INOG 20 jaardag afsluiting Verslag Toekomst INOG en uitkomsten enquête Naar aanleiding van de reünie 20 jaar INOG is een vragenlijst ontwikkeld met daarin vragen over verleden, heden en toekomst van de INOG. Deze vragenlijst is op internet gezet en uiteindelijk hebben 77 personen de vragenlijst ingevuld. Dit is een verheugend hoog aantal inzendingen. Tijdens de reünie op de 26ste september heeft Trudy Prins de uitkomsten van de vragenlijst gebruikt om met de aanwezigen in discussie te gaan. Een korte samenvatting daarvan vindt u onderstaand. Voorts zijn er de uitkomsten van de vragenlijst voor degenen, die daar in zijn geïnteresseerd gebundeld. Bij deze bundeling zijn antwoorden, die op hetzelfde neerkomen gecombineerd. Benadrukt wordt dat er op gelet is dat bij het vervaardigen van de korte samenvatting en de bundeling van de vragenlijst de tekst niet naar personen herleid kan worden. Er is ook bewust voor gekozen om geen conclusies te trekken uit dan wel de aandacht te vestigen op de uitkomsten van de vragenlijst. Dat is voorbehouden aan de lezer. Deel 1: Korte samenvatting van het programmaonderdeel “Toekomst INOG”. Dit onderdeel werd geleid door Trudy Prins, directeur van Cogis, die aan de hand van de uitkomsten van de vragenlijst de deelnemers vragen stelt. Trudy legt in het kort haar achtergrond uit en wat de organisatie Cogis inhoudt. Cogis werd in 2005 opgericht als opvolger van ICODO (Informatie Coördinatie Orgaan Dienstverlening Oorlogsgetroffenen), dat in 1980 bij wet werd ingesteld als vraagbaak en aanspreekpunt voor oorlogsgetroffenen en professionele en vrijwillige hulpverleners. Cogis heeft het werkterrein uitgebreid met kennis over de gevolgen van de agressie en het geweld die onderdeel zijn van de moderne samenleving, terwijl de expertise over oorlogsgetroffenen behouden is. Het is ook het kennisinstituut voor de sociale en psychische gevolgen van oorlog, vervolging en geweld en is als zodanig deskundig op het gebied van de psychische en sociale problematiek die kan ontstaan als mensen te maken hebben met oorlog, vervolging en geweld. Dit kan zijn grootschalig (on)georganiseerd geweld, maar ook kleinschalig geweld. Cogis is gevestigd in Utrecht (Churchillaan 11, 3527 GV Utrecht, telnr: 030-2968000). a) Is 20 jaar INOG een feest of wordt dat anders beleefd? Het is feest als je het niet op de kinderen overdraagt en INOG heeft aan het niet overdragen bijgedragen; Lading van het slachtoffer zijn niet de boventoon laten voeren; Het is vieren, want het is voor mij van overleven naar leven; Dag is goed als de lading er mag zijn naast leuke dingen; Persoonlijk gemis dat een dergelijke dag niet gedeeld kan worden met een broer of zus. Ik heb wel een familielid bij mij. Er is daardoor nog veel werk aan de winkel voor Sinaï en Centrum ’45; Feest omdat alle groepen bij elkaar zijn; Feest en ook veel pijn in verband met de INOGGERS die zijn overleden; Pijn omdat in de loop der jaren vele afsplitsingen zijn geweest in de INOG gelederen; b) Wat heeft de INOG voor je betekend? Het wel of niet kunnen delen met familie; Vergeven en vergeten; INOG bij elkaar kunnen houden; Welkom thuis; Erkenning/herkenning/lotgenotencontact; Erkenning: zoals het is, is het ook goed;
© Flo rine
Herkenning: agressie, pijn, begrijpen, je verhaal wordt begrepen; Lotgenotencontact: je was er en dat is prima; Puzzel completer gemaakt; Geleerd dat ik mijn moeder nooit iets heb gevraagd en dat ligt aan mij; Veiligheid van het zwijgen ligt ook bij het recht van de ander om te zwijgen; Relatie gelegd met de volgende generatie; Grote zwijgen van nu/zelf gaan zwijgen; Blond: toch Indo, wordt toch meer gezien als een Hollander; INOG: ik herken mijn vader op de wijze zoals ik met mijn kind omging. Het is toch goed gekomen met mij.
c) Hoe kijkt u tegen de volgende generatie aan? Wij merken samen hier dat ik veel aan haar kan doorgeven. Elkaar ontdekken. Gevoel van blijheid daarover; Ik ken mijn ouders niet en mijn ouders kennen mij niet; Van mijn drie kinderen is er slechts één gevoelig voor Indië. d) Hoe bereik je de mensen? ICODO heeft een dag georganiseerd voor alle groeperingen; Via lotgenotencontact; Via internet. e) Kan de oorlog uit de INOG: Neen dat kan niet, want het is oorzaak van de problematiek; De inhoud of beladenheid van de oorlog kan veranderen; De oorlog bindt ons. f)
Kijken wij naar het verleden of naar de toekomst? Zorgen dat anderen kunnen profiteren van onze kennis; Wij zijn een generatie, die zich niet laat opdoeken; INOG: club van de toekomst; Club van erkennen en herkennen; Niet alleen over het verleden.
g) Wensen voor de toekomst Met elkaar in gesprek gaan; Verhalen delen In de toekomst moet de INOG deelnemen aan de discussie over het multiculturele debat. Algemene opmerking: Zelden is de Indische stem gehoord. Alleen berichten dat wij zo geweldig geïntegreerd zijn en dat wij ons zo goed hebben aangepast. De vraag is wat de prijs is van het integreren en het aanpassen. Wat is de keerzijde van die medaille. Waar blijft ons antwoord op de multiculturele samenleving. Als geen ander hebben wij iets positiefs in ons namelijk in ons lijf komen meerdere culturen samen. Wij zijn het lijfelijk voorbeeld van hoe rijk wij zijn met betrekking tot het multicultureel zijn. Wij moeten als INOGGER laten horen hoe rijk een samenleving kan zijn die multicultureel is. Na afloop bedankte Trudy de aanwezigen voor hun medewerking en hun bereidheid en vertrouwen om gedachten en gevoelens met elkaar te delen.
Deel 2: Uitkomsten van de enquête De bedoeling van de vragenlijst is geweest om iets tastbaars achter te laten en daarmee ook de weg te openen voor degenen, die in de uitkomsten (of onderdelen daarvan) aanleiding zien om nieuwe initiatieven te ontplooien. Gelet op de uitspraken over de toekomst van de INOG, de gebleken behoefte en de aangegeven bereidheid van INOG-ers om tijd en geld te steken in (toekomstige) activiteiten wordt dezerzijds gehoopt dat er mensen bereid zijn om met deze positieve grondhouding van INOG-ers aan de slag te gaan en initiatieven zullen ontplooien om de lacunes in het huidige aanbod weg te werken. Het is verheugend te constateren dat 77 personen de vragenlijst hebben ingevuld. Dat is een zeer hoge score en dat geeft de grote betrokkenheid met de INOG aan. Algemeen: De gemiddelde leeftijd beweegt zich tussen de 50 en 59 jaar. Vragenlijst is ingevuld door 60 % vrouwen en 40% mannen. Op de vraag waar bent u geboren geeft 39% aan in Nederlands-Indie geboren te zijn. Vragen: Bij welke organisatie/groep of organisaties/groepen bent u nog aangesloten of aangesloten geweest ? LV INOG STG. BINOG WG INOG/KJBB
33
42.9 %
5
6.5 %
39
50.6 %
Wat is de reden dat u lid bent geworden van een INOG organisatie/groep? Herkenning, erkenning, contact met lotgenoten, uitwisseling van ervaringen met mensen met een Indische achtergrond, zoeken naar je roots, identiteitsproblemen, psychosociale problemen, zoeken naar een verklaring voor mijn gedrag, ervaringen uit te wisselen over opvoeding en verwerking van oorlogservaringen van onze ouders, aan mijn problemen werken, toenemende bewustwording van mijn Indische achtergrond, 15 augustus herdenking in Den Haag, door introductie van familie, het steeds dichter bijkomen van het Japanse oorlogsverleden van mijn ouders en hun familie, op zoek naar gegevens waarover mijn ouders niet spraken, interesse, verbondenheid, vertrouwd gevoel, hulp bij aanvragen WUV, zoektocht na scheiding, de sfeer en het gevoel dat ik daar niets hoef uit te leggen of te verdedigen, ter oriëntatie om te kijken of ik er baat bij heb, na therapie behoefte aan contact met lotgenoten, op zoek naar gegevens waarover je ouders niet spraken, van vaderszijde inzicht verkrijgen op de werking van het WO-II verleden in familie alsmede verwerking voor mijzelf aangaande vaderbeeld, hulpvraag, door het boek "Scherven van Smaragd' van Jill Stolk en eind jaren 80 kwam ik in aanraking met Cor van Drongelen en Marjoke Verschoor - toen nog KJBB – en puzzelstukjes van mijn jeugd vielen op zijn plek. Hoe vaak komt u gemiddeld bij een bijeenkomst van een INOG organisatie/groep? Minder dan 5 keer per jaar
57
74 %
Meer dan 5 keer per jaar
20
26 %
Aan welke activiteiten heeft u in de afgelopen 12 maanden bij uw INOG organisatie/groep aan meegedaan? Kumpulans, pasar malams, herdenkingen, bij elkaar op visite komen, verjaardag, bezoeken van stadje, Sinterklaasviering, doe-dag. expositie Indische kunstenaars in stadshuis den Haag, familieopstellingen, workshops (Henk Bakker), gesprekken, intakegesprek met Pelita-medewerker,
filmprogramma, deelname aan workshop waarbij je je eigen pijn durft te voelen en naar te kijken door in de spiegel te kijken, huiskamerkumpulan, VOS project, opvang nieuwkomers, begeleider bij inloopdagen, schrijfworkshop, dramaworkshop, gezamenlijk eten en feesten, standwerk op de pasar in Den Haag, het vervangen van die ouwe EEG-er uit Spanje, foto's maken tijdens de inloopdagen, onze INOG groep is opgeheven en wij komen nog als vriendengroep bij elkaar bij iemand thuis (ongeveer 4 x per jaar), deelnemen aan groepsgesprekken, het geven van een workshop, het opzetten Indische (lees)groep, deelnemen aan GINOG, film kijken, deelnemen aan een discussiegroep, bekijken van documentaires, deelnemen aan creatieve en assertieve thema’s, gezelligheidsactiviteiten. Geeft u informatie over de INOG door en aan wie? Geef informatie door aan familie/kinderen/ vrienden/kennissen
62 80.5 %
Geef geen informatie door aan familie/kinderen/ vrienden/kennissen
15 19.5 %
Kunt u in het kort aangeven wat het INOG-zijn voor u betekent of heeft betekend? Ik heb mezelf beter leren kennen doordat ik mijn INOG verleden heb geïntegreerd in mijn huidig leven. Ik heb vrienden gemaakt bij de INOG waar ik me nu nog bij thuis voel en met wie ik buiten verenigingsverband in groepsverband of individueel leuke dingen mee doe. Het gevoel van thuis komen in een Hollands georiënteerde samenleving is vooral heel fijn. Verder dat ik met anderen bewust de invloed op mij van het oorlogsverleden van mijn ouders kon exploreren en verwerken. Begrijpen waar de verwardheid door ontstaan is, het niet weten waar ik bij hoorde, nu leer ik trots te zijn op de twee culturen die in mij zitten en dat ik nu het voorrecht heb van beide culturen te mogen genieten en te mogen benutten ten goede. Na publicatie van mijn boek "Oorlog buiten Japanse Kampen, Drie generaties vertellen...", door Rita Young en Zwaan de Vries, ontdek ik nogal wat INOGgers die nodig ondersteuning nodig hebben, maar de wegen niet kennen. Voor mij een te grote opgave en ik stuur ze dan toch maar door naar de officiële adressen. maar ja deze mensen in de problemen, hebben vaak een uitkerinkje, zijn te moe om te reizen en de Indische organisatie in Nijmegen (o.a. Pelita) hebben, ook uit eigen ervaring de deur dicht voor de INOGger. Van Pelita een onbegrijpelijk beleid, vind ik. Ik weet ook van andere gemeenten waar dat niet zo dogmatisch gehandhaafd wordt en er voor INOGgers wel incidenteel iets georganiseerd wordt. Ik weet dat Pelita de INOG niet in zijn beleid heeft en zich naar mijn mening hiermee conformeert aan het regeringsoordeel, namelijk dat Indische geen problemen hebben. Ik voel mij als INOGger door Pelita enorm in de steek gelaten. Samen zijn met lotgenoten, herkenning, ontmoeting van Indische mensen en met elkaar praten, erkenning, mijn verhaal kwijt kunnen en het treffen van lotgenoten: zonder iets te zeggen word ik al begrepen, warm bad, een gevoel van thuis zijn, (lots)verbondenheid, solidariteit, thuiskomen, wegwijs maken in mijn (toenmalige) problematiek, begrip, herkenning en integratie van voorheen non verbale en onbegrepen gevoelens, een plaats waar je met weinig woorden begrepen en het zwijgzame doorbroken wordt, steun en mezelf kunnen laten zien, gemeenschappelijke achtergrond wat het Indische betreft, je begrijpt elkaar met een half woord, een doorsnee Hollander weet amper waar Indonesië ligt en wat daar is gebeurt tijdens de WO2 weet men hier weinig van en de Bersiap hebben ze nog nooit van gehoord, het verleden heb ik een plaats kunnen geven, mentaal sterker geworden, de gevoelssfeer en de warmte plus herkenning in het contact bij INOG, problematiek 2e en 1e generatie, dingen een plaats geven, besef dat het allemaal veel erger kan, verbinding tussen oosterse- en westerse kwaliteiten, een rugzak die de ene keer zwaarder weegt dan de andere keer, op zoektocht zijn, serieus genomen worden, klankbordfunctie, reis naar Indonesië, oktober a.s., ontmoetingen met gelijkgestemden, zowel moreel als cultureel ondersteunend. Gerechtigheid en nooit meer oorlog Het INOG heeft me de weg naar bronnen gewezen maar ik voelde me niet thuis in het slachtofferschap
Het heeft heel veel voor mij betekend in het begrijpen dat mijn problemen niet alleen maar individueel waren maar hoorden bij de INOG. Dat maakte mijn psychotherapie efficiënter. Bovendien heb ik mijn beste vriendin bij de INOG ontmoet. Op dit moment heeft de INOG voor mij geen grote waarde meer. Maar dat komt voornamelijk door de plaats van samenkomst. Hilversum is voor mij te ver vanwege slechte energie en te duur voor mijn uitkering. Bovendien heb ik niet meer zo veel behoefte aan leed delen. Ik zou heel graag een INOG in de buurt willen hebben die zich bezig houdt met toekomst, en een sociale plek is in de maatschappij. Het idee van het vroeger Indisch netwerk'' spreekt mij nog het meeste aan. Dus minder leed en meer toekomst. Vanuit deze ontwikkeling draag ik de INOG nog altijd een heel warm hart toe en zal op verzoeken en vragen ingaan, maar probeer via eigen contact meer INOG contact te zoeken in mijn eigen omgeving. heb zelf wel de ervaring '2e generatie oorlogsslachtoffer' te zijn, en het is zinvol geweest hieraan aandacht te besteden. Met onze eigen praatgroep hebben we wel eens een INOG dag bezocht. Er is geen lobby die er voor ons is en de problematiek op de politieke kaart zet, terwijl de knowhow met ons binnenkort wel eens heel hard nodig zal zijn voor de NOGgers van de vele oorlogen en geweldshaarden van alle nieuwkomers hier in Nederland. U ziet het als ik een vraag krijg, breek ik los en blijkt het me nog steeds zoveel nader aan het hart te liggen dan ik zelf besef, maar ik probeer mijn aandacht op andere zaken te richten. Ik ben te vaak tegen muren van onbegrip gelopen. Met mij gaat het goed en ik had groot geluk met de goede psychotherapeuten en verdere hulpverleners. Ik kan alleen maar hopen dat anderen ook wegen vinden om die te krijgen. Maar ze moeten er wel heel veel, voor sommigen teveel, voor doen. ontdekken dat ik niet gek was. puzzelstukjes die op hun plek vielen en hulp bij verwerking van problemen. Kortom: het heeft zo'n beetje mijn leven gered. Veel. Mede door het lange zwijgen van mijn ouders en hun familiegeneratiegenoten over de Jappentijd en Bersiap, naast de voor mij wel waarneembare (onbesproken) gevolgen voor hen en ons, kinderen, hoop ik dat deelname aan INOG activiteiten meer licht kan werpen op ervaringen van "lotgenoten". Mijn Indische achtergrond bepaalt mede mijn identiteit De mogelijkheid om te werken aan mijn problemen door de bron te verwerken. Als ik niet had geweten INOG-er te zijn, had ik niet de ontwikkeling kunnen bereiken die ik nu heb doorgemaakt en bereikt. Een achtergrond, die voor mij een heel fijne herinnering blijft en die ik graag met mensen met diezelfde achtergrond, wil delen. Vooral om onbeantwoorde vragen beantwoord te krijgen. Nederlander zijn en ook weer niet de ontdekking van de oorzaak van mijn gevoel geen gevoel te hebben De INOG was enige tijd (ongeveer een jaar) een tijdelijk toevluchtsoord voor de overweldigende emoties tijdens een belangrijke identiteitszoektocht in mijn leven. in standhouden van het Indisch bewustzijn te weten gevolgen van cultuur en oorlog Deel uitmaken van een groep die geworsteld heeft (of nog steeds worstelt) met de doorgegeven angsten en trauma's van ouders die in een jappenkamp hebben gezeten. Het betekende te kunnen huilen zonder je daarvoor te hoeven schamen, alles kunnen zeggen in alle openheid, luisteren naar elkaar, herkenning, dit alles met het doel om er sterker uit te komen. Ik heb er een aantal mensen leren kennen waar ik nog steeds contact mee heb en waar ik een sterke verbondenheid mee voel. Het betekent ook een beetje trots zijn op onze Indische achtergrond. INOG -zijn betekent voor mij dat historie doorwerkt in het heden waarmee ik leer leven zonder te overleven. Belast zijn met het ongewenste koloniale oorlogsverleden van mijn ouders uit Nederlands - Indië wat de kwaliteit van het bestaan hier in Nederland, de voormalige kolonisator, in grote mate heeft bepaald. zeer gemengde gevoelens variërend van misbruik tot zeer gewaardeerde vriendschappen Van 2 werelden, Oost en West. Mixcultuur. Best of both worlds. Migrant zijn.
Veel steun. Inzicht doordat zichtbaar werd dat mijn (familie)problemen in heel veel families speelden. De gevolgen van opgroeien met een getraumatiseerde ouder of ouders werden benoemd en gedeeld. Steun om mijn eigen weg te vinden, uiting te geven aan het leven met twee culturele achtergronden. Verwerken en verbeelden van niet besproken verdriet en angst. INOGGER zijn betekend voor mij een plaatsje te weten voor de gedachten en gevoelens die bij mij leven. Voordat ik bewust was van mijn INOGGER zijn was er erg veel onrust in mijn leven. Nu ontstaat er steeds meer rust omdat ik weet niet alleen te staan met mijn denken en voelen en er eens per maand een plaats is waar ik mijn INOGGER zijn méér kan beleven dan op andere dagen. Ondanks dat ik een Totok-kind ben, blijk ik toch meer Indische betrokkenheid te hebben dan men, en ikzelf destijds, verwacht. Ik heb er trauma's aan over gehouden. Veel problemen in mijn leven waren te herleiden tot INOGproblematiek maar ik heb er lang over gedaan om ze als zodanig te herkennen omdat ze noch door mijzelf noch door anderen in verband zijn gebracht met de (niet verwerkte) ervaringen van mijn ouders tav WO II, de bersiaptijd, onze emigratie naar Nederland met de slechte opvang, het cultuurverschil tussen de Indische en de Nederlandse (ik ben Indo maar lijk uiterlijk erg Nederlands), etc. Tegenwoordig heb ik mijn Indische/Indonesische achtergrond in mijn leven geïntegreerd en ben ik blij met de 'rijkdom' die mijn achtergrond meebrengt. erkenning herkenning heeft mij op weg geholpen dat ik in therapie ben gegaan en dat ik nu er voor anderen kan zijn ik had er contact met lotgenoten en heb via de KJBB meegedaan aan een toneelstuk, samen met eerste generatie KJBB-ers. Steun door welwillend luisteren en door vriendschappen. Je maakt deel uit van een groep met een gezamenlijke achtergrond en houdt culturele verworvenheden in ere en geeft deze door Ik ben afgehaakt omdat ik zelf in therapie ging en een opleiding ging volgen, na een aantal jaren was het voor mij genoeg. Ook de ruzie binnen de KJBB, en een coupe van een aantal mensen, die het toenmalige bestuur niet zagen zitten stond me tegen. Aangezien ik door verblijf in het buitenland geen bijeenkomsten heb kunnen bezoeken is de betekenis van het INOG-zijn gebleven tot de jaarlijkse contributie Het gevoel niet de enige te zijn met vergelijkbare problematiek. Ik heb veel gehad aan de jaren 2001/2004 van INOG-groep binnen KJBB, later minder. Soms mis ik het "samen" zijn nog en ondersteuning bij moeilijke situaties Het heeft mijn leven behoorlijk getekend, een vader met pts syndroom. Nu zou ik een mishandeld en misbruikt kind heten.De INOG heeft me een beetje erbij geholpen het een plek te geven. Een versnelling in mijn therapeutische proces, doordat mijn therapeut geen ervaring had met de Indische achtergrond, maar er vervolgens wel voor open stond. Ik ben geen lid van INOG. Vindt het bestaan fijn, kan putten uit informatie en Indo-verbondenheid De ontmoeting met mensen vanuit een zelfde ervaringswereld boeit mij Ik hoopte een stuk herkenning te vinden bij leeftijdgenoten. Dat lukte helaas niet tijdens die dag in Haarlem. Wel kocht ik daar twee geweldige boeken, die me gesteund hebben. Tot mijn grote spijt lukt het me niet om de 26ste aanwezig te zijn in Bronbeek; hoop erg dat ik op de hoogte gehouden kan worden van volgende activiteiten. Het zou voor mij kunnen betekenen dat we evt. tegen dezelfde problematiek aan gelopen zijn en deze kunnen delen het was een stukje van een puzzel, en het was terra incognita, want van mijn moederskant had ik hier nooit iets over gehoord, daar zij gescheiden was, en mij alleen heeft opgevoed, zonder mijn vader. Ik werk sinds 1990 met cliënten uit NED-INDIE w.o. Inog-ers. Zelf ben ik een Nog-er maar herken ook veel in de ervaringen van de Inog-ers Het zal veel voor mij gaan betekenen. Hoe ouder ik word des te meer interesse ik krijg in mijn Indisch
verleden en toekomst. gesloten, zwijgzaam achter een eigen opgetrokken muur Zou u mee willen doen aan een onderzoek door één van de onderstaande instellingen? (gaarne aangeven welke). RIAGG
13
16.9 %
Algemeen maatschappelijk werk
18
23.4 %
Sinai
32
41.6 %
Centrum ´45
20
26 %
Pelita
40
51.9 %
Cogis
22
28.6 %
Neen
20
26 %
Wilt u in de toekomst INOGgers blijven ontmoeten? Ja Neen
72
93.5 %
5
6.5 %
Het lotgenotencontact van de toekomst waar ik me voor in wil zetten is bestemd voor? (meerdere antwoorden mogelijk) Alleen de Tweede generatie
26
33.8 %
Ook voor de Derde generatie en verdere generaties
49
63.6 %
Ook voor de Eerste generatie
29
37.7 %
Ook voor partners (niet zijnde inoggers)
36
46.8 %
Voor allen die interesse hebben in de Indische cultuur
40
51.9 %
Anders, namelijk
12
15.6 %
Het lotgenotencontact van de toekomst waar ik me voor in wil zetten is bestemd voor? (meerdere antwoorden mogelijk): Anders, namelijk en de problematiek hierin voor alle generaties Ik wil zeker dat mijn kleinkinderen moeten weten waar de roots van hun oma liggen transgenerationele getraumatiseerden wie zich herkent in deze problematiek gezellige inoggers alle tweede generatiegroeperingen iedereen die gelieerd is aan Nederlands-Indie. Welke vormen vindt u voor uzelf wenselijk? (meerdere antwoorden mogelijk) Kumpulans
40
51.9 %
inloopdagen
41
53.2 %
workshops
36
46.8 %
lotgenotencontact
31
40.3 %
van lotgenoten naar vriendengroep (zonder altijd de INOG problematiek centraal te stellen)
46
59.7 %
virtueel sociaal netwerk op internet (Hyves enz.)
16
20.8 %
Anders, namelijk
6 7.8 %
Welke vormen vindt u voor uzelf wenselijk? (meerdere antwoorden mogelijk): Anders, namelijk etentjes, doe-dagen af en toe een bijeenkomst optreden Wouter Muller videodocu's gaan maken Hoe vaak wilt u de gelegenheid krijgen/ geven om bij elkaar te komen? wekelijks
0
0%
maandelijks
16
20.8 %
onregelmatig als ik er behoefte aan heb
54
70.1 %
Wilt u de activiteiten rondom een bepaald onderwerp of thema laten gaan? Ja
52
67.5 %
Anders, namelijk
25
32.5 %
Wilt u de activiteiten rondom een bepaald onderwerp of thema laten gaan?: Anders, namelijk gezellig samenzijn kan uitmonden in meer intensief en intiemer contact maar het hoeft niet, geen verplichting, moeten, vooropgesteld doel meerdere thema's aanbieden en ook contact zonder thema hoeft niet altijd een thema te zijn. Gewoon elkaar kunnen ontmoeten en bijpraten is voor mij nu voldoende. wat op dat moment bij me speelt niet direct noodzakelijk, wel wenselijk keuzemogelijkheid voor bepaald thema of vrijblijvendheid Nederlandse koloniale en raciale misstanden niet per se n.a.v. vragen van de groep kan maar het kan ook eens ongedwongen iets spontaans wat er opkomt 1-ste en 2-de generatieproblematiek afhankelijk van momentane behoefte
liever geen thema Ja soms wel, maar altijd graag ook gewoon gezellig... Niet te zwaar, luchtig Ervaringen van anderen Waar wilt u aandacht aan besteden? (meerdere antwoorden mogelijk) Politiek
12
15.6 %
Creatieve workshops
32
41.6 %
Beroep en opleiding
13
16.9 %
Geschiedenis (gericht op het Indische)
54
70.1 %
Kunst en cultuur (gericht op het Indische)
45
58.4 %
Gezondheid/zorg
22
28.6 %
Koken
24
31.2 %
Muziek
30
39 %
Informatie krijgen over hulpverlening
16
20.8 %
Samen met inoggers uitgaan, pasars bezoeken, naar de film
29
37.7 %
Ontmoetingen voor partners en/of voor partners en inoggers
22
28.6 %
7
9.1 %
Anders, namelijk
Waar wilt u aandacht aan besteden? (meerdere antwoorden mogelijk): Anders, namelijk overdragen van invloed van uitsluiting van allochtonen op allochtonen en samenleving, invloed van oorlog op kinderen van slachtoffers gekozen vanuit wat er in de groep leeft aandacht voor elkaars leven alles dat deze gezellige inoggers inbrengen gewoon gezellig thuis kletsen/eten Bent u bereid tijd te steken in het organiseren van door u gewenste activiteiten voor de lotgenoten waarvoor u aandacht wilt? Ja
38
49.4 %
Neen
39
50.6 %
Bent u bereid geld te steken in het organiseren van door u gewenste activiteiten voor de lotgenoten waarvoor u aandacht wilt? Ja
42
54.5 %
Neen
35
45.5 %
Op welke wijze wilt u tijd steken in de door u gewenste activiteiten? (meerdere antwoorden mogelijk)
Bestuurslid
6
7.8 %
Deelnemer
43
55.8 %
Organisator van activiteiten
16
20.8 %
Beheerder van een website
1
1.3 %
Contactpersoon
26
33.8 %
Anders, namelijk
22
28.6 %
Op welke wijze wilt u tijd steken in de door u gewenste activiteiten? (meerdere antwoorden mogelijk): Anders, namelijk workshops geven workshopleider ondersteunend deelnemer actieve deelnemer Eventueel een workshop geven tegen materiaalkosten concrete project-/ werkgroep meedoen maken van documentaires hulpverlener Op welke manier denkt u dat geïnteresseerden het best bereikt kunnen worden? Via de media
13
16.9 %
Via internet
26
33.8 %
4
5.2 %
14
18.2 %
7
9.1 %
13
16.9 %
Via folders/brochure Gehoord van anderen (familie, vrienden, kennissen) Pasar malam Anders, namelijk
Op welke manier denkt u dat geïnteresseerden het best bereikt kunnen worden? : Anders, namelijk via de geijkte organisaties en hun pr (Pelita,PUR etc.) via internet, Tong Tong Fair, media Mond op mond reclame een combinatie van bovenstaande mogelijkheden internet+pasar malam+folder direct mail en direct call zoveel mogelijk kanalen een videodocumentaire op diverse wijzen, nl: acties in de media, internet, van mond op mond.
Wat vindt u een belangrijk aandachtspunt voor de activiteit? (meerdere antwoorden mogelijk) De locatie
39
50.6 %
De doelstellingen
36
46.8 %
De activiteiten
56
72.7 %
De sfeer
55
71.4 %
De vertrouwdheid met elkaar
50
64.9 %
De kosten
28
36.4 %
5
6.5 %
26
33.8 %
7
9.1 %
Het ontbreken van thema´s De reistijd Anders, namelijk
Wat vindt u een belangrijk aandachtspunt voor de activiteit? (meerdere antwoorden mogelijk): Anders, namelijk gezelligheid interactie! lijkt me ook afhankelijk van de activiteit competentie van de begeleiders verdieping spontane thema's of themaloos Welke van de onderstaande uitspraken voor activiteiten in de toekomst passen bij u? (meerdere antwoorden mogelijk) Om lotgenoten te ontmoeten
29
37.7 %
Veilige plek om ook anderen dan inoggers te ontmoeten
21
27.3 %
Gezellige groep met gedeelde ervaringen, kennis, interesse
48
62.3 %
Plek om mijn Indische kant te verkennen (cultuur, identiteit)
42
54.5 %
Op zoek naar (specifieke) informatie
24
31.2 %
Voor mij niet meer nodig
13
16.9 %
7
9.1 %
Anders, namelijk
Welke van de onderstaande uitspraken voor activiteiten in de toekomst passen bij u? (meerdere antwoorden mogelijk): Anders, namelijk onze kennis uitdragen in maatschappij ervaringen opdoen met het geven van workshops aan mensen met een Indische achtergrond; waar lopen we tegen aan, wat hebben 'wij' nodig "thuis"komen, gehoord worden begeleiders die oor hebben voor lotgenoten documentaire maken
Wilt u in de toekomst geïnformeerd worden over activiteiten voor lotgenoten? Ja
55
71.4 %
Misschien
20
26 %
2
2.6 %
Neen
Cogis bereidt een initiatief voor het opzetten van een kenniscentrum voor met betrekking tot het digitaliseren van de eigen erfenis van de verschillende naoorlogse generaties. Vindt u dat hier behoefte aan is? Ja
63
81.8 %
Neen
6
7.8 %
Anders, namelijk
8
10.4 %
Cogis bereidt een initiatief voor het opzetten van een kenniscentrum voor met betrekking tot het digitaliseren van de eigen erfenis van de verschillende naoorlogse generaties. Vindt u dat hier behoefte aan is?: Anders, namelijk Het ligt eraan wat Cogis bedoeld met de eigen erfenis. Is dat de erfenis van de na oorlogse generatie. Wie is dan de doelgroep? Ik weet dat daaraan behoefte is. Ik heb daar geen behoefte aan. weet ik nog niet Ja, maar niet voor mij weet niet wat Cogis is Wilt u deelnemen aan het opzetten van een dergelijk kenniscentrum? Ja
32
41.6 %
Neen
31
40.3 %
Anders, namelijk
14
18.2 %
Denkt u dat een platform waaraan verschillende INOG organisaties/groepen deelnemen een nuttig podium zou zijn voor onderlinge informatie uitwisseling of het naar buiten toe treden? Ja Neen Anders, namelijk
57
74 %
7
9.1 %
13
16.9 %
Denkt u dat een platform waaraan verschillende INOG organisaties/groepen deelnemen een nuttig podium zou zijn voor onderlinge informatie uitwisseling of het naar buiten toe treden?: Anders, namelijk Als we in staat zijn om zonder ruzies/wantrouwen e.d. zo'n platform te organiseren dan is het nuttig. Vooralsnog is dat niet ons sterkste punt. Er zijn al veel informatiebronnen De praktijk heeft geleerd dat wij toch erg verdeeld zijn in onze meningen
nuttig voor onderlinge informatie uitwisseling, misschien juist onhandig (de meerdere clubjes, ondanks 1 platform) t.a.v.het naar buiten toe treden. bestaat al: IP wel nuttig maar daarbij ook inhaken op andere tweede generatiegroeperingen en problematiek van kinderen van jonge veteranen (nu actueel bij BNMO). Vele INOG-ers hebben ook link met KNIL/Korea-veteranen via ouders(s). werk naar een fusie toe met verschillende activiteiten! Zijn er nog zaken die niet in deze vragenlijst aan de orde zijn gekomen, maar die u graag als wens of opmerking onder de aandacht wilt brengen? Ik wil graag met inoggers in contact komen die ik niet ken van een inloopdag en waar ik me toch bij thuis kan voelen en mee kan leren. Ik hoop dat iemand die niet gebonden is aan een INOG organisatie daar een site voor op wil zetten. Meer extra aandacht voor Indische beeldende kunstenaars waarbij juist die gevoelens tot uitdrukking komen in hun werk abstract of figuratief! er moeten leuke feesten georganiseerd worden Ik wil graag aandacht voor de Indische archieven die ergens verstopt zijn nadat het project Indisch Huis strandde. Ik wil dat die zo snel mogelijk weer beschikbaar worden gemaakt voor onderzoek, liefst ook gedigitaliseerd worden, daar wil ik wel graag aan meewerken ook. Vooral en vooral aandacht voor buiten de randstad! opmerking: ik vind het goed dat er ontmoetings- en uitwisselingsgelegenheden bestaan voor inoggers, maar vind het jammer als er een heel (te?) sterke identificatie is met juist dat aspect van je bestaan. Wat ik belangrijk vind is transparante en open communicatie.Ik merk dat binnen de communicatie nog steeds zelf wordt ingevuld (ongeschreven regels vanuit t Indisch zijn, aloesh)en niet naar de bron (rechtstreeks, kasasar) wordt gevraagd. Waar zijn wij bang voor? Hierdoor ontstaan juist miscommunicatie. Verder merk ik om een verandering te brengen in je eigen handelen (autonoom) dat we wel mentaal bewust zijn, maar niet fysiek naar kunnen handelen c.q.in de praktijk kunnen uitvoeren dan wel ons echt staande kunnen houden in het heden. Blijf niet in het verleden hangen en kijk nog niet naar de toekomst, maar sta in het heden. Hiervoor heb je nodig "Stilte in beweging", door verbinding met jezelf. Technieken die de kwaliteit van het leven verbeteren. Zachte methodes die ondersteunen het lichaam, hart en geest, waardoor je in balans komt en bent. Dit zou ik graag willen geven c.q. doceren. Reünies van scholen. Heb nl. nog nooit iets van een reünie van de Nassauschool uit Soerabaja gezien. Ook op 'Schoolbank' heb ik geen leeftijd (c.q. klas)genoten gevonden. Om nu al een definitief ja of nee tegen een kenniscentrum of andere activiteiten te zeggen vind ik wat vroeg. Op de reünie zal er wel meer duidelijkheid komen in wat voor een vorm het gegoten word. De toekomst zal het leren. het gevaar is, dat het snel een "kliekje" wordt en op persoonlijke titel zaken worden gedaan/besloten, mensen genodigd, c.q. buitengesloten. Als je je gezicht niet meer laat zien, is er niemand die naar je informeert. M.a.w.: informatievoorziening (bijvoorbeeld verslagen van thema's etc) op een goed werkende website. Geen dwang, c.q. oordeel. Ben al jaren actief binnen de INOG in verschillende groepen vanaf 1993. Steeds valt me op dat onderling vertrouwen een issue is bij INOGGERS en dat onderlinge onuitgesproken competitie en wantrouwen contraproductief werken en nieuwe (oorlogs) slachtoffers maakt. Dit gedragspatroon is slecht bespreekbaar, gekrenkte emoties leiden vaak 'ondergronds' een eigen leven en het niet kunnen erkennen daarvan lijkt zo onherstelbaar diep geworteld dat ik er moedeloos van word. De toekomst van elke nieuwe INOG-groep lijkt vaak van te voren al gedoemd te mislukken omdat zoveel gefrustreerde ambitie zijn weg lijkt te projecteren binnen besturen en voorzitterschapjes. Kan COGIS hier een helder beeld van krijgen, of is dit niet Indisch maar inherent aan vrijwilligerswerk?
in hoeverre worden er inoggers bereikt die niet in Nederland wonen? De keren dat ik bij de INOG bijeenkomsten ben geweest heb ik altijd het gevoel overgehouden dat ik er niets aan heb gehad, de contacten nogal ongeïnteresseerd waren, de begeleiders nogal oppervlakkig,niet echt competent en egoïstisch waren, de landelijke dagen in Bronbeek slecht bezocht, de rol van Nederland in het koloniale verhaal waardoor veel psychische en politieke problematieken werden gecreëerd zeer opvallend werd vermeden. In het kort, ik had het gevoel dat deze implicaties van de gedwongen migratie van de 1e en 2e generatie Ned.-Indische mensen en natuurlijk ook de Molukse mensen ( die ik eigenlijk niet heb gezien )niet op een competente manier ondervangen werden waardoor ik geen gevoel kreeg dat ik daar mijn verhaal kwijt kon. Ik ben van mening dat er meer initiatief genomen moet worden in het informeren en begeleiden van hulpverleners en hulpinstellingen die nog onbekend zijn met het fenomeen `Indische Naoorlogse Generatie`. heb het gevoel dat men af kan haken zodra het gevoel van dwang(kom je langer dan wordt je geacht mee te helpen/organiseren.) ter sprake komt. kennis over deze problematiek is nog niet wijd verbreid en onderkend, met veel leed in het verborgene tot resultaat. Belangrijk voor toekomstige generaties. om ellende in de toekomst te voorkomen. er word gesproken over verschillende INOG organisaties voor mij is er maar een en dat is de LV INOG waar ik mij voor inzet en waar ik mij al die jaren thuis voel bekendheid geven dat de eerste generatie nog steeds een uitkering kan aanvragen of extra faciliteiten. Mijn moeder wilde dit nooit, maar heeft het onlangs toch gedaan op aandringen van mijn broer en met hulp van Pelita ( ze is 84 jaar) en krijgt nu huishoudelijke hulp betaald en maandelijks E 100,00 voor activiteiten buitenshuis. Het geeft haar een goed gevoel van erkenning. Laat ons inoggers met rust. geen enquête gezeur! Blijvende aandacht is nodig voor mantelzorgers onder NOG-ers en de rol die wij spelen richting de nog resterende leden van de 1e generatie. Daarnaast is Bond Nede.Mil.Oorlogsslachtoffers bezig zich ook te richten op kinderen/partners van militaire oorlogsslachtoffers. Weliswaar is er nu nog aandacht voor de jonge gezinnen van veteranen maar kinderen van KNIL-militairen kunnen ook lid worden van deze organisatie. (Defensie zou zich meer verantwoordelijk moeten voelen ook voor resterend leed uit het verleden. Mogelijk dat er een samenwerkingsverband mogelijk is? Verschillende INOG-organisaties is verwarrend, duur en onnodig. Werk in de toekomst naar één organisatie toe met eventueel verschillende activiteiten voor verschillende doelgroepen en/of doelstellingen. De belangstelling voor je medemens is van groot belang momenteel niet, weinig tijd, dank u. In feite denk ik: een goed blad tweemaal tot viermaal per jaar. Dat werkt wel voor grote achterban ook, naar mijn ervaring in redacties. Ik ben 63 jaar, maar mijn kleinkinderen, zijn nieuwsgierig en willen weten wat er gebeurd is, waar oma geboren is. Eigenlijk simpele ongecompliceerde wetenschap en vragen.Er wordt daar vaak te wetenschappelijk over gedaan.b.v een boekje als “ Indisch zwijgen”, geeft een ontroerend inzicht in de Indische leef en denk cultuur. Dit lezend kunnen zij mij een beetje beter begrijpen! ik wil heel graag videodocumentaires maken
