Luistermuziek Intredelied: (Eric Clapton) Would you know my name If I saw you in heaven Will it be the same If I saw you in heaven I must be strong, and carry on Cause I know I don't belong Here in heaven Would you hold my hand If I saw you in heaven Would you help me stand If I saw you in heaven I'll find my way, through night and day Cause I know I just can't stay Here in heaven Time can bring you down Time can bend your knee Time can break your heart Have you begging please Begging please (instrumental) Beyond the door There's peace I'm sure. And I know there'll be no more... Tears in heaven Welkom: Welkom mensen, welkom aan elk van jullie verbonden als personeelslid of familielid van een personeelslid aan onze christelijke arbeidersbeweging. Welkom aan ieder van jullie die naar hier gekomen bent om heel uiteenlopende redenen, maar rond dezelfde namen: de namen van mensen die er niet meer zijn, maar die we niet willen vergeten.
Vandaag noemen we hen expliciet. Want voor ons hebben ze betekenis gehad, voor ons zijn ze deel van ons leven. Laten we dat hier doen, in deze kerk, in de aanwezigheid van De Vader, de Zoon en de Heilige Geest, Amen. Inleiding: Wij brengen onze overledenen in onze kring: onzichtbaar, maar des te meer voelbaar. In ons midden branden we een licht voor wie we missen. Zij zijn nooit uit onze gedachten. Spreken over hen geeft ons troost… Ons aanwezig zijn hier samen, ons delen van herinneringen, het doet goed en geeft licht in onze nacht. Ons luisteren, onze aandacht voor elkaar, is als een zachte hand op onze schouder. Een zachte hand van de Eeuwige uit de overkant van de eeuwigheid. Mag ik iedereen uitnodigen, die hier iemand wil herdenken, om een kaarsje naar voor te brengen en het aan te steken aan de paaskaars. Ondertussen speelt muziek
Openingsgebed: P.:
Wij bidden vaak om nieuw leven, om kracht en jeugdigheid om bruisende vitaliteit. Maar leven is loslaten, ook … loslaten, afscheid kunnen nemen van wat voorbij is, vaak met pijn in ons hart.
A:
Dat vragen wij zo zelden, de kunst om het leven helemaal te aanvaarden met zijn vreugde en verdriet, met zijn hoop en wanhoop. Leer ons uit de mooie en sterke momenten die we samen met … mochten beleven kracht te putten
om met vertrouwen de toekomst tegemoet proberen te gaan. Eerste Lezing: Er was eens ... een mooie tuin in het hart van het koninkrijk. En in de koele morgen maakte de koning, de meester van de tuin, gewoonlijk een wandeling. Van alles wat er in de tuin groeide, was er één boom het mooist en het meest geliefd: de prachtige, edele bamboe. Jaar op jaar was bamboe mooier en sierlijker geworden. Bamboe was zich bewust van de liefde en aandacht van zijn meester, maar bleef bescheiden. Dikwijls als de wind kwam stoeien in de tuin, liet de bamboe zijn waardigheid voor wat hij was en begon mee te dansen en vrolijk te zwiepen en te zwaaien en te buigen uit pure uitbundigheid. Bamboe was de grote leider van het grote tuinfeest en dat deed de meester veel plezier. Op zekere dag kwam de meester naar bamboe toe en kwam heel dichtbij zijn stam met een nieuwsgierige, verwachtingsvolle blik in zijn ogen. En bamboe boog zijn verende takken en kruin tot op de grond als een blije begroeting. De meester sprak:"Bamboe, bamboe, ik heb je nodig. "Bamboe zwaaide van verrassing zijn kruin weer in de lucht. Dagen en dagen en jaren had hij uitgezien naar de dag, waarop hij zijn bestemming zou vinden. Vol verwachting zei hij: "Meester, ik ben klaar, gebruik me zoals u wilt". "Bamboe", de meesters stem klonk ernstig, "ik zal je moeten omhakken". Bamboe sidderde van afschuw. "Omhakken?" Terwijl u mij de mooiste hebt gemaakt in heel uw tuin? Omhakken? Dat niet. Dat nooit. Gebruik mij voor uw plezier, maar hak me niet om". "Beste bamboe," de meesters stem klonk nog ernstiger, "als ik je niet omhak, kan ik je niet gebruiken." De tuin werd bladstil. De wind hield de adem in. Bamboe boog langzaam zijn trotse en machtige bladerpracht. Toen fluisterde hij: "Als u mij niet kunt gebruiken zonder mij om te hakken, doe dan wat u wilt en hak mij om." "Bamboe, ik wil ook de takken en bladeren van je kroon wegnemen." "Meester, bewaar me, hak me om en gooi mij met mijn schoonheid in het stof. Maar waarom ook nog mijn takken en mijn bladeren eraf?" "Bamboe, vooruit, als ik ze niet verwijder, heb ik niets aan je." De zon kroop achter een wolk. Een vlinder fladderde angstig weg ... Bamboe rilde, rilde bij het verschrikkelijke vooruitzicht. Toen klonk het zacht "Meester, gaat uw gang."
"Bamboe, ik moet je ook in tweeën splijten en je merg en hart verwijderen, want anders kan ik je niet gebruiken." "Meester, hak en ontblader en splijt dan maar." Aldus nam de meester van de tuin bamboe en hakte hem om, verwijderde de takken en de bladeren, spleet hem overlangs en nam merg en hart er uit. Toen pakte hij bamboe voorzichtig op en droeg hem naar zijn droge velden. En daar aan de rand van die velden was een bron met fris tintelend water. Toen schoof de meester het ene uiteinde van de gebroken bamboe tot vlakbij de bron en legde hem behoedzaam neer, zodat het andere uiteinde tot in het bevloeiingskanaal van zijn velden reikte. Het bronwater vond zijn weg: het heldere bruisende water stroomde snel en blij door het kanaal van bamboe 's gespleten lijf naar de wachtende velden. De rijst werd geplant ...en schoot op. De dagen gingen voorbij en het werd tijd om te oogsten. In die tijd was bamboe, eens een prachtige boom, nog vele malen grootser en indrukwekkender in zijn gebrokenheid en eenvoud. Want in zijn schoonheid bezat hij uitbundig leven. Maar in zijn gebrokenheid werd hij een kanaal voor overvloedig leven voor de wereld van zijn meester. (Onbekende herkomst) Muziek Evangelie: (Joh. 12, 24-25.27-28a) In die tijd nam Jezus het woord en zei: 'Een graankorrel blijft maar een graankorrel, als hij niet in de aarde valt en sterft. Maar als hij sterft, brengt hij rijke vruchten voort. Wie zijn leven veilig wil stellen, zal het verliezen. Maar wie zijn leven prijsgeeft, zal het behouden en eeuwig leven. Nu ben ik bedroefd, want mijn uur van sterven is aangebroken. Wat zal ik zeggen: Vader, red Mij in dit uur? Maar daarom ben ik juist in dit uur gekomen. Vader toon Mij uw heerlijkheid. Nadenken over…. (homilie) Bezinning
P:
De namen uitspreken van mensen die gestorven zijn, doen we met de nodige schroom… En toch… met hun namen zijn ze gekend bij ons en bij God. Daarom willen wij hun namen blijven uitspreken, als teken van hun blijvende aanwezigheid.
De mensen van voorbij we noemen ze hier samen de mensen van voorbij wij noemen ze bij namen, zo vlinderen zij binnen in woorden en in zinnen en zijn we even bij elkaar naar het einde van het jaar (Ondertussen worden er 32 namen van overledenen voorgelezen) De mensen van voorbij, zij blijven met ons leven. De mensen van voorbij ze zijn met ons verweven in liefde, in verhalen, die wij zo graag herhalen, in bloemen, geuren, in een lied, dat opklinkt uit verdriet.
(Ondertussen worden er 32 namen van overledenen voorgelezen) De mensen van voorbij, zij worden niet vergeten De mensen van voorbij, zijn in een ander weten. Bij God mogen ze wonen, daar waar géén pijn kan komen. De mensen van voorbij zijn in het licht, zijn vrij. (Ondertussen worden er 33 namen van overledenen voorgelezen)
Geloofsbelijdenis Allen Heer, wij belijden, ons geloof als mensen onderweg L.
Zoekend geloven wij dat Jij de schepper bent van hemel en aarde, van al wat zichtbaar en onzichtbaar is, ook al zitten wij soms vast in onze materialistische wereld.
Allen Heer, wij belijden ons geloof als mensen onderweg. L.
Op tocht naar Jou is Jezus Christus, de Weg, de Waarheid en het Leven. Hij is gestorven omwille van ons geluk en ten hemel opgenomen. Zijn woorden roepen ons diezelfde weg te gaan om zo Jouw hemelse troon te vinden.
Allen Heer, wij belijden ons geloof als mensen onderweg. L.
Zoekend geloven wij in de Heilige Geest, die Heer is en leven geeft, die te zien is in de profeten, apostelen en heiligen, rond Jouw troon.
Allen Heer, wij belijden ons geloof als mensen onderweg. L.
Als kleine mensen, Heer,willen wij weer samen geloven in Uw kerk. Bevrijd ons van onze twijfel,bevrijd ons van onze aardse bekommernissen. Geef ons zicht op Jouw oneindigheid, en laat 'heilige' mensen het kompas zijn in ons leven. Dan kunnen wij overtuigd en zoekend blijven geloven vandaag en alle dagen van ons leven. Amen.
Voorbeden P.
Als wij hier samenkomen, dan is het ook om door ons gebed, kracht en doorzettingsvermogen door te geven aan elkaar, aan de mensen om ons heen en overal in de wereld.
L.
Vandaag willen we in de eerste plaats bidden voor onze allerliefste overledenen, dat zij gelukkig mogen zijn, dicht bij God. Wij willen ook denken aan de overleden leden en vrijwilligers van onze organisaties en hun familie. Laat ons bidden.
Samen : Wij bidden u, verhoor ons Heer.
L.
Voor alle naamloze mensen, die stierven zonder een steunende hand of een bevrijdend woord, dat ze bij God de geborgenheid mogen vinden die ze verdienen. Laat ons bidden.
Samen : Wij bidden u, verhoor ons Heer. L.
Voor alle mensen die wakker liggen door pijn of lijden, dat ze in gebed en geloof, steun mogen vinden, als een innerlijke krachtbron waarin Jij, God nabij bent. Laat ons bidden.
Samen : Wij bidden u, verhoor ons Heer. L
En tenslotte ook voor onszelf: dat we de dood een plaats leren geven in ons leven. Niet om ontmoedigd te raken maar om helderder en bewuster in de wereld te staan, om intenser en met meer diepgang te leven, om zo ook geloviger en wijzer te worden. Laat ons bidden.
Samen : Wij bidden u, verhoor ons Heer. Muziek Onze Vader P. : Laten we aan elkaar de hand reiken, als teken van verbondenheid, als teken ook, van er te willen zijn voor elkaar, en bidden we dan samen Onze Vader, die in de Hemelen zijt, geheiligd zij Uw Naam. Uw Rijk kome, Uw Wil geschiede op aarde als in de Hemel. Geef ons heden ons dagelijks brood en vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren. En leid ons niet in bekoring, maar verlos ons van het kwade. Amen.
Bezinning De dood is niets. Ik ben slechts aan de overkant. Ik ben mezelf. Jij bent jezelf. Wat we voor elkaar waren, zijn we nog altijd. Noem me zoals je me steeds genoemd hebt. Spreek tegen me zoals weleer, op dezelfde toon, niet plechtig, niet triest. Lach om wat ons samen heeft doen lachen. Denk aan mij, bid met mij. Spreek mijn naam uit thuis zonder hem te benadrukken, zonder zweem van droefheid. De draad is niet gebroken. Waarom zou ik uit jouw gedachten zijn? Omdat ik uit je gezichtsveld ben? Nee, ik ben niet ver, juist aan de andere kant van de weg. Je ziet, alles gaat goed… Je zult mijn hart opnieuw ontdekken je zal de zuivere tederheid terugvinden. Dus droog je tranen en ween niet, Als je van me houdt. Augustinus
Slotgebed: Wij vertrouwen ze u toe, God, allen die uit onze kring naar u toe zijn gegaan. Vertrouw ze ook toe aan ons zodat hun leven en werk, hun toewijding en voorbeeld, niet uit onze aandacht verdwijnen. En dat wij hen dankbaar blijven herinneren om wat zij voor ons betekenden. Blijf ons ook oproepen tot trouw en tot liefde, door Christus, onze Heer. Amen. Slotlied: (Bram Vermeulen) Tijdens het slotlied mag je het kaarsje uitdoven en meenemen naar huis. Geef het een plaats in je woning, zoals je ook je verdriet een plaats geeft in je leven. Bedankt aan iedereen hier aanwezig voor het zinvol samen vieren.
Als ik dood ga, huil maar niet ik ben niet echt dood moet je weten het is de heimwee die ik achterliet, dood ben ik pas als jij die bent vergeten. En als ik dood ga, treur maar niet ik ben niet echt weg moet je weten het is het verlangen dat ik achterliet dood ben ik pas als jij dat bent vergeten. En als ik dood ga, huil maar niet ik ben niet echt dood moet je weten het is maar een lichaam dat ik achterliet dood ben ik pas als jij mij bent vergeten dood ben ik pas als jij mij bent vergeten.
U bent van harte welkom om samen nog iets te drinken en na te praten in zaal ’Ons Heem’ , naast de kerk.
