Manoir Theursot Verslag van de renovatie 2002 - 2003
Theursot une espace organamic Gelegen in het prachtige parc regional Le Morvan vonden we het landgoed Theursot. Het was behoorlijk verwaarloosd en al jaren niet meer bewoond, zwaar vervuild en met veel achterstallig onderhoud. Toch stal het ons hart en met vereende krachten begonnen we aan het weer tot leven brengen van het landhuis, het koetshuis, de boerderij, de oranjerie en de 6 hectare park en weiland. Deze map is bedoeld om je mee te laten lezen en kijken naar de klus die we op ons genomen hebben.
2
De vermoedelijke geschiedenis van Theursot:
Op de gevelsteen vinden we het jaartal 1864, dit moet dus de datum zijn waarop het huis gebouwd werd in de eerste versie door Mr. Claude Moncharmont en zijn vrouw Louise Pinard. Na hun overlijden (resp. in 1877 en 1869) komt het huis in handen van hun enige erfgenaam: Mr. Philibert Moncharmont getrouwd met Marie Nectoux. Deze Philibert was burgemeester van het dorp en in die tijd was het huis in gebruik als ambtswoning. Philibert Moncharmont overleed in 1913. Hij had twee dochters Alice en Marie. Alice trouwde met Gustave George Paquis luitenant ter zee en gingen wonen op Theursot. Marie trouwde met Leon Dunoyer en gingen in Autun wonen. Alice kreeg een kind: Bernard Marie Philibert , die na het overlijden van zijn ouders het huis als vakantiehuis gebruikte, omdat hij zelf een in Parijs wonende arts was. Hij trouwde met Andree Louise Renee Bourgue en ze kregen twee zoons: Yves en Dominique. Yves trouwde met AnneMarie Ginhac en woont in Parijs en Dominique woont in Maisons Laffitte met zijn vrouw Sophie Seilhan. Hoe zij het huis gebruikten is niet zo duidelijk. Er gaan verhalen dat de duitsers in de tweede wereldoorlog Theursot bezet hielden. Er wordt ook verteld dat het familie kapitaal op was en dat Dominique en Yves spullen uit het huis gingen verkopen om aan geld te komen. Dus verdwenen enkele marmeren schouwen en een antieke parketvloer. Het huis verwaarloosde meer en meer en werd een opslagplaats van niet gebruikte familiegoederen. Het gemeentebestuur zag dit met lede ogen aan en heeft toen een bod gedaan om het huis toch te redden voor verval. Men wilde het karakteristieke landhuis voor het dorpsbeeld behouden. De familie Paquis heeft inderdaad het huis verkocht aan de gemeente. Dit gebeurde in 1991 De toenmalige burgemeester wilde er een hotel van maken, maar had geen budget om dit te doen. Voor hij zijn plannen kon realiseren stierf de burgemeester en de nieuwe burgemeester was van mening dat een hotel niet behoorde tot de gemeente taken en zette het landgoed te koop. We schrijven het jaar 2002.
3
2002 Na het zes jaar verkennen van de Franse gewoontes en omgangsvormen besloten we dat het tijd werd voor onze volgende stap: een groter huis waar we in de toekomst eventueel permanent in kunnen gaan wonen als we dat zouden willen.
De voorgeschiedenis: 1996 Na weggestemde emigratie pogingen naar andere werelddelen werd een "dichter bij huis" oplossing gezocht. Een lijst van criteria werd er opgesteld en hiermee een cirkel getrokken om Nederland heen. Er vielen al heel wat landen af: te koud, steeds overvaren, niet mooi genoeg etc. In Duitsland zijn we geweest, maar dat bleek het niet te zijn. Ook Tsjechië werd bezocht maar was het ook niet. Toen gingen we in Frankrijk kijken. We hebben een paar vakanties gebruikt om het juiste gebied te vinden en toen we dat eenmaal hadden ( dat bleek de Morvan te gaan worden) zijn we specifieker gaan zoeken. We vonden een Franse makelaar, die in Nederland woonde. Hem gaven we de opdracht om met onze gegevens te gaan zoeken naar een geschikte woning. Hij kwam bij ons langs met een map foto’s (internet was toen nog niet zo populair) en we kozen wat huizen uit, die we in de grote vakantie zouden gaan bekijken. Tijdens deze vakantie bleken de huizen die we hadden uitgekozen al weg en we bekeken wat andere huizen, maar daar zat niets bij, waar we warm van werden. Toen we bijna naar huis gingen, wilde de makelaar nog even langs bij een huis, dat vlak bij onze camping stond. Niet dat het aan onze wensen voldeed, maar het ging gewoon om het bekijken. De overbuurvrouw van dat huis hielp bij de bezichtiging en was zelf erg enthousiast. Het was inderdaad een solide huis dat geen grote ingrepen nodig had. Niet te groot, in een klein dorpje, en met een klein tuintje aan de andere kant van de "snelweg", waar gemiddeld toch wel één auto per dag passeerde. Verder stond het huis op een soort driehoek van weggetjes dus je had rondom verkeer. De trekkers reden je zowat van de stoep af. Maar toch.......... We gingen terug naar de camping en de volgende dag ben ik, op de fiets weer gaan kijken. Het was wel een leuk stekkie en als we Frans wilde leren was het in een dergelijk dorpje wel leuk. Het lag dicht tegen bos aan en ook de doorgaande weg was niet ver. Een grotere plaats Autun op 15 km voor alle boodschappen. We zijn nog maar een keer gaan kijken en wilde we weten of we een terras mochten maken voor het huis. De vraag was dan ook: waar staan de veldpaaltjes? Het bleek dat we een behoorlijk terras en een parkeerplaats konden maken. We zijn toen even samen gaan wandelen we hebben even geslikt en toen ja gezegd. De aanbetaling gedaan en een paar maanden later waren we eigenaar van Notre Ile (ons eiland)zoals we het huis doopte. We hebben er 6 jaar aan gewerkt: een tuin aangelegd, een terras met pergola, een houtopslag, een parkeerplaats, een vieze zolder omgetoverd tot slaapkamer, alles geïsoleerd, een logeerzolder, een werkzolder, een prachtige wijnkelder aangelegd en als klap op de vuurpijl de
4
restauratie van de oude schouw, die we in de huiskamer achter een nieuw gemetselde muur vandaan haalde. 6 jaar veel plezier, hard werken en nieuwe kennissen en vrienden opgedaan. In een dergelijk klein dorpje hield men elkaar behoorlijk in de gaten, laat staan als je ook nog buitenlander bent met vreemde gewoontes. Zoals het niet sluiten van de luiken s’avonds. We leerden bijna alle buren kennen. Enkele worden goede vrienden en er werd wat afgedronken en gegeten. Altijd was er wel iemand die wilde helpen. Toezicht houden, kachel aanmaken en luchten als we er niet zijn. Loodgieter nodig?: er werd gebeld! Zo raakten we aardig bekend met de Franse gewoontes en kwamen onze Franse lessen, die we ondertussen in Nederland volgden goed van pas. Heel wat vrienden en familie kwamen kijken hoe we erbij zaten daar. Verder bezochten wij de omgeving en leerden steeds meer over de Morvan en zijn gebruiksaanwijzing. We hebben allerlei avonturen beleefd bij het opknappen van het huis. Van loodgieters die we achter de prak vandaan haalden op zaterdagavond tot oude boertjes die we lastigvielen in hun drinkgelag omdat we houten binten wilden kopen. Na 6 jaar hadden we een leuk huis met een prachtig terras met druiven en een tuintje waar een tuinarchitect jaloers op zou zijn. En dan toch weg. Het werd toch wat benauwd midden in dat dorpje waar je niet gewoon even rustig buiten kon zitten zonder dat je bekeken werd en waar je niet echt vrij kon zitten in je tuintje. Zeker als we er permanent wilden gaan wonen is iets meer vrijheid toch wel lekker, anders konden we net zo goed in N.L blijven wonen. Dus langzaam begon het idee te groeien van misschien moeten we nu maar eens verder gaan kijken. We zijn nu nog jong genoeg voor een avontuur met veel opkappen e.d. Dus we gingen langzaam opzoek. De zussen van Lianda die ook regelmatig op visite zijn geweest en Kerstmissen hadden meegevierd, zijn ook wel wat met het virus aangestoken en opperen:" zouden we niet met zijn allen"? Maar met zijn allen in één huis zien we niet zo zitten, zo boven op elkaar. Een paar huisjes bij elkaar is leuker. We namen het mee in onze zoektocht. We hadden een aantal huizen bekeken die er op internet leuk uit zagen, maar in werkelijkheid niets waren of te veel minpunten. Maar dan uiteindelijk wordt het:
April 2002 We zagen op het Internet foto’s en tekeningen van een huis dat ons direct aansprak. Veel land eromheen, bijna 6 ha. bos, weide en park. Drie gebouwen erop: hoofdgebouw, boerderij en koetshuis. Dit zou wel eens wat kunnen zijn, als we dan met drie gezinnen op een landgoed wilden wonen dan zou het hier heel goed mogelijk zijn. We begonnen direct met dromen Met plattegronden en bouwtekeningen werden er allerlei ideeën ontwikkeld. Een afspraak werd gemaakt met de makelaar, want de week erna was het vakantie en gingen we toch naar Colonge. "Meteen maar maandag ochtend dan weten we het direct of het wat is of niet ". Die maandag hadden we een afspraak met de makelaar, die net deed of we heel goede oude bekenden waren, hoewel we hem pas één keer ontmoet hadden. We gingen op weg naar Theursot. Wij reden achter hem aan en dachten:” waar gaan we toch heen”? We reden eigenlijk weer terug richting Colonge, maar toen ineens stonden we ervoor. Het bleek dat we er al meerdere malen langs gereden hadden.
5
Het leek "wauw" toen we door de ingangspoorten kwamen, het leek "mijn god" toen we door het huis heenliepen en "gigantisch" toen we over het terrein heen wandelden. ( wat we toen nog veel te klein inschatten). Maar wat een enorme troep in dat huis, waar ook sommige dingen gesloopt en verdwenen waren, maar wel ook wat een potentie, en vooral wat een werk om dat op te knappen. Helemaal vol, maar verwart, gingen we naar huis in Colonge. Die nacht hebben we bijna niet geslapen en ’s nachts om drie uur zaten we beneden thee te drinken. "Is het wel wat en wat halen we op onze hals, is het niet te groot "etc. etc. Dinsdag zijn we weer gaan kijken: "wat een troep", hoe hebben de mensen de boel zo kunnen laten verwaarlozen. Volgens de makelaar zou er nog een kaper (koper) op de kust zijn (het zal wel). Hij vertelde dat er nog meer land bij het landgoed zat, tot en met het bos erachter. Wat moesten we met zoveel land? We vonden het huis met bijgebouwen en het park al groot genoeg, maar ook het weiland en zelfs het bos zouden erbij horen (achteraf het bos gelukkig niet, anders hadden we nog meer werk gehad). Ook zijn we in de boerderij en in het koetshuis wezen kijken, overal was het een verschrikkelijke bende. Je bent alleen al een jaar aan het opruimen (dat bleek ook het geval te zijn). Nog meer verward gingen we weer naar Colonge en we bleven erover praten. Woensdag zijn we gaan wandelen in de omgeving en hebben het dorpje bekeken.Donderdag zijn we weer geweest, en toen besloten we de rest van de familie in te lichten. Dit konden we nooit alleen af zoveel werk en zoveel woonruimte, als we dan al iets met zijn drieën wilden doen dan was dit de kans. Ik heb Marjolein opgebeld en haar het hele verhaal verteld. Ze dacht eerst nog, dat ik een geintje maakte, maar dat was gauw over. Ze werd ook enthousiast en belde zwager Wim. Ze overlegden even met de partners, regelde het een en ander en sprongen in de auto (Marjolein en Wim) en vertrokken in volle vaart uit Nederland. Toen ze het landgoed zagen hadden ze hetzelfde als wij: " wat mooi en wat een troep". We hebben alles uitgebreid bekeken twee dagen lang, zij waren ook overrompeld en liepen met open mond over het terrein heen. Wij hadden mr. Gaunet (onze hulpaannemer) gevraagd de gebouwen te onderzoeken of er échte slechte delen bij de gebouwen zaten. Hij en André (een Franse buurman) hebben 3 uur lopen banjeren door alle ruimtes heen en constateerden wel wat problemen, maar deze waren niet onoverkomelijk. We besloten veel foto’s te nemen, naar Nederland terug te gaan en daar te vergaderen om te kijken of we een bod zouden gaan uitbrengen. In Nederland werd vergaderd. Het was wel bizar want Jos en Jacqueline hadden nog niets gezien en hadden alleen foto’s en onze verhalen. We moesten wel een eenheidsbesluit krijgen, zodat niemand later kon zeggen dat hij eigenlijk niet wilde. We besloten ook dat eerst het grote huis bewoonbaar gemaakt zou worden zodat iedereen erin zou kunnen wonen. Vandaar uit zou ieder zijn eigen woning gaan doen, en als het nodig zou zijn konden we elkaar helpen. We besloten een bod uit te brengen. Na veel heen en weer mailen, met vele vragen over het huis en vele andere zaken, die vaak niet zo vlotjes liepen, omdat de makelaars (die een echtpaar waren) ook in scheiding lagen. Het ging mij zoveel tijd kosten om steeds te bellen en te mailen, dat ik een bemiddelaar in de arm wilde nemen die namens ons de zaken behartigde. Maar de inmiddels derde makelaar (een fransman) waar we mee te maken kregen, accepteerde dit niet, omdat hij bang was dat deze bemiddelaar ook in zijn provisie wilde meedelen. Toen heb ik zelf maar weer het heft in handen genomen. De gemeente wilde niet zakken met hun bod. Wel wilde ze een aansluiting maken op het riool en het afval afvoeren wat wij uit het huis haalden. Uiteindelijk hebben we ja gezegd en we wilden liefst voor de zomervakantie tekenen, maar de notaris kreeg de papieren niet op tijd af. Toen hebben we aan de gemeente gevraagd of we toch al in het huis mochten werken in de grote vakantie. Dit mocht. Verder was er veel te doen om een zwam die in een van de kamers gevonden was en die een gedeelte van de vloer opgevreten had, was deze nu dood of levend.? Specialisten zouden er naar kijken.
6
Zomer vakantie 2002 Het makelaars echtpaar was inmiddels uit elkaar en wij waren met de Frans/ Engels sprekende collega van onze makelaar verder gegaan en met hem zijn we (Lianda en ik) bij het gemeente bestuur op visite geweest, ze wilde weten wie het huis kocht en waarom en wat voor plannen we ermee hadden. Wederzijdse voorstelling volgde. Ze zegde alle hulp toe en we hadden direct kennissen in het dorp. En dat alles onder genot van koffie met broodjes. Toen aan de slag: eerst met ons gezin, later met de rest van de familie. Alleen maar troep, troep en nog eens troep. In de kamer van de zwam had het onderzoek team een heel stuk plafond naar beneden getrokken, waarbij pas goed te zien was hoe verrot het plafond was. Dat was wel even slikken. Gelijk hebben we alles wat rot was eruit gesloopt om de boel zoveel mogelijk te luchten. De zwam was gelukkig dood volgens de specialisten. Toen begon de grote ruim-actie. Eerst alles op een hoop. Toen de burgemeester de volgende dag kwam en de hoop zag zei die dat dit zo niet kon. Daarna alles gesplitst in brandbaar, plastic en ijzer en alles wat kon branden werd zoveel mogelijk verbrand. Met speciale vergunning van de burgemeester want in de zomer mogen eigenlijk geen grote vuren gemaakt worden i.v.m. bosbrandgevaar. Honderden bolderkarren vonden hun weg naar de stookplaats. Wim en Jacqueline en de kinderen stonden met hun vouwwagen op het terrein en hadden een super privé camping. Even wat onkruid weghakken en klaar. Alleen s’nachts schenen ze van alles te horen. Ze zijn ook nog een week naar Zuid Frankrijk gegaan maar kwamen weer snel terug om te werken. Niet zulk mooi weer deze vakantie, wel veel regen. De rest van de familie sliep in Colonge en gelukkig deed de douche het daar goed: elke dag was je pikzwart. Uit sommige kamers kwamen er 45 vuilniszakken troep. In het begin waren we nog erg nieuwsgierig naar wat er allemaal lag, maar later ging het weggooien steeds gemakkelijker. Alleen wat leuk leek werd opzij gelegd en later uitgezocht. Antieke strips, oude kranten, correspondentie van de familie en af en toe een foto. Maar het meeste kon zo weg de brandstapel op of de vuilniszak in. Van boven uit de kamers werden glijbanen gemaakt voor de vuilniszakken en kasten en veel meer verdween door het raam naar beneden. Om niet alleen maar in de troep te zitten deden we ook nog wat leukere dingen, verven, bronnen ontdekken, zwemmen in de meren en wandelen en af en toe in de zon liggen. De kinderen hadden de drakenfontein omgebouwd tot zwembad. Het grote huis was het eerst leeg. Om het huis heen werden ook veel bomen en struiken omgehakt om wat lucht te geven aan de woning. Het koetshuis had noodreparaties nodig. Door een groot lek in de goot was er veel schade in de ruimte eronder en de schouw stond op instorten en dus moest snel de kelderwin eronder. Nieuw mastiek op het dak, nieuwe goot aan het dak en het huis uit de klimop gepulkt. Dat begon ook weer ergens op te lijken. In het grote huis werd water aangesloten waardoor de w.c. het ook weer deed . Veel lekkages in huis bij regen, de dakgoten zaten verstopt, het serredak lekte niet zo’n beetje, net zoals die van het terras. Alles zat vast, lekte of was verstopt, om moedeloos van te worden. De boerderij werd ook voor een groot gedeelte leeg gehaald en uit het bos bevrijd.
7
We waren veel vies en stoffig maar het was ook wel spannend en een enorm avontuur. De burgemeester kwam bijna elke dag even kijken en ook in het dorp waren we snel bekend, zeker na de braderie waar we werden nagestaard, en een rondje kregen van de burgemeester. Op het landgoed lagen er nog veel spullen opgeslagen van de gemeente en af en toe werd er wat opgehaald en leek het erop dat het langzaam een beetje opruimde. De bosmaaier die we gekocht hebben komt goed van pas, er werden heel wat struiken en onkruiden omgemaaid. Op ons verzoek komt een man van de waterleiding kijken en zeggen dat de meter mocht blijven zitten waar die zat (in een oude waterput) onder een halve meter modder. Dus weer een klusje erbij om dat weer uit te graven. De man van de elektriciteit kwam kijken waar de nieuwe meter moest komen. De oude hing levensgevaarlijk te zijn in het koetshuis. De man van het lood en asbest onderzoek kwam rapport opmaken. In een paar oude deuren zit lood in de verf maar asbest is er gelukkig niet te vinden. We kregen wel een centimeter dik rapport want elke vierkante cm. was onderzocht en opgenoteerd. Onze oude buurtjes kwamen op visite, Mourisette Andre en Laurent en later Monique, die zuchtend en hoofdschuddend door het huis liepen. Beaucoup de travail, ja dat wisten wij ook wel. De eerste elektrische bedrading werd ook getrokken. Gewoon kabel over de grond heen en aansluiten de handel. De overkapping boven de deur, oorspronkelijk van glas en nu bitumen golfplaten, (wat erg donker was) zijn vervangen door een zeil. De hele keukenpui zag er niet uit, kapotte ramen dichtgespijkerd verveloos etc. De hele pui aangepakt; nieuwe ramen erin verf erop, nieuwe sloten en het was weer een heel ander gezicht.
September 2002 In een weekend op en neer met drie auto’s en twee aanhangers. Op zaterdag getekend bij de notaris door iedereen en het was een lange zit, eerst moesten de papieren voor het S.C.I. getekend worden (een soort vennootschap voor de Franse wetgeving) en daarna de koopakte. Na afloop gingen we een borrel met de burgemeester drinken, want in Frankrijk is pas wat afgesloten als er een glas gedronken is. Het was dat weekend prachtig weer. We hebben dan ook heerlijk in de net meegenomen tuinstoelen gezeten. We hadden nog even troep geruimd en het gazon gemaaid met een mini maaier. Het was wel leuk om er even te zijn met alleen de volwassenen, we sliepen in Colonge. Eindelijk was het officieel van ons. We hadden nog een spookscenario: dat als we bij de notaris kwamen, ze zouden zeggen: "bedankt voor het opruimen maar de koop gaat niet door". Maar dat was niet zo........ dus we moesten door.
8
Oktober 2002 Herfst vakantie met veel regen en we hebben weer veel troep geruimd met z'n allen. We hadden plastic zeilen voor de ergste lekkages gekocht. En we zijn verder gegaan met het huis strippen: kasten eruit, een paar tussenmuren eruit, isolatie van het dak: zoveel mogelijk doorluchten die handel. Wim en Jacqueline kampeerden in de tent in het huis, het was nog een beetje eng om zomaar in een kale kamer te gaan liggen. En Marjolein en Jos sliepen bij ons in Colonge op de grote zolder in hun tent. De goten gingen pas goed lopen nadat we meters bagger uit de afvoerleidingen gehaald hadden met een ontstoppingsveer. De gaten in de goten weer waren al dichtgemaakt met kit. We kapten al het hout wat in onze "zonnetuin" stond, zodat daar de zon ook een beetje zijn werk kon doen. Dat knapte gigantisch op. Visite van Denise en Gerard, ze kwamen even naar de vorderingen kijken en vonden dat het al erg opknapte. Ja, ja. We kwamen terug rijden naar Nederland tijdens de zwaarste storm sinds tijden. Met Willem die met een aanhanger reed gaat het gelukkig goed, ondanks dat we hem mobiel maar niet te pakken kregen. Jos echter raakte zijn dakkoffer kwijt op de snelweg en stond net zijn spullen bij elkaar te rapen toen Wim voorbij reed. De dakkoffer was zo van zijn schroeven afgerukt. Was geen leuke terugreis.
Kerst 2002 Wij vieren met Willem en Jacqueline en de jongens Kerst in de Morvan. Na het cadeautjes uitpakken was het weer troep ruimen. Het was wel mooi weer, we konden zelfs buiten eten. Het was de bedoeling dat Gaunet al in november het dak zou nalopen op lekken, maar ja Frankrijk he, er was dus nog niets gedaan en mede door bellen van Mouricette komt Gaunet tussen de Kerst en oudjaar het dak nakijken. Gelukkig maar want er waren heel wat leien gesneuveld in een historische hagelbui van een paar jaar geleden. Er was toen heel wat dakbedekking gesneuveld in de Morvan. Ook had hij een nood-overkapping gemaakt over het terras heen, dan kon daar ook geen water meer naar binnen. Wim had een verdeelkast in het nieuwe elektriciteitshok opgehangen. De ganzenhokken kwamen vol brandhout te liggen, wat we her en der verzamelden. Ik had voor Willem twee luiken boven op de auto meegenomen vanuit Nederland, voor de ramen van zijn boerderij, die hij in Nederland gerestaureerd had. De ramen waren zo slecht dat ze alleen met
9
hulphoutjes en purlijm hersteld kunnen worden. Maar met plamuur en verf erop zagen ze er weer uit als nieuw. We sliepen met zijn allen in Colonge. Het was een hele zachte Kerst, we maken ook wat wandeltochten om het dorp heen om de boel een beetje te bekijken. Bij de bakker worden we al herkend.
10
2003
Februari 2003 Toen we vol goede moed aankwamen om er weer een weekje flink tegen aan te gaan wachtte ons een teleurstelling. Er was ingebroken in het grote huis: gereedschap, en gietijzeren tuinvazen en standbeeld waren verdwenen. We dachten dat ze verder niet in huis geweest waren, maar na verder kijken bleek dat alles doorzocht was en een paar dingen meegenomen waren, maar het was een rare selectie, wel ’n Ikea lamp maar niet een bestek cassette. Ik had de politie gewaarschuwd en deze kwamen de boel opnemen. Er was geen braakschade, dus we hadden een vermoeden dat nog iemand een oude sleutel had en deze had gebruikt om netjes binnen te komen. We hebben de sloten meteen daarna vervangen. Ik ben aangifte gaan doen en was er bijna de hele middag aan kwijt, maar werd wel vriendelijk geholpen. Waarschijnlijk staan de spullen nu bij iemand in de tuin of op een brocante de komende zomer. We waren met zijn allen en weer was het mooi weer. Lekker buiten eten en koffie drinken. Wim kocht een houtkachel maar die blijft voorlopig nog even ingepakt staan denk ik. Het koetshuis leek maar niet leeg te willen het was echt ongelooflijk wat daar allemaal lag, de oud ijzer hoop werd almaar hoger. Aydan met vriendje hadden met zaag en bijl een boom omgehakt. Jos en Lein kochten een piano bij de emmaϋs. Die moesten we in stromende regen ophalen en ook in huis tillen en zwaar dat het ding was. Ik heb er nog hoofdpijn van als ik er aan denk, want ik stootte enorm mijn kop toen het gevaarte een beetje begon over te hellen. Romée viel met de fiets, want heuveltje af fietsen zijn ze niet gewend in Nederland, en ze liep enkele dagen met een flink gebutst hoofd rond. Al met al was het weer een lekker weekje ruimen.
Maart 2003 Een week alleen geweest met in de auto drie dakramen, 15 gipsplaten en isolatie materiaal. Ik was aan Ayesha haar kamer begonnen, met drie nieuwe dakramen erin zetten. Het was dankbaar werk om de oude lekkende dakramen te vervangen door nieuwe, die waterdicht zijn en met dubbelglas. Ik sliep in Colonge en moest elke dag op en neer rijden dat was wel lekker want het is toch wel een groot huis in je eentje. Dan was Colonge wel lekker knus: kacheltje aan lekker douchen
11
En ook nog bij de buurtjes gegeten. Lianda kwam in de loop van de week met de TGV naar Frankrijk om vloeren te oliën. Ik ben haar op gaan halen in Creusot, wat op 45 min. van Theursot ligt dus dat is goed te doen. In de keuken stond een enorm grote kast van 2,5 m. hoog en 2 m. breed. Deze was natuurlijk helemaal vervuild, vies en de achterkant was verrot en aangevreten door de houtworm. Je kunt dan twee dingen doen: of de brandstapel op of restaureren. We kozen voor het laatste want het was toch wel een markante kast die helemaal paste bij de keuken. Voorzichtig schoof ik hem van de muur af en met het stukwerk van de muur kwam de hele achterkant van de kast naar beneden zetten. Totaal verrot. Eerst had ik alle rotte stukken afgevoerd en alles schoon gemaakt. Daarna met andere planken nieuwe legplanken gemaakt en met multiplex een nieuwe achterkant gemaakt en van de zijkant enkele stukken hout vervangen en waarachtig na enkele verlagen ontstond er een prachtige keukenkast. Na de muur opnieuw gestuukt te hebben kan de kast weer tegen de muur en kan hij weer geverfd worden om daarna ingericht te worden . Er stonden op het terrein wel 15 enorme grote sparrenbomen die heel veel licht en uitzicht wegnamen en vooral de 350 jaar oude eikenboom ging bijna dood in de schaduw van deze bomen. Dus die sparrenbomen moesten weg. We hadden daar geen vergunning voor nodig maar wel een kettingzaag en hulp. Gerard een buurman uit Colonge wist wat bomen omzagen was maar vond dit veel te gevaarlijk om alleen te doen. Er moest zwaar materiaal aan te pas komen. Ik zag al weer extra kosten opdoemen want in Nederland kost dat niet weinig een boom laten rooien. Maar hij lachte en zei: dit gaat je geld opleveren. Dat was ook zo, 500 euro voor de bomen, dat was leuke handel. Ze zouden t.z.t. de bomen omzagen en afvoeren. Tot onze verbazing was ook al de elektriciteit tot het schuurtje aangelegd door het E.D.F. Toch wel lekker als je iemand van het E.D.F. in het dorp hebt wonen.
Pasen 2003 Omdat we inmiddels heel wat spullen hadden verzameld in Nederland (ieder zijn schuurtje lag vol en ook nog de schuurtjes van ouders e.d. ) hadden we een vrachtauto gehuurd. Willem reed ook nog met een grote bus van zijn werk. Eerst moesten we het Westland rond om overal spullen op te halen en met volle vrachtauto reden Jos en ik en met volle bus Willem en Martijn. De reis heen liep voorspoedig, het was mooi weer en we konden gelukkig de auto's tot vlak bij het huis rijden (als het erg nat is lukt dat niet en moet je een stuk meer lopen met je spullen). We sliepen weer in Colonge en dus moesten we elke dag heen en weer rijden. Alle spullen werden uitgeruimd en daarna konden er kamers ingericht worden. We probeerden ook nog een oude wasplaats uit te graven die vol puin lag, maar het was meest leien puin en dat schepte slecht, dus we kregen het niet af. Het weekend was veel te snel voorbij. De dag dat we naar huis gingen, reed ik bij buurman Andre een hoekdakpan van zijn schuurtje kapot, maar daar kwam ik pas later achter. We hadden ook nog een probleem met de vrachtauto, het waterpeil zakte steeds snel. Het bleek een kapotte slang te zijn. Terwijl we op de hulpdienst stonden te wachten, zagen we plots dat de rechter voorband van de vrachtauto bijna helemaal doorgesleten was. Levensgevaarlijk! We hebben met veel moeite de band verwisseld, alles zat vastgeroest.
12
De hulpdienst heeft de waterslang vervangen en met een goede voorband gingen we verder. Toen het begon te regenen bleken ook de ruitenwissers het niet te doen, deze waren uitgerust met versleten rubbers. Fijne auto wel!!!!!! Ik ben dan ook behoorlijk kwaad geworden op de verhuurder. Uiteindelijk hebben we maar een gedeelte van de huur hoeven te betalen als compensatie. Hier huren we dus nooit meer een auto. We waren blij dat we weer veilig thuis waren.
Mei 2003 Twee weken de tijd om te werken. Kamer ingericht, keuken ingericht en voorraad kamer schoon gemaakt. Een eettafel gemaakt van een oude archieftafel. De gemeente had een oude archief/tekentafel laten staan omdat deze in hun ogen nergens anders goed voor was dan de brandstapel. Ik vond dit zonde, er zat wel houtworm in maar de planken waren van degelijk hout en het was een mooie grote tafel, alleen was ie scheef. Ik heb de tafel in de prut gezet tegen houtworm, de poten even lang gemaakt de zijschutjes recht gezaagd de boel goed vastgelijmd en geschroefd en toen alles in de olie gezet…. en we hadden een 12 persoonstafel. De badkamer op de eerste etage werd ook aangepakt. Een tussenwand werd eruit gehaald, waardoor de badkamer gelijk een stuk groter werd. Het bad (een Frans bad op pootjes wat uit Frankrijk naar Nederland kwam en via Nederland weer terug is in Frankrijk) geplaatst met Willem, gesoldeerd en wel. Er hing in huis nog een boiler en na enige problemen kregen we ook de boiler aan de praat. Dat betekende dat er gedoucht kon worden, en dat was wel lekker voor de familie die in huis sliep. Er werd een begin gemaakt met de vele luiken die geverfd moesten worden. De boerderij kreeg nieuwe kozijnen, het koetshuis raakte langzaam leeg, de stal werd een brocante evenals de garage van het grote huis. Er werd veel gemaaid met de nieuwe maaimachine die werd gekocht, want met het kleine flymo’tje zou het weken duren voor alles klaar was. Tussendoor ontdeed Jos bomen van klimop, zodat ze weer wat vrijer konden groeien. Ik legde twee ijzeren binten in het koetshuis als eerste aanzet voor een nieuwe vloer en ook werd een begin gemaakt met de eerste opknap: het verven van deur en raam. We verlegden vele grote stenen en maakten zelfs enkele zitjes van stenen en een rotstuin. Het begon er al een beetje netjes uit te zien. Om de inbrekers te ontmoedigen voorzagen we de keukenpui van een ijzeren hekwerk dat we bij de boerderij vonden en dat precies in de pui paste. De watermeter, die zich in een put bevond die helemaal vol aarde zat, zodat hij nauwelijks te lezen was, werd helemaal uitgegraven. Na een paar keer een slang te hebben weggejaagd ontstaat er een mooie put die we afsloten met een houten deksel, zodat weer normaal de watermeter kon worden afgelezen. Bij de boerderij waren we ook met twee putten bezig maar die zaten vol met puin en dat zal nog wel even duren voor die leeg zijn. Verder werd er veel gepraat en gedroomd over hoe het verder moet. Het huis in Colonge kwam te koop want het werd toch wel veel: twee huizen en elke keer heen en weer reizen kostte ook veel tijd. De elektriciteit tot aan het nieuwe hok was klaar en van hier uit moesten we het zelf doen.
13
De sparrenbomen zouden al gekapt moeten zijn maar stonden er nog en de beloofde oud ijzer boer was nog niet gesignaleerd. Via de burgemeester ontmoetten we iemand die het weiland wel wil maaien, dit bleek een kleinzoon te zijn van de boer die in Willem zijn boerderij gewoond heeft tot 1976 (zonder waterleiding, douche, deugdelijke elektriciteit en met buitenplee). Hij had er als kleine jongen nog gelogeerd zei hij. Er werd niet alleen gewerkt, er werd zelfs gemountainbiked. Het was prachtig weer en de kinderen spelen in de rivier en we hadden feest van de verjaardagen van Lianda, Shanna en Jacqueline met een buiten spektakel. Het grootste gedeelte van de familie sliep in het huis, in hun verblijven, die gezellig geworden waren. De afwas- keuken werd schoongemaakt en kon functioneren en het koffiezetapparaat was niet gestolen. (het stond alleen op een vreemde plaats).
Juni 2003 Een weekje alleen geweest, met weer een auto vol met isolatie materiaal naar Frankrijk De bomen waren gekapt en de eikenboom stond weer in het volle zonlicht. Het gras was weer behoorlijk gegroeid, waardoor het moeilijk te zien was welke een takkenzooi er nog was achtergebleven na het kappen van de bomen. Dit kostte ons nog vele uurtjes en vele vuurtjes om van al die takken af te komen. Het was de hele week bloedheet. Het leek al volop zomer s’ochtends kon je boven werken s’middags was het gewoon te warm en ging ik beneden wat doen. In de tijdelijke slaapkamer van Aydan plaatste ik een dakraam, slechte balken werden vervangen en een verrotte bint opnieuw ondersteund. Daarna de kamer geïsoleerd om hem later met gipsplaten af te werken. Verder buiten de watermeterput verder afgewerkt, het gras gemaaid en de grote kast in de keuken afgemaakt. Door de warmte sloeg de beneden vloer helemaal nat uit, de laatste dagen had ik alle ramen opengedaan om het te laten drogen. In de badkamer had ik de wastafel aangesloten dus tanden poetsen kon toen ook. Ook weer even op het gemeentehuis geweest want het oude ijzer lag er nog steeds. We hadden een makelaar ingezet om het huis in Colonge te verkopen. De volgende vakantie werd de zomervakantie: lekker vier weken aan de slag.
14
Juli 2003 Deze vakantie gaat de geschiedenis in als de “canicule” de hittegolf. Twee weken voor de vakantie ging Willem met gezin en aanhanger naar Frankrijk om zijn bestelde dak platen in ontvangst te nemen. Door het transport bedrijf geplande datum lukte niet en Willem reisde weer terug en op de terugweg hoorde hij dat de chauffeur toch op weg was naar Theursot. Willem heeft hem mobiel naar binnen geloodst en instructies gegeven hoe en waar de spullen neergelegd moesten worden. En dan maar hopen dat het nog 2 weken rustig bleef liggen. Twee dagen voor de vakantie brak Willem z’n hand met fietsen. Dat was balen en geen dakplaten leggen deze vakantie. Kwam best uit met de hitte. Hij heeft daardoor veel andere klusjes kunnen doen. Ramen gerestaureerd, deur gehangen etc. En we hadden een eenarmige man achter de grasmaaier, waar we zo aan gingen wennen, dat toen hij weer met twee handen maaide het gewoon een raar gezicht was. De eerste dagen hadden we wel alle dakplaten (80) bij de boerderij gelegd. Was pittig klusje. De eerste week ook veel takken geruimd en op brandstapels gegooid voor het najaar. We hadden ook maar een kettingzaag gekocht en na enig oponthoud kregen we hem aan de praat en konden we zagen. Binnen enkele dagen telefoon aangevraagd en gekregen, vrij snel werk en dat van de fransen. We moesten wel wat boom kappen (in recordtempo en onder tropische omstandigheden) om de telefoonlijn goed te laten lopen. Maar toen hadden we ook vaste telefoon en hoefde we niet naar het weiland te lopen om mobiel te kunnen bellen. We hadden ook een geul gegraven voor de elektriciteit, deze liep per ongeluk precies op de rioolleiding. Elke dag groeven we een stuk want het was behoorlijk hard allemaal. We waren blij dat de geul weer dicht kon, alleen de aarde draad bleef een probleem. (vergeten erin te doen voor we de kuil dichtgooiden) Ik had beneden in de spoelkeuken warm en koud water aangelegd zodat men kon afwassen en de wasmachine kon laten draaien. Verder veel luiken en ijzeren hekjes geverfd. Onze slaapkamer was ook helemaal geïsoleerd en geverfd. De grote ijzeren water-opslagbakken op de bovenste etage zijn eruit gesloopt, op een ochtend toen het nog niet zo heet was. Met een grote slijptol werden de zware bakken in stukken gesneden en afgevoerd of uit het raam gegooid. Beneden werd een huiskamertje ingericht voor ons, omdat Colonge verkocht was en wij er in oktober uitmoesten. We verhuisden ook elke dag wat. S’ nachts was het een leven als een oordeel volgens de mensen die in Theursot sliepen: een eekhoorn spookt rond. .(volgens Niels was het een kat met twee jongen). Daarna ontdekten we de reden: we vonden drie jonge beestjes op de bovenste verdieping, waarvan we dachten dat het jonge eekhoorns waren. We hadden een poosje twee loges, twee eekhoorntjes (een was er al dood), maar de anderen gingen ook dood na een week verzorgen en voeren om de twee uur, ook s’nachts. Jos en Marjolein bleven 2 weken al werd hun verblijf bijna nog verlengd door een kapotte auto. Gelukkig was er een Nederlandse ANWB-er in de buurt die het probleem komt oplossen zodat ze toch konden vertrekken.
15
We zwommen in meertjes en in de rivier. Lianda en ik zijn nog een lang weekend weggeweest naar Indre (naar een kennis van franse les die daar is gaan wonen). Ayesha kwam een week later met Meral die we op zijn gaan halen in Dijon en ze had ook met haar een week op de camping gestaan. Aydan heeft hard gewerkt en veel verdiend. In het koetshuis was het een en ander gerepareerd en geverfd en dat was meteen een heel ander gezicht. Jos z’n broer Ton kwam met zijn dochter een paar dagen langs en hebben geholpen met bomen snoei en het opknappen van het koetshuis. Andere broer (Louis) kwam ook nog even langs, net als Bernadette en Ard. Het was een drukke week. Willem en Jacqueline zijn drie weken geweest en de laatste week waren we met zijn drieën en dat was lekker rustig en we hebben nog een hoop gedaan. Vloeren in de olie gezet bij Aydan en Ayesha. Een hele ochtend had ik op het dak gezeten om gaatjes te zoeken in het zink, we wilden geen lekken meer. Lianda had een stuk tuin schoon gesnoeid en dat was daardoor flink opgeknapt. Dit moest ook onze zonnetuin worden. Het weiland was gemaaid en wij hadden ook heel wat uurtjes lopen maaien. Tijdens dorpsfeest had ik de burgemeester gesproken over de ijzerhoop hij zou nog een keer bellen naar de oud ijzerboer. Bij de voordeur had ik een gedeelte van de overkapping gesloopt omdat het ijzer verroest was. Monique was op bezoek geweest en had een paar flessen wijn meegenomen uit de kelder die daar al lang lagen voor onderzoek. We hadden de nieuwe bewoners van Notre Ile ontmoet, jonge mensen met 3 kinderen. Hij werd leraar in Autun dus het huis kreeg weer permanente bewoning. 15 euro betaald aan Andre voor schade dakpan (zie vrachtwagen) Weinig contact met buren gehad maar wel veel met de makelaar. Zijn broer was oude burgemeester van ons dorp. Had oude foto’s voor ons van Theursot. Alles werd netjes door hem geregeld. Het huis moest onderzocht worden op asbest en lood. We waren ook nog naar wat brocantes geweest maar dat was niet veel bijzonders.(weinig leuke dingen en duur). Verder was het heet en droog, de bomen verloren nu al hun blaadjes, koeien gingen dood, rivieren stonden droog, mensen stierven van de hitte.
September 2003 Weer een weekje werken. Hans Baetings had wel zin om een weekje mee te gaan, hij kwam een dag later dan ik, volgeladen met spullen en vol goede moed. De eerste dag stootte hij verschillende keren zijn kop waaronder een keer tegen het dak van de oranjerie, waarna hij languit ging. We hadden lekker geklust, eerst met gipsplaten in de weer geweest later met het dichtsmeren van kieren en stukjes opvullen in de muur zodat deze weer strak werden. De nieuwe w.c. boven had een raam gekregen en was niet zo donker meer en hij was geïsoleerd en de closetpot stond klaar om aangesloten te worden. Het was weer heerlijk weer en we hadden lekker buiten gezeten onder de middag.
16
Lianda kwam donderdags ook met een auto vol uit Nederland aan en zij ging vloeren boenen en lakken want de volgende vakantie moesten we immers verhuizen. Andre en Mourisette waren op vakantie, Jacques verkocht ons nog wat paddestoelen. Hans ging vrijdags weer weg en wij zijn zondags achter elkaar rijdend weer naar huis gegaan
Oktober 2003 Herfst vakantie Jos en Marjolein bleven thuis want Ysell was net geboren. Willem kwam met zijn nieuwe bus waar verbazend veel uitkwam. We zouden vrijdag tekenen bij de notaris en dus moest het huis in Colonge leeg en elke dag reden we met een auto vol naar Theursot. Woensdags hadden we een feest voor de buren gegeven en een mand met Hollandse spullen voor ze meegenomen: ze waren blij en verdrietig tegelijk. Gerard bood aan te rijden met zijn aanhanger op donderdag. We dachten dat we alles wel in een keer konden laden, maar voor de laatste dingen weg waren had ik nog 3 keer gereden en Gerard nog 2 keer, toen was eindelijk het huis leeg. Wel raar hoor na zeven jaar Colonge ineens een leeg huis waar zoveel in gebeurd was, het was wel even slikken. Vrijdags getekend in Autun en cheques ontvangen. Ineens liep je met een geld bedrag van ruim 70000 euro over straat. Het inwisselen moest bij eigen bank in Nederland. Alle spullen die we verhuisd hadden moesten een plekje krijgen in Theursot, we hadden een klein woonkamertje en de keuken zag er redelijk aangekleed uit. Onze slaapkamer werd behangen, maar het behang ging niet vanzelf aan de muur zitten. De lijm had de grootste moeite zich te hechten aan de muur. De kinderen sliepen in hun eigen kamer, wel met nog kale muren, maar het begon er al een beetje uit te zien. Alle houtstapels werden verbrand (het was weer prachtig weer) het gras werd gemaaid, en het zag er weer opgeruimd uit. De in Nederland door Willem gerestaureerde ramen van de boerderij werden weer gehangen en de sloten op de deur in de boerderij gemaakt. Jacqueline was begonnen met het plafond schilderen dus de boerderij ging er ook beter uitzien. We besloten de zolder boven de boerderijgarage te gaan gebruiken voor opslag van deuren en ramen zodat die niet overal verspreid stonden en zodoende kon ik mijn garage een beetje gaan opruimen. Willem was ook hard bezig elektriciteit aan te leggen, een groepenkast werd geplaatst en leidingen werden getrokken en de eerste stroompunten verschenen boven.
17
November 2003 Weer een weekje alleen geweest, ik zag er in het begin wel tegen op alleen in dat grote koude huis, vroeg donker etc. Ik heb dan ook zowat drie boeken uitgelezen s’avonds. Het werd al vroeg donker en doorwerken in donker en kou was vervelend. De elektriciteit toevoer was wel verhoogd deze week, zodat we met de kerst niet elke keer weer met stroom uitval zouden zitten. (dacht ik) Monique zou langs komen voor de wijn in de kelder (die moest worden getest) maar belde af. Ik ben nog even in Colonge geweest om Mourisette en Andre gedag te zeggen, ik zou bij ze eten, maar die avond kwam net Gaunet voor de kachel langs en meteen de balken opmeten die vervangen moesten worden in de champignonkamer. Ook de timmerman was langs geweest om een paar luiken op te nemen die gemaakt moesten worden. Ik was in de w.c. bezig geweest om een afvoer te maken naar de w.c. beneden, maar kreeg dat niet helemaal af. Verder de garderobe kast geïsoleerd en schoongemaakt en in de toekomstige badkamer een nieuw dakraam gezet en het dak geïsoleerd. Ook weer wat sleutels erbij gevonden, zodat er weer meer afgesloten kan worden. Het was wel lekker dat er boven werkende stopcontacten zaten, zodat ik de slaapkamer lekker warm kon stoken. Het was eigenlijk de enige ruimte die lekker warm te stoken was. Ik had in Autun ook nog een waskast gekocht die we in de kerstvakantie op konden gaan halen. Ik was bij de belastingdienst geweest om protest aan te dienen tegen de hoge tax. Zij vonden dat mensen die in “ zo ’n kasteel woonde met zoveel badkamers en luxe” wel wat meer konden betalen. Ze wisten niet hoe het er in werkelijkheid uit zag!!!!!!!!. Het weer was redelijk en daardoor kon ik af en toe nog een buiten karwijtje doen, maar in je eentje bramen zeisen valt niet mee. De auto had ook wat problemen, zodat ik nog een middag kwijt was aan garage bezoek. Gelukkig kon ik met de auto naar Nederland rijden waar de kapotte waterpomp werd vervangen.
Kerst 2003 De eerste kerst op Theursot. Het was koud toen we kwamen het plensde en de tweede dag stond in de toekomstige huiskamer een plas water terwijl ik dacht dat de lekkage aardig verholpen was maar met een andere windrichting kwamen er weer nieuwe lekkages tevoorschijn. De riviertjes en beekjes stroomden weer enorm en alles was weer groen dus de meeste droogte was wel weer verdwenen.
18
Ook de serre lekte weer flink, het plastic bleek de zomer niet overleefd te hebben. Nieuw plastic werd er weer opgemaakt maar het bleef een nood-oplossing, er moest naar een goede oplossing gezocht worden. De eerste dagen waren koud, we hadden alleen elektrische kachels en de stroom klapte tot ergernis van de elektricien telkens uit en dit leverde wat spanningen op (geen elektrische). Het dwong ons om bedachtzaam met energie om te gaan. Beneden zijn we bezig gegaan om een gezamenlijke huiskamer in te richten. Dit hield in dat een schouw opgeknapt werd en een mooie zwarte kleur kreeg. De muren werden geverfd, gordijnen gehangen de kerstboom gezet en een kachel geplaatst binnen tien seconden terwijl wij dachten dat het een heel karwij zou worden. Maar Gaunet had wat korte pijpjes en stoken maar. Het was een tijdelijke oplossing omdat er nog een flexibele afvoerpijp in moest. Toen hadden we twee kachels, een in de keuken waar ook op gekookt kon worden en een in de kamer die lekker verwarmde, zodat we in ieder geval één ruimte hadden die behaaglijk was. Wel moest er natuurlijk hout komen en dat kwam uit een aanleunschuurtje van het koetshuis. Gortdroog dus dat brandde goed. Jos en Aydan hadden heel wat staan zagen. Boven zorgde Willem voor de eerste lichtbronnen die met schakelaar aan en uit konden. Dat was een vooruitgang en dat werkte een stuk lekkerder. Door de brandende kachel kwam er rook lucht in de kamertjes van Aydan en Ayesha. Was minder prettig Aydan sliep nog en paar dagen op onze kamer. Toen Aydan zijn kamertje was behangen werd de lucht ook minder en kon hij er weer slapen. Het was waarschijnlijk tientallen jaren geleden dat er zoveel mensen in huis leefde. s’Nachts hoorde je mensen over de gangen naar de w.c. lopen: er werd echt weer geleefd in Theursot. Ieder had zijn eigen kerstboompjes en versieringen met lampjes e.d. in eigen kamers. In de gezamenlijke ruimte stond een grote kerstboom uit eigen park. Bij Denise en Gerard in Colonge zijn we nog op een buuravondje geweest. Dat was Bourgondisch eten en drinken. Met sneeuw en gladigheid, maar wel gezellig. En we hebben alle roddels weer gehoord. Monique was ook nog op de koffie geweest om ons 100 jarige wijn te laten proeven uit onze kelder. De septictank waar ik zo m’n zorgen over had werkte steeds beter en stinkt minder. Misschien was er nu een beter milieu aan het ontstaan, hij had natuurlijk ook al jaren niet meer gewerkt. Ik was nog een middag het dak op geweest, op lekken jacht maar dat bleef moeilijk zoeken, het waren soms minigaatjes. We wandelde nog wat rondjes en de omgeving wat verder verkend. Het dorp zag er ook gezellig uit met lichtjes e.d. We hadden ons waskastje opgehaald (moest wel behandeld worden tegen houtworm). De kerst was gezellig met cadeautjes en de eerste kerstdag een heerlijk door Lianda gekookt diner. Het bleef de hele week wel zoeken naar warmtebronnen, want het bleef frisjes. Maar een echte witte kerst zat er ook niet in. Op de 2e kerstdag viel er wat sneeuw, maar dat was niet de moeite. Wel was het bijzonder te eten van een op een houtkachel gekookte maaltijd. Frappant was dat op de heenreis we Willem en Jacqueline bij een benzine station troffen en op de terugreis weer. Na eerst verbaasd een telefoongesprek met zijn nieuwe handsfree te hebben gevoerd. Opnemen voortaan!
19
