JUNI 2012, jaargang 9, nr.3
INHOUD Ten geleide De quest Leven in overvloed Tien jaar lothlorien De bakker Van pionier tot pensionada Een droom gerealiseerd 10 jaar Lothlorien Het is mijn droom …. Een terugblik op….. De magie van lothlorien Het Gouden Woud Thuis Recept Uit Guatamala Happy anniversary Een oase van rust Tijd Le mot du Maire Tolkiensymboliek Samenloop Dank, een blik vooruit Colofon
Inlegvel programma
Ten geleide. In de zomer van 2002 is Lothlorien begonnen. Nu 10 jaar geleden. Voor sommige mensen is het als een flits voorbijgetrokken, voor anderen was het een lange tijd. Zo zie je de relativiteit van wat we Tijd noemen. Lang of kort, in de afgelopen 10 jaar is wat als een droom begon, gemanifesteerd. Van een plek met veel achterstallig onderhoud en zonder middelen tot een vredescentrum dat bloeit, waar veel mensen een goede tijd hebben, zichzelf terug vinden, zich weer verbinden met zichzelf, de ander en de wereld. Niet alle doelstellingen werden in die 10 jaar gerealiseerd, de weg, de stroom van het leven, heeft gebracht wat het mocht zijn en dat was en is veel. Tien jaren onderweg, nu tijd om daar heel even bij stil te staan, kort terug te blikken, deze mijlpaal te vieren en dan gewoon weer verder, daar waar het leven ons zal brengen en met wat het leven zal geven. Deze bijzondere nieuwsbrief geeft ervaringen weer van hoe het begon, verhalen van mensen die hier woonden, werkten, als gast, als workshopleider of presentator kwamen, als sponsor of aandeelhouder zich verbonden of op andere wijze betrokken waren. We kijken terug en blikken ook meteen vooruit. Want net als alles dat leeft, gaat ook Lothlorien verder op het pad, kort of nog lang, klein of groter, het zal zijn zoals het mag zijn. Graag delen we onze ervaringen via deze Nieuwsbrief en tref je als een blijk van waardering van je betrokkenheid een fotoboekje aan en de DVD van het Vredesfestival van september 2011, dat we als hoogtepunt hebben ervaringen van de afgelopen 10 jaar. We hopen in de toekomst nieuwe hoogtepunten te mogen ervaren en samen te delen. Op 25 juli vieren we op Lothlorien het jubileum, we doen dat op sobere wijze aansluitend bij onze uitgangspunten van genoeg en kleinschaligheid. Zou je iets willen aanbieden als cadeau voor het bereiken van de mijlpaal dan stellen we voor een bijdrage te doen aan een nieuw initiatief: een fonds om voor mensen zonder of met beperkte middelen, de mogelijkheid te creëren een verblijf op Lothlorien mogelijk te maken.
1
economie van het genoeg, leren en groeien. En opgeschreven dat ik in Frankrijk een centrum wil beginnen. Een plek voor mensen onderweg, om te delen, uit te wisselen, te werken en bij te dragen aan vrede. Gezond eten en gezond leven.
De quest. Het is 1999 en ik ben 45 geworden. Het werken bij de Bank heeft me veel jaren veel voldoening geschonken, ik heb veel geleerd, goed verdiend en veel ervaren. Maar de laatste paar jaren gaat het niet meer zo lekker. Het bank-leven gaat steeds minder en uiteindelijk helemaal niet meer om mensen. Niet om klanten, niet om het personeel, alleen nog maar om geld. De bonussen worden ingezet voor de commerciële medewerkers om ze te prikkelen klanten dingen te verkopen die ze niet nodig hebben. Alleen maar om zelf meer geld te hebben, want geld, daar gaat het blijkbaar om in het leven. Ik deze visie kan ik me niet meer kwijt, maar ja, ontslag nemen of…. Wat dan? In mei neem ik 6 weken achterstallig vakantieverlof op om tijd te hebben mijn leven eens op een rij te zetten, thuis wat klussen af te ronden en om een week op de hei te gaan zitten en te zien wat ik eigenlijk verder met mijn leven wil gaan doen. Ik reis met mijn camper naar de Lüneburgerheide met o.a. een leeg schrijfblok. Het wordt een heerlijke week met veel zon, lekker warm, ik wandel veel en lang en leef eens helemaal in mijn eigen tempo en zonder opgelegde structuren. Als de week om is, is het schrijfblok vol geschreven met plannen en ideeën….Ik heb opgeschreven dat ik ontslag neem, voor mezelf ga beginnen met een bedrijfje De Brug Advies en Coaching. Opgeschreven wat ik wil gaan doen en aanbieden, welke cursussen, teamwork, trainingen, de inhoud ervan enzovoort. Opgeschreven wat ik nog wil leren, wat ik nog mis in m’n kennispakket. Opgeschreven waar ik nog naar toe wil: Findhorn, Mansukh Patel, Ecolonie, Hobbitstee, woon en werkgemeenschappen en meer. Opgeschreven wat ik eigenlijk echt wil in mijn leven: mensen helpen, leven naar een
Per 1 januari 2000 start De Brug Advies en Coaching zijn activiteiten. Ik bouw bij de bank af en begin mijn eigen activiteiten. Ik neem ontslag, verdien in 3 maanden genoeg voor een jaar, ga naar Findhorn, naar Wales, naar Frankrijk en bezoek in Nederland veel plekken en mensen. Ik lees veel over al bestaande projecten en praat met mensen die ervaring hebben op dit gebied. In 2001 vindt de geboorte plaats van de Vereniging tot oprichting van een gemeenschap op ecologische en spirituele basis, nu de Vereniging Vrienden van Lothlorien. In de winter van 2001/2002 maken we een profiel met wensen en uitgangpunten voor een plek en brengen we plekken in beeld die we als mogelijkheid zien om het project Vredescentrum te beginnen. In maart 2002 gaan we op pad om deze te verkennen. Van makelaars, notarissen en vrienden hebben we veel tips gekregen en kijken rond in Vogezen, Haute Marne en Haute Saone. Alle plekken die we op ons lijstje hebben staan vallen af: te klein, op een noord-helling, geen mogelijkheid voor een camping, te nat, onvoldoende basis of om andere redenen. Van een makelaar in Maastricht kregen we voor we vertrokken nog een mailtje: ik heb precies de plek die je zoekt! Maar ja, gezien de prijs die bijna 3x het bedrag is wat we denken te kunnen besteden, is die niet op de lijst gezet, maar als we uiteindelijk in de buurt zijn gaan we toch maar even kijken. Het Domaine de Moiron biedt alle 13 uitgangspunten die op ons wensenlijstje staan en meer, echt een prachtige plek met
2
kan toch niet meebetalen… en uiteindelijk blijven er 2 aandeelhouders over en hebben we een tekort van ruim 3-ton. Maar wel is het koopcontract getekend en degene die tekent is verantwoordelijk. Stoppen en betalen of doorgaan? Doorgaan dus. Hypotheek in Nederland, Hypotheek in Frankrijk, onderhandse lening en we lijken het net te redden. De hypotheek in Frankrijk (180.000,-) blijkt dan te zijn gefiatteerd door een bijkantoor die de bevoegdheid niet had en het hoofdkantoor trekt 30.000 euro van de overeengekomen som af (150.000,-). Waar halen we 30.000 euro vandaan? Nog maar een onderhandse lening dan, gat gevuld. We arriveren op 11 juli 2002 op het Domein, bellen met de bank hoe laat we er de 12e moeten zijn om de definitieve akte te passeren en krijgen te horen dat het niet in orde is. Dat kan nog wel een paar weken duren, oh ja, en het hypotheekbedrag is verlaagd naar 140.000,- . Niet te geloven, waar halen we in godsnaam 10.000 euro vandaan? Het uitstel geeft even tijd om nog te redden wat er te redden valt en als uiteindelijk op 31 juli de akte passeert hebben we alle rekeningen leeg, hebben mensen vooruitbetaald en hebben we alle centen en dubbeltjes bij elkaar gelegd om precies op het vereiste bedrag te komen. Daar sta je dan, eigenaar van een prachtig landgoed, hypotheekverplichtingen, lege portemonnee, geen inkomen, veel angst en onzekerheid, veel risico en verplichtingen. Is dat een droom die waar wordt? Elke dag gaan we failliet, nou dan net niet, daarna elke week en dan elke maand. Gelukkig komen er in september de eerste medebewoners en die gaan meedragen, zo halen we elke maandultimo net genoeg om hypotheek, verzekeringen, belastingen, telefoon en stroom te kunnen betalen. Voor eten is er niet veel, voor investeringen helemaal niet.
oneindige mogelijkheden om te creëren en ons plan in te vullen. Dan maar gokken dat we het financieel gaan redden?
Terug in Nederland presenteren we met behulp van grote foto’s aan betrokken het gevonden Domein en het financiële plaatje dat nodig is en een flink aantal mensen zegt te willen helpen, mee te bouwen en mee te financieren. Geweldig! Dan ontvangen we een paar weken later van de notaris bericht dat we een bod mogen uitbrengen. Iedereen wordt binnen een dag benaderd, geïnformeerd en gevraagd om aan te geven hoeveel ze willen bijdragen om aankoop mogelijk te maken. De volgende dag staan we met open mond te kijken: het dubbele bedrag van wat nodig is, is beschikbaar. Er wordt een bod uitgebracht en 3 dagen later belt de makelaar: gefeliciteerd, je bod is geaccepteerd, wat zul je nu blij zijn. Ik lig een week doodziek in bed. Wat een droom was, is realiteit geworden, het vredescentrum gaat er komen. Een maand later wordt de voorlopige koopakte getekend, met uiteraard een boetebeding: niet nakomen is 10% boete betalen, maar wat kan ons gebeuren? Er is veel steun en medefinanciers, geen probleem dus… maar nadat het voorlopig koopcontract is getekend, komt er een kentering. Een aantal medebouwers en medefinanciers trekt zich terug: zo’n centrum lukt toch niet, de plek is verkeerd, het is er te nat, te ver weg, ik
3
De eerste winter is een erg koude en het is zelden lekker warm in huis, veel werk, elke dag hout zagen om de kachel aan de praat te houden en hard werken om te kunnen overleven. De jaren na 2002 waren niet gemakkelijk, we kregen het niet cadeau, maar op een of andere onverklaarbare en soms wonderbaarlijke wijze heeft het centrum overleeft. Er kwamen steeds meer gasten, veel vrijwilligers en helpende handen, het vertrouwen groeide en de aandeelhouders kwamen dan toch ook. In 2011 werd de laatste hypotheek afgelost en is de basis nu erg stevig. Lothlorien is uitgegroeid tot een prachtige plek, met een fijne energie en heeft een bijdrage geleverd aan heel veel mensen. Het vredesfestival van 2011 was daarin het hoogtepunt. De weg ernaar toe was lang, moeilijk en uitdagend. Maar ook verrijkend en gezegend. De droom is in de materie gezet, waar geworden en het centrum vult nu zijn plaats in het geheel in. Lothlorien, een plaats van rust, vrede en harmonie en een plek waar mensen onderweg goede raad kunnen vinden. Lothlorien Is.
Leven in overvloed. Ik wilde leven in een economie van het genoeg. En de schepper gaf me elke keer net genoeg om te leven, net voldoende om te eten en te overleven, met veel uitdagingen, een reden om alles uit de kast te halen wat ik aan talent en kwaliteiten, aan energie, creativiteit en mogelijkheden in huis had. En ik zei kan het iets meer materie en iets makkelijker? En de schepper zei: je wilde toch genoeg, dat geef ik je toch? Ik wilde mensen helpen en ze kwamen in overvloed; mensen met problemen, mensen op zoek, zieke mensen. En ik zei: kan het niet wat minder, kunnen er wat meer “gewone”mensen komen. Mensen die al veel hebben uitgewerkt en in zichzelf hebben opgeruimd en die gewoon gezond en fit van lichaam en geest mee kunnen bouwen? En de schepper zei: je wilde toch mensen helpen? Hier zijn ze dan. Ik wilde leren en groeien. En de schepper gaf me een overvloed aan pijn, moeite, verdriet, angst, onzekerheid, afscheid nemen, loslaten en veeeel uitdagingen. En ik zei: kan het niet iets minder zwaar? En de schepper antwoordde: je wilde toch zo nodig leren en groeien? Welnu ik geef je elke dag een overvloed aan lessen en kansen om tot groei te komen, precies wat je wil. De schepper geeft me altijd precies wat ik nodig heb, precies wat ik vraag. Graag had ik het wat makkelijker gehad, maar had dan veel nog niet geleerd en ook niet gezien dat wat ik dacht echt te willen misschien toch niet het juiste was. Dat mijn mening over mens, wereld en vooral over mezelf nog wel wat te wensen overliet. Al die gulle gaven van de schepper hebben me rijk gemaakt. Rijk aan ervaring, rijk aan ontmoetingen, rijk aan ontdekkingen in mezelf en hopelijk een beetje wijzer. Dank je schepper!! Lucas
4
stand komen en het in stand houden van Lothlorien. Ook moeten we niet vergeten de contacten die er zijn gemaakt. Kleurrijke mensen heb we kunnen ontmoeten dank zij het centrum. En dit moet vooral zo blijven. Laten we genieten wat ons is gegeven. Op naar een volgend lustrum. Floris Dijksma
Tien jaar Centre Lothlorien De tijd vliegt, de tijd was rijp, de tijd staat even stil, Zinsneden die voortkomen uit het boek van Lucas “Voorbij de tijd” en zeer van toepassing op Centre Lothlorien. De tijd vliegt, het is alweer 10 jaar geleden toen Lucas samen met Jakob Nijborg en ondergetekende de eerste stappen zette naar het huidige Lothlorien, door het zetten van handtekeningen onder de oprichtingsakte van vereniging “Les Vosges”. De vereniging had tot doel iets te doen voor de medemens door het oprichten van een spiritueel centrum in Frankrijk. Lucas liep met dit plan al jaren in zijn hoofd. Als bankmanager constateerde hij dat de wereld van het “snelle geld “ niet zijn wereld was. Winst, meer winst en nog meer winst was niet zijn doel. Lucas sprak over de ” economie van het genoeg “ en wilde, samen met anderen, vanuit dit perspectief zich inzetten voor de medemens. De tijd was rijp, er was duidelijk behoefte aan een centrum voor mensen op zoek naar ……………….. Lothlorien is aangekocht met de steun van velen. De eerste jaren waren niet altijd even gemakkelijk maar uiteindelijk is er toch een centrum ontstaan die met hoofdletters geschreven mag worden “CENTRE LOTHLORIEN” . Velen hebben de afgelopen 10 jaar Lothlorien bezocht en er iets gevonden en soms, zo eerlijk moet en we zijn, ook niet. Toch kunnen we concluderen dat het centrum duidelijk in een behoefte voorziet. Ik kijk dan ook met veel plezier terug op mijn bezoeken en “geringe” inzet voor het centrum. En nu zetten we de tijd even stil. 10 jaar Lothlorien is een feest. Ik feliciteer ons allemaal en wil tegelijkertijd allen in het zonnetje zetten die een bijdrage, in welke vorm dan ook, hebben geleverd bij het tot
10 Jaar Lothlorien Ik voel mezelf in een bevoorrechte positie, omdat ik vanaf het allereerste begin erbij was. Er is in 10 jaar veel veranderd,steeds ten goede, volgens mij. Het ziet er nu allemaal heel anders en veel beter uit, dat toen ik 10 jaar geleden voor het eerst naar Lothlorien kwam. Alles is opgeknapt. Het heeft veel bloed zweet en tranen gekost, maar het resultaat mag zich laten zien. Ik denk dat Lothlorien naast alle zichtbare veranderingen ook qua doelstelling goed op weg is. Een plek om te schuilen voor mensen onderweg, dat is mijns inziens ook in heel veel gevallen goed gelukt. Ik zou daarom dan ook willen zeggen, GA ZO DOOR. Ik wens allen die hieraan willen en kunnen meewerken, maar vooral Lucas en Fredy, heel veel inspiratie en kracht om dit goede werk nog vele jaren door te kunnen zetten. Ali Slager
5
Dom maar waar. Jij deed het wel en doet het nog steeds. Chapeau ! Gerard van Rossum
10 jaar Lothlorien! “t Is al weer meer dan 10 jaar gelden dat Lucas en familie met de toenmalige camper naar Foulain gingen om uiteindelijk de contracten te tekenen. Wij (Alex en ondergetekende) zijn een paar dagen met onze camper toen gaan kijken. De brug was afgesloten, dus het werd “wildkamperen” in naburig dorp (Poulangy geloof ik). Lucas, met strooien hoed, als nieuw landeigenaar en volger van zijn droom liep wat zenuwachtig, maar bijzonder trots en nieuwsgierig rond en vertelde over zijn plannen en dromen. Niet alle dromen zijn uitgekomen, maar daarvoor in de plaats zijn er veel dingen bijgekomen. Boeken, lezingen, kalenders en niet te vergeten een formidabel festival. Ik heb bewondering voor je. Tegenslagen ten spijt blijf je je droom volgen. Niet alleen dat, maar nog steeds zoekend, baan je ook nieuwe paden voor jezelf, maar ook vooral voor anderen. Ik denk dat veel mensen, bezoekers, bewoners, kennissen, vrienden een voorbeeld kunnen nemen aan je halsstarrigheid. Hier in positieve zin bedoeld. Volhouden en bereiken wat je toen doel hebt gesteld. “Zeg niet altijd waarom het niet kan, maar geef eens aan waarom het wel kan.” Dat is je boodschap aan velen. Niet iedereen luistert en niet iedereen hoort, maar het is ook geen dogma maar een aanbeveling. Dat is je kracht ! Je weet, we zijn het niet over alles eens. Om bijvoorbeeld “toeval” maar eens te noemen. Maar er is gelukkig ook veel gemeenschappelijks. Ik schaam me een beetje. Wanneer ik onrecht zie dan wordt ik erg boos. Zo boos dat het mij soms zeer doet. Ik doe er verder niet zoveel mee, wacht op anderen, één is te weinig om wat uit te maken.
De Bakker Meteen in het eerste jaar dat we van start gingen, werd Bakker Mickaël uit Foulain uitgenodigd en werd overlegd of hij voor Lothlorien Biologisch Volkoren Brood kon bakken. En ja, dat kon, zo eten we sinds eind 2002 het heerlijk brood dat hij speciaal voor ons en onze gasten bakt. Veel kampeerders weten zijn bakkerskunst ook te waarderen en halen bij hem en zijn vrouw Patricia een lekkere fiselle, petit of gros bacquette, croissantjes, pain au raisin of overheerlijke patisserie. Een fijne samenwerking met een vrolijke bakker en zijn vrouw, altijd prettig in het contact. We hopen de samenwerking en het contact nog lang te mogen continueren. En namens hen « Bonne anniversaire et bonne fête a centre Lothlorien et tous les visiteurs, de Mickaël et Patricia ».
6
om steeds dichter bij mijn kern te komen, mijn lichaam voor me te laten werken. Vooral sinds het geweldige peace-festival van vorige zomer sta ik open voor al het licht dat staat te popelen om tot me door te dringen. Laten we elkaar blijven steunen als de chaos rondom de huidige Shift ons (of onze omgeving) angst aanjaagt of even teveel wordt. Dank jullie wel voor alle mooie ontmoetingen, momenten van samenzijn. Lucas en Fredy: dank voor jullie vasthoudendheid en gastvrijheid.
Van pionier tot pensionada Lente 2002, herstellende van een operatie, lees ik in “Lotus” een artikel van ene Lucas Slager met een bloedmooie foto van een Frans landgoed. Het eindigt met de oproep “wie helpt ons deze droom te verwezenlijken?”
A bientôt, Elsje.
Een droom gerealiseerd Een spiritueel, ecologisch centrum, een plaats van bewustwording, dat was Lucas’ droom rond de eeuwwisseling. Hij kwam toen geregeld bij ons langs om van gedachte te wisselen en van zijn zoektocht naar een geschikte plek in Frankrijk te vertellen. Eerst in de Vogezen, later in de Haute-Marne. Daarbij werden we al bij voorbaat uitgenodigd, om er cursussen te geven: beeldhouwen en persoonlijke ontwikkeling en meditatie. Sinds de zomer van 2003 komen we elk jaar naar Centre Lothlorien om er cursus te geven en vakantie te vieren tegelijk. Eenmaal geïnstalleerd op de natuurcamping met onze vouwwagen konden wij ons overgeven aan het grote genieten…. …van de prachtige natuur. Wie had gedacht dat er in een niet toeristisch gebied in de Haute Marne zo’n prachtige plek bestond? Een landschappelijk heel gevarieerde plek met een beek, een meer, veel bos, bloemenweides, heuvels met koebeesten erop die ons nieuwsgierig aankeken. En veel andere dieren: vossen, reeën, dassen, wilde zwijnen, de groene specht, vlinders en – trap er niet op – veel hagedissen, “relmuizen” en een muis die zich tegoed deed aan Henk’s nieuwe T shirts.
Ik schrik wakker uit mijn wao-roes door woorden als milieubewust, economie van het genoeg , back to basic, Frankrijk, internationaal, samenleven. Een motiverend gesprek en een intensieve kampeer-enwerkzomer volgen. Klachten verdwijnen door alle nuttigheid die me overspoelt: koken, tuinieren, dossiers opbouwen, kamers opknappen en inrichten, gasten ontvangen. Er is zoveel te doen dat de zes pioniers van het eerste uur handen en ogen te kort komen. De euforie van het slagen van een project en de teleurstelling over een forse tegenvaller maken een golfbeweging. Iedereen draagt bij met geld, energie en organisatietalent om die eerste jaren door te komen. De idealistische meetlat ligt hoog: de eerste vier jaar is overleven het meest belangrijke. En dat lukt! En hoe! Dankzij regelmatige verversing van bewoners krijgt Lothlorien een eigen gezicht, (h)erkenning, in de regio en in Frankrijk. Ik raak zo gehecht aan de Val de Moiron, de bewoners, vaste bezoekers, de omgeving, de cafés en restaurantjes dat ik elke zomer (op één na) terugkom om mee te draaien in het Lothlorien-team. Workshopleiders en gasten inspireren me
7
...van de gastvrije ontvangst en de vriendelijke begeleiding door Lucas en het Lothlorien team. …van de populatie van heel erg aardige en bijzondere exemplaren vakantiegasten en cursisten. Deed ons aan rivella denken, “beetje vreemd, maar wel lekker”. We zijn heel blij met de waardevolle ontmoetingen en gesprekken, die we gehad hebben en met de vriendschappen die daaruit zijn voortgekomen! Het samenzijn bij het kampvuur waren voor ons hoogtepunten van de week, samen met natuurlijk de discoavonden van Victor. Lothlorien is voor ons elk jaar weer als de duik in een warm bad, de perfecte mix van rust en samenzijn, terugtrekken in de natuur en gezelligheid, inspiratie en warme contacten. Wij zijn blij dat Lucas’droom werkelijkheid is geworden. Lucas, Fredy en het Lothlorienteam, gefeliciteerd!
10 Jaar Lothlorien. Acht of negen jaar geleden, ik ben de tel kwijt, kwamen wij voor het eerst op Lothlorien. Fedde was lid van Kinderavonturenland en zij organiseerden een kinderkamp op de grote weide achter het stuwmeer.
Ons verblijf, en het meedoen aan een workshop over de mayakalenders, is zo goed bevallen dat we sindsdien meerdere malen per jaar terugkomen. We hebben verschillende keren tegen elkaar gezegd, nu wordt het tijd om eens wat anders te bedenken. Maar gek genoeg komen we steeds weer op Lothlorien uit. Wij voelen ons erg verbonden met de mensen en de plek. Wij herkennen ons in de visie die wordt uitgedragen door o.a. Lucas. De sfeer die er heerst onder de bewoners en de bezoekers maakt dat wij ons er erg thuis voelen. En de prachtige omgeving met ruimte, rust en natuurschoon. Het aanbod van workshops, het prachtige kinderprogramma, de mooie mensen die we ontmoeten, het heerlijke eten, de mooi kamer waar we logeren. Elke keer als we op Lothlorien komen voelen we ons een deel van een grote familie die zich bewust is van de mooie wereld waar we leven, en dat we onze wereld en alle bewoners moeten koesteren. Samen zijn we eenheid. Greet, Jan en Fedde de Boer
Henk Jansen en Moni Unger
8
zien. We hoeven niet de wereld in maar creëren onze eigen wereld waar mensen naar toe komen. Koken voor groepen , samen met mijn moeder of mijn dochter kamermeisje spelen. Mijn zoon als jeugdbegeleider met een groep kinderen door de bossen zien hollen, mijn vader op de tractor. Vrienden die kwamen als vrijwilliger of gast. Pats, de theatervereniging waar ik voorzitter van was, kwam 3 jaar met alle kinderen bij ons op kamp. Het was voor mezelf, mijn familie en vrienden best heftig dat ik deze stap zette maar we hebben er zoveel mooie momenten voor terug gekregen op deze bijzondere plek. Ik wist niet dat het mijn droom was maar het is mijn droom geworden…………. Een plek waar iedereen zich thuis voelt, kan bijtanken en nieuwe inspiratie op kan doen. Fredy
Het is mijn droom geworden Voor mij geen 10 jaar lothlorien maar ondertussen al wel weer bijna 7 jaar. Wat mij bracht was een gevoel dat deze plek belangrijk voor me was, niet precies te verwoorden …..….. waar ik voor ben gebleven is de liefde.
In zekere zin ben ik wel een bofkont: de kou van het eerste jaar, de geldzorgen van het begin, ik heb ze gemist. Toen ik kwam was er al een mooie basis gelegd waar ik verder in mee mocht. Toch was het ook wennen om in een project te stappen waar ik niet vanaf het begin bij betrokken was. Maar langzamerhand werd het van een Lothlorien van Lucas steeds meer ook mijn plek en mijn droom om er samen iets heel moois van te maken. Het huis mooier maken, bloemen zaaien, gasten ontvangen, het cursusprogramma samenstellen, met Richard de kinderweken vorm geven werden mijn taken. Vooral het project met de jongeren via jeugdzorg dat Lucas en ik samen opgestart hebben, paste goed bij mijn achtergrond en verlangen iets voor kinderen/mensen te betekenen die het in het leven minder makkelijk hebben. Natuurlijk was het wennen om steeds andere mensen over de vloer te hebben. Ik ben het steeds leuker gaan vinden. Bijzonder blijf ik het vinden dat iedereen die komt zichzelf op zo’n mooie manier laat
9
Een terugblik op… de kinderactiviteiten. “In een hol onder de grond woonde een hobbit”, dat geloofden we onmiddellijk toen we 10 jaar geleden aankwamen. Het was duidelijk dat we een land hadden gevonden waar hobbits vrij en gelukkig leefden, waar de bossen groot genoeg waren voor elfenrijken en waar elke plek die je bezocht een nieuw geheim bevatte. Toch we waren gewaarschuwd. “Het is een gevaarlijke onderneming om je deur uit te gaan. Je stapt de weg op en als je niet op je niet op je benen let, weet je nooit waar je naar toe wordt gesleept. Ik herinner me nog heel goed hoe we de eerste magische plekken en bijbehorende raadsels ontdekten. Samen vormden ze het eerste Tolkienspel. Iedereen met genoeg durf en inlevingsvermogen kon de reis aangaan om de wereld tegen het kwaad te beschermen. De reis bracht ons over woeste rivieren, een ontmoeting met Tom Bombadil, we gingen op zoek naar het elfenrijk Rivendel en na een doorgang in dwergenmijnen, een zwerftocht door de dode moerassen en ontmoeting met oeroud kwaad kwamen we in het land van de duistere heer voor een allesbeslissende ontknoping.
Er kwamen groepen om ook avonturen op het land te beleven. Natuurlijk waren deze weken een groot succes, maar de tovenaars en wijzen hadden al hun tijd en aandacht nodig om de balans tussen goed en kwaad in stand te houden. Het was daarom wijs om zelf toezicht op alle activiteiten te houden. Zo kwamen op Lothlorien de eerste themaweken. Dit begon natuurlijk met een “Tolkienweek”, maar al gauw bleek dat Lothlorien veel meel geheimen had. Eens woonde hier een oude wijze man, hij had een schat, maar wilde niet dat deze door zo maar iemand werd gevonden... De indianen zijn op zoek naar nieuwe stamleden, maar indiaan worden is zo makkelijk nog niet!.. Groot feest met muziek! Als de boze heks het maar niet verpest... Het circus staat op het punt te sluiten, toch is er nog een kans dat het circus kan voortbestaan... De prinses is weg! Kan ze op tijd gevonden worden om met de prins te trouwen?.. Het land is vervloekt, alleen een druïde kan redding bieden, maar de laatste is lang geleden verdwenen... Koning Arthur word gekroond maar zonder ridders kan hij geen land regeren... Tja, je wilt vast wel weten hoe 10 jaar ervaring de avonturen steeds spannender en leuker hebben gemaakt? Je zult het toch echt zelf moeten meemaken! Ga de deur uit en kijk waar jouw benen je brengen. Kom zelf het avontuur beleven zoals de hobbit uit zijn hol onder de grond. Hij beleefde de avonturen die voor hem waren voorbestemd en... “hij leefde nog lang en gelukkig tot aan het einde van zijn dagen”. Richard
10
niet tussen de bomen? Is dat niet Galadriel die in de spiegel van het stuwmeer kijkt? Net als in het Gouden Elfenwoud in de boeken van J.J.R. Tolkien, kon ik hier mijn rugzak af leggen en me opnieuw laten inspireren, opnieuw wekken tot enthousiasme en creativiteit. Zijn het de mensen? Is het de mooie natuur? Is het het ongerepte, het natuurlijke, de vloeiende manier van leven? De spectaculair grote afwassen in de zomer? De kampvuren? Ik weet het niet,maar Lothlorien heeft mijn leven veranderd. Het heeft me geholpen mezelf terug te vinden en de paden op te gaan die voor mij bestemd zijn. Mede door de invloed van Lothlorien heb ik de moed gehad mijn baan op te geven en te kiezen voor een weg die meer de mijne is. Mede door dit prachtige centrum in Frankrijk heb ik de plek in mezelf weten te bereiken waar ik echt thuis kan zijn. De bodem waar ik echt tot bloei kan komen. Mijn eigen hart! Lothlorien, bedankt! Lianne Welten
De magie van Lothlorien “Alsof je een plek bereikt. Om je heen kijkt en weet dat je thuis bent. Een weiland, vergeten langs duinen en bosrand, iemand buigt tussen jou en een feest – op zoek naar de wijn, een gezicht wordt zijn eerste woorden, wat geschreven werd voor jou door een nooit gevoelde hand. Alsof je dit al kende voor je het zag. Er geweest was voor je er zou komen.” Toen ik in de zomer van 2006 voor het eerst aankwam op Lothlorien, was er vrijwel meteen deze herkenning, zoals beschreven in het bovenstaande gedicht dat ergens op een raam van het Chateau prijkt. Ergens diep van binnen wist ik meteen dat deze plek heel belangrijk voor mij zou worden. In eerste instantie misschien wel door de link met “In de ban van de ring”, een van de meest fantastische boeken die ik ooit gelezen heb, en door de gedeelde interesse in de Maya’s. Direct de eerste avond op dit mooie centrum, toen er kindertekeningen geveild werden in Edoras, voelde ik de sfeer, de verbondenheid, de harmonie…iets wat eigenlijk niet goed met woorden te omschrijven valt. Als een sprookje dat voortdurend tot de verbeelding blijft spreken. Zwerft Gandalf daar
11
midden van de natuur. En dat is uniek in ons overvolle westerse leven. Het is ons nog niet gelukt om er ook een keer met 'vakantie' te zijn en in het grote huis te verblijven en wat te lezen, te wandelen, lekker te eten, tot rust te komen. En dat is eigenlijk te gek voor woorden. Op naar nog tien jaar, waarin we hopen dat de rust blijft, wij er ons werk mogen blijven doen, we mooie mensen mogen ontmoeten en om er uiteindelijk ook een keer vakantie te houden. Jos en Anissa, www.spiritcompany.org Gouden Woud Lothlorien, het gouden woud, zoals het in de 'Ban van de Ring' wordt genoemd. Ik kwam er samen met mijn vriendin, levensgezellin en moeder van mijn zoon Anissa voor het eerst in het prille voorjaar van 2009 om met Lucas en Fredy kennis te maken en vooral ook met het gebied. Na een aantal jaren elders in Frankrijk vision quests te hebben georganiseerd, werden we gewezen op het gebied in de Haute Marne, waar Lucas en Fredy de naam 'Lothlorien' hadden gegeven aan een prachtig verstild gebied. Hoewel het april was toen we er voor het eerst waren was de schoonheid van de bossen, met de vele kabbelende beekjes en lust voor het oog. En daar kwamen we vooral voor. Voor ongestoorde natuur om daar mensen een ultieme uitdaging te bieden om vier nachten en vier dagen alleen in het bos te zijn om te bidden voor hun visioen en levensbestemming. Die rust vonden we bij centre Lothlorien. Ieder jaar komen we daar voor een zomerweek en later in het jaar voor een vision quest. Allebei de weken zijn hoogtepunten. De zomerweek omdat we dan onze kinderen bij ons hebben die het er super vinden, en vanwege de vision quest. We zijn dan twee weken totaal afgesloten van de buitenwereld, waardoor we weer iets terug kunnen vinden van de oorspronkelijkheid van ons mens-zijn te
12
ademing voel ik mezelf landen en tot mijn verbazing ben ik wederom thuis en lijkt ons appartement in Nieuwegein iets uit een verre droom. Ik schrijf deze tekst vanuit de salon in het Chateau van Centre Lothlorien, af en toe even opkijkend door het raam naar de paardenwei. Heerlijk genietend van de rust en de stilte.
Thuis Er is mij gevraagd een stukje te schrijven over het leven op Lothlorien. Dit valt niet mee want in die vier jaar dat ik hier af en aan heb rond gehuppeld heb ik veel beleefd. Een uitdaging om dit in een klein stukje samen te vatten. In de periode dat ik hier heb gewoond heb ik veel ervaringen gehad, mooie mensen ontmoet en intieme gesprekken gedeeld. Je praat niet zomaar over koetjes en kalfjes met elkaar, ideeën worden gezaaid, wereldbeelden worden uitgedeeld en besproken. Waarbij mijn mening niet jouw mening hoeft te zijn en omgekeerd maar waarbij we wel beide met een rugzak vol vers geoogste wijsheid weer huiswaarts keren. En tja….waar ligt dat huis? Zoals je misschien wel weet ben ik eind september naar Nederland verhuist. Ik schrijf bewust niet ‘terug’ verhuist, want het is een andere plek, nieuwe omgeving en nieuwe mensen. En toch is het een plek waar ik me gelijk ‘thuis’ voel, als of ik daar altijd heb gewoond. “Het zal wel wennen zijn die overstap?” een vraag die ik veelvuldig heb gehoord maar waar ik ontkennend op moet antwoorden. Stiekem voel ik me dan toch wel een beetje vreemd. Wat mis ik dat ik het niet zo ervaar en het ene leventje zo makkelijk inruil voor het andere? Lothlorien was immers echt mijn thuis en iets wat je zo ontzettend intens beleefd hebt kan toch niet zo makkelijk verdwijnen? Afgelopen maandag ben ik met mijn vriend in de auto gestapt voor een reisje en na een uurtje of zeven rijden kwamen we aan op de plaats van bestemming. Als ik het deurtje van onze trouwe paarse panda achter me dicht gooi kijk ik eens goed om me heen. Na een diepe in- en uit-
Hier en nu besef ik dat ik altijd thuis zal zijn waar ik ook ben. Levend vanuit je hart volg je het pad van jouw bestemming. Soms een beetje hobbelig en moeilijk begaanbaar maar met vertrouwen en liefde zijn alle obstakels te overwinnen. Dankbaar denk ik terug aan iedereen die eens op dit centrum is geweest, ook diegene die ik nog nooit heb mogen ontmoeten. Want samen hebben we met onze energie een creatie neergezet waar hopelijk nog veel mensen hun inspiratie uit mogen putten. Met extra dank aan Lucas en Fredy voor het in stand houden van deze plek. Een plek om te genieten van het leven en van jezelf! Liefs, Peggy Voor geinteresseerden; sinds kort mag ik voor de chakrahealings gebruik maken van praktijkruimte bij yogacentrum Jeshiva in Nieuwegein. Voor meer info of een afspraak: www.missiddhi.nl
13
Tijd bestaat niet en kan dus niet worden gemeten. Toch lijken er 10 jaar verstreken, omdat we ervaring op ervaring stapelden als zielen met een aardse missie. Bewustzijn kijkt toe en glimlacht.
RECEPT VOOR HET CREËREN VAN EEN AARDS PARADIJS.
------------------------------------------Ik zie een droom die tien jaar duurt In groen- en gouden kleuren Ik zie de werkers, die dit stap voor stap lieten gebeuren. Ik hoor het zingen, spelen, lachen van heel jong tot best wel oud omringd door vrienden, warme armen en de bomen van het woud.
Benodigdheden: Een kop vol dromen Een goede hersenpan Communicerende vaten Flinke scheuten liefde Strooibus creativiteit Volle eetlepels goede wil Emmers geduld
Ik ruik de bloemen, etensgeuren voel het gras, zon op mijn huid. Ik leer de lessen, wandel uren telkens opnieuw weer thuis èn uit. Anne van Rooijen.
Werkwijze: Men neme een landgoed. Men wiedt, snoeit, zaagt, bouwt, repareert, behangt, meubileert, adverteert. Dit menge men met familie, vrienden, kennissen en vreemden. Men voedt, huisvest, praat, luistert, adviseert en geeft ruimte. Regelmatig roeren. Soms in het eigen vet gaar laten smoren. Zodra de stoom van de ketel is lachen, delen, uitwisselen. Laten gaan en komen. Continue blijven verwarmen. Alle smaken samenvoegen. Voor dit recept trekt men (slow-food!) zo’n 10 jaar uit. Maar dan is het ook heerlijk. Daarna: gewoon laten doorsudderen.
14
Happy anniversary Lothlorien Happy anniversary centre Lothlorien! I 'm so glad coming back to Lothlorien this year September! The beautiful meeting of the peacefestival last year has build a Connection between worker of spirit and love! We are so powerful just by being together and glow !!! Let us create another wonderfully miracle space all together. By awaking consciousness and Heart with full of Love!! The Earth is waiting for us to become real Earth people. We will meet many beautiful galactic family naturally in the September week. Real peace on the earth. All together!! And It's way surely be fine !! I 'm very happy to be back at Lothlorien for the week of Healing Mother Earth to let us create new harmonic together at Lothlorien, so see you in September!
Hoogtepunt in 10 jaar Lothlorien was het vredesfestival in september 2011. Uit Guatemala een kort bericht van Grandmother Elisabeth Araujo. Ze is erg druk met het uitdragen van haar boodschap en is wereldwijd actief om bij te dragen aan wereldvrede. I’m sorry that I did not find the time to write a proper article for your 10 years anniversary. At my return from India I had pending a pilgrimage here in Guatemala that I just finished it, at the same time I am organizing the Pilgrimage to Peru and Bolivia with Maria Lagou, that requires a lot of internet communication with both countries, with all that I have been swamp with too much on my plate. I am getting catch up now but I will be leaving for Japan next week, requiring some planning as well. I want to thank you for announcing the highly spiritual pilgrimage to South America, it has a lot of heart put into it. Thank you for your wonderful contribution to mankind and have a great time. Special love from Guatemala, Elizabeth
Love and Vision! Tatsuhiko Kimori
Meer informatie over de reis die Elisabeth organiseert naar Peru en Bolivia vind je op: http://www.unityconsciousness.nl/Blog/Blog/Artikelen/2012/4/ 13_Journeys_of_the_Spirit_November_2012Peru_Bolivia_2012.html
15
Gefeliciteerd met het jubileum! Herman Hegge, frontier
Een oase van rust Dit jaar is de zevende Maya Scheurkalender van de hand van Lucas Slager bij Frontier Publishing verschenen. Dat betekent dat Frontier al meer dan zeven jaar contact heeft met Lucas en het Centre Lothlorien. Want wie Lucas zegt, zegt Centre Lothlorien en andersom. In die zeven jaren zijn de contacten tussen Lucas en Frontier steeds verder uitgebouwd. Was er in het begin alleen de Maya Scheurkalender. Al snel werd het uitgebreid met het uitgeven van een aantal boeken van Lucas zoals: “20 Gezichten van de Schepping”, “Voorbij de Tijd” en “In de ban van het leven”. Als auteur van Frontier Publishing hoorde Lucas vanzelfsprekend thuis op het jaarlijks georganiseerde Frontier Symposium. De eerste 2 optredens vonden plaats in, naar later bleek, een veel te kleine zaal voor Lucas. De zaal zat volgepropt, alle stoelen waren bezet en de deuren konden niet meer dicht, omdat ook daar mensen stonden. Tijd voor een grotere zaal het jaar er op. Lucas was tevens vaste spreker op de Maya dagen van de afgelopen twee jaren, die in het teken stonden van het eind, en ook weer het begin, van de Maya kalender. Daarmee is het een leuk toeval dat juist in 2012 Centre Lothlorien 10 jaar bestaat. Dit jaar staat in het teken van de transformatie en zal, als we later terugkijken, waarschijnlijk beschouwd kunnen worden als een scharnier jaar. Centre Lothlorien speelt in onze ogen een belangrijke rol in deze bewustzijnsverandering. Ook de jaarlijkse Vrije Energie week in Centre Lothlorien past daar perfect bij. Daarmee kom je op een unieke combinatie die de maatschappij eenvoudig snel zal veranderen: bewustzijnsverandering en vrije energie, het spirituele en het materiële, hand in hand. En dat is wat allemaal mogelijk is in Centre Lothlorien en bij Lucas, een oase van rust.
Tijd. Er is geen tijd…. Alles is haast, snelheid, spoed, tempo, tempo. Er is geen tijd….. Alles is klok, wekker, prikklok, keukenklok, treinklok, horloge, mobieltje. Er is geen tijd….. Diepe, lange, lange zucht Er is tijd…. Er is werkelijk tijd Tijd voor jezelf, de ander, het andere Werkelijk tijd Maak je zelf, het is een creatie van jou, voor jou Geen tijd….bestaat niet Jij hebt alle tijd Ik heb alle tijd Tijd, voor wat er toe doet Liefde voor jezelf, de ander, het andere Liefdestijd Tijd, voor wat er toe doet Aandacht voor jezelf, de ander, het andere Aandachttijd
16
Daar is geen tijd voor! Bestaat niet Jezelf de tijd geven, is werkelijk mogelijk Tijd, voor wat er toe doet Stilte in jezelf, de ander, het andere Stiltetijd Keuze maken Zelf voor tijd gaan kiezen…..nu Nu, is tijd…voor liefde, aandacht, stilte Luister… Zie…… Voel……. Diepe, lange, lange zucht Er is tijd. Greet de Boer
Le mot du Maire, Le Centre Lothlorien va, en cette année 2012, fêter ses dix années d’existence. En tant que Maire de la commune de Foulain – Crenay je tiens à féliciter tout particulièrement les créateurs et toutes les personnes qui ont contribués de près ou de loin à la mise en place de ce centre. C’est avec une grande satisfaction que la commune s’est vue associée à la Fête de la Paix en septembre 2011. L’organisation, les participants, les présentations de qualité ont permis un rapprochement entre les membres du centre et les foulinois. Nous souhaitons que de telles actions se reproduisent dans le même esprit serein et fraternel. Nous souhaitons bonne continuation au Centre en espérant souhaiter encore de nombreuses décennies.
Tolkiensymboliek Elk mens heeft iets te doen op aarde, voor zichzelf en zijn of haar eigen groei en als bijdrage aan het geheel. En waar gegeven wordt, mag ontvangen worden. Zo ontstaat er evenwicht. Een van de grote dualiteiten en knelpunten die we in onze samenleving tegenkomen, is geven en nemen. In deze materiële wereld wordt veel genomen en willen velen daarnaast ook nog veel ontvangen. Je kent ongetwijfeld mensen die zo in het leven staan, steeds maar bezig met verzamelen, hebben en vermeerderen, vergetend dat daar de essentie van leven niet inzit, dat ze zo eigenlijk niet aan leven toekomen, dat ze vergeten te leven.
Le maire de FOULAIN JM BERLINGUE
17
“Er was een rijk man met veel geld Hij zei: “Ik zal mijn geld gebruiken om te zaaien, te oogsten, te planten en mijn schuren te vullen met vruchten zodat ik aan niets gebrek heb. Dit was wat hij dacht in zijn hart. En die nacht stierf hij” (evangelie van Thomas)
verder, ontvang dan in verbondenheid je loon, je hebt het verdiend. En toen de Hobbits naderden werden er zwaarden uit de scheden getrokken en speren gepresenteerd en hoorns en trompetten schalden en de mensen riepen met vele stemmen in vele talen: “Lang leve de Halflingen Loof hen met grote lof, Frodo en Sam! Loof hen! Loof hen! Loof hen! De Ringdragers, loof hen met grote lof” En zo, terwijl het rode bloed hun gezichten deed blozen en hun ogen van verbazing straalden, gingen Frodo en Sam naar voren.
Wat je zaait zal je oogsten. In deze consumptiewereld, de wereld van geld, bezit en hebben, willen mensen vaak meer oogsten dan zaaien. Rijkdom oogsten waar we armoe hebben gezaaid, of vrede realiseren waar we oorlog hebben gebracht. Dat we zo het natuurlijk evenwicht verstoren is blijkbaar niet belangrijk. Je kent ongetwijfeld ook mensen die altijd bezig zijn met geven, altijd voor een ander klaar staan, op anderen gericht, maar die niet kunnen ontvangen. Ze zijn bang om te ontvangen. Ze denken meer van anderen te mogen houden dan van zichzelf en beseffen niet dat zolang je niet van jezelf houdt, je ook niet van een ander kunt houden. Geven om de eigen leegte af te dekken en als compensatie voor iets dat ze zelf missen. Geven is prima, maar als het Al jou iets wil geven, durf het dan ook te ontvangen. Ontvangen betekent kwetsbaar durven zijn, je open stellen voor wat er op je pad komt, voor wat je wordt aangeboden. En ontvangen mag, is natuurlijk, is gewoon. Om te mogen ontvangen hoef je alleen maar bij jezelf te blijven en jouw ding te doen, dan zal je ontvangen wat je nodig hebt en waar je recht op hebt. Een artiest die na zijn optreden het applaus van het publiek niet wil ontvangen, zal al snel geen volle zalen meer trekken. Durf je schouderklop in ontvangst te nemen, bescheidenheid siert de mens, maar je hoeft jezelf niet weg te cijferen, niet minder te achten. Als je jouw inspanning hebt gedaan en het brengt ons allen iets
Frodo en Sam deden gewoon waarvoor ze waren, wat hun opdracht was. Zonder zich af te vragen wat hun beloning was, of er een beloning was. Ze deden het omdat ze betrokken waren bij de wereld om hen heen, namen verantwoordelijkheid en deden het uit liefde. Ze bleven trouw aan zichzelf en trouw aan hun opdracht, zonder zich af te vragen of er een weg terug was en hoe ze uit hun avontuur zouden komen. Ze vertrouwden op hun hart, op hun innerlijk Weten en durfden daarna ontvangen wat de anderen hun in liefde aanboden. Als er balans is in geven en ontvangen, is er balans in de wereld, is er balans in jezelf. “Vertrouwen ontvangt, Liefde geeft. Niemand zal kunnen ontvangen zonder vertrouwen. Niemand zal kunnen geven zonder liefde. Vandaar dat we vertrouwen om te ontvangen. En dat we liefhebben om echt te kunnen geven Want als iemand niet uit liefde geeft heeft hij zelf niets aan wat hij gegeven heeft. (evangelie van Filippus)
18
mooie natuur, de leilijnen, de activiteiten en doelstellingen, maar ook door de samenloop van vele “toevalligheden”. Het valt je en ons toe, alles is verbonden en één, it’s a small world after all.
Samenloop Zoals je weet komt de naam Lothlorien uit de boeken van JRR Tolkien. Deze boeken zijn een grote bron van inspiratie en je vind dat op ons landgoed op vele plekken terug. Een andere inspiratiebron is de Mayakalender of beter gezegd de Maya kalenders, er zijn er vele. De belangrijkste kalender, de energiekalender, heet in Maya de Tzolkin. De kennis van de Maya’s was in de tijd dat Tolkien zijn “fantasy”schreef niet vertaald, niet bekend. Toch vind je erg veel van de Maya kennis in de verhalen van Tolkien terug, alsof hij er wel terdege kennis van had, laten we zeggen dat hij geïnspireerd werd vanuit het Al en vanuit de Al aanwezige informatie deze kennis in zijn verhalen kon verwekken. Zo ging de Hobbit Bilbo op stap met 13 dwergen, waren de hobbits van het reisgenootschap 13 maanden van huis, waren er 4 hobbits in het reisgenootschap, was Gandalf een Maya, staan er 20 ringen in totaal centraal en vind je alle zonnezegels van de Maya’s terug in de personages in de boeken van Tolkien. Tolkien en Tzolkin komen op Lothlorien zo samen. Een belangrijk getal in de Mayatelling is het getal 52. Op je 52e wordt je bij de Maya’s een “elder”, je hebt dan alle energieën (de Tzolkin en de jaarkalender gecombineerd) één keer gehad, één hele cyclus. Foulain en het Domaine de Moiron liggen in het departement Haute Marne, departement nummer 52…. In de Mayakalender kennen we de dag buiten de Tijd, dat is 25 juli, een zeer speciale dag die wereldwijd door miljoenen mensen wordt gevierd. Deze dag is “toevallig” de dag van Saint Jacques, de heilige Jacobus, naar wie de bekende wandelroute naar Santiago de Compostella is genoemd. Lothlorien ligt weer “toevallig” aan één van deze routes. Zo is Lothlorien een bijzondere plek niet alleen door de
Dank Een droom is gerealiseerd. Dat gebeurt niet zomaar, daar hebben heel veel handen, heel veel betrokkenen in liefde en met veel inzet aan bijgedragen. Lothlorien is een project waar meer dan honderd mensen in een of andere vorm aan hebben bijgedragen. Door mee te werken, door mee te denken, door te ondersteunen, door liefde te geven, spullen in te brengen, reclame te maken, door aandeelhouder te worden, door gewoon er te zijn en te delen. In 10 jaar hebben bewoners, bestuurders, vrijwilligers, sponsors, aandeelhouders, gasten en alle anderen die iets hebben ingebracht, deze plek om te ontmoeten, rust te vinden en te delen, samen gecreëerd. Zonder hen was het niet gelukt. Het is moeilijk om in woorden aan te geven hoe dankbaar we daarvoor zijn. Voor jullie allen: Dank je van uit ons hart!
19
Een blik vooruit. We vinden het erg belangrijk om vooral Nu te leven. Niet teveel in het verleden te blijven hangen en niet steeds met “morgen” bezig te zijn. Immers: “Morgen gratis bier” en “Tomorrow is always a day away”. We hebben nog wel plannen en ideeën en zien mogelijkheden voor wat we nog meer kunnen doen. In de inleiding is het idee voor een fonds voor minder draagkrachtigen al genoemd. We hopen met dit initiatief mogelijkheden te creëren voor mensen die nu niet kunnen komen. In 2013 willen we, als het universum dat mogelijk maakt, opnieuw een Vredesfestival organiseren, we gaan daar na de zomer mee aan de slag.
COLOFON Deze nieuwsbrief is een uitgave van de Vereniging Vrienden van Lothlorien Secretariaat: Lianne Welten, Gelrelaan 33 9642 HG Veendam, telefoon: 0598-615243 Copy kan ook ingeleverd worden per email:
[email protected] Donaties en Contributies: Triodos bankrekening nr. 78.47.65.111, t.n.v. Vereniging Vrienden van Lothlorien, Franeker Centre Lothlorien, Domaine de Moiron, 52800 Foulain, France, 0033 (0) 325 034 086 (Frankrijk) of 06 23 57 57 57 (Nederland) www.centrelothlorien.com De Vereniging Vrienden van Lothlorien en centre Lothlorien worden gesponsord door: - www.debrugadvies.nl, Lucas Slager - www.photowork.nl, Gerard van Rossum Fotografie - www.cosmicenergy.nl, N. en A. Nijman, begeleiding, familieopstellingen, transactionele analyse, NLP, lichaamswerk en ervaringsgerichte oefeningen. - De Morgenster, Harm&Ineke Wieringa. Natuurvoedingswinkel, Hoogezand - www.bolster.nl, biologische tuinzaden: groenten, kruiden en bloemen - www.transitiontravels.nl, invullingen voor verlangens naar duurzaam leven - www.frontierbookshop.nl, grensverleggende boeken, producten en magazine -www.floweroflife-merkaba.nl, Maria Lagou, erkend trainer ANIKancient & New Integrated Knowledge consultancy & training
Voor 2013 willen we ook het jaarprogramma iets gaan veranderen, wellicht wat minder activiteiten, maar wel essentiële activiteiten. Een van de thema’s waar we een invulling aan willen geven in de vorm van een weekprogramma is Voeding en Gezondheid. Een aandachtpunt blijft de bezetting. We hopen dat de basisbezetting wat groter zal worden zodat we de taken en verantwoordelijkheden over een paar schouders meer kunnen verdelen, we zullen zien hoe de toekomst zich ontvouwt. We kunnen de weg voor ons niet overzien, we ontvangen wat het Al voor ons in petto heeft.
20
