Weten jullie hoe Sinterklaas van Spanje naar Nederland komt? Ja? Met de fiets? Nee! Met de stoomboot, natuurlijk! Het is een heel gedoe voordat Sinterklaas en zijn Pieten kunnen vertrekken. Je wil niet geloven wat er allemaal aan boord gaat. Op de allereerste plaats cadeautjes voor de kinderen van Nederland. Dat zijn er al duizenden en duizenden. Maar ook reserve Pietenpakken en extra mijters en staven voor Sinterklaas. Zakken vol pepernoten. Dozen met chocoladeletters. Kisten met speculaas en marsepein. Eten en drinken voor onderweg. Hooi en haver voor Americo. Dagenlang moeten de Pieten sjouwen. Er lijkt maar geen einde aan te komen. Als alles klaar is, krijgt Sinterklaas in zijn paleis een telefoontje. Als hij bij de boot komt, staan alle Pieten keurig te wachten op de kade. Zelfs de Snurk-Piet die altijd in slaap valt, is erbij. Maar hij moet wel heel erg gapen, want van staan en wachten wordt de Snurk-Piet zo moe. Sinterklaas gaat natuurlijk het eerste aan boord. Omdat hij al zo vaak met de boot naar Nederland is gekomen, weet hij als beste wat er allemaal mee moet worden genomen. Hij neemt er rustig de tijd voor om te kijken of alles er is. Als hij na een tijdje op het dek verschijnt, beginnen alle Pieten te juichen. Hoera, hoera, hoera!!! Nu mogen ze allemaal aan boord. De touwen worden losgemaakt en eindelijk, eindelijk kan de stoomboot vertrekken. Het is een lange reis met de boot van Spanje naar Nederland. Maar luierenonderweg, daarvoor hebben de Pieten geen tijd. Nee, hoor! Er moet geoefend worden. Want als je bijna een jaar geen Sinterklaasliedjes hebt gezongen, ben je de meeste teksten vergeten. Sommige Pieten zijn wel heel erg vergeetachtig. Weet je wat die zingen? Zie ginds komt de stoomboot met Fanta weer aan Hij brengt ons Sint-Nicolaas hij woont op de maan. Maar gelukkig is er nog de Zing-Piet. Die zorgt ervoor dat alle Pieten alle Sinterklaasliedjes goed kunnen zingen. Dus ook: Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan Hij brengt ons Sint-Nicolaas ik zie hem al staan Op de boot oefenen de Pieten ook andere belangrijke dingen. Het lopen over een dak bijvoorbeeld. Of het dragen van een zak met cadeautjes. Hoe je snoep uitdeelt of pakjes in de schoorsteen moet gooien. Ze hebben het er heel druk mee. Maar iedereen heeft heel veel plezier en verheugt zich op de tijd die komen gaat als ze in Nederland zijn. Maar … zijn alle Pieten op de stoomboot blij? Nee, er is één Piet die bijna de hele dag bedroefd zit te kijken. Hij doet ook niet mee met de anderen. Weet je wie dat is? De Pakhuis-Piet. Natuurlijk had Sinterklaas het al lang gezien. ‘Wat zou er toch met de Pakhuis-Piet aan de hand zijn?’, dacht hij. ‘Waarom lacht hij nooit?’
Op een avond riep Sinterklaas de Pakhuis-Piet bij zich. De Keuken-Piet had thee gezet en verse speculaas gebakken. Het rook heerlijk in de hut van Sinterklaas. ‘Zo, Pakhuis-Piet’, zei Sinterklaas toen ze zaten, ‘Je moet me eens vertellen, waarom je altijd zo bedroefd kijkt. Alle andere Pieten hebben heel veel lol. Maar jij niet. Je zingt niet mee, oefent niet met het daklopen. Deelt geen snoepjes uit. Niets. Je zit maar te zitten en voor je uit te kijken. Vind jij het niet leuk om met de stoomboot naar Nederland te gaan?’ De Pakhuis-Piet keek nog bedroefder dan normaal. Na een keer geslikt te hebben, begon hij met zijn verhaal. ‘Jawel Sinterklaas, ik vind het wel leuk om naar Nederland te gaan. En ik vind zingen heel leuk en snoepjes uitdelen ook en springen en dansen en cadeautjes in de schoorsteen gooien ook, maar … maar ….’ Opeens begon de Pakhuis-Piet te huilen. De tranen biggelden over zijn wangen. Sinterklaas schrok zich een hoedje en gaf de Pakhuis-Piet een zakdoekje. ‘Hier Pakhuis-Piet veeg je tranen af en snotter maar eens lekker. Mij kun je rustig vertellen wat er is. Daarvoor ben ik Sinterklaas.’ De Pakhuis-Piet snoot zijn neus en ging verder. ‘Sinterklaas als we in Nederland zijn, hebben alle Pieten iedere avond feest. Ze gaan samen met u naar de kinderen. Daar worden liedjes gezongen, cadeautjes uitgepakt, snoep uitgedeeld en opgegeten, limonade gedronken, maar ik … maar ik …’ Weer begon de Pakhuis-Piet te huilen. ‘Zeg het nou maar Pakhuis-Piet!’. Sinterklaas klopte de Pakhuis-Piet op zijn rug. ‘Ik moet helemaal alleen in het Pakhuis van Sinterklaas blijven. Ik heb nooit feest en alle andere Pieten wel! Ik zie nooit blije kinderen in het Pakhuis!’ Eindelijk was het eruit wat de Pakhuis-Piet zo lang dwars had gezeten.
‘Maar Pakhuis-Piet’, zei Sinterklaas geschrokken, ‘Natuurlijk moet jij in het Pakhuis blijven. Stel je voor dat er boeven komen die alle cadeautjes stelen. Dan kan ik mijn verjaardag niet vieren en zijn alle kinderen van Nederland teleurgesteld. Nee, er moet altijd iemand in het Pakhuis van Sinterklaas blijven en dat ben jij. De Pakhuis-Piet’. ‘Maar dat vind ik helemaal niet leuk! Was ik maar nooit Pakhuis-Piet geworden!’ Sinterklaas dronk van zijn thee en streek met zijn hand de kruimeltjes van de speculaas uit zijn baard. ‘Wacht even Pakhuis-Piet, ben eens even stil. Ik heb een idee. Ik ben in het Limburgs Museum geweest. Daar komen heel veel kinderen omdat het zo leuk is. Maar weet je wat ik gezien heb?’ ‘Nee Sinterklaas, nee nee’, zei de Pakhuis-Piet gespannen. ‘Ik heb gezien dat een grote museumzaal helemaal leeg staat. Weet je wat ik doe? Morgen bel ik de directeur. Aan hem vraag ik of we in het Limburgs Museum het Pakhuis van Sinterklaas mogen maken. Dan kunnen alle kinderen op bezoek komen en de Pieten meehelpen.’ De Pakhuis-Piet vloog uit zijn stoel en begon te dansen en klappen van plezier. ‘O ja Sinterklaas, dan kunnen de kinderen oefenen als echte Pieten. Daklopen, cadeautjes mooi inpakken, pakjes in de schoorsteen gooien …’ ‘Rustig, rustig Pakhuis-Piet. Ik moet eerst de directeur van het Limburgs Museum bellen of het kan’, zei Sinterklaas.
Wat denken jullie? Zou er iemand zijn die tegen Sinterklaas NEE durft te zeggen? Natuurlijk niet! De directeur was heel erg trots dat in zijn museum het Pakhuis van Sinterklaas zou komen. Dus gebeurde het ook. Alle Pieten hielpen mee met het inrichten van het Pakhuis vanSinterklaas en eindelijk was het klaar. De kinderen die er op bezoek kwamen, konden er van alles zien. Er waren nieuwe cadeautjes. Maar ook speelgoed van vroeger. Een prachtige oude teddybeer bijvoorbeeld, maar ook speelgoedautootjes, spellen, blokkendozen, een hobbelpaard en poppen van heel lang geleden. In het Pakhuis van Sinterklaas kon je de Pieten echt meehelpen. Met het inpakken van cadeautjes en met kijken of alles er was wat op de verlanglijstjes stond. Je kon oefenen met het gooien van pakjes in een schoorsteen en met het lopen over een dak. Wie goed zijn best deed, kreeg het Pietendiploma! Op woensdag, zaterdag en zondag was het extra leuk. Dan kwam Sinterklaas zelf op bezoek. Hij praatte met kinderen, ging met ze op de foto, luisterde naar hun liedjes en nam hun tekeningen in ontvangst.
Op een van die dagen nam Sinterklaas de museumdirecteur even apart. ‘Dit is de laatste dag dat de Pieten en ik hier zijn. Morgen ben ik jarig. Daarom gaan we straks met zijn allen de daken op om cadeautjes te brengen. En morgen in alle vroegte als nog iedereen slaapt, vertrekken we met de stoomboot terug naar Spanje.’ De museumdirecteur schrok. ‘O Sinterklaas, het is toch niet waar, hé? Ik vond het zo gezellig in het museum met het Pakhuis.’ ‘Ja, ik ook. Heel leuk.’, antwoordde Sinterklaas ‘En daarom wil ik dat voortaan ieder jaar als ik in Nederland ben, hier in het Limburgs Museum het Pakhuis van Sinterklaas is! En de Pakhuis-Piet vindt het vast ook fijn. Dat hoef ik hem helemaal niet te vragen!’
‘Dat doen we. O wat leuk. Dank je wel Sinterklaas! Ieder jaar uw pakhuis bij ons!’, juichte de museumdirecteur. Sinterklaas riep de kinderen samen en vertelde dat hij en de Pieten nu cadeautjes zouden gaan rondbrengen en dat morgen de stoomboot zou vertrekken naar Spanje. En dat daarom het Pakhuis van Sinterklaas dichtging. Maar dat voortaan ieder jaar, als hij weer in Nederland was, het Pakhuis van Sinterklaas open zou zijn. En dat dan alle kinderen dan natuurlijk weer van harte welkom waren. Toen stond de Goedheiligman op van zijn stoel, zwaaide naar de kinderen en vertrok met alle Pieten, terwijl iedereen zong: Dag Sinterklaasje Dag dag dag dag Zwarte Piet Dag Sinterklaasje Dag dag luister naar ons afscheidslied En zo, jongens en meisjes, is het Pakhuis van Sinterklaas dus in het Limburgs Museum gekomen. … Maar jullie hebben natuurlijk pas geleden op de televisie gezien hoe Sinterklaas met de stoomboot is aangekomen? Wat was het druk, hè! Ja, en nu hij er is, staat in het Limburgs Museum natuurlijk weer het Pakhuis van Sinterklaas. Ja, en de Pakhuis-Piet heeft gebeld en gevraagd of jullie op bezoek willen komen in het Pakhuis van Sinterklaas. Om mee te komen helpen. Want de Nederlandse kinderen hebben heel veel cadeautjes gevraagd aan Sinterklaas en de Pieten kunnen hulp best gebruiken. … Dus we gaan met zijn allen naar het Pakhuis van Sinterklaas.
