It takes a whole village to raise a child

Village Nr 196 - zomer 2012 - Afgiftekantoor: BRUSSEL X P202205

Driemaandelijks tijdschrift van • SOS Kinderdorpen België vzw onder de Hoge Bescherming van H.K.H. Prinses Mathilde

•S OS Kinderdorpen België voor de Wereld vzw

03

04-07

12

Op de fiets voor Kinshasa Opendeurdag in ons kinderdorp ‘Chantevent’ “It takes a whole village to raise a child”

[ Village - zomer 2011 ] > 1

Beste SOS Vrienden, Jean-François, Krystel, Jonathan, Valérie, Geneviève, Isabelle, Cédric en Alain… Al deze ‘anciens’ tekenden op zondag 3 juni present op de opendeurdag van ons SOS Kinderdorp Chantevent. Hoewel het weer het wat liet afweten, schitterde de zon niettemin in de ogen van de kinderen. Diegenen onder jullie, die deze feestelijke namiddag hebben bijgewoond, zullen zich beslist al die heerlijke gerechtjes herinneren die de SOS moeders en kinderen enthousiast hadden klaargemaakt: chocolademousses, quiches Lorainne, zakouskis en – tot ieders verrassing – het kinderdorp in taartgebak! Elk huis had zijn specialiteit op tafel getoverd voor deze ‘smulpapentocht’ en de kinderen ontvingen hun gasten met een grote glimlach. Bedankt, beste bezoekers, om te zijn langsgekomen. Bedankt SOS kinderen, moeders en medewerkers voor het hartelijke onthaal ! Van bij de oprichting betekende het SOS Kinderdorp Chantevent een uiterst belangrijk engagement voor mij. Ik ben gelukkig als ik de evolutie zie. Telkens ik met de anciens rond de tafel zit, herbeleef ik dezelfde emoties wanneer we hun herinneringen aan het dorp oprakelen. Bij zijn welkomstwoord had Alain een krachtige boodschap voor de kinderen: “Dankzij mijn 17-jarige verblijf in dit dorp ben ik een goed mens kunnen worden!”. Wij waren allemaal diep ontroerd. Kinderen kunnen hier opgroeien tot zelfverzekerde mannen en vrouwen. Het kinderdorp is een beschermende omgeving voor ‘onze’ kinderen, het gezinshuis is een plaats van innige verstandhouding en de SOS moeders, die steeds een luisterend oor hebben, omringen hen met kennis van zaken, begrip en tederheid. Tweeënveertig jaar van werk, geluk, lachen en traantjes, hindernissen en voldoening. Maar vooral tweeënveertig jaar stralende kinderen overal in het dorp. Niets van dit alles was mogelijk geweest zonder de steun van allen die zich volledig achter onze Belgische projecten hebben geschaard. Ik ben hen dan ook oneindig dankbaar voor deze trouwe steun.

Een geboortelijst voor SOS! Sommige ouders willen graag het intense geluk bij de geboorte van hun kindje delen met anderen. Zij vervangen de traditionele geschenklijst door een gift aan SOS Kinderdorpen. "Door zelf ouders te worden van intussen twee kinderen, zijn we extra gevoelig geworden voor het lot van kinderen in conflictgebieden zoals Congo. Hun leed en hun noden staan in schril contrast met de luxe waarin baby’s hier ter wereld komen. Daarom hebben wij onze familie en vrienden gevraagd om, in plaats van iets te kopen voor onze dochter Selma, SOS Kinderdorpen te steunen. Wij zijn dan ook heel blij dat de meesten daar positief op hebben gereageerd en een gift hebben gedaan voor het SOS Kinderdorp in Kinshasa, Congo”. Inge, Elisabeth, Kasper en Selma Ook zin om zo’n actie op te starten? Bel Catherine op 02/639.09.77 of mail haar via [email protected].

Barbara François Voorzitster

colofon SOS Kinderdorpen is een internationale niet-gouvernementele sociale hulporganisatie die zich sinds 1949 inzet voor de noden, belangen en rechten van het kind. SOS Kinderdorpen is ook actief in België. Ons magazine Village verschijnt 4xjaar.

Deforche, Yvan de Launoit, Alain Goldschmidt, Jasmina Kuen, Paul Leyman, Anne Lybaert, Jean-Pierre Marchant, Rose Maus de Rolley, Richard Pichler, Nathalie Schots, Filip Tanghe, Evelyne Titeca, Peter Völker, Jean Guillaume Zurstrassen

Raden van Bestuur Voorzitster: Barbara François Vicevoorzitters: Piet Dejonghe, Albert Fraipont en Aernout van der Mersch Leden: Pascale Berryer, Anne-Catherine Chevalier,Filiep

Managing Director: Hilde Boeykens

2 > [ Village - zomer 2012 ]

Redactie: SOS Kinderdorpen, Michaël De Leener Redactie afgesloten op 11/06/2012 Foto’s: Archief SOS

Vormgeving: AA Dock’s Customer Media (www.aadocks.be) member of Druk: Corelio printing Verantwoordelijke uitgever: Hilde Boeykens Tel: 02/538.57.38 Mail: [email protected] Website: www.sos-kinderdorpen.be Adres: Gachardstraat 88, 1050 Brussel NB: Cette revue est également disponible en version française sur simple demande.

in actie

Op de fiets voor Kinshasa

De Betonsnoepers fietsten bijna 2.000 km voor de kinderen van Kinshasa.

Zo’n 2.000 km fietsen van België tot Oostenrijk, door weer en wind, afzien en doorbijten… De 5 Betonsnoepers deden het ten voordele van het nieuwe SOS Kinderdorp in Kinshasa. Met een heuse fondsenwervende campagne zamelden ze maar liefst €14.000 in. Deelnemer Carl: “Het is weer maar eens bewezen dat met wat goede wil er heel veel kan worden gerealiseerd. Ik dank dan ook iedereen die ons heeft gesteund.” Trekkers van de betonsnoepers zijn de vrienden Freddy (leidt een betonbedrijf) en Carl (zaakvoerder van een snoepbedrijf). Het zijn niet alleen heren met een neus voor zaken, maar ook met een gouden hart. In 2010 fietsten ze al eens naar Compostela ten voordelen van SOS projecten in Togo. Na een sabbatjaar besloten ze nu om van Kapelle-op-den-Bos naar Innsbruck te fietsen, heen en terug. De keuze voor het Oostenrijkse Innsbruck lag voor de hand, daar werd meer dan 60 jaar geleden het eerste kinderdorp geopend. De bakermat van SOS, zeg maar. Een zo normaal mogelijke jeugd

“Deze editie was veel zwaarder dan onze vorige uitdaging”, zegt Carl. “Wij hebben op 14 dagen bijna 2.000 km gefietst, meer dan 22.500 hoogtemeters

overwonnen. Het was elke dag klimmen en dalen, in de eerste week door het zwarte woud en de tweede week in de Vogezen. Telkens door prachtige fauna en flora, al hadden we wel te kampen met veel regen onderweg. Maar opgeven was geen optie, want we reden voor de toekomst van kinderen die nu geen kansen hebben. Dat zorgt ervoor dat een mens zijn grenzen verlegt en er een vriendschapsband ontstaat die niet meer stuk kan.” Bij hun aankomst in Innsbruck werden de Betonsnoepers rondgeleid in het SOS Kinderdorp in Imst. “Wij zijn er ontvangen door een SOS familie die 4 kinderen van verschillende nationaliteiten grootbrengt”, zegt Carl. “Het heeft ons een goed beeld geschetst van hoe SOS Kinderdorpen te werk gaat. Jullie zijn er in geslaagd om een systeem op te bou-

wen waarin de kinderen opgevangen worden in een omgeving die dicht aanleunt bij het familiale leven. Zo kunnen de kinderen een zo normaal mogelijke jeugd beleven. En dat zagen we aan al de blije gezichten in het kinderdorp.” Dankjewel Betonsnoepers!

Zin in actie? Inspireert de actie van de Betonsnoepers jou? Plannen om met je sportclub of groep je eens goed in te spannen voor kwetsbare kinderen? Contacteer dan Tom via [email protected] of op 02/538.57.57. Hij helpt je graag verder bij het opzetten van een actie.


Dossier

Opendeurdag in ons kinderdorP ‘Chantevent’ !

Zoals aangekondigd in ons vorig tijdschrift, was er zondag 3 juni de opendeurdag van ons SOS Kinderdorp Chantevent in Bande. Onder de bezoekers Michaël De Leener, pas afgestudeerd in de politieke wetenschappen, die voor het eerst ons dorp bezocht. Hij was onze reporter ter plaatse.

Michaël De Leener studeerde pas af en wil zich graag inzetten voor SOS Kinderdorpen. Zijn eerste bijdrage: een reportage over zijn bezoek aan het SOS Kinderdorp Chantevent.


Het SOS Kinderdorp Chantevent ligt in heid krijgen om zich te ontwikkelen. het piepkleine Ardeense dorpje Bande. 'A la campagne', zoals dat heet. Het kin- Cédric, een ex-bewoner van het dorp, derdorp bestaat uit, aan de ene kant van woont en werkt in Marche. Hij vertelt de weg, 'La Maison Communale', en aan overtuigend dat hij naast zijn biologische moeder, met wie hij de overkant, een nog regelmatig conwoonwijkachtige Hélène: tact onderhoudt, ook straat met 7 huizen, “Jullie bieden deze een 2 de moeder waarin telkens 5 tot kinderen een goede heeft. Hij praat met 6 kinderen en een SOS moeder wonen. zoveel liefde en resomkadering. De gebouwen zijn pect over haar, maar Ze hebben er alles wat omringd door velden ook over zijn broers en de kinderen kun- ze nodig hebben en ik en zussen en over de nen er zich uitleven moedig jullie aan om hele omkadering in een speeltuin, een van het dorp, dat ik te blijven volharden.” reuzeboomhut en niet anders kan dan een aantal verzorgde geloven dat hij hier graspleintjes. een gelukkige jeugd heeft gehad. Hij is nu 31 jaar en heeft het dorp ruim tien jaar Een uiterst kindvriendelijke omgeving geleden verlaten, maar is duidelijk erg dus, waar vriendschappen elke gelegen- blij om terug ‘thuis’ te komen. Bijna

iedereen die de ruimte binnenkomt, zegt hij goedhartig dag en vice versa. Een knuffel, een zoen, een praatje, een nostalgisch grapje. Ontroerend. Opvallend is dat kinderen die eenzelfde huis delen, naar elkaar verwijzen met 'mon frère' of 'ma soeur'. De kinderen beschouwen elkaar echt als broer en zus en daar handelen ze ook naar. Ze leren respect voor elkaar opbrengen en samenleven. Zo vertelt een 14-jarige jongen enthousiast over de tv-regels van het gezin. Ieder kind mag, van jong naar oud, één programma kiezen om naar te kijken in een voor hen gepast tijdsblok. Je kan je wel inbeelden dat broers en zussen elkaar in een gezin met 5 kinderen soms ook wel de nek willen omwringen, maar daar komen ze steevast sterker uit, verzekert een SOS moeder me. Zorg, liefde en genegenheid

De kinderen worden natuurlijk ook begeleid qua onderwijs. Ze lopen allen school in de normale onderwijsinstel-

lingen uit de nabije omgeving en de SOS moeder en de opvoed(st)ers zijn er om hen te helpen met hun huiswerk. In een van de huizen zie ik bijvoorbeeld examenroosters op de koelkast hangen.

Als de kinderen met wat achterstand kampen, kunnen ze terecht bij de logopediste van het dorp om wat bij te werken. De kinderen komen hier terecht in een

Bij een feest hoort taart en in het SOS Kinderdorp Chantevent weten ze alvast wanneer iets ‘goe gebakken’ is. Ten huize ‘Rose des Vents’ maken ze alvast geen geheim van hun bakkunsten. Probeer het zelf ook maar eens.

Voor de koekjes (+/- 40 stuks) (Rose des Vents) • •

120 g malse boter 120 g suiker

• •

1 ei 200 g bloem

De koekjes kunnen ook versierd worden met nootjes, rozijntes of chocolade vlokken 1. Giet de bloem in een kom, voeg er het ei, de suiker en de boter aan toe. 2. Meng zorgvuldig door mekaar en rol het deeg in een bol. 3. Daarna het deeg uitrollen en er figuurtjes uitsteken (aan de hand van een vormpje of met een mes) 4. Eventueel versieren. 5. Leg de vormpjes op een beboterde ovenschaal en zet die in een voorverwamde oven. 6. Laat de koekjes bij een temperatuur van 180°C bruinbakken.


dossier

Christine: “Ik ben heel tevreden dat ik dit dorp heb bezocht. Hoedje af voor de ontvangst en alle uitleg. Het getuigenis van een ‘ancien’ was prachtig. Al deze kinderen hebben heel wat geluk dat ze in dit mooie dorp kunnen leven, zelfs al zijn ze zich daar nog niet van bewust.” functioneel gezin en dat is, na hun veelal turbulent verleden, precies wat ze nodig hebben. Zaken als kindermishandeling, alcoholisme, instabiliteit en verwaarlozing maakten niet zelden deel uit van hun dagelijkse realiteit.

te gaan leven in het gemeenschapshuis van het dorp. Daar worden ze heel praktisch voorbereid op voor een zelfstandig leven. Verstandig inkopen doen, gezond koken, een budget beheren, etc. Ze genieten hier ook voldoende

Ivan: “Bedankt voor deze dag. Het deed enorm deugd om deze kinderen te zien openbloeien, om de structuur te ontdekken waarbinnen jullie ze laten evolueren en opgroeien. Bedankt voor uw schitterend onthaal en bedankt dat we zo’n verrijkende namiddag mochten beleven. Mijn felicitaties aan iedereen voor uw werk.” In Chantevent vinden zij de structuur, zorg, liefde en genegenheid van een normaal functionerend gezin. Ze worden voorbereid op het leven. Iets wat hun vorige gezinssituatie hen niet kon bieden. Wanneer de kinderen 16 worden, kunnen ze ervoor kiezen om semi-autonoom 6 > [ Village - zomer 2012 ]

vrijheid om bijvoorbeeld, in een gecontroleerde omgeving, een feestje te houden voor hun 16de verjaardag. Dit is noodzakelijk omdat de jongvolwassenen op 18-jarige leeftijd hoe dan ook, dit is bij wet bepaald, het dorp moeten verlaten. En 18 jaar is erg jong om al volledig op je eigen benen te staan.

Nooit alleen

Gelukkig kunnen de adolescenten dan nog terecht in l’Olivier, een huis te Marche-en-Famenne onderverdeeld in verscheidene studio’s, waar ze nog begeleid worden door een SOS opvoed(st)er. Maar ook jaren later, zo vertelt Alain in zijn getuigenis (zie kaderstuk), kunnen zij nog bij hun vroegere opvoeders of bij Mr. Rappe, de directeur van het dorp, terecht voor bijstand en advies. Een functioneel gezin, structuur, liefde, onderwijs, waarden en normen en een wegwijs in het leven. In het Kinderdorp Chantevent wordt de kinderen aangeboden wat ze nodig hebben om uit te groeien tot zelfstandige volwassenen, capabel om hun weg te vinden in onze samenleving. Geluksvogels, zou je kunnen zeggen, want er zijn veel kinderen die in eenzelfde situatie niet op die steun kunnen rekenen. Maar laat ons toch niet vergeten dat ze vooral ongeluk hebben. Ongeluk omdat hun biologische ouders hen niet kunnen geven wat ze nodig hebben. Ongeluk, omwille van de schade die ze mogelijks hebben opgelopen in de ongunstige situatie van hun natuurlijk gezin. Ongeluk, omdat ze gescheiden werden van hun familie.

“Vergeet nooit dat er altijd iemand van SOS voor je klaar zal staan.” Alain Piette kwam op 3 juni ook het kinderdorp bezoeken. 'Zijn kinderdorp', want Alain kwam in het dorp toe toen hij anderhalf jaar oud was en bleef er tot hij 18 werd. Naast Alain waren er nog andere 'anciens' aanwezig, die duidelijk ontroerd waren om nog eens in hun familiehuis, bij hun mamy te kunnen komen. Velen kwamen er met hun man of vrouw en kinderen. Het was mooi om zien dat zij erin geslaagd zijn om een gelukkig gezinnetje op te bouwen! Bij de verwelkoming, nam Alain even het woord:

Beste mensen, jn zus Alain en zi men sa groeiden derdorp. n ki t e op in h

Ik kom eigenlijk met een boodschap vo kunnen u nu moe ilijk inbeelden dat or de kinderen hier: jullie jullie eigenlijk heel hebben om hier te veel mog ervaren ook heel wat en opgroeien en dat begrijp ik, wan geluk t negatieve zaken ro Zelf ben ik hier ge nd jullie verblijf hi jullie ko er. mijn zus. dat was men toen ik anderhalf jaar was, sam fijn, want zo waren en met we Ik groeide hier op, niet met mijn oude een beetje familie samen. mensen om me he en die om me gave rs, maar wel met heel veel n, die me lieten vo belangrijk was. elen dat ik Zo was er de direct eur, Philippe Rappe , di streng was, maar me daardoor wel st e er altijd voor me was. die im leven te maken en mij ook op het rechte uleerde om iets van mijn pad Maar er was ook Clau dy, die elke keer wee hield als dat nodig was. nodig was en me n r mijn fiets hersteld og e al vandaag handig be heel veel andere nuttige dingen leerde s dat n, dan heb ik dat ze . Als ik ke dan was er vooral m ijn mamy SOS, A r aan hem te danken. En nnevertrouwen geven, re laties aangaan, iets Marie, die me heeft leren van mijn leven te m aken. Wanneer jullie stra ks het dorp zullen verlaten en op eige moeten staan, gaat n benen da zijn, zoals dat met t niet vanzelf. Dat zal met vallen en opst elke jongere gebeur wist dat er altijd er t. Maar wat zo ster aan ge k of waar ik naartoe ns iemand was van SOS die ik ko is: ik n bellen, kon gaan mocht da nooit gedaan, maa t r de gedachte alleen nodig zijn. al heb ik dat was al genoeg. Dus liefste kindere n, je kan opgroeien m wees blij om de kansen die je hier kr et mensen om je he ijgt, dat en houden, die je talen ten zien en je motiv die om je geven, die van je eren om er iets mee Vandaag begrijpen te doen. ju hier op te kunnen llie dat nog niet, maar het is zoveel groeien bij mensen beter om di ouders die vechten en je ongewild pijn e echt om je geven, dan bij doen. Ik dank jullie! Alain


Dossier

Binnenkijken in het Simbahuis Hoe verloopt een dag in het Simbahuis? Hoe ziet het er vanbinnen uit? Waar houden de kinderen zich mee bezig? Welke mogelijkheden zijn er voor hen? Uw SOS reporter trok een dag naar het Simbahuis om u een unieke kijk achter de schermen te bieden.

Alles is vrij basic in het Simbahuis (de meeste spullen zijn gekregen), maar het is echt een plaats waar kinderen zich even thuis kunnen voelen, ook al is dit niet hun echte thuis. Momenteel verblijven er zes kinderen: twee zussen van 9 en 11 en hun broer van 8, een jongen van 12 en twee broers van 7 en 8. Het Simbahuis werd genoemd naar de leeuw Simba uit de gekende film 'De Leeuwenkoning', omdat het zo’n dapper leeuwtje was dat heel wat moeilijke situaties trotseerde.

Het is rustig wanneer ik woensdagochtend toekom in het Simbahuis. De kinderen zijn naar school. Er hangt een gemoedelijke sfeer. Je ziet niet alleen dat hier kinderen wonen, je voelt het ook. Het huis is er van doordrongen. Overal hangen kindertekeningen. “Ook de tekeningen van de kinderen die al terug vertrokken zijn, behouden een plaats”, vertelt begeleidster Annelies me. “Want ergens maken ze nog altijd deel uit van dit huis.” Verder ook heel veel foto’s van kinderen die hier verblijven of verbleven hebben. Blije foto’s van kinderen die spelen, die lachen, die ravotten, gekke bekken trekken. Je weet dat deze kinderen door een moeilijke periode gaan, toch zie je dat niet op de foto’s. Het zijn kinderen zoals alle andere kinderen. 8 > [ Village - zomer 2012 ]

Ik loop door de verschillende kamers. De grote leefruimte is knus ingericht, op maat van de kinderen. De grote eettafel symboliseert mooi dat het hier ook gaat over samen-zijn, over dingen met elkaar delen en doen. Over samen leven. De kleine tv-ruimte vooraan is dan weer een plaats waar je tot rust kunt komen als je even aan de drukte wilt ontsnappen. Want het is niet elke dag even makkelijk voor deze kinderen. D e sla apk a me r s ademen rust uit. Elk kind mag zijn/haar slaaphoekje aankleden met persoonlijke spullen, zodat het zich er helemaal thuis voelt. Boven is er ook nog een ruimte waar de gesprekken tussen de ouderbegeleidster en de ouders plaatsvinden, net als de wekelijkse kindervergaderingen.

10:00

12:30

De kinderen komen van school. Op woensdagmiddag worden ze meestal afgehaald door hun ouders die ze dan in het Simbahuis afzetten. Een koppel komt mee binnen en gaat naar boven voor hun wekelijkse ouderbegeleiding. “Tijdens die momenten praat ik heel wat door met de ouders”, vertelt directrice en ouderbegeleidster Nicolina. “We proberen samen naar oplossingen te zoeken om de thuissituatie te verbeteren.” Beneden bruist het ondertussen van de energie. Romeo wil graag even buiten gaan voetballen. Begeleidster Ine gaat mee. De grote tuin komt goed van pas, de kinderen kunnen zich hier helemaal uitleven!

13:00 Ik kan het ook niet laten om even een balletje mee te trappen. Dan wordt er geroepen: “handen wassen”. Allemaal samen rond de tafel om boterhammen te eten en te vertellen hoe het op school was. Mooi om te zien hoe elk kind hier zijn plekje krijgt. Vanavond zal het alvast een beetje feest zijn aan tafel. “Op woensdag mag ieder om beurt zelf het avondmenu bepalen”, zegt begeleidster Ine. “En vanavond heeft Julie gekozen voor 'hete bliksem'. Soms verrassen ze ons met hun keuze, het zijn heus niet altijd frietjes of pizza.”

17:00 Buiten schijnt de zon, de kinderen willen graag in de tuin verder spelen. Ze worden nog snel ingesmeerd en weg zijn

we. Ik ontsnap er niet aan, zweten en puffen in de blakende zon. Maar de lachende gezichten maken mijn inspanningen meer dan goed. Jasper heeft iets minder geluk, hij heeft nog heel wat huiswerk voor de boeg. Ik kom nog even bij hem zitten en studeer mee de menselijke anatomie. En zo loopt mijn dagje in het Simbahuis stilaan ten einde. Ik neem afscheid van de kinderen en de begeleidsters. Romeo vraagt me of ik volgende woensdag terug kom spelen…

15:00 Na het eten wordt er gespeeld. Terwijl de zusjes hun turnkunsten vertonen, leren de jongens me de knepen van de Beyblades, een soort metalen tollen. En dan is het tijd voor een grote pletknuffel in de zetel. Niko heeft net haar ouderbegeleiding afgerond en laat psycholoog Bert binnen. De sessie van Lars vindt boven in alle rust plaats.

*Omwille van privacy en het recht op bescherming, werden de namen van de kinderen veranderd en hun gezichten onherkenbaar geportretteerd.

Wat is het Simbahuis? Als er in families sprake is van een onveilige en/of problematische opvoedingssituatie is het belangrijk om snel de juiste begeleiding te vinden. Zodat erger kan worden voorkomen. Het Simbahuis in Liedekerke biedt opvang aan de kinderen en zowel de kinderen als hun ouders genieten van een begeleiding op maat. Kan ik helpen? Zeker. Je kan een gift voor het Simbahuis doen op rekeningnummer (BE80) 310-0144715-77. Vermeld dan ook even 'Simbahuis' in je mededeling. Of je kan kiezen voor een duurzame steun door het Simbahuis te sponsoren voor bijvoorbeeld €20/maand. Meer info hierover vind je op www.sos-kinderdorpen.be/geef


In de kijker

“Een gezin is de spil van onze opvoeding”

Hans Van Crombrugge: “Ik was aangenaam verrast dat de participatie van de kinderen zo centraal staat bij SOS. Dat is heel belangrijk voor de waardigheid van een kind.”

Dr. Hans Van Crombrugge is docent aan het Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen. Onlangs modereerde hij nog het debat bij de voorstelling van het boek ‘Ik weet niet waarom’. De geknipte man dus om een gesprek te voeren over het belang van een gezin, van een familiale opvang en van participatie. We hebben het vaak over een gezin. Maar wat verstaat u daar juist onder?

“Het is heel moeilijk om te definiëren wat een gezin juist is. Er zijn zoveel verschillende gezinsvormen. Toch voelen we intuïtief aan wat we daaronder verstaan. Wat vooral telt, is dat een gezin in de eerste plaats een thuis is, een 'comme chez soi'. Een samenzijn van mensen die op de een of andere manier met elkaar verwant of betrokken zijn, die solidair zijn met elkaar. Een ander kenmerk is dat, als één van de mensen in een gezin wegvalt, dat heel ingrijpend is voor de anderen. Ook het wij-gevoel is heel kenmerkend.” 10 > [ Village - zomer 2012 ]

Er is ook de band van een kind met zijn ouders.

“Er zijn doorheen de geschiedenis veel veranderingen geweest binnen de gezinsvormen, maar het valt op dat de

“Opvoeden kun je, als het niet meer in het oorspronkelijk gezin kan, best organiseren op basis van familiale waarden” band tussen een kind en zijn of haar ouders iets heel fundamenteels is. Je

kan dat niet reduceren. Tot nader order heeft elk kind een moeder en een vader. De band die je daarmee hebt, is heel belangrijk. De wetenschap legt er niet toevallig de nadruk op dat we allemaal het kind zijn van onze ouders. Die twee mensen zijn hoe dan ook belangrijk voor wie je bent en wordt. Vroeger was bijvoorbeeld de visie bij scheidingen dat de breuk beter radicaal moest zijn en er gekozen moest worden voor één ouder. Vandaag is men daar op teruggekomen. Beide ouders zijn belangrijk voor een kind. Je merkt ook dat kinderen die thuis iets ergs meemaken, denk maar aan intrafamiliaal geweld, toch meestal verbonden willen blijven met hun ouders. Het is iets heel existentieels.”

De belangrijkste rol van een gezin is om de kinderen op te voeden?

“Ja, je kunt je bijna niet inbeelden dat iemand anders zo onvoorwaardelijk en liefdevol voor je kind zou kunnen zorgen. Kinderen hebben het nodig dat er iemand voor hen is. Ouders kunnen dat in principe als geen ander. Op dat punt zit de natuur redelijk goed in elkaar. Daarom is het biologische gezin ook de beste plaats voor een kind om in op te groeien. Een gezin is in deze zin onvervangbaar.” Niet iedereen heeft het daar altijd even gemakkelijk mee. Grijpt de samenleving wel tijdig in bij problematische opvoedingssituaties?

“Er is een heel grote terughoudendheid van de overheid om in te grijpen. Er moet al iets heel serieus fout gaan. Dat komt vanuit de zorg dat je mensen niet van dienst bent als je ze constant op de vingers kijkt. De laatste decennia groeit het besef meer en meer dat, alhoewel de ouders als eerste verantwoordelijk zijn voor de opvoeding van hun kinderen, ook de samenleving een rol te spelen heeft. Bijvoorbeeld om te informeren over de rechten van het kind en bijvoorbeeld dat fysiek geweld binnen de opvoeding niet kan. Belangrijk daarbij is dat de samenleving alternatieven aanreikt en de gezinnen ondersteunt. Dat gezinnen van anderen kunnen leren. Een sterk sociaal weefsel is daarbij essentieel.” Luister naar een kind Een project zoals het Simbahuis probeert net zo’n ondersteuning te bieden. Bij de tijdelijke opvang van de kinderen leggen we de nadruk op een familiale opvang.

“Dat is heel belangrijk. Sommige situaties zijn zo erg dat je een vluchtheuvel moet hebben. En het Simbahuis biedt zo’n vluchtheuvel, zowel voor de kinderen als voor de ouders. De ouders krijgen de tijd om aan bepaalde zaken te werken, ze weten dat hun kinderen goed zitten en kunnen terug energie opdoen. Ook de kinderen krijgen tijd

om terug op adem te komen. Het is goed dat het een kleinschalig project is, waar het belang van het familiale zo voorop staat. Want het gaat over individuen, er moet ruimte en aandacht zijn voor iedereen.” Bij SOS hebben we ook nog de opvang op langere termijn in onze kinderdorpen. Ook daar proberen we het familiale zo centraal mogelijk te zetten.

“Op dat punt is SOS Kinderdorpen zijn tijd altijd vooruit geweest. Met het inzicht dat je het opvoeden, als het niet meer in het oorspronkelijk gezin kan, toch moet organiseren op basis van familiale waarden. En ook het belang van het sociaal weefsel, weten dat je er als kind en gezin niet alleen voor staat, hoort daarbij. Dat is zo in een kinderdorp. Het is een tendens die nu heel wat aandacht krijgt en veel nieuwe initiatieven gaan die richting uit.” Een ander belangrijk punt is de participatie van kinderen. Hoe belangrijk is dat?

“Ik was aangenaam verrast dat dit bij SOS zo centraal staat. Het is nu stilaan een evidentie, maar tot voor kort was dat zo nog niet. Het is heel belangrijk, niet alleen vanuit het standpunt van de rechten van de kinderen, maar ook voor hun ontwikkeling. Het gaat over

Meer info over het Hoger Instituut voor de Gezinswetenschappen vind je op www.hig.be

hun leven, hun toekomst, ze zijn medeactor in hun opvoeding. Als je wilt dat een kind zich thuisvoelt, dan moet je daar aan werken. Zeker aan kinderen die beschadigd zijn, kan participatie een heel deel eigenwaarde en vertrouwen teruggeven. Een kind voelt dan dat er naar hem geluisterd wordt, dat het erkend wordt. Dat is heel belangrijk voor de waardigheid van een kind.”

‘Ik weet niet waarom!’ Je kan het boek rechtstreeks bij SOS bestellen door €28 (inclusief portkosten) over te schrijven op (BE80) 310-014471577 met als mededeling ‘Boek-6403’. Wij sturen het je dan binnen de twee weken op.


actua

“It takes a whole village to raise a child” We halen jaarlijks gelden op om ervoor te kunnen zorgen dat de meest kwetsbare kinderen opnieuw kunnen opgroeien in een gezin. Hiermee bouwen we dorpen voor kinderen die er helemaal alleen voor staan. We steunen kwetsbare families zodat ze zelf voor hun kinderen kunnen blijven zorgen. We mobiliseren de hele gemeenschap eromheen om mee voor deze kinderen te zorgen. Dat doen we zowel in de landen in het Zuiden als in eigen land. Al meer dan 60 jaar. Maar dat kunnen we niet alleen. U bent daarbij heel belangrijk, want alleen met de steun van mensen zoals u kunnen we dit elk jaar opnieuw realiseren. In 2011 konden we zo vanuit België weer duizenden kinderen alle kansen op een thuis en toekomst geven. Die steun is en blijft absoluut noodzakelijk, want meer dan 70% van al onze inkomsten komt van privégiften en samenwerking met bedrijven.

Onze projecten die de meest kwetsbare kinderen opvangen en/of begeleiden in het buitenland, waaronder: € 350.215

voor projecten in RDC Congo (nieuw SOS Kinderdorp in Kinshasa, familieversterkend programma in Bukavu)

€ 205.279

voor projecten in Burundi

€ 239.755

voor projecten in Togo (moeder- en kindhospitaal in Kara en familieversterkend programma in Dapaong)

€ 79.757

voor projecten in Brazilië (noodhulp Rio de Janeiro en sportveld in Poa)

€ 533.684

voor de noodhulp in de Hoorn van Afrika

Uw steun in 2011

In totaal konden we in 2011 € 7.656.446 ophalen. Dat zijn de inkomsten van de beide vzw’s opgeteld (geconsolideerde cijfers). Hiervan ging 75% naar onze projecten. Om die projecten tot een goed einde te kunnen brengen en fondsen te kunnen ophalen, moeten bepaalde onkosten worden gemaakt. Zoals het opzetten van bepaalde evenementen, aanmaak van materialen voor presentaties, opsturen van mailings… Uiteraard waken we erover dat we deze kosten minimaal houden. Een onafhankelijk bureau van revisoren controleert elk jaar onze rekeningen.

Overheid 38% (onderscheid voor binnen- (26%) en buitenland (12%))

Partners 17%


Privégiften 45%

Projecten die kinderen opvangen en begeleiden in België (*) € 354.676 € 2.250.911

voor het Simbaproject in Vlaanderen (Liedekerke) voor het kinderdorp Chantevent (Bande nabij Nassogne)

€ 20.758

voor het jongerenproject in Marche

€ 107.510

voor het nieuwe project 'l’Alouette' in Rochefort

(*) in Wallonië worden onze projecten voor 77% gesubsidieerd door de overheid

Wil je graag meer weten over onze werking en onze projecten in 2011, surf dan naar www.sos-kinderdorpen.be/jaarverslag, daar kan je ons jaarverslag 2011 downloaden. Je kan het ook bestellen op 02/538.07.38 of via [email protected] SOS Kinderdorpen is lid van de vereniging voor ethiek in de fondsenwerving. Als het totaal van uw giften voor een van onze twee vzw’s (voor projecten in België of voor projecten in het buitenland) op jaarbasis €40 of meer bedraagt, ontvant u het jaar nadien automatisch een fiscaal attest.

partners

Alle moeders in de bloemetjes op Moederdag Zondag 13 mei, een heugelijke dag voor alle moeders. Daarbij denken we ook graag aan alle SOS moeders die de zorg nemen over kinderen die er alleen voor staan. Op moederdag stonden onze vrijwilligers daarom paraat aan de uitgang van Plopsland De Panne, waarbij elke moeder een bloemetje ontving en een folder over SOS Kinderdorpen. We willen graag alle vrijwilligers bedanken voor hun energie en Plopsa voor het opzetten van deze gezamenlijke actie.

Jacky Ickx, voormalig F1 vicewereldkampioen, steunt SOS Onlangs werd een exclusief boek uitgegeven over de legendarische Belgische autopiloot Jacky Ickx. Een boek vol anekdotes en uniek beeldmateriaal, een collector’s item als het ware.

SOS is het officiële goede doel van de Acerta Brussels Ekiden op 13 oktober

Jacky Ickx heeft de afgelopen maanden meerdere SOS Kinderdorpen in Afrika bezocht en was heel opgetogen over wat hij had gezien. Hij heeft nu beslist om alle rechten van zijn boek door te storten aan SOS Kinderdorpen.

De 20 km van Brussel is net achter de rug. We kijken nu al uit naar het volgende loopevent: de Brussels Ekiden, een aflossingsloop waarbij een team van 6 personen de marathonafstand overbrugt. Dit jaar is SOS Kinderdorpen het officiële goede doel van dit sportief evenement. Loop jij met je bedrijf dit jaar ook mee? Noteer alvast 13 oktober in je agenda.

Je kan een boek bestellen op: http://www.jackyickxbook.com

Alle info via www.acertabrusselsekiden.be

SOS aan de start van de 20 km van Brussel Op zondag 27 mei liepen meer dan 30.000 sportievelingen de 20 km van Brussel. SOS Kinderdorpen was heel fier dat een 500-tal onder hen liep voor wees- en kwetsbare kinderen. Daaronder niet alleen privépersonen, maar ook bedrijven als Delhaize, Deloitte, Danone, The Boston Consulting Group, Marathon Managers Club, Goodman, Viage en BASF. Hartelijk dank aan iedereen.


getuigenis

Van harte welkom in ons nieuwe kinderdorp!

Op zondag 20 mei werd het SOS Kinderdorp in Kinshasa officieel ingehuldigd. SOS Kinderdorpen België werkte 6 jaar lang met een heel team van medewerkers en donateurs aan de ontwikkeling van het dorp. De opening was voor hen een mooi moment. Nog mooier is het voor de kinderen die er een nieuwe thuis hebben gevonden. Nu en de komende jaren.

We delen graag met jullie een impressie van het bezoek door de ogen van een SOS medewerker Tom Moons.

Donderdagavond 17 mei, luchthaven Kinshasa. De hitte en vochtigheid overvallen ons als we het vliegtuig verlaten. We begeven ons naar de bagagehal. Chaos. Iedereen op zoek naar zijn koffer. Wachten. Al kunnen we relative14 > [ Village - zomer 2012 ]

ren. We weten waarvoor we komen. Al kunnen we ons nog geen beeld schetsen van wat we zullen beleven de komende dagen. Hoogtepunt moet zondag zijn, de opening van het nieuwe SOS Kinderdorp waar 150 weeskinderen kunnen opgroeien en groot worden in een nieuwe thuis. In Kinshasa leven er ongeveer 11 miljoen mensen. België dus. Al zijn de verschillen meteen merkbaar. Zo veel mensen op één plaats. Weinig structuur. Straten vuil. Kinderen alleen. In Kinshasa zelf zijn er 539.000 straat- en weeskinderen… Kinderen op zoek naar een toekomst die er niet is. Op zaterdag bezoeken we een lokaal weeshuis dat gerund wordt door een Italiaanse dokter. Hij vangt er 700 kinderen zonder ouderlijke zorg op. Daarbij ook gehandicapte kinderen. Hij doet zijn best met de weinige middelen die hij heeft, maar die zijn duidelijk onvoldoende. Bij aankomst worden we

meteen aangeklampt door een tiental kinderen. Ze willen gepakt worden. Ze willen onze handen vasthouden. Ze willen aandacht. Het komt hard aan bij de groep. Op de terugweg is het stil. Een gevoel van onmacht. Een gevoel van onaanvaardbaarheid. We proberen onze emoties een plaats te geven. We zijn nu op weg naar een aantal families die ondersteund worden door SOS Kinderdorpen in de achterwijken van Kinshasa. Families die het extreem moeilijk hebben. Moeder alleen met 7 kinderen. Grootmoeder die de zorg opneemt van 4 kinderen omdat de dochter is overleden. SOS wil deze mensen terug kracht geven, zodat de kinderen bij hen kunnen opgroeien: door ze tijdelijk financieel te steunen, zodat de kinderen naar school kunnen en de moeder zo de tijd heeft om te werken, een job te leren en geld te verdienen. We realiseren ons dat, ondanks hun moeilijke situatie, de

maakt wat SOS Kinderdorpen is. Kinderen opvangen en grootbrengen in een familiale structuur, zodat ze kunnen opgroeien tot sterke personen. Hier in Kinshasa. In Europa. In Azië. Wereldwijd. We zijn terug thuis. Het eerste wat ik doe, is mijn zoon en dochter eens goed

vastpakken. Te veel kinderen hebben dit geluk niet. Ik hoop stiekem dat een deel van de vrijgekomen energie terechtkomt bij hen die alleen op de wereld staan. En dat SOS Kinderdorpen nog meer kinderen van harte mag verwelkomen in één van haar dorpen.

Enkel dagen nadat hij met zijn club Manchester City Engels kampioen was geworden, stond Vincent Kompany al fris en monter een balletje te trappen met de jongens van het SOS Kinderdorp in Kinshasa.

kinderen hun moeder of grootmoeder nog hebben. Hun aandacht. Hun affectie. Het is oh zo belangrijk voor een kind. Voor elk kind. De dag van de opening. Zondag 20 mei. Na 6 jaar voorbereiding en opbouw, staat het SOS Kinderdorp er. Met vijften huizen. Twee scholen. Een medisch centrum. Een familieversterkend programma. En vandaag wordt het officieel ingehuldigd. In aanwezigheid van talrijke Congolese hoogwaardigheidsbekleders uit de politieke, economische, sociale en culturele sector. Vincent Kompany is er ook, SOS ambassadeur in hart en nieren en betrokken bij het project sinds de start. Hij is blij met wat hij ziet. En dat zijn ook de donateurs en bedrijfspartners die zijn meegereisd. Zij hebben jaren mee geïnvesteerd in de ontwikkeling van het dorp. Een emotioneel moment. De opening zelf is één warme welkom, een mooie mix van toespraak, dans en muziek. De kinderen van het dorp genieten met volle teugen. En zijn fier om aan de bezoekers hun nieuwe thuis te tonen. Hun SOS moeder. Hun broertjes en zusjes. Hun familie. Waar ze er een aantal maanden geleden nog alleen voor stonden, zijn ze nu omringd door een structuur van liefde en zorg. Blijvend. Dat

Een nieuwe thuis voor Aurélie, Marie, Jean… De kinderen die opgevangen worden in een SOS Kinderdorp hebben elk hun verhaal. Met één gemene deler: wat ze meegemaakt hebben is niet rooskleurig. In sommige gevallen hebben de kinderen zelfs geen identiteit als ze aankomen in het dorp. Ze hadden niks. Geen thuis. Geen eten. Geen naam. Ze betekenden niks. SOS Kinderdorpen geeft hen niet alleen opnieuw een naam, maar ook een plek waar ze kunnen opgroeien tot iemand. Marie, Aurélie, Jean… Het zijn allemaal kinderen die vóór hun komst in het SOS Kinderdorp vergeten waren door de maatschappij. Maar nu krijgen ze de tijd, de ruimte, de liefde, de zorg, de kansen om op te groeien tot grote mensen. SOS Kinderdorpen vindt het essentieel om elk kind dat opgenomen wordt in een SOS dorp, project of programma waar dan ook in de wereld bij naam te kennen. Het is een kleine moeite, maar betekent zo veel in het leven van een kind dat ooit niks had.

Dit was ook jullie inhuldiging Het SOS Kinderdorp in nu officieel ingehuldigd. Daar kon spijtig genoeg niet iedereen bij zijn. Aan allen die bijgedragen hebben tot de realisatie ervan, willen we graag zeggen: “Dit was ook jullie inhuldiging’. Voor elke cent, elke actie, elke stem die ons geholpen heeft dit te kunnen ontwikkelen, willen we dan ook graag eenieder van jullie hartelijk danken. Zonder jullie hadden we dit niet gekund.


Kim Clijsters op bezoek in het SOS Kinderdorp Chantevent, september 2011

Help ons mee een duurzaam verschil te maken voor kwetsbare kinderen! Steun onze projecten in België

Steun onze projecten in de wereld

Word meter of peter van een SOS kind

Neem SOS Kinderdorpen op in uw testament

Voor €30/maand geeft u een kwetsbaar kind een nieuwe thuis en toekomst.

Wil u graag meer weten over hoe u onze organisatie kan betrekken bij uw testament?

Elke gift, klein of groot, is welkom.

Elke gift, klein of groot, is welkom.

www.sos-kinderdorpen.be/ peterschap of telefonisch op 02/538 57 38

Contacteer Hilde Boeykens via [email protected] of op 02/538 57 38

www.sos-kinderdorpen.be/geef

www.sos-kinderdorpen.be/geef

SOS Kinderdorpen België vzw BE80 310 0144715 77

SOS Kinderdorpen België voor de wereld vzw BE17 310 0403455 21

Meer weten ? Surf naar www.sos-kinderdorpen.be, mail [email protected], bel naar 02 538 57 38. Of kom even langs: Gachardstraat 88 in 1050 Brussel. U bent altijd welkom! Als het totaal van uw giften voor een van onze twee vzw's (voor projecten in België of voor projecten in het buitenland) op jaarbasis €40 of meer bedraagt, ontvangt u het jaar nadien automatisch een fiscaal attest. Daarmee kan u tot 50% van uw bijdrage terugkrijgen.

It takes a whole village to raise a child

Recommend Documents