klasdeur open. Laatst hoorde ik een verhaal van enkele appartementsbewoners die niet meer durven buitenkomen omdat een kleine groep

maandblad van C CD D&V - Afgiftekantoor Hasselt X -Antwerpen

AANPAKKEN

Foto Bart Dewaele

Naar een alerte samenleving

Daags na de Stille Mars presenteerde Jo Vandeurzen op het politieke bestuur een RespectActiePlan voor onze steden, een concrete voorzet voor de CD&V-studieavond “Stedelijk beleid in Vlaanderen” van woensdag 14 juni. Want, zegt de CD&V-voorzitter, een alerte overheid kan wel degelijk iets - en beter - doen om het respect in de samenleving te helpen herstellen. Jo Vandeurzen: De moord in het Centraal-Station op 12 april is een persoonlijk drama voor de betrokken families. Ik heb veel eerbied voor hun waardige houding. Maar de moord drukt ons op de feiten: onze samenleving is ruwer geworden. Wie goed luistert, hoort verhalen van mensen die met soortgelijke brutale voorvallen te maken hadden. Die verhalen haalden de pers niet: een plagerij, een belediging die uit de hand liep, een diefstal, een agressie, vandalisme... En als op een vuil, beschadigd trottoir een opengescheurde vuilniszak tegen een lantaarnpaal ligt, is het gevoel van een open en aangename stad ver weg. Dat is geen reden voor defaitisme maar mirakels bestaan niet. Willen we samenleven met respect voor elkaar, dan zullen we de problemen samen moeten benoemen en aanpakken. Als het moet straat per straat. Want veiligheid is de voorwaarde om een goede samenleving te kunnen organiseren.

De oranje draad in het Stedelijk RespectActiePlan is het Alert Bestuur. Dit waakzaam en attent bestuur staat voor een kordate aanpak, steunt waar het kan en bestraft waar het moet. Het alert bestuur mobiliseert alle beleidsmiddelen om lokaal maximaal te renderen, zo dicht mogelijk bij de mensen en op maat: in wijken, buurten, appartementsgemeenschappen... Jo Vandeurzen: Te vaak laten we problemen rotten. Het is onze verantwoordelijkheid niet, zegt de ene dienst. Wij kunnen niets doen, klaagt de andere. Of er wordt gewezen op een gebrek aan financiële middelen, of dat ze toch niet overal tegelijk kunnen zijn. Ik geloof dat iedereen zijn best doet, maar als het er op aankomt, steken vele verantwoordelijken en diensten hun handen in de lucht. Ik geef een voorbeeld. Leerkrachten voelen zich in sommige scholen niet langer veilig. Stel je voor, sommigen willen enkel nog lesgeven met de

klasdeur open. Laatst hoorde ik een verhaal van enkele appartementsbewoners die niet meer durven buitenkomen omdat een kleine groep jongeren in de buurt rondhangt... Ik verzet mij tegen een samenleving waar angst heerst omdat alle normbesef is weggevallen. Een alert bestuur pakt de problemen tijdig aan. Een schooldirectie moet een beroep kunnen doen op het parket. De politiecommissaris moet de telefoon kunnen grijpen om naar de directeur van het CLB te bellen en de jeugdrechter moet in staat zijn snel en ferm bij te sturen. Ook de ambtenaar van de burgerlijke stand moet weten dat hij op de vrederechter kan rekenen. En wanneer niets meer helpt, moeten buurtwerkers die soms dag en nacht bezig zijn met het wel en wee van hun wijk, zich geruggesteund voelen door een beschermingsrechter die in de buurt is en die de tegendraadsen de toegang tot een wijk of straat kan ontzeggen. Alleen op die manier kun-

nen de straatbendes en de stadsmaffia geen wortel schieten. Het alert bestuur in het CD&V-ontwerp van Stedelijk RespectActiePlan gaat veel verder dan het waarborgen van de veiligheid. De stedelingen hebben immers recht op een propere buurt en op een aangename leefomgeving. De verloedering van bepaalde wijken is niet te accepteren. Een alert bestuur versterkt de samenleving door de sociale mix te realiseren, aanvaardt geen gettoʼs en investeert in gezinnen, onderwijs en jobs en verwacht van vreemdelingen die zich hier permanent willen vestigen inburgeringsinspanningen. Jo Vandeurzen: Twee voorwaarden zullen het succes van het alert bestuur bepalen. Vooreerst de wil van onze regeringen om de steden resoluut in deze aanpak te steunen. De federale regering moet de instrumenten, vooral voor politie en justitie, uitwerken waardoor de steden waarnodig respect

kunnen afdwingen. De Vlaamse regering heeft vele bevoegdheden om de troeven van onze steden te versterken. De tweede voorwaarde is dat de mensen zelf hun verantwoordelijkheid nemen. De overheid kan de context bepalen, de mensen de sfeer. Als het stadsbestuur zich inspant voor een veilige, propere en aangename omgeving is het aan de mensen om opnieuw leven in de brouwerij te brengen. Wat mis gaat, moet verholpen worden. Wat goed is, moet versterkt worden. Maar laat niemand onverschillig blijven. Denk mee over “alert bestuur” op woensdag 14 juni van 19.30 tot 21.30 uur in zaal ‘t Arsenaal, Hanswijkstraat 63 in Mechelen (wegbeschrijving zie www.tarsenaal.be). Spaar je suggesties niet, stuur ze naar [email protected] Kijk ook naar www.cdenv.be

Het Instituut voor de Nationale Rekeningen heeft begin april de regionale rekeningen gepubliceerd. Ondanks alle hoera-berichten neemt de kloof tussen Wallonië en Vlaanderen alleen maar toe. Vlaanderen kende de voorbije tien jaar een gemiddelde groei van 2%, Wallonië bleef op 1,5% steken. Dit is voor Wallonië een probleem maar ook voor Vlaanderen. De Waalse achterstand zorgt voor een belangrijke solidariteitstussenkomst. CD&V stelt de solidariteit op CD zich niet in vraag, maar we beseffen dat we ze niet op deze wijze en in deze mate kunnen volhouden. Er moeten ook middelen vrijgemaakt worden om de vergrijzing op te vangen. Die zal zich sterker in Vlaanderen voordoen. Willen we de Foto BD vergrijzing aankunnen, dan moet de werkgelegenheidsgraad omhoog. Van de mensen jonger dan 65 moeten er meer aan het werk zijn, zodat er voldoende bijdragen betaald worden opdat de mensen ouder dan 65 zonder zorgen van hun rust kunnen genieten. De werkgelegenheidsgraad ligt in Vlaanderen op 64%, in Wallonië op 55%. De inhaaloperatie moet dus in de eerste plaats in Wallonië plaatsvinden. De verschillende situatie vereist voor de twee gewesten een verschillend beleid. Het is dan toch logisch dat elk gewest volledig bevoegd is voor economie en werkgelegenheid? Volgens sommigen leiden aparte loononderhandelingen naar een splitsing van de sociale zekerheid. Als men een bergkloof afdekt met een tafelkleed, is er dan geen kloof meer? Wie hardnekkig het unitaire verdedigt, ondergraaft langzaam maar zeker wat men zo hardnekkig in stand wil houden. De laatste tijd kan geen CD&V CD Vʼer nog een voorstel doen of er kraait wel iemand dat het leidt tot separatisme. Waar denkt men met nietsdoen uit te komen? De toekomstige transfers mogen niet meer blind gebeuren, maar in een zinvol perspectief van herstel. We willen ons geld niet terug, dat zou ook moeilijk kunnen. Maar een duurzame vermindering van de transfers is niet mogelijk zonder een langdurige periode van hogere economische groei en een sterkere toename van de werkgelegenheidsgraad in Wallonië dan in Vlaanderen. Prioriteit geven aan de sociaal-economische problemen, is voor Vlaanderen ook een fundamentele oplossing geven aan de Waalse ziekte. Voor Wallonië en Vlaanderen is het belangrijk dat er duurzame stappen in de goede richting worden gezet. De tijd voor forse remedies is aangebroken. De komende onderhandelingen over de staatshervorming moeten ook daarover gaan. Ludwig Caluwé CD&V CD V-fractieleider Vlaams Parlement

Elke vorm criminaliteit vereist gepaste straf “Het advies van procureur Daens van Oudenaarde over het niet meer vervolgen van kleine criminaliteit en de reactie van minister van Binnenlandse Zaken Dewael (VLD) zijn een verkeerd signaal aan de bevolking”, zegt CD&V-Kamerfractieleider Pieter De Crem. “Nu de Antwerpse apothekers de toename van het aantal inbraken aankaarten

Vitaminen voor 8 oktober Op ’t Vierde in de Wetstraat 89 is het met de komende Kandidatendagen even stressen. Maar Erika Thijs (midden) en Hilde, Liesbeth (CD&V-Senioren), Jonathan (Dinamo) en Veronique zijn er klaar voor.

Foto Bob Van Mol

Stop struisvogelpolitiek

Nieuwe websites De lente inspireert CD&V-politici om hun website op te frissen. Na Jean-Luc Dehaene (www.dehaene.be) poetste ook Marianne Thyssen, europarlementslid en eerste schepen van Oud-Heverlee, haar site op: www.mariannethyssen.be Dit adres is ook met de ʻeuʼ-internetextensie te gebruiken. Mensen met beperkt zicht kunnen de lettergrootte aanpassen door te klikken op het A-icoon onder Mariannes foto.

Ook Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin Inge Vervotte dacht aan de visueel gehandicapten bij het opknappen van haar site: www.ingevervotte.be De site kreeg het Blindsurfer-label: de site is navigeerbaar zonder muis, alle grafische elementen zijn voorzien van een tekstvariant en de contactformulieren zijn vlot bruikbaar voor blinden en slechtzienden. Op www.cdenv.be zetten we elke week een nieuwe site in de kijker. Wil je jouw site in de etalage plaatsen, stuur dan een mail naar onze webmaster: [email protected]

Het is rush hour voor de ploeg Beweging van Erika Thijs. Razendsnel gaat het naar de Kandidatendagen van 6 mei in Geel en 13 mei in Gent. De CD&V-kandidaten voor 8 oktober mogen zich aan een vitaminekuur verwachten. “Kandidaten vormen is belangrijk”, weet Erika Thijs. “Vroeger werden ze vaak de woestijn ingestuurd terwijl ze nood hebben aan informatie én contacten. Daarom hebben we onze twee Kandidatendagen opgezet als een schakel van workshops. 18 in totaal. Tussenin kunnen de deelnemers andere kandidaten ontmoeten. Sommigen hebben nu al een sterke band met mekaar. En of het nu om nr. 1 of nr. 29 gaat, ze zijn allen even waardevol.” Weg is ook de oude ex-cathedra-aanpak. “Het worden echt interactieve dagen met inbreng van eigen kwalitatief sterke mensen én externen. Zo zijn o.m. De Post met info over soorten mailings, de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten, de Vereniging van de Vlaamse Provincies en Toemeka, de beweging voor een verstaanbare samenleving, present. We vatten het ook erg praktisch op met fotoshoots, advies van stilisten... De kandidaten hoeven daar

dan geen extra middelen voor op tafel te gooien. Het komt er vooral op aan dat ze kunnen werken met wat we hen aanbieden.” Mini-RAP Erika Thijs raadt de kandidaten ook aan voor zichzelf en voor hun doelgroep een eigen miniRespectActieplan te maken. “Dat is iets anders dan een dik verkiezingsprogramma. Een RespectActieplan vertrekt van de mensen: je duidt het probleem, je stelt de oplossing voor en je geeft aan wat de mensen eraan hebben. Omdat zij het verschil in winst of verlies uitmaken, is de feelgood-

factor van de kandidaat van groot belang: ze moeten zich goed in hun vel voelen als ze marktbezoeken afleggen, huis-aan-huis gaan... Het communicatiebureau Fé ondervroeg mensen over het profiel van een kandidaat. In de eerste plaats willen ze dat hij correct is, maar op de vierde stek blijkt ook de energie die hij of zij uitstraalt heel belangrijk. We willen onze kandidaten stimuleren om positief naar de verkiezingen te trekken. Ze zijn

allemaal erg enthousiast maar we gaan ze extra vitaminen geven om vol te houden. Het wordt een vitaminekuur long action.” “Elke kandidaat moet komen om die vragen te stellen die zij nooit aan hun voorzitter hebben kunnen of durven stellen. Een dag is pas gelukt als kandidaten naar huis gaan met dat gevoel: “ik heb er iets aan gehad”. Dat zou onze grootste genoegdoening zijn.”

De Tilburgse koekfabrikant Van der Breggen verandert de naam van zijn negerzoenen in “Buys Zoenen”. Het bedrijf geeft daarmee gehoor aan de kritiek dat de naam van de lekkernij racistisch zou zijn.

en de berichten over “kleine criminaliteit” in de media toenemen, is dit het slechtste signaal dat de overheid kan geven. Dat de minister van Binnenlandse Zaken dit plan steunt, is zoveel als een pleidooi voor straffeloosheid. Het is de kerntaak van de overheid om de openbare orde te bewaren en te bewaken en criminaliteit aan te pakken. Elke vorm van criminaliteit, ook kleine criminaliteit, moet zijn gepaste straf krijgen. Enkel zo kan er respect zijn voor de rechtstaat.” Info: tel. 09 325 22 22, [email protected]

Wachten op zorg krimpt voor gehandicapte De Vlaamse regering heeft op voorstel van bevoegd minister Inge Vervotte de dotatie van 2006 aan het Vlaams Fonds voor Sociale Integratie van Personen met een Handicap verhoogd met 7,5 miljoen euro. Dat is nieuwe belangrijke stap in het wegwerken van de wachtlijsten voor personen met een handicap. Vervotte zet haar inspanningen voor 2006 voort voor de uitbreiding van het zorgaanbod voor personen met een handicap. Met de bijkomende middelen, samen met een supplementair budget van 15 miljoen

euro voor 2007, verwacht ze méér dan 1.100 extra plaatsen, begeleidingen én budgetten voor persoonlijke assistentie (PAB) te creëren voor de periode september 2006-september 2007. “De overlegorganen binnen elke provincie moeten nu hun planning opmaken en indienen bij het Vlaams Fonds”, zegt vervotte. “Personen met een handicap met de meest dringende behoeften komen het eerst in aanmerking voor zorg.” Info: [email protected]

Rolstoelgebruiker traject De Lijn laten uitstippelen De Lijn heeft momenteel 134 trams en 1.058 autobussen die rolstoeltoegankelijk zijn. De stellen worden prioritair ingezet in steden. Vanaf 1 mei moeten rolstoelgebruikers contact opnemen met de belbuscentrale om te weten of een rit toegankelijk is voor hen. Vele organisaties vragen om meer betrokkenheid bij de beleidsvorming en om een strategisch stappenplan ʻtoegankelijk openbaar vervoerʼ. CD&V-Vlaams parlementslid Joke Schauvliege steunt die vragen en stelt gelijk een nieuw meldingssysteem voor. “Bij de routeplanner van de

Palliatieve zorg krijgt te weinig middelen

“Zijn ze mij vergeten hierboven?”

Foto 's Wouter van Vooren

In dagcentrum het Heidehuis delen palliatieve patiënten hun levenseinde. Ze maken kennis, zien medemensen wegvallen, leven zelf op de limiet of vragen zich af: “Zijn ze mij vergeten hierboven?” Ampersand en CD D&VV-kamerlid Luc Goutry gingen op bezoek. Geborgen in de Loppemse bossen ligt een sobere, gezellige villa. Hier komen op maandag, dinsdag, donderdag of soms vrijdag palliatieve patiënten bijeen. “Wij spreken liever van bezoekers”, nuanceert MarieAnne De Keyser (50). Zij is coördinator a.i. van o.m. het Dagcentrum Palliatieve Zorg dat deel uitmaakt van Netwerk Palliatieve Zorg Noord-West-Vlaanderen. Het netwerk levert ook thuiszorg, oplopend tot 400 mensen per jaar. In beide gevallen is een samenwerking met de huisarts van groot belang. “Zo gaan wij nooit aan huis zonder fiat van de huisarts.” In het Heidehuis verblijven maximum 6 tot 7 mensen. Zij genieten van de ontmoeting, aperitieven en lunchen samen, helpen met een huishoudelijk karwei, nemen deel aan gezamenlijke activiteiten of kiezen gewoon voor een verkwikkend bubbelbad of massage. Alles op het tempo van de bezoekers. Hun comfort staat centraal, fysiek én emotioneel. “Wij bieden geen therapeutische zorg, wel ondersteuning”, zegt Marie-Anne. “Onderschat niet wat het betekent als “terminaal” te worden beschouwd. Hier vangen we zowel kankerpatiënten als mensen met andere levensbedreigende aandoeningen op zoals mensen met hart- en vaataandoeningen, met MS, met een spierweefselziekte... Sommi-

gen zitten in een isolement. Hier kunnen ze er met medemensen, lotgenoten over praten. Wij scheppen de sfeer om dat te kunnen doen, niet betuttelend maar professioneel. De patiënt moet gerespecteerd worden, ook in zijn levensbeschouwing. Onderschat ook niet de druk van het gevoel ten laste te zijn van anderen, van de kinderen... Pijn is ook existentieel. Het Dagcentrum wil dat afhankelijkheidsgevoel doorbreken.” Hoewel meer en meer mensen de werking kennen, blijft de drempel hoog. “Het begrip palliatieve zorg mag dan al ingeburgerd zijn, toch hebben sommigen het liever over

technische zorg want niet iedereen kan ermee overweg. In onze folder spreken we daarom van een supportief Dagcentrum. De stap zetten brengt veel emoties en hartenpijn mee. Bovendien heeft de familie vaak schrik, ze willen elkaar liever sparen. Veel hangt af van de huisarts om die drempel te nemen. Soms vragen we huisartsen of specialisten op het aperitief of om mee te eten met onze bezoekers. Dat steunt op de idee van onze voorzitter dr. Arsène Mullie die ten allen prijze wil verhinderen dat palliatieve zorg in een vakje wordt gestopt.” Intussen kan het team het vooral niet finan-

“Luisteren en tijd nemen”

“Hier is voor mij een heel andere wereld opengegaan.” Trees De Bouvere (58) is er bij sedert de start, vijf jaar geleden. Trees, een gepensioneerde kleuterschooldirectrice, springt drie tot vier keer per maand vrijwillig bij in het Heidehuis.

“Wij komen als vrijwilliger uit verschillende velden. Iedereen wordt gevraagd een eenmalige opleiding van drie dagen en bijkomende vorming te volgen. Dat laatste zie ik veeleer als meerwaarde, dan als voorwaarde. Soms bieden familieleden van overleden bezoekers zich aan, maar dan nemen wij een wachttijd in acht; velen zitten vaak nog volop in een rouwproces. De meesten van ons zijn inderdaad al wat ouder. Voor jongere mensen valt de combinatie met werk en gezin heel zwaar.” “Vrijwilligers zijn de rode draad in de begeleiding, ook in de thuiszorg”, vult Marie-Anne aan. “Zij voeren geen medisch-technische handelingen uit, wat de patiënt ook wordt gemeld. Zij zijn wel hun constante.” “Eerst was ik bang voor het con-

tact”, vertelt Trees. “Maar ik wou iets doen. En omdat ik graag kook, ben ik beginnen te koken. Zo kwam ik geleidelijk aan dichter bij de mensen. Ik wou hen een plezier doen, maar eigenlijk doen ze ons een plezier. Met hun heel diepe reacties. Je krijgt er zo veel van terug. Hier durven ze te zeggen wat ze niet altijd bij hun familie kwijt kunnen. Ik probeer empathisch zo ver mogelijk mee te gaan. Elke mens zendt signalen uit. Het komt erop neer die signalen te herkennen en op te pikken. Als dat lukt, geeft mij dat een voldaan gevoel. Luisteren en tijd nemen, nog eens luisteren en tijd nemen.... Dat kost energie maar ik probeer de zaken concreet te maken. Dat geeft kracht en leert me nog meer te relativeren.”

cieel bolwerken. “Wij krijgen een forfait maar moeten de rest bijeenharken met sponsoring, giften van o.m. serviceclubs, een kerstmarktverkoop... Gelukkig krijgen we ontzettend veel steun van vrijwilligers. In ons Heidehuis zijn ze met 18, zoals Trees. In de thuiszorg zijn het er evenveel. Heel die equipe moet zelf al een groei meegemaakt hebben. Het gaat om een grondhouding. Ikzelf ben van algemene thuisverpleging naar palliatieve zorg overgeschakeld. Ik wou consequent zijn, de waarden waarvoor ik kies ook concreet maken. En, ik heb veel gewonnen.”

CD&V eist kwart meer middelen “Amper 0,4% op het totale budget van 18,75 miljard euro voor gezondheidszorg gaat naar palliatieve zorg, terwijl zo veel besteed wordt aan acute geneeskunde, aan hardnekkige, zinloze therapeutische behandelingen”, stelt Luc Goutry. “Mensen van de palliatieve zorg zijn verplicht pensenkermissen en andere benefieten te organiseren om mensen waardig te laten sterven. En intussen duwt paars de grens van de euthanasie steeds verder. De dood wordt weggerationaliseerd. Men kan er blijkbaar niet meer mee omgaan. Steeds minder mensen sterven thuis terwijl onderzoek uitwijst dat 70% van de terminaal zieke mensen thuis wil sterven. Een mens is ook meer dan een lichaam dat met een techniek te behandelen is. Een mens heeft ook vragen, behoeften, emoties. Mijn CD&V-collega, senator Mia De Schamphelaere, heeft een wetsvoorstel ingediend dat het staken of niet-opstarten van medische behandelingen, de afbouw van uitzichtloze therapie, het beklemtonen van goede pijnbestrijding en het comfort voor een stervende patiënt beter wil regelen. Bovendien wil CD&V de middelen voor palliatieve zorg op zijn minst met 25% verhogen.” gsm 0473 96 88 45, [email protected] gsm 0477 69 49 79, [email protected]

"Als je als overheid een vergunning aflevert, moet je ervan uitgaan dat de vergunningnemer er juist mee omspringt. Begeleiding moet daarbij een ordewoord zijn." Jan Durnez, voorzitter Vereniging van Vlaamse Provincies, over Plattelandsbeleid (Boer & Tuinder, 31-03-06)

Lijn (www.delijn.be) moet ook informatie over de toegankelijkheid van haltes en trajecten staan. Zo kunnen rolstoelgebruikers zoals elke andere klant kijken welke routes hen van punt A naar B brengen en of ze rolstoeltoegankelijk zijn. Uit de zoekopdrachten kan ook blijken welke verbindingen frequent gevraagd worden.” Info: gsm 0475 39 67 75, [email protected]

Info: tel. 02 501 76 12, [email protected]

Uitnodiging

Zorg voor dementerenden Vlaanderen heeft heel wat deskundigheid in huis voor de behandeling en de zorg voor personen met dementie. Specialisten onderscheiden diverse fasen in de ziekte en dringen aan op aangepaste zorgtrajecten. Tegelijk neemt de polarisatie over het levenseinde bij dementerenden toe. Sommigen willen de euthanasiewet uitbreiden voor personen met dementie, enkel en alleen op basis van het dementieproces.

Denk mee met de CD&V-Senaatsfractie en de CD&V-Senioren over deze problematiek. Wat zijn de consequenties voor de overheid? Welke aanpak stelt CD&V voor? Hoe moeten we als samenleving omgaan met de angst voor dementie? Kom naar onze denkdag op woensdag 10 mei van 14-17 uur op het CD&V-kantoor, Wetstraat 89, Brussel. Inschrijvingen: An Adriaensen, CD&V-senaatsfractie, Paleis der Natie, Natieplein 1, 1009 Brussel, tel. 02 501 76 22, [email protected]

Foto's Bart Dewaele

Waar blijft ethische commissie gokken? De overheid beloofde in 2003 dat de Nationale Loterij een ethische commissie voor het

gokken zou oprichten. Binnen drie maanden zou het Verantwoord Spel Comité er zijn. Nu drie jaar later hernieuwde staatssecretaris van Overheidsbedrijven Bruno Tuybens op vraag van CD&V-senator Etienne Schouppe weer eens die belofte. Deze keer voor de vakantie. Volgens de overeenkomst uit 2003 zou de Nationale Loterij ook anti-gokverslaving initiatieven steunen, inclusief extra aandacht voor een studie die de impact meet van de spelen die de Nationale Loterij aanbiedt. Schouppe vindt dat een speltype zoals “Rapido” zeker niet op de markt gebracht kan worden.

Een kompas voor de christendemocratie Praat je met die paar mensen die Wilfried Martens als CVPpartijvoorzitter hebben gekend en nu nog in het CD&V-gebouw meedraaien, dan klinkt respect. Eddy: “Hij kende als voorzitter al zijn mensen, mét voornaam. Iedereen mocht ook Wilfried zeggen. En hij maakte makkelijk zijn toer door het huis, van bureau tot bureau, en had altijd belangstelling voor waar je mee bezig was.“ Rita: “Bij verkiezingen kwam hij in opgerolde hemdsmouwen de bureaus binnenvallen en liet iedereen meedelen in zijn succes. Of bij de maandelijkse ombudsdienst, toen mensen na een Politieke Tribune op tv naar de partij mochten bellen, dan zat hij mee met ons aan de telefoon. Niks was hem te veel.” Die mens-Martens staat niet in zijn Memoires, ook niet tussen de regels. Dinsdag 18 april, de dag voor hij 70 werd, stelde hij die Memoires voor in het Egmontpaleis. De gewezen premier was omringd door medestanders en vroegere tegenstanders, door vrienden en oude concurrenten. Ze waren er bijna allemaal. “De Wetstraat is altijd een oord geweest van plicht en uitgesteld geluksgevoel”, eindigde hij zijn tussenkomst. Even voordien had de man die negen regeringen heeft geleid, ons land heeft heringericht en Brussel en CD&V voorgoed aan Europa heeft verbonden een krop in de keel weggewerkt. Dat was toen hij het over zijn gehandicapte zoon had, en over zijn “charismatische strijdmakker”, wijlen Jef Houthuys. “Wij trokken ons op aan onze vriendschap”, zei Wilfried Martens. Tevoren had hij met oprecht genoegen geluisterd naar de toespraak van Yves Leterme, “de vertegenwoordiger van de nieuwe generatie in mijn partij”. Het waren nagenoeg dezelfde woorden die P.W. Seghers op 8 juli 1981 uitsprak tegenover Wilfried Martens na het ontslag van diens regering. De Vlaamse minister-president was in het voorbije paasweekend door De Memoires gedenderd en omschreef het boek als “een verhaal van permanente opstanding en opstandigheid”. Het deed denken aan de barre periode na 1999 toen de christendemocratie door sommigen al bij het vuilnis was gezet. Dat was zonder de onverzettelijkheid van de nieuwe generatie gerekend. Daarom was het eresaluut van Yves Leterme aan zijn illustere voorganger zo indringend: “Uw memoires”, zei hij, “zijn een kompas voor mijn en komende generaties.” En hij koppelde er de deze dankbetuiging aan vast: “U hebt veel teruggeven aan de samenleving. Dat verdient alle respect.”

OVER WILFRIED MARTENS

Win een gratis exemplaar

De opponenten

Ampersand mag dank zij uitgeverij Lannoo vijf gratisexemplaren weggeven van Wilfried Martens. De Memoires Luctor et emergo (936 blz., 49,95 euro, www.lannoo.be). Wil je kans maken op een boek, stuur ons dan het juiste antwoord op deze vraag: Wilfried Martens leidde als CVP-Jongerenvoorzitter een biezondere equipe jonge mensen. Hoe noemde Hugo De Ridder dit jongerenbureau?

Hugo Schiltz (toen VU)

“Hij was een ongelooflijk authentiek prototype van de jonge Vlaming zoals hij uit dat familiale, kerkelijke en pedagogische milieu stamde, soms met alle remmingen en complexen die erbij hoorden. Maar hij had een ontzettend roepingsbesef.”

Herman De Croo (VLD)

“Wilfried Martens is en dank zij Wilfried zal blijven. Hij is een stuk de exponent van de politieke machine, van nostalgie, verrijkt met de openheid naar de toekomst. Als een politieke os die aan de ploeg trekt, hoewel hij niet altijd wist wat ervoor lag.”

Stuur een gele briefkaart of mail je antwoord naar Ampersand, Wetstraat 89, 1040 Brussel, [email protected]

Vroegere medewerkers Lou De Clerck (perschef)

Marcia Dewachter (economisch adviseur)

Fons Verplaetse (kabinetschef)

Henk Schutyser (privésecretaris)

“Met hem beleefde ik een van de boeiendste periodes uit mijn leven. Met de staatshervorming en - vooral - de sociaal-economische omschakeling met o.m. de devaluatie. Hij had de gave om door te duwen. Ik moest van hem als woordvoerder ook in het partijbureau plaatsnemen, zoals ik dat later ook moest doen in de regering en het kernkabinet. Wellicht was ik de eerste woordvoerder die dat mocht.”

“Hij was een martelaar van zijn plicht. Hij gaf niet af, hij moést iets realiseren. Ik bewaar niks dan goede herinneringen aan onze samenwerking. We waren ook complementair. Ik was politiek onbeslagen en had geen politieke ambities. Daarom hoefde hij mij dus niet als zijn concurrent te zien. Een grote meneer. Echt.”

“Hij maakte mij politiek bewust. Hij was loyaal, een man van zijn woord en kon een idee omzetten in daden, ook omdat hij een vertrouwen had in zijn mensen en experten. Zijn kracht bestond erin zich het technische van dossiers te laten aanbrengen en dat dan op een unieke manier over te brengen. Hij was geen man van loze beloften en wist waar hij naar toe wou.”

“Je kreeg carte blanche. Loyaliteit stond voorop, het gegeven woord houden. Dat was zowel toen ik op de partij als ombudsman werkte als in de periode dat ik zijn privésecretaris was. Ook op het kabinet kregen we een grote verantwoordelijkheid. Ook in zware dossiers: de devaluatie, Zaïre-Mobutu, de CCC-aanslagen, de kernraketten,de sluiting van de steenkool- en staalsector.”

“Alle groepen worden over dezelfde kam geschoren. Migranten, moslims, illegalen, vluchtelingen – het wordt allemaal door elkaar geklutst.” Piet Janssen, afscheidnemend directeur Vlaams Minderhedencentrum (Knack, 05-04-06)

Foto's Wim Daneels

“ Wij pleiten voor beheers-

HOE BETALEN

overeenkomsten waarop instellingen afgerekend kunnen worden”

WE ONS HOGER

ONDERWIJS

JAN FABRY VOORZITTER VLAAMSE VERENIGING VAN STUDENTEN

HOE FINANCIEREN WE ONS HOGER ONDERWIJS? JAN FABRY VAN DE

VLAAMSE

VERENIGING

VAN

Jan Fabry

STUDENTEN EN CD&V-PARLEMENTSLID

&

Cathy Berx

CATHY BERX SAMEN OP DE BANK. CATHY BERX: Minister Frank Vandenbroucke stelt voor het hoger onderwijs anders te financieren. Eén decreet moet de financiering voor zowel hogescholen als universiteiten regelen. Het systeem moet transparant en duidelijk zijn én alle jongeren die het aankunnen de kans bieden een diploma hoger onderwijs te halen. We kunnen daar achter staan maar we missen een globale visie op ons hoger onderwijs. De minister gaat voor outputfinanciering: instellingen financieren op basis van het aantal studenten dat afstudeert. De pot middelen wordt anders herverdeeld: met een kleine sokkel van 6% en met een groot variabel luik voor onderwijs en onderzoek. CD&V gaat akkoord met de responsabilisering van de instellingen maar wij willen o.m. een grotere sokkel, een meer evenwichtige, stabiele verdeling van de middelen en een correcte compensatie voor de lagere inschrijvingsgelden van de (semi)beursstudenten. Ook de verantwoordelijkheid van de studenten mag aangescherpt worden. Dan verwijs ik naar de discussie over de leerrechten . JAN FABRY: Wij hebben zware bedenkingen bij het outputmodel. In andere landen zoals in Nederland komt men er van terug. Grotere vakken worden opgesplitst. Als studenten er voor een deeltje slagen, leveren ze toch geld op. Vakken moeten zinvol worden samengesteld, niet om economische redenen. Nog belangrijker is dat dit systeem proffen impliciet onder druk zet: een student die een 8 of 9 op 20 verdient, kunnen ze een 10 geven “om er van af te zijn” en zodat de instelling haar geld krijgt. BERX: Dat is de toenemende kwaliteitsdruk. Er is een risico op kwaliteitsverlies en op cherry picking: instellingen hebben er alle belang bij studenten met het meeste slaagkansen aan te trekken. Zij zijn een garantie om de financiering binnen te halen. FABRY: We zien dat al in het middelbaar. Men creëert een imago van “je moet zoʼn leerling zijn om in dié school te passen”. Het outputsysteem maakt het ook moeilijk voor instellingen om nieuwe projecten of trajecten uit te werken voor studenten die niet in het klassieke systeem passen. Instellingen zullen het risico niet durven nemen en zo geen nieuwe doelgroepen bereiken. BENADEELD BERX: Men benadeelt instellingen met specifieke, beperkte onderwijsbevoegdheid die decretaal is vastgelegd. De Universiteit Antwerpen heeft bijvoorbeeld heel veel humane wetenschappen, meer dan Leuven en Gent die volledige universiteiten zijn. Het slaagcijfer ligt lager, 40%, terwijl voor geneeskunde en toegepaste wetenschappen relatief veel meer studenten slagen. Universiteiten met specifieke onderwijsbevoegdheden worden dus bestraft. Wat mij opvalt, is dat VVS de verhouding instelling-student vrij conflictueus ziet. Jullie vinden dat inzake leerrechten de verantwoor-

delijkheid te zeer bij de “zwakste” schakel, de studenten, ligt. Oorzaken voor het niet-slagen leggen jullie vaak bij de slechte begeleiding, de zwakke pedagogische kwaliteiten van de docent... Terwijl hogescholen en universiteiten, ook los van de outputfinanciering, nu al in die trajectbegeleiding investeren. Ook de student heeft een grote verantwoordelijkheid. De gemeenschap investeert in studenten, het minste dat die gemeenschap mag verwachten is dat de studenten keihard kun best doen. Een anekdote: in augustus vorig jaar hoorde ik op de tram een meisje uit de lerarenopleiding. Ze zei hoe blij ze was dat ze in juni geen examens had gedaan omdat het toen schoon weer was en in juli en augustus niet... In wellicht geen enkele regio liggen de kansen voor studenten zo voor het grijpen. Het systeem moet de verantwoordelijkheid tussen de instelling enerzijds, de student anderzijds, eerlijker verdelen, goed omkaderd door de overheid. FABRY: Dat het lijkt alsof VVS tegen de instellingen ingaat, komt allicht omdat we in andere dossiers, zoals de studentenvoorzieningen, met sommige instellingen slechte ervaringen hebben gehad. Sommigen sluisden het geld door naar onderwijs- of prestigeprojecten onder het mom van “sociale voorzieningen”. De vraag is met welk systeem je instellingen die nog niet het licht hebben gezien, toch meetrekt in de nieuwe idee van financiering en de overige niet te zwaar belast. Daarom pleiten wij voor beheersovereenkomsten waarop instellingen afgerekend kunnen worden. BERX: Focus je dan niet beter op zij die middelen aanwenden voor doelstellingen waarvoor ze niet bestemd zijn? Dat hangt allicht samen met de penibele financiële situatie door de gesloten enveloppe waarbij hogescholen hun middelen zagen dalen terwijl het aantal studenten toenam, geen indexaties volgden of evenmin een compensatie voor beursstudenten... FABRY: Ook regeringscommissarissen durven niet altijd ingrijpen. Bovendien is de studenteninspraak niet overal even sterk om zich bijv.

met de begroting te kunnen bezighouden. Je moet dus een onafhankelijk instrument hebben om instellingen te doen nadenken over de gemaakte keuzes en eventueel bij te sturen. JUIST KIEZEN BERX: Maar jullie doen bijvoorbeeld over de leerrechten alsof alle voorstanders de meest studentonvriendelijke mensen zijn. Er is leerplicht tot 18. Waarom vanaf dan niet met een leerrecht werken? Een student krijgt een krediet (credits) met een buffer voor als het eens misloopt: ziekte, verkeerde keuze... Maar ook met de kans om bij een goede studievoortgang credits op te bouwen om bijv. een ManaMa (Master na Masteropleiding) te volgen. Dat is toch niet nefast? Dat hoeft geen bot systeem te zijn. FABRY: Het probleem is dat er zeer veel vormen van leerrecht bestaan. Wij hebben ons gebaseerd op voorbeelden uit Nederland waar het systeem wel “botter” is en waar het achteraf is ingevoerd om een scheve situatie recht te trekken. Een belangrijker probleem is dat de financiële straf pas laat kan komen. Stel dat je 240 studiepunten krediet hebt, 60 punten per jaar. Je hebt dan een “buffer” van 60 studiepunten om een gewone bacheloropleiding te volgen. Als blijkt dat je in je eerste jaar de verkeerde keuze hebt gemaakt, of dat je in je eerste jaar je nog niet aangepast hebt aan het studeren, dan kan je op het einde krediet te kort komen om je opleiding af te maken, en moet je een hoger inschrijvingsgeld betalen voor je eerder gemaakte “fouten”. BERX: Het inschrijvingsgeld bedraagt nu 500 euro voor een universiteitsstudent, 80 euro voor beursstudent aan de unief en 100 euro voor een beursstudent aan de hogeschool. Een hoger inschrijvingsgeld vragen kan nu enkel nog voor de BanaBaʼs (Bachelor na Bachelor) of ManaMaʼs, mét een plafond van 24.000 euro. Dat kost de gemeenschap 16.000 euro voor een universiteitsstudent en 6.000 euro voor een hogeschoolstudent, dat is minder dan voor een leerling van het middelbaar die de overheid

8.000 euro kost. Als overheid die in haar studenten investeert, mag je verwachten dat studenten hun leerrecht goed inzetten. Dat betekent o.m. dat ze juist kiezen, niet te hoog kiezen, de waterval vermijden. Studenten moeten zich bewust leren oriënteren en zorgvuldig omspringen met de middelen van de gemeenschap. Waarmee ik niet zeg dat ze dat niet doen. FABRY: Er is een probleem met studenten die met een verkeerde motivatie aan hun studies beginnen. Maar hoe groot is die groep? Schiet men niet met een kanon op een mug? Bovendien speelt men met de idee van een extra weging voor bepaalde groepen (bijv. de thuistaal). Bij de gewone financiering zit dat op instellingsniveau, terwijl men met leerrechten individuele rechten toekent. Dat ligt gevoeliger want soms zit men er naast. Je komt met de leerrechten in juridisch gevaarlijke wateren. Bovendien heeft bij leerrechten de financiële stok achter de deur niet het gewenste effect, zoals blijkt in Nederland. Studenten van goede komaf kunnen rekenen op hun ouders, zij die het moeilijker hebben en het niet meer kunnen betalen, zullen allicht halverwege uitstromen. Tenzij ze het risico van een studielening durven aan te gaan. Dat zijn toch onzekerheden? BERX: Studievoortgang in Vlaanderen is niet zoʼn groot probleem, en dus is er geen reden tot schrik. Jullie wijzen ook op het Mattheüseffect. Wijlen prof. Herman Deleeck wees er destijds op dat we lang konden studeren, dat onze ouders kindergeld kregen... Tegelijk vertelde hij dat de 18-jarigen die na school direct aan het werk gingen, ook socialezekerheidsbijdragen betaalden, belasting betaalden. “Zij betalen mee voor jullie”, zei hij dan. “Jullie zullen de “luxe” hebben om te kunnen studeren, zullen door jullie diploma minder risico lopen om werkloos te worden, meer kans hebben op een hoger inkomen.” Besef dat. Je kan toch van 18-19-jarigen verwachten dat ze rationeel kunnen kiezen en verantwoordelijk zijn voor wat ze doen?

JAN FABRY (21)

CATHY BERX (37)

ZAVELPUT 20 1000 BRUSSEL TEL. 02 502 01 22 [email protected] (bijna) Master Informatica (UHasselt/transnationale Universiteit Limburg)

LANGE VAN RUUSBROECSTRAAT 69 2018 ANTWERPEN GSM 0486 58 41 47 [email protected] Doctor in de rechten

LAATSTE BOEK:

LAATSTE BOEK:

The complete Calvin and Hobbes:

één van de mooiste stripreeksen van de laatste 25 jaar. Uiterlijk heel simpel maar geregeld met een leuke filosofische weerhaak”. LAATSTE FILM: Être et avoir: “een prachtig portret over een dorpsschooltje op het Franse platteland. Een ode aan ons onderwijzend personeel”. HOUDT VAN: fietsen in het heerlijke Limburgse landschap, knutselen en experimenteren met elektronica.

Het Boek van Noach van Eric-Emmanuel Schmitt: “een poëtisch, beklijvend juweeltje over edelmoedigheid, inlevingsvermogen en nieuwsgierigheid naar het geloof en de cultuur van de ander in de zwarte nazi-tijd.” LAATSTE FILM: Chicken-little, “swingend, aanstekelijk én ontroerend” HOUDT VAN: vakantie met man en kindjes, genieten van een boswandeling en/of van nieuwsgierig kuieren in een grootstad.

"“Relativeren en incasseren. (...) Als een renner mij kwam zeggen dat hij een probleem had, vroeg ik altijd: heb je kanker of aids? Als het geen van beide is, dan hoef je je geen zorgen te maken.” Walter Godefroot (Knack, 19-04-06)

midden

Opvoeding De oplossing van de gemeentelijke criminaliteit werd in het verleden altijd besproken van de zijde van de “bestraffing”. Vele en vooral recente studies hebben uitgewezen dat de voornaamste oorzaak van crimineel gedrag zijn oorsprong vindt in de opvoeding in het gezin van het kind van 0 tot 6 jaar. Als gewezen ACV-secretaris heb ik in veertig jaar van contacten met de arbeiders ondervonden dat vele jonge ouders de sociale vaardigheden voor de opvang van hun kinderen nauwelijks geleerd hebben. Met alle gevolgen van dien. Bovendien is “geweld in het gezin u wel bekend” In Nederland en sommige Scandinavische landen is men dit nu gaan inzien en zijn drastische initiatieven in voorbereiding of uitvoering. Het plan dat in Nederland in voege gaat op 1 januari 2007 voorziet in een strikte samenwerking tussen een medisch team (met gynaecoloog, pedagoog, psycholoog), politie, justitie, onderwijs, sociale dienst, welzijnswerkers, buurtcomité, Kind en gezin enz. Daarom zou voor de komende jaren in CD D&V V-gemeenten -gemeenten hier bijzondere aandacht aan gegeven moeten worden door de oprichting van een “Dienst voor pedagogische begeleiding van probleemgezinnen”. Roger Vanderweyden, Tienen

Megafoon

Nummerplaat voor bromfietsen klasse-B

Bromfietsen klasse-B worden vaak “opgefokt” om sneller te gaan dan de toegelaten 45 km/u. Om het fenomeen van opgedreven bromfietsen aan te pakken stelt senator Jan Steverlynck voor een nummerplaat voor bromfietsen klasse B in te voeren. “Overtreders kunnen nu uitsluitend worden opgepakt wanneer de bestuurder door de politie tot stilstand wordt gebracht. Bromfietsers ontsnappen ook aan snelheidscontroles door cameraʼs. Pas met een nummerplaat kunnen controles efficiënt gebeuren.” Steverlynck verwijst naar Frankrijk en recent Nederland waar bromfietsen klasse B een nummerplaat hebben. Zijn wetsvoorstel voorziet ook dat de maximumsnelheid van 45 naar 50 km/u wordt opgetrokken. Dit moet de veiligheid van bromfietsers en autobestuurders ten goede komen. “Tegen 50 km/u kunnen bromfietsers gemakkelijker en dus veiliger de stroom van het verkeer volgen, zeker nu bromfietsers in de bebouwde kom het fietspad niet mogen gebruiken. Nu worden bromfietsers vaak voorbijgestoken door andere weggebruikers die wel aan 50 km/u mogen rijden. Dat is telkens een potentieel gevaarlijke situatie.”

Mag ik uw aandacht vragen voor “Oud vasthouden”? “Oud vasthouden” is de boodschap van het Ouderenparlement van donderdag 4 mei in het ICC in Gent. Het engagement, de ervaring en de veelzijdige competenties van de ouderen zijn stevige en betrouwbare hoekstenen van de samenlevingsopbouw in dorp en stad. Het loont stellig de moeite deze hoekstenen zorgzaam “vast te houden” en meer kansen te geven.. Het Ouderenparlement van de Vlaamse Ouderenraad (het Vlaams Ouderen Overlegcomité), waarbij ruim dertig Vlaamse Ouderenorganisaties w.o. de CD D&VVSenioren zijn aangesloten, zal rechtstreeks inspelen op plannen maken en plannen smeden, de stem van de ouderen, de bereikbaarheid van de lokale overheden, het provinciaal ouderenbeleid, de ouderenparticipatie, de ouderenadviesraden, het memorandum als werkinstrument en het prijskaartje van het ouderenbeleid. Inge Vervotte, coördinerend Vlaams minister voor ouderenbeleid, houdt een gelegenheidstoespraak. De geplande dialoog tussen ouderen en politici belooft vuurwerk. Andre Van Houtte, alg. ondervoorzitter CD&V-Senioren

Foto VCB

Oud vasthouden...

tel. 056 77 91 99, [email protected]

Schrijf, chrijf, fax of mail ons: C CD&V Redactie Ampersand, Wetstraat 89, 1040 Brussel; fax 02 238 38 60; [email protected]. Té lange brieven moeten we snoeien en anonieme brieven maken geen kans. T

Wie trekt de CD&V/N-VA-lijst voor 8 oktober in Sint-Niklaas? Zend je oplossing op een gele briefkaart naar: Ampersand, Wetstraat 89, 1040 Brussel of mail ze naar [email protected]

Foto GB

De tickets voor de opvoeringen van “Martens” in Gent, Kortrijk en Brussel waren in een mum de deur uit. Acteur Koen De Sutter en tekstschrijver Bart Meuleman tekenden voor een buitengewone prestatie die sommige recensenten zelfs in vervoering bracht: “Memorabel theater”, dixit De Standaard. Van de toneelplanken keren we deze maand terug naar de boekenplanken. Van uitgeverij Prometheus, in Vlaanderen verdeeld door de Standaard Uitgeverij, mogen we vijf exemplaren weggeven van een aangrijpend boek: Het jaar van magisch denken van Joan Didion (206 blz., 17,95 euro, www.standaarduitgeverij.be) Didion en haar man John Gregory Dunne verzorgen hun dochter die in coma ligt. Op een dag zakt Dunne aan tafel in elkaar. Hij is dood. Enkele maanden sterft ook hun dochter. “Je blijft alles telkens terugspoelen, omdat je gelooft dat, als je het herleeft, je misschien het eind kunt veranderen”, aldus Didion. Een van de 5 exemplaren kan van jou zijn als je ons het correcte antwoord stuurt op deze malse breinbreker:

Overlijdensaangifte eindelijk vereenvoudigd De kamercommissie voor Justitie heeft 29 maart unaniem een wetsvoorstel goedgekeurd van CD&V-kamerlid Liesbeth Van der Auwera die de procedure van de aangifte van een overlijden vereenvoudigt. Tot nog toe moesten twee getuigen het overlijden bij de ambtenaar van de burgerlijke stand aangeven. De procedure dateert uit de tijd dat de meeste mensen nog thuis stierven. De aangifte van overlijden moest gebeuren door twee naaste bloedverwanten of buren van de overledene, of de persoon in wiens huis het overlijden had plaatsgevonden samen met een bloedverwant of een derde. Nu gebeurt de aangifte vaak door de begrafenisondernemer of door iemand van het ziekenhuis samen met een bloedverwant, of met iemand die geen enkele band heeft met de overledene. Dankzij het wetsvoorstel Van der Auwera volstaat het dat één verwant of om het even welke derde persoon die de nodige inlichtingen voor het opmaken van een overlijdensakte kan meedelen, de aangifte doet. Dat bespaart nabestaanden een pak vervelende administratieve rompslomp. gsm 0497 39 46 89, [email protected]

Op stap naar 8 oktober met onze lijsttrekkers CD&V-GENK

De dynamiek van een thuis park”, zegt een opgeluchte burgemeester. LRM schat dat het hele project mettertijd 5.000 jobs, ook voor laaggeschoolden, kan scheppen. Jef Gabriels kijkt vooruit: “Dat is goed nieuws voor de regio waar weliswaar de tewerkstelling stijgt maar de werkloosheid (17%) voorlopig niet daalt. Daarom willen we ook de bestaande bedrijven respecteren. Zo gaan we met een taskforce een visie voor de automotive sector, vooral de toelevering, uittekenen. Vergeet niet dat Genk onder meer met autobouwer Ford op zijn grondgebied, als industriestad na Antwerpen en Gent de derde industriële tewerkstellingsplek in Vlaanderen is. We hebben nog ruimte en proberen industrie en ecologie zo goed mogelijk in elkaar te schuiven.”

Vorige week rolden bij Ford de eerste modellen van S-Max en Galaxy van de band. De Genkse burgemeester Gabriels bestelde meteen een S-Max als dienstwagen.

Niet omdat CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen er vandaan komt, maar Genk is een uniek geval. Uit het puin van de steenkoolmijnen verrees een heel dynamische stad en regio. Het maakt sommigen zelfs wat afgunstig. Burgemeester en lijsttrekker Jef Gabriels laat dat niet aan zijn hart komen.

Onlangs was de Genkenaar weer in zijn nopjes: de raad van bestuur van de Limburgse Reconversiemaatschappij verklaarde zich principieel akkoord om 97 hectare van de oude mijnsite van Waterschei aan de stad te verkopen. “We

willen er een wetenschapspark uitbouwen en hoogwaardige bedrijven inzake innovatie, onderzoek en productontwikkeling aantrekken. De associatie KU Leuven en de Hogeschool Limburg heeft zich al geëngageerd voor het

Mens centraal In de twintig jaar dat Jef Gabriels er burgemeester is, is Genk grondig veranderd. “In alles wat we doen, proberen met onze CD&V-ploeg de mens centraal te stellen. Daarom is Genk behalve een industriestad ook een groene stad. Wij behoren in Vlaanderen bij de top 5 van de meest beboste gemeenten. Maar we zijn ook een zorgzame stad met een topziekenhuis en een welzijnscampus. Wij zijn ook bezig om van Genk een nog aantrekkelijker shoppingstad te maken. En wie Genk zegt, weet dat sport hier een topic is. Maar dat gaat om meer dat onze eersteklassevoetbalclub. Weet je dat

één Genkenaar op de drie lid is van een sportclub? Sport is top én breed.” Voor iemand die al meer dan 30 jaar met zijn stad bezig is, heeft Gabriels nog plannen zat. “Naast het behoud van onze industrie en de uitbouw van een kenniseconomie, willen we van Genk de logistieke poort van Limburg maken. Waar het ook aangenaam wonen is, zowel in het centrum, in de mijntuinwijken als in het groen. Uiteindelijk moet iedereen een thuis in Genk vinden. Met onze tachtig nationaliteiten lukt dat aardig. CD&V koppelt werken en wonen aan cultuur en creatie. Met respect voor ons verleden bouwen we op het vroegere mijnterrein van Winterslag C-Mine uit. C staat voor cultuur en creativiteit. Daar houden we van 19 mei tot 4 juni Vision on creation. 150 Genkse bedrijven showen er hun producten. We betrekken daar o.m. het onderwijs bij. Op 21 mei houden we dan een “Tour on industry” met ondernemers, investeerders en personeel van ambassades. Mogelijke investeerders geven we een blikje industriegrond mee, mét gps-coordinaten. Ze weten ons meteen te vinden.” De Genkse inspanningen zijn blijkbaar ook Unizo niet ontgaan. De zelfstandigenorganisatie bekroonde vorige week Genk tot “ondernemende gemeente 2006”. Proficiat Genk. tel. 089 65 36 10, [email protected]

CD&V-HASSELT

“Tijd voor wijken en rand”

Ivo Belet

Hasselt staat bekend als een van de aangenaamste steden van België. Over de Limburgse hoofdplaats valt nauwelijks een kwaad woord. CD&V-lijsttrekker Ivo Belet woont er al meer dan 20 jaar en hij kan het weten: “Hasselt wordt terecht de stad van de smaak genoemd.”

Het Hasseltse gemeentebestuur is een ongedwongen coalitie van alle democratische partijen. Dit afspiegelingscollege heeft goed werk geleverd. “De resultaten zijn er. Toch steken de mensen niet onder stoelen of banken dat ze CD&V een grotere rol willen zien spelen in de volgende bestuursperiode. Een pluim voor onze huidige schepenen. Laten we niet vergeten dat de Ethias Arena, de belangrijkste verwezenlijking van de jongste jaren, er is gekomen onder impuls van CD&V-schepen Johan Vanmuysen.” Ivo Belet trekt met duidelijke doelen naar de kiezer: “Bij CD&V willen we meer aandacht voor de wijken en deelgemeenten van Hasselt. De binnenstad heeft veel aandacht gekregen, en de resultaten mogen gezien worden, maar nu is het tijd voor een inhaalbeweging in groot-Hasselt. Het verenigingsleven verdient ook meer ondersteuning. We hebben onlangs samengezeten met enkele Hasseltse jeugdbewegingen en daaruit bleek dat we nog veel werk hebben, vooral op het vlak van lokalen en sportvelden. Al die jonge-

ren die zich belangeloos inzetten, ze hebben recht op onze loyale steun. De verdere uitbouw van de Universiteit Hasselt (UH) is ook een van onze prioriteiten. We kunnen niet genoeg beseffen welke opportuniteiten dit biedt. De studenten geven Hasselt een bruisend en jong imago. Als studentenstad hoeven we niet onder te doen voor Leuven, met onze unief en de drie hogescholen. De onderzoeksinstellingen van de UHasselt en de wetenschappelijke spin-offs zijn bovendien van groot belang voor de Limburgse economie.” Sportstad Hasselt heeft ook alles mee om uit te groeien tot een echte sportstad, weet Belet. “De verdere uitbouw van de topsportschool (i.s.m. Genk) staat centraal. Maar sport is een zaak van iedereen. Mensen hechten steeds meer belang aan hun gezondheid en wellness. Daarom willen we met de scholen nagaan hoe we de kwaliteit en het aanbod van sportinfrastructuur nog gevoelig kunnen verbeteren.” De combinatie van Europa en de Hasselt-

se gemeentepolitiek schrikt het europarlementslid niet af: “Het lijkt niet evident, het Europese en het lokale niveau combineren. Toch biedt dat heel wat voordelen. Ze vullen mekaar aan. Bovendien is Europa rechtstreeks aanwezig in het provinciale en het gemeentelijke beleid. Er is hier de afgelopen jaren heel wat Europees geld geïnvesteerd. Hasselt zit trouwens in het hart van de Euregio Maas-Rijn. We krijgen consumenten over de vloer uit Nederland en Duitsland. Het spreekt voor zich dat we die open blik op onze buren in de toekomst nog meer gaan uitspelen.” Ziet de oud-journalist dan geen enkel probleem? “Er komen in elk geval heel drukke tijden aan, zowel in Europa als in Hasselt. Maar boeiend wordt het zeker. Ik denk dat we redenen hebben om de toekomst optimistisch tegemoet te zien: een sterke en volledig vernieuwde kandidatenlijst én een stevig inhoudelijk aanbod.” Steffen Van Roosbroeck

gsm. 0473 47 74 74, [email protected]

Ivo Belet: “De christendemocraten staan klaar om de komende zes jaar een centrale rol te spelen in Hasselt.”

Correctie

Bij de voorstelling van Ilse Uyttersprot, lijsttrekker CD&V-Aalst, is een fout geslopen. Burgemeester Raymond Uyttersprot overleed in functie in 1987 maar was niet “de laatste christendemocratische burgervader van de ajuinen”. Toenmalig CVP-senator Maurice De Kerpel nam ontslag uit de Senaat en volgde Uyttersprot op tot eind 1988.

Foto Karel Hemerijckx

Foto Yorick Jansens

Jef Gabriels