Rapport van de vakjury Bloemencorso Zundert 2010

Rapport van de vakjury Bloemencorso Zundert 2010

Samenstelling van de vakjury Arie van Rangelrooy Carolein Smit Jan Smeets Hans Zoete Miesjel van Gerwen Misjel Vermeiren Simone van Bakel

Juryvoorzitter Lia Voermans

Rapport van de vakjury, Bloemencorso Zundert 2010

Inleiding Dit jaar waren er tijdens de optocht veel strubbelingen. De late binnenkomst van de corsowagens op het veilingterrein was er daar één van. De jury beoordeelt de wagens in verhouding tot elkaar en heeft daar tijd voor nodig. De late binnenkomst maakt het jureren daardoor erg lastig. Dringende oproep aan de buurtschappen om daar volgend jaar rekening mee te houden en er alles aan te doen tijdig te arriveren Een andere strubbeling waren de technische mankementen en incidenten die de stoet ophielden. Daardoor duurde het corso lang. Te lang. Nogal veel publiek verliet voortijdig het corso en deed dit via de officiële route van de wagens wat onrust bracht en het zicht voor het publiek niet ten goede kwam. De jury vraagt zich af of deze vertraging incidenteel was, of door de wijze waarop de makers de grenzen van het bouwen steeds verder verleggen: groter, langer, hoger, zwaarder. Terwijl de wagen van Laer-Akkermolen juist bewijst dat ook een kleine wagen een groots effect kan hebben.

Foto’s zijn gemaakt door André Roks Pagina 2 van 23


15. Oliver! Buurtschap De Berk

20ste prijs 396 punten 2de publieksprijs

Een wereldberoemd boek uitbeelden in de vorm van een musical. Oliver bleek een decorwagen geworden met huizen gemaakt van zwart-wit en mierzoet in rode, roze en lila dahlia’s. De Engelse huizen waren heel groots van opzet maar bleven sfeerloos. Vooral ook omdat bloemen moeilijk te combineren blijken met andere materialen die een beeld uit het verre verleden moeten oproepen. Het kleurgebruik stond haast in tegenstelling tot de morsige sfeer uit de tijd van Twist in Londen. De huizen leken meer de sfeer van Hans en Grietje op te roepen. Het geheel was niet doorleefd, het interieur niet en ook sommige kostuums niet. Het oude verhaal werd zodoende wel in een nieuw jasje gestoken maar de sfeer van de arme sloppenwijken waarin Oliver zich afspeelt werd totaal niet overgedragen. Het thema van de musicals is al heel veel gedaan. Na het debacle van vorig jaar met de Wizard of Oz zou je denken dat men zich wel twee keer bedenkt alvorens hier weer aan te beginnen. Net als vorig jaar was de wagen grof van vorm, nogal clichématig uitgewerkt en onevenwichtig qua vormtaferelen. De wagen bood geen vernieuwing in de variatie op het thema. Wanneer men dan toch de keuze maakt, dan moet de levenslust er van af springen. We zagen weliswaar veel kindjes zitten die zogenaamd aangekleed waren in de stijl van Charles Dickens. Maar ze zaten er vreselijk stilletjes bij, opkijkend naar een man die een liedje zong dat nauwelijks - in de stoet zeker niet- te verstaan was. Echt jammer. Daar komt nog bij dat er aan de andere kant van de wagen op dat moment helemaal niets gebeurde. Ook de hele troep met figuranten achter de wagen maakte geen spektakel. Ze liepen heel rustig en je hoorde ze nauwelijks. De cyclus van de liederen duurde te lang om het gehele verhaal kort weg te zetten, waardoor iedereen in het publiek maar steeds een deel van het verhaal hoorde. Het geluid was ook slecht uitgebalanceerd waardoor de zangsolo’s kaal en enigszins vals klonken. De Berk scoorde op alle jurycriteria laag, maar het laagst op de originaliteit. Het is jammer dat het buurtschap geen enkel initiatief heeft genomen om een eigen, hedendaagse draai aan dit thema te geven. Het blijft allemaal wat amateuristisch zo. Een gemiste kans wat de jury betreft. Pagina 3 van 23


14. What’s Up Buurtschap Rijsbergen

19de prijs 416 punten

De jury heeft dit soort wagens vaker gezien en, in alle oprechtheid, beter. De jury had duidelijk niet veel met deze eenvormige en veelheid aan zwanenhalzen. Er zat geen enkele spanning in en oogde erg traditioneel. Het gebruik van twee wagens versterkte het beeld niet. De behandeling van het bloemwerk was niet geweldig en ook de vorm van de zwanen hield niet over. De jury is van mening dat het wellicht beter was geweest als er meer aandacht aan de vorm van de lijven was besteed en misschien geen twintig matige maar wellicht gewoon een aantal goed uitgewerkte. Meer van hetzelfde hoeft niet altijd beter te zijn. Nu bleef het een herhaling van vormen die eindeloos doorging. Waar bleef die zwarte zwaan die uit de pas loopt. Het is een keuze: of zet een zwaan neer met alle romantiek en illustratieve zwier, met veel gebogen lijnen en arabesken. Of kubistisch, recht, hoekig en vlak. Hier werd niet echt gekozen waardoor het soms wat stijfjes en stuntelig aandeed. Het water was mooi van kleurschakering waardoor het echt leek of er kabbelende golfjes waren. Het gebruik van de verschillende soorten witte bloemen maakte het oppervlak wel wat levendiger, maar dat kon de wagen niet redden. Het was uiteindelijk een te statische wagen die niet nieuwsgierig maakte naar wat ‘What’s Up’ suggereerde. De eerlijkheid gebiedt op te merken dat buurtschap Rijsbergen in de korte tijd dat ze meerijden al ver gekomen is, maar deze wagen was qua thema niet erg origineel gekozen en voegde niets aan het al bekende dierengenre toe.

Pagina 4 van 23


18. Op Hol Geslagen Buurtschap Markt


Een grote kudde op hol geslagen paarden in perspectief verbeelden is een moeilijke vorm. Ieder paard moet goed uitgewerkt zijn en als groep in een spannende compositie geplaatst. En helaas moest de jury constateren dat dit anatomisch maar ook perspectivisch niet gelukt is Een beetje hetzelfde verhaal als met de zwaantjes, de jury miste het gevoel voor vorm, vooral in de hoofden van de paarden. Soms eindigden de vormen heel abrupt alsof ze waren afgesneden. En als ze dan wel bijeenkomen in het einde van de wagen worden de hoofden juist weer heel langgerekt en begreep niemand meer waarin ze oplosten. In aanvang zagen we de individuele hoofden, mooi van uitdrukking. De paniek en de krampachtige starende ogen, mooi verbeeld. Goed ook de opengesperde neusgaten en de naar adem happende monden. Leuk was de lichtbruine aanzet van de tanden, zoals paarden dat kunnen hebben, een beetje tandsteen. In eerste instantie kwam de wagen theatraal op ons af, maar bij het passeren kregen we het gevoel van ‘teveel van hetzelfde’ en viel de spanning weg. Het was volgens de jury beter geweest om de paarden, in ieder geval een aantal, minder goed uit te werken zodat echt het gevoel van een kudde was ontstaan waarin de paarden oplosten. Nu vroeg de jury zich af wat was nu dominant; de vorm, de kleur of de tekening. De jury moest erg denken aan de wagen van de giraffen van een paar jaar terug. Hier was geprobeerd datzelfde effect van een helder totaalbeeld en versmelting te bereiken, maar dat was niet gelukt. Nu kregen de hoofden aan de voorkant volop de ruimte om zich uit te drukken, maar leken de achterste hoofden op elkaar gestapeld waardoor ze elkaar leken weg te drukken. De combinatie met de harde kleuren was ook niet goed. De witte strepen in de manen domineerden teveel, waardoor het leek alsof de paarden slechts enkele plukken manen hadden in plaats van volle bossen. Het gaf niet de indruk van wuivende manen, maar meer alsof ze verkleefd zaten aan het lichaam. Conclusie was dat alle drie deze onderdelen een beetje met elkaar in tegenspraak bleven. Daardoor werd het een moeilijk leesbare, chaotische wagen. Niet origineel in thema, te compact en te massief. Het was kortom allemaal veel te veel. Pagina 5 van 23


6. Spreeuw Buurtschap De Lent


Toen deze wagen het tentoonstellingsterrein opkwam, maakte hij meteen nieuwsgierig. Maar bij nadere beschouwing stelde de wagen teleur. Vooral in de stoet werkte de wagen niet. De uitwerking van de spreeuw met daarbinnen nog een massa kleine spreeuwen was te open van vorm. Het was spannender geweest als er voor meer vormdichtheid was gekozen. Door de te open constructie lost het totaal een beetje op. De rigide vorm en het abrupte einde aan de achterkant van de spreeuw hielpen niet bij de leesbaarheid van de wagen. Als de vorm wellicht langer uitgerekt was geweest had de vogelvlucht wellicht wat meer vaart gekregen. De vorm van de spreeuw was te veel als leidraad gebruikt om de zwerm binnen de perken te houden. Daardoor is alles te strak en te knellend geworden. De indruk van de flexibiliteit van echte zwermen ontbreekt. De ontwerpers hebben én de vogel én de zwerm willen verbeelden en daar ging de wagen in de uitvoering mank. Ook het materiaalgebruik was erg wisselend. Sommige vogels waren ronduit slecht getikt en de keuze van de kartonnen vogels bovenin gaf de indruk dat er geen tijd meer was om ze met dahlia's te bedekken. Tot slot vond de jury de oranje snavel en poten van de spreeuw moeilijk te plaatsen in de zwerm; of waren het wellicht wormen die voor de vogels uitvlogen? Kortom een in beginsel goed en vooral gedurfd idee, dat helaas niet uit de verf kwam. Maar het toont lef om het zo te proberen!

Pagina 6 van 23


5. M.D.S. Warpact Buurtschap Laarheide


Twee wagens met ieder drie strijders uit de iconografie van het sciencefictiongenre. Schaars geklede gladiatoren trekken ten strijde en dragen imposante wapens. Duidelijk zichtbaar is dat dit niet de eerste keer is dat zij een gevecht leveren. De kleding en wapens waren mooi bedacht. De lichamen zijn in dezelfde kleurschakering uitgevoerd. Enge messen en speren en hier en daar fraaie texturen en stofuitdrukking. De voortdenderende technodreun gaf wel de indruk van een oprukkende meute moorddadige ellendelingen, in zoverre dus geslaagd in theatrale uitstraling. De anatomische uitwerking van de figuren vond de jury echter niet goed. Zelf enigszins plomp en star. Als je een stel gevaarlijke gespierde krijgers en stoere vrouwen wil laten zien, dan moet het anatomisch ook ‘steaming hot’ zijn! Dat wasbordje van de voorste krijger was natuurlijk indrukwekkend, maar wel een beetje vreemd. En de lapjes die de borsten van de dames in het gareel moesten houden, tja. De eenogige man was in feite de enige die indruk maakte en geloofwaardig was. Het litteken over de oogkas was stoer en lekker eng! De gebogen ‘peen’ op de speer van de derde figuur was niet echt erg dreigend maar ronduit koddig. De jury vroeg zich af waarom er niet gekozen was voor een eigentijdse vertaling. Het zou wellicht spannender zijn geweest als de gladiatoren in moderne jasjes waren gestoken en minder traditionele wapens hadden gedragen. De titel en muziek deden deze hedendaagse invulling namelijk vermoeden. Concluderend; een erg bonte wagen die er qua compositie wel goed uitzag, maar door de onrust in het kleurgebruik en de slechte uitvoering van de anatomie een wat rommelige indruk maakte. De vervaarlijke uitstraling die bedoeld was kwam totaal niet over.

Pagina 7 van 23


16. Vulture Valley Buurtschap Helpt Elkander


Een wagen die op het eerste gezicht indruk maakte. De gier voor op de wagen leek met zijn grote klauwen iemand uit het publiek te willen grijpen. De wagen bestond uit twee kanten die elk een verschillend beeld laten zien van hetzelfde tafereel. De bergketens en de vallei aan de ene en de enorme gier die een karkas uiteenrijt aan de andere kant. Er was aan deze wagen een hoop te zien, maar niet alles kwam even goed over. Jammer want er zaten veel onderdelen aan die de moeite waard waren. De omlaag duikende gier had bijvoorbeeld een werkelijk prachtig verendek, maar was zo plat als een dubbeltje. Het gebruikte vogelvluchtperspectief van de overvliegende gier boven de vallei overtuigde minder dan het detail van het afgekloven karkas. Wat zonde dat de weergave van de ribben van het karkas in vergelijking met de poten van de gieren weer heel karig uitgewerkt was. Door het overmatige en opdringerige kleurgebruik valt het contrast met het eigenlijke beeld weg. De diepte verdween daardoor uit het berglandschap en werd erg schematisch. Lovenswaardig dat er veel dahlia's werden gebruikt, maar het sorteerde niet het beoogde effect van zwevende gieren boven een vallei. We moesten echt studeren op het beeld omdat de gieren er aan vast leken te zitten. Een ander materiaal voor de uitdrukking van het gebergte had veel goed gedaan. De kunststof of kartonnen vogeltjes die aan draden tussen de levensechte volgens hingen werden door de jury als storend ervaren, voegden in die zin ook niets toe. Het moet gezegd worden, de jury was weer diep onder de indruk van de veelzijdigheid wat dit buurtschap in de wagen brengt. Het grote én het kleine op een wagen brengen was gedurfd. Weliswaar wat onevenwichtig ten opzichte van elkaar maar wel prachtig gedetailleerd. Sommige details waren zelfs erg leuk, de rivier van huishoudfolie die (met watervallen) door de vallei stroomde, de snavels van leer en de poten van aardappels en klei waren mooi gezien en gemaakt. Pagina 8 van 23


7. Move! Buurtschap Poteind


Paaldansende vissen en kwallen die voorbij drijven. Het onderwerp was wat simpel en qua theatraliteit viel er niet veel te beleven. De vissen bewogen mooi synchroon, maar het was allemaal wat te simpel. De jury had graag wat meer dynamiek gezien. De horizontale beweging had toch ook aangevuld kunnen worden met een verticale? Het kleurgebruik was eenvoudig en rustig. Mooi om te zien hoe men met dahlia's – als ook vuil-rose dahlia’s - met een donker hartje erin een structuur suggereerde die echt op koraal leek. Zien we niet vaak in het corso . Mooi ook dat de koralen af en toe iets boven de bodem uitstaken. Ook de onderkant van de wagen was prachtig vormgegeven. Als geheel was de wagen een beetje statisch en deed het de dynamiek suggererende titel geen recht. Al deed de muziek anders vermoeden. De wagen bleef te tweedimensionaal. Het was beter geweest als de vissen, koralen en kwallen meer plastisch in vorm waren uitgewerkt. Nu bleven het teveel beplakte platen zonder ruimtelijkheid. De tussenruimtes namen daardoor een te prominente plek in. Op het veilingterrein werkte het nog, maar op straat leidde de achtergrond teveel af van het beeld. In het visuele geweld van de andere wagens in het corso had deze wagen wel een eigen gezicht, maar het beklijfde jammer genoeg niet.

Pagina 9 van 23


13. Trien en Fooske Buurtschap Achtmaal

13de prijs 512 punten 1ste publieksprijs en TV kijkersprijs

Na de olifant enkele jaren geleden nu de marionetten van Royal de Luxe. Op zich wel goed gedaan. De constructie met de gebogen lijnen en balkons was sterk van vorm, krachtig, helder en futuristisch. Hoe vervolgens de duwers en figuranten zo beiden het beeld aanstuurden was prachtig. De reuzenmarionetten werden mooi in beweging gehouden door de figuranten die de ‘touwen’ in handen hadden. Sterk gevonden en het gaf een mooie theatrale uitstraling. Met die opmerking dat de totale afwezigheid van communicatie van de marionetten onderling in de ogen van de jury echt een gemiste kans is geweest. Kijkend naar de poppen zelf was de anatomie erg matig en werd de tot dan toe opgebouwde illusie eigenlijk weer afgebroken. Op het veilingterrein vond de jury het moeilijk de aandacht bij de wagen vast te houden. In de straat werkten de figuren wel leuk, het heen en weer kijken met half geloken ogen naar het publiek was goed getroffen. Eyecatchers, letterlijk en figuurlijk. Het tikwerk en het kleurgebruik waren echter niet overtuigend. De kleuren waren rommelig. Vooral in de uitwerking van de huid van beide figuren. De expressie werd daardoor in totaal carnavalesk, niet serieus genoeg. Jammer dat de wagen met figuranten rood was gemaakt, vroeg zo veel te veel aandacht. Het was beter geweest voor een meer ingetogen kleur te kiezen of zelfs ongebloemd te laten. Het idee om een opa en een oma, met een rollator als typisch Nederlands attribuut, als uitgangspunt te nemen was leuk. Of het geheel origineel was? De afmetingen van de figuren en de techniek van beweging waren imposant, maar het beeld riep verder te weinig spanning op. Had een mooie ‘Cirque De Soleil-act’ kunnen zijn maar pakte niet zo uit. Het waren nu geen eigentijdse maar twee ‘ouderwetse’ ouderen, zo weggelopen uit een jaren vijftig ansichtkaart. Was het nostalgie of satire waar we naar keken? Het bleef er een beetje tussen hangen.

Pagina 10 van 23


3. Opgejaagd Buurtschap ‘t Stuk


Een jachtluipaard die twee thomsongazellen achterna zit. Twee wagens. Samen gaven de wagens een prachtig beeld van vaart, paniek en wreedheid. De anatomie van de dieren klopt. Vooral het jachtluipaard had goed uitgevoerde onderhuidse spieren. Botten en vel waren goed zichtbaar. De staartjes van de gazellen leken zelfs te trillen van angst. Het scherpe gezicht van de kat was mooi weergegeven. De koppen van de gazellen waren helaas minder sterk en haalden het geheel wat onderuit. Dat was jammer want de totale vorm en dynamiek waren zeer fraai. De manier waarop de gazellen adem naar binnen leken te sleuren door de angstige open bekken was heel goed getroffen. Een perfect gestoken ‘stilgezette natuurfilm’ met een prachtige levensechte figuratie. Het materiaalgebruik in deze wagen was goed, het bloemwerk mooi gedaan en ook het gebruik van alternatieve materialen was in orde. Zoals de ‘dropjes’ in de ogen van de antilopen, heel mooi. Het dorre droge pampagras onder op de wagen maakte de illusie van de jacht in de savanne compleet. De jury had enige aanmerkingen op de details; de wat houterige poten van de antilope, het beperkte buigen van de hoorns. Constructief was deze wagen wel weer interessant. Het afzetten op een poot was mooi. De daarbij gebruikte hulpkolommen stoorden nooit en de vijf meter lange (ietwat te dikke) staart was werkelijk indrukwekkend. Dieren uitvergroten en zo realistisch mogelijk nabouwen is een jaarlijks terugkerend thema. Het hoge ‘National Geographics’ gehalte van het thema en ontwerp scoorde in de ogen van de jury qua originalitei niet erg hoog. Het werd daardoor enigszins traditioneel en behoudend.

Pagina 11 van 23


12. De Jas Buurtschap Raamberg


Van verre kwam hij aanzweven, een chique mantel van enorme afmeting. Simpele contravorm, met mooi uitgewerkte binnenkant met het olijke patroon en buitenkant. Het luchtig zweven door de wind, zoals bij Jean-Michel Folon, kwam niet goed over. Het geheel was daarvoor te massief en te plomp. Het onderstel van de wagen droeg daar ook niet aan bij doordat deze te nadrukkelijk in beeld was. De jas bleef daardoor te ‘opgeprikt’. Door het sobere kleurgebruik waren de golvingen en de details van de zakken en de structuur van de kraag en mouwen goed zichtbaar. Mooi uitgewerkte details. Alleen de knoopsgaten ontbraken om met de mooie knopen te kunnen sluiten. De vorm en het kleurgebruik was naar de mening van de jury echter te eentonig om een zwevend effect te suggereren. Het aanbrengen van kleurnuances binnen de hoofdkleur (licht/donker)had naar de mening van de jury de ruimtelijkheid sterk versterkt. Het idee dat de jas door een windvlaag door de straat waaide verdween daardoor. Los van het kleurgebruik had de jury het grootste bezwaar bij de toepassing van de uitwerking van de stofuitdrukking. Met name de plooival en draperieën van de jas. Daar was niet goed op gelet en daardoor werd de jas tamelijk vormeloos. Dat was een groot minpunt. Als een jas door een straat moet waaien, dan is het van belang de stof in de juiste plooien te laten rimpelen. Hier was dat allemaal te zwaar en massief. De jury kon daarom niet veel met het beeld qua drama en theatrale uitstraling.

Pagina 12 van 23


9. Een ontmoeting met de zon Buurtschap ‘t Kapelleke


Een organisch beeld, prachtig- haast Gaudiaans- ruimtelijk met doorzichten vormgegeven. De sculpturale kwaliteit en ook de traagheid van de wagen trof de jury. De traagheid waarmee de materie van de vorm afdroop als gevolg van de zonnewarmte, een plas achterlatend. Ondanks de enorme afmetingen en de ver doorgevoerde vervormingen blijft het beeld van een liggend figuur herkenbaar. Al vonden sommige juryleden dat het wel een beetje een vanillepudding werd. Zoals de ballonnen bij Laer-Akkermolen echt leken te zweven, zo leek de figuur op deze wagen echt weg te smelten. Knap gedaan. De vorm van de figuur was wat overdreven uitvergroot, wat een precies goede indruk maakte. Het hoofd met de wanhopige uitdrukking indrukwekkend. Gewaagd vonden we de kleurstelling. Het kan namelijk saai worden om alleen wit en geel te gebruiken. Dat werd het gelukkig niet en dat had te maken met de voldoende variatie in soorten bloemen en tikwerk dat het geheel de juiste ‘levendigheid’ gaf. Het sobere kleurgebruik benadrukte nu zelfs de vorm en textuur van de druipende substantie. Nog vermeldenswaardig was de mooie vondst van de gesmolten materie die aan de voorkant van de wagen leek te zweven.

Pagina 13 van 23


11. Salix Tristis Buurtschap Veldstraat


Deze wagen maakte het helemaal in de straat, bij de eerste doorkomst kon je een zucht door het publiek horen gaan. Bijna iedereen kent het gevoel van gemis dat ontstaat bij het overlijden van een geliefde. Hier verbeeld door vorm, dahlia's, muziek en techniek. Het opstijgen van de figuur in de armen van de treurwilg gaf een dramatisch effect. De treurnis werd mooi verbeeld door de bebloemde takken die tot op de grond hingen. De boom bedekte de wagen met zijn wortels. Het lichaam van de vrouw verwerd tot een sterrenhemel bij het oprijzen. Mooi gevonden. De takken van de treurwilg waren voorzien van hangende touwen, beplakt met dahliablad. Het dramatische werd daardoor erg mooi benadrukt. Op het veilingterrein vond de jury dit niet direct een mooie wagen, maar in de straat werkte het goed. De muziek was ook goed gekozen, bezorgde in combinatie met de wagen kippenvel en ontroering. Een zeer zwaar thema- de overgang van lichaam naar geest- maar overtuigend neergezet. De jury vond het wel jammer dat het vrouwfiguur niet wat kleiner en compacter was uitgevoerd, waardoor ze meer ruimte had gehad om in sterren uiteen op te gaan in de kosmos. Dat had de leesbaarheid van de wagen waarschijnlijk ten goede gekomen. Al in ‘ruststand’ had de vrouw door het ijzerwerk van de techniek geen overtuigend vrouwengestalte en de zwerm sterren bleven onder de salix ook vooral losse vormen, geen sterrenhemel. Dat was jammer. Complimenten daarentegen weer voor het complementaire kleurgebruik wat het onderscheid tussen de twee beeldcomponenten sterk benadrukte. Het donkerpaars voor de rouwende boom en het goudgeel van de sterren. Omdat de wagen heel open was gehouden speelde de hemelsblauwe lucht een prachtige bijrol. Al met al een prachtig uitgevoerde dramatische theatrale wagen, eigenzinnig en met lef gekozen en daardoor erg origineel. Pagina 14 van 23


19. Duel Buurtschap Schijf

8ste prijs 582 punten

Bij deze wagen was het duel voor meerdere uitleg vatbaar; het kon gaan over het gevecht tussen twee dieren, maar ook over verschillende stijlen die voor de twee bokken waren gebruikt. De een meer realistisch van aard en de ander meer geabstraheerd. De uitdrukking van de twee dieren was hierdoor erg verschillend. De realistische deed erg denken aan een bok uit de Alpen. De geabstraheerde deed meer duivels aan. In kleur en materiaalgebruik zat ook veel verschil. Bij de een waren als alternatieve materialen schors en peulvruchten gebruikt, bij de ander zwart houtskool. De jury vond de beide manieren van vlakbedekking erg mooi, met name het gebruik van de schors was erg fraai. Sculpturaal mooi uitgevoerd was de wijze waarop de ene ‘realistische’ bok vastzat aan de ondergrond; hoeven mooi ingebed in de schors van de wagen. Al het werk loonde, het maakte de figuur en de ondergrond tot één geheel. Qua kleurgebruik en uitwerking was de wagen erg mooi, de dahlia's waren met zorg getikt. Klein nadeel; bij de doorkomst in de straat waren de ballen van de bok wel erg prominent in beeld, niet echt een binnenkomer. Pluspunt was wel dat hij ze had, bij sommige buurtschappen zijn de dieren seksloos. De jury wil het buurtschap wel het compliment maken dat ze in de korte tijd dat ze meedoen aan het corso al zo'n hoog professioneel niveau behalen, is echt knap.

Pagina 15 van 23


2. Zeeslag Buurtschap Tiggelaar


Zeven zeventiende-eeuwse galjoenen met elkaar in gevecht in een werveling van masten zeilen en gebogen rompen, om elkaar heen wentelend en schietend met kanonnen. Zelfs de rompen bogen mee in de cirkelachtige omgang. Hierdoor ontstond een plastisch en dynamisch beeld dat toch overzichtelijk bleef door het duidelijke lijnenspel van de tussendekken en de kanonsgaten. Wat de jury betreft mogen er elk jaar een aantal van dit soort wagens rondrijden omdat ze spanning en sensatie aan de stoet geven. De noodzakelijke ijzeren verbindingen tussen de boten waren vakkundig opgenomen in de vorm van de loopbruggen. De blik van de kijker werd over verschillende rondgaande vormen heengeleid. De boten werden aan flarden geschoten, geen enkele boot bleef intact. Door de manier waarop de schepen in elkaar waren gedraaid was niet in een oogopslag te zien wat er gaande was. En dat maakte dat je geboeid en nieuwsgierig bleef. Vooral de kleine en goed getroffen details zoals o.a. de boegbeelden en ornamenten die op de spiegels van de schepen zaten, de lantaarns en hekjes, demonstreerden wederom het vakmanschap. Prachtig ook de subtiele bewegingen van de verschillende heen en weer zwiepende lantaarns en de kanonnen die telkens een beetje naar buiten kwamen alsof ze daadwerkelijk werden afgevuurd en daarna teruggereden. Rook en kanongebulder versterkten het haast filmische beeld. Een aantal juryleden vonden het geluid te dof en te weinig gedifferentieerd. Een mooie multimedia wagen met veel flair uitgevoerd en daardoor een sterke presentatie op straat. Een mooie eenheid van kleur en vorm. Al was het kleurverloop naar de mening van de jury weinig verrassend, daardoor verloor de wagen aan kracht en monumentaliteit en werd ze wat oppervlakkig. Het onderwerp had zich voor een meer gevarieerd kleurgebruik geleend, desnoods alleen in de details. De jury vond de wagen concluderend origineel en dynamisch. De vervlechting en vervorming van de schepen van hoge kwaliteit en goed gedoseerd in de compositie opgenomen met een prachtig eindresultaat. Pagina 16 van 23


4. De Molenstraat Buurtschap Molenstraat


Een wagen die bij een aantal juryleden onmiddellijk het werk van Rachel Whiteread in herinnering riep. Het was alles bij elkaar een blokkendoosachtige wagen met een mooi zoekplaatje. Hier en daar met herkenbare onderdelen; een naam, een stukje dakpan, een zuil in negatieve vorm. De jury vond de wagen erg mooi uitgevoerd. Het bloemwerk was strak, het kleurgebruik heel consequent. In de detaillering was gebruik gemaakt van verschillende witte dahlia's wat een mooi en versterkend effect had op de afwerking. Bijna alles was recht en hoekig, maar het werkte omdat het idee zo goed leesbaar was. De in acht volumes afgebeelde gebouwen waren erg goed gekozen. Naast elkaar toonden ze veel vormvariatie. Sterk aan deze wagen was dat elke keuze wat betreft de vormgeving ondergeschikt was gemaakt aan het idee. Dat maakte de wagen niet alleen origineel, maar ook helder en consequent. De keuze om de fronten in wit te laten (of alleen de vorm te laten spreken) en de zijkanten vlak en in één kleur (rood of paars) te gebruiken was ijzersterk. Sommige vlakken waren wat ruiger van textuur en andere weer wat zachter of, daar waar de bloemen heel recht naast elkaar getikt waren, juist mathematisch. De keuze van de kleuren in de snijvlakken tussen de onderlinge losse vormen was erg goed. Een esthetisch geheel met veel raffinement in elkaar gezet, met alleen gebruik van dahlia’s. Zelfs de kleinste details als letters, wandtegels en ornamenten in reliëf waren groots weergegeven. Ook van maatvoering erg mooi. Uiteindelijk een architecturale wagen die bij de doorkomst in de straat steeds een nieuwe zichtlijn bood. Gedurfd en origineel om met contravormen gebouwen in de Molenstraat levensgroot ‘af te gieten’ en als objecten ten toon te stellen. Een uiterst intellectuele perceptie van de straat. Esthetisch met veel raffinement in elkaar gezet en qua maatvoering schitterend uitgevoerd. Qua theatrale uitstraling een wat cerebrale wagen, met niet al te veel drama, maar wel een groot en helder idee. Pagina 17 van 23


20. Huisje, Boompje, …….

5de prijs

Buurtschap Klein Zundert

617 punten

Een wagen die onmiddellijk spanning opriep en niet alleen door het rode kleurgebruik. De wagen was van top tot teen opgebouwd uit langwerpige ‘latten’, recht of licht gebogen. In eerste instantie geen herkenbare vorm, alleen de trap die uitnodigde was als zo danig duidelijk te herkennen. Bij goed kijken bleek het een spookachtig stadje met planken en takken van vervallen huisjes te zijn. De broeierige kleur en de grillige, maar toch ritmische lijnvoering boden een sterke contour. Maar dan blijkt de wagen zich te kunnen transformeren tot een geheel andere gedaante, een beest. Toen de jury eenmaal de kop in beweging had gezien werd de bedoeling van de wagen duidelijk. De wagen werd er spannend door. Het gebeurt niet vaak dat je door een korte beweging de sfeer van een beeld zo radicaal kunt veranderen. Mooie wagen en als concept ook spannend. Uitgevoerd in een kleurenpalet van dicht bij elkaar liggende ‘broeierige’ kleuren. Het was of de wagen in vuur en vlam stond. Mooi sur ton. Sterk ook de donkere roden aan de onderzijde van de wagen en de meer oranje, gelen aan de bovenzijde. Dat versterkte de verticaliteit en gaf de wagen massiviteit en spanning die ze nodig had. Des te groter was de verrassing van de transformatie. De titel deed al vermoeden dat er iets ontbrak in het rijtje en krakend bleek de spookstad van gedaante te verwisselen in het ontbrekende beestje. Omdat de vervallen huizen en de vegetatie eromheen visueel zo’n sterke eenheid vormden zonder de eigenheid te verliezen, was de geloofwaardigheid in het beest dat transformeert uit de bouwval groot. Ook de dreiging die van de bomen en de huizen uitging ging vanzelfsprekend over in het beest. De onheilspellende muziek samen met het knarsende en brommende geluid droeg mooi bij aan de opbouw van de ‘suspence’. Een mechanisch risicovolle en moeilijke uitdaging die met lef en professionaliteit is gerealiseerd. De jury was onder de indruk. Pagina 18 van 23


10. Moleculair Buurtschap Klein Zundertse Heikant


De jury kon zich voorstellen hoe moeilijk en ingewikkeld het is geweest deze wagen in elkaar te zetten. Alles in segmenten en verschillende 'plakjes' die aan elkaar verbonden waren. Keurig laswerk en ook vooral veel laswerk! Het geheel gaf een tweeledig effect. Enerzijds een rigide vorm, het 'grid' waarin de bollen waren opgesloten. Anderzijds zeer levendig omdat de losse bolletjes een moirerend effect hadden. Toen de wagen voorbij kwam verschoof het beeld steeds stukje bij beetje. De vis dook op en verdween weer. Heel geraffineerd en levendig gedaan en ook ontzettend gaaf van uitvoering. Vanuit iedere hoek kregen we weer een andere indruk, alsof je naar een 3D-foto keek. Qua concept vond de jury deze wagen de best gelukte wagen die ze in jaren gezien heeft. Een prachtig luchtige en helemaal transparante wagen, waarbij niets was wat het leek. We zagen een grote vis, maar als we even vanuit een ander gezichtspunt keken was het weer anders. De wagen speelde met de toeschouwer. Het metalen raster leek stevig en gesloten, maar zodra iets bewoog ging alles trillen en werd het licht en transparant. Dat maakte dat deze grote wagen klein oogde, terwijl de wagen heel wat gewogen moet hebben met al dat ijzerwerk. Het toepassen van het eenvoudig warm kleuren gamma- min of meer sur ton- werkte heel fraai samen met de vorm. Hoe meer massa, hoe warmer en donkerder de kleur werd, hoe minder volume hoe lichter de kleur. Kortom een wagen die vol ogenschijnlijke tegenstellingen leek. Prachtig was het contrast tussen het harde hoekige metalen raster en de zacht aandoende bollen met bloemen. Een wagen die met weinig bloemen heel veel suggereerde en een bijzonder effect had. De kunst van het weglaten had hier een monumentaal kunstwerk tot gevolg. Complimenten! Pagina 19 van 23


17. ZAPP!! Buurtschap Wernhout

3de prijs 632 punten 3de publieksprijs

Deze wagen was met ontzettend veel oog voor detail vormgegeven. Groots in gebaar maar uitgewerkt tot in de puntjes. De foto’s aan de muur, het behang dat fraai uitgeknipt leek en het gehaakte kleedje op de rugleuning van zijn stoel, het beeld was áf. Beetje jammer dat de franjes van de schemerlamp niet los geregen waren die hadden tijdens het rijden mooi heen en weer geslingerd. De televisie staat niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk mooi in het (tijds)beeld. Een tijdsbeeld, consequent doorgevoerd in het burgerinterieur waarin de man zit. Een wagen waar de verveling vanaf straalde! En dat niet negatief bedoeld, integendeel. Alles hier was in rust, de man, de hond en de kat. Het enige dat bewoog was de duim van de man en zijn buik die heel zacht op en neer deinde alsof hij ademde. Af en toe een diepe zucht. Dat viel niet zo op in de straat, maar het gaf niets en deed niets af aan de theatrale waarde van deze voorstelling. De kleuren waren schitterend toegepast. Niet alleen in de man zelf en op zijn verveelde gezicht, de hond en de kat maar ook in de prachtige nostalgische schilderijen die aan de muur hingen. Zo mooi gemaakt dat het haast zelf kunstwerken waren. De gordijnen, de sublieme klok, het horloge op vijf uur, de knoopjes van de blouse die op springen staan, het led scherm met de kolderiek verzamelde historisch beelden, het paste allemaal in het tijdsbeeld. Het droste effect als beeldtechniek, wat vorig jaar in de wagen Corzo werd geïntroduceerd krijgt hier een subtiel vervolg: polygoonjournaal van het corso Zundert. Nostalgie, verveling, lusteloosheid maar ook humor. De man was zo goed in al zijn lamlendigheid neergezet in de stoel, fantastisch. Met lef en perfectie uitgevoerd. Wie had gedacht dat deze zuchtende en zappende bejaarde man met zijn hond en poes tot een van de origineelste wagens van het corso zou behoren. Ten slotte nog een extra compliment voor het hoge mediagehalte van de wagen; een perfecte combinatie van beeld en geluid en zodoende een hoogwaardige driedimensionale cartoon. Pagina 20 van 23


8. Quotum Buurtschap Stuivezand


De lichamen van de koeien waren heel mooi en sprekend weergegeven en smolten samen tot een prachtig beeld. De geoormerkte beesten waren levensecht, de melkfabriek constructief en spannend verbeeld en zelfs consequent doorgevoerd in de uiers. Realisme versus surrealisme. Dat de binnenzijde soms transparant was gehouden hield het beeld spannend en in beweging. Een heel mooi hedendaags concept om een koe als fabriek te verbeelden. En dat was bijzonder goed gelukt. Alles klopte, de vorm van de koeien met de prachtige robuuste koeienlijven en grote melancholische koppen. Ook de binnenkant waar de machine huisde met hoekige elementen als de tandwielen, buizen en zuigers. Het contrast tussen het in- en exterieur van de koeien was schitterend verbeeld. De aaibaarheid van het een versus de kille efficiëntie van het ander. De koeien imponeerden daardoor zowel door hun publieksgerichte blik, hun fysieke verschijning als door hun inhoud. De manier waarop de koeien waren opengewerkt leek vanzelfsprekend. Het leek alsof de fabriek de bloedsomloop van de koe had vervangen. Er werd nu permanent melk rondgepompt door de aderen in plaats van bloed. Met als bijkomende suggestie dat de koeien kant-en-klaar gepasteuriseerde melk produceerden. Er zat een lekje in het systeem, of wellicht hoorde het zo. De jury vond het wel mooi, die (Europese?)melkplas die ontstond onder de wagen. Zo worden dieren in onze huidige maatschappij vaak gezien en behandeld, als machines en dat was in deze wagen mooi tot uitdrukking gebracht. Een actueel en dicht bij huis thema. Het materiaalgebruik was goed, het tikwerk was fraai en de manier waarop het mechanische deel werkte subliem. Voor achter, links of recht overal was iets boeiends te zien. De wagen was van alle kanten even interessant. Eenvoudig maar krachtig en helder kleurgebruik. De kleur van de uiers was echt super. De wijze waarop verschillende soorten roze bloemen door elkaar heen werden gebruikt gaf een prachtig patroon te zien. Een wagen met een maatschappijkritische boodschap. Een fantastisch statement, niet drammerig of overdreven, maar helder, krachtig en eenvoudig. Men heeft een overtuigende manier gevonden om de boodschap over de industrialisering en het technologischer worden van de agrarische wereld over te brengen. Een serieuze, originele en vernieuwende wagen, die licht genoeg was aangezet om niet te detoneren in een corso en mensen toch aan het denken zet. Kortom uitmuntend. Pagina 21 van 23


1. Ballonnen Buurtschap Laer-Akkermolen

1ste prijs 661 punten

Een kleine wagen. Een man met een orgeltje die zijn rol als ballonnenverkoper met verve en geloofwaardig speelt. Draaiend aan zijn orgel toonde hij met trots zijn ballonnen. Een geestig en aansprekend idee. De enorme bulk ballonnen zweefde geloofwaardig achter hem aan. De suggestie van strak opgeblazen folie, bolle vormen en kleuren was zeer geloofwaardig. De folieballonnen leken nog maar net gevuld met helium. De gelaste naden stonden strak net zoals bij echte folieballonnen. Het gebruik van de donkere dahlia’s hierbij was subliem. Alle kanten van de wagen waren even interessant. De illusie van het glanzen van het folie in de zon - door de gespoten glittertjes op de bloemen- maakte het geloof in de ballonnen compleet. De spanning was niet alleen zichtbaar maar ook haast tastbaar. Net zoals bij de ‘opblaasbeelden’ van Jef Koons; licht, luchtig en ontspannen. De wagen dreef als het ware aan het publiek voorbij. De ballonnen waren ook mooi door de overdreven bolle vorm van de figuren; een molen, een boerin met op haar schort een prachtig fijn geknipt patroontje, klompen en wolken. Hoewel geen enkel blauw was gebruikt, was er de associatie van ‘Hollands glorie’. De nostalgisch geklede verkoper versterkte deze associatie. Het bewegen van de ballonnen zag er volkomen natuurlijk uit. Heel fraai hoe de mechaniek werd ingezet om de ballonnen te laten 'deinen'. De ballonnen waren prachtig gegroepeerd en aan elkaar verbonden, waardoor de wagen zelf onzichtbaar was. De constructie van de wagen die toch enkele tonnen weegt, leek zo heel luchtig en licht te zijn. De naar voren drijvende koe en kikker maken de illusie helemaal áf. Het leek net of een klein zuchtje wind dit veroorzaakte. De jury vond de dramatische tegenstelling tussen de orgelman, de linten en de enorme massa ballonnen fantastisch. Het materiaalgebruik was erg verzorgd, de verschillende kleuren goed gebruikt. En door het consequente gebruik van de kleuren in alle ballonnen was het geheel sober maar daardoor helder en overtuigend. Ook de maat van de linten waarmee de ballonnen vast zaten aan de man waren goed in verhouding. Kortom een hele mooie eenheid van een zeer toegankelijk alledaags thema met een hoge mate van originaliteit in vorm. Sympathiek in zijn eenvoud. En zoals niet vaak genoeg kan worden gezegd, een winnende wagen hoeft niet groot te zijn. Kortom fris, verrassend, leuk, bescheiden van ontwerp, tot in de puntjes uitgewerkt en vooral heel spannend uitvergroot. De mooiste verpakking van Zundertse lucht. Pagina 22 van 23

Uitslag Bloemencorso Zundert 2010 Prijs

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

Punten 661 639 632 621 617 603 596 582 578 550 539 537 512 496 484 482 456 427 416 396

Nr. 1 8 17 10 20 4 2 19 11 9 12 3 13 7 16 5 6 18 14 15

Buurtschap Laer-Akkermolen Stuivezand Wernhout Klein Zundertse Heikant Klein Zundert Molenstraat Tiggelaar Schijf Veldstraat t Kapelleke Raamberg 't Stuk Achtmaal Poteind Helpt Elkander Laarheide De Lent Markt Rijsbergen De Berk

Titel Ballonnen Quotum ZAPP!! Moleculair Huisje, boompje, …….. De Molenstraat Zeeslag Duel Salix Tristis Een ontmoeting met de zon De jas Opgejaagd Trien en Fooske Move! Vulture Valley M.D.S. Warpact Spreeuw! Op hol geslagen What's Up Oliver!

Overige prijzen

3e publieksprijs

1e publieksprijs / kijkersprijs

2e publieksprijs

Bloemencorso Zundert; een ontmoeting met de zon

Rapport van de vakjury Bloemencorso Zundert 2010

Recommend Documents