Ledenblad van Bergsportvereniging Klein-Brabant. december Anak Verhoeven - 4de op de wereldranking - interview p. 6

Ledenblad van Bergspor tvereniging Klein-Brabant

december

2014

Anak Verhoeven - 4de op de wereldranking - interview p. 6

Klefferaar 1

Woordje van de voorzitter

BVKB Bergsportvereniging Klein-Brabant

Aangesloten bij

Bankrelatie

Belfius Iban BE98 7885 1800 4893 Bic : GKCCBEBB

Klimmuur Bornem “Renaat Muys” Recreatiedomein Breeven Toegang Sleutel te bekomen in Klimax . Klimmuur Puurs

“KLIMAX” Ingang via sporthal Vrijhals C.Verschaevestraat 15 2870 Breendonk - Puurs 03 866 53 92

KLEFFERAAR Driemaandelijks ledenblad BVKB Leden BVKB Gratis [email protected] [email protected] WEBSITE Volg dagelijks het gebeuren van uw club op. Foto’s, verslagen, aankondigingen, korte filmpjes, je vindt het allemaal op www.klimax.be

Beste BVKB-er, De warme herstdagen ruimen stilaan plaats voor de eerste vrieskou, en ik kan niet wachten tot de eerste sneeuw valt om het winterseizoen te openen. In afwachting lenen de avonden zich perfect om bij een warme haard in boeken en topo’s te snuffelen en doelstellingen voor 2015 vast te leggen. Bel alvast wat leden op want iedereen zit nu te dromen van mooie activiteiten. Om je met de planning te helpen kan je in deze lijvige Klefferaar de BVKBkalender 2015 terugvinden zoals opgesteld op het BVKB-conclaaf. Begin alvast een beetje te dromen als je de activiteiten van je voorkeur op je persoonlijke kalender markeert. Samen met enkele BVKB-leden heb ik vorige week, tijdens een prachtige uiteenzetting van Ueli Steck, geleerd dat het niet alleen over ‘wat te beklimmen’ gaat maar ook over ‘hoe te klimmen’. Deze bescheiden Zwitser heeft het tijdsrecord op de Eiger Noordwand, alsook het record op de Zuidwand van de Anapurna en vele klassiekers in de Alpen. Deze ‘Swiss machine’ klimt sneller dan zijn klok, en heeft daaruit geleerd dat snelheid, uiteraard gecontroleerd, een belangrijke bijdrage kan leveren tot het succes van een beklimming. Ook leerden we dat ’s nachts klimmen op Alpiene tochten de kansen op succes verhoogt. Heel wat ideëen om eens goed over na te denken en om te breken met ons standaard klimpatroon. Het BVKB-jaaroverzicht bruist weer van activiteiten, met een nieuwe aanpak van een aantal belangrijke BVKB-activiteiten. Er is de vernieuwde formule van de algemene vergadering, met aansluitend een indrukwekkende reportage van de Moonflower Butress beklimming in Alaska. Ook de wereldbeker (jawel hij komt weer) zal een grote vernieuwing ondergaan, met een nieuw dreamteam, een groots outdoorfestival, en een formule op zaterdag en zondag. Verder zijn er uiteraard alle succesformules uit het verleden, en enkele bijkomende opleidingen. Eindelijk kunnen we meedelen dat de Klimax III-bouw van de boulderhal nu toegewezen is, en de start van de bouwwerken is gepland in de maand maart. Momenteel werken we hard om de bouwaanvraag rond te krijgen. Klimax zal daarmee een grote transformatie ondergaan, met onder andere grote nieuwe kleedkamers voor dames en heren, en een voorziening voor een cafetariaruimte. Deze zal u toelaten wat na te praten met vrienden en clubleden, terwijl u kan kijken naar de klimexploten van anderen. Het bestuur start nu met de aanbesteding van de boulderklimwand, deze zal de klimoppervlakte met ruim 600m² uitbreiden, naar goede gewoonte zal dit weer vol unieke stukken staan. Ons doel is om tegen de wereldbeker klaar te zijn, maar dat zal grotendeels afhangen van de weergoden. Geniet verder ook nog in dit nummer van een exclusief interview met Anak Verhoeven, een voorbespreking van de Moonflower beklimming in Alaska als opwarmer voor de show eind februari, het programma toerski-stages van BVKB, een leuk verhaal over klimmen in de Khumbuvallei, de wandelkalender en alle informatie over de klimschool editie 2015. Alvast veel leesplezier met dit winternummer en fijne kerstdagen. Koen

Bezoek onze nieuwe website www.bvkb.be, Je vindt er alle informatie over BVKB en Klimax

Bestuur

Voorzitter, Koen De Laet Middelstraat 176, 1785 Merchtem 0475/26.50.32 , [email protected] Secretaris, Stef Duymelinck Lavendelstraat 144, 9100 Sint-Niklaas 0494/44.09.61,[email protected] Financiën , Bart Van Zeghbroeck [email protected] tel. 0499 72 99 57 Jeugdtrainingen, Liselotte De Bruyn Salvialaan 21 2840 Reet 0485/957267 , Liselotte. [email protected] Verantwoordelijke technisch team, Jurgen Lis Smesstraat 16, 9140 Temse 0478/82.29.38, [email protected] Jeugdklimmen & Materiaal Hendrik Peeters, Groenstraat 63b, 2870 Breendonk 03/886.16.14, [email protected] Klefferaar, Filip Top Leugstraat 116, 2630 Aartselaar 0496/26.11.46, [email protected] Klimschool Wim Béatse, Ooststatiestraat 345, 2550 Kontich 03.440.20.16, [email protected]

Klefferaar Artikels sturen naar: [email protected] of [email protected] Verantwoordelijke Uitgever: Filip Top Redactie: Eline Vanderbeke, Jurgen Lis, Filip Top, Walter De Munter Layout: Walter De Munter Verdeling: Marc D’Hooge

Initiaties - reservatie Klimax en Breeven, Leo Verbeeck, Lindestraat 52 , 2860 Sint Katelijne Waver , Tel: 015/207667 [email protected] Denkcel , Dominique Augustynen Breendonkdorp 37, 2870 Breendonk 03/886.69.25, [email protected]

volgende copysluiting 25 februari 2015

Klefferaar 4

In de  nacht van 18 op 19  april  organiseren we de  opnieuw “Night of the Tops”, een   nachtelijk klimevenement t.v.v. het Klimax wedstrijdteam. Tussen 20.00 u en 08.00 u ’s morgens kan er non-stop geklommen worden in teams tot maximum 4 personen.  Per team dient men  zo veel mogelijk “hoogtemeters”  te verzamelen om een bepaalde bergtop te bereiken.  Het aantal te verdienen meters hangt af van de moeilijkheidsgraad van de route  en of ze al dan niet  voorgeklommen wordt (enkel buiten).  Er  kunnen zeven mogelijke toppen worden gehaald zodat  zowel de  niet ervaren/getrainde klimmers als de ervaren/getrainde  klimmers een top kunnen behalen volgens hun niveau.  Voor de  lichtste beklimming voorzien we eveneens een begeleider/instructeur (“berggids”).  Eénmaal de top bereikt, krijg je een mooi aan denken en kun je verder napraten in de “Yeti-bar”.  Indien je niet genoeg hebt met 8848 m kun je altijd voor het hoogte-record gaan ! Naast  het klimmen zelf is er nog “rand-animatie” zoals een berghut-restaurant, een Yeti-bar,   Petzl-klimmen,

muziek, jeansbroekhangen, port-a-ledge-slapen,ontbijtbuffet, het foute-klim-uur, … Reden genoeg om wat extra lengte te beginnen klimmen om één van volgende  toppen te  bereiken…   Everest 8848m Aconcagua 6960m Kilimanjaro 5895m Mont Blanc 4810m Cerro Torre 3133m Ben Nevis 1344m Signal de Botrange 694m Meer  info volgt spoedig op de website van bvkb, facebook  en hou zeker de affiches in het oog !              Inschrijvingen: zie website bvkb

Klefferaar 5

Meer dan klimmen

Interview met Anak Verhoeven Anak is pas 18, en ze staat 4de op de wereldbekerranking en 4de op de wereldranking. In de eindstand van de wereldbeker stond Anak in 2012 34ste , en in 2013 9de. Haar wedstrijdpalmares van 2014 is dan ook van wereldniveau. Jeugd nationaal Winnares Belgische jeugdbeker Belgisch jeugdkampioen

Wereldbeker Imst 8a+ Irak Attack (Santa Linya) 8a Cadauno por sulada (Santa Linya) 8a PequeNocturno (Santa Linya) 8a TríoTernura (Santa Linya)

Jeugd internationaal Winnares Europese beker Europees jeugdkampioen Volwassenen nationaal Belgisch kampioen Volwassenen internationaal Anak behaalde de finale (8 besten) op elke internationale volwassenen wedstrijd en stond 4 keer op het podium (2 bronzen en 2 zilveren medailles). Ze staat 4de op de wereldbeker ranking en 4de op de wereld ranking. Wereldbeker Haiyang/China: brons Wereldbeker Chamonix/Frankrijk: 4de plaats Wereldbeker Briançon/Frankrijk: brons Wereldbeker Imst/Oostenrijk: 4de plaats Wereldkampioenschap Gijon/Spanje: 6de plaats Wereldbeker Mokpo/Zuid-Korea: zilver Wereldbeker Wujiang/China: zilver Wereldbeker Inzai/Japan: 6de plaats Wereldbeker Kranj/Slovenië: 7de plaats Rotsroutes 2014 In 2 korte klimvakanties (paasvakantie en augustus) klom Anak een 18 tal moeilijke 8ste graad routes bij elkaar waaronder haar eerste 8c+. 8c+ Ultimate Sacrifice (Gorges du Loup) 8c Last Soul Sacrifice (Gorges du Loup) 8c Qoussai, les Maux de la Fin (Gorges du Loup) 8c Hot Chili X (Gorges du Loup) 8c La Fabelita L1 (Santa Linya) 8c RollitoSharma extension (Santa Linya) 8b+ New Power Sacrifice (Gorges du Loup) 8b+RollitoSharma L1 (Santa Linya) 8b New Power Sacrifice (Gorges du Loup) 8b Soul Sacrifice (Gorges du Loup) 8b La Marroncita (Oliana) 8b TríoLógico (Santa Linya) 8b El Koala (Santa Linya) 8a+ Qoussai (Gorges du Loup)

Als voorbereiding op dit interview heb ik wat zitten zoeken op het internet en belandde bij een artikel over Wim en Patti, de papa en mama van Anak. Het interview dateert van 16 december 1996, Anak was toen 5 maanden. ……. Wim Verhoeven is een echte avonturier. Jaren geleden verkocht hij alles wat hij hier in België bezat en trok hij de wijde wereld in. Vanwege het verlangen om meer van de wereld te zien, maar evenzeer om ergens de zin van het leven te vinden. Bij die reizen moet je niet denken aan een comfortabele toeristenrondrit. Wim wilde mensen leren kennen, culturen ontdekken en deed daarom alles wat een barrière zou kunnen betekenen weg. Op gelijke voet met de anderen, zo leer je de bevolking van een ander land het beste kennen. … Reizen betekende meestal ook klimmen. Het gebergte heeft hem blijkbaar altijd gefascineerd. De natuur, de rotsen - het maakt allemaal diepe indruk op Wim. In België halen we nog niet eens de 800 m., maar in Nepal

Klefferaar 6

topklimmers en ergens, zonder dat ik er echt over nadacht, vond ik het gewoon ‘normaal’ dat ik op een dag ook mee zou klimmen. In 2011 was je reeds Europees Kampioen Youth B. In een KBF-interview van 2011 zeg je het volgende: ik train drie keer per week en meestal in Klimax I of Klimax II. Ik heb tot hiertoe niet echt een vast trainingsprogramma of -schema. Ik klim gewoon veel en steeds wedstrijdgericht.Tot hiertoe deden we nog geen specifieke krachttraining, maar daar komt nu verandering in. Een klimsessie duurt meestal ongeveer vijf uren. Het eerste uur warm ik op in de boulderzaal. Daarna gaan we dan naar de lengtezaal waar ik de overige vier uren zo hard mogelijke routes klim. Ik probeer steeds tot het uiterste te gaan.Tot hiertoe bestond mijn training alleen maar uit klimmen, maar nu ga ik ook iets doen om aan mijn algemene conditie te werken.

Wereldbeker Chamonix zag hij toppen van meer dan 8000 m. ……. Rondtrekken deed Wim eerst alleen. Toen hij zijn vrouw Patti leerde kennen, gaf hij de microbe door, en gingen ze samen. Inmiddels staan ze weer op de ‘begane grond’ : hun thuis is een woning aan het einde van een straat in Kapellen. Dat weerhoudt hen er niet van om er nog regelmatig op uit te trekken. Ook het feit dat enkele maanden geleden hun dochtertje geboren werd, zal ze niet tegenhouden. De kleine mee in de draagzak ... Anak, de vraag hoe je met klimmen en de bergsport in aanraking kwam moet ik hier niet meer stellen, het is je met de paplepel ingegeven. Weet je nog wanneer je bent beginnen met klimmen? Omdat mijn ouders in mijn peuterjaren elke zomer voor 5 maanden aan de rotsen waren bestond mijn biotoop toen uit een combinatie van zonovergoten rotsen en stroomversnellingen. Ik hing toen al setjes aan mijn broekje tot het afzakte door het gewicht. Net voor ik 3 werd,kreeg ik mijn eerste gordeltje en kon ik heerlijk zwieren aan de rotsen van Spanje. Ik begon toen spelend te klimmen en klom mijn eerste route voor toen ik 4 jaar was. Wanneer ben je beginnen trainen met het doel om wedstijden te klimmen? Dat is pas veel later. Ik denk dat ik toen al 11 jaar was of zo. Doordat papa internationaal scheidsrechter was gingen we naar internationale wedstrijden. Ik vond het super om handtekeningen te verzamelen van de

Nu 3 jaar later veronderstel ik dat je trainingen zijn aangepast. Vele lezers zullen geïnteresseerd zijn in je manier van trainen. Wil je daar een woordje meer over zeggen? Doe je ook specifieke lenigheidstrainingen, krachttrainingen, uithoudingstrainingen..? Weerstandstraining doe ik het liefst in Klimax II. Dat is ook het grootste deel van mijn training. Ik doe ook meer krachttrainingen dan vroeger, thuis op mijn boulderwandje. Ik focus me dan ook op lichaamsspanning want dat is een belangrijk facet om goed in de overhang te kunnen klimmen. Aan lenigheidsoefeningen besteed ik best veel tijd, want het is heel belangrijk om soepel te kunnen klimmen en moeilijke passen technisch juist te kunnen uitvoeren. Klimmers zijn pezige gespierde atleten, zonder een gram overgewicht. Moet jij opletten met wat je eet? Word je begeleid i.v.m. voeding? En wedstrijden in exotische landen, is het mogelijk om daar steeds aan de juiste voeding te geraken? In tegenstelling tot grote klimlanden heb ik geen medische begeleiding, geen voedingsbegeleiding, geen kiné enz. Niets dus. Wij eten thuis gewoon gezond, geen frisdrank en heel weinig snoep. We eten ook erg gevarieerd en dat helpt om te overleven in Azië. In mijn koffer heb ik wel wat bij voor tijdens de wedstrijd zelf maar tussendoor eten we natuurlijk Koreaans, Chinees of Japans. Niet alle wedstrijden zullen even goed georganiseerd worden en soms is de andere cultuur een bijkomende uitdaging. Over het algemeen zijn wereldbekers wel goed georganiseerd, daar waken ook de IFSC officials over. Ik

Klefferaar 7

gehad. Ik drink veel water tijdens de trainingen en ben voorzichtig als ik boulder want de meeste kwetsuren worden tijdens het boulderen opgelopen. In 2011 had je 1 trainer, je papa en had je tijdens de wedstrijden begeleiding van Tijl Smitz, coach van het Belgian Youth Climbing Team. Is je vader nog altijd je coach? Word je nog bijgestaan door coaches of experts ? Eigenlijk is mijn papa mijn trainer en mijn mama mijn officiële coach. Ze vergezelt me op alle volwassenwedstrijden en dat geeft me rust. Tijl is coach op de jeugdwedstrijden. En verder… nee geen experts.

vind het moeilijk als de kwalificaties en de halve finale op 1 dag zijn. Dat is erg vermoeiend en stresserend. In China tijdens de opwarming voor de kwalificaties stonden er heel veel mensen rond de opwarmende klimmers te kijken en lieten ze kleine kindjes klimmen op dezelfde muur. Tot de hoofdscheidsrechter vond dat het welletjes was geweest. Ik vond het heel speciaal om zo het verschil in mentaliteit te leren kennen op andere plaatsen in de wereld. Herinner je nog je eerste wedstrijd? Ja, dat was in 2006 in de Kartuizer (nu Magnesia) in Mortsel. Na de wedstrijd schreef ik in een dagboek dat ik van 1 tot en met 10 januari (met de nodige schrijffouten) volhield: ‘Het is klimwetstrijd voor mij vandaag, in: De Kartuizer. Leuk!! Nu ben ik al thuis. Ik ben 2dés. Joepie!!!! (Samen met Wim Lemiëire.)’ Welke wedstrijd is jouw het meeste bijgebleven? Ik heb veel mooie herinneringen aan wedstrijden. Een heel speciale is die aan de wereldbeker vorig jaar in Klimax. De kwalificatie was een dieptepunt en de finale werd een droom. Om zo ondersteund te worden door alle mensen van de club was een ervaring die ik niet snel zal vergeten. Vele klimmers die hogerop willen, trainen zoveel en intens, dat hun spieren en pezen het wel eens begeven. Heb je ooit kwetsuren gehad? Hoe zorg jij ervoor dat je niet gekwetst geraakt, luister je naar je lichaam? Ik train wel hard maar probeer steeds naar mijn lichaam te luisteren. Tot hier toe heb ik geen kwetsuren

Voor je papa is klimmen meer dan presteren of ontspanning, hij geeft er ook een spirituele dimensie aan. In een interview (1996) zegt hij, door het reizen en klimmen dichter bij God en bij Jezus te zijn gekomen. Hij maakt een zeer mooie vergelijking tussen ‘iemand zekeren’ en God: “Als ik aan het klimmen ben, is er iemand anders die het touw vast heeft en die mij voortdurend in de gaten houdt. Mocht er iets misgaan, dan word ik gezekerd door het touw en stort ik niet naar beneden. Zo zorgt ook God voor ons: als wij een misstap maken laat Hij ons niet in de afgrond storten. Als ik aan de rotsen hang, moet ik vertrouwen op degene die mij zekert. In het leven van alle dag kan ik verzekerd zijn door mijn hemelse Vader”. Geeft het geloof in God je ook meer vertrouwen in het leven? Denk je aan God als je aan een wedstrijdroute begint. Ik geloof dat ik alles wat ik ben en heb, van God heb gekregen. Ook het talent en de mogelijkheden die ik nu krijg om te kunnen klimmen. God staat op de eerste plaats in mijn leven. Hij helpt mij als ik het moeilijk heb, want ondanks al mijn fouten is Hij de meest liefdevolle en geduldige persoon die er bestaat. Ik zou echt niet weten hoe ik zou kunnen leven of overleven zonder God. Natuurlijk zijn er veel moeilijke momenten, ook tijdens trainingen of wedstrijden en ik ben zo enorm dankbaar dat God overal bij mij is, zelfs ergens ver weg in Azië. Voor ik aan een wedstrijdroute begin, denk ik inderdaad aan God en vraag ik of Hij mij wil helpen. Klimmen op dit niveau, met een doorgedreven training, is niet meer combineerbaar met het klassieke schoolleven, en je ging zelfstandig thuis studeren. Ondertussen zijn je studies secundair onderwijs bijna afgesloten en studeer je nu voor je laatste examens. Zou je andere klimmers of topsporters aanbevelen om dezelfde weg te volgen? Was het mogelijk voor jou om via topsportscholen studie en sport te combineren? Ben je zinnens om verder te studeren? Via een topsportstatuut?

Klefferaar 8

Het klassieke onderwijs in België is niet echt op sport gericht. Als je echt wil meedraaien aan de top heb je door het strakke schema en het vele huiswerk onvoldoende tijd om te trainen en wedstrijden te doen. Zeker als je, zoals ik, op een klein uurtje rijden van een goede klimzaal woont. 4 jaar geleden besloten we daarom om via zelfstudies en de Examencommissie mijn diploma secundair te behalen. Dat lukt vrij goed, ik moet nog maar een paar vakken afleggen. Klimmen is niet erkend als topsport dus topsportschool was ook geen optie. Ja, ik zou graag verder studeren al heb ik nog geen idee wat. Ik hou veel van natuur en ik vind het geweldig om andere talen te kunnen spreken… Een droom van jou in 2011 was om het in het volwassencircuit even goed te doen als bij de jongeren. Je bent zeker op de goede weg. Velen denken en hopen dat je ooit de nr.1 wordt. Is dat ook een droom van jou ? Ja. Ik had vorig jaar nooit gedacht dat ik finales zou klimmen en zeker niet dat ik dit jaar 4 keer op het podium zou staan. Het is een geweldig jaar geweest maar ik heb ook teleurstellingen gehad zoals toen ik weggleed op het wereldkampioenschap terwijl zilver zo dicht bij was en toen ik op de laatste wedstrijd in Kranj ziek was en bijna niet kon klimmen in de finale.

Wereldbeker Imst

Wel wat klimmers en jonge talenten volgen jouw prestaties en kijken naar je op. Wat voor advies zou je hen willen geven om hun doelen te realiseren? Ik vind het geweldig wat ik door het klimmen heb mogen leren. Belangrijker dan talent zijn motivatie en zelfdiscipline als je iets wil bereiken. Nooit opgeven en er in blijven geloven. Voor het klimmen zelf is het belangrijk om het leuk te vinden, al was dit voor mij in het begin wel moeilijk. Ik hield zeker evenveel van de rustdagen tijdens de vakanties. Later wilde ik graag hard trainen om beter te worden, maar niet zozeer omdat ik het echt tof vond. Ik ben blij dat ik nu al meer plezier beleef aan het klimmen zelf, want dat is toch echt veel aangenamer. Heel belangrijk is om als jongere heel veel verschillende routes te klimmen zodat alle mogelijke klimbewegingen spelenderwijs in je geheugen worden geprent. Je moet ook voortdurend proberen je grenzen te verleggen, in het klimmen is dat dan letterlijk. Probeer steeds een route van een hoger niveau en ook in een andere stijl. Anak bedankt dat je tijd wou vrijmaken voor onze klefferaar. We wensen je veel succes.

Klefferaar 9

klim

stage

jeug

d in

Orpi

erre

nov 2

014

Wandelen Vrijdag 26 december 2014, 2de Kerstdag-wandeling Het einde van dit jaar komt weer met rasse schreden dichterbij. Daarom willen we jullie al enthousiast maken voor onze 2de Kerstdag-wandeling.  Deze vertrekt dit jaar in Breendonk, ja je leest het goed,   in Breendonk aan Paepenheide  starten we om stipt 14 u. We trekken door de velden en weiden van het rustige Wandelen in Niel en Noeveren Breendonk, lopen zo richting Liezele om daarna langs Zondag 15 februari 2015 de rustige wegen van Londerzeel St. Jozef om zo terug naar onze vertrekplaats af te zakken. Ondertussen zal het wel wat later geworden zijn en Niel komt jaarlijks in de schijnwerpers met de kunnen we in ons dorpshuis Paepenheide genieten jaarmarktcyclocross.  Deze jaarmarkt in Niel is één van van een lekkere glühwein, warme chocomelk, of een de grootste markten met kermis van de Rupelstreek. lekker biertje voor wie echt dorst gekregen heeft.   Een Noeveren is gekend door het steenbakkerijverleden. boterham met kop en kaas en een stuk cake staan ook Het unieke landschap van de Rupelstreek werd in de op het menu. Wij hopen dan ook dat we weer met velen loop der eeuwen geboetseerd door kleiwinning en de aan de start zullen staan om dit wandeljaar prettig af te fabricage van bakstenen, dakpannen en tegels. Ettelijke generaties steenmakers maakten de Rupelstreek tot wat sluiten.  zij is. Nergens bleef dit typisch Rupeliaanse karakter Iedereen van harte welkom PS : de wegeltjes die we zullen bewandelen zijn beter bewaard dan te Noeveren, een gehucht van de minder geschikt voor buggy’s of kinderwagens. gemeente Boom langs de Rupel. We wandelen op (Mits zin voor avontuur en een beetje hulp wel mogelijk) zondagnamiddag 15 februari langs de Rupel, door de oude kleiwinning, het natuurgebied ‘Walenhoek’ en via Noeveren terug naar Niel. Praktisch: Vertrek aan Paepenheide 14 uur stipt. Beenhouwerstraat 3, 2870 Breendonk Organisatie: Fons Suys tel. 03/03/889 33 64 gsm 0487/49 53 14

Wandeling zondag 25 januari 2015 Wandelen in de nabije buurt, knappe pareltjes natuurgebied ontdekken, waar zelfs ik nog nooit geweest was, het kan….. Wil je ze ook ontdekken, kom dan op zondag 25 januari 2015 met ons meewandelen.

Afspraak aan de kerk van Niel Vertrek om 14 u. Terug rond 17 u. Samen rijden ? 13.30 u. Parking Klimax – Breendonk AARD VAN DE WEG : We wandelen ongeveer 11 km langs grind- en kasseiwegen, aardepaden en op de verharde Scheldedijk. TOEGANKELIJKHEID : Soms moeilijk voor buggy’s en rolstoelen; na regenweer is stevig schoeisel nuttig. INLICHTINGEN Willy De Herdt 0478/349321

Afspraak: 13 uur aan de klimax Vertrek wandeling: 13u30 Café De Koophandel Noeveren 68, 2850 Boom Meer info: Patricia Straetmans 0495 43 47 55

Klefferaar 10

15 maart 2015

Wandelweek 12 tot 18 april 2015

De legende van de pot van Olen Daar was te Olen een herberg waar men goed bier verkocht. Ook liet Keizer Karel, wanneer hij jaarlijks ter jacht kwam, nooit na er een pot te pakken. Hij hield te paard voor de deur stil, bestelde, en de vrouw kwam buiten met het schuimende gerstenat. Zij hield echter de pot bij het oor vast, zodat Keizer Karel moeite had hem aan te nemen. “Vrouwke, tegen aanstaande jaar moet ge een pot kopen met twee oren, dat zal gemakkelijker zijn.”  “Ja, meneer,” zei de vrouw.  ‘t Volgend jaar hield Keizer Karel weer aan de herberg stil. De vrouw kwam nu met een pot met twee oren, maar zij hield de twee oren in de handen, zodat Keizer Karel weer moeite had hem aan te nemen.  “Zo gaat het nog niet goed, vrouwke. Ge zult er tegen aanstaande jaar een moeten kopen met drie oren. Dan zal ‘t wel beter gaan.”  Het derde jaar, toen Keizer Karel weer aan de herberg stilhield, kwam de vrouw met een pot met drie oren. Zij hield hem weer met twee oren vast en wel zó dat het derde oor naar haar borst was gekeerd.  “Ja vrouwke,” zei Keizer Karel, “’t zou al even moeilijk gaan als verleden jaar, indien ik niet wist dat er een derde oor was.”  Onder de pot door greep hij het derde oor vast.  “Zie, zo is alles maar een weet”, sprak hij.   Praktisch: Wandeling over rustige land, bos en veldwegen, circa 20 km, geschikt voor (stevige) buggy’s. Samenkomst Klimax: 09.00 uur Vertrek wandeling: Marktplein Olen (Centrum) om 10.00 uur. N51 08.667 E4 51.576

Beschrijving De Puffertjes gaan weer op stap. Dit jaar hebben wij gekozen voor het Mullerthal – of Mëllerdall– wordt vaak het Luxemburgs Klein Zwitserland genoemd. Dat komt door het golvende landschap dat aan Zwitserland doet denken. Mullerthal  is bovenal een uitzonderlijke biotoop gekenmerkt door ontzaglijke rotsformaties. De Mullerthal Trail voert de ervaren wandelaar zo’n 112 kilometer lang prachtig golvend landschap. De voetpaden van het  Mullerthal, die bezaaid zijn met rotsformaties met rare namen - Piteschkummer, Geyerslay of Hohllay, om er maar enkele te noemen – leiden door velden en bossen te midden van een zo goed als ongerepte natuur. Wij wandelen delen van de Mullerthal Trail en maken iedere dag een luswandeling van 18 à 20 km. Verblijf in de jeugdherbergen van Vianden, Beaufort, Echternach.

Dagwandeling Olen

Mullerthaltrail Luxemburg

Infovergadering woensdag Vrijhals, 20 uur.

14 januari, cafetaria

Praktisch: Alle verplaatsingen met eigen vervoer (kostendelend) Vertrek op zondag 12 april, terugreis zaterdag 18 april. Budget: 30 € per persoon per nacht, inclusief ontbijt en avondmaal, exclusief drank en lunch. Organisatie: De Puffertjes. Info via [email protected] Inschrijvingen onder voorbehoud van beschikbare plaatsen in de jeugdherbergen.

Organisatie: Carl Van Gucht. 0479/07 19 57

Voorlopig kalender van de wandelcel zie http://www.bvkb.be/v2/index.php/wandelcel

Klefferaar 11

Presentatie

Maxime De Groot en Sam Van Brempt beklommen met succes de Mt Hunter. Het verhaal staat op de website van Mount Coach en werd ook gepubliceerd in het Klim en Bergsportmagazine van september 2014. Na deze beklimming hadden Maxime en Sam nog wat tijd over om nog een bijkomende beklimming te maken.

THE MOONFLOWER TESTPIECE Door Maxime De Groot en Sam Van Brempt Zaterdag 28 februari 2015 om 20.00 Plaats: parochiezaal Liezele –Puurs    Turkenhofdreef 3 inkom:3 euro

A slog on North America’s highest peak Denali’s West Buttress

Kaarten te koop in klimax of bestellen via [email protected]

verslag van Sam Van Brempt

Maxime De Groote (25 ) en Sam Van Brempt (29) zijn 2 leden van het Belgische Mount Coach klimteam. Zowel afzonderlijk als samen hebben ze in korte tijd een indrukwekkend palmares bij elkaar geklommen. Rots, ijs, mixte of sneeuw, het alpiene terrein is duidelijk hun thuis. Van de Alpen naar Peruaanse giganten als Alpamayo of Churup tot legendarisch bergen als Cerro Torre. Maxime en Sam gaan telkens op zoek naar de volgende uitdaging. Afgelopen voorjaar beklommen ze de beruchte noordwand van de Eiger maar dit was slechts een opwarmertje voor wat komen moest: Een expeditie naar Alaska met als hoofddoel een beklimming op de impressionante Moonflower Buttress van Mount Hunter. Maxime en Sam brengen een indrukwekkend inspirerend verhaal met prachtige foto en filmfragmenten. Trailer: https://vimeo.com/111398558 Meer info op: www.itsaplayground.com www.mountcoach.net https://www.facebook.com/ItsAPlayground https://www.facebook.com/mountcoach

The wind is blowing fresh snow in our faces. Layers of ice start to stick on my cheeks and slowly, I begin to lose all feeling in my nose. These are the moments when you really start to wonder what you’re doing up in the central Alaska Range. On the 17th of May we left the Kahiltna airstrip late in the morning. Maxime and I started walking on the low angled Kahiltna Glacier. Within a few hours, we arrived at Ski Hill Camp just in front of the first steeper step. We ate a quick lunch in companion of another Belgian climbing party who, before heading on a  6 months cycle journey, wanted to climb Denali’s West Buttress. While they pitched their tent we moved on. We wanted to make as much progress as possible and came up with the not-so-promising plan to get directly to the 11.000ft camp Now, in the afternoon, it’s a complete whiteout. We don’t know where we are exactly. We just follow the trail that is followed by the thousands of West Buttress Denali climbers. As fresh snow slowly fills the old traces, we just look out for the small bamboo sticks planted into the glacier by previous visitors. We spend a lot of energy pulling our heavy sledges. During the years, I managed to slim my pack down to the lightest and most essential gear, but somehow, thanks to my ever-growing photographical kit, the sledge is once again too heavy. From time to time we take a small pause. I turn around and Maxime is only slightly visible, as a silhouette disappearing into the mist. I take a deep breath before we continue, wondering why I came back to this place.

Sam searching for the 11.000ft camp Klefferaar 12

I’ve been in Alaska before. In May 2010, I teamed up with Joris Van Reeth. We knew each other from Mount Coach, a program founded by KBF, the Belgian Mountaineering Club. Just like the Mountain Academy and Alpine Mentors, Mount Coach trains young climbers to all round alpinists. For me the biggest change in, and influence on my life. Together, we experienced 3 busy years in the Alps, one expedition to Khan Tengri and were ready for what felt like our next step. A technical line on a 6000 meter peak like Denali! In 4 days Joris and I brought all our gear up to the 14.000ft camp from where we did some acclimatization climbs on Denali. Finally we were ready and descended the wickwire ramp to the South side of the mountain. We spent one last night at the base and on the 7th of June 2010, we started climbing up the Japanese Couloir. Simulclimbing the gully we arrived on the first steep wall. Joris climbed over it, ran out his rope and made a belay to switch leads. Without me hanging on the rope, the belay ripped out and Joris landed 60 meters lower headfirst into the rocks. He died immediately. By coincidence, a Japanese climbing party appeared underneath the desolated South face. They climbed up and helped me to bring Joris down. They lost motivation for their own attempt on the Cassin and went back to the airstrip. They asked me if I would join them and walk safely down the crevassed North East Fork. But I didn’t feel comfortable leaving Joris behind. Besides, I was in contact with the Denali Park rangers and they tried to get a helicopter into the range to pick us up. Bad weather came in faster than expected and I had to wait 4 days before the helicopter managed to fly me out. They took a big risk by rescuing me and decided to come back for Joris when the weather cleared. Due to a big fresh layer of snow, we unfortunately never managed to find Joris. He is still resting over there and today there is simply no chance someone will ever find him… To keep the story short, I will walk over the fact how it feels to lose a close friend in a climbing accident. Although I experienced loss before, I never stood so close to an accident. Nevertheless I think I can say I hit my biggest low ever and slowly had to find my way back up. The fact that I had 4 lonely days to clear my head before I had my first decent contact is something I would never recommend but was helpful in a way. Later, I wrote some small things, trying to explain my feelings, my thoughts and the way I (re)act. As I like to be completely aware about those inner thoughts and feelings. I still remember me sitting in the helicopter. The late evening sun was enlightening the  highest peaks. Although I was absent and I didn’t know what to say to the rangers neither the pilot, there was a inner peace. Now that I was in a safe position, I just wanted to wander around in these mountains. That moment, I

already realized backing off on climbing was no option. Soon, from meeting climbing partners, I started rock climbing and got back into skiing, alpinism, expedition climbing and so on. In the summer of 2009, less than a year before the accident with Joris, I lost good friends on the Peruvian mountain Tocllaraju. It was only after my visit to the Cordillera Blanca in 2012, I felt some kind of relief for the first time. More than ever I wanted to go back to Alaska too. Besides I realised that coming back to that place brings me some peace in mind. There is an ever growing curiosity about what and how intense I will feel if I am at the massive South face, the north east fork where Joris is resting, the 14.000 ft. camp where he spent his last 3 weeks or the Cassin ridge itself. It’s like every year around the month of May, my thoughts get drifted to that place.

A look into the Noth East Fork, The Kahiltna peaks and Mt Hunter in the background Now, 4 years later, I’m finally back at the Kahiltna Basecamp. While our experience grew during the years, our dreams and objectives changed. Needless to say, the Cassin always sticks to my mind. But it slowly changed from a physical test piece into a mental challenge and confrontation. Although I wanted to come back somehow it didn’t feel exciting to come back for only a try on the Cassin Ridge. That’s why Maxime De Groote and I opted to climb the Moonflower Buttress instead. The Cassin Ridge became a back-up plan, in case we had some spare time. After spending only 2 weeks in the range, we managed to climb our hardest route ever: a 4 day round trip on the “not so in condition” Moonflower Buttress.  Back in  Base-camp we  take some days of recovery rest. Maxime suffers from a severe toothache

Klefferaar 13

and even the maximum amount of painkillers can’t help anymore. He needs to fly back to Talkeetna to see a dentist.

food we had since we arrived. We take the rest of the day to rearrange our bags. The next morning we are on our way to the 11.000ft camp on the Kahiltna Glacier.

A busy day at KIA (Kahiltna International Airport )

By now, late in the afternoon, fresh snow cleared all the traces, we can’t find the 11.000ft camp and the whiteout makes it impossible to navigate to the exact location. We get tired, loose the motivation to walk on and decide to pitch our tent just next to the path on the glacier. As we zip open our tent in the morning, we finally get a view on the environment. 11.000ft is only 2 hours ahead of us. Arriving at the 11.000 ft. camp, the wind picks up again and starts to blow clouds into the valley. The weather update in the evening doesn’t sound promising. It’s clear that we have to stay for at least another day in this camp and on the downside there is not even a small 2 day good weather window looming at the end of the forecast. Another hauling day finally brings us up to the crowdy 14.000th camp. Since we topped out on Mt Hunter a week ago we thought to be better acclimatized but nevertheless we are glad  that we’re finally done pulling those sledges.

Later that evening I walk into Lisa’s tent to get an update about Maxime and the upcoming weather. Lisa is the one who is running Basecamp. Arranging the flights in and out, helping climbers on their trip, broadcasting weather reports and so on. As she has been doing this for several years, she still remembers the accident of Joris and the young guy who was waiting below the mountain. Gently she asks if it was me back then. We start talking about the accident. “So, then you met the Japanese team?” she asks. Wondering what she means, she points to two tiny down suited men standing before a small tent, melting snow for their tea. It turns out that it is in fact the same climbing party that helped me lower Joris down back then. After 4 years they decided to reattempt the Cassin ridge. As I never managed to get in contact with them I am more than happy to finally talk with them. It turns out I even visited their small hometown in Japan two years ago on a skiing trip.

The Japanese party, Nagahara Takatomo and Nagahara Rieko 2 days after he flew off, Maxime arrives back into the range. As he knows he can always please me with food, he brought a liter of cold coke and a pizza. It takes roughly half an hour to fly over to the Kahiltna airstrip so the pizza is cold too. But I’m more than happy to exchange a cold pizza for all the sweets and freezed

Our Goal Zero, charging battery’s while hauling our equipment up the Motorcycle Hill to 14.000ft As we knew in advance, from here on we have only a week for further acclimatization and climbing the Cassin Ridge. Call us naïve, but we’re just hoping for the right window at the right time. We go for a small talk at the ranger camp and run into Dave Weber and Mark

Klefferaar 14

Westman. Both guys have a long history as ranger and climber in the range. As we tell them that we want to go up for some acclimatization, they remind us about some changes in the National Park mountain rules. Climbing on the crowded West Buttress, not only do we need to bring plastic shitbags up to 17k ft, we also need to bring a CMC (clean mountain can). There are no crevasses to throw away poopbags so from this year on, it’s no longer allowed to go to the toilet up there without bringing your poop back down. Not too thrilled to drag this 10-liter bucket on the mountain. We’re only partially joking and suggest to use our reactor stove as CMC. Unfortunately they don’t want to make an exception, so we change our plans and decide to climb the West Rib, as the CMC rules don’t apply on this less crowded route. The cold, one of the downsides about climbing Denali, makes every morning really hard. Especially with all this bad weather and the unpromising outlook. I wake up, staring to the rime plastered tent sealing and I only think about leaving theses mountains as fast as possible. It just seems so useless, pushing forward knowing there is only a  slight change to attempt the Cassin. We stay in our tent and wait till the sun shines over the mountain. While the temperature rises so goes my motivation and for the rest of the day time flies. Spending several hours melting snow and cooking till early evening the sun disappears again.

single wall bivy shelter. We brew up some soup to hydrate. While digging into my backpack, searching for our freeze-dried meals, I soon discover I forgot the spoon. This doesn’t seem to bother Maxime as he quickly discovers a candela to use as a spoon. While the sun sets, the colors show the range at its best but the wind is again picking up. The last weather report tells us that the wind will drop the next morning. Hopefully the forecast is right, as we’re eager to move on. Our Supertopo guidebook warns us that this is a bad place to be in a storm. We take everything we can possibly store in our tent and afraid that my shoes will fly off the mountains, I even strap them to the tent.

The weather reports don’t give any sign on a perfect weather window but we don’t have the time to wait for it. One day around noon, as soon as the clouds clear, we gear up and walk to the base of the west rib cut off. It is easy climbing but at this altitude we feel our hearts pounding in our chest. Early evening we find ourselves high on the mountain. Beneath us, a thick layer of clouds is coming up. Like small islands only the higher ridges and mountains squeeze themselves through it. We reach a platform around 17.000ft, the so-called balcony camp where we pitch our tent for the night.

While the tent fly smashes into our faces, I can’t fall asleep. Maxime and I don’t say a word but I know he ‘s awake to as he reacts to every movement or sigh I make. When it’s early morning, the wind drops and we finally manage to get some hours of sleep. We wake up, still tired, pack our bags and try to heat up with some warm tea. As it is still cold and just standing won’t help we quickly start to our climb over the easy terrain on the upper west rib. The ridge blocks the sun that is coming up in the east so Maxime suggests moving over to the rib itself. As we reach the ridge, we quickly discover this is no good option either. Despite the heat of the sun we receive the wind in full effect. Within 15 minutes we lose the feeling in our hands and feet. A simple look at each other is all it takes. There is no point in trying to reach the summit. We start to climb down in the direction of the Orient Express couloir and follow this snow couloir to the lower glacier and walk back to the 14.000ft camp. As we reach the camp, the sky is clearing and we get that nervous feeling. Wondering if we were just lame and went down too soon? Later that day, we discovered that all the climbing party’s on the West Buttress made the same decision. We reached an altitude of 18.000ft and know that if we take a day or two rest, we’re ready to get a try on the Cassin. Our days on the mountain are almost over so the only thing we need and are hoping

The Balcony camp on the West Rib Maxime feels a slight headache as he gets into our

Dinnertime

Klefferaar 15

for is a change in the weather. The next day, when we intercept a new weather forecast, we know it’s over. There is no break in this weather pattern, at least not to get a try on an engaged route like the Cassin Ridge. Frustrated that we spent a lot of energy on nothing, we quickly decide to back to the warm summer weather of Talkeetna.

Back at the Kahiltna Airstrip we are waiting for our plane to fly out. We’re sitting on the glacier, in what later turns out the last perfect day for a longer time. Eventually, if we were fast enough, we probably could climb the Cassin in a long day. But we didn’t feel comfortable trying such a route with unstable weather. Looking on the mountains around us, the massive moonflower buttress. It was our best trip ever and I’m sure I will come back to this place… Deze expeditie was mogelijk dankzij de ondersteuning van: K2-DeKampeerder, Beal, Black Diamond, Mountain Hardwear, Julbo, Petzl, Mammut en Goal Zero.

Materiaalbespreking

Our plane back to Talkeetna

Jurgen Lis Sinds dit jaar heeft Petzl crashpads in zijn gamma. De 3 types zijn: ALTO, CIRRO en NIMBO. ALTO: De Alto is de basiscrashpad voor het boulderen . De crashpad bestaat uit een 3 laagse schuimopbouw en sluit door middel van een rits. Ze is voorzien van een comfortabel draagsysteem zodat je de crashpad makkelijk op de rug kan vervoeren. De draagriemen worden na het openleggen van de crashpad opgeborgen zodat deze niet in de weg liggen tijdens het boulderen. CIRRO: De Cirro is de grote broer van de Alto. Door zijn dikkere opbouw is deze ideaal om zware en hoge vallen op te vangen. Bovendien kan hij net zoals de Alto omgebouwd worden als zitbank. NIMBO De Nimbo is een dunnere kleine crashpad. Deze is ontworpen om onder overhangende boulders te leggen zodat je vanop deze crashpad een zitstart kan maken. De Nimbo kan ook gebruikt worden om over de spleet tussen 2 petzl crashpad te leggen zodat je er niet tussen kan vallen.

ALTO CIRRO NIMBO

Afmetingen

Gewicht

118 x 110 x 10cm 148 x 118 x 12,5cm 75 x 50 x 3cm

5700g 9400 g 700 g

Klefferaar 16

PRIJS: 790 euro op basis van 6 deelnemers INBEGREPEN: 6 dagen HP / 6 dagen begeleiding UIAGM gids UITRUSTING: compleet toerski materiaal, lawineapparaat, schop en sonde INSCHRIJVING EN INFORMATIE: [email protected]

Tourskiën. Stages winter 2015 Toerskiweek Tatra gebergte*

*Indien de sneeuwcondities niet optimaal zijn wordt de tocht verplaatst naar Slovenië of Abruzzen

Toerskitocht Val Bedretto - Ticino

Periode: 8-14 februari 2015 BESCHRIJVING: Het Tatra gebergte ligt op de grens tussen Polen en Slowakije, het maakt deel uit van de Karpaten. Het Poolse deel is ook bekend als nationaal park Tatra. Ondanks zijn uitgestrektheid is de hoogste top slechts 2655m (Gerlachovski-Stit) en zijn er geen gletsjers. Het is een ideaal gebied voor ski-alpinisme. De 60 km lange keten biedt een grote verscheidenheid aan routes, normaal valt er overvloedig sneeuw en de noordelijke invloed zorgt voor een uitstekende sneeuw kwaliteit. Vanuit Tatranska Lomnica 903m, in de Slovaakse Hoge Tatra (bekend om de steilste skilift van Europa) bezoeken we de valleien met de beste sneeuw condities. Op het programma staan dag- of meerdaagse tochten. Afhankelijk van de omstandigheden kiezen we één van de vele routes zoals: Punta Rysy 2499m, Punta Visoka 2450m, Punta Vichodna 2450m, Punta Baranye Roye 2563m, Slavkosky Stit 2452m. Eventueel maken we gebruik van de Hrebienok lift of het tandrad treintje. We verblijven in een hotel, chalet of hut met de mogelijkheid af en toe de vermoeidheid te vergeten in het prachtige termen complex Aquacity Poprad 672m. DEELNAMEVOORWAARDEN: Off-piste ervaring en een goede fysieke conditie BEGELEIDING: Lorenzo Iachelini, of Engels sprekende UIAGM gids UITERSTE INSCHRIJVINGSDATUM: zaterdag 10 januari 2015 AFSPRAAKPLAATS: zondag 8 februari 2015, 15 uur Poprad - Slowakije ORGANISERENDE CLUB: BVKB in samen werking met Campo Base Travel

Periode: 15-21 maart 2015 BESCHRIJVING: Val Bedretto, in Noord-Ticino loopt van Airolo aan de voet van de Gotthardpas tot de Nufenenpas, de overgang naar Wallis. De vallei vormt de grens tussen Zwitserland en Italië. In het langgerekte dal tussen het Gotthard- en Cristallinamassief ligt in de winter bijzonder veel sneeuw. Deze regio biedt een enorme mogelijkheid aan klassieke tochten: Helgenhorn 2832m, Punta di Stou 2566m, Pizzo di Nara 2231m, Motto Crostel 2302m, Matro 2172m, Corno Gries 2969m, Grandinaggia 2700m, Pizzo Rotondo 3192m, Chubodenhorn 3069m, Roggengrat 2788m. Afhankelijk van de condities kunnen we ons verplaatsen naar Andermatt. Basis voor deze toerski week in Ticino is Chalet Stella Alpina, 6781 Ronco Bedretto, http://www.chaletstellaalpina.com en Capanna Cristallina http://capannacristallina.ch DEELNAMEVOORWAARDEN: Off-piste ervaring en een goede fysieke conditie BEGELEIDING: Lorenzo Iachelini, of Engels sprekende UIAGM gids UITERSTE INSCHRIJVINGSDATUM: zaterdag 14 februari 2015 AFSPRAAKPLAATS: zondag 15 maart 2015, 17 uur Chalet Stella Alpina ORGANISERENDE CLUB: BVKB in samen werking

Klefferaar 17

met Campo Base Travel PRIJS: 960 euro op basis van 6 deelnemers INBEGREPEN: 6 dagen HP / 6 dagen begeleiding UIAGM gids UITRUSTING: compleet toerski materiaal, lawineapparaat, schop en sonde INSCHRIJVING EN INFORMATIE: lusvdbossche@ gmail.com

Toerskitocht tussen de 4000ers van Berner Oberland

sprekende UIAGM gids UITERSTE INSCHRIJVINGSDATUM: zaterdag 7 maart 2015 AFSPRAAKPLAATS: zondag 5 april, 17 uur jeugdherberg Grindelwald ORGANISERENDE CLUB: BVKB in samen werking met Campo Base Travel PRIJS: 860 euro op basis van 6 deelnemers INBEGREPEN: 6 dagen HP / 6 dagen begeleiding UIAGM gids UITRUSTING: compleet toerski materiaal, lawineapparaat, schop en sonde INSCHRIJVING EN INFORMATIE: lusvdbossche@ gmail.com

Tourskiën. Verslag stages 2014 Val di Fassa versus Tatra

Periode: 5-11 april 2015 BESCHRIJVING: Een week toerskiën in het mekka van het ski alpinisme. Een gerenommeerde vakantiebestemming waar idyllische dorpjes hartelijkheid en geborgenheid uitstralen. En waar vanop de enorme gletsjers en imponerende bergen de afdalingen zowel te voet als op ski’s, onvergetelijk worden. Plaatsen zoals Interlaken en Gstaad worden terecht de speeltuin van Europa genoemd. Bergmeren weerspiegelen de witte toppen en daarboven schemert, met een magische aantrekkingskracht, het met sneeuw bedekte massief van Eiger, Mönch en Jungfrau. We verblijven in de jeugdherberg en enkele hutten. Maandag: met de trein naar het Jungfraujoch 3464m, beklimming van de Mönch 4099m en afdaling naar de Konkordiahut 2850m; dinsdag: beklimming van de Gross e Hinter Fischerhorn 4048 – 4025m, afdaling naar de Finsteraarhornhut 3048m; woensdag: beklimming Finsteraarhorn 4273m en afdaling Finsteraarhornhut 3048m; donderdag: beklimming Gross Grunhorn 4043m en afdaling Konkordiahut 2850m; vrijdag: beklimming Mittaghorn 3892m en afdaling Fafleralp 1750m. DEELNAMEVOORWAARDEN: Off-piste ervaring en een goede fysieke conditie BEGELEIDING: Lorenzo Iachelini, of Engels

Veel sneeuw, warm en lawinegevaar Februari 2014, op het programma staat een week toerski in de Tatra. Begin januari is er haast geen sneeuw gevallen in het Tatra gebergte. En sneeuwval na nieuwjaar geeft geen goede toerski condities daarom kiezen we voor sneeuw zekere oorden. Vooral in de zuidelijke alpen ligt veel sneeuw, Lorenzo, onze gids, suggereert Val di Fassa, een vallei in de Dolomieten waar we nog niet toerskieden. Afspraak zondag namiddag 16 februari in hotel Stella Alpina te Moena. Moena is een ideale vertrek plaats voor tochten in de omringende valleien. Het is een gezellig dorp. Het hotel, met name de eigenares, is een fenomeen op zich. Verder alle comfort, en bovendien een uitgebreid ontbijt en ’s avonds een uitgebreid warm buffet met typische Italiaanse keuken. Er liggen meters sneeuw, het is echter te warm en lawinegevaar 3, we zijn beperkt in het kiezen van de tochten. Geen steile hellingen, niet te ver boven de boomgrens. De eerste dag rijden we naar de Dolomiti di Vallaccia en parkeren de auto’s aan de kerk. Vertrek op 1300m naar de Forcelle del Pief 2186m. We zijn met zes, waaronder twee snowboarders die op sneeuwraketten stijgen, de snowboard op de rug en onze gids. Het is een inlooptoer voor beginners, zonder technische passages, bijna volledig in het bos. Een wandelpad leidt naar Malga Crocifiso op 1526m en via een bosweg bereiken we rifugio Monzoni 1737m. Daar stappen we 150 meter verder links het brugje over en komen zo op een open plaats met zomer huisjes, waarvan nu enkel de

Klefferaar 18

daken zichtbaar zijn. Even later staan we op de col op 1950m, we hebben een mooi zicht maar af en toe stijgt mist op. Op de top eten en drinken we, bouwen onze ski’s en schoenen om en beginnen aan de afdaling. De sneeuw is heel zwaar, niet perfect om mooie bochten te maken. Gaby, de oudste deelnemer, heeft het niet gemakkelijk. De pint bij het terugkeren in het hotel smaakt des te meer! De tweede tocht gaat naar de Dolomiti Ombrettola en de Forca Rossa 2490m. De zon straalt, hier en daar wel opkomende wolken. We stappen door een brede vallei verschillende heuvelruggen over en, naar het einde toe naar rechts vanwaar we de top zien liggen. Zonder problemen bereiken we de top met zicht op de Marmolada. Om twee uur zijn we terug aan de Fuciade hut, een ideale plaats voor bieps oefeningen. En we hebben tijd voor lawine training, gebruik van de sonde, zoeken naar één of meerdere slachtoffers (arva of lawineapparaat). Ook een oefening waarbij de bieps boven op de sonde wordt bevestigd, simulatie van een slachtoffer dat enkele meters diep ligt. Wij hebben allemaal verschillende lawine apparaatjes, het is belangrijk het gebruik en de juiste gebruikswijze te kennen. Het is niet nodig telkens het laatste nieuwe apparaat te kopen. Woensdag regen, wij rijden naar de Passo Rolle wellicht kunnen we daar de Pale di San Martino 2800m of Punta Rolle 2220m beklimmen, sneeuw en mist beslissen er anders over. Vanuit Lagorei op 1630m traverseren we de val Venegia en stijgen naar de piccolo Colbricon 2510m. Tot aan de malga (weiden) Colbricon gaat het door het bos met weinig hoogtemeters, we bevinden ons in het Parco naturale di Paneveggio. Naarmate we stijgen wordt de helling steiler, op 2100 meter begint het te sneeuwen en hagelen. We lopen tussen afgeknakte takken, geen plaats om te blijven staan, noch om een sneeuwprofiel te maken. Hier is een lawine gepasseerd, we keren dan ook terug, de sneeuw is zwaar en een beetje lager komen we in de regen, kletsnat bereiken we de auto. Ook de volgende dag blijft het lawinegevaar 3 en is de tochtkeuze beperkt, cima Iuribrutto 2697m, de tweede hoogste top van het kleine Bocche massief. Vanuit de Passo San Pelegrino aan het Negritella restaurant steken we de langlaufpiste over en stijgen we door het bos tot aan de boomgrens. Na een eerste steile hang links stappen we via talrijke bochten naar de col di Iuribrutto. Het moeilijkste deel van de tocht. We blijven links om zo de steilste hellingen te vermijden en bereiken zonder problemen de top. Een 360 graden panorama is onze beloning, de Rosengarten, Marmolada, Latemar, Cadore en Brenta Dolomieten. Dit is een van de klassieke tochten, niet te moeilijk en toch doenbaar bij mindere condities. De afdaling is super. Vrijdag, keuze tussen de afdaling van de Pordoi of de

Sasso Piatto hut 2300m. De Pordoi biedt een mooie steile afdaling van bijna 1000 meter maar dan moet men bij de eersten aan de lift staan zodat een maagdelijke afdaling wacht. We kiezen optie twee. We parkeren de auto’s aan de skilift van de Col Rodella in Campitello en stappen de hoofdweg over tot het begin van de bosweg naar rifugio Micheluzzi. De weg is ook een rodelbaan en ligt erg glad. Aan de hut besluit Gaby te wachten. Wij gaan door het bos en proberen te traverseren naar de weiden onder de rifugio Sasso Piatto, zodat we van een mooie afdaling kunnen genieten. De condities laten het echter niet toe. Eens boven de boomgrens wordt het steil en is de sneeuw niet veilig meer. We skiën terug, onderweg stuiten we op een lawine van een paar dagen eerder, bomen werden met wortel en al meegesleurd. We moeten ons haasten voor de laatste lift in Vigo di Fassa, vanavond slapen we in rifugio Stella Alpina aan de Rosengarten. Als we de lift nog hebben dan hoeven we de auto’s niet in Sora te zetten. Deze nacht gaat het sneeuwen, het is beter dat de auto’s beneden op de parking staan, dan kunnen we morgen naar huis rijden. De laatste lift is weg maar Lorenzo heeft bekomen dat we mee mogen met de veiligheidsmensen, deze doen een laatste afdaling om zich te vergewissen dat er niemand meer op de piste is. Daarna is het nog een lange bosweg met af en toe een ijzige steile oversteek van de zwarte piste, het is donker wanneer we de hut bereiken. De rifugio Stella Alpina is helemaal vernieuwd, heel gezellig en er wacht ons een warme douche. We zijn de enige gasten die overnachten. Bij het avondeten krijgen we gezelschap van twee koppels. Zij komen hun verjaardag vieren en wanneer de taart op tafel komt worden ook wij getrakteerd met heerlijke chocoladetaart en spumante! Zaterdag, een laatste klim en afdaling. We stappen door de verse sneeuw in een staalblauwe lucht naar de Col de Barbolade op 2400 meter. Boven ons de immense rotswand van de Rosengarten. En dan rest ons enkel nog een zalige lange afdaling, door de poedersneeuw en vervolgens op de piste. Vlug de auto’s laden en omkleden. We genieten van een uitstekende pizza in Cavalese bij pizzeria Salera en nemen afscheid van onze gids. Praktisch: Toerski week voor beginners 16-22 februari 2014 Organisatie: BVKB met Campo Base Travel & Holiday (www.campobase.travel) Hotel Stella Alpina www.hotelstellaalpina.it Rifugio Piaz www.rifugiostellaalpinaspizpiaz.com Kaarten: Tabacco 06, Val di Fasa e Dolomiti Fassane 1:25.000 Op het programma van 2015 staat een nieuwe poging voor een toerski week in het Tatra gebergte: van 8 tot 14 februari 2015.

Klefferaar 19

Sanct Moritz – Bernina super toerski! Begin april, de tweede toerski week en afsluiter van het ski seizoen 2014. Na een voorspoedige reis strekken we nog even de benen in Sanct Moritz. Bij terugkomst in de jeugdherberg lijkt het of we in een discotheek terecht komen. Een bus Duitsers uit Osnabrück verblijft er de hele week, na het skiën wordt de drank koud gezet in de sneeuw rond het terras van de jeugdherberg, een laptop en boxen zorgen voor muziek en de après-ski is op volle gang. Onze mannen worden uitgenodigd om te dansen maar ze hebben hun dansschoenen niet mee. Na het avondeten bespreken we met de gids de tocht voor de volgende dag en wordt alle materiaal in orde gebracht. Onze inloop tocht, Piz Lagrev 3165m, vertrekt aan de Julierstrasse op 2215 meter. Vanop de parking vertrekken we met de ski’s en vellen zuidwaarts. Een aangename klim tot voorbij het meer op 2721 meter. Dan beginnen steilere passages, af en toe verijsd waarbij we soms de harseisen gebruiken tot het skidepot op 3109 meter. Nog een kleine klim naar de top en we genieten van een wondermooi dieptezicht op Engadin en ook op de Bernina Bianco graat. Dit is een klassieke toerski tocht, ondanks vele sporen vinden we toch nog maagdelijke sneeuw voor de afdaling, en na een uurtje staan we terug op de parking. Dinsdag, het weer is niet stabiel, we kiezen Piz Lunghin 2780m en vertrekken vanuit Maloja op 1803m. Voor velen die Zwitserland leerden kennen via de mutualiteit is dit bekend terrein. Het vertrek is steil en er ligt weinig sneeuw, we moeten de ski’s een tijdje op de rug dragen. Eens voorbij Pila, beroemd voor zijn Bundner fleisch, gaat het beter. Het is warm en de sneeuw redelijk zwaar, we blijven noordwestwaarts stijgen tot op de Lunghinpas 2645m, links zien we de top liggen. Maar het weer slaat om, het begint te onweren, verder gaan naar de top is te gevaarlijk. Om toch nog een mooie skiafdaling te hebben skiën we naar Bivio 1770m. De eerste 500 meter zijn super, daarna is de sneeuw minder maar we genieten daarom niet minder. In de regen rijden we met een taxi terug naar de jeugdherberg. Lorenzo, onze gids gaat naar Pontresina om de tocht naar de Coaz hut voor te bereiden. We zouden de 6 km lange Roseg vallei moeten volgen, langs de rivier door het dennenbos, met slechts 200 meter hoogteverschil. Woensdag morgen verlaten we de jeugdherberg en laten de auto’s achter op de parking in Pontresina. Cecilia, die voor de reservatie en organisatie van deze week zorgt, vergezelt ons enkele dagen. Aan het begin van de Roseg vallei wachten paard en kar. Vier mooie trekpaarden brengen ons (samen met de rugzakken en ski’s) in een slede naar Hotel op 1999m van waar we op ski’s verder stappen. Een idyllische tocht onder een deken, de zon schijnt nog niet door de bomen en het is ijzig koud. Na een uur langs de mooie bosweg

zet de paardeman ons af en maken we ons klaar om te stappen. We blijven zuidwaarts de vallei volgen tot voorbij het bevroren Roseg meer. Dan pas begint het pad te stijgen naar de Coaz hut 2610m. We traverseren een steile hang en moeten verschillende lawinekogels over. Het is twee uur wanneer we eindelijk kunnen genieten van het prachtige zicht op het zonnige terras van de hut. Lorenzo gaat met ‘de mannen’ nog een topje doen. Van het lange traverseren heb ik hevige pijn aan de linker voet. Ik blijf op het terras kijken naar de majestueuze Bernina toppen en wilde gletsjers die de hut omringen. Om vier uur is iedereen terug en vertrekt Stijn, hij moet de groep verlaten omwille van zijn werk. Vanop het terras kunnen we hem blijven volgen tot hij veilig beneden is. Hij is net de hang gepasseerd of er rolt een lawine naar beneden … Gelukkig volgt er een sms dat alles in orde is. Donderdag beklimmen we de Capütchin 3366m, vanuit Pontresina lijkt de berg op een monnik met cape, vandaar de naam. We vertrekken niet te vroeg, er zijn wolken en een ijzige wind daardoor is het terrein ook een en al ijs. De aanloop is niet moeilijk, we stappen westwaarts naar de col, we laten de ski’s aan het skidepot. De laatste honderd meters zijn steil en beklimmen we in touw. Op de top hebben we spijtig weinig zicht, grote nevelwolken bedekken het dal en de toppen. Het skiën gaat prima, alleen de laatste meters krijgen we korstsneeuw en steek ik al eens in de sneeuw. In de namiddag zien we vanop het terras grote bedrijvigheid van een helikopter, op de Marco en Rosa gletsjer is een ongeval gebeurd. Vrijdag zouden we na de top doorsteken naar de Jenatsch hut. Echter, het verblijf in de jeugdherberg van Sanct Moritz is zo comfortabel, zo aangenaam dat we beslissen om de laatste avond en nacht terug daar door te brengen. Cecilia gaat na of er plaats is en annuleert de hut. Onze top vandaag is de Piz Sella 3516m. Niet moeilijk maar het eerste stuk naar de Roseg gletsjer is ijzig, hier uitschuiven betekent honderd meter lager terecht komen, daarom stappen we een stukje in touw. Na de Roseg gletsjer bereiken we de Sella gletsjer, deze is heel spaltenrijk en dus wordt er weer in touw gelopen. Het weer is prachtig, we zijn niet alleen op de top. Het uitzicht is magnifiek, Mont Blanc, Cevedale, Monte Rosa, Bernina, Marco e Rosa … ongelooflijk. Aansluitend een wondermooie diepsneeuwafdaling tot aan het meer. We traverseren het meer in touw en skiën tot het Hotel Roseg. En dan een lange, lange tocht door het bos naar Pontresina. We nemen afscheid van Cecilia, genieten van een warme douche, een lekker avondmaal en een verkwikkende nacht in de jeugdherberg. Zaterdag nemen we de Diavolezza lift. We parkeren een auto aan het Morteratsch treinstation en de andere aan de lift. Zo kunnen we na de tocht gemakkelijk de auto’s ophalen. We komen boven op 3000 meter met zicht op

Klefferaar 20

de drie toppen van Piz Palü en Kufner graat. Langs een ijzige bultenpiste komen we op de gletsjer en na een uurtje stappen met de vellen kunnen we beginnen aan onze laatste lange afdaling over de Pers en Morteratsch gletsjer. Naar het einde toe is het weer ‘vals plat’, slecht voor mijn voet, ik ben dan ook blij wanneer we het Rheaticon treinstation bereiken. Omkleden op de parking aan de auto’s, samen nog iets eten, afscheid nemen van Lorenzo en op weg naar huis.

Naar de top van de Caputchin

Potresina, ski’s worden op de koets gebonden

Top Piz Sella

Traversé van het meer naar Hotel Roseg

Op weg naar de Coaz hut

Klefferaar 21

Reisverslagen Nepal : 18-daagse trekking in de Khumbuvallei. Verslag van Dirk Van Wesemael Toen ik in 2005 een eerste maal Nepal bezocht, het laagland, de heuvels en het laaggebergte verkende, wist ik 1 ding zeker: ooit kom ik terug en sta met mijn voeten in de sneeuw op een of andere bergtop. Het duurde lang, veel te lang… tot oktober 2013 ik met Guy De Cock voet op Nepalese bodem zette. Himalaya Scenery Treks & Expeditions reserveerde 3 tickets, een gids en een drager. Na 2 dagen Kathmandu zaten we in een klein vliegtuigje dat ons zou droppen op de beruchte luchthaven van Lukla op een hoogte van 2850m. De ervaren piloten krijgen slecht 1 kans om te landen en het is landen of crashen! Na het ophalen van de bagage vertrokken we onder een stralende zon richting Phakding. Om te wennen aan de hoogte daalden we eerst 400m. Langs bossen, rivieren en enorme metalen hangbruggen bereikten we al na 2u het dorpje Phakding. De lodge was best gezellig en de kamer is sober maar kraaknet. We hebben zelfs een eigen douche en dat is vrij uitzonderlijk naar Nepalese normen. In de lodges kan je lekker eten. De menulijst biedt vaak een verrassend grote keuze aan. Van pizza of spaghetti tot heerlijke momo’s en traditionele dal bhat. Verhongeren zal je zeker niet. Overal kan je cola of Fanta, snickers, mars of andere “westerse” snacks krijgen maar vergis je niet, hoe hoger je gaat, hoe duurder het wordt! In Chukhung betaalde ik 3,5 euro voor 1 mars!

Lukla De dag nadien was het doel Namche Bazaar. Omdat Namche op 3440m ligt was het bijna 1000 hoogtemeters stijgen, flink bergop dus. Guy heeft een stevig tempo en regelmatig moet ik een tandje bijsteken om te kunnen

volgen. Onze gids Kéké is een enthousiaste kerel die eens hij begint te praten, er gewoon niet mee stopt. Hij kent deze streek als zijn broekzak. Zo toont hij ons een plekje waar we voor de eerste keer Mount Everest kunnen zien, een moment om nooit te vergeten. Na een stevige tocht van 5u30 komen we aan in Namche, de belangrijkste plaats in de Khumbu. De Khumbu (ook wel bekend als Everest Regio) is een berggebied in Nepal, dat samen met Solu het Solukhumbu district vormt. De Khumbu is bekend vanwege Mount Everest, de hoogste berg ter wereld. Het grootste deel van de bevolking is Sherpa. Bijna het gehele gebied is deel van het Sagarmatha National Park. Hoewel de Khumbu slechts te voet of per helikopter bereikbaar is, is het gebied vanwege het toerisme een van de rijkste delen van Nepal. Gezien de hoogte nemen we morgen een acclimatisatiedag. Na een dagje luieren, terraskes doen en slenteren in de nauwe straatjes van Namche vertrekken we richting Deboche. De tocht er naartoe is erg mooi. Wandelen door bossen, langs steile bergruggen en mooie vergezichten zien we voor de eerste keer Ama Dablam (6812m)opdoemen. Tegen de blauwe hemel is hij prachtig en mijn fototoestel klopt overuren. We naderen de grens van 4000m en de laatste klim tot Tengboche is loodzwaar. Gelukkig is het dalen tot Deboche. De temperatuur zakt tot +2°. De warme dekens bezorgen ons gelukkig een goede nachtrust. Op dag 5 is Pheriche het doel. Lekker ontbijt met pannenkoeken en enkele toast passeren ons keelgat. Vermits je veel energie verbruikt is voldoende eten erg belangrijk. Ook drinken (tot 3 l per dag) is absoluut noodzakelijk om je lichaam te laten aanpassen aan de hoogte. In Shomare passeren we de 4000m grens. Onderweg komen we een stel Duitsers tegen die terugkeren. AMS of hoogteziekte is de oorzaak! Pheriche ligt in een prachtig dal. Aan weerszijden 6 en 7000’ers met eeuwige sneeuw. Voor ons een van de mooiste plekjes op deze reis. De Himalaya Rescue Association heeft hier een medische post. Ze behandelen slachtoffers met AMS of andere letsels. Regelmatig geven ze voordrachten en financieren met giften de werking van het centrum. De rescuehelikopters die we soms tot 6x per dag zagen vliegen toonden aan dat dit centrum geen overbodige luxe was. In Pheriche namen we een acclimatisatiedag. s’Nachts valt de eerste sneeuw. Van Pheriche (4200m) naar Lobuche op 4910m. Onder een stralende zon gaan we vroeg op pad. Heerlijk wandelen, op mooie uitzichtpunten een korte break, lekker eten in kleine dorpjes en vooral NO STRESS! Dit is echt vakantie ! Onderweg passeren we groepjes bejaarde Japanners. Het lijkt alsof ze ieder moment gaan begeven. Hun tempo ligt verschrikkelijk laag (1km/u !) en ik vrees dat ze niet voor zonsondergang aankomen.

Klefferaar 22

Kala Pattar De tocht naar Gorak Shep is het eindpunt van de volgende dag. Ondanks de hoogte wandelen we in fleece. De zonnebrandcrème en de lippenbalsem zijn nooit veraf. Toch zijn onze lippen gebarsten tot bloedens toe. Gorak Shep (5180m)is een echte ansichtkaart. Gelegen aan de voet van giganten als Nuptse, Everest, Pumo Ri en andere 7000’ers zitten we hier in het echte hooggebergte. Everest Base Camp slaan we over. Wij beslissen Kala Pattar te beklimmen. Een pittige klim van 2u en dan staan we op 5550m hoogte. Het panorama voor ons is letterlijk adembenemend! Taboche, Cholatse, Pumori 7161m, Lingtren 6749m, Khumbutse 6665m, Changtse 7583, West Shoulder Everest, de Lo Lha Pass, Mount Everest 8848m, Nuptse 7861m, de Khumbu gletsjer en in de verte Ama Dablam , Pokalde, Peak 43, Kyashar, Kantega en Thamserku geven een 360° panorama om nooit te vergeten. Dit is de mooiste plek die ik ooit bezocht! We blijven 30’ op de smalle top. Al de berichten van overbevolking en drukke lodges vol toeristen hebben we nog niet gehad. Je kan uiteraard niet verwachten hier alleen te zijn. Iedereen komt voor hetzelfde en das genieten van deze natuurpracht. De volgende dag is het afdalen naar Dingboche. We moeten noodgedwongen dezelfde weg terug want door de overvloedige sneeuwval is de Kongma La Pass gesloten. Spijtig want das was een weliswaar zware

maar mooie wandeling geweest. En zwaar kan het zijn. Voorbije nacht is een Chinees meisje van 19j overleden aan AMS. Ook vandaag vliegen de rescueheli’s talrijke keren over de vallei. Vlak voor Dingboche zien we ook onze volgend project: Island Peak ! De douche in het Family Lodge Hotel is heerlijk warm. Het kost ons 4 euro maar dat hebben we er voor over. Het avondeten is heerlijk en de kachel die wordt aangestoken met gedroogde yakstront verschaft ons een zalige warmte. Met 10 zitten we rond de kachel en zo heb je snel contact met andere wandelaars uit alle hoeken van de wereld. Tot slot besluiten we buiten even de sterrenhemel te bewonderen. En sterren zie je, wel duizenden… zelfs 1 vallende ster! Op 1 november staat de tocht naar Chukhung op het programma. Een vlakke tocht die ook eens welkom is. We zitten op 4730m en van hieruit zullen we vertrekken naar het basiskamp van Island Peak op 5087m. De oorspronkelijke bedoeling was: 1 dag tot basiskamp op 5300m + 1 dag naar highcamp op 5800m en van daaruit de dag nadien naar de top. Omdat er blijkbaar veel mensen ziek worden in highcamp beslisten de Nepali’s alles op te breken en slechts 1 kamp te installeren op 5087m. We zijn er niet gerust in. De nacht van de beklimming is het in de tent -15°, buiten -23°. Om 01u30 staan we op. Snel een tas thee en een kom porridge. Warme kledij, rugzak en hoofdlamp en we zijn weg. We hebben ook 2 klimgidsen mee die ons begeleiden. Het eerste half uur is het “vals plat”. Dan begint het echte werk. Het is pikdonker als we aan de klim beginnen. Enkele honderden meters boven ons zien we 2 groepjes klimmers. Verdekke, het gaat steil omhoog. Na 3u halen we de eerste groep in. Menig klimmer hoest zich de pleuris en ook Guy en ikzelf laten ons horen. Nog 2u verder halen we de tweede groep in. Tot onze verbazing is groep 1 terug aan het afdalen. Island Peak is goed te doen als je kan overnachten in highcamp, wij moeten echter 1100 hoogtemeters in 1 nacht/dag afleggen, zonder meer een zware klim. OP 5800m hoogte” crampon point” binden we de stijgijzers aan. Ijsbijl in de hand en weer op weg tot aan het plateau voor de laatste helling. We zijn stikkapot en even is er twijfel om te stoppen. Guy kan me echter

Klefferaar 23

motiveren om de laatste wand van 150m te beklimmen. Met een hellingsgraad van 75° echt een stukje sneeuwen ijsklimmen. Over een supersmalle graat leggen we de laatste meters af en dan, le moment suprème! Op 03 november om 10u staan we op de top van de 6189m hoge Island Peak! Uitgeput maar dolgelukkig vallen we in mekaars armen. Het uitzicht is fenomenaal en voor het eerst begrijp ik wat mensen ertoe drijft om hoge pieken te beklimmen. We zien de Lhotse in al zijn grootsheid links van ons, Makalu recht voor ons en rechts de keten met Ama Dablam.

De afdaling neemt nog 3u in beslag. Doodmoe bereiken we base camp. In Total zijn we 12u onderweg geweest…. Zonder eten en met bevroren drinkflessen, een fout die we nooit meer zullen maken! De terugtocht naar Phakding verloopt vlot en totaal ontspannen komen we daar aan. De vlucht naar Kathmandu biedt ons een laatste blik op de Himalaya. Na 4 dagen rust keren we terug naar België. Nawoord Island Peak is een zeer populaire “top” in Nepal. Bereikbaar voor elke wandelaar met een goede conditie. De begeleiding is uitstekend en Nepali halen het onderste uit de kan om iedereen te dienen. Zij verdienen dan ook het grootste respect want zonder hen zijn weinig toppogingen succesvol, hoe eenvoudig ze ook mogen zijn. Voor Guy en mij is Nepal een tweede thuisland. Na onze beklimming gaf ik in basecamp Island Peak mijn nagelnieuwe D-schoenen van La Sportiva cadeau aan onze gids. Ook Guy deed hetzelfde. Ik wou nooit meer zoiets zwaar doen in mijn leven. 2 dagen later zat ik met Guy op een dakterras plannen te maken voor onze volgende klim. En die komt er hopelijk zo snel mogelijk!

Island Peak

Ieder met goede info over Baruntse is welkom op Dirk. [email protected] Ikzelf kan ook goede info geven over de reis die ik deed.

The mountains are calling and I must go... Verslag van een shortclimb, Ben Bonnaerens

Summit met Lhotse op de achtergrond.

Over de smalle graat naar detop.

Na een voorjaar vol blessure en verhuisleed, begint mid augustus bij mij de lokroep der bergen steeds luider te klinken...Gelukkig is dat bij mijn makkers Bruno en Nicolas ook het geval en zo is al snel een shortclimb richting Alpen georganiseerd. Gezien de gebrekkige fysieke voorbereiding houden we de ambities redelijk beperkt, als we maar samen in de bergen zijn, dat is het belangrijkste!Na een voorspoedige,nachtelijke rit staan we met kleine oogjes rond 10u30 vertrekkensklaar op de parking in Zinal op het eind van de Val Anniviers in Wallis. Er is echter geen tijd om rustig in te stappen want meteen krijgen we een pittige aanloop voorgeschoteld. Tijdens de slordige 1600 hoogtemeters die we te verwerken krijgen, zien we af maar het weer blijft droog en rondom ons ontsluit zich beetje bij beetje een werkelijk schitterend panorama vol ruige drie en vierduizendmeter pieken. Dit was de laatste vallei in Wallis waar ik nog niet geweest was en ben aangenaam verrast door de pracht van de omgeving. De nagelnieuwe Cabane de Tracuit (3256m) ligt op een natuurlijk adelaarsnest en in de eetzaal van de hut kan je bij een frisse pint of warme choco alle pieken rustig proberen Klefferaar 24

te herkennen. Het is kalm in de hut en we krijgen een dortoir voor ons alleen. De volgende ochtend vertrekken we in vrij slecht weer naar de Bishorn (4153m). De top halen we uiteindelijk niet maar het gebied heeft ons wel alledrie overtuigd om zeker nog eens terug te komen. Tussen ons en een welverdiende frisse Cardinal op het terras in Zinal liggen een gruwelijke 2200 hoogtemeters afdaling in de malse regen te wachten... Gezien de voorspelde meteo voor dit gebied maar zo-zo is, besluiten we het roer om te gooien en een dik uur terug te rijden richting het kanton Vaud. In Bex, halverwege tussen Martigny en Montreux rijden we de bergen in en vanop onze camping in Baboleusaz, zie ik ons volgende doel: de Miroir d’Argentine in Solalex. Een gigantische plaat van 400m hoog of grofweg 6 Yvoir massieven bovenop elkaar; welke er een beetje uitziet als een spiegel, vandaar de naam... In het midden van die plaat zit een gigantische Y-vormige barst en door die barst loopt de klassieke route van 14 touwlengtes die wij hebben uitgekozen en logischerwijs “Voie en Y” heet. De volgende ochtend zijn we nog wat stram van de inspanningen van de voorbije dagen, we parkeren de auto in Solalex op 1460m waarna Bruno en ik richting Miroir vertrekken. De aanloop is steil en een uurtje later en een dikke 500m hoger staan we klaar aan de instijg van de route welke duidelijk gemarkeerd is. We zien zo’n 3TL boven ons een cordee in de route zitten en vlak na ons staat al een volgende cordee klaar om te starten. Wanneer op zo’n 2 meter afstand van ons een suizende steen neerploft, besluiten ze toch ook

maar hun helm op te zetten... De eerste touwlengte is een inlopertje, de tweede al iets moeilijker waarna je via een gigantische barst naar rechts moet traverseren. Via een kleine overhang loopt de route verder. De route is alpijns maar correct afgezekerd, bij de moeilijker stukken zoals deze staan er een paar extra haken. We hebben een heel arsenaal friends bij maar gebruiken die uiteindelijk weinig, meestal omdat het niet nodig is, soms omdat het terrein er zich niet toe leent. De vijfde lengte vond ik de moeilijkste maar over het algemeen is de route niet al te moeilijk en is dit te catalogeren onder puur genuss/plaisir klimmen. Rond de 7de lengte hebben we de touwgroep voor ons ingehaald en aangezien de touwgroep achter ons niet meer te zien is, besluiten we een lange pauze te houden in een nis die daar uitstekend voor geschikt is. Vlak erna verlaten we de “Y” en klimmen we verschillende lengtes over de fantastische plaat naar de uitklim. Bijna euforisch van plezier bereiken we de toprelais in een natuurlijke “brêche” op de top, 4u en een kwartier nadat we voor het eerst onze hand op de rots hadden gelegd. De afdaling is een zoekspelletje aan de achterkant van de rots waar we terechtkomen in een prachtige vallei. Nicolas was zo vriendelijk ons hier te komen opwachten en samen dalen we af naar de refuge Giacomini voor een eerste welverdiende pint. De naam van de hut is Italiaans en ook de omgeving doet aan de Dolomieten denken: het is er werkelijk schitterend! We vervolgen onze afdaling in opperbeste stemming terug naar Solalex waar we verwelkomd worden door enkele alpenhoornblazers die het beste van zichzelf geven voor de wand die we juist beklommen hebben. Wat heeft een mens meer nodig om gelukkig te zijn??.. Juist, een tweede pint.. welke we dan ook bestellen op het plaatselijke terras!:-)

Klefferaar 25

Nieuws van de klimschool De klimschool van het voorbije jaar Het zit er weer op, het klimschooljaar van BVKB. En het was een succes, ook dit jaar. We zien duidelijk dat het klimmen in de lift zit en we zijn blij dat steeds meer mensen de weg vinden naar onze klimschool om zich degelijk op te leiden en iets bij te leren over veilig klimmen en zekeren, zowel binnen in de zaal als buiten op de rotsen. De aftrap begon in februari met ons vervolmakingsjaar, een jaar waarin de touwtechnieken verder worden uitgediept en men geconfronteerd wordt met probleemsituaties om zo zelfstandig kleine problemen te kunnen oplossen. Het aanbod aan problemen is zoals steeds groot wat af en toe wel eens uitmondt in hilarische situaties en lang zoeken, maar zo’n jaar is telkens weer de kers op de taart voor de deelnemers.

Klimschool KVB 3 Yvoir, net voor we uitgeregend werden Iets daarna ging ook de KVB 3 van start, de module die aanleert om op een veilige manier te klimmen in geëquipeerde massieven. Ook terug met een iets kleinere groep, maar wel met veel enthousiasme, leergierigheid en doorzettingsvermogen. Van de 14 deelnemers die in maart zijn gestart vielen er 2 af in de loop van’t jaar waardoor 12 mensen deelnamen aan’t examen en mits een kleine herkansing in Klimax 2 zijn alle kandidaten geslaagd voor de KVB 3. De lessen aan de rotsen vielen een paar keer letterlijk in’t water omdat de weergoden ons minder gunstig waren, maar we zijn niet gesmolten en hopen dat we in 2015 kunnen genieten vaniets beter weer met een nieuwe groep enthousiastelingen.

Aandachtig les volgen Zowel in mei als september vonden de KVB 1 opleidingen plaats, de module voor Indoor Toprope klimmen, telkens in 2 lesavonden met eind september een evaluatiemoment voor de beide groepen. In totaal namen zo’n 50 mensen deel waardoor het af en toe op een ware invasie leek in Klimax 1, maar de cursus werd gesmaakt. De KVB 2 cursus, een cursus tot indoor voorklimmen, als vervolg op de KVB 1, waarvoor Klimax 2 zich uistekend leent, werd aangevat met 32 deelnemers. Naast een klein stukje theorie over valfactor, vangstoot, poullie-effect, setjes en meer is het vooral de mentale factor die moet overwonnen worden. Een voorklimmersval maken en deze dynamisch opvangen zijn dan ook de basisingredienten van de cursus. Maar vooral, veel klimmen en genieten. Wij kijken er alvast naar uit om met een nieuwe groep enthousiastelingen aan de slag te gaan en hopen om evenveel deelnemers te blijven aantrekken voor alle cursussen die we aanbieden. Ook via deze weg wil ik heel graag alle voorklimmers en modulecoördinatoren bedanken voor de tomeloze vrijwillige inzet voor onze klimschool. Zonder goede begeleiders en lesgevers bestaat er geen klimschool. Zin om een handje toe te steken als begeleider in de klimschool? Mail dan gerust naar [email protected] Het volledige programma van de klimschool en de data van de cursussen van 2015 kan u vanaf december terug vinden op de website www.bvkb.be. Inschrijven kan pas vanaf 15/01/2015. Moest u toch nog vragen hebben, mail gerust naar bovenstaand e-mail adres. Met vriendelijke groeten. Wim Béatse, klimschoolcoördinator.

Klefferaar 26

Klimschool 2015 BVKB Ook in 2015 is onze klimschool weer van de partij met een uitgebreid aanbod. Je kan je inschrijven vanaf 15/01/2015 voor één van de onderstaande modules, een overzicht van de modules vind je binnenkort terug op de website van BVKB, www.bvkb.be. KVB 1, veilig indoor toprope klimmen Wie zich inschrijft voor de eerste module krijgt in in april (blok 1) of september (blok 2) twee avonden les van enkele gediplomeerde lesgevers, die je niet alleen aanleren je correct in te binden of hoe je een andere klimmer in toprope correct zekert. Je krijgt er een eerste basisuitleg over de specifieke eigenschappen van het materiaal dat je leert gebruiken. Uiteraard komen ook opwarming en cooling down aan bod. De module wordt, indien gewenst afgesloten met een evaluatiemoment in april of september. Dit examen moet je alleen afleggen als je een pasje van KVB1 wenst te bekomen, of als je wenst deel te nemen aan KVB2.  Dit hoef je niet af te leggen als je gewoon veilig in de zaal wil leren klimmen zonder meer. Data: Blok 1 Les 1 : Zaterdag 11 april 2015 van 18u tot 22u. (Theorie, veiligheid, warming-up) Les 2 : Zondag 19 april 2015 van 14u tot 18u. (Uittesten van allerlei situaties, valoefeningen) Bij voldoende inschrijvingen doen we een examen op zaterdag 25 april, ook van 18.00 tot 22.00 uur, anders wordt het examen georganiseerd samen met het examen van blok 2 in september. Blok 2 Les 1: zaterdag 5 september 2015 van 18-22u (Theorie, veiligheid, warming-up) Les 2: zaterdag 12 september 2015  van 18-22u  (Uittesten van allerlei situaties, valoefeningen) Examen : zaterdag 20 september 2015 van 18-22u  Toelatingsvoorwaarden: • Bij aanvang van de eerste les 14 jaar of ouder zijn • Aangesloten zijn bij de klim en bergsport federatie, www.klimenbergsportfederatie.be , OF een dagverzekering genomen hebben bij de inkom van sporthal Vrijhals.  Kostprijs: Zie website vanaf 15/01/2015 KVB 2, indoor voorklimmen, Klimax 2: De tweede module is gespreid over 4 vrijdagavonden. Je leert ondermeer een voorklimmer zekeren, je leert op een veilige en gecontroleerde manier voorklimmen en je setjes correct inpikken. Nadien leer je nog wat meer over de snelheden en krachten die optreden bij een voorklimmersval en je leert hier als zekeraar dynamisch op in te spelen. Je krijgt nog extra uitleg over klimmateriaal, zodat je met kennis van zaken je eigen materiaal kan aankopen. Gedurende 3 avonden gaat de les door in Klimax 2, en mits het weer het toelaat, gaan we ook een keer naar klimmuur Renaat Muys (Breeven, Bornem). Ook deze module wordt afgesloten met een evaluatiemoment.  Data: Les 1: vrijdag 16 oktober 2015 van 19u30-22.30u (Klimax 2 of Breeven, afhankelijk van de opbouw van Klimax 2) Les 2: vrijdag 23 oktober 2015 van 19u30-22.30u (Klimax 2) Les 3: vrijdag 30 oktober 2015 van 19u30-22.30u (Breeven) Les 4: dinsdag 10 november 2015 van 19u30-22.30u (Klimax 2) Examen: zondag 15 november 2015 van 14u00-18u00 (Klimax 2) Toelatingsvoorwaarden: • Bij aanvang van de eerste les 14 jaar of ouder zijn • Beschikken over KVB1 • Lid zijn van BVKB of een andere club die aangesloten is bij de klim en bergsport federatie. Lid worden van BVKB kan je online via  www.klimenbergsportfederatie.be Kostprijs:Zie website vanaf 15/01/2015 Klefferaar 27

 KVB3, outdoor voorklimmen Deze module start in het voorjaar (midden maart) en gaat door tot begin oktober. Je leert in de loop van een 10-tal lessen een aantal technieken om op een veilige en verantwoorde manier op goed geëquipeerde rotsen te klimmen. We starten met de technieken die eigen zijn aan het sportklimmen, zoals het ombouwen naar toprope. Hierna gaan we voort met de technieken die nodig zijn voor het klimmen met meerdere touwlengten, zoals het opbouwen van een relais en rappellen. Je leert tussendoor ook nog enkele basis reddingstechnieken, zoals het prussiken (zelfredding) en de expresstakel (hulp geven aan een naklimmer). De meeste lessen gaan door aan de rotsen in de Ardennen. Enkele lessen gaan door op de klimmuur Renaat Muys. Deze module wordt afgesloten met een evaluatiemoment. De eerste 3 modules kunnen in principe in de loop van 1 jaar afgelegd worden (oktober tot oktober).  Data: Les 1: Vrijdag 13 maart 2015 van 19u30 tot 22.30u te Paepenheide Les 2: Zondag 22 maart 2015 van 09.30 tot 12.30u te Renaat Muys (Breeven) Les 3: Zondag 29 maart 2015 van 09u30 tot 16u te Hotton Les 4: Vrijdag 24 april 2015 van 19u30 tot 22.30u te Renaat Muys (Breeven) Les 5: Zondag 26 april 2015 van 09u30 tot 16u te Beez Les 6: Zondag 31 mei 2015 van 09u30 tot 16u te Pont à Lesse  Les 7: Zondag 28 juni 2015 van 09u30 tot 16u te Yvoir  Les 8: Zaterdag 29 augustus  2015 van 09u30 tot 16u te Marche Les Dames met overnachting in de Chaveehut te Mailen Les 9: Zondag 30 augustus 2015 van 09u30 tot 16u, ecodag (rotskuisdag) Les 10: Zondag 13 september 2015 van 09u30 tot 16u te Yvoir  Examen : Zaterdag 3 oktober 2015 van 09u30 tot 16u te Yvoir + Klimschool BBQ in de Chaveehut Extra: Zondag 4 oktober 2015 van 9u30 tot 16u te Grandes Malades (Namen), vrij klimmen Les 11: Zaterdag 24 oktober 2015 van 10u00 tot 14u, Touwkuisdag Klimax Toelatingsvoorwaarden: • Bij aanvang van de eerste les 14 jaar of ouder zijn • Beschikken over KVB2 • Lid zijn van BVKB. Lid worden van BVKB kan je online via  www.klimenbergsportfederatie.be Kostprijs: Zie website vanaf 15/01/2015 Module vervolmaking (VVM) Verder bouwend op de in het eerste jaar klimschool (KVB 3) aangeleerde kennis en technieken, komen relevante noodsituaties aan bod naast frequent voorkomende probleemsituaties. Je wordt voorbereid op de door de VTS georganiseerde GTE Sportklimmen, de technische ingangsproef voor de BLOSO-opleiding initiator sportklimmen, compleet mét het klimmen van de mogelijke examenroutes én een proefexamen. De eerste lessen leren we de technieken dichtbij huis aan op de klimmuur te Breeven en ligt de nadruk van het ene rotsweekend op het klimmen van de examenroutes én een proefexamen.  Daarna ben je in principe klaargestoomd om deel te nemen aan de GTE van april.   Deze deelname zit ook in je inschrijvingsgeld inbegrepen!  Vanaf mei worden er dan andere klimtechnieken aangeleerd, en zal je leren probleemoplossend te denken (= wees creatief met het materiaal aan je gordel) Data: Les 1 : Zondag 22 februari 2015 van 10.00 tot 13.00 uur te Renaat Muys (Breeven) Les 2 : Zondag 1 maart 2015 van 10.00 tot 13.00 uur te Renaat Muys (Breeven) Les 3:  Zondag 8 maart 2015 van 10.00 tot 13.00 uur te Renaat Muys (Breeven) Les 4:  Zondag 15 maart 2015 van 10.00 tot 13.00 uur te Renaat Muys (Breeven) Les 5:  Zaterdag 28 maart 2015 van 09u30 tot 16u te Durnal + slapen Chaveehut Les 6:  Zondag 29 maart 2015 van 09u30 tot 16u te Marche Les Dames GTE: Een zondag in april/mei of september (bepaald door Bloso/KBF)  Les 7: Zondag 26 april 2015 van 09u30 tot 16u te Beez Klefferaar 28

Les 8: Zondag 31 mei 2015 van 09u30 tot 16u te Comblain La Tour Les 9: Zondag 28 juni 2015 van 09u30 tot 16u te Modave Les 10: Zaterdag 29 augustus  2015 van 09u30 tot 16u te Dave met overnachting in de Chaveehut te Mailen Les 11: Zondag 30 augustus 2015 van 09u30 tot 16u, ecodag (rotskuisdag) Les 12: Zaterdag 3 oktober 2015 van 09u30 tot 16u te Les Awirs + Klimschool BBQ in de Chaveehut Extra: Zondag 4 oktober 2015 van 9u30 tot 16u te Grandes Malades (Namen), vrij klimmen Les 13: Zaterdag 24 oktober 2015 van 10u00 tot 14u, Touwkuisdag Klimax Toelatingsvoorwaarden:
 • Lid zijn BVKB.  Lid worden van BVKB kan je online via  www.klimenbergsportfederatie.be • In het bezit zijn van KVB3
 • Minimum 16 jaar bij deelname aan de GTE-proef
 • Minimaal klimniveau (voorklimmen) 5a bij aanvang.
 Minimum 6 deelnemers / Maximum 15 deelnemers.

 Kostprijs: zie website vanaf 15/01/2015

KVB4-module adventure climbing Deze module bouwt verder op eerder aangeleerde kennis, het is dus noodzakelijk vooraf de VVM-module doorlopen te hebben, de GTE sportklimmen met succes te hebben afgelegd of gelijkwaardige ervaring kunnen aantonen. Zowel de lesavonden, rotsdagen als de eigenlijke buitenlandse stage vormen samen een opleidingstraject tot het bekomen van het Klimvaardigheidsbewijs ‘Adventure Climbing’ (KVB4). Dit attest kan je dus enkel bekomen door de volledige module te doorlopen en mits positieve evaluatie van de modulebegeleiding. Inschrijven kan vanaf 15-01-2015 Data: Maandag 1 juni 2015 (19u00 tot 22u00)

klimmuur Peak Muys Bornem

Maandag 8 juni 2015 (19u00 tot 22u00)

klimmuur Peak Muys Bornem

Kennismaking en bespreking cursusinhoud Herhaling basis touwtechnieken Standplaatsopbouw: situaties Knopen uitbreiding & materiaalkennis Probleemsituaties Reddingstechnieken: herhalen prussiktechnieken deblokkeren reverso versnelde touwverlenging

Klefferaar 29

Rotsweekend: Zaterdag 13 en zondag 14 juni 2015

Yvoir

(nacht op bivakweide Freyr)

Freyr

Maandag 22 juni 2015 (19u00 tot 22u00)

klimmuur Peak Muys Bornem

Voorklimmen met grotere hakenafstand Klimmen met dubbel touw, driemanscordee etc… Multipitch klimmen Klemblokken & friends Simultaan klimmen Rappel – verbeterde technieken Tochtvoorbereiding zomerstage (AV) Graatklimmen Multipitch Klemblokken en friends Zekeren op (losse) rotsblokken ‘Clean’ klimmen Artif klimmen Complexere probleemsituaties Reddingstechnieken: Zwitserse takel Rappel met slachtoffer

Stage in Alpen Maandag 6 juli (ochtend) tot zaterdag 11 juli (middag) 2015 (6 effectieve stagedagen)

Urner Alpen, Zwitserland

Al het voorgaande in de praktijk! Met dus zeker: multipitch klimmen, alpien afgezekerde routes, een graatbeklimming, enz... Extra theorielessen rond oa: risicobewustzijn (alpiene gevaren) & benadering noodsituatie, ecologie, het weer, oriëntatie en routelezen, tochtplanning, …

KVB4-evaluatiemoment Zaterdag 3 oktober (september/ oktober)

Ardennen-Yvoir

Nabespreking stage + Toetsing geleerde vaardigheden

Toelatingsvoorwaarden: • Lid zijn BVKB / KBF (niet leden BVKB betalen 10 EUR meer op deelnamegeld) • In het bezit zijn van KVB3 • VVM gevolgd hebben of nog aan bezig (of succesvol GTE sportklimmen afgelegd hebben of gelijkswaardig door ervaring) • Minimum 18 jaar bij aanvang van de buitenlandse stage  • Minimaal klimniveau 5a (voorklimmen à vue op rots) Minimum 4 deelnemers / Maximum 8 deelnemers. Kostprijs: Zie website vanaf 15/01/2015

Klefferaar 30

KVB4-module adventure climbing

Klefferaar 31

Ten voordele van de Klimax jeugdtrainingen

We stellen twee heerlijke Zuid-Afrikaanse wijnen voor :

Cape Avocet (Chenin Blanc) Zeer jonge frisse droge witte wijn. Aantrekkelijk groen getinte kleur met heel veel tropische geuren.

Cape Avocet (Ruby Cabernet) Lichte, fruitige Ruby Cabernet (rood) met lichte houtsmaken. Een gemakkelijk wijntje voor elke dag.

Prijs : 8 euro/fles – 45 euro/karton (6 flessen)

Bestellen kan via mail naar [email protected] Betalen op rekeningnr. BE98 7885 1800 4893 van BVKB (met vermelding van je emailadres) Bestelling en betaling dienen uiterlijk tegen 12 december binnen te zijn. De wijnen kunnen afgehaald worden op vrijdag 19 december tussen 19 en 22 u en zaterdagnamiddag 20 december in de Klimax.

Hartelijk dank voor uw steun !

Klefferaar 32

UITNODIGING voor de DE STATUTAIRE ALGEMENE VERGADERING van BVKB Zaterdag 28 februari 2015 om 16u stipt in Parochiezaal Liezele

AGENDA 1. Registratie van de werkende leden 2. Opening van de vergadering 3. Kasverslag 2014 4. Verslag van de kastoezichters 5. Aanvaarding van het kasverslag door de algemene vergadering 6. Kwijting aan de kastoezichters en de bestuursleden 7. Verkiezing van de kastoezichters voor 2015 8. Voorstellen van de begroting voor 2015 9. Toelichting plannen en stand van zaken Klimax III 10. Goedkeuring van de begroting door de algemene vergadering 11. Verslag van de verschillende verantwoordelijken 12. Verkiezing van de bestuursleden: Koen De Laet Stef Duymelinck stelt zijn kandidatuur: Tom Vereecken 13. Allerlei De vergadering gaat door in Parochiezaal, Turkenhofdreef 3, 2870 Liezele Indien u verhinderd bent, wordt u vriendelijk verzocht volmacht te geven aan een ander effectief lid. Elk effectief lid kan slechts drager zijn van 1 volmacht. Gelieve nota te nemen van het feit dat U slechts stemgerechtigd bent als uw lidgeld voor 2015 betaald is. Voor de raad van bestuur, Stef Duymelinck Klefferaar 33

DECEMBER

JANUARI

FEBRUARI

MAART

APRIL

ma 1

do 1

zo 1

di 2

vr 2

ma 2

wo 3

za 3

di 3

di 3

wo 4

wo 4

za 4

do 5

do 5

zo 5 Pasen

vr 6

vr 6

do 4

zo 4

vr 5

ma 5

za 6

St-Niklaas feest

Bestuur

di 6

Bestuur

wo 1

vr 1 Feest vd Arbeid

ma 2

Bestuur

do 2

za 2

di 2

vr 3

zo 3

wo 3

zo 7

wo 7

za 7 Jeugdwedstrijd BYC Lead Arlon

ma 8

do 8

zo 8

zo 8

di 9 wo 10

vr 9 za 10

ma 9 di 10

ma 9 di 10

zo 11

wo 11

wo 11

vr 12

ma 12

do 12

do 12

za 13

di 13

vr 13

vr 13

zo 14

wo 14

za 14

za 14

ma 15

do 15

zo 15

Wandelcel 1/2

zo 15

di 16

vr 16

ma 16

Krokus

ma 16

wo 17

za 17

OVJK

di 17

Krokus

di 17

do 18

zo 18

OVJK

wo 18

Krokus

wo 18

vr 19

ma 19

do 19

Krokus

do 19

za 20

di 20

vr 20

Krokus

vr 20

zo 21

wo 21

za 21

ma 22 di 23 wo 24

do 22 vr 23 za 24

zo 22 ma 23 di 24

do 25

zo 25

Vergadering voorklimmers

VVM Breeven 10-13hr

Aftrap KVB 3 Klimax

VVM Breeven 10-13hr Wandelcel Volle dag

BYC Lead D, C, D Eigenbrakel BYC Lead Seniors Klimax KVB 3 Breeven VVM Breeven zo 22 ma 23 di 24

ma 4 Bestuur di 5

ma 6 Paasvakantie

wo 6

di 7 Paasvakantie

do 7

wo 8 Paasvakantie do 9 Paasvakantie vr 10 Paasvakantie KVB 1 Eibeklimming - Toerski za 11 Orpierre KVB 3 Wandelweek Eibeklimming - Toerski zo 12 Orpierre KVB 3 Paasvakantie Wandelweek Eibeklimming - Toerski ma 13 Orpierre KVB 1 Paasvakantie Wandelweek Eibeklimming - Toerski di 14 Orpierre KVB 1 Paasvakantie Wandelweek Eibeklimming - Toerski wo 15 Orpierre KVB 1 Paasvakantie Wandelweek Eibeklimming - Toerski do 16 Orpierre KVB 1 Paasvakantie Wandelweek Eibeklimming - Toerski vr 17 Orpierre KVB 1 Wandelweek Night of the tops Eibeklimming - Toerski za 18 Orpierre KVB 3 zo 19 KVB 1

za 21

vr 8 EYC Lead Dornbirn Austria za 9 EYC Lead Dornbirn Austria zo 10 Meibeklimming

ma 11 Meibeklimming

do 4 vr 5 za 6 Intl Event Youth Color zo 7 Intl Event Youth Color ma 8 KVB 4 Breeven di 9 wo 10

do 11

di 12 Meibeklimming

vr 12 EYC Edinburgh Lead

wo 13 Meibeklimming

EYC Edinburgh Lead za 13 KVB 4 Yvoir

do 14 Meibeklimming

EYC Edinburgh Lead zo 14 KVB 4 Yvoir

Meibeklimming vr 15 OH Hemelvaart

ma 15

za 16 Meibeklimming

di 16

Meibbeklimming zo 17 Wandelcel

wo 17

ma 18

do 18

di 19

vr 19 EYC Sofia Boulder

ma 20

wo 20

Wandelweekend za 20 EYC Sofia Boulder

di 21

do 21

Wandelweekend zo 21 EYC Sofia Boulder

wo 25

wo 25

ma 26

do 26

do 26

wo 22 do 23 vr 24 KVB 3 Breeven (KVB 1 examen blok 1) za 25 Wandelcel KVB 3 Beez zo 26 VVM Beez

za 27

di 27

vr 27

vr 27

ma 27

wo 27

za 27 Clubtreffen + BBC

zo 28

wo 28

di 28

do 28

KVB 3 Yvoir zo 28 VVM Modave

ma 29

do 29

di 30

vr 30

wo 31

za 31

vr 26

2°kerstdagwandeling

Wandelcel 1/2 Drytool Buggenhout

VVM Breeven 10-13 hr

JUNI Bestuur ma 1 KVB 4 Breeven

VVM Breeven 10-13hr

Jeugdwedstrijd Kortrijk BK Lead Blueberry Hill za 7

do 11

MEI

zo 1

Algemene Vergadering 16hr kaas en wijnavond Presentatie Alaska Sam Van Brempt en Maxime De Grootte 20h za 28

EHBO clinic Katie Steenackers

za 28

VVM Durnal

KVB 3 Hotton zo 29 VVM Marche Les Dames ma 30 di 31

Klefferaar 34

Bestuur

vr 22 za 23 zo 24

Pinkstermaandag ma 25 Pinksterwandeling di 26

wo 29

vr 29

do 30

za 30 EYC Lead Imst Austria KVB 3 PàL VVM Comblain La Tour zo 31 EYC Lead Imst Austria

ma 22 KVB 4 Breeven di 23 wo 24 do 25 vr 26

ma 29 di 30

Kalender

JULI

AUGUSTUS

SEPTEMBER

wo 1

za 1

di 1 WK Jeugd Arco

do 2

zo 2

wo 2 WK Jeugd Arco

vr 3

EYC Langenfeld Austria za 4 Boulder EYC Langenfeld Austria zo 5 Boulder Bestuur ma 6 KVB 4 Urner Alpen di 7 KVB 4 Urner Alpen wo 8 KVB 4 Urner Alpen do 9 KVB 4 Urner Alpen vr 10 KVB 4 Urner Alpen

za 11 KVB 4 Urner Alpen

ma 3 Bestuur di 4

vr 4 WK Jeugd Arco KVB 1 Blok 2 za 5 WK Jeugd Arco

do 6

zo 6 WK Jeugd Arco

vr 7

EYC Mitterdorf Austria za 8 Lead EYC Mitterdorf Austria zo 9 Lead ma 10

di 11

vr 2 Militair Kampioenschap Yvoir examen KVB 3 en KVB 4 VVM Les Awirs Klimschoolbarbecue Klimschoolwandeling za 3 Jeugdwedstrijd Du/Ne/Be

do 3 WK Jeugd Arco

wo 5

OKTOBER do 1 Militair Kampioenschap

zo 4 Les Grandes Malades ma 5 Bestuur di 6

ma 7 Bestuur

wo 7

di 8

do 8

wo 9 do 10

vr 9 za 10

vr 11

zo 11

NOVEMBER Allerheiligen zo 1 Orpierre Herfstverlof ma 2 Orpierre

Herfstverlof di 3 Orpierre Herfstverlof wo 4 Orpierre Herfstverlof do 5 Orpierre Herfstverlof vr 6 Orpierre Herfstverlof za 7 Orpierre Herkansing KVB 3, Klimax zo 8 2 Orpierre ma 9 Bestuur di 10 KVB 2 Klimax 2

DECEMBER di 1 wo 2

do 3 vr 4 za 5 Sint - Klimax zo 6 ma 7 Bestuur di 8 wo 9 do 10 Voorklimmersvergadering

wo 11 Wapenstilstand

vr 11

zo 12

wo 12

za 12 KVB 1 Blok 2

ma 12

do 12

za 12

ma 13

do 13

zo 13 KVB 3 Yvoir

di 13

vr 13

zo 13

di 14

vr 14

ma 14

wo 14

za 14

ma 14

di 15

do 15

Examen KVB 2 (14-18.00 zo 15 hr) Wandelcel 1/2

wo 15

za 15 OLV Hemelvaart

do 16

zo 16

wo 16

vr 16 KVB 2 Breeven of Klimax

vr 17

ma 17

do 17

za 17

za 18

di 18

vr 18

zo 19

wo 19

za 19

ma 20

do 20

Nationale feestdag EYC L'Argentierre di 21 Frankrijk Boulder

EYC L'Argentierre wo 22 Frankrijk Boulder do 23 vr 24

KVB 1 Examen Blok (1) en 2 zo 20 Wandelcel

za 19

di 20

vr 20

zo 20

di 22 wo 23 do 24

do 22 vr 23 KVB 2 Klimax za 24 Touwkuisdag Klimax

ma 27

do 27

di 28

vr 28

do 30

KVB 3 MLD VVM Dave za 29 WK Jeugd Arco Ecodag zo 30 WK Jeugd Arco

vr 31

ma 31 WK Jeugd Arco

vr 25 Klaarzetten wereldbekersite zo 25 Wereldbeker Puurs za 26 Selecties ma 26 Wereldbeker Puurs - Halve zo 27 finale en Finale di 27

ma 28 Opkuis wereldbekersite

di 29 wo 30

do 17

vr 18

za 22 zo 23 ma 24 di 25

di 17

do 19

wo 21

wo 26

wo 16

wo 18

ma 21

za 25

ma 16

ma 19

vr 21

zo 26

wo 29

zo 18 Wandelcel 1/2

di 15

wo 28

do 29 vr 30 KVB 2 Klimax of Breeven za 31 Orpierre

Klefferaar 35

za 21 Conclaaf

ma 21

zo 22 ma 23 di 24

di 22 wo 23 do 24

wo 25

vr 25 Kerstmis

do 26

za 26 Kerstwandeling wandelcel

vr 27

zo 27

za 28

ma 28

zo 29

di 29

ma 30

wo 30 do 31

Periodiek tijdschrift - Driemaandelijks - december 2014 Verantwoordelijke uitgever: Filip Top Leugstraat 116 2630 Aartselaar Kantoor van uitgifte:

2870 Puurs

België-Belgique

P 706382 P.B. 2870 PUURS 8/5157

klimstage voor de jeugd in Orpierre nov 2014

volgende copysluiting 25 februari 2015 Klefferaar 36