LEDENBRIEF NUMMER 2 oktober 2005

LEDENBRIEF NUMMER 2 oktober 2005

In dit nummer Algemeen

Van het bestuur Horzel over economie Ondertussen in eigen huis Verlengen rijbewijs C en D Ingezonden brief de Pen

2 5 10 14 16 21

Haven

Verkoop SHB

Personenvervoer

Concessies en artikel-40 overleg SVN

4 17

Verenigingszaken

Laten wij ons even voorstellen Verandering lidmaatschappen Aankondiging Algemene Ledenvergadering

8 13 15

Individuele vakbondszaken

Je eigen coach bij ziekteverzuim en reïntegratie

19

7

1

Van het bestuur De vakbeweging kent een traditie die meer dan 100 jaar teruggaat. Desondanks moeten er in 2005 nog steeds conflicten worden uitgevochten, om rechten van werknemers te beschermen, die aan de tijd rond 1880 doen denken. We noemen met name het beroepsgoederenvervoer. Het is werkelijk met geen pen te beschrijven wat vrachtwagenchauffeurs daar meemaken. Werkgevers willen met goedkopere chauffeurs werken, onder andere uit Polen, en proberen op alle mogelijke manieren hun ‘dure’ E6 chauffeurs eruit te werken. De ‘maatregelen’ variëren van een chauffeur uren laten wachten voordat er gelost wordt of hij de volgende ritopdracht krijgt en de uren niet betalen, tot zogenaamd vrijwillige terugschaling in een lagere loonschaal en als je dat niet wilt, worden je overuren afgepakt. Een E6 chauffeur die ‘op 40 uur wordt gezet’ gaat er dan ruim € 1.100,00 bruto per maand in loon op achteruit. Werkgevers doen er alles aan om chauffeurs zo te pesten dat ze uit zichzelf vertrekken om aan de ellende en vernederingen te ontsnappen. Iedere dag een andere auto, het liefst met een nog vuilere cabine om in te slapen, is ook een populaire manier. De chauffeur die het niet pikt kan er op rekenen dat hij nog zwaarder wordt gepakt. Net als bij het ontstaan van de vakbeweging in de 19e eeuw, hangt er veel vanaf of er werknemers zijn die de confrontatie met hun werkgever aan durven te gaan en door zetten. Mensen zullen dat alleen durven als zij zeker weten dat zij zonder enige twijfel op de steun van hun vakbond kunnen rekenen. De VLD bouwt daar inmiddels een behoorlijke naam in op en dan nog betekent het dat een enkeling de confrontatie aan durft te gaan en onder een extreem zware druk komt te staan. Ook de druk die er op mensen wordt uitgeoefend bij langdurige ziekte, arbeidsongeschiktheid en reïntegratie doet aan vroegere tijden denken. Zeker, het gaat hier om nieuwe termen van hedendaags modern beleid. Dat neemt niet weg dat we dagelijks met schrijnende ervaringen van mensen te maken hebben die door een bedrijfsarts te snel weer aan het werk worden gejaagd of door de werkgever worden verplicht de meest onzinnige klusjes te doen onder het mom van ‘vervangend werk’. De wettelijke regels en procedures rond ziekte, arbeidsongeschiktheid en reïntegratie zijn niet eenvoudig. Je plichten worden benadrukt, maar welke rechten en mogelijkheden je als werknemer hebt, zal een werkgever je niet vrijwillig vertellen. We hebben meegemaakt dat een buschauffeur invalide raakte en afhankelijk werd van een rolstoel omdat hij van de bedrijfsarts geen gelegenheid kreeg om te herstellen en aan het werk moest. Een wel erg extreme situatie zult u misschien zeggen, maar je moet toch ook niet denken aan situaties die een stuk minder extreem zijn dan deze?

2

Na de wet verbetering poortwachter – die werkgever en werknemer samen verantwoordelijk maakt voor reïntegratie – volgt nu de verscherping van de WAO in de WIA (wet inkomen naar arbeidsmogelijkheden). De druk op mensen, op grond van financiële overwegingen, zal daardoor nog verder toenemen. De wettelijke regels en procedures bieden werknemers echter talloze mogelijkheden om de gang van zaken actief en in hun belang bij te sturen. Dat vergt echter wel de nodige kennis en ondersteuning en vooral, dat is ook hier niet anders, een flinke dosis ……………. moed.We willen hier vermelden dat veel leden ten onrechte denken dat de VLD hen hier niet bij kan helpen. Het tegendeel is waar. Aarzel niet en bel ons bij de minste of geringste vraag of twijfel op. Ondertussen hebben we onze organisatie versterkt met een officemanager en een tweede vakbondswerker. Beiden voelen zich bijzonder aangesproken door de werkwijze van de VLD om vanuit het verhaal en de ervaring van leden zelf te werken en veel met vrijwilligers samen te werken. Elders in dit blad stellen zij zich voor. Zij stellen ons in staat om de interne organisatie te verbeteren, de belangenbehartiging uit te breiden en verder te groeien. De VLD krijgt steeds meer smoel en de uitstraling dat we een vakbond zijn waar je ook in tijden van nood op kunt rekenen.

3

Concessies en artikel-40 overleg In het openbaar vervoer wordt de marktwerking vanuit Brussel en Den Haag opgelegd om een beter en goedkoper product te krijgen. In het Noorden van Nederland hebben de politici als hardste geroepen om daar, als eerste in Nederland te beginnen. Dat is gelukt. In de provincies Groningen, Friesland, Drenthe en Overijssel wordt de openbaar vervoer markt al jaren door openbare aanbesteding gegund aan het OV-bedrijf met de beste inschrijving. Om voor het personeel de klappen op te vangen hebben de vakbonden onder dreiging van een landelijke staking een paar jaar geleden getracht enkele zekerheden in te bouwen. Dat is gebeurd in de zogenoemde Commissie Laan en die afspraken gelden voor de eerste tien jaar. Omdat die snel voorbij zijn wordt er nu geprobeerd om deze afspraken in de Wet Personenvervoer te houden en zaken in de CAO te regelen. In grote lijnen houden de afspraken van de Commissie Laan in dat het personeel dat in het aanbesteedde gebied werkzaam is, door de winnende concessiehouder moet worden overgenomen, onder dezelfde CAO en bedrijfsregels. Hierin wordt onderscheid gemaakt tussen direct personeel (buschauffeurs) en indirect personeel. Het indirecte personeel is weer te verdelen in herleidbaar, zoals een chef van de chauffeurs of een planner, en niet herleidbaar personeel, zoals iemand van de loonadministratie. Helaas hebben bovenge-noemde afspraken voor het niet herleidbare indirecte personeel geen enkele zekerheid geboden. Deze mensen zijn met een aanbesteding vogelvrij verklaard. In het artikel-40 overleg wordt tussen de bedrijven die de concessie verliezen en winnen enerzijds, en de vakbonden anderzijds, de zaken over het personeel besproken. Zoals, uitbetaling vakantiegeld, overgang van welk personeel, spaarloon-regeling, de

4

verrekening van snipperdagen enz. De chauffeursgroep die overgaat naar de nieuwe concessiehouder wordt opgedeeld in leeftijdscohorten (groepen) van telkens vijf jaar. Ben jij in zo’n groep degene met de meeste dienstjaren, dan heb je de grootste kans om bij je oude bedrijf te mogen blijven. Ook gebeurt het dat het complete personeel van een stalling overgaat. Het indirecte personeel wordt ook onderverdeeld in groepen, alleen worden deze groepen bepaald door de functie die ze vervullen. Functies die vergelijkbaar zijn qua opleiding komen in dezelfde groep en ook hieruit gaat diegene met de kortste dienstjaren over naar het winnende bedrijf.

De VLD heeft altijd gezegd dat wij geen verantwoording nemen en ook niet akkoord gaan met de namenlijsten waar de bedrijven mee komen van het indirect personeel, omdat het voor de VLD niet inzichtelijk is hoe het bedrijf tot de keuze komt welke mensen over zouden moeten naar de nieuwe concessiehouder. Daarin stond de VLD aanvankelijk alleen. Inmiddels hebben de andere vakbonden, door schade en schande van hun eigen leden wijs geworden, hetzelfde standpunt gekozen. Ook worden er nu, na aandringen van de VLD, convenanten ondertekend over wat er is afgesproken. Veelal worden indirecte personeelsleden die door hun huidige baas als te lastig, te duur, of te weinig flexibel worden ervaren aangewezen om over te gaan naar de nieuwe concessiehouder. Deze is dan verplicht ze over te nemen, maar dat is geen baanzekerheid. Geregeld wordt er

geconstateerd dat er geen passend werk is, waardoor dit personeel alsnog wordt ontslagen. Heb je een flink aantal dienstjaren dan levert dat volgens de kantonrechterformule nog wat geld op, maar je baan ben je wel kwijt. Is er wel passend werk dan is dat meestal ver weg van de woonplaats zodat je zult moeten verhuizen. Voor diverse niet herleidbare indirecte personeelsleden die door een concessiewisseling letterlijk tussen wal en schip waren gekomen heeft de VLD toch kunnen bereiken dat ze hun baan konden behouden, bij de oude concessiehouder, of een andere baan konden krijgen, bij de nieuwe concessiehouder. Bij de overgang van de concessie Utrecht Oost van Connexxion naar Stadsvervoer Nederland bijvoorbeeld, heeft de VLD voor iedereen die de VLD inschakelde, een oplossing kunnen bereiken.

Horzel over economie Het is alweer een tijd geleden dat ik mij de vraag stelde over de huidige economische toestand in Nederland. Weet je het nog? Managers die broodjes aap verhalen vertellen aan hun aandeelhouders, die op hun beurt ook wel willen meegraaien, maar moeten wachten tot de directeur zichzelf genoeg heeft verrijkt, zien hun theorie nog steeds geen praktijk worden. Dat is ook de reden waarom het zo slecht gaat, die verdomde praktijk wil maar niet meewerken.

Met die “praktijk” wordt wellicht het klootjesvolk bedoeld. Die hebben geen geld genoeg om de spullen die nog in Nederland gemaakt worden te betalen, en dus wordt er niets gekocht. De spulletjes die in het goedkope buitenland worden gemaakt en voor Nederlandse prijzen in de winkel worden aangeboden zijn ook onbetaalbaar. Het broodje aap verhaal is, dat je op die manier geweldige winsten kunt maken, maar de werkelijkheid

5

is, dat de massa niet in staat is om iets te kopen. Het tegendeel is waar, er wordt steeds meer schuld gemaakt om nog rond te komen. En dat is ook al niet te best voor de economie. Dus daarom gaat het slecht in Nederland. Maar, er is hoop. Dit rariteitenkabinet spreekt de ene toverspreuk na de andere uit, maar niets helpt. Ja, opstappen dat kan helpen, maar dat doen ze mooi niet. Ze zijn niet gek. Voor het milieu bijvoorbeeld hebben zij een staatssecretaris benoemd. Een minister zou een te zware post zijn voor dit onderwerp. Immers, een minister moet een departement hebben en zeggenschap krijgen. Dat kan wel eens betekenen dat andere departementen moeten inleveren. Het levert niets op want het kost alleen maar geld. En geld, zo hebben wij geleerd, is belangrijk voor de economie. Welnu, het blijkt dat de economie zoveel lucht vervuild, dat het meer kost om het op te ruimen, dan dat het oplevert. Het blijkt dat we meer fijnstof produceren dan dat er binnenkomt. We

6

exporteren dus luchtvervuiling. Er zijn dringend maatregelen nodig,

maar onze staatssecretaris krijgt geen centjes van zijn minister. Het blijkt nu dat buurman Duitsland daar de meeste hinder van ondervindt en daar over geklaagd heeft. Wij, Nederlanders dus ook, maar dat is minder interessant. Dit is wel goed voor de economie, er is nu een nieuwe markt. Die markt heet “Milieu en Water”. Aan schone lucht is een tekort dus gaat de prijs omhoog en dat doe je met water idem. Er is over de wereld een groot tekort aan schoon water, dus gaat de prijs omhoog. Je hebt dan niets opgelost maar vangt al wel meer geld. Kijk, dat is pas zaken doen. Jan Horzel

Verkoop SHB De directie, Raad van Commissarissen en aandeelhouders van SHB en SHB Personeelsparticipatie hebben unaniem gekozen voor Humares/Van Gessel. Humares/Van Gessel is nu bezig met het doorspitten van de financiële administratie van SHB en zal eind september 2005 aangeven of het SHB definitief koopt. Wat koopt Humares/Van Gessel nu precies? SHB is een BV en het eigen vermogen bestaat uit aandelen. Momenteel zijn deze aandelen als volgt verdeeld: SHB Personeelsparticipatie Aandeelhouders (P&O, enz.) Matrans/Vervat

38% 36% 26%

totaal 100% Humares/Van Gessel kan alleen de aandelen kopen die in het bezit zijn van de SHB Personeelsparticipatie en de aandeelhouders. Ze komt dan in bezit van 74% van de aandelen. Hierdoor krijgt ze dus de beslissingsbevoegdheid omdat ze meer dan 51% van de aandelen in haar bezit heeft. Ondanks het feit dat Humares/Van Gessel niet alle aandelen heeft, krijgt ze wel complete controle over het beleid. Humares/Van Gessel heeft als voorwaarde gesteld dat de huidige directie en Raad van Commissarissen blijft zitten, dus dat het beleid niet drastisch zal worden gewijzigd. Wat betekent dit nu voor het personeel? Qua werkzaamheden zal er weinig veranderen maar financieel kun je wel een meevaller krijgen. Immers, de opbrengst van de aandelen die de Personeelparticipatie beheert, komt in handen van het personeel. Worden deze aandelen verkocht dan levert dat dus geld op, wat weer moet doorvloeien naar het personeel. De prijs per aandeel staat echter nog niet vast. Een minimumprijs is wel bepaald, maar deze kan nog hoger worden (zelfs meer als verdubbelen) als de nettowinst hoger wordt. Hierdoor kan niet alleen de SHB Personeelsparticipatie maar ook de huidige aandeelhouders gedeeltelijk zelf bepalen hoe hoog de uiteindelijke prijs van een aandeel wordt. Heb je als personeel de invloed om hier zelf iets aan te doen? In principe wel, alhoewel het beleid zelf wordt bepaald door de directie. Maar als personeel kun je wel voorstellen doen om efficiënter te werken. De VLD zelf geeft al sinds jaren een voorbeeld waardoor veel geld bespaard kan worden. Voor het personeel van SHB dat vroeger werkte in het stukgoed (het lossen en laden van containers) is vaak geen werk. Ze zitten daardoor noodgedwongen vaak thuis maar krijgen wel elke maand (terecht) hun salaris uitbetaald. Het werk wat zij vroeger deden wordt echter nog steeds gedaan maar niet meer in de haven zelf. De containers worden nu opgehaald en buiten de haven gelost of geladen. De salarissen van de mensen die de containers nu laden/lossen liggen beduidend lager dan de salarissen die voor hetzelfde werk vroeger in de haven werden uitbetaald, maar er wordt wel voor betaald. Zou het personeel van SHB, dat nu noodgedwongen thuis zit, hiervoor ingezet worden, dan verdienen zij zelf (een gedeelte van) hun salaris.

7

Ook voor de werknemers in kwestie heeft dit voordelen. De aandelen van de SHB Personeelsparticipatie zijn onderverdeeld in aandelen van de certificaathouders (13%) en in aandelen van alle personeelsleden (25%). De meeste werknemers die nu thuis zitten hebben ook certificaten in hun bezit. Zij zullen dus én een hoger bedrag krijgen voor hun certificaten én het bedrag dat alle personeelsleden krijgen zal hoger worden. Maar zoals in het begin reeds gezegd is, zal Humares/Van Gessel rond het verschijnen van dit Platform bepalen of zij (de aandelen van) SHB overneemt. Zij bepaalt daarmee ook of het bovenstaande werkelijk wordt of slechts toekomstmuziek blijft.

Laten wij ons even voorstellen……… Sinds kort zijn wij, Lata Coenen en Diana Goedschalk, in dienst getreden bij de VLD. Lata is vanuit het UWV, de afdeling Bezwaar en Beroep, op 1 april 2005 begonnen als officemanager. Bij de vakbeweging VLD wordt er vanuit de leden gehandeld, wie is het lid, is er een probleem en zo ja, wat is het probleem. Vervolgens wordt er per individu gezocht naar de beste oplossing. Flexibiliteit is van groot belang, want vaak moet er direct

8

gehandeld worden. De verantwoordelijk-heid en de wederkerige waardering die in het voorgaande schuilgaat, spreekt Lata in het bijzonder aan. Zij heeft eerder al stage gelopen bij de VLD en wist voor een groot deel waar en welke prioriteiten er gesteld worden. Lata vind het erg belangrijk dat een vakbeweging als deze bestaat en zet zich daar voor de

volle 100% voor in om dit waar te blijven maken. Zij is dan ook zeer blij met de komst van Diana die volgens haar dezelfde instelling heeft. Beiden weten dat zij zich in, voornamelijk, een mannenwereld begeven en proberen dan ook met vrouw en macht om de toegankelijkheid, ook voor vrouwen, makkelijker te maken.

Diana is op 1 september 2005 begonnen. Zij is aangesteld als tweede vakbonds-werker. Zij heeft hiervoor gewerkt bij Ordina bij de afdeling Juridische Zaken. Naast haar werkzaamheden studeert zij aan de universiteit van Utrecht en zit in de afrondende fase van haar studie Rechten. Zij heeft gesolliciteerd bij de VLD omdat de advertentie haar erg aansprak, geen hiërarchie, platte

organisatie, iedereen is gelijkwaardig etc. In het sollicitatie gesprek werd haar duidelijk dat er vanuit een bepaalde ideologie wordt gewerkt waarin zij zich zeer kan vinden. Voorbeelden zijn een grote betrokkenheid bij de leden, echt iets voor mensen kunnen betekenen, niet alleen roepen maar ook echt iets doen. Zij hoopt dan ook er aan te kunnen bijdragen dat de vakbeweging VLD in zijn huidige vorm groeit nog lang blijft voortbestaan, want volgens haar is de werkwijze van deze vakbond uniek. Dit is voor haar de belangrijkste reden om voor de vakbeweging VLD te gaan werken. Daarnaast is het uiteindelijk ook de bedoeling om samen met Lata de ervaren vakbondswerker zoveel mogelijk te ondersteunen wat moet resulteren in het zo veel mogelijk werk van hem over nemen, waardoor hij zich op andere, belangrijke aspecten van het vakbondswerk kan gaan richten. Om jullie goed van dienst te kunnen zijn, hopen wij op jullie medewerking in de zin van het geven van op- en aanmerkingen. Verder zijn wij dagelijks bereikbaar op het jullie welbekende telefoonnummer en op de volgende emailadressen: [email protected] en [email protected]. Wij hebben het erg naar onze zin bij deze club en hopen iedereen snel een keer te ontmoeten, zodat ook wij weten wie er bij welke naam hoort. Lata Coenen en Diana Goedschalk

9

Ondertussen in eigen huis……… Over individuele belangenbehartiging en rechtshulp De algemene vergadering van december 2005 begint zijn schaduwen vooruit te werpen. Dat is een goede aanleiding om eens achterom te kijken en te beoordelen hoe het er voor staat met de individuele belangenbehartiging en de rechtshulp van de VLD. De bestaande regeling is inmiddels twee jaar in gebruik en is tot stand gekomen op grond van ervaringen en discussies met (kader)leden in de jaren die eraan vooraf gingen. Nu geven we alvast een voorzet voor een grondige evaluatie. De kern van de procedure van belangenbehartiging en rechtshulp die de VLD hanteert, bestaat uit het opdelen van deze procedure in twee fasen. In de eerste fase wordt door het lid samen met een kaderlid of een bezoldigde de problematische situatie in kaart gebracht en op z’n risico’s beoordeeld, waarbij het uitgangspunt ligt bij de wensen van het lid. Deze fase zijn we de vakbondsfase gaan noemen omdat er tussen bond en werkgever gepraat en onderhandeld wordt over de oplossing van het probleem.

alsnog bereid zijn een regeling met het lid en de VLD te treffen. Het voordeel van de geschetste fasering voor het lid en de VLD is groot; met name omdat het werk dat gedaan is in de eerste fase, waar het probleem zo goed mogelijk onderzocht en omschreven is, als basis dient voor de tweede fase: voor de dagvaardiging is alle materiaal voorhanden, zodat ze snel opgesteld kan worden: tijd is geld! Dit voordeel heeft de VLD hard nodig omdat de gevolgde werkwijze heel

De tweede fase begin wanneer duidelijk is dat er niet (meer) gepraat en onderhandeld kan worden tussen VLD en werkgever. Dan gaat de juridische fase in, de gang naar de rechter. Er wordt niet meer onderhandeld met de werkgever, maar hij wordt gedagvaard door een gespecialiseerd bedrijf dat de VLD zelf heeft opgericht: de VLD Productengroep BV. Deze fasering schept duidelijkheid zowel voor leden als werkgevers. Voor de leden wordt helder dat ze de zaak uit handen geven met alle bijkomende juridische onzekerheid, omdat er met hun baas niet te praten valt. Voor de werkgevers gaat er een dreiging uit van de voorgenomen gang naar de rechter: de juridische procedure kan (veel) meer geld gaan kosten. Deze dreiging is menigmaal zo effectief dat werkgevers

10

arbeidsintensief is. Wil je de leden serieus nemen wanneer ze met een probleem bij je komen, dan zul je moeten luisteren. Niet met een half oor of maar een kwartier lang, maar geconcentreerd op het probleem dat vaak zo ingewikkeld is dat je er niet in een kwartier uit bent: het kost uren. Bovendien ervaren we dag in dag uit dat

het vertrouwen in het verschijnsel vakbeweging bijna nul is. En dat vertrouwen herstel je niet zomaar via een telefoongesprek: je moet als vakbeweging je leden persoonlijk kennen, je moet naar ze toe: dat doen we dus, maar ook dat kost tijd. Of zij komen naar jou toe, dat kost minder tijd, maar nog altijd meer dan een telefoongesprek. De afgelopen tijd zijn we als VLD systematisch zo te werk gegaan in de belangenbehartiging. Wat zijn tot nu toe de belangrijkste conclusies die we eruit kunnen trekken? 1. Het aantal zaken dat zich heeft aangediend is meer dan verdubbeld. De groei zit er in. Dit tot onze grote opluchting. We hebben bewust voor een lange termijn strategie gekozen, gebaseerd op de gedachte dat als je goed werk levert je positieve reacties krijgt, positieve mond op mond reclame en dat gaat als een sneeuwbal verder. Natuurlijk moet je ook andere reclame maken, maar bovenstaande strategie is noodzakelijk de kern. Juist vanwege het al genoemde ontbreken van vertrouwen in de vakbeweging in het algemeen. Als mensen weten dat je goed werk levert als bond, dan vinden ze een petje of pen als cadeau ook wel leuk, maar door dat petje krijgen ze geen vertrouwen in (de kwaliteit van het werk van) de vakbeweging. 2. De opluchting over de groei was groot is zojuist gezegd. Je weet nooit wanneer ’t punt bereikt is. Met name omdat je als kleine club begint en flink gehinderd wordt door de andere bonden; je bent weinig bekend, “dus”zal je wel niet veel voorstellen in vergelijking met de traditionele bonden. En die praatjes gaan dan in de chauffeursverblijven etc rond. Het is niet zo moeilijk voor

te stellen dat een paar positieve verhalen niet gemakkelijk hun weg vinden onder die duizenden chauffeurs met toch al weinig vertrouwen in de vakbeweging, en dat er tijd voor nodig is. 3. Er zijn situaties waarin het sneller gaat. Zo heeft de VLD opvallend veel Duitse leden die bij Nederlandse bedrijven werken. De oorzaak daarvan is dat de mond op mond reclame over de dienstverlening van de VLD in deze kleine kring met veel onderling contact, veel sneller de ronde doet, iedereen bereikt en positieve onderlinge bevestiging krijgt. 4. In de 1e fase, de vakbondsfase, heeft ieder lid recht op 8 uur ondersteuning. De ervaring wijst inmiddels uit dat in verreweg de meeste gevallen deze tijd voldoende is om tot een oplossing te komen. Ook is het zo dat er meer kwesties opgelost worden in deze fase dan in de juridische fase. Juist omdat leden kunnen constateren dat de kwaliteit die geboden wordt goed is, hebben ze er meestal weinig moeite mee zelf bij te betalen in die gevallen waarin er meer dan 8 uur nodig zijn om tot een oplossing te komen. 5. Het feit dat de VLD iedereen helpt, dat mensen lid kunnen worden terwijl ze al een probleem hebben, wordt als zeer positief ervaren en er wordt veel over gesproken. De nood is hoog omdat “het huis in de fik staat”. Dat staat nog verreweg op de eerste plaats en de opluchting is groot dat men toch hulp gevonden heeft. Er zijn dan ook geen problemen met de eis dat je zelf de eerste 8 uur betaald (tegen een gereduceerd tarief) en dat men, ingeval van een juridische procedure, zelf de kosten daarvan dient te betalen en geen aanspraak

11

heeft op een bijdrage in de kosten van rechtshulp.

6. Over concurrentie met rechtsbijstandverzekeringen is al vaak gediscussieerd. Enerzijds omdat veel toekomstige leden zo’n verzekering hebben en daarom ook geen behoefte hebben om lid te worden van een vakbeweging. Ze vertrouwen meer op de rechtsbijstandsverzekering. Vandaar ook de gedachte om mensen die een dergelijke verzekering wensen te behouden, een gereduceerd lidmaatschap aan te bieden: goedkoper maar zonder rechtshulp. Anderzijds zijn we als VLD niet bijzonder bang geweest voor concurrentie van de rechtsbijstandverzekeraars. Integendeel. Dit vanuit de gedachte dat we gespecialiseerd zijn in het vervoer en daarom ons mannetje staan bij het oplossen van problemen voordat de rechter er aan te pas komt. Bovendien is onze juridische kennis en ervaring in de sector groot. Dit alles gevoegd bij het feit dat we in staat en bereid zijn meer tijd en aandacht te besteden aan leden en hun problemen dan de

12

verzekeraars maakt dat we hierin gewoon ontzettend goed zijn. Dat we met deze stellingname geen te grote broek aangetrokken hebben mag blijken uit het volgende. Er is nu contact met een verzekeraar die bereid is de VLD € 1000,00 te betalen indien we er in slagen een probleem op te lossen voordat het in een juridische sfeer wordt uitgevochten. 7. Er is al eerder geconstateerd dat deze aanpak alleen kan slagen indien gebaseerd op een solide administratief systeem, een goede organisatorische infrastructuur, dat wil zeggen een geolied draaiend logistiek centrum. Daarom is het afgelopen half jaar in dit centrum een professionele kracht aan het werk gegaan. Dat heeft in eerste instantie een onprettige verrassing opgeleverd. De kwaliteit van de organisatie viel flink tegen; er zal veel opnieuw van de grond af opgebouwd en verbeterd moeten worden. 8. Tenslotte. Om extra personele kracht aan te kunnen trekken, onder andere op het logistiek centrum, als noodzakelijke voorwaarde om de gevolgen van de nagestreefde groei op te vangen en in goede banen te leiden, zal het ledental moeten groeien. En wel met 8% netto nieuwe leden per jaar van 1 januari 2005 tot 31 december 2008. Dat is geen eenvoudige opgave in een tijd waarin de vakbeweging niet populair is. Dat kost veel inspanning. Tot nu toe zijn we dit jaar met 6 % nieuwe leden gegroeid. Graag wil het bestuur uitnodigen tot discussie over het voorgaande en tot een extra inspanning het ledental te doen groeien.

Verandering Lidmaatschappen Enkele jaren geleden is tijdens de ledenvergadering de regeling Individuele Vakbondszaken en Rechthulp aangenomen. Deze regeling is vorig jaar herzien en veranderd in de Regeling Preventie, Bescherming en Rechtshulp. Hiermee samenhangend zijn er ook verschillende soorten lidmaatschap mogelijk. Het lidmaatschap is nu opgesplitst in modules. De eerste module bevat alles. Dus Preventie, Bescherming en Rechtshulp. De tweede module bevat Preventie en Bescherming en de derde module bevat alleen nog maar Preventie. Wat betekent dit in de praktijk? Preventie houdt in dat je zo vaak mag bellen als je wilt. Dat wij je informatie en advies geven maar dat je verder alles zelf moet doen. Er wordt dus verder geen onderzoek gestart en/of brieven geschreven. Bij Bescherming wordt dit wel gedaan. Als je dan als lid komt wordt er een onderzoek gestart naar jouw zaak. Daar wordt een analyse van gemaakt waarna er, samen met jou, wordt besloten wat de te volgen strategie wordt. Heb je ook de module Rechtshulp dan worden in briefwisselingen VLD-papier gebruikt. Heb je de module Rechtshulp niet dan worden dezelfde brieven verstuurd maar dan vanuit je eigen naam. Dit omdat, als we er in overleg met de werkgever niet uitkomen, een rechtsbijstandverzekering je zaak niet meer accepteert. Komen we er in onderling overleg niet uit met de werkgever dan kijken we of de zaak aan de rechter voorgelegd kan worden om een oordeel te vellen. Je komt dan terecht bij Rechtshulp. Deze wordt verzorgd door de VLD Productengroep BV. Het onderscheid op basis van het aantal uren dat je werkt is gebleven. Ook hierin zijn 3 mogelijkheden: (A) werk je niet of minder dan 16 uur gemiddeld per week, (B) werk je gemiddeld tussen de 17 en 31 uur per week of (C) werk je gemiddeld meer dan 32 uur per week. Samenvattend komen we nu tot de volgende contributieschalen en bedragen:

preventie, bescherming en rechtshulp preventie en bescherming preventie

geen werk of minder dan 16 uren A1 € 7,65 A2 € 5,15 A3 € 3,65

tussen de 17 en 31 uren B1 € 11,35 B2 € 8,85 B3 € 5,10

meer dan 32 uren C1 € 14,75 C2 € 12,25 C3 € 6,45

Wil je iemand lid maken dan kan dit via onze site. Klik op “lid worden?”, beantwoord de 3 vragen en klik op “volgende”. Bovenin staat nu de contributie vermeld en moeten de persoonlijke gegevens worden ingevuld. Klik daarna weer op “volgende”. Controleer nu de gegevens, print de pagina uit, onderteken hem en stuur hem op naar de VLD.

13

Verlengen rijbewijs C en D Vanaf 1 januari 2005 is er een medische keuring vereist bij verlengen van het rijbewijs C en D. Aangezien het rijbewijs om de 10 jaar verlengd wordt is deze keuring nu ook om de 10 jaar vereist. Echter, in 2006 zal door invoering van nieuwe Europese regelgeving een medische keuring eens per 5 jaar vereist worden. Uit praktische overwegingen is, zowel in het Openbaar Vervoer als in het Wegvervoer, ervoor gekozen om deze keuring gelijktijdig te laten plaatsvinden met de 5-jaarlijkse keuring voor Geneeskundige Verklaring (in het OV bij chauffeurs boven de 50 jaar om de 3 jaar). Dit kan alleen in overleg met het bedrijf. Hierdoor zullen de meeste chauffeurs er weinig van merken. Wel kun je eerder (of later) opgeroepen worden dan op jouw huidige Geneeskundige Verklaring staat aangegeven. Verloopt jouw rijbewijs nog dit jaar, dan moet je inmiddels een oproep voor de keuring van de ARBO ontvangen hebben. De oproepen worden ongeveer 4 maanden voor het verlopen van het rijbewijs verstuurd. Heb je deze oproep nog niet ontvangen neem dan even contact op met de ARBO waar jouw werkgever aangesloten is. Betekent dit dat je zelf niets hoeft te doen? Nee, niet helemaal. Je moet zelf, voor de keuring, het formulier “eigen verklaring” van het CBR aanschaffen. Dit formulier is te koop op het gemeentehuis, bij de rijscholen of het CBR zelf, en kost momenteel € 18,75. De “eigen verklaring” bestaat uit 2 delen, het eerste deel vul je zelf in en het tweede deel wordt ingevuld door de arts. Vervolgens moet het formulier, binnen 2 weken na de keuring, opgestuurd worden naar het CBR. Van het CBR ontvang je dan het formulier “verklaring van geschiktheid” terug. Dit kan ongeveer 3 weken duren. De “verklaring van geschiktheid” blijft

14

1 jaar geldig. Met dit formulier kun je naar het gemeentehuis voor het aanschaffen van een nieuw rijbewijs. Doe dit minimaal een week voor het verlopen van het oude rijbewijs. Waarom stuurt de ARBO dan de uitnodigingen 4 maanden van te voren? Indien het CBR twijfelt aan de medische geschiktheid om een bus of vrachtwagen te besturen dan kan er gevraagd worden om een nader medisch onderzoek. Hiermee kan bijvoorbeeld worden vastgesteld of diabetes voldoende onder controle is. In geval van een beperkte geschiktheid kan ook gevraagd worden om een praktijktest die door het CBR zelf wordt afgenomen. Op deze manier kan bijvoorbeeld worden vastgesteld of de aanpassingen/voorzienin-gen aan de auto of het gezichtsvermogen in de praktijk voldoen aan de eisen van geschiktheid die het CBR daaraan stelt. Werkt jouw werkgever niet mee aan de medische keuring via de ARBO, of ben je niet werkzaam in het OV of Wegvervoer, maar wel in het bezit van een rijbewijs C of D, dan kun je hiervoor ook terecht bij de huisarts. De huisarts moet je dan zelf betalen. Vraag van te voren wel wat de arts hiervoor berekend want de prijzen kunnen per arts nogal verschillen. Welke stappen moet een chauffeur nu ondernemen als je rijbewijs verlengd moet worden.  aanschaffen “eigen verklaring”

 keuring door arts  opsturen “eigen verklaring” eventueel:  medisch onderzoek

 praktijktest  ontvangen “verklaring geschiktheid”  aanschaffen rijbewijs.

van

AANKONDIGING

algemene ledenvergadering 17 december 2005 Op zaterdag 17 december 2005 wordt op ons kantoor in Utrecht de algemene ledenvergadering van de VLD gehouden. Met deze aankondiging is tevens ieder lid daar bij deze van harte voor uitgenodigd. De volgende onderwerpen komen aan bod:  Actuele ontwikkelingen sectoren: havens, openbaar vervoer, beroepsgoederenvervoer  Verantwoording bestuur: bijstelling cijfers voor de begroting voor 2005 en volgende jaren. aftreden penningmeester en benoeming penningmeester ad interim plan van aanpak: orde op zaken stellen financiën en organisatie logistiek centrum ambities en vooruitzichten  Vaststellen verslag algemene ledenvergadering van 23 april 2005  Plan van aanpak: ledenwerving  Vaststellen begroting 2006 We proberen goede en leerzame discussies altijd samen te laten gaan met een gezellige en ontspannen sfeer. Je bent zeer van harte welkom, aanmelding vooraf is wel vereist in verband met de lunch. Je kunt je aanmelden voor deelname aan de algemene ledenvergadering door te bellen (030 2305040) of mailen naar onze Officemanager: [email protected]. Er wordt dan een lunch voor je verzorgd en je krijgt de spullen voor de vergadering vooraf toegestuurd. Je kunt je uiterlijk tot 7 december 2005 aanmelden.

15

Ingezonden brief Geachte Redactie, Zit thuis wat in het archief van de VLD te kijken en kom stukken tegen daterend vanaf 3 december 1994, de naam was toen nog VVL dat samen werkte met de FHV. De zaal, zo staat vermeld, ging open om 10.00 uur en na 15.00 uur was er nog gelegenheid om na te praten. De tijd is snel voorbij gegaan en diverse namen op de leden lijst van toen zijn verdwenen. Zelf heb ik mij nooit echt in gezet voor de VLD, was zijdeling wel geïnteresseerd en probeerde op mijn manier zoveel mogelijk de leden vergaderingen bij te wonen maar veel meer dan dat heb ik nooit voor de vakbond kunnen betekenen. Natuurlijk had dat een reden, altijd maar weer je eigen drukke leven ( zakelijk, politiek en privé) en daarom weinig tijd om dan ook nog als kaderlid actief deel te nemen in het vakbondswerk. Maar ondanks mijn tekortkoming stond de VLD wel voor mij klaar wanneer ik ze nodig had. Dat was eind 1994 en ook dit jaar kon ik zonder meer weer een beroep op de bond doen. Wat achteraf blijkt is dat de werkgevers die via mij met de VLD te maken hebben gekregen een totaal ander en positiever beeld van een vakbond hebben overgehouden en dan speciaal voor de VLD. Het ging zelfs zover dat een ondernemer een vervolg gesprek wilde hebben nadat mijn zaak was afgehandeld. Dat zegt wel wat van de mannier hoe de VLD met de tegenpartij omgaat. Ieder geval wil ik via dit schrijven mijn dankbaarheid laten blijken voor dat gene wat de VLD voor mij heeft betekend. Ik neem wel na 15 jaar in het transport sector werkzaam te zijn geweest afscheid van deze bedrijfstak. Heb alle lagen van dit type bedrijf doorlopen, van chauffeur nationaal en internationaal, gediplomeerd zelfstandig ondernemer en als afsluiting sales manager bij een koeriersbedrijf. En naar mijn idee is het beroepsgoederen vervoer een bedrijfstak waar het lachen je snel vergaat en je blij mag zijn dat je bent aangesloten bij een vakbond die de VLD heet. Natuurlijk blijf ik lid en zal al het nieuws via de ledenbrief volgen. Hoop dat het leden aantal zal blijven groeien en zal zeker de vakbond VLD via mond op mond reclame aan prijzen bij de beroeps chauffeurs. Vriendelijke groet, André Balk Enkhuizen

16

SVN "een bedrijf met ambitie" Het mooiste busbedrijf van Nederland rijdt in Utrecht Oost. De provincie gunde de concessie aan Stadsvervoer Nederland "een jong bedrijf met ambitie". Een bedrijf, wat door een goed samenspel tussen beleidsmakers, uitvoerders en chauffeurs het openbaar vervoer een nieuwe impuls geeft. Met het nieuwste van het nieuwste op het gebied van communicatie en navigatie apparatuur aan boord. Door een goed samenspel op alle lagen zijn de chauffeurs goed gemotiveerd, blijven de bussen netjes en schoon, is het ziekteverzuim laag en zijn passagiers en de provincie tevreden. Met deze lovende tekst begon op 12 december 2004 SVN te rijden in de concessie Utrecht Oost. Ondanks het feit dat veel personeelsleden niet weg wilde bij Connexxion begon het overgrote deel toch positief en gemotiveerd bij hun nieuwe werkgever. SVN zou een compleet ander bedrijf worden dan Connexxion; strak geregisseerd, maar duidelijk en open. Een platte organisatie waarin voor een ieder een grote mate van eigen verantwoordelijkheid is weggelegd. Het resultaat is dat SVN inderdaad een heel ander bedrijf dan Connexxion. Door

veel aanloopproblemen, veel te krappe roosters en een totaal gebrek aan communicatie groeide de onvrede tot grote hoogte. Deze onvrede heeft uiteindelijk geleid tot een werkonderbreking van bijna een hele dag op 13 april jl. Op deze dag is er een lijst opgesteld met 24 punten ter verbetering van de arbeidsvoorwaarden. Hoewel een heel aantal van deze punten zijn nagekomen waaronder meer ruimte in de roosters en betere aanrijtijden, drinkwater in Veenendaal, afbouw neveninkomsten etc. en sinds 28

17

augustus is de ATV zichtbaar in het rooster, zijn er nog altijd een aantal zaken niet geregeld. De raamtijden bij R-diensten zijn nog niet zichtbaar, aanpassingen op de loonstrook zijn er nog altijd niet en de vakantiedagen van Connexxion zijn nog altijd niet bijgeschreven. Ook van de gedane belofte ter verbetering van de communicatie is niets terechtgekomen. Bovendien zijn er ook weer problemen bijgekomen, zo werkt de I-box, die de rijtijden aangeeft voor geen meter en dat is, na 3 maanden ergernis, nog steeds niet verholpen. Doordat er niet gecommuniceerd wordt ontstaan er tal van geruchten op de werkvloer en niemand weet nog waar hij/zij aan toe is. Zo wordt het moederbedrijf Novio verkocht, zou Vialis van zijn aandelen SVN af zou willen, komt er per 12 december een grote reorganisatie en zou SVN haar concessie terug moeten geven aan de provincie. Doordat er niets gezegd wordt vanuit de directie gaan deze verhalen ieder een eigen leven leiden en weten de werknemers niet meer wat ze moeten verwachten. Het merendeel van de chauffeurs houdt van het werk, dus de bussen rijden wel, maar van enige binding met het bedrijf is nog nauwelijks sprake. Het is voor veel mensen verworden tot “de tijd uitzitten”. Inmiddels gaan er ook wat positievere geruchten rond. SVN zou haar kantoor en kantine op het station in Amersfoort wil sluiten en alles wil onderbrengen bij de firma Besseling en zouden er onderhandelingen met Connexxion plaatsvinden over het gebruik van hun pauzevoorzieningen. Dit laatste zou heel positief zijn voor de onderlinge verhoudingen, chauffeurs

18

krijgen dan weer de mogelijkheid om voor of na hun dienst even bij een leidinggevende binnen te wandelen. Maar ook hier telt, het zijn geruchten. Ook een ander punt van het 24-puntenlijstje wordt binnenkort nageleefd. Op 5 oktober 2005 vinden er OR verkiezingen plaats bij SVN waar de VLD met 3 kanditaten aan meedoet, te weten: Hetty Ordelman, Carla de Vries en Bert Wagensveld. Hetty en Carla zijn ruim 15 jaar geleden begonnen als buschauffeur bij de VAD en via Midnet en Connexxion bij SVN terecht gekomen. Bert zit nog veel langer in het OV heeft ook een OR verleden. Hij was één van de indirecten (monteur) waarvoor binnen SVN geen werk was. Na maanden thuis zitten en afwachten heeft hij, met een aantal anderen, contact gezocht met de VLD om te kijken of er iemand was die iets voor hen wilde doen. Dit is gebeurd en met succes. Bert is nu full-time buschauffeur. Laten we hopen dat wij hier iets in kunnen gaan betekenen. De ervaring leert dat we binnen SVN te maken hebben met een directie die de grootste moeite heeft zijn afspraken na te komen en het liefst zijn zaken buiten de overlegorganen om regelt. Het is dus heel belangrijk dat er een sterke OR gevormd wordt met mensen die niet bang zijn hun nek uit te steken en hun mond open te doen, maar tevens goed en duidelijk willen communiceren naar hun achterban en niet, zodra ze in de OR zitten, vergeten dat ze zelf ook chauffeur zijn. Misschien dat SVN toch nog het bedrijf wordt zoals het bovenaan dit stuk is beschreven.

Je eigen coach bij ziekteverzuim en reïntegratie We worden bij de VLD bijna dagelijks geconfronteerd met de negatieve ervaringen tijdens ziekteverzuim, (langdurige) arbeidsongeschiktheid en reïntegratie. Helaas kloppen mensen pas bij ons aan als de problemen bijna niet meer te keren zijn. Men had niet gedacht een beroep op de VLD te kunnen doen als het gaat om problemen rond (kortdurend) ziekteverzuim of (langdurige) arbeidsongeschiktheid. Niets is echter minder waar! De VLD biedt alle mogelijke hulp en ondersteuning, van adviezen op afstand tot langdurige persoonlijke begeleiding. We hebben hier veel ervaring en deskundigheid in opgebouwd. Met een coach van de VLD krijg je zelf controle op de inhoud van het dossier en kun je sturen in het verloop en de uitkomst van de procedures. Belangrijkste is dat je niet te lang wacht en ons dus bij de minste twijfel al belt. Controle bij ziekte Na je ziekmelding volgt vaak al snel een oproep van de bedrijfsarts om op het spreekuur te verschijnen. Taak van de bedrijfsarts is om voor de werkgever vast te stellen of je ziek bent. Het moet dan om een medisch vast te stellen kwaal of kwetsuur gaan. Als je ziek bent en de bedrijfsarts dat ook vaststelt, is de werkgever wettelijk immers verplicht om je loon door te betalen. Andersom geldt ook; ben je niet ziek, of de bedrijfsarts stelt dat niet vast, dan is de werkgever in principe niet verplicht om je loon door te betalen. Als je niet ziek bent, kun je immers werken en aan wie dan toch niet werkt wordt ook geen loon (door) betaald, zo is de redenering.

Dit gebeurt in de praktijk vaak en levert veel problemen op. Een gebroken been zal geen vragen oproepen, maar heb je bijvoorbeeld een whiplash of ga je gebukt onder spanningsklachten, dan kan dat forse problemen opleveren. Doordat werknemer en werkgever tegenwoordig beiden verantwoordelijk zijn voor reïntegratie (wet verbetering poortwachter) en de werkgever over 2 jaar in totaal 170% van het loon moet doorbetalen, is het oordeel van de bedrijfsarts alleen maar belangrijker geworden.

Medische oorzaak De situatie kan zich echter ook voordoen dat je zelf voelt dat je ziek bent, maar dat de bedrijfsarts daar geen medisch verklaarbare oorzaak voor vindt. Wat ook vaak voorkomt is dat er wel een medisch verklaarbare oorzaak wordt gevonden, maar dat de bedrijfsarts die niet zo ernstig vindt en daarom adviseert dat je binnen de kortste keren weer arbeidsgeschikt bent of zou moeten zijn.

19

Positie bedrijfsarts Het bijzondere aan de positie van de bedrijfsarts is verder dat hij niet, zoals van andere artsen wel verwacht mag worden, uitsluitend het belang van de patiënt voorop stelt. Zijn functie bestaat er juist ook uit om het belang van de werkgever te dienen. En het belang van de werkgever is duidelijk: een zieke werknemer levert geen productie maar moet desondanks het eerste jaar wel 100% doorbetaald worden en het tweede jaar 70%. Alles draait om het oordeel van een medisch geschoold en bevoegd persoon, oftewel een arts. Het oordeel van een leek, ook dat van de patiënt zelf, lijkt er niet veel toe te doen, tenminste als je het aan de bedrijfsarts en je werkgever overlaat. Gelukkig geeft de wet de werknemer ook enige beschermingsmogelijkheden. Ben je het met het oordeel van de bedrijfsarts niet eens, bijvoorbeeld dat je arbeidsgeschikt bent, dan kun je een deskundigenoordeel inwinnen bij een arts van het UWV. Langdurige arbeidsongeschiktheid Het is erg vervelend, maar de gang van zaken rond (kortdurend) ziekteverzuim, (langdurige) arbeidsongeschiktheid en reïntegratie, is vastgelegd in wettelijke procedures. Procedures waar je pas mee te maken krijgt als je ziek wordt en vooral als dat langdurige arbeidsongeschiktheid wordt. Bij langdurige arbeidsongeschiktheid is een procedure aan de orde die 2 jaar duurt en, als er geen reïntegratie oplossingen gevonden worden, eindigt in ontslag. Tijdens die procedure zijn de werkgever en werknemer er allebei verantwoordelijk voor om er alles aan te

20

doen dat de werknemer weer kan werken en WAO/WIA dus te voorkomen. Als dat binnen twee jaar niet lukt en de werkgever ontslag wil aanvragen, wordt die aanvraag zeer kritisch door het CWI bekeken; hebben beide partijen er echt alles aan gedaan, of heeft een van beiden niet (volledig) meegewerkt. Als de werkgever niet aan de reïntegratie heeft meegewerkt kan het CWI de ontslagvergunning weigeren. De werknemer blijft dan in dienst en blijft recht op loondoorbetaling houden. Heeft de werknemer echter niet meegewerkt, dan kan een uitkering geheel of gedeeltelijk geweigerd worden. Het kan ook zijn dat op enig moment duidelijk wordt dat een werknemer niet langdurig maar blijvend gedeeltelijk arbeidsongeschikt is. Menig werkgever wil dan zo snel mogelijk van die werknemer af, die gaat immers alleen maar een hoop geld kosten en het is een hoop gedoe om voor passend werk te zorgen in het eigen bedrijf. Via een reïntegratiebureau word je dan bijvoorbeeld naar werk bij een andere werkgever bemiddeld. Om je het bos in te sturen krijg je te horen dat men voor jou het zogenoemde ‘tweede spoor reïntegratie’ gaat volgen. Zeker in het beroepsgoederenvervoer is dit aan de orde van de dag, maar ook in de haven is het vaak niet veel beter. Ander werk bij een andere werkgever lijkt redelijk en is soms ook de enige mogelijkheid, maar is lang niet in alle gevallen noodzakelijk of in het belang van de werknemer. Als je zelf geen zicht en greep op de procedure hebt is de kans groot dat je gaat zonder dat je weet wat je daar aan kunt doen.

Coaching op dossier en procedure Zoals gezegd, de gang van zaken is vastgelegd in wettelijke procedures. En in die procedures gaat het vervolgens om het dossier. Alles wat dus gedurende die twee jaar op papier is vastgelegd komt in het dossier. Vaak wordt de inhoud van het dossier bepaald door de bedrijfsarts, eventueel arbeidsdeskundige, casemanager, de leidinggevende enzovoort. De meeste werknemers houden zelf geen controle op de inhoud van het dossier dat over hen aangelegd en bijgehouden wordt, laat staan dat ze de inhoud daarvan zelf mede bepalen. Aangezien werkgever en werknemer voor de wet gelijk zijn, bestaat de

coaching van de VLD er daarom uit om

controle op de inhoud van het dossier te krijgen en daar zelf informatie aan toe te voegen. De coaching is er op gericht dat werknemers op basis van dat dossier zelf ook kunnen sturen in het verloop en uitkomst van de procedure. Kortom, het scheelt een stuk als je een coach van de VLD inschakelt.

De Pen Wil de echte Fred Krabben de pen ter hand nemen, vroeg Hans Veen zich natuurlijk af met een grijns op zijn gezicht. Nou, ik schreef het al; ik ben Fred Krabben en heb er een bloed hekel aan om zo over mezelf te moeten pochen. Dat gaat ook niet gebeuren, want ik zit onder het genot van een glaasje rode wijn uit mijn favoriete vakantie land dit verhaal in elkaar te breien. Al 29 jaar met Ciska samen en sinds 25 jaar in het rijke bezit van een dochter en twee jaar later werd de rijkeluis wens vervuld met een zoon. Op dit moment zitten Ciska en ik hier in de schaduw bij een temperatuurtje van ongeveer 38 graden in de buurt van Narbonne aan de Middellandse Zee (voetje Pyreneeën). Eigenlijk kan en wil ik liever wat zwetsen over mijn vakantie’s, maar jullie verwachten toch een stukje slap geklap over de politiek of over de club waar we allemaal zo mee zijn begaan. Welnu, de politiek laten we daar maar over zwijgen en de club, daar moet je bij mij niet echt kwaad over spreken want op zijn Brabants is dat eigenlijk een beetje een borelingske van 10 andere vrienden en mij. Ergens in de analen van onze club kun je dat nog vinden. Sinds 1983 werkzaam in het openbaar vervoer eerst bij de GADO in Groningen en vanaf 1989 bij de GSM in Doetinchem, dat bedrijf heet nu Syntus. Ik ben daar als verkeersleider werkzaam en begeleid daar het totale pakket aan treinen en bussen welke zich op de weg en op de rails bevinden. Eigenlijk ben ik daar met 12 andere collega’s werkzaam als een soort crisismanager, want als er iets gebeurt in de zin van vertraging

21

of ander soort van calamiteit dan moeten wij proberen er voor te zorgen dat de problemen zo snel, veilig en klantvriendelijk als maar mogelijk is worden verholpen. Zie het maar even zwart-wit, als de verkeersleiders bij een OV bedrijf met de voeten op het bureau naar de tv kijken, dan wordt er geld verdiend, en als ze druk zijn dan kan het wel eens een paar duiten gaan kosten. De VLD, want daar moet het hier eigenlijk om gaan, is ontstaan uit een stuk onvrede bij de gevestigde orde en dat paste niet zo goed bij mijn levensmotto. Als gevolg van de perikelen bij die anderen is toen na veel praten en discussie de VVL ontstaan. Enkele weken na de oprichting van die VVL werden we bij vadertje Vreeman (nu burgemeester van Tilburg ) ontboden en kregen daar min of meer te horen dat hetgeen wij gedaan hadden niet kon en of we maar eens gauw wilde stoppen en de boel ontbinden op straffe van een eventueel royement. Dat royement is er gekomen en die mooie en krachtige club VLD ook. Dat is iets wat toen bij de heren ter andere zijde nog niet bevroed werd. Met enige angst werden we bekeken en daar waar mogelijk geweerd voor het belangrijke overleg met directies en dergelijke. Nu, terugkijkend op de bewogen periode en nog flink te bewegen periode, heb ik er het volste vertrouwen in dat als wij met elkaar de schouders er onder weten te houden en er een mooie en sterke VLD over te dragen zal zijn aan de jongere generatie die er nu aan gaat komen. Om met de politiek te eindigen zou ik willen zeggen: jonge generatie, laat je niet voor de gek houden door Den Haag, want dat doen ze bij de gevestigde orde al genoeg. Je krijgt de komende tijd nog meerdere sigaren uit eigen doos aangeboden door de vrienden van de firma Balk en Ellende. Denk maar aan de pensioenen, VUT, zorgverzekeringen etc. Ik hoop over 51 jaar 100 te worden en er dan ook nog wat van te kunnen genieten. Zal wel niet lukken, maar je kunt nooit weten, dus altijd iets over houden om van te dromen. Ik groet jullie allen en tot ziens op de eerst volgende algemene vergadering. De pen geef ik met een glimlach door aan Henk Wensink.

22