Rapport van de vakjury Corso Zundert 2013

Rapport van de vakjury Corso Zundert 2013

De vakjury Arie van Rangelrooij Carolein Smit Jan Smeets Miesjel van Gerwen Misjel Vermeiren Simone van Bakel Teun Luijendijk Juryvoorzitter Lia Voermans Samenstelling juryrapport Frank Timmers

Rapport van de vakjury 2013

Inleiding

Het Zundertse corso heeft in 2013 bevestigd van grote en uitzonderlijke kwaliteit te zijn. De jury heeft met grote bewondering de optocht aan zich voorbij zien trekken. De taak om de deelnemers te rangschikken volgens de richtlijnen Vormkwaliteit, Kleurkwaliteit, Theatrale kwaliteit, Materiaalgebruik en Originaliteit was geen eenvoudige. Dat de jury geen gemakkelijke taak had, kan als een cliché worden opgevat. Dit wordt vaker gezegd, als het niveauverschil minimaal is en de jury moeite heeft gehad de wagens in een rangorde te plaatsen. Ditmaal was het probleem van organisatorische aard. De taak van de jury werd ernstig belemmerd door het te laat komen van een aantal wagens op het veilingterrein. Dit gegeven maakte de voorschouw van de ochtend tot een nutteloze exercitie. Natuurlijk, het eindoordeel van ieder jurylid valt pas tijdens de eerste doorkomst. Maar de entree op het veilingterrein en het rond de wagens kunnen lopen, om alles grondig te kunnen bekijken, maakt de discussie met elkaar in het middaguur tot een vruchtbare toets. Een jurylid meet zijn bevindingen af aan die van de collega-juryleden en leert ook met hun focus naar de wagens te kijken. Dat zorgt ervoor, dat de juryleden ’s middags bij de eerste doorkomst, in de beperkte tijd dat de wagens langskomen, tot een afgewogen oordeel kunnen komen. Enkele wagens zijn slechts eenmaal gezien, tijdens die eerste doorkomst. Uiteraard zijn deze op dat moment grondig bekeken en zoveel mogelijk tot in detail opgenomen, maar de beperking in tijd doet zich in negatieve zin gelden. Het niet kunnen aanschouwen van ALLE wagens op het veilingterrein beïnvloedt de uitslag. De jury vindt dit dermate ernstig dat ze van mening is dit signaal te moeten afgeven aan deelnemers en organisatie.


Helpt Elkander 14

De Verffabriek

20e prijs

469 punten

Een grote fabriek op wielen. De vorm van de wagen is niet spannend. De voor- en zijkant zijn gesloten, aan de andere kant speelt zich het fabrieksproces beter zichtbaar af. De buitenkant is mooi strak en maakt nieuwsgierig om naar binnen te kijken. Het gebruikte metaal in de fabrieksconstructie is een soort ‘functioneel naakt’, wat prima is. Dit is geen verbeelding van een fabriek, maar een realistisch beeld; industriële architectuur. Daarin wordt gewerkt, al lijkt de bijdrage van de figuranten meer op fysieke aanwezigheid. Dit is een gevolg van de onderwerpkeuze. In een verffabriek wordt immers niet gezwoegd en geploeterd. In deze fabriek gebeurt weinig zichtbaars. Het stuk voor stuk met de hand dragen van de blikken verf veroorzaakt een verkleining van het fabrieksproces met een hoog ‘poppenhuisgehalte’. Dit staat in contrast met de aanwezige stoere verfmengmachines. De impact van deze bedrijvigheid is klein. De wagen roept de herinnering op van Printer (Molenstraat 2012). De Verffabriek, verbleekt hier echter bij. Waar bij Printer van alles gebeurde, blijft het bij een serie handelingen waarin moeilijk een verhaal is te ontdekken. Het decor van een fabrieksproces met het morsen van verf zou het eindbeeld kunnen opleveren van een kleurenpracht. Dit eindbeeld is eerder rommelig. Een metamorfose van de wagen bleef uit. De verf lijkt nergens per ongeluk op te zijn gemorst, maar esthetisch aangebracht om dit te suggereren, hetzelfde gaat op voor de sporen van verf op de kleding. De gebruikte kleurstof kan bovendien de concurrentie met de kleuren van dahlia’s niet aan. Hierin hadden bloemen een grote rol kunnen spelen.


Laarheide 12

Bubblegum

19e prijs

472 punten

Een luchtige wagen die een déja-vu gevoel oproept. En vragen! Kijken we naar karakters die kauwgom eten of naar het plastische van kauwgom? Deze twee komen samen. De wagen is opgebouwd uit goedkope roze kauwgom. De plakkerige draden vormen de kauwende gezichten. De kenmerkende slierten van kauwgum kunnen duidelijker en sierlijker worden weergegeven. Nu gaan ze verloren in hetzelfde kleurgebruik. Doordat de kleuren flauw zijn, wordt de wagen uitdrukkingsloos. De kleur en vorm zijn weinig origineel, in het verleden is dit soort vormgeving vaker vertoond. Wil je bij dit bloemencorso hoger eindigen, dan moet je iets nieuws bedenken. De kauwende monden zijn goed getroffen en het is mooi om te zien hoe deze malende beweging tot stand komt. In de monden zit echter niets. Behalve die ene kauwgombel die weinig spanning brengt. Knap is de toevoeging van geur. De wagen draagt een pregnante zoete geur bij zich, die het beeld kracht bij zet.


Molenstraat 6

De Venus van Milo

18e prijs

476 punten

De eerste indruk van het kolossale, gekantelde beeld is indrukwekkend. De anatomie van Venus lijkt sterk. Het concept met een spectaculair overhangende constructie wordt gewaardeerd, het lijkt de zwaartekracht te trotseren. Venus gaat vooral de mist in door het gebruik van tempex. Dit is niet het juiste materiaal om ruw marmer uit te drukken. De kijker wordt op deze manier niet bepaald meegenomen naar de marmermijn van Carrara. Schotsen komen in beeld, waar het oppervlak glad moet zijn afgewerkt. Dit haalt de goed getroffen vorm naar beneden. De gelaagdheid is volstrekt onnatuurlijk. Het marmer krijgt hiermee de opbouw van leisteen. De zichtbare naden en metalen steuntjes tussen de steenlagen ontnemen iedere illusie om het geloofwaardig over te laten komen. De intekening van marmer bij met name de aardlagen wordt gemist. Toen de beeldhouwer in de klassieke oudheid klaar was met zijn Venus, had deze wel degelijk armen. De Zundertse Venus wordt gecreëerd met de beschadigingen die de tijd veroorzaakt heeft. Dat tijdens de optocht gebeeldhouwd wordt, is goed bedacht. Het slaan met de hamer heeft echter geen zichtbaar resultaat. Door de aanwezigheid van tempex wordt dit beeldhouwen bovendien toneelspelen op een plastic kopie.


Rijsbergen 3

Streetview

17e prijs

478 punten

Het is een aardige gedachte om de wagen naar binnen te keren. Het publiek krijgt met doorkijkjes een beperkte blik op het spel en grote delen van het bouwwerk. De spiegel zorgt voor een mooie verlenging van de straat. Het effect van de straat is groter als je recht voor de wagen staat, op het parcours valt dit deels weg. De act met de mobiele telefoons die het straatbeeld volledig stilzetten, brengt een duidelijke boodschap. De platheid van de vormgeving van de gevels – een rij aan weerskanten van de wagen – is erg schematisch. De titel van de wagen had eigenlijk ‘Interiorview’ moeten zijn, want de kleurrijk uitgewerkte gevels waren slechts sporadisch te zien door de ramen en deuren. Het draadstalen lijnenspel dat meubilair suggereert is kundig gevormd, maar blijft te minimalistisch binnen de grof gesneden vorm. Met de realistische voorgevels aan de binnenkant is er een contrast, beide stijlen komen niet bij elkaar. De vormgeving van de gevels oogt wat ‘gewoontjes’. Het is allemaal niet spannend. De voorzijden van de huizen zijn afgekapt, waardoor de wagen erg langgerekt van vorm is, dit maakt hem saai om naar te kijken. Het is veel decor voor een act en dat kan niet de bedoeling zijn van deze wagen.


Raamberg 15

Gordel

16e prijs

480 punten

De titel brengt twee totaal verschillende objecten via een woordgrap samen. Deze combinatie komt op geen enkele manier tot een echte symbiose. De beleving van deze wagen is het sterkst bij de rondwandeling met de gids in de wagen. Op het parcours is dit aspect minimaal aanwezig wat jammer is omdat de essentie het overgrote deel van het publiek ontgaat. Gordel lijkt ontworpen voor de tentoonstelling in plaats van voor het rondtrekken op de route. De meeste toeschouwers zien vooral de grote vlakke zijkanten. Daarop zijn de schubben van het gordeldier in roze en wit uitgevoerd, wat de donkere grauwheid van het gordeldier onderuithaalt. Mooi is het driedimensionaal reliëf op hoofd, schouders en staart. Aan de buitenkant worden dier en de Amsterdamse grachtengordel samen moeizaam een beeld, het is geen geheel waarin de elementen op een natuurlijke manier in elkaar vloeien. Het lijkt of er een deken van grachtenhuisjes over zijn rug is gedrapeerd. Zij hebben weinig diepte en massa waardoor de huisjes meer aan Madurodam, dan aan de Amsterdamse grachtengordel doen denken. De figuranten zijn met zorg gekleed en uitgedost. Bij de grachtengordel heb je een ander idee dan het verwrongen clichébeeld van het Red light district met junks, hoeren en buitenlandse toeristen.


Veldstraat 5

Betrapt

15e prijs

481 punten

Het zeer bijzondere streven om de abstract-figuratieve wereld van Escher tot leven te wekken in een corsowagen, blijkt moeilijk uitvoerbaar. De complexiteit van zijn ontwerpen is moeilijk om te zetten in de derde dimensie. Het wordt snel priegelig. Dat hard paars is gebruikt om alle kanten van de ruimtes te accentueren, helpt daarbij niet. Een euvel zijn de verhoudingen, de mensen zijn te groot voor de gebouwen, terwijl dat bij Escher juist zo kloppend is. De figuranten spelen hun rol knap en professioneel. De kleding blijft goed ‘vallen’ wanneer zij ondersteboven hangen. In hun presentatie zijn kunstgrepen nodig waarbij niet de illusie, maar het trucje zichtbaar is. Het gedoe met gordijntjes, rails en kabels leidt de aandacht af van de vormgeving die het altijd aflegt tegen de grafiek van het origineel. Dit is een voorbeeld waar techniek – hoe ingenieus ook – het beeld en de performance in de weg zit. Als kijker ben je bezig met de vraag of de figurant niet valt en of hij het gordijntje wel dicht krijgt, dat leidt af van de illusie van de voorstelling. De terughoudendheid in het kleurgebruik van Escher is nauwelijks in bloemen uit te drukken. Het is een fors blok geworden dat de lichtheid van het grafische werk geen recht doet. De huizen en torens lijken te normaal. Veel waardering is er voor het opengewerkte ornament met hagedissen die in elkaar overgaan.


‘t Kapelleke 13

Rabbot

14e prijs

490 punten

Een tamelijk onbegrijpelijk spektakel komt voorbij. Een robot/konijn marionet. Grotesk, maar weinig tot de verbeelding sprekend. De vorm is een verhaspeling van twee tegenstrijdige elementen. Het is geen konijn, geen robot en geen symbiose tussen die twee en daardoor een wat rommelig samenraapsel. De twee werelden blijven los van elkaar bestaan. Het totaal is minder dan de optelsom der delen. Het verhaal is niet duidelijk. Het dier zelf is gedetailleerd mooi in vorm, kleur en perfectie. De kop is prachtig uitgewerkt, maar de voor- en achterpootjes zijn wat iel voor zo’n gevaarte. De zware stalen werkbalkons en de zwarte touwen zijn functioneel en sterk in beeld. Het konijn schept de verwachting van snelheid, maar hij wordt begrenst, klem in een frame waardoor hij niet zelfstandig kan bewegen, hoewel zijn gestroomlijnd uiterlijk anders doet vermoeden. De constructie eist te veel aandacht op en als de figuranten in actie komen, gebeurt er te weinig. Ze trekken en slaan, maar in het beeld heeft dit weinig invloed.


Stuivezand 19

Copycat

13e prijs

492 punten

Een museale houten transportkist ontvouwt zich en blijkt enorme schilderijen van Monet te bewaren. De rijk geornamenteerde barokke lijsten zijn verbeeld in reliëf en kleur. De schilderijen zijn heel verfijnd aangebracht met oog voor kleine details. Het originele schilderij – Dame met paraplu – wordt gekopieerd, maar verliest met de kopie iets van haar allure. Het is bijzonder om de samenleving bewust te maken van het kopieergedrag en dat dit ten koste gaat van de kwaliteit. Dat ook de lijsten van de kopieën zijn vervormd, maakt de boodschap onduidelijk. Als deze intact blijven, is het verhaal duidelijker. Verwarrend is ook de uitbeelding dat er dingen fout kunnen gaan bij het digitaal kopiëren (beeldbanen die ten opzichte van elkaar verschuiven), terwijl het verbleken en vervagen verwijst naar ouderwetse kopieertechnieken met fotokopieën. Als kijker blijf je met een onbevredigd gevoel achter, doordat het verhaal niet klopt. De identieke afbeeldingen aan weerszijden van de schilderijen zijn bij dit ontwerp noodzakelijk om het publiek aan beide kanten van de route een beeld op de schilderijen te geven. Maar het ontkracht het verhaal omdat het niet logisch is en verwarrend wordt.


Poteind 18

Altijd Prijs

12e prijs

514 punten

Een bijzonder toegankelijke wagen die een breed publiek aanspreekt. Leuk dat er echte prijzen te winnen zijn door publiek dat actief bij de wagen wordt betrokken. Al bestaat het vermoeden dat de kinderen die touwtje mogen trekken, jonge figuranten zijn. Het is jammer dat er geen relatie is tussen het trekken aan een touw en het omhoog komen van een van de knuffels. De touwtrektent is charmant en aantrekkelijk. De vormgeving is overeenkomstig een kermistent. Dieprode lijsten contrasteren met de lichtgele dragers van afbeeldingen. Door deze te combineren met lampjes en lila accenten, springen zij onmiddellijk in het oog. De prijzen hadden meer sprankeling in kleur mogen hebben en meer vrolijkheid mogen uitstralen. Details waren lelijk gemaakt van alternatief materiaal, zoals de poten van de kip. Teddyberen in vuilniszakken zijn het Zundertse corso onwaardig. Het onderwerp is eenvoudig en de vormgeving te braaf om in de moordende concurrentie van dit bloemencorso boven de middenmoot uit te stijgen. De figuratie is overtuigend. De kermismannen drukken met hun lichaamstaal een houding uit van jarenlange nonchalance. Ze zijn duidelijk verveeld en doen hun kermiswerk puur op routine, terwijl in hun stem de actieve ervaren klantenwerving klinkt.


Achtmaal 11

Illusie?

11e prijs

520 punten

De vorm van de wagen staat volledig in dienst van de act en heeft verder geen elementen die het daar bovenuit tillen. Vooral als de gordijnen dicht zijn, oogt het gevaarte wat plomp. De wagen is gefocust op het kunstje, waarbij de vormgeving ondergeschikt lijkt. De assistentes vallen met hun dansje wat weg door het grote formaat. Hun choreografie is cliché en weinig spannend. Het prehistorisch dier is goed van anatomie en heeft een buitenproportionele afmeting. Door zijn minimale bewegingsruimte in de kooi wordt zijn grootte geaccentueerd. Het dier is bijna echt met angstaanjagende ogen en een prachtig gebit, het mooiste is de bloemzetting op de tong, waardoor het enorme papillen lijken. Het bovengedeelte van de wagen is mooi open en helder wit voor een goed doorzicht. Om de grootsheid van het dier geloofwaardig te maken, zijn de bovenste spijlen erg iel. De onderkant zwaar aangezet met donkere bloemen waardoor de binnenkant zich moeilijk laat bekijken. De onder- en bovenwereld zijn sterk uitgewerkt. Rook en muziek trekken de aandacht van het publiek. De verdwijntruc duurt precies zo lang dat al het publiek de gehele voorstelling kan zien. De suggestie dat het dier in een mum van tijd verdwijnt, wordt verstoord door de rugkam die zichtbaar blijft als het beest in het onderste deel zit. Mooi is te zien hoeveel mensen een krachtsinspanning leveren om de simpele illusie waar te maken.


De Lent 10

Lastminute

10e prijs

521 punten

Het fenomeen tijdsdruk wordt origineel weggezet, iedereen heeft het tegenwoordig druk. Het geluid draagt bij aan de spanning, van ritmisch naar tikkend en druk rinkelend, alles tegelijkertijd. Net als de bewegende onderdelen is het geluid ter zake, maar nergens verrassend. Behalve de secondewijzers is alles in bloemen uitgevoerd, er is niet gemakzuchtig naar alternatieve materialen gezocht. Het gebruik van slechts drie kleuren dahlia’s geeft de wagen een grafisch karakter, een cartoonachtig uiterlijk. Het lijnenspel en de positionering van de elementen zorgen voor een harmonieus en evenwichtig beeld. De gejaagdheid van de rennende man spat van zijn houding af, maar is in de gezichtsuitdrukking niet terug te vinden. De kracht van zijn kop en het voorste been is zoek in de rest van de anatomie van het lichaam (klein armpje en wormvormig achterbeen). Een probleem met snelheid in relatie tot corsowagens blijft de traagheid van de optocht, versus de snelheid van de voorstelling. De verbeelde snelheid is daardoor ‘haast in slow motion’.


Klein Zundert 8

Monsters

9e prijs

526 punten

Het met donkerpaarse dahlia’s getikte beeld is niet spectaculair van vorm. De vorm van de wagen is wat plomp, dit geldt ook voor de uitwerking van het hoofdje van het kind. De kracht van de wagen is het verhaal en hoe dit is uitgebeeld. Het paars, dat de schemerdonkerte in de slaapkamer waarmaakt, is de basis voor het effect van de lichtval op het bed. De wagen leunt sterk op dit ijzersterke filmisch effect. Bij het openen van de deur (we horen scharnieren piepen) verschijnt de lichtinval door de vele gele dahlia’s die door kokertjes naar boven komen. Een goed detail is de schaduw van de pilaar op het bed. Muziek levert een goede bijdrage aan sfeer en verbeelding. Gifgroene ogen spieden uit de dekenkist en een klauw komt dreigend omhoog naar de zijkant van het bed. De kracht van deze handen is niet beangstigend genoeg om monsters te suggereren. Het sublieme van de theatrale kwaliteit ontstaat door de suggestie van het licht vanaf de overloop als de moeder boven komt kijken of alles goed is met het kind. Deze kwaliteit is sterker aan de rechterkant van de wagen, links is deze minder boeiend.


De Berk 4

Ik was het niet

8e prijs

534 punten

De eenzijdig gerichte compositie laat het publiek aan de andere kant van de bank toch meegenieten door de royale doorkijkjes die door de hond zijn uitgevreten. Al blijft de voorkant veel sterker, daar overheerst de logge, luie kracht van het dier en aan de achterkant de puinhoop die hij heeft aangericht. Het beeld van de hond is krachtig. Een prachtige kop met levensechte ogen en lippen. Als je een stukje vlees voor zijn bek zou houden, verwacht je dat er onmiddellijk kwijl uit zijn mond komt druipen. Het lijf is niet perfect van vorm, alsof er geen botten onder het vel zitten. Het schuldbewuste in de kop wordt gemist, waar de titel deze verwachting wel wekt. Het gebruik van alternatief materiaal in de neus van de hond is van grote klasse. Het zou mooi zijn als ook de halsband diezelfde overtuigende aanpak krijgt. De bank is prachtig uitgewerkt met het stoffenpatroon, flarden stof en het vulsel van de bank. Het stro dat nog wat aan de bekleding aan de achterkant van de bank blijft hangen, geeft aan dat er oog voor detail is. Het kleurgebruik is prachtig. Dit is een wagen die je in een kort tijdsbestek in jezelf kunt opnemen. Je ziet meteen wat er is gebeurd, ook zonder het verhaal te horen.


Wernhout 16

Potloodventer

7e prijs

538 punten

Een mooi ensemble van drie oude potloodventers vraagt grotesk fluisterend om de aandacht van het publiek. Dat lukt zonder enige moeite. Het totaalbeeld heeft veel aandacht voor details. Gespen, knopen, riemen; alles is op hoog niveau uitgewerkt. Karakters, ogen, uitgezakte lijven, huidskleur zijn schitterend gemaakt. Een goede keuze van ook niet-gebruikelijke dahlia’s zoals die rode met een oranje-geel gemêleerd hart, op de mouw van een van de mannen. Alleen de haren, snor en baard zijn te netjes voor deze perverse mannen. De gebogen houding heeft als nadeel dat de ruggen wat minder boeien. Telkens word je verrast door een beweging die de mannen maken, ze houden jouw aandacht vast. Ook de stemmen zijn uitnodigend en overtuigend. De spanning eindigt helaas in een anticlimax met een uitgekauwde grap. Door de traagheid waarmee deze ‘uitsmijter’ is gepresenteerd, is deze niet voor iedereen zichtbaar.


Tiggelaar 2

Opblaasbaar

6e prijs

584 punten

Een wat uitgezakte corsowagen als hij zich toont in het straatwerk. Alle drie de ‘dieren’ tonen weinig tot geen levenslust. Tot er lucht in wordt geblazen, dan verschijnt er een prachtige wagen. Groots van vorm en er wordt lekker kleurrijk uitgepakt, het onderwerp geeft daar alle aanleiding toe. De karikaturale zwembadfiguren hebben vette kleuren en zijn speels van vorm. Doordat de twee hoofdfiguren dezelfde kleurstelling hebben, straalt de wagen rust uit, ondanks de aanwezigheid van bonte strandartikelen. De bedrukking van de plastic huid van de beesten met dahlia’s valt positief op. Net als de ogen, tanden, huidplooiende naden in het plastic en zelfs de labeltjes van de fabrikant. Het verhoogt de herkenbaarheid van de eend, haai en zeehond als opblaasbeesten. Het effect van het opblazen en leeglopen had groter gemogen. Het opblazen en leeglopen wordt prima ondersteund door de geluidscollage. De blaasbalgen doen het fantastisch. Door de beweging gaan nauwelijks bloemen verloren, wat knap is.


Markt 7

Uit de Veren

5e prijs

589 punten

Een kakofonie van spiraalvormen op het eerste zicht en vrolijke haantjes bij de tweede blik. Ongecompliceerd vrolijk komt de wagen over, een mooi open beeld met een sierlijk uitgewerkt lijnenspel. Door de slingerende lijnen, waaruit de haan ontstaat en zijn transparantie, dekt hij de titel volledig. De beweging van het hoofd van de haan loopt mooi parallel met zijn gekraai en alle ogen van het dier houden het publiek in de gaten. De wagen imponeert door opverende elegantie in stijl en mooie uitvoering. De wagen is van beide kanten gelijk. De spiraalvormen zijn consequent doorgevoerd. De kleuren zijn helder. Door de toepassing van witte bloemen in combinatie met heldere bloemkleuren ontstaat er veel dieptewerking, waardoor de zwarte constructie van de wagen naar de achtergrond verdwijnt. De zwarte buizen zijn niet met bloemen uitgevoerd en hierdoor veel dunner en vrijwel onzichtbaar geworden. Uit de Veren heeft geen grote boodschap, maar biedt wel een speels plezier.


’t Stuk 1

Global Warming

4e prijs

602 punten

Een zeer aansprekend idee en met lef uitgevoerd. De wagen is een demonstratie van wat er tijdens de werkelijke opwarming van de aarde gebeurt, op deze zondag in een veel kortere tijdspanne. Hier rijdt een wagen die door het smeltende ijs blijvend verandert van uitstraling. Het beeld tijdens de eerste doorkomst is heel anders dan op het veilingterrein. Bij deze wagen spelen de factoren tijd en temperatuur een rol. Onder het ijs zit een betrekkelijk conventionele wagen. De figuur strekt zich wanhopig uit, zowel als hij dik in het ijs zit, als later wanneer het ijs deels gesmolten is. Als alternatief materiaal is alleen touw zichtbaar, wat goed combineert met het ijs en de bloemen. De kleuren van de bevroren bloemen zijn al hun helderheid en kracht kwijt en geven daarmee een mooie associatie met de kleuren van een gemummificeerde mensfiguur. Het deel dat niet in ijs is verpakt, blijft daarbij achter. Door deze onlogische knip lijkt het of de arm al eeuwen levend uit het ijs is blijven steken. De anatomie in de rugpartij is goed neergezet. Onderop de wagen schemert de kleur van de bloemen door het ijs. Hier is gebruik is gemaakt van blokken/tegels ijs. Voor de menselijke gedaante is een ander soort ijs gebruikt, het lichaam wordt hierdoor helder verbeeld. De geur van verrotting en vergankelijkheid wordt gaandeweg sterker en geeft het beeld een extra dimensie.


Schijf 9 Zwart-Goud

3e prijs

628 punten

Onder- en bovengrondse wortelpartijen en het donkere van de aarde worden mooi en overtuigend verbeeld in kleur en vorm. De suggestie dat je jezelf onder de grond bevindt, wordt versterkt door de kleurtoepassing en de dieren die zich op de bodem bewegen. Een dieprode kleur wortelt zich door de kleuren paars, rood, zalm en oranje om te eindigen in geel. Een tocht door deze kleuren die de boomstronk en takken tot in de derde dimensie tot leven wekken. Het kleine beestenspul is grappig. De muis uitgezonderd, omdat deze tegen het kitscherige aanschurkt en zo uit een speelgoedwinkel lijkt te zijn weggelopen. De metalen insecten komen niet tot leven met hun blikken lijven. De passage krijgt een climax als een varkenssnuit zich dwars door de grond en wortels wroet, op zoek naar truffels. Dit komt over als een explosieve verrassing. Dit forse effect is zeer goed uitgespeeld. De beweging van de aarde trilt door in de gehele vorm van de corsowagen. Dit roept spanning op. Het geluid versterkt het beeld, net als het geknor van het varken. De snuit van het varken is in zijn vorm wel overtuigend. De kop is aan de achterkant nogal abrupt (en zichtbaar) afgesneden. Om de muis de aandacht te laten trekken als de snuit zich terugtrekt, is een slim idee.


Klein-Zundertse Heikant 17

Ent

2e prijs

632 punten

Bomen die menselijke gedaantes aannemen zien we in films en strips. Vaak is de stam de drager van het gezicht. De wuivende takken zijn dan de armen. Hoe anders is deze Ent. De wagen imponeert: Een angstaanjagend boommens die tot leven komt wanneer het hart begint te pompen en er bloed door de aderen stroomt. Dit gebeurt met de verfijnde verlichting van LED-technologie en een goede keuze van muziek/geluid. Een kapitale wagen, beeldend en gedurfd. En in staat om langs de route de fantasie van de kijkers danig in gang te zetten. De koude rillingen lopen je over het lijf. Alle lijnen die zijn aangebracht geven de figuur vaart en richting. Dijbenen of boomstronken, ribbenkast of takken. Het dubbel interpreteren is zo consequent opgebouwd en doorgevoerd dat het goed lukt om deze donkere boomstronk als Ent tot leven te brengen. Prachtig hoe het holle gat in de boom verandert in een sterk gezicht als de schors voorover kapt. Nergens is er een vaste vorm, alsof het wezen is verrezen uit de resten van een woud en zo weer uit elkaar kan vallen. Ze geven de wagen een logge dynamiek die zeer dreigend is. Veel waardering voor de combinatie van de donkere dahlia’s met het zachte groene mos. Misschien had een meer heldere kleur de vorm meer geaccentueerd, vooral het gezicht. Door deze keuze komt het licht echter goed uit en het past bij het duistere thema.


Laer-Akkermolen 20

Gekkengoud

1e prijs

665 punten

Een wagen om van in extase te raken. Dat dit kan met dahlia’s en dat zo’n beeld straffeloos zo groot uitgemeten kan worden, om gek van te worden, zo goed! Hier rijdt een wagen waar de kleur van bloemen echt een meerwaarde heeft. Alternatieve materialen zijn prachtig gebruikt. Ieder plantenblad is plat, opeenvolgend in gebogen lijn of reliëf steeds in kleur oplopend aangebracht, waardoor schitterende ornamenten ontstaan. Net als de maïsstengels die door de sterke geometrische plaatsing het perspectief versterken. De wagen toont zich overzichtelijk doordat hij laag begint en hoog eindigt. Het gebruik van perspectief is voortreffelijk toegepast waardoor gekkengoud makkelijk leesbaar is als totaalbeeld. Zonder mensen in beeld weet deze wagen ook theatraal sterk te overtuigen. Het mysterie van het Incagoud en de bijbehorende angstcultuur worden treffend neergezet. De details zijn afzonderlijk subliem en als totaal in de overtreffende trap van subliem. De krijgers aan de wagen rammelen hun speren en bewegen hun lichaam volkomen natuurlijk, mooi fijn van vorm en detail. De lepe kleine vogelkop bovenaan het masker ontwaakt en kijkt waanzinnig wakker als de lome gesloten ogen zich openen. De grote vogelbek vooraan de wagen spert zijn snavel ver open en ziet er uitzinnig uit. Muziek en handmatig gecontroleerde beweging komen in één spetterend beeld samen. Niet alleen de Inca’s waren dol op goud. Nu de wagen zich gedurende het corso toont, worden ook alle harten van het publiek verguld van goud. El Dorado bevindt zich vandaag in Zundert, in plaats van Zuid-Amerika.


Pluim van de vakjury

Voor de tweede keer deelt de jury een speciale vermelding in de vorm van een Pluim van de vakjury uit. De jury heeft er drie toegekend. Voor Global Warming omdat ijs op een functionele manier is gebruikt om het effect van de opwarming van de aarde te duiden. Daardoor spelen tijd en temperatuur een rol bij de creatie die blijvend verandert van uitstraling. Voor Monsters omdat lichtval in een schemerdonkere slaapkamer wordt gesuggereerd met het opkomen van vele gele dahlia’s in kokertjes. Dit filmisch effect versterkt de spanning van het verhaal dat de wagen vertelt. Voor Bubblegum omdat aan de serie zintuigen die tijdens het corso wordt geprikkeld, geur in een sterke mate wordt toegevoegd. De zoete geur zet de presentatie van het beeld kracht bij.

Rapport van de vakjury Corso Zundert 2013

Recommend Documents