DUTCH DOUBLES 16 april t/m 7 mei 2014
02
03
credits
credits
credits
credits
ROULETTE
ROMANCE
DANCES WITH HARP
SHAPE
Choreografie Ton Simons Video Rineke Dijkstra
Choreografie Choreografie Hans van Manen Jorma Elo Harp Decor- en kostuumontwerp Remy van Kesteren Viktor&Rolf
Muziek - Wolfgang Amadeus Mozart, Pianoconcert in d-moll, deel 2, Romance Pianosolo Michael Mouratch/ Ryoko Kondo
Muziek - Carlos Micháns Mouvements Eclatants, deel 2, Vivo e giusto - Frederic Mompou - Musica Callada, boek 1, ‘Angelico’ en ‘Lent’ - Johann Sebastian Bach Goldbergvariaties, Variatie I - Heitor Villa-Lobos Prelude No. 4 - Johann Sebastian Bach Goldbergvariaties, Variatie II - Frederic Mompou - Musica Callada, boek 4, ‘Lent’
Choreografie Juanjo Arques Decorontwerp Krijn de Koning Muziek -M ichael Gordon - Timber, fragment uit deel 3 -J acob Ter Veldhuis Strijkkwartet no 1, Versailles, deel 2 Labyrinth (arrangement voor strijkorkest) -D avid Lang - The Anvil Chorus, fragment -J acob Ter Veldhuis - Strijkkwartet no 1, Versailles, deel 1, Parterre des pieces coupées pour des fleurs (arrangement voor strijkorkest) Percussie Slagwerk Den Haag Richard Jansen (Holland Symfonia) Dramaturgie Ineke Kokernoot Kostuumontwerp Oliver Haller Lichtontwerp Bert Dalhuysen
Balletmeesters Charlotte Chapellier Sandrine Leroy Wereldpremière 16 april 2014, Nationale Opera & Ballet Tijdsduur 22 minuten PAUZE
Kostuumontwerp Ton Simons Lichtontwerp Bert Dalhuysen Balletmeester Judy Maelor Thomas Wereldpremière 16 april 2014, Nationale Opera & Ballet Tijdsduur 12 minuten KORTE OMBOUW
Decor- en kostuumontwerp Keso Dekker Lichtontwerp Bert Dalhuysen Balletmeester Rachel Beaujean Wereldpremière 16 april 2014, Nationale Opera & Ballet Tijdsduur 22 minuten PAUZE
Muzikale begeleiding Holland Symfonia Dirigent Clotilde Otranto
Muzikaal adviseur Muziek Jan-Pieter Koch - Ludwig van Beethoven Symfonie No. 9 in d-moll, Productieleiding fragment uit deel 2 Joshua de Kuyper Vioolconcert in d, Voorstellingsleiding deel 2 en 3 Vioolsolo Merel Francissen Noé Inui Kees Prince Decors, kostuums, rekwisieten, kap en Assistent Jorma Elo grime, belichting Christophe Dozzi en geluidseffecten Ontwerp vloer Technische Organisatie Studio Job Nationale Opera & Ballet Lichtontwerp Inleidingen Jordan C. Tuinman Lin van Ellinckhuijsen Balletmeester Jacq. Algra Guillaume Graffin Wereldpremière Totale tijdsduur 16 april 2014, circa twee en een half uur, Nationale Opera & Ballet inclusief twee pauzes Tijdsduur 33 minuten
04
05
choreografie Juanjo Arques – decorontwerp Krijn de Koning
ROULETTE
Choreograaf Juanjo Arques en beeldend kunstenaar Krijn de Koning kenden elkaar niet toen ze ten behoeve van Dutch Doubles een eerste verkennende afspraak maakten. Ballet betekende voor De Koning sowieso een sprong in het diepe. Al gauw ontdekten de twee echter een gemeenschappelijke fascinatie voor beweging en voor het organische. ‘In wezen kijken we op dezelfde manier naar het construeren van iets. Of het nu om een ballet of een bouwwerk gaat: we zien het als iets wat leven heeft, organisch tot stand komt en geen duidelijk afgebakende grenzen heeft.’ Het leven is een roulette, die gedachte is het uitgangspunt van hun gezamenlijke creatie. Of, in de woorden van John Lennon. ‘Life is what’s happening while you’re making other plans.’ Hoe mensen elkaar ontmoeten, wat de ene ontmoeting voor effect heeft op de andere, hoe liefdespartners elkaar vinden: het zijn onvoorspelbare, grillige processen die voortdurend aan verandering onderhevig zijn. Dat besef inspireerde Arques tot een cyclische choreografie die volgens de Spanjaard vier ‘bewegingsstromen’ kent: ontmoeten,
Choreographer Juanjo Arques and visual artist Krijn de Koning did not know each other before their first exploratory meeting for Dutch Doubles. For De Koning, ballet itself was a leap in the dark. However, the pair soon discovered a shared fascination for movement and for the organic. ‘Essentially, we take the same view of constructing something. Whether it’s a ballet or a building, we see it as something that’s alive and is created organically, and which doesn’t have clearly defined boundaries’. Life is a roulette wheel. This is the idea that forms the starting point of their joint creation. Or, in the words of John Lennon, ‘Life is what’s happening while you’re making other plans.’ How people meet each other, what effect one meeting has on another and how lovers find one another: these are all unpredictable, capricious processes that are continually subject to change. This realisation inspired Arques to choreograph a cyclic work, which according to the Spaniard has four ‘movement flows’: meeting, investigating, reflecting and meeting again. De Koning plays with the theme using colour and spatial
onderzoeken, reflecteren en weer ontmoeten. De Koning speelt rond het thema met kleur en met dimensies van ruimte. Zijn decorontwerp suggereert een universum waar alles kan gebeuren en bevindt zich – anders dan bij dans doorgaans gebruikelijk – midden op het toneel. Het is een fysiek ‘obstakel’, waar de dansers niet omheen kunnen. Wel is er een deur, maar wat is daarachter? En wat laten ze achter als ze naar binnen gaan. Wat is binnen, wat is buiten? De musici van Slagwerk Den Haag bevinden zich tussen de dansers. Beide groepen dragen maskers, om een zekere anonimiteit te suggereren. Vanuit de orkestbak antwoordt Holland Symfonia met een vioolkwartet van Jacob Ter Veldhuis, waardoor een muzikale dialoog tussen de slagwerkers en de strijkers ontstaat. Volgens Arques kun je de nieuwe creatie van hem en De Koning het best vergelijken met een puzzel waarvan pas op het einde duidelijk zal zijn of alle stukjes in elkaar passen. Tot dan kan alles nog veranderen.
dimensions. His set designs suggest a universe where anything can happen. The scenery is placed – unusually for dance – in the centre of the stage. It is a physical ‘obstacle’, which the dancers cannot get around. There is a door – but what is behind it? And what do they leave behind if they go through it? What is inside and what is outside? The musicians of Slagwerk Den Haag are amongst the dancers. Both groups wear masks, to suggest a certain anonymity. From the orchestra pit, Holland Symfonia responds with a violin quartet by Jacob Ter Veldhuis, creating a musical dialogue between the percussionists and the string players. Arques says that his new creation with De Koning can best be compared to a puzzle, where you don’t know whether all the pieces will fit together until the end. Up to then, everything can still change.
07
06
choreografie Ton Simons – video Rineke Dijkstra
ROMANCE
‘Mozart op zijn persoonlijkst’. Zo typeert choreograaf Ton Simons Romance, het middendeel van Mozarts twintigste pianoconcert. De compositie spoorde Simons aan om – na het ‘grootschalige architectonische bouwwerk’ dat hij in 2012 voor Het Nationale Ballet creëerde*– dit keer een veel persoonlijker en kwetsbaarder werk te maken. Over de vraag met welke kunstenaar hij dit werk wilde maken, hoefde Simons eigenlijk geen moment na te denken: fotografe en videokunstenaar Rineke Dijkstra. Omdat hij haar oeuvre al heel lang bewondert en er een ‘bijzondere sensibiliteit voor kwetsbaarheid’ in herkent.
‘Mozart at his most personal’. This is how choreographer Ton Simons describes Romance, the middle section of Mozart’s piano concerto nr. 20. The composition prompted Simons to make a much more personal and vulnerable work this time (following the ‘large-scale architectural structure’ that he created for Dutch National Ballet in 2012*). Simons had no hesitation in answering the question of which artist he wanted to collaborate with on this piece: photographer and video artist Rineke Dijkstra. He has admired her oeuvre for a long time already, seeing in it an ‘exceptional sensitivity to vulnerability’.
Op Simons’ verzoek dacht Dijkstra na over de mogelijkheid om in Romance ‘iets met video te doen’. Ze vroeg zich af hoe ze haar voorkeur voor stills en ingehouden emoties zou moeten combineren met dans, omdat dans nu eenmaal per definitie expressief en in beweging is. Zo ontstond het idee voor een drieluik, waarbij het middendeel – Simons choreografie voor twee dansers – als het ware wordt omarmd door videobeelden van het danserskoppel. Dijkstra laat zien hoe ze zich in opperste
At Simons’ request, Dijkstra thought about the possibility of ‘doing something with video’ in Romance. She wondered how she could combine her preference for stills and pent-up emotions with dance, as dance is by definition expressive and in motion. This generated the idea of a triptych, in which the middle section – Simons’ choreography for two dancers – is embraced, as it were, by video images of the dance couple. Dijkstra shows how they prepare for their performance in the utmost
concentratie voorbereiden op hun performance en, daarna, hoe ze afgaan, uitgeteld na de ‘elf minuten durende marathon’ die Romance volgens Simons is. Want Mozarts gelijknamige compositie mag dan sereen en melancholiek beginnen en eindigen, het middendeel is heftig en conflictueus. Je hoort er, aldus Dijkstra, duidelijk een relatie tussen twee mensen in, inclusief de bijbehorende conflicten.
concentration, and then how they go off stage exhausted after the ‘eleven-minute marathon’, as Simons describes Romance. Because although Mozart’s composition of the same name has a serene and melancholy start and finish, the middle section is impassioned and full of conflict. According to Dijkstra, you can clearly hear in it a relationship between two people, including the conflicts involved.
Simons en Dijkstra bieden, zeggen ze, met hun ‘romance’ binnen één kader twee manieren aan om naar iets te kijken. Ze hebben ieder voor een eigen aanpak gekozen, maar wel gebruikmakend van dezelfde elementen én, toch ook, beïnvloed door elkaar. Het beeld heeft effect op de choreografie en andersom. Dat geeft, hopen ze, aan hun beider werk een extra dimensie, en aan het geheel een extra gelaagdheid. Immers: door iets op twee manieren te laten zien, is de kans dat je er betekenis in kunt ontdekken ook groter.
In their ‘romance’, say Simons and Dijkstra, they offer two ways of looking at something within one frame of reference. They have each chosen their own approach, while using the same elements and still being influenced by one another. The images affect the choreography and vice versa. They hope that this lends an extra dimension to their individual work, and adds extra layers to the whole. After all, by showing something in two different ways, you have a better chance of discovering meaning in it.
*) The Nature of Difference, gemaakt voor het programma Present/s (2012)
*) The Nature of Difference, made for the programme Present/s (2012)
8
9
choreografie Hans van Manen – harp Remy van Kesteren
DANCES WITH HARP
‘Het was alsof ik bij de autoraces zat’, zegt Hans van Manen over de eerste keer dat hij Remy van Kesteren live hoorde musiceren. ‘De kracht waarmee hij speelde, de veelheid aan klankkleuren. Alsof de prachtigste Ferrari’s voorbij kwamen.’ Dat Van Manen in het publiek zat was voor Van Kesteren een gelukkig toeval: kort daarvoor had de jonge harpist een compositie gespeeld die, zo had iemand hem gesuggereerd, misschien wel geschikt zou zijn voor een ballet van Van Manen. Maar ja, hoe kom je met Nederlands meesterchoreograaf in contact? Die compositie, het tweede deel van Mouvements Eclatants van de Argentijns- Nederlandse Carlos Micháns, is nu het openingsstuk van Dances with Harp. ‘Een geweldig gek modern werk voor soloharp, dat Remy met een ongelooflijke aandacht en intensiteit speelt’, aldus Van Manen. De overige muziekstukken hebben ze, elkaar voedend en inspirerend, samen gekozen. Composities van Frederic Monpou, Heitor Villa-Lobos en Bach die níet voor harp geschreven zijn, maar die door Van Kesteren speciaal voor Dutch Doubles zijn bewerkt en gearrangeerd. En die Van
‘It was as if I was at Formula 1’, says Hans van Manen about the first time he heard Remy van Kesteren performing live. ‘The power of his playing and the multitude of timbres. As if the most beautiful Ferraris were driving past’. For Van Kesteren, it was a happy coincidence that Van Manen was in the audience. Not long before, the young harpist had played a composition that somebody suggested might be suitable for a Van Manen ballet. But how do you come into contact with the master choreographer of the Netherlands? This work, the second part of Mouvements Eclatants by the Argentinian-Dutch composer Carlos Micháns, is now the opening piece of Dances with Harp. ‘A wonderfully crazy modern work for solo harp, which Remy plays with incredible focus and intensity’, says Van Manen. They chose the other pieces of music together, encouraging and inspiring one another. There are compositions by Frederic Monpou, Heitor Villa-Lobos and Bach that are not written for harp, but have been specially arranged by Van Kesteren for Dutch Doubles. They inspired Van Manen to choreograph a series of variations, in which pas de deux alternate with sections for three boys. The
Manen tot een reeks choreografische variaties geïnspireerd hebben, waarbij pas de deux en delen voor drie jongens elkaar afwisselen. De duetten belichten de uiteenlopende kwaliteiten van drie dansparen; de jongensdelen ‘knallen’ er tussendoor. Het contrast is groot, ‘daar kan geen muur tegenop’, aldus de choreograaf. Buitengewoon nieuwsgierig is Van Manen naar het effect van de muziek op de choreografie. Het harpspel zal, zegt hij, sfeerbepalend zijn, waardoor het resultaat heel anders zal zijn dan bij bijvoorbeeld pianobegeleiding. Van Kesteren voelt zich nu al verrijkt door de ervaring. In de ballet studio’s zoekt hij zijn ruimte: ‘Ik speel toch steeds anders, kan de muziek niet elke avond op dezelfde manier opdreunen. Dat is niet mijn ding.’ Geen probleem, aldus Van Manen: ‘De dansers zijn reuze intelligent, die vinden hun weg daarin wel.’
duets emphasise the different qualities of three dance couples, and the boys’ sections ‘burst’ in between them. The contrast is great, ‘there’s no denying it’, says the choreographer. Van Manen is extremely curious as to the effect of the music on the choreography. The harp-playing will determine the atmosphere, he says, which will give a very different result to piano accompaniment, for instance. Van Kesteren already feels enriched by the experience. He finds his own way in the ballet studios. ‘I play differently all the time, and I can’t just churn out the music the same way every evening. That’s not my thing’. Van Manen has no problem with that. ‘The dancers are extremely intelligent. They’ll find a way around it’.
11
10
choreografie Jorma Elo – kostuums en decor Viktor&Rolf
SHAPE
Dat de Finse choreograaf Jorma Elo een nieuw werk voor Het Nationale Ballet zou maken, hing al langer in de lucht. Dat hij uitgerekend in Dutch Doubles zijn debuut bij het gezelschap maakt, ziet de vaste choreograaf van het Boston Ballet als een bijzonder geschenk. ‘Het maakte de opwinding nóg groter’. Zeker toen artistiek directeur Ted Brandsen een samenwerking met modeontwerpers Viktor&Rolf voorstelde. Elo kende hun werk wel, maar pas toen hij zich er verder in verdiepte, ontdekte hij dat het duo ook heel ‘balletic’ ontwerpen op zijn naam heeft staan. Elo beweegt zich als choreograaf tussen kleinere, eigentijdse dansgezelschappen en de meest prestigieuze balletgezelschappen ter wereld. En dat is terug te zien in zijn creaties; Elo laat zich niet vastpinnen op één stijl. Maar spitzen en tutu’s, daar is hij dol op! Met Viktor&Rolf kwam hij al snel tot overeenstemming: het modeduo zou in Shape zijn visie geven op de tutu. Vijf bijzondere tutu-ontwerpen zijn het resultaat, waar onder een vierkant exemplaar. Ontwerpen die, hoe exclusief en prachtig ook, volgens
It had been in the offing for a while that the Finnish choreographer Jorma Elo would create a new work for Dutch National Ballet. The resident choreo grapher with Boston Ballet sees it as a special present that he can make his debut with the company in Dutch Doubles. ‘It’s even more exciting’. Especially when artistic director Ted Brandsen proposed a collaboration with fashion designers Viktor&Rolf. Elo slightly knew their work, but it was only when he delved deeper that he discovered the duo had already crea ted some very ‘balletic’ designs. As a choreographer, Elo works with both smaller contemporary dance groups and the most prestigious ballet companies in the world. And this is reflected in his creations, as Elo doesn’t allow himself to be pinned down to one particular style. But he is crazy about pointe shoes and tutus! He soon came to an agreement with Viktor&Rolf. In Shape, the fashion duo would give his vision of the tutu. This has resulted in five special tutu designs, one of which is a square model. According to Elo, the designs – however exclusive and beautiful – also have a great simplicity, so
Elo tegelijkertijd een grote eenvoud kennen en daardoor alle ruimte laten voor de dans. Net als het toneelbeeld – het eerste dat Viktor&Rolf ontwierpen voor een balletproductie. Bij zijn creaties laat Elo zich doorgaans als eerste door muziek inspireren. Dit keer kwam daar nog een inspiratiebron bij: het Isabella Stewart Gardner Museum in Boston, dat, ondanks zijn ongelooflijk rijke kunstcollectie, volgens Elo eenzelfde combinatie van treurigheid én grandeur in zich draagt als de gekozen Beethoven-composities. Maar, waarschuwt hij, verwacht geen nagebootst museum op het toneel. Zijn choreografie is, zegt hij, puur een persoonlijke vertaling van het gevoel dat hij krijgt bij het luisteren naar Beethovens muziek en het zien van de in zijn ogen bijna naargeestig zorgvuldig tentoongestelde museumcollectie.
leave plenty of room for the dancing. The same goes for the sets, which are the first that Viktor&Rolf have designed for a ballet production. For his creations, Elo usually takes his initial inspiration from the music. But this time, there was an additional source of inspiration: the Isabella Stewart Gardner Museum in Boston, which despite its incredibly rich art collection, has the same combination of sadness and grandeur as the Beethoven compositions he has selected, according to Elo. However, he warns, we should not expect a copy of a museum on stage. His choreography, he says, is purely a personal interpretation of the feeling he gets while listening to Beet hoven’s music and seeing the museum collection exhibited, to his mind, with almost dreary care.
12
13
NATIONALE OPERA & BALLET
Raad van Toezicht Voorzitter Antony Burgmans Else Bos Jean-FranÇois van Boxmeer Pieter Maarten Feenstra Victor Halberstadt Sir Peter Jonas Bernadette Langius Barbara Leach Jos Nijhuis Corinne Vigreux Directie Algemeen directeur Els van der Plas Directeur De Nationale Opera Pierre Audi Directeur Het Nationale Ballet Ted Brandsen Adjunct-directeur Frans Huneker
Directeur Het Nationale Ballet
TED BRANDSEN
Het Nationale Ballet Directeur Ted Brandsen
Artistiek coördinator Junior Company Ernst Meisner
Vaste choreografen Hans van Manen Krzysztof Pastor
Muzikaal leider/ chefdirigent Matthew Rowe
Hoofd artistieke staf Rachel Beaujean Balletmeesters Charlotte Chapellier Judy Maelor Thomas Guillaume Graffin Alan Land Senior balletdocent Rinat Gizatulin Choreologist / repetitor Sandrine Leroy
Eerste pianist Olga Khoziainova Pianisten Robert Greuter Kanako Inoue Ryoko Kondo Michael Mouratch Viktoriya Ryapolova Zakelijk leider Toine van der Horst (a.i.) Hoofd planning en productie G.J. Smeenk
Het Nationale Ballet Met 78 dansers is Het Natio nale Ballet het grootste dans gezelschap van Nederland. Het Nationale Ballet heeft een breed repertoire: avondvullend klassiek-romantisch ballet, nieuwe producties van klassiekers en belangwekkend werk uit het begin van de 20e eeuw. Ted Brandsen is sinds 2003 artistiek directeur van Het Nationale Ballet.
HOLLAND SYMFONIA
1e Viool Tinta Schmidt von Altenstadt (concertmeester) Hebe Mensinga Kotaro Ishikawa Suzanne Huynen Robert Cekov Bert van den Hoek Jan Eelco Prins Majda Varga - Beijer Katharina Schönberg Mirjam Michel Marijke van Kooten Jellantsje de Vries 2e Viool Arnieke Beilschmidt Ehrlich Yumi Goto Paul van Coeverden Willy Ebbens Christiane Belt Ian van den Berk Edwin Blankenstijn Sonja Helasvuo Iina Laasio Arwen Terlou
Altviool Naomi Peters Arwen van der Burg Maria Ferschtman Brian Marcus Andrew Faughnan Carine Blanken Örzse Adam Elizabeth Ralston Cello Artur Trajko Lies Schrier Evelien Prakke Graham Summersgill Willemiek Tavenier Judith Jamin Susanne Degerfors Contrabas Jean-Paul Everts Annelies Hemmes Rob Zeelenberg Pim van der Zwaan Annemieke Marinkovic Fluit Sarah Ouakrat Marie-Cécile de Wit
Dirigent
CLOTILDE OTRANTO
Hobo Irma Kort Bert Steinmann Klarinet Ina Hesse Joris Wiener Fagot Janet Morgan Maud van Daal Hoorn Ward Assmann Christiaan Beumer Pierre Buizer Elske Groen Trompet Erwin ter Bogt Erik Torrenga Pauken Peter de Vries Slagwerk Richard Jansen
De in Brazilië geboren Clotilde Otranto is sinds 2008 als dirigente verbonden aan het New York City Ballet. Daarvoor was ze chef-dirigent van het Miami City Ballet en als gastdirigent betrokken bij tal van orkesten in de Verenigde Staten en Zuid-Amerika. Zij maakt haar debuut als dirigent van Holland Symfonia in Dutch Doubles.
Holland Symfonia is het vaste orkest van Het Nationale Ballet en het Nederlands Dans Theater. Daarnaast ontwikkelt het orkest innovatieve concert formules en bereikt daarmee een breed publiek. Het orkest speelt in symfonische bezetting bestaande uit 45 musici in vaste dienst en gastspelers. Chefdirigent is Matthew Rowe.
14 Meer informatie
COLOFON
HET NATIONALE BALLET DANKT
Tekst Astrid van Leeuwen Samenstelling en eindredactie Margriet Prinssen Lay-out Milo Hoogzaad Grafisch ontwerp Lesley Moore Fotografie Robin de Puy p. 12; Altin Kaftira (Erica Horwood en Peter Leung) p. 15 Druk en afwerking Tuijtel
PARTICULIEREN EN FONDSEN
Uitgever Nationale Opera & Ballet postadres Postbus 16822 1001 RH Amsterdam Bezoekadres Waterlooplein 22 1011 PG Amsterdam T 020 551 8225
[email protected] operaballet.nl
Dutch Doubles is mede mogelijk gemaakt door een genereuze bijdrage van Het Nationale Ballet Fonds, waarin de bijdragen van onze donateurs, Vrienden en Geefkringleden verenigd zijn. In het bijzonder danken wij de volgende donateurs voor hun genereuze bijdrage ten behoeve van Dutch Doubles: Rob Baarda, Maurice Cohenno, Josje Hortulanus-de Mik, Anneke Martens-van der Vlugt en O.L.O. en Tineke de Witt Wijnen-Jansen Schoonhoven. Ook de donateurs die anoniem wensen te blijven zijn wij zeer erkentelijk.
HET NATIONALE BALLET FONDS
BEDRIJVEN ABN AMRO AkzoNobel De Nederlandsche Bank Loyens & Loeff Papillon Shell SUBSIDIËNTEN
operaballet.nl/schenkenballet T 020 551 8225
DRAAG BIJ AAN DE VOLGENDE WERELDPREMIÈRE —
Dutch Doubles is mede mogelijk gemaakt door een royale bijdrage van tal van balletliefhebbers aan decors en kostuums. Word ook Vriend of lid van onze Geefkringen!
BINNENKORT BIJ NATIONALE OPERA & BALLET zaterdag 17 mei, 11.00-17.00 uur
OPEN HUIS
Gratis rondleidingen en optredens zaterdag 28 juni, 20.00-22.45 uur
OPERA IN HET PARK Falstaff Verdi's vrolijke zwanenzang
14 – 20 mei 2014 Het Nationale Ballet presenteert:
BALLERINA
Favoriete klassiekers van de stersolisten Marius Petipa George Balanchine Hans van Manen Christopher Wheeldon 10 - 27 mei 2014 De Nationale Opera presenteert:
14 - 28 september 2014 6 - 18 november 2014 1 - 8 maart 2015
HET ZWANENMEER Pure romantiek in het ‘ballet der balletten’ Rudi van Dantzig
Vanaf 1 juni start de losse kaartverkoop voor alle balletvoorstellingen in het seizoen 2014 – 2015 (onder andere Back to Bach, Cinderella en Jewels). Voor Het Zwanenmeer zijn nu al losse kaarten te koop. Tot 1 mei kunt u nog een abonnement bestellen voor opera (ten minste drie voorstellingen) of ballet (ten minste twee voorstellingen). Abonnement houders krijgen altijd de laagste prijs! Kijk op operaballet.nl voor het volledige programma.
FAUST
Charles Gounod Een pact met de duivel 18 - 29 juni 2014 Het Nationale Ballet presenteert:
THE TEMPEST
De storm van Shakespeare Krzysztof Pastor
WILT U MEER WETEN OVER DUTCH DOUBLES? Koop in de winkel of online het souvenirboek, met uitgebreide interviews met choreografen en kunstenaars en foto’s van het repetitieproces van Altin Kaftira voor slechts € 8.
