Rondreis Armenië van 29 april t/m 7 mei 2015 Deelneemsters
: Anna, Anneke, Gepke, Gerrie, Goretta, Hanneke, Hannie, Hermien, Hielkje, Ine, Ineke, Janny, Jelly, Karin, Lieneke, Mannie, Margreet Marijke K, Marijke v. R, Riet, Wilma. Voorbereiding en begeleiding: Fokje, Wobbie Uitvoering en leiding : Sovjet Reizen, Helen Gids in Armenië : Arthus Chauffeur in Armenië : Edgar Het is woensdag 29 april, de reis naar Armenië gaat beginnen. Autobedrijf Doornbos brengt ons vlot naar Schiphol waar reisleidster Helen de Jong van Sovjet Reizen in vertrekhal 2 op ons staat te wachten. Al gauw voegen onze deelneemsters uit Overijssel zich bij ons en zijn we compleet. Het inchecken gaat ook naar wens en dan is er koffie en is het wachten op de vlucht naar Kiev. Even na kwart over 1 gaan we de lucht in, we genieten onderweg nog van een warme lunch en komen drie uurtjes later aan op het moderne mooie vliegveld Kiev Boryspil. Hier stappen we over op de vlucht naar Jerevan. Er is tijd genoeg om koffie te drinken en we kunnen, tot onze verrassing, gewoon met onze pinpas betalen. Met de bus gaan we daarna naar het vliegtuig dat drie kwartier later vertrekt dan de bedoeling is. Rond middernacht, het tijdverschil is inmiddels 2 uur, landen we op Jerevan Zvartnots Airport. De gids, die ons de komende dagen gaat vergezellen, staat al op ons te wachten. Hij heet Arthus en vertelt onderweg naar ons hotel Ani het één en ander over Jerevan. Na de lange reisdag dringt het niet allemaal meer tot ons door. Wel vinden we dat het verlichte Jerevan er prachtig uitziet. Donderdag 30 april Vandaag is het mooi weer en 22 graden. We maken nader kennis met Jerevan, de hoofdstad van Armenië en tevens de grootste stad van het land. De stad werd in 1991 de hoofdstad van de onafhankelijke republiek Armenië na het uiteen vallen van de Sovjet Unie. Jerevan ligt aan de rivier Hrazdan. Vanuit de stad is de op Turks grondgebied gelegen berg Ararat te zien, een uitgedoofde vulkaan van 5137 meter hoog. De berg is een nationaal symbool voor Armenië. Vandaag is hij niet goed te zien omdat het niet helder genoeg is. De bus met chauffeur Edgar brengt ons eerst naar Victory Park, waar we de Cascade, een monument uit de jaren 70, te voet of met de roltrap gaan beklimmen. Voor de Cascade staat een groot standbeeld van de architect Alexander Tamanuan. De Cascade is een prachtig bouwwerk, dat bestaat uit diverse plateaus, die ons naar de heuveltop leiden. Boven aangekomen hebben we uitzicht op de stad. Het is geen wonder dat Charles Aznavour juist hier een huis heeft laten bouwen. We zien het standbeeld “Moeder Armenië” dat op één van de heuvels van Jerevan staat en dat symbolisch waakt over de stad. De totale aanblik, samen met de beelden, die aan weerzijden van het park staan, is het een prachtig geheel. Dan is het tijd om verder te gaan. We bezoeken het Genocidemonument. Zes dagen geleden, op 24 april, hebben de Armeniërs de genocide op de Armeniërs door de Ottomaanse Turken herdacht. Elk jaar op 24 april
doen zij dat. Dit jaar is het 100 jaar geleden en door de hele stad heen zien we de posters met Armenian Genocide centennial I remember and demand (Ik herinner me en ik eis). Ook het paarse viooltje, het symbool van de herdenking, is overal te zien. Later door velen van ons gekocht in de vorm van een sticker of speldje. Het Genocidemonument bestaat uit een 44 meter hoge obelisk, een eeuwige vlam en een 100 meter lange muur met de namen van de steden en de dorpen waar de slachtoffers van de genocide leefden. Bij de eeuwige vlam staan kleine kinderen en doen vol trots en strak in de houding hun voordracht. Steeds weer komen groepen kinderen aanlopen. Het wordt er al jong ingepompt, als er geen excuus komt van de Turkse regering zullen ze herhalen en blijven herinneren. Wij zijn er stil van, maar staan ook stil bij de verschrikkelijke gebeurtenissen tijdens de genocide 100 jaar geleden. We hebben ons aardig ingelezen en de documentaireserie Bloedbroeders, die te zien was op TV, heeft ons daarbij geholpen. Na dit bezoek gaan we lunchen in een Libanees restaurant. We genieten hier van de heerlijke hapjes. In de middag reizen we af naar Echmiadzin. Wat Rome is voor katholieken, is Echmiadzin voor Armeniërs. De kathedraal van Echmiadzin, ook wel de ‘moederkerk’ van de Armeense kerk genoemd, stamt al uit de 4e eeuw na Christus. Het is de oudste kathedraal van de wereld. Volgens overlevering kreeg St. Gregorius de Verlichter, grondlegger van de Armeens-Apostolische kerk, in een visioen opdracht om juist op deze plek een kerk te bouwen. Aldus geschiedde. De kathedraal is imposant en is tegenwoordig het centrum van de Armeense kerk en het religieuze kloppende hart van het land. In de kerkelijke schatkamer liggen relikwieën in vitrines, waaronder de Heilige Speer, waarmee Christus werd verwond aan het kruis. Op de terugweg naar Jerevan zullen we de ruïnes van de Paleiskerk van Zwartnots bezoeken, maar het is gesloten. We rijden terug naar Jerevan en gaan ’s avonds dineren in een restaurant, waar de muziek nadrukkelijk aanwezig is. Het eten smaakt echter voortreffelijk. Vrijdag 1 mei We vertrekken om 09.00 uur vanuit Jerevan met eindbestemming Goris. Eerst bezoeken we de Heilige Cregory Illuminator Kathedraal in Jerevan. Het is momenteel de grootste kathedraal van de Armeense Apostolische Kerk in de wereld. Het complex bestaat uit drie kerken. De bouw van de kerk werd voltooid in 2001 en de wijding vond plaats op 2 september 2001. Kort hierna bracht paus Johannes Paulus II een bezoek aan de kathedraal. De kathedraal is gebouwd met oranje gekleurde tufsteen stenen uit Ani. Vanaf hier zien we de berg Ararat heel duidelijk en ook de hoogste berg van het land, de Aragats 4095 m hoog. Er worden dan ook veel foto’s gemaakt. Als een aantal van ons de trappen afdaalt, zien we een groepje jongedames. Zij poseren voor de fotograaf. Ze hebben een sjaal om, die voorzien is van het paarse viooltje. Een dergelijke sjaal willen wij ook wel hebben en we vragen de dames waar ze die gekocht hebben. Zij weten het niet, want het was een ‘gift’. Jammer, maar we maken een praatje en gaan gezamenlijk op de foto. Na het bezoek aan de kathedraal gaan we op weg naar het zuiden van Armenië. Onderweg naar het klooster Khor Virap, één van de populairste bezienswaardigheden van Armenië en gelegen op 8 km van de Turkse grens en zeer dicht bij de berg Ararat, zien we verwaarloosde en niet meer in gebruik zijnde fabrieksgebouwen. Toen Armenië in 1990 onafhankelijk werd van de Sovjet-Unie, trok Rusland zijn handen overal vanaf. Binnen de Sovjet-Unie was Armenië het rijkste land en mede door de oorlog met Azerbeidzjan over Nagorno-Karabach, de blokkade door Turkije en Azerbeidzjan is het nu één van de armste landen van de wereld. In de jaren 90 vond op grote schaal emigratie plaats. 12 Miljoen Armeniërs wonen buiten Armenië en slechts 3 miljoen in Armenië zelf. Langs de weg naar Khor Virap genieten we van prachtige velden met klaprozen en het gele koolzaad. Ook zien we Areni-wijngaarden. De wijn van deze zeer oude blauwe druivensoort gaan we nog proeven. Maar eerst gaan we naar het klooster en vanaf hier hebben we een prachtig zicht op de Ararat. Khor Virap (of diepe put) is bekend omdat Gregorius de Verlichter daar dertien jaar lang door Koning Tiridates IV gevangen werd gehouden in een diepe put. Nadat Gregorius de koning tot het christendom kon bekeren, werd Armenië het eerste land dat het christendom als staatsgodsdienst aannam. Een aantal van ons daalt af naar de diepe put, maar verblijft daar niet te lang, want het is geen pretje. Dan is het tijd voor de lunch. Deze vindt plaats in het Areni wijnhuis in het dorpje met dezelfde naam. De zeer uitgebreide lunch loopt enigszins uit en daarna wordt er nog wijn geproefd en door sommigen wordt een fles voor het
thuisfront meegenomen. Het is inmiddels 4 uur als we weer in de bus zitten. Het is warm vandaag en de airco is niet helemaal in orde, en ook de bus niet. Regelmatig moet chauffeur Edgar met een schroevendraaier onder de bus liggen om een euvel te verhelpen. De weg is slecht en we rijden zo’n 50 km per uur, dat wordt een latertje, omdat we ook nog het 13e-eeuwse Armeense klooster Noravank (Nieuwe Klooster) bezoeken. Het ligt in een smalle kloof van de rivier de Amaghu. De kloof is bekend om zijn hoge, steile, baksteen-rode kliffen, direct tegenover het klooster. Het mooiste gebouw van het klooster is de twee verdiepingen St. Astvatsatsin (Moeder van God) kerk. Naast de Astvatsatsin kerk bevindt zich de kleine St. Karapet kerk. In de zijkapel zien we familiegraven, waaronder een prachtig gesneden leeuw/mens grafsteen, die dateert uit 1300. Het complex is dankzij zijn prachtige middeleeuwse architectuur en landschap erg indrukwekkend. Hierna rijden we nog 2 uur door een schitterend landschap, steeds even stoppend, omdat chauffeur Edgar de schroevendraaier weer ter hand moet nemen. In het donker komen we aan bij hotel Diana in Goris, waar het diner om 21.00 uur begint en erg goed smaakt. Zaterdag 2 mei Weer een mooie dag in Armenië. Eerst gaan we Goris bekijken. Goris ligt op ongeveer 240 km van Jerevan. Het is gelegen in een dal tussen groene heuvel met indrukwekkende rotsformaties en grotten. In Goris geen monotone Sovjet Russische bouwwerken, maar nog veel voorbeelden van de Armeense architectuur. Goris is echter meer de uitvalbasis voor het Unesco Werelderfgoed van Tatev. Daar gaan we dan ook snel naar toe. Omdat de microfoon in de bus het zo en nu laat afweten, hebben we allemaal een “oortje” gekregen. We kunnen nu alles luid en duidelijk horen wat gids Arthus te vertellen heeft en dat is nogal wat. Om het klooster te bereiken moeten we met de langste kabelbaan ter wereld. In oktober 2010 lanceerde Armenië deze 5,7 km lange kabelbaan om het toerisme in het gebied te doen herleven. Het verbindt het dorp Halidzor met het Tatev klooster. Per keer gaan er 25 reizigers in de cabine en een enkele rit duurt 11 minuten. Boven de kloof bungelend genieten we van het grandioze uitzicht. Het Tatev klooster is een historisch monument uit de 9e eeuw en ligt boven de prachtige canyon van de Vorotan rivier. Het bestaat uit drie kerken (St. Paul en Peter, St. Gregorius de Verlichter en St. Mary), een bibliotheek, een eetzaal, belfort, mausoleum en andere administratieve en ondersteunende gebouwen. We raken niet uitgekeken op de kerken, het fijne geometrische houtsnijwerk, het interieur, grafkapellen en de recht opstaande pendulum (slinger) bekend als Gavazan, die gebouwd werd na de voltooiing van de St. Paul en Peter kerk, en talrijke invasies en aardbevingen heeft overleefd en daardoor vrijwel ongeschonden is. Buiten de vestigingswerken bevindt zich de olijfpers, maar de molen, één van de best bewaarde in Armenië, is helaas vandaag gesloten. We lopen terug en staan stil bij de kraampjes met koek, gedroogde kruiden/thee en gebreide wanten en nemen wat mee naar huis. Dan gaan we met de kabelbaan terug en doen ons tegoed aan de lunch. Hierna gaan we op weg naar het oude middeleeuwse dorp Khndzoresk, dat bekend is om zijn canyon met schilderachtige rotsformaties en oude grotten, die nog bewoond werden tot de jaren 50 en nu als stal voor het vee worden gebruikt. De liefhebbers maken een wandeling naar beneden en lopen tussen de grotten door om zo nu en dan een blik te werpen in één van de grotten, waarin zelfs een kerk is gebouwd. De wandeling in de canyon is, ook zonder de grotten, prachtig, maar we moeten ook weer omhoog. Dat vergt enige inspanning. De rest van de dames heeft leuke contacten in het dorp en een aantal wandelaarsters krijgt zelfs een kop karnemelk aangeboden. Tegen 6 uur zijn we terug in het hotel. Hier horen wij dat de handbagage van één van onze deelneemsters, die op de vlucht niet meer mee kon als handbagage en ingecheckt moest worden als ruimbagage en in Jerevan niet uit het vliegtuig kwam, met een taxi naar Goris is gebracht. Echter bij het openen blijkt de IPad te ontbreken. Erg vervelend allemaal. Het diner dat we krijgen is weer heerlijk en vooral het toetje. Arthus gaat het recept aan de moeder van Edgar vragen en moet hiervoor verschillende keren bellen. Uiteindelijk is het recept genoteerd en naar alle waarschijnlijkheid zal een aantal dames het recept uitproberen. Misschien krijgen we het resultaat op de reünie te zien en te eten?
Zondag 3 mei Het heeft vannacht erg geonweerd en geregend en ook deze morgen is het nog niet helemaal droog. Als we bij het oude astrologische observatorium, Armenia’s Stonehenge, genaamd Karahunge, op de Karahunj-vlakte aankomen, plenst het behoorlijk en de weg ernaar toe wordt steeds glibberiger. Broeken en schoenen zitten vol met modder, maar wij gaan gewapend met paraplu de verzameling van honderden verticale stenen, waarvan sommigen doorboord zijn met grote gaten, aanschouwen. De stenen hebben een geweldige historische betekenis en wetenschappers geloven dat er een verband is tussen de naam van Stonehenge in Engeland en Karahunge, maar dan veel ouder. Na dit bezoek rijden we een deel van de zijderoute en nemen de 2410 meter hoge Selimpass door het Vadernisgebergte. Het is weer droog en de zon schijnt. We genieten van de prachtige uitzichten. De natuur is hier indrukwekkend. We lunchen bij een Armeense familie in het plaatsje Shatin. Zij hebben een heerlijke lunch voor ons bereid en het is genieten van alles. Ook van de takjes dille, peterselie, munt, dragon, koriander enz. die op een schoteltje zijn gelegd, kunnen we weer gebruikmaken. Vóór de lunch mogen wij een rondgang door het huis maken. De schaaltjes met groenten staan al klaar op het bed en de toetjes op de grond. Even onze westerse bril afzetten. Ook kunnen we zien hoe het brood gemaakt en gebakken wordt. Nadat we afscheid hebben genomen van de familie, het is inmiddels kwart over drie, gaan we naar de nog intacte Selim Caravanserai, net over de pas. Het is de best bewaarde en bekendste in Armenië en gebouwd in 1332. Eens was het een belangrijke post langs de oude handelsroute. Het is een voorbeeld van twee culturen, namelijk het Christelijke Armenië en het door de Islam bekeerde Perzië. Voordat we naar het Sevanavank klooster gaan, bezoeken we nog Noraduz met zijn Middeleeuwse begraafplaats en honderden kruisstenen, ook wel khatchkars genoemd. De oudste khachkars dateren uit de late 10e eeuw. Verschillende grafstenen geven scènes van bruiloften en het boerenleven weer. Het is een bijzonder gezicht zoveel meesterwerken bij elkaar te zien en het is ook een bijzonder gezicht, dat de herder met zijn schapen vrij rondloopt op de begraafplaats, evenals de oude vrouwtjes die hun gebreide mutsen, wanten en sokken te koop aanbieden. We rijden verder langs het Sevanmeer, het grootste meer van Armenië en één van de hoogst gelegen meren ter wereld – ongeveer 1900 meter boven de zeespiegel. In het noordwesten van het meer ligt een schiereiland met daarop het kloostercomplex Sevanavank. Het schiereiland was ooit een eiland, maar is door het zakken van het waterpeil nu via een drooggevallen landtong te bereiken. Een aantal van ons klimt naar de top om de twee kerken van het klooster te bezichtigen. Helaas, we zijn te laat, het is net 5 minuten geleden gesloten. Wel zien we buiten opmerkelijke khachkars. Niet alle dames hebben de klim naar boven aangedurfd, maar zijn beneden gebleven bij de souvenirstalletjes met mooie sierraden en andere snuisterijen. Het hotel Dilijan Resort in Dilijan overtreft onze verwachtingen en we vinden het jammer dat we hier maar één nacht verblijven. Maandag 4 mei Voor de morgen staat een wandeling op het programma, maar al gauw blijkt dat deze voor de meeste dames niet uitvoerbaar is. Een klein groepje vertrekt ’s morgens om vanaf het Kristalmeer in het Dilijan Nationaal Park de wandeling te beginnen. Eerst worden we met de bus naar het begin van het park gebracht, daar stappen we over in een auto, die ons naar het Kristalmeer brengt. Het is een prachtige, maar pittige wandeling, want we doorkruisen de mooie Areguni bergpas. Als we bij het Goshavank klooster aankomen, is ook de rest van de dames gearriveerd. Zij hebben een relaxte morgen gehad. Samen bezoeken we het sprookjesachtige klooster Goshavank dat tussen bloemrijke weides ligt. Het klooster is gebouwd door de bekende geleerde Mkhitar Gosh. Het complex bestaat uit verschillende religieuze en eeuwenoude gebouwen. Het is nog in goede conditie en heeft ook één van ’s werelds mooiste voorbeelden van een Khachkar. De lunch vindt vandaag plaats in een restaurant aan de rivier. Hierna gaan we naar het onlangs geopende Old Dilijan Tourist Complex waar we zien hoe het stadje in de 19e eeuw was. Toen waren twee verdiepingen betegelde houten huizen met gedetailleerde gebeeldhouwde balkons, typische Dilijan architectuur en heel gewoon. Nu zijn deze nog te zien in Old Town Dilijan, waarin ambachtelijke ateliers, kleine winkels met traditionele Armeense producten en een restaurant zijn gehuisvest. Op de terugweg naar Jerevan rijden we door
een prachtig landschap, de weg is echter niet al te best en zo nu en lopen koeien of schapen onverstoorbaar over de weg. We stappen even uit bij een grote bakkerij, waar we kunnen zien hoe het brood in de tandir wordt gedaan. De tandir is een oven in de vorm van een put en het brood wordt tegen de binnenkant van de oven gebakken. De bakker geniet van alle belangstelling, en maakt er een prachtig optreden van. Voordat we in Jerevan zijn, passeren we een veld waarop het Armeense alfabet staat. Het is uitgevoerd in staal. Het Armeense alfabet werd in 405 n. Chr. ontworpen door de Armeense geleerde en religieuze Mesrop Masjtots. En dan zijn we weer terug in hotel Ani in Jerevan. ’s Avonds dineren we met Armeense muziek en als we daarna teruglopen naar het hotel blijven we stil staan op het mooi verlichte Republieksplein waar de fonteinen dansen op muziek. Dinsdag 5 mei We beginnen deze dag met een bezoek aan de beroemde Ararat-Cognacfabriek, gesticht in 1887. Wij maken kennis met de 120-jarige geschiedenis van het ontstaan van de Armeense cognac, de legende van de Ararat brandewijn, en we zien de oude Armeense vaten in de lange kelders. We moeten de gids keurig volgen en mogen geen stap opzij doen, daarvoor loopt er achteraan een “bewaker”. Na de rondleiding gaan we proeven van de cognac en wordt door menigeen een flesje mee naar huis genomen. Voor de lunch verlaten we Jerevan en rijden naar het dorpje Oshakan. Hier treden lokale vrouwen voor ons op. We worden hartelijk verwelkomd door vrouwen in folkloristische kleding. We krijgen uitleg over hoe de Armeense vrouw haar dag invult. Onder de werkzaamheden zoals graan malen, spinnen, zingen ze veel. We bekijken het huis van binnen en genieten van een schimmenspel. Daarna krijgen we een lunch op de bovenste verdieping, maar wel buiten en koud dat het is…… en van de soep worden we ook niet warm. Voordat we vertrekken maken we een kring met de vrouwen en zingen daarbij een lied. Dan terug naar Jerevan, waar we het Armeens Nationaal Historisch Museum bezoeken. De geschiedenis en de ontwikkeling van de Armeense cultuur wordt hier duidelijk verteld. We begrijpen al veel en kunnen ook al veel plaatsen, omdat we al het nodige van Armenië hebben gezien. Het diner ’s avonds in een nabij gelegen restaurant was weer heerlijk. Woensdag 6 mei Het ochtendprogramma is niet ingevuld en iedereen kan zelf beslissen wat ze wil doen. Arthus heeft wel een optie en dat is een bezoek te brengen aan de overdekte markt. Daar wordt een goede indruk gegeven van het dagelijkse leven. Als we binnenkomen, valt onze blik op de noten, veel noten, in de schil of gepeld, ingemaakt in een pot, als snoepketting of in de vorm van een hart. Ook wordt veel groente en fruit aangeboden en verkocht natuurlijk. Het ziet er prachtig en vers uit. Het natuurproduct honing is ook aanwezig en verder zie je veel vrouwen met grote lappen deeg (lavash) in de weer. Lavash is een dun, plat, flexibel en zacht brood. Het wordt de hele dag gegeten in Armenië en oorspronkelijk komt het ook uit Armenië. Je kunt er van alles in doen en dan oprollen, vervolgens opeten maar. De dames zijn druk met het wapperen en besprenkelen van de broden. Het is grappig om naar te kijken. Tegen elf uur zijn we met de bus terug bij het hotel, waar ook de andere dames instappen en dan gaan we naar het op de Werelderfgoedlijst staande Klooster van Gergard, dat in de vierde eeuw gesticht werd. Het is omringd door woeste rotsen. Binnen het complex ligt een aantal verschillende kerken, waarvan de meeste uit de rotsen zijn gehakt. De interieurs van de kerken zijn versierd met kruisstenen en uitgehouwen fresco’s. Het klooster heette eerst Klooster van de grot, maar later kreeg het de naam Klooster van de speer, genoemd naar de speer die Christus aan het kruis verwondde. Het klooster werd beroemd om de relikwieën die het bewaarde, waaronder dus de speer. Deze ligt, zo hebben we gezien, nu in de schatkamer van de kathedraal in Echmiatsin. Speciaal voor ons treedt er een koortje op (3 vrouwen en 2 mannen). En wat ze ten gehore brengen klinkt, vanwege de akoestiek, zo mooi, dat we er koude rillingen van krijgen. Buiten staan er kraampjes, waar ze producten verkopen. We nemen een Matnakash (zuurdesumbrood) mee. Het is gemaakt van tarwemeel en rond gevormd. Het heeft een goudbruine korst en smaakt prima. Na dit bezoek gaan we verder om de Zonnetempel te bezoeken dat net als het Klooster in een prachtig landschap aan de ingang van de Azatvallei ligt. Dit is een zonnetempel in Grieks-Romeinse stijl
gebouwd in de 1ste eeuw door Koning Tiridates I, nadat hij een bezoek gebracht had aan keizer Nero in Rome. Het erbij gelegen paleis was zijn zomerpaleis. Bij een aardbeving in de 17e eeuw is het erg beschadigd. Pas in 1970 is het gerestaureerd. We genieten hier van fluitmuziek, die door een heer wordt gespeeld. Jammer dat het regent tijdens ons bezoek aan de Zonnetempel. Het is tijd voor de lunch. Iemand in de buurt is zomaar begonnen met een “restaurant”en omdat er verder niets in de omgeving is, loopt het als een trein. Lange tafels in de boomgaard worden bevolkt door reizigers, het is een mooi gezicht. Wij mogen plaatsnemen onder het afdak en dat is heel fijn, want er valt nog steeds regen. De laatste lunch in Armenië is weer heerlijk. We gaan terug naar Jerevan, onderweg zien we stalletjes met fruit en jam. We hebben in Jerevan nog wat vrije tijd en die wordt benut voor de laatste inkopen. ’s Avonds dineren we in het restaurant “Old Erevan” met volkszang en dans. Ook nemen we afscheid van Arthus, Edgar en Helen. Zij zorgden voor een prachtige reis. Donderdag 7 mei We staan vroeg op en vertrekken om 04.00 uur naar het vliegveld. Na een korte stop in Kiev zijn we rond 12.00 uur op Schiphol, waar we afscheid nemen van onze Overijsselse medereizigsters en dan, na enig zoeken, in de bus stappen van Doornbos, die ons mooi op tijd op de ons bekende afstapplaatsen brengt. Einde van een fantastische rondreis door Armenië. Wobbie Krijger
