Kramiek. February Edito (F-NL) 2. BCT activities (E) Letter of the President 3 Calendar New Year reception 4

Kramiek February 2004

Kramiek

Contents

is the newsletter of the

Belgian Club of Thailand

Honorary President H.E. Pierre Vaesen President Erwin Hellemans Vice-president Philippe Van Roy Secretary Eva Warlop Treasurer Jackie Procureur Event/Activity Coordinator Sophie Pillen Joëlle Sacre Ilse Vanlessen Eva Warlop Geert Warlop Membership Sabrina Van Rompay # Team editors Kramiek : Philippe Van Roy & Ilse Vanlessen Thanks to : Nicole & Mr PooleyBelsack, Joëlle Dartienne, René & Madeleine Frederix , Geert & Eva Warlop

# Website : http://w w w .bct.netfirm s.com /

Edito (F-NL) …2 BCT activities (E) Letter of the President …3 Calendar 2004 …3 New Year reception …4 Let’s discover Thai culture… (E) The Thai traditional house …7 Leven in Thailand (NL) Boeddhistische hersenen onder de scanner…10 Nieuws uit ons land (NL) Brief uit België …13 Ballet : Kathryn Bennets leidt Ballet van Vlaanderen …16 De HA ! van Herman …16 Dure Euro baart Central Bank zorgen …17 Wordt 2004 een goed jaar ? …18 Maatschappij (NL) Steve Stevaert : het recept voor geluk…11 Het groot Nederlands dictee …19 TV : Ziggezagge, Ziggezagge, FA-MI-LIE …19 Knutselpagina …20 Valentientje : de geschiedenis van Valentijn …21 Vivre en Thaïlande (F) Le cerveau des bouddhistes au scanner !…23 Santé (F) Le plein d’énergie garanti avec une banane …24 Recettes : le speculoos et le cake au citron …24 Grippe aviaire : adieu poulets, cochons, hommes ? …25 Nouvelles du pays (F) Pour une nuit dans l’atomium …27 C’est à Bruxelles qu’on gagne le plus ! …28 Les revers de l’Euro fort …29 Amendes : une bonne histoire belge …30 Humour …30 Climat : les canicules deviendront-elles la règle ? …31 Contacts (E) …32

1

Edito Le pouvoir et la presse

Pers en Politiek

2003 fut une année noire pour la presse. 42 journalistes ont été tués, chiffre le plus élevé depuis 1995, auquel il faut ajouter 1.460 agressés ou menacés. Autre record pénible : au moins 501 médias ont été censurés.

Het voorbije jaar 2003 was een zwart jaar voor de pers. Niet minder dan 42 journalisten werden gedood, het hoogste aantal sinds 1995. Daar moeten nog 1.460 gevallen aan toegevoegd worden van agressie op of bedreiging van journalisten. Nog een ander treurig record in 2003: tenminste 501 persorganen werden aan censuur onderworpen. En hoe was het bij ons? Deze cijfers gaan immers niet over onze pers, zult ge zeggen, want in onze democratische landen is de persvrijheid gewaarborgd. Het parlement dat het ganse volk vertegenwoordigt, stemt de wetten waaraan de journalisten zijn onderworpen. Als er al eens een inbreuk zou zijn op de persvrijheid, zijn het de rechtbanken die de knoop doorhakken en die zijn onafhankelijk van de uitvoerende macht. Geen vuiltje aan de lucht dus in deze beste der werelden? Onze politici hebben de pers nodig om zichzelf in de kijker te werken. De pers van haar kant is aangewezen op de politici om zichzelf te kunnen verkopen. Zowel pers als politici ondergaan de invloed van drukkingsgroepen allerhande (geldmachten, syndicaten, politieke partijen). In dit amalgaam van wederzijdse beïnvloeding is er een bepaalde pers die enkel uit is op financieel gewin. Alle middelen zijn voor haar goed om haar bedrukt papier te kunnen verkopen. De ene dag maakt ze het goedgelovige volkje wijs dat prins Charles een homoseksueel is, de volgende week maken ze er een moordenaar van. En wat hebben ze voor de week daarop in petto? Enorm spannend toch! Van de weeromstuit wordt de overige informatie volkomen bijkomstig. Maar de pers geeft soms ook lessen in ethiek. En gelukkig is ons land op dat vlak bevoorrecht. De kwaliteit van onze pers wordt in den vreemde algemeen erkend omdat zij in staat is tot zelfregulering en tot het stellen van grenzen die niet mogen overschreden worden. Vooral ook omdat zij waarden met zich meedraagt die ons doen nadenken of zelfs storen. Een voorbeeld? Wij steunen onze politici als zij krachtdadige maatregelen nemen ten opzichte van illegale immigranten. En dat is maar heel normaal: omwille van hun gebrek aan technische opleiding en hun taalhandicap dreigen deze migranten immers alleen maar de rangen van werklozen en marginalen te doen aangroeien. Bovendien bestaat er het risico dat zij onze al erg zieke maatschappij nog wat meer gaan destabiliseren. Allemaal waar maar iedere keer weer herinnert onze pers er ons aan dat achter het gezicht van iedere clandestiene migrant ook een menselijk drama schuilgaat. En dat precies deze drama’s de echte problemen van onze tijd zijn.

Et chez nous ? Ces chiffres ne nous concernent pas, direzvous, parce que dans nos pays démocratiques, la liberté de la presse est garantie. Le parlement qui représente le peuple, vote des lois auxquelles sont soumis les journalistes. En cas d’infraction, c’est la justice qui tranche, et elle est indépendante du pouvoir exécutif. Tout baignerait-il dans le meilleur des mondes ? Non, pas vraiment. Parce que les règles écrites, comme l’interdiction de prêcher la haine raciale ou de communiquer le nom des mineurs poursuivis en justice, ne concernent, heureusement, qu’un nombre limité d’informations. Tout le reste fait partie du domaine du non-écrit, une sorte de code moral qui gère les subtiles relations presse-pouvoir. Les hommes politiques ont besoin de la presse pour se faire connaître. La presse a besoin des hommes politiques pour se vendre. Les uns et les autres subissent des pressions (groupes financiers, syndicats, partis politiques...). Dans ce magma d’influences réciproques, une certaine presse poursuit un but principalement financier. Tous les moyens lui sont bons pour vendre du papier. Grâce à elle, le bon peuple apprend un beau jour, que le prince Charles est homosexuel et la semaine suivante, un assassin. Que nous réservera la semaine prochaine ? Le suspense est intenable… Les autres informations deviennent du coup, secondaires ! Mais la presse donne aussi parfois des leçons d’éthique. Et par bonheur, notre pays est en ce domaine, privilégié. La qualité de notre presse est reconnue à l’étranger parce qu’elle est capable de s’autoréguler, de fixer les limites à ne pas franchir, et surtout, parce qu’elle véhicule des valeurs qui nous remettent en cause et qui dérangent. Un exemple ? Nous soutenons nos hommes politiques lorsqu’ils prennent des mesures fermes à l’égard des immigrés clandestins. Et c’est bien normal : à cause de leur manque de formation technique et linguistique, ils risquent de faire grossir les rangs de nos chômeurs et de nos marginaux. Aussi risquent-ils de déstabiliser encore un peu plus notre société déjà bien malade. Oui, mais à chaque fois, notre presse nous rappelle que derrière chaque visage de clandestin, se cache un véritable drame humain. Et que ces drames sont les vrais problèmes de notre temps…

De kwaliteit van een pers is de thermometer van een democratie. Waar de pers in de verdrukking komt, heerst de dictatuur. Maar dat is nog geen reden om op onze lauweren te gaan rusten. Zeker heeft het avontuur van de jaren 30 in Europa de bevolking erg gevoelig gemaakt voor iedere dictatoriale ontsporing. Maar noch het (wankele) evenwicht tussen pers en politieke macht noch de bloei van een kwaliteitspers zijn definitief verworven. Zij zijn slechts het resultaat van de dagdagelijkse zorg van alle medespelers op het maatschappelijke veld. Juist deze zorg is het teken dat een democratie tot rijpheid is gekomen. (Kramiek garandeert u dat deze edito aan geen enkele druk was blootgesteld ...)

La qualité d’une presse est le thermomètre d’une démocratie. Là où elle subit la violence, on vit en dictature. Mais ce n’est pas une raison pour dormir sur nos lauriers. Même si l’aventure des années 30 en Europe a rendu la population très sensible à toute dérive dictatoriale, le fragile équilibre entre le pouvoir et la presse, et le développement d’une presse de qualité, ne sont jamais acquis définitivement. Elles sont le résultat d’une préoccupation quotidienne des acteurs de la société. Cette préoccupation-là est le signe qu’une démocratie a atteint sa maturité. ( Kramiek garantit que cet edito n’a fait l’objet d’aucune pression… )

2

BCT activities

Calendar 2003 / 2004 November

25th birthday Night (Saturday 8) Monthly get-together (third Friday of the month at Khun Kho) Sinterklaas-St Nicolas (Sunday 30)

December

Football : training match (Sunday 14) Monthly get-together third Friday of the month at Khun Kho (Friday 19)

January

New Year’s reception at President’s house (Sunday 11) The get-together of January is cancelled.

February

Great Event : De Lange JOJO/ Le Grand JOJO (date to be confirmed)

Football (Sunday 29) at Pattana school with a buffet Monthly get-together third Friday of the month at Khun Kho March

Pick Nick at Ancient City (Sunday 21) at ancient city Monthly get-together third Friday of the month at Khun Kho

April

Easter Eggs (Sunday 25) at The Hilton Monthly get-together third Friday of the month at Khun Kho

May

Cheese and wine (Saturday 15) Monthly get-together third Friday of the month at Khun Kho

June

Bowling (Sunday 6) Monthly get-together third Friday of the month at Khun Kho

The letterofthe President D earfriends, I am really surprised. H ere I am w riting m y letter for the kram iek and I see that w e are already in February. Iftim e keeps on going so fastIw illbe old before Iknow it.This w orld is really a fastm oving planetand now they are exploring M ars w hatIthink is even a faster m oving planet.Iknow now w hatthey m ean w hen they say " do notforgetto live". O ur food supply is som ething! Your not allow ed to eat this and that, you have to be carefulw ith this and that. Atthis m om entIdo noteatchicken,do notdrink coffee,try to take as less alcoholas possible,do not eat cow m eat and counting m y calories. If I look at this I w onder w hy am I living?! And than I know again!Ihave to take care ofalthe expatriates w ho are living in Thailand and are reading ourKram iek. Ihope you w illenjoy reading this edition. PS.Please rem em berto pay youryearly contribution !! H ELLEM AN S Erw in

3

BCT activities

January 11

New Year reception

The smiles of : Sabrina and Erwin, Joëlle and Philippe Dartienne-Sacre, André Laurent .

4

This year, and for the second time, our President, Erwin Hellemans, organised the New Year reception in his welcoming house in Thana City. It was a convivial atmosphere for parents to meet and talk together while, thanks to the swimming pool, the children could play together all afternoon. Belgian beer for the parents, soft drinks for the children, appetisers and cakes for all, were on the programme. Everyone appreciates these informal meetings which afford the opportunity to exchange ideas and experiences. New members are pleased to receive advice and are often delighted to speak about their own experiences, ambitious projects and hopes for the future. Not the least original of those projects is certainly the round trip of a fun fair, from village to village, through China. Just arranging authorisation and all the administrative worrying took more than a year! Kramiek wishes them good luck and hopes that they will give us some good news and stories for the magazine. Erwin has, once more, taken the opportunity to call for collaborators to renew and reinforce the Committee of the Club as well as the editorial staff of the Kramiek. The more we are, the less time we have to spend on the organisation and the more fun we have. Half of the Committee members will leave Thaïland in the middle of this year, so we need your help to keep the Belgian Club alive. The first step is to contact one of our Committee members for more information. DO IT NOW!!!

5

6

Let’s discover Thai culture

the Thai traditional house…

Perhaps the best way to understand people in a particular nation and their culture is to look at their typical way of living. For the deeper comprehension, the geography of their settlement and their past lifestyle should also be taken into consideration. That’s why a great way to learn about Thai people and their culture is via the consideration of Thai traditional way of living in a Thai style house, the most important place that has instilled social values into Thai children generation after generation. Though their rarity in Thailand nowadays, Thai traditional houses boast the enchantment of living and often put viewers under the spell of their unique beauty and efficiency of function. If we have a closer look at Thai-style houses, there is much to be revealed about Thai culture, society and the people’s characteristics.

The house of wisdom

The slanting roof helps protect the interior from the sun and rain.

A typical Thai-style house is build of wood on stilts six or seven feet above the ground with the steeply slanting roof. Outstandingly the house is prefabricated with all the units bolted together miraculously without using a single nail. With a single story raised above the ground, the main unit of the house is linked with other units by a veranda. Behind this charming and exotic architectural appearance is the Thai wisdom. To mention some, the floor elevation is for the purpose of avoiding floods to which the land is prone and offering protection from fierce animals. In addition an elevated house allows the good circulation of air.

The prefabrication is a practical feature, making it easy to assemble or take down the house in the event of moving the house to a new location. A veranda serves well as a vacant place to conduct religious ceremonies in a house. The open space on the basement is also used for multi-purposes including serving as a living area as a storage space for the season’s harvest and for keeping livestock. A great number of windows and doors are perfectly aligned in order to help facilitate the uninterrupted flow of air, and good for air circulation.

7

The Thai houses of the four regions :

The central region Despite similar in their appearances Thai-style houses of the four regions still possess differences in architectural look and components each with the unique design to serve the ingenious purpose specific to regional activities character, landscape and environment. The house of the central region is the most commonly recognised form of Thai traditional house. Criss-crossed with canals and rivers, the central houses have a rectangular shape distinctively raised high on stilts. Specially designed to allow the uninterrupted flow of air, the houses have many windows set in all sides

The northern region The most similar to the central-region house is that of the northern region. Though with the features of a rectangular shape, raising high on stilts, a veranda and sloping roof, the northern house is unique with kalae, a carved Vshaped board fixed at the top of either gable. Moreover, instead of possessing the inward-slanting walls of the central style, its walls slant outward from the floor, which are believed among the northern people, to imitate a shape of a standing buffalo, symbol of fertility.

The north-eastern Thai-style houses in the north-eastern part, located on a large area of flat land high above sea level , are rarely found nowadays. Some are built in a group of simple temporary buildings with a low sloping roof to cover a large area of land while those made of hard wood are erected as separate single houses with a highly sloping roof. The basement of a house is useful for keeping some fishing equipment. Nearby the house are a barn, wagon and piles of since farming is the prevalent occupation of the Northeast.

8

The southern The southern house is called pan ya. Unlike those in other regions, pan ya is kept close to the ground, representing the unique architectural adaptation to the climate. Heavily affected by monsoons the southern house’s support posts are not hammered into the ground but firmly fixed on the foundations made of stone, cement or hard wood, as a construction technique to prevent the house from sinking or collapsing. A high ceiling and spacious balcony are perfect for total air circulation.

G

The cradle of Thai ways The enchantment of a Thai traditional house leads to the fascination of Thai traditional lifestyle and identity. It serves as a cradle where Thai people acquire their national identity and learn about social values. In the old days, the boundary of a house compound was marked by natural fences or mostly without any fence or wall that clearly separated compounds from each other. This provided a great opportunity for people with adjacent compounds to create the tie of friendship with each other. Due to the pleasant climate and landscape of the nation, the Thai lifestyle under a roof of a simple house yet proved to offer the enchantment of living is easy. Thai people have long earned their living by doing agriculture. The land is fertile and the weather is favourable. After work, they enjoy themselves sitting idly at their own house that is cleverly designed to bring the comfort of living to the utmost. The ease of living and simple lifestyle are harmoniously combined and result in the Thai’s trait of sabai sabai or taking it easy. The people do not rush to do things and are always happy with the way they are. This quality keeps them far from stress of life. Yet it does not mean that their contentment will be the obstacle for building success in their life as they know the limit and turn this quality into calmness when facing any problem. The most important character of the Thais, which is implanted at home is the hierarchy. At the house where people proceed favourable easy lifestyle, children start learning about hierarchy and codes of behaviour here. A father, as a model of a man’s role is regarded as the family leader whereas the mother, as model of a woman, is expected to take responsibility of house chores. Children are taught to pay respect to their parents and senior people, as they are required to obey and listen to their teaching. The hierarchy does not only apply to those in a family but also in the society outside their house.

G

If your wish to have a touch of Thai traditional lifestyle, you are recommended to visit the Bangsai Arts and Crafts Centre in Ayutthaya province where typical Thai-style houses of the region are on display in a beautifully designated landscape. For more information about the centre please contact Tel. (035) 366 252-3 and 283 246-9. (Siamese Magazine)

9

Leven in Thailand

Boeddhistische hersenen onder de scanner

Zalig de boeddhisten die het nirwana hebben bereikt! Want zij zijn vrij van negatieve gevoelens, zij kennen geen woede, haat of angst. Sereen en onbewogen tot het uiterste getuigen zij van voldaanheid, kalmte en geluk. Aldus zijn ze veel meer dan zachtzinnige dromers, geïnspireerd door urenlange diepe meditatie. Het lijkt erop dat sommige delen van hun hersenen – in het bijzonder deze die instaan voor positieve gevoelensfrequenter geprikkeld worden en dus actiever zijn dan dezelfde hersenzones van gewone stervelingen. Om schijn en werkelijkheid van elkaar te scheiden, zijn Amerikaanse wetenschappers gaan wroeten in de hersenpan van deze “verlichte” geesten. En de ontdekkingen die ze deden, waren verbijsterend. De boeddhisten gaven niet alleen maar de indruk gelukkiger te zijn dan de meeste onder ons, ze waren het in werkelijkheid ook, de scanner loog er niet om. In zijn neurologisch laboratorium heeft Dr. Richard Davidson van de universiteit van Wisconsin, dank zij spitstechnologie, de hersenactiviteit van boeddhisten-in-volle-meditatie, grafisch weergegeven. Davidson bestudeerde grondig de boeddhistische praktijk die erop gericht is gevoelens te ontwikkelen als mededogen, gelijkmoedigheid, zorgzaamheid. Hij kwam tot de vaststelling dat de diepere boeddhistische inzichten wetenschappelijk te verklaren zijn. Sinds eeuwen immers zijn de boeddhisten ervan overtuigd dat hun praktijk hen rustiger maakt, gelukkiger, ontvankelijker en steeds minder geneigd tot negatieve gevoelens. Een encefalogram dat bij deze kaalgeschoren mannen werd afgenomen, mat de activiteit van de hersengebieden die geassocieerd worden met positieve gevoelens. Aan een journalist van de “New York Times” legt Dr. Davidson uit hoe positieve gevoelens ontstaan : “aandachtige meditatie versterkt de neurologische schakelingen die op hun beurt het deel van de hersenen kalmeren dat normaal de trekker overhaalt om angst en woede te doen ontstaan. Wat tot de veronderstelling leidt dat

wij zouden beschikken over een potentiële methode om een buffer aan te maken tussen onze heftige impulsen en onze daadwerkelijke acties, een buffer dus tussen stimulus en respons. Deze boeddhistische praktijk is dan niet alleen belangrijk voor de boeddhistische monniken. Zo heeft men personen die een sterk stresserend beroep uitoefenen geleerd een soort mentale waakzaamheid aan te kweken waardoor hun geest zich niet laat meeslepen door opkomende gedachten en gewaarwordingen maar deze laat komen en gaan alsof ze naar het stromen van een rivier kijken”. Acht weken na deze vormingssessies stelde men bij deze proefpersonen een verhoogde activiteit vast van de hersengebieden die mede positieve gevoelens in de hand werken. Meteen een bewijs dat het mogelijk is meester te worden van zijn emoties. “Voortaan kunnen we er met vrij grote zekerheid van uitgaan dat deze schijnbaar gelukkige en rustige boeddhisten ook werkelijk gelukkige mensen zijn, aldus professor Owen Flanagan van de universiteit van Duke in Noord-Carolina. Alsof hun geest regelmatig vertoeft in plaatsen als Dharamsala (hét ballingsoord van de Dalai Lama, de spirituele leider van de Tibetanen, in Noord-Indië)”. Een andere wetenschapper, Dr. Elkman van de universiteit van Californië in San Francisco, verklaart dat volgens hem meditatie en concentratie toelaten de activiteit te beheersen van de “amygdala”, dit is een hersendeel waar zich het geheugen voor angsten bevindt. Volgens deze onderzoeker zijn geroutineerde boeddhisten daardoor minder onderhevig aan shocks en zenuwstoornissen, minder gevoelig voor verrassingen en minder geneigd tot woede. Hij stelde bovendien vast dat zelfs totaal ongewoon en onverwacht lawaai als een geweerschot een boeddhistische monnik niet uit zijn meditatie kon halen, zo intens was zijn innerlijke vrede. Een goed verstaander heeft toch maar een half woord nodig, niet?

10

Rubriek recepten.

Steve Stevaert en het recept voor Steve Stevaert, minister vice-president van de Vlaamse regering en minister van Mobiliteit, Openbare Werken en Energie, is het enige regeringslid met een koksdiploma. En voorlopig ook de enige minister die met een kookboek uitpakt.

thuis. En vooral voor het gezellig met z’n allen aan tafel zitten. Kijk: het heeft geen zin om een soufflé – die kan mislukken - als voorgerecht te maken. Zo’n gerecht brengt zinloze stress met zich mee. Veel interessanter en minstens even lekker is een tartaar; een koud voorgerecht dat je makkelijk van tevoren kan klaarmaken. Ook gerechten in de oven geven de voorkeur aan Steve, zodat je met zijn allen rustig aan tafel kunt blijven zitten. Want je weet het: tegenwoordig moet alles sneller en sneller gaan. De mensen hebben geen tijd meer om gezellig samen aan tafel te zitten. Ze besteden hun eten uit: gaan op restaurant, kopen kant-en-klare gerechten, smullen snacks en tussendoortjes. Wij Vlamingen zijn nog nooit zo rijk geweest als vandaag, ook nog nooit zo ongelukkig. Geluk, dat is mooie momenten met elkaar delen, echt waar.”

Het is een mooi gezicht: de minister die gehaast in kostuum komt binnenwaaien, maar slechts één blik op de keuken nodig heeft om weer rustig te worden. Met een lichte frons in het voorhoofd kijkt hij naar het fornuis en de oven. Dan knikt hij, stroopt zijn mouwen op, trekt z’n donkergroene schort aan, wast zijn handen, haalt alle ingrediënten tevoorschijn en hij kan beginnen. “Mijn kookboek is geen bijbel, schrijf dat maar op”, zegt Steve Stevaert. “Veel mensen worden bang als ze een kookboek openslaan. Ze denken: ”Oei, oei, dat gerecht kan ik niet maken, ziet me er te moeilijk uit. Een recept moet een leidraad zijn, de rest kan je improviseren en ingrediënten toevoegen naar eigen smaak, want niet ieder zijn smaak is dezelfde.” Dat Steve Stevaert de kneepjes van het vak nog niet verleerd heeft, zie je onmiddellijk. Hij snijdt vlees en vis zoals het hoort, met een mes dat op de snijplank danst. Plus: hij hecht belang aan het geven van kleine, maar zeer nuttige tips. Zo legt hij bijvoorbeeld uit dat als je vlees of vis in de oven klaarmaakt en met aluminiumfolie toedekt, je de blinkende kant naar binnen moet leggen, die isoleert. Bij het versnijden van sjalot geeft hij aan dat het witte, vaste kroontje aan de bovenkant bij elkaar moet blijven, omdat dat het fijnhakken vergemakkelijkt. Kookt hij groenten dan vertelt hij dat je die best in véél en niet in weinig water kookt. Steve Stevaert:” Met mijn kookboek wil ik pleiten voor een eenvoudige, lekkere en gezonde keuken

Het kookboek van Steve Stevaert sluit perfekt aan bij een huidige tendens: gastronomie is bij het grote publiek erg in trek. “Maar voor het succes van de kookboeken, culinaire tijdschriften en tvprogramma’s heb ik geen verklaring. Vroeger gaven moeders hun keukengeheimen aan hun dochters door. Maar de tijd dat kookkunsten van dochterlief ook haar visitekaartje waren, is – in het Westen althans – voorbij. Het fornuis wordt meer en meer een zaak van man en vrouw. Dat is bijzonder positief. Alleen, en daar moeten we ons voor hoeden, leren de meeste mensen tegenwoordig bijna alleen nog koken via de media.” Koken met Steve bevat een tachtigtal gerechten met een Belgische inslag, met boeiende informatie over onder andere koken en politiek. Het is te koop bij de boekhandelaar en de opbrengst gaat naar een goed doel dat niet de socialistische partij heet.

Sabayon met ijs Voor 4 personen * 4 eierdooiers * 4 eierdopjes zoete witte wijn (bijv. Monbazillac) * 4 eierdopjes suiker * vanille-ijs * muntblaadjes Bereiding Neem een vuurvaste glazen kom en meng daarin de eierdooiers met de witte wijn en de suiker. Breng een pan water aan de kook en zet er dan de glazen kom in. * Klop het eiermengsel “au bain marie” met een garde tot een luchtig geheel. * Doe een bolletjes vanille-ijs in een groot wijnglas en giet de sabayon erover. Werk af met een blaadje munt.

11

Tartaar van tonijn met komkommerdressing. Voor 4 personen * 400 gr blauwvintonijnfilet * 1 fijngehakt sjalotje * 2 à 3 eetlepels mayonaise * olijfolie * ketchup * worcestersaus * peper en zout * 2 eetlepels gehakte peterselie * 2 eetlepels kappertjes Voor de dressing *1/3 komkommer * 5 eetlepels Griekse yoghurt * 2 eetlepels room * peper en zout * 1 teentje knoflook Voor de afwerking * roze peperbolletjes * scheutjes van prei, rode kool of luzerne Bereiding * Hak de tonijnfilets fijn en meng de vis met het fijngehakte sjalotje. Voeg de mayonaise toe, en roer er enkele druppels olijfolie en ketchup naar smaak door. Kruid alles met peper, zout en worcestersaus. Roer de gehakte peterselie en de kappertjes door de tartaar. * Maak de dressing: mix 1/3 van de komkommer met de yoghurt en de room. Kruid alles met peper en zout en roer de geperste knoflook erdoor. * Doe de tartaar in een ring en maak er een torentje van. Garneer met de dressing en de roze peperbollen, en werk het geheel af met prei- of andere scheutjes. Serveer er toast bij.

Lamsbout met lentegroenten en kruidig gebakken aardappeltjes. Voor 4 personen * 1 kg lamsbout, ontbeend * 4 tomaten * 200 g extra fijne boontjes * 4 sneetjes gerookt spek * 320 g vastkokende aardappelen * 1 glas zoete witte wijn * 2 dl bruine fond of een sterke vleesbouillon * 3 uien * 3 wortelen * salie en/of rozemarijn * olijfolie * ½ bol knoflook * 1 bosje waterkers Voor de persillade * 2 knoflookteentjes * handvol fijngehakte peterselie * 250 g boter op kamertemperatuur * 50 g broodkruim of panneermeel Bereiding Maak eerst de persillade: vermeng de boter met het broodkruim en roer er dan de geperste knoflookteentjes en de fijngehakte peterselie door. Leg het mengsel op boterpapier en rol dit tot een cilinder. Leg het in de koelkast. * Laat de lamsbout aan alle kanten bruin worden in wat olijfolie. Leg hem dan in een ingevette braadslee, en stooi de ongepelde teentjes van een halve bol knoflook eromheen. Snijd de uien en de wortelen in grove stukken en leg ze erbij. Zet de lamsbout 40 minuten in een voorverwarmde oven op 200 ºC. * Snijd het topje van de tomaten en kruid met peper en zout. Leg op elke tomaat een schijfje persillade. Zet de tomaten 5 min. voor het serveren in de oven. * Kook de boontjes beetgaar in een pan met gezouten water. Giet af en spoel ze af onder de koude kraan zodat ze mooi groen blijven. Houd enkele boontjes apart voor garnituur. Snijd de rest middendoor. * Snijd het spek in fijne reepjes en bak het knapperig. Schil en was de aardappelen en dep ze goed droog. Snijd ze in enkele blokjes, leg ze in een ovenschotel en giet er olijfolie over. Schud ze even om zodat ze bedekt zijn, kruid met peper en zout en laat ze 30 min gaar worden in de oven op 200 ºC; keer ze zo nu en dan en bestrooi ze 10 min. voor het serveren met fijngehakte salie en/of rozemarijn. * Haal het vlees uit de oven zodra het gaar is, wikkel de bout in aluminiumfolie, met de blinkende kant naar beneden, en laat het vlees 20 min. rusten. * Schep het vet van het braadvocht en blus het met wat zoete witte wijn en de bruine fond. Druk de knoflookteentjes die bij de bout zaten, met een houten lepel door een zeef en roer ze door de saus. Deze puree zal een mooie binding geven. * Was de waterkers en verwijder de steeltjes. Stoof de boontjes en het spek snel op met wat olijfolie en peper (geen zout). Snijd de lamsbout in schijven en schik alles – tomaat, aardappeltjes, saus en boontjes – op het bord. Leg enkele hele boontjes op de gestoofde boontjes met spek.

12

Nieuws uit ons land

brief uit België

Gemeten aan het aantal vooral elektronische verstuurde wensen voor geluk en voorspoed die onze landgenoten met elkaar wisselden, kan het nieuwe jaar niet meer stuk. Meer dan 22 miljoen sms’jes vlogen alleen al in de nieuwjaarsnacht door de Belgische lucht. Tot meerder genoegen en winst voor de mobilofoonnetten en tot grote spijt van onze ouwe tante Post die haar papierwinkel steeds verder achteruit ziet boeren.

in de loop van het jaar, en zeker in de aanloop naar Kerstmis, niet te gast was. En hij schuwt noch de harde, inhoudelijke confrontatie noch de populaire showprogramma’s om met zijn zalvende, fluweelzachte stem zijn boodschap te brengen. Nooit kwetsend of dwingend, dikwijls humoristisch, altijd intelligent poneert hij standpunten en waarden waarmee velen het niet eens zullen zijn maar die blijven nazinderen. Zoals zijn uitspraak tegen het kerkasiel voor illegale vreemdelingen, de Jozefs en Maria’s voor wie er rond Kerstmis geen plaats was in de lege kerk-herberg aan de Zeebrugse kust. Zo ook zijn standpunt dat tegen Sadam Hoesein de doodstraf mag uitgesproken worden, om principiële en pedagogisch redenen dan wel en zonder dat die doodstraf mag uitgevoerd worden. Heel rationele en genuanceerde standpunten ongetwijfeld maar blijkbaar onverteerbaar voor vele al of niet gelovigen die niet konden begrijpen dat de kardinaal, die verondersteld wordt het evangelie te kennen, zoiets durfde verkondigen. Zelfs “Kerk en Leven”, het populaire parochieblad, had, naar het schijnt voor de eerste keer in zijn bestaan, kritiek op sommige uitspraken van de grote baas. Te wollig, te genuanceerd voor het grote publiek heette het. Onze populistische Steve Stevaert daarentegen, notoir vrijdenker bovendien, zei onlangs dat hij het meestal met kardinaal Danneels eens is. In één adem (nou ja ...) voegde hij eraan toe dat hij liever had dat de kerken opnieuw vol zouden zitten omdat lege kerken een leegte hebben achtergelaten die maar niet door andere zingevers of morele autoriteiten opgevuld geraakt. Tja, als hij het zegt. Nog een andere verrassing bij de prijsuitreiking: de managers van het jaar zijn vrouwen! Het was Martine Reynaers, bedrijfsleidster van Reynaers Aluminium, die aan Vlaamse kant op haar eentje de felbegeerde managerstrofee van “Trends” binnenhaalde. Zes jaar geleden reeds kreeg een

Prijswinnaars Recepties en prijsuitreikingen horen bij de rituelen van iedere jaarwisseling. Ze zijn wat ze zijn: verplichte nummers, onvermijdelijk, onbelangrijk en meestal heel voorspelbaar. Maar bij de prijsuitreikingen waren er dit jaar toch een paar verrassende laureaten. Zo de winnaar van de Castar-trofee voor de markantste persoonlijkheid van het jaar. (De Castar is een initiatief van de VRTradio, Canvas-TV en het dagblad De Standaard). Favoriet dit jaar was de bekende acteur Jan Decleir die als hoofdrolspeler schittert in “Alzheimer”, een Vlaamse film die nu al maanden hoge toppen scheert in onze Belgische bioscopen. Het was echter niet Jan Decleir maar wel kardinaal Godfried Danneels die met de trofee, een werk van de Vlaamse kunstenaar Roger Raveel, ging lopen. Hoe is zoiets mogelijk, vraagt ge u dan af. De parochiekerken lopen leeg, kloosters staan te verkommeren, het priestertekort nijpt meer en meer, religieuze roepingen allerhande zijn rariteiten geworden. Maar de grote baas van die instelling in nood wordt door de duizenden krantenlezers, radioluisteraars en TV-kijkers uitgeroepen tot meest spraakmakende figuur van het jaar. Nu, gesproken heeft hij dikwijls het afgelopen jaar. Want de kardinaal is een veelgevraagde en graag gehoorde gast. Geen zender die zichzelf respecteert waar hij

13

vrouw deze onderscheiding, Rose Claeys van de bioscoopgroep Kinepolis, maar dat was dan samen met haar schoonbroer Albert Bert. Reynaers Alumium is een typisch Vlaams en uit de kluiten gewassen familiaal bedrijf uit Duffel. Het telt meer dan 700 werknemers en is actief in een twintigtal landen. Martine Reynaers heeft het imago van een “ijzeren vrouw” die haar bedrijf met strakke hand leidt. Maar daarenboven is ze moeder van vier opgroeiende kinderen.

normen waren aan hem niet besteed. En dat voor een man met een verantwoordelijke job in de schijnwerpers van de media die hij zelf zo graag bespeelt! Maar hét grote proces waar nu ook al jaren met ongeduld wordt naar uitgekeken, moet nog beginnen. Vanaf 1 maart staat Marc Dutroux voor zijn rechters in Aarlen, de man die ons land op zijn grondvesten deed daveren en een kleine, zij het vreedzame, revolutie veroorzaakte. In het kleine Luxemburgse stadje zitten ze nu al te vrezen voor chaotische verkeers- en parkeerproblemen. En het gerechtshof aldaar zal zeker te klein zijn om de honderden binnen- en buitenlandse journalisten op te vangen. Mediaspektakel gewaarborgd.

Merkwaardig genoeg ging de manageronderscheiding van “Trends-Tendances” aan Waalse zijde eveneens naar een vrouw: Marie-Anne Rouveaux die een bouwbedrijf met ruim 300 werknemers uit Ciney leidt. Wat in de interviews achteraf leidde tot heel wat vragen aan de laureaten over de combinatie gezin-carrière, vragen die alleen aan vrouwen maar nooit aan mannen gesteld worden! Processen en vonnissen Ook heel spraakmakend maar buiten de prijzen vallend, was nog maar eens onze nationale justitie. Want er waren enkele geruchtmakende processen, dagelijks present in de media, die eindelijk hun beslag kregen. Vooreerst het proces Cools waar de beklaagden er met nogal milde straffen vanaf kwamen. En waar de top van de toenmalige Parti Socialiste kwam getuigen maar nooit in ’t gedrang werd gebracht zoals sommigen hadden verwacht of gehoopt. Maar waar wel pijnlijk duidelijk aan het licht kwam, voor zover nog nodig, dat die PS-top indertijd eerder een krabbenmand was dan een amicale club van gelijkgezinden. En wat te zeggen van de motivatie van het vonnis? Het Hof van Assisen gaf als een van de redenen voor de relatief lichte straffen op: l’anciennité des faits, de ouderdom van de feiten. De beklaagden hadden recht op strafvermindering omdat de gebeurtenissen waarover het gaat zolang geleden zijn. Een echte blamage voor justitie toch. In Nederland kende de moordenaar van Pim Fortuyn binnen het jaar zijn straf.

Marc Dutroux

Julie en Melissa Over een islamitische hoofddoek en een katholieke kardinaalshoed Als het in Parijs regent, druppelt het in Brussel. Dat hebben we al zo dikwijls meegemaakt en dezer dagen was het weer raak. In Frankrijk zijn ze goed op weg om de islamitische hoofddoek op school te verbieden. En dus achtte onze minister van Binnenlandse Zaken, VLD-er Patrick Dewael, het moment gekomen om ook in ons land het debat over de hoofddoek op gang te trekken. Allicht om wat wind uit de zeilen te nemen van het Vlaams Blok nu de VLD de strijd om het migrantenstemrecht dreigt te verliezen. Volgens Dewael moet ieder opvallend religieus symbool gebannen worden uit heel de openbare sector. In de praktijk gaat het echter alleen maar om de hoofddoek van moslimmeisjes in het openbaar onderwijs. Want die hoofddoek is symbool van de onderdrukking van de vrouw, zei Dewael. Dat zal wel maar dan ook niet meer dan een symbool. Want niet die lap stof rond de kop is oorzaak van onderdrukking maar wel de Koran-onzin in de kop van die meisjes. Maar zeggen dat een op een letterlijke interpretatie van de Koran gebaseerde en dus fundamentalistische islam vrouwonderdrukkend, discriminerend, zelfs achterlijk is, dat is in ons land

Nog een ander vonnis maakte ophef. De Brusselse rechtbank van eerste aanleg veroordeelde de bekende media-goeroe Noël Slangen tot twintig maanden met uitstel wegens schriftvervalsing bij overheidsopdrachten. Om die opdrachten binnen te rijven had Slangen afspraken gemaakt met concurrenten opdat die nepoffertes zouden indienen. Slangen is de mediastrateeg van premier Verhofstadt, spin-doctor in het jargon, en dus een spin in het web van de machtsuitoefening. Hij heeft dan ook een voorbeeldfunctie. Maar Slangen schrok er niet voor terug de rechter van politieke vooringenomenheid te beschuldigen en impliciet het hele rechtsapparaat te schofferen. Erger nog: Slangen gaf de feiten toe maar argumenteerde dat prijsafspraken of nepoffertes op het ogenblik van de feiten (tien jaar geleden) wettelijk niet verboden waren en dus toegelaten. Morele bezwaren of

14

not done, dat is niet politiek-correct, dat is islamofoob, dat is racistisch. Je zou bijna gaan denken dat kritiek op een godsdienst of ideologie in ons landje voortaan verboden is. Hoewel, toch niet helemaal.

tegen onze brave kardinaal-pastoor die verbouwereerd staat te kijken op wat hij nietsvermoedend heeft aangericht.. Ook de homoliga zou klacht gaan indienen evenals de jongerenafdeling van een politieke partij. Met een kanon schieten op een mug, zou men het kunnen noemen. Of een tragikomische Belgenmop!

Want er was eens een eenvoudige katholieke priester, Gustaaf Joos genaamd, tachtig jaar oud maar nog altijd pastoor in het onooglijk OostVlaams dorpje Landskouter. Gustaaf had lang geleden nog op de schoolbanken gezeten met Karol Wojtyla, de huidige paus. Gek genoeg voldoende reden voor die paus om zijn oude studiegenoot een pleziertje te gunnen en hem onlangs tot kardinaal te benoemen. Dat lokte de media. Oud maar onervaren inzake media-aandacht, trapte onze nieuwe kardinaal in een journalistieke val. In het populaire P-magazine liet hij zich eens goed gaan en verkondigde hij wat hij al zo dikwijls vanop de kansel in zijn dorpskerkje had gezegd zonder dat daar ooit een haan naar had gekraaid. De meeste homo’s en lesbiennes waren volgens hem seksueel geperverteerden, gerenommeerde Vlaamse schrijvers (en papenvreters) als Hugo Claus en Jef Geeraerts waren smeerlappen. En dat algemeen enkelvoudig stemrecht was ook maar niks. Want een brave vader met zeven kinderen mag toch wel wat meer electoraal gewicht in de schaal leggen dan een onverantwoordelijke snotneus van achttien jaar? Domme, dwaze uitspraken natuurlijk van een overjarige, puur toevallig tot kardinaal omhooggevallen priester wiens klok enkele decennia achterloopt. Een “echte” kardinaal, met name Godfried Danneels, weer hij, nam op TV met de glimlach afstand van zijn “collega” maar het kwaad was geschied. De holebi-gemeenschap in alle staten en de kerk nog maar eens in het verdomhoekje als onverbeterlijk, aartsconservatief en, waarom niet, onderdrukkend bolwerk. Moet kunnen in een land dat de verdraagzaamheid en de vrije meningsuiting hoog in ’t vaandel voert. Maar dan wel ten aanzien van alle godsdiensten, ook de islam, die deze verheven beginselen met de voeten treden. En daar schort toch wel wat aan de laatste tijd. Om een bekende commentator te parafraseren: christianofobie staat tegenwoordig goed, islamofobie is uit den boze en racistisch. Een nieuwe discriminatie als het ware. Klap op de vuurpijl: een klacht van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding

Het beloofde land Petit-Leez is, zoals de naam het al zegt, een klein plaatsje bij Gembloux, de thuishaven van minister van Buitenlandse zaken Louis Michel. Daar was midden januari onze voltallige regering neergestreken om in een kasteelhoeve aldaar een zogezegde superministerraad te houden. “Objectief 200.000” heete het evenement, een directe verwijzing naar het aantal nieuwe banen dat premier Verhofstadt beloofd heeft. Uit die kasteelhoeve kwam nog een hele karrevracht beloften: wat meer pensioen voor onze armlastige zelfstandigen, strengere controle op werklozen, vermindering van de lasten op ploegenarbeid, verhoogde fiscale aftrek van restaurantkosten enz. Ook de luchtkoerierdienst DHL met zijn duizende werknemers mag uitbreiden in Zaventem maar over het lawaai dat daarmee gepaard gaat, moet nog een hartig woordje gesproken worden. Allemaal goed en wel maar geef toe: niet het grote maatschappelijk project waarmee Verhofstadt graag zou pronken. Dan pakt de Vlaamse regering nogal anders uit: met een Vlaamse Olympiade in 1916 voor wie het gelooft! Volgens sommige deskundigen zo onwaarschijnlijk als een Vlaming op Mars in datzelfde jaar. Maar het voedt wel de indruk, de perceptie om het modewoord te gebruiken, dat de regering met grootse dingen bezig is. Of al die beloften realiteit worden, zal pas veel later blijken. Maar dan zullen de verkiezingen van juni allang voorbij zijn. René FREDERIX. PS : Maar goed dat de BCT een klein beetje de Vlaamse eer in Thailand gered heeft met winst in het plaatselijk ingerichte dictee. Proficiat! Onze vertegenwoordigers hebben het dit jaar nogal laten afweten in het officieel Groot Dictee der Nederlandse Taal. Schandelijk, een Nederlandse winnaar, al was dat voor de eerste keer. Kan alleen maar beteren volgend jaar.

Publicity in Kramiek One full fixed page, black/white : 1.000 THB/issue One 1/2 fixed page, black/white : 500 THB/issue The committee can decide to insert publicities free of charge on a case-by-case basis.

15

Ballet

Kathryn Bennetts leidt Ballet van Vlaanderen BRUSSEL -- De Australische Kathryn Bennetts (49) wordt vanaf juli 2005 de nieuwe artistiek leidster van het Ballet van Vlaanderen. Ze wordt daarin bijgestaan door Jan Nuyts (55), een product van de Antwerpse balletschool die nu nog in Japan werkt. Het duo volgt Robert Denvers op.

Met Bennetts heeft het ballet gekozen voor wereldwijde ervaring in een breed scala van dansstijlen. Zelf was ze sterdanseres bij het Stuttgart Ballett van Marcia Haydée. Op dertigjarige leeftijd moest ze wegens een blessure stoppen.

veel plaatsen zijn choreografieën aan. Zo vertrekt ze weldra naar Sint-Petersburg, waar ze met het Kirov Ballet gaat werken. Haar toekomstvisie: ,,Ballet van Vlaanderen wordt een compagnie met een klassieke basis, die ook modern en hedendaags repertoire brengt. Ik wil de omvang op vijftig dansers houden. Ballett Frankfurt is in ontbinding, maar ik zie niet veel dansers mee overkomen. Geen nood, ik ken nog veel goede elementen die we kunnen bellen.

Als danspedagoge deed ze verschillende plaatsen ter wereld aan. Nuyts leerde ze in Nederland kennen. Bennetts was veertien jaar de rechterhand van William Forsythe in het Ballett Frankfurt. Tijdens zijn afwezigheid leidde ze de groep en ze leerde op

Kort Verhaal Twintig minuten later vond Greta haar Frans, en ze had veel verdriet. De dokter stelde de dood vast en zei dat het een hartaderbreuk was geweest. Greta zou zichzelf de rest van haar leven verwijten dat ze altijd te vet had gekookt. In de krant stond dat Frans op 13 oktober 2003 was overleden. Op hetzelfde ogenblik, maar dan in 1947, werd Frans opnieuw geboren, zij het uit andere ouders dan de vorige keer. Hij werd Herman genoemd, en koesterde al op jonge leeftijd een grote liefde voor het kweken van siervogels. Herman groeide op tot een knappe jonge kerel die graag moppen vertelde, en die moeiteloos de mooiste meisjes aan de haak kon slaan. Zo kwam het dat hij op zijn vierentwintigste in het huwelijk trad met de alom begeerde, donkerblonde Annie. Het was een gelukkig huwelijk. Tenminste, dat vond Herman. Annie schonk hem vier kinderen en lachte om de moppen die Herman vertelde. Vooral in het begin van hun huwelijk. Want Herman spendeerde al snel veel meer tijd in zijn volière dan bij zijn vrouw, en die moppen hingen haar alras de keel uit. Regelmatig won Herman prijzen met zijn siervogels, en dat maakte zijn geluk helemaal compleet. Zo vloog de tijd voorbij. Op zaterdagmiddag 2003 stond Herman in de keuken een vogelvoerkommetje af te wassen terwijl zijn vrouw de krant zat te lezen. En toen zei Annie opeens: ‘Hé, Herman, weet je wie er dood is? Frans!’ ‘Frans?’ vroeg Herman. ‘Ja, Frans,’zei Annie,’weet je niet meer, die indertijd met Greta getrouwd is? Een toffe kerel, heel verstandig ook, maar een beetje schraal van uiterlijk.’ ‘Zegt me niks,’ zei Herman,’en het interesseert me ook niet.’ Want Herman had alleen belangstelling voor siervogels en moppen. Maar toen hij even later één van zijn volières stond schoon te maken, voelde hij plots iets raars in zijn

De HA! van Herman ‘Als ik mijn leven mocht overdoen, zou ik dan opnieuw met Greta trouwen?’ Frans vroeg het zich af terwijl hij zijn vork in een aardappel prikte. Frans was een man die moeilijk twee dingen tegelijk kon doen, en daarom hield hij de aardappel een ogenblik peinzend in de lucht. Dat was voor Greta een mooie gelegenheid om te vragen:’Frans, waar denk je aan?’ – ‘Aan niks,’ antwoordde Frans, en meteen wist hij het: neen, hij zou niet opnieuw met Greta trouwen, maar wel met Annie, die destijds een opgewekt, mooi en pittig ding was. Annie zag er trouwens nog altijd goed uit, Frans zag haar wel eens voorbij fietsen. Alleen jammer dat ze met een volslagen onnozelaar was getrouwd. Na de maaltijd zette Frans zich als vanouds op het toilet te kakken, en amper had hij de krant ter hand genomen of een hevig gedruis vulde het kamertje. ‘Frans! Sprak een zware stem die aan een plots opduikende nevelsliert toebehoorde,’Frans, je hebt de wens uitgesproken om je leven met een andere vrouw over te doen. Wel, die wens zal in vervulling gaan.’

16

Vol weerzin duwde Annie haar man van zich af, liep naar de deur, sprong op haar fiets en haastte zich naar haar beste vriendin, waar ze troost en goede raad wou zoeken. Onderweg zag ze Greta, die net bij de begrafenisondernemer buiten kwam. Annie groette haar niet, uit plaatsvervangende schaamte voor haar man. Met Herman kwam het niet goed. Hij ging naar de begrafenis van Frans. De akelige lachbui die hem overviel bij het groeten van de kist was de directe aanleiding voor zijn opsluiting. Na een maand of drie zag hij in dat het zinloos was te blijven beweren dat hij eigenlijk Frans was. En hij leerde zich te verzoenen met zijn nieuwe leven in het instituut. Want het is beter een gewezen onnozelaar te zijn te midden van echte onnozelaars, dan een door wroeging verteerde gek in de nabijheid van een lieve, verstandige vrouw die daar tureluurs van wordt. Dat was één gedachte die Frans, of Herman zo u wil, zich voortdurend voorhield. En de tweede was: als ik die ellendige schim van dat toilet ooit nog eens tegenkom, dan trap ik hem godverdomme keihard in zijn ballen!

hoofd. Een soort vreselijke hoofdpijn die eigenlijk helemaal geen pijn deed, en tegelijk nog veel erger was. En plots wist hij het allemaal weer: hoe hij tijdens het prikken in een aardappel de wensdroom had gehad om zijn leven over te doen met een andere vrouw, de donkerblonde Annie. En hoe één of andere filmische zot zijn wens in vervulling had doen gaan terwijl hij op het toilet zat. ‘Ik ben Frans! dacht Herman,’ik heb mijn leven vergooid! Ik ben getrouwd met het meisje waarop ik nog jaren na mijn huwelijk met Greta stilletjes verliefd ben geweest. En wat heb ik gedaan? Siervogels gekweekt, mijn kinderen als honden behandeld en mijn vrouw als een schotelvod! En voor de rest heb ik te pas en vooral te onpas moppen verteld. Ik ben een onnozelaar!’ Frans liet de vogels onmiddellijk voor wat ze waren, stormde de keuken in, stortte zich op zijn vrouw en begon haar verwoed te zoenen, terwijl hij riep:’Annie, ik ben een onnozelaar. Tenminste, een gewezen onnozelaar. Want nu weet ik dat ik Frans ben, die man die net gestorven is. Lieveling, vanaf nu zal ik die rotvogels laten verhongeren, en we zullen driemaal daags de liefde bedrijven. En ik zweer dat ik nooit nog één grap zal vertellen!’

Euro

Dure euro baart nu ook Centrale Bank zorgen BASEL (reuters, eigen berichtgeving) - Voorzitter Jean-Claude Trichet van de Europese Centrale Bank (ECB) heeft zich gisteren in voorzichtige bewoordingen beklaagd over de forse koersstijging van de euro. Waarnemers zien er een eerste aanzet in van een beleid om die stijging een halt toe te roepen.

Monde dreigde Philippe Camus van EADS, het moederbedrijf van de Europese vliegtuigbouwer Airbus, er gisteren mee om een deel van zijn productie buiten de eurozone onder te brengen. Totnogtoe vonden de bedrijfsleiders vooral gehoor bij politici, onder wie de Belgische premier Guy Verhofstadt. Ook diens Franse ambtsgenoot JeanPierre Raffarin toonde zich gisteren zeer bezorgd over de negatieve gevolgen van de sterke euro.

Trichet verklaarde na een bijeenkomst van de centrale bankiers van de G-10-landen dat Europa bezorgd is over de ,,extreme volatiliteit en de brutale bewegingen'' op de valutamarkt.Hoewel hij geen enkele indicatie gaf van wat volgens de ECB een wenselijke wisselkoers zou zijn, is het toch de eerste keer dat de ECB-topman zich openlijk bezorgd toont over de scherpe waardestijging van de eenheidsmunt. Tegenover de dollar werd de euro de voorbije 2 maanden zo'n 12% duurder.

Het probleem van de Europeanen is dat de VS voorlopig niet willen meestappen in een scenario om de wisselmarkt te beïnvloeden. De Amerikaanse president, George W. Bush, kan de opsteker van een sterke export goed gebruiken in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van november. Ook op de G-10-bijeenkomst van gisteren werd er niet over de wisselkoersen gepraat, zei Trichet. Een gemeenschappelijke verklaring over de valutamarkt kan er wel komen na de bijeenkomst van de Groep van zeven belangrijkste industrielanden (G-7), op 7 februari. Als daar de duidelijke boodschap komt dat de drie grote centrale banken (van de VS, Europa en Japan) bereid zijn om de dollar te ondersteunen, zou dat een trendbreuk op de wisselmarkt kunnen veroorzaken. De vraag is of alle partijen hiervoor de politieke wil hebben, zoals ten tijde van het zogenaamde Plazaakkoord van 1985. Toen slaagden de grote industrielanden erin om een scherpe appreciatie van de dollar, met woorden en daden, een halt toe te roepen.

Jean-Claude Trichet

De dure euro ondermijnt de concurrentiepositie van heel wat Europese bedrijven die concurrenten hebben in de dollarzone. In het bedrijfsleven wordt daarom steeds luider gevraagd om de stijging van de euro in te dammen, zoals gisteren ook bleek uit een bijdrage van ex-Barco-topman Hugo Vandamme in deze krant. In een interview met de krant Le

17

Wordt 2004 een goed jaar?

'Met de economie gaat het opnieuw de goede kant uit', vertelt VRT-journalist Paul D'Hoore. 'De markt herstelt zich en de beurzen bereiken opnieuw hun kruissnelheid. Vooral beleggers zullen dit jaar hun slag kunnen slaan.'

'Vanuit ecologisch perspectief moet je in 2004 geen wonderen verwachten', voorspelt campagneverantwoordelijke Wendel Trio van Greenpeace. 'We kunnen alleen maar hopen op structurele verbeteringen die op lange termijn voelbaar worden.'

'Reken niet op een uitbundig economisch jaar. Maar er is beterschap op komst. Vooral door het herstel in de Verenigde Staten krijgen we in Europa meer ademruimte, al zal het nog wel even duren voor het zover is. In Nederland bijvoorbeeld gaan ze nog altijd achteruit, en in Duitsland is het al niet veel beter. België neemt een unieke plek in, met zijn relatief positieve evoluties op beursvlak. Ik verwacht bij ons een economische groei van iets minder dan 2 procent. Dat is genoeg voor een stabilisering, maar zeker niet voldoende om er helemaal euforisch van te worden.

'Enkele pijnpunten beginnen zwaar door te wegen. Neem de opwarming van de aarde. Wetenschappers verwachten ingrijpende wijzigingen in ons milieu tegen 2050: 25 procent meer neerslag in de winter, samen met talrijke overstromingen. We moeten echt iets doen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Het blijft afwachten of Rusland in 2004 het protocol van Kyoto zal ondertekenen. Doen de Russen dat niet, dan ziet het er heel slecht uit. In België concentreert de overheid zich momenteel op de werkgelegenheid. Heel spijtig, maar ze nodigden Greenpeace niet uit op de werkgelegenheidsconferentie. We hadden er nochtans graag onze plannen voor de ontwikkeling van duurzame energie voorgesteld. De productie daarvan is heel arbeidsintensief. Wil de regering meer banen? Wel, laten we dan werken aan meer banen in een duurzaam en milieuvriendelijk project.

Globaal gesproken hebben we de storm nu wel gehad. De periode van grote herstructureringen en massale ontslagen is voorbij. Dat het iets beter begint te gaan, wil ook niet meteen zeggen dat bedrijven opnieuw grote groepen mensen zullen aanwerven. Iedereen is nog aan het bekomen van de crisis die door het economische landschap is getrokken. Zaakvoerders en bedrijfsleiders willen nog even de kat uit de boom kijken en pas dan belangrijke investeringen doorvoeren. Trouwens, als je een jaar geleden een aanzienlijk deel van je werknemers op straat zette, ga je ze nu niet onmiddellijk weer binnenhalen. Veel van de nieuwe vacatures zullen dus door tijdelijke arbeidskrachten worden ingevuld. Op de beurs kun je wel vooruitgang boeken. Het is ongelooflijk dat niet iedereen massaal aandelen begint te kopen. Want dit is echt het uitgelezen moment. Pakketten waar je drie jaar geleden 100 euro voor betaalde, vind je nu tegen 60 euro. Met je gezond verstand kom je er dan ook niet bij dat de spaarders hun geld blijven oppotten op spaarrekeningen. Ze zouden een veel hoger rendement kunnen halen in de aandelenhandel. Mochten ze dat geld opnieuw investeren, dan krijgt de beurs opeens een boost die de vooruitgang alleen maar zal versnellen. Maar die spaarders hebben een harde les gekregen na 11 september 2001. De kater is bij velen nog niet verdwenen. Daarom kiezen ze voor een oplossing zonder risico. Het vertrouwen zal wel terugkeren, nog even geduld. En ik ben er zeker van: voor de beleggers die het toch aandurven, wordt 2004 een jaar om van te smullen.'

Nu zijn we nog veel te veel gericht op de ontginning van natuurlijke bronnen in derdewereldlanden. En er is niet meteen beterschap. Want als de rust terugkeert na de gevechten in Centraal-Afrika, zullen houtvesters het gebied weer beginnen te exploiteren. Het op één na grootste woudgebied op aarde wordt nu al geteisterd door illegale houtkap. Net zoals bij de oorlogsdiamanten ruilen krijgsheren waardevolle houtsoorten voor wapens. Het is niet alleen een probleem in ontwikkelingslanden: de Finse staatsmaatschappij voor bosbouw kreeg onlangs een concessie om een deel van de oerbossen in het hoge noorden te exploiteren. Is het niet onbegrijpelijk dat we zelfs in Europa het laatste milieuerfgoed zomaar verkwanselen? Daarom gaat Greenpeace ook in 2004 actie voeren. De overbevissing van oceanen en zeeën, de behandeling van giftige stoffen, de aanpak van genetisch gemanipuleerde gewassen en de aanslag op de biodiversiteit: onze agenda is spijtig genoeg goed gevuld. Het is dan ook hartverwarmend te merken hoeveel mensen nog gevoelig zijn voor de thematiek. Ook vanuit het kamp van de beleidsmakers krijgen we positieve signalen, onder meer vanuit de Europese Commissie. Maar in 2004 zelf wordt het weer gewoon tanden bijten voor onze planeet.'

18

Het groot Nederlands dictee… Visumagent Ronny Elaut Nederlands Dictee te Bangkok.

wint

Groot

kleuren goed verdedigd: bijna alle Belgen eindigden bij de eerste tien. Het schrijven van een Nederlands Dictee is echt geen makkie. Over het aaneenschrijven van woorden, het gebruik van een een tussen-en en de schrijfwijze van Engelse leenwoorden als compactdisc en bingoën kan je uitentreuren prakkiseren; waarom je product met "c" maar fotokopie met "k" schrijft is zelfs voor de grootste bollebozen niet zonder meer duidelijk. Zinnen met moeilijke woorden als consciëntieus, boeddhabeeld of fastfoodrestaurant brengen je makkelijk van je apropos en met de nieuwe regels van 1996 hebben vele would-be winnaars hun kennis van de Nederlandse spelling opnieuw up-todate moeten brengen. Van harte proficiat dus aan Ronny Elaut en aan de andere deelnemers van de Belgische ambassade te Bangkok. Met dank ook aan onze vrienden van de NVT voor deze zeer geslaagde avond.

De eerste uitgave van het Groot Nederlands Dictee te Bangkok werd gewonnen door Ronny Elaut, BCTlid, visumagent op de Belgische ambassade. Met amper 6 fouten gaf hij de andere 70 deelnemers het nakijken. Het gemiddelde aantal fouten was negentien. De derde prijs ging naar Johan Vandepitte, BCT-lid, IT-manager bij de Belgische ambassade. Het Groot Nederlands Dictee te Bangkok werd op 14 februari voor de allereerste keer georganiseerd door de Nederlandse Vereniging Thailand. Dicteetor was de heer Frederiks, die ook het "echte" Groot Nederlands Dictee in Nederland voorleest. De deelnemersgroep van de BCT, voor het grootste deel medewerkers van de ambassade, was numeriek in de minderheid (een tiental deelnemers op een totaal van 70), maar heeft de Belgische

Ziggezagge, Ziggezagge, FA-MI-LIE! De wereld mag in brand staan, elke avond tussen acht en halfnegen kijken meer dan twee miljoen Vlamingen naar ‘Thuis’ of ‘Familie’. Veel mensen kunnen de grens tussen werkelijkheid en fictie nog nauwelijks onderscheiden. Welkom in de soapsamenleving! Die dus niet louter in Thailand bestaat.

De familie-koets trekt verder, een volgende koets komt aangereden. ‘Dokter Nellie en Frank uit Wittekerke!’ roept Borsbeek enthousiast. En dan, tegen ons: ‘Ge kunt zien dat ge deze keer mee wuift, hè makker.’ Dag Frank! Dag dokter Nellie! Welkom in Antwerpen! Een dag later. We bellen dokter Nellie op. Ze heet eigenlijk Greet Rouffaer en ze is actrice, maar soit. ‘Het is een raar fenomeen, zo’n soapparade. Er gebeurt niet veel.Wij rijden in koetsen voorbij en dat is het. EN toch zie je tienduizenden mensen applaudisseren, hun duim omhoogsteken, we love you roepen. Mensen komen van heinde en verre, staan uren in de kou om ons een paar seconden te zien. Hoe is het mogelijk?, dacht ik voortdurend.’ ‘Pas op, ik kijk absoluut niet neer op die mensen. Als ik zie hoeveel plezier ze beleven, hoeveel deugd het hen doet... Heel wat mensen spraken mij aan in Antwerpen. Om over hun leven te vertellen, hun miserie natuurlijk. Op het einde van het gesprek zeggen ze altijd: “Doe vooral voort. Wittekerke, Familie, Thuis... al die soaps. ’t Is alles voor ons, het enige moment in de week waarop we onze gedachten kunnen verzetten.” Wel, voor hen doe ik dat graag.’

27 december 2003, Nationalestraat, Antwerpen, VTM-kerstparade. Daar staan onze reporters tussen de honderdduizend mensen. Te wachten op de soapsterren van VTM, die straks in kerstkoetsen door de stad zullen paraderen. En op Jean-Marie, natuurlijk. Want wie heeft niet de afleveringen gezien ten huize Pfaff? Naast ons staat een man met een spandoek ‘Borsbeek Groet Familie’. ‘Dit is nogal een evenement, hè’, glundert hij. ‘Ik kijk er al dagen naar uit.’ ‘Daar zijn ze!’ Er komt een koets aangereden met twee blonde meisjes. ‘Trudy en Veronique!’, roept hij. Wie zijn Trudy en Veronique? Borsbeek kijkt ons bedenkelijk aan. ‘Wat een stomme vraag. Het lief en de zus van Peter Vanden Bossche, natuurlijk. Vroeger was Trudy een slechte. Maar ze heeft haar leven gebeterd. Nu is’t een goei meiske.’ De koets stopt. Stilte.Secondenlang. Iedereen kijkt ademloos toe. Tot Trudy haar hand omhoogsteekt. Honderden handen zwaaien terug. Applaus. Gejuich. Ziggezagge, ziggezagge, fa-mi-lie!

Welkom in Vlaanderen, soapland! De Vlaamse soaps Familie (VTM), Wittekerke (VTM) en Thuis (TV1) bestaan al meer dan tien jaar en hebben intussen zowat alle televisietrends overleefd. Meer nog: ze zijn wellicht nooit zo populair geweest. De wereld mag in brand staan, elk avond tussen acht en halfnegen kijken meer dan

19

twee miljoen Vlamingen trouw naar Thuis of Familie. En ze zitten overal, de soapfans. Achter de kasse in de Colruyt, maar net zo goed op de redactie van Radio Klara. Annemie Coebergh bijvoorbeeld. Ze was jarenlang dé stem van de klassieke radiozender, maar ook een zware Thuisfan. ‘Op mijn werk keken sommigen verschrikkelijk neer op Thuis. (immiteert een hoog stemmetje) “Kijk jij naar zoiets?” Het grappige was: als ik zei dat ik een personage in Thuis best wel knap vond, was er altijd wel iemand die reageerde: ‘Mmm, ik zou hem toch niet moeten hebben.’ Ze keken dus stiekem ook. (lacht) En waarom ook niet? Toegegeven: de plots van Thuis zijn

onwaarschijnlijk. Maar de plots van de opera Don Giovanni in De Munt zijn dat ook. Allebei willen ze ons iets leren: hoe wij mensen, met elkaar omgaan. We verlangen allemaal naar dat oude Thuis-beeld. Het is een projectie van onze verlangens.’ Veel mensen leven zo met de soaps mee dat ze beginnen te geloven dat die personages echt bestaan. Begin december stierf actrice Ann Petersen. De VRT opende op zijn website meteen een rouwregister, dat door honderden mensen getekend werd. Maar wie was er nu ook alweer gestorven? Ann Petersen of ons moe, Florke uit Thuis? Tot soaps!

Knutselpagina Brooddeeg Uiltjes Wat heb je nodig:

kleine uil

•

Brooddeeg (zie algemene bereiding)

•

Voorbeeld van uiltjes die je uitgeprint hebt.

•

Schaar

•

Boetseermesje

•

4 jeneverbessen

Knip alle delen van de uiltjes uit. Leg een schaar klaar, het liefst met een spitse punt, voor straks om de veren van de uil te knippen. Rol het deeg uit, niet te dun en leg de uitgeknipte papieren uiltjes (afb.1) op het deeg. Snij met een boetseermesje de uiltjes uit het deeg. Voor de oogjes maak je twee gelijke balletjes en druk ze zacht op het deeg tot zo mooi groot zijn (afb. 2).

grote uil

Druk de jeneverbesjes erin voor de pupil. Voor de snavel kun je een klein kegeltje van het deeg maken (afb. 2) en tussen de oogjes van de uil drukken. Druk de vleugels op de uil zijn lijfje (afb. 2). Knip met je schaar in de vleugels wat grote punten. Dat doe je als volgt: Steek met je schaar in het deeg, niet te diep en knip het niet helemaal door, want dan knip je de puntjes eraf (afb. 2). Als je de vleugels hebt geknipt dan maak je in het lijfje wat kleine puntjes. Wil je de uiltjes voetjes geven dan maak je twee gelijke balletjes en snij deze door tot de letter V, draai de letter V om en je uil heeft twee teentjes. Plak ze op zijn lijfje (afb. 2) Als een onderdeeltje niet wil plakken maak dan de achterkant van het deeg een beetje nat. Laat de uiltjes drogen zoals beschreven is in de algemene bereidingswijze

20

Valentientje D e geschiedenissen van Valentijn

Waar komt Valentijnsdag vandaan? Er bestaan meerdere verhalen omtrent het ontstaan van Valentijn, of ze op waarheid berusten weten we niet, maar we willen u er een paar van noemen . Het eerste verhaal heeft een wat droevig einde, maar is wel een van de meest bekende verhalen. Het verhaal gaat over de jonge Valentijn, die op 14 februari van het jaar 270 het slachtoffer werd van zijn geloof. Hij, een Romein, bekeerde zich tot het Christendom, wat niet in dank werd afgenomen door de Romeinse leiders. Op 14 februari werd Valentijn gemarteld en onthoofd, maar zag nog net kans om het dochtertje van de gevangenbewaarder een briefje toe te stoppen. Met daarop de legendarische tekst: "Van je Valentijn".

Ook in een ander verhaal spelen de Romeinen weer een rol : Dit verhaal vertelt dat Valentijnsdag voort komt uit een feest dat in het Romeinse rijk gehouden werd ter ere van de vruchtbaarheidsgodin Februa of Juno. Dit feest heet Lupercalia en vindt plaats op 15 februari. De Lupercalia komt echter ook al voor in de Griekse mythologie. Daarin vereren priesters in februari de god Pan. Pan is als volwassene geboren, met horens, baard, bokkenpoten en een staart. Hij is de god van het vee en de herders. De Romeinen nemen Pan over als hun god Faunus, die ook wel Lupercus wordt genoemd. Lupercus is een demonengod die een wolvin als een vrouw (genaamd Luperca) heeft. Volgens de overlevering heeft Luperca Romus en Romulus opgevoed, de stichters en bouwers van de oude stad Rome. In februari gaan de priesters die Lupercus aanbidden de straat op. Slechts gekleed in bokkenhuiden slaan zij de vrouwen met riemen van bokkenleer. Dit zou de vruchtbaarheid bevorderen. Ook is er op dit feest een soort loterij. Geslachtsrijpe jongens en meisjes moeten een lootje trekken en horen gedurende het feest bij elkaar. Om te feesten, maar vooral om hun maagdelijkheid te verliezen. De grotten van Romulus en Romus zijn hierom berucht.

21

Valentijnsfeesten verspreidden zich dan over heel Europa. Vaak ging het er liederlijk aan toe. Vrouwen dansten halfnaakt in het rond en sloegen daarbij schunnige taal uit. Na het vereren van de vruchtbaarheidsgodin doken ze de struiken in, waar de mannen al lagen te wachten. Hele orgieën speelden zich af op die vruchtbaarheidsfeesten.

Vanaf de Middeleeuwen werden de Valentijnsfeesten door de Christelijke kerkleiders verboden, omdat het in hun ogen heidense vruchtbaarheids feesten waren die een gevaar vormden voor de bevolking. Men bleef de feesten echter gewoon door vieren en daarom besloot de kerk om het feest te kerstenen: beter gezegd ze probeerden er een Christelijk tintje aan te geven. De heilige Valentijn werd gekoppeld aan de 14e februari. Met een gerust hart mag de bevolking vanaf nu Valentijnsdag "zij het op gepaste (kuise) wijze" vieren. Het is zeker dat de heilige Valentijn heeft geleefd, er zijn echter in de loop van de geschiedenis meerdere Heilige Valentijnen geweest. Er was tijdens de Romeinse overheersing ook een priester genaamd Valentijn die stiekem jonge paartjes trouwde, zodat de mannen niet in het leger hoefden te dienen. De Romeinse keizer had namelijk besloten dat ongetrouwde mannen betere soldaten waren. De keizer reageerde hierop met een trouwverbod.

Vanaf de vroege Middeleeuwen werd het de gewoonte om op 14 februari, de dag van de Heilige Valentijn, elkaar kleine geschenken te geven zoals bloemen of chocolade. Ook het schenken van gedichten en kaarten is al erg oud. Deze werden eerst in gezongen vorm aangeboden aan de uitverkorene, vanaf 1400 werden ze ook geschreven. Waar Valentijnsdag nu oorspronkelijk vandaan is gekomen doet er eigenlijk niet zo veel toe. Iedereen weet nu wel dat we op 14 februari een geliefde of dierbaren kunnen verrassen met cadeautjes, kaartjes, bloemen en lieve wensen.

22

Vivre en Thalande La science (enfin) au service de la philosophie ?

Le cerveau des bouddhistes au scanner

Bienheureux les bouddhistes qui ont atteint le nirvana! Exempts de toute émotion destructrice, qu'elle soit colère, haine ou peur. D'une sérénité à toute épreuve, respirant la plénitude, le calme et le bonheur, ils sont bien davantage que de doux rêveurs, illuminés à leurs heures de profonde méditation. C'est que certaines zones de leur cerveau - exprimant en particulier les émotions positives - semblent beaucoup plus souvent «éclairées», et donc en grande activité, que celles des communs des mortels. Bien au-delà des apparences que ces adeptes dégagent, des scientifiques américains ont été fouiller dans leur cerveau, pour comprendre ce qu'il s'y passait de si différent. Et les découvertes qu'ils ont faites sont hallucinantes: non seulement les bouddhistes ont l'air heureux, mais en plus, ils le sont réellement davantage que la plupart d'entre nous, scanner à l'appui. Dans son laboratoire de neurosciences, le Dr Richard Davidson, de l'Université du Wisconsin a traduit graphiquement, grâce à des technologies de pointe, l'activité du cerveau des bouddhistes en pleine méditation. Il a ainsi étudié en profondeur ces pratiques destinées à cultiver la compassion, l'équanimité et l'attention pour découvrir que les profondes convictions bouddhistes s'expliquaient scientifiquement. Depuis des siècles en effet, les bouddhistes sont convaincus qu'effectuer leurs pratiques les rend plus calmes, plus heureux, plus sensibles et de moins en moins enclins aux émotions destructrices. Un encéphalogramme a permis de mesurer l'activité particulièrement élevée des zones cérébrales associées aux émotions positives chez ces sujets au crâne rasé. À un journaliste du «New York Times», le Dr Davidson expliquait ainsi l'émergence d'émotions positives: «la méditation attentive renforce les circuits neurologiques qui calment la partie du cerveau

agissant comme une gâchette pour déclencher la peur et la colère. Ce qui soulève l'hypothèse que nous disposerions d'une méthode pour créer une sorte de tampon entre les impulsions violentes du cerveau et nos actions. L'intérêt de ces pratiques ne s'applique pas qu'aux moines bouddhistes. À des personnes exerçant par exemple des métiers à haut niveau de stress, on a appris à se placer dans un état de vigilance mentale dans lequel l'esprit ne se laisse pas emporter par les pensées ou les sensations, mais les laisse aller et venir, comme on regarde couler un fleuve.» Huit semaines après cette formation, on a constaté chez les sujets une plus grande activité cérébrale des zones participant à la formation des émotions positives. Preuve qu'il y a moyen d'améliorer sa capacité à gérer ses émotions. Nous pouvons désormais supposer avec une certaine assurance que ces âmes bouddhistes apparemment heureuses, calmes que l'on croise régulièrement dans des lieux comme Dharamsala, («capitale» d'exil du Dalai Lama, chef spirituel des Tibétains, dans le nord de l'Inde), sont vraiment celles de gens heureux», a déclaré mercredi le professeur Owen Flanagan, de l'université de Duke en Caroline du Nord. Un autre scientifique, le Dr Ekman de l'université de Californie à San Fransisco, explique pour sa part que la méditation et la concentration permettent de maîtriser l'activité de l'«amygdala», zone du cerveau où loge la mémoire de nos peurs. Selon ce chercheur, les bouddhistes «chevronnés» sont moins sujets aux chocs, aux troubles nerveux, à la surprise ou à la colère. Il a en outre constaté que des bruits aussi intempestifs qu'un coup de feu pouvaient ne pas distraire un moine bouddhiste en méditation, tant son état de paix intérieure est intense. À bon entendeur? Laurence Dardenne (LLB)

23

Santé

Le plein d’énergie garanti avec une banane ! Par Joëlle Dartienne, Pharmacien

Qui peut donc résister à une banane fondante, délicatement parfumée, facile à emporter et à éplucher de surcroît ? Chaque fois que je découvre un régime de bananes sur un « musa », je m’étonne toujours de la robustesse de cette plante herbacée, volontaire des régions tropicales, appartenant à la famille des musacées. En Equateur, la peau de la banane est souvent rouge mais la plus commune des bananes est de couleur jaune, longue et légèrement courbée. La banane « géante » atteint 45cm, alors que la plus petite, aussi fine que le doigt, ne mesure que 8cm. Davantage parfumée, cette dernière peut dégager, en mûrissant, une odeur de pomme. Toutes ces variétés, à chair couleur crème, plus ou moins molles et farineuses se mangent telles quelles ou entrent dans la composition de nombreux desserts (cakes et milk-shakes), surtout lorsqu’elles sont bien mûres, avec des taches brunâtres ! Par contre, les plantains, bananes vertes et plus larges (Musa paradisiaca) sont des variétés à cuire, considérés en cuisine comme des substituts de la pomme de terre. En Asie du Sud-Est, l’en-cas populaire est une petite banane à cuire, enrobée d’une pâte constituée de farine de riz et de lait de coco et passée à la friture. En raison de sa richesse en glucides (la banane) et lipides (l’huile), cette collation n’est pas particulièrement recommandée ! La banane est en effet un fruit hautement énergétique (90 kcal/100g), composé essentiellement de glucides. L’amidon de la banane verte disparaît, au cours de l’évolution du fruit, pour faire place à des sucres

solubles et à des mucilages, rapidement assimilables par l’organisme. La banane est légèrement protidique. Son arôme est dû aux lipides, présents pourtant à l’état de traces. Les fibres de la banane, réparties équitablement entre celluloses et pectines, n’entraînent aucun effet irritant. La distribution vitaminique est équilibrée, que ce soit en vitamines du groupe B (avec un plus pour la riboflavine), en vitamine C , A ou E. Les minéraux les mieux placés sont le potassium, le magnésium (1/10ième des besoins quotidiens) et le fer. La banane participe donc au maintien des défenses immunitaires. Energétique et rapidement digérée, elle convient parfaitement aux bébés, aux enfants en manque d’appétit, aux sportifs et aux adultes menant une vie active. Lorsque le fruit est déshydraté, les pourcentages des principaux constituants sont, par conséquent 3 à 5 fois plus importants. Nous trouvons aisément ici des rondelles de bananes séchées (273 kcal/100g). Ces douceurs saines et digestes, au même titre que l’abricot, le raisin…fournissent un apport énergétique appréciable, auprès des enfants en pleine croissance et des sportifs qui les consomment par petites quantités, tout au long de l’effort. Rien n’est perdu avec le bananier ! En effet, la feuille de bananier est souvent utilisée pour cuire du poisson ou du poulet à la vapeur, ce qui leur donne un goût particulier. Nous consommons également le cœur du bourgeon du bananier, de couleur rouge ; après cuisson dans l’eau bouillante, son goût ressemble étrangement au cœur d’artichaut.

Recettes Recette des « spéculoos » selon mami ! Ingrédients : 500gr farine – 330gr cassonade – 165gr beurre – 80gr amandes hachées – 6.5gr cannelle – 75ml lait – 1 œuf – 8gr bicarbonate de soude – 40gr miel liquide – 1.5gr mélange 4 épices. (suite deux pages plus loin…)

24

SANTE : L’épidémie de grippe aviaire

Adieu poulets, cochons, ... hommes? (Laurence Dardenne LLB)

Avec son délai d’impression d’une semaine, Kramiek ne peut tenir ses lecteurs au courant de l’actualité. Surtout si celle-ci évolue de jour en jour, comme c’est le cas de la grippe aviaire dont le développement dépend de la manière dont le virus lui-même évolue. Voici néanmoins une information utile…

Chef du Département de pathologie des animaux de petit élevage au Centre d'étude et de recherches vétérinaires et agrochimiques (Cerva), à Uccle, le Dr Guy Meulemans nous explique en quoi la propagation de l'épidémie en Asie est différente des récents épisodes vécus chez nous. La Belgique avait alors été contaminée à partir des Pays-Bas par un virus H 7N 7. Plus de 2,5 millions de poulets avaient dû être abattus dans nos élevages pour éviter une extension de cette affection en Belgique.

pour que la race humaine puisse être infectée par ces virus. Même si cela n'a jamais été démontré expérimentalement mais bien déduit de plusieurs observations et d'analyses génétiques des virus, en théorie, le porc serait à la fois sensible au virus influenza de la grippe humaine et au virus influenza aviaire. Le porc possède en effet des récepteurs pour ces deux types de virus. On imagine donc que le porc peut être infecté en même temps par un virus aviaire et par un virus humain. Dès le moment où ces deux virus vont se multiplier dans les mêmes cellules, il peut y avoir échange de matériel génétique entre les virus humains et les virus aviaires. De ces «ré-arrangements» génétiques peut naître un nouveau virus qui possédera à la fois du matériel génétique humain et du matériel génétique aviaire. Ainsi, beaucoup mieux adapté à l'homme, ce virus pourrait infecter notre espèce et faire en sorte qu'il se transmette d'homme à homme. Le fait que, dans les conditions asiatiques, il arrive que cochons et volailles soient élevés ensemble représente évidemment un danger supplémentaire.

En quoi la situation diffère-t-elle? Les conditions d'élevage sont tout à fait différentes chez nous et en Asie. Nos élevages sont fermés et relativement isolés. Ils peuvent être dépeuplés et désinfectés très rapidement et très facilement, alors que dans le sud-est asiatique, les élevages sont ouverts, en contact direct permanent avec la faune sauvage. En outre, il y a là-bas un réservoir d'oiseaux aquatiques extrêmement important, et notamment des canards. Or ceux-ci peuvent être porteurs sains du virus, qu'ils éliminent dans leurs matières fécales, contaminant les eaux. La propagation est alors très rapide, d'autant que les élevages sont bâtis en bois, ce qui est beaucoup plus difficile à entretenir et à désinfecter.

Le phénomène de «ré-arrangement» qui se produit chez le porc pourrait-il également avoir lieu chez l'homme?

Dans quelle mesure le porc peut-il jouer un rôle intermédiaire dans la contamination?

Oui. Si un homme est infecté par un virus humain de la grippe, comme ceux qui nous infectent couramment (H 1 ou H 3), et s'il entre à ce moment-là en contact avec un virus aviaire de type H 5, on pourrait assister, chez l'homme, au même phénomène de «ré-arrangement», c'est-à-dire une co-infection par ces deux virus, une multiplication de ces deux virus dans les mêmes cellules chez l'homme et, par ré-arrangement, l'apparition d'un

En 1997, pour la première fois, on a constaté un passage direct du virus influenza des oiseaux vers l'homme. C'était donc la première fois qu'un virus aviaire infectait directement l'homme. Auparavant, on considérait qu'il fallait, entre les oiseaux et l'homme, un intermédiaire, en l'occurrence le porc,

25

nouveau virus qui, lui, serait beaucoup plus dangereux chez l'homme.

contact direct avec les animaux infectés montreront de temps en temps des signes d'infection, avec un nombre très limité de décès. En revanche, s'il arrivait que le virus s'adapte à l'homme, que ce soit par mutation ou par «ré-arrangement», et qu'il se transmette d'homme à homme, alors, effectivement, la contamination se ferait par l'expectoration des hommes chaque fois qu'ils toussent. On entrerait alors dans une phase de contagion beaucoup plus importante dans une population qui n'a pas d'anticorps contre ce nouveau virus. Mais personne ne peut définir au départ quelle sera la pathogénie de ce nouveau virus. On ne peut donc annoncer un scénario catastrophe d'emblée. De plus, les conditions sanitaires et d'alimentation actuelles ne sont pas comparables à celles de 1918

Des complications avec le SRAS sont-elles possibles? Absolument pas car il s'agit d'un coronavirus. L'hypothèse, émise par l'OMS, d'une pandémie entraînant des millions de morts vous semble-t-elle possible? Il est évident que l'épisode de 1918, qui a fait 20 millions de morts, reste gravé dans toutes les mémoires. Cela dit, personne ne peut prédire effectivement ce qui va se passer. Au mieux, il ne se passera rien, cela signifie que, comme c'est actuellement le cas, seules les populations en .

Recettes : suite

Préparation : - faire fondre doucement le beurre - ajouter le sucre et le miel - mélanger le tout longuement - ajouter les 4 épices, les amandes, la cannelle et le bicarbonate - battre encore pour refroidir - ajouter l’œuf, la farine et puis le lait (consistance :pâte à tarte) - laisser reposer 24h. au frais - retravailler la pâte pour qu’elle soit souple - étaler sur une plaque graissée, 1cm de pâte - badigeonner de lait froid - cuire à 160 ou 180 degrés, max.20 minutes A conserver dans une boite hermétique.

Recette du cake au citron et graines de pavot (Roselyne Delumeau)

Ingrédients : 45gr graines de pavot – une demi tasse de lait – 75gr beurre à température ambiante – 1 tasse de sucre – 1 pincée de sel – 2 zestes de citron – 2 œufs – 1 tasse et demi de farine et 1 cuill.à café de levure sèche . Préparation : - faire tremper les graines de pavot dans le lait - battre le beurre en pommade et ajouter le sucre, les œufs, les zestes et le sel - ajouter le lait + graines, intercalé avec la farine - cuire dans un four préchauffé à 180 degrés, 50 minutes selon - préparer un glaçage avec ¼ de tasse de jus de citron et ¼ de tasse de sucre glace - faire des petits trous dans le cake cuit afin d’y verser ce glaçage - laisser le cake dans le moule pour que la glaçage pénètre bien, 20 minutes avant le démoulage

26

Nouvelles du pays notre patrimoine

Pour une nuit dans l'Atomium

À force de voir ses boules surplomber le ciel de Bruxelles, on avait fini par oublier leur insolente originalité, leur géniale inventivité, leur utopique longévité. Créées en 1958 pour être aussitôt anéanties, les neuf boules de l'Atomium sont encore bien présentes et vont même connaître une deuxième jeunesse, dans tous les sens du terme. Une des boules sera en effet aménagée pour accueillir les enfants en classe de ville à partir de 2006, soit après la rénovation du monument. Le projet consiste même à permettre aux enfants de loger dans la boule qui leur sera consacrée! À côté de cela, les classes de ferme n'ont qu'à bien se tenir... D'autant que plusieurs groupes ont déjà eu l'occasion d'apprivoiser le lieu grâce aux ateliers de pédagogie urbaine, créés en 1997 dans le cadre de la Fondation pour l'Architecture, avec le soutien de la Commission européenne, et, dans le cas présent, organisées intra muros. TOUTE UNE SPHÈRE Dans la foulée des projets de classes de ville permettant aux enfants de mieux comprendre la ville, de l'aimer malgré ses difficultés et de l'aider, finalement, à s'adapter à leurs besoins, deux cent cinquante élèves et quelques mèches blondes ont vécu les lieux avant de s'atteler à un atelier d'écriture l'après-midi de la visite. Résultat de l'opération, la publication, aux éditions de l'Atomium, du «Mystère de l'Atomium», album réalisé par et pour des enfants, illustré par Benoît de Spoelberch. Récit à plusieurs boules adoptant un ton à la fois polar, fifties, universel et traditionnel par son aspect initiatique, le livre arrondi par les adultes est aussi un bel exemple d'écriture collective.

De quoi patienter en attendant les vraies classes de ville. En rénovation début janvier, le lieu est ouvert jusqu'en septembre. Les travaux s'achèveront fin 2005. Les boules d'aluminium auront alors été remplacées par de l'acier inoxydable si l'actuel projet est retenu. Une sphère entière sera consacrée aux enfants et pourrait accueillir une cinquantaine de lits. L'aménagement de l'endroit a été confié à Alicia Framis, artiste espagnole qui représentait les PaysBas à la Biennale de Venise. AIGUILLES À TRICOTER «Nous l'avons choisie car nous avons été séduits par un de ses projets pour enfants au Stedelijkmuseum d'Amsterdam explique Diane Hennebert, directrice de l'asbl Atomium. Le projet s'appellera «Molécule de pluie». L'artiste s'est inspirée de la configuration des molécules d'eau. Il s'agira en réalité de bulles flottantes accrochées à la voûte par un câble susceptible de les soulever ou de les déposer au sol, au moment du coucher, par exemple. Chaque molécule de pluie pourra accueillir quatre enfants pour la nuit. Un vrai conte de fées. Tout comme l'histoire de cet improbable bâtiment imaginé par un jeune ingénieur de 25 ans, André Waterkeym, venu présenter la maquette qu'il avait fabriquée avec les aiguilles à tricoter de son épouse et les balles en caoutchouc de ses enfants. Construit grâce à une souscription publique, le bâtiment est toujours là et prouve que les rêves deviennent réalité, belle leçon d'optimisme pour les plus jeunes complètement séduits par l'Atomium. «Ils sont hyper heureux ici. Ils ont un magnifique panorama sur Bruxelles. L'accès est très facile et c'est un des rares bâtiments utopiques de Belgique explique Diane Hennebert. Pour les enfants, le

27

bâtiment est certes monumental, mais il n'est pas écrasant car sa structure comporte autant de vides que de pleins. Ses atomes évoquent les balles magiques et les bras qui les relient, un labyrinthe. En outre, lorsque l'Atomium se met à bouger, les boules commencent à grincer, font des bruits inquiétants. C'est pourtant ce sentiment d'insécurité qui est la garantie de notre sécurité, nous dit encore cette philosophe, inconditionnelle du lieu,

passionnée de pédagogie urbaine. C'est le plus beau bâtiment de Bruxelles car il recouvre tellement de significations et d'audaces. C'est un miracle qu'il soit toujours là. Je suis également impressionnée par la charge affective qu'il dégage. Les gens aiment cet endroit, sa rondeur. Moi, j'aime son esprit Jacques Tati, sa cohabitation entre rêve utopiste, son côté hyper high tech et son aspect bricolage. Chaque boulon a été posé manuellement».

• nos salaires…

C'est à Bruxelles …

que l'on gagne le plus ! Où gagne-t-on les plus gros salaires? Réponse: à Bruxelles. C'est en tout cas ce qui ressort d'une étude comparative menée par le secrétariat social SD Worx. Selon cette enquête, un employé touche en effet en région bruxelloise un salaire mensuel de 3078 euros contre 2723 euros en Flandre et 2677 euros en Wallonie. L'employé bruxellois gagne donc quelque 13 pc de plus que ses collègues flamands, et 15 pc de plus que ses homologues wallons. Surprenant? Non. Il est évident que la présence dans la capitale belge de grands groupes internationaux et des plus hautes institutions européennes pousse à la hausse la moyenne élevée des salaires en vigueur à Bruxelles. L'étude révèle par ailleurs des différences significatives entre la Flandre et la Wallonie chez les travailleurs de moins de 30 ans qui exercent une fonction de cadre - un jeune Flamand gagne en moyenne 2243 euros contre 2095 en Wallonie - et

chez les travailleurs des entreprises de moins de 100 personnes - 2618 euros en Flandre contre 2500 euros au sud du pays. En ce qui concerne le salaire variable (commissions, prime de fin d'année, etc.), les chiffres en Flandre (en moyenne 5377,56 euros par an) sont supérieurs à ceux de la Wallonie (en moyenne 4981,36 euros). En région bruxelloise, les chiffres atteignent, en moyenne, 6875,88 euros par an. Pour les prestations normales, la durée de travail est plus longue en Wallonie (1685,17 heures par an). En Flandre, cette moyenne est légèrement inférieure (1660,73 heures), mais supérieure à celle de Bruxelles (1637,79 heures). Si l'on calcule le salaire horaire, la différence s'établit comme suit: une moyenne de 18,8 euros pour un employé flamand, contre 16,5 euros pour les Wallons. Les employés bruxellois gagnent eux 20,42 euros de l'heure. V.R. (avec Belga)

28

économie

Les revers de l’euro fort … Anaylse de PATRICE de LAMINNE L'inquiétude suscitée par la hausse de l'euro est de plus en plus palpable. Il faut dire que les conséquences pour les entreprises européennes pourraient être très importantes La hausse de l'euro ne cesse d'inquiéter. Les appels en faveur d'une intervention de la Banque centrale européenne (BCE) se multiplient. En provenance du monde politique ou de la part d'éminents économistes. C'est ainsi que le premier ministre belge, Guy Verhofstadt, le ministre allemand de l'Économie, Wolfgang Clement, ou le commissaire européen au Commerce, Pascal Lamy, se sont prononcés en faveur d'une baisse des taux de la BCE. « Je crois que nous nous rapprochons de la zone où ça pourrait devenir inquiétant pour la compétitivité européenne », a affirmé le commissaire lors d'une rencontre avec la presse à Berlin. L'envol de l'euro fait en effet craindre des retombées négatives pour les exportateurs européens et pour la reprise encore fragile en zone euro. Une détente monétaire « stabiliserait le taux de change et aiderait l'économie européenne à s'en sortir avec l'euro déjà très cher », selon le Prix Nobel d'économie 2001, Joseph Stiglitz, qui s'exprimait dans un entretien au Financial Times Deutschland. L'économiste appelait la BCE à une réaction énergique, estimant qu'une baisse de taux de « 25 points de base ne serait pas assez pour stabiliser l'euro ». Ces appels ont laissé la Banque centrale européenne de marbre puisqu'elle a laissé ses taux d'intérêt inchangés. Du côté de la Fédération des entreprises de Belgique, Baudouin Velge, le directeur du département d'études économiques, estime qu'une baisse des taux n'aurait probablement pas d'impact «mécanique» important sur l'évolution de l'euro dans la mesure où l'évolution des changes ces derniers mois est plus dictée par l'économie américaine et la faiblesse du billet vert que par la devise européenne. « Toutefois, relève l'économiste, une baisse des taux pourrait avoir un effet psychologique positif - mais pour combien de temps! - dans la mesure où ce serait un signe qui montre que la BCE se préoccupe de la situation ». Plus précisément, Boudouin Velge a calculé que si le cours moyen de l'euro en 2004 était de 1,30 dollar (contre 1,13 dollar en 2003), cela coûterait 0,5 point

de croissance à la Belgique. Si on tient compte de cette prévision qui n'est pas impossible: vu l'évolution récente du cours, la devise européenne pourrait bien rapidement arriver au niveau de 1,30 dollar et puis se maintenir autour de ce seuil le reste de l'année. «Compte tenu de notre prévision antérieure d'une croissance de 2 pc en 2004 dans notre pays, on devrait la revoir vers 1,5 pc. Autant dire qu'il y a un effet très sérieux. Ceux qui disent que la hausse de l'euro n'est pas grave se trompent », affirme le responsable de la FEB. La vigueur de la monnaie unique a évidemment un impact direct sur les exportations en provenance de la zone euro. Mais également sur le commerce intra-européen puisque les produits importés apparaissent moins chers. Boudouin Velge tient également à s'inscrire en faux contre la théorie qui consiste à dire que la Belgique est moins sensible à l'évolution des changes parce qu'elle réalise 85 pc de ses exportations au sein de l'Union. « Le problème, souligne-t-il, c'est que nous produisons beaucoup de produits semi-finis qui sont vendus en Allemagne et en France pour ensuite être exportés vers le reste du monde ». En sens inverse, la hausse de l'euro a également certains effets positifs. Jean-Claude Trichet, le gouverneur de la BCE, relevait, jeudi à l'issue de la réunion qui s'est tenue à Francfort, que l'appréciation de la devise européenne devrait « diminuer la pression sur les prix » en zone euro. La BCE estime toujours que l'inflation, sa bête noire, devrait continuer d'évoluer autour de 2 pc à court terme. « Dans le courant de l'année, nous nous attendons à ce que le taux d'inflation baisse et qu'en conséquence de quoi, il reste en ligne avec la stabilité des prix », a-t-il souligné. Pour la Belgique, Boudouin Velge a calculé qu'un euro à 1,30 dollar en moyenne en 2004 entraînerait un recul de 0,8 point de l'inflation la portant à 0,5/0,5 pc au lieu de 1,3/1,4 pc. Dans ce cadre, les effets pourraient être positifs sur la consommation, d'autant plus que les produits importés sont moins chers.« Par contre, l'augmentation du nombre de marchandises produites à l'extérieur vendues chez nous devrait avoir un impact négatif sur les centres de production européens avec des risques pour l'emploi », avertit la FEB.

29

sécurité routière

Amendes : une (bonne) histoire belge… Le procureur général de Gand prétend que celui qui ne paie pas ses amendes ne craint pas grand-chose. Faux, dit-on aux Finances: les huissiers veillent toujours. L'aveu vient du procureur-général de Gand, Frank Schins. Et il a de quoi surprendre. Dans une interview accordée au journal «De Standaard», le magistrat prétend que si une personne est condamnée à payer une amende et qu'il ne s'exécute pas, «il ne se passera finalement rien ». En clair: il régnerait aujourd'hui une sorte d'impunité pour ceux qui n'acquitteraient pas leurs amendes. Une situation qui créerait beaucoup de frustration chez les magistrats. L'affirmation de Frank Schins repose sur un double constat. Premier constat: le personnel du ministère des Finances affecté à la perception des amendes, en particulier le nombre d'huissiers, est trop réduit. Et alors? Et alors, les actions menées pour récupérer l'argent des peines qui ont été prononcées seraient trop ponctuelles, fort peu dissuasives. Deuxième constat: les peines d'emprisonnement d'une durée inférieure à 6 mois ne sont plus appliquées depuis la législature précédente à cause du manque de place dans les établissements pénitentiaires. Or la prison, c'est le tarif qui est promis aux mauvais payeurs. Comme la peine n'est plus appliquée, celui qui refuse d'honorer son amende ne risque rien. CQFD.

La sortie du procureur-général de Gand a jeté le trouble au sein du cabinet de la ministre de la Justice Laurette Onkelinx (PS). Où l'on s'est montré incapable de la démentir. « L'existence de ce problème m'a déjà été rapportée, a admis la ministre, notamment par des agents de terrain.» Laurette Onkelinx a toutefois expliqué qu'un groupe de travail chargé de trouver la parade avait été mis en place. « L'impunité lors du non-paiement d'amendes pour des petits délits est un problème inacceptable auquel nous cherchons des solutions », a-t-elle indiqué vendredi. Parmi les solutions préconisées, il serait question de développer des peines alternatives - peines de travail d'intérêt public ou peines de médiation - qui pourraient être appliquées à ceux qui ne payent pas leurs amendes. Au ministère des Finances, on tempère cependant. Fameusement. Dans une note qui a été adressée au ministre Didier Reynders (MR), l'administration affirme que ceux qui ne payent pas leurs amendes sont en général des personnes insolvables et qu'elles sont donc dans l'incapacité matérielle de les payer. Elle décourage par ailleurs les inciviques. En 2002, précise-t-elle dans sa note, 43.386 dossiers ont été instruits par un huissier. Et pas en vain. Les montants qui ont été récupérés se sont élevés à 8,144 millions d'euros. Sur un total de 50 millions d'euros, ce n'est pas mal. En tout, conclut l'administration, 75 pc des amendes prononcées en Belgique sont effectivement perçues.

humour

Les élections en Iran : Un bon point pour le système iranien : les conservateurs ont réussi à annuler la candidature des réformistes qui n’étaient pas conservateurs … Aviation civile et sécurité : Lorsqu’un avion s’écrase, on récupère les boîtes noires pour savoir ce qui s’est passé. Pourquoi ne construiton pas l’avion dans le même métal que les boîtes noires ? (Roland Magdane) Santé : Les boîtes de conserve doivent mentionner leur délai de validité. Par exemple : « à consommer avant le 15 avril 2007 ». Bon. Mais, que se passe-t-il alors, dans la nuit du 15 au 16 avril 2007 ? (idem)

30

L’inévitable humour anglais : Définition d’une bonne organisation : the right man on the right place. Définition d’un adultère : the wrong man on the right place ! Et l’humour américain ? Le Président des Etats-Unis risque une procédure de destitution s’il ment à propos de ses relations intimes avec sa secrétaire. Par contre, si c’est pour entraîner son pays dans une guerre… W. Churchill n’en manquait jamais une… Lorsque l’Allemagne a arrêté ses raids aériens sur l’Angleterre, W. Churchill a déclaré avec un esprit bien d’à propos : « ce n’est pas encore le début de la fin, mais c’est déjà la fin du début ». Sacha Guitry, à la fin de sa vie… …était cloué au lit, atteint d’une grave maladie. Il cita alors Forain, à qui son docteur assurait que son pouls, sa température et sa tension étaient normaux. - « Oui, en somme, lui répondit-il, je meurs guéri ! ».

climat

Nos étés caniculaires deviendront-ils la règle ? Les étés caniculaires, semblables à celui qui a sévi en Europe en 2003 provoquant une surmortalité des personnes âgées et d'importants incendies de forêts, deviendront plutôt la règle que l'exception d'ici la fin du siècle sur le continent, selon des experts suisses. «Nos simulations montrent qu'en Europe, un été sur deux environ devrait alors être au moins aussi chaud que celui de 2003. Le phénomène s'applique de même au précipitations faibles», selon Christoph Schaer, professeur de climatologie à l'Ecole Polytechnique fédérale de Zurich. «Il est donc probable que les étés extrêmement chauds se fassent plus fréquents, et qu'ils deviennent plutôt la règle que l'exception vers la fin du siècle», d'après une étude réalisée par les experts de cet institut et l'institut météorologique Meteosuisse. Au cours de l'été 2003, la température diurne est restée pendant plusieurs semaines supérieure à 30 degrés dans de nombreuses régions d'Europe occidentale, avec des maximales dépassant 40

degrés. La canicule a provoqué de graves pénuries d'eau, et favorisé des incendies qui ont notamment détruit en France trois ou quatre fois plus de surfaces boisées que d'habitude. La surmortalité des personnes âgées a bouleversé l'opinion. L'été 2003 «constitue ainsi un signe avant-coureur de ce que l'avenir nous réserve», ont souligné les auteurs de l'étude. Le réchauffement global pourrait se traduire par des variations brutales des conditions météorologiques au cours d'une saison plutôt que par une hausse régulière de la température, selon cette étude dont les résultats sont publiés dans la revue 'Nature'. Les agriculteurs auraient ainsi beaucoup de mal à s'adapter aux caprices du climat, avertit-elle. Les auteurs de l'étude, qui a été financée par les autorités suisses et l'Union européenne, ont procédé à une projection couvrant la période 2071-2100 en Europe, basée sur l'hypothèse d'un doublement des émissions de gaz polluants comme le dioxyde de carbone.

31

Contacts Belgian Embassy th

17 floor, Sathorn City tower, 175 Sathorn road 10120 Bangkok Tel : 02 679 54 54 Fax : 02 679 54 67 (general) - 02 679 54 65 (consular section) Emergency : 01 833 99 87 E-mail :

am belbkk@ loxinfo.co.th Webs.: www.diplomatie.be/Bangkok Office hours : 8.00 – 16.00 : Monday to Friday 8.00 – 11.30 : Visa Export Vlaanderen : Tel. : 02/679.54.44 Fax : 02/679.54.43 E-mail : [email protected] Agence Wallonne à l’Exportation - Awex Tel. : 02/679.54.54 ext. 23 Fax : 02/679.54.47 E-mail : [email protected] f

FederalPolice Liaison O ffice Tel. 02/679.54.56 Fax 02/679.54.57 E-mail: [email protected]

Belgian Club Thailand

[email protected] Event/activity coordinator : Sophie Pillen Tel : 02 285 68 96 Mob : 01 323 86 65 [email protected] Joëlle Sacre Tel : 02 213 15 85 Mob : 01 634 29 04 [email protected] Sabrina Van Rompay Tel : 02 336 10 70 Mob : 01 911 10 60 [email protected]

President : Erwin Hellemans Tel / fax : 02 336 10 70 Mob : 09 991 97 86 [email protected] Secretary : Eva Warlop Tel : 02 676 04 74 Mob : 09 163 24 04 eva@ w arlop.be

Bangkok Tourist bureau 17/1 Phra-ArthitRoad, Phranakhon District 10200 BKK tel : 02 225 76 12 – 5 fax : 02 225 76 16 National museum Thanon Na Phra That (west side of Sanam Luang) Informations : 02 215 81 73 From 9.00 to 16.00 Wednesday to Sunday Admission : 20 baht

Eva & Geert Warlop Tel : 02 676 04 74 Mob : 09 163 24 04 [email protected] [email protected]

Museum of Sciences and Planetarium Ekkamai aera of Sukhumvit Road Informations : 02 392 59 52 or 02 390 23 01 Weekdays from 9.30 to 16.30 Admission : 10 baht

Kramiek Artikels en opmerkingen te sturen aan : Envoyer les articles et remarques à:

Jim Thompson’s Thai House 2 Soi Kaseman (RAMA I) Every day from 9.00 to 16.30 Admission : 100 baht (20 baht for children)

Ilse Vanlessen Tel : 02 729 37 25 Mob : 06 011 87 67 Ilsevanlessen@ loxinfo.co.th

Vimanmek Mansion The biggest teak home of the world U-Thong Nai Road Tel : 02 281 47 15 Every day from 9.00 tto 16.00 Admission : 50 baht

Philippe Van Roy Tel : 02 729 18 95 Mob : 09 519 16 15 [email protected]

Hospitals BCT Website : http://www.bct.netfirms.com/

Tourism

Bangrungrad medical center 33 Sukhumvit (soi Nana Nua) tel : 02 667 10 00 Bangkok General Hospital 2 soi Soonvijai, 7 New Petchburi Road tel : 02 310 30 00 BNH (Bangkok Nursing Home) 9/1 convent Road , Silom tel : 02 632 05 50/60

Treasurer : Jackie Procureur Mob : 01 866 86 20

32

Ancient City (Muang Borang) Km 33 (old) Sukhumvit Road, Bangpoo Tel / fax : 02 323 92 53 Every day from 8.00 to 17.00 Admission : 50 baht Rent a bike for 50 baht Thai Airways 485 Silom Road tel : 02 233 38 10 Domestic : 6 Lan Luang Road tel : 02 280 00 70-80 International : Tel : 02 628 20 00 Don Muang : Airport Departures : 02 535 12 54 Arrivals : 02 535 22 72 Domestic : 02 535 12