Jurybeoordeling Bloemencorso Valkenswaard Zondag 8 september 2013 Voorwoord juryvoorzitter
Dit jaar had ik, na 5 jaar jurylid te mogen zijn geweest, toch weer het geluk om bij het Bloemencorso betrokken te worden. Als vervanger van André had ik de eer en de taak gekregen om de jury te begeleiden als voorzitter. Het weer beloofde er een mooie dag van te maken en nadat de juryleden met elkaar kennis hadden gemaakt onder het genot van een kop koffie vertrokken we naar het plein voor de statische beoordeling. In het ochtendzonnetje bleek het al vroeg een moeilijke klus voor de jury te worden gezien de diversiteit en uitdagende ontwerpen van de verschillende wagens. We kwamen dus ook tijd te kort om alles goed te beoordelen en het werd haasten om op tijd terug bij de Hofnar te zijn voor de eerste beoordelingsronde. Na een eerste onderlinge evaluatie en een paar heerlijke broodjes werden de eerste uitschieters al in kaart gebracht. Na de punten te hebben ingevuld vertrokken we naar de hoofdtribune voor de parade. Aan de reacties van de juryleden was duidelijk te merken dat zich na de zeer gezellige en zonnige parade een hele andere verdeling zou gaan aftekenen. Er werd dan ook hevig geteld, geschreven, gerekend en gediscussieerd tijdens de tweede beoordelingsronde. Als objectieve voorzitter kan ik allen dan ook met zekerheid verzekeren dat de einduitslag zeer weloverwogen en in goed overleg met instemming van alle juryleden tot stand is gekomen. Namens de jury, Frans Mandigers.
Wagen 1 Buurtschap Kerkakkers Van Verstekeling tot Icoon
Punten 430 5e plaats Het in bloemen uitbeelden van een thema dat zich centreert rond een vermaard schilder lijkt een minder moeilijke opgave. Het beeld is er eigenlijk al. Het valt des te meer te waarderen dat de ontwerpgroep van buurtschap Kerkakkers niet voor de gemakkelijke weg kiest. Er is voor gekozen om een aantal aspecten uit het leven van Willem de Kooning uit te beelden in bloemen. Dit in plaats van alleen maar te focussen op zijn schilderwerken. De boot waarmee Willem de Kooning in 1927 naar New York vaart vormt de basis van het ontwerp. De wagen komt voorbij in drie delen. Het geheel van deze delen vormt een groot schip. De voorkant is massief, heel massief in relatie tot de transparante boot die er achteraan komt. Je kijkt vervolgens in de boot alsof het een kijkdoos is. Op knappe wijze wordt een verhaal verteld. Je kijkt als het ware in het verhaal. Het verhaal van het leven van de schilder Willem de Kooning. Dat hij een kleurrijk artiestenleven heeft geleid wordt mooi zichtbaar gemaakt. Vanaf de boot klinkt ‘New York, New York’ van Frank Sinatra. Figuranten achter de reling bewegen op de muziek. Wat niet helemaal duidelijk wordt, is of de figuranten op de boot als een soort karikatuur staan te dansen of dat de bewegingen er gewoon wat onbeholpen uitzien. Hier is minder goed over nagedacht. Het leidt daardoor de aandacht af van de fraai gebloemde wagen. Het is sowieso de vraag of Sinatra, uiteraard met een knipoog naar New York, een goede keus is als het gaat om Willem de Kooning als leidend thema. Muziek die beter past in de moderne sfeer waarin Willem de Kooning leefde was wellicht van grote meerwaarde geweest. Op detailniveau zijn er in het bouwen van de boot mooie keuzes gemaakt. Wanneer je goed kijkt naar de gekromde stoompijp dan zie je dat zelfs de enigszins verweerde bouten niet zijn vergeten en dat er aan de onderkant van de pijp is gedacht aan een verdikking in het verbindingsstuk. Het zijn kleine visuele accenten waar je als kijker veel plezier aan beleeft. De dubbele reling, waarbij de bovenste in zijn geheel is geprikt en de onderste in metaal is weergegeven, geeft een mooi hoogte- en diepte-effect. Iets onder de bovenste reling hangen patrijsramen in de vorm van witte reddingsboeien. Fraaie symboliek. De scheepstelegraaf is prachtig in het beeld verwerkt. Ook de skyline van New York, niet hoog, juist op een laag deel van de boot, is prachtig getroffen.
Wagen 2 Buurtschap Oud Dommelen Piet Bloms ‘Stad op Stelten
Punten 407 7e plaats Piet Blom is bekend van zijn kubuswoningen. Woningen als gestapelde blokken boven op elkaar. Het bijzondere daarbij is dat de kubussen altijd iets gekanteld zijn. De filosofie achter het ontwerp van Piet Blom is dat er vanuit deze kleine vorm weer een nieuwe grote vorm ontstaat. Oud Dommelen is met dit gegeven actief aan de slag gegaan. Bepaald geen simpele opgave om dit in bloemen te vertalen. Robert Claassen en Henk Kemperman. hebben dit echter prachtig vorm gegeven. De wagen geeft een beeld van gekantelde kubussen die met elkaar een spannend, haast abstract lijnenspel vormen. De kracht zit daarbij ook nog in de sobere kleurkeuze. Licht en donker versterken het effect van de kanteling. Wanneer je de wagen in stilstand ziet is het allemaal nog niet zo heel spectaculair. Knap geconstrueerd, maar nog wel een tikkeltje saai. Het maakt je als kijker heel nieuwsgierig naar wat er gaat komen. De wagen komt volop in zijn kracht wanneer deze aan je voorbij trekt. Dan zie je hoe knap er gewerkt is met vorm, kleur en perspectief. De figuranten zijn knap geïntegreerd in de constructie van het bouwwerk. Bijzonder is dat ze, gekleed in zwarte morphsuites, ondergeschikt zijn aan het geconstrueerde bouwwerk, maar toch een belangrijk aandeel hebben in het totaalbeeld. In mechanische bewegingen gaan ze mee op het ritme van de muziek. Kubussen gaan in een vaste cadans van hand tot hand. Ook geven figuranten extra kracht aan het gekantelde perspectief. Figuranten en levenloze poppen zien er hetzelfde uit. Maar ze vervullen een andere rol. Zo is er een aantal levenloze poppen dat ondersteboven hangt of voor- of achterover leunend het kantelend effect versterkt. Prachtig gedaan. De muziek is een orkestbewerking van games-muziek. Ook die is zeer passend gekozen. Klinkt bovendien goed vanaf de wagen vanuit zorgvuldig weggewerkte boxen. Zo vormt Oud-Dommelen met de combinatie van beeld, beweging en klank een parel in de rijdende parade. Niet voor niks wint het buurtschap dan ook de Paradeprijs.
Wagen 3 Buurtschap Hazestraat London Sydney Marathon 1968
Punten 460 2e plaats Hazestraat heeft een traditie hoog te houden. Een traditie in kwaliteit. Het buurtschap legt de lat hoog. Ook dit jaar valt de wagen op door spektakel en uitbundigheid. De wagen is weer groots opgezet. Buurtschap Hazestraat zoekt graag de hoogte en de diepte waarmee altijd ruimte wordt gecreëerd. Daarmee krijgt de wagen veel volume mee. Daarnaast is gekozen voor veelvormig- en veelkleurigheid. Er valt veel te beleven op de wagen. Uitgebeeld wordt de London-Sydney Marathon. Er was rijdend en vliegend materiaal. De fraai gebloemde corsowagen wordt vooraf gegaan door twee Dafjes 55. De beide auto’s zijn prachtig versierd. De bestuurder zit hoog boven het dak van de Daf. Een vervreemdend beeld, haast surrealistisch. De bestuurders, gekleed in fel oranje overalls, zien er ook echt uit als coureurs. De vervreemding wordt versterkt doordat alle bewegingen vertraagd worden weergegeven. Alles in ‘slow-motion’. De figuranten blijven tot het einde van de rit goed in hun rol. Dit is nog niet eens zo’n hele eenvoudige opgave. De hoofdwagen is prachtig ontworpen. Je ziet een kangoeroe, Australië symboliserend, in een knappe constructie verweven in een soort vliegtuigje. De propeller draait rond. Ook de propeller is in stijl geprikt. Het stoom, soms zelfs in oranje kleur, komt uit pijpen die aan de achterkant van de wagen zijn bevestigd. Zo’n element zorgt voor een extra dimensie. De kleurkeuze is zeer smaakvol. In het kleurgebruik overheersen vooral het paars en gebroken wit. De oranje-rode accenten zijn gelijk aan de kleur van de pakken van de coureurs en van het stoom. Knap is dat deze kleuren, niet heel opvallend, maar wel goed zichtbaar een lijn vormen over de gehele corsowagen. Van de voorste Daf tot de achterste pijp. Er is aandacht voor kleine details. Zelfs de veters in de schoenen van de coureurs zijn oranje-rood. Zo ook zijn de grote banden van de wagen goed weggewerkt met bloemen.
Wagen 4 Buurtschap Wilhelmina The Devil in Disguise
Punten 380 9e plaats In de categorie Muziek koos buurtschap Wilhelmina voor de titel Devil in Disguise, waarmee het mysterieuze leven van de Bredanaar Dries van Kuijk, alias Colonel Tom Parker (de duivel in vermomming) werd uitgebeeld. Las Vegas in de vijftiger jaren en de wereld in rep en roer vanwege de onzedelijke heupbewegingen van een jonge zanger genaamd Elvis Presley. Popmuziek, uitzinnig jong volk en fronzende ouders en allemaal de schuld van Dries. Had de wagen van Wilhelmina maar die dynamiek als hierboven in het kort geschetst. We zagen Elvis als marionet aan de fraai bewegende hand van The Colonel dat wel, gillende fans in aanbidding van een opvallend zeer goed gelijkende en fraai uitgedoste zanger erachter, ook mooi. Maar het bruisende leven van de gokstad met haar aan- en uit flitsende lichtreclames, geldverslindende gokpaleizen, het kwam er een beetje clichématig van af, ondanks sommige details die opvallend van kleur en mooi uitgewerkt waren. Jammer alleen dat de wagen in de parade een vierkante, weinig dynamische aanblik gaf en dat de jury, ondanks de verrassende Elvis weinig meer te zien kreeg dan dat ze op het Kloosterplein reeds had mogen aanschouwen. Toch is er een lichtpuntje, in 2012 eindigde het buurtschap Wilhelmina als veertiende, dit jaar klommen ze zes plaatsen op, waarmee ze net niet de prijs voor de hoogste stijger binnenhaalde. Maar ze laten zich niet kisten, er zijn ideeën genoeg om het volgende jaar nog beter te doen. De jury wenst haar daarbij alle succes.
Wagen 5 Buurtschap Kompas KunstNierKunst
Punten 355 12e plaats Dat de, voor velen in de vergetelheid geraakte Nederlandse internist Willem Kolff voor de kunstnier gebruik maakte van - onder andere - de restanten van een Duitse bommenwerper, een waterpomp uit een T Ford en cellofaan van de plaatselijke slager, is voor Kompas waarschijnlijk te veel geweest. De jury erkent onmiddellijk dat de categorie Wetenschap niet de makkelijkste was en bewondert het buurtschap voor hun onderwerpkeuze. Echter, de wagen die zij dit jaar in het corso presenteerde was uit iets te veel componenten opgebouwd en bleef naar haar mening teveel een – in principe twee dimensionale - werktekening. Misschien was het voor het ontwerp beter geweest om de wagen niet te veel te willen laten vertellen en de dynamiek van de werking van een kunstnier als uitgangspunt te nemen, op letterlijke- dan wel op figuurlijke wijze. Bovendien kreeg Kompas voor- en tijdens de parade te maken met zowel horticulturele- (de blauwe dahlia’s) als technische problemen (de tweede ronde moest door een mankement worden afgelast) zodat de presentatie van KunstNierKunst niet geheel uit de verf kwam. Maar het buurtschap zit in de lift, zeggen ze zelf. Het heeft voor het tweede jaar haar eigen bloemenveld en ook wat haar medewerkers betreft is er voor de toekomst van Kompas gezorgd. Het is een jonge bouwgroep en het zal de jury niet verbazen als zij de komende jaren in de rangschikking zullen stijgen. Wij wensen de ontwerpers, bouwers, figuranten, prikkers en duwers daarbij veel succes.
Wagen 6 Buurtschap Reisvenne Oranje Prince de Lignac, Baron du Bateau D’Or
Punten 461 1e plaats De eerste plaats die het Buurtschap Reisvenne Oranje in het corso van 2013 veroverde heeft zij vooral te danken aan de goede indruk die de wagen op de leden van de vakjury maakte bij de opstelling op het Kloosterplein. Het idee om de spanten van de boot op te bouwen uit gouden tandenborstels (die de Prince de Lignac als afscheidscadeau uitdeelde aan zijn gasten) was waarschijnlijk het meest verrassende dat zij aan het begin van de middag bij haar rondgang tegenkwam. Bovendien waren op de wagen meer intrigerende details te zien. Zoals de twee tubes tandpasta (Oral B) aan weerszijden van ‘het schip’. Inderdaad ‘Bloemencorso met een glimlach’ zoals het buurtschap ons in de bijgeleverde beschrijving liet weten. Toch vond de jury dat, afgezien van de exotische, ‘polynesische’ matrozen en een zeer goed gelijkende Bram van Leeuwen op het achterdek, er tijdens de parade weinig werd toegevoegd aan die eerste - statische - beoordeling op het Kloosterplein. Immers, hoe verrassend zo een eerste indruk ook moge zijn, tijdens de parade zou een wagen meer ‘tot leven’ mogen komen. Ook was de jury van mening dat het gebruik van sommige materialen, zoals de hard roze strikken van textiel, de goud papieren munten en de uit plakplastic gesneden initialen en de, van opgerold plastic vervaardigde haren van de tandenborstels, op het randje van het toelaatbare was. De jury adviseert het buurtschap dan ook met klem om dit in de toekomst te vermijden. Ondanks dat, feliciteert zij Reisvenne Oranje van harte met de, met een punt verschil, behaalde ereplaats in het Valkenswaardse corso van 2013.
Wagen 7 Buurtschap Leenderweg Matrjoskas
Punten 348 13e plaats Leenderweg heeft zich dit jaar een beetje overeten door een ambitieuze verhalenlijn te willen uitbeelden. Nog meer dan dat, ze willen een proces, of eigenlijk meerdere processen aan de toeschouwer laten ontvouwen. Bovendien bestaan deze processen uit meerdere onderdelen. Een strakke regie en goed overzicht is nodig om zo’n complexe verhaallijn helder en begrijpelijk te tonen en alle inspanning ten spijt, de juryleden vinden dit maar ten dele gelukt. Toch wel respect voor de ontwerpers, ze hebben lef getoond door het zichzelf niet makkelijk te maken. Maar er lagen wel kansen die niet benut zijn. Door de voorstelling lange tijd te onttrekken aan het oog van het publiek, hebben de ontwerpers de moeilijkheidsgraad voor het ontrafelen van het verhaal opgeschroefd. De kleine wagen voorop slaagt er wel in om de kijker nieuwsgierig te maken maar het duurt dan te lang voordat de nieuwsgierigheid beloond wordt. Dit omdat er een grote, sombere muur opdoemt die de kern van de voorstelling achter zich verbergt. Daarna, in het voorbijrijden, krijgt de kijker slechts enkele momenten om de complexiteit van al het aangebodene te doorgronden, en is de wagen daarna voorbij en alles weer verborgen achter een grote, vooral paarse, mannelijke matrjoska (met toch wel mooi geprikt gezicht). Gelukkig zijn er nog twee sprankelende poppetjes die achteraan lopen en die de wat beladen sfeer verlichten. In deze wagen is er veel aandacht voor figuratie, die wel goed is gedaan mede doordat iedereen de hun toebedeelde rol goed en consequent uitbeeldt. Enkele juryleden plaatsten vraagtekens bij de kleding, vooral de witte overals die sterk contrasteerden met de sfeer van ‘industriële revolutie’. Voor wat betreft de muziekkeuze, deze paste wel bij de voorstelling en was enigszins meeslepend en sfeerbepalend. Helaas kwam het geluid soms lelijk en te hard uit de boxen (die ook wat raar waren opgehangen). Korte tijd was er dan teveel geluid dat na het passeren snel wegebde. Samenvattend was deze wagen van Leenderweg wat zwaar en traditioneel, complex om te doorgronden, uiteenlopend in stijl en sfeer en gesloten van karakter. Door ofwel de verhalenlijn transparanter te presenteren, ofwel eenvoudiger keuzes te maken in de voorstelling had deze wagen in kracht, en dus grootsheid gewonnen, want veel potentie had ze wel.
Wagen 8 Buurtschap Crescendo Imaginatio Pueri
Punten 441 4e plaats De imponerende wagen van Crescendo viel jammer genoeg net buiten de prijzen. Feitelijk valt er weinig negatiefs op deze wagen aan te merken. Sterker nog, er is juist veel goeds over te zeggen. Het ontwerp is prachtig uitgevoerd, meeslepend, transparant en dynamisch. Het onderwerp is even weinig voor de hand liggend als de auteur Ischa Meijer zelf . Toch zijn er voldoende handvaten aangereikt om de toeschouwer mee te nemen in het verhaal, en tegelijkertijd is er genoeg ruimte geboden voor een eigen dichterlijke vertaling van dit visuele spektakel. We worden voorgesteld aan de jonge Ischa Meijer, die we letterlijk zien wegzinken in zijn boeken. Het valt ons helaas meteen op dat een lelijk weggewerkte box in het voorste boek verscholen ligt, jammer. Het is slechts een detail…..maar toch. Vervolgens worden we meegesleept in de dromerige dramatiek van de wegfladderende bladzijden. De verhalende contrasten in de beide wagens zijn ook weergegeven in de muziek, die de dramatiek verhoogt en de kijker nog meer meetrekt in deze dromerige beleving. Maar waarom toch niet in de prijzen? Omdat de kracht van deze wagen tevens haar eigen valkuil is. Haar dromerige dynamiek oogt een tikje wankel. Haar compositie net iets te ijl waardoor ze door de wat krachtigere collega’s wordt weggeblazen. Haar etherische schoonheid mist de esthetische perfectie waardoor de betovering net iets te vroeg wordt afgebroken. De wagen is hoofdzakelijk van één kant fotogeniek, en ze imponeert vooral als je haar van voren ziet. Ze is ook een verhalende wagen. Een optelsom van meerdere elementen die tezamen een verhaal vertellen. De beide wagens zijn stilistisch zo verschillend dat ze elkaar visueel niet kunnen versterken, ook al doen ze dat verhalend wel. En als de wagen gepasseerd is en je haar nog na wilt kijken om zo lang mogelijk te genieten van deze voorstelling blijkt dat de achterkant van een andere visuele orde is, en zodoende het boek onverwacht snel uit is. We kijken naar wat de uiteinden van een regenboog moet voorstellen, maar wat in feite een weinig subtiele kluwen van kleur is, bot afgezaagd, terwijl de mooie muziek zachtjes wegfladdert. En dat is waar Crescendo de meeste punten heeft laten liggen. Als zij de grootsheid en uitstraling die ze hadden weten te bereiken aan de voorzijde, rondom hadden kunnen doortrekken, dan was ze stellig wel in de prijzen gevallen. Toch hebben ze een moeilijke thema mooi uitgebeeld en de kijker weten te raken door een emotionele, meeslepende sfeer te scheppen.
Wagen 9 Buurtschap Dommelkant Oost, West …..
Punten 374 10e plaats Het buurtschap Dommelkant heeft gekozen voor de persoon George Blake. George Blake was een dubbelspion. Blake werd door de M16 (Britse Buitenlandse inlichtingendienst) naar Berlijn gestuurd om Sovjetagenten als dubbelagent te rekruteren. Blake stond vervolgens in contact met de KGB en bracht hen op de hoogte van de Britse en Amerikaanse operaties. In totaal verraadde Blake de gegevens van circa 400 M16 agenten aan de Sovjets. Buurtschap Dommelkant gaf met deze corsowagen de verdeeldheid van George Blake weer. Is hij een Engelse Rus of is hij een Russische Engelsman? Resultaat was een stoere en vooral mannelijke praalwagen. Opmerkelijk omdat het ontwerp van 3 dames afkomstig is. Op het plein scoorde deze wagen hoger dan tijdens de corso zelf. De kwam mede doordat er een technische storing tijdens de corso ontstond, waardoor de pet / bolhoed van Blake niet meer op en neer ging. Het ontwerp: Het idee achter dit ontwerp was heel goed. Het werd ook in de wagen duidelijk en consequent doorgevoerd. Russisch en Brits dwars tegenover elkaar, maar soms ook weer een gemengd dubbelspel. De koppen waren duidelijk, het middenstuk was echter een beetje een ‘moeilijke’ overgang. De wagen scoorde hoog op originaliteit. Kleurkeuze: De kleuren waren sterk aanwezig. Dominant rood, geel en zwart. Achterin het blauw / paars van de Engelse vlag. Soms iets te grote kleurvakken misschien. Techniek: Het idee met de bewegende hoed en pet was heel goed, maar helaas liet de techniek deze praalwagen wat in de steek, waardoor het idee niet goed uit de verf kwam. Detaillering: De wagen was helder en duidelijk, maar kenmerkte zich door vrij grote kleurvlakken. De wagen miste hier en daar enig verfijning. Figuratie: De wagen werd binnen gemarcheerd door een Sovjetleger. Middenin staat er op de wagen een Engels koor met bolhoedjes. Met name het marcherende Sovjetleger kwam niet helemaal uit de verf. Het had met meer overtuiging kunnen worden gespeeld. Nog strakker en overheersender. Het kwam nog iets te rommelig over. (Tip van de jury: het marcherende leger had op lengte kunnen worden gezet). Ook de kleding was in onze beleving niet typisch Russisch. De wagen eindigde met zwart geklede ‘slaven’ met gescheurde kleding aan. Deze symboliseerden de verscheurdheid van George Blake. Muziekkeuze: Een hele goede muziekkeuze. Op de wagen een Engels koor met bolhoedjes, die het Russische nummer PolyushkoPolye (Bekend van het Russische Rode Leger Koor) zingt. Een mengeling van typisch Russische, overheersende, socialistische marsmuziek, gebracht met de luchtigheid van de Britse bolhoedencultuur. Eindscore / totaal: De eerste indruk van deze wagen op het plein was zwaar. Precies ook zoals het waarschijnlijk bedoeld was. Het hoekige strakke Russische gezicht met de zachtere rondingen van de Engelsman aan de achterzijde. Tijdens de corso echter was -als de wagen aangereden kwam- van de voorzijde niet duidelijk wat het precies was. Je zag een gapend gat welke werd veroorzaakt doordat de techniek verstek liet gaan. Pas vanaf de zijkant werd de pet duidelijk. Dit juryrapport is wellicht iets te kritisch, want er moet gezegd worden: al met al was dit een absolute mooie, maar ook duidelijke wagen, die heel veel waardering kreeg. Complimenten dames ontwerpers en complimenten voor alle betrokken harde werkers !
Wagen 10 Buurtschap Dommeldal Van Binnen Bijzonder
Punten 451 3e plaats Het buurtschap Dommeldal heeft gekozen voor de persoon Peter Reijnders. Het bekendste werk van Peter Reijnders is het Sprookjesbos in de Efteling. Voor het Sprookjesbos nam Anton Pieck op creatief gebied het voortouw, maar Reijnders nam de -voor die tijdrevolutionaire technische hoogstandjes voor zijn rekening . Hij zorgde ervoor dat door constructies met draden, motortjes, ballonnen en water tot leven kwam, zonder dat de techniek voor de bezoekers zichtbaar was. Zijn techniek is bepalend geweest voor de muzikale Paddenstoelen, Doornroosje, de Vliegende Fakir en Ezeltje Strekje. Buurtschap Dommeldal gaf met deze corsowagen een kijkje achter de schermen in enkele van de door Peter Reijnders bedachte snufjes en hoogstandjes in de Efteling. Resultaat was een prachtige praalwagen waarin enorm veel te zien was. Een corsowagen opvallend mooi van kleur en detail. Op het plein scoorde deze wagen dan ook het hoogst bij de jury. Het ontwerp: Een mooi ontwerp met in het midden een open gedeelte, waarin de Fakir heen en weer gleed. Qua compositie met name van de zijkant een mooi uitgebalanceerd ontwerp. Van de voorzijde (wanneer de wagen aangereden kwam) was de vorm wat compacter, rommeliger en minder spannend. Ook was het donkere deel in de boeg wellicht iets te zwaar gekozen. Toch in totaliteit als ontwerp ronduit prachtig. Techniek: Qua techniek was er werkelijk niets op deze wagen aan te merken. Met veel complimenten !!! Heel knap gedaan. Detaillering: De wagen mag gekenmerkt worden als een echte kijkwagen. Overal viel iets te zien. Tot in het kleinste detail prachtig gemaakt. De jury had slechts enkele kanttekeningen: zo vonden zij de vleugels van de engelen niet mooi binnen het geheel en ook het gebruik van de zwarte vleermuizen waren wat de jury betreft niet van toegevoegde waarde. De paarden waren echter opvallend en een absolute eyecatcher. Figuratie: De figuratie kwam niet helemaal uit de verf. Het werd voor de jury pas duidelijker toen het verhaal opnieuw werd gelezen. Daardoor is de figuratie, het grote publiek wellicht ontgaan. In eerste instantie was de betekenis van het geheel wat onduidelijk. De figuratie was niet geheel in overeenstemming met het beeld en de betekenis. Muziekkeuze: Een prachtige muziekkeuze. Voor de hand liggend wellicht, maar dat heeft het thema natuurlijk ook in zich. Gewoon heel duidelijk, sprookjesachtig, mooi en heel Efteling. Eindscore / totaal: De eerste indruk van deze wagen op het plein was overweldigend. Tijdens de corso had de jury echter toch een paar aantekeningen bij deze wagen. Er was zo veel te zien en er gebeurde zo veel, dat het aanvoelde als een overdaad. Citaat van een van de juryleden was dan ook: ‘Overdaad schaadt’. En misschien is deze prachtige wagen daardoor wel net niet als absolute winnaar uitgeroepen.
Wagen 11 Buurtschap Borkel & Schaft Opkomst en ondergang
Punten 384 8e plaats Wij waren als jury zeer benieuwd naar de wagen van dit buurtschap, omdat zij ons de laatste jaren iedere keer wisten te verrassen. De ontwerpers schuwen het experiment niet en komen steeds via nieuwe invalshoeken met een eigenzinnige wagen het parcours op. Iets wat vorig jaar ook erg gewaardeerd werd, gezien hun derde plaats. Dit jaar moesten ze zich inleven in het trieste verhaal van Foekje Dillema met de titel “Opkomst & Ondergang”. Toen wij vooraf de bijbehorende tekst van de ontwerpers lazen, waren we wederom onder de indruk, van de vertaling van het verhaal naar een wagen. Het zou prachtig versterkt worden door symbolen en geluid fragmenten. Eenmaal de wagen aanschouwend, kwamen we unaniem tot de conclusie dat het experiment dit maal niet het gewenste effect op geleverd had. De snelheid en het perspectief waren wellis waar mooi in beeld gebracht, maar de wagen ging ten onder aan de hoeveelheid van symbolen welke pas duidelijk werden na het veelvuldig lezen van de teksten. Het publiek moest het doen met een beperkte uitleg en dan bleef er, visueel gezien, weinig over. Het kleurgebruik was sober maar uiterst functioneel en het weglaten van figuranten is absoluut een goede keus geweest. Laat de aanwezigheid van Foekje’s nazaten een mooie troostprijs voor ze zijn. We zijn zeer benieuwd naar het experiment van volgend jaar!
Wagen 12 Buurtschap Graafschap Radio Nostalgica
Punten 373 10e plaats Dit buurtschap heeft techniek altijd hoog in het vaandel staan. De technische mogelijkheden verkennen, al tijdens of zelfs voor de ontwerpfase. Altijd een prima uitgangspunt en wij kunnen dit alleen maar waarderen. Ook voor de wagen van dit jaar hebben ze hier uitvoerig naar gekeken. Dit is dan ook duidelijk te zien aan het eindresultaat in de vorm van deze mooie, vriendelijke en bewegelijke corsowagen. Ze hebben “jong en oud” proberen te plezieren, door terug te grijpen naar TV-iconen uit onze kindertijd, versterkt door bijbehorende muziekfragmenten van Joop Stokkermans. Zijn herkenbare, lieve en vrolijke muziekstukken geven een perfect nostalgisch sfeerbeeld uit vervlogen jaren. Dat doet de wagen uiteindelijk ook. De titel dekt de lading dan ook heel aardig, maar meer ook niet. De wagen heeft twee interessante zijkanten, maar een wagen heeft ook een voor- en achterkant. Hier gebeurt te weinig. De bewegende figuren en de diverse torentjes boven op de wagen geven vanaf deze zijden een rommelig beeld. Het wisselen van een zender is origineel maar duurt te lang, waardoor muziekfragmenten kort en onduidelijk overkomen en het kleurgebruik had wat uitbundiger mogen zijn. Al bij al, een leuke sentimentele corsowagen met een uitstekende figuratie. De ontvangst lampjes zijn goed uitgewerkt en de bloemen netjes geprikt. Het mag allemaal iets uitdagender en de volgende keer graag een 3-D ontwerp. We zijn benieuwd!
Wagen 13 Buurtschap Oruva Covergirl
Punten 171 14e plaats Zodra de wagen ‘Covergirl’ in het gezichtsveld komt, wordt de aandacht getrokken door de figuratie vóór de wagen. Op het zeer passend gekozen nummer ‘Vogue’ van Madonna lopen en poseren de modellen als op een catwalk. We zien een goed uitgevoerde dans met danseressen die mooi synchroon bewegen. Hun kleding is afgestemd op de jaren ’50 – de tijd dat Wilhelmina Cooper bekend werd als model. De jury vindt het echter jammer dat één jurk anders is dan de andere en zo een beetje uit de toon valt. De wagen laat als eerste de heel herkenbare cover van het Vogue Magazine zien waar als het ware een model uitstapt. Het model verwijst zo niet alleen naar de cover, maar naar de gehele achterliggende modellenwereld. De wagen heeft, ondanks de vele rechte vormen, een heel dynamische en ruimtelijk interessante vormgeving. Het 3D ontwerp zit slim in elkaar en komt prachtig tot zijn recht. Ook de bewegende spiegels geven een bijzonder reflecterend effect op de wagen. De spiegels verwijzen uiteraard naar de modellenwereld maar laten ook een ander licht schijnen op de duizenden bloemen. Wat opvalt, is dat de letters ‘Vogue’ op de voorkant en rug van het magazine niet in bloemen zijn uitgevoerd, maar het logo van Chanel No 5 op de achterzijde wel. De kleurkeuze van de bloemen had wellicht passender gekozen kunnen worden. Het bruin en oranje doen meer aan de jaren ’70 denken, dan aan de jaren ’50. Al met al vond de jury dit een mooie ruimtelijke wagen, met zeer passende muziek en goede figuratie, die beslist hoger was geëindigd als er ook punten hadden kunnen worden gegeven voor het onderdeel plein.
Wagen 14 Buurtschap Stadsebergen Galileo
Punten 415 6e plaats De wagen ‘Galileo’ blijkt al bij de pleinbeoordeling een indrukwekkende verschijning waar de vele details van de wagen goed te zien zijn. De rokken van de engelen zijn in vele kleuren uitgewerkt en verwijzen naar het mechanisme van de zonnepanelen. Het is een ontwerp waarbij veel aandacht is besteed aan de verfijning van de afzonderlijke onderdelen. We zien een armillarium compleet met al de bijbehorende ‘kitscherige’ versieringen geheel in bloemen uitgevoerd en engelen in prachtige kleurnuances. Dit getuigd van vakmanschap en kunstige precisie! In de parade is ‘Galileo’ een imposante wagen door het formaat van de satellietengelen voorop, de bijzondere keus voor muziek van The Prodigy, maar met name door de fantastisch bewegende onderdelen van het zonnestelsel. Een technisch hoogstandje, geheel in bloemen uitgevoerd! Er is heel veel dynamiek op deze wagen en door de figuratie er omheen. Er is veel te zien en beleven bij deze wagen, wat ‘echt corso’ is en daardoor positief wordt beoordeeld door de jury. Een punt van kritiek is echter dat het achterliggende verhaal en de link met de ruimtevaart wat onduidelijk is en moeilijk te begrijpen. (Ruimtevaart – Dutch Space – zonnepanelen - satelliet Galileo – Galileo Galilei – astronomie – zonnestelsel – armillarium – engelendetails – engelen als satellieten met zonnepanelen) Daarnaast zijn er op de wagen aan de voor- en achterzijde andere kleuren gebruikt waardoor de verschillende onderdelen op de wagen minder als één geheel overkomen. ‘Galileo’ wordt in z’n totaliteit als een bijzonder en verfijnd ontwerp beoordeeld. Een plezier om naar te kijken en een echte totaalbeleving binnen bloemencorso!
Kinderjuryrapport 2013 De kinderen hebben heel erg genoten van het bloemencorso dit jaar. Ondanks dat de uitslag voor sommigen “vanzelfsprekend” leek was dit niet het geval. De kinderen waren erg verschillend van mening en net als bij “grote jury” was het verschil tussen nummer 1 en 2 ook bij de kinderjury één punt verschil! Winnaar: Dommeldal Van Binnen bijzonder 338 punten
Hieronder de opmerkingen/ notities van de kinderen op het opstelterrein: - de kleuren zijn gedurfd - Hé dat lijkt wel de fakir van de Efteling! - Leuk maar de fakir hangt boven te hangen - donkere kleuren maar toch wel mooi - mooie sprookjes, je ziet ze goed terug. Het is gedetailleerd, maar soms te druk. De onderkant is niet af - mooi paard en fakir - mooie verschillende kleuren - bewegende kleuren - de paarden zijn net echt - de vorm is echt prachtig, ik hoop dat het straks gaat bewegen
Hieronder de opmerkingen / notities van de kinderen tijdens het trekken: - Wauw! Vette muziek! - Mooie “poppen” - Er beweegt heel erg veel - Leuke muziek, nu snap ik het meer! - Erg mooi - Leuke en mooie muziek van Ravelijn - Hele mooie mensen - Knap dat alles beweegt - Echt mysterieus!!!
