Liquid-Motion. Paarse korreltjes in gedachten

Liquid-Motion http://www.liquid-motion.nl/e107_plugins/content/content.php?content.523 Pagina 1/10

Paarse korreltjes in gedachten (Het hele verhaal) Voor men die mij leest: Er zal nog een epiloog volgen! Branka, maandag 27 september 2004, 14:19 uur

Paarse korreltjes in gedachten

Mijn wereld bestaat uit niets, niets meer dan ijskoude tocht die langzaam een weg naar mijn botten zoekt. Mijn nachten breng ik door in een kraakpand dat ik enkele weken geleden ontdekt heb. Ik bezit een matras dat al door meerdere mensen gebruikt is voor liefde, voor rust en voor vluchtige seks. Een tweedehandsje zoals men dat noemt. De urinevlekken en het versleten uiterlijk doen me niets. Dit matras gebruik ik al dagen niet meer, mijn bed beestjes zijn voorgoed op vakantie en een kaartje heb ik niet ontvangen. De muren om me heen zijn bedekt met krabbels van nooit erkende kunstenaars. Neve was here. De ruimte hier is veroverd door de geur van urine en braaksel. Het druppelen dat je hoort is het geluid van mijn bloed dat op de grond valt uit een opening in mijn schedel. Dit geluid laat mij weten dat ik nog leef. Het meisje dat naast me ligt en in mijn oor fluistert heet Sarah. Mijn wereld bestaat uit niets, niets meer dan doorzichtige dagen die mij blijven achtervolgen.

Gegroet verdwaalde reiziger

David is mijn naam en ik dwaal al 23 jaar en twee maanden rond op deze aardkloot. De naam David heb ik gekregen van mijn Christelijke moeder, de vrouw die elke zondag bijbelse verhalen in me sloeg, met als uitgangspunt de kleine David wat bij te leren. Van haar wijze lessen heb ik weinig mee gekregen, buiten wat littekens en pure haat tegenover religie en de lokale dominee die mijn moeder hersenspoelde. Mijn vader is een gefrustreerde oorlogsveteraan, zijn gevechtstechnieken oefende hij regelmatig op mijn moeder uit. Meestal nadat hij drie glazen whisky ophad. Na de vierde viel hij in slaap, tot groot genoegen van mijn moeder die hem dan ook vaak het vierde glas probeerde op te dringen. Dit niet altijd met succes. Broers of zussen heb ik niet, ik ben opgegroeid in een klein dorpje net buiten de stad, waar tachtig procent van de bevolking bestaat uit schietgrage racistische boeren met het IQ van een zak aardappelen. Charlie, mijn beste vriend met wie ik tot mijn zestiende optrok, woonde 200 meter verderop. Hij woonde bij zijn opa en oma, de twee liefste mensen die ik ooit gekend heb. De geur van oude koekjes en stof weerhield me niet om bij hen langs te gaan. Nooit heb ik geweten wat er met Charlie's ouders gebeurd is. Ik heb hem dit Ã©Ã©n keer gevraagd en enkele seconden daarna begon mijn neus keihard te kloppen en mijn lip hevig te bloeden. Ik herkende de smaak van bloed maar al te goed. Beetje bitter, wat zout en peterselie zou wonderen doen. Deze vraag heb ik hem dus heel wijs nooit meer gesteld. Er was weinig te doen in het dorp waar ik woonde. Drank en lijm speelden een grote rol in Charlies en mijn bezigheden. School was een bijzaak waar ik weinig tijd aan besteed had. Het was dan ook vele kilometers fietsen naar school. Meestal als ik op de helft was liet ik mezelf vallen op een grasveldje en staarde naar de hemel totdat ik weer thuis moest zijn, en fietste dan de weg weer terug.

Zestiende verjaardag


Ik werd wakker, stond op en keek het raam uit. De tranen rolden met liters over mijn wangen. Ik zag mijn vader buiten staan die zijn geweren bewonderde en oppoetste. Dit deed hij alleen als hij onder invloed was, wat daarna zou gebeuren was me dus al duidelijk, het was tenslotte niet de eerste keer. Dit was de dag dat ik weg vluchtte uit het rottige dorpje waar ik in woonde. Ik bracht mijn middag nog door met Charlie en maakte samen met hem een plan om weg te gaan. Ik weet nog heel goed dat we op mijn laatste dag in het weilandje zaten waar we wel vaker kwamen. We spraken dan over onze toekomst en dromen die we hadden. Charlie begon dan meestal ook over zijn natte dromen en vertelde mij verhalen over meiden die hij seksueel bevredigd had. Charlie was groot en breed, de grote broer die ik nooit gehad heb. Hij bleef met mij wachten tot de bus kwam. Ik had niet veel bij me, alleen de kleding aan mijn lijf, wat los geld en twee appels. Charlie gaf mij nog wat geld en een pakje sigaretten voordat ik vertrok. Een stevige knuffel, een paar lieve woorden en weg was ik. Bestemming? Mijn oom John in Detroit over wie mijn moeder het soms had. Veel goeds zei ze niet over hem, maar ik wist wel beter. Mijn oom John is een wel gerespecteerde kroegbaas in Detroit. Heb jij dat ook? Ã 0Ã©n familielid dat afwijkt van alle anderen? Tot grote ergernis van mijn moeder kreeg ik soms een kaartje van hem met daarop schaars geklede vrouwen.

Ontmoeting Papa Joe

Onderweg naar mijn oom John ontmoette ik een man die zichzelf Papa Joe noemde. Papa Joe vertelde mij dat hij een gevonden voorwerp is waarvan de eigenaar nooit is komen opdagen, met andere woorden een derde klas neger. Bij deze opmerking van Joe bladerde ik geÃ¯nteresseerd verder. Papa Joe leeft al achtendertig jaren en ziet eruit alsof hij net een riool uitgekropen is. De woorden armoedig en belabberd waren dan ook de eerste woorden die in mijn gedachten opkwamen toen Joe zelfverzekerd naast mij kwam zitten, zichzelf voorstelde en zonder schaamte de geur van zweet en goedkope sigaren met zich mee nam. Joe heeft een verzameling pornobladen die hij allemaal netjes op volgorde in plastiek hoesjes bewaart. Om wat nader tot elkaar te komen liet Papa Joe trots zijn collectie aan mij zien, tot mijn grote verbazing werden de bladen overheerst door blanke dames. Dames die zo vrij zijn om ons een kijkje te laten nemen in hun wereld. Papa Joe heeft een huis in een achterstandswijk waar pooiers, schooiers, zwervers, prostituees en junks met elkaar samen leven. Hij leeft van voedselbonnen en het geld dat Freddy hem soms doneert. Freddy is een beginnende pooier en een goede vriend van Papa Joe. Als Papa Joe iets vertelt, wil hij zeker weten of je wel begrijpt wat hij bedoelt, het lukt hem om dit in twee zinnen vijf keer aan je te vragen. Soms ontging het vraagteken mij wel, maar ik begreep vaak wÃ©l wat hij bedoelde. Begrijp je wat ik bedoel? Mijn achtergrond en de praktijken die zich afspeelden in het dorp dat ik achtergelaten had, waren voor mij geen enkele reden om een andere houding tegenover Papa Joe aan te nemen. Hij was immers vriendelijk, had genoeg bladen waar ik me mee kon vermaken en zou mij helpen met de zoektocht naar mijn oom. Mijn vader ''Meneer'' zou mij zonder enige twijfel en met brute haat als schietschijf gebruiken als hij wist dat ik een neger op een vredige manier aansprak. â ¬SEen neger spreek je niet aan, een neger behandel je als onkruid en onkruid is nutteloos les nummer Ã©Ã©n!â ¬• Ik hoor het meneer en de andere levenloze dorpelingen nog roepen terwijl ze fanatiek rond paradeerden in smakeloze kostuums. Charlie en ik vermaakten ons altijd wel met de parade die de dorpelingen zo nu en dan gaven, er was tenslotte niet zo heel veel te doen en elke vorm van entertainment was welkom. Bij mijn aankomst in Detroit werd ik overweldigd door het vrije stadsleven, papa Joe stond erop om mij een rondleiding te geven door zijn woonplaats. Ik besloot de zoektocht naar mijn oom Ã©Ã©n dag uit te stellen, met de hulp van Papa Joe zou ik Ã©Ã©n van oom John's kroegen makkelijk vinden. Wat ontspanning en een kijkje te nemen in de stad leek me wel een goed ideeâ ¬¦


Sarah

Sarah is als tiener gevlucht van haar ouderlijk huis omdat haar twee broers en vader zich graag aan haar jonge volle boezem vergrepen. Sarah's moeder heeft haar eigen leven ontnomen toen Sarah vijf jaar was. Sarah is belachelijk mooi, haar ogen nemen je mee in een wereld van gifgroene grasvelden waar de bloemen smaken naar Ben & Jerry's Chocolate Chip Cookie Dough. Zo sexy is ze, Sarah is het meisje dat je zou zien op de voorpagina van een bekend modeblad, als haar buikje net iets platter zou zijn. Haar schoonheid is niet te ontkennen, de mannen krijgen spontaan een erectie als ze haar zien. Haar haren waar enkele klitten in zitten doen je wensen de kleur geel te zijn. Ze heeft een wondje op haar knie dat daar al zit sinds ik haar ontmoet heb, omdat ze er maar niet vanaf blijft. Sarah is neurotisch en rookt Marlboro sigaretten. Sarah denkt dat ze voorwerpen kan bewegen als ze zich heel goed zou concentreren. Ik geloof haar. Ze drinkt het liefst tequila en eet het liefst het witbrood dat tegen je gehemelte aan blijft plakken. Sarah verdient haar geld met het bevredigen van andere mannen. Sarah houdt van mij...

Toilet van Club ''Simple Booz''

De gratis alcohol die ik gulzig naar binnen had gewerkt probeerde een potje poker met mijn gedachten te spelen. Ik zocht mijn balans om op te staan, deze vond ik nadat ik twee keer met een fullhouse van drie heren en twee dames overwinning zag. De twee appels die ik geconsumeerd had wilden naar buiten, mijn weg naar het toilet leek een eeuwigheid te duren. Onderweg kwam ik de heer CocaÃ¯ne tegen die heel vriendelijk mij zijn hulp aanbood. Door de drang om wat gewicht te lozen en pure naÃ¯viteit twijfelde ik geen moment en nam de hulp van deze heer van harte aan. Mijn kont plaatste ik op de wc-bril en mijn handen legde ik plat tegen de houten deur die bedekt was met allerlei moppen en namen van mensen die hier ook gezeten hadden. Nadat ik mijn voedsel van de afgelopen dagen in de vorm van een L in de wc-pot achtergelaten had, wilde ik opstaan, maar de heer CocaÃ¯ne sprak me streng toe en vertelde mij dat ik wÃ©l het toiletpapier moest gebruiken. Ik volgde zijn advies op, bedankte hem en stapte het wc hokje uit. Met Ã©Ã©n hand draaide ik de kraan open en begon obsessief mijn handen te wassen, dit ook weer mede door het aandringen van de heer CocaÃ¯ne. Wat is hij toch behulpzaam. Ik richtte mijn ogen even op de spiegel die boven de wasbak hing. Er stond een jongeman die me wazig met zijn waterige lichtbruine ogen aanstaarde, zijn donkerbruin haar dat alle kanten op stak, het lichtblauwe shirt met een klein vetvlekje bij zijn schouder en het te vaak gewassen spijkerbroek dat zijn rechter knie ontblootte gaven hem een slordig uiterlijk. Ik bleef de jongeman aankijken en zonk weg in zijn waterige ogen, van het ene op het andere moment was de jongeman verdwenen, draaide de ruimte negentig graden en voelde ik een koude harde klap tegen mijn wang aan...

Entree Club ''Simple Booz''

Samen liepen we enkele straten af en eindigden zo in zijn favoriete club. Neem nooit een gids die je zijn eigen wegen laat zien. Papa Joe was dikke maatjes met de portier dus hij werd zonder problemen binnen gelaten, de portier zag de onaangename geur die Joe met zich mee droeg niet als een reden om hem te weigeren bij de ingang. Hier zou hij denk ik spijt van krijgen, overal waar papa Joe langs liep liet hij een waas onaangename geur achter. In de gesprekken die Papa Joe en ik onderweg hadden, schatte hij mij een jaar of twintig. Ik heb hem toen maar in de waan gelaten. Mijn entree in club Simple Booz was prettig, de dames die in het midden van de


club op een vierkant podium erotisch aan het dansen waren lachten me toe. Ze hadden allemaal dezelfde kleine rode pakjes aan, die mijn moeder zou verafschuwen. De kleur van de pakjes kwamen eigenlijk overeen met bijna alles wat er verder in de club stond, de stoelen voor het podium, de hoekbanken, de gordijnen en de plinten van de bar. We namen plaats voor het podium en terwijl ik me vergaapte aan de dames die voor ons aan het dansen waren vertelde Joe mij hun namen. Enkele seconden daarna kwam er een bloedmooi meisje van een jaar of 21 op mij af gestapt en vroeg wat ik wilde drinken. Voordat ik antwoord kon geven maakte papa Joe al een gebaar naar haar en het meisje was weer weg. Joe bleef mij de gehele avond sponsoren met drank. Freddy, de goede vriend van papa Joe, was ook de club binnen gekomen. Papa Joe stelde Freddy aan mij voor en vertelde hem dat ik opzoek was naar mijn oom. Je kon duidelijk merken dat Papa Joe een lichte angst voor Freddy had, als Freddy sprak, was Joe doodstil en luisterde hij aandachtig naar wat Freddy vertelde. De houding van Joe veranderde ook meteen toen hij doorhad dat Freddy de club binnen gekomen was. Van het stoere mannetje dat mij de namen van de dansende dames vertelde was niets over... De dames van wie ik de namen al meteen vergeten was probeerden mij op te winden, maar de rode gloed die overal terugkwam in de club gaf mij een kotsmisselijk gevoel. Brokjes voedsel in mijn keel en de smaak van gal op mijn tong verdwenen nadat ik uit automatisme, meerdere grote slokken van mijn glas bier genomen had. En maakte plaats voor het juiste effect dat overvloed aan alcohol je geven moet. Een klap adrenaline die door heel je lichaam heen gaat als je even je ogen sluit. Ik focuste me op de dames en kreeg heel even een lichte erectie. Het duurde slechts een paar seconden nadat ik gulzige slokken van mijn glas bier genomen had, stomverbaasd keek ik naar het podium en zag hoe ze zich in een hoog tempo vermenigvuldigden. Het waren er eerst drie, het werden er zes, na enkele minuten was het vierkante podium vol met dames die synchroon erotisch dansten. Ik waagde een poging om terug in de realiteit te komen door mijn vingers hard in mijn oogleden te drukken, maar besefte me al te goed dat het moment van stomdronken zijn aangekomen was. Terwijl Freddy mij een stevige hand gaf vertelde Joe hem met een nederige houding waar ik vandaan kwam. Freddy onderbrak Joe door mij te vragen of ik nog wat wilde drinken. Ik wees met een bezopen blik naar het halfvolle glas bier, dat naast me op een kleine ronde tafel stond en schudde nee. Aan de blik in Joe's ogen kon ik merken dat hij zich ongemakkelijk voelde toen Freddy zijn arm om hem heen sloeg, hem apart nam en zei dat ze zo terug kwamen. Ik bleef achter met mijn glas bier dat inmiddels lauw geworden was. Mijn gedachten splitsten in tweeÃ«n en haalden een spel kaarten tevoorschijn...

Introductie Freddy

Freddy draagt belachelijke dure pakken van merken als Armani en Dolce & Gabana, de bijpassende stropdassen die hij hierbij draagt zitten altijd perfect. Naar zijn zeggen draagt hij deze pakken om het wat prettiger te maken bij het zien van zijn lelijke kop. Compenseren noemen we dat. Freddy was het jongetje dat altijd als laatst gekozen werd bij gym, op Ã©Ã©n ochtend was hij het spuugzat. Hij verzamelde alle uniformen en binnenzooltjes van zijn klasgenoten en piste met een brede grijns op zijn gezicht alles onder. De nonnen die hem les gaven waren hier woest over. Terwijl er van alle kanten naar hem gespuwd werd met preken en slagen genoot Freddy intens van zijn gepleegde wraakactie. Hij heeft twee keer een tijd van zeven maanden in de gevangenis doorgebracht. De eerste keer voor het dealen en bezit hebben van hasj. De tweede keer kwam hij vast te zitten voor het overtreden van zijn proeftijd. Hij werd in de gehele periode dat hij vast zat totaal dertien keer bruut verkracht en gedwongen tot seksuele handelingen door kerels die groter en breder dan hem waren. Sindsdien heeft hij nooit meer een gevangenis van binnen gezien. Freddy spreekt openhartig over zijn belevingen in de gevangenis, een gevoel van schaamte is iets wat Freddy niet kent. Bij het bekende gesprek waar mannen opscheppen over de grootte van hun geslacht, legt hij zijn penis op tafel en zonder ook maar een beetje van kleur te veranderen trekt


hij Ã©Ã©n wenkbrauw omhoog en zegt: ''Nou? Laat maar zien!''. Dat noem ik nou een man met ballen. Freddy is lang, mager en blank. Hoewel hij er altijd netjes uitziet, maken zijn lelijke kop en de twee grote littekens onder zijn kin, zijn uitschot uiterlijk compleet. Freddy woont verderop in pand een paar straten verder van Joe. Hij heeft een ongezouten mening waar hij vaak het woord fuck achteraan zegt. Hij zoekt om de zoveel uur slachtoffers om zijn frustratie op kwijt te kunnen. Frustratie van zaken die mislopen, frustratie als zijn stropdas niet in Ã©Ã©n keer perfect wil zitten, of gewoon als hij de behoefte heeft om bloed uit iemands neus te zien lopen. Zijn frustraties kan hij onder andere kwijt bij Papa Joe, dit doet hij ook regelmatig. Hij doet me bij zijn uitbarstingen denken aan Meneer die zijn frustraties ook op mijn moeder en mij afreageerde. Freddy is het voorbeeld van elke andere beginnende pooier. Voordat hij dit beroep aannam verdiende hij zijn geld alleen met het dealen van drugs. Dit doet hij overigens nog steeds, maar zoals in elk beroep is hij, naarmate de jaren verstreken, enkele schalen hoger geklommen. Hij is net als Joe een vaste klant bij club Simple Booz en ontvangt daar niets anders dan groot respect van de werknemers, de eigenaar en de gasten die daar komen. Hij heeft Ã©Ã©n vaste vriendin en rommelt daarnaast ook wat af met zijn cliÃ«nten. Hij is een grote fan van Elvis, hij heeft dan ook twee tatoeages;

Ã©Ã©n portret van Elvis op zijn linker binnenarm met daaronder de tekst ''Fat fuck''. De

tekst ''I sold Elvis drugs'' staat op zijn rechter binnenarm. Freddy heeft gevoel voor humor. Behalve de kleur op Freddy's huid is hij alles wat Papa Joe wil zijn. Freddy is de man die mij aan de heer CocaÃ¯ne voorstelde. Hij bracht mij ook in contact met Sarah.[newpage]Het huis van een gevonden voorwerp

Ik lag op een bank die al zeker vijf jaar geleden bij het grof vuil gegooid had moeten worden. Ik miste op dat moment heel even de geur van mijn eigen kussen en dekbed dat een week niet verschoond was. Vind jij dat ook zo heerlijk? Je gezicht in je kussen drukken om vervolgens je eigen geur op te snuiven? Ik kreeg nauwelijks mijn ogen open, resten van vergeten dromen zaten er nog in. De passie voor pornobladen van Papa Joe was duidelijk terug te zien in zijn huis. De muren van de woonkamer waren overvol met naakte vrouwen. Mijn wang deed ongelooflijk pijn en ik kon me niets herinneren van een mislukte sessie bij de tandarts. Een irritante zoem in mijn hoofd bleef mij achtervolgen terwijl ik Joe's huis observeerde. Het stond vol met meubels en rotzooi, het opruimen zou hij verleerd moeten zijn. Ik lag een uur met mijn ogen open op de bank en staarde naar de vele posters. Uiteindelijk vond ik de kracht om op te staan. Met Ã©Ã©n hand hield ik mijn hoofd vast en liep voorzichtig door het huis heen. Ik vond Joe in zijn slaapkamer, hij lag met zijn kleding aan op zijn bed. Ik wilde hem niet wakker maken, en durfde sowieso de kamer niet binnen te stappen, de geur die er hing was ondraaglijk. Voordat ik weer terug naar de woonkamer liep, bracht ik eerst een bezoekje aan de douche. Vreemd genoeg stond er ook een wasmachine in de douche, met een fles wasmiddel die onder het stof lag. Het werd me duidelijker waarom Joe zo stonk. Ã 0Ã©n plus Ã©Ã©n is twee. Ik stopte mijn kleding en een paar kledingstukken van Joe in de wasmachine en deed hem aan. In mijn boxershort liep ik terug naar de woonkamer en nam plaats op de bank. Voor me stond een lage salontafel, het eerste wat me opviel aan de tafel was dat de heer CocaÃ¯ne ook een vriend van Joe was, hij lag daar horizontaal. Ik probeerde terug te denken aan de avond ervoor, er was een stukje uit mijn geheugen. Ik wist niet hoe ik in het huis van Joe terecht gekomen was, het laatste wat ik me herinnerde was de wc van club Simple Booz...

*HÃ©t telefoon gesprek*

De uren verstreken en mijn kleding was inmiddels schoon genoeg om aan te trekken. Ik wilde het appartement zo snel mogelijk verlaten en mijn zoektocht beginnen, maar een teken van leven kwam er niet uit Joe's slaapkamer. Nog steeds verdwaald in


verdwenen herinneringen nam ik in mijn iets wat vochtige kleding weer plaats op de bank. Terwijl ik met mijn hoofd naar achter leunde, kropen de koude rillingen van mijn rug naar mijn nek. _Stenentijd zorgde voor ontgroeningen._ Het zandmannetje gaf mij heel even een schouderklopje, een hels gerinkel uit Joe's slaapkamer onderbrak dit. Het zand dat hij nog net had kunnen strooien, vloog mij voorbij. Ik struikelde onderweg over een doos die er al jaren stond, smekend om uitgepakt te worden. Joe lag nog steeds in dezelfde foetushouding omringt door de geur van succes. _Goed, wat kan ik zeggen? Het stinkt!_ Als een op handen gedragen ridder trotseerde ik de geur. Het gerinkel kwam uit zijn broekzak maar nog steeds gaf Joe geen enkele kick. Met ingehouden adem duwde ik hem op zijn rug. Ik schrok heel even toen ik zijn gezicht zag. Hij zag er verschrikkelijk uit. Dikke aders liepen als sporen rond zijn donkergetinte nek. Met Ã©Ã©n dichtgeknepen oog ritselde ik de telefoon uit zijn zak en nam opâ ¬¦

â ¬SJoe! Waar hang jij uit? Je zou hier godverdomme al een ander half uur geleden moeten zijn!'' â ¬SEehm Hallo? Je spreekt hier met David.'' â ¬SDavid?'' â ¬SJa.'' â ¬SIk ben een vriend van Joe.'' â ¬SAh David! David dÃ© reiziger David?'' â ¬SHa, al wat bijgekomen na gisteravond?'' â ¬SJa'' zei ik met een onzekere toon. â ¬SIk ben het, Freddy, van gister weet je wel?'' â ¬SJa ik weet het.'' â ¬SGoed, wil je me nu als de donder die drol aan de lijn geven?'' â ¬SEeh ja, dat is goed. Moment, ik leg je even neer.'' â ¬SJa ja'' zei hij nogal geÃ¯rriteerd.

Ik plaatste de telefoon op het raamkozijn en ging naast Joe op het bed zitten. Enkele malen prikte ik met mijn vinger in zijn zij, maar hij bleef als een bont geheel liggen. _Een mislukte lappenpop._ Een naar gevoel nestelde zich in mijn maag. Het zweet brak me uit, alsof hij elk moment zou kunnen ontploffen roerde ik zijn nek voorzichtig met twee vingers aan. Er ontsnapte een hoog geluid uit mijn keel. Niets vergeleken met de geluiden die tienermeiden maken bij het fanatiek tennissen. Ik kon de doordringende stank in zijn kamer eindelijk plaatsen. Een vloedgolf van paniek raasde door mijn lijf. Ik sprong op, strompelde naar de wc en kotste de inhoud van mijn maag leeg, dit bestond uit niets anders dan vocht. Met een poging om de bibberatie onder controle te houden, ving ik met mijn handpalmen het water uit de kraan op. Obsessief begon ik het water in mijn gezicht te wrijven, nog een keer, nog een keer. ''Oke rustig, rustig'' ''Shit, shit, shit!'' _Een vibrator op volle toeren was er niets bij._ Ik stuiterde door het kleine hokje van paniek. Vloeistof van ongeloof stroomde uit mijn ogen. Na ongeveer drie minuten totale chaos in mijn verdwaalde brein, gaf de realiteit mij een onverwachte knal. _That's dirty!_ Ik besefte me dat Joe's wederhelft nog aan het wachten was. In mijn gedachten maakte ik een beeld van hem, ongeduldig en geÃ¯rriteerd met zijn vingers tikkend op een tafel. Ik dook met mijn gezicht in mijn shirt, stapte de kamer weer binnen en graaide zo snel mogelijk de telefoon van het raamkozijn. Ik haastte de kamer weer uit en zonder Ã©Ã©rst moed bij elkaar te zoeken of mezelf te kalmeren sprak ik hem weer aan. Geheel instinctief vlogen de zinnen uit mijn gedachten.


Als pasgeboren musjes die happen naar een worm die mama mus net boven hun snavels laat bengelen.

â ¬SFreddy?'' â ¬SJa? Waar ben je Joe gaan halen? Zimbabwe?'' â ¬SEeh ja, nou.'' _Brabbel, kots, kut, bibber, zucht._ â ¬SJoe is er niet.'' Mijn grootste fout was nu begaan. _Tot een half uur later._ â ¬SMag ik vragen wat jij dan met zijn telefoon doet?'' Hij vertrouwde me niet, en ja, waarom zou hij ook. Wie is David? â ¬SZijn telefoon lag hier in zijn kamer. Fred, ik kan me weinig van gisteravond herinneren en waar Joe uithangt? Ik heb geen idee.'' Het liegen ging makkelijker dan ik dacht. Mijn linker hand balde zich in een vuist toen ik de zin uitsprak. â ¬SOke vriend, nou ik kom over een uur wel naar jullie toe. Als die drol terug is zeg je hem dat hij mij moet bellen oke?'' â ¬SJa, dat is goed.'' En hij had opgehangenâ ¬¦

*Sarah's koffiehuisje*

''Wat is jouw excuus?'', vroeg ze, met een volle mond. ''Mijn?'' ''Ik liep op scherven.''

Er viel even een stilte. We zaten in haar favoriete koffiehuisje. Hier at ze elke dag haar twee sneetjes witbrood met een dikke plak kaas. Ze wisselde deze maaltijd soms af met drie wafels en een grote beker chocomelk zÃ³nder slagroom. Ze hield niet van slagroom; Op de middelbare school kocht haar toenmalige vriendje genaamd Ted, een sorbet voor haar. Om haar eens goed te verwennen vroeg hij de ijscoman extra slagroom op haar sorbet te doen. Ze maakte het terplekke uit, Ted bleef achter. _Een meeuw vergezeld door honderden andere meeuwen met twee vissen in zijn snavel. GÃ©Ã©n van zijn kameraden proberen de vissen diefachtig weg te nemen; Stomverbaasd.._ Sarah marcheerde beledigd weg, ze stuitte onderweg op een paarse bloem die eenzaam groeide in een verworven bloemenbak. De paarse bloem viel haar op omdat het enkel omringt was door geelgekleurde anderen. Ze plukte de bloem, stak het in haar blonde haren en voelde zich een stuk beter. De paar dagen erna, sprak ze de mensen om haar heen alleen aan door middel van bloemen. _Haar bloementaal, Sarah's bloementaal._ Haar koffiehuisje zou ook mijn favoriete koffiehuis kunnen worden. Het was er nooit te druk, je kon nergens met meer dan twee personen zitten. Dit koffiehuis was voor ons gemaakt. Op elke tafel lag er een krant, de gewoonlijke zout en pepervaatjes die nooit gebruikt worden en een menukaart. Nog nooit had ik zo'n menukaart gezien, de letters waren klein en cursief. Niet te lezen. Ik miste


het bordje dat voor het koffiehuis zou moeten hangen: Wil je weten wat je eet? Voorschrift: Een bril. Ps: een vergrootglas voldoet ook aan de eis. We zaten aan het raamkant. Een paar tafels verderop zat een kleine dikke kale man. Het zag er naar uit dat hij zijn pauze probeerde door te komen. Voor hem op tafel stond een kop koffie en een muffin die hij nog niet aangeraakt had. Hij had een blauwe blazer aan, werkte bij het postkantoor en werd altijd door zijn baas afgezeken. Hij durfde nooit voor zichzelf op te komen. Zijn collega's wisten dit en maakten hier misbruik van. Ã 0Ã©n vrouwelijke collega was altijd aardig tegen hem. Hij was smoorverliefd op haar, maar telkens als zij een gesprek met hem aan ging klapte hij dicht. Verder dan het aftrekken met haar in zijn gedachten zou het ook nooit komen.

â ¬SWil je een hapje?'' Ze hield een stukje brood voor mijn gezicht. â ¬SDavid?'' â ¬SEeh, nee dank je wel.'' â ¬SMoet jij nog werken vandaag?'' â ¬SIk moet niets.'' _Grote druppels sarcasme langs haar mondhoeken._ â ¬SHou je rok aan en doe niet zo kut.'' Ze moest glimlachen en ik was verliefd. _Verliefd omdat ze Sarah is._ â ¬SWaar slaap jij vannacht? Heeft Joe je een sleutel gegeven?'' â ¬SNee.'' â ¬SIk woon samen met een vriendin, maar die is de stad uit.'' Haar hint was meer dan duidelijk, maar ik zei nog niets. ''Nou? Ik neem aan dat je liever niet buiten slaapt?'' Ik voelde me naakt als ze me aankeek met haar groene ogen. Ik wist dat ze kon lezen wat ik dacht. Ze stond op, legde wat geld op tafel en liep naar de wc. Ik wachtte tot ze uit beeld was, plukte een bloem uit een pot die op het raamkozijn stond. Ik plaatste het aan hÃ¡Ã¡r kant van de tafel, begroette de serveersters en liep naar buiten om haar daar op te wachten. Ik gaf haar antwoord door middel van bloemen, bloementaal, haar bloementaalâ ¬¦

*Aangenomen rol*

Ik had een uur de tijd om te bedenken hoe ik Freddy zou kunnen uitleggen dat Joe Ã©cht in een nutteloze drol getransformeerd was. Mijn geheugen had mij in de steek gelaten. En waar zijn vrienden als je ze nodig hebt? Charlie zou rond dit tijdstip zijn oma helpen met werk in de tuin. Deze stond vol met tomatenplanten, appelbomen en onkruid. Charlie en ik aten regelmatig het fruit dat in zijn oma's tuin groeide. ''De geur die vers fruit met zich mee draagt, vind je niet in de supermarkten.'' Ik hoor het zijn oma nog zeggen als ze ons een appel in de handen duwde. Ik had tien minuten goed nagedacht voordat ik de kamer van Joe binnenliep. _Laten we allemaal Ã©Ã©n keer iets zijn, wat we nooit zijn; Puur en impulsief_ Er hing een blouse op de kapstok in de gang, ik wikkelde haar langs mijn neus en mond en stond even stil. Ik was er klaar voor, mijn plan had ik in mijn hoofd helemaal uitgewerkt. Terwijl ik Joe naderde, veranderde mijn tong in leer. Ik trok hem aan zijn benen van het bed af en doorzocht zijn zakken. Wat geld, een doorzichtig zakje met daarin familieleden van dÃ© heer cocaÃ¯ne en zijn huissleutels. Ik maakte dit alles mijn eigendom. Hoe vinden kerels ala Bundy de perfecte plek? Door rationeel en instinctief te werk


gaan. Ik had gÃ©Ã©n bloed aan mijn handen, ik verplaatste het alleen. Met veel moeite trok ik Joe de gang in, maakte de deur van zijn opbergkast open en gooide alle rommel eruit. Een oude radio, nog meer dozen en vuilniszakken met spullen waarvam Joe nooit afscheid had kunnen nemen. De lakens van zijn bed wikkelde ik om hem heen voordat ik hem de kast in liet verdwijnen, de kleermakerzit die ik probeerde te creÃ«ren mislukte. De spullen die ik uit de kast gehaald had, bouwde ik netjes om hem heen. Op slot en weg was Joe. Mijn geweten gaf mij geen enkel seintje. Ik liep terug naar zijn kamer, opende de ramen zo wijd mogelijk en sloot de deur. Geen greintje spijt, geen greintje verdriet, ik viel niet uit elkaar. Terug op de bank, overblijfsels van mijn gedane daad sprongen voor mijn gezicht. â ¬SJe kon niet anders David, je kon niet anders.'' _Het is wonderlijk hoe men zichzelf dingen kan aanpraten, om zich beter te voelen._ Ja, ik kon niet andersâ ¬¦

Na vierenvijftig minuten belde hij aan. Voordat ik de deur open deed, sloot ik eerst het raam in Joe's kamer. Zijn stropdas die er perfect bij hing, was evenals zijn krijtpak lichtpaars. Het misvormde beeld dat je in een lachspiegel ziet, verscheen in zijn zwart opgepoetste schoenen. Hij gaf me een stevige hand, vroeg of Joe er al was en liep door naar de woonkamer. â ¬SNee, die is er nog niet.'' Ik was me niet bewust van mijn nonchalante houding. Ik stak mijn handen in mijn zakken om het angstzweet â ¬ dat al bijna opgedroogd was - te verbergen. De cocaÃ¯ne die hij op de salontafel aantrof, deed zijn donker blonde wenkbrauwen fronzen. Hij liep naar de bank, plofte neer en strekte zijn benen op de salontafel, alsof het huis van hem was. De indringende geur van Joe's verloren ziel zocht nog steeds een weg door mijn neusholtes. Zou hij dat ook ruiken? â ¬SNou, in dit krot blijven hangen zie Ã-k niet zitten'' Hij stond op, veegde het onzichtbaar vuil van zijn kont af en pakte een notitieblokje uit zijn binnenzak. Hij krabbelde met een zilveren pen die hij ook uit zijn binnenzak haalde, iets op het blaadje. Ik knikte toen hij aanbood om naar zijn huis te gaan. Terwijl ik knikte, liet hij het blaadje op de salontafel vallen.

*Er zijn geen regels in een wereld waar ieder gezongen vogel zijn eigen melodieÃ«n heeft*

Ik nam kleine slokjes van mijn glas fris. Het feit dat ik nog op mijn benen kon staan en stappen kon maken was wonderlijk. Buiten de gebeurtenissen die plaats hadden gevonden, had ik de hele dag niets gegeten. Ze zat tegenover mij op de andere leren bank. Zijn appartement was rijkelijk ingericht en een klasse hoger dan het appartement waar ik de avond ervoor had doorgebracht. _Correctie; vele klassen hoger._ De leren banken â ¬ in tegenstelling tot Joe's bank â ¬ waren gloednieuw, althans zo zagen ze eruit. De rimpels die leren banken na mate de jaren verstrijken neigen te krijgen, waren nergens te vinden. Hij had ons al voorgesteld, ze gaf me een welgemeende hand. Haar glimlach was nep, maar dat maakte niets uit. Ik kon van haar gezicht lezen dat ze mijn kleding aan het beoordelen was, terwijl ze stukjes korst van het wondje op haar knie trok. Bonny is de naam van Freddy's vriendin, dÃ© vriendin. Dat Fred haar niet trouw was wist ze. Dat Fred Sarah als zijn meest waardevolle trofee zag wist ze ook. Dat Sarah verboden toegang was, had hij me meer dan duidelijk gemaakt voordat hij even vertrok en ons alleen liet. Hij kon Sarah al een paar jaar, nadat ze gevlucht was van haar ouderlijk huis was hij er om haar op te vangen. De andere meiden die hij onder zijn hoede hield, had hij goed onder de duim. Haar niet, de littekens die hij onder zijn kin had zitten waren van haar hand. De allereerste blik die ze me gunde voordat hij ons aan elkaar voorstelde, was pure arrogantie, maar vanaf dat moment wilde ik niets liever dan haar op mijn schoot


hebben, de toestemming om haar bij haar middel vast te houden. Ze stelde voor om wat te gaan eten in haar favoriete koffiehuisje, ik stemde toe en we vertrokken samen.[newpage]Ze drukte op het knopje om de lift een seintje te geven. Nog geen half uur nadat ik mijn erewoord aan hem gegeven had, verbrak ik het. In de lift trok ik haar naar mij toe en gaf haar een zoen. Ze beantwoordde mijn brutale poging om haar te veroveren door met haar handen in mijn haar te gaan. Ik gleed met Ã©Ã©n hand langs de binnenkant van haar dij, verder onder het rokje. -In alle richtingen kronkelden onze tongen om elkaar heen - nog verder onder haar pijploos broekje. Ze maakte een schokbeweging naar mij toe en klemde haar benen om mijn middel. Met beide handen hield ze mijn haren vast en leidde mijn gezicht naar haar nek. Onze uitingen van overgave aan elkaar overheersten de kleine ruimteâ ¬¦

*In haar huisje*

â ¬SEen serenade voor jou'', fluister ik in haar oor, waardoor ze wakker wordt. Met haar prille, zachte lichaam komt ze tegen me aan liggen, kijkt me aan met haar ochtendblik en wrijft over het slaapstreepje op haar wang.

*Laatste korrel*

â ¬SJe bent een hoer! En dat zal je ook altijd blijven!'' Met tranen van woede in mijn ogen schreeuw ik het uit. â ¬SKlootzak!'' Het stuk hout dat naast haar voeten lag, verplaatst zich in haar handen. De knal deed geen pijn, ik kan nu de kleinste kraken in de vloer zien. Ik hoor haar hysterisch huilen en de klap van het hout dat ze op de grond laat vallen. Ze komt naast me zitten en aait met trillende handen over mijn hoofd. â ¬SDavid!'', hoor ik in de verte. Ze tilt mijn hoofd op en trekt me op haar schoot. Waarom ik geen woorden kan uitbrengen weet ik, en zij ook. Het is volkomen normaal dat ze in paniek raakt. Waarom kan ik de geur hier wÃ©l ruiken? De geur van urine en braaksel. Ze schommelt met mijn hoofd op haar schoot, ik voel de druppels van haar tranen op mijn gezicht vallen. Dan wordt het geluid zachter en voel ik haar adem tegen mijn oor, ze fluistert zinnen die ik niet kan verstaan. Ze kruipt tegen me aan, blijft in mijn oor fluisteren en houdt me stevig vastâ ¬¦

_Het leven blijft met korreltjes in je geheugen hangen, de details die er alleen voor jou toe doen onthoud je. De kleur die je daaraan koppelt heeft alleen voor jou een betekenis. De beste uitlegger die zelfs dÃ© uitleg kan uitleggen zou het niet kunnen verklaren aan een ander. Misschien een enkel korreltje maar meer ook Ã©cht niet._

*_Dit was mijn verhaal in korreltjes, paarse korreltjes. Mijn paarse korreltjes neem ik mee, in gedachten_*

Liquid-Motion. Paarse korreltjes in gedachten

Recommend Documents