Lieve leden, Colofon. Van de voorzitter. Bas STeeg. Thabloid. Redactie: Met dank aan: Lay-out: Print: Postadres: adres: Website:

Van de voorziTTer

Colofon Lieve leden, Thabloid 17 jaargang, nr 3 e

Maart 2015

Redactie: Daniël van Loon Tom Evers Willem Boumans Rick Erkens Bas Steeg Martin Huyben Pien Walraven

Met dank aan: Bestuur Thalia Mats Ouborg FSR OLC

Lay-out: Alex Hlushenok Maja Vasic

Print: Océ Nederland

De helft van jullie ken ik niet half zo goed als ik zou willen; en van minder dan de helft van jullie houd ik half zoveel als jullie verdienen. In ons beleidsplan, dat we aan het begin van het collegejaar als bestuur opstelden, beschreven wij hoe we de integratie tussen verschillende jaarlagen wilden bevorderen. Natuurlijk hoor ik, als voorzitter, daar het goede voorbeeld aan te geven. Dat probeer ik uiteraard ook: met regelmatig spreek ik een Thaliaan in de Zuidkantine, in de gangen van het Huygensgebouw en in het Mercator. Mijn excuses als ik je daarna probeer over te halen om zélf volgend jaar het bestuur in te stappen. De biologische klok begint alweer te rammelen. Alhoewel ik het gevoel heb dat we pas net zijn begonnen, moet er alweer gewerkt worden aan een nieuw bestuur. Aan het huidige bestuur is dus de taak om dit enthousiasme over te brengen. Er zijn twee manieren om dat te bereiken: Thalianen langzaam opwarmen en te motiveren óf met de deur in huis vallen. Laat ik dit laatste in de volgende alinea doen.

er is nooit stress. Er is niet één god, maar er zijn er vijf. Er heerst altijd een goede sfeer, alle deadlines worden gehaald en iedereen is tevreden. Mocht deze alinea je niet aanspreken en ben je nog niet overtuigd van het nut van een bestuursjaar, is dat geheel begrijpelijk. Ik moet eerlijk toegeven dat deze beschrijving van een hemel ook niet (geheel) op waarheid is berust. Laat ik wél de andere methode adviseren opdat je zelf misschien besluit om een bestuursjaar te overwegen. In een gesprek zal ik je waarschijnlijk ook subtieler mijn boodschap overbrengen. Hopelijk zie ik je in de kantine, het Huygens of Mercator. Tot dan.

Het is moeilijk om mijn enthousiasme van dit bestuursjaar te bedwingen, maar ik zal proberen te beschrijven hoe ik mijn functie tot nu toe ervaar. Laat ik dat in stijl van deze Thabloid doen. De vergelijking met de hemel is natuurlijk snel gevonden. Een bestuursjaar is als een openbaring: je ziet het licht, alsof je hiervoor altijd het duister hebt gezien. Er zijn dingen mogelijk die voorheen als onmogelijk werden beschouwd. De bestuurskamer is de hemel; iedereen zweeft subtiel over de vloer,

Postadres: Thalia Postbus 9010 6500 GL Nijmegen

Bas STeeg

E-mailadres: [email protected]

Website: www.thalia.nu/ thabloid

2

Inhoudsopgave Rubrieken

Artikelen Van de voorzitter Verloren in hel

2 4

Bestuursvraag

‘t Bestuur in ‘t vagevuur

Medezeggenschap

FSR en OLC, uit de hemel in het vuur?

6 8 10

Cölumn

Een zoet stukje tekst

Hemel of Hel? Maak je keuze!

12 14

Achter iedere lach zit een traan

16

De poorten van de hemel

18

God is a DJ

19

De kerk van het vliegend spaghettimonster

Hemelse ontwikkelingen en satanische standaarden

Goddelijk advies voor succes

De juiste religie voor alle liefhebbers

21 Puzzels

Duivels moeilijk

22

3

De pointer

Wiskundige standaarden en duivelse trukjes

Medezeggenschap

Van de FSR Beste Thalianen, Op het moment dat dit berichtje onder jullie neus verschijnt, is het derde kwartaal hoogstwaarschijnlijk al lang en breed op gang gekomen, maar in de tussentijd mogen we er best even bij stilstaan dat de eerste helft van het jaar alweer voorbij is. Een uitstekend moment om terug te blikken volgens ons! Dat hebben we op 16 maart gedaan op onze voortgangsborrel. Het was gezellig en er was voldoende discussie om de borrel draaiende te houden. Net zo succesvol als de eerste helft van het jaar wat ons betreft! Als voorbereiding daarop hebben we een halfjaarverslag geschreven met als werktitel “kijkeens-hoe-goed-wij-zijn-documentje”. Niet dat we zo’n enorm ego hebben, maar eerder dat het documentje al veel voller staat dan we aan het begin van het jaar hadden durven hopen! De meest recente aanwinsten waren bijvoorbeeld het bezoek van internationale studenten bij Radboud Beyond Borders, maar dichter bij huis hebben we ook kunnen regelen dat er voortaan één terminalkamer in de tentamenweek gereserveerd is als fluisterruimte. Natuurlijk is het wel een halfjaarverslag en zijn we nog lang niet klaar. Heb jij nog een goede toevoeging voor ons takenlijstje? Dan kan je altijd mailen naar [email protected], dan lossen we dat zo snel mogelijk voor je op! Groetjes, De FSR FNWI

4

Medezegggenschap

Van de OLC Beste Thalianen, Inmiddels is er weer een half jaar voorbij en ook de OLC heeft niet stilgezeten. Afgelopen maanden heb je vast gelezen in de Thalianieuwsbrief over de gastcolleges over Information Retrieval. Theo van der Weide gaat binnenkort met pensioen en er wordt gezocht naar een opvolger als hoogleraar Information Retrieval. Onder andere de OLC hield gesprekken met de kandidaten over bijvoorbeeld de sfeer op de universiteit, de verhouding tussen studenten en docenten, en over wat de kandidaten verwachten van Nijmegen. Ook in de onderwijsdirectie zijn er een aantal dingen veranderd. Sinds januari heeft Elena Marchiori de plek van Frits Vaandrager overgenomen als onderwijsdirecteur Informatica en Informatiekunde! Ook hebben we een nieuwe onderzoeksdirectuer: Herman Geuvers heeft de plek van Tom Heskes overgenomen. Verder hebben we veel input gekregen van jullie over verplichte huiswerkregelingen. In het bijzonder de huiswerkregeling bij Security en Matrixrekenen zijn onder de loep genomen. We hebben de onderwijsdirectie geadviseerd om een standaard op te leggen voor deze regelingen en deze standaard lijkt zijn vruchten af te werpen. Na twee tentamenweken gehad te hebben in dit jaar, zijn er een aantal klachten gekomen over de surveillance. Naar aanleiding van deze klachten is er een lijst opgesteld over de concrete gebeurtenissen om de problemen te identificeren. Deze zaak loopt nog en je hoort binnenkort meer over wat er gaat gebeuren. Bedankt voor de input! Zonder jullie hadden we dit niet opgemerkt. Met vriendelijke groet, De OLC Informatica en Informatiekunde

5

Bestuursvraag Ga jij naar de hemel of de hel?

Tom

M

en zegt wel eens dat het goed is voor je CV om een bestuursjaar te doen. Maar dat ook ná je leven een bestuursjaar je aan een betere positie kan helpen, is iets wat niet veel mensen weten. In zowel de hemel als de hel is namelijk een schreiend tekort aan penningmeesters. Vooral in de hel hebben nog allemaal mensen rekeningen met elkaar te vereffenen en zelfs in de hemel moet natuurlijk voor iedere ziel worden bijgehouden hoeveel karmapunten die precies heeft. Ja, sociale rang in het hiernamaals wordt steeds lastiger bij te houden nu de gemiddelde leeftijd aan het groeien is. In de middeleeuwen hadden ze het in de hemel eventjes makkelijk. Toen konden ze iedereen die een ander met een groot stomp voorwerp een deuk in de schedel sloeg meteen doorverwijzen naar Satan en zijn hulpjes. Gelukkig voor de boekhouders onder ons werd het daarboven sinds de verlichting een stuk drukker. Tegenwoordig lopen ze alweer jaren achter, dus waar ik ook terechtkom: ik ben verzekerd van een hiernamaals gevuld met snelle computers, stabiele software en ijskoud bier.

W

Maurice

at is de Hel en wat is de Hemel? Als we de Bijbel en Bas mogen geloven, dan wordt de Hemel bewaakt door Petrus en bepaalt hij wie wel en niet de Hemel in wordt gelaten. Als dat het geval is, dan heb ik een streepje voor omdat ik zelf ook een Petrus ben. Maar niet iedereen gelooft in deze opvattingen. Jean-Paul Sartre schreef bijvoorbeeld “L’enfer c’est les autres”. Dat kan worden opgevat als “Anderen maken dat je in de Hel bent”. Met een vereniging als Thalia kan dat alleen betekenen dat we met z’n allen een stukje Hemel in Nijmegen hebben gevonden. Overigens is de kans in Nederland dat je in de Hel terechtkomt groter dan de kans dat je in de Hemel komt. Als we kijken naar plaatsnamen[1] waar Hemel (prominent) in voorkomt dan komen we alleen uit op Hemelum, terwijl je voor de Hel keuze hebt uit Helmond, Helkant, Helwijk, Helvoirt en nog een aantal andere plaatsen. Gelukkig is het merendeel van Nederlandse dorpen en steden neutraal. Met 2 uit 3 punten vóór naar de Hemel gaan voel ik me toch best zeker dat ik er een plekje zal kunnen bemachtigen. “Bronnen” [1] - http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_Nederlandse_plaatsen

BesTuur Thalia 2014-2015 Tom Evers - PenningmeesTer-

Niek Janssen - Commissaris InTern -

Maurice Knoop - Commissaris ExTern -

Rick Lukassen - SecreTaris -

Bas STeeg - VoorziTTer -

6

Niek

H

emel of hel, klinkt als een lastige vraag. Laten we deze epische zoektocht bij Google beginnen.

Ik: “Hemel of hel?” Google: “Hemel: de verkwikking in de openbaring van de Heere Jezus van de hemel.” Google: “Hel: tot straf lijden het eeuwig verderf.” Ik: “Ja, maar waar ga ik dan heen?” Google: “42” Ok, aangezien ik een pastafarianist ben, zal ik daar verder moeten zoeken. Mijn epische zoektocht bracht mij op de 42e bron op de Pastafarianismepagina van Wikipedia. Deze bron bracht me naar de Pastafarianistische feestdagen. Dit bleken vrijdag, Hemelvaart en feestdag te zijn. Dat is het natuurlijk! Als Hemelvaart op een vrijdag valt zal ik naar de eeuwige feestdagen vertrekken, de hemel dus!

Bas

Wacht, er klopt iets niet. Hemelvaart valt altijd op een donderdag! Wat een geluk, ik ben onsterfelijk! Mijn eeuwige feestdagen zijn gewoon hier, op aarde, liefst in de TKB.

I

n de hemel is geen bier, daarom drinken wij het hier, gaat het liedje. Ik zou persoonlijk erg teleurgesteld zijn als Petrus mij aan de hemelpoort zou vertellen dat er in de hemel geen bier beschikbaar is. Zodra hij mij dit slechte nieuws zou vertellen, zou ik hem eerst proberen te overtuigen om een café te beginnen, net zoals er hier in Nijmegen een café De Hemel is gevestigd. Waarschijnlijk zal Petrus niet overtuigd zijn, en zal hij me uiteindelijk naar de hel verwijzen. Vol hoop op een heerlijk kratje bier ga ik naar de hel. Na de afdaling gemaakt te hebben, staat daar de duivel met een kratje Hertog Jan. Vol blijdschap stort ik me op het krat, en maak het eerste flesje open. In tranen neem ik mijn eerste slok. Dan spuug ik het met verafschuwing uit. De duivel staat in mijn gezicht te lachen, want er is één ding erger dan géén bier: lauw bier.

Rick

E

r valt weinig te willen in sommige gevallen, de hoofdzonden zijn er tenslotte met een reden. Mocht je net als ik een beetje lui zijn, is dit gelukkig niet het einde van de wereld. Er zijn waarschijnlijk genoeg luie mensen die in de hemel zijn beland; ik heb even geen zin om de statistieken op te zoeken. Het hebben van onkuise gedachten overkomt ons allemaal wel eens, ook hier wordt waarschijnlijk niet al te moeilijk over gedaan bij het kijken of je in de hemel of de hel terecht komt. Vrijwel iedereen heeft hier wel eens last van. Zelfs voor de ijdele mensen onder u is de hoop nog niet verloren. Het is niet heel gek dat je mooier of belangrijker wilt zijn dan anderen, toch? Toch beschouw ik mezelf als verloren. Petrus is vast vergevingsgezind, maar zodra je de belichaming bent van minstens drie hoofdzonden, is het misschien maar beter om de veelbezongen snelweg te pakken, in plaats van de trap...

7

8

Welkom bij dé Big Data specialist MIcompany is dé specialist in commercial analytics. En analyseert de klantgegevens van topondernemingen als Achmea, Bol.com, KPN en de Goede Doelen Loterijen. MIcompany ontdekt kansen uit patronen in de database (Discovery) en bouwt de analytische competentie bij bedrijven (Your Analytics). En creëert zo nieuwe, duurzame groei.

MIcompany zoekt talent

Dus heb jij... •

MIcompany is hard op zoek naar talenten die mee willen groeien met het succes van Big Data. Met aanleg voor het ontginnen, koppelen en verrijken van data. En het inrichten van duurzame Business Inteligence-oplossingen waarin de performance van bedrijven kan worden gemonitord.

• • •

business sense & overtuigingskracht; passie voor programmeren; affiniteit met commerciële dienstverlening; en een technische WO opleiding afgerond, zoals Informatica?

Dan bieden wij jou: • •

Wat kun je bij ons leren? Samenwerken aan analytische oplossingen. Complexe databestanden ontsluiten. En inzichten

•

•

genereren en standaardiseren door het bouwen van rapportages, dashboards en analytische databases.

Kijk voor meer informatie én jouw kansen bij MIcompany op: MIcompany.nl/talent Sustainable growth through analytics 9

een uitdagende functie binnen ons Technology team; gespecialiseerde trainingen om je tot Senior Technology Analyst te ontwikkelen; coaching door top senior professionals uit het vakgebied;

inclusief zéér goede arbeidsvoorwaarden bij een jong, informeel, succesvol en hard groeiend bedrijf in het hartje van Amsterdam!

10

11

Cölumn #3 Hejsan allihopa!

Dat brengt me op het volgende dat hemels is.

Als er iets is dat hemels is aan Zweden, dan zijn het wel de zoetigheden. Ja, er zijn naast de gehaktballetjes van de IKEA ook een hoop andere Zweedse lekkernijen en wat opvallend is, is dat bijna alles in die categorie zoet is. Het eerste en bekendste “gebakje” dat typisch Zweeds én heel lekker is, zijn de kanelbullar. Dit zijn een soort broodjes, gerold in een spiraal en gevuld met een mix van suiker, boter en kaneel. Daarnaast zijn er de semla, die bestaan uit broodjes gevuld met slagroom en amandelspijs. De Zweden hechten zo veel waarde aan hun baksels dat er voor beide lekkernijen een aparte feestdag bestaat: kanelbullardagen en fettisdagen. Deze feestdagen draaien met name om het vieren van het bestaan van deze geweldige, typisch Zweedse gebakjes, natuurlijk door er zoveel mogelijk van te eten. Omdat de Zweden niet alleen van typisch Zweedse zoetigheden houden, bestaat er ook een våffeldagen, ofwel wafeldag. Dit komt op hetzelfde neer behalve dat wafels niet per definitie Zweeds zijn.

Zweden houden van koffie; veel koffie en goede koffie ook. Een algemeen bekend gebruik in Zweden is de zogenaamde fika, wat betekent dat je een kop (sterke!) koffie gaat drinken met één van bovengenoemde (of andere) zoetigheden erbij. Dit gebruik is wijd verspreid en kan in verschillende contexten worden toegepast. Zo houden de Zweden vaak een fika met vrienden of familie, om bij te kletsen. Maar er is nog een tweede situatie waarin Zweden regelmatig roepen: “Vi ta en fika!” (We houden een fika!), en dat is als date. Vaak ontstaat zo’n date na een dronken hookup (Zweden flirten namelijk alleen als ze dronken zijn). Als je de volgende ochtend wakker wordt en je bent niet teleurgesteld in de standaarden van je dronken zelf, dan kan je de ander vragen om een keer een fika te houden. Wat heel belangrijk is om hierbij in gedachten te houden is dat beide Zweden die op deze date gaan bij hoog en laag zullen ontkennen (ook naar elkaar toe) dat het om een date gaat, zelfs als die hookup er al is geweest. Tijdens zo’n date-maar-toch-geen-date zullen de gespreksonderwerpen over het algemeen ook niet verder komen dan het weer, algemeen nieuws of ander gekeuvel over koetjes en kalfjes. Mocht je dus ooit in een fika met een Zweedse schone terechtkomen, wees dan niet teleurgesteld als het lijkt alsof ze helemaal niet geïnteresseerd is in je. Dat is nu eenmaal hoe daten werkt in Zweden.

Dus, je komt in Zweden aan als arm studentje en je komt erachter dat je geen oven bezit en ook geen wafelijzer (ja, technisch gezien is er een oven in je corridor maar die is al bewoond door een leger mieren en een laag aangekoekte pizza’s). Geen paniek! De Zweden hebben overal aan gedacht en hebben ook een zoetigheid uitgevonden waarvoor je niets hoeft te bakken of te koken: chokladbullar! Dit zijn balletjes, gemaakt van boter, suiker, vanillesuiker en cacao, versierd met parelsuiker of met stukjes kokos. Het fijne aan deze balletjes is dus dat ze niet gebakken hoeven te worden. Het enige wat je hoeft te doen is alle ingredienten bij elkaar gooien in een kom, die tot balletjes draaien en vervolgens de balletjes door de parelsuiker of kokossnippers rollen. Eventjes in de koelkast en hoppa, daar is je zoetigheid voor bij de koffie!

hejdå och vi ses!

Pien Walraven 12

Na een master wiskunde de IT in. Menno Bootsveld vertelt erover! Ik ben Menno Bootsveld en nu bijna twee jaar werkzaam als consultant bij Keylane|Quinity. Na mijn master Applied Mathematics aan de Universiteit Twente zocht ik naar een baan bij een bedrijf die uitdaging, doorgroeimogelijkheden en een gezellige werksfeer combineert. Dit vond ik bij Keylane|Quinity. Keylane|Quinity is een softwarebedrijf dat zich specialiseert in het ontwikkelen van verzekeringssoftware. Ons belangrijkste product is de Quinity Insurance Solution, kortweg QIS. Verzekeraars gebruiken QIS als standaardpakket voor hun polis- en schadeadministratie. Consultant Als consultant kun je bij Keylane|Quinity in aanraking komen met meerdere rollen: functioneel ontwerper (denk aan het leiden van ontwerpsessies en uitwerken van nieuwe gewenste functionaliteiten), docent, inrichten van systemen, tester en meer. Ik ben de afgelopen voornamelijk actief geweest in de rol van systeemtester. Ervaring leert dat de meesten een nogal eenzijdig beeld hebben van de werkzaamheden van een tester. Testen is echter veel meer dan op een knopje klikken en controleren of het systeem de juiste handeling uitvoert. Als tester ben je de eindredacteur van het systeem: als je vindt dat de kwaliteit niet op peil is wordt er niet opgeleverd. Je hebt contact met ontwerpers, testers en de klant en bent dus eigenlijk de spin in het web van het softwareontwikkelproces. Detachering bij Reaal Keylane|Quinity is als software leverancier Nederlands marktleider of het gebied van schadeverzekeringen. Een van onze klanten is Reaal, een grote Nederlandse verzekeraar. Vanuit Reaal kwam het verzoek binnen of wij een tester konden leveren die mee kon helpen bij het uitvoeren van de acceptatietest, de laatste test van het systeem die bij de klant wordt uitgevoerd. Aangezien ik inmiddels een klein jaartje ervaring als tester meedroeg en ik een avontuurtje wel zag zitten ben ik de uitdaging aangegaan. Gedurende negen maanden werd ik gedetacheerd en werkte ik op locatie bij de klant mee aan het verzorgen van acceptatietests. Het komt overigens niet vaak voor bij Keylane|Quinity dat consultants gedetacheerd worden. De meesten werken vanaf onze vestiging in hartje Utrecht. Bij Reaal draaide ik mee in het testteam dat speciaal was opgezet om QIS af te testen. Dit was een leuke en leerzame ervaring omdat je als Keylane|Quinity-medewerker een kijkje in de keuken van de klant krijgt. Zo krijg je pas echt door wat er leeft bij klanten, welke wensen en ergernissen ze hebben en hoe zij ons softwarepakket gebruiken. Mijn focus lag op het testen van productinrichting die aangeleverd werd door andere consultants bij Keylane|Quinity. De productinrichting is het vertalen van een verzekeringsproduct van een klant naar dialogen en polisdefinities. Denk bijvoorbeeld aan het ontwerpen van een aanvraagdialoog van een autoverzekering. Ik had wekelijks contact met de teamleider bij Keylane|Quinity om de kwaliteit van de productinrichting door te spreken. Tijdens deze meetings was het mijn verantwoordelijkheid om de wensen van Reaal kenbaar te maken aan Keylane|Quinity. Dit was erg uitdagend werk omdat het deels mijn verantwoordelijkheid was dat Reaal de functionaliteit kreeg waar ze om gevraagd hadden, en uiteraard dat het foutloos werkt. Inmiddels ligt mijn detacheringsperiode bij Reaal alweer achter me en heb ik het werk overgedragen aan een collega consultant. Nu zit ik op een interne testafdeling bij Keylane|Quinity en komt de volgende detacheringsklus er alweer aan: bij onze klant Ennia op Curaçao! De tropische bestemming, mooi weer en witte stranden incluis, is zeker geen vervelende bijkomstigheid. Keylane|Quinity ontwikkelt flexibele standaard software voor kernprocessen van leven- en schadeverzekeraars. Onze oplossing omvat een complete polis- en schadeadministratie voor verzekeraars, volmachten en intermediairs. Nu we al enige tijd Nederlands marktleider zijn, hebben we onze pijlen gericht op Europa. We zijn een informele, collegiale en platte organisatie. We hebben veel hoogopgeleide, jonge en enthousiaste medewerkers in dienst. De gemiddelde leeftijd ligt rond de 32 jaar. Contact Kijk voor meer informatie op www.werkenbijkeylanequinity.nl of neem contact op met Tessa van Rijnsoever of Fleur Aalbersberg via telefoonnummer 030-2335999 of stuur een e-mail naar [email protected]. Volg ons op Twitter of Facebook en blijf op de hoogte van onze vacatures en activiteiten.

www.werkenbijkeylanequinity.nl

13

AchTer iedere lach ziT een Traan Het is geen geheim dat ik wel van de sfeer in een bruin café houd. Zeker in combinatie met een goeie groep vrienden en een goed glas speciaalbier is dat voor mij wellicht een perfecte avond. Iedereen die mij goed kent weet ook dat ik alles hoor en zie. In zo’n café kijk ik dan ook graag rond. Vaak zie je groepen mensen hard lachen of ze discussiëren samen over welk speciaalbier ze hierna gaan nemen. In de hoek zitten vaak de wat meer mysterieuze figuren die wat met elkaar aan het smoezen zijn en achterdochtig om zich heen kijken. Hoewel ik veel steekwoorden opvang is het kroegvolume te hoog om het volledige gesprek van deze groepen op te vangen. Ik vraag mij dan ook vaak af waar de lachende groep zo hard om moet lachen en waarom de mysterieuze groep zo zit te smoezen. Ik vermoed dat meer mensen in een kroeg om zich heen zullen kijken. Uiteindelijk zijn wij mensen naast parttime einzelgängers, ook parttime groepsdieren die houden van het één zijn. Helaas is het zo dat veel mensen wel kijken, maar nog steeds niets zien. Wie goed kijkt in een kroeg ziet aan de bar de stille figuren. Niet lachend en kijkend in hun glas. Niet na te denken over wat ze hierna zullen drinken, want ze drinken iedere avond van hetzelfde menu. Deze mensen voelen zich niet één, want ze zijn fulltime einzelgänger. Ik blijf altijd wat langer naar deze types kijken. Het valt mij op dat ze aan de ene kant gelukkig lijken, maar aan de andere kant dit absoluut niet blijken te zijn. Vaak lees je aan de uitgeleefde gezichten dat deze mensen vol verhalen en ervaringen zitten. De laatste keer toen ik ze weer zag zitten gingen de gedachten door mijn hoofd: “Wat zouden zij meegemaakt hebben? Wat zouden zij willen vertellen?” Zijn dit de mensen die het vertellen opgegeven hebben? Ik moest ineens denken aan een man uit de DDR die een jaar na het vallen van de muur in Berlijn werd geïnterviewd: “Het mooie van Het

Westen is dat je alles mag zeggen wat je wilt, maar niemand luistert…” Zou dat het zijn? Zouden die types aan de bar het vertellen hebben opgegeven omdat niemand luistert? Wie weet waren zij vroeger in hun jonge jaren wel de kroegtijgers van de nacht. Konden ze iedereen aan het lachen maken die er maar om vroeg? Zouden zij langzaam in de steek gelaten zijn? Even later toen ik met een groep vrienden de zoveelste hoeveelheid speciaalbier naar achteren tikte en een flauwe grap maakte, bekroop mij opeens een gevoel van angst. Bang om dit soort perfecte avondjes te moeten verliezen. Ineens zagen de types aan de bar, kijkend in hun glas, alleen op de wereld, er meer uit als ik. Het leek mij

van je frustraties, als je deze vertaalt naar het zoveelste glas speciaalbier? Opeens werd mijn gedachtesprong onderbroken door een hoop geschreeuw. Binnen de lachende groep in de kroeg hadden twee lieden besloten elkaar eens flink de huid vol te schelden. Het klonk alsof zij het niet eens werden over een politieke stelling die onlangs in de krant was verschenen. Erg intelligent klonk het geschreeuw echter niet. Al weet ik niet of slimme mensen wel echt gaan schreeuwen in zo’n situatie. De onwetende mens wordt boos en de wijzen begrijpen, dat is al jaren zo. Dat is ook precies de reden waarom er honderden apen op een malieveld gaan staan schreeuwen tegen allerlei voorstellen, zonder dat ze duidelijk met alternatieven komen. Het geschreeuw in de kroeg leek ineens over religie te gaan. Het leek te gaan over de acties bij Charlie Hebdo. Eén van de twee heren vond dat Het Westen zich te gekleurd had opgesteld en bezig was met het aanwakkeren van agressie tegen moslims. De ander schreeuwde terug: “Waar maak je je druk om? Religie is dood, god is dood!” Tsja het zag ernaar uit dat die twee het toch niet met elkaar eens zouden worden, dus ik besloot mijn aandacht weer te richten op mijn glas speciaalbier dat inmiddels al voor de helft op was. God is niet dood, dacht ik. God heeft nooit bestaan. Maar het idee is zo geweldig, dat de mens hem voortdurend blijft uitvinden. Om nederig te kunnen zijn. Om hem te kunnen dienen. Ze bedenken steeds weer een nieuwe god, in wiens naam ze zich de meest verschrikkelijke dingen veroorloven. In wiens naam ze zonder probleem hun kinderen offeren, zoals we de afgelopen tijd weer hebben kunnen zien. Niet begrijpend, dat de bedenker soms de macht verliest, over wat die bedacht heeft.

“Het mooie van het Westen is dat je alles mag zeggen wat je wilt, maar niemand luistert…” ineens heel aannemelijk dat ook ik over een jaar of 30-40 aan zo’n bar zou zitten. Mijn gezicht zou dan getekend zijn van de vele herinneringen aan vroeger, maar ook getekend zijn door de wetenschap dat ik dat van vroeger allemaal kwijt zou zijn. Ik kan mij helemaal voorstellen hoe die mensen moeten leven. De hele dag is het stil en ’s avonds horen ze geluid, maar niet van iemand die tegen ze praat. Iedere avond na het avondeten maar weer naar de kroeg gaan, hopend dat iemand eens een keer zal vragen hoe het met je gaat of wat er aan de hand is. In hun hoofd alle verhalen nog eens afgaan, zichzelf overtuigend van hun gelijk. Het mooie van volwassen worden is dat je leert genieten van je frustraties. Deze types aan de bar zouden daar juist zo mooi over kunnen praten. Zich herleven in de kroegtijger die zij ooit waren. Maar geniet je wel

14

De vrienden om mij heen merkten dat ik in een iets te filosofische bui terecht was gekomen. Blijkbaar was mijn gezicht nu al getekend. Ze probeerden mij weer in een melige bui terug te trekken en herhaalden nog een paar grappen van Herman Finkers. “Achter iedere lach, zit een traan,” zei ik hen onderbrekend, terwijl ik wees naar de types aan de bar. Niet begrijpend keken ze mij aan. “Denken jullie daar nooit eens aan,” vroeg ik hen? “Waaraan?” vroeg één van mijn vrienden. “Ik denk dat ik over een paar jaar er ook zo bij zit,” zei ik toen. Ik werd lichtelijk uitgelachen. Mijn vrienden stonden op, gaven mij een schouderklop en zeiden: “Dat hoeft toch niet per se slecht te zijn?” Ik zei dat ik dat niet zou weten. “Je kunt altijd proberen of het iets voor je is. Kijk! Er is een kruk aan de bar vrij!” en lachend gingen ze betalen, zeiden mij gedag en verlieten het café. Eerst dacht ik nog dat het wel raar was dat ze me zo in de steek lieten. Toen ik merkte dat het al erg laat was en een groot deel van het café was leeggelopen. Niet de types aan de bar, die er op één na nog allemaal zaten. Ik had een binnenpretje en besloot om toch maar die ene plek aan de bar in te nemen en bestelde nog een speciaalbier erbij. “Ben jij niet een beetje jong om nu al in je eentje aan de bar te zitten?” vroeg

iemand naast mij? Het verbaasde me dat iemand die behoorde tot de types aan de bar mij ineens aansprak. “Jong…” zei ik. “Woorden hebben meer dan één betekenis, daarom kun je met het-

voelde. Zouden ze op deze manier zich toch één voelen? Zou de persoon naast mij door mijn “iets te wijze opmerking” nou een goede avond hebben gehad? Ik dronk mijn speciaalbier op en besloot voor mijn eigen bier te gaan betalen. De persoon naast mij keek mij verbaast aan. “Vriendelijkheid kost niets,” zei ik. Hij lachte en wenste mij een fijne avond toe. Ik liep naar de uitgang van het café en keek voor het verlaten nog één keer achterom. De lachende groep met de twee schreeuwlelijken en de mysterieuze figuren in de hoek waren allang naar huis gegaan. Eigenlijk was er helemaal niemand meer in het café. Nou ja, niemand? De types aan de bar zaten er nog steeds. Ze keken nog steeds in hun glas. Ik bedacht mij dat zoiets je niet overkomt, het is een keuze, een levensstijl. Vroeger waren ze grappig, moest iedereen om hen lachen. Dat waren de herinneringen die ze hadden aan het café. Thuis associeerden ze toch alleen maar met eenzaamheid en daarom zijn ze verhuisd. Wachtend aan de bar tot de lever groter is dan het hart verlangen kan.

“Woorden hebben meer dan één betekenis, daarom kun je met hetzelfde woord liegen en tegelijkertijd de waarheid spreken” zelfde woord liegen en tegelijkertijd de waarheid spreken,” grapte ik. Ik kreeg een schouderklop terwijl mijn speciaalbier werd neergezet. De man had even na moeten denken en moest toen erg hard lachen. “Deze heb je van mij,” zei hij vriendelijk. “Dankje,” zei ik toen, maar merkte dat de man zich alweer had omgedraaid en hij keek weer in zijn eigen glas. Uit onwennigheid deed ik maar hetzelfde. Wat een gekke avond was dit geworden. Het begon allemaal zo vrolijk en het had die echte bruincafésfeer waar ik zo van hield. Totdat ik iets te veel om mij heen had gekeken en in die filosofische bui raakte. Het gekke was echter dat nu ik zo met die anderen aan de bar zat, het juist helemaal niet alleen

MaTs Ouborg 15

De poorten van de hemel Het aantal keren dat ik een serieus artikel voor dit blad heb geschreven, is volgens mij op één vinger te tellen. Gelukkig ben ik altijd wel in voor een uitdaging en ga ik dus ook deze keer proberen mijn publiek te boeien met een wat informatiever stuk. Gelukkig denk ik onder de lezers van de Thabloid nou net die groep gevonden te hebben die zich terug kan vinden in de fascinatie voor computers die ik al als kind had. Picture this: kleine Tom, een jaar of vier oud, die een comfortabel plekje vindt op de houten vloer van de zolder. De droger van zijn moeder staat in de kamer ernaast zacht te zoemen, dus het is er lekker warm. Midden in die zolderkamer, recht voor de neus van onze mollige dreumes, staat de computer van zijn vader, inclusief bijbehorende randapparatuur. Onbruikbaar. Paps had net de dag ervoor een nieuwe computer gekregen van zijn werk en Tom mocht de vorige gebruiken. Maar ja, vader zat nog ergens op kantoor, en z’n kleine kereltje zat thuis met een moeder die niets van techniek afwist en een pc die volledig ontkoppeld op de grond lag. Wat deed Tom? Hij keek goed naar de achterkant van de Windows 3.11-bak, matchte ieder stekkertje bij de juiste poort en begon ze in de bijpassende holtes te steken. Het begin van heel wat vreemde hobby’s die me tot op de dag van vandaag zijn bijgebleven. Het was de eerste computer die niet werkte voordat ik ermee aan de gang ging, en prima draaide naderhand. Ik heb me voor en tijdens het schrijven van dit artikel volledig verloren in Wikipedia-artikelen over oude aansluitingen en vergane glorie van vergeten verbindingen, en raakte mezelf kwijt in herinneringen aan zorgeloze tijden waarin een beeldscherm in een desktop prikken nog enige trots teweeg bracht. Allemaal leuk en aardig voor mij, maar de bedoeling is natuurlijk om lezers iets bij te brengen. Nog steeds vind ik het prachtig om die oude poorten af en toe tegen te komen. Wie kent de grote roze connector aan de achterkant van zijn retro desktopcomputer of oude laptop nog? Of die kleine seriële poort die zo erg op zo’n oude

aansluiting van je beeldscherm leek maar nooit precies paste? Je ziet ze niet vaak meer, maar eigenlijk staan deze twee aansluitingen symbool voor een oorlog die de rozegekleurde helaas gedoemd was te verliezen.

De strijd tussen parallel en serieel Parallelle poorten zijn een uitstervend ras. Naast de grote roze variant die je aan de achterkant van je computer vond, is misschien wel de bekendste parallelle verbinding de zogenaamde Parallel Advanced Technology Attachment (Parallel ATA of PATA), beter bekend onder de naam Integrated Drive Electronics (IDE). Deze aansluiting werd vroeger vaak gebruikt om harde schijven of cd-romspelers te verbinden met de rest van de computer. Beide aansluitingen zijn zo langzamerhand vervangen door seriële varianten. Denk aan USB (Universal Serial Bus) voor printers en SATA (Serial ATA) voor interne opslagmedia. Deze nieuwe standaarden zijn nou eenmaal veel sneller dan de oude. Erg vreemd eigenlijk, want parallel klinkt intuïtief toch sneller dan serieel: 8 bits tegelijk versturen lijkt veel voordeliger dan die 8 bits achter elkaar een draad door moeten jagen. Waarom zouden bedrijven dan juist de ogenschijnlijk langzamere variant van een verbinding doorontwikkelen? Natuurlijk blijkt in de praktijk een parallelle connector behoorlijk grote nadelen te hebben. Bij een parallel signaal is het namelijk noodzakelijk dat álle afzonderlijke bits tegelijkertijd aankomen. Timing is dus best belangrijk. Als op het moederbord de verbinding van een pinnetje een net iets kortere route neemt dan die van een ander pinnetje, dan zul je toch minstens het verschil in aankomsttijd moeten wachten met het verzenden van het volgende signaal. En in een computer, waar timing vaak gaat om duizendsten of zelfs miljoensten van seconden, ontstaan die wachtperiodes al snel. Seriële aansluitingen hebben geen last van dit timingprobleem: die kunnen hun signalen eigenlijk zo snel als ze willen op elkaar laten opvolgen. Dus al kun je per transmissie (veel) minder bits verzenden met een seriële poort dan met een parallelle, je kunt met de eerste in dezelfde tijdspanne veel vaker bits verzenden.

De grote roze parallelle poort voor bijvoorbeeld printers, en de kleine blauwe seriële poort die je eigenlijk nooit ergens voor gebruikte als je geen modem had.

16

door verschillende grote instanties de ontwikkeling is gestart van wat de meest gebruikte en welbekende poort is geworden van vandaag de dag: USB. Een groot deel van het succes van USB is natuurlijk het feit dat de poort door vrijwel iedere fabrikant gebruikt wordt, in bijna elk apparaat, voor bijna alle doeleinden. Bovendien is een USB-poort ook geschikt als stroomtoevoer, tegenwoordig zelfs in tegengestelde richting. Jawel, sommige laptops kunnen ook opgeladen worden door een speciale adapter op een USB-poort aan te sluiten.

Toekomst

Een brede, grijze IDE-kabel (links) en een smalle, grijze SATAkabel (rechts). De andere twee kabels, met gekleurde kabels, zijn beide stroomtoevoer. Bovendien is er nog een erg grappig fenomeen dat ervoor zorgt dat in parallelle kabels het signaal in de ene draad een ruis veroorzaakt in een andere. Dit heet crosstalk, en is de reden waarom IDE-kabels zo breed zijn: iedere tweede draad is geaard en wordt verder niet gebruikt voor signalen.

Serieel wint Door de drift van de hardwarefabrikanten om alles kleiner en sneller te krijgen, gaat er met die prachtige grote roze poorten weer een klein stukje van mijn kindertijd teloor. Misschien hebben die lui ook wel mijn basisschool in brand gestoken, een paar jaar geleden, en is het hun bedoeling om mijn jonge jaren zo grondig mogelijk kapot te maken. Wie zal het zeggen? Feiten wijzen er in ieder geval op dat al in mijn geboortejaar

Met de opkomst van USB 3.0 wordt duidelijk dat ook aansluitingen voor consumenten nog steeds flink onder handen genomen worden. Als ik me in het vervolg nog eens slim voel en weer een leerzaam artikel ga schrijven, zal ik het wellicht eens hebben over aansluitingen om beeldschermen te verbinden. Immers, iemand die het verschil tussen VGA en D-SUB niet kent, is in mijn ogen geen echte informaticus.

Tom evers 17

God is a DJ Als god bepaal je in zekere zin wie succesvol wordt. Als journalist of dj doe je dat ook. Grote kans dat die ene schrijver of dat ene bandje waar veel over geschreven wordt, succesvoller wordt dan een onbeschreven artiest. Bepalen de media wie succesvol wordt? Bepalen ze wie in de goot belandt? Definieren de media wat “in” of “hip” is? Is onze smaak hetzelfde als die van een radio-dj?

mijn persoonlijke smaak. Wat mooi is, moet ieder voor zich bepalen.

Wanneer het antwoord op een van bovenstaande vragen “ja” zou zijn, dan zou een klein groepje personen behoorlijk voor god kunnen spelen. Het zal namelijk een behoorlijke (financiële) impact hebben als je liedje twintig keer per dag gedraaid wordt, of als je boek het boekenweekgeschenk wordt. Opeens kun je bekend en succesvol zijn. Of je ook goed bent, dat is soms maar de vraag. Dat roept ook weer de vraag op: wat is goed eigenlijk? Ben je goed als je bekend bent? Ben je goed als je bij een breed publiek in de smaak valt? Ben je goed als zogenaamde “kenners” je goed vinden? Het kan allemaal. Niets is mooi. Tegelijk is niets lelijk, het is allemaal smaakgevoelig. Dat brengt me op een ander punt, namelijk hitlijsten en hits in het algemeen. De top 40 in Nederland wordt momenteel samengesteld door een aantal cijfers bij elkaar te nemen, en te condenseren. Momenteel worden de fysieke verkopen bij Media Markt, legale downloads, streaming en airplay op 3FM, Radio 538, Q-Music,Sky Radio, Slam Fm en 100% NL meegenomen. De onder jongeren populaire diensten en zenders dus.

Toch denk ik dat deze muzikanten veel populairder en groter zouden kunnen zijn als ze wat meer, of überhaubt op de radio gedraaid werden. Het is namelijk zo dat een groot deel van het publiek nog nooit van ze gehoord heeft, of ooit van ze zal horen. Hun radio staat vast op één zender en alles wat daarop komt “zal wel goed zijn”. Alles wat op een andere zender uitgezonden wordt is “ouwe meuk” of “takkeherrie”. Misschien komt dat wel omdat deze luisteraars alles wat gedraaid wordt mooi vinden, worden dj’s gezien als meesterbreinen die precies de mooie nummers uit kunnen kiezen. Zeker op dit publiek hebben de dj’s nog meer invloed. Als deze mensen dan ‘s avonds uit de auto stappen, hun pc aanzetten en op Spotify deze (bijna-)hits nog een keer luisteren, schieten de streaming-cijfers ook nog omhoog. Zodoende hebben de dj’s een enorme invloed uitgeoefend. Als na een week deze platen de hitlijtsen binnenstormen, hebben de makers van deze plaat het vaak helemaal gemaakt. Alles is opeens mogelijk: tv-optredens, uitverkochte concerten, het grote geld. Een hoop ligt in het verschiet. Voor dat bandje met een ijzersterk album, maar zonder echte hit is het afgelopen. Het geld is op, opbrengsten vanuit airplay zijn er niet en bekend zijn ze al evenmin. De radio-dj heeft voor god gespeeld en bepaald wie wel en wie niet succesvol mag zijn. Wat mij betreft is dit een kwalijke zaak.

“I am a D.J., I am what I play I got believers Believing me”

Hier komt dan eindelijk het punt “god is a dj”, of misschien beter “the dj is a god” naar voren. De dj’s van bovengenoemde zenders kunnen namelijk hun stempel drukken op de hitlijsten. Het zal niet onwaarschijnlijk zijn dat er ook een team is dat deze dj’s en de platen die ze draaien in de gaten houden. Laten we hen voor de volledigheid ook even als dj’s zien. Wat je ook ziet, is dat mensen via streamingdiensten het meest luisteren naar de hits die op dat moment op de radio worden uitgezonden. Nu zul je bij bijvoorbeeld Spotify wel veel meer verdeeldheid zien, mede door het aspect dat “vrije” keuze heet. Vrije hier tussen aanhalingstekens, omdat lang niet alles te luisteren valt op officiele streamingdiensten. Al met al zal een beperkt aantal mensen bij een beperkt aantal zenders een onevenredig grote invloed hebben op de hitlijsten. Als voorstander van volledig vrije keuze, stuit mij dit (zachtjes) tegen de borst. Niet dat ik hit-artiesten hun succes niet gun, maar meer omdat er volgens mij veel anderen succes mislopen, terwijl hun producten niet bijster veel verschillen van het momenteel populaire, of zelfs mooier zijn. Nu is dit natuurlijk wel

Valt het tij te keren? Misschien wel, misschien niet. Ik weet het niet. Zolang mensen muziek, en de radio in het bijzonder consumeren als koffie of water, denk ik niet dat er veel te redden valt. Stel je eens voor dat je hetzelfde zou doen met boeken of schilderijen. Je bent toch een behoorlijke boekenwurm als je vijf boeken per dag leest, maar van 9 tot 5 de radio aan, dat is doodnormaal. Misschien is muziek als kunstvorm wel overleden, en is het veranderd in een commercieel massaproduct. Ik wil iedereen iets adviseren wat misschien doodnormaal klinkt, maar het wellicht niet is. Zet de radio uit als je niet luistert. Zet hem pas aan, als je daadwerkelijk wat wil luisteren, en niet als je wat wil horen. Maar iets wat ik misschien echt wil adviseren, zij het aan de liefhebber: ga zelf op onderzoek uit. Het muzikale landschap is veel groter, glooiender en kleurrijker dan de goden van de radio het laten lijken. Laat niet een kleine groep personen op een bevoorrechte positie je smaak en mening bepalen. Kijk vooral met eigen ogen en luister met eigen oren.

Willem Boumans 18

De kerk van heT vliegend SpagheTTimonster Bij het lezen van beschrijvingen van verschillende geloofsovertuigingen kwam ik achter een heel zorglijk feit: het is niet gemakkelijk om in de hemel terecht te komen. Sterker nog, de kans is groot dat je nog flink wat goed te maken hebt. Bij het spelen van Dante’s Inferno (gebaseerd op De Goddelijke Komedie) kwam ik er zelfs achter dat mijn diner bij een sushi-restaurant me al een enkele reis naar de derde cirkel van de hel opleverde, want regelmatig probeer ik toch de Albert Heijn binnen te lopen zonder die dakloze, hongerige man wat kleingeld te geven. Toen kwam ik aan bij het Wikipedia-artikel over het Vliegend Spaghettimonster. Bobby Henderson, een 24-jarige natuurkundige, kreeg in 2005 te horen dat er op een school in Kansas ook de theorie van het creationisme en intelligent design behandeld zou worden. Naast de evolutietheorie zouden studenten dan voor zichzelf kunnen kiezen waar ze in geloven. In een ludieke brief beschrijft Bobby Henderson dat dit een goede keuze is, maar er zijn volgens hem nog meer theorieën over intelligent design en het zou slecht zijn om slechts een deel van de theorieën te onderwijzen. Zo is er een Vliegend Spaghettimonster dat alles heeft gecreëerd. Al het wetenschappelijk bewijs dat dit tegenspreekt is toevallig ook zo gemaakt door Zijn noedelige aanhangsels. Zijn brief gaat nog veel verder. Er bestaat een verband tussen de stijging van de temperatuur op aarde en het aantal piraten, dat flink is gedaald sinds het begin van de negentiende eeuw. Hoewel Henderson geen reactie kreeg op zijn brief, kreeg hij veel reacties van andere internetgebruikers nadat hij deze op zijn website had geplaatst. Deze brief was

het begin van de kerk van het Vliegend Spaghettimonster, ofwel het Pastafarianisme. Het internet droeg zijn steentje bij en het idee groeide al snel uit tot een daadwerkelijke kerk. Er kwam zelfs een bewerkte versie van Michelangelo’s schilderij `De schepping van Adam’ waarbij het Vliegend Spaghettimonster de eerste mens maakt. In 2010 verscheen `The Loose Canon, the Holy Book of the Church of the Flying Spaghetti Monster’, waarin het geloof in het Vliegend Spaghettimonster wordt beschreven. Zo heeft Mosey, de eerste piraat (piraten zijn heilig), op een berg rechtstreeks advies gekregen van Hem. Hij kreeg tien tabletten mee waarop de `Liever-nieten’ stonden. Helaas zijn er twee tabletten gesneuveld op Mosey’s weg naar beneden, waardoor er nog maar acht `Liever-nieten’ over zijn. Deze zijn door Wikipediagebruikers vertaald naar het Nederlands. Wie zich aan deze `Liever-nieten’ houdt, gaat naar de hemel. Hier wachten biervulkanen en stripperfabrieken. Mooi toch? Nu zul je vast denken dat dit geloof een grap is. Pastafarianisme is tegenwoordig wel een heus geloof. Volgens de website venganza.org geloven veel aanhangers van het Vliegend Spaghettimonster dat religie geen letterlijk geloof hoeft te impliceren. Het Christendom, de Islam en het Jodendom kiezen er ook voor om bovennatuurlijke verschijnselen te negeren, dus waarom zou een vliegende hoop spaghetti met twee grote gehaktballen en twee ogen dan niet kunnen?

19

De 8 ‘Liever NieTen’ van heT PasTafarianisme. Ik heb liever niet dat je doet alsof je heiliger bent dan iemand anders wanneer je mijn noedelige goddelijkheid beschrijft. Als sommige mensen niet in me geloven dan is dat oké. Echt. Trouwens, dit gaat niet over hen, dus niet afdwalen.

Ik heb liever niet dat je mijn bestaan gebruikt om mensen te onderdrukken, straffen, veroordelen of, je snapt het, je slecht te gedragen tegen anderen. Ik heb geen offers nodig en het begrip “zuiver” is bedoeld voor bronwater, niet mensen.

Ik heb liever niet dat je mensen beoordeelt op hoe ze eruit zien, hoe ze zich kleden, hoe ze praten of hoe ze lopen, maar wees gewoon vriendelijk, oké? O, en laat dit eens doordringen: vrouw = mens. man = mens. Samey = Samey. De één is niet beter dan de ander, tenzij we het over mode hebben en sorry, dat heb ik aan vrouwen gegeven en een paar mannen die toevallig het verschil weten tussen lila en violet.

Ik heb liever niet dat je je gedraagt op een manier die aanstoot kan geven aan jezelf of je willige partner met de wettige leeftijd EN geestelijke volwassenheid. Voor wie daar problemen mee heeft:, ik geloof dat de uitdrukking is: “doe ‘t effe lekker met jezelf”, tenzij je daar aanstoot aan neemt; in dat geval moet je maar eens de TV uitzetten en voor de verandering een ommetje maken.

Ik heb liever niet dat je discussieert met gehersenspoelde, vooringenomen, akelige mensen op een lege maag. Eet eerst en maak dan gehakt van ze.

Ik heb liever niet dat je kerken/moskeeën/tempels bouwt van multimiljoenen euro’s voor mijn noedelige goedheid, wanneer het geld beter besteed kan worden aan bestrijding van armoede en ziekte, aan leven in vrede, liefhebben met passie en het goedkoper maken van breedbandkabel. Ik mag dan een alleswetend complex wezen zijn, maar ik hou van de simpele dingen in het leven. Ik kan het weten, ik ben de Schepper.

Ik heb liever niet dat je rondbazuint tegen anderen dat ik met je praat. Zo interessant ben je niet. Word volwassen. Ik vertel je net dat je je naasten lief moet hebben, dat was een hint.

Ik heb liever niet dat je bij een ander dingen doet die je met jezelf wil laten geschieden, als je in bent voor dingen die te maken hebben met, eh... veel glijmiddel, leer of vaseline. Als de andere persoon het wil (gelet op punt 4), ga ervoor, maak foto’s en in Mike’s naam, gebruik een condoom! Echt, het is maar rubber. Als ik had gewild dat het niet goed voelde had ik wel stekels toegevoegd, of zoiets.

Rick Erkens 20

De PoinTER Thaliabestuur brast eigen bestuurskast

Lift met volledige inductie

Het bestuur van Thalia stond donderdagochtend voor een raadsel toen bleek dat een van hun bestuurskasten verdwenen was. Ze keken nog vreemder op toen ze, na het lezen van de brasbrief, tot de conclusie kwamen dat ze deze zelf gebrast hadden. “Onze eis om samen te gaan borrelen op onze kosten is gelukkig niet onredelijk” aldus voorzitter Bas Steeg. Secretaris Rick Lukassen snapt nog niet geheel hoe dit heeft kunnen gebeuren “je zou denken dat je je eigen bestuurskast wel herkent”.

In het Huygensgebouw wordt binnenkort een exemplaar van een nieuwe soort lift geïnstalleerd. Zo is de correctheid van deze lift bewezen middels volledige inductie. De lift kan naar de begane grond en de lift kan naar verdieping n+1.

Commissaris Extern Maurice Knoop zal dit gaan onderzoeken, hij is al bij meerdere mensen langsgeweest en heeft gelukkig ooggetuigen kunnen vinden. Hij verwacht het onderzoek eind volgende week afgerond te hebben. Bestuurskamermeubilair Jeroen van de Wiel heeft de betreffende brasactie van zijn col-

“Dit was veruit de meest georganiseerde brasactie die ik tot dusver heb mogen aanschouwen.” lega meegemaakt, “dit was veruit de meest georganiseerde brasactie die ik tot dusver heb mogen aanschouwen”. Het bestuur van Thalia heeft na een 5 uur durende vergadering besloten om toch maar de tegenprestatie te leveren. Het gemis van de cadeaus die ze bij de constitutieborrel in ontvangst hebben mogen nemen werd ze toch even teveel. Tranen stonden in de ogen van secretaris Rick Lukassen toen hij hoorde dat de bestuurskast gebrast was. Het onderzoek zal moeten uitwijzen waar het fout is gegaan. Het bestuur van Thalia waarschuwt andere bètabesturen in de hoop dat het bij een eenmalig incident blijft.

Informatici en wiskundigen zijn blij met dit nieuwe principe. “Nu weet je wel zeker dat je overal kunt komen”, aldus Willem Boumans. Ook de Foundations-afdeling van iCIS is enthousiast over de inductielift. “Normaal gesproken moet men een model checker gebruiken, maar model checking is niet sound en niet compleet. Ook een bewijs in Coq zou veel te veel werk kosten, maar nu kunnen we simpelweg met inductie bewijzen dat deze lift voldoet aan zijn eisen!”

“Nu weet je wel zeker dat je overal kunt komen.”

De medewerkers van het Logistiek Centrum hebben een klacht ingediend bij het faculteitsbestuur. Zo zou er geen rekening gehouden zijn met verdiepingen in de kelder. Men vermoedt dat er voorafgaand aan het ontwerpen van deze lift geen requirements zijn opgesteld. Ook de brandweer is minder enthousiast over de lift. “Er zitten geen noodknoppen in de lift en er is geen intercom.” De Foundations-afdeling van iCIS reageert hierop: “alarmknoppen en intercoms vereisen tijd om te bewijzen.” Men verwacht dat een uitbreiding op de lift begin 2017 wordt gedaan, zodra het nieuwe systeem formeel is bewezen.

Brassen - Het veiligstellen van de spullen van een ander bestuur in ruil voor een tegenprestatie die gespecificeerd is een een brasbrief. Brasbrief - Een brief waarin de eisen voor het teruggeven van een gebrast item staan gespecificeerd.

Rick Lukassen

Rick Erkens

21

Puzzels Bridges Bij bridges speel je in een rechthoekig raster. In sommige van de velden van dit raster staan cijfers. Vanuit deze velden moet een aantal bruggen gemaakt worden naar de andere genummerde velden. Bruggen mogen niet kruisen. Het cijfer in het veld geeft aan hoeveel bruggen er dit punt inof uitgaan. Ook moeten bruggen altijd een rechte lijn zijn, evenwijdig aan de lijnen van het raster. Ten slotte mogen er tussen ieder paar van eilanden maximaal twee bruggen lopen. Zie de voorbeelden boven aan de volgende pagina voor een voorbeelduitwerking. Stuur je oplossing naar [email protected] en maak kans op een mooie prijs!

22

23

Deze Thabloid werd mede mogelijk gemaakt door