INDONESIE 2012 Aankomst. Na 30 uur zijn we aangekomen op onze eerste bestemming, Bogor. Vanaf de luchthaven is het normaal 1 uur rijden maar gezien de verkeersdrukte (onvoorstelbaar) duurt het 4 uur voor we in ons hotel aankomen. We hebben geluk want de “Damri” bus stopt voor ons hotel “Santika Bogor” Dag 1 (Bogor + autorit naar Bandung) “s Morgens wacht ons een uitgebreid ontbijt en nadien trekken we naar de botanische tuin. Na een half uurtje wandelen hebben we ervan. Een tropische regenbui, schuilen onder een boom helpt iets maar een lift van een Australiër zorgt er voor dat we toch een beetje droog de rest van het park kunnen zien. Om ons wat veilig te stellen kopen we dan maar een paraplu die we meer vergeten mee te nemen dan wat anders. ’s Middags een chauffeur gezocht die ons naar Bandung brengt. We komen een schappelijke prijs overeen en vertrekken onmiddellijk. We rijden via de schilderachtige Puncak pas en rijden tussen de theeplantages.
Eén ervan bezoeken we. We ontmoeten enkele theepluksters die ons ook plukken omdat we wat foto’s hebben getrokken.
Vervolgens rijden we verder en stoppen nog aan een soort avonturenpark waar we een wandeling in de jungle maken. Uiteindelijk komen we weer veel later als voorzien aan in Bandung. Bandung blijkt ’s avonds een spookachtige stad met heel weinig verlichting, Veel dakloze mensen die op elke mogelijke beschutte plaats liggen te slapen. Ons hotel is dan weer in totaal contrast met de omgeving en straalt luxe uit. We gaan iets eten en gaan voort op de uitleg van de hotelbedienden We komen zo uit in een donkere straat waar we nog één restaurantje open vinden. Daar krijgen we een kaart in het Indonesisch en een kelner die geen woord engels spreekt. We bestellen maar wat op goed geluk en we krijgen enkele amusekes voorgeschoteld. Uiteindelijk blijkt het dat te zijn en gaan we met een “overladen” maag slapen. Dag 2 (Bandung + rondrit Bandung) Het hotel “Golden Flower” schotelt ons een wel zeer uitgebreid ontbijtbuffet voor waar we echt van genieten. We nemen een taxi naar het treinstation alwaar we ons ticket voor de trein naar Yogiakarta boeken. We vinden hier ook onmiddellijk een driver “BONO” die ons voor de prijs die we in gedachten hadden de omgeving van bandung laat zien. We bezoeken de vukaan Tangkuban Pahu nadat we de fruitmarkt van Lembang hebben bezocht. Die is niet echt bijzonder, het stadje is op zich wel leuk. De vulkaan daarentegen is wel degelijk de moeite waard. Je kunt de krater volledig rondlopen en de zwavelgeur is alomtegenwoordig. Je hebt hier prachtige vergezichten. Ook het weer laat zich van zijn beste kant zien.
We bezoeken nog de warmwaterbronnen van Ciater. Deze zijn gelegen in een soort waterpretpark Het water is hier wel degelijk enorm warm, zelfs heet. In ons bad thuis is het water minder warm.
We hebben nog een halte aan het “Anklung House”. Het is de muziekacademie voor het “angklung” instrument. Betreft een bamboe “instrument”. Je rammelt ermee en het kan naargelang vormgeving alle gewenste noten afspelen. We krijgen hier een demonstratie van de schoolkinderen en spelen uiteindelijk ook zelf een deuntje. Daarna worden we nog geïnviteerd op een dans. Al bij al een zeer leuke en aanbevelenswaardige ervaring.
Na het nemen van een douche gaan we nu wat beter voorbereid Bandung terug in. We vinden nu wel de juiste straat met restaurantjes en bars en hebben een goed maar niet bijzonder avondmaal. Daarna gaan we nog iets drinken in een leuke kroeg waar de Live-band klaar staat om te spelen. We zitten op de eerste rij en wanneer de live band begint blijken er 3 sexy zangeressen bij de live band te hoeren. Je kan hen suggesties geven voor de nummers die ze zingen en komen dan mee aan je tafel iets op uw kosten drinken. Maddy haren dorst is op slag geblust en we gaan maar slapen. Ondertussen, bij het boeken van ons hotel in Yogiakarta; blijkt er hier iets te doen te zijn. De vooropgestelde hotels blijken allen volgeboekt dus hebben we maar een alternatief gezocht. Blijkt er op 23/03 in Bali een feestdag te zijn waarbij daar alles wordt lamgelegd, tot en met de luchthaven. Hierdoor zou er ook grote vakantiedrukte zijn in Yogiakarta. Dag 3 (Trein haar Yogiakarta + Yogia) Na weer een fenomenaal ontbijt met de taxi naar het staton. De taxichauffeur wil ons rippen maar we houden voet bij stuk en betalen hetzelfde als gisteren. We laten de arme man maar van zijn gat geven en gaan onverstoorbaar het station binnen. Keurig op tijd vetrekken we. Onderweg, voornamelijk het eerste deel, passeren we plachtige lijstvelden opgetlokken tegen de heuvel- en belgflanken in tellasvorm. We zitten in de “eksekutif” klasse en hebben ruime stoelen en prima airco.
Na een treinrit van 8 uur komen we aan in Yogia. Ons hotel blijkt onmiddellijk naast het station te liggen en is een koloniaal guesthouse dat gerestaureerd werd. Na installatie verkennen we Malioborostreet. Dit is niet echt een leuke straat. Het is overdruk en overspoeld door allerlei winkeltjes en kraampjes; Er loopt een massa volk en je wordt om de haverklap aangesproken door zogenaamde kunstenaars die je hun “kunstschool” willen tonen. Blijken dan uiteraard gewone galerijen te zijn waar je gepusht wordt om iets te kopen. We boeken inmiddels onze privéchauffeur om ons morgen naar borobodur en prambanan te brengen. ’s Avonds gaan we eten in het “bedhot” restaurant, op aanraden van onzen bijbel. Den bijbel heeft gelijk, geweldige kost voor een minieme prijs. Daarna naar het
Bintang café. Live-Music maar deze keer zonder sexy zangeressen. Na enkele klepperkes Bintang te bed in onze koloniale kamer.
Van een zwitsers koppel krijgen we nuttige informatie waardoor we ons reisplan wat zullen aanpassen. Dag 4 (Borobodur + Prambanan – Yogiakarta) We krijgen in ons hotel een koloniaal ontbijt, of wat daarvoor moet doorgaan. Het is eigenlijk niet te freten en ook de koffie komt van de waterplaneet. Kortom ontbijt is een afknapper. Ruim op tijd worden we opgehaald door zowel een driver als een gids. We rijden eerst naar Borobodur. Het is er verschroeiend warm en je kunt er bijna over de koppen lopen. Enorm veel scholen hebben blijkbaar ook deze dag uitgekozen om Borobodur te bezoeken. De tempel zelf is zeker de moeite waard om te bezichtigen. Tijdens ons bezoek worden we voortdurend aangesproken door de jongeren die vragen stellen in hun schoolengels en vervolgens met ons op de foto willen. Het lijkt hier wel of we CELEBRETIES zijn. Blijkt dat ze van hun school uit opdracht hebben gekregen om toeristen te interviewen in het engels om zo hun taal bij te schaven. Aanvankelijk leuk, maar op den duur wel vervelend. Ondertussen lekt het zweet langs onze oververhitte lijven naar den aardbol. We zijn blij als we terug in onzen airco wagen plaats nemen en kunnen afkoelen.
We rijden via een kleinere tempel naar het tempelcomplex Prambanan. Bij het binnengaan van deze tempel worden we aangesproken door 2 jonge meisjes, ze lijken 12 jaar oud. Ze vragen heel beleefd en in perfect Engels of zij ons mogen gidsen in het tempelcomplex; We staan dit toe en de meisjes leiden ons rond door de verschillende tempels. Uiteindelijk blijken dit laatstejaarsstudenten en als schooltaak moeten zij nu gedurende één maand meewillende toeristen een Engelstalige rondleiding geven. Nadien wordt aan de toeristen gevraagd een evaluatieformulier in te vullen. Wonder boven wonder, er wordt geen geld gevraagd. We kunnen het niet laten en geven deze zeer leuke meisjes, Etha en Ria, toch een fooi. Ze blijken uiteindelijk reeds 17 jaar oud te zijn. Het tempelcomplex op zich is wel mooi en men is nog volop bezig met de grootste tempel te restaureren na de aardbeving van 2006.
Met onze gids hebben we nog een leuke babbel over voetbal. Volgens hem zou er een superrijke Iindonesier veel geld gaan steken in een Belgische 2 de klasseploeg. Hij zou ook een “supertalent” van Indonesie naar deze ploeg meebrengen. In Yogia betalen we onze gids het afgesproken bedrag. Terug gaan eten bij den Bedhot en daarna naar het “Lucifer” café. Weer leuke Livemusic, Rock & Roll, en wat klepperkes Bintang verorbert voor we gaan knorren.. Dag 5 (Yogiakarta) Vandaag rustdag in Yogiakarta. Bedoeling is vandaag de treintickets naar Malang te bestellen. Op aanraden van de zwitsers willen we de nachttrein nemen. Wanneer we in het station de rit willen boeken blijken alle treinen volzet. Dit is nog altijd het gevolg van het lang weekend veroorzaakt door de feestdag in Bali. Via het hotel boeken we dan maar een Minibus voor een miniprijs naar Malang. Beloofd wordt dat de rit een 8 uur zal duren. We kuieren wat door Yogia, vermijden de hoofdstraat, en willen het Kraton in de namiddag bezichtigen. We worden weer meegelokt naar een ARTSCHOOL waar ze Batiks maken, uitzonderlijk en alleen vandaag open. Na de klassieke uitleg hoe de batiks gemaakt worden krijgen we weer een heel gamma te zien dat we aan uitzonderlijke prijzen kunnen kopen. We kopen uiteindelijk een mooi uitziend exemplaar aan een redelijke prijs. We kuieren verder en gaan in een restaurant iets drinken. We raken in gesprek met Ardie. Hij helpt in het restaurant van zijn nonkel. Hij is afkomstig van Papoea en studeert “mechanic enigneer” in Yogia. Zijn studies worden betaald door CATERPILLAR en na afloop van zijn studies moet hij contractueel 10 jaar werken voor Caterpilar In de goudmijnen van Papoea. Van hem vernemen we dat het Kraton in de namiddag niet te bezichtigen is. We kunne aan de achterzijde van het Kraton wel het artisanale maken van de poppen waarmee de schaduwspelen worden verzorgd bekijken. Hij bezorgd ons 1 becak met een sterke driver die ons tweeën naar deze plaats brengt aan de correcte prijs. De man weet niet waar hij aan begint maar brengt ons uiteindelijk toch ter bestemming. We zaten letterlijk opeengepakt in de becak die niet voorzien is op onze Europese maten. Bij het uitstappen kan ons Maddy niet rap genoeg zijn en ze maakt brutaal kennis met de harde asfalt van de achterbuurten van het sultanpaleis; Buiten wat blutsen en lichte schaafwonden valt de schade nogal mee.
We krijgen een demonstratie hoe de poppen uit de buffelhuid gemaakt worden. Vervolgens wordt traditioneel getracht een pop aan ons te verpatsen. We passen en nemen nu 2 becak”s om naar ons hotel te rijden. Ardie zei ons dat de Batik”s dikwijks katoen waren ipv zijde. Vooraal als er papier aanzit. We ruiken onraad en ja, Onzen Batik blijkt uiteindelijk van katoen te zijn. Niet getreurd, met de Batik nar de Artschool. Daar ons gedacht eens gezegd en ons geld teruggevraagd en uiteindelijk ook gekregen. “s Avonds gaan eten in een Rest “Tu casa es mi casa”. Weer heerlijk gegeten voor een belachelijke prijs. Daarna nog eens genoten van de Live Music van café Bintang. Dag 6 (Minibus Yogiakarta – Malang) Na ons “bangelijk” ontbijt is onze “SUPER EXECUTIVE DE LUXE” minibus gearriveerd. Het blijkt een aftandse Mitsubishi L300 te zijn. De airco is een 20-tal jaar geleden ontworpen en is niet voorzien op de opwarming van de aarde. Na een zeer vermoeiende rit, die uiteindelijk 11 uur duurt, komen we aan in Malang. Ons minibusje is dat met de oranje snuit.
In Mallang hebben we ons eens laten gaan en het TUGU MALANG geboekt. Het is een Museum Hotel met een prachtige inrichting vol kunstvoorwerpen. We dineren in stijl in het hotel zelf en gaan na deze vermoeiende dag uitgeput slapen. Dag 7 (Malang – Tugu Malang) We doen het vandaag heel rustig aan en beslissen hoe we verder gaan. Vermits we vernomen hebben dat het Ijenplateau gesloten is wegens “instabiel” besluiten we enkel de Bromo vulkaan te bezichtigen en in Sorabaya met de vlieger naar Lombok te gaan. We maken een wandeling door Malang en bezoeken hier de Vogeltjesmarkt (hier ist een echte) waarna we de plantenmarkt bezoeken. Verder onderhandelen we hier en daar over onze transfer naar Bromo en Sorabaya en sluiten een goede deal. We gaan vervolgens wat luieren aan het zwembad van ons prachtige hotel. Het hotel is gelegen naast het “stadhuis”. Hier was vanmorgen een betoging tegen de stijging van de benzineprijs die hier op 1 april met 50% stijgt. 1 liter kost hier nu omgerekend ongeveer 0.40 Euro. ’s Avonds hebben we een rondleiding in ons hotelmuseum. Gewoonweg onvoorstelbaar welke kunstschatten zich in dit hotel bevinden.
De laatste foto is het bad van de duurste kamer van het hotel. Ons Maddy heeft hier juist voor wat afbraakwerk gezorgd. Ze gaat zitten op het gordijn dat het bad afschermt en slaagt er hierbij in de gordijnroede te laten afbreken. We hopen dat die roede niet bij de kunstvoorwerpen hoort anders zal het budget voor deze reis serieus moeten ingeperkt worden. Daarna nog zeer lekker gegeten in een ander koloniaal gebouw, Inggil restaurant, waar het wel vergeven zit van de hollanders. Er is een bende op bezoek bij hun 98 jarige opa. Vernemen hier ook dat het Bintangbier in feite Heineken is dat in Indonesie in licentie gebrouwen word. Bah!!!, wist al niet wat er mis was. Dag 8 (Autorit naar Tisora – Tisora) Uitgeslapen en wakker geworden van de grote betoging die vandaag plaatsvindt voor het stadhuis. Nogmaals een betoging tegen het stijgen van de brandstofprijs. We ontbijten de laatste maal in ons luxueus hotel en rekenen af. Gelukkig wordt niet meer gesproken over onze afbraakwerkzaamheden. Omstreeks 12:00 uur vertrekken we naar Tisora aan de voet van de Bromo. We benaderen Bromo op deze manier via de westelijke zijde wat naar verluid, volgens onzen bijbel, veel spectaculairder is. Onderweg bezoeken we een kleinere Hindoe-.
en Boedatempel. Op weg naar die laatste wandelen we langs rijstvelden waar een gekanaliseerd beekje door stroomt. Het is de eerste maal dat we hier kristalhelder water zien stromen. In deze beek wassen de farmers uit de omgeving zich dan ook veelvuldig. Zo zien we hier enkele naakte mannen en vrouwen hun “dagelijks” bad nemen.
Ook een steengroeve, we vermoeden arduin, maakt deel uit van onze rit.
We rijden door een theeplantage,
passeren enkele kleine typische dorpjes en draaien de bergen in. We volgen een in zeer slechte staat verkerende smalle weg richting Tisora. In tegenstelling tot de kwaliteit van de weg zijn de voorbijglijdende landschappen onbeschrijflijk mooi. Het samenspel van bergen, terrasvormig aangelegde velden, palm- bananen- en andere bomen met daarbij de schaduwen van de wolkenvelden zorgen voor een fantastisch schouwspel.
Hier in Indonesie, zeker Java, blijkt ook dat elke vierkante meter grond wordt gebruikt voor het telen van allerlei gewassen. We zien hier naast rijst nog bloemkolen, pijpajuin, aardappelen, maïs en nog vele andere. Na een zeer mooie rit bereiken we onze homestay. We nuttigen hier het, simpele maar zeer smakelijke, door de eigenaars bereide avondmaal samen met gids Alan en gaan vroeg te bed want we moeten er morgen om 03:30 uur uit.
Diene rechtse, dat was den deugniet. Dag 9 (Bromo + Vliegtrip naa Lombok) We worden gewekt door het geluid van een Jeep. Maddy onmiddellijk paraat, want het is hogen tijd om te vertrekken. Blijkt 00:30 te zijn. Terug ons superbrede, met een premium matras uitgeruste, bed in.
We vertrekken dan toch omstreeks 04:00 uur en rijden met de 4x4 TOYOTA JEEP richting Gunung Penanjakan waar je een magistraal uitzicht hebt over de vulkaankrater. We hebben geluk want het is zeer helder weer. We zien de zon langzaam opgaan en uit de duisternis rijst de vulkaankrater langzaam op in al zijn pracht en praal.
Na dit mooie tafereel aanschouwt te hebben hobbelen we de vulkaankrater in naar de voet van de Bromo. Als je hem vanaf het uitzichtspunt ziet lijkt de Bromo niet zo hoog, maar schijn bedriegt. Het is een redelijk vermoeiende beklimming, ondertussen loopt de temperatuur ook weeral op, met als orgelpunt een trap van 253 treden.
De actieve vulkaan, die in 2010 voorlopig zijn laatste uitspatting had, heeft een vrij diepe krater. We ruiken hier geen zwaveldampen. In de krater zien we wel een wolkje hangen. Op zeker ogenblik horen we ook een diep gedonder, angstaanjagend maar onbetekenend.
Hiermee sluiten we ons Bromo- en tegelijk Java avontuur af. We rijden terug naar onze Homestay, waar we nog een goed ontbijt nuttigen en afscheid nemen van onze gastvrije familie. Hun dochtertje is een echt poppemieke. Naar de luchthaven van Surabaya waar we reeds om 13:30 aankomen. Ons vliegtuig vertrekt normaal om 17:30 uur. Natuurlijk ook nog de klassieke Delay waardoor we pas om 20:15 uur vetrekken en omstreeks 24:00 uur plaatselijke tijd in ons hotel in Lombok aankomen. Die luchthaven in Lombok is verplaatst waardoor de rijtijd naar het hotel 01:30 uur ipv 15 minuten is. Foutje in het reisplan. We worden, na deze vermoeiende reisdag, uiterst gastvrij onthaald in het Sunsethouse in Senggigi.
Dag 10 (Lombok – Senggigi) Wakker worden door het bruisen van de zee is een prachtige ervaring. Gordijnen open en een stralende zon schijnt ons tegemoet.
We hebben een simpel maar heerlijk ontbijt in ons sunsethouse boutique hotel. Vandaag plannen we een lekker dagje niets doen aan het zwembad.
In de loop van de namiddag gaan we op zoek naar een motorfiets en een boottocht naar KOMODO. We willen een Honda Tiger en dachten die in Senggigi wel te vinden. Zeker een dozijn offices aangedaan en we krijgen steeds andere bedragen te horen. Ook zou het zeer moeilijk zijn een tiger te krijgen, want er zijn maar 2 exemplaren in Seggigi. Op 3 plaatsen laten ze een tiger zien, het is steeds dezelfde aftandse en versleten Tiger. We nemen die niet en besluiten, op aanraden van enkele lokalen, via het hotel, een motor te huren. Ondertussen hebben we onze 3 daagse boottocht naar KOMODO ook vastgelegd. Vele aanbiedingen maar uiteindelijk toch gekozen voor de duurste maar betrouwbaarste, nl die met PERAMATOURS. Via het Hotel gevraagd voor een Tiger. Komt er even later een vrouw voorgereden met de Tiger. Het is weer diezelfde lelijke en verwaarloosde tiger die we al gezien hadden. Toch maar een proefritje gemaakt en onmiddellijk afgehaakt, versleten en slippende koppeling. Aan die vrouw dan maar een gewone motorscooter gevraagd met weinig kilometers. Deze wordt ’s avonds alsnog tot onze tevredenheid geleverd. Ondertussen kunnen we onze kop bijna niet meer laten zien in Senggigi door de onderhandelingen en NEE-verkoop die we in de loop van de namiddag gevoerd hebben.
’s Avonds toch heerlijk gedineerd bij “Bumbu” waarna we in het Happy-cafe nog een leuke avond hebben met prima life-music. Happy cafe blijkt hier the place to be te zijn. Senggigi is trouwens een heel leuk badplaatsje met leuke hotelletjes, bars en restaurants, zonder een overvloed aan toeristen. Gewoonweg heerlijk relaxen.
Dag 11 (Sengiggi – Kuta Lombok) Bij het ochtendgloren is de zon voor de verandering nog eens van de partij. Vandaag gaat Luc met de scooter een ritje doen en Maddy blijft relaxen in ons hotel. Het weer is prachtig bij vertrek en eerst een “goede” kaart van Lombok gekocht. Ik wil naar Kuta rijden, helemaal in het zuiden, maar wil de kleine baantjes nemen. Blijkt makkelijker gezegd dan gedaan want buiten de hoofdwegen is er geen enkele bewegwijzering. Ook de plaatsnamen zijn nergens aangeduid en kunnen enkel achterhaald worden door bevraging of het lezen van de winkelreclame waar, mits wat geluk, de plaatsnaam staat vermeld. Uiteindelijk, na heel veel verkeerd rijden en bevragen, kom ik toch in Kuta terecht. Onderweg leuke landschappen en kleine armoedige dorpjes gepasseerd. De armoede en vuiligheid is in de dorpjes zo schrijnend dat ik uit ethisch opzicht geen foto’s genomen heb. Ook wel wat uit zelfbehoud.
Ben eenmaal gestopt om een foto te nemen van enkele werkende vrouwen op het land. Ben daar snel moeten vertrekken want een farmer begon naar mij toe te stappen en riep mij van alles toe. Ik had niet de indruk dat hij mij begroette of op de thee wou vragen. Heb eens vriendelijk gewuifd en ben volle gaas vertrokken.
Kuta zelf is een vooralsnog niet te toeristische plaats waar enkel kleine guesthouses en homestays zijn. Kuta beach is een baai waar de stranden enig mooi en groot zijn. Hier staan ook hutjes waar lokale vissers hun huisvesting hebben. Een echte aanrader voor wie ooit nog naar Lombok komt.
Na de beach wil ik nog een weggetje doen dat mij door de locals wordt afgeraden. Het waarom ontgaat mij, maar kom daar snel achter. Het betreft wel degelijk een weg maar die is zo uitgehold door echt diepe putten dat er van de weg niets meer
overblijft. De weg is ook nog eens heel stijl en niet echt geschikt voor een scooter. Op deze weg kies ik de verkeerde route, kom in een put terecht waarna ik op mijn kl…. ga. Zonder veel erg maar toch maar wijselijk teruggedraaid. Langs de grote baan terug naar Seggigi waar ik dit origineel sasakdorpje tegenkom.
Iets voorbij Praya heb ik ervan, een tropische regenbui om u tegen te zeggen. Geschuild onder het afdak van een elementary school. Daar krijg ik het gezelschap van enkele lokalen die ook schuilen. Eén ervan is ne moslim dien het warm water heeft uitgevonden en ook wel een klink kwijt is. Volgens mij nen idelale om extremist te worden. Hij begint zogenaamd tegen mij om zijn engels te verbeteren. Komt dan ook op zijne godsdienst en begint dan wat onnozel te doen. Hij werkt eigenlijk danig op mijn zenuwen en begint zelfs geld te vragen omdat ik rijk ben en hij arm. Ik wimpel hem telkenmale af en wanneer de bui zo goed als voorbij is wil hij me volgen naar mijn hotel. Uiteindelijk volgt hij me toch niet en kom uitgeregend aan. Maddy heeft een leuke dag aan het zwembad gehad maar het weer is hier toch niet te best geweest. Temperatuur goed maar veel overtrokken en af toe een lichte bui. “s Avonds laten we ons nog eens gaan en eten in het chique “Square” restaurant. Daarna weer naar de happy few in het Happy café waar de Live-music luid weerklinkt. DAG 12 (Senggigi – Salontafel) Vandaag gaan we na ons simpel ontbijt samen met de scooter een ritje maken. We vertrekken via de noordelijke kustweg en rijden langs bountystranden (wel zonder wit zand) naar de plaats waar kleine ferryboten naar de gilli eilanden vertrekken.
Wanneer we bijna ter plekke zijn zien we in de verte dat het er niet goed uitziet. Tis te zeggen, ge ziet de regen er met bakken uitvallen. We besluiten dan maar terug te rijden langs de absoluut niet vervelende kustweg. Echt prachtige stranden en mooie bergflanken die de boorden van de zee flankeren met de weer alomtegenwoordige palm- en bananenbomen
Terug in Senggigi willen we de artsmarket bezoeken en er iets drinken. We raken in gesprek met een jong meisje en zeggen dat we op zoek zijn naar een salontafel. Na
uitgelegd te hebben wat we willen worden we uitgenodigd om naar het atelier van haar vader mee te rijden. Daar nogmaals onzen uitleg gedaan en na wat onderhandelen kan hij de tafel maken die we willen. Wanneer we de prijs horen klinkt dit als muziek in onze oren. Met andere woorden, we bestellen de tafel.
De tafel wordt verscheept naar ANTWERPEN. We willen met Visa betalen maar dat kan enkel in de shop van de dochter. Wij naar de shop van de dochter maar daar blijkt Visa niet te kunnen want dan weet de “Boss” van deze verhandeling. Er moet cash betaald worden. We betalen dan ook Cash en beseffen dat dit een transactie is op basis van vertrouwen. We zijn benieuwd. In het dorpje zijn we ook de woning van onze tafelmaker binnengegaan. Hiertoe dienden we via een achterliggend straatje te gaan. Mensen leven hier echt in onwaardige omstandigheden met vrij grote aantallen op een oppervlakte vaak een tafeldoek groot en met amper een dak boven het hoofd. Toch blijven de kinderen lachen en gaan graag op de foto waarna we wel elke keer het woord “Money” moeten aanhoren. Vervelend maar wel aannemelijk.
We gaan nog iets drinken op het strand van Senggigi en gaan naar het hotel om wat te bekomen. We gaan vanavond eten in de “Office” aan het strand en daarna nog eens happyen. Elke avond een andere en goede liveband met leuke muziek. DAG 13 (Busrit door Lombok – Inschepen Peramar Island) Vandaag verlaten we Lombok en gaan op zoek naar de Komodo Varaan. We worden om 09:00 uur opgehaald met het busje en vertrekken naar Labuhan Lombok, de haven van Lombok, om daar in te schepen op ons cruiseschip waar we 2 nachten en 3 dagen zullen verblijven. Bij het instappen loopt het al fout. De bus is goed gevuld en Luc trekt de achterdeur open. De inzittenden hadden hier hun bagage gestald met resultaat een hoop bagage de straat op. Goede start!!! Onderweg stoppen we in een traditionele sasak-pottenbakkerij
en een tradionele scheepswerf. Beide bezoeken stellen niet zo veel voor en we schepen rond 14:00 uur in op onze super de luxe cruiseboot.
We hebben de kajuit “ROSE” gekregen en nemen er onze intrek. Piepklein en broeiend warm.
We zijn met 23 passagiers van diverse nationaliteiten. Van Australië tot Chili, over Frankrijk, Tsjechië, Italië, China en natuurlijk Holland. We gaan eerst naar een piepklein eilandje, Peramar island, waar we snorkelen en een partijtje volleybal spelen. Vervolgens het avondmaal en rond het kampvuur zitten. Dat kampvuur was niet echt nodig want het was al warm genoeg maar het is anderzijds wel gezellig. Door de bemanning en enkele cruisegenoten wordt op de gitaar wat stemmige muziek gespeeld. Best gezellig. We maken kennis met de enige Chinees aan boord. Hij geeft ons een uitgebreide uitleg over de Chinese samenleving. Na nog een dansje is het tijd om te vertrekken op onze nachtelijke tocht naar onze 2de tussenstop.
DAG 14 (Boottocht - Satonda Island en Tanjung Batu Besar) Na een lange nacht komen we omstreeks 06:30 aan op Satonda Island. De nachtrust was voor Maddy niet te best. Ze sliep beneden en daar is het broeierig warm. We hebben geluk dat we niet gezonken zijn van al het zweet dat er gevloeid is. Verder zitten er wat mieren in de kamer en in bed maar al bij al hebben we de nacht goed overleefd. Op dit eiland is een zoutwatermeer, eigenlijk van vulkanische oorsprong. We hebben hier een heerlijke ochtendzwempartij. Het water is aangenaam warm.
Daarna gaan we snorkelen op de plaats waar onzen boot voor anker ligt. Prachtige waterfauna en flora. Vele kleurrijke vissen en koralen met de zon erop geeft een bijzonder kleurrijk panorama.
Bij het vertrek zien we op een 100-tal meter afstand een aantal dolfijnen opduiken. Mooi schouwspel, maar ze naderen de boot niet dichter en volgen ons na vertrek ook niet. Een gemiste kans.
Na enige uren varen, waarbij iedereen omzeggens slaapt, stoppen we aan een mooi stukje strand, Tanjung Batu Besar.
We gaan hier snorkelen, terug een zeer mooie ervaring, en op het strand wordt ons avondmaal voorbereid. Enkele vissen (onbekend “merk”) worden geroosterd boven het zelfgemaakte kampvuur.
We hebben ’s avonds het voorbereidde avondmaal aan boord en stomen de nacht door naar de uiteindelijke bestemming, Komodo eiland. Op onze trip maken we ondertussen nader kennis met onze reisgenoten. Zo leren we van onze chinees, DING WEI, heel wat over het huidige China. Mogelijk kunnen we in de toekomst op hem rekenen om bij een bezoek aan China de nodige binnenlandse steun te krijgen. Verder hebben we uitgebreid contact met een Australische beroepsfotograaf, Marc, die fantastische foto’s neemt met zijn apparatuur. We nemen foto’s van dezelfde onderwerpen, het resultaat is echter beduidend verschillend. Echt onvoorstelbaar wat een verschil in kwaliteit. Hij geeft ons wel enkele nuttige tips. DAG 15 (Bootocht - Komodo – Varanen – Pink beach – Labuan Bajo – ontschepen) We worden omstreeks 06:00 wakker, na weer een warme nacht in onze kajuit. We kunnen genieten van een machtige “sunrise” tussen de Indonesische archipel met al zijn eilanden.
Na het ontbijt ankeren we voor het Komodo eiland en gaan voor wat we uiteindelijk gekomen zijn. De unieke Komodovaraan die enkel hier en op enkele zustereilanden in de omgeving voorkomt. Op het strand zien we het silhouet van de varaan en denken dat dit een beeld is ter verwelkoming. Groot is onze verbazing wanneer het beeld beweegt. Dit is onze eerste kennismaking met dit toch wel indrukwekkende “Jurassic park”-achtige reptiel.
Met enkele rangers maken we een 2 uur durende geleide wandeling door het park. Op zeker ogenblik wordt ons gevraagd stil te zijn. Even later zien we 3 varanen van wel erg kortbij.
Een ploeg van “National Geographic” is hier een reportage aan het maken. Die reporter gaat wel erg ver in zijn drang mooie foto’s te maken. Hij gaat tot op minder als één meter van een dier en maakt daar foto’s. De reporter wordt voortdurend door de rangers aangemaand voorzichtig te zijn en afstand te houden. Hij repliceert luidop dat ze hem zijn werk moeten laten doen. Wel, hij liever dan wij. De varanen lijken lui en weinig aktief maar we zouden toch niet graag een beet van dit ogenschijnlijk kalme en brave dier te pakken krijgen. In het park zien we in totaal 8 varanen waaronder één baby.
We zien zelfs een poging tot paring, waarbij het vrouwtje het initiatief neemt en het mannelijke dier eigenlijk onverstoorbaar blijft en niet reageert. Uiteindelijk gaat hij op de loop, achternagezeten door zijn lief. Volgens de ranger hebben deze dieren 2 penissen. De tweede is reserve voor als de eerste zijn taak volbracht heeft. Dier zijn heeft blijkbaar zijn voordelen.
Na dit spektakel varen “zeilen” we door naar Pink Beach. De bemanning tracht het zeil vooraan te spannen maar dit is een grote mislukking. Het zeil slaagt naar alle kanten maar vangt geen wind. Die poging wordt dan ook snel afgebroken. Op pink beach hebben we ons tot op heden mooiste snorkelmoment. De prachtige koralen en kleurrijke vissen belicht door de alomtegenwoordige zon is adembenemend. Welke vissen we zien weten we niet, maar van sommige, Nederlandse alleswetende medereizigers krijgen we, denken we, deskundige commentaar.
Dan verder naar Labuan Bajo waar we ontschepen en luxueus worden opgehaald door een “limousine” van ons 5-sterren hotel Jayakarta. Beetje overdreven maar toch een klein beetje luxe na deze boottocht mag wel. Na een heerlijke douche en verkoelende airco terug naar de boot voor avondmaal en afscheidsparty. Afscheid genomen van onze collega bootmensen en daarna zalig gaan slapen. DAG 16 (Labuan Bajo – Mirror Cave) Uitgeslapen en voor de verandering nog eens een uitgebreid ontbijt. Maddy staat ondertussen stilaan vol met allemaal rode plekjes die hardnekkig jeuken. We besluiten naar een apotheker te gaan voor hulp. Diagnose is vooralsnog een allergie voor zon en zeewater. We krijgen wat pillen en een zalfje mee. De jeuk mindert wel maar er komen nog steeds rode plekken bij. Het lijkt wel of Maddy de waterpokken heeft. Morgen naar Bali, Ubud. Als het niet betert gaan we daar een dokter raadplegen. Vandaag rustig aan gedaan, scooter gehuurd en de Mirror Cave bezocht. Mooie grot met als bewoners vele vleermuizen en grote spinnen.
Beetje buk- en kruipwerk om ons door de smalle en lage doorgangen te wringen, maar ondanks onze afmetingen lukt dit aardig. Deze grotten lagen, lang geleden, onder water en we zien duidelijk de fossielen van een schildpad en koralen.
Daarna naar het hotel, wat luieren aan het zwembad.
“s Avonds heerlijk gegeten in Labuan Bajo in “THE LOUNGE”. “Our pick” van den bijbel en terecht. Labuan Bajo is een leuk en gezellig havenstadje met mooie panorama’s.
Moesten we onze vlucht naar Bali niet geboekt hebben, zouden we zeker Flores verder oostwaarts verkennen. Het lijkt ons hier erg mooi en aangenaam om verder te reizen.
DAG 17 (Vliegtuig Labuan Bajo – Bali en taxi naar Ubud - Monkeyforest) Naar de “luchthaven”, stelt echt niets voor, en na een kleine “delay”, vertrokken voor een mooie dagvlucht over Komodo, Sumbawa en Lombok naar Bali. Je moet je nooit zorgen maken over “delays”, er is altijd een oplossing mits je de nodige valuta neertelt.
We hebben een viermotorige, ons onbekende jet, die verassend veel binnenruimte heeft. Voor we incheckten werden we wel gewogen, blijkbaar noodzakelijk voor de balans van het vliegtuig. We mochten plaatsnemen in het midden, onder de vleugel. We hebben geen idee waarom!!
We hebben een prachtige vlucht over de Indonesische eilanden die we eerder gepasseerd zijn met de boot. Je kan vanuit de lucht soms duidelijk de riffen zien. Geweldige ervaring, de foto’s zijn daarentegen niet echt gelukt.
In Bali, Denpassar boeken we een taxi en tuffen richting Ubud waar we iets na de middag aankomen in hotel Lumbuk Sari. Onmiddellijk na aankomst in ons hotel gaat Maddy naar de dokter want de rode plekken verergeren met de minuut. In Ubud is bij wijze van spreken op elke hoek van de straat een dokter, clinic of wat dan ook te vinden. Op goed geluk stappen we er één binnen. De dokter is er niet en in afwachting wordt ons een gratis voetmassage voorgesteld. Luc ondergaat deze met plezier maar Maddy past. Uiteindelijk arriveert de vrouwelijke dokter. Diagnose, contact met één of ander dier en een allergische reactie. Volgens de dokter heeft zij reeds verschillende dergelijke gevallen gehad, steeds westerse toeristen. Enfin, we krijgen wat pillen en zalfjes voorgeschreven en daadwerkelijk, tegen de avond betert Maddy’s toestand.
Na ons doktersbezoek een uitgebreide wandeling door Ubud. Lang geleden dat we zoveel westerse toeristen zijn tegengekomen. We gaan naar het “monkeyforest”. Echt wel de moeite en ontzettend veel apen maken het forest onveilig. Sommige toeristen beseffen niet dat dit wilde dieren zijn en riskeren een beet door hun onverantwoord gedrag. De Apen, Makakken (ja wat zit er in dit woord) zoeken steeds naar iets eetbaars en weten dat toeristen dit in hun zakken of waar dan ook bijhebben. Soms bespringen de apen deze mensen, die dan verschrikt reageren met als resultaat heel agressieve apen die ook bijten. Enkele van deze toestanden gezien waarbij mensen gebeten werden.
’s Avonds hebben we nog een prima diner waarna we een reggaebar bezoeken met prima livemuziek. We horen een prachtige versie van Bob Marleys “No woman no Cry” echt buitengewoon goed. Ubud is een mooi stadje dat naar onze mening momenteel wel iets te toeristisch is uitgebouwd. DAG 18 (Ubud – scooter naar rijstterassen – Goa Gajah Temple en Gunung Kawi) Simpel maar zeer compleet ontbijt in ons hotel LUMBUNG. Het is hier klaarblijkelijk heel moeilijk om een “motorbike” (200 cc of minder) te huren. Ze rijden wel rond maar worden niet verhuurd. Dan maar tevreden gesteld met een scootertje. Maddy wat geluierd aan het hotel en Luc op verkenning rond UBUD langs kleine weggetjes. Precies een kakkerwalk, steil omhoog en omlaag. Wel oneindig mooie omgeving. Diep uitgesneden riviertjes, terrasvormige rijstvelden maken de omgeving van UBUD zeer mooi.
Tot in Teggalalang gereden en via andere kleine baantjes terug naar UBUD. Had ons een goede kaart aangeschaft en hiermee is de richting makkelijk te vinden mits wat bevraging aan de supervriendelijke bevolking. Na de middag rijden we samen naar de elephant temple (Goa Gajah) vlakbij UBUD
en daarna naar Gunung Kawi. Dit is een tempel, koningsgraf uit de 11 de eeuw. Je moet wat moeite doen om het complex te betreden (371 treden, heb ze niet geteld maar wel gevoeld). Eénmaal beneden krijg je iets te zien dat moeilijk te beschrijven valt. Het is werkelijk één van de allermooiste plaatsen waar we al geweest zijn. Net nu wil onze, voor deze reis, nieuw aangekochte camera niet meer werken. Na een paar krachttermen reageren op zijn balinees en niet te hard aantrekken. Maar wat foto’s genomen met de GSM. Via kleinere wegeltjes terug naar UBUD. Onderweg enkele malen de weg gevraagd en een lieftallig meisje begeleidt ons tot Teggalalang, inviteert ons daar in haar huis. We krijgen wat te drinken en maken kennis met haar moeder. Vanmorgen hebben we nog een luxekamer versierd in LUMBUNG Hotel. We hadden maar voor één nacht gereserveerd en onze kamer is reeds doorverhuurd. Enkel een luxekamer is vrij, aan het dubbele tarief. We willen de kamer wel, maar aan het hetzelfde tarief. Na veel telefoneren en allerlei pogingen om toch een hogere prijs te bekomen, krijgen we de kamer aan de prijs van de standaardkamer.
’s Avonds gaan we in the UBUD PALACE naar de LEGONG & BARONG dance kijken. Mooie performance om naar te kijken met heel veel symboliek en uitdrukkingskracht. Dankzij het bijgekregen foldertje kunnen we toch iets begrijpen van wat er wordt uitgebeeld. De bijhorende muziek, gespeeld door een heel “orkest”, is wel mooi en uniek maar na enige tijd toch wat slaapverwekkend.. DAG 19 (Autorit naar Lovina – Luwak Kopi) We hebben beslist om naar LOVINA BEACH te gaan. Niets gereserveerd en na ons ontbijt gaan we op zoek naar een driver en taxi. Na wat onderhandelen komen we een goede deal overeen om via enkele bezienswaardigheden naar Lovina te rijden. We rijden langs weerom schitterende rijstvelden, rijstterrassen en ander mooi groen naar een speciale koffieplaats. De “LUWAK COFFEE”. Eén van de duurste koffie’s ter wereld. De Luwak, een soort kat (kop lijkt op die van een vos), eet de vruchten van een bepaalde plant. De pitten hiervan worden dan “uitgescheten” en na droging
en verdere bewerking is dit de koffieboon. We hebben ervan geproefd en de koffie is heel speciaal. 50 gram koffie gekocht voor 25 €.
Via het Baturmeer, mooi maar niets bijzonders, passeren we de Pura Batur tempel, 2de grootstte Hindu tempel op BALI. Hier is vandaag een grote ceremonie. Deze weg,
waar wij moeten passeren, zit hopeloos vast. Na één uur hebben we 100 meter afgelegd.
Onze driver besluit een andere weg te nemen. Via een klein bergwegeltje geraken we uiteindelijk dan toch in LOVINA.
We vinden onmiddellijk een redelijk hotel, ADITYA.
Na bezichtigen van de kamers, een standaard en de superior, besluiten we de standaard te nemen, wegens ogenschijnlijk geen verschil. Aan de receptie deelt men ons doodleuk mee dat we de superior krijgen aan de prijs van de standaard. De zogenaamde standaardkamer was namelijk ook een superior. Geprobeerd om ons te jossen, maar niet gelukt. Maddy doet een dutje en Luc op verkenning. LOVINA blijkt weer zo’n leuk stadje te zijn met een gezellig en klein centrum waar enkele plezante bars en restaurants zijn.
Brommerke geregeld en voor morgenochtend een dolfijnenspotboottocht (nieuw woord) gereserveerd. In het stadje ’s avonds weer lekker Indonesisch gegeten. Daarna live-music door een bandje van een 5-tal muzikanten alleen voor ons. Wij zijn aanvankelijk de enige klanten en mogen a volonté onze verzoeknummers doorgeven. DAG 20 (Lovina – Dolfijnentocht 1 – scootertocht – Gitgit waterval) Om 06:00 uur stipt worden we opgehaald door onzen boot. Rechtstreeks instappen vanaf het strand. We hebben een boot voor ons alleen. Op dolfijnenjacht onder het opkomende licht van de rijzende zon. Dit alleen is al prachtig. Foto’s gaan we nemen met de reservecamera. Verdomme, de geheugenkaart vergeten in te steken. Gr……. We zijn lang niet de enigen die dolfijnen willen zien. Massa’s kleine bootjes op het water met toeristen. In het hoogseizoen waarschijnlijk waanzin. We varen in een groep van kleine bootjes en het duurt niet lang voor we de eerste dolfijnen spotten. Daarna is het een opeenvolging van dolfijnen die links, rechts, voor en achter opduiken. Soms op enkele meters van de boot. Af en toe maakt een babydolfijn een sprongetje. Echt, een super belevenis. Bij het terugvaren, op 100 meter van de kustlijn, duiken er weer enkele grote dolfijnen uit het niets op voor de boot. Formidabel. Na het ontbijt wat ontspannen aan het zwembad. Maddy blijft relaxen aan het zwembad en Luc met de scooter op verkenning rond Lovina. De Gitgit-watervallen gevonden, vrij grote waterval in een mooi groen decor.
De Waterval bestaat uit 3 delen, maar bezoek er maar één. Daarna wil ik verder tuffen naar de twinlakes. Het ziet er zeer donker uit in de bergen en vrees weer voor een vette regenbui. Iets later begint het te kletsen en draai dan ook maar terug, richting kust waar het nog helemaal open is. Ondertussen hebben we beslist om onze laatste dagen in Lovina te relaxen. Het is uiteindelijk een leuk stadje en we zijn wel een beetje moe van de vele verplaatsingen.
In Lovina centrum is een leuk hotelletje “Sea Breeze” en we besluiten om morgen naar hier te verhuizen. ’s Avonds een lekkere rijstschotel voor 2 gegeten en daarna in een andere bar nog iets gedronken. Weer livemusic van dezelfde zanger als gisteren. DAG 21 (Lovina – Dolfijnentocht 2 – Mototocht) Gezien we gisteren geen foto’s konden maken gaat Luc nogmaals op dolfijnenspotboottocht. Ditmaal gewapend met reservecamera, die wel kuren heeft. (lijdt soms een eigen leven, aan en uit).
We varen nu naar de andere kant, de zee is iets woeliger. Eénmaal op de spotplaats gekomen liggen hier ook weer massa’s bootjes.
De dolfijnen duiken hier toch weer op en het is en blijft een fantastisch schouwspel. Ik wil nu foto”s nemen en het verdomde apparaat speelt deftig met mijn voeten. Als er foto’s moeten genomen worden valt het uit enz. Ik kan toch enkele foto’s nemen maar op de leukste momenten geeft het apparaat forfait.
Nadien verhuizen we naar de “SEA BREEZE” bungalows. Hier krijgen we een bungalow boven een vijver en vlak aan het strand. Volgens ons de beste locatie die je in Lovina kunt vinden.
Onze bagage wordt door de staff van het nieuwe hotel per brommer overgebracht. Na een lange zoektocht er toch in geslaagd eens een “moto” te huren. Een Yamaha V-ixion. Rijdt als een strijkijzer maar toch maar eens proberen.
In de namiddag eerst een Boedatempel bezocht in Banjar (Brahma Vihara-arama) een kleine kopie van de Borobodur. Hier is ook het enige boedistisch klooster op Bali. Daarna een bochtig en steil bergweggetje geprobeerd. Alles OK tot op zeker ogenblik de weg, weg is en ook het weer in de bergen alles behalve betrouwbaar lijkt. Weer terug en nog heerlijk gerelaxed aan het zwembad en de bar. ’s Avonds eerst Happy Hour en appetizen, daarna lekker eten en wat genieten van de overal opklinkende live-music. We zitten nu in het centrum en hebben ook in ons bed nog genot van de live-music. DAG 22 (Lovina – Dolfijnentocht 3 – HotelZOO) Nog eens heel goed geslapen. Dit bed is kilometers beter als het vorige. Na een klassiek (eieren, toast, fruitsap, vers fruit en koffie) maar goed ontbijt eens een strandwandeling gedaan. Gezien de fascinatie van Luc voor dolfijnen een fisherman aangesproken. Buiten de gebruikelijke drukte (Om 6 uur ’s morgens komt letterlijk heel Bali naar Lovina om dolfijnen te spotten) wil deze, mits roepies, wel proberen om dolfijnen te vinden. Na lange tijd varen in het kleine bootje komen we bij een visser. Hier zien we letterlijk een school dolfijnen opduiken. Ze profiteren van de netten van de visser en stelen, bij wijze van spreke, diens vangst. Wij hebben dus veel geluk en varen nu werkelijk tussen tientallen dolfijnen. Wij alleen op ons kleine bootje tussen deze prachtige zeezoogdieren. Af en toe duikt de school weg maar we zien ze na enkele ogenblikken weer wat verder opduiken. Er naartoe tot je zo kortbij bent dat ze bijna op je schoot zitten. We hebben hier, ondanks onze weerbarstige camera, enkele mooie filmpjes en foto’s kunnen nemen.
Na dit geweldige “avontuur” terug binnen varen. Ondertussen is er wind opgekomen en we zijn kloddernat als we in Lovina aankomen. Nog eens mijne “moto” gepakt en naar hotel “MELKA” gereden. Hier hebben ze een kleine ZOO en in het “zwembad” zitten dolfijnen. In dit hotel-ZOO zitten krokodillen, leguanen, haaien enz. De dolfijnen zitten in 3 niet al te grote baden. We zijn getuige van de training en een show. Er zijn 6 dolfijnen en in elk bad zitten er 2. Eigenlijk best zielig, maar ja, bij ons zitten de dieren ook in gevangenschap in de ZOO.
Hierna op goed geluk een klein weggetje genomen. Je rijdt hier door schilderachtige groene landschappen waar de palmbomen overheersen.
Hoe verder van de kustlijn, en hoe hoger de bergen in, hoe donkerder de lucht word. Aan de kust prachtig weer, maar in het binnenland dikwijls regen, vooral ’s namiddags. ’s Avonds kunnen we anderszijds weer genieten van prachtige sunsets.
In Lovina hebben we tientallen koraalkettingen gekocht van zowat alle kinderen die er hier mee rondleuren. Op de Foto Poetoe en Hernan.
DAG 23 (Autorit Lovina naar Cungga – Munduk Waterval – Watertempel) We worden stipt opgehaald door onzen driver. We willen onze aanvankelijk overeengekomen reisweg een beetje veranderen waardoor we nog enkele mooie stukjes Bali zien. Onzen driver wil wel, maar raad de volledige wijziging af. Hij stelt zelf een route voor. Na zijnen uitleg kunnnen we ons akkoord verklaren. (De door ons gekozen weg via Tabanan is volgens driver overcrowded).
We rijden door het groene aan de kust grenzende berglandschap over kleine, steile maar goede wegen. We passeren zo weer landschappen die recht uit een promotiebrochure voor Bali zijn gehaald.
We stoppen in Munduk voor een niet zo bekende waterval. Weer een serieuze inspanning om er te geraken (temperatuur en luchtvochtigheid zijn en blijven hier irritant hoog), maar onze dodentocht wordt beloond met een prachtige waterval.
Daarna rijden we nog langs de twinlakes (ondertussen valt er wat verkoelende regen) die, na het andere moois dat we al gezien hebben, er zeker niet uitsteken. We bezoeken nog de tempel Pura Ulun Bratan op het water, overcrowded en zijn inkomgeld niet waard, waarna we in één ruk naar Cungga rijden. Is op relatief korte afstand van de luchthaven en Kuta-beach, maar toch vrij rustig.
We hebben een hotel aan het strand geboekt (Legong Keraton) en genieten onmiddellijk van het zwembad.
Brommerke gehuurd, en de omgeving verkend. Veel drukker als Lovina, en lang niet zo mooi. We horen op televisie dat er voor Sumatra een zware aardbeving is geweest. We horen vrij onduidelijke berichtgeving over een mogelijke tsunami die India, thailand, Indonesie en nog vele andere landen bedreigt. Volgens het hotelpersoneel is hier alles veilig maar we zijn toch wel een beetje op onze hoede. Voor de eerste maal volgen we nieuwsberichtgeving op TV en zo horen we dat het tsunamigevaar zou geweken zijn. ’s Avonds, niet zo ver van het hotel, vinden we “warung Cungga” waar we de beste Mie goreng en Pisang goreng eten die we al gehad hebben. En dit voor een ronduit belachelijke prijs. Lekker eten en drinken, 9 € voor ons tweeën. DAG 24 (Cungga – scooter naar Tanahlot – Kuta – Afscheid Indonesie) Laatste dag in Indonesie en het ontbijt valt hier zwaar tegen. Het brood is niet te vreten, maar de Croissants maken dit gedeeltelijk goed. Met den brommer één van de bekendste attracties van Bali bezocht, Tanah Lot. Tempel gebouw in de rotsen vlak voor de kust in de branding van de zee.
Dit is wel de moeite om eens gezien te hebben, maar zoals alle bezienswaardigheden in Indonesie overgecommercialiseerd. Eer je bij de tempel bent heb je het volledige shoppingcenter van WIJNEGEM doorgelopen.
Terug richting Hotel en we besluiten Kuta eens te bezichtigen. Zoals alle wegbewijzering in heel Indonesie (beste wel op Bali) hopeloos maar uiteindelijk toch gevonden. Het zijn hier Javaanse toestanden wat verkeer betreft en we rijden hier letterlijk in files van brommerkes. Kuta zelf is een klassieke badstad met heel veel hotels, bars, restaurants enz. Naar het hotel en nog wat gerelaxed aan het zwembad en het strand voor we naar de luchthaven vertrekken.
Op de luchthaven vernemen we dat we een binnenlandse vlucht hebben en onze bagage in Jakarta zelf moeten ophalen en dan terug inchecken voor onze volgende vlucht. Omdat de tijd wat krap is krijgen we een vroegere vlucht en wordt onze bagage afgehandeld in executive klasse (betekend dat deze apart en prioritair aan een speciale afhaalbalie wordt afgeleverd). Onze vroegere vlucht heeft natuurlijk een delay zodat we uiteindelijk ongeveer gelijktijdig met onze oorspronkelijk vlucht vertrekken. Bagage afgehaald, Ingecheckt en door de controle. Heel de rugzak van Luc dient uitgeladen, waarna we uiteindelijk tijdig vertrekken op onze lange terugvlucht huiswaarts. Einde Verhaal Indonesie.
