Rapport van de vakjury Bloemencorso Zundert 2012

Rapport van de vakjury Bloemencorso Zundert 2012

Samenstelling van de vakjury Arie van Rangelrooy Carolein Smit Jan Smeets Hans Zoete Miesjel van Gerwen Misjel Vermeiren Simone van Bakel

Juryvoorzitter Lia Voermans

Rapport van de vakjury 2012

Inleiding Het was haast ondoenlijk voor de jury om in het corsogeweld van 2012 tot een verdedigbare rangorde te komen. De presentaties waren van een enorm hoog niveau. De laag geëindigde wagens zouden enkele jaren geleden aanzienlijk hoger gereden hebben. Het verschil in punten tussen de hoogste plaatsen is zo miniem, het was echt dringen in de top! Hoeveel winnaars kan een corso verdragen? Opmerkelijk ook om achteraf eens vast te kunnen stellen dat vakjury en publiek, ondanks hun onafhankelijkheid, zo eensgezind waren in hun beoordeling. We kijken alweer reikhalzend uit naar komend jaar. We willen tevens van de gelegenheid gebruik maken om enkele algemene punten aan te stippen waarop we het de voorbije jaren meermalen mis hebben zien gaan: Het daadwerkelijk verbeelden van snelheid blijkt vaak problematisch. De geringe snelheid waarmee de wagens zich voortbewegen staat dat moeilijk toe. Bij wagens waar gekozen is om de snelheid te vangen in een still, in een ‘gepauzeerde beweging’, bezit dat ene beeld vaak wel de kracht om het verhaal te vertellen of zet het de kijker aan het verhaal van vóór en ná de still in te vullen. Wagens presenteren zich in hun tocht door Zundert relatief kort aan het publiek. Dat betekent dat de tijd die de toeschouwer gegeven is om het hele verhaal van de wagen te lezen, en soms ook nog te beluisteren, beperkt is. Kwantiteit zit kwaliteit in dat opzicht wel eens in de weg. Overdaad schaadt. Ook dat is iets om bij de uitvoering rekening mee te houden. Tot slot van deze inleiding een opmerking met betrekking tot de toepassing van figuratie. Het is in zijn algemeenheid belangrijk om veel meer aandacht te geven aan de rol van figuratie in de zin van ‘wie laat je wat doen en zeggen’. Elke figurant, al het spel, elk woord moet van toegevoegde waarde zijn op de totale presentatie van de wagen. Dat vraagt om weloverwogen keuzes.


6. Solden Buurtschap De Lent

20ste prijs 443 punten

Een haast ouderwetse wagen. Een opsomming van de uitverkoop en bijpassende vormgeving. Bewegend beeld is geen noodzaak, maar dit was wel erg statisch. In de uitverkoop wordt vaak een bepaalde typografie gebruikt: schreeuwerig, knalhard van kleur en wat smakeloos in het ontwerp. Het gekke is, dat wanneer die echte uitverkooptypografie gebruikt was, het waarschijnlijk een betere wagen had opgeleverd. Nu was het door zijn keurigheid dodelijk saai. Het geluid suggereerde actie en beweging, maar alles bleef statisch. Zelfs de roltrap. De sfeer van de hectische drukte in een overvolle winkel die uitverkoop houdt werd niet opgeroepen, ondanks de vele kooplustigen die er hun slag wilden slaan. Zo werd het wel een heel gemakkelijke verbeelding van het thema uitverkoop. Totaal niet ruimtelijk uitgewerkt. De wagen was daardoor plat, eendimensionaal van vorm en betekenis. De kleuren van de figuren lagen zo dicht bij elkaar dat ze in elkaar overliepen en spanningsloos en eendimensionaal bleven. Dan geef je als ontwerper alle troeven uit handen, want een corsowagen heeft drie dimensies. In overdrachtelijke zin kun je stellen dat het een kijkdoos was en die heeft meerdere dimensies qua diepte, maar als kijker werd de wagen toch als eendimensionaal ervaren. Solden bleef een plat plaatje, dat in plaats van onrust, beweging en haast, roerloos bloedeloos bleef. Netjes uitgevoerd, maar veel en veel te saai.


11. Stamgasten Buurtschap Raamberg

19de prijs 444 punten

Een alledaags kroegtafereel met een aantal gasten hangend aan de bar. Alle gebruikelijke attributen als barkrukken, voetsteunen en toog waren weggelaten. De vondst van de onzichtbare toog was origineel, maar viel erg tegen in de uitwerking. De anatomie en de proporties van de stamgasten klopten echt niet. De benen waren te lang, de koppen te klein. De houdingen te stijf, te houterig en de uitdrukking in de gezichten niet voldoende uitgewerkt. De symboliek van de kleur (geel van het bier en wit voor de schuimkraag) werkte niet echt. Wat die bruine plekken onder het zitvlak van de gasten moesten suggereren viel te raden. De kleuren van de wagen waren niet sfeerbepalend, ze kozen ook niet voor vrolijkheid of ergernis. Dit kleurgebruik, de vormgeving, maar ook het tikwerk zijn heel bepalend geweest voor de klassering. Aan de vorm was te zien dat er in de basis geen rekening was gehouden met de dikte van de bloemen die er nog op moesten. In de details zoals de schoenen en de broeken was dit goed zichtbaar. Het contrast tussen licht en schaduw had ook zeker groter mogen zijn. Het tikwerk was niet mooi gedaan, veel te recht toe recht aan getikt. De interactie aan de tafeltjes liet in het midden of een en ander geanimeerd dan wel saai was. Jammer dat niet het gevoel van een ontmoetingsplaats werd opgeroepen. Een plek om te communiceren met elkaar. De uitdrukking op de gezichten was star en weinig zeggend, ze straalden niets uit. Niet naar elkaar en niet naar de buitenwereld. Kortom, het verhaal van deze wagen was alles behalve duidelijk.


16. Schaakmat Buurtschap Poteind


In de straat charmeerde in eerste instantie het sierlijk gebogen bord. Een simpel en galant idee. Geraffineerd was het openlaten van de witte vlakken op het bord aan de onderkant en de zwarte vlakken aan de bovenkant. Consequent volgens de uitgangspunten vormgegeven. Het perspectief van het gedraaide schaakbord gaf ruimtelijke aanzichten van alle kanten. Het spel wat de stukken met elkaar speelden was telkens anders van compositie. Binnenzijde donker, buitenzijde licht geen extra kleur. De schaakstukken waren onzichtbaar bevestigd op het bord en daar ging het op mis. Je kon als kijker de stand van de stukken niet zien. De onderkant van de wagen correspondeerde niet met de bovenkant. De matstand konden wij niet met de makers delen. Sommige stenen waren ook raar vervormd om de buiging van het bord te ondersteunen. Het bord met stukken en de wagen bleven zodoende twee losse onderdelen. Technisch was het knap om het maar op twee punten te bevestigen, maar beeldend vormde het geen eenheid. De jury miste eigenlijk een beetje actie aan de buitenkant van de vorm. Wat zou er visueel gebeuren als de schaakstukken aan de buitenkant van het bord hadden gestaan? Het totale aanbod van de wagen was te minimalistisch. Wel lef om in het grote corsogeweld zo klein voor de dag te komen, maar die kleinheid moet dan wel een toegevoegde waarde hebben. En die was er helaas niet. Een paar jaar geleden zou deze stilistisch prachtige wagen nog in de top zijn geëindigd, maar in het geweld van dit jaar rijdt deze toch wel statische wagen laag.


4. Les Dames Buurtschap Helpt Elkander


Twee chique dames uit de twintiger-dertigerjaren op een sofa, sigarettenpijpjes in de hand. Ze waren duidelijk aan het smoezen over iets waar de één gechoqueerd van was, gezien de misprijzende uitdrukking en de ander zich over vermaakte, getuige de blijde verbijstering op haar gezicht. Het beperkt aantal kleuren waarin de wagen getikt was (donkerrood, lichter rood en wit ) gaf een grote helderheid. De details in de kledingdessins en texturen, als ook in de hoeden en de shawls waren ronduit prachtig. Maar de anatomie van de dames was ondermaats. Met name de houterigere staketsels, die benen voor moesten stellen, waren niet goed. En al was de uitdrukking aanwezig, ook de gezichten van de dames hadden meer nuance mogen hebben. Ze waren vreemd en onkundig van vorm. De voorstelling en het thema boeiden niet. Het bleef allemaal erg braaf, saai en zoetjes. Het miste het vilein van het geroddel en gesmiespel dat als vanzelf ontstaat als je twee van zulke juffers bij elkaar zet. Het geheel was veel te langdradig, te statisch. Als thema en qua originaliteit niet (meer) verrassend genoeg voor een betere klassering op dit hoge niveau.


2. The Mooreside freakshow Buurtschap Klein Zundertse Heikant


Vier gezadelde insecten met daarop kleine strobedekte Aziatisch ogende hutten en heel veel met ontzettend veel aandacht gemaakte details. Dat te zien gaf een hoop voorpret. De figuranten waren mooi gekleed en prachtig geschminkt. In de optocht werden al deze mooie details overstemd door een te nadrukkelijk aanwezige figuratie en gingen ze verloren in een overdaad aan beelden en verhaal. In de basis bezat deze wagen veel goede elementen, alles bij elkaar was het een ratjetoe. De 'gothic' kostuums en grime waren goed gedaan, de wagens waren vreemd genoeg van vorm en kleur om 'freaky' te lijken. De belofte leek dus groot, totdat het hoofdpersonage, de dame in het wit, op weinig geïnspireerde toon een zware, bijna bestraffende tekst begon te declameren. De wagen had beter kunnen rijden met een freakmuziekje en het tonen van de eigenaardigheden van een ieder. De manier waarop de spreekstalmeesteres het publiek wilde betrekken bij de freakshow, stootte af, het was onduidelijk, onvriendelijk en hard. Geen goede combinatie om rariteiten aan de man te brengen. Bij deze wagen moest er te veel verteld worden en in het voorbijrijden werkt dat totaal niet. Het verhaal van de wagen was daardoor zoek. Wat deden al deze figuranten, die meer op een negentiende-eeuwse kermis leken thuis te horen, op reuzeninsecten? En wat was de relatie met de heikant, met ‘The Moorside’…? Het was en bleef verwarrend. De wagen hinkte teveel op meerdere gedachten, fantasy en freaky, vier wagens vier verhalen, het werd eigenlijk nergens een geheel.


8. God is a DJ Buurtschap Rijsbergen


Doodzonde nummer één bij een corsowagen is alle aandacht te vestigen op maar aan één kant van de wagen. En deze zonde werd begaan. De achterwand was lang niet opgewassen tegen de hal vol ‘halleluja’ aan de voorzijde. Het moet voor kijkers, die alleen de statische achterkant zagen irritant zijn geweest, dat ze wel hoorden wat er allemaal op de wagen gebeurde maar het niet zagen. De achterwand had meer opengewerkt kunnen worden om ook vanaf de andere kant een blik op het feestgewoel te kunnen werpen. Overigens blijft het niet te begrijpen waar figuranten (deze kerkgangers maar ook dansers van andere en eerdere wagens ) de energie vandaan halen om zo’n lange middag lang met zo’n inzet en plezier te blijven bewegen. Chapeau! Het was een overtuigend en vet feest, dat wel!


15. Vliegensvlug Buurtschap Achtmaal


Een wagen van een imponerend formaat. Een vliegshow met laag over de grond scherende tweedekkers. De kanteling van de vier toestellen was aardig uitgewerkt. De titel en het geluid suggereerden dat het om snelle vliegtuigen ging. Maar dit lukte niet helemaal. Het geluid leek afkomstig van een formule 1 baan. Het sloot totaal niet aan op het beeld, omdat zowel de propellers als de wolken van uitlaatgassen te langzaam draaiden. Snelheid bij een corsowagen suggereren is sowieso lastig. De wagen gaat daarvoor te traag voorbij. Het helpt niet als je dan witte taps toelopende pluimen langzaam laat draaien om het condensspoor te verbeelden. Het leek nu meer een kermisattractie. Jammer was ook dat de uitwerking in bloemen, zoals bijvoorbeeld in de vliegtuigjes, mooi gedetailleerd gedaan was, maar dat sommige andere onderdelen wat slordig uit karton bestonden. Verder waren de piloten eerder poppen dan mensen, waardoor het leek dat er speelgoedvliegtuigjes voorbij kwamen. Er was maar weinig spektakel op de wagen terwijl dat er natuurlijk wel had moeten zijn. Dat kwam ook omdat de kale constructie te prominent en hinderlijk zichtbaar aanwezig was. Een noodzakelijk kwaad natuurlijk in technische zin, maar de balans was hier te ver doorgeslagen.


5. Zoom Buurtschap Schijf


Drie wagens die het verhaal vertellen over een zwerver in de stad die slechts oog heeft voor zijn hond. De titel Zoom duidt op het starende blauwe oog van de zwerver waar steeds verder op ingezoomd wordt. Een mooi idee om te proberen van een totaalbeeld naar een detail te gaan. Wie in de gelegenheid was de wagen de bekijken op het expositieterrein, kon rond de wagens lopen en het verhaal reconstrueren. Maar voor degene die de wagen voor het eerst in de stoet zag was het verhaal veel te cryptisch, te fragmentarisch over de zes kanten van de drie wagens uitgesmeerd. Bij de eerste aanblik een prachtige wagen. Het portret van de zwerver met veel oog voor detail gemaakt. Letterlijk en figuurlijk. Het gezicht en de uitdrukking erop was mooi. Ook de ogen, de baard en snor van grijs gespoten dahlia’s en de landkaarten waren goed weergegeven. Het ingezoomde oog was gemaakt uit pitjes en blauwe dahlia’s met de weerspiegeling van de hond erin, mooi gedaan. Maar waarop werd nu eigenlijk ingezoomd? Het idee was heel aardig maar veel te fragmentarisch. Het bleven, weliswaar ontzettend mooi gemaakte, losse delen.


7. In duikvlucht Buurtschap Stuivezand


Een Spaans vissersdorpje met aan de ene kant een haventje dat door zijn knap gebogen perspectief de kijker een uitzicht bood op het water, strand met bootjes en huizen op de kade. De andere kant van de wagen liet een zwerm meeuwen zien die zich op een woelige school vissen stortte waarmee tegelijkertijd het klotsen van het water tegen de kade werd gesuggereerd. Mooi zuidelijk van kleurgevoel. De weidse rust van het kustdorp tegenover de drukte van de meeuwen. Het afkappen van het beeld aan de onderzijde was zeer overtuigend. Een wagen met aan elke kant een andere voorstelling is in het verleden een risico gebleken, maar bij deze wagen waren de twee beelden aan elkaar gewaagd en complementair. Helaas was dat niet voldoende zichtbaar aan de andere kant. Ondanks de grote doorkijkmogelijkheden konden we de totale sfeer niet in een keer proeven. Concluderend: een ambachtelijk en perspectivisch goed opgebouwde wagen, maar niet hoog gescoord omdat de perspectivische vervorming al een aantal keren eerder is vertoond.


1. Klik-klik-klik Buurtschap Wernhout


Fraaie dynamische wagen, zeker wat het voorste deel betreft. Echt een wagen om de stoet mee te openen; met de lange lenzen naar voren en de sensatiebeluste fotografen als ware paparazzi halfliggend daarachter. De klikkende lenzen en de bijbehorende flitslichten gaven het publiek niet alleen de indruk dat ze gefotografeerd werd, het was ook zo. Op de ‘display’ van het fototoestel aan de achterkant van de wagen verschenen de ‘real time’ opnames van mensen uit het publiek. Verrassend en bijzonder. Leuk interactief idee. De bewegingen van de handen en lenzen waren goed en ook de uitdrukking van de gezichten was goed getroffen, maar de uitwerking van de wagen was verder matig. Kritisch was de jury over de uitwerking van de kleurstelling van de kleding, en de ook de begroeiing waaruit de figuren staken deed de vorm geen goed. De beelden zoals die op de schermen werden weergegeven leidden enorm af van de wagen. Als kijker was je meer op zoek naar jezelf dan naar het verhaal dat de wagen wilde vertellen. Een meer onderscheidend kleurgebruik - het gras had dezelfde kleur als de kleding - had de plasticiteit bevorderd. Nu liep het geheel ‘dicht’.


10. Schemer Buurtschap Laarheide


Een ietwat mechanisch gemaakte tekening van potloodstrepen, weergegeven door staken vol paarse bloemen. Staken die als een soort mikado de lucht in zijn gegaan en tot leven kwamen. De titel was goed gekozen en de met - enige - moeite te ontwaren vleermuizen riepen een sfeer van avondschemering op. Het was een wagen die niet toegankelijk was en al kijkend ontdekt moest worden. Mooi dat het lukte om in het driedimensionale lijnenspel de vorm van de vleermuizen, subtiel maar toch duidelijk waarneembaar te verbeelden. De dreiging was nog iets sterker geweest als de paarse wolk wat minder op het onderstel had gerust, maar meer boven het beeld had gehangen. Het sobere kleurgebruik daarentegen werkte doeltreffend om de vorm van de dieren niet onmiddellijk prijs te geven. Het was knap om met zo weinig en vooral abstracte middelen iets van ‘Twilight’ sfeer op te roepen. De wagen prikkelde de fantasie. Al vereiste het wel enige kijkafstand om zijn werking te hebben. Een dapper experiment om op zo’n manier de schemer te vangen op een corsowagen. De vaagheid van licht, iets wat je moet suggereren in plaats van dat je het een vaste vorm kunt geven. De score van de wagen geeft aan, dat de jury die suggestie herkend heeft. Het getuigt van lef om je met een wagen opgebouwd uit alleen maar rechte lijnen te presenteren. De open constructie gaf zodoende goed het beeld weer van de oorspronkelijk met de ogen dicht gemaakte schets.


12. Pin-up girl Buurtschap De Berk


Een wagen die de twee betekenissen van het begrip ‘pin up’ letterlijk in beeld bracht. Een bouwtechnisch hoogstandje. Er zat een vreemde spanning tussen de sensuele lading van het beeld en de bijna wrokkige uitdrukking op het gezicht van de vrouw. De witte bloemen aan het eind van de pinnen maakten de weergave van de lichaamsafdruk helder, geloofwaardig en leesbaar. Een wagen met twee kanten, maar doordat de dame om de hoek kijkt met elkaar in verband gebracht. Als kijker legde je meteen het verband. Een originele manier om twee kanten van één zaak te verbeelden. Mooi uitgevoerde sieraden, tot in de puntjes verzorgde nagels en wat een fantastische schoenen!. Imponerende dame door haar afmetingen. De vorm van met name het gezicht was echter niet helemaal goed. De rechterarm was zelfs ronduit lelijk. De benen waren daarentegen weer wel goed van vorm, ook mede door het beschaduwen van de roze dahlia's met een beetje gespoten verf. De anatomische onvolkomenheden werden aardig gecompenseerd door het bijzondere van het beeld. Want het moet gezegd, het was een aardige vondst om aan de ene kant te kiezen voor het beeld van een schaars geklede erotisch goed getroffen, pin-up girl, waarbij kleur, anatomie, stofuitdrukking en expressie dominant waren. En aan de andere kant voor de afdruk van het model met de pinnen en de witte bloemen waarbij, door het ontbreken van kleur, juist de vorm dominant was. Kortom een origineel en goed uitgevoerd concept.


9. WWW. Buurtschap ’t Kapelleke

8ste prijs 558 punten

Een mooi en hedendaags concept om internet als medium in beeld om te zetten. Origineel vooral ook omdat er daadwerkelijk verbinding werd gemaakt. Regelmatig bezochte webpagina’s waren bloemrijk in beeld gebracht. Een interactief medium, permanent in beweging, verbeeld door de stoeltjes die lekker irritant piepend op en neer gingen tussen de pagina’s. De ‘zoekmachines’ deden vervolgens hun werk achter de schermen. De wagen had eigenlijk geen echte achter- of voorkant, maar zodra je er maar even schuin voor stond zag je de beweging in beeld. De uitsneden uit de vele websites en blogs gaven samen een goed beeld van de informatiestroom die ons dagelijks via de digitale snelweg bereikt. Een caleidoscoop van internetberichten. De fragmenten waren zeer concreet en herkenbaar, waardoor er aan beide kanten van de wagen veel te lezen en te gissen viel. Zeer efficiënt van vorm en kleur. Strak en eenduidig met oog voor detail, zoals de brievenbusjes, de logo’s, straatnamen als ook het opgestoken duimpje van Facebook. Prachtig in bloemen weergegeven. Spannend en knap hoe deze buurtschap van zo’n actueel, maar ook zeer abstract onderwerp als een zoekmachine zo’n helder beeld heeft kunnen maken.


14. Ondergedoken

7de prijs

Buurtschap ’t Stuk

579 punten

Ook hier weer een wagen met een serieus onderwerp. Hoewel er voortdurend ergens oorlog is in de wereld, doet deze wagen door de kleding vooral denken aan een schuilkelder tijdens de Tweede Wereldoorlog. De keuze om die ruimte schuin weer te geven verhoogde de spanning. Dat maakte (onbewust) duidelijk, dat de veiligheid van de mensen in het donker op een hellend vlak lag. Juist in het midden was de kelder het meest opengewerkt en zagen we de man die gespannen omhoog keek. Zijn paniek was duidelijk en voor de kijkers onontkoombaar. De illusie van het licht dat door de spleten van de vloer de duisternis van de geheime ruimte in viel was mooi gedaan. Door de banen van lichtgekleurde dahlia’s als strepen van licht over de figuren onder de vloer werden de vormen benadrukt. Jammer dat de figuren te hoekig waren en de baby slecht uitgevoerd was. Dat leidde af. Zoals ook de geluidsboxen dat deden, die hingen hinderlijk in het beeld. Verder wel een mooi spel van licht en donker. Claire obscure in dahlia’s. De gesuggereerde materialen als hout en baksteen waren goed weergegeven. Een wagen bescheiden van formaat, mooi van kleur en vorm. De spanning was voelbaar. Het glasheldere geluid versterkte de indruk van de benauwdheid en de angst. De bonzende hartslag en de afgeknepen ademhaling gaf de spanning van gevaar en dreiging goed weer. Een ontroerende en aangrijpende wagen.


17. Publiek Buurtschap Veldstraat


Een twaalftal toeschouwers. Allen kaal, allen een stevige kaaklijn, met uitgerekte nekspieren nieuwsgierig rondkijkend. Door deze uniformiteit kwam de aandacht vooral te liggen op de verschillende gezichtsuitdrukkingen. De één toonde verbazing, de ander plezier, misprijzen en/of afwachting. De wagen spiegelde als het ware het publiek. Eenmaal rijdend op straat werd dat duidelijk. Toen werkte de manier van kijken en de wijze waarop de koppen verschoven, terwijl ze langzaam en vloeiend voorbij gleden. De twee wagens waren één geheel. De personages waren prachtig uitgevoerd. Jammer dat twee nekken minder sterk waren, dat leidde wat af. Overigens slim gebruik van kleurverloop. De blikrichting werd zodoende vanuit de basis via prachtige grote monumentale vormen naar de gezichten gestuurd; de plek waar het gebeurde. En wat waren de kleuren prachtig! Van het geelwitte licht op de gezichten over naar een oker en oranjerood naar het paars voor de torso’s. Getikt in een fascinerend levendig raster. Alsof de wagen in brand stond. Als je één vierkante meter van de borst van een van de figuren bekeek, zag je alle toegepaste kleuren. Keek je van onder naar boven dan verschoof de totaalkleur van donker naar licht. Het resulteerde in een volledig stille wagen met een grote theatrale uitstraling. Een sculpturale stilistische presentatie, sterk van vorm, kleur en concept.


3. Knop en Toets

5de prijs

Buurtschap Markt

620 punten

Een originele, eenvoudige, maar werkelijk allemachtig prachtig uitgevoerde corsowagen. Een uitvergroting van een ‘trek-en-douw’. Van voren een ‘Rossini’ en van achteren een ‘Alpenklang’, prachtig uitgewerkt in al zijn details. Wat een heerlijk idee om een accordeon in dit soort afmetingen mee te laten rijden in de stoet. Schitterend van kleur en opvallend mooi en subtiel gebruik van alternatief materiaal. De vlakken met dahlia's waren superstrak getikt en heel mooi van kleurstelling, soms in zilver gespoten en met grote zorgvuldigheid geplaatst. Zoals bijvoorbeeld in het opengewerkte klankgat van de Rossini en de band van de Alpenklang met de Edelweisjes erin. Zo fijnzinnig en decoratief uitgevoerd dat het in combinatie met de grotere elementen zorgde voor een sublieme subtiliteit. De rode stof in de balg was op zijn plaats omdat daar de beweging plaatsvond. In dit geval stoorde het alternatief materiaal totaal niet. Het paste goed en de kleur was perfect passend en doeltreffend ingezet. De ‘lustige walz’, door Piet van Tienen voor deze wagen gecomponeerd, gaf veel luisterplezier. Al was het muziekinstrument huizenhoog van vorm, het had de intimiteit van een serenade. De muziek paste perfect en de subtiele beweging van de knoppen verhoogde de aantrekkelijkheid. Alles aan deze wagen was interessant. Een voorbeeld hoe je het verhaal simpel, bondig maar zeer intens kunt vertellen. Echt een wagen waarbij het geheel meer was dan de som der delen. Absoluut perfectionisme met als resultaat een heerlijke feestelijke corsowagen.


18. Heilige Koe

4de prijs

Buurtschap Klein Zundert

639 punten e

2 Publieksprijs

De heilige koe letterlijk en figuurlijk in tijden waarin benzine nog nooit zo duur was. Drie wagens met abstracte koeien die eenmaal in elkaar geschoven - en wat paste dat prachtig- een snelle bolide vormden. Wat een verrassing: als je de wagens apart zag, vermoedde je het totaal absoluut niet! De wagens waren ieder afzonderlijk krachtig van lijn. Door de superstrakke uitvoering in het beperkte kleurenpalet van donkerpaarse en crèmewitte dahlia’s, leek de ‘auto’ haast grafisch. Dat werkte zowel voor de koeien als voor de Ferrari goed en krachtig. Fraaie spanning tussen herkenbaarheid en abstractie. En al die geestige details: een koe met een schokdemper als voorpoot; de spiegels als oren, de ogen die kopklampen waren. Wielen met aan de ene kant spaakwielen en aan de andere kant lichtmetalen velgen. Spiegels konden worden ingeklapt om zo de koeienkop onder de kont van een andere koe te krijgen, humor! Ook in andere details zat veel humor, de achterlichten en kilometerteller, het is allemaal niet onopgemerkt gebleven. Alles bij elkaar een imposante wagen, waarvan idee en uitvoering een grote ambachtelijkheid en een speels plezier in de uitvoering liet zien. Een verbluffend staaltje ontwerpkunst, zeer minutieus uitgevoerd op straat. Een heel belangrijk element aan deze wagen was het geluid. Die vergrootte niet alleen de herkenbaarheid, het onderstreepte ook de brute kracht die deze wagen uitstraalde. Punt van kritiek was wel dat voor grote delen van het publiek de herkenning er wellicht niet was omdat het proces van ineenschuiven wat lang duurde en ze te dicht bovenop de wagen stonden om het helemaal te zien. Maar de wondermooie details en grappige vondsten gaven daarentegen voldoende te genieten. Professioneel in alle perfectie gemaakt.


20. Printer Buurtschap Molenstraat

3de prijs 640 punten Pluim van de Jury

Een printer als onderwerp van een corsowagen. Dat zag er hedendaags, industrieel en innovatief uit. Een printer met vijf cartridges: purper, oranje, rood, roze en geel. En vanuit die cartridges vielen er voortdurend bloemkoppen op een systeem van rollers. Als die florale inkt door de rollers gevallen was, werd die weer verzameld en bijna ongemerkt terug naar boven getransporteerd. Ondertussen rolde er een print uit het apparaat, die op straat kwam te liggen en door een tweede wagen opgepikt c.q. opgerold werd. Er waren twee opmerkelijke dingen aan de wagen: de voortdurende stroom van vallende bloemkoppen en de manier waarop de straat gebruikt werd om de print uit te rollen. Voor dat laatste een PLUIM. Het was een bijzonder staaltje van dahliagebruik door ze te ontdoen van hun ‘kontje’, te lijmen op een beweeglijke strook die vervolgens weer, zonder dat het beeld van de print beschadigd werd, af- en opgerold werd. Een super idee, printen met losse dahlia's! Dahlia's die op straat liggen en ook weer worden meegenomen en hergebruikt. Modern en een leuk schouwspel! Interessant hoe hier een zeer technisch en op zichzelf kil onderwerp in bloemen was neergezet. Alles uitermate inventief en consequent.


13. Protest! Buurtschap Tiggelaar

2de prijs 641 punten 3e Publieksprijs Pluim van de jury

Mooi om de wagen door een grauwe menigte voort te laten bewegen en tevens een oplopend podium te bieden voor de grafisch verbeeldde deelnemers aan de betoging. Prachtig concept om iedere loper een eigen figuur in handen te geven, zodoende bleven de demonstranten permanent in beweging. Het constant uitroepen van “actie” was indrukwekkend en overtuigend. De jury was zeer positief over deze geheel nieuwe invulling van het woord corsowagen. Met minimale middelen en kleurtoepassing werd hier een prachtig beeld en een duidelijke en in één oogopslag heldere verbeelding neergezet. Niet in ruimtelijke zin van links naar rechts, of achter naar voor, maar van boven naar onder en andersom. In feite een hele simpele wagen, maar daardoor juist zo sterk. Boven personen, onder de grijze massa. De figuranten onder de wagen waren schitterend: heel realistisch, maar tegelijk ook abstract, doordat ze allen grijs waren. De samenvoeging van figuratie en wagen en bloemwerk werd daardoor een prachtige en spannende eenheid. Een bijzondere keuze om het zestigtal figuranten ook meteen als ‘duwers’ in te zetten van het raamwerk met hangende stangen. Het werd daardoor een beeld in een beeld. Eigenlijk zagen we door deze werkwijze de demonstatie twee keer. Een PLUIM van de jury voor deze wagen, omdat de rol van de beeltenis ‘op de wagen’ en die van de ‘duwers’ eronder een zelden geziene gelijkwaardigheid vertoonden. En daarnaast een hoge score omdat het getoonde even nieuw als fascinerend was. Concluderend: een sterk en eigenzinnig concept, met een super eenvoudige en ter zake doende constructie die ongelooflijk goed was uitgevoerd.


1ste prijs

19. Volle Maan Buurtschap Laer-Akkermolen

644 punten e

1 Publieksprijs

Wat een mooie subtiele bewegingen zaten er weer in deze wagen, het lijkt wel de specialiteit van Laer-Akkermolen te worden! Het lichaam was ruw neergezet, maar zo perfect in lijn en anatomisch kloppend dat het een volmaakt beeldhouwwerk was. Krachtig in zijn houding en gezichtsuitdrukking, alle bewegingen in dienst van de vertelling; de bewegende flanken, het oog, de groeiende nagels tot vervaarlijke klauwen, haar en geslacht van de man in de laatste fase van zijn transformatie tot weerwolf. Op handen en knieën kroop hij door de straten van Zundert. De beharing maakte het geheel nog angstaanjagender. Onder de ogen van het publiek groeiden er slagtanden uit zijn mond, kwamen er stekels uit zijn huid en werd zijn ene oog groter en groter en nam de waanzin in het rollende oog toe. De transformatie was goed gedaan. Goede keuze om nagels, tanden en haren zo subtiel te laten groeien dat je het nauwelijks zag gebeuren. Zelfs zo dat je jezelf nadien afvroeg iets gemist te hebben. De buikademhaling en het zeer zacht wiegen van de geslachtsdelen waren van eenzelfde subtiliteit. De hoekigheid van het lijf en de dierlijkheid ervan vergrootte de angstaanjagende verandering. Qua kleur was het een mooi geheel zo met alle kleuren roze bij elkaar. Vlezig en naakt met eroverheen de zwarte stoppelwaas van de beginnende haargroei. Mooi en vindingrijk gebruik van alternatief materiaal. Indrukwekkende presentatie waaraan alles klopte. Niet alleen de beeldende, maar ook de theatrale kwaliteit maakte deze wagen tot grote klasse. Alle elementen in deze wagen versterkten het geheel. Niets dan lof voor deze middernachtelijke transformatie. Een zeer terechte nummer 1.


Pluim van de vakjury

Voor het eerst kon er door de jury ook een speciale vermelding in de vorm van een ‘pluim van de vakjury’ worden uitgereikt. De jury heeft er dit corso twee toegekend: Voor Protest!, omdat de rol van de beeltenis ‘op de wagen’ en die van de ‘duwers’ eronder een zelden geziene gelijkwaardigheid vertoonden. Voor Printer, omdat de manier waarop de straat gebruikt werd om de print uit te rollen een uitermate bijzonder staaltje van dahliagebruik was.

Uitslag Corso Zundert 2012 Prijs

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

Punten 644 641 640 639 620 614 579 558 537 535 534 525 520 510 509 505 500 465 444 443

Nr. 19 13 20 18 3 17 14 9 12 10 1 7 5 15 8 2 4 16 11 6

Buurtschap Laer-Akkermolen Tiggelaar Molenstraat Klein Zundert Markt Veldstraat ’t Stuk ‘t Kapelleke De Berk Laarheide Wernhout Stuivezand Schijf Achtmaal Rijsbergen Klein Zundertse Heikant Helpt Elkander Poteind Raamberg De Lent

Titel Volle Maan Protest! Printer Heilige Koe Knop en Toets Publiek Ondergedoken WWW. Pin-up girl Schemer Klik-klik-klik In Duikvlucht Zoom Vliegensvlug God is a DJ The Mooreside Freakshow Les Dames Schaakmat Stamgasten Solden

Overige prijzen 1e Publieksprijs 3e Publieksprijs + Pluim van de jury Pluim van de jury 2e Publieksprijs

Rapport van de vakjury Bloemencorso Zundert 2012

Recommend Documents