IPA MC NL. Blue Rider OVERZICHT VAN 15 E JAAR IPA MC. Met verslagen van o.a. Rondje IJsselmeer, De Glazen stadrit en vijf weken kriskas door Europa

IPA MC NL Blue Rider

International Police Association MotorClub Nederland

1999-2014 IPA-MC-NL

-

SOCIA T AS

ATION A RN E

POLICE

N IO

L

IN T

JDI EN AMIKECO RA

15 JAAR

OVERZICHT VAN 15E JAAR IPA MC Met verslagen van o.a. Rondje IJsselmeer, De Glazen stadrit en vijf weken kriskas door Europa.

02 2014

inhoud

08 2014 jubileumjaar

05 07 08 10 12 14 19 20 22 25 26

uitgave 02 2014 BESTUUR IPA MC NL VOORWOORD 2014 jubileumjaar RONDJE IJSSELMEER EVENEMENTEN 2015 5 weken kriskras europa EEN ONGELUK ZIT IN EEN... IPA MC GOES NORMANDY GLAZENSTADRIT VERSLAG STAMPPOTRIT WERELDCONGRES IPA NL

10 glazenstadrit: toch nog even ontspannen

3 – IPA MC NEDERLAND

VOORZITTER

SECRETARIS VICE-VOORZITTER

PENNINGMEESTER TOERCOMMISSARIS

KEES ARENDS

HENRI HOLTZ

[email protected]

[email protected]

LEDENSECRETARIS WEBREDACTIE

TOERCOMMISSARIS

TOERCOMMISSARIS

TONNY POOL

TON BOTH

AART WESSELS

[email protected]

[email protected]

[email protected]

LB VERTEGENWOORDIGER:

NL66 RABO 0174976100

Jaap Taal

Kees Arends Henri Holtz Aart Wessels

L

POLICE

VORMGEVING & REALISATIE:

w w w. p c - v l e k . c o m

Digital Image & Design in nauwe samenwerking met Uitgeverij PCV vof te Heerlen.

Uitgeverij PCV vof Peutzstraat 56, 6412 HZ Heerlen T 045 - 57 29 581 F 045 - 57 26 779 5 – IPA MC NEDERLAND E [email protected] I www.pc-vlek.com

www.digital-id.info

IN T

REDACTIE:

PC Vlek

-

N IO

t.n.v IPA-Nederland inzake IPAMC te Hoorn.

IPA-MC-NL

UITGEVER & DRUKWERK:

ATION A RN E

BANKREKENING

SOCIA T AS

IPA MOTORCLUB

ED HERMANS [email protected]

JDI EN AMIKECO RA

Kees Arends POLICE

ATION A RN E

L

SOCIA T AS

IN T

hier is ie dan ons 2e blad

IPA-MC-NL

N IO

VOORWOORD

JDI EN AMIKECO RA

Delen van de wereld staan in brand. Geweld neemt steeds meer toe en dikwijls machteloos en vol ongeloof kijken we toe hoe hele bevolkingsgroepen geweld wordt aangedaan. Ook Nederland werd door een gewelddadige daad diep getroffen. Onze lijfspreuk van de IPA valt daarbij in het niet. Met veel emoties zie ik het gebeuren en denk erover na. Heerlijk ontspannen is het dan als wij met zijn allen weer een leuke rit rijden waarbij de saamhorigheid hoog is en we als één vriendenclub mooie dagen hebben. Dan zie je dat het ook allemaal anders kan. Een mooi seizoen ligt achter ons. Het jubileum wat we gevierd hebben en de prachtige reis naar Normandië waren wel de hoogtepunten van dit jaar. Onze laatste rit is alweer gereden en na een mooie tocht hebben we genoten van heerlijke stamppot in de tuin van Gerda en Luuk Oldenbeuving. Over saamhorigheid gesproken, klasse dat dit zo georganiseerd wordt. Dit seizoen hebben we te maken gehad met een ongeval tussen twee leden op weg naar de start van een rit. Naar is dat, zeker als in dit geval gebroken ribben en kneuzingen veel pijn veroorzaken. Gelukkig zijn beiden weer aan het herstellen en we hopen dat we verder bespaard zullen blijven van dit soort narigheden.

We zijn ook druk geweest met het maken van ons tweede blad. Na de vele positieve reacties op de eerste uitgave zijn we benieuwd of dit blad op zijn minst net zo goed in de smaak zal vallen als het vorige. Wij hopen van wel. Uiteraard ontbreken het jubileum en de rit naar Normandië niet in deze uitgave. Verder nemen we jullie mee naar verslagen van de andere gereden ritten, deelt Aart zijn motorvakantie met ons, schreef een deelnemer aan het tweede bikersweekend zijn ervaring. Ook de eerste informatie van de nieuwe rit naar het buitenland is in dit blad te lezen onder het hoofdstuk Events. Dit keer gaat de reis naar Schotland, een geliefd gebied voor motorrijders. Ik ben aan een nieuwe fase van mijn leven begonnen. De kleinkinderen blijven komen en binnen een jaar tijd gaan Mieke en ik als oma en opa van 1 naar 6 kleinkinderen. De laatsten komen begin volgend jaar. Wat leuk al dat kleine kroost. Het oudste kleinkind van twee jaar is plotseling de grote neef van alle kleine neefjes en nichtjes. Nieuw is ook mijn vrijetijdsbesteding met dieren. Als hondenverzorger en medewerker op de dierenambulance bij het dierenopvangcentrum ben ik daar enkele dagen per week als vrijwilliger te vinden. Leuk als je hart bij dieren ligt. Ja, jullie raden het al. Mijn vorige werk is voorbij. Ik ben met FLO. Kees Arends.

huwelijksceremonie Op 11 september 2014 zijn Marcella en Fred de Wit getrouwd. In vogelpark Avifauna in Alphen aan de Rijn vond de mooie ceremonie plaats. Enkele (bestuurs) leden van de motorclub, waarvan sommigen met hun echtgenote, hebben de ceremonie bijgewoond. Het was een mooie plechtigheid en de aanwezige motorclubleden vonden het heel erg leuk om bij de ceremonie

aanwezig te zijn geweest. We wensen Marcella en Fred heel veel geluk met hun huwelijk en hopen op een hele goede toekomst voor hen samen.

7 – IPA MC NEDERLAND

jubileumjaar 2014

Tekst: Ed Hermans

IPA MOTORCLUB NL

Zoals in ons eerste clubblad vermeld heeft de IPA Motorclub Nederland op 16-17 en 18 mei 2014 haar 15 jarig jubileum mogen vieren in het Brabantse Leende. Het is een groot succes geworden waar we allen heel tevreden op terug kunnen kijken. Reeds ver van tevoren zijn de voorbereidingen voor deze meerdaagse gestart en werd door de commissie (bestaande uit Henri Holtz, Anne Bouma, Jasper van Son, Carel van Beurden, Henk Steennis en Ed Hermans) gekeken naar een mooie en redelijk grote locatie in het zuiden van Nederland waar het feest gehouden kon worden. In Leende ligt de mini camping Recreatie Riestenblik die al de gewenste mogelijkheden voorhanden heeft om hier een mooie 3-daagse te kunnen houden. Contacten werden gelegd met Pieter Maas van de Riestenblik en het klikte gelijk bij de eerste samenkomst. Afspraken werden gemaakt over de gemeenschappelijke slaaplocatie, mogelijkheden om met de tent, caravan of camper te komen waren ook aanwezig. Belangrijk was dat we op de locatie een complete verzorging konden krijgen voor de inwendige mens, dus werden door het kleine organisatiecomité gelijk afspraken gemaakt en alles vastgelegd voor dat weekeinde. Voor deze 3-daagse werden uitnodigingen verstuurd naar de leden en kennissen/vrienden van onze IPA motorclub. Om alles te kunnen overzien werd een (groei)draaiboek gemaakt en onze toercommissaris-penningmeester Henri maakte een mooie lijst van deelnemers met een goed overzicht van de inkomsten en uitgaven.

8 – IPA MC NEDERLAND

Op 16 mei 2014 was de Riestenblik in Leende ingericht voor de ontvangst van de vele aanmeldingen voor het jubileumweekeinde. Zelfs vrienden uit België en Duitsland (Berlijn) hadden zich aangemeld. Onze vrienden uit Engeland en Schotland die voor dit weekeinde ook uitgenodigd waren gaven helaas aan verhinderd te zijn door andere activiteiten en wensten ons een mooi jubileum. Tussen 15.00 uur en 19.00 uur stroomden de deelnemers binnen (enkelen waren zelfs al dagen eerder op de camping gearriveerd). Een ontvangstcomité stond klaar en bij binnenkomst werden ze hartelijk welkom geheten, kregen informatie over het weekend, de slaaplocatie werd toegewezen en iedereen kreeg een mooie “goody bag” met vele handige spulletjes die Henri verzameld had. De motoren stonden geparkeerd naast de grote slaaplocatie. Een lekker kopje koffie of thee met cake stond klaar voor iedereen. De weersverwachtingen waren uitstekend voor de komende dagen, dus alle ingrediënten voor een mooi weekeinde waren aanwezig. Nadat de meeste deelnemers hun slaapplaats ingericht hadden kwam Pieter Maas met een mobiele frituurwagen en werden de deelnemers na een kleine welkomsttoespraak van de VZ verrast op een originele lekkere Brabantse friet in een puntzak met uiteraard bijbehorende snacks. Tot laat in de avond werd gezellig bijgebabbeld met leuke muziek uit de jaren 50-60 op de achtergrond. Hierna ging iedereen voldaan en lekker moe naar bed.

Op 17 mei 2014 werd in de gemeenschappelijke ruimte, die gezellig ingericht was met IPA vlaggen, blauwe ballonnen en andere IPA gerelateerde accessoires, een goed en uitgebreid gezamenlijk ontbijt genuttigd. Dora Langhout werd daarbij in het zonnetje gezet want zij was jarig op die dag. Na dit ontbijt werden de motoren klaar gemaakt om een mooie rit door het Brabantse, Limburgse en Belgische land te gaan maken. Ook Wil Tollenaar voegde zich die dag bij de deelnemers hetgeen ons allen zeer verheugde. Zij ging niet mee met de tocht maar bleef op de camping bij de achterblijvers. De route was van tevoren diverse keren voorgereden en elke keer weer aangepast i.v.m. wegwerkzaamheden of andere oorzaken. Iedereen die een GPS had kon de route verkrijgen in zowel TomTom als Garmin formaat. De toertocht zou voorgereden worden door Ed, doch vrij kort na de start begaf de GPS het en werd het voorrijden overgenomen door Kees en Henri. De prachtige route ging onder het genot van een mooi zonnetje door de prachtige dorpjes en velden in Brabant. Uiteindelijk kwamen we in België terecht en daar werd tussen de middag in Bilzen een uitgebreide gezamenlijke lunch genuttigd bij Brasserie “Ons Gedacht”. Iedereen kon daarna voldaan en met het buikje vol op de motor de 2e etappe van de route volgen. Deze ging richting Limburgse land. Net na Maastricht gaf Karel Nouwen aan dat hij een lekkende remleiding bij de voorrem had. Er werd even bij een tankstation gekeken of het probleem eenvoudig opgelost kon worden. Door de mooie temperaturen was nu voor velen de ultieme kans aanwezig om een lekker koud ijsje te nuttigen hetgeen dan ook gedaan werd. Karel en Ed met Anita zijn hierop naar de motordealer in Beek gereden om te kijken of de motor daar gerepareerd kon worden. De rest zou hun weg vervolgen volgens de GPS-route met Kees en Henri voorop. Uiteindelijk hebben zich Karel, Ed en Anita in Grathem weer bij de rest aangesloten. Het bij aanmelding gekregen multitool heeft zijn nut bewezen bij de (nood)reparatie van de lekkende remleiding. Dank aan de sponsor van het KLPD. Het laatste deel van de toer ging via de mooie boerenomgevingen van Limburg en Brabant. Iedereen gaf daarna aan dat ze genoten hadden van die mooie tocht en prachtige omgevingen. Een heel fijne herinneringsfoto van alle deelnemers werd aansluitend genomen bij de Riestenblik. Kort daarna stond een

heerlijke en perfecte BBQ op ons te wachten welke via Pieter geregeld was. Hierbij sloten zich nog twee motorvrienden, Bouwdie en Geert, uit Friesland aan alsmede Gerard Vlek, de uitgever van ons blad met Suzanne en Melanie. Ook Jaap Taal van het landelijk bestuur en zijn echtgenote maakten deel uit van de gasten die avond. Het was super gezellig en uiteraard lekker en goed verzorgd tot in de late uurtjes. Tussentijds heeft het bestuur van de IPA MC NL de jubilarissen van de motorclub nog even gehuldigd met een mooi speldje en bijbehorende oorkonde. Daarbij werd ook oud voorzitter Willem Zuiderveld extra gehuldigd voor zijn verdiensten aan de motorclub. Ons Belgische lid, Davy Jans, kwam als winnaar uit de bus rollen van onze prijsvraag die verbonden zat aan dit jubileumweekeinde. Hij had een naam verzonnen voor ons nieuwe clubblad, welke door een jury werd aangewezen als de beste inzending en kreeg als prijs twee toegangskaarten voor de TTAssen, welke ter beschikking gesteld waren door Gerard Vlek. Ook Leo Ginsel had twee toegangskaarten gewonnen, omdat hij het aantal deelnemers van 53 personen aan de barbecue van die avond exact had geraden.

“OORKONDE VOOR WILLEM ZUIDERVELD”: Oprichter en eerste voorzitter van de club en is lid van verdienste geworden.

Op de laatste dag van deze 3-daagse, de 18e mei, werd weer begonnen met een lekker gezamenlijk en uitgebreid ontbijt. Gedurende dat ontbijt werd onze gast, Michael Rohn, uit Berlijn ook nog even in het zonnetje gezet. Die dag waren de weergoden ons goed gezind bij het afsluiten van ons jubileumfeest. Het beloofde weer een prachtige dag te worden. Langzaam vertrokken daarna de deelnemers naar hun thuishaven, na uitbundig en gezellig afscheid van elkaar te hebben genomen, terugkijkend op een fantastisch mooi en zonnig 15 jarig jubileumfeest. In de loop van de ochtend werd het organisatiecomité ook weer bijgestaan door vele helpende handjes tijdens het opruimen van de locatie. Mede dankzij alle deelnemers is dit feest een succes geworden. Ik wil dan ook nogmaals iedereen hartelijk bedanken die deel heeft genomen aan dit jubileumweekeinde en die meegeholpen heeft om dit allemaal voor elkaar te krijgen. Nu op naar het 20 jarig jubileum van de IPA Motorclub Nederland in 2019. Ed Hermans, voorzitter van de IPA Motorclub Nederland in 2014.

9 – IPA MC NEDERLAND

VERSLAG VAN ZATERDAG 14 JUNI 2014. WEER EEN FANTASTISCHE RIT MET 24 PERSONEN EN 19 MOTOREN DIE ZICH HADDEN AANGEMELD.

RONDJE IJSSELMEER

Na de lunch weer lekker op pad

Op zaterdag 14 juni 2014 werd het door Ton Both en Hielke Vogelzang uitgezette rondje IJsselmeer verreden. De start van deze rit was bij het Centrum Handhaving en Mobiliteit van de Nederlandse Politie Academie nabij Lelystad. Voor deze rit hadden zich 24 personen met 19 motoren opgegeven. Vanaf 09.00 uur was voor ons de kantine geopend en konden wij daar gratis gebruik maken van de koffiemachine. De koeken waren voor eigen rekening. Nou ja, die van Ton dan. Voor het vertrek om 10.15 uur werden nog enkele aanwezige leden die 10 of 15 jaar lid waren van de IPA MC NL in het zonnetje gezet. Zij kregen uit handen van onze secretaris Kees Arends een oorkonde uitgereikt met de daarbij behorende speld.

10 – IPA MC NEDERLAND

Nadat iedereen zich op de motor had gehesen volgde eerst een stuk over rechte wegen door de Noord-Oost polder richting Urk. Onderweg werden wij, op de parallelweg van de A-6, opgehouden door de beruchte openstaande Ketelbrug. Dit was een mooi moment voor de fotografen onder ons om wat plaatjes te schieten van de passerende plezierjachten. Dit brugoponthoud zou zich onderweg in de route nog een aantal keren voordoen. Omstreeks 11.30 uur kwamen wij, voor een korte stop, aan in Urk alwaar op men zich op het Havenplein kon vergapen aan de jachten welke lagen afgemeerd. Vanuit Urk werd koers gezet richting Lemmer. Hier werd een korte stop gemaakt bij het Ir. Woudagemaal. Dit is het oudste en grootste, nog werkende stoomgemaal ter wereld.

WEER EEN GESLAAGdE RIT een mooie Vervolgens werd er via mooie kronkelige dijkweggetjes, met om de zoveel meter een wildrooster vanwege de loslopende koeien en schapen, naar het oude dorpje Oudemirdum gereden waar gestopt werd voor de lunch. Hier kregen wij bij hotel/restaurant “Boschlust” een prima Friese koffietafel geserveerd. Om 13.30 uur was het weer tijd om op te stappen en ging de tocht weer verder langs het IJsselmeer. Zo kwamen wij door Laaxum met zijn kleinste vissershaventje van Nederland en toerden wij door of langs de oude Friese “Zuiderzee” stadjes Stavoren, Hindelopen en Makkum. Stuk voor stuk de moeite waard om eens nader te gaan verkennen, maar helaas ontbrak ons hiervoor de tijd. Bij Zürich verlieten wij Friesland en reden via de Afsluitdijk richting NoordHolland om voor een verfrissing even aan te leggen bij restaurant Basalt aan de visserijhaven in Den Oever.

Hierna het laatste stuk via de Wieringermeer onder langs de dijk richting Medemblik en Enkhuizen. Onderweg kwamen wij langs een gedenksteen welke de plaats markeert waar de Duitsers op 17 april 1945 twee gaten in de dijk bliezen waardoor de polder onder water liep. Doel hiervan was om te verhinderen dat de geallieerden hier para droppings zouden uitvoeren.

tocht van ruim 200 kilometer

Na een korte stadstoer door Enkhuizen, waarbij wij vreselijk vastliepen op een doodlopend eindje en toch nog op de afgesproken tijd aankwamen in restaurant “De Woeste Hoogte” in Bovenkarspel kregen we een goed verzorgde maaltijd geserveerd. Nadat iedereen z’n buikje vol had gegeten was het weer tijd om afscheid van elkaar te nemen en kon iedereen huiswaarts gaan. Al met al een mooie tocht van ruim 200 kilometer met prachtig motorweer. Ton Both

BOVEN: VIA MOOIE KRONKELWEGGETJES KWAMEN WE IN HET OUDE DORPJE OUDEMIRDUM GEREDEN WAAR GESTOPT WERD VOOR DE LUNCH.

RECHTS: Onderweg werden wij opgehouden door de beruchte openstaande ketelbrug.

11 – IPA MC NEDERLAND

NA TER TION IN

events

POLICE -

IATIO SOC N AS

AL

IPA MOTORCLUB 2015

NIEUWJAARSBIJEENKOMST 14 FEBRUARI 2015 Op zaterdag 14 februari 2015 houden we onze opening van het nieuwe seizoen weer in Schaarsbergen. Vanwege de belangstelling van dit jaar hebben we besloten om volgend jaar ook gezellig voorafgaande aan het motorseizoen bij elkaar te komen. Plaats is Echos home “de Landing”, Deelenseweg 28, 6816 TS Schaarsbergen (voor de navigatie de plaats Arnhem invoeren).

18 April 2015

20 Juni 2015

ZUID-HOLLAND

koude pootenrit

Op zaterdag 20 juni 2015 gaan we weer de andere kant van het land op. Zuid-Holland met zijn prachtige gebieden laat zich dan weer van zijn beste kant zien. Een must om deze tocht mee te rijden.

De eerste rit van het seizoen met traditioneel de districtledenvergadering zal plaatsvinden op zaterdag 18 april 2015. De vergadering en de plaats van vertrek is ook bij Echos home “de Landing”, Deelenseweg 28, 6816 TS Schaarsbergen. Het is hier een hele mooie omgeving en hoewel we een korte rit zullen hebben omdat we eerst vergaderen, zul je geen spijt hebben als je deze dag naar Schaarsbergen komt. De rit wordt georganiseerd door het bestuur. Omdat we door het ongeval van Henri niet meer in de gelegenheid waren om de stamppotrit van 2014 voor Kika te organiseren is dat doorgeschoven naar deze openingsrit.

16 Mei 2015

LIMBURGRIT Op zaterdag 16 mei 2015 is het weer de beurt aan Limburg om onze motorrijders te laten genieten van wat deze mooie provincie in huis heeft. We laten ons weer verrassen op deze ongetwijfeld mooie toerrit. Ed Hermans, Davy en Willy uit België organiseren deze rit. De TC voor die dag is Henri Holtz.

12 – IPA MC NEDERLAND

De TC is Aart Wessels en Aart kan nog een mede-organisator gebruiken. Wie durft het aan om de rijders samen met hem een mooie dag te bezorgen?

SCHOTLAND 08 - 16 AUGUSTUS 2015 Op zaterdag 8 augustus 2015 gaat een meerdaagse buitenlandreis richting Schotland. Vertrek is vanuit IJmuiden en met de Ferry gaan we dan naar Newcastle. Op de heen- en terugreis overnachten we in Edinburgh en de overige dagen verblijven we op het Loch Lomond Holiday Park, Argyll G83 7DW, Inveruglas. Om te kijken of we echt zo’n hechte club zijn en om de kosten zo laag mogelijk te houden is het verblijf op dit park in een zespersoons chalet. Op zaterdag 15 augustus 2015 gaan we weer aan boord van de Ferry van Newcastle naar IJmuiden, zodat we op 16 augustus weer in Nederland terug zullen zijn. De organisatie is in handen van alle toercommissarissen.

10 Oktober 2015

Mei / Augustus 2015

STAMPPOTRIT

NAJAARSRIT

De laatste rit van het seizoen is dan weer de traditionele stamppotrit en deze zal in het Brabantse gereden worden. Brabant heeft mooie bossen en vennen en het moet dan ook niet moeilijk zijn om jullie daarvan te laten genieten. Graag zien we jullie dan op zaterdag 10 oktober 2015. De organisatie is in handen van Carel van Beurden en Kees Arends. De TC is Henri Holtz.

12 September 2015

Gelderlandoverijssel En uiteraard zou Tonny Pool geen goed seizoen gehad hebben als hij zelf geen rit kan organiseren. En wij willen graag dat Tonny een goed gevoel heeft van de seizoensritten. Dus op zaterdag 12 september 2015 stelt hij enthousiaste motorrijders weer in de gelegenheid om met hem deze mooie provincies te gaan bekijken tijdens een leuke toerrit. Lekker uitgerust na de vakantie zal dit een rit worden die je niet mag missen. Wees erbij. De TC is Henri Holtz.

Ook traditioneel zijn inmiddels de twee mooie tochten per jaar naar de Harz geworden die beide georganiseerd worden door Tonny Pool. Dit keer probeert Tonny jullie begin mei 2015 en in augustus 2015 mee te nemen. Deze tochten worden door hem georganiseerd en gaan buiten de IPA MC om, maar kenners weten dat deze tochten zeer de moeite waard zijn en zijn het vermelden daarvan dan ook dubbel en dwars waard. Wil je graag mee, houdt dan de website www.ipamc.nl in de gaten. Daar kun je alle informatie vinden onder het submenu “evenementen”. De agenda is goed gevuld. Vindt je dat er andere ritten of aanpassingen nodig zijn, laat het gewoon even weten en we zullen kijken wat we kunnen doen. Bestuur IPA-MC-NL.

13 – IPA MC NEDERLAND

Door Aart Wessels

weken 5

KRISKRAS EUROPA

Vakantie! Voor veel leden van onze club is dat een dagelijkse bezigheid, want VUT, FLO, pre-pensioen of hoe dat ook mag heten. Voor veel minder leden is dat een gebeurtenis die slechts één tot enkele keren per jaar terugkeert. Zo ook voor mij. Na in 2013 een relatief korte werkvakantie te hebben gehad – in de vorm van de begeleiding van de materiële opbrengst van Tour de Blauw naar Polen en terug – was het duidelijk dat dit jaar een langere vakantie moest plaatshebben. Maar ja, waar naartoe? En vooral: hoe lang dan? Europa heeft nog zoveel mooie plekjes. Een paar zaken stonden van tevoren al vast: de Italiaanse Dolomieten zouden zeker bezocht worden, ik wilde waar mogelijk kamperen en natuurlijk op de motor. Met het verstrijken van de eerste maanden van het jaar kregen de vakantieplannen steeds vastere contouren. Drie weken werden vier weken, vier weken werden vijf weken, vijf weken werden uiteindelijk vijfenhalve week afwezigheid. Normandië zou er ook nog in betrokken worden en zo ontstond mijn idee voor een lusje Europa: via Zuid-Duitsland naar Normandië in Frankrijk. Van daaruit over het Centraal Massief en door de Morvan richting Grenoble en dan over de Col de la Bonette (de hoogst berijdbare bergpas van Europa) Italië in. Onder Turijn en Milaan door richting Gardameer om uiteindelijk te eindigen in Vilpiano in Süd Tirol. Klinkt leuk, totdat je er een kaart bijpakt. Dan zie je pas wat een enorme afstand je

NA TER TION IN

Half juni staat alles gereed. Stoeltje en slaapmat in een waterdichte zak op de passagiersplaats, tent en slaapzak in de topkoffer en de zijkoffers voor de dagelijkse verschoning. Tanktas met toilettas en fototas voor de noodzakelijke gewichtsverdeling en ik kon vertrekken. De reis voert mij via Kaiserslautern waar ik bij mijn neef de eerste overnachting heb gepland. Kaiserslautern is een bijzondere stad, een beetje zoals Rotterdam. In de tweede wereldoorlog is door een bombardement een groot deel van de oude stad vernietigd en daarom zie je nu overal oud en nieuw door elkaar staan. Wel een heel gezellige binnenstad met heel veel terrasjes en heerlijke restaurantjes. De volgende dag vanuit Kaiserslautern richting Steingaden in Beieren, waar ik met wat collega’s enkele dagen te gast ben bij Duitse vrienden. De rit is te lang om in één keer te doen, daarom stop ik in Bad Urach waar in perfecte omstandigheden de tent kan worden opgezet. Camping met restaurant waar de campingbaas speciaal voor mij de tv in het restaurant installeert, zodat ik de voetbalwedstrijd van het NL elftal live kan kijken. Beetje vreemd om dat als enige Nederlander tussen allemaal Duitsers te doen, maar het was wel heel gezellig! ’s Ochtends is het stralend weer, strakblauwe lucht en een graad of 25. Als dat toch eens de hele vakantie zo

POLICE IATIO SOC N AS

AL

moet afleggen. Maar in vijf weken kun je een hoop kilometers wegrijden.

Europa heeft nog zoveel mooie plekjes.

14 – IPA MC NEDERLAND

zou kunnen zijn! Maar helaas, hoe dichter ik in de buurt van Steingaden kom, hoe donkerder de lucht wordt. Uiteindelijk begint het een uur voor ik op de plaats van bestemming ben te regenen, aanvankelijk nog zachtjes, maar uiteindelijk regent het flink door. Gelukkig heb ik een goed regenpak en kan ik dat op een enigszins beschutte plaats snel aantrekken. Heel veel motorrijders hier, ondanks het slechte weer. De regio leent zich prima voor motorrijden. Tegen de uitlopers van de Oostenrijkse Alpen aan, vlak bij de Zugspitze. Hier wordt niet in kilometers per uur gedacht, maar in bochten per kilometer! Om een uur of drie arriveer ik in Steingaden. De regen stroomt nog steeds naar beneden, maar de lucht is al wel wat lichter aan het worden. En om vier uur is het weer droog, maar wel erg fris. We worden hartelijk ontvangen door onze Duitse vrienden die een hele mooie locatie hebben geregeld: het Karl Eberth Haus, een vakantieverblijf van het Duitse militaire apparaat. Een grote locatie, maar dat mag ook wel, want totaal zijn er 75 motoren en zo’n 100 deelnemers. Op vrijdag en zaterdag zijn er diverse routes uitgezet, waarbij rekening is gehouden met álle deelnemers: makkelijke routes, technisch inspannend met veel bochtenwerk, snelle routes of routes met veel uitzicht en natuurschoon. Een goed verzorgd weekend waar ik met plezier op terugkijk. Zondag vertrekt ieder weer naar huis en gaat mijn voorwiel richting Normandië. Het is stralend weer, af en toe een wolkje en een graad of 25. Het kan heel wat slechter! In Donaueschingen overnacht ik op een grote camping met natuurbad. Natuurlijk is een duik in het water het eerste wat ik doe nadat ik de tent heb opgezet en mijn spullen heb uitgehangen. Dat frist heerlijk op! De volgende dag steek ik met alweer ideale weersomstandigheden in Straatsburg de grens tussen Duitsland en Frankrijk over en vind ik een camping ergens in een klein plaatsje. Met zwembad, maar daar heb je weinig aan als er geen water inzit.

De volgende dagen gaat het via Noord-Frankrijk, boven Parijs langs, richting Normandië, alwaar ik op vrijdag arriveer om alvast kwartier te maken voor ons eigen clubje, wat op zondag zal arriveren. Een apart verslag daarover vind je elders in dit blad. Op vrijdag gaat ieder weer zijns weegs en mijn voorwiel gaat richting Le Mans om uiteindelijk via het Centraal Massief en de Morvan na vier dagen in Grenoble aan te komen. Het weer is redelijk, maar het ziet er wel dreigend uit. Ik besluit daarom om maar een hotel te nemen: Hotel Suisse et Bordeaux, midden in het centrum van de stad. Aan de buitenkant is het op het eerste gezicht een voornaam hotel, maar dat is slechts schijn. Als je goed kijkt, zie je dat het hotel een beetje vergane glorie is. En aan de binnenkant is dat al niet veel anders: de receptie wordt bemand door een kennelijk gepensioneerde, voor wie het te veel moeite is om mij te begeleiden naar mijn kamer: “met de lift, naar de derde etage, rechtsaf de lift uit, kamer aan uw linkerhand”. En de kamer zelf is van minimaal formaat, met een echte onvervalste “urban view” op de blinde muur van een tegenoverliggend gebouw. Tot overmaat van ramp staan er onder het Franse balkon van mijn kamer enkele airco-generatoren de hele nacht te dreunen en dat draagt met de enorme hitte niet echt bij tot een verfrissende nachtrust. De volgende dag ben ik gauw klaar in het hotel. Vandaag wil ik kilometers maken, want Italië roept! Het plan is om over de Col de la Bonette – de hoogste berijdbare bergpas van Europa – de grens over te steken en dan over de snelweg onder Turijn en Milaan door bij het zuidelijkste puntje van het Gardameer uit te komen. Daar wil ik dan overnachten. Maar het lot besliste anders. In Grenoble kwam ik erachter dat de Bonette vanwege slechte weersomstandigheden gesloten was en dus moest ik mijn route herzien. Gelukkig met de Garmin geen probleem, maar eerst even een Décathlon opzoeken voor een nieuwe tent. En

15 – IPA MC NEDERLAND

toen kwamen de problemen, want waar de Garmin me ook heen stuurde, géén Décathlon. Ruim een uur ben ik bezig geweest om met een volbepakte motor door allerlei onmogelijke verkeerssituaties in een druk Grenoble te laveren en toen ik voor de derde keer over dezelfde kruising werd gestuurd, telkens vanuit een andere richting, had ik het helemaal gehad. Dan maar niet! En wat schetst mijn verbazing toen ik vijf minuten daarna vlak langs een Décathlon reed? Alsnog een tent gekocht, maar met ruim een uur vertraging. De snelweg leverde de eerste twee uur weinig problemen op. Mooi aangelegd, goed asfalt en vooral niet druk. Maar toen. Kort voor de grensovergang met Italië was de weg afgesloten: wegwerkzaamheden. Er stond wel een omleiding aangegeven, maar die was typisch op z’n Frans: één bord op de snelweg “Déviation”, één bord na de afslag en daarna zoek je het maar uit. Het gevolg was dat ik in slecht weer door de Garmin over de Col du Mont-Cenis werd gestuurd, een bergpas op ongeveer 2000 meter. Slecht en nat wegdek met veel langsgroeven naar boven, niet echt lekker om met een zwaarbeladen motor overheen te gaan. En op de pas zelf was het héél koud, slechts vijf graden! Het restaurant op de top was gesloten en toen ik naar beneden keek om te zien waar de weg heen ging, bleek dat ik boven de wolken zat. Ik moest dus naar beneden dóór de wolken! Op die momenten ben je blij dat je navigatie aan boord hebt, want dan kun je tenminste zien dat er een haarspeldbocht aankomt. Door de wolken was het zicht niet meer dan tien meter, en dat is niet heel veel! Met een snelheid van niet veel meer dan 20 à 25 km/u naar beneden daar ben je dan wel even mee bezig. En toen ik beneden in het dal aankwam, was het weer prachtig weer! Na een half uurtje kon ik de snelweg weer op in ideale omstandigheden: zon, geen wind, graadje of 25. Maar in de verte, bij Turijn, was de lucht wel érg zwart. Even had ik de hoop dat ik daar wel omheen zou rijden, maar nee hoor. Ik kreeg de volle laag: nog nóóit in mijn actieve motorleven heb ik zoveel regen onderweg gehad. Bijna een uur lang stromende regen die recht naar beneden

viel. En het ging niet in millimeters, maar in centimeters! Ik kon niet veel anders doen dan doorrijden: stoppen was geen optie, want geen vluchtstrook, schuilen was niet mogelijk, dan blijft er weinig anders over. Uiteindelijk kwam ik onder de douche vandaan (zo voelde het echt) en kon ik bij een benzinepomp mijn eerste echte Italiaanse espresso scoren. Dat was verdiend en genieten! Zonder verdere noemenswaardige problemen kon ik verder rijden onder Milaan door, naar Peschiera del Garda, mijn einddoel voor vandaag. Regenpak onderweg maar weer uitgetrokken, want het was toch wel erg warm. Overnacht in een pensionnetje met uitzicht op het Gardameer, fantastisch mooi! De volgende ochtend was het prachtig weer, dus heerlijk buiten kunnen ontbijten. Goed verzorgd, met versgebakken broodjes en croissantjes, en keuze uit hartig of zoet beleg. Om een uur of half tien vertrokken onder ideale omstandigheden. Maar weer die @%#$& Garmin! Ik wilde via de oostelijke kant van het Gardameer rijden, langs het water.

nog nóóit in mijn actieve motorleven heb ik zoveel regen onderweg gehad 16 – IPA MC NEDERLAND

om verschillende passen in de Dolomieten op mijn lijstje af te strepen. Ik ben al enkele keren op deze camping te gast geweest. Het bevalt me er prima, een kleine camping met zwembad, tennisbaan en een goed restaurant. Het weerzien met de eigenaar is hartelijk en hij heeft een mooi plekje voor me open gehouden. Die avond ga ik vroeg naar m’n bedje, want na twee zware dagen heb ik het wel even gehad. De volgende ochtend is het rustig weer. Geen wind, maar wel een volledig bewolkte lucht. Regen wordt niet verwacht en het is ook niet koud. Eerst maar eens een duik in het zwembad om lekker wakker te worden. Dat is de komende dagen een vast ritueel: opstaan, zwembroek aan, twee baantjes in het zwembad. Daarmee kan ik de hele wereld aan. Althans, voor zover die in de Dolomieten ligt. Voor vandaag staat de beroemde Stelvio-pas op het programma. De Stelvio, of Stilfserjoch zoals ze hem hier noemen, is een spectaculaire bergpas. Na de Bonette is dit de tweede hoogst berijdbare bergpas van Europa op 2757 meter. Vanaf de noordkant is de aanloop naar de pas ruim 20 km lang en moet je 48 (genummerde) haarspeldbochten bedwingen, waarvan sommige wel héél erg krap zijn. Geen berg voor beginnend motorrijders!

Omdat ik echter niet wist hoe ik op die weg moest komen, had ik Riva del Garda (aan de noordpunt van het meer) als eindbestemming aangegeven. Maar wat ik ook zag onderweg, het meer zelf heb ik compleet gemist. Tot overmaat van ramp begint het onderweg ook nog eens te regenen en moet ik over een drukke tweebaansweg, waar ook nog eens veel vrachtverkeer overheen gaat. Dat was niet echt fijn. Uiteindelijk kom ik rond half drie op mijn voorlopige eindbestemming aan: Camping Ganthaler in het pittoreske Vilpiano. Hier blijf ik anderhalve week

Vol goede moed vertrek ik rond tien uur vanaf de camping. Dit wordt mijn vierde Stelvio-beklimming en ik weet van mijn vorige bezoeken dat de weg ernaartoe heel druk is, niet alleen met personenauto’s en vrachtverkeer, maar vooral met motoren. Ondanks het redelijk vroege tijdstip is dat deze keer niet anders. Ik word al snel ingehaald door grote groepen Duitse motorrijders en vele locals die meestal in hun eentje rijden. Maar hoe dichter ik bij de officiële startpunt in Prado allo Stelvio kom, hoe rustiger het wordt. En vanaf het startpunt heb ik een unieke ervaring: ik heb de héle weg compleet voor mezelf! Geen auto’s of andere motoren voor me, bijna geen fietsers, heerlijk! De volle 20 km heerlijk naar boven zwieren en zwaaien zonder dat je daarbij

gehinderd wordt door auto’s die voor je rijden in een slakkengangetje! Maar hoe dichter ik bij de pas kom, hoe dreigender de lucht wordt. En het wordt ook snel kouder, van een graad of 25 in het dal tot slechts 7 graden op de pas zelf. Het sneeuwt er zelfs lichtjes! Maar dat doet niets af aan het fantastische uitzicht dat je hebt over beide kanten van de pas. Bovenop de pas is het een groot commercieel circus, er zijn tientallen winkeltjes met allemaal dezelfde artikelen. Maar de pas heeft ook de eer om de hoogstgelegen geldautomaat van Europa te hebben. Vanwege de sneeuw en de kou houd ik mijn bezoek kort en al gauw ben ik weer terug in het dal, waar de zon inmiddels definitief is doorgebroken. Het is werkelijk prachtig weer en om een uur of vier ben ik weer terug op de camping. Tot mijn grote blijdschap meldt Joachim (de eigenaar) dat vanaf morgen het weer aanzienlijk zal verbeteren en begin volgende week wordt zelfs een hittegolf verwacht. Daar heb ik nou vakantie voor genomen! En ja hoor! ’s Ochtends word ik wakker en kijk ik al tegen een strakblauwe lucht aan. Geen wolkje te bekennen, al is het wel koud! Maar dat mag de pret niet drukken. Na de traditionele duik in het zwembad (nóg kouder) versgebakken broodjes gehaald bij de receptie en een heerlijk ontbijtje bij de tent. De zon zit nog achter de berg en de hele camping ligt nog in de schaduw, maar vanaf een uur of tien verandert dat snel. Ik besluit om na de lange dagen eerder deze week vandaag maar een rustdagje in te lassen. Er wordt natuurlijk wél gereden, maar dat is een klein “rondje om de kerk”, in dit geval over de Sarntaler Alpen, die vlak achter de camping liggen. Een leuk ritje van een kilometer of zestig, waarbij ik goed de gelegenheid krijg mijn enigszins ingedutte haarspeldroutine weer wakker te maken. Op het warmste moment van de dag ben ik weer terug op de camping en dan ligt zo’n zwembad er wel héél uitnodigend bij! Ach ja, wat moet je anders met dit weer. De volgende dag een échte rustdag. De motor mag de hele dag blijven staan; ik ga met de bus naar Bolzano, de provinciehoofdstad. Busvervoer is hier goed

17 – IPA MC NEDERLAND

geregeld, de halte ligt vrijwel voor de ingang van de camping en de dienstregeling hangt op het mededelingenbord bij de receptie. Op doordeweekse dagen elke 15 minuten een bus en in het weekend eens per 30 minuten. En stipt op tijd! Binnen twintig minuten sta ik midden in het centrum van Bolzano. Bolzano ligt in het zuiden van Alto Adige (of Süd Tirol, zoals ze hier liever zeggen) en waar je ook kijkt, overal zie je de imposante Dolomieten om de stad heen liggen. Vooral vanaf het grote plein in het centrum van de stad heb je een magnifiek uitzicht op de bergkam aan de overkant van het Etschtal. En het Italiaanse ijs is ook hier van buitengewone kwaliteit, hmmm! De volgende dag is het zaterdag. In het weekend in de Dolomieten rijden is over het algemeen niet zo leuk, vanwege de vele toeristen en dagjesmensen die de passen ook willen oversteken met hun eigen auto. Ook de locals maken de wegen onveilig en halen soms halsbrekende capriolen uit om langzaam autoverkeer in te halen. Voor vandaag had ik mijn eerste passendag gepland: vijf passen, waarvan ik er vier nog niet eerder heb bereden. Om ongeveer 9:30 vertrek ik via Bolzano bergopwaarts richting Karerpass (Passo di Costalunga, 1752 m), daarna de Fedaia (2057 m), de

Passo di Giau (2236 m), de Falzarego (2105 m) en tenslotte de Pordoi (2239 m). De Pordoi had ik al een paar keer eerder bereden, maar nu naderde ik vanaf de oostkant en dan is ‘ie uiterst indrukwekkend. Landschappelijk gezien vond ik altijd de Pordoi de mooiste pas, maar dat was voordat ik de Passo di Giau was overgestoken. Dat is bij uitstek (in mijn ogen) de mooiste pas die ik tot nu toe heb bereden. Op de top kijk je prachtig aan beide kanten het dal in, waarbij het uitzicht op fraaie wijze wordt omzoomd door een prachtige bergkam. Werkelijk magnifiek! Om een uur of vijf ben ik weer terug op de camping na een rondje van ruim 150 km. Het zwembad lonkt alweer. De volgende ochtend blijkt dat de weersvoorspellingen helemaal kloppen: ’s nachts was het al niet koud geweest en ook in de ochtend is het al behoorlijk warm. Ik besluit om met deze warmte niet te gaan rijden, maar op mijn gemakje de indrukken van de vorige dag te verwerken en lekker de hele dag bij het zwembad rond te hangen.

Ik had vooraf gezegd dat ik minstens tien nieuwe passen wilde rijden en ik heb er nu nog maar vier. Daar moet dus wat aan gebeuren. Route ingepland op de Garmin (die het wonder boven wonder zonder problemen doet) en om ongeveer negen uur vertrokken. Helemaal binnendoor rijd ik eerst naar de Passo Palade (1518 m) en daarna de Passo Mendola (1363 m). Vervolgens steek ik het Etschtal over en kruis ik via Bolzano naar de Jaufen en het Penser Joch. Die laatste twee zijn minder spectaculair en hebben vrijwel geen haarspeldbochten. En dat is maar goed ook, want de voorspelde hittegolf zet vandaag écht door. Rijden met 36 graden is geen pretje. De thuisreis verloopt voorspoedig, het lijkt wel of er in heel Europa een hittegolf heerst. Bij de grensovergang Duitsland – Nederland geeft mijn boordcomputer maar liefst 37 (!) graden aan... Welkom thuis!

Dinsdag. De laatste dag op de camping, morgen vertrek ik richting Nederland. Ook vandaag is het warm, érg warm. En toch stap ik vandaag op de motor.

een ongeluk zit in een klein hoekje Op 13 september 2014 zijn wij op weg naar de start van een IPA MC motorrit met elkaar in aanraking gekomen, waarbij wij ten val kwamen. Gebroken ribben, gebroken sleutelbeen en een zware rugkneuzing waren het gevolg. Na een ziekenhuisopname zijn we weer thuis en zijn we herstellende. Het gaat weer de goede kant op. We hebben veel belangstelling gekregen van onze ipa vrienden. Bloemetjes, bezoekjes, kaartjes en telefoontjes, waaruit ook weer blijkt dat we een hechte club zijn, hebben ons goed gedaan. We willen iedereen die in welke vorm dan ook belangstelling heeft gehad na ons ongeval, heel hartelijk danken. We stellen dit zeer op prijs en voelen ons er heel goed bij. Karel Nouwen en Henri Holtz.

19 – IPA MC NEDERLAND

NA TER TION N I

POLICE IATIO SOC N AS

AL

IPAGOES MCNORMANDY NL In 2013 werd binnen het bestuur van de IPA motorclub het idee geopperd om in 2014 – ter gelegenheid van 70 jaar D-Day – een meerdaags bezoek te brengen aan de stranden van Normandië. Immers, op die stranden begon in 1944 de bevrijding van Europa, na zo’n vijf jaar bezetting door de Duitsers. Binnen het bestuur was voldoende animo: het was immers al enkele jaren geleden dat we zelf zo’n meerdaagse reis hadden georganiseerd. Nou is zo’n idee wel leuk, maar dat brengt heel wat organisatie met zich mee. Vandaar dat er vanuit het bestuur een reiscommissie werd gevormd van maar liefst drie (!) man: Henri, Ton en Aart, die ieder vanuit hun eigen specifieke achtergrond diverse ideeën hadden over de invulling van de reis. En niet geheel toevallig: zij zijn ook de drie toercommissarissen van de IPA MC NL. Na vele uren praten, bezoeken aan reisbureaus, nog meer praten en vele liters koffie kwam de reiscommissie uiteindelijk met een goed onderbouwd plan, waar de rest van het bestuur zich helemaal in kon vinden. En zo werd besloten dat de IPA MC NL van 29 juni t/m 4 juli 2014 een bezoek aan Normandië zou brengen, 70 jaar na de invasie op D-Day. Tijdens een informatiebijeenkomst op zaterdag 31 mei in de omgeving van Utrecht kwamen alle deelnemers voor het eerst bij elkaar om het programma door te spreken. Dat leverde weinig problemen op. Enkele deelnemers zouden niet met de groep meereizen naar Normandië, voor hen was dit tripje een on-

70 jaar D-Day – ter gelegenheid van 70 jaar D-Day – een meerdaags bezoek te brengen aan de stranden van Normandië

20 – IPA MC NEDERLAND

derdeel van hun reguliere vakantie. De overige leden zouden gezamenlijk vertrekken vanuit Breda, met een tussenstop in Amiens. Op zondag kwamen alle deelnemers moe, maar voldaan aan na een lange reis. Onderweg hadden ze veel slecht weer gehad, maar nu was het droog. De reiscommissie had overnachtingen geboekt in Résidence Gold Beach, een appartementenhotel op slechts 200 meter van het strand. Aart had voor de zondagavond gereserveerd in een restaurant tegenover het hotel, waar we heerlijk gegeten hebben. Het was al vroeg rustig in het hotel, alle deelnemers waren toch wel vermoeid van de lange trip. Maandag begon ons bezoek aan vele bezienswaardigheden in het kader van D-Day. Enkele leden hadden vooraf de film “The Longest Day” gekeken en dat leverde regelmatig herkenningspunten op. Op sommige locaties waar we zijn geweest waande je je in het decor van de film! Drie locaties stonden vandaag op het programma: Pegasus Memorial, Batterie de Merville en de Canadese begraafplaats. Bij het Pegasus Memorial, genoemd naar de beroemde Pegasusbrug, is zwaar strijd geleverd, wat in het museum mooi tot uiting wordt gebracht met maquettes en een film. De originele Pegasusbrug is inmiddels vervangen door een langere en sterkere brug, maar het oorspronkelijke exemplaar staat keurig gerestaureerd in de tuin van het museum. De Batterie de Merville was

indrukwekkend, vooral omdat in één van de bunkers een zeer realistische licht- en geluidsshow werd opgevoerd, waardoor je een heel goede indruk kreeg van wat de Duitse bezetters in de bunkers moeten hebben doorgemaakt. De Canadese begraafplaats tenslotte was zo mogelijk nóg indrukwekkender. Relatief klein, er liggen “slechts” zo’n tweeduizend soldaten, maar juist door dat intieme en de serene rust die er heerste, was dit wel de plek die op mij het meeste indruk heeft achtergelaten. Dinsdag stonden ook weer drie locaties op het programma: de Amerikaanse begraafplaats, Arromanches en Omaha Beach. De Amerikaanse begraafplaats is typisch Amerikaans: groot, en bijna eng netjes en schoon. Ruim negenduizend soldaten liggen hier begraven, hier is niets van de intimiteit van de Canadese begraafplaats te vinden. Waar je ook kijkt, overal zie je kruizen. Op Omaha Beach werd een groepsfoto bij het monument gemaakt, verder is daar niet zo heel veel te zien. In Arromanches tenslotte bezochten we de 360° bioscoop. Een indrukwekkende film die zich in 360° voor je ogen afspeelt en die unieke beelden geeft van de bevrijding door de geallieerde legers. Op woensdag ging een gedeelte van de groep naar de Duitse begraafplaats en enkele andere deelnemers bleven achter in het hotel. Het was prachtig weer en de achterblijvers hebben daar met volle teugen van genoten. Donderdag was een dag die naar eigen

inzicht besteed kon worden. Enkelen kozen ervoor om in de omgeving een toertocht te gaan rijden, weer anderen bleven vandaag bij het hotel en een derde groepje koos ervoor om naar het Memorial in Caen te gaan. Het Memorial is een bijzonder museum: het behandelt niet alleen de invasie op D-Day, maar laat ook zien welke gebeurtenissen tot het uitbreken van WO II hebben geleid en wat WO II voor invloed heeft gehad op de wereldpolitiek. Het eindigt bij het neerhalen van de Berlijnse Muur in 1989. ’s Avonds werden we door de hotelmanager verrast met een origineel Normandisch buffet: we hadden – ondanks dat dat officieel niet kon – de hele week ook ’s avonds in het hotel gedineerd en dat was al prima geregeld. Maar wat wij donderdag kregen voorgeschoteld, sloeg werkelijk alles: Normandische kaas, paté, worsten, stokbrood, noem maar op. Het was een waar feestmaal en een waardige afsluiting van een fantastische week! Op vrijdag is dan de dag van vertrek aangebroken. De deelnemers van de IPA MC NL kunnen terugkijken op een meer dan geslaagde week, waarbij onderlinge vriendschapsbanden nóg steviger zijn aangehaald en waarin we veel gelachen hebben. Op dit moment is de reiscommissie alweer plannen aan het smeden voor volgend jaar, maar meer daarover kun je elders lezen in dit blad. Aart Wessels.

21 – IPA MC NEDERLAND

Na een ongelukkigE start toch nog een geslaagde rit...

22 – IPA MC NEDERLAND

door Kees Arends

glazenstadrit 13 september 2014 Het was een zonnige zaterdagochtend toen we met vijf motoren vertrokken vanuit een parkeerplaats langs de A58 bij Tilburg. Op naar Naaldwijk, waar een mooie tocht door het Westland ons te wachten stond. Op weg daarheen bleek dat afslagen afgesloten waren, vanwege wegwerkzaamheden en er omgereden moest worden. Slecht aangegeven alternatieve aanwijzingen van Rijkswaterstaat zorgden ervoor dat er af en toe gestopt moest worden om te kijken op een kaart of we nog wel op de goede weg zaten. En nog voordat we bij het startpunt aan kwamen, raakten twee motoren betrokken bij een ongeval en werd het allemaal anders. Beide motorrijders raakten gewond en werden met de ambulance afgevoerd. Later vernamen we dat beiden één of enkele ribben hadden gebroken, en een zware rugkneuzing en een gebroken schouderblad waren het gevolg. Anita, de vrouw van onze voorzitter, was met hen meegegaan naar het ziekenhuis en heeft hen de hele dag bijgestaan. Klasse. De rit werd om 10.45 uur aangevangen zonder de vijf motorrijders en Aart leidde de groep tussen de glazen

kassen door naar de lunchstop, die gehouden werd bij het strand van Hoek van Holland. Daar heeft ook het overgebleven groepje van drie motorrijders zich weer bij de groep gevoegd. Na de lunch in Hoek van Holland reden we via een mooie tocht weer langs de vele kassen en na een koffiestop in Maasland kwamen we na de klok van vier weer aan bij het eindpunt in Naaldwijk. In een mooie ambiance konden we genieten van een heerlijke barbecue. Leo Branssen en zijn vrouw hadden die voor ons verzorgd en deze gastvrije mensen vonden het leuk om dit te organiseren voor ons. Omringd door papegaaien, kaketoes, een oehoe en een vijver met allerlei soorten vissen stonden we ons vlees te bakken. Werkelijk mooi om te zien dat dit de huiskamer is van Leo en zijn vrouw. Iedereen heeft ervan genoten en we bedanken Leo en zijn vrouw hartelijk voor deze gastvrijheid en organisatie. Eén van de onfortuinlijke motorrijders is na een nachtje in het ziekenhuis naar huis gegaan en de andere moest wat langer blijven, omdat hij vanwege pijnbestrijding morfine kreeg toegediend. Hij kon na vijf dagen naar huis. We wensen beiden een spoedig herstel toe.

23 – IPA MC NEDERLAND

STAMPPOTRIT Witteveen, Drenthe, Bos-, hei- en polderlandschap, stamppot, worst, spek, afsluiting jubileumjaar, Alpaca, museumdorp Orvelte, Gerda en Luuk en het uitreiken van een oorkonde hebben iets met elkaar gemeen. De stamppotrit is gereden. Op een vrij zonnige vrijdagmiddag rijd ik met de motor naar mijn familie. Ik ben op weg naar Witteveen waar bij het Landal park Orveltermarke de start is van de traditionele stamppotrit. Als afsluiting van het seizoen was deze keer de rit in Drenthe en werd georganiseerd door Luuk Oldenbeuving, Anne Bouma en Joost Vonk. Met ruim 230 kilometer voor de boeg blijf ik liever een nachtje bij familie en deze wonen in Veessen en hoef ik deze afstand niet in één keer af te leggen, zodat ik op zaterdagmorgen nog maar een uurtje hoef te rijden en om 08.45 uur als tweede aankom in Witteveen. Joost zit al aan een tafeltje, heeft een bakje koffie en zit aan een lekker sigaartje te lurken. Deelnemers druppelen daarna binnen en nemen koffie of thee met een lekker plak koek. Om 10.00 uur wordt er gestart en niks geen Tomtom of navigatie, maar met de Luukluuk voorop rijden we feilloos de rit. Uit zijn hoofd reed Luuk over de mooiste weggetjes met werke-

lijk een prachtige omgeving. Wat is Drenthe mooi. We kwamen langs een farm met Alpaca’s en talloze diertjes stonden te kijken waar die gekke motorrijders allemaal heen gingen. Bossen, polderlandschap en heide wisselden elkaar af. Na een uur rijden werd een tussenstop ingelast om even de ouwe knoken te strekken. Daarna op weg naar het museumdorp Orvelte. Een schitterend dorpje met veel musea. In een restaurant in Orvelte een lekkere uitsmijter gegeten, het dorpje verkend en daarna weer verder gereden door het mooi Drenthe. De tocht eindigde in Smilde bij de woning van Gerda en Luuk. In de tuin stonden twee grote tenten en na een klein beetje regen kwamen we om 16.15 uur bij hen aan. De catering kwam kort daarop zijn overheerlijke boerenkool, zuurkool en peestamp brengen met worsten, spek en voor ieder een gehaktbal. Het regende inmiddels hard, maar in de tent was het lekker gezellig en de stamppotten smaakten voortreffelijk, klasse geregeld. Een bedankje naar de organisatie van deze tocht is zeker op zijn plaats. De voorzitter dankte in zijn toespraak Luuk, Anne en Joost voor de organisatie en gaf aan dat het jammer was dat het jubileumjaar hiermee ook was afgesloten. Maar na een winterstop zal de eerste bijeenkomst op 14 februari 2015 worden gehouden in

Schaarsbergen en kunnen we weer met een mooi seizoen beginnen. De voorzitter geeft nog een keer alle data door van de evenementen in 2015.

Hierna op weg naar Bed en Breakfast “Hoeve Holtland” in Dwingeloo waar we met vieren een gezellige avond hadden en goed geslapen hebben in deze uitstekende accommodatie. Op zondag

25 – IPA MC NEDERLAND

WERELDCONGRES ipa nederland

Van 11 tot en met 16 september 2018 heeft IPA Nederland de organisatie van het wereldcongres van de IPA op zich genomen. Verwacht wordt dat er 500 deelnemers zullen zijn uit 66 verschillende landen. Het is belangrijk dat de dit congres dus goed en deskundig wordt voorbereid. De motorclub heeft binnen het bestuur een deskundig bestuurslid, namelijk Henri Holtz. Henri is bereid gevonden om dit wereldcongres mede te organiseren. Hij heeft de functie van penningmeester van het wereldcongres op zich genomen, wat los staat van het penningmeesterschap van het landelijk bestuur. Alle inkomsten en uitgaven die met dit congres te maken hebben vallen onder de verantwoordelijkheid van Henri. Henri zal wel verantwoording afleggen aan het landelijk bestuur. We zijn als zelfstandige afdeling binnen IPA Nederland bijzonder blij dat we buiten het organiseren van mooie motortochten met Henri ook een waardevolle bijdrage leveren voor deze zware post om dit congres goed te kunnen organiseren.

Bestuur IPA MotorClub

na het ontbijt ben ik naar Oeds van der Kamp gereden. Hij woont in Ruinerwold en is sinds september 1999 lid van de motorclub. Reden voor een oorkonde met bijbehorende speld. Op het jubileum in mei kon Oeds vanwege zijn ziekte niet aanwezig zijn en daarom zijn Ed en Anita Hermans en Tonny Pool en ik bij Oeds op bezoek geweest en heeft voorzitter Ed de oorkonde en speld uitgereikt aan Oeds. Oeds kreeg een cadeau die iedere deelnemer van het jubileumfeest ook had gekregen, want daar had Henri Holtz voor gezorgd. Hij was zeer vereerd en heel blij met de oorkonde en het cadeau. Ook dit was weer een leuke bezigheid zo op de zondagmorgen. Ik reed dus op mijn motortje weer met een goed gevoel naar huis. Het was een geslaagd weekend waar ik met plezier op terugkijk, wat is Drenthe mooi. door Kees Arends

26 – IPA MC NEDERLAND