Rapport van de vakjury Bloemencorso Zundert 2007

Rapport van de vakjury Bloemencorso Zundert 2007

Samenstelling van de vakjury Arie van Rangelrooy, Carolein Smit, Frits Achten, Fritz Schremmer, Jan Smeets, Hans Zoete, Miesjel van Gerwen.

Juryvoorzitter Lia Voermans.

Rapport van de vakjury, Bloemencorso Zundert 2007

Inleiding Dit jaar was voor de jury een enigszins 'lastig' corso. Het was namelijk moeilijk om direct een winnaar aan te wijzen. Er was dit jaar geen één wagen die er met kop en schouders bovenuit stak. De diversiteit in thematiek was groot en het niveau hoog dit jaar. De jury was ook aangenaam verrast door het feit dat verschillende ontwerpers het publiek mee proberen te voeren naar een andere, surreële wereld. Opvallend was ook het risico dat werd genomen om te experimenteren. Bij de een bijzonder goed uitgepakt (‘MCE’) en bij de ander jammer genoeg mislukt (‘Ten minste houdbaar tot’). Moet gezegd dat deze experimenten veel respect bij de jury hebben geoogst. De moed en het lef om uitdagingen aan te gaan en zodoende ook de jonge generatie bij het bloemencorso betrokken te houden is te prijzen. Voorwaarde bij de ontwikkelingen is wel dat het gebruik van bloemen op de wagen het overwicht blijft houden. Dat het bloemencorso leeft onder jongeren is duidelijk vooral gezien het grote aantal jonge ontwerpers dat dit jaar betrokken was. De jury was aangenaam verrast over het aanwezige talent. En wat te zeggen van de bijdrage van buurtschap Rijsbergen. Als een eerste bijdrage aan het Corso is het bijzonder knap wat zij presenteerden. Enige kritische kanttekeningen zijn er ook. Een ervan is dat opvallend veel wagens problemen bleken te hebben met de behandeling en uitwerking van gelaatsuitdrukkingen en handen. In technisch opzicht valt hier voor de toekomst nog veel te winnen.

Foto’s André Roks

Pagina 2 van 21


1. MCE (Manually Controlled Elephant) Buurtschap Stuivezand

1ste prijs 611 punten Vernieuwingsprijs en 3de publieksprijs

Een wagen met een sterke (theatrale) uitstraling en een schitterende imponerende voorkant. Imposant als olifant en als machine. Een mooi en spectaculair beeld, vooral met de doorkomst in de straat. De olifant wordt omringd door figuranten in donkere leren jassen. Figuranten die een militante sfeer oproepen. Op het achterdek een heuse officier, met pet en hooggesloten leren jas. Bij alle vier de poten en voorop de wagen zitten figuren in futuristische zitplaatsen ook weer in leren jassen en uitgerust met koptelefoon en joystick. Zij bedienen via hydraulische slangen de olifant als een machine. Theatraal lekker vet aangezet ook in de begeleidende muziek en techniek. Wat deze wagen zo bijzonder maakt is de beweeglijkheid van de slurf en poten. Bestuurd door een zeer geavanceerde hydraulische techniek. De olifant zelf leek door de straat te lopen. De duwers waren niet centraal onder de wagen te zien zoals meest gebruikelijk. De olifant zelf was uitgevoerd in donkerpaarse kleuren gemêleerd met witte en zwarte strepen. De witte slagtanden zagen er gevaarlijk uit. De totale indruk die dit gevaarte maakte was van een sciencefictionachtige kwaliteit. Een machine bezig om een donkere planeet te veroveren met behulp van misschien giftige gassen, die uit de slurf spoten. Bestuurd door een aparte machinist als bij een tank. Overtuigend omgezet in het beeld van deze wagen. Een kunstmatig mechanisch beest, gestoken in de pracht van een exotisch beest, als een wolf in schaapskleren. Kleur, geluid en beweging ondersteunen de impact van het geheel. De jury is van mening dat deze wagen terecht aan de kop van het corso is geplaatst, waarbij opgemerkt dat het idee weliswaar niet origineel is, maar wel zeer overtuigend is uitgevoerd. Door de combinatie van de technische uitwerking met aspecten als artisticiteit, compositie, theatrale uitstraling, gebruik van bloemen en kleuren verdiende de wagen niet alleen de 1ste prijs in het klassement maar werd ook de vernieuwingsprijs aan deze wagen uitgereikt. De hydrauliek was ondergeschikt aan het beeld.

Pagina 3 van 21


2. Vissenkom Buurtschap Veldstraat

2de prijs 604 punten

Krioelende vissen zo groot als mensen en sommige nog groter, suggereren de kom die er niet is. Ze creëren als het ware hun eigen gevangenis. En - je ziet ze bewegen. Er is kennelijk goed naar vissen gekeken. De levendigheid straalt er vanaf. Zeer knap tot een ritmisch geheel geordend. Een veelheid van vormen, die alle tot hun recht komen door de zonnige kleurstelling van oranje en geel. Hierdoor lijkt het alsof de vissen ondergedompeld in zonlicht, hun dans laten zien. De vissen zijn zo overtuigend plastisch gestileerd dat er zelfs een vleugje elegantie te bespeuren valt. De draaiing en werveling van de vissen is mooi complex. Met het zonnetje erop straalde deze wagen helemaal. Alleen de ijzeren verbindingen verstoorden de illusie op momenten. Het elegante samenspel van de vissen onderling, de suggestie van een aanwezige kom en het sierlijk uitsteken van de staartjes aan de bovenkant was goed van vorm en idee. De beide zijden van de wagen waren elk op hun eigen manier interessant. In totaliteit kortom een prachtige klassieke wagen. Sterk van vorm, ritme, heel mooi simpel gehouden wat de kleur betreft (ton sur ton) en met een prachtige contour. Een wagen met geen enorm formaat die toch de aandacht vasthoudt, knap.

Pagina 4 van 21


3. Zebrapad Buurtschap De Lent


Een dubbel beeld: op het eerste gezicht een zebra en op het tweede gezicht het silhouet van een stad en een omgekeerd dorpsgezicht. Fraai gemaakt, maar qua idee wat moeilijk volgbaar. Wat hadden binnenkant en schil met elkaar te maken? In zijn soort een wagen die niet onbekend is in het corso. Het vermengen van twee vormen, een zebra en een stad en dorp in dit geval, komt wel vaker voor. Het idee is intrigerend, maar in de uitvoering kwam het er niet uit. De twee invalshoeken, zebra en bebouwing gehangen in de buitenvorm, leverde geen spannend beeld op. De gebouwen zijn uitgevoerd in wit en worden als het ware bijeengehouden door de donkere strepen van de zebra. Het witte architecturale lichaam vertolkt de urbane ambiance. Daaroverheen liggen de zebrapaden die de ruimtelijke vorm volledig maken. Dit kontrast tussen de architectuur binnen het lichaam van de zebra en de buitenvorm brengt echter niet de beoogde spanning te weeg. Binnen- en buitenvorm hadden inhoudelijk te weinig verband. De kop van de zebra was mooi, maar het lijf kwam niet goed uit de verf. De uitwerking van de achterkant was zelfs erg verwarrend. Al met al een wagen die vakkundig gemaakt was, maar niet echt kon boeien.

Pagina 5 van 21


4. Hondenweer Buurtschap Klein-Zundert

8ste prijs 568 punten Rubensprijs

Stromende regen, door de wind voortgestuwd. Onweerwolken. Vijf mannen gehuld in lange jassen, hoeden over het voorhoofd getrokken, zwoegen er doorheen. De paraplu heeft het al lang begeven. Bijna monochroom in donkere kleuren rood gehouden, dat dit hondenweer nog bijzonder accentueert. Ook het geluid versterkt de totaalindruk van de wagen. De lange jassen waaien met de wind mee, de slippen ervan golven met veel gevoel voor dynamiek bijna muzikaal over de grond. Dit wordt goed zichtbaar door de accenten in lichtere rode en oranje kleuren. De regen zelf is zeer suggestief uitgebeeld door dunne donkergrijze pijpen. De wagen zet de harde ‘maandagochtendrealiteit’ pakkend neer. De suggestie van dynamiek werkt erg sterk door al die schuin geplaatste lijnen. En silhouet zijn de figuren heel overtuigend. Maar als de wagen dichterbij komt, maakt deze niet helemaal waar wat hij van een afstand beloofde. De zwoegende mannen blijken dan wat houterig. De regen striemt goed en de jassen waaien fraai. Maar op het tweede oog valt met name de detaillering, de uitvoering van de handen en de koppen nogal tegen. De jury kan zich er niet aan onttrekken dat als aan de uitdrukking en uitwerking meer aandacht was gegeven, het beeld sterker was geweest. De vorm van een gezicht is bepalend voor een beeld, want daar wordt merendeels het eerst naar gekeken. De platte koppen laten weliswaar een uitdrukking zien, maar ze zijn in de grondvorm niet goed en daarbij enigszins slordig uitgewerkt. De kleurstelling en het materiaalgebruik was goed. Toen de zon doorbrak begon de wagen te spreken, vooral door de lichte randjes aan de jassen. Kortom een qua contour en lijnenspel sterk uitgevoerde wagen met minpunten in de uitvoering van gezichten en handen.

Pagina 6 van 21


5. Masaï Buurtschap De Berk


Een voorstelling in twee delen uit Afrika. De eerste verbeeldt een herder in een poncho in rood en gele kleuren die achter twee koeien aanloopt. Van deze twee koeien zijn alleen de gehoornde hoofden te zien. Maar van ieder hoofd is een hoorn ‘afgezaagd’. De jury begrijpt dat dit is gedaan om meer ruimte in de straat te creëren en daardoor ook meer aandacht op de andere hoorn te vestigen. Maar in de uitwerking kwam het wat gekunsteld over. De hoornen zijn wit. Een goed gekozen kontrast tot de overwegend in rood en oranjegeel gehouden kleur van de hoofden. Het tweede gedeelte van de wagen laat drie Masaï zien. Het waren grote nogal weinig gedifferentieerde vormen. De voorkant met de gezichten was aanmerkelijk interessanter dan de achterkant met de massale ruggen. Door de te grote kleurcontrasten en te tekenachtige detaillering in de kleding viel het geheel visueel uit elkaar. Geen eenheid maar een clichématig tafereel met niet mooi gemaakte hoofdvormen en juist wel goed vorm gegeven details. De jury was erg opgetogen over de stofuitdrukking op de draperieën die de Masaï droegen. Deze waren bijzonder goed gemaakt, erg mooi van vorm en kleur. Als ook de kleur van de runderen. Maar de gezichten. Helaas waren de koppen bij deze wagen zeer bepalend in beeld en niet goed van vorm. De harde kleuren in de gezichten waren niet sterk. De hoofden van de mensen stonden wat knullig op de romp. Het zit 'm niet alleen in de kleuren die gebruikt worden, maar vooral in de vorm van de koppen. Goed kijken is hier het advies! Een wagen die kortom veel kwaliteit in huis had, maar erg zou winnen bij de hand van een vaardig boetseerder. Juist het ontbreken daarvan nekt het geheel. In plaats van trotse strijders die hier bedoeld werden, leken het meer een soort carnavalskoppen, niet direct wat de makers voor ogen stond, lijkt de jury.

Pagina 7 van 21


6. Florigami Buurtschap Laarheide


Om een compacte wagen te ontwerpen die samengesteld is uit een menigte natuurlijke bloemen gestileerd in kunstmatige origami-achtige vormen is een bijzonder idee. De kunstmatige bloemen hebben een sterk ruimtelijk aspect omdat het allemaal papieren vouwvormen zijn. Een homogene stijl is gewaarborgd ook al krioelt het van de bloemen. Heel eenvoudig en geraffineerd tegelijk. Sterk van kleur, strak. Sterke verrassende kleine bloemvormen. Precies goed van maat. Maar de gekozen eenvoudige vorm maakte het geheel van de wagen te stijf. Was het een schip van bloemen of een tas die volgehangen was of een willekeurige stapeling. Dat werd niet duidelijk. Misschien had het moeten ontaarden in een geaccidenteerd bloemschik werk met meer onregelmatigheid dan deze vorm. Kleur en materiaalgebruik waren erg mooi, heel consequent strak gemaakte rozetten en bloemen, maar het kwam niet tot leven. Op zich een vakkundig gemaakte architectorale wagen, maar er is dan zoveel ander spektakel bij andere buurtschappen, dat deze vanuit een surreëel uitgangspunt gemaakte wagen het dan niet echt redt.

Pagina 8 van 21


7. Ten minste houdbaar tot Buurtschap Helpt Elkander

18de prijs 475 punten Eervolle vermelding vernieuwing

Ja, kun je het bloemencorso in een potje bewaren? Dit is wel een idee dat tot nadenken aanzet. Hier is een poging gedaan de suggestie op te roepen om een corsowagen in duizenden glazen potjes te conserveren. Modernistisch en minimaal aan de buitenkant, complex van idee en opbouw. Hier stond een wagen die getuigde van experimenteerdrift en lef. Ontzettend jammer, maar een memorabele poging tot iets anders te komen. De haai leek goed van vorm en uitdrukking, maar dat was moeilijk te zien vanwege de condens in de buizen. Die condens kilde het idee. Alleen een paar vage kleurstroken waren nog te ontwaren Misschien had het geholpen wanneer de buizen doormidden waren gesneden, waardoor de illusie ontstaat dat ze heel zijn, terwijl er dan eigenlijk maar een laag plastic staat. Maar dat is achteraf. Het moet een enorme klap voor de buurtschap geweest zijn toen door de condens de haai steeds onzichtbaarder werd. De hele wagen leek meer op ruimtelijk werk dan op een corsowagen. Er waren te weinig bloemen te zien. En die er wel te zien waren werden niet als zodanig herkend. Blijft de vraag, of dit nu een corsowagen was. Heel gewaagde en moedige wagen. Een gedurfd experiment. Het idee, surreëel, intelligent en tegendraads, had een betere kans verdiend. Als de beoogde opzet gelukt was, dan zou deze wagen hoog geëindigd zijn. Helaas door het materiaalgebruik volledig mislukt. De eervolle vermelding van de jury m.b.t. de vernieuwingsprijs was bedoeld als uitdrukking van waardering voor de moed om dit memorabele experiment aan te gaan. Jammerlijk geëindigd op de laatste plaats, maar terecht want het beoogde doel werd gemist.

Pagina 9 van 21


8. De kus Buurtschap Markt


De romantiek is terug van nooit weggeweest met grote rode rozen en leliewitte dahlia’s. Tedere liefde bezegelt door een kus. Een publiekslieveling, op te maken uit het boegeroep toen de klassering bekend werd. Centraal twee wit gestileerde hoofden, lippen die elkaar net niet raken. Sfeer van stilte, sereniteit en mystiek. De twee hoofden worden ruimtelijk vergezeld door krullende papieren vormen. Op dit papier is met inkt geschreven. Fraai vormgegeven teksten in donkere bloemenletters. Het blijken liefdesbrieven te zijn met daartussen decoratieve grote rode rozen. Daarmee is het beeld kompleet. Het geheel was echt een gebakje. Suikerzoet, en daarmee ook een beetje voor de hand liggend. De jury wil benadrukken dat het maken van twee goede koppen een wereld van verschil had opgeleverd. Het geheel is al met al te zoetelijk. Wat op zich geen bezwaar hoeft te zijn, maar dit was een erg veilig gekozen vorm. De twee kussende gelaten waren eerder verborgen in het geheel, dan dat ze door de wagen ‘gebracht’ werden. Het contrast tussen de donkere rozen en het crème witte papier werkte wel, het trok de aandacht. Het totaalbeeld was te statisch en uiteindelijk obligaat. De passie werd niet gevoeld.

Pagina 10 van 21


9. Rollercoaster Buurtschap ’t Stuk


Spektakel. Een rollercoaster in actie. Opwindend. De houding van de inzittenden is goed getroffen en de gezichtsuitdrukking, de schrik is overtuigend. Een redelijk geslaagde poging om de dynamiek van de rollercoaster letterlijk vast te leggen in één stilstaand beeld. Heel goed hoe de diverse houdingen van de verschillende figuren de beweeglijkheid van deze attractie accentueren. Realistisch van stijl.In de ruimtelijke werking rammelt het. In de gondels als vorm zit een goed ritme. De vaart van de rollercoaster zit er goed in, de vorm van het mechanische deel van de attractie is ook goed getroffen. Dat vraagt om een tegen ritme om het beeld in evenwicht te brengen en te houden. Dat zou de technische constructie moeten zijn, maar die kan dat hier niet klaarspelen. Op het expoterrein zat de vaart er meer in, maar toen stond de wagen stil. Toen de wagen door de straat ‘kroop’ werkte de gematigde gang van de optocht in het nadeel van de vaart van de voorstelling. Ook in de kleurstelling zaten wat hiaten, enigszins willekeurig gekozen. Je vraagt je af waarom die gondels met al die paarse accenten gedecoreerd zijn. Al die kermisachtige kleuraccenten, maken het totaalbeeld moeilijk leesbaar, diffuus. Vooral ook omdat de kleuren van de gondels terugkomen in de kleding. De vorm is adequaat gevonden. Maar de gondels in combinatie met de overmaat aan kleurschakering maakt het totaal niet overtuigend. Deze wagen had wel wat geluid mogen voortbrengen, een langgerekte gil of zo? Er is bij deze wagen erg gelet op de gezichten, de uitdrukking en vorm. En toch is het nog niet goed. Het gebruik van alternatief materiaal in de handen en gezichten zorgde voor een goede expressie, maar het maakt het als geheel toch wat zwakker. De blaadjes die gebruikt zijn om te voorkomen dat het te wollig wordt pakken verkeerd uit. Het doet afbreuk aan het geheel. Het verschil tussen de structuur op de gezichten en de kleding, laat iets raars ontstaan. Het gevoel ontstaat dat je zit te kijken naar mensen in vreemd gebreide wollen jurken en broeken, tot en met een soort poolreiziger in een gele jurk met – het leken welpantoffels aan. Als alles getikt is met dahlia’s, accepteer je die wolligheid vanwege het materiaal. Pagina 11 van 21


10. Wedergeboorte Buurtschap ’t Kapelleke


Het is nog een vrij utopisch idee dat wij in onze tijd zouden kunnen bevallen van een collectieve renaissancegekte. Beelden van deze snit zijn al in de jaren zestig gemaakt, maar dan zonder het idee van een wedergeboorte. Toch knap hoe een zo historische voorstelling een hedendaags jasje heeft gekregen. Als je dichtbij komt, zie je dat er met zorg en aandacht aan de uitwerking van details gewerkt is. Een beeld van adellijke personen met uitvergrootte hoedenpracht. Het totaalbeeld resulteerde in een vrij klassieke wagen met houterige figuren. Het totaalbeeld sober gehouden in donkerpaars en geel. Dat maakt het beeld helder en overzichtelijk en daarmee direct begrijpelijk, maar ook saai. De ietwat opgeklopte hoedenmode die hier te zien is, is hier wel degelijk functioneel in de kompositie. De hoeden voegen de nodige dynamiek toe aan dit toch wat statische beeld. Vooral veroorzaakt door de grote vlakken en kleurkeuze. Daardoor hield de wagen moeilijk de aandacht vast. De jury had moeite met het verhaal van de wagen. De Renaissance staat bekend vanwege het centraal stellen van het individu als een uniek en scheppend wezen in de kunst en cultuur. Dat wordt toch niet uitgedrukt met een exposé van groteske kostuums op de wagen? Het onderwerp en de suggestie van de titel had volgens de jury meer aanleiding tot dynamiek kunnen geven. Compositioneel en in expressie is de wagen slecht uitgewerkt. In kleurgebruik en detaillering leek de wagen meer op een gekostumeerd bal binnen een poppenhuis.

Pagina 12 van 21


11. Kip en ei Buurtschap Raamberg


Ja, wat was er toch ook weer eerder ? Het satirische antwoord is hier: gekakel. Dat komt van enkele tientallen kippen. Die zijn gestald in hokken; in drie lagen boven elkaar. Het zijn mooi gestileerde witte kippen met rode kammen, zo groot als adelaars. Deze keer geen tonnen zware wagen, maar een lichte constructie. Heerlijk, de kracht en de simpelheid van dit ontwerp. Het ritme van de verhoudingen, waarmee de kippen de monotone cultuur van de kooien doorbreken. Kakelende kippen. Een grote bron van levendigheid. Het lijkt alsof ieder kip net een ei heeft gelegd en dat wereldkundig wil maken. Kippen in alle mogelijke houdingen, maar met veel gevoel tot een eenheid gebracht. Elke kip was anders en de details goed uitgewerkt. Heel mooi detail: het gebruik van maïskorrels voor nagels en snavels. Een leuke speelse en originele wagen. De wagen was weliswaar redelijk groot, maar maakte een heel lichte en luchtige indruk. Sterk van vorm. Vakkundig gemaakte combinatie van abstractie en figuratie. Ook het gebruik van de wieltjes als een echt rijdend kippenhok was bijzonder. In de straat deed hij het erg goed. Het was leuk om te zien hoe de kippen van de bovenste etage binnenkeken in de appartementsgebouwen van de Molenstraat, waar mensen op de balkonnetjes van hun "kippenhok" stonden te kijken naar dit rijdende kippenhok.

Pagina 13 van 21


12. Bloot Buurtschap Molenstraat


Onze kleren dragen wij niet alleen tegen de kou of omdat wij met de mode mee willen gaan. Ons schaamtegevoel wint het meestal van de vrije wil, om, als het bloedheet is, in ons blootje te gaan lopen. Maar als je plotseling in des keizers kleren zou staan, hoe zou je je dan gedragen? Dat is te zien bij deze wagen. De naakte mensen hier te zien weten niet meer hoe ze moeten kijken, weten niet hoe snel ze weg moeten kruipen. De schaamte druipt ervan af, de kleuren van de bloemen zijn enorm goed gekozen naar het onderwerp en de naakte huid. De kleur van het vlees van de huid, hier in voornamelijk licht paarse kleuren gehouden, komt bijna over als een beetje vies. En dat moet ook, want dat is precies het gevoel dat door de ontwerper wordt bedoeld. De vorm van de figuren is zowel karikaturaal en grotesk, maar ook verfijnd en sierlijk. Door deze karikaturale aanpak, deze vervreemding, wordt het op een ander niveau realistisch. Sculpturaal, zoals ook de uitwerking in voetjes en handjes, de vetplooien en golvende borstpartijen, het leunen en steunen op elkaar. Knap hoe de zware vleesmassa op benen en tenen danst. Een compositie met een complexiteit die totaal anders was dan de andere wagens. Jammer dat niet alle vormen sterk genoeg waren uitgewerkt. Het totaalbeeld werd daardoor verstoord. De contour was wat aan de slappe kant en kon niet overtuigen qua vorm en verhouding. Concluderend een wagen die soms aandoenlijk, soms gewaagd was, maar in zijn totaliteit te wisselvallig in uitwerking van de vormen. Er zaten prachtige handen in maar ook weer knullige. Het kleurgebruik was in totaliteit sterk maar in details niet overal goed. Meer evenwicht in uitwerking van zowel kleur als vorm had deze wagen op een hogere plaats laten eindigen. Een deel van de jury was namelijk zeer gecharmeerd van dit ontwerp. Jammer. Wel compliment voor het lef om zo’n onderwerp te verbeelden.

Pagina 14 van 21


13. Giornata Buurtschap Tiggelaar

4de prijs 586 punten 2de publieksprijs

Michelangelo aan het werk in de Sixtijnse kapel te Rome. Uitgebeeld in een helder concept van twee tegengestelde vormen. Puur ruimtelijk bezien is de compositie adequaat opgelost. Ook de figuur van de meester is overtuigend uitgebeeld. Hij zit onder de frescoverf en zijn gelaat laat duidelijk zien dat hij vermoeid is. Hij werkte vaak tot laat in de nacht bij kaarslicht, dat door een hulp in de juiste positie gehouden wordt. In de kleurstelling is schitterend getracht de sfeer van het schemerduister op te roepen. Zeer fraaie wagen. Vakkundig en knap gemaakt, mooi van kleur en vorm. Het gekozen onderwerp is op overtuigende wijze neergezet. Ook het nakijken waard door de mooie overzichtsimpressie van de Sixtijnse kapel. De achterkant was een aangename verrassing in de straat. Met de zon erop, reed hij van ons af, de Sixtijnse kapel in miniatuur op de achterkant, ongelooflijk! Dit buurtschap excelleert altijd al in mooi en bijzonder bloemwerk, maar dit sloeg alles. Ook aan de voorkant overigens, de detaillering van de kwasten die Michelangelo in zijn handen houdt, de haartjes en dotten verf erop, heel mooi gedaan. De potjes met verf die om hem heen stonden, met kleurtjes over de rand. De kleurstelling van de wagen in hoofdzaak rode tinten tot donkerbruin voor de schaduwpartijen en het geel voor die lichten maakte het beeld ietwat saai, zodat het ruimtelijke ontwerp niet echt tot gelding kwam. Knap was de gespannen vorm van het gebogen plafond. De leerling was duidelijk minder sterk uitgewerkt dan de hoofdfiguur. Debet daaraan is ook de wijze waarop de kleuraccenten gezet zijn. Dit komt wat vlekkerig over, en dat maakt het beeld onrustig.

Pagina 15 van 21


14. Een overbrugging

12de prijs

Buurtschap Achtmaal

537 punten

Dit is een fantasieconstructie en als zodanig eigenlijk een abstract beeld. Hier wordt op een zeer interessante manier met vormen gespeeld. Vormen die laten denken aan masten van zeilschepen of aan bruggenpeilers. De paarse palen waren mooi van vorm, goed van kleur en heel mooi gemaakt. De witte 'bruggen' waren mooi van detail. Op de kopse kanten van het hout kon je de jaarringen tellen. De palen zijn flink uit het lood geslagen. Zij staan er schots en scheef bij, als of er bij het opstellen iets mis is gegaan. Daarmee gaat het beeld een surrealistische kant op. Die wordt nog enigszins versterkt door de waaierachtige vormen die zich om deze masten winden, de bruggen in helder wit. De bruggen zijn opgehangen aan de toppen van de masten en worden gesteund door zwarte staaltrossen. Er ontstaat een lijnenspel dat een bepaald ritme creëert. Door zoveel nadruk te leggen op de vorm is het eigenlijke onderwerp de jury enigszins ontgaan. Kleurgebruik en tikwerk waren goed als ook het materiaalgebruik. De vele stalen tuien die de brug moesten dragen gingen echter tegenstaan. Concluderend stelt de jury dat de wagen materiaaltechnisch goed is gemaakt, maar dat er teveel aandacht aan alleen de vorm is gegeven. Het totaalbeeld raakte geen snaar en bleef daardoor veel te vlak.

Pagina 16 van 21


15. BlingKing Buurtschap Wernhout


Deze wagen wil alleen maar pure show zijn. De corsowagen als pure decoratie. In het klein zou hij in een vitrinekast naast snuisterijen vol tot zijn recht komen. Een aantal kamers, gehouden in wit en gestoffeerd met rode pluche. Overal versieringen en overdaad. Maar gelukkig geen overdaad in de kleurstelling. Daarmee is heel sober omgegaan en dat maakt de wagen helder en geeft hem body. Geen theater maar een sterk theatrale uitstraling. Heel goed hoe het onderwerp was geabstraheerd. De jury moest wel erg terugdenken aan het draaiorgel en de schommelende rococodames van vorig jaar en was in dubio over het geheel. Bepaalde elementen waren erg mooi; de koning met de ster achter zijn hoofd en de sterren op zijn knieën deed denken aan de film Casanova met Donald Sutherland. Het simpele spel rond en op de wagen versterkte zeker de zeggingskracht van de wagen. De statige lampendragers voor de wagen en de drie verschijningen van de koning op de wagen maakte het verhaal boeiend en versterkte de imposantheid van het geheeld. Kostelijk was de Molièrefiguur met zijn Franse geleuter en volkomen onnavolgbare aankondigingen. Zeer geslaagd was ook het overmatige gebruik van parelmoerfolie, op de wagen en op de kroonluchters. Dit folie gaf een goed en juist bling-bling effect. Met name de ornamenten in spiegels en ramen spraken de jury erg aan. Het was jammer dat de wagen een overduidelijke publiekskant had, de achterkant leek snel in de bloemen en de folie gezet, maar had wat meer aandacht mogen hebben. Zonder de tientallen figuranten zou de wagen een tamelijk lege huls geweest zijn. Met name de stoet van figuranten in witte uniformen voor de wagen, met pruiken en handschoenen die witte kroonluchters boven zich dragen, was een integraal en belangrijk onderdeel van de wagen. Complimenten overigens voor deze figuranten, dat moet een heel karwei geweest zijn de kroonluchters op hoge palen mee te dragen. Pagina 17 van 21


16. Lichtgeest Buurtschap Laer-Akkermolen


Drie Chinese wijze oude mannen, de hoofden met witte bloemen geboetseerd. Lange snorren en haren die in slierten naar beneden vallen. Volgens een oude legende waren de drie lichtgeesten de scheppers van de sterren. Hun lampionnen stegen zo hoog naar de hemel, dat alleen lichtpuntjes over bleven. Het licht wordt hier getoond in de vorm van een dozijn lampionnen, die in een goed ritme en speels wisselend van grootte, de drie lichtgeesten vergezellen. De hele kompositie is goed in evenwicht, zowel in de vorm als ook in de kleur. De dynamiek wordt bepaald door het ritme van de lampionnen en levendigheid van de draperieën van de lichtgeesten. De tegenstelling in de kleurzetting, de hoofden in relatie tot de kleding en de rode lampionnen maakt de wagen helder en overzichtelijk. Kortom een mooie wagen, mooi zwevend gemaakt met zijn kleine basis en verder omhoog gewerkte vormen. Mooi van compositie en gevoel. De zachte gebaren waarmee de geesten de lampionnen omhoog lieten gaan waren heel suggestief. Het zweven van de lampionnen was heel goed gedaan. Vorm en kleur overtuigden totaal, schwung en sierlijkheid zaten erin. De drie figuren zaten harmonisch bij elkaar en het geheel ademde een grote Oosterse rust. Kortom een goede wagen, een mooi sluitend geheel dat getuigd van vakmanschap. Dat geldt zowel voor de ontwerpers als voor de bouwers. Fraai van vorm en lijnvoering. De muziek versterkte het gevoel dat de wagen moest oproepen. Kleurkeuze was prima en dat gold ook voor de afwerking. Interessante details. Zeker in de straat was het effect spannend en boeiend.

Pagina 18 van 21


17. Vogelgevecht Buurtschap Poteind


Drie grote donkere vogels met elkaar in gevecht om de laatste oogstkorrels. De ruimtelijke opzet is een interessant concept, maar omdat het in de kleurstelling en uitvoering zo chaotisch en vlekkerig is vormgegeven, blijft van dit concept maar weinig over. Dat wil zeggen je moet heel lang kijken en zoeken, om de verschillende vogels van elkaar te kunnen onderscheiden. En als je dan ontcijferd had welke vleugel bij welke vogel hoorde, dan bleken de vleugels ten opzichte van de lijven soms buiten proportie te zijn. Van verre zag je de bedoeling wel, de rondstuivende veren en het gekrioel. Op zich wel mooi gemaakt, maar door de zeer drukke en heftige kleurkeuze bijna onontwarbaar. Met een slimmer kleurgebruik was hier meer uit te halen geweest. Heel dynamisch maar veel te druk en veel te gefragmenteerd. Door de drukke vormen en de sterke kleurcontrasten viel het beeld uit elkaar en werd het geen geheel. Met de leeftijd van de ontwerpers in het achterhoofd vond de jury dit een heel aardige wagen. Een belofte voor de toekomst.

Pagina 19 van 21


18. Dentro el Brezal Buurtschap Klein-Zundertse Heikant

9de prijs 566 punten 1ste publieksprijs

Samen groot zijn in een 17de eeuws Spaans galjoen. Een schip dat in vijven is gedeeld en aan de zijkanten opengewerkt zodat we de bemanning kunnen ontdekken. En dat zijn er velen. De scheepsruimten zijn er vol van. En allemaal in een wit soort werkkleding. Het concept van het opengewerkte schip maakt deze wagen interessant. Daardoor ontstaat er een herhalingseffect in de vorm dat levendigheid brengt. Al met al een kloek schip, waarvan de jury begrijpt dat de maat grotendeels bepaald werd door het feit dat het hele buurtschap erin moest passen. Vakkundig gemaakt, goed van kleur en gevaarlijk smal en hoog. De jury miste wel hier en daar een kanonschot. Mooie details waren de verschillende kleine onderdelen die in het schip waren verwerkt van eerdere corsowagens. De tijger als boegbeeld, kleine giraffekopjes als ornament. Het opgevoerde theater door de bemanning was aardig gedaan. Het spieden en gluren, met geheven pistolen, het elkaar toeroepen in onnavolgbare Spaanse uitroepen. Een buurtschapfeestje en een heel mooi sluitstuk van het corso. Spektakel van het zuiverste soort. Ondanks de goede massale figuratie bleef deze wagen wat ‘hangen’. Hij was wat aan de platte kant door zijn kolossale afmetingen. De totale vorm was wat weinig doortekent, wat braafjes. Groot en mooi en fijn afgewerkt dat wel. Kortom een imposante totaalverschijning. Overigens had de wagen een erg mooi verzorgde achterspiegel. Maar hij was niet echt origineel of verrassend. Het zijn wel wagens als dit die je weer doen beseffen met hoeveel artisticiteit en liefde er wordt gewerkt aan het bouwen van de corsowagens.

Pagina 20 van 21


Zegewagen van Kallo

Buiten mededinging

Buurtschap Rijsbergen

Alle begin is moeilijk. Doordat deze buurtschap als nieuweling in de optocht meedeed was het verschil met de geclassificeerde wagens overduidelijk. Dat speelt niet alleen op het niveau van het ontwerp. De evolutie in artistiek ontwerp en technische uitvoering die de deelnemende buurtschappen door de jaren heen ontwikkelt hebben ligt in het gezamenlijke knowhow van de bouwploegen en natuurlijk ook bij de ontwerpers. Zo zal het nog enige jaren kunnen duren om dat verschil op te heffen. Neemt niet weg dat er een bijzondere wagen voorop reed. Het evenwicht tussen totaalbeeld en figuratie was goed. Net als de kleurstelling die mooi in evenwicht was en met zorg in detail uitgewerkt. In de straat viel op, dat de breedte van de kiel wat aan de smalle kant was en dat de paarden niet tot leven kwamen, maar van de zijkant bleef het een prachtige wagen. Je zou het kunnen omschrijven als een heel klassieke wagen. De wagen was een redelijke replica van het origineel, maar miste persoonlijkheid. Daar zou naar gezocht moeten worden. Ambachtelijke kwaliteiten waren volop aanwezig en dat maakt nieuwsgierig naar de deelname in 2008. Waardering voor het lef om in zo’n optocht als nieuwe groep in te stappen.

Pagina 21 van 21

Rapport van de vakjury Bloemencorso Zundert 2007

Recommend Documents