Inhoud Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina Pagina
2 3 4 5 6 8 10 14 16 17 18 19 20 22 23 24 26 28
Instructeurs Cursuspakket Woordje bestuur… Woordje redactie… Workshop Treibball Apporteren Interview Marja Teegelbeckers Rasprofiel…Akita Mijn hond heet… Ktan Gevraagd: instructeurs Een cursist vertelt… J.H. In memoriam…Cuatro Truc kiekeboe Uit de praktijk…kreupelheid Leesvoer Een cursist vertelt… Warming up - Cooling down Agenda
december 22e jaargang 2010 Ingezonden stukken vallen buiten de verantwoording van de redactie. De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten: te wijzigen. Overname van artikelen, foto’s en tekeningen is toegestaan mits met bronvermelding.
1
Hondenclub De Trouwe Vriend Bestuur: Voorzitter: Vacature Penningmeester: Ton Bongers, Bestuursleden: Ester Kuppens, Ton van den Berg Ida Kolthof
0495 – 56 37 46
06- 53131428
0495 – 55 11 18 0495 – 49 65 79 0495 – 45 02 85
[email protected]
0495 – 56 40 36
Marion Bombeeck
[email protected]
06-31 56 34 54
Carina Raemaekers
[email protected]
06-46 49 89 14
Bianca Tölle
[email protected]
06-15 19 83 91
Susan Verhoeven
[email protected]
06-51 99 30 41
Secretaris Marjolein Roosendaal: Berbenstraat 26 6039 GZ Stramproy
Instructeurs:
Wim Ramaekers (a.instr)
[email protected]
06-38 35 99 34
Lilianne Dahlmans
[email protected]
06-43 70 59 94
Marga Jansen
[email protected]
06-12 63 55 12
Annette Dingemans
[email protected]
06-24 78 91 88
Els Hendrikx
[email protected]
0495–54 46 04
Jacqueline Claessens (hulp-instr)
[email protected]
06-15 06 22 91
Ton van de Berg (hulp-instr)
[email protected] 06-53 13 14 28
www.hondenclubdetrouwevriend.nl Het Landelijk Meldnummer Dierenmishandeling: 0900-2021210 AMIVEDI Weert: Mw. D. Laenen, 0495-546159 Dierenambulance Midden Limburg: 06-11295306. 2
Cursuspakket Naam:
Duur
Kosten
* Jongehondencursus
15 weken
€ 50,00
* Beginnerscursus gehoorzaamheid voor volwassen honden (EG 1)
15 weken
€ 50,00
* Gevorderdencursus gehoorzaamheid 15 weken (EG 2)
€ 50,00
* Extra gevorderdencursus (EG 3)
15 weken
€ 50,00
* Behendigheidcursus
15 weken
€ 50,00
Opgave voor cursussen: Marion Bombeeck, tel: 0495- 56 38 18 (bellen uitsluitend van maandag t/m vrijdag tussen 18.00 en 20.00)
[email protected] Bankrelatie: Rabobank Stramproy rek.nr: 17.69.60.198 (H.C. de Trouwe Vriend)
\
Oefenterrein Vetpeelweg/Meerlingweg te Altweerterheide (achter regionale stortplaats)
3
Woordje bestuur… Als u dit leest, zijn de lessen voor dit najaar alweer afgelopen. Een seizoen dat niet vlekkeloos begon. Als cursist van de EG3 heb ik er weinig van gemerkt, maar als bestuurslid heeft het wel wat zorgen gegeven. Helaas waren we het doelwit van zinloos vandalisme. Na de grote brand, het ingooien van de ramen en de diefstal van het aggregaat, waren de instructeurs en het bestuur erg bezorgd. Voordat de eerste les begon was het ons gelukt alsnog een goed werkend aggregaat te kopen en konden we voorkomen dat de lessen in het donker plaats zouden vinden. Door al die voorvallen slinkt de bankrekening van onze club echter snel. Geld dat voor zaken als bijvoorbeeld behendigheidstoestellen uitgegeven had moeten worden, is nu besteed aan het herstellen van de vandalismeschade. Omdat ik bij een groot verzekeringskantoor werk, heb ik een collega gevraagd na te gaan of het toch mogelijk is het clubgebouw en de toestellen te verzekeren. In het verleden was dat niet mogelijk in verband met het grote risico. Maar de aanhouder wint, dus inmiddels heb ik allerlei formulieren ingevuld in de hoop alsnog ergens dekking, tegen een betaalbare premie, te krijgen. Het invullen van de formulieren is een bezigheid op zich. Zo kwam ik de vraag tegen of makkelijk ontvlambare artikelen aanwezig waren. Woensdagavond eens even goed op het veld gekeken. Ik zag licht ontvlambare karaktertjes bij diverse baasjes en honden. Ook mijn hond kreeg een uitbrander van mij, omdat hij liever naar zijn nieuwe vlam Tessa kijkt dan op mij let. Veel instructeurs bleken erg gebrand op een goede uitvoering van de oefeningen. Maar om nu te spreken van direct brandgevaar? Dat lijkt me niet. Namens het bestuur wil ik u tot slot graag prettige feestdagen toewensen! Het zou geweldig zijn als bij veel leden het vuurtje wel aangewakkerd blijft en wij hopen op een groot aantal aanmeldingen voor het nieuwe cursusjaar. Ida Been
4
Woordje van de redactie En dan zijn we weer aan het eind gekomen van een hondenclubseizoen. Er is weer volop geoefend en getraind. Vijftien weken op het terrein in weer en wind. Wat hebben de honden weer genoten. En hopelijk de baasjes ook. Nu is de tijd aangebroken om thuis het jaar weer goed af te sluiten en een nieuw jaar met goede voornemens te beginnen. Om in het voorjaar met veel plezier aan een nieuw seizoen bij onze club te beginnen. Om de tijd te overbruggen, ligt er weer een mooie clubkrant voor u klaar. Natuurlijk staan er weer verhaaltjes van cursisten in. Lees ze en laat u inspireren. Misschien wil u dan zelf ook een keer vertellen over uw belevenissen met uw trouwe viervoeter. In dit nummer zult u ook iets lezen over een geweldig leuke workshop Treibball. Onze instructeurs hebben zelf les gekregen in een vrij nieuwe tak van hondensport. Het is kei leuk om te doen en de meeste honden hebben het reuze naar hun zin gehad. Lees er over en het zou zo maar kunnen, dat u denkt dat wil ik ook gaan doen met mijn hond. Daarnaast kunt u lezen, dat ook honden een spierblessure kunnen oplopen. Daarom hebben we ook de warming-up en cooling-down, bekend uit de sportwereld, besproken. Veel leesplezier!
Wij wensen u namens de redactie fijne kerstdagen toe en laat het nieuwe jaar goed beginnen. Tot ziens in het voorjaar bij onze hondenclub. Marion, Bianca, Carina, Claudia en Monique
5
Workshop Treibball Eind september hebben we een hele leuke workshop Treibball gehad van Sandra en Kim van hondenschool Cincerity uit Roermond. Treibball is ontstaan om tegemoet te komen aan de drijvende instincten van veedrijvende honden. Niet heeft iedereen met een herdershond ook de beschikking over een groepje schapen en dan is deze sport een leuke vervanging. De honden leren ipv schapen om grote gekleurde ballen naar de handler toe te drijven. Op onze website staan nog meer foto‟s, het ziet er reuze spectaculair uit met al die gekleurde ballen. Als eerste leren de honden om de bal met de neus vooruit te duwen. Dit noemen we de “push”. Met een brokje tussen je vingers probeer je de hond te lokken om de bal weg te duwen. Als ze dat eenmaal doorhebben, leren ze om de bal te lopen en dan een “push”te doen in de richting van de handler. Dit kun je vervolgens uitbouwen en worden de afstanden steeds groter. Uiteindelijk liggen er meerdere grote ballen op een veld. De handler stuurt de hond uit om steeds een bal op te halen en in de goal te drijven. Als alle ballen in de goal liggen stopt de tijd. Voor de kleine honden is er een kleinere maat bal. Wil je honden in actie zien bekijk dan eens via Youtube de filmpjes. Tik in treibball en je ziet diverse filmpjes van verschillend niveau voorbij komen. Erg leuk om te zien. Wij hadden een hele leuk zondagmorgen met deze vrij nieuwe hondensport.
6
7
Apporteren. Je hond leren apporteren is een hele leuke oefening. De meeste honden vinden het leuk om met iets in de bek rond te lopen en van die eigenschap maak je gebruik. Wanneer je je hond wilt leren apporteren, gooi dan het voorwerp in het begin niet weg, maar leer de hond eerst om een voorwerp aan te pakken en weer af te geven. Oefen daarom eerst het commando LOS zolang met de hond dat hij probleemloos een speeltje aan je wil afgeven en het ook weer uit je hand wil aanpakken. Om de hond te leren wat het commando LOS betekent, ruil je het speeltje in zijn bek eerst voor iets lekkers. Geef de hond het speeltje in de bek. Prijs de hond wanneer hij het speeltje in de bek neemt. Wacht nu een paar seconden, Wanneer je opgewonden of boos tegen de toon de hond het hond praat, neemt hij je emotie over en lekkers en verleidt hem zal hij zeker niet willen loslaten. daarmee om het speeltje los te laten om zo het lekkers te kunnen pakken. Hou je hand onder zijn bek ten teken dat je het speeltje wilt overnemen. Je mag ook het speeltje vastpakken, maar trek er beslist niet aan! Wanneer je aan het speeltje trekt, daag je de hond juist uit het stevig vast te houden in plaats van het los te laten. Wanneer de hond het speeltje loslaat om het lekkers te pakken, prijs je hem uitbundig en geeft hem het lekkers. Praat altijd rustig tegen de hond. Wanneer je opgewonden of boos tegen de hond praat, neemt hij je emotie over en zal hij zeker niet willen loslaten. Wanneer de hond zover is dat hij onmiddellijk loslaat zodra hij ziet dat je iets lekkers aanbiedt, dan koppel je het commando LOS aan dit gedrag. Telkens als de hond daarna het speeltje weer in de bek neemt zeg je VAST. De volgende stap is om de hond het speeltje niet meer uit de hand te geven, maar het speeltje eerst op de grond te leggen. Moedig de hond aan
8
om het speeltje van de grond te pakken en het vervolgens weer aan te geven. Iedere keer dat de hond het speeltje keurig heeft opgepakt en heeft afgegeven, beloon je de hond met iets lekkers. Leg het speeltje steeds opnieuw op de grond, iedere keer iets verder weg. Als de hond goed snapt dat hij het speeltje van de grond moet pakken, gebruik er dan een commando bij. Dit kan natuurlijk het commando VAST zijn, maar je kunt er ook een ander commando bij gebruiken zoals bijvoorbeeld APPORT. De volgende stap is om het speeltje niet meer op de grond te leggen, maar het een stukje weg te gooien. Geef de hond het nu aangeleerde commando APPORT om het speeltje op te halen en naar je toe te brengen en het commando LOS om het ook af te geven. Hoe je de hond ook uiteindelijk wilt leren apporteren, bouw in alle gevallen de oefening op in kleine stapjes, waarbij iedere stap voor de hond haalbaar moet zijn. Zorg ervoor dat de door de hond te verdienen beloning veel interessanter is dan het speeltje, zodat het voor de hond ook de moeite waard is om het speeltje te gaan halen en aan je af te geven. Algemene tips: Nooit druk uitoefenen, dus niet het blok in de bek van de hond proberen te stoppen, hij zal het er meteen uitduwen en het blok niet meer leuk gaan vinden. Start niet met een te groot of te zwaar apporteerblok. Eventueel een zeemleren hoesje maken om het middenstuk, dit voelt zachter in zijn bek. Of begin met een stoffen dummy. Zeg nooit “foei” voor een slecht uitgevoerde oefening, de hond leert dan juist dat hij het blok maar niet meer moet oppakken. Je kunt eventueel starten met een opgerolde tv gids omwikkeld met tape, dit is zacht en licht. Beloon in het begin al als de hond met zijn neus het voorwerp aanraakt, zodra hij dit elke keer doet ga je pas een stapje verder. Daarna beloon je niet direct en de hond zal na gaan denken waarom er geen beloning komt bij het aanraken. Hij wordt ongeduldig en zal misschien aan het voorwerp likken, dit moet u meteen weer belonen. Weer een stapje verder is de hond uitdagen om er met zijn tanden aan te komen. Zo bouwt u het stapje voor stapje op tot het moment dat hij het voorwerp helemaal in zijn bek neemt! Dan krijgt hij natuurlijk een superbeloning! Oefen in het begin met de hond aan een lange lijn. Zo voorkom je dat hij vrolijk wegrent met het blok in de bek. Je houdt beter controle over hem. Niet te lang oefenen. Als het goed gaat, belonen en stoppen. Dan bereik je dat de hond de volgende keer als hij het blok ziet, het weer heel leuk vindt om met je te werken. Veel plezier samen! Het is een geweldige oefening in samenwerking
9
Interview met Marja Teegelbeckers, actief lid bij Reddingshondengroep De Zevensprong. Deze keer reizen we af naar Sevenum voor een interview met Marja Teegelbeckers. Marja is met haar twee aussies lid van Reddingshondengroep de Zevensprong. We vragen haar tijdens dit interview naar haar ervaring en inzet bij deze vereniging. Hondenvirus De 43-jarige Marja woont samen met John en twee aussies in een gezellig huisje in Sevenum. In haar hele huis is te zien dat e ze van honden houdt. Marja vertelt dat het hondenvirus vanaf haar 5 jaar is toegeslagen. Ze kreeg toen van haar ouders een klein bastaard hondje. Van dit hondje heeft ze veel geleerd. Ook bij John thuis hadden ze honden. Toen ze gingen samenwonen vonden ze het erg stil in huis. Ook tijdens de boswandelingen misten ze beiden een hond. Na een jaar samenwonen besloten ze dat er een hond moest komen. Hoe kwam Marja terecht bij de Zevensprong? Met hun eerste hond Wodan, een blonde labrador kwam Marja in aanraking met de hondensport. Ze liep met hem gehoorzaamheid en breitensport (een soort behendigheidssport waarbij hond en baas de hindernissen samen nemen). Helaas bleek Wodan elleboogproblemen te hebben en kon ze met hem niet meer verder trainen. Er kwam een zwarte labrador bij. Ombra van 1 jaar. Met Ombra startte Marja bij een reddingshondengroep. Helaas was Ombra een vreselijke, luie labrador, vertelt Marja, en totaal niet geschikt als sport- en trainingshond. Wat nu gedaan? Ze besloten een derde hond te nemen. Na enig speurwerk viel de keus op een Australian Shepherd. De aussies waren in die tijd in Nederland nog niet zo bekend en daarom duurde het nog twee jaar voordat Fellow in huis kwam. Met Fellow trainde Marja intensief. Mede hierdoor werd ze ook instructrice bij Dierencentrum Sevenum waar ze momenteel nog steeds puppyles en recreatief frisbeeën geeft. Marja wist dat de tante van Fellow hoge ogen gooide in het reddingswerk. Daarom waagde ze nogmaals een kansje bij een Reddingshondengroep. Na wat zoeken op internet kwam ze terecht bij Reddingshondengroep De Zevensprong. De Zevensprong is van oudsher een zustervereniging van onze hondenclub de Trouwe Vriend. In
10
hun beginjaren hebben ze zelfs op ons terrein in Altweerterheide getraind. Later vonden ze een geschiktere locatie in Neer. Marja traint hier tegenwoordig met haar aussies Page, een teefje van 3,5 jaar en Chap, een reutje van 8 maanden. Training Het doel van het reddingshondenwerk is het zoeken naar slachtoffers; daar train je voor, zegt Marja. In Nederland zie je vaak dat honden ingezet worden bij het zoeken van verdwaalde of vermiste kinderen of volwassen. Maar je kunt uiteraard ook denken aan rampen zoals aardbevingen of explosies waarbij mensen onder het puin terecht zijn gekomen. “Bij Reddingshondengroep de Zevensprong trainen we meerdere keren per week”, zegt Marja. “Eén avond in de week is er een gehoorzaamheidstraining met de nodige appèloefeningen op ons eigen terrein in Neer. Deze gehoorzaamheid wordt vaak gecombineerd met het oefenen van toestellen bestaande uit tonnen, ladders, roosters, hout, een wip etc. In de praktijk kunnen honden namelijk ook allerlei hindernissen tegen komen en hiervoor dienen ze niet bang te zijn. Daarnaast trainen we op zaterdagochtend „op locatie‟. Deze trainingen vinden veelal plaats in het bos”. Volgens Marja toch de plaats waar zich, relatief gezien, de meeste slachtoffers bevinden. Maar ook trainen ze op (bergen) puin of op bedrijventerreinen om de hond te laten wennen aan diverse locaties en ondergronden. Daarnaast worden nog theorielessen gegeven over diverse onderwerpen binnen het reddingswerk. Aanleren Marja begint te vertellen over het aanleren van het reddingswerk. ”Om te beginnen heb je een hond nodig die ballengek is”, zegt ze. Tijdens de training heeft een gespeeld slachtoffer namelijk altijd de bal van de hond vast. Het gespeelde slachtoffer zal altijd zitten of liggen om de werkelijkheid zo goed mogelijk na te bootsen. In de eerste fase van de training geeft het slachtoffer de bal aan de hond. De hond brengt de bal naar de baas en krijgt hiervoor een beloning. Het slachtoffer gaat met de bal steeds verder weg en verdwijnt uiteindelijk uit zicht. De hond is inmiddels zo gek op de bal dat hij op het commando „zoek‟ het slachtoffer zo snel mogelijk wil vinden om zijn bal weer terug te krijgen. De hond gaat dan af op de geur van mensenlucht maar benaderd alleen mensen die
11
zitten of liggen. Dit heeft hij volgens Marja tijdens eerdere trainingen geleerd. Indien de hond dit onder de knie heeft, wordt de training moeilijker gemaakt. De hond zal het balletje niet meer meteen krijgen maar er wordt hem geleerd dat hij eerst moet blaffen (commando luid). Blaft de hond dan gooit het gespeelde slachtoffer de bal pas weg. Honden die niet blaffen wordt geleerd om een kokertje, bevestigd aan de halsband, in de bek te nemen. Dit noemt men bringselen. Page, de hond van Marja gebruikt nog een andere methode: ze pendelt op en neer van slachtoffer naar baas. Dit noemt men leegverwijzen. Tijdens het trainen van je eigen hond speel je dus ook regelmatig „slachtoffer‟ voor je medecursisten. Al met al een geweldige hobby, vindt Marja. Overigens kan iedere hond het speurwerk aanleren. Wil je actief ingezet worden dan moet je toch even nadenken over het ras: een teckel kun je bijvoorbeeld niet over een berg met puin laten lopen i.v.m. zijn lange rug. Over het algemeen ziet Marja in het reddingswerk toch meer de grotere, compacte honden. Over het algemeen toch vrij verschillende rassen zoals: Labradors, Duitse en Hollandse Herders, Drentse Patrijshonden, Border Collies, Australian Shepherds, Dobbermannen en de Nova Scotia Duck Tolling Retrievers. Hoe gaan ze te werk? Marja vertelt dat er altijd met meerdere begeleiders en honden wordt gezocht. Ieder kamt een vooraf bepaald, ingekaderd, gebied uit. Iedere hondengeleider wordt vergezeld door een begeleider, vaak iemand van het Rode Kruis. De geleider bekommert zich alleen om zijn of haar eigen hond. Wordt het slachtoffer gevonden dan is voor hen de taak volbracht. De begeleider zal zich ontfermen over het slachtoffer. Inzet Volgens Marja is Reddingshondengroep de Zevensprong ongeveer 5 of 6 keer gevraagd deel te nemen aan een reddingsactie. Het bekendste verhaal speelde vorig jaar januari. De leden van de Zevensprong werden gevraagd te zoeken naar een vermiste wethouder uit Heerlen. Om 23.30 uur werden ze gebeld en van 01.00 tot 03.00 uur ‟s-nachts hebben ze op de Brunssummerheide gezocht. Helaas zonder resultaat. De volgende dag is de persoon in kwestie levenloos aangetroffen door een wandelaar.
12
Erg triest maar Marja vond het toch jammer dat ze niet mee kon zoeken. Als Z-verpleegkundige stond ze in de nachtdienst en kon ze geen vrij krijgen. Dit jaar echter heeft ze wel actief mogen zoeken naar een slachtoffer. De Zevensprong werd ingezet om een vermiste vrouw in de omgeving van Herten/Roermond te zoeken. De fiets van de dame was gevonden in een uiterwaarden van de Maas en dit terrein werd met meerdere honden en begeleiders uitgepluisd. Marja zocht met Page. Terwijl ze bezig waren, werden ze weggestuurd door de politie omdat er een vermoeden van misdrijf bestond. De leden van de Zevensprong stonden met hun honden midden in het vermoedelijk plaats delict en daarom moesten ze de aftocht blazen. Begrijpelijk, volgens Marja, omdat de eventuele sporen voor de politie natuurlijk nadrukkelijk van belang zijn. Geen verplichting We komen tijdens het gesprek op de vraag of er een verplichting berust om ingezet te worden bij zoekacties. Marja vertelt ons dat dit niet zo is. Je kunt ook recreatief trainen bij de Zevensprong want je moet wel tegen de spanning kunnen tijdens zoekacties. Je weet immers niet in welke toestand het slachtoffer zich bevindt. Dit moet je jezelf goed realiseren. Tot slot Op de vraag of Marja nog iets toe te voegen heeft aan dit verhaal haakt haar partner John in. Hij geeft aan dat de band tussen baas en hond tijdens het reddingswerk enorm sterk wordt. Marja sluit zich hierbij aan. Tijdens de training werk je zo intensief samen. De onderlinge vertrouwensband tussen baas en hond wordt daardoor zo sterk dat dit eigenlijk onbeschrijflijk is. Met deze wijze en toepasselijke woorden vonden we het tijd om het interview af te sluiten. Vanaf deze plaats willen we Marja, John, Page en Chap enorm bedanken voor hun gastvrijheid en de gezellige avond.
13
Rasprofiel…. De Akita De Akita is een oud hondenras, afkomstig van de noordelijke Japanse provincie Akita op het eiland Honshu. De toevoeging 'Inu' is sinds een paar jaar officieel verdwenen. Het betekent 'hond' in het Japans. Dus Akita Inu betekent: hond uit (de provincie) De Akita is goed waaks, een goede jager, vrij onverstoorbaar en past zich aan in nieuwe situaties. De Akita is een jager op groot wild zoals het wildzwijn, de zwarte beer en het hert. Hij is een goede werker, indien gemotiveerd en in eigen tempo. In de omgang met volwassenen is hij vriendelijk, maar afstandelijk tegen vreemden. Hij heeft graag gezelschap maar dringt zich niet op. In de omgang met andere honden is een Akita overheersend, hij legt ze graag zijn wil op. Mits goed opgevoed is het een gehoorzame hond, echter niet onderdanig, hij gaat zijn eigen gang. Het temperament is bedaard, trouw, volgzaam en gemakkelijk in de omgang, doch zéér dominant in de omgang met andere honden. De opvoeding van de Akita moet duidelijk en consequent gebeuren, met veel geduld. Enig fysiek overwicht is noodzakelijk maar een (te) harde opvoeding heeft een averechts effect. Een Akita moet regelmatig flink beweging krijgen. In de ruiperiode regelmatig borstelen en kammen. De bovenvacht is hard en recht, de ondervacht zacht en dicht. De schouders en de romp zijn bedekt met iets langer haar, het haar op de staart is langer dan de rest van het lichaam. De kleuren zijn rood, brindle en wit. Alle kleuren behalve wit moeten het "Urajiro" vertonen. "Urajiro" is de witte vacht op de zijkanten van de kaak, onderkant van de kaak, onderkant van de borst, onderkant van het lichaam, onderkant van de staart en de binnenzijde van de benen. De schofthoogte van reuen is 67 cm en van teven 61 cm. Er is een tolerantie van 3 cm naar boven of naar beneden. Als lid van de FCI rasgroep 5 “Spitsen en Oertypes”, heeft hij zijn drang naar onafhankelijkheid. Dat hij na goede opvoeding trouw en gehoorzaam is, betekent niet dat hij zich onderwerpt. Als u een Akita neemt, zult moeten accepteren dat u zich zult moeten aanpassen aan sommige natuurlijke
14
karaktertrekken van het ras. Wanneer u het op kan brengen geduld te hebben voor een 'hond met een eigen mening', consequent te blijven en niet te accepteren wat u echt niet wilt, dan zult u zeker verknocht raken aan de Akita! Als u dit niet kunt of wilt, zult u geen liefhebber van het ras worden. Groot en sterk als hij is, schuwt hij geen krachtmeting met andere honden, om deze zijn wil op te leggen. Alleen voortdurende oplettendheid van zijn baas en vroegtijdige correctie, kunnen conflicten voorkomen. Dit is vooral bij reuen het geval. Een paar, reu en teef, is goed samen te houden. Als huishond is de Akita goed in een niet al te grote woning te houden. Binnenshuis zoekt hij een plekje om te gaan rusten. Hij rent van nature niet door het huis. Ook met uw huishond gaat u het beste een "hondencursus" volgen. Houd er rekening mee dat hij veel tijd buiten door moet brengen: lopen en snuffelen, ook bij slecht weer. Een enkel blokje om is te weinig! Hebt u een hekel aan kou en sneeuw, denk eraan, een Akita is dan op z'n best. Met warmte doet u hem (binnen en buiten) geen plezier. U moet hem wel binnen uw gezichtsveld houden: zijn dominantie en jachtlust kunnen andere dieren fataal worden en hij kan niet uitgelaten worden door kleine kinderen. U dient zich dus, vóór aanschaf, terdege te realiseren of de Akita in uw leven past, of dat u bereid bent zich te schikken of aan te passen aan de karaktertrekken van de Akita en aan zijn noden. Kunt u dit niet, dan zal het geen succesvol huisdier worden en kijkt u misschien beter uit naar een makkelijker ras.
15
Mijn hond heet.... Kitan; omdat hij deze naam al had toen ik hem adopteerde uit een Belgisch asiel, waar hij in afzondering van de rest was gezet. Na negen maanden had Kitan, een Akita Inu van ietwat twijfelachtige komaf, reeds 2 bazen tot wanhoop gedreven. Kitan is op zijn zachts gezegd 'eigenzinnig', wat vaak verkeerd wordt vertaald als 'onhandelbaar'. In de bergen is hij echter op zijn best, en het is voor mij als skileraar dus een uitermate geschikte vriend tijdens het skiseizoen. 'Hoe kouder hoe beter' lijkt hij te denken, wat hij in de praktijk brengt door regelmatig zijn snuit in de koelkast te steken. Voor Kitan kwam in Konigsleiten, Oostenrijk, plots een omslag. Tijdens het uitlaten, waarbij hij achter een groep skiënde leraren mag aanrennen, zocht hij plotseling contact. Of het kwam omdat ik sneller ging dan hij, in voor hem onbekende omstandigheden goed uit de voeten kan of omdat ik gedurende deze maanden veel met hem optrek weet ik niet. Wel weet ik dat veel Nederlandse toeristen onder de uitroep 'ooooh wat een schatje!' dachten een lawinehond te zien. Dat Kitan zijn eigen bot niet kan terugvinden, laat staan een lawineslachtoffer, laten we maar even in het midden. Dat hij mij als baas heeft geaccepteerd betekent helaas niet dat ik ongestoord met hem kan gaan wandelen; gefokt voor de Japanse Samoerai als een zelfstandig opererende jachthond gaat hij er continue vandoor. Tijdens het wandelen moet ik constant op zijn lichaamshouding letten en wanneer nodig corrigeren, voordat hij volledig in zijn eigen wereld zinkt, en terugkomt met een verdwaald schaap, of erger, de boswachter. Zijn motto lijkt zich te beperken tot 'negeren of begraven', een levensbeschouwing die mij noodzaakt regelmatig tussen de begonia's naar mijn schoenen te zoeken. Bij mensen die niet opletten wordt geprobeerd de schoenen te ontfutselen, wat door enkele bezoekers als hinderlijk word gezien, maar in de praktijk de zoveelste poging is om weer wat tussen de begonia's te kunnen begraven. Bent u dus na afloop van de training uw schoen, tas of het speeltje kwijt, loopt u dan gerust even langs; Kitan en ik helpen u graag zoeken....
16
Oproep: gevraagd instructeurs HONDENCLUB DE TROUWE VRIEND is op zoek naar een enthousiaste (aspirant) hondeninstructeur m/v Dus heb jij een passie voor honden en lijkt het je leuk om les te geven? Meld je dan aan ! Wat ga je doen? Na een interne opleiding en inwerkperiode volg je de basiscursus bij O&O (Nederlandse Vereniging voor instructeurs in hondenopvoeding en – opleiding). Ben je geslaagd voor je diploma Algemene Vorming dan geef je wekelijks les aan groepen van maximaal acht hondeneigenaars en hun honden. Doel is om de combinaties te begeleiden bij de (her)opvoeding van hun huisdier en ze in 14 lessen naar een examen toe te leiden.
Wie zoeken we? - Uiteraard ben je gek op honden! - Je bent bereid minimaal 1 uur per week les te geven. - Je bent bereid een aantal jaren bij ons te blijven werken na je opleiding. - Je beschikt over goede communicatieve vaardigheden naar hond en mens. - We zijn vrijwilligers maar les geven is niet vrijblijvend dus we zoeken mensen met toewijding en doorzettingsvermogen.
Wat bieden we? - Een geweldige en zinvolle hobby. - Gezellige werkomgeving met enthousiaste collega‟s. - Concrete opleiding en werkervaring in trainen/lesgeven aan zowel mens als dier. - Bijscholing op diverse vlakken b.v. nieuwe ontwikkelingen in hondengedrag, nieuwe hondensport etc. - Eén maal per jaar een instructeuruitje.
Tijdsbesteding De lessen zijn op woensdagavond van 20.00-21.00 uur of op zaterdagochtend in weer en wind. Tevens verwachten wij je komst op de instructeurvergadering (ongeveer 5 x per jaar) en op de teamvergadering ( 1 x per jaar). Deelname aan één van onze interne commissies is welkom (b.v. kluscommissie, redactie clubkrant, activiteitencommissie etc.)
Belangstelling? Mail je gegevens naar
[email protected], bel naar Marion Bombeeck, 0495 563818 of neem contact op met één van onze instructeurs. Voor meer informatie over onze hondenclub kun je terecht op onze website: www.hondenclubdetrouwevriend.nl
17
Een cursist vertelt… Onze hond Rocky is een Australian Cattle Dog. Rocky is een energieke hond en doet graag leren. Hij kan soms ook ondeugend zijn maar het is vooral ook een lieverd. We waren eigenlijk eerst voor een Beagle gegaan en hadden er ook al 1 uitgezocht maar toen zagen we hem. We waren gelijk verkocht. Het voordeel met hem was dat we hem gelijk mee naar huis mochten nemen. Na een lange reis van 1 uur met de nodige pauzes waren we thuis. Het ontdekken en snuffelen kon beginnen! De eerste nachten was veel opstaan midden in de nacht en naar buiten gaan met hem. Soms midden in de nacht op mijn slaapkamer wou hij ook spelen. ‟s Nachts heb je niet zo veel zin en energie om te gaan spelen. Rocky is een bijtertje maar alle pups zijn in het begin wel bijtertjes. Langzaam aan begint hij te begrijpen dat hij niet in kleren en andere spullen mag bijten. Soms kan Rocky wel een beetje gek doen dan rent hij van buiten naar binnen rechtstreeks de woonkamer in. Hij rent dan de bank op en er weer af en dan onder de tv-kast en onder de rietenstoel. 1 keer heeft hij ook rondjes gerend rond de rietenstoel. Elke keer als we zaterdag opstaan dan weet hij dat we naar de puppy cursus gaan. Eenmaal daar aangekomen is hij zo ongeduldig. Ook om te spelen wat hij graag doet maar ook om te leren. Vorige week zei ik tegen Rocky op de cursus toen we even mochten spelen het commando „Spelen‟ maar in plaats van dat hij ging spelen met mij en met zijn speeltje ging hij met één van de andere honden spelen.
18
In memoriam Met verdriet in ons hart hebben wij Cuatro in moeten laten slapen, hij was zo ziek dat we besloten hebben hem verder leed te besparen.
25 – 12 – 1997
22 – 11 - 2010 19
Truc Kiekeboe. De hond verbergt zijn ogen achter zijn poot. Als een hond zijn gezicht schoonmaakt, maakt hij deze vegende beweging al.
20
Herhaal de oefening totdat de hond begrijpt dat ie die beweging moet maken. Dan pas koppel je het woord “kiekeboe”eraan.
Als honden het vervelend vinden om een lijntje over de neus te hebben, kun je ook een klein stickertje op zijn neus plakken. Hij zal dat met dezelfde beweging proberen eraf te vegen en beloon dat!! Je kunt eventueel ook een ander commando geven, b.v. schaam je. Weer een kunstje erbij!!!
21
Uit de praktijk… Nog steeds kreupel ! Quinto, een actieve Duitse Staande reu van 8 jaar komt binnen op het spreekuur. In z‟n enthousiasme en stress staat hij maar wat te springen met zijn voorpoten. Hij loopt kreupel…zegt de eigenaresse. En eigenlijk al een hele tijd, het gaat niet over met wat rust een paar dagen en het lijkt steeds erger te worden. “aan welk been is uw hond volgens u kreupel?” vraag ik, want met zo‟n springende hond is dat niet te zien. “Dat weet ik niet zo goed, hij zakt door links”. Toch maar even buiten laten lopen in rustige stap en in draf. Hij zakt inderdaad iets door op linksvoor, maar dat doet hij om zijn rechtervoorpoot te ontlasten. Het probleem is geleidelijk ontstaan, maar het wordt steeds erger. Na een kort algemeen onderzoek van de rest van zijn lichaam begin ik eerst met de andere voorpoot: hoe voelt dat bij hem aan, laat hij alles toe? Vaak lastig dat een hond ons niet kan vertellen ( en ook niet misleiden) waar de pijn zit, maar ik merk dat hij linksvoor niet graag op wil tillen, want dan komt zijn gewicht op de kreupele rechter voorpoot. We moeten met het onderzoek wel wat uittesten om een reactie uit te lokken. Het duwen en trekken aan de ondervoet levert niets op, de carpus ( pols) is soepel. Het ellebooggewricht is niet dik of pijnlijk. Het schoudergewricht is ook niet dik en beweegt redelijk soepel. Als ik zijn schouder op spanning zet met gestrekte elleboog krijgt een lichte grom….niet fijn dus voor Quinto. Voor de volledigheid controleer ik ook de nekbeweeglijkheid, maar hier reageert hij niet op. Nogmaals die schouder en weer een reactie; daar zit toch het probleem. De reactie die Quinto geeft past bij een tenosynovitis van de Biceps brachii: oftewel een ontsteking aan de peesschede e/o pees zelf van de Bicepsspier. Deze pees loopt vanaf het schouderblad over het schoudergewricht en de biceps zelf is de “spierbal” van een bovenarm. Deze pees heeft vooral bij honden die veel springen, zeer actief zijn in bijvoorbeeld agility, van middelgrote en grote honden veel te verduren: bij elke landing op zijn voorpoten krijgt deze pees een flinke klap te verwerken. Bij overbelasting is irritatie tot zelfs een scheuring mogelijk. Bij irritatie wordt het probleem steeds erger als er geen rust komt. Bij een scheuring is de hond acuut zeer kreupel. De pees wordt rafelig, pijnlijk,
22
zwelt iets op, bij langdurige ontsteking komen er kalkophopingen in de pees die te zien zijn op de röntgenfoto. Ook de plaats waar de pees over het schoudergewricht gaat kan op een röntgenfoto wat afwijkend beeld geven. Wat te doen….allereerst rust. Pezen genezen namelijk slecht en het is dus een lastige blessure, zeker voor actievelingen zoals Quinto: met rust kan de ontsteking ook tot rust komen. Dus echt 4-6 weken aangelijnd uitlaten, niet zwaarder laten worden en gecombineerd met ontstekingsremmers zoals rimadyl, metacam, o.i.d. en eventueel fysiotherapie. Bij ernstige pijn kan een locale injectie in de peesschede met cortico‟s verlichting geven. Mocht al dit niet helpen dan is een operatie een optie. Hierbij wordt de pees losgesneden van het schouderblad en deze groeit dan vast aan het bot van de bovenarm. Daardoor is de spanning eraf, maar dit kan wel wat instabiliteit van het schoudergewricht geven. Al met al een lastige blessure, zeker omdat het herstel lang duurt: in de literatuur wordt melding gemaakt van 2 – 9 maanden tot het herstel volledig is, ook met een operatie. Met vriendelijke groet, Andrea Raming, Dierenartsenpraktijk Ell en onze dependance; Dierenkliniek Boshoven
Leesvoer… Tijdschrift Hondenleven. Hondenleven is een heel leuk, gezellig blad voor de (doorsnee) hondenbezitter. Niet te technisch en met veel moeilijke woorden, maar veel aandacht voor huis, tuin en keukendingetjes, leuke weetjes en hebbedingetjes. De artikelen zijn helder en duidelijk geschreven zodat ook een beginnende hondenbezitter er veel aan heeft en van kan leren. In elk blad een leuke beschrijving van een ras met veel foto‟s. Foto‟s van lezers worden geplaatst en gebruikt bij artikeltjes. Er wordt aandacht besteed aan diverse takken van hondensport, training en opvoeding. Kortom een allround blad met voor elk wat wils. Sacha Gaus (dochter van Martin) is de hoofdredacteur. Hondenleven verschijnt 10 keer per jaar, incl. twee dikke themanummers en twee informatieve nummers. Prijs: 3,95 voor losse nummers. Jaarabonnement: 34,95 Daarnaast is er een link naar een website met een blog, waar nog veel meer foto‟s, stukjes en tips te vinden zijn.
23
Een cursist vertelt… Hai, ik ben Tessa een heel ondeugend Duitse herder teefje van bijna negen maandjes. Ik kan mij de dag dat ik hier in huis kwam nog goed herinneren. Samen met mijn papa en mama en mijn negen broertjes en zusjes woonde ik op de boerderij. Al een paar keer waren er mensen komen kijken die me heel veel aandacht gaven en me vast wilde houden. Ik was acht weekjes toen ze weer op bezoek kwamen, maar er was iets, ze leken nog blijer dan anders. Ze zeiden kom maar, we nemen je mee naar je nieuwe huisje.... Toen gingen we een heel eng iets in. Het staat op vier wielen en beweegt, en alsof dat nog niet genoeg was mochten mijn papa, mama en broertjes en zusjes niet mee. Daar zat ik dan helemaal alleen, heel de weg heb ik gepiept dat ik terug wilde naar mijn mama. Opeens stopten we, het rook hier niet naar koeien, wel rook ik andere hondjes. Eindelijk mocht ik uit dat enge ding op wielen, ik werd neer gezet en er werd mij gezegd doe maar even een plasje. Natuurlijk had ik daar geen tijd voor. Ik schrok want er blafte opeens honden, het baasje maakte de deur open en zei: doen jullie eens rustig. Ze zette mij binnen, ik rook dat dit niet mijn papa en mama waren en wilde kennis maken. Vrolijk rende ik naar ze toe, maar wat gebeurde daar ze gromden en liepen weg, natuurlijk gaf ik niet op, ik was immers al een hele stoere pup! Van al dat achtervolgen werd ik moe, ik werd op een kleedje gelegd maar vond het maar eenzaam en alleen dus kroop naast de voeten van mijn baasjes en sloot mijn oogjes. In de tijd die volgde werd ik dikke vriendjes met de andere honden Boomer en Kayla. Alleen ben ik veel ondeugender :-) Als ik de kans krijg loop ik bij iedereen naar binnen, en plunder daar waar mogelijk is eetbakken van kat en/of hond. Ik vind al die extra aandacht heerlijk! Het aan de riem lopen gaat volgens mijn baasjes niet zo goed... zij zijn nou eenmaal veel te langzaam hihi. Op een dag zeiden mijn baasjes: Kom, ga je mee dan gaan we nieuwe dingen leren. Joepie!! alleen ik mag mee, dus extra aandacht, nieuwsgierig stak ik mijn neus in de lucht, waar gaan we naar toe... Na een tijdje stopte de auto en liepen we naar een heel groot grasveld met allemaal hondjes. Meteen wilde ik gaan spelen, doe mijn riem nou los baas dacht ik bij mezelf, maar dat gebeurde niet. Mijn baasjes liepen het veld op, daar stelde een hele aardige mevrouw zich voor. Zij gaat ons cursus geven, wat het is weet ik nog niet maar mijn baasjes zijn enthousiast dus het is vast leuk. Na een tijdje geluisterd te hebben mochten we gaan spelen, een trekspelletje niet mijn favoriet maar vooruit ik doe mee. Toen kwamen daar opeens hele lekkere speciale snoepjes, daar
24
moest ik allemaal dingetjes voor doen. De eerste les was het allemaal nog een makkie maar het wordt steeds moeilijker. Als mijn baasje zegt volg weet ik dat we over het veld gaan lopen, eigenlijk moet ik op mijn baasje letten en naar haar kijken, maar ik speur liever alle lekkere luchtjes op. Als mijn baasje dan stil staat heb ik wel aandacht dan moet ik snel gaan zitten en dan krijg ik zo'n heel speciaal snoepje. Ook zijn we het wachten aan het oefenen en niet alleen op het veld nee ook thuis oefenen we volop. Ik kan het heel goed, zolang ik zin heb tenminste haha. Mijn tanden moet ik ook laten zien, helemaal niet leuk, en weet je wat ik ontdekt heb als ik weg draai kan mijn baasje het niet laten zien, slim he. Betasten daarentegen vind ik prima net als de close control. Een heel leuk spelletje vind ik dat met die stoel, thuis doet mijn baasje dat ook regelmatig. Er wordt een snoepje op de stoel gelegd en ik mag het niet pakken we rennen een stukje weg en dan moet ik heel snel een opdracht zoals zit uitvoeren en dan mag ik heel snel het snoepje pakken, ik denk dat ik dat de leukste opdracht vind. Kortom ik heb het super naar mijn zin, mijn baasje zei laatst nog een paar lessen en dan hebben we examen, natuurlijk slaag ik... als ik daar zin in heb tenminste. Groetjes Ilonka
25
Warming up en cooling down Bij elke vorm van sport hoort een goede warming up en cooling down. Bij de warming up wordt het lichaam voorbereid op een prestatie die geleverd moet worden, waardoor het makkelijker met de gevraagd belasting om kan gaat. Het voorkomt acute blessures aan spieren, banden, pezen en gewichten. Ook de kans op chronische blessures en klachten worden erdoor verminderd. De cooling down zorgt ervoor dat het lichaam makkelijker kan herstellen van de geleverde inspanning. Afvalstoffen worden sneller afgevoerd en voedingsstoffen komen sneller waar ze nodig zijn. Kleine beschadigingen herstellen hierdoor vlotter. Oefening 1: opwarmen spieren (min 5min, voorkeur 10min) 2min, lopen 2min, versneld lopen 1min, draf Oefening 2: stretchen rugspieren Hond staat dwars; arm op borsthoogte hond houden; met andere arm snoepje voor de neus houden zodat de hond er net niet aankan; hond tegenhouden met arm 5x
26
Oefening 3: stretchen nekspieren Linksom: hond staat tussen benen of voor handler; handler beweegt snoepje richting linkerflank van de hond (let op: hond mag nek niet roteren, moet een vlakke beweging blijven); 3 seconden neus in flank houden 5x Rechtsom: idem
Oefening 4: soepel maken rug Slalommen door benen handler door met snoepje de hond een achtje te laten maken tussen de benen door.
Oefening 5: stretchen rug- en borstspieren Spelboog maken: hond staat voor handler; hou eventueel hand onder taille van de hond; beweeg snoepje voor de neus naar beneden tussen de voorpoten.
Cooling-down: Minimaal 5minuten, voorkeur 10 minuten lopen, afgewisseld met cirkeltje linksom en rechtsom, eindig met een knuffel.
27
Agenda Aanvang cursussen: Zaterdag 12 maart 2011 Woensdag 16 maart 2011 Examens: Zaterdag 18 juni 2011 Woensdag 22 juni 2011 Voorjaarswandeling: Zondag 27 maart 2011
28
29
