Inhoud. Afgiftekantoor Beveren 1. Wildlife: De Kodiak beer. Neil Young: Canadees in hart en nieren!

België – Belgique P.B. 9120 BEVEREN 1 3/9270

P007581

Jaargang 15, nr.60, april- mei-juni 2013, driemaandelijks

Inhoud Wildlife: De Kodiak beer

Neil Young: Canadees in hart en nieren!

West-Canada rondreis Daar is de lente! Maatschappelijke zetel vzw, Laurierstraat 44, 9120 Melsele IBAN: BE15 7376 0334 8430 BIC: KREDBEBB Tel : 03/775 42 85 Web : www.vlacan.be e-mail : [email protected]

van 14 september tot 01 oktober ‘13

Afgiftekantoor Beveren 1

Het succes verhaal van de grote beer Hoewel er veel grote dieren in Noord-Amerika stilaan hun weg vinden naar de lijst van bedreigde diersoorten, blijft de Kodiak bruine beer is een succesverhaal in de populatie van wilde dieren. De Kodiak beer is gezond en productief over de gehele archipel en het aantal neemt nog toe, zelfs in die mate dat ze een historische hoogte bereikt heeft. Volgens het Departement of Fish & Game van Alaska hun schattingen zijn er 3.500 beren op de Kodiak Archipel. De overgrote meerderheid van deze beren leven in de beschermde gebieden van de Kodiak National Wildlife Refuge, die uit twee derde bestaat van het eiland. De Kodiak beer is een ondersoort van de bruine of grizzly beer. Bruine beren migreerden ongeveer 12.000 jaar geleden van het vasteland van Alaska naar de Kodiak Archipel. Toen het klimaat opwarmde aan het einde van de laatste ijstijd, steeg de zeespiegel en de beren werden een geïsoleerde populatie. Deze soort leeft uitsluitend op de eilanden van de Kodiak Archipel. Kodiak beren zijn de grootste beren ter wereld. Het gemiddelde volwassen mannetje weegt tussen de 450 tot 800 kilo; vrouwtjes wegen over het algemeen ongeveer 30 procent minder. Hoewel Kodiak beren worden vaak aangeprezen als 's werelds grootste carnivoor, ze zijn eigenlijk omnivoren. Hoewel vis is een belangrijk onderdeel van hun dieet, eten ze meer gras, planten en bessen dan vlees en zelden besteden de tijd of inspanning die nodig is om te jagen en andere dieren te doden. Beren en mensen leven al bijna 8000 jaar naast elkaar op de Kodiak Archipel. Voorouders van de Alutiiq vereerde en respecteerde hun co-bewoners op het eiland en hoewel zij werden bejaagd voor voedsel, kleding en gereedschap, lieten de inheemse jagers het hoofd in het veld liggen als een teken van respect voor de geest van de beren. De Kodiak archipel heeft een lange geschiedenis van berenjacht, nog steeds tot op de dag van vandaag. Gereguleerd door de Departement of Fish and Game van Alaska, wordt de jacht systematisch ontworpen om berenpopulaties op een passend niveau te houden voor de gezondheid en het welzijn van deze dieren. Kodiak heeft het geluk om een van de meest succesvolle en goed geregelde jacht systemen in de wereld te hebben.

Bear-watching is uiteraard een van de meest populaire activiteiten op Kodiak Island. De beste periode om een Kodiak beer te zien is tijdens de maanden juli, augustus en september en de beste manier om dat te doen is in het gezelschap van een deskundig outfitter. De meeste lokale lucht taxi's bieden een halve dag excursie aan om beren op te zoeken. Meerdaagse tochten kunnen geboekt worden met afgelegen lodges voor de overnachting. Sommige boot charters en kajak Outfitters specialiseren zich in beren en wilde dieren spotten. Speciaal uitgeruste blokhutten kunnen worden gereserveerd via het Kodiak National Wildlife Refuge kantoor en via de Alaska State Parks kantoor in Kodiak. Beren worden zelden gezien op het wegennet, dus als het zien van een Kodiak bruine beer is een belangrijk onderdeel van uw reis, probeer vooruit te plannen, selecteert u een outfitter, en boek uw beerspotting enkele maanden van te voren.

Het is belangrijk om altijd onthouden dat we te gast in de beren hun gebied en dat de toekomst van deze unieke populatie hangt af van het respect en de bedachtzaamheid die de mensen te tonen bij een bezoek aan beercountry. Kodiak beren zijn schuw van aard en elke vorm van menselijke interactie, kunnen bij deze dieren stress veroorzaken. In de meeste gevallen zijn deze beren zijn geen bedreiging, maar ze verdienen uw respect en aandacht. Bij het reizen in Bear Country moet men altijd voorzichtig zijn en alert blijven om deze prachtige dieren te zien in hun natuurlijke habitat. Probeer zoveel mogelijk te leren voordat je aan je reis begint. Bel of mail voor brochures over beren en veiligheid, alsook voor informatie over outfitters, lodges en lucht en water transport. Email: [email protected]

Groeten uit Québec. In juli 2011 ben ik naar Canada verhuisd richting vriendin Sophine. Ik heb haar in 2009 leren kennen toen ik veldwerk deed voor mijn doctoraatsonderzoek naar de polaire boomgrens in Zweden(68°N). Sinds januari 2011 woon ik in Québec, de hoofdstad van de gelijknamige provincie. Québec is na Montreal de grootste stad van de provincie met zo’n 500.000 inwoners (ter vergelijken met Antwerpen). De stad (46° 49N71°13W) ligt middenin de boreale (noordelijk of arctisch, klimaatzone ten zuiden van het poolgebied) wildernis aan de reusachtige Sint Laurensrivier die ’s winters volledig dichtvriest. Wat voer je daar uit? Momenteel doe ik voor de Canadese overheid een onderzoeksproject naar de ecologische noordelijke limiet voor houtkap. Aan de hand van een enorme dataset van terreingegevens in een gebied 10 keer zo groot als België ga ik na hoe het noordelijke boreale woud reageert op stressfactoren zoals brand, klimaat en arme glaciale bodems. Zo proberen we op een wetenschappelijke wijze een ecologische grens te trekken zodat de houtkap het boreale bos niet transformeert in een noordelijke steppe (boomloos landschap met voornamelijk grasbegroeiing). Wat is er anders dan in België? Veel en niet veel. De Québecoise cultuur verschilt niet zoveel van die van België: er wordt hier goed gegeten en gedronken, er zijn heel veel muziekfestivals in de zomer, er is een minstens even groot verschil tussen een Germaanse en Romaanse taalgroep en regels en overheid worden niet al te serieus genomen. Wat er dan wel verschilt, is de grootte van winkels en auto’s, het klimaat en het landschap. Mensen zijn minder honkvast, ze verhuizen makkelijk.

Het is niet ongewoon om als student je middelbare school in Montreal te doen, je Bachelor in Vancouver (bijna 5000 km westwaarts), je Masters in Halifax (2000 km oostwaarts) om daarna een job te vinden in Toronto (600 km westwaarts van Montreal). Het klimaat is continentaal en dus uiterst extreem: de gemiddelde julitemperatuur is +26°C, de gemiddelde januaritemperatuur -16°C. Elke winter is het gedurende enkele dagen -30°C met gevoelstemperatuur beneden -40°C gezien de dominante noordoostenwind. Alle rivieren vriezen dicht en het landschap verandert voor 4-5 maanden in een bevroren wereld. Op straat moet je uitkijken dat geen kg zware ijspegels druipend van de dakgoten op je hoofd vallen. Alle buitendeuren openen naar binnen toe want koning winter zorgt ervoor dat je anders bij zware sneeuwval je huis niet meer uit kunt. Québec-stad is de sneeuwrijkste stad van Amerika: er valt hier in de winter ruim 3 m sneeuw en in 2008 was dat zelfs 5,5 meter. Gek genoeg ligt Quebecstad op dezelfde breedtegraad als de Franse stad Dijon. Op de breedtegraad van Amsterdam lopen in deze provincie ijsberen rond! De natuur is indrukwekkend in Canada. De provincie Québec is 3 keer zo groot als Frankrijk of bijna 60 keer België en er wonen 7 miljoen mensen waarvan 3,5 miljoen in Montreal. Het land is dus volledig leeg. Op 15 km van Québec-stad ben ik al verschillende keren een eland tegengekomen en hebben we sporen van de grijze wolf en zwarte beer gezien. In de zomer vliegen er kolibries rond. En in de herfst en lente zie je miljoenen ganzen migreren. Het voelt goed om te weten(en te ervaren) dat er nog plekken zijn waar de mens maar weinig impact heeft. Wat mis je uit België? Gezien Cote-d’Or, Lotus speculoos, Belgische frieten en bijna alle Belgische bieren hier te verkrijgen zijn, is mijn culinair heimweegehalte vrij beperkt. Wat ik wel mis uiteraard zijn familie en vrienden en af en toe eens een goeie Vlaamse mop. Bron: De Beverse Klok (WA)

Het For Freedom Museum Het is gehuisvest in Knokke-Heist Meer bepaald in vroegere gemeente school in Ramskapelle Ramskapellestraat 91-93 8300 Knokke-Heist

Het For Freedom Museum brengt op een bruisende en realistische wijze de sombere tijden van de Tweede Wereldoorlog in beeld. Geen enkele inwoner uit de Zwinstreek en WestZeeuws- Vlaanderen bleef tussen 1940 en 1944 gespaard van repressie en ontbering. Deze zwarte periode in onze geschiedenis vormt het hoofdthema van het Museum. Het Museum evoqueert in zeer natuurgetrouwe decors de verschillende facetten van WO II weer.De sfeer ademt de bezetting en de bevrijding van de oorlog uit.

UNIEKE COLLECTIE Het museum toont één van de meest waardevolle nationale WO II collecties van verzamelaars Patrick Tierssoone en Freddy Jones ; Patrick is gespecialiseerd in voertuigen en Freddy is verzamelaar militair materiaal .

SAMENWERKING Het For Freedom Museum heeft eveneens een samenwerking met de VZW Baha Archaeology Team. Deze groep houdt zich bezig met het opgraven van in België neergestorte Geallieerde en Duitse vliegtuigen uit de tweede Wereldoorlog.

SEPTEMBER 1944 ‘La Belgique est libéréé … niets is minder waar . Opstormende Britse ,Canadese en Poolse tankeenheden bevrijden in recordtempo Ieper, Roeselare, Brussel, Gent en Antwerpen. Eens in Frankrijk , de Somme over ,lijkt niets of niemand de geallieerde stormram te kunnen stoppen. Duitse troepen vluchten ongeordend en zwaar gehavend door onze streek richting ‘Heimat’. Duizenden slagen er echter in om via Breskens over Walcheren en Zuid-Beveland te ontkomen. De geallieerden zetten een ambitieuze luchtlandingsoperatie op touw. Landingstroepen moeten vijf bruggen tussen Leopoldsburg in Belgie en Arnhem in Nederland veroveren ,terwijl tankeenheden de gebieden tussen de bruggen moeten innemen. Dit zal de geallieerden in staat stellen om het industriële hart van Duitsland in een mum van tijd te treffen. De bruggen over de Rijn in Arnhem worden niet op tijd door de geallieerde tanks ontzet. Arnhem bleek een brug te ver te zijn ….

SWITCHBACK Eind september 1944 werkt het geallieerde hoofdkwartier ‘ Operatie Switchback’ uit om de monding van de schelde vrij te maken. Hiervoor moet Zuid -Beveland en Walcheren van de rest van Nederland geïsoleerd worden en de ‘Scheldt Pocket ‘het gebied dat door het Leopoldkanaal ,de Schelde en de Noordzee afgebakend was vrijgemaakt worden. Dat dit geen sinecure zal zijn hebben de Canadese troepen snel door . Onder zeer slechte weersomstandigheden ,waardoor luchtmachtondersteuning zeer beperkt blijft ,ploeteren eenheden van de ‘3rd Canadian Infantry Division’ onder bevel van Gennraal-Major Dan Spry door onze Zwinvlakte om Knokke-Heist en Zeebrugge op 1 , 2, en 3 november 1944 te bevrijden. Eenheden van 2rd Canadian Infantery Division slagen erin na zeer harde gevechten om via Zuid-Beveland naar de verbinding met Walcheren op te rukken.De 52nd Lowland Schotse Division steekt de Schelde over en landt in Walcheren om door te stoten naar Vlissingen. Op 1 november landen zelf s Commando’s op de kust van West-Walcheren. Al deze inspanningen zijn nodig om de Duitse kanonnen van Vlissingen,Cadzand en Duinbergen het zwijgen op te leggen. De haven van Antwerpen die met de hulp van het verzet begin september vrijwel intact in Britse handen is gevallen, moet absoluut benut worden. Maar dokken, kaaien, kranen, opslagplaatsen, benzinetanks liggen er verweesd bij, zolang beide oevers van de schelde in handen van de Duitsers blijven.

MOEIZAME BEVRIJDING Onze Canadese bevrijders steken op 6 oktober 1944 te Stobrugge met vouwbootjes het Leopoldkanaal over en proberen voor Eede een bruggenhoofd te vestigen. Dit lukt nauwelijks omdat Duitse troepen zich met ongelooflijke moed verdedigen. Drie dagen later landt een tweede brigade van over de Braakman op de stranden in de omgeving van Biervliet. Daarvoor worden amfibie voertuigen aangewend die voorheen enkel in de pacific ingezet zijn. Nog een dag later landt een derde brigade op het zelfde strand. Moeizaam maar zeker bevrijden de Canadezen ,bijgestaan door Britse tankeenheden ,polder per polder, dorp per dorp. Biervliet ,Hooftplaat ,Nummer Een ,Breskens ,Oostburg ,Nieuwvliet ,IJzendijke ,Groede ,Cadzand ,Aardenburg en Sluis Blijven voor eeuwig in het geheugen van vele veteranen gegrift. De Duitse troepen hebben tijd gehad om de streek te verdedigen en de strijd voor te bereiden. Daartoe worden vele polders gewoon onder water gezet waardoor luchtlandingsoperaties bemoeilijkt worden maar waardoor de bevrijders vooral verplicht worden op de dijken op te rukken. Het zijn taaie, in de strijd geharde Oostfrontveteranen die respect afdwingen en meester zijn in het uitvoeren van tactische krijgsspellen. Na weken van uitputtende gevechten naderen de geallieerden het grensdorp Retranchement . De brug is er door de Duitsers opgeblazen waardoor de bouw van een noodbrug zich opdringt. Genisten klaren deze opdracht onder continue beschietingen van achter de Internationale Dijk. Op hetzelfde tijdstip steken moedige infanterie -eenheden het uitwateringskanaal over om verder op te rukken naar Knokke . Deze badstad zit op dat ogenblik overvol vluchtelingen. Heist is volledig geëvacueerd en vele mensen uit de aangrenzende poldergemeenten vinden er tijdelijk onderkomen. Dankzij de inspanningen van vele civiele instanties heeft iedereen een dak boven het hoofd en kunnen de vele monden toch gevoed worden. Uiteindelijk wordt in de duinen van Zeebrugge op 3 november 1944 de laatste witte vlag geplant. De monding van de Schelde is vrij. De Duitse bezetter is verslagen en duizenden soldaten zijn krijgsgevangen genomen ,maar dit succes is niet zonder slag of stoot gegaan. Vele Canadese en Britse soldaten sneuvelen op Zuid-Beveland ,Walcheren en in de Zwinvlakte. Eindelijk kan werk gemaakt worden van de Schelde. Wrakken, mijnen en obstakels worden verwijderd. Het eerste Libertyschip ,de Fort Cataraqu’ vaart op 28 november de haven van Antwerpen binnen. De geallieerde aanvoerlijnen worden hierdoor met 600 Km ingekort. En de vooruitzichten zijn bijgevolg minder somber.

www.forfreedommuseum.be

[email protected]

Nieuwsbrief van Herman, Fanny en Kevin uit Alberta, Canada Februari, 2013 Voila, uiteindelijk terug in de pen gekropen. Ongelooflijk hoe snel tijd vliegt aangezien de laatste brief dateert van 03-2007. Met ons gaat alles goed, nog 4 maanden en we vieren ons eerste decennium in Canada, Alberta! Kevin zit nu in grade 9, een zeer goede leerling, actief in sporten zoals in/outdoor soccer, badminton en pingpong. Het is soms uitdagend met een tiener in huis maar tja hoe waren wij ? Waarschijnlijk niet veel beter en uiteindelijk zijn we er allemaal doorgeraakt. Verleden jaar heeft Kevin zijn theoretisch rijexamen afgelegd, nu is hij met een “learners” rijbewijs aan het leren rijden met een “parent” als begeleider. Fanny is nog steeds betrokken in vrijwilligerswerk, momenteel doet ze administratief/ boekhouden werk voor het St. Albert’s Senior Centre, iets wat haar ligt daar ze een grote zin voor organizatie heeft. Daar we allemaal onze Canadese nationaliteit hebben, zijn we al een aantal keren kunnen gaan stemmen voor ondere de gemeentelijke, provinciale en federale verkiezingen. Politiek is overal hetzelde alleen verpakking is verschillend per land. Een situatie zoals Belgie kennen wij van verre niet, politiek is vele simpeler, conservatiever en meer pragmatisch georienteerd in Canada, zelfs met de Quebec politieke relletjes in acht genomen. Voortuin aanleg 06 - 2010 Ikzelf werk nog in internationaall oil/gas project context en doe momenteel een extensieve upgrade of een bestaand oil/gas field in Nigeria gecombineerd met een aantal nieuwe pijplijnen. Nigeria is niet de gemakkelijkste omgeving om te werken….. alles duurt 3 maal zo lang om iets gedaan te krijgen…. Je moet zeer geduldig zijn.. In 2012 hebben we een grond gekocht in Gibsons, juist ten noorden van Vancouver en de “gateway” van de Sunshine Coast. We weten weeral waarom we werken. Bedoeling is om binnen een aantal jaren te bouwen en dan naar BC te verhuizen voor wat dan onze “pensioen” stek zal worden. We genieten nog steeds van onze reis exploraties in Canada of overseas. Altijd tof en leerrijk. Dit jaar gaan we in maart naar Washington DC en tijdens de zomer naar Barcelona als city trips. Tussendoor doen we nog activititeiten zoals kamperen, kajaken, back country hikes en skieen. Voor iedereen wat! We hebben ook zeer goede herrineringen aan Maui, een van de Hawai eilanden. Prachtige stranden, bergen, het tropical forest en vooral het goede weer! Paradijs op aarde. Echt de moeite. Wie weet dat we misschien overwegen daar ooit een vakantie appartement te kopen……..….. als We de lotto winnen of nog veel werken ☺ Onze Ruffle In 2014 plannen we om naar de Atlantische kant van Canada te reizen (per vliegtuig) en daar met een mobil home een paar eilanden aan te doen. Nog zoveel te doen en zien hehe ☺

Voila, in kort hoe het allemaal met ons gaat. Groetjes Herman, Fanny en Kevin Een paar fotootjes om af te sluiten:

Slave lake, AB 07-2012

Summerland, BC 08-2012

Iceline Trail, AB 09 -2011

Heritage Park, Calgary 08-2012

Maui 04-2010

Orlando 05-2009

Gazette van Detroit 100 Graag had ik even uw aandacht willen vragen in verband met de enige Belgische krant in Noord- Amerika; de GAZETTE van DETROIT. De krant ‘GAZETTE van DETROIT’ is een uitgave voor de uitgeweken landgenoten in de USA en CANADA en wordt samengesteld door onbezoldigde vrijwilligers in de USA en Vlaanderen. Dit is iets unieks, want wie doet nu nog iets onbetaald voor iemand anders. De Gazette van DETROIT slaat een brug tussen Vlaanderen en NoordAmerika, waarbij onze uitgeweken landgenoten de beste ambassadeurs zijn om onze Belgische producten aan te prijzen. In het kader van 100 JAAR GAZETTE van DETROIT wordt door de Afdeling Vlaanderen een ‘LUNCHMEETING’ opgezet, die op ZONDAG 23 JUNI 2013 vanaf 12 uur zal doorgaan in de ROX AMBASSADORS PLAZA te KNOKKE-HEIST. Dit wordt een meeting voor alle instellingen die enig verband hebben met de GAZETTE van DETROIT. Naast de lunchmeeting, zal van een aantal sprekers een interview afgenomen worden en volgt er achteraf ook nog een ‘Auction’ ten voordele van de GAZETTE van DETROIT. Er is reeds de verzekerde deelname van professor Bob Coolsaet en de Amerikaanse Ambassadeur Howard Gutman om als sprekers deze lunchmeeting bij te wonen. Graag hadden we ook een inschrijving van uw vereniging /instelling genoteerd. In naam van de GAZETTE van DETROIT danken we u oprecht voor uw aandacht en mogelijke deelname. Vriendelijke groeten, Voor meer informatie aangaande de 100 jarige viering van de Gazette Ludwig Vandenbussche Verantwoordelijke GAZETTE van DETROIT- Afdeling Vlaanderen p/a: Melkerijstraat, 1A, B- 8600- DIKSMUIDE Tel. 0498 73 34 32. www.gazettevandetroit.com

Lidgeld vergeten te betalen 10 € gewoon lid,15 € steunend lid BE15 7376 0334 8430

Leden in de kijker Guido en Julienne Van Heybeek uit Barrhead (Alberta).

Guido staat rechts

André en Rita Van De Perre uit Melsele. Zij liepen in september 2011 het Nootka Trail op Vancouver Island vijf dagen in de wildernis. Nu prijken zij op de folder van islandalpineguides.com in Canada.

Erik Vlaminck - Brandlucht Zoals er wrekerfilms bestaan, zo componeerde Erik Vlaminck met zijn roman Brandlucht een onversneden wraakroman waarin de vrouwen het heft in handen nemen. Erik Vlaminck - Brandlucht Uitgeverij: Wereldbibliotheek Aantal pagina’s: 240 Prijs: 17,90n euro ISBN: 978-90-284-2422-7 Ontario, waar Vlamingen thuis waren. Vooral als ze uit Menen en Nijvel kwamen. Erik Vlaminck, meester van de Vlaamse documentaire volksroman, situeert Brandlucht voornamelijk in de buurt van de Canadese stad. Ooit bloeide daar de tabaks-teelt, waar heel wat Vlamingen en Nederlanders na de Tweede Wereldoorlog de zwarte sneeuw van het verwoeste Europa probeerden te vergeten. Hoofdpersonage Tony Verkest, de sjoemelaar van Geel of ook wel 'de duivendoktoor' genoemd, komt eerst in beeld, samen met zijn Hollandse echgenote en dochtertje Elly. Alle drie hebben ze zo hun geheimen. Tony trekt elk jaar vier weken naar zijn vaderland, zogezegd om er duiveneieren te halen en ze in Canada voor veel geld te verpatsen. Pas in het midden van het boek wordt de echte drijfveer van zijn dubbelleven onthuld. Mina, zijn stuurse vrouw, heeft heimwee naar het Zundert van haar jeugd, waar Vincent van Gogh nog heeft rondgestruind. En Elly is gefascineerd door de mythomane verhalen van vaderlief. Tot ze jaren later naar de Kempen trekt om er de waarheid te achterhalen en er een wrekende pyromane wordt. 'Als iets niet meer leefbaar is, kan het beter afbranden', klinkt het tot drie keer toe in deze roman. Vlaminck is een kroniekschrijver van het Vlaamse volksleven die een speciaal oor heeft voor het volksidioom, vol laconieke levenswijsheid, zoals dat door echte mensen van vlees en bloed wordt gesproken. 'In het gekkenhuis is iedereen zijn eigen baas', heet het. Of nog altijd actueel: 'In België (...) zijn er, behalve bij de voetbalsport en het kaartspel, voor niks strikte regels.' In de zesdelige roman fleuve waarmee hij zichzelf op de kaart zette, liet hij een eeuw Antwerpse en Kempense familiegeschiedenis de revue passeren. In Suikerspin, zijn voorlaatste roman, wist hij aan de hand van raak gekozen fotografische details en waarachtig uitgespelde dialogen honderd jaar kermisgeschiedenis op de planken te brengen. In Brandlucht is het de wereld van de Vlaams-Nederlandse expats in Canada die oorspronkelijk centraal staat.

Maar naarmate het verhaal vordert, concentreert Vlaminck zich meer en meer op de psyche van zijn vrouwelijke hoofdpersonages. Vlamincks mannen zijn in de regel binnenvetters die al snel uitgepraat zijn, terwijl zijn vrouwelijke karakters een grotere, innerlijke spankracht hebben. Elly ontpopt zich tot een wraakgodin, die in één moeite door ook haar eigen leven verwoest. Haar dochter Linda komt pas laat het fijne te weten over haar moeder en grootouders. Zo overspant Brandlucht drie generaties sterke vrouwen - die weliswaar elk op hun manier het onderspit delven. Alleen Linda, de jongste telg uit het driegeslacht, is nog niet helemaal beschadigd. Vlaminck, die in zijn romans als geen ander empathisch over het le ven van maatschappelijke verschoppelingen weet te vertellen, heeft zijn actieradius nu dus uitgebreid tot de vrouw, nigger of the world. Terwijl manlief drinkt, met de duiven speelt en seksistische opmerkingen maakt, proberen de vrouwen het vuur brandend te houden. Dat dit in Brandlucht wel heel letterlijk op te vatten is, wordt geleidelijk aan duidelijk. Toch wijst de verteller niemand met de vinger. Ook dat tekent Vlaminck ten voeten uit. Al heeft hij een boontje voor het leven aan de zelfkant - mensen zijn er vaak authentieker en eerlijker -, hij zal het nergens idealiseren. Eerder integendeel. Vlaminck is de erfgenaam van het grote naturalistische proza waar Vlaamse auteurs, zoals Cyriel Buysse, zo bekend om zijn geworden. Diens Het recht van de sterkste, de machoroman bij uitstek, heeft in Brandlucht zijn vrouwelijk pendant. Het recht van de zwakste: daar is het Vlaminck in Brandlucht om te doen. Frank Hellemans

Erik Vlaminck 1954: wordt geboren in Kapellen. Werkte als maatschappelijk assistent in de psychiatrie. 1992: Quatertemperdagen, eerste luik van een zesdelige familieroman die in 2005 in drie delen werd gebundeld: Langs vaderszijde, Langs moederszijde en Langs schrijverszijde. 1995-2007: docent en directeur van de Antwerpse Schrijversacademie. 2007: Dank u, heren: vijf vrouwen over Elsschot, toneel. 2008: Suikerspin, roman over het kermisleven en de freakshows. Is momenteel voorzitter van de raad van bestuur van de Vlaamse Auteursvereniging, de schrijversvakbond.

Het is 1906. In Europa is de sociaaleconomische toestand voor een groot deel van de bevolking ronduit miserabel. Emigreren naar de Verenigde Staten van Amerika lijkt voor velen de enige uitweg uit hun ellende. In Antwerpen draait de rederij Red Star Line op volle toeren. Vlaamse, maar ook OostEuropese en Joodse mensen vertrekken als landverhuizers vanuit de Scheldestad naar de States. Na 132 uitverkochte voorstellingen in Theater Zeemanshuis (2006-2008) wordt deze productie n.a.v. de opening van he t RSL-museum (september 2013) opnieuw gespeeld.

In een vernieuwde versie, met een vernieuwde cast. Met: Stijn Van Haecke, Jenna Vanlommel, Jonas Stalmans, Evi Heyndrickx, Lisette Janssens, Danny Brosens, Jan Tiebos, Marc Daems, Nicole Van der Veken, Linda van Heeswijk, Rudy Marien, Patrick Puttenaers, Marie-Christina Leon, Cyriel Verhelst, Bross Verplancke, Greta Mertens, Paul Van Oosterwijck, Ronald Vermeulen, Rolf Stalmans, Dédée Dalle, Arlette Schaaf, Joke Vanden Broeck, Tine Vechter, Eliane Abbeloos, Freddy Condes, Georges Crahay, Lissa Adriaensens, Margot Decock, Noa De Pooter, Zoë Van Gompel, Dries Cornelissens, Luca De Waele AUTEUR: Alex Van Haecke REGIE: Alex Van Haecke

PROMOVOORSTELLINGEN OP vrijdag 19 april om 20u, zaterdag 20 april om 20u en zondag 21 april om 14u30 in de Rode Zaal van het Fakkelteater, Hoogstraat 12, Antwerpen. Promoprijs: €16 pp i.p.v. €19 !

Reserveren via : www.fakkelteater.be 070 246 036 Van 29 augustus tot 2 november 2013 loopt: “De Red Star Line” verder in dezelfde zaal. Voor die reeks voorstellingen kan u reserveren vanaf 1 juni. Groepen vanaf 20 personen kunnen nu reeds een optie nemen voor een voorstelling in deze periode enkel via [email protected]

Interview: Nero Belgian Waffle Bar Wanneer Tanja en ik naar Vancouver verhuisden dachten we voorgoed afscheid moesten nemen van verscheidene Belgische delicatessen zoals wafels. Je kunt hier uiteraard ook wafels vinden, maar die zijn toch niet van de kwaliteit die we gewend waren. Tot we hoorden dat onze vrienden, Jan en Eilnaz, eveneens Belgische immigranten, een wafel eethuis opende in downtown Vancouver. Vanaf het moment, dat Tanja en ik de zaal binnenliepen. Werden we verleid door de zoete geuren van de versgebakken Brusselse en Luikse wafels. Ondertussen is hun zaak onze favoriete locatie geworden voor onze zaak- en klantenmeetings. Dus waarom zetten we deze unieke zaak en zijn eigenaars eens niet in de spotlight, dachten we. Dus bij deze dit interview;

Jan en Eilnaz, voor jullie verhuis woonden jullie in Antwerpen, vertel ons eens hoe jullie in Vancouver verzeild zijn geraakt? In de lente van 2011 brachten we een bezoek aan Eilnaz's ouders hier in Vancouver. We werden zo gepakt door deze stad dat we begonnen denken om te emigreren uit België. Drie weken later besloten we al om het erop te wagen. Vanaf onze beslissing moest alles zeer vlug gaan, ook door het feit dat Eilnaz verblijfsvergunning zo goed als afgelopen was. We hadden ongeveer 3 maanden om alles in orde te brengen, en en ons leven verder te zetten in Canada. Maar zoals je kan zien is het ons wel gelukt.

J&T; Zeker en vast, wat is jullie levensfilosofie? Jan; Iedere dag, volop genieten van het leven. Eilnaz; genieten van de kleine dingen in het leven.

J&T; Zoals ook wij, hadden zij eveneens een stressy leven in België, waardoor ze minder tijd hadden om met elkaar door te brengen. Oke, laat ons het nu even hebben over Nero Belgian Waffles. Hoe zijn jullie terecht gekomen in de wafel business? Toen we nog in België woonde, werkte Jan in het restaurant en hotel business. Eilnaz was consulente in een reisbureau. Eenmaal dat we hier beland waren bleek het niet zo simpel om gelijkaardige jobs te vinden. Het was toen dat Eilnaz starte om haar droom te realiseren, eigenaar zijn van een kleine koffie- en waffelbar. In het begin hielp Jan nog met

de praktische kant om de zaak op te starten, maar we besloten algauw om de zaak samen te runnen.

J&T; Op welke manier onderscheidt Nero Belgium Waffles zich van de concurrentie. Onze wafels zijn authentiek en top kwaliteit, ons wafeldeeg wordt ieder morgen opnieuw met verse ingrediënten bereid. Als we iets van onze ingrediënten niet lokaal kunnen vinden, laten we het invoeren uit België. Hetzelfde geld voor onze uitrusting, onze wafelijzers komen uit België omdat we hier het juiste materiaal niet vonden. En we runnen de zaak zelf, dus, iedere wafel is met passie gemaakt.

J&T; Wat zijn de specialiteiten van Nero Belgian Waffle Bar? Eerst en vooral, zijn onze wafels verkrijgbaar zowel om hier ter plaatse op te eten of als take out. Onze Savoury Wafels, Brusselse wafels met een variatie aan toppings zoals brie, walnoten of onze Belgische kip met paddenstoelen, zijn vrij uniek, want je vind ze zelfs niet in België. Natuurlijk bieden we ook verschillende zoete toppings aan, zoals Belgische speculoospasta, vers fruit of chocolade. Nieuwe toppings en combinaties worden constant aan onze menulijst toegevoegd, afhankelijk van het seizoen waar we ons in bevinden. En om te eindigen, we zijn in het weekend geopend vanaf 9uur. Jan and Eilnaz, bedankt voor dit interview!

Van 14 september tot 30 september 2013 rondreis West Canada met de Vlaams Canadese Vriendenkring

14/9- Vertrek Amsterdam 13u30-Calgary 14u45 15/9- Calgary 16/9- Banff NP 17/9- Banff NP 18/9- High River 19/9- Waterton NP 20/9- Waterton NP 21/9- Cranbrook 22/9- Grand Forks 23/9- Osoyoos 24/9- Vancouver 25/9- Vancouver 26/9- Tofino 27/9- Tofino 28/9- Victoria 29/9- Victoria 30/9- Terugvlucht Vancouver 22u40-Amsterdam 1/10 17u10 Wees er vlug bij want we reizen met een kleine groep van 12 personen. Prijs per persoon: 2390 € Inbegrepen in de prijs: • Internationale vluchten Amsterdam-Calgary-Vancouver-Amsterdam met Air Transat. • Alle vermelde overnachtingen op basis van dubbelkamer(twee personen per kamer) in logies en ontbijt. • Alle vermelde ferry overtochten • Huurwagens type Minivan 7 seater, Gold Insurance. • Garantiefonds en BTW • Kwaliteitsgarantie Explore Canada Niet inbegrepen in de prijs: • Persoonlijke uitgaven, dranken en overige maaltijden • Verzekeringen (annulering en of bijstandverzekering)

Volledige informatie op onze site http://www.vlacan.be/ned/reizen.htm

NEIL YOUNG : Canadees in hart en nieren ! Op 17 augustus 2013 staat Neil Young met Crazy Horse als hoofdact op de affiche van het vermaarde Pukkelpopfestival in Hasselt-Kievit. Deze beroemde singer-songwriter wordt meestal bestempeld als Amerikaan, allicht omdat hij al sinds 1971 in Californië leeft, meer bepaald op zijn ‘Broken Arrow’ ranch. Toch is hij op en top Canadees gebleven, zo blijkt alvast uit vele passages in zijn songteksten. Geboren op 12/11/1945 in Toronto, bracht hij zijn eerste jaren door in het plaatsje Omemee, in het Zuiden van de provincie Ontario. Zijn vader, Scott Young, was een bekend schrijver en journalist. In zijn prille kinderkaren kreeg Neil polio , maar door een adequate behandeling ontsnapte hij aan kinderverlamming. Voor de rest van zijn leven hield hij er een zwakke rug aan over, en moest later nog een aantal rugoperaties ondergaan. Tijdens zijn tienerjaren woonde Neil in Winnipeg, samen met zijn gescheiden moeder. Vanaf zijn zestiende was de muzikaal aangelegde knaap actief in diverse beatbandjes. In 1964 kocht hij een gammele zwarte lijkwagen, een stokoude Buick Roadmaster, waarmee hij in die jaren rondtoerde met zijn groep The Squires. Buffalo Springfield en Crazy Horse Wij schrijven halverwege de Sixties. In Califiornië breekt het Hippietijdperk aan. Daar is het allemaal te doen, zeker op muzikaal vlak. Ook Neil Young verhuist er naartoe en samen met Stephen Stills richt hij Buffalo Springfield op. In 1968 gaat de groep alweer uiteen. Neil Young trekt naar de studio en brengt zijn eerste solo album uit. Het is een bijzonder intensieve periode. In die maanden werkt hij voor zijn tweede soloalbum ‘Everybody knows this is Nowhere’ voor het eerst samen met de Amerikaanse band Crazy Horse. Typische nummers met Crazy Horse-inbreng van het eerste uur zijn ‘Cinnamon Girl’, ‘Down by the River’ en ‘Cowgirl in the Sand’. Crosby, Stills, Nash & Young Vervolgens sluit hij aan bij supergoep Crosby, Stills, Nash & Young, die één van de topacts brengt op het onvergetelijke Woodstockfestival (18 augustus 1969). Begin 1970 neemt CSNY het album ‘Déjà Vu’ op: een voltreffer, want er worden meer dan 7 miljoen exemplaren van verkocht. Young drukt zijn stempel met de wondermooie song ‘Helpless’, die begint met de woorden: “There is a town in North Ontario…” In 1970 brengt Neil Young het tot de verbeelding sprekende soloalbum ‘After the Goldrush’ uit, met stuk voor stuk steengoede nummers, in zijn typisch eigen stijl: hoge, wat onvaste falsetto-stem, virtuoze techniek met akoestische gitaar en mondharmonica, afgewisseld met verpletterend luide gitaarrock, als hij musiceert met Crazy Horse (bvb. het nummer ‘Southern Man’). In 1972 oogst hij eeuwige roem met ‘Harvest’, zijn meest succesvolle solo -LP. De single ‘Heart of Gold’ wordt een Amerikaanse nummer één-hit en blijft tot vandaag zijn bekendste song. Neil Young heeft nu de top bereikt en is op dat ogenblik één van de meest vermaarde rock-folk-country-artiesten van zijn generatie.

De jaren nadien blijft hij productief met een aantal experim entele albums. Intimistische, gevoelige songs met akoestische gitaar, of zwaarder rockwerk met Crazy Horse, zoals het wervelende ‘Like a Hurricane’ en ‘Cortez The Killer’. In de jaren tachtig is zijn ster wat tanende, maar hij maakt weer opgang met het nummer ‘Rockin’ In the Free World’, ook al omdat deze bescheiden hit geassocieerd wordt met de val van de Berlijnse Muur en het IJzeren Gordijn. Hij krijgt voorwaar zelfs de bijnaam ‘Godfather of Grunge’.

Vanaf 2000 In het Milleniumjaar krijgt Neil Young een ster op Canada’s ‘Walk of Fame’. De jaren nadien brengt hij nog enkele fraaie albums uit, zoals ‘Silver and Gold’, en het Country-achtige ‘Prairie Wind’, opgenomen in Nashville, en in een live-registratie prachtig verfilmd door Jonathan Demme, onder de titel ‘Heart of Gold’. In die jaren manifesteert Neil Young zich als antimilitarist en protestzanger tegen het Irak-beleid van George Bush. Met ‘Farm Aid’ voert hij campagne voor de rechten van de Amerikaanse boeren, en hij steunt ook de Ecologische beweging. Privé-leven Neil Young is gehuwd met Pegi Morton. Samen hebben ze twee kinderen, dochter Amber en een ernstig gehandicapte, grotendeels verlamde zoon Ben. Uit een relatie met actrice Carrie Snodgress, begin jaren zeventig, heeft hij ook nog een andere zoon, Zeke, die met een hersenverlamming werd geboren. In een schuur op zijn ranch heeft Neil Young een grote collectie Amerikaanse Oldtimers. Hij is eveneens een enthousiast verzamelaar van modeltreinen van het merk Lionel, en hij is overigens een belangrijk aandeelhouder in dat speelgoedbedrijf. Drank hoort bij de rock & rollscene, en Neil Young stond bekend als een fervent drinker van José Cuervo Tequila. Sinds enkele jaren heeft hij zowel de sterke drank als de softdrugs afgezworen. In zijn omgeving heeft hij nogal te maken gehad met heroïne- en cocaïneverslaafde artiesten. Eén van zijn ontroerendste songs ‘The Needle and the Dammage Done’ droeg hij trouwens op aan Danny Whitten, getalenteerd zanger en gitarist van Crazy Horse, die in 1970 aan een overdosis overleed. Neil Young is een bescheiden, wat verlegen, en in zichzelf gekeerd persoon. Ooit kreeg hij de bijnaam ‘The Loner’ (eenzaat, eenzame). Zijn vlotte schrijfstijl erfde hij van zijn vader en dat reflecteert zich overvloedig in zijn vaak poëtische, symbolische songteksten. Onder de titel ‘Waging Heavy Peace’ bracht hij vorig jaar een autobiografie uit. Wij lichten er een passage uit, die zijn verknochtheid aan zijn geboorteland beklemtoont. “Omemee was my town, and that’s where the house was. That’s where the attic is. Someday, I want us to live on a lake up there in North Ontario for a while. I want to do it someday, and that is important to me. It is part of my Canadian self…”. Marc Journée

Explore Canada Yours to discover

Met een breed reisaanbod is Explore Canada dé one-stop-shop voor reizen naar Canada. Of u nu informatie zoekt over dit prachtige land, een typisch Canadese lodge zoekt in de Rockies, een retourtje Montreal wil boeken of het plan heeft met de personeelsvereniging naar Quebec te gaan: Explore Canada is hét adres!

Ontdek onze site en zomerbrochure met tal van mogelijkheden Voor meer informatie surf naar www.explorecanada.be mail naar [email protected] of contacteer ons op 059274787 Wenst u de brochure thuis te ontvangen. Mail naar [email protected]

Explore Canada is a division of Q-Travel. Lic A7127

•

Lid worden van Vlaams Canadese Vriendenkring, lid 10 euro, steunend lid 15 euro. Rekeningnummer: IBAN: BE7376 0334 8430 - BIC: KREDBEBB

•

Vlaams Canadese Vriendenkring is intussen Bolder-partner van het Red Star Line museum. Zo wordt de naam van onze vereniging vereeuwigd op de ‘Donor-Wall’ aan de ingang van het museum.

•

Van 14 tot 30 september 2013 rondreis West Canada met Vlaams Canadese Vriendenkring. Voor informatie, tel:03/7754285 - 03/7756283 http://www.vlacan.be/ned/reizen.htm

•

In het kader van 100 JAAR GAZETTE van DETROIT wordt door de Afdeling Vlaanderen een ‘LUNCHMEETING’ opgezet, die op ZONDAG 23 JUNI 2013 vanaf 12 uur zal doorgaan in de ROX AMBASSADORS PLAZA te KNOKKE-HEIST. Dit wordt een meeting voor alle instellingen die enig verband hebben met de GAZETTE van DETROIT. Info: [email protected]

Met de link van deze uitgave gaan we het zoeken in het westen van Canada, bij Vancouver Island. Het betreft de prachtige streek rond de Powel River. Een musthave als je deze kant optrekt, de site puilt uit van informatie. De site heeft 4 grote hoofddelen; activiteiten, media, eten en accommodatie. Je kunt er zelfs de streek gewoon virtueel al verkennen door middel van de foto's die je hier vindt. De website kan je bereiken op;

http://www.discoverpowellriver.com