iris.be
IRIS Group news Uw bedrijfskrant
Speciale editie 60
ste
verjaardag December 2006
10
de
editie
François ZURSTRASSEN, in naam van de Raad van Bestuur
Dit speciale nummer van IRIS GROUP NEWS is gewijd aan alle werknemers die elke dag opnieuw op de werven ons imago uitdragen en aan onze toekomst bouwen. IRIS GROUP NEWS SPECIAL 60ste is volledig aan u gewijd: u die het mogelijk gemaakt heeft dat de IRIS Groep vandaag is wat hij is en een springplank vormt voor een nieuwe periode van welzijn en welvaart. Dames, Heren, Ik voel me zeer vereerd dat ik de kans krijg om enkele regels in de bedrijfskrant van IRIS te schrijven. Dat is immers een kans die men niet elke dag krijgt. Dit jaar, in 2006, vieren we de zestigste verjaardag van de “Entreprises IRIS” die op 12 februari 1946 opgericht werden. Zonder hier de hele geschiedenis van de groep te schilderen, leek het me interessant om de belangrijkste gebeurtenissen die hun stempel hebben gedrukt op deze lange periode van 60 jaar, in herinnering te brengen. De “Entreprises IRIS”, een onderneming voor industriële schilderwerken, werd in 1946 als een dochteronderneming van GAZELEC, het toekomstige ELECTROBEL, opgericht. De onderneming had een heel precieze en beperkte doelstelling: alle schilderwerken op gasleidingen, elektrische centrales en hoogspanningslijnen in België uitvoeren. Dat was toen een heel technische aangelegenheid en de onderneming had ongeveer zestig mensen in dienst. In 1952 werd mijn schoonbroer, de heer Michel JANSSENS van der MAELEN, als directeur van IRIS aangeworven en werd hij naar Kongo gestuurd om er de dochteronderneming te leiden. Tegelijk werd de “Entreprises IRIS” overgedragen aan een groep van familiale aandeelhouders die vandaag nog altijd aanwezig zijn.
Editoriaal
(Vervolg tekst op pagina 10)
Patrick JANSSENS van der MAELEN
Beste Medewerkers, beste Medewerksters, Wanneer u deze speciale editie leest die aan de 60ste verjaardag van IRIS gewijd is, maakt u aan de hand van 60 getuigenissen van medewerkers die elke dag opnieuw bij onze klanten aan het werk zijn, een reis doorheen onze groep. Een reis langs de 3.000 opdrachten die we jaarlijks in België, Nederland en Frankrijk uitvoeren. Tegelijk is dit nummer een bundeling van anekdotes, van beelden uit het leven op het werk of gewoon van persoonlijke verhalen. Maar uit al die getuigenissen spreekt telkens weer een grote mate van authenticiteit en engagement en van een bijzondere toewijding voor onze klanten en voor de IRIS Groep. Wij publiceren hierbij ook de foto’s van de medewerkers die met enthousiasme aan deze speciale editie hebben meegewerkt. Wij wensen alle medewerkers van IRIS te danken en hulde te brengen.
December 2006 1
Julien Kistenborgh Brigadier Cleaning Vensters Brussel
Het geheim? Een beetje ammoniak en een beetje Dreft
Op 1 december vertrok Julien met brugpensioen. Hij heeft 35 jaar bij IRIS gewerkt. Hij was verantwoordelijk voor 6 tot 7 medewerkers die vooral actief waren in de gebouwen van de Europese Commissie. “Dit is werkelijk een heel goed bedrijf om voor te werken. De sfeer is fantastisch. Het beste bewijs daarvan is dat ik iemand in mijn team heb die al 36 jaar voor het bedrijf werkt. Zelf doe ik dit al 45 jaar, vanaf mijn 14de. Voor mij heeft het vak dan ook geen geheimen meer. Regelmatig vragen dames me hoe we het toch doen om die ramen zo schoon te krijgen. Wel het is heel eenvoudig. Je doet gewoon wat ammoniak en een beetje Dreft in het water. Het eigenaardigste dat ik ooit heb meegemaakt? Op een dag kwamen we ’s ochtends aan en zagen we de hangbrug halverwege het gebouw hangen. Blijkbaar was er een kortsluiting geweest en was de hangbrug op eigen initiatief omhoog gegaan. Hoewel we altijd bezig zijn op ladders en in hangbruggen blijft dit toch een veilig beroep”.
Radifa Amentag Ploegbaas Cleaning Vloeren Brussel
Voor mijn 30ste verjaardag bij IRIS organiseerde mijn ploeg een feest
Radifa trad in dienst bij IRIS in december 1977. Sinds 1983 is ze ploegbaas. Vandaag staat ze aan het hoofd van een team van 13 mensen. Naar eigen zeggen heeft ze nooit problemen gehad met klanten en zijn ze altijd tevreden. Ook haar eigen medewerkers kunnen het blijkbaar goed met haar vinden. “Om mijn 30ste verjaardag bij IRIS te vieren, hadden ze, zonder me iets te vertellen, een feestje georganiseerd. Ze hadden een tafel gedekt met allerlei versnaperingen en me een heel mooi geschenk gekocht. Dat was een heel leuke verrassing. Ik wil hier blijven tot aan mijn pensioen, dat is nog drie jaar”.
Sehadet Matos Ploegbaas Cleaning Vloeren Brussel
Een uur lang vertelde de klant hoe tevreden hij was over ons werk
Sehadet werkt al 26 jaar voor IRIS van 6 tot 10.30 u ’s morgens en van 17 tot 20 u ’s avonds. De ochtendploeg bestaat uit 12 personen, die van de avond telt er 15. Ze werkt bij de Europese Commissie en bij Fortis en ze noemt haar klanten ‘magnifiek’. “Ik heb altijd goede klanten gehad. Op een avond kwam een van de klanten in mijn bureau om me zeggen hoe tevreden hij was over IRIS en over ons werk. Hij is wel een uur blijven praten over alles en nog wat. Ik was zeer tevreden. Ik ben dan ook vast van plan bij IRIS te blijven. Ik ben er begonnen en ik wil er mijn carrière eindigen”.
Belaaziz Tahiri Meestergast Cleaning Vloeren Brussel
De man van de veiligheid volgt mij en mijn collega overal, zelfs tot in het toilet!
De Europese Commissie, de ambassades van de VS, Groot-Brittannië, Frankrijk en Ierland. Dat zijn kort samengevat de werkposten van Belaaziz bij IRIS. Daarnaast vervult hij op dinsdag ook nog de functie van magazijnier in de Gaucheretstraat. “Ik ben al sinds 1982 bij IRIS en heb eigenlijk altijd hetzelfde werk gedaan. Elke dag ben ik van 6 tot 10 u en van 17 tot 20 u aan de slag. Mijn meest speciale opdracht is de Amerikaanse ambassade, want daar is de beveiliging bijzonder streng. De man van de security volgt ons werkelijk overal. Als ik me buk om onder het bureau schoon te maken, dan bukt hij zich ook. Als ik het kantoor verlaat om water te halen, dan komt hij mee en dan moet ook mijn collega ons volgen. Hetzelfde geldt als we naar het toilet moeten. We zijn dus altijd en overal met zijn drieën. In het begin is dat eigenaardig, maar op de duur geraak je er ook aan gewend”.
2 December 2006
Orencia Hernandez y Diaz Meestergast Cleaning Vloeren Brussel
Branden, daar hou ik van!
25 jaar geleden begon Orencia als jobstudente bij IRIS. Vandaag is ze meestergast in een ploeg die geen enkele uitdaging uit de weg gaat. Hoe moeilijker de opdracht, hoe liever ze het hebben. “Ik hou van mijn werk en vooral van ingewikkelde problemen. Als er een brand is geweest bijvoorbeeld en we hebben maar één week de tijd om alles weer schoon te maken. Dat is een echte uitdaging. Ik hou overigens van variatie in het werk. We werken op alle mogelijk momenten van de dag en ook dikwijls tijdens het weekend. Zo doen we veel grote schoonmaken van pas opgeleverde gebouwen. De vakmensen in de bouw lopen heel dikwijls vertraging op en dan moeten wij de verloren tijd inhalen in het weekend. Meestal zijn onze klanten heel tevreden over ons werk. Maar toch krijg ik af en toe eigenaardige reacties. Zo heb ik ooit eens een klant gehad die het niet kon verdragen dat een van mijn mensen met een tas van Vuiton naar het werk kwam. De klant deed daar zo moeilijk over dat ik die medewerkster op de duur heb moeten vervangen”.
Emilina Presa Garcia Ploegbaas Cleaning Vloeren Brussel
Ik heb mijn jeugd hier doorgebracht
Emilina woont al 36 jaar in België waarvan ze er 26 voor IRIS heeft gewerkt. “Ja ik heb mijn jeugd hier doorgebracht,” zegt ze lachend. “Ik ben nu verantwoordelijk voor een ploeg van 14 mensen en werk al 8 jaar bij d’Ieteren. En ja, ik ben heel tevreden. Ik heb een goede ploeg en onze klant is heel sympathiek. Wat ik wel opmerk is dat er de laatste jaren meer stress is op de werkvloer. De concurrentie laat zich voelen, maar dat zal wel overal zo zijn”.
Philippe Toussaint Verantwoordelijke Arbeider Cleaning Vensters Brussel
Dit is een prima onderneming om voor te werken
Philippe is al 15 jaar als ruitenwasser actief bij IRIS. En hij heeft het hier erg naar zijn zin. “Dit is een prima onderneming om voor te werken en ik kan het weten want ik heb er al enkele gedaan. Ik maak vensters schoon zowel binnen als buiten. Vooral binnen is het niet altijd gemakkelijk. In sommige kantoren moet je je langs allerlei obstakels wurmen. Maar ja, als het te gemakkelijk is dan is het niet prettig meer. Gevaarlijk? In geen geval. De veiligheidsmaatregelen zijn tegenwoordig zo streng dat je al een inspanning moet doen om te vallen. In een hangbrug werken op de dertigste verdieping is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd, maar gevaarlijk is het niet”.
Belkacem Lagrib Ploegbaas Cleaning Vloeren Brussel
De klanten bellen me zelfs voor een dode vogel op het terras
Belkacem, die al 14 jaar voor IRIS werkt, is verantwoordelijk voor een ploeg die instaat voor het onderhoud van een 20-tal gebouwen van de firma Cofinimmo. In al die jaren heeft hij een uitstekende relatie opgebouwd met zijn klanten. “Ze bellen zelfs bij me thuis als er een probleem is. Bijvoorbeeld als er een dode vogel op het terras ligt of als er een plots een huurder is die een verdieping de volgende dag wil betrekken. Dan is het aan mij om een team samen te stellen om die verdieping nog vlug in orde te brengen. De klanten hebben zoveel vertrouwen in mij dat ze niet eens meer komen controleren, zelfs als er een belangrijk bezoek is. Als ik zeg dat het OK is, dan weten ze dat het werk gedaan zal worden. Dat is natuurlijk fantastisch. Die vrijheid die ik krijg in mijn werk is ongelooflijk. Ik voel niet dat ik voor een baas werk”.
Nasira Belhadi Verantwoordelijke Arbeidster Cleaning Antwerpen
Ik nam het washandje op en er viel een kunstgebit uit
Claudia Gebruers Arbeidster Cleaning Antwerpen
Nasira en haar ploeg werken voor een verzekeringsmaatschappij die ook een revalidatiekliniek uitbaat. Ze hebben een drievoudige opdracht: ze poetsen kantoren, ze maken ziekenhuiskamers schoon en ze desinfecteren die kamers wanneer een patiënt uit het ziekenhuis wordt ontslagen. Opmerkelijk detail: vroeger werkte de klant met een firma die gespecialiseerd was in het ontsmetten van ziekenhuiskamers. Nasira en haar mensen zijn niet gespecialiseerd en toch is de klant meer tevreden over hun werk dan over dat van de ‘specialisten’. “Ik heb een ploeg van negen mensen en dat loopt heel goed. Als er iemand afwezig of ziek is dan vinden we altijd wel een oplossing. En ja, af en toe komen we toch wel eigenaardige dingen tegen. Zo was ik onlangs een meisje aan het helpen bij het schoonmaken van een ziekenhuiskamer. Toen ik een washandje opnam dat op de tafel lag, viel er plots een kunstgebit uit. Ik heb het er vlug weer ingestopt en voorzichtig weer op tafel gelegd”.
Het geklop dat ik hoorde, was van een klant die in de bankkluis zat opgesloten
Claudia is al 12 jaar in de schoonmaaksector actief, waarvan 5 jaar bij IRIS, en heeft in die tijd vooral in bankkantoren gewerkt. Momenteel onderhoudt ze elke dag 4 KBC-kantoren in de buurt van Antwerpen. Volgens haar is dit het prettigste wat ze tot nu toe gedaan heeft. “Er is echt een heel toffe sfeer en bovendien zijn de kantoren altijd heel netjes, wat het werk toch aangenamer maakt. Bovendien wordt er ook al eens gelachen. Zo hoorde ik op een middag een geklop. Ik ging dat melden aan de kantoordirecteur die onmiddellijk aan de kluis dacht. En ja hoor, toen we gingen kijken zat er nog een klant in. Het was tussen de middag en de bankmedewerkers hadden niet opgemerkt dat er nog een klant was binnengeglipt. Indien ik er niet was geweest, dan had die mevrouw er twee uur vastgezeten”.
Anke Smits Arbeidster Cleaning Antwerpen
Vooral na een rockconcert is het niet gemakkelijk om de zaal weer schoon te krijgen
De Warande is een groot cultuurcentrum in Turnhout, dat verschillende zalen, kantoren en anderen lokalen omvat. Anke doet er samen met twee collega’s de schoonmaak. En vooral na rockconcerten is dat hoognodig. “Aan de toestand van de zaal kun je zien welk publiek er de avond voordien is geweest. Vooral na een rockconcert liggen er heel veel blikjes en sigaretten op de vloer en moet ik soms de hulp van een collega inroepen om de zaal weer schoon te krijgen. En we hebben ook al eens meegemaakt dat een landloper de toneelzaal als slaapplaats en ook als toilet had gebruikt. Maar toch doe ik mijn werk heel graag, omdat het zo afwisselend is en ook omdat je af en toe eens een zanger of andere vedette tegen het lijf loopt”.
Johny Hermans Arbeider Cleaning Antwerpen
We waren blij dat we die verf niet moesten opruimen
Johny is met een ploeg van 5 mensen actief bij verffabrikant Sigma Coatings in Deurne. Elke dag van 17 tot 21 u onderhouden ze er de kantoren, de refter, het laboratorium en de andere ruimten. In de productie- en opslagruimte van de verf mogen ze niet komen. Gelukkig maar. “Onlangs had een vorkheftruck er een hele palet verf tegen de vlakte gegooid. Het was industriële verf die gebruikt wordt om de onderkant van schepen te behandelen. We waren blij dat we dat niet moesten opruimen. Ons team bestaat uit 2 vrouwen en 3 mannen en het loopt goed. We hebben ook een goede relatie met de klant, dus ik ga dat werk zeker nog een tijdje blijven doen”.
Stéphanie Rombaut Arbeidster Cleaning Sombreffe
De directeur van Electrabel vroeg me of ik de kerstman wou spelen
Het ergste wat de collega’s en de klanten van Stéphanie kan overkomen, is dat ze een vrije dag neemt. Want met haar in de buurt wordt er gelachen en is er altijd wel wat te beleven. Ook als er iets te organiseren valt, bellen ze altijd naar Stéphanie. Ambiance! “Ik werk ’s ochtends en ’s avonds en ik doe het bijzonder graag. Er wordt veel gelachen in ons team en we houden de sfeer erin. Als er iemand verjaart, dan beginnen we wat vroeger zodat we ook vroeger kunnen stoppen en een feestje organiseren. Daarnaast vieren we ook halloween, Kersmis, St. Elooi en organiseren we wekelijks een lotto. We werken elke dag bij Netmanagement waar we zelfs onze eigen refter hebben. Op een dag vroeg de directeur me of ik op St. Elooi de kerstman wou spelen. Sindsdien ben ik Stéphanie de kerstman en met Halloween ben ik de heks. Daarnaast wordt er natuurlijk ook gewerkt. Maar we doen het wel altijd met de glimlach. Een directeur van Netmanagement heeft gezegd dat we werkelijk een buitengewone ploeg zijn”.
Alitia Mahau Brigadier Cleaning Sombreffe
Precies die ene dag dat we er niet waren, is de hele traphal overstroomd
De vriendelijke Alitia neemt haar werk heel ernstig. En daarom is ze nu brigadier. “Enkele jaren geleden waren we aan het werk in een gebouw in Charleroi en de brigadier was niet aanwezig. Voor mijn collega’s was dat een reden om het wat rustiger aan te doen. Maar ik bleef mijn werk doen zoals het hoort en zoals ik het altijd doe. Gelukkig maar, want we kregen controle. Omdat ik mijn werk goed had gedaan, werd ik beloond. Ik ben nu brigadier en ik heb een heel goede relatie met mijn mensen. Ik ken het werk, dus ik weet wat ik hen mag vragen en ik weet ook hoe ik het moet vragen. En ja, zelfs ons beroep heeft zijn risico’s. Zo’n vier jaar geleden moesten we elke dag de traphal van de scheepslift van Strépy-Bracquegnies schoonmaken. Maar op een dag konden we om een of andere reden niet gaan. Precies op die dag deden ze een test die mislukte. De hele traphal is toen overstroomd. We hebben toen veel geluk gehad”.
December 2006 3
Joëlle Gossiaux Arbeidster Cleaning Sombreffe
Ik ben een maniak en ik werk snel
Joëlle werkt vooral in bankkantoren en kantoren van een verzekeringsmaatschappij. Ze doet haar werk bijzonder graag en ze doet het goed. “Ik ben een maniak en ik werk stel. Voor zover ik weet, zijn de klanten heel tevreden. Ik doe nogal wat vervangingen links en rechts en soms vragen de mensen daarna of ik niet bij hen kan blijven werken. De klanten in de kantoren zijn in elk geval bijzonder vriendelijk. En ik doe mijn werk altijd met de glimlach. Ik heb het erg naar mijn zin”.
Gina Vanhaecke Verantwoordelijke Arbeidster Cleaning Eke
Ik ben altijd stand-by
Gina is sinds maart 1996 bij IRIS en werkte al die tijd bij Van De Wiele, een in Kortrijk gevestigde fabrikant van weefmachines voor tapijten. Ze is er verantwoordelijk voor 11 arbeidsters. Omdat die medewerkers op alle uren van de dag en ook nog in verschillende afdelingen werken, moet ze heel wat plannen en coördineren. “Eigenlijk ben ik altijd stand-by. De collega’s weten dat ze me vanaf 5 uur ’s ochtends en ook ’s avonds kunnen bellen. Dat gebeurt echter vrij weinig. Als er problemen zijn, dan vinden we altijd een oplossing. IRIS werkt al 18 jaar voor Van de Wiele en ik denk dat ze tevreden zijn over ons werk. Ze zeggen het niet tegen mij maar toch krijgt ik het via via regelmatig te horen. Er komt trouwens altijd werk bij. Van de Wiele breidt uit en wij hebben ondertussen al 2 extra mensen aangeworven”.
Odette De Smet Arbeidster Cleaning - Eke
Ook tijdens de vakantie sta ik om kwart na drie op
Carine Loyson Arbeidster Cleaning Eke
Toen het bankkantoor gesloten werd, zijn er heel wat traantjes gevloeid
Carine staat al meer dan 15 jaar in voor het onderhoud van een zestal KBC-kantoren in de regio Roeselare. Ze doet dat samen met Carine Lamote. Samen vormen ze een team dat na al die tijd perfect op elkaar is ingespeeld. “Over het werk hoeven we niets meer tegen elkaar te zeggen, we weten allebei wat we moeten doen. En ook onze klanten kennen we na 10 jaar heel erg goed. Zo ging er na een interne reorganisatie bij KBC een bankkantoor dicht. We hebben toen afscheid moeten nemen van die mensen en ja, daar zijn toen heel wat traantjes gevloeid, langs beide kanten. Spijtig, maar daar kun je nu eenmaal niets aan veranderen”.
Martine Dhaene Arbeidster Cleaning Eke
Martine staat in voor de organisatie en coördinatie van een mobiele ploeg van 28 medewerkers die een 30-tal KBC-kantoren onderhouden in de regio Kortrijk. “De organisatie is niet altijd even eenvoudig. We hebben mensen die parttime en fulltime werken en in de vakantie komen daar nog eens jobstudenten en interims bij. We moeten er dus voor zorgen dat er altijd iemand aanwezig is. Tot nu toe is dat perfect verlopen. Ik heb een heel goede ploeg waar ik altijd op kan rekenen. En als er eens een probleem is, dan kan ik altijd een beroep doen op collega’s uit een andere sector. Daarnaast lever ik ook het poetsgereedschap aan de verschillende kantoren, met als gevolg dat ik per week gedurende zo’n 600 km in de auto zit. Een opmerkelijke gebeurtenis? Een van de kantoren is ooit eens overvallen net nadat een van onze mensen het verlaten had. Ze heeft er dus niets van gemerkt, maar toch heeft het indruk gemaakt en duurde het een tijdje voor ze weer op haar positieven was. Gelukkig is dat nog maar één keer gebeurd. Voor de rest doe ik mijn job bijzonder graag en vind ik IRIS een leuk bedrijf om voor te werken”.
Christelle Decramer Arbeidster Cleaning Eke
Odette staat elke dag in voor het onderhoud van de IRIS-kantoren in Eke. En ze begint daar behoorlijk vroeg mee. Elke dag is ze om 5 uur op post. Omdat ze op 40 km van het werk woont, mag ze dus niet te lang blijven slapen. “Elke dag ben ik om 3.15 uur uit bed. Ik vind dat niet erg, het is ondertussen een gewoonte geworden. Het vervelende is alleen dat ik ook in het weekend en tijdens de vakantie al om 3 uur wakker ben. Waarom ik zo vroeg begin? Omdat het veel gemakkelijker is. Ik loop niemand in de weg en niemand loopt mij in de weg. Als de mensen hier binnenkomen zijn de kantoren gedaan en hebben ze van mij geen last meer. Na het werk hier vertrek ik trouwens nog naar andere werkposten. En één dag per week werk ik ook ’s avonds, bij een klant waar ik al 8 jaar kom. Ze willen me daar niet kwijt. Ik doe er de kantoren dicht, de lichten uit en de deur op slot. Ze vertrouwen me compleet”.
Nordin Belhadi (links) Belquassem Benzerga (rechts)
Arbeiders Cleaning Eke
Sommige mensen gooien een brandende sigaret in de vuilnisbak van een benzinestation
In 2001 opende Esso een eerste Esso Express station in België. Vandaag zijn er al 57 van dergelijke onbemande benzinestations actief. De reden van dat succes? De brandstoffen worden er tegen een lagere prijs aangeboden. Voor het onderhoud van die stations doet Esso een beroep op 13 medewerkers van IRIS, waaronder Nordin en Belquassem. “We zorgen ervoor dat de stations er altijd netjes uitzien, we vullen de papierrollen van Bancontact bij, controleren of er geen lekken zijn, maken de vuilnisbakken leeg, enz. We doen gemiddeld 3 stations per dag en daar zijn we gemiddeld 6 uur per dag mee bezig. Maar daarnaast moeten we ook 24 uur per dag beschikbaar zijn. De security van Esso kan ons altijd opbellen als er zich op een station een probleem voordoet. Onlangs zijn we zelfs enkele keren opgebeld omdat een klant een brandende sigaret in de vuilnisbak had gegooid. In een benzinestation !”.
4 December 2006
Na een overval duurt het een tijdje voor je weer op je positieven bent
Ik heb hier iedereen zien passeren!
Van alle collega’s die bij weefgetouwfabrikant Van de Wiele aan de slag zijn, heeft Christelle de meeste ervaring. Ze werkt al sinds 26 maart 1986 voor het bedrijf. “Omdat ik zo lang in het bedrijf werk, heb ik er iedereen van IRIS zien passeren. Ik werk parttime, maar als er iemand vervangen moet worden dan sta ik klaar. Echt moeilijk is dat niet, want ik woon slechts op 5 kilometer van het bedrijf. We hebben in elk geval een erg goede relatie met de klant, er zijn nooit opmerkingen. We worden trouwens beschouwd als werknemers van het bedrijf. Zo nodigen ze ons uit op het jaarlijkse St. Elooifeest en op de jaarlijkse tapijtverkoop voor het personeel”.
Debora Janssens (recht) Brigadier, Jozef Verijke (links) en Dinny Verijke (midden) Arbeiders Cleaning Eke
De hazewinden, een familiebedrijf binnen IRIS
Debora en Jozef vormen een team dat verantwoordelijk is voor het onderhoud van aantal KBC-kantoren in OostVlaanderen. Af en toe worden ze daarbij geholpen door Dinny. Niets bijzonders, zult u zeggen, dat gebeurt wel meer bij IRIS. Wel bijzonder is dat Debora en Jozef al 23 jaar heel gelukkig getrouwd zijn en dat Dinny hun dochter is. Nog opmerkelijker is dat Debora in opleiding is voor leidinggevende en dat ze binnenkort de baas wordt van ... haar man. “Voor de mensen in de kantoren zijn we een voorbeeld van trouw en samenwerking,” zegt de goedlachse Debora. “Een groot voordeel van die dagelijkse samenwerking met mijn man is dat we perfect op elkaar zijn ingespeeld, zodat we heel snel en efficiënt kunnen werken. Soms als onze dochter erbij is, gaat het werk zo snel dat de mensen in de kantoren ons de hazewinden noemen. We doen ons werk overigens bijzonder graag. We geven onze klanten een goede service door alles netjes achter te laten. Zelfs mensen die gestresseerd zijn door het werk kunnen we zo een goed gevoel geven. Je voelt werkelijk dat die mensen tevreden zijn en dat houdt ons dan weer gemotiveerd”.
Kathy De Wilde Arbeidster Alcyon Merelbeke
Ik strijk ook voor mijn klanten
Alcyon, een bedrijf uit Merelbeke bij Gent, werd ongeveer 2 jaar geleden door IRIS overgenomen. Kathy werkt al meer dan 12 jaar voor Alcyon en is nu actief binnen de afdeling Dienstencheques. “Vroeger werkte ik in bedrijven, maar sinds enkele maanden werk ik voor gezinnen via het systeem van de dienstencheques. Ik vind dat leuker, omdat je een veel persoonlijker contact heb met je klanten. Je komt bij de mensen thuis en dat is meteen een heel andere werkmethode. Zo strijk ik nu ook, wat ik in de bedrijven natuurlijk niet deed. Ik werk 36 uur per week voor 6 gezinnen. Daar zijn mensen bij uit alle klassen. Jonge gezinnen en oudere mensen, grote huizen en kleine huizen. Het is precies die afwisseling die het zo aantrekkelijk maakt. En voor mij is het ideaal want omdat ik overdag werk, kan ik mijn twee kinderen naar school brengen en ze weer afhalen”.
Fetih Kizil Ploegbaas Acer Brussel
Lies Peters Arbeidster Alcyon Merelbeke
Het huis met 15 gsm’s, 25 matrassen en 300.000 kakkerlakken
Lies doet bij Alcyon de zogenaamde eenmalige opdrachten. Dat zijn de speciale schoonmaakprojecten : net voor de oplevering van een bouw of verbouwing, na een brand, na sterfgevallen, enz. Omdat het zo afwisselend is en je nooit op voorhand weet wat je te wachten staat, doet Lies haar werk bijzonder graag. En hoewel ze al heel wat gewoon is, komt ze af en toe toch nog voor verrassingen te staan. “Zo hebben we ooit eens een Grieks restaurant moeten leeghalen dat voor de helft was afgebrand. De diepvriezers waren toen uitgevallen en dus moesten we ook de inhoud ervan verwijderen. Dat was niet echt prettig. Maar het ergste dat ik ooit heb meegemaakt, was een huurhuis dat we moesten schoonmaken in opdracht van het OCMW. Dat was niet meer schoonmaken, dat was gewoon afbreken. We hebben de sierlijsten, rolluikkasten en vloerbekleding moeten verwijderen en de keuken helemaal moeten uitbreken. In het hele huis zaten, schat ik, 300.000 kakkerlakken en de kelder zat vol met muizen. Eigenaardig genoeg hebben we er ook nog 25 matrassen en 15 gsm’s gevonden. Je zal zo’n familie maar in je huurhuis krijgen”.
Verboden te roken in de tuin
Fetih werkt als ploegbaas bij Acer, een bedrijf dat sinds kort tot de IRIS Groep behoort. De onderneming verzorgt de aanleg en het onderhoud van tuinen. Daar zijn heel grote tuinen bij en hele kleine, in openbare gebouwen en bij particulieren. Fetih is als sinds 1980 bij Acer aan de slag. “Afhankelijk van het werk bestaat mijn team uit 3 tot 5 personen. We doen niet alleen het onderhoud van de tuinen, maar leggen ook terrassen aan. Daar zijn echt heel mooie tuinen bij. Drie van onze klanten vinden hun tuin zelfs zo mooi, dat we er niet mogen roken. Voor de rest heb ik een schitterende job. Ik werk heel graag samen met mijn collega’s en met mijn chef”.
Luc Vermeire Meestergast Anticorrosie - PI Zeebrugge
Dit bedrijf is zodanig diep in onze familie geworteld dat mijn zuster Iris heet
De familie van Luc is een 100% IRIS-familie. Zijn vader heeft 45 jaar bij IRIS gewerkt en heeft zelfs nog hoogspanningslijnen in Belgisch Kongo geschilderd. Ook de oom, broer en zoon van Luc zijn ooit bij IRIS actief geweest. “Ik ben hier als jobstudent begonnen en werk er ondertussen 32 jaar. Bij ons thuis was het vroeger allemaal Iris wat de klok sloeg. We waren zelfs zodanig met dit bedrijf vergroeid, dat mijn zuster Iris werd genoemd. Als meestergast ben ik vooral actief aan de kust. We behandelen kranen, visserschepen, bruggen en zijn bijna voortdurend aan de slag op de gasinstallaties van Fluxys in Zeebrugge. Vooral in de zomer is dat laatste vrij hard werk. De hoogste temperatuur die ik deze zomer op de gastanks gemeten heb, was 37,5° C. En de mensen zijn verplicht om altijd een helm, bril, harnas en brandvrije overall te dragen. Doen ze dat niet dan moeten ze de fabriek onmiddellijk verlaten, zo streng is de controle er tegenwoordig. Ik ben verantwoordelijk voor een team van 37 mensen en er komt voortdurend werk bij. Het blijft echter een probleem om gemotiveerde schilders te vinden”.
Eddy De Weerd Arbeider Anticorrosie - PI Geel
Ik wist dat het zondag was omdat er minder verkeer op de weg was
9 jaar van zijn leven heeft Eddy doorgebracht op de Oosterscheldekering in Nederland. Deze 4 km lange constructie, bestaande uit 62 stalen schuiven van 42 meter breed, is zonder twijfel de grootste werf die IRIS ooit heeft afgewerkt. “Negen jaar lang werkten we van april tot oktober, elke dag, weekends en feestdagen inbegrepen. In die 7 maanden moesten we 4 schuiven afwerken, anders kregen we een schadeclaim. Het was ongelooflijk hard werken. Elke dag vertrokken we om 5u00 en om 19u30 waren we weer thuis, als er niet te veel files waren. Na 10 dagen was je een zombie, je wist alleen dat het zondag was omdat er minder verkeer was. Elke schuif werd eerst gestraald, dan gefreesd, dan gespoeld, daarna opnieuw gestraald en pas dan werden er vier lagen verf aangebracht. Elke schuif was ook helemaal ingepakt in een tent. Op een nacht is de vloer van een van die tenten weggeslagen door een storm. Ondertussen ben ik al veel naar die Oosterscheldekering teruggekeerd om wat onderhoud te doen. Ik begin het daar te kennen”.
December 2006 5
Petra Claes Arbeidster Anticorrosie - PI Geel
Samen met mijn vriendin zijn we de enige vrouwen tussen allemaal mannen
Vrouwelijke industriële schilders, het bestaat. Petra Claes en haar vriendin zijn decoratieve schilder van opleiding, maar ondertussen zijn ze toch al 1,5 jaar als industriële schilder aan de slag. En behalve zandstralen doen ze hetzelfde werk als hun mannelijke collega’s. “Mijn vriendin en ik zijn de enige vrouwen tussen allemaal mannen. Meestal werken we in dezelfde ploeg, maar soms ben ik alleen, wat natuurlijk minder fijn is. Maar toch sta ik mijn mannetje. We doen hetzelfde werk als de mannen, maar toch blijft dit een fysiek zware job voor een vrouw. Als er op een werf decoratieve of wat fijnere schilderwerken te doen zijn, dan doen ze altijd een beroep op ons. Zo waren we onlangs bezig in een fabriek, toen bekend werd dat de koning er op bezoek kwam. We hebben toen een flink deel van de fabriek moeten opknappen. Elke deur en trap kreeg een laagje verf. Waar een bezoek van de koning allemaal niet goed voor is”.
Johnny Faes Ploegbaas Anticorrosie - PI Geel
“Ze hebben dat schip van de plas gehaald…”
Johnny werkt heel veel voor Sibelco, een bedrijf dat diverse soorten zand en mineralen wint en veredelt. In de productiehallen in Mol van deze onderneming, die een mondiale marktleider is in zijn sector, zijn bijna voortdurend teams van IRIS aan de slag. Vorig jaar werd er zelfs een zandzuiger behandeld. “Ze hebben dat schip van de plas gehaald, helemaal gedemonteerd, gezandstraald, behandeld en geschilderd. We zijn al een hele tijd bij Sibelco bezig en we zullen er nog wel een tijdje blijven”.
Ronny Claes Arbeider Anticorrosie - PI Geel
Marc Wijk Arbeider Anticorrosie - PI Geel
Als de baas tevreden is, dan zijn wij dat ook
Marc, die al 10 jaar bij IRIS werkt, beschouwt zichzelf als een vliegende brigade. “Ik kan stralen, spuiten en schilderen, zodat ze mij dus overal kunnen inzetten. Momenteel doe ik veel kleinere jobs, dingen die moeten klaar zijn voor de winter. Voordien heb ik vier jaar aan de Oosterscheldekering gewerkt en nog eens drie jaar bij Basf. Die afwisseling in mijn werk, daar hou ik wel van. Uiteindelijk is het de bedoeling dat we winst maken. Als de baas tevreden is, dan zijn wij dat ook”.
Mijn tijdelijke job duurt ondertussen al 16 jaar
Ronny werkt in het atelier in Geel waar allerlei metaalconstructies en silo’s een beschermende laag krijgen. Wat begon als een tijdelijke job is ondertussen een hele carrière geworden. “Ik was pas afgezwaaid uit het leger en kon hier toen onmiddellijk beginnen. In eerste instantie dacht ik dit een tijdje te doen tot ik iets anders vond. Maar ondertussen ben ik hier al 16 jaar. Het werk is dus zo slecht nog niet. Of ik een specifieke opleiding heb gevolgd voor industriële schilder? Nee, in die tijd bestond dat nog niet. Ik heb alles al doende geleerd. Ondertussen organiseert de VDAB wel een dergelijke opleiding. Mensen die de opleiding willen volgen, krijgen eerst een filmpje te zien dat hier werd opgenomen. Ik speel er de hoofdrol in”.
Mustafa Terzioglu Arbeider Anticorrosie - PI Geel
IRIS is mijn moeder
In zijn lange carrière heeft Mustafa al voor verschillende bedrijven gewerkt, maar altijd keert hij terug naar zijn allereerste werkgever: IRIS. “IRIS is mijn moeder”, zegt hij lachend. “Ik ben een professional, ik doe alles. Plamuren, pleisteren, spuiten, binnenwerken, buitenwerken. Zo heb ik tien jaar in de kerncentrale van Doel gewerkt. Ik heb er betonnen muren uitgeplamuurd tot ze zo glad waren als een spiegel. Momenteel werk ik op de raffinaderij van Esso. Ik breng er een nieuw brandvertragend product aan. Omdat het een soort pasta is, kunnen we het niet doen met de spuit of de borstel. En dus brengen we het maar aan met het plamuurmes. Een heel werk”.
6 December 2006
Luc Vansand Ploegbaas Anticorrosie - PI Geel
Als je de afdeling buiten komt, word je strenger gecontroleerd dan op de luchthavens
Van de 10 jaar dat hij bij IRIS werkt, heeft Luc er 6 doorgebracht bij Umicore in Hoboken. Dit bedrijf, dat tot 2001 Union Minière heette, raffineert edelmetalen zoals goud en zilver en maakt ook geavanceerde metaallegeringen. “Bij Umicore doen we zowel decoratieve als industriële schilderwerken. Een van de bijzonderste afdelingen van de fabriek is de plek waar ze het goud raffineren. Daar binnen gaan en weer buiten geraken is niet gemakkelijk. Als je er binnen wilt, moet je het een paar dagen op voorhand aanvragen. En als je weer buitengaat, word je strenger gecontroleerd dan op de luchthavens. De controle duurt een kwartier tot 20 minuten, iedereen moet zijn schoenen uitdoen en om de 10 personen moet je zelfs je broek uittrekken. Ook de verfpotten worden gecontroleerd. Maar toegegeven, het is wel eens wat anders te kunnen werken tussen de goudblokken”.
Benny Verswijvel Ploegbaas Anticorrosie - PI Geel
We hebben de Nederlandse markt veroverd
Koen Van Laecke Ploegbaas Anticorrosie - PI Geel
Als ploegbass beheert Benny een 12-tal werven waar zo’n 30 man aan de slag zijn. Die werven bevinden zich in de provincies Limburg, Antwerpen en ook in Nederland. “Sinds we de Oosterscheldekering hebben gedaan, kennen ze ons in Nederland. We doen er ook veel hoogspanningslijnen en binnenkort beginnen we aan twee ophaalbruggen. Ja, we hebben de Nederlandse markt veroverd. Het grappigste wat ik ook heb meegemaakt, was in het begin van mijn carrière. Samen met een collega was ik een openbare verlichtingspaal aan het schilderen die vlak bij de voordeur van een huis stond. Terwijl we bezig waren ging de deur open en kwam er een oud vrouwtje te voorschijn. Ze vroeg wat we aan het doen waren. Ik zeg, die paal aan het schilderen. Waarop ze antwoordde: dat is allemaal goed en wel, maar ik heb dat niet gevraagd, ik ga dat niet betalen”.
Jan Van Eetvelt Meestergast Anticorrosie - PI Geel
Vroeger gebruikten ze sigarettenblaadjes om te controleren of de verf droog was
Voor de familie Van Laecke is de firma IRIS geen onbekende. De grootvader van Koen werkte in ons bedrijf van 1948 tot aan in zijn pensioen in 1955. En ook de vader, de oom en de broer waren bij IRIS aan de slag. “Het is een teken dat het een goed bedrijf is,” zegt Koen. “Op dit moment ben ik bezig aan vijf bruggen in de binnenstad van Gent. Een van die bruggen hebben we afgewerkt tijdens de beroemde Gentse feesten. Het gebeurde toen regelmatig dat we ’s ochtends onderaan in de stelling iemand vonden die er zijn feestroes lag uit te slapen. Het leuke is dat ik regelmatig aan constructies werk waar mijn vader ook aan heeft gewerkt. Zo moet ik binnenkort naar de elektriciteitscentrale van Ruien om er een ondergrondse buis van 160 meter lang te schilderen. Indertijd heeft mijn vader de buitenkant geschilderd, voor de buis de grond in ging”. Zoveel jaren later mag de zoon de binnenkant doen.
Albert Van Tendeloo Ploegbaas Anticorrosie - PI Geel
Jan, die sinds 1979 voor IRIS werkt, is als werfleider op de Essoraffinaderij in Antwerpen verantwoordelijk voor 8 tot 12 mensen. Volgens hem zijn er drie grote aspecten aan zijn werk : veiligheid, kwaliteit en winstgevendheid. “Op het vlak van veiligheid en kwaliteit worden we op de voet gevolgd door de mensen van Esso. En daarnaast moet het voor IRIS ook nog winstgevend zijn natuurlijk. De eerste twee aspecten zijn de laatste jaren enorm veel veranderd. Vroeger was de industrieschilder een cowboy. We gebruikten sigarettenblaadjes om te controleren of de verf droog was. Viel het blaadje eraf dan konden we de volgende laag aanbrengen, bleef het hangen dan moesten we nog even wachten. Nu moeten we 2 – 3 keer per dag de omgevingstemperatuur, de vochtigheid en het dauwpunt meten en opschrijven in een logboek. Ik denk dat ik tot het einde van mijn carrière bij Esso zal blijven werken. Hier is werk genoeg. Binnenkort hebben we een ‘turn around’, die een maand zal duren. Bijna de hele raffinaderij wordt dan uit elkaar gehaald, gecontroleerd en weer gemonteerd. Er wordt een draaiboek opgesteld dat uur per uur beschrijft wat er moet gebeuren en wie wat moet doen. Het team van IRIS wordt dan uitgebreid tot 30 man en we moeten 24 uur per dag beschikbaar zijn”.
Dennis Ceuppens Ploegbaas Anticorrosie - PI Geel
Het is gigantisch verbeterd ten opzichte van vroeger
Dennis werkt met zijn mensen vooral in raffinaderijen en andere chemische installaties. Zoals al zijn collega’s heeft hij de sector van de industriële schilderwerken de afgelopen jaren sterk zien veranderen. “Op het gebied van veiligheid is er enorm veel vooruitgang gemaakt. Toen ik pas begon, kreeg je van de ploegbaas een plank en dan moest je die plank ergens op leggen en dan kon je beginnen. Dat is allemaal voorbij. Het is gigantisch verbeterd ten opzichte van vroeger. Ook de klanten stellen veel meer eisen. Vroeger was het gewoon drie lagen verf aanbrengen. Daarna was het drie lagen verf van zoveel micron en zoveel micron. Nu stellen ze hun eisen al per laag. De eerste laag zoveel micron, de tweede laag zoveel, enz. Op sommige werven is de kwaliteitscontrole echt extreem. Eigenlijk willen ze nu de theorie helemaal in de praktijk brengen. Dat is moeilijk, maar het lukt wel”.
Mijn vader heeft de buitenkant van de buis geschilderd en zoveel jaren later doe ik de binnenkant
Toen de berichten over de te hoge kosten in de pers verschenen, werd plots alles goedgekeurd
Vrijwillige brandweerman Albert werkt al sinds 1975 in de anticorrosie. Naar eigen zeggen, kunnen ze hem nog weinig vertellen. “Mijn allereerste werf was het nieuwe theatergebouw in Antwerpen. Ik had nog nooit in mijn leven geschilderd. Sindsdien heb ik al heel wat projecten gedaan, teveel om op te noemen : Fluxys, de Gasunie in Nederland, Umicore, Aquafin, enz. Een van de meest speciale dingen die ik heb meegemaakt was in het Berlaymont-gebouw in Brussel. We moesten daar de leuning schilderen op de hoogste verdieping, op een terras waar nooit iemand kwam. Voor de architecten was het nooit goed genoeg. Ze wilden die balustrade lakken zoals auto’s op de montageband gelakt worden. Met industrieel schilderen is dat natuurlijk onmogelijk. Enfin, de discussies bleven maar duren. Tot plots de eerste berichten over de te hoge renovatiekosten van dat gebouw in de pers verschenen. Plots wordt alles goedgekeurd”.
Rudy Robben Ploegbaas Anticorrosie - PI Geel
Het moet iets opleveren voor IRIS
Rudy doet niets anders dan stralen en spuiten. Al 7 jaar lang is hij aan de slag bij KTI in Mol, een bedrijf dat zowat alles produceert wat te maken heeft met de gasindustrie, zoals hogedruktanks, warmtewisselaars en ander zwaar materiaal. Hij is blij met de recente ontwikkelingen in zijn vak. “Schilderen is een echte stiel geworden. Ik vind het goed dat er tegenwoordig veel meer op de kwaliteit wordt gelet dan vroeger. Het werk zal misschien iets langer duren, maar op termijn is dat voor iedereen beter. De klant moet tevreden zijn, het moet betaalbaar blijven en het moet iets opleveren voor IRIS. Het bedrijf waar ik nu werk, exporteert over de hele wereld. Er is werk genoeg. Het enige probleem is dat we geen mensen kunnen vinden. Ze blijven twee maanden tot ze de stiel kennen en dan zijn ze weer weg. In mijn tijd was dat toch anders”.
December 2006 7
Manu Ruiz Lucas Meestergast Anticorrosie - HT Sombreffe
We hebben net een seizoen in de Bourgogne achter de rug
Als meestergast staat Manu, die er 35 jaar IRIS heeft opzitten, aan het hoofd van 25 à 30 mensen die hoogspanningsmasten schilderen. De laatste jaren doen ze dat vooral in Frankrijk wat heel wat verantwoordelijkheden en stress met zich meebrengt. “Mijn dokter heeft me gevraagd de stress wat te verminderen maar dat is niet gemakkelijk. Ik ben een nerveuze kerel, ik kan niet zwijgen en als ik vind dat het zo moet gebeuren dan moet het zo gebeuren. Het gevolg is dat ik al twee infarcten en een trombose heb gehad. Maar ik ga door, want ik doe mijn job graag. Ik heb het geluk dat ik in een goed bedrijf werk en dat ik kan samenwerken met een goed team. We hebben net een seizoen in de Bourgogne achter de rug. We hebben er ongeveer 300 pylonen of bijna 500 ton ijzer geschilderd. En we zijn al volop bezig met het volgende werkjaar. De afgelopen 4 weken hebben we lijnen bezocht in de Elzas, de Champagne, de Ardennen en de Basse-Seine, zodat we een prijsofferte kunnen opstellen. Ook volgend jaar zal ik dus een flink deel van mijn tijd in Frankrijk doorbrengen”.
Giovanni Ali Ploegbaas Anticorrosie - PI Sombreffe
Filippo Di Dio Ploegbaas Anticorrosie - HT Sombreffe
Mocht ik herbeginnen, ik deed precies hetzelfde
Filipo is in dienst sinds 29 mei 1984 en is al 13 jaar ploegbaas. Een ding is zeker, hij houdt van zijn job. “Mocht ik herbeginnen, ik deed precies hetzelfde. Het is mooi werk. Je bent altijd in de buitenlucht en je werkt nooit lang op dezelfde plek. Stop me in een fabriek en na een maand ben ik weg. Let wel, het is hard labeur. Tussen 20 en 40 jaar is het te doen, maar vanaf je veertigste wordt het echt zwaar. Het is eigenlijk alpinisme dat we doen, maar we moeten wel altijd klimmen met een emmer verf. De laatste jaren doen we vooral hoogspanningslijnen in Frankrijk. We hebben al overal gezeten. De Elzas, Bourgogne, in de buurt van Rouen ... We werken van april tot november en vorig jaar heb ik drie vierde van de tijd in Frankrijk doorgebracht. We vertrekken op zondag of maandag en op vrijdag zijn we terug. Mijn zoon werkt hier trouwens ook al 5 jaar. Hij doet vooral bruggen. IRIS is een serieus bedrijf. Het bewijs? We krijgen steeds meer werk”.
De bediening van de hoogtewerker deed het niet meer, we zaten vast op 25 meter hoogte
Claude Lerat Ploegbaas Anticorrosie - PI Sombreffe
Jarenlang heeft Giovanni palen van hoogspanningslijnen langs de spoorwegen geschilderd. Vandaag doet hij vooral decoratieve schilderwerken. Toch heeft hij de spoorwegen en de elektrische installaties niet helemaal achter zich gelaten. “Momenteel ben ik bezig in een hoogspanningscabine van de spoorwegen. Ja, we blijven onder stroom. Werken in de buurt van elektrische installaties blijft natuurlijk gevaarlijk. Je kunt je niet veroorloven verstrooid te zijn en je zorgen laat je het best thuis. Als je ook maar een beetje verstrooid bent en je let niet op, dan is het gedaan. Daarom moeten we correcte informatie krijgen, anders werken we niet. Het leukste dat me ooit is overkomen? Op een dag waren we bezig in een hoogtewerker op 25 m hoogte. Plots werkte de bediening niet meer en konden we niet meer naar beneden. Gelukkig kwam er iets later iemand langs. We hebben die meneer dan toegeroepen wat hij moest doen om ons weer naar beneden te krijgen. En hij is daar ook in geslaagd”.
Michele Chirivi Ploegbaas Anticorrosie - PI Sombreffe
Vroeger waren er nauwelijks controles, nu wordt alles gecontroleerd
Claude heeft er een carrière van 36 jaar als schilder op zitten. En in die periode heeft hij zowat alles gedaan, behalve hoogspanningsmasten. Zijn laatste project was een spoorwegbrug in Mons. “We hebben er met 6 mensen aan gewerkt, van mei tot eind september. Het was een brug uit 1880 die binnenkort beschermd zal worden. Een mooi project. In al die jaren heb ik het vak enorm zien veranderen, zowel op het gebied van veiligheid als van producten. Vroeger werkten we met loodverf, nu met epoxies. Vroeger waren er nauwelijks controles, nu wordt alles gecontroleerd : temperatuur, vochtigheid, dauwpunt, laagdiktes, enz. enz. Ik heb het altijd goed gehad bij IRIS. Over 4 jaar hoop ik met pensioen te gaan”.
Op 40 meter hoogte schoot mijn schouder uit de kom
Vroeger schilderde Michele voortdurend hoogspanningsmasten. Nu staat hij aan het hoofd van een ploeg van 12 mensen die binnenkort 26 dergelijke masten van een nieuwe beschermingslaag moeten voorzien. “Het wordt niet gemakkelijk voor de mannen. Met een pneumatische hamer moeten ze eerst alle verf verwijderen. Omdat het om loodmenie gaat, moeten we bovendien alle resten opvangen en verwijderen. Er mag geen schilfertje blijven liggen. Het is ook gevaarlijk werk, de mannen moeten zich dubbel beveiligen. Ik zal er hen zeker op wijzen want in 1996 heb ik een ongeval gehad op een hoogspanningsmast. Op 40 meter hoogte gleed ik plots uit. Bij het vastgrijpen, schoot mijn schouder uit de kom. Later bleek dat de brandweer niet tot bij de mast kon komen met hun wagens. Ze hebben toen allerlei materiaal boven mijn hoofd geïnstalleerd en me in rappel, zoals een alpinist, naar beneden gebracht. In totaal heb ik een uur met een ontwrichte schouder in de mast zitten wachten. Daarna ben ik een jaar buiten strijd geweest om te revalideren. Vandaag mag ik niet meer in hoogspanningsmasten werken, maar IRIS heeft me andere verantwoordelijkheden gegeven”.
Jacky Vercamer (links) gepensioneerde meestergast - Gaselec Vlamertinge Germain De Cat (rechts) arbeider - Gaselec Vlamertinge
Ik viel van 12 m en de ambulance nam mijn collega mee
Jacky en Germain waren 23 jaar lang collega’s bij Gaselec. Tijdens het gesprek worden ze vergezeld door Kurt Sarlet, hun District Manager. En Kurt heeft de loftrompet meegebracht. Volgens hem zijn Jacky en Germain ‘de beste kompanen en de beste werkers die we ooit gehad hebben’. Jacky is sinds eind januari 2006, na 33 jaar trouwe dienst, met brugpensioen. Hij kijkt met tevredenheid terug. “Ik heb veel meegemaakt en graag gewerkt. Ik zou Mr. Janssens en alle mensen willen bedanken voor het vertrouwen dat ik gekregen heb.
Zoals iedereen die zo lang gewerkt heeft, heb ik het vak enorm zien veranderen. Vroeger werkten we met ladders en sporen, nu met hoogtewerkers. Vroeger moesten we op kerstnacht en oudejaarsnacht bijna altijd werken, nu komt dat niet meer voor. En hoewel het een vrij gevaarlijk beroep is, we zijn tenslotte altijd met elektriciteit en in de hoogte bezig, heb ik in al die jaren slechts één ongeval gehad. We moesten een lijn vervangen en ik ben toen met paal en al naar beneden gedonderd. Het was een val van 12 meter, maar wonder boven wonder had ik niets. Onkruid vergaat niet. En toen de ambulance kwam, nam die mijn collega mee en bleef ik achter”.
December 2006 8
Daniel Devaux Ploegbaas Finishing PB Brussel
Het gesprek met Daniel vond plaats 10 dagen voor hij met brugpensioen vertrok. Op 25 oktober verliet hij ons bedrijf, na een carrière van 45 jaar waarvan 35 bij IRIS. En hij verlaat ons als een tevreden man. “Ik vind dit een heel goed bedrijf en ik heb altijd goed samengewerkt met de directeurs. 35 jaar ben ik actief geweest als schilder en in die periode heb ik in zowat alle belangrijke gebouwen van de hoofdstad gewerkt. Bijna alle gebouwen in de Wetstraat en de Belliardstraat, de IBM-toren, de toren aan de Naamsepoort, noem maar op. En in al die jaren herinner ik me slechts één ongeval, iets meer dan 20 jaar geleden. Terwijl ik aan het werk was in het huis van Mr. Janssens, de vader, brak de ladder doormidden en ben ik zo’n 3 meter gevallen. Erg was het niet, ik had alleen een gezwollen knie. Mr. Janssens, de zoon, heeft me toen nog naar het ziekenhuis gebracht. Sindsdien heb ik geen enkel ongeval meer gehad. Ik heb hier altijd heel graag gewerkt en ik wens dit bedrijf nog een heel lang leven toe”.
Philippe Kavari Ploegbaas Finishing PB Brussel
Jean Ferreira Ploegbaas Finishing PB
Mr. Janssens bracht me naar het ziekenhuis
Brussel
Ik wil hier blijven tot aan mijn pensioen
Jean is van Portugese afkomst en woont en werkt al 18 jaar in België. Hij is al 14 jaar in ons bedrijf actief. Jean heeft het vak van schilder/decorateur nog geleerd op de ‘goede oude manier’. Op zijn 15de begon hij te werken als leerjongen. En sindsdien is hij blijven leren. “Als je wilt, kun je nog elke dag iets bijleren. Helaas stel ik vast dat vele jongeren niet meer zo gemotiveerd zijn. De mentaliteit is veranderd en dat vind ik spijtig. Ik vrees dat het over 10 à 15 jaar heel moeilijk zal zijn om nog jonge schilders te vinden. Andere bedrijven hebben blijkbaar te kampen met hetzelfde probleem, want ik heb al veel voorstellen gehad om van werk te veranderen. Maar dat interesseert me niet. Ik wil hier blijven tot aan het eind van mijn carrière”.
Plots hingen we in de hangbrug met de rug naar het gebouw
Gevels van hoge gebouwen schilderen, is een vak apart en duidelijk niet voor iedereen weggelegd. Philippe heeft zelfs ex-paracommando’s gekend die niet in een hangbrug durfden te werken. Zelf heeft hij er geen last van. Van de 20 jaar die hij bij IRIS werkt, bracht hij er 19 door aan de gevel van hoge gebouwen in de hoofdstad.
“Mijn eerste dag in een hangbrug zal ik nooit vergeten. Omdat zo’n ding altijd beweegt, probeer je dat in het begin te corrigeren met je lichaam. Het gevolg is dat ik ‘s avonds helemaal kapot was. Ondertussen weet ik natuurlijk wel hoe het moet en leg ik nieuwe mensen uit wat ze moeten doen om minder verkrampt te werken. Toch helpt het niet altijd. Sommige mensen zullen er nooit gewoon aan worden. Ik heb al verschillende keren gezien hoe iemand halverwege plots schrik krijgt. Dan moet je niet aandringen en gewoon weer naar beneden gaan. Maar het blijft natuurlijk wel een avontuurlijk vak. Ik heb het ook al meegemaakt dat de hangbrug door de wind gegrepen werd en om zijn as draaide. Plots hingen we met onze rug naar het gebouw. Gevaarlijk? Nee, de hangbrug en ook wij zijn extra beveiligd”.
Jurgen Boriau Ploegbaas Finishing PB Eke
Jurgen en zijn ploeg doen gevelafwerking. Dat betekent dat ze aangetast beton verwijderen, een nieuwe betonlaag aanbrengen en daarna alles schilderen. Hij is gemiddeld 8 maanden per jaar aan het werk aan de kust, waar de problemen met betonrot het grootst zijn. “Ik heb een erg goed team, waar ik heel tevreden over ben. Ze weten wat ik wil, goede afspraken zijn heel belangrijk in onze job. Vooral op het gebied van veiligheid is dat belangrijk. Helaas is het niet in elk bedrijf zo. Een tijd geleden waren we aan het werk in Blankenberge toen het gebouw naast ons plots instortte. Er vielen twee doden. Dat was het ergste wat ik ooit heb meegemaakt en eerlijk gezegd wil ik het ook niet meer beleven. De aannemer die er aan het werk was, overtrad alle veiligheidsregels met dramatische gevolgen. Gelukkig is dat in ons bedrijf helemaal anders. Als ploegbaas ben ik verantwoordelijk voor de veiligheid en als ik zie dat er iets niet veilig is, dan stop ik het werk”.
Dirk De Waele Ploegbaas Finishing PB - Eke
9 December 2006
Renaldo Stockhausen Ploegbaas Finishing PB
Plots stortte het gebouw naast ons in
Eke
De Financietoren is de toren van Babel!
De vader van Renaldo was van Duitse afkomst en zijn grootmoeder was Siciliaanse, vandaar zijn multinationale naam. Renaldo is al 16 jaar als schilder actief waarvan 6,5 jaar voor IRIS. Hij is vooral in het Brusselse aan de slag en heeft daar aan enkele mooie projecten meegewerkt zoals de Koninklijke Vlaamse Schouwburg, de gebouwen op en onder het Koningsplein en sinds kort ook de bekende Financietoren aan de Kruidtuinlaan. “In die toren zie je nog heel weinig Belgen. Ik werk er samen met Russen, Tsjechen, Polen en Portugezen en dat maakt de communicatie en dus ook de coördinatie van het werk er niet gemakkelijker op. Het is er precies de toren van Babel. Aan werk voor schilders is er overigens geen gebrek. Op dit moment ben ik verantwoordelijk voor 4 werven met een ploeg van 6 mensen. Wat ik de laatste tijd opmerk, is dat de hele bouwsector enorm veel achterstand oploopt. Nu kunnen ze niets meer op tijd uitvoeren, gewoon omdat er te weinig volk is. In onze firma is het allemaal goed georganiseerd, maar op sommige werven zie ik helaas andere dingen”.
We hingen 70 m hoog in een hangbrug toen de elektriciteit uitviel
Betonrot is vooral aan de kust een groot probleem. Het zout in de lucht zorgt ervoor dat het betonijzer sneller corrodeert waardoor het beton eromheen wordt aangetast. De enige manier om dat op te lossen, is het aangetaste beton verwijderen, het betonijzer behandelen en een nieuwe laag beton aanbrengen. Dergelijk werk is de specialiteit van Dirk en zijn team van vijf mensen. “Het beton verwijderen, doen we met een elektrische of pneumatische drilhamer. Dat kan soms vrij lastig zijn, vooral als je boven je hoofd moet werken. Maar goed, dat word je gewoon. Gevaarlijk is ons werk niet, want de veiligheidsvoorschriften zijn bijzonder streng. Zo waren we enkele
jaren geleden aan het werk aan de torens van de elektriciteitscentrale van Harelbeke. Toen we zo’n 70 m hoog hingen, werkte de bediening van de hangbrug plots niet meer. We zaten muurvast. Achteraf bleek dat de elektrische voedingskabel achter een rooster was blijven haken en was afgeknapt. Gelukkig werkten collega’s van ons aan de andere toren en hebben zij ons uit de nood geholpen. We hebben toen een verlengsnoer van 70 meter lang omhoog moeten trekken. Ik kan je verzekeren dat zoiets zwaar weegt. Toch zijn we op geen enkel moment in gevaar geweest, want we waren heel goed beveiligd”.
François ZURSTRASSEN, in naam van de Raad van Bestuur
In september 1952 ging IRIS in Belgisch Kongo van start met een afdeling die zich hoofdzakelijk toelegde op het aanbrengen van roestwerende verf op de nieuwe industriële infrastructuur en op het schilderen van gebouwen in Leopoldstad.
In de jaren zeventig, toen de uitbreidingswerken van de haven van Zeebrugge aangevat werden, opende de onderneming IRIS er een vestiging (1979) en haalde ze een groot en technisch moeilijk contract binnen: de vier enorme tanks waarin het aardgas uit Algerije opgeslagen werd, tegen corrosie beschermen. Die werken namen een tiental jaar in beslag. Nog in de jaren zeventig zette IRIS het viaduct Grande Duchesse Charlotte van Luxemburg in de rode verf. Daarna volgde het contract voor de kerncentrale van Doel (jaren zeventig) waar we vandaag nog altijd werken. Ook in de jaren tachtig haalde IRIS grote contracten binnen, zoals de sluis van Berendrecht (1986) in de haven van Antwerpen, de bootlift van Strépy-Thieux (1988) onder de benaming “contrat ASCACENTRE” en de renovatie van het Centraal Station van Antwerpen (1990).
IRIS CLEANING SERVICES is vandaag een van de 6 toonaangevende bedrijven op de Belgische schoonmaakmarkt ! In diezelfde periode, van 1995 tot 2003, voerde de afdeling voor industriële schilderwerken een contract voor de Nederlandse staat uit: de renovatie en de corrosiebescherming van de OOSTERSCHELDEKERING en dat gedurende 6 maanden per jaar. Het was het grootste contract uit de geschiedenis van IRIS. Bovendien ging het om een technisch bijzonder moeilijke opdracht, die tot volledige tevredenheid van de RIJKSWATERSTAAT, het Nederlandse Ministerie voor waterwegen, afgewerkt werd.
Mijn schoonbroer en zijn medewerkers gaven stuk voor stuk blijk van een uitzonderlijke deskundigheid en een onvoorwaardelijke toewijding aan het bedrijf. Zo slaagden ze erin om jaar na jaar betere resultaten voor te leggen zonder dat de financiële en economische crisissen die er tijdens die lange periode geweest zijn, een negatieve invloed op de groei van het bedrijf hadden.
In mei 1955 mocht de afdeling IRIS-CONGO voor rekening van de onderneming “Forces du Bas-Congo” belangrijke werken uitvoeren aan diverse installaties van de waterkrachtcentrale van Zongo.
In juni 1956 werd de heer Michel JANSSENS van der MAELEN tot bestuurder benoemd. Hij zou die functie gedurende bijna veertig jaar uitoefenen. Vanaf toen namen de activiteiten een hoge vlucht en zouden ze de oorspronkelijke doelstellingen ver achter zich laten. De heer Michel JANSSENS van der MAELEN kon rekenen op bijzonder dynamische medewerkers om de schilderactiviteiten te diversifiëren: enerzijds kenden de binnenschilderwerken een sterke groei dankzij de schildercontracten voor de installaties van de wereldtentoonstelling in 1958, anderzijds maakte het industriële schilderwerk een belangrijke ontwikkeling mee door de elektrificatie van de spoorwegen, met meerjarige raamcontracten voor het onderhoud van de steunpalen voor de bovenleidingen.
De jaren die volgden, werden gekenmerkt door belangrijke werken langs het Centrumkanaal (Brussel-Charleroi) en door de bouw van het hellend vlak van Ronquières (1968).
In de jaren vijftig, een beetje buiten de schijnwerpers en parallel met de schilderactiviteiten, ontwikkelde zich een nieuw activiteit: het schoonmaken van kantoren. Het eerste schoonmaakcontract dateert van 1952 en het kantoor dat schoongemaakt moest worden, was de maatschappelijke zetel van de multinational SIEMENS in België. Al heel snel droegen andere belangrijke schoonmaakcontracten – zoals dat voor de maatschappelijke zetel van de PREVOYANCE SOCIALE (vandaag “P&V”) en voor de CITRIQUE in Tienen (die vandaag nog altijd klant van IRIS CLEANING SERVICES zijn) – bij tot de ontwikkeling van onze onderneming.
U vraagt zich wellicht af hoe zulk een groei in een periode van zestig jaar mogelijk is geweest. Sta me toe om hier enkele elementen aan te halen die een verklaring kunnen geven: 1. de uitzonderlijke carrière van een man, de heer Michel JANSSENS van der MAELEN die met een ongeëvenaarde deskundigheid en met een grote vastberadenheid zijn taken als bestuurder - algemeen directeur uitgevoerd heeft; 2. een raad van bestuur die uit een stabiele groep van mensen bestaat en die de directie een grote autonomie laat; 3. deskundige kaderleden en werknemers die zich moedig, loyaal en geëngageerd tonen, die zich vaak als echte ondernemers gedragen, en die voor hun bedrijf opkomen alsof het hun eigendom was; 4. goede, ervaren en onvermoeibare arbeiders en arbeidsters, die de vaste wil hebben om de taak die hun opgedragen is, zo goed mogelijk te vervullen;
Moeten we eraan herinneren dat het beroep van schoonmaker in die dagen niet erkend was en dat de deeltijdse arbeidscontracten van de schoonmakers niet aan de sociale zekerheid gemeld moesten worden ... De tijden zijn echt wel veranderd ! Heel geleidelijk aan verwierf het beroep van schoonmaker zijn adelbrieven op de markt en binnen de IRIS Groep. En vanaf 1994, het jaar waarin IRIS CLEANING SERVICES opgericht werd, zou die activiteit waarbij er toen een twintigtal bedienden en 800 arbeiders betrokken waren, een ontwikkeling zonder voorgaande kennen. Zozeer zelfs dat de schoonmaakactiviteiten vandaag de schilderwerken overvleugeld hebben. Ik ga hier niet alle prestigieuze contracten opsommen die sinds 1994 afgesloten werden. Maar enkele wil ik toch wel vermelden: ELECTRABEL en TRACTEBEL, het JUSTUS LIPSIUS gebouw (RAAD van de EUROPESE UNIE), de agentschappen van KBC, de EUROPESE COMMISSIE, BELGACOM, FORTIS, DISTRIGAZ dat FLUXYS geworden is, COFINIMMO, KRAFT ZEEBRUGGE, de gebouwen van de MET, de winkels H&M, GO-SPORT, de tankstations ESSO, ...
5. een uitzonderlijke samenhang in het hele bedrijf tussen de personeelsleden (directie, kaderleden, bedienden, arbeiders, vakbondsafgevaardigden), de ondernemingsraad en het comité voor preventie en veiligheid. Er heerst een uitzonderlijke sfeer en elke bezoeker die een direct contact heeft met een lid van het bedrijf, merkt dat onmiddellijk op.
Hiermee denk ik alle elementen en verwezenlijkingen opgesomd te hebben die we voor ogen moet houden en die ons vertrouwen in de toekomst moeten geven.
Vandaag kunnen we van een echte “success story” gewagen waarop ieder van ons terecht trots mag zijn.
December 2006 10
