Interview met oud Vakbondsman

Peter de Jong geridded door burgemeester

3

Van diplomaat tot de Gebiedscommissie

6

Interview met oud Vakbondsman Nico Sannes 8

50 jaar voetbalclub Alexandria ‘66

11

Vierentwintigste jaargang nummer 5 & 6, december 2015 De Oosterflankkrant is een uitgave van Stichting Bewonersorganisatie Oosterflank

Oosterflankkrant

Luister en fluister

Voor elkaar

Bewoners van verzorgingshuis de Evenaar zitten gebogen over hun kunstwerken. Ze maken kerst- en nieuwjaarskaarten. Plakken, knippen en tekenen. De kaarten, meesterwerkjes soms, zijn bestemd voor bezoekers van de voedselbank en andere verwante organisatie. Bea van Raemdonck, drijvende kracht achter het project van ‘met elkaar, voor elkaar’: ,,We zijn op heel veel plaatsen al maanden bezig. Soms moeten mensen kiezen tussen een half brood en een kerstkaart met postzegel. Voor die mensen doen we het.” Ruim 3700 kaarten kunnen binnenkort verstuurd worden door mensen die geen deel hebben aan de welvaart en zo Foto Jaap Rozema toch een feestelijke groet kunnen verzenden.

Fluisterend naar treffende kerstgedachte

Jaap Rozema

Op het Poolsterplein fluistert Ernest van de Kwast een door hem geschreven zin in het oor van een donkerblonde vrouw. ,,O, hoor dan, wees welkom in Rotterdam.” Wat zal daar van overblijven na een reis van mond tot oor, van oor tot mond langs een lange rij mensen? Aan het einde van de fluistertocht laat de schrijver van o.a. Mama Tandoori en De ijsmakers het resultaat horen. ,,Welkom in het hele land.’’ Prima kerstgedachte. Mooi toch? Welzijnsorganisaties Buurtwerk en Zowel!

willen met de flashmob laten zien hoe belangrijk taal is voor het begrijpen van elkaar. Vrijwilligers In Prins Alexander zijn 124

vrijwilligers actief in het ondersteunen en les geven aan mensen die moeite hebben met taal. Hulp Problemen met taal? Informatie elke woensdag van 10.00 tot 11.30 bij het Taalpunt in het wijkcentrum de Orient, Kobehof 5. Er is heel veel belangstelling.

Buurtwerk en Dock winnen aanbesteding Nieuw Welzijn Een combinatie van Buurtwerk Alexander en Dock, de participatiemakelaar, gaan het Nieuwe Welzijn Rotterdam in Prins Alexander uitvoeren. Zij hebben de aanbesteding gewonnen en gaan weer twee jaar verder in onze wijk. In de nieuwe opzet van het welzijnsbeleid hebben de bewoners een grotere rol gekregen, terwijl de professionals op de achtergrond actief blijven om dit allemaal mogelijk te maken. Het valt niet te ontkennen dat het ook om een fikse bezuinigingsoperatie gaat. Een deel van de welzijnswerkers zal het veld moeten ruimen,

die dan weer door vrijwilligers vervangen moeten worden.

veranderen in een Huis van de Wijk. Groepen gebruikers en vrijwilligers moeten zelfstandiger gaan werken. Huizen van de Wijk Vanaf 1 januari staan dan Een speerpunt van het ook vrijwilligers achter de beleid is de komst van 48 balie. Mensen, die gebruik Huizen van de Wijk in maken van het vroegere Rotterdam. Daar kunnen buurthuis, moeten ook iets bewoners terecht om elkaar terug doen voor de wijk. te ontmoeten, voor een Wederkerigheid, zoals het cursus of om zelf iets te zo mooi heet in beleidsstukorganiseren. ken. Zoals ook personen Tot voor kort stonden er met een bijstandsuitkering twee mogelijke locaties voor een tegenprestatie moetdie titel op de lijst. De Oos- en leveren. Maar bovenal, terwiek en De Oriënt. De wijkbewoners krijgen een gemeente Rotterdam gaf de grotere rol, moeten zoveel voorkeur aan het wijkcenmogelijk zelf doen. trum van Buurtwerk. Daar Dat is het devies. Het is is men nu al een eindje immers hun Huis van de op weg om De Oriënt te Wijk.

2

Oosterflankkrant

vierentwintigste jaargang nummer 5 & 6, december 2015

‘Ik weet wat het is om een nare ziekte te hebben’

thuis geknipt en dus heb ik veel ervaring opgedaan. Ik heb nog cursussen gedaan en certificaten behaald, maar dat is voor de buitenwereld niet officieel genoeg. In 2007 heb ik me aangemeld bij de Kappersacademie en in twee jaar mijn diploma behaald. Daarna heb ik hier op het Gedserpad mijn Hairstudio ingericht en behandel mensen op afspraak. Ik Heb ook een eigen website.’’(www.hairstudiomarijke.nl)

Kapster werkst samen met Stichting Haarwensen Al meer dan zes jaar heeft zij een kapsalon in Oosterflank. Naast haar huis heeft zij de garage omgebouwd tot Hairstudio waar zij, Marijke Krieg-Dijkers, haar klanten op afspraak behandelt. Frans van Daal Wat is bijzonder aan jouw werk? ,,In mijn kapsalon kan door iedereen haar gedoneerd worden, met een minimale lengte van 30 centimeter, voor stichting Haarwensen. Zij maken van dit haar pruiken voor kinderen die door medisch handelen of alopecia hun eigen haar zijn verloren. Stichting Haarwensen voorziet deze kinderen van een pruik, zonder dat daaraan voor hen kosten verbonden zijn.”

mijn familie komt dit veel voor. Kaalheid is voor patiënten heel confronterend. Het tast je zelfvertrouwen aan. En ziek zijn heeft al zo’n enorme impact op het jonge leven. En bij Stichting Haarwensen krijgen deze jonge kinderen, zonder kosten zo’n pruik van hoge kwaliteit aangeboden. Op mijn beurt bied ik mijn klanten aan om hun lange haar af te knippen en dan gratis er een nieuw model in te maken. Het moet wel haar zijn van 30 centimeter of langer, want merendeel word gebruikt voor meisjes-pruiken.”

,,Ik sta liever dan dat ik zit.’’

foto’s door Jaap Rozema Heb je voor je werk een opleiding gehad? ,,Vroeger kwam mijn stiefvader met een kam en schaar thuis, en zei : ‘Knip jij er maar model in’. Hij had een hekel om naar de kapper te gaan. Ik heb mijn stiefvader en zus geknipt en dat ging goed. De liefde voor het vak werd geboren. Wat later, toen ik ook bij de Spar en Coop werkte, heb ik in de avonduren bij mensen

Wat bracht je op het idee om met Haarwensen in zee te gaan? ,,Ik weet wat is om een nare ziekte te hebben, want in

Heb je als kapster geen last van de hele dag staan? “Helemaal niet. Ik heb een goede conditie, ik heb zelfs twee jaar geleden de Mont Ventoux gedaan. In ruim zeven uur naar de top gelopen en zoals je weet heeft die berg een stijgingspercentage van 14 %. Boven aangekomen was ik dan ook helemaal opgebrand, maar het was voor het goede doel en dat gaf een voldaan gevoel. Dus, van het staan heb ik geen last, het is zelfs zo: ik sta liever dan dat ik zit.”

Chocoladecake

Soms wordt je op een bijeenkomst in de wijk getrakteerd op heerlijke hapjes uit verschillende landen en culturen. Genietend van een stukje chocoladecake krijgen we van de maakster, een vriendelijke Turkse mevrouw het recept. Ingrediënten -250 gram suiker -250 ml zonnebloemolie -250 ml water -2 grote eetlepels Nescafé -2 grote eetlepels cacaopoeder Mix de bovenstaande bestanddelen in een kom, bewaar een klein gedeelte, ongeveer een kopje, in de koelkast om de cake na het bakken te versieren. Voeg dan de volgende bestanddelen

toe:

-3 eieren -250 gram bloem -anderhalf zakje bakpoeder -1 zakje vanille suiker Giet het mengsel in de bakvorm, zet het dan in een voorverwarmde oven. Bakken op 150 a 180 graden en na 45 minuten is de cake bijna klaar. Laat de cake afkoelen en glazuur de cake met het mengsel uit de koelkast. Afiyet Olsun (Moge het goed voor je zijn) Smakelijk eten! De redactie van de Oosterflankkrant vindt het leuk om volgend jaar veel aandacht te besteden

aan eten en drinken uit alle windstreken. Laten we elkaar in

de keuken ontmoeten. Stuur recepten en ideeën voor culinaire

evenementen naar de redactie: Mail naar [email protected]

3

Oosterflankkrant


2016: een vooruitblik Peter de Bewonersorganisatie is op zoek naar vrijwilligers Het jaar 2015 loopt ten einde. Een bewogen jaar met veel veranderingen op maatschappelijk terrein. Ondanks alle bezuinigingen willen we positief kijken naar het nieuwe jaar. In 2016 is het nog steeds mogelijk een bewonersinitiatief in te dienen om een activiteit te ontplooien in buurt of straat. Heeft u een leuk idee, maar weet u niet precies hoe u dit moet aanpakken, neem dan contact op met de bewonersorganisatie. Vrijwilligers van de SBO zijn ‘s ochtends op maandag, dinsdag en woensdag aanwezig op de locatie Kobelaan 124. Dit pand blijft ook in 2016 open, zodat bewoners hier gebruik van kunnen maken voor een vergadering en/of activiteit. Volgend jaar staan er ook weer diverse activiteiten in Oosterflank op de

agenda. Het Midwinterfeest in februari. Boomfeestdag in maart. Olympische speeltuinspelen in mei. De Burendag in september. Verschillende organisaties werken samen om de evenementen te realiseren. Theatergroep Powerboat heeft hierin een groot aandeel. De seizoenwandelingen in het Semiramispark staan ook weer op het programma. De Oosterflankkrant hopen wij ook weer uit te kunnen brengen in het nieuwe jaar. Dit is mede afhankelijk of de subsidie aanvraag gehonoreerd zal worden. Voor al deze activiteiten zoeken wij nog steeds vrijwilligers die zich hiervoor willen inzetten. De onafhankelijke redactie van de krant zoekt vrijwilligers die het leuk vinden iets te schrijven in de krant over

Jong zwaait geridderd af

hun wijk/straat en of hobby. De bewonerswerkgroep Semiramispark heeft behoefte aan mensen die mee kunnen denken over het beheer en activiteiten in het park. Ook willen wij u nog attenderen op de nieuwe app die is uitgebracht door LeeftSamen. Hierin wordt een overzicht geboden van Buurtnieuws, Activiteiten en Vraag en aanbod in uw wijk. Voor meer informatie kunt u terecht op de website www.leeftsamen.nl. Zoals u ziet zijn er weer volop ideeën in het nieuwe jaar, die alleen maar gerealiseerd kunnen worden met en door actieve vrijwilligers. Het bestuur van de SBO wenst alle bewoners van de Oosterflank prettige feestdagen en een voorspoedig Na 21 jaar en 800 keer en gezond 2016. preken droegen Peter de Jong en zijn vrouw Irene Fred Lijflander, voorzitter het voorgangerschap bewonersorganisatie SBO van de Rafael gemeente in Oosterflank over aan het echtpaar Ad en Tineke van der Heiden. In de aula van het Aujaren groepsleerkracht voor de riscollege, waar de zongroepen 7 en 8 werd ze locatiedagse samenkomsten leider van de basisschool met plaatsvinden, zegende een christelijke pastor de Jong het nieuidentiteit. De Roo heeft, zoals ze zelf we voorgangersechtpaar

Juf wordt de klas uitgegooid Juf Lisette de Roo is de Cornelis Haakschool uitgegooid. Er was geen ontkomen aan. Voor haar hetzelfde lot als de leerlingen van groep 8. De locatieleider werd gevraagd om directeur te worden van de Dr. Martin Luther Kingschool en de Boei in Ommoord. Die uitdaging nam ze aan en met een fraaie boog vloog ze, geduwd door leerkrachten en leerlingen, de school uit om een nieu-

we stap in haar loopbaan te zetten. De Roo begon in 1997 als vakleerkracht gym op de

Cornelis Haakschool, haalde via de zij-instroomregeling de Pabo, waarna ze naast gymnastiek ook in andere vakken de kinderen les gaf. Na een aantal

zegt, daar met veel plezier gewerkt. ,,Het is een school met een grote diversiteit aan kinderen. Een afspiegeling van de wijk. Dat maakt het zo ontzettend leuk, leerzaam en afwisselend. Het open contact met ouders en de kinderen en de samenwerking in de wijk zal ik zeker missen.”

Kerstfeest in de wijk Op donderdag 18 december viert de evangelische gemeente Rafaël het Kerstfeest in de aula van het Auriscollege, Malmöpad 60, 3067 PW Rotterdam. Het Kerstfeest zal om 19:00 uur beginnen, er worden allerlei hapjes en drankjes aangeboden, gevolgd door een gevarieerde avond met een alternatief verhaal over Kerst en een leuke inbreng

van de kinderen, met een zelfgemaakt filmpje waarin het Kerstfeest wordt uitgelegd. Met Kerst vieren christenen de geboorte van Jezus, de Zoon van God. Hij kwam naar deze aarde om ervoor te zorgen dat het weer licht kan worden in onze harten, zodat we ook weer op een fatsoenlijke manier met elkaar om

kunnen gaan. Wanneer je om je heen kijkt dan lijkt het wel of die actie van Jezus niet helemaal goed is aangekomen, maar het gaat er met Kerst juist om dat we gaan ontdekken dat Jezus ook ons wil gaan gebruiken om de wereld een beetje aantrekkelijk te maken. Voor sommigen gaat het er met Kerst vooral om dat

in. Zelf kreeg hij veel lof toegezwaaid voor zijn dienend leiderschap. Burgemeester Kats van de gemeente Zuidplas spelde dan ook de inwoner van Nieuwerkerk een Koninklijke onderscheiding op zijn borst. Na alle mooie woorden schudde de verse Ridder in de Orde van OranjeNassau op de receptie heel veel handen.

Boven: De Jong wordt geridderd door burgemeester Kats Onder: Peter de Jong zegent nieuwe voorganger in foto’s Jaap Rozema

we plezier met elkaar hebben en dat we lekker eten met elkaar en daar is niets mis mee, maar er is dus meer! God, die de hemel en aarde en dus ook jou gemaakt heeft, wil ons helpen en Hij heeft ons Jezus gegeven en deze Jezus wil ook vandaag in jouw

leven het verschil maken. Dit kerstfeest willen we ook graag met jou vieren en we nodigen je dan ook van harte uit om op donderdagavond om 19:00 uur naar de aula van het Auriscollege te komen, dan zorgen wij voor de rest!

4

Oosterflankkrant


Geen initiatieven uit Oosterflank tijdens evenement Alexander B(l)oeit door CHRISTINA CASSA Midden oktober trok het evenement Alexander B(l)oeit meer dan 2000 bezoekers uit heel Prins Alexander. Bewoners uit het gebied Prins Alexander waren in de gelegenheid om bewonersinitiatieven aan te

dragen om zo de wijk leuker, socialer, en leefbaarder te maken. Van de 22 ingediende voorstellen werden 21 door de Gebiedscommissie onmiddellijk goedgekeurd. Verzoeken om bijdragen voor Halloween waren populair. Een aanvraag om

bordjes bij kunstwerken werd gehonoreerd. Bloembakken, een naailes en zelfs een schaatsbaan werd welwillend behandeld door de gebiedscommissie. Inwoners van Oosterflank lieten deze kans op een uniek cadeautje voor hun wijk helaas aan zich voorbijgaan.

foto: Lidy van Onlangs

Naast aandacht voor bewonersinitiatieven was er ook een talentenjacht. Sterren van Prins Alexander straalden op het podium tijdens de talentenjacht. Uit de acts - dans, muziek, zang en spoken word - wees de jury drie prijswinnaars aan: Lorena Willemse (twirling), Most Wanted Monkeys (hip hop) en Christiaan en Fleurie (moderne dans). Popschool Ommoord M-Rush sloot het open podium en was de uitsmijter van dit evenement. Aan de kinderen was ook gedacht, een groot springkussen stond op het plein opgesteld, als ook een panna kooi waar een balletje getrapt kon worden. Kaasboer Eddy Potters leeft voor Gambia. Foto: Lidy van Onlangs De graffiti workshop werd gretig door de jeugdigen bezocht, en behalve kun-

Kaasboer met een hart voor Gambia Elke dinsdagmiddag staat Eddy Potters kaas te verkopen op de hoek van de Grote Beer en deVarnasingel. Dat doet de vierenzestigjarige al acht jaar lang. Drie jaar geleden plaatste hij een bus op de toonbank van zijn kaaswagen. Een collectebus, de giften van klanten zijn bestemd voor een noodlijdend schooltje voor jonge kinderen in Gambia. Maart 2012. Het echtpaar Potters stapt in het vliegtuig om na ruim zes uur vliegen te landen op het Banjul International Airport in Gambia. Een geweldig vakantieland: witte stranden en palmbomen. Maar het land, even groot als Gelderland en Brabant, is ook straatarm. Is het vermoeidheid, de warmte, het stof, de stank op het vliegveld? Wil Potters gaat het liefst met de eerste vlucht naar huis. Na drie dagen verdwijnt haar mineurstemming. Wil en haar man Eddy krijgen oog voor de schoonheid van fauna en flora. Ze nemen deel aan excursies en zien veel van het land, dat ondanks onvoor-

stelbare armoede bewoond wordt door vriendelijk, goedlachse mensen. Met recht wordt Gambia ‘the smiling coast of Afrika’ genoemd, zo ervaren ook de toeristen uit Nederland het.

Voetbalschoenen Begaan met het land en weer thuis op de bank besluit de familie Potters om de Nursery School in Manduar te helpen. Manduar, een dorpje met ongeveer 2000 inwoners, waar maar weinig toeristen hun gezicht laten zien. Familie, vrienden en buren doen mee. Potters zet ook een busje voor giften op de toonbank van de kaaswagen. Klanten leven enorm mee met het project, vertelt hij. ,,Veel klanten geven vaak een bijdrage. Laatst had een klant er per ongeluk vier DE muntjes in gedaan. Zij merkte het, kwam terug en gelukkig had ik ze bewaard en kon ze teruggeven. Ik vroeg om naaimachines en kreeg ze. Van de dinsdagklanten in Oosterflank zeker drie. Met voetbalschoe-

nen ging het net zo. Een klant heeft zelfs twee paar gekocht. Gaaf toch.” Het echtpaar van der Schalk moet hij, ter illustratie, even noemen. Tijdens de viering van hun zestigjarig huwelijk zamelen ze bij hun familie en andere gasten 150 euro in voor het project van de ambulante kaasverkoper. Ondertussen pakt het paar diverse soorten goederen in bananendozen, die over zee de glimlachende kust bereiken.Vooral kleding en schoenen worden verscheept. Bijna dagelijks heeft Potters mailcontact met Dominic Mendy, die daarvoor naar het internetcafé in Brikama, fietst. Fietsen over de Gambiaanse wegen is vooral in het donker een levensgevaarlijke onderneming. De meeste mensen rijden zonder licht. Potters: ,,We hebben hem dan ook met de laatste zending een voor- en achterlicht gestuurd.” Maart 2016 hoopt hij hem in Manduar weer te ontmoeten. Met een glimlach.

stige graffiti op hardboard, waren ook enkele geschminkte kindergezichten te bewonderen. Het open podium bood gelegenheid aan o.a. Balletstudio La Reve, Koor Lochness, en koor Carajillo om hun kunsten te vertonen. Een spreker van de politie gaf handige tips met betrekking tot inbraakpreventie, en diverse optredens werden verzorgd vanuit het Voorzitter Ron Davids van de Gebiedscommissie roemde in zijn slotwoord de belangstelling voor het evenement, dat zeker een vervolg krijgt. ,,De gebiedscommissie van Prins Alexander is trots op alle bijdragen vanuit het gebied en de betrokkenheid waarmee vrijwilligers zich inzetten voor Prins Alexander.”

Evangelische gemeente De evangelische gemeente Rafaël gaat in de wijk Oosterflank steeds meer en meer haar vleugels uitslaan. We willen graag middenin de wijk staan en ook een positieve bijdrage leveren, een bijdrage waar iedereen van kan profiteren. We zijn als kerk een samenwerking aangegaan met Buurtwerk, Dock en Pameijer en vanuit die samenwerking zijn er verschillende initiatieven ontstaan die we in 2016 verder willen ontwikkelen. Al deze initiatieven zullen plaatsvinden in Buurthuis Oriënt, Kobehof 5, 3067 MC Rotterdam. We gaan op dinsdagochtend een financieel hulploket openen. Op deze ochtend kunnen alle inwoners terecht met vragen over alles wat met financiën te makken heeft. Tijdens deze ochtend kun je ook op vertrouwelijke basis spreken over eventuele financiële problemen. Deze ochtend staat open voor iedereen vanuit de wijk. We gaan een ochtend organiseren waar iedereen een bakkie koffie kan komen doen en waar we met elkaar een praatje kunnen maken en een spelletje kunnen doen. Een wekelijks terugkerende ochtend, waarin je de dagelijkse sleur even kunt doorbreken en waarin je misschien nieuwe vriendschappen op kunt doen. We gaan een creatieve middag organiseren waarin we met elkaar, onder leiding van een specialist, een quilt gaan maken. Verder willen we ook andere creatieve ideeën gaan ontwikkelen, maar dat laten we graag afhangen van de verlangens van onze deelnemers. Hier zullen overigens wel kosten aan verbonden zijn. Tenslotte willen we één keer per maand op zaterdagochtend een ontbijt gaan organiseren, speciaal voor mannen. Een broodje en een eitje en verder gewoon lekker praten met elkaar over onderwerpen die ons als mannen interesseren. Hou deze krant en de informatie bij Buurthuis Oriënt in de gaten. We houden jullie allemaal graag op de hoogte hoe e.e.a. zich verder gaat ontwikkelen en wanneer alles vaststaat in de agenda van buurthuis Oriënt zal dit zeker gecommuniceerd worden. Jullie zijn natuurlijk allemaal van harte welkom in buurthuis Oriënt.

5

Oosterflankkrant


Wild Oosterflank Natuur bij de eigen woning

Hoewel het nog abnormaal warm is voor de tijd van het jaar, als ik dit stukje schrijf, is de herfst overduidelijk aanwezig. Dankzij het stormachtige weer van de afgelopen week zijn veel bomen inmiddels vrijwel kaal en ligt er overal blad op de grond in de meest prachtige kleuren: van bleekgeel tot geel-groenig, tot rood en diepbruin. Alleen de rode elzen in mijn straat hebben nog veel donkergroen blad, dat pas zal afvallen na een paar nachten met stevige vorst, ergens in december. Door het uitzonderlijk warme weer is de natuur nog volop actief. De zo populaire Viburnum tinus is nu al in bloei en dat geldt ook voor de Viburnum subhirtella (foto) in mijn tuin, die sinds enkele dagen prachtige bosjes roze bloemen heeft. En veel nazomerbloemen zijn er ook nog: dahlia’s, bacopa’s en goudsbloemen. Pas na de eerste stevige nachtvorst is het voorbij voor deze vorstgevoelige planten. Ook zijn er nog steeds bijen, vlinders en andere insecten te zien. Zolang het zo warm blijft en er nog bloemen bloeien, zal dat zo blijven. De Boliviaanse begonia in een hangpot naast mijn voordeur raakt nu wel uitgebloeid. Niet omdat de temperatuur te laag is, maar omdat de dagen nu wel erg kort beginnen te worden voor deze tropische kamer-

plant. Veel bomen en struiken zitten nu vol met kleurige bessen: lijsterbessen, mei-

weer fascinerend. In mijn bostuin is de wisseling van de seizoenen ook goed te zien. In de afgelopen

LeeftSamen

LeeftSamen is hét buurtplatform van Prins Alexander! Na de lancering van de eerste versie zijn er zoveel goede suggesties van buurtbewoners en organisaties in Prins Alexander gekomen dat ze nu met trots de tweede versie hebben gelanceerd. Inmiddels maken er al 1.150 mensen gebruik van het platform en dit aantal groeit dagelijks. In het nieuwe jaar hoopt Leeftsamen op minimaal 2000 gebruikers om samen er een succes van te maken. Voor én door buurtbewoners! Doe mee? Maak dan een profiel aan op www.leeftsamen.nl.

Heb jij een goede suggestie of wil je misschien iets vragen? Neem dan contact op met Mieke via [email protected] of 06-27044039.

Nieuwe directeur doorns, sierappels en hulst. Zodra het echt koud wordt, zullen de vogels deze gaan eten, waarbij de lekkerste bessen het eerste op zijn. Hulstbessen smaken vies, dus zitten met kerst zeker nog aan de struiken. Gelukkig maar, want we hebben ze nodig voor onze kerststukjes. Paddestoelen Merkwaardig genoeg is het hoogtepunt voor de paddenstoelen al weer voorbij. In de afgelopen oktobermaand waren ze volop te zien, ook op de houthopen in mijn tuin. De vormen- en kleurenrijkdom is ieder jaar

weken zijn de mispels van de boom gevallen en gaan rotten; klaar om te eten dus. En in twee weken tijd is de meer dan een meter hoge koningsvaren in de vijver prachtig verkleurd van groen naar geel naar donkerbruin. Ieder jaar weer en prachtig gezicht. En de bodem is bedekt met een flinke laag kleurig blad, van groot belang voor de vorming van een goede bosgrond. En waar niet genoeg blad ligt, strooi ik extra blad uit, afkomstig van de bomen langs de straat. In de loop van de winter en het voorjaar zal het bodemleven – wormen,

Pionier staat stil bij aanslagen Parijs De oudste kinderen van de Pionier stonden op de maandag na de aanslagen in Parijs bij de vlaggenmast van de school. Vooral bij de oudste kinderen waren de beelden hard binnengekomen. ‘Waarom gebeurt dit?’ ‘Kan het ook hier gebeuren?’ ‘Hoe kan iemand dit doen?’ Allemaal vragen die leefden bij de kinderen. Spontaan werd er besloten om iets te gaan doen met de minuut

slakken, duizend- en miljoenpoten, etc. – het bladafval de grond in werken en omzetten in

KORT NIEUWS

stilte. Dit resulteerde in een indrukwekkende bijeen-

komst om slachtoffers te gedenken. Een minuut met veel vragen voor volwassenen. ‘Hoe vaak gaan we hier nog staan?’ ‘Waarom

staan we er nu wel en niet na het bombardement op een ziekenhuis?’ In welke wereld groeien deze kinderen op? Als buurtbewoner hebben we geen van allen invloed op wat er elders gebeurt. Wel kunnen we iets doen aan de leefbaarheid in Oosterflank door elkaar te zien als goede buur en open te staan voor elkaars mening. Een fijne buurt begint bij onszelf!

humus. Er kunnen tot Kerstmis nog bollen worden geplant: narcissen, krokussen, tulpen, blauwe druifjes, hyacinten. Met een beetje geluk kun je ze nu kopen tegen gereduceerde prijzen, want de kwekers willen er nu van af. En er zijn steeds meer rassen in allerlei vormen en kleuren te koop, waarvan we in het komende voorjaar weer kunnen genieten. En de meeste bollen kun je laten verwilderen, mits het blad niet direct na de bloei wordt afgesneden, maar op natuurlijke wijze kan afsterven. De bloem eet de bol op; na de bloei wordt de nieuwe bol gevormd voor het volgende jaar. Het is nu ook de tijd om te groot geworden vaste planten uit te graven en te splitsen. Ook is het vanaf eind november een goede tijd om bomen te planten. In de nu nog warme grond vormen ze nog dit najaar nieuwe haarwortels, die ze volgend jaar een vliegende start geven. Geniet van de herfst en de komende kerst: voorbodes van een nieuw voorjaar. foto en tekst: Anton Roeloffzen,

Merel Zwart is met ingang1 januari de nieuwe directeur van basisschool De Meridiaan.

Ze is tot aan de herfstvakantie te vinden op de Bergse Zonnebloem, waar ze zowel in de functie van directeur als leerkracht werkt.

Kerstfair

Zondag 20 december presenteren op het Alexanderplein. amateurs en semi-profesionele kunstenaars hun werk. Tijdens dit evenement zorgen koren uit de omgeving voor een kerstsfeer. Om bezoekers en artiesten te vrijwaren van regen, sneeuw en wind worden op het plein 12 pagodetenten neergezet. Met sleetjes en snowtubes kunnen kinderen, maar wie weet ook de ouders, afglijden van een sledebaan. De baan is maar liefst 4 meter hoog en 20 meter lang. Met kerstmuziek op de achtergrond moet het wel gezellig worden op de kerstfair.

6

Oosterflankkrant


‘Heel veel gaat goed’

Dirk-Jan van Lottum: Van diplomaat tot vicevoorzitter Gebiedscommissie Sinds het begin van dit jaar is een oud-diplomaat vicevoorzitter van de Gebiedscommissie Prins Alexander. De man met wereldwijde ervaring stapte na zijn pensionering de plaatselijke politiek in. Eerst als Christen Democraat, nu als lid van Leefbaar Rotterdam. Schouwt op de fiets de wijk op losliggende straattegels, huldigt jubilarissen, maar doet veel meer. Jaap Rozema Hij, Dirk-Jan van Lottum, studeerde eind jaren zestig aan de Erasmus Universiteit. Dat was het tijdperk waarin studenten de revolutie uitriepen. De roep om inspraak en medezeggenschap was groot. Van Lottum over die periode: ,,In Rotterdam verliep alles rustig, gekanaliseerd. We hadden hier geen SVB (Studenten Vakbeweging, red.) en al helemaal geen Maagdenhuis.” Een paar dagen na zijn afstuderen als doctorandus geldkrediet en bankwezen en openbare financiën vond hij de advertentie ‘lector gezocht in Bagdad’ terug, die hij drie jaar geleden in een la had opgeborgen. Een sollicitatiebrief, een gesprek in Amsterdam met de rector van de universiteit die van Boston op doorreis was naar Irak en een paar dagen later zat Van Lottum in het vliegtuig. Een plezierige tijd brak aan op de ietwat elitaire, door Jezuïeten geleide universiteit. Maar de tijden veranderden, de Baathpartij met in haar midden Saddam Hussein kwam aan het bewind en nationaliseerde de universiteit. De docent moest het Arabisch socialisme bijschrijven op zijn cv. Dat vertikte hij vriendelijk en vertrok.

Zigeunerbloed

Terug op Nederlandse bodem wees Cor Kleisterlee, Tweede Kamerlid voor de KVP die bekend stond als linkse vakbondsman, hem op de mogelijkheid vervangende dienstplicht te vervullen bij de ILO.

Drie jaar werkte Van Lottum in Dar es Salaam (Tanzania, red.) voor de International Labour Organization van de Verenigde Naties: de organisatie die in 1919, na de Eerste Wereldoorlog, werd opgericht met het idee dat een duurzame vrede niet mogelijk is zonder sociale rechtvaardigheid. Blijkbaar begon er wat zigeunerbloed door zijn aderen te stromen, want hij meldde zich in 1971 bij Buitenlandse Zaken. De diplomatieke dienst leek hem wel wat. ,,Ik was wel verrast dat ze me aannamen,’’ vertelt hij 44 jaar later, nog nagenietend. ,,Ik ben niet van adel en heb geen internationaal recht gestudeerd. Zonder dat kwam je er in die tijd bijna niet. Acht maanden in een klasje van elf man, en na een jaar op het ministerie werd ik uitgezonden.” Als kersverse diplomaat was hij in Jakarta een manusje van alles. Hij hield zich met name bezig met het voorbereiden van ontwikkelingshulp. ,,Armoede heb ik daar veel gezien. Geen extreme honger, wel mensen die genoegen moesten nemen met heel weinig, met een kommetje rijst.’’

Duizend koeien

Anders was het in Abu Dhabi, Verenigde Arabische Emiraten. Van Lottum: ,,Als je bij wijze van spreken een stok in de grond stak, vond je al olie. Islamitisch, maar met zeven christelijke kerken aan de boulevard. En ook nog een gezant van de paus. Mijn vrouw leerde daar dames bridgen.” De mond van de diplomaat viel wijd open toen hij de vraag kreeg: ,,Jullie Nederlanders kunnen ons toch wel duizend koeien leveren?’’ ,,Natuurlijk, maar koeien in de woestijn, hier? Hier groeit geen gras en het is te heet.” Dat waren twee te verwaarlozen bijkomstigheden. Een stal met airco werd gebouwd en het groenvoer later geïmporteerd uit Amerika.

Dutch Columbia

De man die niet van vliegen houdt diende het land wereldwijd: op posten in Jakarta, Brussel, Oost-Berlijn, Abu Dhabi, Bonn, Vancouver,

Singapore en Zagreb. Achter het ijzeren gordijn, achter de muur in Oost-Berlijn wisten diplomaten dat de veiligheidsdiensten altijd mee luisterden. ,,Het weghalen van die afluisterapparatuur had geen zin.

Noordwijkerhout).” Aan het eind van zijn carrière, begin jaren negentig, werkte hij in Den Haag op Buitenlandse Zaken, ondermeer aan het transparanter maken van internationale oorlogs-

vriend hem vroeg om voorzitter te worden van de Katholieke Bond van Ouderen, afdeling Prins Alexander. Het werd toen al moeilijker vrijwilligers te vinden. In 2009 gingen de Rotterdamse afdelingen dan ook samen verder. Van Lottum werd voorzitter van de club met 7.000 leden. Ook was en is hij nog steeds lid van de, mede door hem opgerichte SAR (Senioren Advies Raad in Prins Alexander).

Meer dan bingo

Dirk-Jan van Lottum, vicevoorzitter en oud-diplomaat

Er kwam wel weer nieuwe,” vertelt Van Lottum. ,,Je praatte met je bezoek over het weer en zo. Belangrijke gesprekken deed je in de horeca, waar je ook moest uitkijken. Mijn oudste zoon ging toen naar de Britse militaire school in West-Berlijn, mijn jongste zat op de kleuterschool in Oost-Berlijn. Aan de muren het portret van Eric Honecker, de autoritaire leider van de Duitse Democratische Republiek.” Brussel was voor een paar jaar zijn standplaats. Bij de EEG, de in 1957 opgerichte Europese Economische Gemeenschap. ,,Ach,’’ zucht hij nu, ,,was het maar bij die zes landen van het begin gebleven, met daarbij geassocieerde landen.” Na Bonn vloog hij naar Vancouver, de grootste stad van British Columbia. In die multi-etnische stad woonden net zoveel Nederlanders als oorspronkelijke bewoners, de indianen. ,,Dus een grote Nederlandse gemeenschap, we konden beter spreken van Dutch Columbia. De premier heette Bill vander Zalm (geboren in

archieven. In 2004 verliet Van Lottum de diplomatieke dienst. Zwaaide af met de waarschuwing die elke werknemer op weg naar het pensioen toen nog mee kreeg: val niet in het zwarte gat. De diplomaat met veel vlieguren ging lokaal, had al eerder voor de politiek gekozen en werd al spoedig voorzitter van het CDA, afdeling Prinsenland. Kwam, zoals hij zelf zegt als lijstduwer, per ongeluk in de deelraad waarin hij de daaropvolgende periode als lijsttrekker van de Christen Democraten weer werd gekozen. Vaak ging hij vrolijk op de fiets, met de schouw, Gemeentewerken, Roteb en bewoners mee de kwaliteit van de buitenruimte in kaart brengen. In 2014 kreeg de nestor van de plaatselijke politiek een lintje opgespeld. ,,Voor twaalf en een half jaar op een bankje zitten, dat is flauwekul. Voor mijn vrijwilligerswerk zou ik hem liever gekregen hebben.”

Katholieke Bond

Een decennium voor de huldiging zei hij ‘ja’ toen een

,,Belangenbehartiging is meer dan bingo,’’ zegt Van Lottum gedreven. ,,Onze eerste taak is de Coolsingel. Samen met de andere ouderenbonden kwamen we voor de verkiezingen van 2014 met een manifest. De ouderen moeten gehoord worden nu de rijksoverheid taken doorschuift naar de gemeente en tegelijk bezuinigt.” Over de invoering van de WMO praatten de bonden in een aantal gemeentelijke werkgroepen volop mee. Bij de wethouder aan tafel. Het Nieuwe Rotterdams Welzijn werd in de steigers gezet. ,,Een fantastisch project. Ondanks de soms onduidelijke regelgeving, hebben we veel voor elkaar gekregen. Projecten zoals ‘Langer Thuis’ staan op de rails.” Langer Thuis is het programma van de gemeente Rotterdam om ouderen en mensen met een beperking zo lang mogelijk zelfstandig te laten wonen.

Haasten

De jeugdige 73-jarige oud-diplomaat, lokaal politicus en onbezoldigd belangenbehartiger kijkt tevreden, maar zegt even later na een stilte gelaten: ,,Heel veel dingen gaan goed, maar de gevallen die niet goed gaan komen in het nieuws.” Hij kijkt op zijn horloge: het is tijd om zich, als vicevoorzitter van de gebiedscommissie, te haasten naar een jubilaris.

7

Oosterflankkrant


Een muzikaal intermezzo: de piano Sinds een paar maanden staat er een piano in mijn woonkamer. Een droom komt uit! En wonderlijk genoeg past hij zich geheel aan, aan de rest van het interieur. Ik ben niet overdreven muzikaal, maar vind wel dat een piano iets heeft. Heel wat anders dan het keyboard dat ik noodgedwongen had gekocht omdat mijn financiën het niet toelieten een piano aan te schaffen.

JANNEKE HOEK

foto links: Wim de Ruijter-Hoek. foto rechts: Stefan Hoek

Op de lagere school, nu de basisschool, heb ik orgel leren spelen en wilde later altijd een piano. Natuurlijk is dat niet hetzelfde als een orgel, maar ik kan in ieder geval noten lezen. De aanslag is anders en daar zal ik nog wel even aan moeten wennen. En misschien

neem ik gewoon een paar pianolessen. Het is overigens niet zomaar een piano. Hij was meer dan een eeuw onderdeel van één familie. Nee, niet van mijn familie. Wel van een vriendin van mijn jongste zus: hartsvriendinnen vanaf de eerste klas lagere school.

Zolang ken ik die vriendin dus ook en is ze min of meer een deel van mijn leven. Ik ben benieuwd wat de piano mij te zeggen heeft Hij is meer dan honderd jaar oud. Hij zit niet meer goed in de lak, hier en daar wat schilfers. Ik kan gaan schuren en lakken, maar

Wandelen in het Semiramispark

door: Christina Cassa De seizoenwandeling door het Semiramispark, georganiseerd door de werkgroep Semiramispark van de SBO, is de gelegenheid om kennis te maken met de stadsnatuur in onze wijk. Tijdens de herfstwandeling in oktober ging natuurkenner Anton Roeloffzen op zoek naar paddenstoelen, die het hele jaar door voorkomen in de Nederlandse natuur. In Nederland bestaan er ongeveer 4600 verschillende soorten paddenstoelen en afhankelijk van het weer zijn enkele van deze belangrijke schakels in de

natuurlijke kringloop te vinden in het Semiramispark.

Oorsprong In de anderhalf uur durende wandeling voorzag Roeloffzen omstanders van uitgebreide informatie. Gewapend met een loep en een spiegel werd het verschil tussen diverse paddenstoelen uitgelegd en getoond. Behalve paddenstoelen wist de botanicus uitgebreid te vertellen over het ontstaan van het Semiramispark en de oorsprong van de diverse bomen en planten die te vinden zijn in het park.

De zoektocht naar paddenstoelen bleek een succes, diverse zwammen en elfenbanken waren te bewonderen en de herfst was in kleuren zichtbaar aanwezig in het park. Een ongerept stukje natuur in de wijk Oosterflank waar men tijdens een wandeling de stad er omheen vergeet. De volgende wandeling is op zondag 10 januari. Thema: winterrust en het belang van zaaddoos en besdragende bomen en struiken voor de natuur. Verzamelen om 14.00 uur tegenover de Oosterwiek bij het bruggetje aan de Varnasingel.

juist dat gebladderde heeft ook weer wat. Op de toetsen ligt een groene loper met slijtageplekken. Even was ik vergeten hoe handig zo’n loper is. Hij maakt de toetsen stofvrij en je hoeft niet elke keer die klep omhoog te doen. Weliswaar een detail,

maar toch. En ook weer een overeenkomst met het orgel uit mijn jeugd: ook daar was een groene loper. Wat voelen die toetsen authentiek aan na jarenlang op een keyboard gespeeld te hebben! Ik speel niet vaak, ben niet geoefend, maar als ik speel voel ik me vrij, geniet van de klanken en van de beweging van mijn vingers over de toetsen. Het liefst met de tuindeuren open maar dat wil ik de buren niet aandoen. En als ik dan zo zit te spelen, denk ik soms aan mijn dementerende moeder die met haar 88 jaar in een verpleeghuis, breekbaar en af en toe haperend, elke zondagavond op het electronisch orgel psalmen speelt die in de kerkdiensten van die dag gezongen zijn. Haar medebewoners zingen mee. Op een zaterdagmiddag speelde zij voor mij. Ik zag haar handen, soms zoekend en soms misgrijpen, maar ze ging door. Ze keek naar de noten in het muziekboek maar volgens mij was dat niet nodig. Psalmen zal ik niet spelen. Zal ik, als ik 88 word, ook nog zo kunnen spelen? Op een avond zat ik achter de piano, voor de foto in deze krant. Ik las geen noten en speelde gewoon en bleef spelen. Het was zo bijzonder. Thank you for the music!

[email protected]

www.berkelhoek.nl

Openingstijden: werkdagen van 7.00-18.30 uur. Fysiotherapie Alexander is een modern ingerichte praktijk met oefenruimte. Wij verzorgen revalidatietrainingen en beweegprogramma’s zoals COPD, Diabetes, Fit for Teens en ZwangerFit®. U kunt terecht voor fysiotherapie, manuele therapie, kinder-manuele therapie, orofaciale therapie (mondkaak), oedeemtherapie en bekkenfysiotherapie. Fysiotherapie Alexander is PlusPraktijk voor Achmea en TopZorg praktijk voor Menzis.

Fysiotherapie Alexander Hoofdweg 482 3067 GK Rotterdam 010-2293765

is een onderdeel van

Eerste verdieping

8

Oosterflankkrant


Interview met Nico Sannes: van opperman tot vakbondsbaas

‘Ik hoefde maar te klikken en de boel ging plat’

Met het recht slaan van kromme spijkers droeg de elfjarige Nico Sannes zijn steentje bij aan de wederopbouw van Rotterdam. Na de oorlog was er grote behoefte aan bouwmaterialen. Kinderen konden wat verdienen met het trekken van spijkers uit het hout van verwoeste huizen. Foto en tekst: JAAP ROZEMA

Zo ook de broertjes Sannes. De oudste trok de spijkers uit het sloophout, de jongste sloeg ze recht. De paar centen, die ze daarvoor kregen, waren broodnodig voor het gezin dat in de meidagen van 1940 de vader verloor. Dienstplichtig soldaat Roelof Pieter Sannes ontkwam na de slag om Fort de Hel aan de greep van de Duitsers, en probeerde met een roeibootje over het Hollandsch Diep Numansdorp te bereiken. Hij slaagde daarin niet en is nimmer teruggevonden. Straatkat Het gezin was arm, heel arm. Honger dreef moeder om haar trouwring te verkopen voor een stuk brood, dat achteraf beschimmeld bleek te zijn. Nico is haar tranen nooit meer vergeten. Als jongetje was hij altijd bezig. Een echte straatkat, zoals hij zelf zegt. ,,Meestal alleen, zwervend langs de Schie. Ik ging mijn eigen weg. Op school was ik een braaf jongetje, armoede was daarbij de drijfveer. Nablijven voor straf kon niet, want dan hadden we ’s avonds geen eten. Als de school uitging, rende ik direct naar de Mathenesserbrug, waar de schillenboeren hun vrachtje stonden over te laden in schepen. Bij één van hen mocht ik zijn paard roskammen. Daarvoor viste hij voor mij stukken brood en wat aardappelen uit de schillen.” Als katholiek gedoopt jongetje kreeg hij een bidprentje voor elke keer dat ‘ie naar de kerk ging. Voor zeven plaatjes mocht hij één keer eten bij een gezin dat het net iets beter had. Om aan te sterken werd hij naar het platteland gestuurd. Daar leerde de stadsjongen hooien en met twee paarden het land

ploegen. Met tegenzin volgde hij een opleiding tot timmerman. Als opperman sjouwde hij balen cement naar daken om schoorstenen te metselen. Zo kon Nico vertellen dat ‘ie zowel op de ambachtsschool als huishoudschool had gezeten. Na verschillende baantjes verkoos hij de zee boven het land en monsterde tweemaal aan als lichtmatroos op een kustvaarder. Op een goed moment kwam hij in de haven terecht, bij Blauwhoedenveem. Een jaar later werd hij lid van de Ondernemingsraad. Toen bij fusieplannen ontslag dreigde voor veel medewerkers riep hij, zonder steun van de vakbonden, zijn eerste succesvolle staking uit. Mouwen opstropen Toen op de golven van maatschappelijk onbehagen en roep om vernieuwing van eind jaren zestig de staking van 1970 begon, speelde Sannes daarin ook een rol als voorzitter van de commissies van ondernemingsraden. De vakbond steunde de wilde staking niet. Studenten en andere activisten mengden zich in de strijd. Politieke organisaties als CPN, Rode Morgen en Arbeidersmacht namen het heft in handen. Nico Sannes was zich bewust van de slechte positie van de havenarbeider, maar ‘geen politieke revolutie over de ruggen van de arbeiders’. Wel strijden voor goede arbeidsvoorwaarden, een betere cao, tegen koppelbazen. Na de staking werd Sannes bondcontactman. ,,Aanschuiven in de kantine, praten over Feyenoord of Sparta, maar ook over arbeidsomstandigheden, veiligheid.” Volgens de werknemers liet de

vervoersbond haar gezicht te weinig zien. Hij stroopte Rotterdams de mouwen op om het tij te keren en werd gekozen tot bestuurder van de Vervoersbond. Gaandeweg kreeg de vakbond weer een smoel in de haven. Stakingen en acties? Die waren er. Sannes: ,,Als er iets aan de hand was op een boot, dan stopten alle havenwerkers met lossen. Ik hoefde maar te kikken en de boel ging plat.” Het hoofdbestuur was niet altijd blij met de man die vaak zijn eigen plan trok. Hij werd dan ook meerdere keren geschorst. Stakingspamflet Het werken in de haven was zwaar. Het gros van de arbeiders haalde werkend de pensioengerechtigde leeftijd niet. Daarom moest er

,,Je wil niet weten hoe slecht de bemanning het heeft.’’

worden gestreden voor vervroegd pensioen in de vorm van een V.U.T.-regeling. De cao-onderhandelingen daarover verliepen in 1977 zeer moeizaam. Aan de onderhandelingstafel kreeg Sannes niet alleen problemen met de havenbaronnen maar ook met collega’s. Zijn halsstarrig volhouden om het principe van vervroegd uittreden binnen te slepen liep uit de hand. Stakingsdreiging. Midden in de nacht kwamen minister Jaap Boersma en NVV-voorzitter Wim Kok naar Rotterdam om te proberen hem van

gedachten te veranderen. Met het demonstratief tekenen van een stakingspamflet dwong onderhandelaar Sannes een akkoord af. Twee jaar later was het weer bal in de haven. Een wilde staking, geregisseerd door mensen die droomden van een andere politieke orde: de socialistische revolutie. Voor Sannes dreigde in 1980 ontslag omdat hij het arbeidsvoorwaardenbeleid van het FNV niet steunde. De havenwerkers gingen vierkant achter hem staan. Resultaat? Hij werd bevorderd tot landelijk bestuurder, coördineerde veel acties en ondersteunde zeelieden. Dichter en fotograaf In 1994 ging hij zelf met de V.U.T. Achter de geraniums? Niets voor hem. Hij zette zich in voor het welzijn van zeelieden, in het bijzonder voor de bemanning van schepen, die onder beslag van de deurwaarder liggen. ,,Je wilt niet weten hoe slecht de bemanning het heeft.” De haven blijft hem nog steeds trekken. Kilometers rijdt de oud-vakbondsman, gewapend met een camera, op zijn e-bike door de haven. ,,Nee, niet uit weemoed of nostalgie,” zegt hij. ,,Maar in de haven gebeurt er elke dag wel wat. Het is spannender dan het fotograferen van een landschap. Maar je moet eerst wel door een chemische brij, voordat je op de Heijplaat, in Pernis, bij Rozenburg of op de landtong bent.” Weer thuis kruipt hij achter de computer en schrijft gedichten, vaak actueel en politiek getint. Een woordenstrijd van een oude vechtersbaas tegen onrecht. Onrecht went namelijk nooit.

De Kerst, hoop aller tijden Verhalen uit het verre verleden zijn de illusies van het heden. Een vrouw baarde een kind maar niet van haar vrind. Het vluchten werd hun deel hun leven was een schreeuw. In eeuwen die verstreken werden zij geroemd in preken. Het goed en kwaad gescheiden het kruis vertolkt hun lijden. Een sprookje werd geboren waar velen zich aan storen. Wat liefde had moeten worden leidde in Godsnaam tot moorden. Zo ook in het heden wordt om God en Allah gestreden. Het preken van de haat is het gesprek op straat. Het goede en het kwade is verward en leidt tot schade. De goddelijke symbolen worden vereerd als idolen. Het denken is gaan zweven de tolerantie is verdreven. Door sprookjes niet te duchten de werkelijkheid niet ontvluchten, elkaar in waarde laten gaan is het met het kwade gedaan. Dan kunnen wij van de kerst hopen dat het meer is dan een boom kopen.

Gedicht Nico Sannes

9

Oosterflankkrant


Bodem van Oosterflank Tijdens een wandeling in het Semiramispark, hebben we ook eens gekeken hoe de bodem onder onze voeten eruit ziet. 2015 is immers het Jaar van de Bodem. Het verschil in bodemopbouw tussen het Semiramispark en de berm van de Varnasingel direct erbuiten, was groot. En dat is niet toevallig, maar juist goed verklaarbaar als je de ophooggeschiedenis van onze wijk kent. Anton Roeloffzen, wijknatuurteam Alexander Zoals alle stadswijken is ook Oosterflank opgehoogd voordat er gebouwd werd. Op de oorspronkelijke natte weke veengrond, waaruit de droogmakerij Prins Alexander bestond sinds de drooglegging rond 1875, kun je

niet bouwen. De grondwaterstand is te hoog en als je deze verlaagt, gaat de veengrond zakken. Niet alleen omdat het vele water eruit

verdwijnt, maar vooral om de plantenresten - waaruit veen bestaat - verteren. Bij ontwatering wordt veen dus letterlijk ‘verdwijngrond’. Tussen 1970 is 1975 werd het gebied, waarop vanaf 1979 Oosterflank werd gebouwd, opgehoogd met zand uit de Zevenhuizerplas, die speciaal voor het ophogen van nieuwbouw-

wijken in de Alexanderpolder werd gegraven. In dezelfde periode werden ook Zevenkamp, Schollevaar en Schenkel-noord hiermee opgehoogd, en met de uitbreiding van de plas na 1995 ook Nesselande en de Vinexwijken in Lansingerland. Onder de klei/veenlagen ter plaatse van de Zevenhuizerplas, in de Eendragtspolder, werd tot 28 meter diepte fijn kalkhoudend zand opgebaggerd, meer dan 1 miljoen jaar geleden tijdens het Pleistoceen afgezet in een waddengebied. Van dit zand werd, opgemengd met wat klei en veen, ook vruchtbare teelaarde gemaakt voor de tuinen en plantsoenen in de wijk. Het Semiramispark, tot eind zeventiger jaren een landgoedje langs de

Hoofdweg, bleef buiten de opspuitingen, zodat hier de oorspronkelijke veenbodem aan de oppervlakte bleef. Tot hier in 2009 werd opgehoogd met circa 50 cm gerijpte schone bagger uit singels van de toenmalige deelgemeente Prins Alexander. Niet toevallig werd dus in grasveld bij de zuidelijke vijver 50 cm kleiige humeuze grond aangetroffen, met hieronder nat bruinzwart veen. Buiten het park in de berm van de Varnasingel tussen de rij essen, circa 50 meter verderop, werd 40 cm humeuze leemhoudende teelaarde aangetroffen, met hieronder fijn lichtgeel zand. De lichtgele kleur is ontstaan door geoxideerd ijzer (ijzerIII). Vanaf circa 80 cm werd het grondwater bereikt en werd fijn

lichtgrijs zand opgeboord, grijs door het kleurloze gereduceerde ijzerII. Af en toe werden stukjes schelp aangetroffen. Omdat onze wijk nog relatief jong is - zo’n 35 jaar oud - en er is opgehoogd met alleen schone grond en zand op schoon veen, hebben we gezonde grond is onze wijk die goed drainerend werkt. Laten we hierop zuinig zijn, want niet iedere wijk in Rotterdam is hiermee gezegend. Vooral in de vooroorlogse wijken van Rotterdam zijn zoveel afvalresten in de bodem aanwezig, dat deze flink verontreinigd zijn met giftige stoffen als barium, lood, koper, zink en PAK’s (olie/ teerresten). Laten we het Jaar van de Bodem vieren en genieten van onze schone tuingrond!

Schoon en heel in Oosterflank

Buurt is vol lof over Auriscollege Een sjiek geklede dame gooit de voordeur in het slot en stapt op de grens van voortuintje en straat met stijl over een boodschappentasje. Een voorbijganger bukt zich en zegt, waarschijnlijk opzettelijk, iets te luid: ,,Zal ik het dan maar in de afvalbak gooien?” Terwijl de man het stuk felgekleurde plastic in de, voor de vuilniswagen klaargezette, kliko gooit, mompelt de vrouw: ,,Dank u wel.”

Jaap Rozema Op de Evenaar parkeert een bewoner zijn auto voor zijn woning, stapt uit en doet de kofferbak open. Op de stoep, vier meter van zijn huis, ligt een bergje karton en plastic. Met in zijn handen tassen vol boodschappen schopt hij geïrriteerd het vuil van het trottoir, naar de plaats waar honden vroeger moesten poepen. Voorbijganger: ,,We kunnen het ook even opruimen, kost niet veel meer moeite.” Het antwoord van de man die de sleutel al in de

voordeur heeft gestoken: ,,U ziet toch dat ik mijn handen vol had? Anders zou ik het wel gedaan hebben.” Leerlingen van de Cornelis Haakschool lopen met grijpers en afvalzakken gewapend door de straten van Oosterflank. Voor de

pauze heeft Michline van Theatergroep Lawine hun verteld over afval en milieu. Nu gaan ze de straat op om te kijken of er nog iets op te ruimen valt. Een mevrouw doet haar slaapkamer open en schreeuwt: ,,Dit is kinderarbeid, kan niet, mag niet!”

Maar de kinderen zien het als een aanmoediging. Zakken vol vuil brengen de kinderen naar de afvalcontainer naast de school. Vreemd, want een paar dagen daarvoor heeft een andere groep in het kader van het schoolproject ‘Spelen in een schonere wijk’ dezelfde straten afgeschuimd. In Rotterdam hebben we schoon genoeg van vervuilde straten en pleinen. De gemeente stimuleert de burgers om hun omgeving, hun stoepje, schoon te houden. Bewoners kunnen de afvalcontainer in hun buurt adopteren om verloedering ter plekke tegen te gaan en daarvoor de nodige ondersteuning krijgen van de gemeente. (voor info http:// www.rotterdam.nl/containeradoptie) Maar er kan ook gestraft worden. Boetes voor verkeerd aanbieden van huisvuil kunnen oplopen tot wel 500 euro of een taakstraf van drie dagen vuil opruimen. Maar er zijn ook mensen die aansporing noch straf nodig hebben om de zorg voor de

buitenruimte om te zetten in daden. Een 73-jarige houdt de omgeving van de vuilnisbak in haar buurt al 26 jaar schoon en loopt elke dag van Keulenhof naar metrostation Prinsenlaan om papier en plastic op te rapen. Een andere gepensioneerde haalt geregeld troep uit de bosjes langs de Grote Beer. Buren van het Auriscollege hebben veel lof voor de leerlingen die elke week de handen uit de mouwen steken om de omgeving van hun school schoon en heel te houden. De herfst en de storm hebben een hoop bladeren op de stoepen gedeponeerd. Werk aan de winkel voor de tweedeklassers. Eén van de leerlingen die dit jaar moeten kiezen tussen techniek, dienstverlening, zorg en groen, twijfelt nog. ,,Misschien wil ik wel kok worden, nee toch maar geen tuinman. Maar ik vind het wel heel leuk dat de mensen blij zijn met wat we doen.”

10

Oosterflankkrant


Oosterflank: het begin Na een periode van plannen maken voor weer een nieuwe wijk ten oosten van Rotterdam, was begin 1977 de besluitvorming rond. Nog één voorbehoud was er: ,,Voordat het Rotterdamse college van B&W ja zegt tegen de wijziging van de oostelijke stadsgrens, wil het zwart op wit hebben dat het rijk financieel bijspringt bij de ontwikkeling van Prinsenland, Centrum-Oost en Zevenkamp tot woongebied.” De bijdrage van het rijk kwam er en op 22 februari 1977 meldde men: “Nog dit jaar starten de bouwactiviteiten in Centrum-Oost, het gebied tussen Rotterdam en Capelle dat begrensd wordt door de Hoofdweg, Prins Alexanderlaan en Capelseweg. Begonnen wordt met de realisering van 800 woningen, voor het merendeel in de sociale sector.” Bloemkoolwijk Opvallend in de plannen was dat de auto minder ruimte kreeg dan elders in Rotterdam, er zou meer aandacht komen voor het voetgangers-en fietsverkeer. Men wilde eentonigheid in de bouw voorkomen, het moest een wijk worden die zich zou kenmerken door kronkelende paden, hofjes en woonerven. Ook moest er veel aandacht zijn voor het gemeenschappelijke, vaak met het woonerf als basis. Soortgelijke wijken zien er uit als een bloemkoolstronk, met een smalle toegangsweg en veel vertakkingen. Niet vreemd dat dergelijke wijken de naam bloemkoolwijk kregen. Bijzonder was eveneens dat bij het maken van de plannen een zogenaamde klankbordgroep van toekomstige bewoners inspraak had. Een lid van die inspraakcommissie toentertijd: ,,We hebben ons steentje bij de vormgeving prima kunnen bijdragen, alleen tegen de hoogte van de huren hebben we onze bedenkingen.” De deelgemeenteraad gaat

in maart 1977 akkoord met het bestemmingsplan voor de nieuwe wijk waar naast woningen ook kantoren en winkels zullen verrijzen.

woningwetwoningen werd gisterochtend de drassige bouwgrond ingedreven door wethouder Mentink. Ondanks de moeilijke

de kwestie van betaalbare huren” en ,,De huidige subsidies van het rijk werken onrechtvaardigheid in de hand. Er worden in de

Oosterflank: van polder naar bloemkoolwijk in Prins Alexander.

Wel moet er voldoende waarborg zijn voor het aanleggen van openbaar groen.

bereikbaarheid van het bouwterrein tussen Alexanderpolder en Capelle

nieuwe wijk Oosterflank dure woningwetwoningen gebouwd van tussen de 560

woonden toch enkele tientallen belangstellenden de ceremonie bij”.

en 590 gulden per maand.” Wie dacht dat het hier een tijdelijk probleem betrof, had het mis. In december 1985 in de krant een artikel met ruim aandacht voor de hoge huren en daarmee verband houdende leegstand. ,,Een flink aantal huizen in de Rotterdamse wijk Oosterflank krijgen een blijvende huurkorting.” Meerdere andere maatregelen moesten bijdragen het huren

aantrekkelijker te maken. Een bijzonder bericht uit 1981: ,,Ten oosten van Alexanderpolder is een nieuwe woonwijk aan het verrijzen. De eerste bewoners betrokken eind 1979 hun woning. De huizen zijn goed geïsoleerd, hebben dubbele beglazing, zijn merendeels gelegen aan woonerven en zijn aangesloten op de 40% brand-

stof besparende stadsverwarming. De Oosterflank leek daardoor een probleemarme wijk te worden totdat in november de afrekening bij de bewoners

Centrum-Oost Men praatte de eerste jaren over de wijk Centrum-Oost, een naam die door velen als veel te onduidelijk werd ervaren, men associeerde het vooral met het centrum van Rotterdam. In augustus 1977 werd voorgesteld het gebied Oosterflank te noemen. Tevens werd besloten dat de straten in het gebied namen krijgen van steden waarmee Rotterdam relaties onderhoudt. Aanvankelijk had men nog moeite met de nieuwe naam Oosterflank, op 6 juli 1978 kopt de krant:

VREUGDE OM EERSTE PAAL CENTRUM-OOST. “De eerste paal voor 288

Bedenkingen De eerder in dit artikel aangehaalde bedenkingen tegen hoge huren, zouden een voorlopig blijvend onderwerp van gesprek blijven. Een paar citaten uit dagbladen in het jaar 1979: ,,Het grootste probleem in de stadsvernieuwing is

in de bus viel. De goedkope stadsverwarming bleek ruim 30% duurder te zijn dan een centrale verwarming op aardgas.” Naar aanleiding van de vele klachten besloot de gemeenteraad van Rotterdam de tarieven voor alle woningen met 15% te verlagen en moest het energiebedrijf een herberekening maken van de te rekenen tarieven. Wim Heistek

11

Oosterflankkrant


Alexandria ‘66 is jarig W

eldra is het 2016, een bijzonder jaar voor Alexandria’66. Op 26 oktober zal het 50 jaar geleden zijn dat de vereniging werd opgericht. Toen nog als een zogenaamde ‘omnivereniging’ met de bedoeling dat zo veel mogelijk takken van sport binnen één vereniging konden worden beoefend. In de loop van de geschiedenis waren er afdelingen voor badminton, basketbal, gymnastiek, tafeltennis, tennis, voetbal en volleybal, waarvan er heden ten dage nog slechts een paar de naam Alexandria’66 dragen.

omgeving al lid van een sportvereniging en met de oprichting van een vereniging ’in de polder’ kreeg men de mogelijkheid hun sport dicht bij huis te gaan be- oefenen. Althans dat dacht men, maar het zou nog even duren alvorens het zo ver was.

met de gemeente hadden er toe geleid dat men kon beschikken over een eigen trainingsveld. Op een groenstrook naast de Prinsessenflats plaatste de gemeente een extra lantaarnpaal. Wat een weelde, een verlicht trainingsveld zou men denken. Maar

voor de conditie.

I

n de eerste maanden van haar bestaan kreeg de jeugdafdeling meer mogelijkheden haar krachten te meten met jeugd van andere verenigingen, voor

liseerden wij ons dat wij de eerste jaren helemaal nog niet ‘thuis’ zouden kunnen spelen. Neen, ook Alexandria’66 diende de eerste twee seizoenen zijn thuiswedstrijden af te werken op datzelfde Laag-Zestienhoven. Een complex met kleine en zeer povere kleed-

H

et zal niemand verbazen dat de naamsbekendheid vooral komt door de voetbalvereniging met deze naam, inmiddels zo’n 30 jaar bewoner van een fraai sportcomplex aan de Leningradweg in Oosterflank. In de komende edities willen we terugblikken op 50 jaar Alexandria’66. Niet alleen op de voetbalafdeling, maar ook zal worden ingegaan op de andere takken van sport, al dan niet nu nog uitkomend onder de oorspronkelijke naam.

T

en tijde van de oprichting bestond de wijk Het Lage Land zo’n vier jaar, was in Ommoord zojuist de eerste paal geslagen en daar waar nu de wijk Oosterflank ligt waren nog slechts tuinbouwbedrijven en weilanden te zien. In de nieuwe wijk ten oosten van Rotterdam namen vooral jonge gezinnen hun intrek. Gezinnen die door de grote woningnood van de naoorlogse jaren de eerste jaren van hun huwelijk vaak moesten doorbrengen met inwoning, zelfs op zolders of wat dies meer zij. Hier kregen zij niet alleen een eerste eigen huis, maar ook ruimte, rust en groen. Veel van de nieuwe bewoners waren in hun oude

Maart 1967: het eerste elftal poseert vlak voor de aftrap van de eerste wedstrijd ooit van Alexandria ‘66, foto HVPA

I

k heb dat zelf ondervonden toen ik in 1966 met mijn gezin mijn intrek nam in Het Lage Land. In oktober 1966, direct na de oprichting, meldde ik mij aan als lid bij de afdeling voetbal. Het seizoen 19661967 was reeds begonnen en daarmee ook de termijn van overschrijving verstreken. Ik had al eerder mijn lidmaatschap opgezegd van mijn oude Kralingse vereniging, die noodgedwongen haar thuiswedstrijden moest spelen op het gemeentelijk complex Laag-Zestienhoven. Ik was voorlopig dus aangewezen op trainingen en wellicht soms een vriendschappelijke wedstrijd. Het eerste voordeel van een voetbalvereniging in de buurt was in ieder geval de trainingen. Gesprekken

toch, bij een partijtje van vijf tegen vijf was het al dringen geblazen om in de buurt van de enige lantaarnpaal te komen en of deze dan ook nog voldoende licht gaf? Neen, niet bepaald. Dus moest verder worden gezocht naar alternatieven.

T

e midden van de flats aan de zijstraten van de Michelangelostraat en Berlagestraat lagen grotere grasvelden, maar na een enkele training en veel klachten van bewoners was ook dat voorbij. Inmiddels was men begonnen met de aanleg van de Prins Alexanderlaan, het zandtalud moest enige tijd inklinken en kon dus worden gebruikt als oefenterrein. De ballen rolden weliswaar van geen meter, echter het was goed

de senioren lag dat anders. Het zou tot maart 1967 duren alvorens de allereerste wedstrijd ooit plaatsvond van een team onder de naam Alexandria’66. Deze happening vond plaats op een koolasveld bij Unicum in Schiebroek, een voor sommigen niet onbekende ondergrond. Bij het voortdurend gebrek aan trainingsvelden werd soms uitgeweken naar het aloude Schuttersveld in Crooswijk, inderdaad eveneens bedekt met koolas.

P

as in september 1967 was het zover dat Alexandria’66 deel kon gaan nemen aan de competities, uiteraard beginnend in de laagste klasse van de KNVB., afdeling Rotterdam. Echter toen pas rea-

kamers waarin een bak met daarboven een stuk of vier kranen, per kleedkamer een douche, voorzien van bijna nooit warm water, te verkrijgen na inworp van een dubbeltje. Wedstrijden op veld zoveel, soms zover van de kleedkamers verwijderd dat men in de rust op het veld bleef daar er voor heen en weer lopen geen tijd was.

A

ls men nu de prachtige accommodatie aan de Leningradweg bekijkt met zes velden, moderne kleedlokalen, een mooie kantine met terras, bestuurskamers, enz., gaan de gedachten van vooral de leden van het eerste uur vijftig jaar terug in de tijd toen alles heel wat primitiever was. door: Wim Heistek

12

Oosterflankkrant


Van heksenbezem... tot 3D-printer Wist u dat het woord robot van het Tsjechisch woord robota afkomt? Het betekent ‘werk’ of ‘verplichte arbeid’. Nooit geweten, maar…Google wel.

er kunnen woningen uit de 3D-printer getoverd worden. En dat is geen fabeltje.

Manchetknopen

Frans van der Hilst Ik vraag me weleens af hoe onze samenleving er over zo’n twintig jaar uit zal zien. Ook in mijn jeugd werden de straten geveegd. Met zo’n heksenbezem en een grote schop, waarmee de rommel in een duwkarretje werd geschept. Nu gaat dat een stuk gemakkelijker. Een mooi veegkarretje met oranje zwaailicht, met ronddraaiende borstels vanonder en voorzien van een stofzuigsysteem. Makkelijker kan het niet. Meer dan honderd jaar geleden was het nog niet mogelijk om even wat kruimels met een stofzuiger op te zuigen. Heeft u al een Dirt Devil, of een iRobot Roomba? Makkelijk hoor! Wel iets anders dan de rolveger of de kruimeldief. Terwijl je op de bank zit te Skypen, wordt je huis schoongemaakt.

Middelvinger

In het verkeer wordt de middelvinger zo zoetjes aan overbodig. Wat geen functie meer heeft, sterft af. Op wie moet je straks immers nog je agressie botvieren? Butlerrobot tikt het reisdoel in en laat je in je zelfsturende auto stappen. “Goedemorgen” behoort dan tot het verleden. In de auto neemt krantenrobot naast je plaats om je het nieuws van de dag te vertellen. Een praatje met de krantenjongen behoort dan tot het verleden. Je doet tijdens de rit nog een klein dutje. Autorobot brengt je naar je bestemming. Een praatje met de bestuurder behoort dan tot het verleden. Onlangs deed ik mijn dagelijkse boodschappen bij de buurtsuper, waar nog tijd is voor een praatje, waar je het laatste nieuws nog hoort of een aardige buurtroddel. Bij de kassa sloot ik achter

een oude bekende aan, die ook al zo’n 35 jaar in Oosterflank woont. We liepen samen naar buiten. ,,Heb jij al een 3D-printer?,’’

vroeg mijn gesprekspartner. Nu weet ik van het bestaan van 3D-printers wel af, maar er eentje hebben, is wat anders. Dat is een paar

Buitenruimte is mensenwerk Robots doen het nog niet, de wijk onderhouden. Voorlopig blijft het mensenwerk, soms tot je middel in het water om de beschoeiing te vervangen. Op een aantal plaatsen, zoals aan het Akkabapad, is de afgelopen maanden onderhoud gepleegd aan de waterkanten. Ook zijn dit jaar de laatste bruggen over de singels uit de beginperiode van onze wijk vervangen door nieuwe, duurzame exemplaren. De bramenstruiken in de plantvakken van het Andromedapad zijn weggehaald, zodat de plantsoenen hun oorspronkelijke uitstraling terug krijgen. De opknapbeurt van de Skagenbuurt is afgerond. Naar volle tevredenheid? ,,Jawel, maar,’’ zeggen de bewoners, ,,er zijn te weinig parkeerplaatsen.” Het aangekondigde bomenstructuurplan is (nog) niet gemaakt. Of zoals het in de ambtelijke rapportages staat:

bruggen te ver. ,,Een vaasje, een moertje of een boutje 3D-printen kan al,” ,,Zal wel.” 3D-printen bestaat al 25 jaar. Dat wist ik niet. Nog even en

(tekst: Jaap Rozema)

ze ontbreekt vooralsnog, vandaar alleen inzet op urgentie. Het budget daarvoor ontbreekt ook. Noodzaak Volgens Anton Roeloffzen van het Wijknatuurteam is het maken van een dergelijk plan noodzakelijk. ,,Op de ene plek zijn de bomen te groot, geven overlast. Op andere plekken verdwijnen steeds meer bomen zonder herplant.” Aange-

kondigde asfaltering van het fietspad langs de Maarten Meesweg laat nog even op zich wachten. Dit wordt gedaan als het busstation op de schop gaat. De slechte plekken zijn wel weggewerkt. Rond mei volgend jaar moet de metrobaan bij Prinsenlaan onderhanden worden genomen. Stadsbeheer voorziet dan aansluitend de locatie Grote Beer/Prins Alexander van een nieuwe asfaltlaag.

In allerlei tijdschriften viel mijn oog op 3D-printen. Het is net zoals bij de aanschaf van een nieuwe auto. Ineens zie je je karretje overal rijden. Manchetknopen van goud, zilveren oorbellen, speelgoed, full color beeldjes, het kan allemaal: een 3D-print! Mijn nieuwsgierigheid werd geprikkeld. Wat kan niet! Ik zette mijn speurneus op, kroop achter de nog hand made gefabriceerde laptop. (Althans, dat neem ik aan. Met 25 jaar 3D-printen weet je het maar nooit.) Dan tik je de gekste zoekopdrachten in:’3D-begrafenis’. En jawel, bestaat! Doe eens gek: ‘3D-printers voor voedsel’. En jawel, ‘3D-geprint voedsel over vijf jaar in verzorgingstehuizen’, kopt een artikel. En wat te denken van met Sint Nicolaas een 3D-geprinte chocoladeletter in een 3D-geprinte schoen! En een 3D-geprinte kalkoen met kerst, ,,Mag het een onsje meer?” behoort dan tot het verleden.

Bestaansrecht

Thuis gekomen vroeg ik me af of onze gezellige buurtsuper straks nog wel recht van bestaan heeft. Of gaat ‘ie met zijn tijd mee en transformeert ‘ie naar een buurt3D-printer shop, waar je een 3D-praatje kan houden? Nog eentje: 3D-geprint leven. En jawel, “de toekomst van 3D-printen: een menselijk hart uitprinten …’ Iets om over na te denken? Maken we onszelf overbodig? Al het leven dat geen functie meer heeft, dat overbodig is, sterft uit. Om met Max Dendermonde te spreken: ,,De wereld gaat aan vlijt ten onder.” (1954) Maak ik me zorgen? Ja, ik maak me zorgen over het verlies aan menselijke interactie, de ontmoeting, het praatje.

13

Oosterflankkrant


Kerstgevoel bij de Roma’s

momd als een angstaanjagende eland.

In Nederland groeien we op met een traditioneel kerstgevoel: in de koude, donkere dagen van kerst creëren we veel licht, warmte en gezelligheid met familie en vrienden. Linda Pieffers Natuurlijk wordt ook in Roemenië Kerst gevierd. Ook hier staan warmte, samenzijn en gezelligheid voorop. Maar de tradities van de Roemeense bevolking maakt het nog mooier! Colinde Zo komen 24 en 25 december de kinderen langs de deuren, zingen een colinde (kerstliedje) en ontvangen dan snoep of geld. Volwassenen gaan ’s avonds en ’s nachts de hort op naar vrienden en familie. Hier worden gerechten

als cozonac, sarmale en zoetigheid geserveerd. De huisgemaakte wijn of palenka vloeit rijkelijk. De

oudste tradities, die nog door weinig Roemenen echt zo worden uitgevoerd, gaan terug tot het dragen

van traditionele kleding en het verdrijven van kwade geesten door op de vloer te tikken met een stok, ver-

Een onwaarschijnlijk lange file Chaos voor de uitrijpoortjes van Alexandrium Graag ga ik op vrijdagmiddag rond 5 uur naar AH in de Oosterhof om mijn wekelijkse boodschappen te doen. Niet omdat ik zo gek op AH ben, maar omdat het dan zo heerlijk rustig is en ik een uitrijkaart krijg waardoor het parkeren gratis is. Het kind in mij komt helemaal naar boven als ik door een bijna lege parkeergarage dwars over alle parkeervakken rijd en zo een plaatsje dicht bij de roltrap kan bemachtigen. Zo ook de vrijdag voor kerst. Het was weliswaar iets drukker, maar toch niet storend. Hoe anders was het nog geen uur later toen ik mijn boodschappen in de auto geladen had en weg wilde rijden. Ik kon nog net het parkeervak uitrijden maar stond toen stil. Een bestuurder voor mij had al sneller in de gaten wat er aan de hand was

dan ik want hij stapte heel ontspannen uit en bekeek de situatie eens. Ik volgde zijn voorbeeld en zag wat ik niet eerder gezien had; een file in een parkeergarage! Het zou wel even duren, begreep ik. Nadat ik enigszins van de schrik was

algemeen ben ik niet zo vrijmoedig maar nu stapte ik toch uit mijn auto en liep naar de man voor mij. “Mag ik u wat vragen stellen? Ik werk hier voor de wijkkrant en dit is een heel bijzondere situatie.” - “Ja, natuurlijk.” Hij vertelde me

‘Ik zag wat ik niet eerder had gezien: een file in de parkeergarage!’

bekomen en uitgerekend had of ik mensen moest inseinen dat ik later of helemaal niet meer kwam, paste ik me aan de situatie aan. Misschien inspireerde de bestuurder voor mij met zijn relaxte houding? Opschrijven De papieren naast mij in de auto en een pen die ik altijd wel bij me heb, brachten mij op een idee: ‘Dit is iets voor de krant.’ Over het

dat hij uit Nesselande kwam en al 40 minuten bezig was de parkeergarage te verlaten. Een auto voor hem begon te rijden, hij stapte in en ik ook om na een meter weer uit te stappen en een vrouw achter mij lastig te vallen. Ze vond mijn vragen niet erg; zij kwam uit weer een ander deel van Rotterdam en had nog nooit zoiets meegemaakt. Was ik dan de enige Oosterflanker in deze

garage? Een andere man liep weer naar de winkels. Hij zei: “Ik heb de auto maar weer teruggezet want dit gaat nog wel even duren en ik kan mijn tijd wel beter besteden.” Verbazing Daar zat natuurlijk ook wel wat in, maar toch stapte ik weer in mijn auto en al vrij snel konden we doorrijden. Dit hele spektakel in de parkeergarage heeft ongeveer een uur geduurd. En er was nergens een spoortje van agressie of irritatie, eerder een verbaasde geamuseerdheid. Het kan dus wel; gemoedelijk in de file staan of zoiets. Alleen de erwtensoep en glühwein ontbraken.

Janneke Hoek

Uitzondering Als hulpverleners van Care Foundation mijden we normaal gesproken dat we de Roma bij ons thuis uitnodigen. We proberen privé en werk zo veel mogelijk gescheiden te houden, maar voor Kerst maken we graag een uitzondering. We steken dan een mooi vuurtje aan in onze tuin, zorgen voor warme chocolademelk en serveren een lekkere oliebol. Rond 12 uur ’s middags begint de aanloop, elk groepje kinderen wordt afgewisseld met een volgend groepje. De sfeer is uitstekend, iedereen is vrolijk en zegt of zingt mooie dingen. Verbinden Zacht gezegd ‘botert’ het over het algemeen niet tussen de Roemenen en de Roma. Maar er is iets wat hen met Kerst bindt: een onomstotelijk geloof dat Jezus met Kerst als licht voor de duistere wereld is geboren. Dus kunnen we stellen dat Jezus, na meer dan 2000 jaar, nog steeds mensen en volken verbindt. Het is zeldzaam in de Roemeense maatschappij, maar toch zijn er momenten dat het er niet toe doet van welk volk je afstamt. Dat is het kerstgevoel in de praktijk!

(Linda Pieffers groeide op in de wijk Oosterflank, zat op de Gereformeerde Scholengemeenschap Randstad (GSR), deed de lerarenopleiding Pabo in Zwolle en werkt in Roemenië bij Stichting Care Foundation. Jaarlijks houdt deze stichting een actie voor de Roma-kinderen en een aantal leerlingen volgt bij de Stichting Care Foundation een maatschappelijke stage.)

14

Oosterflankkrant


Kerstmis anno 2015

Het verleden kent haar illusies en droombeelden, die in de loop der eeuwen in sagen, sprookjes, legendes en verhalen zijn vastgelegd en doorverteld. Zo ook de overlevering, het sprookje van de Kerst. Voor een volkstelling moesten de mensen in Palestina naar hun geboortedorp toe. Een man en vrouw gingen op weg naar Bethlehem. De vrouw, hoogzwanger, gezeten op een ezel en de man hield het beest in bedwang aan het span. Hij wist niet dat zijn komend vaderschap in de tijd door miljoenen mensen zou worden ontkend. Na een lange, stoffige dag viel de avond in. Terwijl ze tevergeefs klopten op deuren zochten ze ten einde raad hulp bij de herders die bij hun schapen in het veld lagen. Zij wezen hen door naar een grot die in de wintermaanden als stal voor de schapen diende. In de koude en kille grot baarde de vrouw een zoon en de illusie van het kerstverhaal. De overlevering vertelt ons dat kort na de geboorte van het kind de wrede sol-

daten van Herodes op zoek gingen om het te kunnen doden. Daardoor waren ze, nadat de Wijzen uit het Oosten mirre hadden geschonken, gedoemd te vluchten. Ze bleven in de regio die overheerst werd door de Romeinen. De zoon groeide op en kreeg vrienden die later apostelen bleken te zijn waarvan er één Petrus heette. Hij werd door hen

verraden en door Pilatus gedood. Het kruis waaraan hij werd opgehangen werd een symbool. Het heden. Weer vluchten mannen, vrouwen en kinderen voor wrede soldaten. Vrouwen baren hun kinderen in de platgebombardeerde ruïnes van huizen en wie de vaders zijn na alle wreedheden, laat zich raden. De wijzen uit het Westen

brengen geen mirre, maar bommen. Deuren blijven gesloten en de herders verwijzen door. De symbolen bepalen wie vriend is of vijand, het kruis of het hoofddoek. De toekomst is morgen, de dag van het kerstfeest met als grote illusie één dag vrede op aarde. De kerstboom is het symbool waar men met kinderen, familie en vrienden gezellig

zit te twitteren. Hier wordt gevlucht voor de werkelijkheid. Voor één nacht vinden velen de vroomheid terug. Zij gaan na de nachtmis met goede gaven langs de poorten van de kale AZC-grotten. Zo kunnen ook de vluchtelingen die van ver zijn gekomen, meedelen in de kerstillusie.

flexibilieit wel goed zit. Het project wordt nu voorbereid en de start staat voor begin 2016 gepland. Er komen twee soorten vrijwilligerswerk aan bod: korte opdrachten van een of enkele dagen bij ver-

schillende organisaties om uit te vinden welk soort vrijwilligerswerk iemand leuk vindt en om het eigen netwerk te vergroten. Daarna een langer opdracht van twee tot drie maanden (20 uur per week) bij een or-

ganisatie om een fiks aantal uren vrijwilligerswerk te bereiken. Het UWV is voorzichtig met het geven van toestemming om vrijwilligerswerk te doen vanwege de mogelijke verdringing van betaald werk. Bij dit project wordt nauw samengewerkt met het UWV om dit te voorkomen. Daar staat dan tegenover dat bij dit experiment vrijwilligers een behoorlijk aantal uur vrijwilligerswerk mogen doen. Voor mensen die mee willen doen is het voordeel dat ze hun energie op een nuttige manier kwijt kunnen. Voor de maatschappij is het voordeel dat een groter aantal vrijwilligers kan worden ingezet en vrijwilligersorganisaties kunnen

heel wat extra uren werk binnenslepen door mee te doen aan het project. Mocht u mee willen doen aan dit project, laat dat dan weten aan uw UWV-contactpersoon. Let op: het project start niet meteen en binnen het UWV wordt nog gewerkt aan de bekendheid van het project. Mocht u als vrijwilligersorganisatie uit Prins Alexander mee willen doen, neem dan contact op met de arrangeur van Ons Alexander via [email protected]. Meedoen kan alleen met toestemming van het UWV.

door: Nico Sannes

Vrijwilligerswerk: grotere kans op werk? Vrijwilligerswerk is goed voor wie het doet en voor de maatschappij. Maar het lijkt erop dat het ook gebruikt wordt voor het vergroten van de kans op werk. Een project in Prins Alexander gaat uitzoeken of dat klopt. Rolf de Jong Het Nationaal Ouderenfonds, de Erasmusuniversiteit, het UWV en Ons Alexander onderzoeken samen of het doen van vrijwilligerswerk zorgt voor een grotere kans op werk voor oudere werklozen. Door vrijwilligerswerk te doen laat iemand aantoonbaar zien dat de bereidheid om zich in te zetten groot is en dat het ook met de

Ervaringen delen over vrijwilligerswerk of reageren? [email protected]

15

Oosterflankkrant


Buitenruimte in Oosterflank flink aangepakt Alleen de (verkeers)overlast metrostation blijft een punt van zorg geblowd wordt, je kan de wietdampen soms letterlijk snijden.

In vorige editie maakten we melding van achterstallig onderhoud in de buitenruimte. Gelukkig heeft de gemeente er veel aan gedaan om de genoemde problemen op te lossen. Op de Evenaar werkt helaas de signalering bij de oversteekplaatsen nog steeds niet. In de volgende editie van deze krant zullen we verslag doen van de reactie van de gemeente. door HCB Bij een korte rondgang door de wijk zie je toch wel dat er het afgelopen jaar veel is aangepakt: de Kobelaan is strak ingericht, aan de noordzijde van de Evenaar is veel verbeterd in de bestrating en de inrichting van de straten. Kortom: het is niet allemaal kommer en kwel. Wat wel een punt van zorg blijft, zeker nu het drukke winkelseizoen weer voor de deur staat, is de situatie bij metrostation Oosterflank. Het is een van de drukste punten in onze wijk: een metrostation met op een

gemiddelde werkdag zo’n 3.200 in- en uitstapbewegingen aan de noordzijde (de kant van de snackbar). Geschat wordt dat circa 2.500 personen van of naar het winkelcentrum gaan, de anderen steken over naar Het Lage Land.

leid projectiel: de kortste weg is de enige weg lijkt het wel. Of ze nu achter een kinderwagen lopen of niet, ze storten zich letterlijk tussen de auto’s. Het is eigenlijk verbazingwekkend dat er niet meer ongelukken gebeuren.

De verkeersafwikkeling is complex: het autoverkeer moet over een t-splitsing en komt op alle (on)mogelijke plaatsen voetgangers en fietsers tegen. Vooral de voetgangers zijn een onge-

De (brom)fietsers hebben ook een eigen gedrag ontwikkeld dat voornamelijk bestaat uit het vermijden van de fietspaden en het gebruiken van het trottoir en de rijweg om

Alleen langs het fietspad en de noordrand van het plein staan wat struikjes. Een kunstwerk, geplaatst in 2006 en zo gewenst door de buurt, heeft de

weer in ere te herstellen en wat meer bloemrijk groen aan te leggen op het plein? Het kan dan nog steeds gebruikt worden voor de weinige buurtactiviteiten in de wijk, maar daarnaast wordt het plein weer een plek waar overtollig regenwater kan infiltreren in de bodem. Belangrijk in een wijk waar de norm van 5% oppervlaktewater niet wordt gehaald.

Het overvolle voetpad langs de winkelgalerij draagt ook niet echt bij aan een vlotte doorstroming. Geregeld lopen kinderwagens en rollators vast door de vele neergezette waren van de winkeliers. Daar komen de geparkeerde fietsen nog eens bij. De indruk bestaat dat het steeds erger wordt. Nieuwste aanwinst zijn zes tafels met vierentwintig stoelen bij de snackbar. Het moet niet gekker worden! Wie heeft hier toestemming foto Jaap Rozema voor gegeven? Dit nodigt toch uit tot overlast door de vooruit te komen. Gezien al aanwezige hangjongeren? de moeizame bochten die Je kan je problemen ook ze zouden moeten nemen zelf erger maken, denken om het fietspad te volgen, we dan maar. kan je het ze niet echt kwalijk nemen. We zijn van mening dat het bovenstaande alleen is op Daar komt dan nog een te lossen door gemeentepunt van sociale veiligheid lijke diensten en bedrijven bij: de hangjongeren onder tezamen met de winkeliers aan de trappen van het en bewonersorganisatie te station en de samenscholaten kijken naar de mogeling van jonge mannen lijke oplossingen. op de Voermanweg en de Kreeftstraat geven een onaangenaam gevoel. Niet te ontkennen valt dat er veel

Kan Evenaarplein niet wat groener? Het Evenaarplein had het bruisende centrum van onze wijk moeten worden na de herinrichting in 2003, maar meestal is het hier erg stil. Maar enkele keren per jaar zijn hier wijkactiviteiten.

Voor 2003 was het een saai grasveld met platanen waar ook weinig reuring was. De herinrichting in 2003, waarbij het gras grotendeels werd vervangen door een klinkerverharding, had hierin verandering moeten brengen. Ook werden de parkeerplaatsen verplaatst en uitgebreid.

“Alleen langs het fietspad en de noordrand van het Evenaarplein staan wat struikjes.’’ levendigheid ook niet vergroot. Bloemrijk Is het niet beter het gras

kornoeljes of Honingbomen. De Evenaar staat ook al vol met platanen, op zich mooie straatbomen, maar veel van hetzelfde is saai! En het plein kan wel wat meer fleur en kleur gebruiken! Die platanen kunnen worden verplant naar een straat waar nog platanen nodig zijn om het straatbeeld compleet te maken.

gepakt en ook het kunstwerk wordt door veel mensen gewaardeerd.

Plan maken Is het een idee om met Pindakaasbomen bewoners rond het plein En daarnaast stel ik voor een plan te maken dat de platanen te vervangen niet teveel geld kost? Niet door bloemrijkere boom- alle veranderingen in soorten, bijvoorbeeld 2003 waren verkeerd: de Anna Paulownabomen, herschikking van de parPindakaasbomen, Japanse keerplaatsen is goed uit-

Wie doet er mee? Aanmelden bij de Bewonersorganisatie Oosterflank aan de Kobelaan 124. Mail naar [email protected]

5%

Oosterflank voldoet niet aan de 5%-norm als het gaat om het percentage aan oppervlaktewater.

Anton Roeloffzen Wijknatuurteam

16

Oosterflankkrant


Netwerken op de fiets Hennie van der Goot (56) is de nieuwe gebiedsnetwerker van Oosterflank. Hij is onlangs Manon Courtin opgevolgd. Zij heeft bij de gemeente Rotterdam in de sector sport en recreatie een nieuwe functie aanvaard. Haar opvolger heeft in Hoek van Holland bijna twee jaar ervaring in dezelfde verbindende functie opgedaan. Daarvoor hield hij zich als adviseur bezig met toerisme en economie. Als gebiedsnetwerker is hij de schakel tussen de wijkbewoner en de gemeente. Hij staat graag bewoners te woord, die een idee hebben

om hun straat of buurt leuker te maken. ,,Dan maken we een afspraak, dat kan ook bij

Henk van der Goot

de mensen thuis, om te kijken wat de mogelijkheden zijn. Er is een budget om plannen van buurtbewoners te verwezenlijken. Ik leg het plan voor aan de Gebiedscommissie Prins Alexander, die beslist of het

initiatief voor een financiële bijdrage in aanmerking komt.” Vanaf 1 september werkt Van der Goot al in onze wijk. Hij had zich al voorbereid, de nodige stukken gelezen en van Manon Courtin al een dik dossier met lopende zaken gekregen. Het is een tijd van kennismaken met organisaties die in de wijk werken. De eerste echte kennismaking met de wijk was het Skate Event op het Evenaarplein. Oosterflankse jongeren zorgden ervoor dat het plein voor de eerste keer dit jaar het kloppend hart van Oosterflank werd. Een paar weken later was

de verbindingsman weer ter plekke. Burendag, de dag waarop wandelende blauwe huisjes van theatergroep Powerboat Oosterflankers naar het middelpunt van de wijk lokten. Bij de manifestatie Alexander B(l)oeit sprak hij met veel mensen, helaas was er weinig inbreng van Oosterflank. Natuurlijk doet een gebiedsnetwerker veel meer. Van der Goot: ,,Ik doe mee aan de buitenruimteschouw, het Kwaliteitskeurmerk Veilig Ondernemen. Adviseer over allerlei zaken zoals vergunningaanvragen voor activiteiten zoals evenementen en standplaatsen.” Teveel om op

Zorg of hulp nodig? Indien u hulp of steun van anderen nodig hebt, zult u in eerste instantie vaak een beroep doen op uw familie, vrienden of buren. Soms echter is dat niet voldoende. Thuiszorg INIS maakt het voor u mogelijk om langer zelfstandig in uw eigen huis te blijven wonen. Wat kunt u van ons verwachten? • Hulp bij het Huishouden: Uw vaste huishoudelijke hulp zorgt ervoor dat uw huis schoon en opgeruimd blijft. • Individuele Begeleiding: Hulp om wat meer structuur in uw leven te krijgen, oplossingen zoeken op het gebied van zorg en welzijn, administratieve zaken en praktische oplossingen voor allerlei problemen. • Persoonlijke Verzorging: Lichamelijke verzorging (douchen, wassen, aan- en uitkleden of hulp met uw steunkousen). • Verpleging: Verzorgen van wonden, het toedienen van medicijnen of andere verpleegkundige handelingen. Thuiszorg INIS contacgegevens Website: www.thuiszorginis.nl Telefoon: 010 - 800 94 95 E-mail: [email protected]

te noemen. De komende tijd gaat hij met verschillende mensen fietsen om zoveel mogelijk van de wijk te kennen en te leren. ,,Misschien komen we elkaar dan wel tegen, ontmoeten we elkaar in Oosterflank. Tot ziens.”

[email protected].

Goede vaart in 2016 Het verleden is gegaan, gewist uit het bestaan. Het heden is even, om nieuw te beleven. De toekomst is morgen, kent nog geen zorgen. Het jaar is geweest, in droefenis of feest. Het heden is vandaag, minder dan een vlaag. De toekomst is wennen, nog niet te herkennen. De maanden zijn voorbij het nieuwe jaar nabij. Het heden laat weten wil de tradities vergeten. De toekomst gaat komen eerst nog de kerstbomen. De weken zijn verstreken, en dagen gaan verbleken. Het heden van alledag verdwijnt met een klokslag. De toekomst is daar goede vaart volgend jaar. Nico Sannes

Redactie: Henk Emanuels Anton Roeloffzen Janneke Hoek Annemarie Lamping Frans van Daal Marianne v.d. Kleij Lidy van Onlangs Jaap Rozema Christina Cassa Druk: Flevodruk Harlingen Vormgeving: Rob van Elewout Correspondentieadres: Stichting Bewonersorganisatie Oosterflank Kobelaan 124, 3067 MD Rotterdam. Telefoon: 010 - 2201395 e-mail: [email protected]

Interview met oud Vakbondsman

Recommend Documents