekker wijntje. Moet toch kunnen. Het was koud en dan doe je toch niet zoveel, dan dat het lekker weer is. Wel heeft Willem nog wat elektriciteit draden getrokken en heb ik de schouw in de eetkamer zijn meer definitieve uiterlijk gegeven. De schouw had twee jaar geleden al zijn eerste opknap beurt gehad, maar nu is er een echte schouw voorgezet en het lijkt nu wel of die er altijd voor gestaan heeft. Om de technische kennis van Niels te testen heb ik hem een doos met schroeven, planken, poten een bouwtekening gegeven en hem gevraagd hier een werkbank van te maken. Hij is hierin goed geslaagd en ik ben nu in het bezit van een super handige inklapbare en draagbare werkbank. In de boerderij was er wederom een historisch moment toen de tweede schoorsteen ging roken, omdat de volgende kachel aangesloten werd. Nu er twee kachels branden is het er ook meteen een stuk huiselijker en heeft Jacqueline het minder koud met verven. Op de dinsdag na de Kerst viel er een pak sneeuw waardoor de sleetjes gebruikt konden worden. Ook de langlaufski's worden geprobeerd maar de sneeuw was te nat en je zakte er dus doorheen. We hebben wel een prachtige sneeuwwandeling gemaakt naar kasteel Savilly en onderweg vielen mij twee dingen op nl. de vele afgebroken takken op het pad (sneeuw of wind) en de vele foto's die gemaakt werden. Volgens Lianda was bijna elke sneeuwvlok een foto waard. Over het algemeen was het niet erg warm deze week, met als laagte-record op de beruchte sneeuw vrijdag van zo'n 12 graden onder nul. Toen moesten we ons dicht rond de kachel scharen om een beetje warm te blijven. Maar met een dikke trui, een lekker bakkie hete thee en een goed boek moest dat lukken. Het was bij de familie Zuidgeest een gevecht om het Harry Potter boek en de ontknoping van het boek werd dan ook niet helemaal geheim gehouden en we wisten allemaal al ruim van te voren dat ........... werd vermoord door ............(ik verklap het niet hoor!). Al met al was de week toch weer snel voorbij en kwamen we ondanks vertraging toch nog op tijd voor de oliebollen en het vuurwerk.
49
