Jaargang NR:5. Wie is de Reisleider

Jaargang 2 • 2013 • NR:5

Wie is de Reisleider

pag.17

pag.09

pag.10

schilders, behangers en afwerkers

Onder de naam Stimulus Personeelsadvies verricht ik

en pl

sinds ongeveer 4 jaar werkzaamheden als zelfstandige. Mijn

onbe

achtergrond is een jarenlange ervaring als (senior) personeelsad-

en oo

viseur in combinatie met een opleiding als loopbaancoach. Ook heb ik sollicitatietrainingen gegeven.

• Loopb

In ee • Advisering bij ontslag en arbeidsconflict Ik heb een specialistische functie als op het gebied van arbeids-

drijfve

passe

recht vervuld waardoor ik veel ervaring heb met het onderhandelen over beëindigingregelingen. Bij een arbeidsconflict kan

• Sollicit

ik bijvoorbeeld mee op gesprek naar de werkgever om jouw

Wee

belangen te behartigen.

bij he

gespr

D.J.F. Amptmeijer Loseweg 96 7315 BH Apeldoorn 055-521 98 82 06-546 870 42

• Advisering bij arbeidsongeschiktheid Als adviseur kan ik je ondersteunen als het gaat om je rechten

Voor meer informatie kun je terecht op mijn website www.stimuluspersoneel.nl. Wil je een vrijblijvend intakegesprek dan kun je contact met mij opnemen via het mail adres [email protected] of telefoon 06-29212778.

• ontwerp/dtp Ontwerp van logo’s, huisstijlen, visitekaartjes, gelegenheids-, geboorte-, kerstkaarten etc..

• webdesign Samen realiseren wij uw wensen. • kopiëren zw/w en kleur Van zeer goede kwaliteit! • grootformaat zw/w en kleur Bouwtekeningen, posters, canvas, banners etc..

• textielbedrukking Eigen ontwerp op t-shirt, tas, kussen, kalender, cap etc..

• inbindmogelijkheden Veel verschillende manieren om uw printwerk volledig en perfect af te werken.

• lamineren klein en groot Tot A0+ • print je eigen behang Een uniek stukje muur! • Smikhouse dealer Grote oplages kwalitatief drukwerk. Onvoorstelbaar veel grafische produkten!

Van Ghentstraat 25 | 7391 CR Twello Postbus 47 | 7390 AA Twello Tel. 0571-271104 | Fax. 0571-271432 [email protected] | www.riwacopy.nl

werk

ning h

U bent geliefd

Inhoud

Ret

Het genootschap der Vrij-zinnigen - Column

02

Evaluatie BDM Maggezien

02

Achter de Schermen - Bidstond

03

Wie is mijn reisleider? - Oudsten Berea de Maten

05

Wie is de reisleider? - Column

07

Geef de Pen Door - Jan Wicher Veen

08

Vakantiehapjes

09

Nieuwe Berea Motorclub

10

Levenslang niet meer eenzaam

12

Volgen - Locatieleiding Berea de Maten

14

Leiderschap - Locatieleiding Berea de Maten

15

Geniet van de reis - Column

16

De 4e Musketier - Schotland 2013

17

Tienerclub

21

De reis van je leven

22

Tips voor arbeidsconflicten

24

Hart voor mensen

27

Kinderpagina

28

Colofon. Correspondentie-adres; Evangelische Gemeente Berea - de Maten. BDM MAGGEZIEN Postbus 4120 7320 AC Apeldoorn Hoofdredactie: Harro Roukema Redactie, vormgeving en fotografie: Gijs Scheltens, Junus Tapilawatin, Michael Hekker, Rianne Bil. Freelancers: Stephen Teeuwen, Rianne Tijman, Henk van Blijderveen, David van de Vlag Drukwerk: Riwa Print en Design Twello Internet: www.berea-dematen.nl E-mail: [email protected] https://www.facebook.com/EvangelischeGemeenteBerea BDM MAGGEZIEN wordt driemaal per jaar uitgegeven. Volgende nummer November 2013.

 

Copyright. © 2013 Evangelische Gemeente Berea - de Maten. Niets uit deze uitgave mag geheel of gedeeltelijk worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, op welke wijze dan ook, zonder schriftelijke toestemming van de uitgever. De uitgever sluit iedere aansprakelijkheid voor schade als gevolg van druk- en zetfouten uit. De advertenties in dit blad zijn geplaatst door ondernemers binnen Berea de Maten, of welke nauw betrokken zijn bij Berea de Maten. Deze advertenties hebben twee hoofddoelen. Ten eerste bekend maken welke vakmanschappen en ambachten we binnen Berea de Maten hebben, alsook sponsoring van dit Maggezien om de kosten te dekken. Wilt u ook gebruik maken van deze mogelijkheid, meldt u dan aan via [email protected]. De redactie.

Ullao eugu at, co veliq quam quate iniat alit a nis a feugi veles Namens de redactie Door Harro Roukema Voor de meesten van ons ligt er weer een interessante periode voor de boeg. De keus voor een eventuele vakantiebestemming heeft u natuurlijk al lang gemaakt. Maar hoe laat u zich hierheen leiden? De ouderwetse landkaart, de TomTom, of vertrouwt u blind op uw partner die de reis heeft voorbereid? Als persoon hebben we een eigen verantwoordelijkheid. We hebben gezond verstand gekregen om zelfstandig keuzes te kunnen maken. Ook onze huidige maatschappij dwingt ons om steeds zelfstandiger keuzes te maken. Op zich niets mis mee natuurlijk, maar hebben we nog oor voor wat onze Vader ons influistert? De tijd die voor ons ligt is vaak een mooi moment om zaken op een rijtje te zetten, om logische, rationele of emotionele keuzes te maken. We willen jou uitdagen om in deze periode ook eens na te denken wie je leider is, in de reis van jouw leven. Geef je hem meer ruimte om de koers van je leven te bepalen, of doe je dat toch liever zelf? Namens de redactie wensen we jullie een goede zomervakantie toe, en hopen jullie allemaal weer gezond en uitgerust terug te zien.

Harro Roukema

1

Het Genootschap Het Genootschap derHet Vrij-zinnigen Genootschap der Vrij-zinnigen der Vrij-zinnigen op zoek naar contact. Ze konden maar niet genoeg krijgen van de aanblik van hun voorouders. “Heerlijk! Wat een feest van herkenning”, zei Verblinden doorlopend. Het werd nog een hele toer om de reisleiders weer in de bus te krijgen. Maar met wat bananen lukte het! Oh ja, bij het eindpunt werden de prijswinnaars bekend gemaakt. En of de duvel er mee speelde: ik won de high tea... Tja, wie is de reisleider? Henk van Blijderveen

Vorige week nam ik deel aan een bustocht van het Genootschap der Vrij-zinnigen. Ze adverteerden in de EO-gids met de wervende tekst: “Beleef de vrijheid van het evangelie op de Veluwe! Onder leiding van de bekende dominees Sluipert en Verblinden.” En omdat vrijheid wat mag kosten, moest ik 200 euro neertellen. Ach, ik ga nooit naar conferenties, dus een uitspatting op zijn tijd moet kunnen. Bovendien was de prijs inclusief verloting! Eerste prijs: high tea met Sluipert of Verblinden naar keuze. Tweede prijs: vijf acupunctuurbehandelingen en derde prijs: holistische ademhalen tot je verlichting voelt. Zo toog ik naar de opstapplaats: Scholengemeenschap De Heemgaard in Apeldoorn. Het weer was prachtig, de bus hemelsblauw en de reisleiders bijzonder humaan. Sluipert deed de aftrap: “De scholengemeenschap waar we zojuist wegreden, herbergt doordeweeks leerlingen en zondags christelijke fossielen. Mensen die nog geloven dat de Bijbel geen sprookjesboek is!” Na wat zwenken en zwieren, kwamen we aan bij de zonovergoten en warme Zandenplas. Sluipert stapte uit, pakte wat zand, liet het tussen zijn vingers doorglijden en leerde ons een belangrijke levensles: “Beste mensen, het leven is als zand. Voor je het weet is het voorbij. Geniet er van, nu het nog kan. Geneer u dus niet, trek uw kleren uit en duik in adamskostuum het water in! Ik profeteer, dat u zich daarna herboren zult voelen.” Na het waterbad werd, onder galming van het lijflied van de dominees: “Ben zo blij, want ikke houd van mij”, de terugtocht ingezet. Eenmaal weer in Apeldoorn, volgde nog een stop bij de Apenheul. Hier gingen onze gidsen helemaal los! Roffelend op hun borst, renden zij op handen en voeten langs de apenverblijven,

2

Uw woord is een lamp voor mijn voet, een licht op mijn pad. (Psalm 119:105)

To BDM or not to BDM, that is the question. Sinds voorjaar 2012 komt het BDM MAGGEZIEN uit! Voor u ligt alweer het vijfde exemplaar hiervan. Weet u de thema's nog van de vorige uitgaven? Of kunt u zich nog specifieke artikelen voor de geest halen die u bij zijn gebleven? We hopen een magazine te maken waar voor het gros van de Bereanen interessante inhoud in staat. Een magazine dat er toe doet! Maar hebben we dat ook bereikt? Het is nu tijd om zaken op de weegschaal te leggen. Kijkend naar de bezetting van de redactie en gastredacteuren, de benodigde inspanning van dit team, alsook het kostenplaatje, willen we u vragen ons te recenseren. Met deze input zullen we als team aan de slag gaan, om keuzes voor de toekomst te maken. Daarom het urgente verzoek om ons uw mening over het BDM MAGGEZIEN te laten horen. Dit mag zowel mondeling aan één van de redactieleden (zie colofon) als per mail: [email protected] Namens de redactie Harro Roukema Hoofdredacteur BDM Maggezien

Achter deAchter schermen bij de schermen bij deAchter ochtendbidstond de ochtendbidstond schermen bij de de ochtendbidstond Tekst en beeld: Gijs Scheltens

Ziekte, eenzaamheid, ontslag. Het is slechts een greep uit de problemen waar we mee te maken hebben. Het is fijn om te weten dat mensen voor je willen bidden, en dat ook doen. Maar hoe gaat dat precies in zijn werk? Waar kun je terecht met gebedspunten, en wat wordt er vervolgens mee gedaan? BDM neemt een kijkje bij een bidstond. Verrassing “Het is het einde van het seizoen, dus ik verwacht niet al te veel mensen. Waarschijnlijk komen er twee, hooguit vier,” vertelt Annemarie. Het is maandag 24 juni, 09:00 uur ’s ochtends. We zitten bij de ochtendbidstond van Berea de Maten. Eén voor een komen er steeds meer mensen binnendruppelen. Tot verbazing van Annemarie blijkt ze er ver naast te zitten met haar schatting: er komen in totaal maar liefst zeven mensen naar de bidstond. “Ja, wij zijn de die-hards,” verklaart Maaike als ze Annemaries verbazing ziet. De rest van de groep bestaat uit Marga, Babs, Marianne, Sylvia, Corine, en Ineke. Ruimte Deze bidstond vindt elke week plaats bij Annemarie Gorter, aan de Kastanjelaan 23. “Normaal wisselt de plaats van de bidstond ieder halfjaar, maar dit huis is eigenlijk perfect om bidstonden in te houden.” Het huis, gelegen in de Parken, is bijna helemaal gelijkvloers. Dat moet ook wel, want Annemarie

Johannes de Heer – Lied 256 (1, 3 en 4) Als op ’s levenszee de stormwind om u loeit, als ge tevergeefs uw arme hart vermoeit. Tel uw zegeningen tel ze één voor één, en ge zegt verwonder: Hij liet nooit alleen. Refrein: Tel uw zegeningen, tel ze één voor één, tel ze allen en vergeet er geen. Tel ze alle, noem ze één voor één, en gij ziet Gods liefde dan door alles heen.

heeft een zeldzame chronische ziekte aan haar hele bewegingsapparaat, die haar bewegen belemmert. Vandaar dus het gelijkvloerse huis. Het heeft als voordeel dat er genoeg ruimte is voor de bidstonden, en de gasten zitten de rest van de familie niet in de weg en andersom. Sfeer Als iedereen een stoel en een kopje koffie of thee heeft, kan de bidstond beginnen. Er heerst een gemoedelijke sfeer: ook al komen er soms zware onderwerpen langs, er is ruimte voor gezelligheid en vrolijkheid. Elke week zorgt iemand anders, op vrijwillige basis, voor een thema voor de overdenking. Deze week heeft Ineke een stukje voorbereid.

Als ge ziet op and’ren met veel geld en goed, weet, uw Hemelvader geeft u overvloed. Tel uw zegeningen, voor geen geld te koop, schatten in de hemel zijn uw blijde hoop. Refrein: Zo in alle moeiten, zorgen zonder tal, wees toch nooit ontmoedigd, - God is overal. – Tel uw zegeningen, Eng’len luist’ren toe, troost en hulp schenk Hij u, volg dan blij te moe.

3

Zegen Inekes stukje gaat over Gods zegen. “De zegen van God krijgen, dat is nogal wat. God wil met ons verbonden zijn, en wij mogen Zijn goedheid ontvangen.” Ze denkt terug aan de kerk die ze in haar jeugd bezocht: “Dat was een heel klein kerkje, daardoor voelde ik me altijd heel eerbiedig.” Ineke heeft twee liederen opgezocht: Lied 256 uit Johannes de Heer (Tel uw Zegeningen), en Psalm 134 (Looft, looft nu aller heren Heer). Naast liederen gaan er ook talloze Bijbelteksten over zegenen. Het begint al bij Genesis 1, en door de hele Bijbel heen komt zegenen als thema terug. Ineke noemt onder andere Spreuken 10:22: ‘Alleen de zegen van de Heer maakt rijk, zwoegen voegt daar niets aan toe.’ “Het is belangrijk om dat te beseffen.” Als afsluiting van haar bijdrage heeft Ineke Opwekking 454 uitgekozen: Zegen, aanbidding.

Bijbelteksten over zegenen Genesis 1:24 - Hij zegende hen en zei tegen hen: ‘Wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde en breng haar onder je gezag: heers over de vissen van de zee, over de vogels van de hemel en over alle dieren die op de aarde rondkruipen. Spreuken 10:22 - Alleen de zegen van de HEER maakt rijk, zwoegen voegt daar niets aan toe. Efeze 1:3 - Gezegend zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus, die ons in de hemelsferen, in Christus, met talrijke geestelijke zegeningen heeft gezegend. Numeri 6:24-26 - “Moge de HEER u zegenen en u beschermen, moge de HEER het licht van zijn gelaat over u doen schijnen en u genadig zijn, moge de HEER u zijn gelaat toewenden en u vrede geven.” 1 Korinthiërs 4:12-13 - Worden we bespot, dan zegenen we; worden we vervolgd, dan verdragen we het; worden we beledigd, dan antwoorden we vriendelijk.

4

Gebedspunten Dan is het tijd om te bidden, want daar gaat het ten slotte om. Annemarie gaat de gebedspunten langs die ze op de mail heeft gekregen, en daarna mag iedereen nieuwe gebedspunten aandragen. “Zo’n gebedspunt kan van alles zijn: ziekte, maar ook problemen zoals ontslag,” legt Annemarie uit. Terwijl ze de cirkel afgaat voor nieuwe punten, schrijven Marianne en Maaike druk mee. Het gezelschap splitst zich namelijk in tweeën om in kleinere groepen te gaan bidden. “Dat gaat heel natuurlijk, er is geen vaste volgorde of verdeling van wie voor wat bidt,” vertelt Annemarie. De twee groepen werken systematisch, maar tegelijkertijd heel spontaan de gebedspunten af. Dan wordt het stil, en opent iedereen langzaam weer zijn ogen. Psalm 134 (vers 3) Dat ‘s Heeren zegen op u daal’; Zijn gunst uit Sion u bestraal’. Hij schiep ‘t heelal, Zijn Naam ter eer: Looft, looft dan aller heren Heer!

Uitnodiging De ochtend loopt ten einde, en zo ook de bidstond. De een gaat naar de stad, een ander blijft nog even om na te praten. Een voor een vertrekken ze weer, om hopelijk over een week, net als vandaag, weer voor zo’n grote verrassing te zorgen. Wie nieuwsgierig is geworden, is van harte welkom op de bidstond. Iedere maandagochtend (met uitzondering van schoolvakanties), 09:00 uur aan de Kastanjelaan 23. Dit seizoen duurt nog tot en met 8 juli. Meer informatie is te vinden in de wekelijkse nieuwsbrief. Wilt u een gebedspunt inzenden? Dan kunt u mailen naar [email protected]. Alles wat u instuurt, wordt vertrouwelijk behandeld.

Wie is mijn reisleider? is mijn reisleider? WieWie is mijn reisleider? Namens de oudsten, door Arjen van Maaren Enige tijd geleden heb ik een andere auto gekocht. Een hele grote. Er zit een routenavigatiesysteem in. Waar half Nederland dat al de gewoonste zaak van de wereld vindt, was dat voor mij een openbaring. Ik toets mijn bestemming in, en rijden maar. Ik hoef niet op te letten waar ik ben, of hoe ik verder moet. De stem leidt mij. Geduldig en trouw, zonder ooit geïrriteerd of verwijtend te worden, vertelt de stem mij wanneer ik moet afslaan, of wanneer ik om moet keren. Bijna met mijn ogen dicht ben ik onderweg naar mijn bestemming. Zelfs als ik eigenwijs ben en de aanwijzingen van de stem in de wind sla, gaat de stem onvermoeibaar door. De stem corrigeert mij. Maar als ik eigenwijs blijf, accepteert de stem mijn keuze en biedt mij een nieuwe route aan. Ondanks mijn keuze leidt deze óók naar mijn bestemming. De stem vergeeft mij. Als er verderop files zijn, dan waarschuwt de stem mij. De route wordt opnieuw berekend, en via een omweg omzeil ik de problemen en kom toch waar ik zijn moet. De stem beschermt mij. En er blijkt altijd weer een andere weg te zijn, waarvan ik niet wist dat die bestond. De stem onderwijst mij. Er is ook een schermpje, waarop ik kan zien waar ik ben en waar ik naartoe ga. Het laat een wonderlijke, virtuele wereld zien, waarin de weg en het landschap in eenvoudige schetsen worden weergegeven. Als ik om mij heen kijk zie ik het: het

klopt precies. Daar is inderdaad dat meertje, en daar dat stuk bos. En warempel, daar is de afslag die ik nemen moet. Precies zoals de stem mij zegt. De stem laat mij de werkelijkheid zo zien dat ik die begrijpen kan. De stem opent mijn ogen. En dan opeens ben ik er. En ik heb dan eigenlijk geen idee hoe ik er gekomen ben. Ik heb niet op zitten letten, ik heb niet nagedacht, ik heb alleen maar gehoorzaam geluisterd en gedaan wat de stem zei. En als ik dan uitstap, en om mij heen kijk, dan klopt het. Ik ben op mijn bestemming. Ik geloof die stem. Wat is autorijden toch mooi. Enige tijd geleden vertelde een broeder mij over een boek. Het boek heet Oorlog tegen de Heiligen (in het Engels ‘War on the Saints’). Via het internet ben ik aan een (hopelijk) legale kopie van de Engelstalige versie gekomen. En ik stuitte op de volgende beschrijving: ‘Oorlog tegen de Heiligen is een ontnuchterend boek. Het confronteert ons met onze aangeboren neiging tot zelfmisleiding, en het onvermogen van onze natuurlijke mens om de dingen die uit de bovennatuurlijke wereld tot ons komen, te beoordelen. Het kernwoord van het boek is misleiding. Misleiding door boze geesten in de eindtijd, gericht op individuele gelovigen, en op de Gemeente als geheel. Oorlog tegen de Heiligen laat ons zien hoezeer wij bij het onderzoeken van bovennatuurlijke ervaringen van God

5

afhankelijk zijn, en dat zelfoverschatting wat betreft het eigen vermogen om geestelijke dingen te beoordelen, grote problemen kan veroorzaken in het leven van gelovigen. De les die Oorlog tegen de Heiligen ons leert, is dat iedere gelovige vatbaar is voor misleiding door boze geesten. Dit boek, dat gebaseerd is op de ervaringen van opwekkingsprediker Evan Roberts (1871-1951), en de inzichten van Jessie Penn-Lewis (1861-1927), reikt de lezer enkele principes aan, die hem kunnen helpen om temidden van de vele bovennatuurlijke manifestaties van vandaag de dag, het goddelijke, het satanische, en het menselijke van elkaar te onderscheiden. ‘ Ik heb het boek nog lang niet uit. Maar bij voorbaat wist ik dat ik er wat mee moest. Simpelweg omdat ik tot dusver weinig aandacht besteed heb aan het onderwerp waar het boek over gaat: misleiding door de grote tegenstander van God, de Satan. Misschien is het niet eens een goed boek. Het is tenslotte al een oud boek. Misschien ben ik het niet eens met de conclusies die in het boek getrokken worden. Het is tenslotte maar een boek. Misschien begrijp ik het boek niet. Het is tenslotte in de Engelse taal geschreven. Maar ik gá het lezen, en ontdekken. Want ik heb besloten dat ik niet langer onwetend wil zijn. Dat ik wil kunnen zien wat er werkelijk gaande is in mijn wereldje, en meer nog in de geestelijke wereld van de Hemelse Gewesten. Omdat ik weet én ervaren heb dat ik zonder dat inzicht gemakkelijk kan verdwalen. Aangezien ik op weg ben naar mijn Bestemming, die de Grote Reisleider voor mij heeft bepaald, maak ik mij overigens geen zorgen. Ik zál er komen. Maar dan dank zij Hem, die trouw is, wiens plannen nooit falen, en die niet ophoudt met het werk dat Hij begonnen is. Maar

6

de vraag is: langs welke route? Zal ik de donkere dalen waar ik niets te zoeken heb weten te mijden? Zal ik de struikelblokken en valkuilen tijdig opmerken en eromheen slalommen? Zal ik recht op mijn doel afgaan, of via uitputtende omwegen? Ik ga het ontdekken. Overigens, boeken zoals Oorlog tegen de Heiligen kunnen mij daar bij helpen, maar niets is te vergelijken met de Grote Reisgids, de Bijbel. Het is een prachtig Boek. Alles wat ik zou moeten weten over mijn reis naar mijn Bestemming staat er in. Het is een lastig Boek. Het leest niet gemakkelijk weg, zoals een roman. Het neemt me niet mee, zoals een film. En veel van wat ik lees begrijp ik niet. Het is een moeilijk boek. Maar het is wel het Boek dat beschrijft hoe mijn Bestemming eruit ziet. Het is een heel concreet Boek. Het staat vol met tips hoe ik het beste op mijn Bestemming kan komen, en aanwijzingen welke routes ik beter kan vermijden. Het is een compleet Boek. Als ik eigenwijs ben, blijft het Boek mij aanwijzingen geven hoe ik weer verder kan. Het is het beste routenavigatiesysteem dat ik maar kan bedenken. Als ik maar naar de Stem van het Boek wil luisteren, die mij zegt wanneer ik moet afslaan, of moet omkeren. De Stem die mij leidt, corrigeert, accepteert, vergeeft, waarschuwt, beschermt, onderwijst, en mijn ogen opent. De Stem van God. Ik geloof die Stem. Wat is het leven toch mooi. Arjen van Maaren

Wie is deWie reisleider? is de reisleider? Wie is de reisleider? nog ver schoppen in de christelijke wereld. God voor onze kar spannen Wie is de reisleider? God natuurlijk! Op alle mogelijke manieren spannen we hem voor onze reiskar. ‘God heeft tegen mij gezegd…’, ‘De Heer heeft me laten zien dat…’ ‘Ik heb op mijn hart gekregen om…’ Ook een leuke vind ik deze: ‘Ik weet zeker dat Jezus er net zo over denkt als ik…’ En zo blijven we maar claimen dat wij Gods wil beter door hebben dan de anderen. Ieder vindt zichzelf de beste reisleider.

Door Stephen Teeuwen Als we nou ‘s net doen alsof God ondoorgrondelijk is

Het thema van dit nummer is ‘Wie is de reisleider?’ De meesten van ons antwoorden vanzelfsprekend: God natuurlijk! Een recent voorval in ons gezin herinnerde mij eraan dat het meestal genuanceerder ligt. Het gebeurde toen ik een 4-jarig gezinslid naar bed bracht. Ik bleef even plakken om te kletsen. Op een gegeven moment zei de kleine rustig: ‘Papa…’ ‘Ja?’ ‘God heeft tegen mij gepraat.’ Ik spitste mijn oren. Dit was bijzonder, want onze jonge denker heeft wel eens zijn afkeuring uitgesproken over het feit dat we het Opperwezen nooit zien of horen. ‘Bijzonder,’ zei ik. ‘Hoe ging dat?’ ‘Nou,’ zei hij, ‘ik heb heel stil geluisterd. En toen hoorde ik hem iets zeggen. Tegen mij.’ ‘Tjonge,’ zei ik. ‘Echt bijzonder.’ Er volgde een korte, plechtige stilte. Toen vroeg ik: ‘Wil je mij vertellen wat hij tegen je zei?’ ‘Jawel.’ Weer een stilte. Toen: ‘Hij zei: ‘Jongen, je bent nu 4 jaar. En daarom mag jíj nu Cars 2 kijken.’ Gepokt en gemazeld in het gemeenteleven wist ik haarfijn hoe je in zo’n situatie moet reageren. Ik heb er hartelijk om gelachen en zei vervolgens: ‘Zodra God het ook tegen mij heeft gezegd, gaan wij samen Cars 2 kijken. En als ik niks hoor, dan wachten we tot je minstens een jaar of 6-7 bent.’ En terwijl zoonlief waarschijnlijk z’n volgende list lag te beramen, genoot ik stilletjes na van zijn vindingrijkheid. Hij zal het

Als we nou eens een poosje… Misschien een gek idee, maar als we nou eens een poosje net doen alsof God níet spreekt of ingrijpt? Of dat hij het wel doet, maar dat het ons begrip zover te boven gaat dat geen enkele van ons kan zeggen: ‘Dát was Gods woord, Gods hand, en dát niet.’ Geen godsspraken meer. Geen woorden en beelden van boven. Geen magische gebedsverhoringen. Alleen jij, ik en wij – met in onze handen de consequenties van onze verlangens en van alles wat we doen en nalaten.

Gods wil voor je leven Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de HEER van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God (Micha 6:8).

Eng? Misschien. Maar het voordeel lijkt mij dat we volledig op elkaar aangewezen zouden zijn om eruit te komen. Om een verschil te maken in de wereld. Bij alles wat er gebeurde of gedaan of besloten moest worden, zouden we zeggen: ‘Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. En hoe nu verder?’ Het zou aankomen op luisteren en samenwerken. En natuurlijk: aan het einde van de dag zouden we stilletjes – en vrij van persoonlijke claims – God danken dat hij er op zijn ondoorgrondelijke manier toch bij was.

7

Geef de penGeef doorde pen door Geef de pen door lijk weer: “Zijn eeuwige kracht en goddelijkheid wordt sedert de schepping der wereld uit zijn werken met het verstand doorzien…” Werk in relatie tot geloof Ik heb een technische opleiding gevolgd (informatica) en was lange tijd werkzaam in de automatiseringsbranche, eerst operationeel en later in het management. Sinds enkele maanden heb ik ruimte gemaakt voor de jongere generatie en ben ik gepensioneerd.

Even voorstellen Mijn naam is Jan-Wicher Veen, 64 jaar, getrouwd met Marianne en vader van twee inmiddels getrouwde meiden en ook opa van drie prachtige kleinkinderen. Mijn hobby’s zijn zeilen, skiën, natuurfilmen en -fotograferen. Jeugd Ik ben opgegroeid in een klein Drents plattelandsdorpje. Mijn ouderlijk huis stond tegen de bosrand. Ik had er in mijn jeugd veel speelruimte en voor mijn gevoel had ik daar een “rijke“ jeugd. We speelden altijd buiten in het bos en in een grote tuin met “kinds-hoog” fluitenkruid, vogels, vlinders en af en toe ’s ochtends vroeg een ree. Op een hete zomerdag lag er zelfs eens een ringslang bij de achterdeur, op zoek naar verkoelend water. Dit alles heeft waarschijnlijk bijgedragen tot mijn diepe verwondering voor de natuur. Recent heb ik een Natuurgidsencursus gevolgd waarbij de verwondering ook op macroniveau nog vele malen groter geworden is. Geloofsbasis Mijn ouders waren Nederlands Hervormd en bezochten de kerk regelmatig. Ik ging wel mee, maar ben zeker niet dwingend met het geloof grootgebracht. Ik had ongelovige vriendjes, dus in mijn tienerjaren ging ik vragen stellen. De plek hiervoor was de verstilde Drentse heide, met ’s avonds zicht op duizenden sterren in een niet te overzien universum. Als 12-jarige hield ik op school eens een spreekbeurt over planetoïden en asteroïden, zo groot of nog groter dan de hele Alpen bij elkaar, die met ontzagwekkende snelheden door het levensbedreigende heelal suizen. De verwondering over onze “veilige” aarde met haar enorme diversiteit aan leven heeft mij uiteindelijk dichter bij God gebracht. Ik kon er niet meer omheen, want ook Romeinen 1:20 geeft dat nog eens nadrukke-

8

Tijdens mijn werk had ik vaak te maken met “waarom”-vragen. Waarom doet dat apparaat niet wat het moet doen? Een fout in de programmatuur? Vervolgens een uitdaging voor tientallen programmeurs om die fout ter grootte van een bit of byte te vinden. Ook in de DNA-structuur van iedere cel heeft onze Schepper een uniek programma ingebouwd en dat werkt in een uiterst complexe ecologische samenhang veelal bijna feilloos. Ik heb me altijd verbaasd over het ontstaan van nieuw leven, dat ene kleine celletje dat zich kan vermenigvuldigen en kan differentiëren tot een prachtig functionerend geheel. Waarom Berea? Marianne en ik zaten in onze studietijd beiden bij Ichthus, een Christelijke Studentenvereniging. Daar leerden we hoe pluriform en divers de achtergronden voor het geloof in God konden zijn en er werd heel wat gediscussieerd. Toch was iedereen erg serieus bezig met één en hetzelfde woord van God, de Bijbel. We zochten een evangelische gemeente in Rotterdam die bij die open pluriforme structuur aansloot. Later verhuisden we naar Apeldoorn. Het heeft toen enige tijd geduurd voor we een nieuwe gemeente gevonden hadden, waar we ons wederom thuis voelden. Maar inmiddels komen we al weer bijna twintig jaar in Berea. Allerlei geloofsachtergronden zijn er verenigd, maar we zijn toch één in God. Daarom is Berea onze thuisgemeente. Ik hoop dat u mij iets beter heeft leren kennen en mogelijk leidt dat nog eens tot een gesprek. Met een hartelijke groet, Jan-Wicher Veen De pen geef ik door aan Marja Weigand.

Vakantiehapjes Vakantiehapjes Vakantiehapjes

Door David van de Vlag Turkse gehaktspiesen voor 4 personen • bereidingstijd: ca. 30 minuten, minimaal 1 uur in de koelkast (liever een hele dag) Ingrediënten: 500 gram runder- of lamsgehakt • 5 grote of 20 kleine takken peterselie • 5 eetlepels bak en braad vloeibaar knoflook • 1 ui • kaneel • chilipoeder • zout & peper • knoflooksaus • 4 metalen spiesen Bereiding 1. Hak de peterselie heel fijn en doe dit in een kom. 2. Snij een teen knoflook heel klein of pers deze en voeg dit toe aan de peterselie. 3. Pel de ui en rasp deze boven de kom fijn. 4. Voeg het gehakt, 3 eetlepels bak en braad vloeibaar, 1 theelepel kaneel, 3 theelepels chilipoeder, zout en peper toe. 5. Meng de inhoud van de kom goed door elkaar. 6. Maak vier baseball-vormige worstjes van ongeveer 15 centimeter lang. Leg op elk worstje een spies en druk deze naar het midden van het worstje. Druk vervolgens met een natte hand de worstjes goed rondom de spies. 7. Laat de spiesen minimaal 1 uur in de koelkast (afgedekt) op smaak komen. Een hele dag in de koelkast geeft de beste smaak. 8. Voor gebruik de spiesen op kamertemperatuur laten komen. 9. Bestrijk de spiesen voor het grillen rondom in met de overgebleven bak en braad vloeibaar. 10. Rooster de spiesen op de barbecue (onder de gril kan ook) in ongeveer 8 minuten gaar. Draai ze regelmatig om. Controleer voor het serveren of ze door en door gaar zijn. 11. De knoflooksaus hoort erbij natuurlijk! Lekker met pitabroodjes en een frisse zomerse gemengde salade.

Griekse Tonijnsalade voor 4 personen • bereidingstijd: ca. 10 minuten Ingrediënten: 2 blikjes tonijn op water (uitlekgewicht ca. 130 gr.) • augurken • sla • mayonaise • ketchup of curry • oregano • zout & peper Bereiding 1. Tonijn goed laten uitlekken. Doe de tonijn in een kom. 2. Meng door de tonijn 6 eetlepels mayonaise en 2 eetlepels ketchup of curry. Curry geeft de salade een iets pittiger smaak ten opzichte van ketchup. 3. Snij 6 augurken in kleine dobbelsteentjes en roer dit door het tonijnmengsel. Uiteraard kan naar smaak meer of minder augurk worden gebruikt. 4. Roer flink wat oregano (naar smaak) door de salade. En breng het tot slot op smaak met zout en peper. 5. Serveer de salade op een bedje van sla.

9

Nieuwe Berea Motorclub To Nieuwe Berea Nieuwe Berea Motorclub T Afgelopen najaar hebben een aantal verse motorrijders en wat heropstappers de NBMC opgericht. De Nieuwe Berea Motor Club. Na wat kleinere ritten en een stevige winterslaap werd op 20 april de eerst echte toertocht georganiseerd. Nadat we bij de Heemgaard verzameld hadden vertrokken we om 10.00 onder leiding van president “Big Harro”. Met een koffiestop bij Oosterbeek, een lunch aan de Rijnkade in Rhenen en een koffie/ijsstop in Ermelo waren we om 15.30 weer terug in Apeldoorn. Toch weer 160 kilometer afgelegd! Aan de reacties te horen is het zeker voor herhaling vatbaar. Gaan we ook zeker doen!! Omdat iedereen zijn/haar sterke kanten heeft hadden we de catering voor de lunch overgelaten aan juffrouw Jannie:

Een picknick voor motormuizen. Ik werd gebeld met de vraag of ik een picknick wilde organiseren voor een motorclub. ‘Nou,’ dacht ik, ‘nu zal ik het gaan beleven!’ Met beelden van rivaliserende motorbendes is mijn gedachten ging ik aan de slag. Grote verbazing van mijn kant toen bleek dat de ‘president’ van de motormuizen een soepexpert blijkt te zijn die weet hoe hij zo’n lekker pannetje kan klaarmaken. Deze pannen met soep werden de avond voor de picknick al bij mij gebracht. Of ik dan de rest wilde verzorgen. Dus op zaterdagochtend op pad met twee pannen hete soep in de auto naar de Rijnkade in Rheden. Toen ik daar aankwam scheen de zon, maar woei ik uit mijn jasje. Dat gebeurde ook met de mooi gedekte tafel, die ging met de wind de parkeerplaats over. Dus alles anders opgesteld (achterbank plat en daar een tafel gemaakt). En toen maar wachten… en even dutten in het zonnetje. Mijn dutje werd ruw verstuurd door een twaalftal motoren die de parkeerplaats opreden. Allemaal in dikke motorpakken geklede en gehelmde motormuizen. Toen alle helmen afgezet waren, ontdekte ik ook twee dames in het gezelschap. En waar vragen dames natuurlijk om tijdens een pauze? ‘ Waar is de wc?’ Daar moest even voor gewandeld worden, die was in het restaurant een eindje verderop.

10

Na een gezamenlijk gebed werd er genoten van de soep (die ondanks alle hobbels en bochten onderweg goed overgekomen was), de broodjes met beleg naar keuze en de gesprekken onderling. En maar praten over elkaars motoren, kijken naar elkaars motoren en praten in vaktaal waar ik niets van snapte. Als ze maar plezier hebben… Ik vond het mooi om te zien dat je ook met een gezamenlijke interesse mooie contacten kunt krijgen binnen een gemeente en dat wij ook buitenstaanders door deze gezamenlijke interesse kunnen laten zien hoe wij in het leven staan en hoe wij met respect omgaan met de wereld en de mensen om ons heen. Gewoon tijdens een toertochtje op de motor!

oertocht aToertocht Motorclub Toertocht

Afijn, na de lunch kunnen de motormuizen zich niet meer inhouden en wisten ze niet hoe snel ze weer de motoren op moesten klimmen. Nadat iedereen weer met veel lawaai en gas geven weggereden was, zat ik nog op de Rijnkade. Zo, de rust is weergekeerd en ondertussen waai ik nog steeds uit mijn jasje… Nu eerst maar weer inpakken en naar huis. Ik hoop dat er vaker van deze activiteiten zijn. Juffrouw Jannie https://www.facebook.com/NieuweBereaMotorClub

11

Levenslang ben ik niet meer Levenslang be Levenslang ben ik niet me Mijn vriend woont in mijn hart.

Voordat ik geboren was (september 1940) hield God al van mij. Daar ben ik mee grootgebracht. Het was dus normaal dat je elke zondag twee keer naar de kerk ging, al snapte je er geen bal van als kind. Mijn herinnering zegt: vader stuurde mij naar moeder want ik trapte de plantjes stuk (nu weet ik dat een kapot plantje geen inkomsten gaf op de tuinderij). Moeder zei: ga naar je vader, ik heb al vijf meiden over de vloer. (Nu weet ik:inclusief mijn broer die zwaar astma had, had zij daar echt haar handen vol aan.) Ook zegt mijn herinnering: je kan niks, je deugt niet, je gaat naar een opvoedingsgesticht, enzovoort. Hun geef ik nu geen schuld meer, mijn ouders hebben absoluut van mij gehouden. (In de omgang was ik geen gemakkelijke ventje, men zou mij nu in een hokje stoppen, moelijk opvoedbaar, verlegen, gesloten, geen communicatie, enzovoort). Een jaar of vijf was ik toen mijn hartje zei: ik wil een schaapje van de Goede Herder zijn. Als ik ongeveer elf jaar ben en stiekem aan de radio zit, hoor ik Kees Deenink zingen: ‘k Heb geloofd en daarom zing ik. Mijn binnenste reageert: dat wil ik ook. Nou, ik heb wat af gezongen samen met vrienden bij het orgel. Ruwweg van mijn dertiende tot negentiende jaar. Als ik twaalf ben komt er een duistere periode in mijn leven, deze werd zelfs zeer duister en heeft ongeveer vijfentwintig jaar geduurd. Ik ga een dubbelleven leiden want niemand mag weten dat ik problemen heb. In mijn denken ben ik afgesloten van de mogelijkheid dat ik om hulp kan vragen, ik ben nou eenmaal zo. Niemand mag het weten! Omstandigheden welke hier niet door mij benoemd zullen worden leidden ertoe dat ik kort na mijn dertigste overspannen ben geraakt en enkele jaren later ons gezin met vier

12

opgroeiende kinderen moet verlaten in opdracht van de rechter. Daarna ben ik ruim een jaar opgenomen geweest in een psychiatrische inrichting. Plotseling overkomt mij wat ik iedereen , ja iedereen zelfs heel graag toewens. Bij een bezoek aan min zus en zwager zegt zij: ‘Je mag toch alles aan Jezus geven’. Mijn reactie is furieus: Jezus die weet er toch van, ik ben toch christen. (terwijl ik denk: ik ga toch naar de kerk, ik ben toch gedoopt?) Die nacht huil ik, vloek ik en zing ik, lach ik van blijdschap en slaap nauwelijks. Die nacht raakt God mij aan. De vele stemmen in mijn hoofd die mij adviseerden er een einde aan te maken waren weg. Daarvoor in de plaats ervoer ik rust en wist ik dat ik zou leven.

r eenzaam en ik niet meer eenzaam eer eenzaam Dat ik een hemelse Vader had die mij accepteerde, mij vergeving schonk terwijl ik zonder Hem had geleefd. De Bijbel die er thuis was ingegoten en waar ik mijn eigen kinderen ook uit voorlas werd levend voor mij. Het beste kan ik misschien dit voorbeeld gebruiken: voor het eerst zelf autorijden. Theorie werd praktijk. Een baby in het geloof werd ik: opnieuw geboren. Nu weet in ondertussen dat een baby niets kan dan vuile luiers maken en krijsen om eten, volledig afhankelijk. Het proces van verandering begint. Niet meer wat een kind zo ongeveer het eerste zegt: zelf doen! Gewoon je verlangens volgen, naar allerlei bijeenkomsten waar Jezus Christus centraal staat. Eerder was dat ook het geval, alleen volgde ik de verkeerde meester. Regelmatig gebeurt het dat karaktertrekken die negatief ontwikkeld zijn en vele verborgenheden boven komen, bij Hem gebracht mogen worden als onwenselijk en later blijk je het kwijt te zijn. Nu na meer dan vijfendertig jaar ervaring kan en moet ik zelfs zeggen: wat goed van God om mij te willen aanraken. Achteraf weet je dat het om gehoorzaamheid en oprechtheid gaat. Ik was het geen van beide. Nu mag ik iedere dag groeien, wetend dat Hij mij meer liefde geeft dan dat een mens kan opbrengen behalve de Zaligmaker. De goddelijke aanraking die ik ervaar van de Messias, Jezus Christus, van God zelf, doordat Hij mijn innerlijk tot zijn woning heeft gemaakt – Zijn Geest woont daar bij mijn geest – kan en wil en zal ik geen seconde meer missen. Kortgeleden, op een seniorenmiddag zei ik spontaan: Ik kan wel zonder adem, maar niet zonder Jezus.

Hem gedragen. Door Hem ben ik nooit eenzaam meer, al probeert de tegenstander vaak op mijn gevoel te werken. God, die mij gemaakt heeft om van mij te kunnen houden. Ik was een gelovige, als kind gedoopt, belijdenis gedaan, in de kerk getrouwd. Een baby die een baby bleef, veiling in de wieg. Door Gods grootheid, zijn onbegrijpelijke liefde voor mij, ben ik opnieuw geboren. Nu mag ik groeien, en als puber krijg je steeds meer vragen, Hij geeft antwoord, soms zegt Hij: later als je groter bent. Of: nee! Soms krijg je kadootjes van Hem, zomaar, ongevraagd, je gaat steeds beter begrijpen dat iemand van je houdt die absoluut betrouwbaar is. Zo heb ik Hem, anderen en mezelf lief gekregen, en het groeit nog steeds. Door in geloof te aanvaarden dat Hij in zijn liefde voor mij aan het kruis heeft gehangen en is opgestaan om in de hemel voor mij te bidden mag ik nu en straks voor eeuwig met Hem leven. Levenslang ben ik niet eenzaam meer. Siem van der Meulen

Vroeger werd ik geleid door gedachten als die ik omschreven heb en veel meer vuiligheid. Daar kwam nog bij: je redt het wel want men ziet je zitten. Ik moest mezelf dus waarmaken. Presteren, presteren, presteren. Ik maakte me geen zorgen om hoe God over me dacht, ik geloofde toch. Zijn liefde voor mij is zo groot dat Hij het lijden, het door God verlaten zijn, ervoor over had. De straf die ik verdiende is door

13

Volgen Volgen Volgen daartoe de kans geef. Han de Kroon Lid locatie leiding en kernteam kringen

Volg de leider Dat is een veronderstelde actie: volg. Het is een weten wie de leider is, anders weet je niet achter wie je aan moet, wie je in de peiling moet houden… Volg de Leider. Het is niet: Volg de Lijder Ik heb er last van dat ik geneigd ben dingen teveel in mijn eentje te bedenken, er mee rondloop als een last. Dat lang nadenken in mijn eentje lost weinig op, ik ben bepaald niet slim. In mijn eentje loop ik gauw vast en kom er niet uit. Het nadenken kan een last worden waar ik onder gebukt ga, een lijden. Dit komt door een groot gevoel voor verantwoordelijkheid, op zich mooi, maar het heeft ook een duidelijke valkuil: dat ik denk dat ik alles moet oplossen. Ik creëer mijn eigen “lijden”. Het lijkt mij toch stug dat ik hierin de enige ben. Volg: de veronderstelde actie… Volgen is doen wat God je vraagt om te doen. Wat mij betreft komt dat er neer, dat ik mijn naaste tot een hand en voet bent. Dat je leeft zoals Jezus wil dat je leeft. Nu kun je als gemeente en als lid afzonderlijk de aandacht volledig leggen op het willen zijn als Jezus, en vervolgens er achter komen dat dat niet lukt. Ik denk dat we niet Jezus hoeven te worden, dat kan niet en zou ook aanmatigend zijn. Er is maar één Jezus! Maar we mogen in onze daden op Hem gaan lijken. Kan het ook zijn dat het vastzitten in je eigen gedachten en patronen ons belemmert in het geven van onszelf aan elkaar in de gemeente, en daarbuiten? Dat we zelf nog niet genoeg “af ” zijn? Of dat wij ons laten leiden door andere motieven, onze doelen nog niet hebben gerealiseerd wat betreft werk, carrière, geld, en dat dat eerst moet? Heb je dan wel de juiste Leider op het oog? En denk je dat iemand die wel taken op zich heeft genomen, er al wel is? Nee hoor, dat is niet zo. Ik mag leren te overdenken wat me bezig houdt, om het vervolgens bij God te brengen in gebed, en het te delen met Gerdien, mijn broeders en zusters. En dan gaat God mijn “ lijden” leiden. God is ook in deze zaken mijn Leider als ik Hem

14

Volgen van de leider is dus wat mij betreft keer op keer God zoeken, Hem de dingen geven die je bezig houden, en dan opletten wat God ermee gaat doen. En dat volgen, het handen en voeten gaan geven. In mijn ervaring kom je dan, als God aan het werk gaat, automatisch je broeders en zusters tegen. Want wij zijn aan elkaar gegeven tot een hand en een voet. Ik heb er last van dat mensen, broeders en zusters zich moeilijk weten te binden aan de gemeente, en daarmee aan elkaar. Je ontneemt jezelf de mogelijkheid om te leven zoals het is bedoeld. De gesprekken daarover mogen nog verder worden gevoerd. Kan het ook zijn dat gemeenteleden en vaste bezoekers eerst denken hun eigen zaken op orde te moeten hebben? Dat ze dan pas “klaar” zijn voor het werk in de gemeente? Het evangelie leert toch juist dat we in onze afhankelijkheid God mogen zoeken en dat hij ons dan zal vullen en leiden… Mijn verlangen is, dat als je vast zit in je onmogelijkheden, dat je niet hebt kunnen geven aan God en Zijn gemeente omdat je lijdt aan je zorgen, dat je God weet te vinden en je het bij Hem mag brengen en bij Hem mag laten. Als je dat doet, dan ga je je broeders en zusters ontmoeten, en tot de verassende ontdekking komen dat die je tot een hand en voet zijn. In het beleid van de gemeente willen we dat iedere actie en bediening tijd en ruimte geeft voor ontmoeting, ontmoeting met God en de mede broeders en zusters. Dat is juist het onderscheid tussen werken in de wereld en werken in de gemeente. Op die manier ontmoeten we elkaar in de Locatieleiding en de Oudstenraad, in afhankelijkheid van elkaar en van God. We proberen te doen wat er op het pad van gemeente komt, en hierin Gods stem te verstaan. Doe je mee?

Leiderschap Leiderschap Leiderschap Namens Locatieleiding en Kernteam Kringen Door Han de Kroon

Ik ga er van uit dat iedereen die dit leest wel weet dat je God/Jezus als je leider zou moeten benoemen. Een dappere durft misschien ook wel te bekennen dat het zo zou moeten zijn, maar dat in de praktijk hij/ zij zich veel laat leiden door zijn/haar eigen ik. Laten we wel wezen, dat is ook heel natuurlijk. In wezen zitten we vrij primair in elkaar, met onze instincten etc.

Ik wil je vragen, wil je de komende periode gebruiken om te bedenken welke vier dingen je kunt doen in deze gemeente. Hoe onmogelijk en onwenselijk je dat nu misschien ook lijkt. Schrijf ze op en stop ze op een plek die je iedere dag tegenkomt, wat mij betreft het toilet. Welke twee dingen blijven na drie weken nog haken in je gedachten? Wil je daar dan eens met een tot nu toe onbekend gemeentelid over gaan praten? Spreek maar eens iemand aan na de dienst, of nodig mensen uit op de koffie. Wil je ervoor bidden?

En toch weten we: het kan anders… Het wordt van ons gevraagd: Gij geheel anders. Wanneer je iets begrijpt van geloven, weet je dat jij je los van je instincten mag richten op je geloof, op God. Op een andere werkelijkheid, een andere realiteit. Je bent in wezen niet alleen. Dus als we nu eens onze zorgen, tekortkomingen en bedenkingen opzij zetten, en het eens anders gaan aanpakken? Berea de Maten wil steeds meer een gemeente worden waar leden naast de zondagse samenkomst verbonden zijn in een kleinere groep/bediening/netwerk. Daar zal ieder voor zich een beslissing in moeten nemen, en actie voor moeten ondernemen. Uit gesprekken en ervaring weten we allemaal dat er soms een periode in het leven is waarin je het voor je kiezen krijgt. Ook dan is het goed om dat te delen en je te kunnen koesteren in de gemeenschap van de gemeente. Dan kan het voorkomen dat je je niet meer kunt geven aan de anderen zoals je zou willen; je hebt juist hulp en steun nodig. Op dit moment zijn er zo’n honderd gemeenteleden/adressen minder actief betrokken bij de gemeente. Dat wil zeggen dat je niet verbonden bent aan een bedieningsteam, kring of op andere wijze naast de samenkomsten op de zondag. Wij geloven dat wanneer dit zonder bijzondere redenen van ouderdom, ziekte o.i.d. meer dan een jaar duurt, de kans groot is dat je als lid vervreemdt van het leven met je broeders en zusters. Wij denken dat dit niet goed is voor gemeenteleden en niet goed is voor de gemeente. Ieder lid dat geen actief deel uitmaakt van het lichaam is een gemis, een soort handicap…

15

Geniet van de reis Geniet van de reis Geniet van de reis gaan geloven en nog meer in de Bijbel gaan lezen.

Een uitspraak de ik laatst las: “Geniet van de reis, je bent vaak maar even op de top”. Wat een waarheid en wat willen we vaak gelijk op de top zijn. Steeds meer heb ik leren genieten van de reis. Een reis per auto vind ik sowieso al een feestje. Ik mag graag naar onbekende streken rijden en uitzoeken wat dan de leukste of nog onbekende weg is. Zo reizen we dit jaar voor de tweede keer af naar Oostenrijk maar zal het een andere route worden dan de heenreis vorig jaar, die op zijn beurt weer een andere route was dan de terugreis (en nee, niet alleen omdat het nou eenmaal de andere kant op was). Maar naast dit reizen heb ik ook van mijn levensreis leren genieten. Zo sta ik momenteel op een kruispunt in mijn carrière en zeg na zeventien jaar ICT deze tak van sport min of meer vaarwel, om me te gaan richten op het onderwijs als wiskundeleraar. Zoiets gaat niet over één nacht ijs. Het begint met denken dat het je wat lijkt, op onderzoek uitgaan, bij mensen, scholen informeren enzovoorts. Uiteindelijk wordt er dan een knoop doorgehakt en zeg ik tegen mezelf: ‘Ja, hier ga ik voor!’ En dan nog ben ik er niet natuurlijk! Deel twee van de reis begint: De opleiding. Als deze afgelopen is gaat deel drie beginnen: De beginnende docent die wordt uitgeprobeerd… Als zo’n reis dan zo belangrijk is, is het minstens zo belangrijk iemand erbij te hebben met ervaring en kennis: tijdens de opleiding zijn dat de docenten die je wegwijs maken. Als beginnend leraar heb je een coach nodig, iemand die je feedback geeft. In ons geestelijk leven is dat niet anders! We hebben één grote reisleider en dat is Jezus zelf. Vaak zien we Hem alleen niet als de Reisleider maar als de U-kunt-alles-dus-doe-wat-ik-U-zegman. Wij willen ons lekker voelen, Jezus, zorg daarvoor. Wij willen welvaart, Jezus, dan zien anderen hoe goed het is om in U te geloven. Ik wil genezen worden, dan zal ik echt nog meer in U

16

Stel nou eens dat Jezus dat echt allemaal à la moment zou doen. Hoe zou de wereld er dan uitzien over pak ‘m beet vijf minuten? Willen we nog in die wereld leven, de wereld waarin iedereen krijgt wat hij/zij op dat moment wil om er vervolgens achter te komen toch iets anders te willen en eigenlijk helemaal niet weten wat te willen? Ik denk dat ik dan toch maar ga voor nog een reisje boeken en een heerlijk avontuur aanga waarvan ik geen flauw idee heb wat ik tegen ga komen, spannend! Eng? Misschien een beetje, maar ik heb een Reisleider bij me die het verhaal, de route, alles op z’n duimpje kent! Dat heeft als voordeel dat ik mag bepalen waar we heen gaan, zolang Hij het verantwoord vindt en geen extreem gevaar ziet. Ik ga ervan genieten, van deze reis! Straks sta ik samen met Hem op de top, maar eerst die reis… kunnen we samen lekker kletsen onderweg en stevig kennismaken. Wie gaat er mee? De top schijnt hemels te zijn! Michael

JeJebent gek om niet te gaan bent gek om niet te gaan Je bent gek om niet te gaan Door Gijs Scheltens

Eén weekend. Eenentwintig mannen. Twee groepen. Het onherbergzame landschap van Schotland. Dat is het toneel van het karakterweekend van de 4e Musketier. Groep 211 en 212 maten hun krachten met zichzelf, elkaar en God. Marco, Erwin en Chris vertellen over hun ervaringen tijdens dit weekend. De eerste stap Wat drijft deze mannen om met zo’n weekend mee te gaan? Marco: “Ik wilde al langer mee naar het karakterweekend in Schotland. Ik heb dat een paar jaar achter elkaar geroepen, ook op mannenavonden: ‘Zijn er mensen die mee willen?’ maar er was niemand spontaan enthousiast. Het is best wel een grote stap die je zet. Je moet je goed voorbereiden, en er flink wat tijd en geld in investeren. Plus dat het onbekend was in Berea, mensen wisten niet wat het inhield en waar ze aan begonnen.” Hij besloot er maar gewoon voor te gaan. “Ik zei: ‘Ik ga gewoon mee, of er nu iemand meegaat of niet.’ Toen ging Rik (de Koning, red.) met me mee. Volgens zijn vrouw ‘zat hij te wachten op iemand als jij, die het gewoon deed.’ En ik zat te wachten op iemand als Rik die meeging. Er moest gewoon iemand de eerste stap zetten. Als derde kwam Jos Tijman erbij, en toen hebben we met z’n drieën de schouders eronder gezet om te kijken of we een, of zelfs twee teams konden vormen.” Lobbyen Dat zieltjes winnen viel niet mee. Marco: “We hebben iedereen waarvan we dachten: ‘Misschien wil die wel mee’, gevraagd, ook mensen uit andere kerken en gemeenten. Verder drukten we iedereen het lijfblad van de 4e Musketier, de Musk, in handen. Vanaf dat moment breidde het zich uit als een olievlek. We organiseerden een inschrijfavond, omdat ik wist dat de inschrijving altijd binnen de kortste keren vol zit. In totaal hebben we 21 man weten te strikken die mee gingen naar Schotland, ook mensen van buiten Berea. Ik vond het wel mooi dat er niet alleen Bereanen meegingen. We hebben het altijd over kerkmuren neerhalen, maar dat doe je alleen door relaties te bouwen met die mensen uit andere kerken. Daar is zo’n karakterweekend het ultieme voorbeeld van. Je hebt een bepaald beeld van mensen uit traditionele kerken, die zijn heel anders dan een evangelische gemeente als Berea. Daar sta je toch met een bepaald vooroordeel in. Op een gegeven moment maakte een man uit zo’n traditionele kerk een op-

De drie musketiers - vlnr: Marco, Chris, Erwin

merking over zondagsheiliging, ik weet niet meer precies wat hij zei, maar daaruit bleek dat hij helemaal niet zo wettisch is. Zo’n laconieke opmerking doet je beeld in één keer kantelen. Ik weet ook dat Chris daar bijvoorbeeld wat strenger in is, die zou niet snel een ijsje halen op zondag. Eigenlijk staat iedereen daar verschillend in, ook binnen dezelfde kerk. Niet alleen elke kerk is anders, maar ook ieder individueel lid van iedere kerk heeft zijn eigen denkbeelden. De grenzen liggen niet tussen de kerken in, maar kronkelen als het ware door elke kerkgemeenschap heen.” Mannenweekend Maar waarom organiseert de 4e Musketier nu juist een mannenweekend? Marco legt uit: “De Vierde Musketier is een organisatie die mannen dichter bij het ‘man-zijn’ wil brengen, en dan in Bijbels perspectief. De organisatie gaat uit van vier pijlers: God, gezin, gerechtigheid en geld. Het is de bedoeling dat je op een Bijbelse manier met die vier thema’s omgaat. Daarmee breng je de man terug bij een Bijbelsere manier van leven. Heel veel mannen zijn te druk met werk, geven te weinig aandacht aan hun gezin, stellen verkeerde prioriteiten.” Een van de slachtoffers van het verkeerd stellen van prioriteiten is vriendschap: “Ik denk dat mannen de behoefte hebben om meer tijd aan hun vrienden te besteden. Dat zie ik om mij heen ook. Je komt vaak niet toe aan samen dingen doen, want het staat als laatst op de agenda. Gezin, werk, en al die dingen gaan vaak voor. Daar besteedt de 4e Musketier ook aandacht aan, omdat veel mannen wel graag meer tijd wíllen doorbrengen met hun vrienden. Vandaar het mannenweekend met een teamopzet, dat dwingt deelnemers om hierover na te denken en de eerste stap te zetten naar verandering. Daarnaast zijn de karakterweekenden middelen om mannen meer eenheid met elkaar te laten ervaren, maar ook om ze

17

onderwijs te laten ontvangen. Voor veel mannen is het gewoon niet weggelegd om een half uur in de kerk naar een preek te gaan zitten luisteren. Die doen veel liever iets actiefs, en daar is het weekend ook op ingericht. Het is gericht op activiteiten, hoewel er ongeveer tien keer aan de hand van een thema kort iets verteld wordt.” Trainen Voor je aan zo’n weekend begint, is het geen overbodige luxe om te trainen, vertelt Erwin: “Als ik niet getraind had, dan had ik misschien wel gered, maar met veel meer moeite. De training die we deden was flink zwaar: we bootsten de zwaarste omstandigheden na. Ik wilde graag fit zijn voor de reis, omdat ik ook nog van het uitzicht wilde genieten en foto’s wilde maken. Het was niet de bedoeling dat ik aldoor liep te hijgen en alleen maar met het wandelen bezig was.” Marco vult aan: “Het trainen was ook een soort stok achter de deur. Veel mannen wilden niet alleen voor de reis trainen, maar oefenden ook mee om af te vallen of gewoon fit te worden. In je eentje is het lastig om de motivatie en discipline op te brengen om te blijven trainen, maar als je met een groep loopt, kun je elkaar daarin steunen. Even bellen: ‘Loop je vanavond mee?’ ‘Nou, ik was het eigenlijk niet van plan.’ ‘Ah, kom op man, ga trainen! Dat luie lijf van jou heeft training nodig!’” Erwin: “Dat deed ik ook. Altijd dat ge-jamaar… Er is altijd een maar. Wat dacht je

18

dan, dat ik het leuk vind om te gaan wandelen? Ik had soms echt geen zin om mezelf uit te putten.” Bar De training was erg zwaar, maar niet zonder reden, vertelt Marco: “We zochten het onherbergzame terrein echt op. Een drassig weiland met diepe plassen, half gesmolten sneeuw en brokken ijs bijvoorbeeld. Dat was ook wel nodig, want dat wandelen in Schotland is een barre tocht. Daar speelt de leiding heel erg op in, die put je uit om je zekerheden weg te nemen. Je bent de leiding kwijt, je hebt geen controle meer. Het gevolg daarvan is dat je ontvankelijker bent om iets nieuws te leren.” Chris: “De regie uit handen geven is niet makkelijk, maar wel fijn. Normaal wil ik alles onder controle hebben, van a tot z weten waar we naartoe gaan, dus het is wel even lekker om dat allemaal los te laten. Het is niet eenvoudig, maar wel fijn om te weten dat alles voor je geregeld is, al weet je niet wat er gaat gebeuren. Eigenlijk is lopen het enige wat je zelf hoeft te doen.” Erwin vond dat er wel erg veel gewandeld werd: “Alsmaar dat wandelen, wandelen, wandelen, ik wilde wel eens iets anders. Niet zo zeer fysiek zwaarder, maar meer afwisselend. Juist door het wandelen kon ik me niet op de overdenkingen concentreren, omdat ik alsmaar bezig was met uitkijken waar ik mijn voeten neerzette. Maar ik hoorde later van anderen dat ze die overdenkingen juist geweldig vonden,

dus het is voor iedereen verschillend geweest. Wat voor de een heel saai was, is voor de ander echt fantastisch geweest. Ik heb een beetje rondgevraagd wat mensen van het weekend vonden, en toen kreeg ik heel verschillende verhalen.” Zwaar Zo’n weekend lang door Schotland ploeteren klinkt zwaar, of valt het mee? Marco: “Op de route zat een grote helling die steeds steiler werd naarmate we hoger kwamen. Telkens als we dachten dat we de top hadden bereikt, kwamen we bij de volgende piek. Elke keer was het bovenste topje van de berg uit zicht. Mentaal was dat heel zwaar. Je wist nooit zeker of je nou eindelijk boven was, of dat de volgende ‘top’ weer een illusie zou zijn. Vergeleken daarmee was de rest van de tocht een fluitje van een cent.” Maar daar is niet iedereen het mee eens.

Erwin: “Met die berg had ik ook moeite, de rest was inderdaad makkelijk. Je moest wel opletten waar je liep, maar verder viel het mee. Er waren echter ook mensen die juist dat sjouwen moeilijker vonden, en de berg makkelijk, dat laat wel zien hoe verschillend iedereen daar in staat.” Leerzaam Ook deze drie musketiers hebben verschillende ervaringen gehad, maar wat hebben ze van het karakterweekend opgestoken? Chris: “Toen we de berg op liepen, kon ik na een tijdje niet meer. Toen nam Remco mijn rugzak over, en liep schijnbaar moeiteloos met zijn eigen én mijn rugzak de bult op. Het was goed om te beseffen dat je ook wel eens iets mag afgeven als het te zwaar wordt. Dat was het eerste, het laatste was de thuiskomst. Ik merkte dat ik veranderd was, ik had een bepaalde rust in mijn hoofd. Ook ben ik meer met mijn vrouw

gaan bidden, waar we dat vroeger alleen deden als het slecht ging. Nu eindigen we de dag vaker samen door alles bij God neer te leggen.” Erwin: “Ik vond het lastig om in een grote groep mee te moeten doen. Daar wou ik graag overheen. Zo’n wandeltocht in Schotland vind ik leuk om alleen of met z’n tweeën te doen, en ik keek ertegenop om in een groep te gaan. Op het weekend heb ik daarom geprobeerd om met iedereen een praatje te maken, ook om mijn vooroordelen weg te nemen. Ik stapte expres op mensen af waarvan ik al een mening had gevormd, en telkens weer bleek de werkelijkheid radicaal anders te zijn dan ik dacht. Voor mij is het heel wat dat ik mijn afkeer van een grote groep opzij heb gezet. Ik kreeg van groepsgenoten regelmatig reacties als ‘Je bent wel sociaal,’ dus misschien valt het wel mee. Dat was mijn les: niet bevooroordeeld zijn en toegeven aan iets waar je niet per se om staat te springen.” Marco: “Ik ben me in de loop der jaren niet bepaald sterk gaan voelen, onder andere door mijn gezondheid, en omdat heel veel dingen in mijn leven niet vanzelf gingen. Van zo’n weekend in Schotland weet je dat mensen met een goede gezondheid er moeite mee hebben, dus ik ging daar met aardig wat onzekerheid naartoe. Maar ja, ik zei tegen mezelf: ‘Als ik mezelf tegenkom, het zij zo,’ en ik had eigenlijk alleen moeite met die steile berg, voor de rest ging het prima. Ik was eigenlijk veel sterker dan ik dacht, en ik heb ook mijn energie niet extra gespaard. Erwin en ik hebben elke nacht liggen keten in ons tentje. In drie nachten hebben we voor één nacht geslapen, maximaal acht uur in totaal. Dat heb ik van het weekend geleerd: ik kan meer dan ik denk, en ik moet focussen op wat ik kan, niet op wat moeilijk gaat. Op die berg leerde ik: als iets slecht of niet gaat, pas het tempo aan, doe rustig aan. Dat is eigenlijk een metafoor voor hoe dat in het dagelijks leven moet gaan. Niet doordouwen, maar als het nodig is, even het tempo aanpassen en uitrusten.” Een beetje gek Moet je nou niet een beetje gek zijn om jezelf af te matten in Schotland? Erwin vindt dat het wel meevalt: “Je kunt er zover in gaan als je zelf wil. Ik ben redelijk doorgeslagen in alle voorbereidingen, ik was heel veel geld kwijt.” Erwins vrouw schraapt nadrukkelijk haar keel. “Ik denk €1900 ofzo, en dan schat ik het laag in. Maar ik had in ieder geval genoeg mee om in noodgevallen anderen bij te staan. Daarbij heb ik niet zó veel vrienden van wie ik alle nodige spullen kan lenen. Ik moet volgend jaar alleen wel weer mee om de kosten eruit te halen.”

19

Chris: “Je hoeft niet gek te zijn, maar je moet denk ik wel een licht avontuurlijke instelling hebben. Het is vijf graden onder nul, ’s nachts nog iets kouder, maar ik kampeer ook in Nederland met vorst aan de grond.” Aan sneeuw geen gebrek in Schotland, weet Marco: “We hebben zelfs een sneeuwstorm gehad toen we ’s nachts in onze tentjes lagen. Erwin had de binnentent niet goed vastgezet, dus de sneeuw drukte tegen mijn voeten aan, echt comfortabel lag ik dus al niet. Midden in de nacht werd ik wakker, omdat er ineens een druppel op mijn hoofd viel. Bleek dat er een naad kapot was, die dicht

was getapet. De vorige eigenaar had die naad met duct tape dichtgeplakt. Het hield net, maar de tent klapperde als een gek als het waaide. Dus ik had een rol duct tape in mijn rugzak zitten, om de tent weer aan elkaar te plakken mocht hij ’s nachts in elkaar zakken. Daarom is het handig als je een beetje een MacGyver bent.” Schotland 2014 Willen deze drie bikkels volgend jaar nog wel mee? Erwin weet zeker van wel: “Ik was bang dat er volgend jaar niemand meer mee zou willen. Zelf had ik al vrij snel weer zin om te gaan.” Marco valt hem in de rede: “Ach, man, ik had je de maandag na het weekend alweer aan de telefoon: ‘Ik heb toch besloten dat ik volgend jaar maar weer ga.’ ‘Ik denk het ook.’ ” Chris had wad langer nodig: “Het eerste wat ik gedaan heb toen ik terugkwam, was mijn slaapzak op Marktplaats zetten. Maar een paar weken verder is de pijn weg, zijn de blaren geheeld, en toen besefte ik dat ik rustiger was geworden, en dat ik meer tijd voor mijn gezin had. Dat is wat het karakterweekend me dit jaar heeft gebracht, en misschien kom ik er volgend jaar weer anders uit. Bovendien wil ik nu zelf mijn rugzak die

20

berg op sjouwen, en misschien zelfs de rugzak van Remco overnemen.” Marco: “Wij drie hebben in ieder geval de beslissing genomen om nog een keer mee te gaan. Hopelijk kunnen we volgend jaar weer met twee teams naar Schotland.” Erwin: “Het zou wel leuk zijn als er mannen meegaan die dit jaar ook mee zijn geweest. Hoe gaat dat dan? Is dat dan voor iedereen ook weer zo leuk, vraag ik me af.” Volgens Marco is dat geen probleem: “Je hoort altijd dat de mensen met de meeste badges, de ‘veteranen’ van de 4e Musketier, dat ze alleen maar enthousiaster worden. Over het algemeen beginnen mensen in de Ardennen, dat is meer gericht op groepsactiviteiten, daarna gaan ze naar Schotland, en tot slot kun sinds dit jaar ook naar Amerika. En ongetwijfeld zullen sommigen na de tweede keer Schotland daar naartoe willen, om het fris te houden.” Inschrijven Eind dit jaar worden de inschrijvingen weer opengesteld, en je moet er snel bij zijn. Chris: “Vanaf 1 november kun je je weer inschrijven, dus we zijn alweer begonnen met lobbyen.” Marco: “Het zou wel leuk zijn om te kijken of we volgend jaar een derde team bij elkaar kunnen krijgen, waarom niet?” Erwin: “Ik heb al van een paar mensen gehoord die het wel interessant vinden, maar die nog niet zijn geweest.” Marco: “Het is niet eenvoudig, maar alle ongemakken kunnen je gestolen worden. Als je met z’n allen in de buitenlucht tot eer van God zingt, als je de getuigenissen hoort, als je ziet dat mannen die het niet meer trekken als het ware gedragen worden door de rest van een groep, dat is zó magnifiek. Uiteindelijk gaat het om de eenheid, de Koning, en een stapje dichter bij het leven komen zoals je het eigenlijk zou willen. En dan zeg ik: ‘Je bent gek als je het niet doet.’ ”

Tienerclub Tienerclub Tienerclub week afscheid moeten nemen van onze leiding Joeri, Tamara en Erwin. Nu zijn we leidingloos… Dus hopelijk kunnen we voor volgend seizoen nog nieuwe leiding vinden! Krista Sonneveld

In deze rubriek kunt u elke keer een stukje over een andere tienerclub lezen. Deze keer de groep van Erwin Agteres en Joeri & Tamara Grevers Vanaf het moment dat deze mooie club van start ging mocht ik er als leider onderdeel van zijn. Het is vrijwel onmogelijk om alle herinneringen en ervaringen in het kort op papier te zetten, maar woorden als ‘tof ’, ‘gezellig’, ‘ontroerend’ en ‘uitdagend’ komen wel een beetje in de richting. Door de jaren heen mochten we als club een hechte groep worden, waar nu de ruimte is om vragen te stellen en jezelf te laten zien. Het is dan ook moeilijk om na al die jaren afscheid te moeten nemen van de club en het stokje over te geven aan nieuwe enthousiaste leiders (voel je geroepen!). Het jeugdwerk is een prachtig onderdeel van de gemeente, waar zowel tieners als leiders op God leren vertrouwen. Ik moedig iedereen aan om hier eens in rond te kijken, zeker als dat met deze fantastische groep jongelui kan! Erwin Agteres Hallo allemaal, Mijn naam is Krista, en vanaf groep 8 ga ik al naar club. Toen bestond dat nog vooral uit spelletjes spelen, maar door de jaren heen hebben we op club steeds meer mogen leren over de Bijbel en over God. Ook hebben we elkaar nu heel goed leren kennen. Het was altijd erg leuk om eens in de twee weken met onze mede-christenvrienden bij elkaar te zijn. We zijn ook met onze club op kampen geweest, en naar evenementen als EO Jongerendag en Opwekking. Helaas hebben we vorige

Op club is het altijd wel gezellig. Vroeger begonnen we altijd met een spel dat iets met het thema te maken had en daarna een korte studie, nu beginnen we met een beetje gezelligheid en zang, om de rest van de avond actief mee te doen aan een overdenking. Het is altijd interessant om op die manier met elkaar kennis te delen en meningen uit te wisselen. Hierbij hielp de leiding natuurlijk altijd, ze zijn altijd een grote steun geweest voor ons allemaal. Helaas kunnen ze niet verder gaan met het leiden van onze club, dus hopelijk horen we snel iets over nieuwe leiders! Siebe Scheltens Onze club is nooit groot geweest, maar wel (in ieder geval naar mijn gevoel) vrij hecht. Natuurlijk zijn er wat mensen weggevallen, maar ik denk dat als die nu terug zouden komen, ze net zo goed weer bij de groep zouden horen. Dat Erwin vanaf het begin onze leider is geweest heeft hier natuurlijk een grote rol in gespeeld. Ook Joeri en Tamara hebben met hun jarenlange gastvrijheid ervoor gezorgd dat we ons thuis konden voelen bij club. Helaas stoppen deze leiders allemaal dit jaar, maar toch denk ik dat de groep niet uit elkaar gaat vallen. Ik vind deze groep toch vooral mooi omdat we allemaal graag serieus over het geloof praten, waardoor zelfs de soms erg lange Bijbelstudies werden gepruimd. Dit zorgt ervoor dat je altijd vragen in de groep kan gooien, zonder dat je vies wordt aangekeken omdat er mensen eigenlijk wel genoeg hebben van het gepraat. De afgelopen tijd zijn er dus ook maar weinig clubavonden geweest die niet uitliepen... Jonne Kervel Club is iets waar ik met veel plezier naar toe ga. Een plek om wat te leren over God, maar vooral ook een plek vol gezelligheid. Ik vind het mooiste van club, dat we gewoon onszelf kunnen zijn en dat je met leeftijdsgenoten kan praten over geloof, wat je bijvoorbeeld op school niet kan doen. Heel erg jammer is dat Erwin, Joeri en Tamara zijn gestopt als leiding voor onze club. We hebben een hele mooie tijd met ze gehad. Ronald Warmels

21

De reis van je De leven reis van je le De reis van je leven Door Wilna Karsemeijer

Stapels boeken worden gelezen. Discussies over de route, reisgezelschap en eindbestemming. Je loopt uren na te denken en te overwegen of je het wel of niet zult doen. Die reis van je leven maken. De stem van de uitnodiging om mee te gaan, klinkt al maanden in je hart en gedachten. Uiteindelijk zeg je ja! Je kiest, je beslist, je gelooft dat dit de goede weg is. Je gaat ervoor. Je wil aan de reis van je leven beginnen. Je vertelt aan je vrienden en familie wat je besloten hebt. Hij zei: Ik ben de weg, de waarheid en het leven. (Joh. 14:6) Alles wijst ernaar om die betrouwbare Reisleider te gaan volgen. Er zijn er die Hem van harte aanbevelen. Anderen waarschuwen je en zeggen: “Ga toch je eigen weg.” Maar ja, door dat te doen was je verdwaald en de goede weg kwijt. Je kwam in de problemen. Het gaf je geen vrede en voldoening. Daarom neem je het besluit en je vraagt in de stilte van je binnenkamer of deze Reisleider jouw levensreis wil leiden. Je hebt je aan de Reisleider toevertrouwd. Je sluit je aan bij Zijn reisgezelschap, die dezelfde reis van hun leven maken met dezelfde eindbestemming. Je krijgt een reisgids. Je mag altijd alles aan de Reisleider vragen. Hij belooft altijd en overal naast je te staan. Dat klinkt goed. Die reis hoef je niet alleen te maken. Je krijgt Zijn advies, dus het is een kwestie van vertrouwen. Prima toch, waarom gaan er niet meer mee op deze reis van hun leven? De Reisleider stelt je voor om een voorbereidingstraject te doen aan het begin van de reis. Terug naar school, studeren, kennis opdoen van de reis en praktische trainingen volgen om inzetbaar te zijn. Je kunt ook een korte intensieve cursus volgen om wat basisprincipes te leren voor de reis. “Maar,” zegt de Reisleider, “wil je echt iets meer uit deze reis halen, dan raad Ik je aan om een grondige opleiding te volgen, waarin je veel reisbagage meekrijgt, die later van pas kan komen. Je vindt dit een goed advies, dus word je getraind voor de reis. Eigenlijk is dit al een onderdeel van de reis. Andere starters maken andere keuzes aan het begin van de reis, het is een select groepje dat voor “meer” gaat en zich volledig richt op hun reis. Na een tijdje vraag je de Reisleider waar de reis naar toe gaat.

22

Je krijgt een opdracht en een bestemming van de Reisleider. Jammer, maar je moet afscheid nemen van medereizigers, die door de Reisleider een andere route volgen. Misschien zie je ze ooit terug tijdens de reis. Bij het afscheid zeg je tegen ze: “Tot op de eindbestemming!” Met je Reisgids, de weinige bezittingen in je koffer, wat contactadressen, sla je de richting in, die de Reisleider je aanwijst. Spannend, avontuurlijk, een kwestie van volkomen vertrouwen en gehoorzamen. Tijdens je reis merk je wel dat de Reisleider er nog steeds bij is en al een aantal zaken voor je heeft voorbereid. Je komt op een bestemming aan,waar je de opdracht van de Reisleider mag uitvoeren. Je ontmoet nieuw medereizigers met wie je samenwerkt en samen leeft. Het is niet gemakkelijk. “Maar,” zegt de Reisleider, “dit is een goede oefening voor de volgende plek, waar Ik je naartoe zal leiden.” Na een aantal jaren zegt de Reisleider van je leven: “Ready to go again?” Het is tijd om door te trekken. De wereld is groot en er is veel te doen, voordat je de eindbestemming bereikt hebt. Je neemt weer afscheid, je gaat verder op reis, maar gelukkig niet alleen, je levenspartner reist van nu af aan mee. De reis van je leven... waar gaat die naartoe, spannend en avontuurlijk. Het geeft je grote voldoening. Je kijkt om en schrikt. Waar zijn de andere reizigers gebleven, waarom staan ze stil, willen ze niet verder? Luisteren zij niet naar de Reisleider? Nee, ze vinden het best waar ze zitten. Jammer, ze missen de uitdaging van de Hoge, smalle en mooie weg, die moeilijk en vol uitdagingen is, maar wel de beste reis van hun leven had kunnen worden.

even Op de nieuwe bestemming van deze levensreis klinkt de opdracht heel duidelijk voor jou als reiziger. “Ga mensenkinderen redden!” zegt de Reisleider. Zoek ze op en nodig ze uit. Help hen om tot een goede keuze te komen voor de juiste reis van hun leven. Zoek, want ze zijn verdwaald, vind de groten en de kleinen, de rijken en de armen, de wijzen en de zwakken. Leg ze uit wat de reis inhoudt. Doe aan goede promotie en geef betrouwbaar advies, maak reclame voor deze reis. Breng ze bij Mij. Je voert je opdracht uit. Je bent ambiteus en je wilt tot het uiterste gaan om er een waardevolle reis van te maken. Je wilt de volle bestemming van deze levensreis bereiken. Trouwens, er ligt een prijs op je te wachten bij de eindbestemming. Het wordt steeds zwaarder. Je moet door dalen en over bergtoppen. Je lijdt aan uitputting, armoede en pijn. Het reisgezelschap, die deze Hoge weg neemt wordt kleiner, anderen staan aan de kant en moedigen je aan. Het begint meer op een wedloop en een race te lijken. Hou je het wel vol op zo’n zware reis? Hoe lang nog tot de eindbestemming bereikt is? De Reisleider loopt nog steeds vooraan. Je richt je ogen op Hem. Je hebt geleerd volkomen te vertrouwen, te volgen en te gehoorzamen. Toch zijn de verleidingen van het afdwalen er telkens. Hoe vaak wil je niet een zijpad inslaan? Een rustpunt en verlangen naar een beter leven, even niet meer op reis zijn. De Reisleider spreekt je aan door de Reisgids. Hij moedigt je aan om het niet op te geven. Hij beloont je door je op prachtige plekken te brengen en laat je schitterende mensen ontmoeten. Tijdens je reis van het leven kom je in contact met andere volkeren en andere landen.

Dan moet je een moeilijk afscheid nemen van je trouwe medereiziger, je levenspartner. Gelukkig reizen de kinderen verder mee... maar voor hoe lang, houden ze het wel vol? Gaan ze, los van jou, kiezen om die eigen unieke levensreis te maken? Heeft de Reisleider een andere weg met hen samen met andere medereizigers en tussenstops, maar wel naar dezelfde eindbestemming? Je wordt ouder en vraagt je af, hoe lang je nog door kunt gaan op deze intensieve reis. Je smeekt de Reisleider om een goede dosis kracht, liefde, volgzaamheid, gezondheid en helder denken. Hij geeft je wat je nodig hebt en met nieuwe energie trek je verder. Misschien nog enkele tussenstops en opdrachten, voordat je bij de ingang van je eindbestemming bent aangekomen. Dit is een allorgorisch verhaal van iemand die de Hoge weg is gegaan. De Here Jezus leidde naar andere landen om ingezet te worden om “mensenkinderen” te helpen om de reis naar de eeuwigheid te vinden. Bekering,Toewijding, Heiliging, Roeping, Evangelisatie en Zendingswerk, Bijbel, Gebed, Christenleven en de Grootste Leidsman zijn kernbegrippen in dit waargebeurde verhaal. Het is gebaseerd op de Hebreeen brief. Jezus Christus is de allerbeste Reisleider voor jouw reis van je leven. Laten wij met volharding de wedloop lopen, die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en voleinder van ons geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis gedragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de de troon van God. (Hebr. 12:1-3) (Wilna Karsemeijer)

23

Tips voor arbeidsconflicten Tips voor arbeid Tips voor arbeidsconflicten Ontslag of arbeidsconflict met je werkgever: hoe ga je hier als christen mee om? Laat je God ook hierin je leidsman zijn? Ontslag/arbeidsconflict: een maatschappelijk verschijnsel. Momenteel zijn ontslagen aan de orde van de dag. Ook Bereanen worden ontslagen vanwege bijvoorbeeld bedrijfseconomische redenen. Ook kan het zijn dat je werkgever een andere redenenontbindingsverzoek indient bij de kantonrechter of toestemming tot ontslag vraagt bij het UWV. Onderstaand hoop ik een aantal praktisch bruikbare tips en adviezen te geven als je hiermee te maken krijgt.

De uitdaging in deze dienstverlening is om mensen goed door een vaak heel spannend proces heen te loodsen, een duidelijke strategie af te spreken en hun belangen goed te vertegenwoordigen. Alles wordt duidelijk uitgelegd en vooraf besproken. Tijdens de gesprekken met werkgevers bewaak ik of de werkgever zorgvuldig met zijn werknemer is omgegaan.

Tips en adviezen 1. Disfunctioneren/arbeidsconflict De ervaring heeft mij geleerd dat ik voor mensen iets kan betekenen in vaak stressvolle situaties van conflict en ontslag, soms gepaard met arbeidsongeschiktheid waarover mogelijk een conflict is ontstaan of dreigt te ontstaan. De vraag is natuurlijk hoe je daar dan mee omgaat en hoe je enerzijds voor je belangen mag opkomen maar anderzijds ook zorgvuldig en respectvol naar je werkgever blijft. Mocht je hiermee te maken krijgen dan gelden de volgende basisprincipes: • Verbetermogelijkheden Werknemers die naar de mening van hun werkgever onvoldoende functioneren, moeten de kans te krijgen hun functioneren te verbeteren. Naarmate een arbeidsrelatie langer heeft geduurd, moet deze periode langer zijn. Daarnaast moet een werkgever kunnen onderbouwen dat een werknemer is aangesproken op zijn functioneren en op welke punten hij/zij zich moet verbeteren. Ook zullen er (extra) beoordelingen of functioneringsgesprekken moeten plaatsvinden.

Allereerst kort iets over mijn achtergrond: Als personeelsadviseur heb ik bij een grote christelijke landelijke werkgever gewerkt als specialist op het gebied van arbeidsrechtelijke zaken. Hier heb ik voor ruim 5000 werknemers moeten adviseren over arbeidsrechtelijke aangelegenheden, variërend van vragen over de cao tot ontslag op staande voet. Daarnaast heb ik veel moeten onderhandelen over beëindigingsregelingen met advocaten of vakbondsjuristen. Sinds 2008 werk ik als ZZP’er onder de naam Stimulus Personeelsadvies. Mijn activiteiten o.m. het behartigen van de belangen van werknemers bij ontslag of arbeidsconflict. Deze groep klanten is sterk groeiende.

24

• Duidelijkheid De werkgever moet expliciet aangeven waar de schoen wringt en wat hij anders verwacht van jou als werknemer, liefst in gedragstermen omschreven • Het belang van een schriftelijke waarschuwing Mocht er iets voorvallen wat volgens je werkgever niet kan worden geaccepteerd realiseer je dan dat in het arbeidsrecht een schriftelijke waarschuwing heel vaak vooraf moet gaan aan een eventuele arbeidsrechtelijke maatregel. Je werkgever zal je dus in de meeste gevallen eerst (een aantal malen) moeten waarschuwen alvorens een zwaardere maatregel te treffen. Een uitzondering hierop is echter bijvoorbeeld ontslag

dsconflicten op staande voet waarbij sprake is van een dringende reden. Een voorbeeld van een maatregel die vooraf moet gaan aan een waarschuwing is loonopschorting. Is je werkgever bijvoorbeeld van mening dat je ongeoorloofd verzuimt dan kan hij in het uiterste geval je loon opschorten maar pas nadat je bent gewaarschuwd dat je op het werk moet verschijnen en hij zegt dat hij het loon zal opschorten als je hieraan geen gehoor geeft. • Functioneringsgesprekken/evaluaties/beoordelingen Zorg ervoor dat de kritiek in een beoordeling, functioneringsgesprek of een ander gesprek wordt meegedeeld en dat je hiervan een verslag krijgt. Als je werkgever je vraagt dit voor gezien te ondertekenen, ben je verplicht dit te doen. Doe je dit niet dan kan dit je later worden verweten. • Het tekenen van verslagen: dossiervorming Een werkgever heeft tot taak te zorgen voor een deugdelijke dossiervorming als hij “kritiek” op een werknemer heeft. Werkgevers hebben belang bij een deugdelijke dossiervorming waarmee kan worden aangetoond dat zorgvuldig met hun werknemer zijn omgegaan. In het personeelsdossier moeten dus verslagen van gesprekken worden bewaard. Hetzelfde geldt uiteraard voor beoordelingen en functioneringsgesprekken/evaluaties. Dossiervorming is voor werkgevers van belang omdat deze in een eventuele inhoudelijke ontbindingsprocedure voor de kantonrechter of bij het CWI sterker staan naarmate het dossier steviger is. Voor jou als werknemer betekent het dat je hopelijk een faire kans krijgt om je functioneren te verbeteren. Als je werkgever je vraagt om verslagen voor akkoord te ondertekenen, is het aan te raden om dit te doen als je het met de inhoud van het verslag eens bent. Ben je het hier niet mee eens dan adviseer ik voor gezien te tekenen. Je kunt dan zelf een brief schrijven naar je werkgever waarin je aangeeft wat er volgens jou niet juist is. Dit moet je werkgever dan in je personeelsdossier opbergen. Als je niet tekent is je positie zwakker als het tot een inhoudelijke procedure komt. • Ziekmelding Als je je ziek moet melden en je werkgever heeft hier twijfels bij dan moet hij je zo snel mogelijk laten oproepen door een bedrijfsarts. Een bedrijfsarts geeft een zwaarwegend oordeel

over de vraag of jij met jouw klachten of ziekte al dan niet (eventueel gedeeltelijk) in staat moet worden geacht jouw werkzaamheden te verrichten. Sommige werknemers zeggen dat zij van hun huisarts niet mogen werken. Dit is echter een misvatting. Je kunt je dus nooit achter een huisarts “verschuilen”. Je kunt zelf ook een consult bij de bedrijfsarts aanvragen. Ben je het met zijn/haar oordeel niet eens dan heb je de mogelijkheid een second opinion aan te vragen bij het UWV of een andere bedrijfsarts. Een second opinion schort jouw eventuele verplichting om je werk te hervatten, niet op. • Reintegratieverplichtingen Als de bedrijfsarts een reïntegratie schema opstelt waarbij je stapsgewijs gaat reïntegreren en je uren gaat opbouwen, ben je op grond van de Wet Verbetering Poortwachter verplicht hieraan mee te werken. Mocht het zo zijn dat het je niet lukt om dit opbouwschema aan te houden dan kan je dit in overleg met en toestemming van je werkgever bijstellen. De Wet Verbetering Poortwachter kent bij arbeidsongeschiktheid voor eigen functie de plicht voor werkgevers om eerst intern een andere, passende functie voor hun werknemer te zoeken (“spoor 1”) en als deze niet voorhanden is, de werknemer te ondersteunen bij het zoeken van een passende functie bij een andere werkgever (“spoor 2”,). Dit tweede spoor wordt meestal vorm gegeven door ondersteuning met een reïntegratie bureau. Jij bent als werknemer verplicht hieraan mee te werken, ook als je een andere baan intern wordt aangeboden met een lager salaris tot maximaal twee salarisschalen verschil). • Ontslag wegens arbeidsongeschiktheid Een werkgever kan toestemming tot ontslag aanvragen als de arbeidsongeschiktheid langer dan twee jaar onafgebroken heeft geduurd. Hierbij zijn er voor de werknemer allerlei waarborgen dat dit ook zorgvuldig wordt gewogen, zoals: o Er moet aannemelijk worden gemaakt dat er geen andere, passende functie voorhanden is. o Er zullen inspanningen moeten gedaan om de werknemer te begeleiden naar een baan bij een andere werkgever als aannemelijk kan worden gemaakt dat intern geen passende functie voorhanden is. o De werkgever moet een deugdelijk reïntegratie dossier bijhouden waarin alle inspanningen en afspraken rondom

25

de reïntegratie worden bijgehouden. Hiervoor kent de Wet Verbetering Poortwachter een aantal documenten met termijn waarbinnen deze moeten worden opgemaakt. 2. Ontslag op bedrijfseconomische gronden Als een werkgever toestemming tot ontslag wil aanvragen bij het UWV zal de aanvraag zorgvuldig moeten worden onderbouwd. De aanvraag moet o.m. vergezeld gaan va een jaarrekening, begroting en een overzicht van de samenstelling van het personeelsbestand. Een overzicht van de samenstelling van het personeelsbestand is noodzakelijk vanwege het “afspiegelingsbeginsel” dat moet worden toegepast bij bedrijfseconomisch ontslag. Voorheen kon een werkgever zelf werknemers voordragen voor ontslag om bedrijfseconomische redenen. Het afspiegelingsbeginsel houdt in dat een werkgever de noodzakelijke ontslagen evenredig moet verdelen over de verschillende functies die voorkomen en binnen dezelfde functiegroep een evenredige verdeling moet toepassen over werknemers in verschillende leeftijdsklassen die binnen de functiegroep werkzaam zijn. 3. Beëindiging met wederzijds goedvinden: de vaststellingsovereenkomst Sinds een aantal jaren is het mogelijk om de arbeidsrelatie met wederzijds goedvinden te beëindigen en hiermee tevens recht te krijgen op een WW-uitkering.. Bij disfunctioneren kan zowel de werkgever als de werknemer een beëindiging met wederzijds goedvinden voorstellen. Dit om een inhoudelijke ontbindingszaak te voorkomen waarbij bij de kantonrechter aannemelijk moet worden gemaakt waarom het dienstverband niet langer voort kan duren. Een werknemer kan dit bijvoorbeeld zelf voorstellen als hij/zij niet langer voor zijn of haar werkgever wil werken maar nog geen uitzicht heeft op een baan bij een andere werkgever. Een werkgever kan ook een beëindigingsvoorstel doen om een lange en wellicht moeizame en kostbare inhoudelijke ontbindingsprocedure te voorkomen. De voorwaarden waaronder tot beëindiging van de arbeidsrelatie wordt overgegaan, worden vastgelegde in een vaststel-

26

lingsovereenkomst. Een voorbeeld van deze voorwaarde is een eventuele ontslagvergoeding of een periode van betaald verlof om je de gelegenheid te geven een andere baan te vinden. Ook kan je werkgever bij een voornemen tot bedrijfseconomisch ontslag jouw een beëindigingsvoorstel doen. In de meeste gevallen dient dit echter alleen het belang van je werkgever omdat zoals hiervoor beschreven, het bedrijfseconomisch ontslag veel spelregels kent die de werkgever moet toepassen. Als je een vaststellingsovereenkomst tekent weet jij zeker dat jouw dienstverband eindigt en heeft je werkgever duidelijkheid hierover. Als hij toestemming tot ontslag aanvraagt vanwege bedrijfseconomische redenen is de uitslag uiteraard onzeker. Als je tekent voor beëindiging van de arbeidsrelatie met een vaststellingsovereenkomst acht ik het volgende van belang: • Regel deskundige hulp: de formulering in de vaststellingsovereenkomst moet juridisch correct zijn om de zogenaamde “verwijtbaarheidstoets” bij het UWV te kunnen doorstaan. • Als je als werknemer een voorstel van je werkgever voorgelegd krijgt, is het belangrijk dat er voor jou zo gunstig mogelijke voorwaarden worden bedongen. Dit kan je onmogelijk zelf. Daarom is het beter een onafhankelijk buitenstaander dit te laten doen. Bij de voorwaarden kun je denken aan zaken als een ontslagvergoeding, betaald verlof, outplacementbegeleiding/ loopbaanbegeleiding en vergoeding van de kosten voor ondersteuning en advisering. Bij een beëindigingsregeling wordt vrijwel altijd bedongen dat de werkgever de kosten voor ondersteuning betaald. Deze rekening hoeft de klant dus niet te betalen. Dit is algemeen gebruikelijk omdat werkgevers er belang bij hebben om er samen uit te komen maar ook de juridische juistheid van de vaststellingsovereenkomst niet door de werknemer kan worden beoordeeld. Ik hoop hiermee wat handvatten te hebben geboden als het gaat om de arbeidsrechtelijke kanten van een arbeidsrelatie en hoop dat jullie hier iets aan hebben. Frans Bandsma Stimulus Personeelsadvies

Hart voor mensen Hart voor mensen Hart voor mensen

We kijken al even over de vakantie heen naar het najaar. In oktober starten we in onze gemeente met de thema serie Hart voor mensen. We zullen dan zeven weken lang als gemeente met dezelfde onderwerpen bezig te zijn, in te vormen/gevormde kleine gespreksgroepen, en in de zondagse erediensten. In deze periode willen we groeien in het liefhebben van mensen zoals Jezus dat deed. Niemand is er die zo’n groot hart voor mensen heeft als Jezus. Van Hem kunnen we leren hoe we met God en met de mensen om ons heen kunnen omgaan. En dat verrijkt ons leven op een bijzondere manier. We werken met het boek ‘Een hart voor mensen, leven zoals Hij’, van Tom Holladay, met 40 hoofdstukjes. Dit boek is prachtig om te gebruiken tijdens de stille tijd en als voorbereiding op de kringavonden. Rond deze 40 hoofdstukjes zijn 6 studies ontwikkeld, die in de kringweken bestudeerd kunnen worden. Elke studieavond wordt het thema van die avond geïntroduceerd door een inleider op DVD. De onderwerpen die aan de orde komen tijdens de kringavonden zijn:

• • • • • •

Hecht de grootste waarde aan relaties Heb lief zoals Jezus jou liefheeft Communiceer vanuit je hart Oordeel niet, opdat jij niet geoordeeld wordt Leren dienen i.p.v. gediend te worden Behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden.

Van 13 oktober tot en met 24 november zal ook in de zondagse diensten vanuit verschillende invalshoeken bij dit thema worden stilgestaan. Deelname staat open voor iedereen, ook voor niet-leden van Berea. Aanmelden kan door contact op te nemen met Cees ([email protected]) of Marco ([email protected]). Organisatie: Joël Treuren, Cees van Ooijen, Marco van Vuuren, Tjitske van Veldhuizen, Anneke Mojet, André Korporaal, Bert Agteres.

27

   

      



    

                                         

28

     

  

      

 















     

              

 

             

29





                                                                                                           