2e jaargang nummer 8 April 2008 Honk– en softbalblad van de KNBSB
INSIDE
R
e t i s i ev
d
Bevlogen knokker voor het mannensoftbal
Peter Schüler tijdens de laatste Basketbalweek met de Chicago Luvabulls en The Raptor, de toernooi-mascotte. (foto: Arthur van der Velde)
door Joop Köhler Gaandeweg het interview val ik van de ene verbazing in de andere. Natuurlijk kende ik Peter Schüler al als gezagvoerder van de KLM, die zijn donkerblauwe glamouruniform met de indrukwekkende rij goudkleurige galons in zijn vrije tijd makkelijk verruilde voor een eenvoudig softbalpak. Ik heb vele malen tegen hem gespeeld – hij bij Shell, ik bij Amstel Tijgers, clubs die beide ter ziele zijn. Ik kende hem ook, zoals ik al schreef in nummer 3 (oktober 2007) van dit blad, als 'Mister Softbal'. Een man die zich enthousiast inzette voor zijn sport, maar dat wél genuanceerd deed. Meer dan twintig jaar geleden al legde hij feilloos de vinger op de zere plekken binnen de softbalwereld. In 2008 doet hij dat gelukkig nog steeds.
hebben gezeten met topontwerpers van sportkleding, die voor een bedrag in de orde van grootte van de totale begroting van de KNBSB een flitsend tenue zouden maken voor de basketballers van de Bulls. Als ik hem spreek, is hij nog volop in onderhandeling met het bondsbestuur over een gat in de begroting van ongeveer 7.500 euro om te kunnen deelnemen aan het EK in Denemarken in juli van dit jaar. Een bedrag waar de puissant rijke sjeik uit Oman, die Peter Schüler destijds vroeg zijn privé-piloot te worden, hartelijk om had gelachen. Voor dat tekort is inmiddels een oplossing gevonden. De geschiedenis herhaalt zich. Want Peter Schüler blijft knokken voor het (mannen)softbal.
In dit nummer: Peter Schüler is nu teammanager van de nationale mannensoftbalploeg. In die hoedanigheid kreeg hij de teambegeleidster vorig jaar zo gek oude pakken te verstellen, zodat toch nog met een fatsoenlijke outfit kon worden deelgenomen aan het EK in België. Niet lang daarvoor had Schüler de uitnodiging laten lopen een hoge functie te bekleden in de organisatie van de Chicago Bulls. In die baan zou hij waarschijnlijk om de tafel
Peter Schüler zet zich in voor het mannen softbal Fred van Leeuwen zet zich in voor Almere'90 Ruud van Zetten zet zich in voor de bond De bondsraad in een notendop
Peter Schüler: 'Het schip was al gezonken, maar nu dobberen we gelukkig weer!' 'Ik weet dat het geen enkele zin heeft om bij het bondsbestuur aan te kloppen voor meer geld, omdat de prioriteit ligt bij het honkbal en het damessoftbal'. Als Peter Schüler kennis neemt van deze tekst uit een jaarverslag van de KNBSB van een voorganger van hem (Willem Tuyn) die meer dan tien jaar bondscoach is geweest, gaat hij er meteen maar eens goed voor zitten. 'Zou ik ook gezegd kunnen hebben. Wat dat betreft is er niet veel veranderd. Maar daar zat toen ook een grote portie eigen schuld bij van de mannen. Een waarnemer van NOC*NSF constateerde nog niet zo lang geleden dat sommige softballers vlak voordat ze een wedstrijd moesten spelen nog even snel hun sigaretje uitdrukten. De oudste speler was toen 47 jaar, kreeg de man te horen. De softbalploeg verspeelde in dat jaar de A-status. Ja, wat wil je ook? En de KNBSB, toch al geplaagd door geldzorgen, trok in financiële zin de handen af van het A-team. We stonden weer volledig op nul en waren totaal afhankelijk van hulpvaardige kleine sponsors.’ Zo kennen we Peter Schüler weer. Niet te beroerd de hand in eigen boezem te steken. Hij weigert alleen naar anderen te wijzen. Zelf zegt hij over zijn manier van werken: 'Mijn stijl is nogal direct, dat roept nogal eens weerstanden op.' De 57-jarige Schüler, die een jaar geleden na dertig dienstjaren is gepensioneerd bij de KLM, wil dat Oranje zich zo snel mogelijk weer afficheert als een topsportploeg. Teammanager Schüler is in functie sinds eind 2006. Het bondsbestuur had het besluit genomen de bondsraad voor te stellen 'te stoppen met topsport herensoftbal en het Nederlands team op te heffen.' Dat op grond van het wegvallen van zelfs de Bstatus van NOC*NSF, het ontbreken van toevoer van jonge, talentvolle spelers en het opdrogen van andere middelen. Op dat moment sprong Peter Schüler in. Hij bood het bondsbestuur aan te fungeren als 'trekker bij een herstart naar een topsportniveau van herensoftbal voor zowel de competitie als het Nederlands team.' Daarop is door het bondsbestuur besloten deze herstart met beperkte middelen mogelijk te maken.
Peter Schüler beweegt zich vanaf 1972 in de softbalwereld. Voorheen bij Shell in Amsterdam. Hij was daar coach van de vrouwenploeg en speler/coach van het mannenteam en is er gebleven tot de club ophield te bestaan. Bij Shell speelde ook zijn van origine Amerikaanse vrouw. Daarna volgden Hoofddorp en ODIZ in Purmerend en nu zit hij alweer een aantal jaren bij DVH in Amstelveen. DVH is opgericht als een sportafdeling van de KLM, dus de exvlieger is daar prima op zijn plaats. Dat blijkt ook wel, want de mannenploeg, waarvan hij coach is, is vier keer kampioen geworden in die periode. In 2006 betekende dat al promotie naar de hoofdklasse. Dat ging toen echter niet door omdat de club er nog niet rijp voor was. Maar dit jaar debuteert DVH op het hoogste niveau. ‘Hartstikke leuke sport’ 'Ik vind softbal een hartstikke leuke sport’, zegt Schüler. 'Bij Shell had ik het prima naar mijn zin en bij nu bij DVH is het niet anders. Ik hecht aan gezelligheid. Dat is ook de hoofdreden dat ik niet snel zal verhuizen. Een goede band met de buren, en die heb ik, vind ik belangrijk. Ik hou van met mensen omgaan. Kijken of je wat kunt bereiken met een ploeg spelers. Datzelfde had ik ook met vliegen. Ik zag het als mijn taak een hecht team te smeden met mijn collega’s. Ik zei altijd: laten we met een smile door het leven gaan. Ik wil het mensen graag naar de zin maken. De passagiers voor wie ik dertig jaar verantwoordelijk ben geweest, de bemanningen waarmee ik heb samengewerkt, en dat doe ik ook voor de spelers in mijn clubteam en in de nationale ploeg.’. Het stoort Peter Schüler niet dat het mannensoftbal een bescheiden rol speelt binnen de KNBSB. Honkbal en vrouwensoftbal grossieren in Europese titels en hebben zich gekwalificeerd voor de Olympische Spelen in Peking, later dit jaar. Het mannensoftbal verloor de A-status in 2005 na het EK in Nijmegen. Daar kreeg Peter Murphy (de voormalig volleybalbondscoach), aanwezig als waarnemer van NOC*NSF, een beroerde indruk van de heren soft-
ballers. In het algemeen vond hij ze te oud (er was er één bij van 47 jaar!) en ook de instelling van de spelers paste in zijn ogen niet bij topsport. Het bondsbestuur draaide vervolgens de geldkraan zo goed als dicht. De resultaten van de softballers waren dat seizoen ook al niet om over naar huis te schrijven. Op Europees niveau lukte het niet de hoofdprijs te pakken, terwijl je op wereldniveau al blij mag zijn als er één ploeg uit Europa bij de eerste tien eindigt. Tijdens de afgelopen acht Europese kampioenschappen won Nederland drie keer de hoofdprijs, werd het twee keer tweede en drie keer derde. De laatste titel dateert uit 2003. Idealist 'Toch', zegt Schüler, 'heb ik niet het gevoel een roepende in de woestijn te zijn. Het is ook geen hobby van mij aan een dood paard te sleuren. Ik ben wél een idealist. Ik wil me niet onttrekken aan verantwoordelijkheden. Als ik nog een lichte hartslag voel, dan wil ik wat doen. Niet opgeven. Benno Baksteen, voorzitter van de vliegersvakbond, is altijd een groot voorbeeld voor mij geweest. Zo’n voorbeeld zie ik ook in Robert Eenhoorn bij de honkballers. Kijk eens wat die allemaal heeft bereikt. En dat, terwijl hij toch zelf het grote werk in de Verenigde Staten heeft meegemaakt.’ 'Ik had', vervolgt hij, 'voor een aardig salaris in Oman kunnen vliegen voor de sultan daar. Ik had ook bij de Chicago Bulls in de NBA kunnen werken en ik kan zo naar Tanzania afreizen om daar de hele dag te doen wat ik leuk vind: vliegen.' Afrika is een andere liefde van hem. Maar ook dat doet hij niet, ondanks dat een vliegtuig besturen zijn grote passie is. Een Don Quichote, zo lijkt het. Zo weggelopen uit het wereldberoemde boek van Miguel de Servantes Saavedra over de vernuftige edelman die vecht tegen windmolens. 'Ik heb een tijdje voor de KNVB gewerkt – de enige echte profsportorganisatie die we kennen in Nederland – en ik ben al ruim 24 jaar betrokken bij de Basketbalweek.' Hij is nu secretaris van de Amsterdam Haarlem Basketball
Week, de wederopstanding van de Haarlemse Basketbal Week, die afgelopen jaar in Haarlem werd gespeeld en eind 2008 – voor het eerst – in Amsterdam. In die functie is hij – zeg maar – de rechterhand van voorzitter Frank Voskuilen. In die hoedanigheid liet hij softbalmateriaal meenemen door cheerleaders uit de States. 'Ze kwamen toch naar ons land voor de Basketbalweek', zegt hij monter. 'Dat scheelde weer transportkosten.’ 'Maar ik vind het ook leuk de uitdaging aan te gaan om binnen een jaar of drie, vier bij ons bondje weer wat op de rails te krijgen. En natuurlijk zit je dan in die merkwaardige spagaat van rommelen tussen geen geld en toch prestaties leveren. Temeer ook, omdat we ons nog steeds moeten verdedigen tegen wat in het verleden verkeerd is gegaan. Maar ik heb er lol in en we bereiken wat. Samen met nog een aantal randdebielen, zoals ik de staf, de spelers en mijzelf plus een aantal andere werkers binnen de bond pleeg te noemen.’ Oplossingsgericht
aan Leo van Wijk, topman van de KLM. Hij heeft gehonkbald bij Ajax destijds. Maar ja, waarom zou zo’n man voor onze sport kiezen, als Ajax hem ook wil hebben als voorzitter van de Raad van Commissarissen.’ 'Ik heb', vervolgt hij, 'ook meegewerkt aan de organisatie van twee wereldkampioenschappen honkbal in Nederland, in 1986 en 2005.’ Voor dat laatste toernooi was hij aangetrokken door de toenmalige bondsvoorzitter Theo Reitsma. Beide evenementen zijn afgesloten met een fiks tekort. Maar beide tekorten zijn uiteindelijk ook bijgepast, zodat er geen ontevreden schuldeisers zijn overgebleven. Schüler: 'Ik heb er veel van geleerd en er een positief gevoel aan overgehouden, omdat er keihard is gewerkt. Als je niet beweegt, kun je je weliswaar geen buil vallen, maar verandert er ook niets. Ik kan nu zo een handboek uit de kast trekken hoe je een groot en ambitieus toernooi in Nederland organiseert. Ook dit jaar heb ik hard moeten knokken met het bondsbestuur om de centjes bij elkaar te krijgen voor het EK in Kopenhagen, in juli. De materiaalsponsor van de KNBSB zorgt voor de pakken en zelf hebben we ook wat bij elkaar geschraapt. De financiering om volgend jaar mee te kunnen doen aan het wereldkampioenschap in Canada is nog niet rond. Maar dat zien we dan wel weer.’
Schüler krijgt drie à vier jaar de tijd het mannensoftbal weer een gezicht te geven. De gemiddelde leeftijd van de spelers van de nationale ploeg ligt inmiddels net boven de dertig jaar en er gloort weer een soort B-status. Het team bereidt zich voor op het Europees kampioenschap met onder meer centrale trainingen bij Birds in Zoetermeer en deelname aan het internationale Zeister Slot Toernooi met Pinksteren. 'Ik weet niet of het ons in drie jaar gaat lukken, die facelift. Maar de spelers en ik gaan er wel voor’, zegt Peter Schüler. 'Onze ploeg zou wat dit betreft een voorbeeld voor de Nederlandse samenleving kunnen zijn. De manier waarop verschillende culturen samenwerken om er een succes van te maken, zou een voorbeeldfunctie kunnen hebben. Als we in Kopenhagen eerste, tweede of derde worden, mogen we ook deelnemen aan het WK 2009 in Canada en wellicht hoort daar dan weer een A-status bij. Ik ben er samen met de spelers heel trots op dat we de reddingsboei hebben gepakt die ons is toegeworpen. We hebben het imago inmiddels weer wat opgepoetst. Het schip was al gezonken, maar nu dobberen we gelukkig weer!’
Peter Schüler heeft een bloedhekel aan opgeven. 'Daar heb ik inderdaad een broertje aan dood. De basketballerij is te vergelijken met onze bond. Geen professionele ondersteuning, zoals bij de KNVB, de enige bond die dat wél kan doen. Wij moeten roeien met de riemen die we hebben. Met de Basketbalweek hebben we drie jaar in Rotterdam gezeten. Er waren avonden dat we daar slechts vierhonderd toeschouwers trokken. Wel een beetje anders dan in Haarlem. Het werd in Rotterdam een financiële strop en we moesten ermee stoppen. Maar de ruim honderd vrijwilligers die er een succes van wilden maken, net als in Haarlem, waren oplossingsgericht en niet probleemgericht. Dat is wat ik bedoel. Wat een leerschool! Gelukkig is nu Roel Pieper, een topondernemer, er financieel ingesprongen en gaan we behalve in Haarlem nu ook in Amsterdam aan de slag. Ik heb daar wel vertrouwen in. Het Haarlemse publiek gaat waarschijnlijk wat makkelijker naar Amsterdam dan naar Rotterdam. Pieper is overigens voorzitter en sponsor van de basketbalclub Amsterdam, vandaar. Wat zou het Peter Schüler (midden) tijdens de laatste Basketbalweek in Haarlem in gesprek met twee voormalige leden van trouwens mooi zijn als de honk- het bondsbestuur van de KNBSB. Links Jules de Pierre, met een loopbaan van ruim 23 jaar en rechts Frank en softbalsport ook zo’n geld- Voskuilen. Begin jaren tachtig was hij drie jaar lid van het bondsbestuur. Schüler is secretaris van de organisatie, schieter zou hebben. Dan denk ik Voskuilen voorzitter. (foto: Arthur van der Velde)
Almere ’90 worstelt met het verleden maar gelooft weer in de toekomst door Loet van Schellebeek Vaak zag het er niet uit wat de honkballers van Almere ’90 vorig seizoen lieten zien en degradatie uit de hoofdklasse was – na zeven magere jaren – dan ook niet te vermijden. Zonder hoofdsponsor, maar met een afgeslankte selectie en onder een nieuwe coach krabbelt de club zo goed en zo kwaad als het gaat overeind. De schuldenlast baart nog altijd zorgen. Voorzitter Fred van Leeuwen is er dag en nacht mee bezig en stelt met voldoening vast dat zijn werk op waarde wordt geschat. Vele vrijwilligers zijn bereid de handen ineen te slaan om de club er weer bovenop te helpen. Nog altijd is er heel veel werk te verzetten in Almere, de inzet van een ieder is daarbij van harte welkom. Very Important Partners echter houden ze voortaan liever buiten de deur.
De voorzitter Fred van Leeuwen (63) is sinds oktober 2006 voorzitter van Baseball & Softball Club Almere ’90. De geboren Amsterdammer, afkomstig uit de voetballerij maar via dochter Nancy en zoon Frank in het honk- en softbal beland, heeft dan al een lange bestuurlijke carrière achter de rug. Zo is hij 26 jaar lang bestuurslid (waarvan de laatste zestien jaar voorzitter) van Cromtigers uit zijn woonplaats Krommenie. Tussendoor is hij teammanager van veelvuldig landskampioen softbal Sparks, waar zijn dochter dan speelt, en heeft hij vijftien jaar lang gescheidsrechterd, tot aan de hoofdklasse toe. Sinds twee jaar mag hij zich Ridder in de Orde van Oranje Nassau noemen. Fred van Leeuwen richtte decennia lang de kantoren in van het Sociaal Fonds Bouwnijverheid. Inmiddels ‘zit’ hij in de vut. In 2004 halen Arie en Marco Wels de vader van speler Frank van Leeuwen naar Almere. Senior wordt teammanager en dat blijft hij tot de aanstelling van Gerard Stenzler als General Manager in 2006. ‘Ik voelde me niet prettig bij zijn komst.’ Niet veel later krijgt hij toch te maken met de eigenzinnige coryfee. Het bestuur van Almere ’90 bestaat nog slechts uit drie personen en van hen legt voorzitter Hans Weistra zijn functie begin 2006 wegens drukke werkzaamheden neer. Michael Grafke, een van de twee overgebleven bestuursleden (Eric Harmsen is het andere), vraagt Van Leeuwen of hij de honneurs wil waarnemen. Deze stemt toe. Sinds oktober 2006 is hij officieel in functie en bijna elke dag te vinden op het complex in het Fanny Blankers Koen Sportpark. Dagelijks legt ‘de man uit Krommenie’ daartoe 110 kilometer af, 55 heen en 55 terug. ‘Of ik me wel eens afvraag waar ik aan ben begonnen?’ Hij lacht. ‘Man, daar heb ik nog geen tijd voor gehad.’ De organisatie BSC Almere ’90 is de voortzetting van de in 1982 opgerichte Polmerians. Het tophonken softbal wordt goeddeels bestierd door de Stichting VIP (Very Important Partners), van oorsprong een businessclub die lang onder leiding stond van Wynand Riemslag,
oud-voorzitter en erelid van Almere ‘90. Riemslag woont en werkt tegenwoordig in Portugal. In 2006 roepen Almere ’90 en de Stichting VIP de commissie Tophonkbal Almere in het leven die vanaf dat moment de professionalisering van de topteams ter hand neemt.
Wels was al eerder – in 2005 – als coach actief in de Flevopolder. Hij zou ook in 2006 hoofdcoach zijn, maar trok zich om persoonlijke redenen terug. Het vertrouwen werd gegeven aan Carlos Arrindell, maar al begin juli kreeg de debuterende coach zijn congé. Opvolger is Ritchie Daal die ook in 2001 de leiding had.
Sportieve geschiedenis Almere ’90 debuteert in 2001 in de hoofdklasse na een fusie met Xanthos (Amsterdam). De eerste drie seizoenen eindigt het team telkens als negende, maar handhaaft het zich via de promotie/ degradatiepoule. In 2004 is het eindresultaat de zevende en in 2005 zelfs de achtste en laatste plaats. De promotie/ degradatiestrijd met RCH wordt echter glansrijk gewonnen. Na drie duels en evenzoveel overwinningen (11-0, 6-0 en 42) is het vege lijf gered. Het seizoen 2006 is het beste tot nu toe: zesde. Almere beschikt inmiddels over drie gerenommeerde Antilliaanse internationals: Eugene Kingsale, Ivanon Coffie en Bryan Engelhardt. Twee van hen zijn er in 2007 ook nog bij (Coffie kiest voor een profavontuur in Taiwan), maar dat kan niet verhinderen dat Almere ’90 degradeert naar de eerste klasse. Begin juni staat de ploeg nog op de vierde plaats, dan valt sterspeler Kingsale geblesseerd weg, komt de klad erin en na de laatste overwinning op 30 juni (3-6 bij RCH) volgen liefst dertien nederlagen op rij. Gevolg: de laatste plaats, rechtstreekse degradatie en een gigantische uittocht van spelers. Belangrijkste vertrekkers zijn Eugene Kingsale (Neptunus), Bryan Engelhardt, Nick Veltkamp, Cliff Foster (Kinheim), Derrick Francisca (Pirates), Erik Remmerswaal (ADO), Forstin Coenraad, Randy en Ricky Daal (HCAW) en Jeffrey de Vrieze (Pioniers). Dit jaar kiezen de Magpies (eksters) bewust voor een periode van opbouw. Na de zeven jaar in de hoofdklasse die de club een schitterende accommodatie maar ook heel veel sportieve, organisatorische en financiële tegenslag opleverden, begint coach Marco Wels aan het seizoen met een selectie die vrijwel geheel bestaat uit spelers, afkomstig uit de eigen opleiding.
Opmerkelijk is dat in juni 2006 het bestuur van Almere ’90 en de Stichting Very Important Partners een Commissie Tophonkbal Almere benoemen onder leiding van ‘good old’ Gerard Stenzler die de titel algemeen directeur tophonkbal krijgt aangemeten. In die commissie zitten ook Arie Wels (ex-voorzitter OVVO), Marco Wels (ex-coach Almere) en Dick van Putten als vertegenwoordiger van het verenigingsbestuur. De commissie is verantwoordelijk voor de organisatie en het technisch beleid rond het eerste team, zaken waarmee in principe ook de Stichting VIP zich bezighoudt. VIP-preses Riemslag zegt bij de presentatie dat voor het dan lopende seizoen (2006) de zesde plaats de doelstelling is en tegelijk ook de ondergrens. ‘Daar mag de commissie op worden afgerekend’, zegt hij erbij. Coach Arrindell zegt ‘het een goede zaak te vinden dat de commissie er is.’ Maar, waarschuwt hij, ‘ze moeten niet denken dat problemen die al jarenlang spelen in een maand zijn opgelost.’ Amper een maand later wordt Arrindell uit zijn functie ontheven en opgevolgd door Ritchie Daal, de schoonzoon van Stenzler. Die slaagt er zowaar in te voldoen aan de wens van voorzitter Riemslag. Almere ’90 eindigt als zesde, de hoogste klassering ooit in het hoofdklassebestaan van de Magpies. WK honkbal en de gevolgen Almere is een van de vijf speelsteden voor het wereldkampioenschap honkbal dat in 2005 in Nederland wordt gehouden. Het Fanny Blankers Koen Sportpark ondergaat een grondige verbouwing waarvoor Gedeputeerde Staten van Flevoland een subsidie van 100.000 euro verstrekken. ‘Het WK’, aldus GS, ‘is met alle mediaaandacht een uitstekend evenement om Almere en Flevoland aan de wereld te tonen.’ In totaal komen 9.500 betalende
toeschouwers af op de twaalf wedstrijden die in Almere worden gespeeld. Het WK laat diepe sporen achter in het op de zee veroverde (Flevo)land. De Stichting VIP kampt sindsdien met een schuld van anderhalve ton, inmiddels opgelopen tot 179.000 euro. In 2006 verstrekt de vereniging Almere ’90 een lening van 55.000 euro aan de Stichting om topsport te behouden voor de club. De gemeente staat garant voor dat geld, in de wetenschap dat de club nog ongeveer eenzelfde bedrag te goed heeft van de Belastingdienst voor te veel betaalde btw tijdens de bouw van het stadion. De bedoeling is dat de Stichting VIP, zodra de Belastingdienst over de brug komt, dat geld doorsluist naar de gemeente. Dat gebeurt niet. De gemeente trekt aan de bel bij de Stichting, maar die geeft niet thuis.
niet meer en tot opluchting van Van Leeuwen is ook Gerard Stenzler verdwenen bij de club. ‘Na de zomerstop van afgelopen seizoen is het tot een breuk gekomen. Het bestuur wilde nog een uiterste poging doen het team te behouden voor de hoofdklasse. Daarvoor was het volgens ons noodzakelijk dat Daal aan de kant werd geschoven. Stenzler was daar faliekant op tegen. Logisch, Ritchie is zijn schoonzoon. Uiteindelijk hebben we het maar zo gelaten en geaccepteerd dat het eerste niet meer was te redden. We hebben de spelers gevraagd het seizoen netjes af te maken en dat hebben ze gedaan. Voor niets, want geld om hen te betalen was er niet meer.’ Juli vorig jaar al zegt Dick van Putten van de commissie Tophonkbal Almere: ‘Als we
gemeente. ‘Ze kennen onze wensen en we hebben oplossingen aangedragen voor de problemen.’ Almere, dat zich ooit als sportstad afficheerde, heeft er inmiddels de buik vol van. ‘Laat nooit meer het woord topsport vallen op het gemeentehuis, want je wordt afgeschoten’, weet Fred van Leeuwen. Hij heeft wel begrip voor die aversie. ‘Wie topsport wil bedrijven, moet zelf zijn broek kunnen ophouden’, vindt hij zelf ook. Hoe nu verder? Op de nieuwjaarsreceptie spreekt Fred van Leeuwen zijn vertrouwen uit in de toekomst van de club en de werkkracht van de vrijwilligers. ‘Met respect voor elkaar door het nieuwe jaar’ luidt het motto en dat wordt met instemmend applaus begroet. En passant lanceert de preses een Club van Vijftig. Dat bedrag, hoe bescheiden ook, is van harte welkom als bijdrage in de ontwikkeling van de jongste jeugd. De ‘kleintjes’ worden sowieso in ere gehouden bij de club. Zo is de bestuurskamer verhuurd voor naschoolse opvang. Het gaat Van Leeuwen aan het hart. ‘Maar het levert een mooi bedrag op en dat kunnen we heel goed gebruiken.’
Waar de resterende schuld van 100.000 euro vandaan komt? Niemand weet het. Stenzler in april 2007 in Almere Vandaag: ‘Rond het WK zijn een hoop rare dingen gedaan door de club en het lokale organisatiecomité. Op de jaarrekening is bijvoorbeeld 92.000 euro ‘We zijn sinds vorig jaar 150 leden opgevoerd als bijdrage, maar kwijtgeraakt. Dames 1 en 2 zijn dat bedrag is niet terug te vertrokken, heren 1 is leeggelopen vinden op de exploitatieen we hebben het ledenbestand rekening van de lokale opgeschoond. De teller staat nu op organisatie.’ Fred van Leeuwen 395. Daarmee zijn we niet langer de daarover: ‘Er is geen enkel grootste club van Nederland, maar bewijs gevonden voor onrechtzo erg vind ik dat nu ook weer niet. matige handelingen, laat staat We proberen de leden te activeren. frauduleuze. Veel afspraken zijn Het gaat moeizaam, maar het gaat. destijds mondeling gemaakt en Ik ben hier niet voor niets bijna elke niet op papier gezet. Op een dag. Ik zit bij alle vergaderingen, gegeven moment waren alleen voer gesprekken. Het is een jaar de voorzitter en de penninggeweest waarin ik, als ik nog niet Een glunderende Fred van Leeuwen heeft zojuist supervrijwilligster Wil meester van de Stichting VIP Tromp tot Lid van Verdienste van Almere ’90 benoemd en daar hoort grijs was geweest, wel grijs was nog over en die regelden alles. natuurlijk een bloemetje bij (foto PapaRazzi). geworden. Maar de resultaten Dat het niet goed is gegaan, is worden zichtbaar. Op een gegeven duidelijk, maar niemand heeft moment was er nog maar één zich verrijkt ten koste van de club.’ peanut over, nu zijn er weer twee teams. Nog een voorbeeld: er was hier niet één degraderen, is het gedaan, zelfs met In augustus 2007 zegt het bestuur van de toernooi meer. En kijk nu eens naar dit tonnen op de bank.’ Die tonnen heeft vereniging Almere ’90 niettemin het verboekje: tien toernooien tussen nu en eind Almere ’90 niet, maar de club heeft wel een trouwen in het bestuur van de Stichting op. mei. Dat is toch mooi, of niet?’ Jammer reddingsplan. Voorzitter Van Leeuwen ‘De chemie is weg’, zegt Van Leeuwen in genoeg vielen de eerste twee toernooien bespreekt dat met de gemeente, maar Almere Vandaag. ‘Bij alles wat we doen met Pasen ten prooi aan de maartse buien. wethouder Henk Smeeman (VVD) heeft het lopen we tegen de VIP aan. Het gaat alleen geweldig druk met alle noodlijdende nog maar over VIP-zaken en dat is niet sportclubs in zijn gemeente. De proftak van En het eerste honkbalteam, moet dat koste goed.’ de basketbalclub Omniworld is failliet en uit wat kost terug naar de hoofdklasse? Fred de competitie genomen, de volleybalclub van Leeuwen hinkt op twee gedachten. Vandaag bestaat de Stichting VIP alleen Omniworld ontsnapt aan dat lot dankzij de ‘Het zou geweldig zijn als we binnen een nog op papier. De ironie wil dat Van Hengelose evenementenorganisator jaar terug zouden zijn. Maar aan de andere Leeuwen nu voorzitter a.i. is. Hij en zijn Robert J. Reinders die de eredivisieclub kant weet je ook dat het weer een hoop medebestuursleden Marco Wels en Hans een doorstart gunt. En ook voetbalproblemen met zich meebrengt, niet in de Zanting hebben voordat zij hun handvereniging SV Almere verkeert in zwaar laatste plaats financiële. Ik weet het, dat tekening zetten wel bedongen dat zij niet weer. De tweedeklasser heeft een schuld mag je niet laten meewegen, je moet altijd persoonlijk verantwoordelijk kunnen van 212.000 euro bij de Belastingdienst. proberen het hoogste te bereiken. Maar worden gesteld voor de bestaande De honk- en softballers moeten maar even voorlopig zeg ik: laat ons maar lekker schulden. ‘Laat ik maar eerlijk zijn, we wachten, krijgt Van Leeuwen in februari meedraaien in de top van de eerste klasse. willen gewoon van de Stichting af.’ van dit jaar te horen. Inmiddels is hij al een Ik hoef niet zo nodig ten koste van alles te De commissie Tophonkbal Almere bestaat paar keer op gesprek geweest bij de promoveren.’
Ruud van Zetten: 'Zijn onze leden ook trots op onze softbalsters en willen ze dat tot uitdrukking brengen?' door Chris Mast Op 31 maart 2007 kreeg bondsvoorzitter Ruud van Zetten in de eerste bondsraad die hij leidde een gevoelige nederlaag voor zijn kiezen. De clubs kregen een begroting gepresenteerd met een tekort van 62.000 euro. Het voorstel om dat tekort te dekken met een contributieverhoging en een groei van het aantal leden met 1.750 leed schipbreuk. Ook het voorstel van Almere '90 om niet uit te gaan van een ledenaanwas, maar ter dekking de contributie met gemiddeld twee en een halve euro te verhogen, kreeg de handen niet op elkaar. Ook op andere onderdelen van de begroting was er kritiek. Zo constateerde Frans van Aalen (Neptunus) dat in de begroting een bedrag aan sponsoring was opgenomen van € 158.000. Het jaar daarvoor was dat € 270.000 en daarvan was maar € 57.000 binnengekomen. Van Aalen vroeg zich af waarom in 2007 wél zou lukken wat het jaar daarvoor níét was gelukt. Henny Ketelaar (HCAW) rekende voor dat er vanwege de onzekerheden over de sponsoring in feite een tekort was van twee ton. De clubs gaven het bondsbestuur als huiswerk mee te zorgen voor een wel sluitende begroting. Ruim twee maanden later diende het bondsbestuur die in op een nieuwe bondsraad. De kritiek van de clubs op de eerste bondsraad was onder meer dat eind maart de verenigingen zelf hun financiële huishouding al op orde hebben. Daarin past dan geen verhoging van de afdracht aan de bond. Zo zei Janny Vonk van Saints uit Rotterdam: 'Wij zijn een kleine vereniging. Een verhoging van twee euro per lid zal heel zwaar drukken op ons budget.' En Cees Groot van Hoofddorp Pioniers stelde: 'Elke vereniging heeft zijn budgettering rond. Ik vind het onjuist om midden in het seizoen de bijdrage te verhogen. Zo'n verhoging van de contributie kan pas volgend seizoen ingaan.'
totale tekort bedraagt afgerond 90.000 euro. Tweederde deel daarvan wil het bestuur dekken met een eenmalige contributiebijdrage van gemiddeld € 2,50 per lid. De vraag aan bondsvoorzitter Ruud van Zetten ligt voor de hand. Waarom zouden de clubs nu instemmen met iets waarop ze vorig jaar nog tegen waren? Van Zetten: 'De situatie is nu anders. In de eerste plaats stellen we niet een structurele contributieverhoging voor, maar vragen we om een eenmalige bijdrage. Vanwege de problemen die de clubs vorig jaar schetsten, willen we die pas begin 2009 innen. Daarenboven dragen we eenderde van het tekort uit ons eigen vermogen bij.' Dat de leden om een eenmalige bijdrage wordt gevraagd, heeft alles te maken met de bijzondere omstandigheden rond dit tekort. Het bedrag is terug te voeren op de kwalificatie van de softbalsters voor de Olympische Spelen. Van Zetten: 'Alleen de grootste optimist binnen de bond had daar op gerekend.' Daarna begon de trein te rollen. Van Zetten: 'Twee dagen na de kwalificatie hing NOC*NSF al aan de telefoon met de vraag: "Wat is jullie programma richting Spelen? En kom eens langs".' Veel te kiezen had de bond niet. Van Zetten: 'De afweging wel of niet deelnemen is er niet echt. Het is goed voor de performance van de sport, het is goed voor het softbal. Het is goed in Europa aan de weg te timmeren. En je kunt laten zien welke kwaliteitsverbetering het management van het team heeft gemaakt. We zijn er trots op. Maar in hoeverre krijgen we over het voetlicht dat we er trots op zijn dat
Van NOC*NSF en andere instanties komt in de voorbereiding 'gigantisch veel' geld, maar niet genoeg. De KNBSB moet ook zelf een deel bijdragen. Van Zetten: 'Het kost ons veel geld. Vandaar dat we een eenmalige bijdrage vragen. In 2009 gaat het softbalbudget weer terug naar het niveau van 2007.' Gehoopt was op een sponsor voor de softbalvrouwen van tenminste 50.000 euro. Maar nu die niet is binnengehaald, wil het bondsbestuur niet langer blijven hopen. Hoewel, als die alsnog wordt gevonden of als er andere doelinkomsten zijn, worden die bedragen in mindering gebracht op de bijdrage van de leden. Dat die sponsor voor de softbalsters niet is binnengehaald, is de enige teleurstelling op dit gebied. De kritiek vorig jaar van gerenommeerde figuren als Van Aalen en Vaandrager (samen hadden ze twintig jaar de leiding van het succesvolle World Port Tournament) kan Van Zetten met een verwijzing naar de cijfers pareren. Aan totale sponsorinkomsten voor tophonkbal (inclusief materiaal en kleding) is € 340.000 binnengekomen. In de afgewezen begroting was het taakstellende (is gehoopte) bedrag € 180.000 en in de bijgestelde begroting was het € 160.000. Drie keer afscheid Het is twaalf jaar geleden dat Ruud van Zetten zijn eerste stappen zette in het bondsbestuur. Sindsdien heeft hij al drie keer afscheid genomen en is hij ook al drie keer teruggevraagd. Zijn eerste periode viel in 1996 en duurde maar een paar maanden. Het bestuur bestond destijds uit meer dan een dozijn leden. Van Zetten was lid in zijn functie van voorzitter van het district Oost. Ook de districten Noord, Zuid en West vaardigden hun voorzitter af. Van Zetten stond aan de wieg van een nieuwe structuur met een kleiner, slagvaardiger bestuur. 'Ik heb toen mijn eigen functie om zeep geholpen.'
Het lid van verdienste Gerard Vaandrager vond dat de bond een luchtbel creëerde door de begroting te baseren op inkomsten uit sponsoring en een groei van 1500 leden. Vaandrager: 'Zelfs in het goede jaar van het wereldkampioenschap zijn wij achteruit gegaan in ledental.' Vaandrager constateerde namens Zwijndrecht ('een middelgrote club waarvan ik 35 jaar lid ben') dat bij de verenigingen de rek eruit is. ‘Andere situatie’ Op de bondsraad van woensdag 2 april 2008 presenteert het bondsbestuur wederom een begroting met een tekort. Het
de dames zich als enige Europese ploeg kunnen manifesteren op de Spelen? Zijn de leden er ook trots op, hoewel ze er eigenlijk niets voor terugkrijgen? Gun het ons! Prestatief is het natuurlijk geen mooier toernooi dan dit om aan deel te nemen.'
Ruud van Zetten
Hij was in het districtsbestuur gekomen toen hij als secretaris van Wijck Lions, de honk- en softbalvereniging in zijn woonplaats Wijk bij Duurstede, had bemiddeld in een conflict tussen een aantal clubs en het toenmalige districtsbestuur. Met Wijck Lions had hij kennis gemaakt via zijn vrouw Rienette, die bij die club soft-
balde. In 1998 werd hij gevraagd Peter Foppen op te volgen als secretaris. De aimabele Hagenaar Foppen was in 1995 lid geworden van het bondsbestuur. Hij kampte met een zwakke gezondheid. Van Zetten trad begin 1999 aan, samen met sportcommentator Theo Reitsma die Henk den Duijn als voorzitter opvolgde. De vreugde was voor beiden maar van korte duur. Reitsma, Van Zetten en penningmeester Cees van Bemmel traden op 1 oktober 1999 af. Drie collega's van hen, Dick Mos, Peter van 't Klooster en Marlies Struyvé, bleven zitten. Het conflict ging over de positie van honkbalbondscoach Jan-Dick Leurs. Reitsma cum suis vonden Leurs onvoldoende beschikbaar als bondscoach. De andere drie meenden dat de inmiddels met de werkgever van Leurs gemaakte afspraken niet terzijde konden worden geschoven. In de maanden die volgden, woedde er een heftige machtsstrijd binnen de KNBSB, waarin ook Ron Jaarsma (sponsor van en grote man bij HCAW) zich mengde. Jaarsma dolf het onderspit nadat Kinheim en Neptunus Reitsma opnieuw naar voren schoven als bondsvoorzitter. Ook Van Zetten keerde terug, als secretaris-penningmeester. Maar snel ging hij de minder prominente positie van portefeullehouder breedtesport bekleden. Reitsma en ook Van Zetten maakten hun ambtsperiode van vier jaar vol en traden op 6 maart 2004 af. In dat bestuur had Van Zetten de rol van vredesstichter en brandweerman. Van Zetten: 'Als de emoties weer eens hoog waren opgelopen, hing ik meestal de volgende ochtend om negen uur aan de telefoon om de gemoederen tot bedaren te brengen. Theo (Reitsma) heeft wel eens gezegd: ''Ik ben blij dat ik zo iemand erbij heb, anders zou ik het niet volhouden''.' Van Zetten kwam medio februari 2006 voor de derde keer terug, een paar weken op interimbasis. Tijdens de bondsraad van 25 maart 2006 werd hij benoemd tot secretaris-penningmeester. Na het vertrek van voorzitter Jan Rijpstra volgde hij die op als voorzitter ad interim. Op de bondsraad van 21 mei 2007 werd hij gekozen tot voorzitter. Er waren geen tegenkandidaten. Wel had de Vereniging Tophonkbal Nederland nog haar bedenkingen geuit over zijn kandidatuur. De VTN heeft nog naar een tegenkandidaat (van buiten de bond) gezocht, maar die uiteindelijk niet gevonden.
2004. Het heeft heel wat tijd en energie gekost om in alle internationale geledingen tot hoor en wederhoor te komen.' Eén probleem is inmiddels opgelost. Dat is de financiële afwikkeling met de wereldhonkbalbond IBAF van het in eigen land verspeelde WK 2005. Dat is beter afgelopen dan verwacht. Er is ruim 60.000 euro deze kant opgekomen. Van Zetten: 'Als nieuwe voorzitter word je met een erfenis uit het verleden geconfronteerd. Bij mijn eerste contact met de IBAF in Lausanne bleek er bij hen niets op papier te staan. Wij hadden ook niets. We hebben toen samen met SIBEN (de Stichting die het WK organiseerde, red.), personeel van het bondsbureau en andere insiders in een kleine twee maanden een dossier kunnen reproduceren. Ik heb voortdurend gedacht: Het zal me toch niet gebeuren dat wij aan de IBAF moeten betalen, terwijl wij zo ontzettend veel extra kosten hebben gemaakt door de komst van twee extra ploegen, door de vervanging van Griekenland door Tsjechië en andere ongemakken. De IBAF heeft ons dossier gehonoreerd als zodanig compleet, dat het uiteindelijk 104.000 dollar heeft overgemaakt.' Op nationaal vlak is de verhouding met de honkbalhoofdklassers sterk verbeterd. Van Zetten: 'Men was behoorlijk strijdlustig. Er heerste een wij-zij-gevoel. Partijen keken elkaar niet aan. Mensen wilden niet met elkaar praten, maar hadden wel een mening over elkaar. Mijn bedoeling was echt iedereen weer aan elkaar te laten ruiken. Mensen hoeven het niet met elkaar eens te zijn. Daarop hebben de clubs elkaar weer gevonden in de VTN. Ook is de betrokkenheid van de bondscoach geoptimaliseerd. Wij zijn nu weer on speaking terms met elkaar.' Dat de VTN na een bijna twee jaar durende opleving inmiddels weer aan interne perikelen is bezweken, doet daar volgens Van Zetten niets aan af. 'Het overleg dat onder de VTN-paraplu plaatsvond, zal nu door de bond worden gedragen. Daarbij helpt het natuurlijk dat Cees Groot, die zelf uit een hoofdklasser voortkomt (Pioniers, red.) en bestuurslid van de VTN is geweest, bij ons achter de tafel zit.' Voor de gezamenlijke clubs liggen er nog andere belangrijke taken. Van Zetten: 'Het beleidsplan 2005-2008 is bijna zonder inspraak van de clubs tot stand gekomen. Het beleidsplan 2009-2012 moet een gezamenlijk project worden.'
Oud zeer Deuk in blazoen Bij zijn aanstelling zei Van Zetten het als een belangrijke taak te zien 'oud zeer' uit de weg te ruimen. De preses: 'Internationaal hebben we ons te veel gemanifesteerd als betweterig en hebben we ons te weinig diplomatiek opgesteld en te weinig overleg gevoerd. We beperkten ons tot het op belangrijke momenten onze mening geven. Ook in mijn eerste bestuursperiode tot
Wel kwam er vorig jaar nog een deuk in het Europese blazoen van de voorzitter. Een gezamenlijk afgesproken boycot van de Nederlandse clubs van de Europese bekertoernooien werd om vijf voor twaalf getorpedeerd door landskampioen Kinheim. De Haarlemmers voerden de belangen van hun sponsor (Corendon) aan als excuus voor de
switch in hun opstelling. Nadat het eerste schaap over de dam was, volgde ook Neptunus, dat alsnog inschreef voor de EC. Van Zetten liet weten zich 'in zijn hemd gezet te voelen'. Hij is nog steeds boos dat bond en clubs er richting Europa niet in slaagden met één mond te praten. Van Zetten: 'Ik heb geprobeerd het gevoel van de clubs over het spelen van wedstrijden op topniveau in Europa vorm te geven. Daarop hebben we een plan gepresenteerd hoe de CEB zou moeten omgaan met de Europese bekercompetities. Je hebt dan wel solidariteit nodig. Ook als je het er even niet helemaal mee eens bent.' Ondanks deze negatieve ervaring, blijft Van Zetten van mening dat de bond het voortouw moet nemen bij het formuleren van beleid richting hoofdklassers. Van Zetten: 'We hebben naar kleding gekeken. Daar was men niet vóór. Dat weten we nu. Ook het spelen met één merk bal heeft de VTN niet voor elkaar gekregen. Het zal een lange adem vergen en je zult niet alles voor elkaar krijgen. Maar als je op een zes of zeven uitkomt, mag je tevreden zijn.' Nieuw beleid komt er ook voor de breedtesport. Van Zetten: 'De breedtesport wordt speerpunt. Alle goeroes in de sportwereld mopperen erover dat de KNBSB maar niet stijgt in ledenaantal. Wij zijn de meest succesvolle bond als het om nieuwe leden gaat. Elk jaar hebben we een stijging van vijftien procent. Maar jammer genoeg verdwijnt hetzelfde aantal door de achterdeur. Dat is doodzonde. Grotere clubs beamen dat proces. Onze inspanning zal zijn de helft van de leden die verdwijnen te behouden. Als dat lukt, hebben we over tien jaar veertigduizend leden. Dat zie ik als een inspanningsverplichting van dit bestuur.' Sterrensysteem De plannen van Van Zetten lopen parallel met het nieuwe sterrensysteem, dat NOC*NSF in gedachten heeft voor de sportbonden. Voor de hoogste classificatie (drie sterren) komen professioneel geleide bonden in aanmerking die minimaal tien mensen en een technisch directeur in dienst hebben. Bovendien moet de jaarrekening minimaal 1,5 miljoen euro bedragen. En het topsportbeleid van die elitebonden moet erop zijn gericht dat Nederland bij de beste tien sportlanden ter wereld gaat behoren. De begroting van de KNBSB is meer dan het dubbele van het gevraagde bedrag. Het aantal fte's (aantal werkzame personen, gerekend op een volledige werkweek) zit iets onder de tien. Maar het ledental – dat rond de 24.000 schommelt – is de bottleneck. Van Zetten: 'Qua organisatie zitten we op het niveau van één ster, maar met onze topsportambities komen we op dit moment in aanmerking voor een tweede. Eigenlijk is onze sport groter dan de organisatie...'
Over komen en gaan, mee- en tegenvallers De bondsraad van woensdag 2 april 2007 zal zich buigen over de volgende zaken... • Twee leden van het bondsbestuur treden af. Dat zijn Edwin van den Berk en Leny Jansen- van der Gevel. Van den Berk, belast met de portefeuille wedstrijdofficials, heeft zijn reglementaire termijn van vier jaar volgemaakt. Hij blijft actief als honkbalscheidsrechter. Deze zomer debuteert hij op de Olympische Spelen. Leny Jansen, de moeder van voormalig international en huidig Kinheim-coach Eelco Jansen, treedt tussentijds af wegens drukke werkzaamheden. Het voormalige lid van de Eerste Kamer en burgemeester van het Westfriese Niedorp (elf jaar) is twee jaar in functie geweest. Zij beheerde de portefeuille breedtesport. • Twee nieuwe leden van het bondsbestuur treden aan. Dat zijn Cees Groot (57) en Anton Kops (62). Groot gaat de portefeuille tophonkbal beheren, Kops neemt breedtesport voor zijn rekening. Groot neemt de taak over van bondsvoorzitter Ruud van Zetten, die deze functie erbij deed. Groot is voorzitter geweest van Hoofddorp Pioniers. Tot voor een paar maanden was hij bestuurslid van de Vereniging Tophonkbal Nederland (VTN). Groot liep de laatste maanden op ad interim-basis al mee met het bondsbestuur. Hij woont in Lisserbroek. Kops was vorig jaar voorzitter van het organisatiecomité van het EK junioren in Rosmalen. Eerder was hij softbalcoach, honk- en softbalscheidsrechter en een van de oprichters van de SV Bernisse uit Heenvliet. Kops woont in Oosterhout. • Eén vacature blijft vooralsnog onvervuld. Dat is die van het bestuurslid wedstrijdofficials. Het bestuur zoekt verder. • De begroting over 2008 sluit met een tekort van (afgerond) 90.000 euro. Dit tekort wordt veroorzaakt door de extra kosten van de softbalsters in de voorbereiding op de Olympische Spelen. De kwalificatie kwam tot stand via een (uiterst) beperkt parttimeprogramma in 2007 en de jaren daarvoor. Ter vergelijking: de bijdragen voor 2007 uit de Performance Pot van NOC*NSF bedroegen voor honkbal € 187.900 en voor softbal € 37.400. De toekenningen uit de Performance Pot zijn gebaseerd op de veronderstelde medaillekansen in Beijing. • NOC*NSF heeft direct na kwalificatie de eis neergelegd dat een fulltimeprogramma wordt ingevuld. Dat betekent gemiddeld 32 uur per week softballen. Pogingen om een sponsor te vinden voor tenminste vijftig mille hebben gefaald. • Het bondsbestuur stelt de clubs voor tweederde deel van het tekort van € 90.000 te financieren via een eenmalige contributiebijdrage van gemiddeld € 2.50 per lid. Gelet op het feit dat de clubs hun begroting inmiddels hebben vastgesteld,
wordt dit bedrag pas begin 2009 bij de clubs in rekening gebracht. Het restant van € 30.000 komt uit de incidentele opbrengt van de verkoop van het Huis van de Sport (zie verder). • Mocht er alsnog een sponsor worden gevonden of nog subsidie beschikbaar komen, dan vindt er verrekening met de contributiebijdrage plaats. • Het financieel jaarverslag voor 2007 sluit met een batig saldo van € 3.700. Voorgesteld wordt dat bedrag toe te voegen aan het eigen vermogen van de bond. Dat komt daarmee op € 371.000. Er waren in 2007 mee- en tegenvallers in de exploitatie. Een meevaller was dat de inkomsten uit sponsoring 75.000 euro hoger uitvielen dan begroot. Nog eens 46.000 euro kwam extra binnen in de vorm van materiaalsponsoring. Een andere meevaller was dat deelname van Oranje aan het World Port Tournament in Rotterdam ruim twee keer zoveel in het laatje bracht als begroot: € 63.500 tegen € 30.000. • Tegenvaller was dat er 28.000 euro minder contributie binnenkwam dan voorzien. De geplande groei van het aantal leden met 750 liep uit op een verlies van 630 leden. Een andere tegenvaller was dat geen sponsor voor de Topsport Softbal Dames kon worden binnengehaald (was begroot op € 15.000). • Ook uit het verleden waren mee- en tegenvallers te noteren. Zo is de claim op de wereldhonkbalbond IBAF in verband met de extra kosten van het WK honkbal in 2005, veroorzaakt bijvoorbeeld door de deelname van twee extra ploegen (achttien in plaats van zestien), gehonoreerd. Het gaat om een bedrag van € 68.300.
• Een meevaller voor 2008 kondigt zich aan. De KNBSB maakt een winst van zeker 90.000 euro op de verkoop van het Huis van de Sport aan de Triodos Bank. De bond was voor tien procent eigenaar van de Commanditaire Vennootschap van het Huis van de Sport. Het bedrag wordt onder meer gereserveerd om in de toekomstige begrotingen de huur op het peil van 2006 te houden. Bondsraad van de KNBSB: Woensdag 2 april 19.30 uur in het Atrium van het Huis van de Sport in Nieuwegein. Adres: Wattbaan 31-49, 3430 GB Nieuwegein. De bondsraad is het parlement van de KNBSB. Alle clubs hebben één stem, clubs met zowel een honk- als een softbalafdeling twee. De bondsraad is vrij toegankelijk voor belangstellenden. Alleen Ledenafgevaardigden van de clubs en mensen met een functie binnen de bond, ereleden en leden van verdienste hebben spreekrecht. Ledenafgevaardigden hebben ook andere rechten, zoals het doen van voorstellen.
Colofon:
• Het uiteindelijke tekort van het WK 2005 – dat 180.000 euro bedroeg – daalt daardoor met dat bedrag. Eenderde van dat oorspronkelijke tekort, 60.000 euro, hebben de speelsteden Almere, Amsterdam, Eindhoven, Haarlem en Rotterdam gezamenlijk voor hun rekening genomen. Eenzelfde bedrag heeft het Ministerie van VWS ter beschikking gesteld en de rest (eveneens zestig mille) is door KNBSB en NOC*NSF gezamenlijk gedoneerd. De bond droeg 32.000 euro bij. De bondsraad van 25 november 2006 had daarvoor toestemming gegeven. Het van de IBAF ontvangen bedrag wordt – na aftrek van de daarvoor gemaakte kosten – over deze partners verdeeld. De organiserende Stichting SIBEN wordt ontbonden. • Een tegenvaller uit het verleden, hoewel niet geheel onverwacht, is het faillissement van DMA (Dutch Maritime Association), de sponsor van de bond in 2003. De KNBSB kan daardoor fluiten naar zijn geld, 70 duizend euro. De bond maakte ruim 6.000 euro aan kosten ten behoeve van DMA.
Ook in 2008 zal INSIDE Revisited - een uitgave van de KNBSB - verschijnen als vervolg van het experiment, dat in september 2007 startte. INSIDE Revisited is voor iedere belangstellende gratis te downloaden via www.knbsb.nl. Ook de zeven al verschenen nummers. Het is eveneens mogelijk gratis een electronisch abonnement te nemen. Aanmelden via
[email protected] Voor de inhoud is alleen verantwoordelijk de redactie, die wordt benoemd door het bondsbestuur van de KNBSB. Hoofdredacteur (honorair): Joop Köhler. Redactie: Ronald Boot, Chris Mast (leiding) en Loet van Schellebeek. Joop Köhler was zeventien jaar hoofdredacteur van Inside, het toenmalige - zeer geprezen - bondsblad, dat van 1971 tot en met 1987 verscheen. Suggesties, kritiek en commentaar via:
[email protected] Lay-out: Yvonne den Boer-Krabbendam.
