ISRAEL. Operatie «Wolkkolom» > Vuur op Gaza en Jeruzalem Pagina 4. > Ooggetuigenbericht: 24 uur in Beer Sheva Pagina 6

In de toekomst individuelere chemotherapie mogelijk? • 15

De duurste hemel ter wereld • 12

ISRAEL NIEUWS UIT

Nr. 12 – December 2012

www.middernachtsroep.nl

Operatie

«Wolkkolom» > Vuur op Gaza en Jeruzalem • Pagina 4 > Ooggetuigenbericht: 24 uur in Beer Sheva • Pagina 6

www.beth-shalom.nl

Bij de foto: Een Israëlisch soldaat kijkt in de buurt van Beer Sheva naar de lancering van een «IJzeren Koepel» antiraket

M ARANATHADAG D OORN

Dato Steenhuis

Alles

Henk Schouten

staat op z’n kop Spreekt God nog wel eens?

Norbert Lieth

zaterdag 9 maart 2013 g fel n a a t z n n e k 10:00 me a s · Boe n e iek ma z u m a M r · og r p r e · Kind

Revius Lyceum · Driebergsestraatweg 6c · Doorn middernachtsroep.nl

EDITORIAL 3

Geliefde vrienden van Israël In Israël heeft men met bijzondere spanning naar de verkiezingen in de VS uitgezien. Een verslaggever meende: «Je krijgt de indruk alsof het om verkiezingen in Israël gaat.» En inderdaad, de Israëlische regering met premier Netanjahu voorop hadden hun hoop op een overwinning van Mitt Romney gevestigd. Tegenstanders van Netanjahu verweten hem dit als inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van de VS. Men was bang dat deze openlijke hoop op Romney in het geval van een herverkiezing van Obama een schadelijke uitwerking kon hebben op de betrekkingen tussen Israël en de VS. En met de overwinning van Barack Obama is deze situatie nu ook werkelijk waar geworden. Netanjahu had gehoopt dat een republikeinse regering onder Mitt Romney beslister zou optreden tegen Iran en meer begrip zou opbrengen voor de positie van zijn regering voor wat betreft de Palestijnen. Maar voordat er op deze punten iets gebeurt zullen er in januari aanstaande eveneens in Israël verkiezingen plaatsvinden. Velen in Israël hebben grote verwachtingen van deze verkiezingen. Maar waarschijnlijk zal er ook hier niet veel in de politieke krachtverhoudingen veranderen. Dat betekent dat Obama en Netanjahu in de komende jaren met elkaar te maken zullen blijven hebben, iets waar Netanjahu, zo lijkt het, niet zo happig op was. Bovendien zal Israël onvermijdelijk sterker onder druk komen te staan om in het zogenaamde vredesproces, zoals dat door Amerika geëist wordt, nu eindelijk eens vooruitgang te boeken. En dat betekent ook vooruitgang met betrekking tot de tweestatenoplossing, iets wat de regering van Netanjahu het liefst wil uitstellen of zelfs verhinderen. Vóór zijn herverkiezing vermeed Obama het om druk op Israël uit te oefenen om niet onnodig sympathie te verliezen. Daar hoeft hij nu echter geen rekening meer mee te houden. Het succes van de Democraten in de VS ligt voor een belangrijk deel aan het feit dat zij er in zijn geslaagd om met de generatiewisseling en de verandering van de bevolking rekening te houden. Deze factoren zouden mogelijk ook in Israël voor bepaalde verrassingen kunnen zorgen, vooral omdat er al geruime tijd steeds weer demonstraties en bijeenkomsten van jonge mensen plaatsvinden, die meer sociale gerechtigheid en steun voor de sociaal zwakkeren onder de bevolking eisen. Netanjahu probeerde via de Iraanse dreiging een internationaal bondgenootschap op te bouwen, wat hem in elk geval een heel eind gelukt is. Obama weigerde echter om hiervan een allesbeslissende kwestie te maken. Hij verzekerde Israël weliswaar van de onvoorwaardelijke steun van de VS, maar verklaarde dat er alleen in het uiterste geval van nood van een oorlog sprake kon zijn. Aan deze insteek valt kennelijk ook toe te schrijven dat de populariteit van Obama bij het volk gestegen was. De meeste Amerikanen willen niet nog een keer in een duur militaire conflict betrokken worden. Daar hebben ze schoon genoeg van. Dat Mitt Romney tot de gemeenschap van de Mormonen behoort is waarschijnlijk ook een reden geweest waarom het enthousiasme voor de kandidaat van de conservatieve partij beperkt is gebleven. Maar hoe het ook zij, het gaat er gewoon om dat we het resultaat van de verkiezingen uit Gods hand accepteren en erkennen dat Hij alles onder controle heeft. Rest ons de vermaning van Paulus in 1 Timotheüs 2:2 ter harte te nemen, te bidden voor degenen die hoge posities bekleden, opdat we een stil en gerust leven kunnen leiden in alle godsvrucht en eerbaarheid. In deze belangrijke voorbede-opdracht verbonden wens ik u een rustig Kerst- en Nieuwjaarsfeest met tijd om na te denken, en ik groet u hartelijk met shalom uit Israël. Uw Fredi Winkler

Wat betekent Obama’s herverkiezing voor Israël? Pagina 8

COVERSTORY 4 Vuur op Gaza en Jeruzalem 6 24 uur in Beer Sheva

ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL 7 Korte berichten 8 Wat betekent de herverkiezing van Obama voor Israël? 9 Gevechten in Syrië grensoverschrijdend 11 Heeft Israël opnieuw in Soedan toegeslagen? 11 De meest geheime spionageeenheid van de IDF 12 De duurste hemel ter wereld 13 Gilad Shalits eerste interview 14 Hamas beledigd door uitnodiging 15 Israëlische wiskundige geëerd met «genieprijs» 15 In de toekomst individuelere chemotherapie mogelijk? 16 Sprekende computer voor slachtoffers van een beroerte 17 Israël stimuleert hersenonderzoek

NOODHULP VOOR ISRAËL 18 Wie is de werkelijke vijand van de Arabische wereld? 19 Hulp voor kankerpatiënten

BIJBEL EN ISRAËL 20 Israëls toekomst is veiliggesteld

4

Over dit nummer

Nieuws uit Israël • 4/2006

Vergeet u niet de artikelen over de militaire schermutselingen tussen Israël en Gaza op pagina 4 te lezen. Het verbaast je telkens weer dat veel mensen Israël de schuld geven, hoewel de raketbeschietingen vanuit Gaza zijn begonnen en Israël zich aanvankelijk zeer terughoudend heeft opgesteld. Maar duizenden doden in Syrië zijn hier minder van belang. Veeleer wordt er eenzijdig op Israël ingehakt, ondanks het veel geringere aantal slachtoffers. Bovendien dreigen de onlusten in Syrië ook Israël te gaan treffen. Israël moet voorzorgsmaatregelen nemen (pag. 9). Antje Naujoks, onze correspondente uit Beer Sheva, schrijft was de herverkiezing van Barack Obama als president van Amerika voor Israël te betekenen heeft (pag. 8). Ook het groetwoord van onze medewerker Fredy Winkler in Haifa, op pagina 3, gaat hierover. Als u wat meer inzicht in het werk van de Israëlische geheime dienst en het leger wilt hebben, leest u natuurlijk de artikelen vanaf pagina 11. Hoe gaat het met Gilad Shalit een jaar na zijn vrijlating? Er staat een ontroerend interview op pagina 13 en nog een artikel op pagina 14. Duizenden Amerikaanse en Israëlische soldaten hebben in het zuiden van Israël gezamenlijk oefeningen gehouden (pag. 12). Vanaf pagina 15 berichten we over Israelische ontwikkelingen in de geneeskunde en in andere wetenschappen. In dit nummer willen we u vooral op een artikel van dr. Mordechai Waron wijzen, die ons een artikel van de Saoedische journalist Abdulateef Al Mulhim deed toekomen. Deze had het gewaagd om in de «Arab News» een sensationeel artikel te publiceren. Er zijn nog moedige mensen, ook in SaoediArabië, die open staan voor de waarheid en zich ervoor inzetten. Hieronder vindt u het in het Nederlands vertaalde artikel van dr. Waron. Aan het eind presenteert hij nog heel kort een belangrijk project in het Assaf Harofeh ziekenhuis, waar nog veel geld voor nodig is. Elke gift voor dit doel (o.v.v. «Assaf Harofeh») gaat in zijn geheel naar Israël door. Ook al heeft het Kerstfeest in Israël nooit dezelfde waarde als in onze landen, we weten toch dat de Heer ook voor Israël naar deze aarde is gekomen en dat Hij naar Israël zal terugkeren. De aartsvader Jakob zei al in Genesis 49:10: «De scepter zal van Juda niet wijken en evenmin de heersersstaf van tussen zijn voeten, totdat Silo komt, en Hem zullen de volken gehoorzamen.» Alles zal in vervulling gaan! Laten we voor Israël bidden en achter dit volk staan. CM ■

4 COVERSTORY Nachrichten aus Israel • 12/2012

Operatie

«Wolkkolom»

Waar antiraketbatterijen gestationeerd staan, ving «IJzeren Koepel» 85 % van de raketten uit Gaza af.

Vuur op Gaza en Jeruzalem Zwi Lidar NUI correspondent in Jeruzalem Het was al tientallen jaren geleden dat de inwoners van Jeruzalem de sirenes hadden horen loeien die een luchtaanval aankondigden. Sinds de Zesdaagse oorlog van 1967 had niemand het meer gewaagd om de stad die voor drie wereldreligies heilig is vanuit de lucht aan te vallen. Maar op 16 november 2012 veranderde dat. In de dagen ervoor had Hamas de westelijke Negev tot zo’n 40 kilometer over de grens bijna volledig met mortieren en raketten overdekt. In de arsenalen van Hamas bevinden zich ook Fajr-5 raketten, die 75 kilometer ver kunnen vliegen. Met deze raketten bedacht de terreurorganisatie Jeruzalem, maar ook meermaals Tel Aviv. De nieuwszender van Hamas beroemde zich er op de «Knesset van de zionisten vernietigd te hebben». Een grove propagandaleugen, want de raket landde in onbebouwd gebied en uitgerekend in de buurt van een van de Arabische dorpen langs de randen van Jeruzalem. Men ondernam de beschieting van zowel Jeruzalem als Tel Aviv nadat de situatie in het zuiden van Israël was geëscaleerd. Het Israëlische leger had met de militaire operatie «Wolkkolom»

op de voortdurende raketbeschietingen vanuit Gaza gereageerd en Hamas wilde een «strategisch succes» boeken. Israël begon de militaire operatie na een reeks ongekende provocaties aan de grens met de Gazastrook, die tegen het Israëlische leger, maar ook massaal tegen de Israëlische burgerbevolking waren gericht. Deze provocaties werden door verschillende terreurorganisaties uitgevoerd. Israël hield zich in met reageren, maar veranderde dit beleid op het moment dat de militaire arm van Hamas actief werd. Omdat Hamas de regerende soeverein in de Gazastrook is, was voor Israël de maat vol. Majoor-generaal Poli Mordechai, de woordvoerder van de Israëlische strijdkrachten, noemde de Gazastrook «een vooruitgeschoven militaire basis van Iran». De eerste actie die Israël ondernam, was een gerichte aanval op Ahmed Jabari, de commandant van de militaire arm van Hamas. Deze man had de laatste jaren de militaire infrastructuur van Hamas beduidend uitgebouwd en is persoonlijk verantwoordelijk voor talrijke aanvallen en terreurdaden, waaronder ook de ontvoering van de Israëlische soldaat Gilad Shalit. Het Israëlische leger had hem al langer in het vizier en de geheime dienst hield

5

Paniek na een raketaanval bij Kiryat Malachi

hem voortdurend in de gaten. Jabari kwam bij een zogenaamde gerichte liquidatie om het leven. Met deze actie leidde de Israëlische regering de militaire operatie «Wolkkolom» in. In de uren daarna heerste er bij de leiding van Hamas grote verwarring. De kopstukken hadden zich net zo veilig gevoeld als Jabari, die midden op de dag met een splinternieuwe auto onderweg was. Israël maakte gebruik van deze verwarring en het tijdelijke machtsvacuüm. Men trad «als met een pincet», zoals de generale staf het formuleerde, tegen nog andere leiders van Hamas op. Maar veel belangrijker waren de massale aanvallen van de Israëlische luchtmacht, die vooral lanceerinstallaties van de Fajr-5 raketten verwoestten. Deze raketten kunnen 175 kilo springstof meenemen en hebben een reikwijdte van 75 kilometer. Dat betekent dat ze het centrum van Israël met gemak kunnen bereiken. Desondanks bleven er in de talloze wapenbergplaatsen nog raketten en lanceerinstallaties over, die de diverse terreurorganisaties even later voor de luchtaanvallen op Jeruzalem en Tel Aviv gebruikten. In de eerste vier dagen van deze escalatieronde werden er vanuit de Gazastrook bijna 1000 mortieren en raketten op Israëlisch grondgebied afgevuurd. De Israëlische luchtmacht

75.000 Reservisten werden opgeroepen. Foto: Biddende soldaten in de buurt van de Gazastrook.

en de marine lanceerden op hun beurt ruim 950 aanvallen op wapenopslagplaatsen en andere terroristische infrastructuren in de Gazastrook. Dit minutieuze optreden leidde er toe dat de Palestijnse kant aan het einde van de vierde dag enkele tientallen dodelijke slachtoffers te melden had, onder wie echter weinig burgers, maar meest bekende en belangrijke aanvoerders van de in de Gazastrook actieve terreurorganisaties. Daarnaast vlogen de Israëlische piloten nog missies van heel andere aard, namelijk met informatiepamfletten voor de Palestijnse burgerbevolking in de Gazastrook. Hun werd aangeraden om afstand te houden van gebouwen waarin wapens waren opgeslagen. En dat is juist de politiek die Hamas blijft volgen. In, onder of vlakbij particuliere woningen, scholen, moskeeën en andere openbare instellingen zijn sinds 2009 steeds meer grote wapenopslagplaatsen aangelegd. Het wapentuig komt voor een deel uit eigen productie, maar dikwijls uit Iran. Hoeveel raketten er binnen zijn gesmokkeld blijkt wel uit de voortdurende

beschietingen van Hamas, die ondanks honderden verwoeste arsenalen op het moment van schrijven van deze regels gewoon doorgaan. Tijdens de escalatie kon het antiraketsysteem IJzeren Koepel schitteren, want waar de batterijen zijn gestationeerd vingen ze op tijd 85 procent van de raketten af die op bewoonde gebieden afkoersten. Niemand in Israël wil zich voorstellen hoe de situatie er zonder dit systeem na 200 in woongebieden ontplofte raketten zou hebben uitgezien. Op de derde dag van de escalatie nam men ijlings een vijfde batterij in gebruik, die eigenlijk nog in de testfase was. Nog maar een paar uur nadat hij in het zuiden van de agglomeratie Tel Aviv was opgesteld, bewees hij dat hij met succes inzetbaar was. Als we deze regels schrijven, is de mobilisatie van 75.000 reservisten al afgesloten. Israël is echter zeer voorzichtig met het sturen van grondtroepen naar de Gazastrook; er moeten vele aspecten worden afgewogen, ook al vanwege de niet altijd betrouwbaar in te schatten constellatie van het «nieuwe» Midden-Oosten na de «Arabische lente». Verder is men er zich van bewust dat een grondoffensief onvermijdelijk andere verliezen mee zich meebrengt – aan beide kanten. En dat kan ook betekenen dat de publieke opinie zich tegen Israël keert. Tot op de vierde dag van de operatie «Wolkkolom» kreeg de joodse staat van veel politici van naam in de wereld te horen: «Wij begrijpen dat Israël gebruik maakt van zijn recht om zich te verdedigen.» Maar ook Hamas, dat de boog weliswaar bewust en opzettelijk meer dan alleen gespannen heeft, is weinig gebaat bij een Israëlisch grondoffensief, want zo’n militaire stap van Israël kan voor de terreurorganisatie ook gemakkelijk het einde van hun heerschappij in de Gazastrook betekenen. ■

66 COVERSTORY ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL Nieuws uit Israël • 4/2006

OOGGETUIGENBERICHT

24 uur in Beer Sheva Antje Naujoks NUI correspondente in Beer Sheva Het was woensdag 14 november 2012. Ik had mezelf net een late rustpauze veroorloofd toen de telefoon me uit mijn dutje haalde. Israëli’s hebben de gewoonte om de telefoon altijd op te nemen. Er kan immers iets gebeurd zijn. En zo was het nu ook. Mijn vriendin riep opgewonden in de telefoon: «We hebben een hoge piet van Hamas te pakken gekregen, die het leger leidt. Hoe hij heet ben ik vergeten, maar het is degene die direct achter Gilad stond, toen hij werd vrijgelaten.» Ik had de naam ook niet paraat, maar wel meteen

Ahmed Jabari (l.) met Gilad Shalit (r.) bij de overdracht

het gezicht; dat stond in de uren na de vrijlating van Gilad Shalit in de herfst van 2011 bij alle Israëli’s in het geheugen gegraveerd. Ahmed Jabari had bij de overdracht van de Israëlische soldaat aan de Egyptenaren steeds pal achter Gilad gestaan. Een snelle blik op de klok, 16.25 uur. Tegelijk de televisie aanzetten. Dan alleen nog tegen de vriendin zeggen: «Ik meld me weer.» Er was nu belangrijk werk aan de winkel. Wat dan, vraagt u zich af? De beveiligde kamer klaarmaken voor geval van nood. Mij was duidelijk dat er nog maar weinig tijd over was voordat Hamas zou reageren. Terwijl ik de zaklantaarn controleerde,

veiligheidshalve ook nog kaarsen en lucifers tevoorschijn haalde, een fles water en voer voor de zenuwen in de vorm van kaakjes en chocolade naar de beveiligde kamer bracht, had ik tegelijkertijd de telefoon tussen mijn oor en schouder geklemd. Ik moest aan een hoop dingen tegelijk denken: andere vrienden bellen van wie ik wist dat ze onderweg waren; de familie in het buitenland op het komende nieuws voorbereiden; maar ook de Duitse vrijwilliger informeren, die juist in Beer Sheva dienst doet. De boodschap was kort en bondig: «Pak wat spullen in een tas en ga naar Tel Aviv! Wat er nu komt, moet je jezelf niet aandoen.» Daarna de laptop aansluiten aan het stroomnet, zodat de accu vol is en ik zelfs bij een stroomuitval in de beveiligde kamer informatie kan inwinnen. Kleine lekkernijen gingen ook mee de beveiligde kamer in om de kleine gerust te kunnen stellen voor het geval we ingesloten zouden raken. En ja, er moest ook een emmer mee, voor het geval je er langere tijd niet meer uit kunt. Jammer genoeg zou ik gelijk krijgen en zouden al mijn maatregelen passend blijken, maar daarover later. Om 18.00 was er een telefonische conferentie met mijn beste vriendinnen. Ze wilden eigenlijk voor het avondeten komen, maar het Commando Bescherming Burgerbevolking had intussen de opdracht gegeven om onnodige ritten liever te vermijden. Maar zoals Israëli’s nu eenmaal zijn, we waren het er over eens dat we elkaar veel te lang niet hadden gezien en dat we die avond met elkaar niet wilden laten afpakken. De laatste weken was er al veel te veel afgezegd omdat Beer Sheva weer eens – zomaar en zonder tastbare reden – met raketten werd beschoten. We hadden net de eerste slok wijn op het balkon gedronken, toen het alarm afging dat een luchtaanval aankondigde. We stoven met ons vieren de beveiligde kamer in. Daar heb je namelijk hooguit 45 seconden de tijd voor. Onderweg moest je de handtas met de waardevolle spullen niet vergeten. Om de kat hoef je je niet te bekommeren: die weet wat ze bij het oorverdovende geluid van die sirenes moet doen: hup, naar

de beveiligde kamer. Nauwelijks terug op het balkon, het tweede alarm. Dit keer schonken we eerst de glazen nog eens vol en namen we die meteen mee. Hetzelfde gebeurde met het eten. Je had nauwelijks de eerste hap binnen, daar ging het derde alarm; en dat allemaal binnen 20 minuten. Uiteindelijk hebben we met de borden op schoot in de beveiligde kamer gegeten, tegelijkertijd met onze geliefden getelefoneerd, veel sms’jes verstuurd en ontvangen en natuurlijk naar het nieuws gekeken. En altijd met één oor geluisterd: hoeveel raketten waren het bij deze aanval? Zijn ze afgevangen? Aan de hand van de soort ontploffing kan iedereen in Beer Sheva onderscheiden wat er buiten gebeurt, zelfs in de relatief geluidsvrije beveiligde kamer. De meeste afgevangen – met dank aan de uitvinders van het raketafweersysteem IJzeren Koepel… Op een gegeven moment vonden mijn vriendinnen allemaal dat ze nu toch liever naar huis wilden, voordat het nog erger werd. Twee slaagden er in om zonder alarm thuis te komen. De derde werd onderweg overvallen. Het is een extreem bescheiden gevoel om dan midden op de weg in een auto te zitten zonder enige bescherming. Dan moet je dus sprinten. Opgemerkt zij nog dat slechts één van mijn vriendinnen thuis dezelfde luxe heeft als ik, namelijk een beveiligde kamer. De anderen zoeken met hun gezin – en ook dan gaan de huisdieren vanzelfsprekend mee – een zo beschut mogelijk gelegen stabiele muur binnen in hun huis op. De nacht werd net zo onrustig als hij begonnen was. Soms twee keer alarm binnen een half uur, soms een uur rust. Aan slaap viel niet te denken. Na 1 uur ‘s nachts was ik helemaal ontzenuwd. Ik voelde me op de een of andere manier niet veilig meer, zelfs niet in mijn beveiligde kamer. Dus heb ik me voorbereid op het ergste geval en ben tussen de alarmen door achter de computer gekropen. Werk is een vorm van afleiding, zo absurd als het mag klinken. Donderdagmiddag ging het net zo verder als die nacht. Totaal oververmoeid, ontzenuwd en absoluut schichtig registreerden we dat we niet verkeerd hadden geteld: in minder dan 24 uur waren er op Beer Sheva meer raketten afgevuurd dan gedurende de hele maand van de militaire operatie «Gegoten lood» rond de jaarwisseling van 2008 en 2009. ■

ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL 7

Korte berichten • Eilat heeft een nieuwe attractie. In de «stad van de eeuwige zon» (zo genoemd omdat er per jaar slechts ongeveer 30 mm regen valt) is er een kunstijsbaan van olympische afmetingen (1200 m2) geopend. De nog grotere attractie voor kinderen is echter een reusachtige glazen iglo, waarin het sneeuwt. • Binnen de OESO staat Israël qua percentage academici van de bevolking op de tweede plaats. 56 Procent van alle Israëli’s van de desbetreffende leeftijdsgroep heeft een afgesloten academische opleiding, terwijl het gemiddelde binnen de OESO slechts op 30% ligt. • De rivier Kishon in het noorden van Israël gold lange tijd als een van de zwaarst vervuilde wateren van het land. Watersport was er verboden. Dankzij omvangrijke maatregelen is de mate van vervuiling de laatste 10 jaar zover gedaald dat er daar nu weer 13 vis- en 50 vogelsoorten zijn aan te treffen. • Haim Hefer, een Israëlisch dichter en liederenschrijver die in hoog aanzien stond, is op 87-jarige leeftijd overleden. Als minderjarige sloot de uit Polen gevluchte Hefer zich in 1942 al aan bij de Palmach, een voorloper van de elitetroepen van het Israëlische leger. Over de tijd rond de stichting van de staat heeft hij veel liederen geschreven die iedereen in Israël nog altijd kent. • De op twee na grootste Israëlische krant Ma’ariv is bankroet en verkocht. Van de 2000 medewerkers zullen er slechts 300 worden overgenomen, wat tot wekenlange protesten en een principediscussie over de toekomst van de gedrukte pers in Israël heeft geleid. Ook de gerenommeerde krant Haaretz verkeert in financiële moeilijkheden. • Israëlische tv-series worden internationaal steeds populairder. Zo kocht NBC de tv-serie «De Gordin cel», die over het leven van de zoon van een echtpaar gaat dat vroeger in dienst van de USSR spionage bedreef en in het begin van de 90-

er jaren naar Israël emigreerde. • De Internationale Astronauten Federatie (IAF) heeft Israël tot gastheer van het astronautencongres van 2015 benoemd. De Israëlische Ruimtevaartdienst won het van kandidaten uit Mexico, Thailand en Turkije. • Van de 15 Israëlische schollieren die dit jaar aan de internationale natuurkundewedstrijd deelnamen, hebben we 13 onderscheidingen gehaald. Een van de scholieren werd zelfs eerste. De Israëlische scholieren wonnen van deelnemers uit 80 landen. • Als eerste hogeschool van Israël biedt de Hebreeuwse universiteit te Jeruzalem gratis online colleges aan. De universiteit heeft zich aangesloten bij het grootste e-leer project ter wereld, zodat men op de internetsite colleges in medicijnen, sociologie, computerwetenschappen, literatuur en geschiedenis kan bezoeken. • Sinds de invoering van de tram noteert Jeruzalem in de binnenstad 41% meer voetgangers. Van deze grotere stroom bezoekers profiteren de winkels en de grootste openluchtmarkt van het land. De handelaars van de Mahane Yehuda markt klagen echter dat er minder grote aankopen worden gedaan, omdat de kopers zonder auto naar de markt komen. • Het aantal fietsers in Tel Aviv is sinds 2010 met 54% gestegen. Zo‘n 18.000 inwoners gebruiken de fiets om op het werk of op school te komen. Toch gebruikt slechts 14% van de totale bevolking een stalen ros. De stad, die zijn fietspadennet nog verder wil uitbouwen, is onlangs tot de Brussel-charta ter bevordering van het fietsverkeer toegetreden. • Op de internationale luchthaven Ben Gurion worden de gasten met een nieuwe animatie, een waterval, begroet. Van water gevormde harten, sterren en dolfijnen komen van het plafond naar beneden en woorden als «Israël» worden er in het Hebreeuws en Engels doorheen belicht. • Zoals de leiding van Samsung bekend heeft gemaakt, worden alle technologieën van de nieuwe Galaxy S3 smartphone in Israël

•

•

•

•

•

•

•

•

ontwikkeld en geproduceerd. Samsung heeft in Israël twee onderzoeks- en ontwikkelingscentra, de enige buiten Korea. Uit een peiling is gebleken dat ongeveer twee derde van de Joodse Israëli’s op Jom Kippoer, de hoogste Joodse feestdag, vast. Daarmee ziet zelfs bijna 60% van de als seculier te boek staande burgers op deze dag af van eten en drinken. Jarenlang hebben burgers van Jeruzalem er voor gestreden dat het Emek Hatzvi’im (Hertendal) een beschermd natuurgebied werd. In 2009 kreeg het gebied in het hart van de stad deze status. Nu heeft het stadsbestuur bekend gemaakt 3,5 miljoen euro in het onderhoud ervan en in de aanleg van fietspaden te zullen investeren. Israël probeert de Palestijnse Autoriteit uit de economische en financiële crisis te helpen. In verband hiermee is het contingent aan werkvergunningen in Israël met enkele duizenden verhoogd. In de Nationale Bibliotheek in Jeruzalem zijn aquarellen van de Duitse Nobelprijswinnaar Hermann Hesse (1877-1962) gevonden. Hij had ze naar een kennis in Jeruzalem gestuurd. Toen ze in het bestand van de bibliotheek terechtkwamen, zijn ze niet gecatalogiseerd en kwamen daardoor nu pas weer tevoorschijn. Zegge en schrijve 60% van de Israelische export van verse groenten is afkomstig uit de Arava, de 180 km lange woestijnstrook tussen de Dode Zee en Eilat. Het Gemological Institute of America (GIA) heeft aan de diamantbeurs van Ramat Gan een centrum voor kwaliteitsonderzoek van in Israël geslepen diamanten geopend om de import naar de VS sneller en efficiënter af te wikkelen. De mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch heeft in een verslag bevestigd dat Palestijnen in de Gazastrook door de justitie van de Hamas regering dikwijls worden blootgesteld aan willekeurige arrestaties, martelingen, oneerlijke processen en eenzame opsluiting. Voor het Loofhuttenfeest zijn er zo‘n 6000 christenen uit meer dan

8 ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL Nieuws uit Israël • 4/2006

100 landen naar Israël gereisd. Ze namen ook deel aan een solidariteitsmars door Jeruzalem. • Velen herdenken degenen die bij terreuraanslagen zijn omgekomen, maar vergeten vaak hoeveel lijden de gewonden moeten doorstaan. Een Israëli die in het Bulgaarse Burgas zwaar gewond raakte, kon pas drie maanden later voor het eerst weer op eigen benen staan. • Minister van Defensie Barak heeft in een minder exclusieve woning geïnvesteerd, omdat zijn vorige luxe object hem alleen maar een slechts pers bezorgde. Vanwege de renovatie woont hij nu tegen een huur van 5000 euro per maand in een andere prestigieuze flat in Tel Aviv, waar de bewoners nu massaal over zijn gedrag, over controles en over door veiligheidsdiensten geblokkeerde parkeerplaatsen klagen. • Al tientallen jaren daalt de waterstand van de Dode Zee met

ongeveer een meter per jaar. In 2010/11 was het zelfs 1,25 meter. Ondanks het goede regenjaar 2011/12, waarin de waterspiegel van het Meer van Galilea steeg, registreerde men bij de Dode Zee voor het eerst een verdere daling van 1,5 meter. • In juli 2010 riep Jordanië uit ontevredenheid met de impasse bij de vredesgesprekken zijn ambassadeur uit Tel Aviv terug. Nu heeft Jordanië een nieuwe ambassadeur benoemd. Daarmee volgde het land het voorbeeld van Egypte, dat zijn ambassade in Israël na een langere periode van leegstand eveneens weer opende. Israël heeft de benoemingen begroet. • President Peres heeft een bijeenkomst georganiseerd voor landgenoten die 100 jaar of ouder zijn. Israëls 89-jarige president zei erover: «Ieder van hen is minstens 100 jaar oud; alles bij elkaar is hier 10.000 jaar Israëlische ge-

schiedenis bijeen. Ze kijken mij waarschijnlijk aan alsof ik van de kleuterschool kom.» • De stoffelijke resten van de vermiste Israëlisch-Druzische soldaat Majdy Halabi zijn na zeven jaar teruggevonden in de buurt van de plek waar hij voor het laatst gezien is. De omstandigheden rond zijn dood zijn nog steeds onduidelijk. • Israëli’s en Palestijnen hebben over een afstand van 15 km langs de Gazastrook kabels gelegd, want de mensen daar moeten in de toekomst snelle internetleidingen krijgen. Er waren strenge veiligheidsmaatregelen nodig, omdat in dit gebied aanvallen op Israël aan de orde van de dag zijn. • Het bedrijf Israel Chemicals mag met toestemming van de regering tabletten voor de reiniging van vervuilde wateren aan de UNICEF verkopen. Deze gebruikt ze in Syrië om het drinkwater zuiver te houden. AN ■

POLITIEK

Wat betekent de herverkiezing van Obama voor Israël? Het resultaat van de verkiezingen in de VS werpt in Israël heel wat vragen op. Men is het er in het land over eens dat Israël met de herverkiezing van Obama geen gemakkelijke tijden beschoren zijn. Jeruzalem – Israël heeft Barack Obama officieel vriendelijk met zijn herverkiezing tot president van de Verenigde Staten gefeliciteerd. Sommigen deden het waarschijnlijk tandenknarsend. In ieder geval was er één persoon zeer zeker niet enthousiast: premier Benjamin Netanjahu. Hij had liever zijn goede vriend Mitt Romney met het presidentschap gefeliciteerd. Het is ook heel begrijpelijk dat Netanjahu liever een man in het hoogste ambt van Israëls beste bondgenoot had gezien die in politiek en ideologisch opzicht veel dichterbij hem staat. Netanjahu had dit zelfs openlijk laten weten. Velen zagen er een ongepaste inmenging in de Amerikaanse politiek in. Anderen gaan nog verder: omdat Netanjahu zo duidelijk voor Romney koos, heeft Israël heeft in het verleden de volgende ervaring opgedaan: een herkozen Amerikaanse president trekt in zijn tweede ambtstermijn traditioneel de teugels ten opzichte van Israël aan.

hij Israëls goede relatie met de VS op het spel gezet en zelfs getorpedeerd. In dit verband benadrukte men in de commentaren in de Israëlische media dat Netanjahu bij de Amerikaanse verkiezingen niet alleen op het verkeerde paard heeft gewed, maar ook nog andere grenzen heeft overschreden. Wat dit betreft noemde men graag de eis van Netanjahu met betrekking tot het omgaan met Iran: Obama moest Iran duidelijke grenzen stellen. Waarop uit de VS de reactie kwam: «Geen enkele staatsman laat zich de handen binden.» Daarmee was definitief de ijstijd aangebroken. Ook na de afloop van de verkiezingen hielden veel commentatoren zich bezig met de vraag aan wie het slechte politieke klimaat nu te wijten was. Terwijl veel mensen deze verslechtering van de relatie tussen Obama en Netanjahu aan de politieke lijn van de Israëlische premier toeschrijven, vinden anderen dit irrelevant. Zij geloven

9 dat het niets had uitgemaakt wat Netanjahu al of niet gedaan had; het resultaat was hetzelfde geweest omdat het Obama is die Israël als een last en een blok aan het been beschouwt. In een commentaar bij Ynet herinnerde men eraan: «Per slot van rekening was het Obama die wel naar Cairo, maar niet naar Jeruzalem reisde. Obama dwong Netanjahu tot een bouwstop in de nederzettingen» en Obama had bij het laatste bezoek van Netanjahu aan de VS geen tijd voor een ontmoeting. En verder: het zal nu zeker Obama zijn die wraak zal nemen voor het overschrijden van bepaalde grenzen door Netanjahu en diens duidelijke voorkeur voor Romney – er komen slechte tijden op Israël af, zo werd er gemonkeld, al helemaal als Netanjahu de in Israël geplande verkiezingen gaat winnen. Onafhankelijk daarvan heeft Israël in het verleden toch ook de volgende ervaring opgedaan: een herkozen Amerikaanse president trekt in zijn tweede ambtstermijn traditioneel de teugels ten opzichte van Israël aan. De Amerikaanse buitenlandse politiek is weliswaar relatief statisch – of er nu een republikein of een democraat het ambt van president bekleedt –, maar toch worden er als het om Israël

gaat altijd weer andere accenten gelegd. In een tweede ambtstermijn, als de Amerikaanse president geen stemmen van Joodse kiezers in de VS meer hoeft te paaien (omdat hij niet nog een keer herkozen kan worden), kan hij ten opzichte van de Joodse staat een stuk «onbevangener» handelen. Alleen, nu staan er wel twee centrale en voor Israëls bestaan cruciale thema’s op de agenda: de onderhandelingen met de Palestijnen en de wedloop tegen de tijd in verband met de nucleaire inspanningen van Iran. Of Obama goed of slecht voor Israël is, hangt ook van de ideologische houding van de der Israëlische politici af. De conservatieve rechtsgerichte vleugel van de Israëlische politiek is niet geestdriftig, omdat men gelooft dat Obama Israël in verband met de nederzettingen en met compromissen aan de Palestijnen onder druk zal zetten. De meer linksgeoriënteerde vleugel ziet in de herverkiezing van Obama daarentegen een kans om de onderhandelingen met de Palestijnen eindelijk weer leven in te blazen. En als het gaat om de vraag hoe men Iran kan verhinderen om in het bezit van kernwapens te komen, ziet deze tweedeling er niet veel anders uit.

Maar welke politieke houding Israëls politici ook vertegenwoordigen en hoe ze nu tegenover Obama staan, vast staat toch heel duidelijk dat er Israël bepaald geen gemakkelijke, ja zelfs kritische tijden te wachten staan. Obama zal zich niet alleen om de Amerikaanse economie bekommeren, maar ook proberen de met de Nobelrijs voor de vrede van tevoren verleende lauwerkrans alsnog te verdienen. Anders gezegd, hij kan de teugels voor Israël voor wat betreft concessies aan de Palestijnen inderdaad stevig aantrekken. Tegelijk dient men echter ook te bedenken dat het onder anderen aan Obama – en aan Netanjahu – te danken is dat er eindelijk zwaardere sancties tegen Iran zijn uitgevaardigd. Of het voldoende is, zal de toekomst uitwijzen. Verder zij er aan herinnerd dat het eens uitgerekend een republikeins president was die de Amerikaanse financiële hulp aan Israël kortte. Obama heeft deze daarentegen nog verhoogd. Dus een van Netanjahu‘s kernzinnen na de herverkiezing van Obama klopte waarschijnlijk wel: «De strategische alliantie tussen Israël en de Verenigde Staten is sterker dan ooit», ook al heerst er tussen Obama en Israëls nog-premier allesbehalve sympathie en warme hartelijkheid. AN ■

LEGER

Gevechten in Syrië grensoverschrijdend Syrië is bijna dagelijks in het nieuws. De hele wereld heeft er kennis van genomen dat de situatie zich in de richting van de Turkse grens toespitst. Maar ook Israël wordt er door getroffen – inmiddels behoorlijk sterk.

Syrische granaten sloegen ook in de Turkse grensplaats Akcakale in, doodden daar vijf mensen en verwondden er nog eens 18. Daarop vielen Turkse gevechtsvliegtuigen Syrische stellingen aan.

Golan – De afgelopen hebben artikelen in NUI steeds weer gewezen op de gebeurtenissen in Syrië. In het oktobernummer berichtten we in de Korte Berichten: «Vanaf enkele uitzichtpunten aan de Israëlische grens met Syrië zijn de gevechten die rebellen met de Syrische regeringstroepen leveren, goed te zien. Toen enkele granaten vlak in de buurt insloegen, zorgde het Israëlische leger er voor dat kijklustige burgers op een afstand werden gehouden.» Dat was geen toevallig incident, niet aan de grens met Israël en ook niet aan de grenzen met de andere buurlanden.

10 ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL Nieuws uit Israël • 4/2006

De vervallen grensinstallaties werden gerepareerd. Delen van het grenshek zijn sinds de Jom Kippoer oorlog van 1973 verroest en betonnen palen zijn omgevallen. Het Israëlische leger heeft woekerende planten en struiken weg moeten halen om het terrein erachter beter te kunnen observeren.

Een Oostenrijkse VN officier op de Golan hoogten

Syrische granaten sloegen ook in de Turkse grensplaats Akcakale in, doodden daar vijf mensen en verwondden er nog eens 18. Daarop vielen Turkse gevechtsvliegtuigen Syrische stellingen aan. Tegelijkertijd maakte de Turkse premier Erdogan duidelijk dat hij aanvallen op zijn land niet onbeantwoord zou laten. Hij stelt zich hard op tegen het Syrische regime en dringt er ook bij het Westen op aan om in actie te komen. Daarbij speelt een rol dat Erdogan door de val van de Syrische despoot zijn eigen machtspositie in het Midden-Oosten hoopt te kunnen versterken. In Israël ziet de situatie er anders uit. Ook de Israëlische regering heeft de internationale landengemeenschap steeds opnieuw opgeroepen om in actie te komen, want vanuit Israëlisch oogpunt is men moreel verplicht om niet met de handen over elkaar toe te zien hoe men elkaar daar vermoordt. Anders dan Erdogan weet Israël echter dat de val van Assad noch Syrië tot rust zal brengen, noch voor stabiliteit in de regio zal zorgen. En juist daarin is Israël eigenlijk zo geïnteresseerd. Uit Jordanië, waar ook Syrische granaten in het grensgebied zijn ingeslagen, hoort men weinig. En ook in Libanon zijn de gevolgen van het conflict in Syrië inmiddels zichtbaar en ze zijn in alle opzichten explosief te noemen.

al een keer actief op de beschietingen vanuit Syrië moeten reageren: half november jl. moest er teruggeschoten worden. Het was de eerste Israëlische beschieting van Syrië sinds 1973. Bij het sluiten van de redactie was nog niet duidelijk hoe de situatie zich zou ontwikkelen. Tijdens een bezichtiging ter plekke zei majoor-generaal Aviv Kochavi, de chef van de militaire inlichtingendienst: «De inzichten van de inlichtingendienst van ons leger worden bevestigd. We waarschuwen al geruime tijd dat het Syrische leger op de Golan hoogten minder sterk aanwezig zal zijn.» Vanwege de geringere controle van de staat wordt dit gebied dan interessant voor terroristen. Maar tegelijk komen de gevechten tussen Syrische regeringstroepen en rebellen steeds dichter naar de Israëlische grens toe, tot soms nog maar een paar kilometer van de grens. Israëlische deskundigen zijn van mening dat de rebellen er zeker bij zijn gebaat dat de omliggende landen bij een oorlog tegen Syrië betrokken worden om zo het regime Assad op meer fronten te verzwakken. Maar ook Assad zelf kan voor zo’n provocatie kiezen om de aandacht van de binnenlandse situatie af te leiden. En dus staat wel vast: wie er ook wat op touw zet, rustiger zal het er de komende tijd niet op worden. AN ■

Terwijl Erdogan de oorlogstrom slaat, zwijgt Jordanië, raakt Libanon in oproer en bereidt men zich in Israël op de veranderingen voor – over het algemeen in alle stilte. In Israël moesten daarom al toeristische attracties voor bezoekers worden gesloten. Zelfs de grootste toeristische magneet van de Golan hoogten, de top van de Hermon, moest geëvacueerd worden toen men ongeveer 50 Syriërs ontdekte, onder wie meerdere bewapende mannen, die de grens naderden. Onlangs sloegen er zelfs mortieren en granaten in Israëlische dorpen in. Gelukkig liep er niemand letsel op. Maar intussen is wel duidelijk dat je in de buurt van de grens je leven niet meer zeker bent. Israël kan zich alleen passief beschermen. Israëls voorbereidingen omvatten reparaties van de behoorlijk vervallen grensinstallaties. Delen van het grenshek zijn sinds de Jom Kippoer oorlog van 1973 verroest en betonnen palen zijn omgevallen. Het Israëlische leger heeft woekerende planten en struiken weg moeten halen om het terrein erachter beter te kunnen observeren. Terwijl de patrouilles versterkt worden, werken de Israëli’s eveneens aan het uitrusten van de grens met moderne controlesystemen zoals bewegingsmelders en camera’s. Intussen heeft het Israëlische leger

11 LEGER

Heeft Israël opnieuw in Soedan toegeslagen? Eind oktober baarden een mysterieus bombardement in Soedan en daaropvolgende verbale uitvallen tegen Israël opzien in de internationale media. Khartoem – Uit de mond van de Soedanese minister van Cultuur en Informatie Ahmed Bilal Osman kwam de volgende verklaring: «Vier vanuit het oosten komende gevechtsvliegtuigen hebben onze wapenfabriek Yarmouk in de buurt van onze hoofdstad Khartoem gebombardeerd. We geloven dat het Israëlische vliegtuigen waren.» En toen voegde Osman er een sleutelzin aan toe die velen in Israël de oren deed spitsen: «Wij behouden ons het recht voor om op een plaats en een tijdstip van onze keuze daarop te reageren.» Tegenover de Arabische nieuwszender Al Jazeera voegde hij er nog explicieter aan toe: «Dit is toch echt te veel. Ze hebben het nu vier keer gedaan. Van nu af aan zien we het als een recht van ons om Israël tot doelwit te maken. (…) Wij weten best hoe je moet terugslaan.» Israël zweeg ook dit keer. Buitenlandse bronnen daarentegen meldden waarom juist Israël best tot zo’n klap uitgehaal kan hebben: in de desbetreffende wapenfabriek schijnen onder direct Iraans toezicht Shahab raketten en andere moderne ballis-

tische raketten gebouwd te worden. Zulke raketten hebben een reikwijdte van meer dan 1000 kilometer. Een hooggeplaatste Israëlische ambtenaar van de veiligheidsdienst meende over dit thema: «Soedan is een gevaarlijk land, dat terreur promoot. Dit type raketten in deze regio laat alle alarmbellen rinkelen. Als ze vanuit het noorden van Soedan worden afgevuurd, kunnen ze Israël bereiken. En vanuit de Sinaï is elk doel in Israël te bereiken.» Foto’s waren het bewijs dat de wapenfabriek inderdaad in brand stond. Later gemaakte satellietbeelden toonden de bomkraters. Maar wie scherp keek, kon zien dat niet de gebouwen van de wapenfabriek waren gebombardeerd, maar ergens opzij staande containers, beweeglijke objecten dus. Voor velen was dit een aanwijzing dat de inhoud ervan zijn plaats van bestemming niet had bereikt. Vandaar ook de speculaties dat de lading naar het noorden had moeten gaan, naar de Sinaï of zelfs naar Gaza. Volgens de Britse Sunday Times gaat de kennis over de activiteiten

in de wapenfabriek in Yarmouk terug op documenten waarop de Israëlische buitenlandse geheime dienst Mossad in de hotelkamer van de Hamas functionaris Mahmoud al Mabhouh de hand wist te leggen. Hij werd in januari 2010 in Dubai duidelijk door agenten van de Mossad vermoord. Het document zou een Soedanees-Iraanse defensieovereenkomst zijn geweest, die Iran toestemming verleent om op Soedanees grondgebied autonoom militaire goederen te vervaardigen. De luchtaanval op de wapenfabriek bij het Soedanese Khartoem maakt aanschouwelijk hoe ver en hoe verknoopt Irans netwerk is en op welke fronten Israël bloot staat aan terreuractiviteiten van het regime in Teheran. Verder moet men nog iets constateren: de militaire slag was perfect voor wat betreft de voorbereiding, de kennis van de geheime dienst, de planning en de uitvoering. Zoals de Sunday Times het formuleerde: «Het was een volmaakte demonstratie van de slagkracht, maar zeer zeker slechts een klein staaltje van de eigenlijke capaciteiten.» ZL ■

LEGER

De meest geheime spionage-eenheid van de IDF Bijna niemand weet hoe omvangrijk het werk van agenten van de IDF in Arabische landen is om leidende persoonlijkheden van Israëls vijanden tot spionnen voor de Joodse staat te maken. Jeruzalem – Ik ken A. al heel wat jaren. We zijn goede vrienden. Op een keer zijn we zelfs samen naar Europa geweest. Ik had een journalistieke opdracht, A. reisde in opdracht van de geheime dienst. Juist, A. is een spion, een spion met een hoge onderscheiding die intussen een positie heeft bereikt waarin hijzelf niet meer ondergronds werkt, maar de activiteiten van andere agenten in vijandig gezinde Arabische landen coördineert.

Veel mag hij niet verklappen, details als namen, plaatsen en data al helemaal niet. Toch vertelde hij steeds weer algemene dingen, en een ding herhaalde hij voortdurend: «Als mijn landgenoten eens wisten wie we allemaal voor het karretje van onze zaak hebben gespannen. Als ze eens wisten wie er allemaal voor ons spioneert, zouden ze totaal stomverbaasd zijn.» De afgelopen maand las ik deze uitspraak plotseling in het Israëlische dagblad Yediot Acharonot, dat

een grote oplage heeft. Hij kwam van een hooggeplaatste officier van de eenheid 504, een van de meest geheime spionage-afdelingen van de Israëlische strijdkrachten, waar ook mijn vriend lange tijd voor heeft gewerkt. «Elke keer dat men de Syrische dictator Assad, Hamas aanvoerder Hanija of Hezbollahs chef Nasrallah op tv ziet en hun giftige toespraken hoort, kan men beter naar de mannen er om heen kijken. Dat zijn ministers, hooggeplaatste ambtenaren en ook

12 ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL Nieuws uit Israël • 4/2006

«Als mijn landgenoten eens wisten wie we allemaal voor het karretje van onze zaak hebben gespannen. Als ze eens wisten wie er allemaal voor ons spioneert, zouden ze totaal stomverbaasd zijn.»

militairen », zo citeerde de krant hem. «Elk van deze mannen is een potentieel agent, die in opdracht van Israël informatie verzamelt.» En dat is per slot van rekening precies de essentie van het werk van eenheid 504 van de IDF: spionnen werven binnen kringen van de heersende elite van Israël vijandig gezinde landen. Het zijn natuurlijk niet altijd mensen aan de top, maar je vindt ze wel overal. En uit de brokken informatie die zij leveren valt een invloedrijk totaalbeeld op te maken. Zo dragen deze spionnen in belangrijke mate tot de veiligheid van Israël bij. Om in eenheid 504 te mogen dienen moet men een heel bijzonder mens zijn, want agenten leiden een inspannend en uiterst gevaarlijk dubbelleven. De meesten nemen dit risico

niet vanwege de goede betaling. Alle spionagekandidaten moeten grondige psychologische tests doorstaan. Men onderzoekt hun creativiteit, hun improvisatievermogen en het bereidheid om risico’s te nemen en deze tests duren maandenlang. Van de 100 kandidaten wordt er gemiddeld slechts één in eenheid 504 opgenomen. En dan moeten ze beginnen andere mensen te manipuleren, waarbij ze zelf echter ook gemanipuleerd worden. Manipulatievermogen is een absoluut vereiste, maar dat is lang niet alles. Je moet meerdere talen kennen, andere culturen tot in de kleinste details kennen en de betekenis van lichaamstaal goed beheersen. Een jonge agent moet veel leren en moet door een harde leerschool, die in het algemeen twee jaar duurt.

Mijn vriend A. stamt uit Polen, maar als agent die in Arabische landen actief is, heeft hij Arabisch moeten leren en wel zo dat het lijkt alsof het zijn moedertaal is. Omdat het Arabisch echter veel dialecten kent en omdat taal bovendien een belangrijk en meestal ondubbelzinnig teken van iemands herkomst is, heeft hij het dialect van een bepaalde streek van een van de buurlanden van Israël geleerd. Arabieren die hem horen praten, zijn er van overtuigd dat hij uit die en die plaats komt. Over de successen van de eenheid kan begrijpelijkerwijs niets verteld worden. Wel worden er af en toe mislukte acties bekend, want die zijn er ook. Zo raakte in 2001 officier Yehuda Edri zijn dekmantel kwijt. Hij had op het grondgebied van de Palestijnse Autoriteit een ontmoeting met een Palestijn die iedereen als terrorist kende, maar die eigenlijk voor Israël spioneerde. De terrorist bracht Edri om het leven om in de kring van zijn medestrijders geloofwaardig te blijven. Regelmatig hoort men dat er in Arabische landen personen zijn geëxecuteerd omdat ze voor Israël zouden hebben gespioneerd. In een krantenartikel stond daarover: «Dikwijls zit er zeker een kern van waarheid in. Als je dan hoort dat het iemand was met wie je jarenlang hebt samengewerkt, geeft dat een heel akelig gevoel. Het was weliswaar een mens die ergens zijn eigen volk heeft verraden, maar tegelijk toch ook geholpen heeft om het leven van onze mensen in het land Israël te beschermen.» ZL ■

LEGER

De duurste hemel ter wereld Enkele weken geleden oefenden 3000 soldaten van het Amerikaanse leger en tienduizenden van het Israëlische leger hoe ze het land met vereende krachten tegen raketaanvallen konden beschermen. Israël – Het waren veelomvattende oefeningen van de beide met elkaar verbonden legers. Zij oefenden onder andere de aanpak in het geval Israëls grote steden en strategisch belangrijke doelen zoals de kernreactor in Dimona met raketten beschoten zouden worden. De vijanden rondom Israël en de verder weg wonende vij-

anden als Iran beschikken over tienduizenden raketten, die in het geval van oorlog allemaal op Israël worden gericht. Men gaat uit van minstens 15.000 raketten voor de middellange afstand. Daar komen dan nog de tienduizenden «primitieve» raketten bij, die wel een geringere reikwijdte hebben en minder nauwkeurig te

besturen zijn, maar wel een enorme verwoestende kracht bezitten. Matan Vilnai, de vroegere minister van Burgerbescherming, probeerde het leger en de burgers van het land al meer dan een jaar geleden doelgericht op zo’n oorlog voor te bereiden. Destijds zei hij voor het eerst in het openbaar: «Ze zullen ons elke dag met duizenden

13 raketten beschieten. Alleen al in het dichtbevolkte centrum van het land zullen duizenden raketten inslaan. Zo en niet anders zal de volgende oorlog er uitzien waarmee Israël geconfronteerd zal worden.» Israël is al jaren geleden begonnen zich op een dergelijk scenario voor te bereiden. Het Ministerie van Defensie noemt deze voorbereidingen «de meervoudige paraplu ter verdediging tegen raketaanvallen». Het gaat om vier beschermende maatregelen: 1) het raketafweersysteem «IJzeren koepel» (ook wel «Iron Dome» genoemd), dat in het zuiden van het land al met succes wordt ingezet bij het uit de lucht halen van raketten met een reikwijdte van vier tot 70 kilometer; 2) het systeem «Magische vallende ster», dat raketten met een reikwijdte van 70 tot 250 kilometer moet afvangen en momenteel in ontwikkeling is; 3) «Chetz-2», het zogenaamde pijlraketafweersysteem, dat enige tijd geleden is ontwikkeld en raketten met een reikwijdte van 60 tot 1000 kilometer neerhaalt (twee batterijen ervan zijn startklaar) en 4) «Chetz-3», dat ook nog in ontwikkeling is en raketten met een nog groter bereik uit de lucht moet halen. De nog te door-

lopen ontwikkelingsfasen moeten in 2015 zijn afgesloten. Het Ministerie van Defensie gaat voor de ontwikkeling ervan uit van een kostenpost ter hoogte van 20 miljard sjekel (vier miljard euro). De ontwikkelingskosten waren en zijn astronomisch hoog, maar ook de bedrijfskosten zijn allesbehalve gering. Het afvuren van één enkele raket van het systeem «IJzeren koepel» kost bijna 60.000 euro. De toekomstige lancering van een raket van het systeem «Magische vallende ster»

schat men op een bedrag van 450.000 euro. En bij de andere systemen zijn de bedragen daar zelfs nog een veelvoud van. Volgens gegevens van reservegeneraal-majoor Zvi Shor, die ooit de financiële afdeling van het Ministerie van Defensie heeft geleid, kan een raketoorlog tegen Israël van een maand het land de somma van ongeveer 38 miljard euro kosten. Dat is een schier onvoorstelbaar en nauwelijks op te brengen bedrag voor de bescherming van de hemel boven Israël. ZL ■

MAATSCHAPPIJ

Gilad Shalits eerste interview Een jaar na zijn vrijlating als gevangene van Hamas heeft Gilad Shalit voor het eerst een tv-interview gegeven. Tel Aviv – «Het valt me moeilijk om tot een normaal leven terug te keren. Vooral op het vlak van de sociale contacten is dit niet eenvoudig. De mensen zijn veranderd, zijn volwassener geworden. Ik heb het gevoel dat ik het niet kan bijbenen.» Dit was een van de centrale uitspraken die Gilad Shalit in een exclusief interview voor het Israëlische tv-kanaal 10 deed. Hij deelde deze conclusie precies een jaar na zijn vrijlating met het Israëlische publiek. «Sommige dingen uit de tijd van mijn gijzeling geven me nog steeds kracht. Ze versterken mijn zelfverzekerdheid. De terugkeer naar een normaal leven is een proces dat ik nog lang niet heb afgesloten, ook al valt het me intussen niet meer zo zwaar als helemaal in het begin.»

Het interview werd precies een jaar na de vrijlating van Shalit uitgezonden. Hij vertelde erin over zijn eerste maanden in vrijheid, over de dag van zijn vrijlating en over de tijd van zijn 1942 dagen durende gijzeling. Hij vertelde journaliste Tal Goren ook over zijn gedachten, angsten en hoopgevoelens die hem in die tijd hadden beziggehouden. «Ik wist wel dat er onderhandelingen gaande waren, maar tegelijkertijd was ik me er van bewust dat die jaren konden duren. Met het oog op het lot van Ron Arad was ik bang dat men mij kon vergeten. Ik was bang dat ze mij naar een andere plek zouden brengen en dat dan niemand meer wist waar ik werd vastgehouden.» Om met deze angst zo goed mogelijk om te gaan, zo

vertelde Shalit, had hij geprobeerd zich met positieve dingen bezig te houden en zelfs kracht uit de kleinste kleinigheden te putten: het halfgare eten, de radio die hij in het begin had, en later de televisie. Bijzonder belangrijk was het voor hem geweest om tot een vaste dagindeling te komen. «Ik heb geprobeerd te waarderen wat ik had en telkens weer tegen me te zeggen dat het ook veel erger had kunnen zijn.» En in een bijzin verklapte hij verder: «Ook de bewakers hebben me niet al te erg gekweld.» «Spelletjes die ik had bedacht hebben me tenslotte waarschijnlijk het meest geholpen om niet gek te worden. Ik heb vooral sportspelletjes bedacht. Zo maakte ik van een van mijn sokken of van mijn T-shirt een

14 ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL Nieuws uit Israël • 4/2006

bal, die ik dan naar een bepaald punt gooide.» «Soms, een enkele keer, kwam het ook tot interactie met de mannen die mij bewaakten», legde hij in het kader van interview uit. «Op een keer werd er een voetbalwedstrijd tussen HaPoel Tel Aviv en Lyon uitgezonden. Een Israëlische speler maakte een pracht van een doelpunt. De Palestijnen die mij bewaakten, waren hoogst verbaasd dat een Israëli zo goed kon voetballen. Daarmee gleed het verwachte gezellige tv kijken naar de politiek af. Ik heb echter altijd geweigerd uitlatingen te doen die een politieke inhoud hadden.»

Ongeveer een week voor zijn vrijlating merkte Shalit dat er in zijn omgeving iets aan de hand was. Hij begreep dat zijn vrijlating wel eens aanstaande kon zijn, wat aanvankelijk echter meer angst dan hoop opriep. «Vanaf dat moment leek het wel alsof de tijd niet meer vooruit te branden was. De laatste twee dagen gevangenschap voelden als een heel jaar aan.» Over zijn vrijlating zei hij: «Toen ik uit het gat weg was waar ze me gevangen hadden gehouden, bespeurde ik opluchting. Ik had in de gaten dat het nu achter me lag. Maar ik was ook bang dat er op het laatste moment nog iets verkeerd kon gaan. Pas toen ik de Gazastrook uit

was, was ik wat meer opgelucht. Maar toen waren er opeens zoveel mensen! Aan de ene kant was het een opluchting om zoveel mensen te zien, tegelijkertijd had ik lange tijd nauwelijks andere mensen gezien. Het was een merkwaardig gevoel, nauwelijks te beschrijven. Misschien zelfs wel een soort shock.» Op de vraag wat hem inmiddels beweegt, antwoordde Shalit heel eenvoudig: «Dat zijn net als vroeger de kleine dingen van het leven: naar buiten kunnen gaan, in de natuur zijn, een raam en een deur kunnen openen, maar ook met vrienden afspreken en de omhelzing van mijn moeder en de liefde van mijn familie voelen. In de tijd van mijn gijzeling had ik dat allemaal niet.» ZL ■

MAARSCHAPPIJ

Hamas beledigd door uitnodiging Omdat Gilad Shalit voor een voetbalwedstrijd van Barcelona tegen Real Madrid werd uitgenodigd, liet Hamas mokkend iets van zich horen. Palestijnen demonstreren tegen FC Barcelona

Barcelona – Gilad Shalit leidt een teruggetrokken leven. Enkele maanden geleden werd echter bekend dat Shalit inmiddels opnieuw een baan aan het zoeken scheen te zijn. Hij wilde van zijn hobby zijn beroep maken en nam daarom bij de Israëlische krant Yediot Acharonot een baan als sportverslaggever aan. In oktober 2012 kreeg Shalit een uitnodiging van de Spaanse voetbalclub FC Barcelona om voor een competitiewedstrijd tegen Real Madrid naar Spanje te komen. Men bood hem al van tevoren een plaats op de eretribune aan. Shalit sloeg dit aanbof af, want hij zat

liever dichterbij het speelveld. Uiteindelijk zou deze uitnodiging heel veel stof doen opwaaien, want nauwelijks was de uitnodiging uitgesproken of pro-Palestijnse groepen in Spanje en de voltallige Palestijnse pers deden hun mond open. De teneur was dezelfde: «De uitnodiging van Gilad Shalit is een nieuwe versluiering van zionistische misdaden onder de dekmantel van de sport. Hoe kan een eerbiedwaardige sportvereniging die oproept tot cultuur en menselijkheid, nu een moordenaar en misdadiger als Shalit uitnodigen om hem te eren en te bedanken?» Verder bracht men geruchten in omloop dat «de zionistische lobby in Europa» de Spanjaarden had overreed om Shalit uit te nodigen. Maar men ging nog een heel eind verder, want tenslotte kondigde Hamas vertegenwoordiger Attallah Al Subah zelfs aan dat in de Gazastrook geen enkele televisiezender de

wedstrijden van FC Barcelona nog zou uitzenden. Men probeerde de Spaanse club onder druk te zetten en de uitnodiging ongedaan te maken. Toen liet de sportvereniging van zich horen met een mededeling van het Spaanse Ministerie van binnenlandse Zaken: de Spaanse autoriteiten zouden Shalit persoonlijk beschermen zolang hij in de Catalaanse hoofdstad was. Shalit heeft de wedstrijd inderdaad gezien, want de uitnodiging werd niet geannuleerd. Eerst leek het er op dat de voetbalclub zich niet wilde laten chanteren. Maar toen zakte men op de een of andere manier toch in. De club verklaarde openlijk dat het met de uitnodiging van Shalit «geen positie in het Israëlisch-Palestijnse conflict inneemt». En men wees er op dat Carles Villarubi, de vicevoorzitter van de vereniging, in het verleden Mahmoud Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit, al eens had ontvangen. Bovendien nodigde men drie hooggeplaatste Palestijnse officials uit: de voetballer Mahmoud Al Sarsak, de voorzitter van de Palestijnse voetbalvereniging Jibril Rajoub, en de in Spanje aanwezige ambassadeur van de Palestijnse Autoriteit. Deze «verzoeningsactie» van FC Barcelona had overigens geen succes, want alle drie sloegen de uitnodiging zonder ook maar een moment te aarzelen af. AN ■

15 MAATSCHAPPIJ

Israëlische wiskundige geëerd met «genieprijs» Het MacArthur stipendium wordt elk jaar aan ongeveer 20 Amerikaanse burgers toegekend die men als genieën op hun vakgebied kan beschouwen. Dit jaar eerde men een jonge wiskundige die haar wetenschappelijke carrière in Israël is begonnen. Chicago – Het zogenaamde MacArthur geniestipendium verleent men aan personen die zich door hun kennis, hun creativiteit en innovatiedrang van andere wetenschappers onderscheiden. Het vakgebied speelt geen rol, zodat er onder de ontvangers van het stipendium natuurwetenschappers, journalisten, filmmakers of musici te vinden zijn. Het met zo’n 386.000 euro gedoteerde stipendium wordt sinds 1981 toegekend. Er zijn geen voorwaarden aan verbonden en de ermee geëerde genieën kunnen er dus vrij over beschikken. Dit jaar bevindt zich onder de prijsdragers ook een 35-jarige wiskundige die in Israël is opgegroeid en in de VS onderzoekt doet en doceert. Dr. Chudnovsky is in de voormalige USSR geboren, maar kwam al als kind naar Israël. Zij studeerde aan het Technion in

Haifa, waar zij zowel haar bachelor als haar master behaalde. Zij specialiseerde zich in de theoretische wiskunde en promoveerde in 2003 aan de gerenommeerde Amerikaanse Princeton universiteit. Sinds 2008 doceert de jonge wetenschapper, die zowel de Israëlische als de Amerikaanse nationaliteit bezit, aan de gerenommeerde Columbia universiteit. Dr. Chudnovsky werd onderscheiden voor haar wetenschappelijke werk, in het kader waarvan zij een ongeveer 40 jaar geleden opgestelde wiskundige theorie over de grafenclassificatie bevestigde, die volgens de MacArthur stichting van grote relevantie kan zijn in de reële wereld. Sindsdien opereert de vakwereld met een algoritme die naar Chudnovsky is vernoemd. Slechts een jaar na haar promotie benoemde het blad Popular Science haar tot een van de

«tien briljantste wetenschappers van de aankomende generatie». Over dit eerbetoon vond zij: «Ik ben waanzinnig opgewonden en voel me zeer geëerd, maar in eerste instantie ben ik eerder geschokt dat ik met deze erkenning onderscheiden moet worden. Toen het telefoontje met het nieuws kwam, heb ik aanvankelijk niet eens begrepen wat ze van me wilden. Ik dacht dat ze een aanbevelingsbrief voor een andere wetenschapper van me wilden hebben, want ik zou nooit op het idee komen dat ik op zo’n onderscheiding recht zou hebben.» Om er nog aan toe te voegen: «Dit onderzoekstipendium maakt het me mogelijk om mijn wetenschappelijke activiteiten te concentreren op problemen die me interesseren, maar waarmee ik me tot nu toe vanwege mijn werkzaamheden als docent nauwelijks mee kon bezighouden.» ZL ■

MEDICIJNEN

In de toekomst individuelere chemotherapie mogelijk? Een ontdekking van Israëlische wetenschappers kan er toe leiden dat chemotherapieën in de toekomst individueel afgestemd en effectiever worden. Rehovot – Talloze patiënten hebben hun leven aan een vorm van chemotherapie te danken. Maar omdat deze therapie een enorme inbreuk op het immuunsysteem van het lichaam vormt, brengt deze behandeling ernstige bijwerkingen met zich mee en zijn de risico’s ervan ook niet gering. Daarom dient men goed af te wegen of deze stap wel gezet moet worden. In principe beslist men aan de hand van een algemeen criterium hoe groot het risico voor de patiënt is. Men telt dan eenvoudig het aantal witte bloedlichaampjes. Hoe minder witte bloedlichaampjes er aanwezig zijn, des te groter is het risico. Nu heeft een onderzoek van het gerenommeerde Weizmann Instituut echter aangetoond dat men voor een elementaire inschatting

absoluut met nog een tweede criterium rekening dient te houden, namelijk de kwaliteit van de witte bloedlichaampjes. Men weet weliswaar dat de kwaliteit ervan van mens tot mens verschilt, maar tot dusver was onbekend hoe doorslaggevend dit werkelijk bij een chemotherapie is. Wiskundigen van het Weizmann Instituut hebben in samenwerking met artsen van het Meir ziekenhuis in Kfar Saba en met het onderzoekscentrum van Hoffmann La Roche in het Zwitserse Bazel een nieuw model ontwikkeld voor de berekening van het risico van een chemotherapie. Dit model houdt niet alleen rekening met algemene factoren, maar neemt ook specifieke en heel individuele gegevens mee.

Zo maakt dit model een betere en meer doelgerichte behandeling mogelijk. Aan de hand van bepaalde basisgegevens van de patiënt kan de medicus

Tenslotte verklaart dit model hoe het immuunsysteem van een mens functioneert als er weinig witte bloedlichaampjes voorhanden zijn en het peil ervan een levensbedreigend laag niveau heeft bereikt.

16 ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL Nieuws uit Israël • 4/2006

al van tevoren weten of hij nog meer maatregelen moet nemen om infecties te voorkomen. Patiënten met een gering risico daarentegen kan men onnodige preventieve maatregelen besparen. De resultaten van het onderzoek zijn al in het vakblad Journal of Clinical Investigation gepubliceerd en baarden in vakkringen veel opzien, onder andere ook omdat hier deskundigen van de meest uiteenlopende vakgebieden hebben samengewerkt: wiskundigen, oncologen, immunologen, in kinderziekten gespecialiseerde artsen en experts in elektronica.

Tenslotte verklaart dit model hoe het immuunsysteem van een mens functioneert als er weinig witte bloedlichaampjes voorhanden zijn en het peil ervan een levensbedreigend laag niveau heeft bereikt. In zo’n geval, dat vaak optreedt als gevolg van een chemotherapie of een beenmergtransplantatie, kunnen er gevaarlijke infecties optreden, omdat het immuunsysteem dan niet meer optimaal kan functioneren. «Ons wiskundige model legt tot nu toe onbekende mechanismen bloot die bij patiënten (…) tot infecties kunnen

leiden», legde Vered Rom-Kedar van de vakgroep Computerwetenschappen en toegepaste wiskunde uit. Het model levert aanknopingspunten voor de verklaring van enkele medische mysteries die men nooit heeft kunnen verklaren, zoals de vraag waarom sommige kankerpatiënten ondanks volledige isolatie in een steriele omgeving toch levensgevaarlijke infecties kunnen ontwikkelen. En het model verklaart ook waarom sommige patienten sterven, hoewel het weer toenemende aantal witte bloedlichaampjes eigenlijk hoopgevend was. ZL ■

TECHNOLOGIE

Sprekende computer voor slachtoffers van een beroerte Vel mensen die een beroerte krijgen, verliezen hun spraakvermogen. Ze denken de zinnen nog wel, maar kunnen ze niet meer uitspreken. Het Technion in Haifa biedt het vooruitzicht op een computerprogramma dat hen in de toekomst weer kan laten praten. Haifa – Het betreft hier niet alleen mensen die een beroerte hebben gehad, maar ook mensen die door een neurologische ziekte hun spraakvermogen verliezen. Velen blijven in gedachten gewoon de woorden, de zinnen en dus hele dialogen formuleren, maar wij kunnen die niet horen omdat zij niet meer in staat zijn om het allemaal uit te spreken. Daarnaast zijn er mensen met beperkingen die elk woord dat ze willen zeggen letter voor letter op een bordje moeten samenstellen. Wie niet over zijn lippen kan brengen wat hij wil zeggen, leeft gevangen en moet genoegen nemen met een beperkte levenskwaliteit. Maar nu komt er uit Israël een ontdekking die deze situatie kan veranderen. Twee wetenschappers van het Technion in Haifa, Shy Shoham en Ariel Tankus, hebben samen met collega’s van de Universiteit van Californië in Los Angeles en met befaamde Israëlische medici van de universiteit van Tel Aviv de zenuwactiviteiten opgespoord die voor het uiten van woorden verantwoordelijk zijn. Dat kan het mensen die niet meer kunnen spreken in de toekomst mogelijk maken om via een interface tussen hun hersenen en de computer toch weer te «spreken». De wetenschappers hebben hun ontdekking al in het vakblad Nature Commu-

nications gepubliceerd. Daarin beschrijven ze hoe neuronen uit de verschillende regionen van de menselijke hersenen spraaksegmenten tijdens het spreken coderen. Andersom bekeken kan daarmee de inhoud van de gecodeerde taal alleen op grond van hersenactiviteit ook weer gedecodeerd worden. «We hebben ons ten doel gesteld», zo zei Shoham in het persbericht van het Technion, «om patiënten die niet meer kunnen spreken door middel van moderne hulpmiddelen hun spraak weer terug te geven. Voor het registreren van neuronenactiviteiten zal men elektroden in de hersenen moeten implanteren. Verder zal men nog andere technische hulpmiddelen moeten inzetten om de gecodeerde neuronenactiviteiten te ontcijferen, zodat het woorden worden. En als laatste element zal men computers en speciale programma’s nodig hebben om de ontcijferde berichten in gesproken taal om te zetten.» Hij deelde ook mee dat men veel processen nog niet begrijpt, maar wel duidelijk de zenuwcellen heeft geïdentificeerd die bij dit proces een actieve rol spelen. Het praktische deel van het onderzoek is in Californië uitgevoerd. Tankus wijdt zich inmiddels aan de verdere ontwikkeling van algoritmen1 en eenheden voor de interface tussen hersenen en compu-

ter om in de toekomst mensen die niet meer kunnen spreken hun spraak terug te kunnen geven. ZL 1

«Een algoritme (…) is een eindige reeks instructies die vanuit een gegeven begintoestand naar een beoogd doel leiden. Algoritmen worden (…)gebruikt bij berekeningen en bij dataverwerking.» (Wikipedia)

17 TECHNOLOGIE

Israël stimuleert hersenonderzoek De menselijke hersenen plaatsen wetenschappers nog steeds voor onopgeloste vraagstukken, en dat ondanks intensief onderzoek en verbeterde onderzoeksmethoden. Om dit onderzoek doorslaggevende impulsen te geven heeft een Israëlische organisatie een unieke prijs beschikbaar gesteld. Ramat Hasharon – In Israël wenkt degene die in het moderne hersenonderzoek buitengewone kennis opdoet een prijs die met een miljoen dollars is gedoteerd. De prijs werd uitgeschreven in de vorm van een internationale competitie, genaamd «B.R.A.I.N.» (i.e. hersenen). B.R.A.I.N. is een afkorting van Breakthrough Research and Innovation in Neurotechnology (baanbrekend onderzoek en innovatie in de neurotechnologie). Voor deze competitie kunnen zowel teams als individueel werkende wetenschappelijke onderzoekers uit de hele wereld zich inschrijven. Sommige onderzoeken gelden al als veelbelovende kandidaten voor deze nog maar kortelings uitgeschreven prijs, bijvoorbeeld onderzoek naar nieuwe behandelmethoden van neurologische ziekten

als Parkinson en Alzheimer, en de integratie van de moderne neurotechnologie in het dagelijks leven of op militair gebied. De algemeen nut beogende Israëlische organisatie die deze prijs heeft uitgeschreven, heet Israel Brain Technology (IBT). Zij is in 2011 gesticht, nadat Israëls president Shimon Peres in het openbaar een oproep tot de internationale gemeenschap van onderzoekers in de neurotechnologie had gericht. Hij riep op om met toonaangevende Israëlische wetenschappers samen te werken, die voor een deel over baanbrekende kennis beschikten. President Peres maakt zich er sindsdien sterk voor dat Israël wereldwijd het toonaangevende centrum van het hersenonderzoek wordt. De organisatie IBT is gesticht door Rafi

Gidron, die als oprichter van het bedrijf Chromatis in het jaar 2000 van zich deed spreken, toen hij zijn bedrijf voor 4,5 miljard dollar verkocht. «Wij geloven vast dat Israël op dit gebied een uniek potentieel te bieden heeft», zei Gidron over het initiatief. «Het moderne hersenonderzoek biedt talloze kansen, die evenzeer met de ontwikkeling van nieuwe medicijnen als met de verweving van mens en machine te maken hebben.» Deze prijs werd uitgeschreven om Israël tot het centrum van dit onderzoek te maken. Hij zal op een internationale conferentie in Israël in 2013 worden uitgereikt. De prijsuitschrijving is bewust algemeen gehouden om een zo groot mogelijk spectrum aan kandidaten en dus potentiële onderzoekspartners aan te trekken. Een internationaal uit topmensen bestaand comité zal beslissen wie de winnaar is. Het openlijk bekendmaken van het uitschrijven van de prijs nam president Peres persoonlijk op zich, want hij zet zich al enige jaren voor innovatief hersenonderzoek in. Peres verklaarde onder andere: «In de komende 15 jaar zal het moderne hersenonderzoek ons leven revolutioneren. We hebben al omvangrijke kennis verzameld over hoe de wereld om ons heen functioneert, maar we weten nog steeds niet tot in de laatste details hoe de menselijke hersenen functioneren. Het onderzoek van de menselijke hersenen is de speerpunt van het moderne onderzoek en tegelijk een van de grootste uitdagingen voor de wereld van de wetenschappen.» ZL ■

«Het moderne hersenonderzoek biedt talloze kansen,, die evenzeer met de ontwikkeling van nieuwe medicijnen als met de verweving van mens en machine te maken hebben.»

18 NOODHULP VOOR ISRAËL Nieuws uit Israël • 4/2006

Wie is de werkelijke vijand van de Arabische wereld? Dr. Mordechai Waron Voormalig directeur van het Assaf Harofeh ziekenhuis Beste vrienden, shalom en hartelijke groeten uit Israël! Aan het einde van dit jaar willen we u vooral heel hartelijk bedanken voor uw solidariteit met Israël, uw prachtige hulp en uw buitengewone vriendschap. Dat is juist in deze tijden iets bijzonders, omdat Israël door de Arabische en antisemitische propaganda het zwarte schaap van de wereld is geworden en zo’n beetje schuldig wordt verklaard aan alles wat er in het Midden-Oosten verkeerd gaat. In dit verband is een artikel van een prominente Arabische journalist in SaoediArabië uiterst opmerkelijk. Abdulateef Al Mulhim heeft het gewaagd om in de Arab News een heel andere wereldbeschouwing voor te stellen. Op 6 oktober 2012 was het de 39ste verjaardag van de laatste grote oorlog tussen de Arabische landen en Israël. Al

Mulhim herinnerde zich de vorige drie oorlogen tussen Israël en de Arabische landen (1948, 1967 en 1973). Hij schrijft: «Sinds 1948 zijn er behalve deze drie oorlogen nog veel meer confrontaties tussen de Arabieren en de Israëli’s geweest.» Maar die waren kleiner, geen grote gevechten. «Het Arabisch-Israëlische conflict is het meest gecompliceerde conflict op de hele wereld», zo schrijft Al Mulhim. En hij stelt vast dat op de verjaardag van de oorlog van 1973 veel mensen in de Arabische wereld nadenken over «verleden, heden en toekomst» van het conflict met Israël. De vraag tegenwoordig is hoe hoog de prijs van deze oorlogen voor de Arabische wereld is geweest. Maar volgens Al Mulhim is er een nog veel belangrijker vraag, die geen enkel Arabisch land wil beantwoorden: «Wat is de werkelijke prijs geweest voor het niet erkennen van de staat Israël in 1948 en waarom

hebben de Arabische landen hun geld in oorlogen geïnvesteerd, en niet in onderwijs, gezondheid en infrastructuur?» Maar de allerbelangrijkste vraag, die geen enkele Arabier wil horen, is echter «of Israël wel werkelijk de grote vijand van de Arabische wereld is». Al Mulhim verklaart dat hij had besloten om over deze feiten te schrijven nadat hij foto’s en artikelen had gezien over uitgehongerde kinderen in Jemen, het uitgebrande oude centrum van Aleppo in Syrië, het onderontwikkelde schiereiland Sinaï in Egypte, de autobommen in Irak en de gebombardeerde huizen in Libië. Hij stelt vast: «Deze verwoestingen en oorlogsmisdaden zijn niet veroorzaakt door de een of andere vijand van buitenaf. De honger, de moorden en de verwoestingen in deze Arabische landen zijn veroorzaakt door Arabische handen, door de handen die ze hadden moeten beschermen (…)» Vandaar ook de vraag wie nu de werkelijke vijand van de Arabische wereld is. «De Arabische wereld heeft vele vijanden en Israël hoort aan het eind van die lijst te staan.» Al Mulhim somt dan de werkelijke vijanden van de Arabische wereld op: «Corruptie, gebrek aan goed onderwijs, gebrek aan een goede gezondheidszorg, gebrek aan vrijheid van meningsuiting, gebrek aan respect voor de medemens.» Nuchter concludeert de journalist: «De Arabische wereld heeft veel dictators gehad, die het Arabisch-Israëlische conflict hebben benut om rijk te worden en hun eigen burgers te onderdrukken. Het optreden van deze dictators tegen hun eigen volk is veel erger dan alle Arabisch-Israëlische oorlogen bij elkaar.» Al Mulhim gaat nog verder: «In het verleden hebben we het er vaak over gehad waarom Israëlische soldaten Palestijnen aanvallen en mishandelen. We hebben ook gezien dat Israëlische vliegtuigen en tanks verschillende Arabische landen hebben aangevallen. Maar kan men deze aanvallen vergelijken met de wreedheid van de aanvallen van sommige Arabische landen op hun eigen burgers? Israël wordt er steeds weer van beschuldigd dat het oorlogsmisdaden begaat. Maar wat wordt er in de Arabische landen door Arabische soldaten

19 gedaan?» De journalist gaat in op de moorddadige oorlogsmisdaden in Syrië en op de Tunesische dictator die zijn volk miljarden dollars lichter maakte. Hij vraagt: «Hoe kan er in Jemen een kind van de honger sterven, hoewel Jemen het vruchtbaarste land van de wereld wordt genoemd? Waarom verlaten goed opgeleide mensen Irak, hoewel Irak 110 miljard dollar per jaar aan de olieverkoop verdient? Waarom falen de Libanezen in het regeren van een van de kleinste landen ter wereld? Wat is reden dat de Arabische landen in chaos wegzinken?» Dan gaat Al Mulhim verder over de staat Israël, die op 14 mei 1948 werd gesticht en die de Arabieren slechts «een dag later» de oorlog verklaarden «om Palestina te heroveren». «De oorlog duurde negen maanden, drie weken en twee dagen en eindigde op 10 maart 1949. De Arabieren hebben de oorlog verloren en noemen hem sindsdien ‹Nakba› (de catastrofe). De Arabieren hebben niets gewonnen en duizenden Palestijnen werden vluchtelingen.» En de oorlog in het jaar 1967, begonnen door de Arabieren onder leiding van Egypte, leidde tot nog meer verlies van Palestijns land en nog meer Palestijnse vluchtelingen. «De Arabieren noemen het ‹Naksa› (nederlaag), maar ze hebben nooit toegegeven dat de situatie van de Palestijnen door de nederlaag in beide oorlogen gecompliceerder is geworden.» Al Mulhim legt dan uit dat de Arabische wereld vanwege de Arabische lente

geen tijd meer heeft voor de Palestijnen, «omdat veel Arabieren zelf ook vluchtelingen zijn geworden en door hun eigen regime bedreigd worden». Hij schrijft: «De Syriërs verlaten hun vaderland, maar niet vanwege Israëlische vliegtuigen die hen bombarderen. Het is de Syrische luchtmacht die dat doet. Hoog intelligente en goed opgeleide islamitische Arabieren verlaten Irak. In Jemen wordt juist de droevigste menselijke tragedie door de Jemenieten zelf geschreven. In Egypte heeft men de mensen op het schiereiland Sinaï vergeten. En nu alle Arabische landen zich in zo’n staat van wanorde bevinden, wat gebeurt er dan bij de aartsvijand Israël?» Al Mulhim geeft zelf het antwoord: «Israël heeft de modernste onderzoeksinstellingen, topuniversiteiten en een zeer moderne infrastructuur. Veel Arabieren weten niet dat de levensverwachting van de in Israël levende Palestijnen veel hoger is dan die in veel Arabische landen en dat zij veel meer politieke en sociale vrijheid genieten dan hun Arabische broeders in andere landen. Zelfs Palestijnen die onder Israëlische bezetting leven (…), hebben meer politieke en sociale vrijheid dan in andere Arabische landen. Was niet een van de rechters die de Israëlische president tot een gevangenisstraf veroordeelden, een Israëlische Palestijn?» De opmerkelijke slotsom van de Saoedi-Arabische journalist luidt: «De Arabische lente heeft de hele wereld

«De Syriërs verlaten hun vaderland, maar niet vanwege Israëlische vliegtuigen die hen bombarderen. Het is de Syrische luchtmacht die dat doet.» Syrische vluchtelingen aan de Turkse kant van de grens.

laten zien dat de Palestijnen in een veel betere omgeving leven dan hun Arabische broeders die geloofden dat ze hen van de Israëli’s bevrijdden. Het is tijd om te stoppen met de haat en de oorlog en in de Arabische landen betere omstandigheden voor de toekomstige generaties te creëren.» Dit artikel laat zien dat er nog rationeel denkende en verstandige mensen in de Arabische wereld zijn. We kunnen slechts hopen en bidden dat deze verstandigheid zich verder zal verbreiden. ■

Hulp voor kankerpatiënten Beste vrienden, nu moet ik helaas naar de huidige realiteit terugkeren. Het leven gaat door en ook in Israël worden de behoeften van de zieken steeds groter. Het Assaf Harofeh behandelt duizenden kankerpatiënten. Elk jaar hebben we bijna 1000 nieuwe kankerpatiënten die naar het ziekenhuis komen. Een van de belangrijkste apparaten voor een nauwkeurige diagnose en behandeling is de PET scanner (Positronenemissietomografie). Het is een duur apparaat, dat 2,5 miljoen dollar kost. Een trouwe vriendin uit Japan, die nu jammer genoeg ernstig ziek is, heeft ons zo’n machine geschonken en daarmee kunnen we de medische behandeling van honderden kankerpatiënten sterk

verbeteren. Het apparaat is onlangs in Israël aangekomen. Maar om de PET scanner te kunnen gebruiken, moet er helaas eerst een loden bescherming in de muren worden ingebouwd. Samen met de benodigde infrastructuur is dit een zeer dure aangelegenheid. We hebben er van onze vrienden uit de hele wereld veel hulp voor ontvangen, maar helaas ontbreekt er nog 250.000 dollar om het project te beëindigen. Elke gift voor dit uiterst belangrijke medische project is zeer belangrijke hulp en we danken u hartelijk voor uw moeite en uw begrip. Nogmaals heel veel dank voor alles! God behoede u! Uw dr. M. Waron

Wie voor dit belangrijke project een gift wil overmaken kan dat doen o.v.v. ASSAF HAROFEH. Elke gift gaat zonder enige aftrek door naar Israël. Helpt u ons om Israël te helpen? Israël heeft onze hulp nodig en het Assaf Harofeh ziekenhuis in het bijzonder. De Joodse Messias Jezus zegt eigenlijk dat als we Zijn broeders steunen, we dit aan Hem doen. Ieder die Israël zegent, wordt gezegend. CM ■

20 YESHUA EN ISRAËL Nieuws uit Israël • 4/2006

Israëls toekomst is veiliggesteld

Norbert Lieth Alle pogingen om de staat Israël te vernietigen zijn tot nu toe op niets uitgelopen. Alle haattiraden tegen de Joodse staat hebben hem niet aan het wankelen gebracht. Alle politieke intriges hebben niet tot het gewenste doel geleid. Zelfs het onvermogen van eigen politici heeft het bestaan van Israël nooit serieus in gevaar gebracht. Integendeel, het Joodse land staat er vandaag de dag beter voor dan veel andere landen. Welke verborgen kracht zit er achter het «wonder Israël»? - Het bestaan van Israël pleit voor het bestaan van een levende God. - Dat Israël er is pleit voor de macht en de waarheid van Gods Woord. - De veiligheid van Israël pleit voor de betrouwbaarheid van het verbond van de Here met Zijn volk (vgl. Ez. 36:36). We willen hier acht uitspraken uit het Nieuwe Testament citeren, die de toekomst van Israël garanderen. Waarom teksten uit het Nieuwe Testament? Omdat er in christelijke kringen steeds meer stemmen te horen zijn die zeggen dat Israël Nieuwtestamentisch gezien geen toekomst heeft. 1. De Messias wordt daar welkom geheten waar Hij ooit werd afgewezen. «Jeruzalem, Jeruzalem, u die de profeten doodt en stenigt wie naar u toe gezonden zijn! Hoe vaak heb Ik uw kinderen bijeen

willen brengen, op de wijze waarop een hen haar kuikens bijeenbrengt onder haar vleugels; maar u hebt niet gewild! Zie, uw huis wordt als een woestenij voor u achtergelaten. Want Ik zeg u: U zult Mij van nu af aan niet zien, totdat u zegt: Gezegend is Hij die komt in de naam van de Here!» (Mat. 23:37-39). Jezus citeerde de Messiaanse Psalm 118 en sprak deze woorden voor de poorten van Jeruzalem. Het ligt voor de hand dat de Heer die in Jeruzalem verworpen werd, daat ook als de Gezegende binnengehaald wordt, «die komt in de naam van de Here». Het Joodse volk zal deze welkomstgroet niet in New York of in Sint Petersburg uitroepen, maar in Jeruzalem. In vers 26 van die psalm wordt gezegd wat Jezus over Jeruzalem zei: «Gezegend wie komt in de naam van de HERE! Wij zegenen u vanuit het huis van de HERE. De HERE is God, Hij heeft ons licht gegeven. Bind het feestoffer vast met touwen tot aan de horens van het altaar! U bent

mijn God, daarom zal ik U loven; mijn God, ik zal U roemen! Loof de HERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is voor eeuwig!» (vs. 26-29). Jezus verklaarde dus aan het eind van Zijn leven dat Israël het psalmgedeelte «Gezegend wie komt in de naam van de HERE!» in de toekomst nog zou vervullen. Daarmee onderstreept Psalm 118 de zekere toekomst van Israël; zo staat er in vers 17 ook: «Ik zal niet sterven, maar leven, en ik zal de werken van de HERE vertellen.» In de eindtijd, als Jezus terugkomt, zal er een overblijfsel van Israël zijn dat Hem binnenhaalt. Deze Joden zullen licht ontvangen, wat wil zeggen dat de bedekking van hen afgenomen wordt (vgl. 2 Kor. 3:16). In die tijd zullen zij de Heer (Messias) als hun God herkennen en erkennen (vgl. Ps. 118:14-21). 2. De wederkomst van Jezus vindt in het Joodse land plaats. «En dan zal aan de hemel het teken van de Zoon des mensen verschijnen, en dan zullen al de stammen van de aarde rouw bedrijven en zij zullen de Zoon des mensen zien, als Hij op de wolken van de hemel komt met grote kracht en heerlijkheid. En Hij zal Zijn engelen uitzenden onder luid bazuingeschal, en zij zullen Zijn uitverkorenen bijeenbrengen uit de vier windstreken, van het ene uiterste van de hemelen tot het andere uiterste ervan» (Mat. 24:30-31).

21 Als de Heer terugkomt, zullen «alle stammen van het land weeklagen», waaruit we kunnen concluderen dat Hij naar Israël terugkomt. Dan moet er dus een Joods volk in het Joodse land wonen. Over dat weeklagen in het Joodse land hebben we nog twee Bijbelgedeelten: a) Zacharia 12:10-12 zegt: «Maar over het huis van David en over de inwoners van Jeruzalem zal Ik de Geest van de genade en van de gebeden uitstorten. Zij zullen Mij aanschouwen, die zij doorstoken hebben. Zij zullen over Hem rouw bedrijven, als de rouwklacht over een enig kind; en zij zullen over Hem bitter klagen, zoals men bitter klaagt over een eerstgeborene. Op die dag zal in Jeruzalem de rouwklacht groot zijn, zoals de rouwklacht van Hadad-Rimmon in het dal van Megiddo. Het land zal rouw bedrijven, elk geslacht afzonderlijk…» b) In Openbaring 1:7 staat: «Zie, Hij komt met de wolken, en elk oog zal Hem zien, ook zij die Hem doorstoken hebben. En alle stammen van de aarde zullen rouw over Hem bedrijven! Ja, Amen.» De oude Elberfelder vertaling heeft hier: «Alle stammen van het land». 3. De troon der heerlijkheid in Jeruzalem. «Wanneer de Zoon des mensen komen zal in Zijn heerlijkheid en al de

heilige engelen met Hem, dan zal Hij zitten op de troon van Zijn heerlijkheid» (Mat. 25:,31). Met deze «troon der heerlijkheid» wordt niet de hemeltroon bedoeld. De troon der heerlijkheid van de Joodse Messias zal in Jeruzalem staan, omdat de tekst over de komst van Jezus gaat. En Hij komt daarheen, waar Hij ooit al was, naar Israël! Jeruzalem is namelijk de voetenbank van Zijn voeten, waarvoor de vijanden van God moeten buigen (Ps. 110:1; Kla. 2:1; 1 Kron. 28:2). Geen wonder dat de woede van satan op deze stad is gericht. De belofte van God aan David gaat in vervulling in zijn nakomeling de Messias, wiens troon voor eeuwig in Jeruzalem bevestigd wordt (1 Kron. 17:11-14). Later ziet Daniël de toekomstige komst van de Messias op de wolken en schrijft erover:

«Ik keek toe in de nachtvisioenen en zie, er kwam met de wolken van de hemel Iemand als een Mensenzoon. Hij kwam tot de Oude van dagen en men deed Hem voor Zijn aangezicht naderbij komen. Hem werd gegeven heerschappij, eer en koningschap, en alle volken, natiën en talen moesten Hem vereren. Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij, die Hem niet ontnomen zal worden, en Zijn koningschap zal niet te gronde gaan» (Dan. 7:13-14). 4. De Heer komt terug op de plek waar Hij naar de hemel is opgevaren. «En toen zij, terwijl Hij van hen wegging, hun

ogen naar de hemel gericht hielden, zie, twee mannen stonden bij hen in witte kleding, die ook zeiden: Galilese mannen, waarom staat u omhoog te kijken naar de hemel? Deze Jezus, die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze terugkomen als u Hem naar de hemel hebt zien gaan! Toen keerden zij terug naar Jeruzalem, van de berg die de Olijfberg genoemd wordt, die vlak bij Jeruzalem is en daar een sabbatsreis vandaan ligt» (Hand. 1:10-12). We weten op grond van Zacharia 14:4-5 dat de Heer op de Olijfberg zal terugkomen. Bij Zijn wederkomst zullen de twaalf stammen van Israël de Zoon des mensen daar zien komen vanwaar Hij naar de hemel is opgevaren. Omdat de Heer vanaf de Olijfberg naar de hemel is gegaan, zal Hij bijgevolg daar ook weer naar terugkeren, iets waar de engelen in Handelingen duidelijk op zinspelen. En de Olijfberg ligt vlakbij Jeruzalem. – Jezus Christus voer vanaf de Olijfberg naar de hemel en komt precies eender vanuit de hemel naar de Olijfberg terug. – De Heer voer zichtbaar op naar de hemel en zal eveneens zichtbaar aan de hemel weer terugkomen. – Engelen waren bij de hemelvaart van Jezus aanwezig, en engelen zullen Hem ook bij Zijn wederkomst begeleiden. – Een gelovig overblijfsel van Israël, voorgesteld door de discipelen, was bij de hemelvaart aanwezig, en zo zal ook een gelovig overblijfsel van Israël de Heer bij Zijn wederkomst ontvangen.

– Jezus Christus voer als God en mens op naar de hemel en zal net eender als God en mens terugkomen. – Wolken namen de Heer Jezus bij Zijn hemelvaart op, en precies zo zal Hij met de wolken van de hemel terugkomen. 5. De Heer komt naar Sion terug. «Want ik wil niet, broeders, dat u geen weet hebt van dit geheimenis (opdat u niet wijs zou zijn in eigen oog), dat er voor een deel verharding over Israël is gekomen, totdat de volheid van de heidenen is binnengegaan. En zo zal heel Israël zalig worden, zoals er geschreven staat: ‹De Verlosser zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob. En dit is het verbond van Mij met hen, wanneer ik hun zonden zal wegnemen›. Zij zijn weliswaar wat het Evangelie betreft vijanden vanwege u, maar wat de verkiezing betreft geliefden vanwege de vaderen. Want de genadegaven en de roeping van God zijn onberouwelijk» (Rom. 11:25-29). De naam «Sion» laat zich geografisch gezien nergens anders plaatsen dan alleen in Israël. – Als de volheid van de heidenen in het lichaam van de Gemeente is binnengegaan, wordt zij van de aarde opgenomen. Daarna zal de Heer naar Sion terugkeren, Israël redden, het nieuwe verbond met hen sluiten en hun zonden wegnemen. Omdat dit tot nu toe nog niet is gebeurd, verwachten we de spoedige vervulling van deze uitspraken met een levende hoop. Als het verbond van God met Abraham volgens Galaten 3:17 niet ongeldig gemaakt kan worden, betekent dit tegelijkertijd dat het in de toekomst nog in vervulling moet gaan. Maar omdat het verbond van God met Abraham betrekking heeft op het aardse volk en land Israël (Gen. 15; 17), moet het dus ook daar in vervulling gaan. Ook het profetische boek Openbaring richt onze aandacht op het feit dat de Heer naar Sion zal terugkeren: «En ik zag, en zie, het Lam stond op de berg Sion, en bij Hem 144.000 met op hun voorhoofd de Naam van Zijn Vader geschreven» (Op. 14:1). Dat met deze uitspraak niet het hemelse maar veeleer het aardse Sion wordt bedoeld blijkt wel uit het feit dat Johannes twee keer in dit hoofdstuk benadrukt dat hij een stem uit de hemel hoort (vs. 2, 13). Als Johannes een stem uit de hemel hoort, betekent dit dat hij zich niet in de hemel, maar op de aarde bevindt. Hij ziet de wederkomst van Jezus dus op de aardse berg Sion. Later, vanaf vers 14, schildert Johannes dat hij de Heer op een

2222 ACHTERGRONDINFORMATIE YESHUA EN ISRAËL UIT ISRAËL Nieuws uit Israël

Nieuws uit Israël • 4/2006

wolk ziet komen om de aarde te oordelen, wat eveneens duidelijk maakt dat de Heer het aardse Sion bedoelt, waarnaar Hij terugkeert. «Verlossers zullen de berg Sion opgaan om het bergland van Ezau te oordelen, en het koningschap zal van de HERE zijn!» (Ob. 21). 6. De vervallen hut van David wordt weer opgebouwd. «Simeon heeft verteld hoe God voorheen naar de heidenen omgezien heeft om voor Zijn naam uit hen een volk aan te nemen. En hiermee stemmen de woorden van de profeten overeen, zoals geschreven staat: ‹Hierna zal Ik terugkeren en de vervallen hut van David weer opbouwen, en wat daarvan is afgebroken, weer opbouwen en Ik zal hem weer oprichten, opdat de mensen die overgebleven zijn, de Here zouden zoeken, en alle heidenen over wie Mijn naam uitgeroepen is, spreekt de Here, die dit alles doet›» (Hand. 15:14-17). Het hier in het begin door Jakobus genoemde volk is de Gemeente die uit de volken is ontstaan (1 Pet. 2:9-10). Na het tijdperk van de Gemeente zal de Heer terugkomen om de vervallen hut van David weer op te bouwen, wat betrekking heeft op de Messiaanse heerschappij in het duizendjarig rijk. Jakobus citeert hier de profetie uit Amos 9:11-12. God heeft met het huis van David een eeuwig verbond gesloten, dat zijn hoogtepunt in de Messias vindt (Ps. 89; 1 Kron. 17:10-14). In het jaar 70 werd het «huis van David» als gevolg van de afwijzing van de Messias verwoest en is in de plaats daarvan het huis van de Gemeente gebouwd (Ef. 2:19-22). Maar slechts tijdelijk, namelijk totdat het huis van de Gemeente voleindigd is. «Hierna» komt de Heer terug, bouwt de vervallen hut van David weer op en stelt Israël in het Messiaanse rijk tot een zegen voor alle volken (Zach. 8:20-23). 7. De toekomstige bekering van Israël. «Ja, tot op heden ligt er, wanneer Mozes gelezen wordt, een bedekking op hun hart. Maar wanneer het zich tot de Here bekeert, wordt de bedekking weggenomen» (2 Kor. 3:15-16). Deze uitspraak van de apostel Paulus zinspeelt op de toekomstige bekering van het Joodse overblijfsel. Er zal ooit een Israël zijn dat zich bekeert en ten gevolge daarvan geestelijk ziende wordt. Dat zal gebeuren bij de wederkomst van de Heer om Zijn Messiaanse rijk te vestigen. Op die dag zal ook de bedekking van alle volken

worden weggenomen: «En Hij zal op deze berg verslinden de sluier waarmee het gezicht van alle volken omsluierd is, en de bedekking waarmee alle naties bedekt zijn. Hij zal de dood voor altijd verslinden, de Here HERE zal de tranen van alle gezichten afwissen en de smaad van Zijn volk wegnemen van heel de aarde, want de HERE heeft gesproken. Op die dag zal men zeggen: Zie, dit is onze God; wij hebben Hem verwacht, en Hij zal ons verlossen. Dit is de HERE; wij hebben Hem verwacht, wij zullen ons verheugen en verblijden in Zijn heil!» (Jes. 25:7-9). 8. Het Israël van God. «En allen die overeenkomstig deze regel wandelen: vrede en barmhartigheid zij over hen en over het Israël van God!» (Gal. 6:16). Hoewel juist Paulus de apostel van de heidenen is en hoewel hij nadrukkelijk leert dat de Gemeente uit Joden en heidenen bestaat (Rom. 10:12; Ef. 2:11-18), noemt hij hier los van de Gemeente een Israël van God. Dat hij met dit «Israël van God» niet de Gemeente bedoelt, maakt de aparte vermelding «Israël van God» duidelijk, dat hij met het voegwoord «en» van «allen» scheidt - De uitdrukking «Allen die overeenkomstig deze regel wandelen» slaat op de gehele Gemeente van Jezus, die uit Joden en heidenen bestaat. - De formulering «en over het Israël van God» slaat vooral op het gelovig overblijfsel van Israël (het Joodse deel binnen de gemeente). Het gehele overblijfsel van Israël zal zich in de toekomst, na het tijdperk van de Gemeente, bekeren en in Christus een nieuwe schepping worden (Gal. 6:15). Deze acht verschillende Nieuwtestamentische uitspraken garanderen dat de toekomst van Israël is veiliggesteld. We weten op grond van het Woord van God dat het Joodse volk nog allerlei moeilijkheden boven het hoofd hangen, maar het zal niet ondergaan. Ook al concentreren de vijanden zich nog zo op de vernietiging van Israël, ze zullen uiteindelijk stuk lopen op Hem in wie alle beloften het ja en amen van God zijn (2 Kor. 1:20). ■

Beth-Shalom, Postbus 193, 3940 AD Doorn telefoon 0343 477288 fax 0343 477447 E-mail: [email protected]

Abonnementen: Beth Shalom, Postbus 193, 3940 AD Doorn, tel. 0343 477288 Giften: Giro 94400 t.n.v. Beth-Shalom Doorn Betalingen: Giro 409200 t .n.v. Middernachtsroep Doorn Voor België: ING-bank 363-0507942-90 in Brussel «Nieuws uit Israël» verschijnt ook in het Duits, Frans, Engels, Spaans, Portugees, Hongaars en Roemeens. Alleen in de betreffende landen. Abonnement Nederland en België: gratis, Vanuit Nederland naar andere landen in Europa: EUR 26.40, Buiten Europa en Suriname: EUR 31.80. Israëlreizen: Beth-Shalom-Israëlreizen: Postbus 193, 3940 AD Doorn tel. 0343 477288 Gastenhuis in Israël: Beth-Shalom, P.O.B. 6208, Haifa 31060/Karmel Israël tel. 00972-4-83774-81 Testamentaire beschikkingen: (via een notaris) «Ik legateer vrij van rechten en kosten aan de Stichting: Zendingswerk Middernachtsroep statutair gevestigd te LEIDEN en geregistreerd onder nummer .41166018. bij de Kamer van Koophandel Rijnland, een bedrag van EUR…»

Gedachtig aan het feit, dat alle menselijke kennis slechts onvolkomen is (1 Cor. 13:9), geven de auteurs voor eigen verantwoording hun persoonlijke visie weer Initialen van de auteurs en bronvermeldingen in dit nummer: ZL = Zwi Lidar; CM = Conno Malgo; AN = Antje Naujoks

Voorpagina: NUI Voor de inhoud van externe web-pagina’s waarnaar verwezen werd kunnen wij niet aansprakelijk worden gesteld. Wij verklaren hiermee uitdrukkelijk, dat op het tijdstip van het tot stand brengen van de link geen illegale inhoud op de verbonden websites herkenbaar waren. Op de actuele en toekomstige vormgeving, de inhoud of de auteursrechten van de verbonden sites hebben wij geen invloed. Voor illegale, foute of onvolledige inhoud en vooral voor schade, die uit het aanklikken of niet aanklikken van zulke aangeboden informatie ontstaat, is alleen de aanbieder van de site verantwoordelijk, naar wie verwezen werd, niet degene, die enkel via links naar de bewuste publicaties verwijst.

Europa...

toren van Babel

0

egin 20:0

:30 b erp inloop 19afel over dit onderw + boekent smogelijkheid + gesprek

spreker Dato Steenhuis leiding Teun van Ommen

Boornbergum woensdag 6 maart Gereformeerde Kerk Easterbuorren 52

Hilversum maandag 11 maart Vrije Evangelische Gemeente Taludweg 35a

Genderen woensdag 3 april Gereformeerde Kerk Hoofdstraat 78

De Israëlkalender 2013, de 13 foto’s tonen de prachtige natuur van Israël. De kalender vermeldt christelijke en Joodse feestdagen en heeft voor elke maand een passend bijbelvers. Het is een ware blikvanger met afmetingen van 54 bij 42,5 cm.

afmetingen

54 bij 42,5 cm

prijs

€ 10,00

exclusief verzendkosten

middernachtsroep.nl +31 343 477 288 · [email protected]

bestelnummer

348130