Ik wou mijn lichaam niet kwijt geraken

N°1

6 DECEMBER 2012

ZAZIE MAGAZINE N° 1 - DONDERDAG 6 DECEMBER 2012 - PAGINA 2

6 december... De wekelijkse Zazie, de kinderbijlage van BDW, bestaat vandaag vier jaar. En om dat te vieren... gooien we het graag over een andere boeg. Leve de maandelijkse Zazie! Je hebt nu het eerste nummer in handen. Wat ga je hier en op de volgende pagina’s vinden? Geen heilige mannen uit Spanje, geen kalkoenen, kerstbomen of te vroege nieuwjaarswensen. Wat dan wel, vraag je?? Welaan: lees, kijk, voel, lach, huil, haat of bewonder!

EEN CADEAUTJE

© ILAH

PS Al je ideeën, vragen en reacties zijn welkom op [email protected]. BIJ DE COVER: Een tiental jongeren van de middelbare graad van Sint-Lukas zorgde voor de mooie voorpagina van ons eerste maandnummer. Proficiat! Ze winnen filmtickets en een workshop voor De Krokodillenbende (met dank aan Cinema Galeries en Jekino). Meer cover-ontwerpen op pagina 4 en 5!

Cleis (14) getuigt over de stille ziekte anorexia nervosa

‘Ik wou mijn lichaam niet kwijt geraken’ “Op den duur leef je niet meer. Je hebt het altijd koud, je spreekt met niemand meer af. Het enige waaraan je kan denken, is minder eten.” Een tijdje geleden moest Cleis drie maanden opgenomen worden in het Universitair Ziekenhuis van Brussel. Ze leed aan anorexia nervosa, een levensbedreigende eetstoornis. Intussen is ze uit het ziekenhuis en gaat het weer beter met haar. “Ik weeg nu 52 kilo. Vijf maanden geleden was dat maar 38 kilo.”

Z 

e houdt van ragga (‘een mengeling van Afrikaanse dans en hiphop’) en van fotografie. Cleis is een ‘gewoon’ en gevoelig meisje. Kwetsbaar, maar ook intelligent en dapper, alleen al door de manier waarop ze spreekt over die rare en sluipende ziekte waartegen ze zo hard heeft moeten vechten, anorexia nervosa. En waar ze bijna aan bezweken was... Cleis (C): Vorig jaar rond Kerstmis begon ik te merken dat het niet zo goed met mij ging. Eerst woog ik 58 kilogram, maar op dat moment nog ongeveer 44 kilo (voor 1,68 meter, PJ). Ik had ook almaar meer de drang om te bewegen. Ik ging wekelijks zwemmen, wandelde heel vaak te voet naar school, stapte een paar bushaltes vroeger af...

Ging je behalve meer bewegen ook opvallend minder eten om te vermageren? C: Ik heb eigenlijk altijd van eten gehouden, dus in het begin was dat redelijk moeilijk. Maar broodkorstjes at ik bijvoorbeeld niet, en bepaalde sauzen ook niet. Als er toch iets in vet of olie was gebakken, werd ik kwaad. Na een tijd bedacht ik ook redenen om niet mee te hoeven eten. Voor ik opgenomen werd in het ziekenhuis, at ik alleen nog een paar sinaasappels per dag. In april woog ik maar 38 kilo meer. Waarom wilde je vermageren? C: In het begin wou ik gewoon wat slanker zijn,

maar op den duur stond er geen rem meer op. Maar eigenlijk voel je het zo niet, het is een verslaving. Pas achteraf merk je dat je je hebt laten meeslepen. Voelde je je dan beter in een mager lichaam? C: Ja, ik voelde me langer en zo. Ik zag wel in de spiegel dat mijn gezicht niet zo mooi meer was,

“Ik zag wel in de spiegel dat mijn gezicht niet zo mooi meer was, maar ik vond het fijn om mijn botten te voelen”

maar ik hield toch veel meer van mijn lichaam. Ik vond het een fijn gevoel om mijn botten te voelen. Is uiterlijk belangrijk voor jou en je leeftijdsgenoten? C: Ja, toch wel. We bekijken en controleren elkaar. Soms is de sfeer onder meisjes heel bedrukkend... Waardoor ging je beseffen dat het veel te ver ging, jouw drang om te vermageren?

C: Hmm, door verschillende dingen: het werd snel zwart voor mijn ogen, mijn haar begon uit te vallen, ik had het ook altijd ijskoud. Mijn handen, voeten en gezicht zagen dikwijls paars. En de sfeer was vaak ongezellig omdat ik nooit mee at. Maar wat me echt aan het denken heeft gezet, was toen iemand in mijn klas zichzelf te mager vond. Toen was ik zelf al veel magerder dan zij. Uiteindelijk was het mijn mama die met mij naar een diëtiste is gestapt, om meer inzicht te krijgen in mijn eetgewoontes. Heeft dat geholpen? C: Nee, of toch niet genoeg. Toen besliste mijn moeder om naar het ziekenhuis in Gent te gaan, en daar zeiden ze dat mijn leven in gevaar was. Daar ben ik heel hard van geschrokken! Maar in Gent was geen plaats meer, en dus hebben ze me opgenomen in Brussel. Had je daarvoor al ooit van anorexia nervosa gehoord? C: Ja, ooit, in de lessen Nederlands. Maar ik had er vooroordelen over, bijvoorbeeld dat die mensen hun eten uitbraken, of doodsgedachten hebben. Dat herkende ik toch niet bij mezelf. Wat ik ook niet besefte, was dat ik eerst moest bijkomen opdat het weer beter met me zou gaan. Daar was ik bang voor, ik wou gewoon mijn lichaam niet kwijt raken. Maar geleidelijk kwam je toch bij... C: Ja, in het ziekenhuis móét je eten. De verpleegster blijft bij je staan tot je alles op hebt. In het begin was ik daar heel kwaad om. Ik dacht: laat me met rust, het is mijn probleem! Maar zo simpel is het niet... En je moest ook praten met een psychologe... C: Ja, vreselijk vond ik dat. Ik wilde helemaal niet meewerken, ik zei bijna niks. Maar geleidelijk

© SASKIA VANDERSTICHELE

ZAZIE MAGAZINE N° 1 - DONDERDAG 6 DECEMBER 2012 - PAGINA 3

[  SORRY ] SNORRY ?

‘Een hekel aan de feestmaaltijden’ Ursula Van den Eede (foto hierboven) werkt als psychologe in de Eetkliniek van het Universitair Kinderziekenhuis in Jette. Elke week praat ze met zo’n 25 jonge tieners over hun eetstoornis. Zazie stelde Ursula enkele vragen over deze sluipende ziekte. Mogen we zeggen dat anorexia een typische tienerziekte is? Ursula (U): Nee, ook veel adolescenten en volwassenen krijgen ermee te maken. Wat we wel merken, is dat de ziekte bij steeds jongere mensen voorkomt: bij meisjes van tien of elf jaar bijvoorbeeld. Ook jongens lijden er soms aan, maar toch merkelijk minder dan meisjes.

“De sfeer tussen meisjes van mijn leeftijd is soms heel bedrukkend. We bekijken en controleren elkaar bijna voortdurend,” zegt Cleis (14).

aan ging dat babbelen met Ursula toch heel goed. (Ursula is de psychologe van de eetkliniek. Hiernaast rechts interviewt Zazie haar.)

vrienden om af en toe samen te gaan eten. Ik ben wel nog snel moe en geïrriteerd en zo. Het zal nog eventjes duren voor alles weer in orde is, denk ik.

Kon je erover praten met vrienden en familie? C: Ja, maar pas toen ik in het ziekenhuis lag. Drie vriendinnen zijn me vaak komen opzoeken, en dat deed deugd. Maar daarvoor vond ik het heel lastig om erover te spreken, ik ben gewoon niet iemand die graag de aandacht trekt. En ook: je weet niet altijd wie je kan vertrouwen...

Je hebt veel meegemaakt, je ben dicht bij de dood geweest. Wat zou je zeggen tegen andere tieners die te maken krijgen met dit soort eetstoornissen? C: Dat ze hulp moeten zoeken als er een probleem is, want uit jezelf kan je het nooit oplossen, nooit. En ook dat ze er beter aan doen om hun talenten te ontwikkelen zodat ze daar hun gedachten op kunnen richten, in plaats van geobsedeerd met hun lichaam bezig te zijn. Het is belangrijker om je goed te voelen dan er perfect uit te zien.

Hoe voel je je nu? C: Beter, ik heb opnieuw een beetje een normaal leven. Ik ben echt blij. Ik kan weer afspreken met

Hoe komt het dat je anorexia krijgt? U: Er is niet zoiets als één duidelijke oorzaak. Meestal is het een samenspel van verschillende dingen. Wat wel vaak terugkomt, is dat het jongeren zijn met een heel negatief zelfbeeld. Ze zijn erg gevoelig en perfectionistisch, willen altijd iedereen tevreden stellen, zelfs ten koste van zichzelf. De druk vanuit de omgeving en de maatschappij is ook toegenomen, hé. Kijk maar eens naar al die overdreven slanke actrices en modellen. Het meest verraderlijke van de ziekte is dat het in het begin nauwelijks opvalt: de meisjes beginnen gewoon met wat gezonder te eten, waarmee op zich niks verkeerds is, integendeel. Pas na verloop van tijd gaan ze echt systematisch calorie-rijke maaltijden overslaan, overdreven veel sporten en dergelijke. Op het moment dat je het als ouder merkt, is het dikwijls al heel ver gekomen. Binnenkort is het weer kerst en oud & nieuw, een periode van samen tafelen. Een extra lastige tijd voor anorexia-patiënten? U: Ja, toch wel. Dan krijgen we altijd veel meer aanmeldingen hier in het ziekenhuis. Niet alleen door de vele ‘gehate’ feestmaaltijden. Ook omdat het dan examentijd is, waarvan die perfectionistische meisjes makkelijk overstuur geraken. Wie hulp of advies zoekt, kan contact opnemen met het secretariaat van de kinderpsychiatrie van het UZ: 02-477.60.72.

ZAZIE MAGAZINE N°1 - DONDERDAG 6 DECEMBER 2012 - PAGINA 4

Jerome Helewaut (11), Sint-Ulriks-Kapelle.

EREGAST VAN DE MAAND

J nge kunstenaars

Elke maand nodigen we een kunstenaar uit om zijn of haar gang te gaan met een dubbele pagina in het Zazie Magazine. Met daarbij één simpele opdracht: verwonder ons!

Maar in dit eerste feestnummer laten we graag het werk zien van  verschillende kunstenaars.  We kregen namelijk meer dan honderd (!) inzendingen binnen 

voor onze coverwedstrijd, en hier tonen we er enkele van. Deze  en nog zoveel andere beelden hebben de eerste Zazie-cover (nét...)  niet gehaald.  Maar we vonden ze wonderlijk genoeg om ze een ereplaatsje te  geven. Dank aan alle prille artiesten voor hun onverwacht grote  enthousiasme! Wie zei ook alweer dat onze jeugd niet creatief  (meer) was?

Vlnr.: Arwin Muylaert (13) uit Anderlecht, Gloria Rossi (13) uit Brussel en Margaux Vanlaer (12) uit Anderlecht.

ZAZIE MAGAZINE N°1 - DONDERDAG 6 DECEMBER 2012 - PAGINA 5

ZAZIE COVERWEDSTRIJD

Julien Maréchal (8) en Coline Maréchal (6), Schaarbeek.

nden Roxanne Va

berghe (12)

Groepswerk van Nguyen Dang (10), Farah Koolenbrander (10), Kim Dang (11), Laure-Ines Lebon (11) en Noa Jacobs (11).

, Laken. Isa Borret (9), Vorst.

ZAZIE MAGAZINE N°1 - DONDERDAG 6 DECEMBER 2012 - PAGINA 6

Tips & tricks van de fashion police uit het K.A. Emanuel Hiel AFLE VERING

2

Nieuwe trend: pimp je ©2009 Turtle Industries™

“Door dit project ben ik nu meer geïnteresseerd geraakt in mode, ik kijk nu vaker in magazines en zo,” zegt Feride (13) van het Atheneum Emanuel Hiel in Schaarbeek. En als een ware fashionista wil ze ons meteen een paar goeie wintertips geven... Oké, vuur maar af! Als je vier weken lang in de klas met mode bezig bent geweest, dan weet je waarschijnlijk wel wat de trends zijn? Feride (F): Ja, eerst en vooral moet je van die loshangende truien aandoen. Eentje zoals ik nu draag, eigenlijk. Daardoor ga je ook wat dunner lijken. Enfin, dat zeggen ze toch. Ook broeken die onderaan wijd uitlopen, zijn nu ‘in’. Een strik dragen in je haar is nu ook helemaal in, als je een meisje bent tenminste (lacht). Selahattin (S): Ook in de mode zijn de schoenen van het merk Vans, die vind je ongeveer in alle kleuren van de regenboog. Het is meestal voor meisjes, maar er zijn ook jongens die ze dragen. Interessant. Kijk jij ook regelmatig in modetijdschriften, Selahattin? S: Nee, in voetbaltijdschriften. Heeft dat iets met mode te maken? S: Ja, onlangs heeft de speler Zlatan Ibrahimović een ‘volley’ gedaan, dat is een achterwaartse voetbalpas. In het Frans heet dat des ciseaux. Daarna deden meer en meer spelers zo’n pas. We zien dat, en we proberen dat ook uit. Ik bedoel, dat wordt populair, het komt ‘in de mode’. Nadien gaan we zo’n pas ook nog pimpen. Leg eens uit... S: Pimpen betekent ‘opleuken’ of ‘versieren’. Wij doen dat nu met voetbalpassen, maar je kan dat ook met kleren doen. Er dingen aan toevoegen, erop naaien of spelden en zo. Ik heb een tekening gemaakt waarbij leerlingen hun leerkracht pimpen. Door op de gewone kleren allerlei grappige papiertjes te hangen (toont de tekening en moet er nog om lachen). Ah, nog een nieuwe trend: je leerkracht pimpen! Pimp jij af en toe je kleren, Feride? F: Nee. Ik ben bang dat ik iets verkeerds zou doen, ik geef ze liever cadeau als ik ze beu ben. S: Ik doe dat ook niet. Maar het kan interessant zijn als je bijvoorbeeld niet veel geld hebt. Door te pimpen kan je van een oud truitje weer iets

speciaals maken. Dan is het een authentiek stuk, je gaat zo geen tweede trui vinden... Zijn looks belangrijk voor jullie? F: Een beetje wel, ja. Ik vind het innerlijk het belangrijkste, maar je kijkt toch altijd eerst naar het uiterlijk. Dat is gewoon zo... S: Voor mij ook. Je kan daardoor ook al ongeveer weten wat voor iemand die persoon is. Gisteren had ik een shirt aan van Galatasaray (een Turkse voetbalploeg, PJ). Zo weten de anderen dat ik fan ben. F: Maar ik vind niet dat je mensen kan ‘sorteren’ omdat ze bijvoorbeeld een bruine huid hebben, of een andere taal spreken. Dus dat mag je ook niet doen op basis van hun kleren, dat vind ik dom. Ik vind dat je vooral moet aantrekken wat bij jou past. Je moet je eigen stijl ontwikkelen. Want sommige meisjes, zoals ik, zijn misschien molliger, maar dat geeft niet. Je kan dan nog mooi gekleed gaan, je moet niet proberen om je in een maatje 36 te persen. Je hoeft de mode niet te volgen om er toch goed bij te lopen. S: Wat ik wel niet goed begrijp, is dat modellen op modeshows in van die transparante kleren lopen, en dat mensen daar veel geld aan geven en er ook voor applaudisseren. F: Ja, ik ook niet. Ze tonen soms gewoon te veel naakt, ik vind dat niet mooi. S: Kleine kinderen zien dat dan soms ook, en dat mag niet. Ze zijn daar te jong voor. Dus jullie vinden dat er grenzen zijn aan wat modeontwerpers mogen bedenken? S: Ja, ik bedoel, ze mogen dat wel maken. Maar we hebben daar wel onze mening over...

Meer weten over het modeproject van klas 2AD-AE? Ga naar www.klasindemedia.be! Een samenwerking tussen de Brusselse media (FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws.be en BDW) en Onderwijscentrum Brussel

Feride (13), Selahattin (13) en klasgenoten pimpten zelfs de stoffige borstbeelden van hun school!

ZAZIE MAGAZINE N°1 - DONDERDAG 6 DECEMBER 2012 - PAGINA 7

X-perts

leerkracht!

Zazie-redacteurs vertellen over hun favoriete boek, gadget en dvd van de maand: kwam jij nog cadeautips te kort??

Sien (11), de verhalenverslindster

© SASKIA VANDERSTICHELE

Voor Ik en de Rovers kreeg de Finse schrijfster Siri Kolu in haar eigen land de belangrijkste kinderboekenprijs, de Finlandia Junior Prize, en bij ons de Zilveren Griffel. Deel 1 is al in tien landen vertaald en er zijn plannen voor een verfilming. Nu is deel 2 uit, Ik en de Rovers zingen karaoke. In het eerste boek wordt de 10-jarige Roos uit de auto van haar ouders ontvoerd door Razende Karel, de hoofdman van de Rovers. Hij neemt haar mee als speelkameraadje voor zijn kinderen. Ze beleeft een heerlijk spannende tijd bij de Rovers. Op het eind van het boek gaat Roos vrijwillig terug naar huis om hen niet in gevaar te brengen. In het vervolg, deel 2, wordt Roos door haar vader gedwongen om deel te nemen aan een saai muziekkamp waar je alleen maar worteltjes mag eten. Roos stuurt een SOS-bericht naar de Rovers om haar te komen halen. Samen trekken ze naar het Zomerfestival waar ze het tegen de Vliegende Stiletto’s, de Canailles en de Fenijnen opnemen in wedstrijdjes ‘bakken en worstelen’, ‘bedot’ en ‘auto’s overvallen’. Ook nu weer moet ze afscheid nemen van de Rovers, al zou ze het liefst haar hele leven bij hen blijven, want ze kan haar zus Viola niet uitstaan en heeft ook een hekel aan haar ouders. Ik vind het boek echt supermegaplezant! Ik moest in korte tijd 400 bladzijden lezen, maar dat vond ik niet erg omdat het zo meeslepend was. Ik voelde me net zelf een Rover! Het is

leuker als je het eerste boek, dat veel dunner is, ook gelezen hebt, dan kan je wat beter volgen. Hopelijk komt er nog een derde deel! Ik en de Rovers zingen karaoke, Siri Kolu, Gottmer, 2012

Eline (11), de cinefiele Het is duidelijk dat de makers van deze poppen-animatiefilm veel van griezelen houden. ParaNorman doet dan ook niet onder voor zijn voorganger Coraline. Ook nu zijn er momenten waarbij je je hart vasthoudt. Norman wordt door iedereen gezien als de gek van het dorp. Maar de jongen is de enige die zijn stadje kan redden tegen de vloek van de heks. De zombies zijn met veel, maar de film bezorgt je gelukkig geen te grote nachtmerries. Het is griezelig op een leuke manier. De personages zorgen voor humor in het verhaal. Ze hebben specifieke eigenschappen. Norman is eerder een bang typetje, zijn vader een koppige brompot. Mijn lieveling is het grappige dikkertje Neil! Hoewel ik niet zo zot ben van zombies, kon ik er deze keer maar niet genoeg van krijgen. Kortom, deze dvd zou ik zeker en vast nog eens willen bekijken. ParaNorman, Laika voor Universal, 12 december in de winkel

Quinten (13), de gadgetfreak De snowball blaster is perfect geschikt als cadeau waarvoor je kunt smeken tijdens de kerstperiode. Het is een ‘geweer’ waarmee je sneeuwballen tot 15 meter ver kunt afschieten op je broer(s), zus(sen), ouders enzovoorts. Het enige wat mij stoorde, is dat ik zelf niet goed ben in sneeuwballen maken. Maar de makers waren creatief en losten ook dit probleem op door bovenop drie cirkels te monteren waarmee je perfect ronde sneeuwballen kunt maken – om ze dan genadeloos af te vuren! Wel niet van te dicht schieten uiteraard. Een minpuntje toch: de snowball blaster is in België niet in de winkel te koop (maar via verschillende sites is hij online makkelijk te vinden). Ik waarschuw wel om dit niet in huis te proberen, tenminste als je de sfeer een beetje fijn wilt houden. Een superleuk toestel waaraan je zeker veel winterplezier kan beleven, geschikt voor iedereen vanaf 8 jaar.   (PS Ondergetekende is niet (!) verantwoordelijk als er geen sneeuw valt dit jaar.)

WELKE VRAAG LIGT ER OP JE MAAG?

SCÈNEBEELD ‘KONINGIN VAN DE NACHT’. © LAURA WALLRAFEN

Elke maand polst Zazie bij een Bekende  Brusselaar naar wat hij/zij zou willen vragen aan  jullie, de Jeugd van Tegenwoordig. Regisseur Gust Van den Berghe bijt de spits  af. Hij regisseerde al twee mooie fi lms (Little baby Jesus of Flandr en Blue bird) en is op dit ogenblik volop bezig met  een heuse kinderopera, Koningin van de nacht. Toen we Gust belden, vertelde hij ons het volgende: “De laatste tijd hebben veel kinderen gevraagd waarom ik  regisseur ben geworden, en of ik dat altijd al wou worden. En  dat is niet zo, dat was het toeval. Als kind wou ik iets helemaal  anders worden: een heilige!! (Want wie wil er nu als kind  fi lmregisseur worden??)” Dus, de vraag van Gust aan jullie:

“Vraag aan je ouders (of leerkracht, of tante...) wat zij als kind wilden worden, en in hoeverre die wens vervuld is. Met andere woorden: is het beter of slechter nu ze ouder zijn? En waarom...??” Aan jullie om er thuis of in de klas een rondje over te palaveren...  Reacties mag je sturen naar [email protected]. Met de groeten uit  Vraagichistan! TIP: De kinderopera Koningin van de nacht, naar De toverfluit van W.A. Mozart en in een regie van Gust Van den Berghe, kan je tijdens de kerstvakantie bekijken en beluisteren in Gent en Antwerpen: meer op www.transparant.be.

Teresa Sdralevich is grafica, illustratrice en zeefdrukster. Elke maand maakt ze voor Zazie een Posterzegel – zoals ook een postzegel een mini-postertje is. De eerste Posterzegel vind je hieronder. Je kan ze verzamelen en downloaden op www.brusselnieuws.be/posterzegel.

Benieuwd naar meer tekeningen van Teresa? In de Franstalige  gemeentelijke bibliotheek van Elsene zijn de komende weken heel wat  van haar affi ches en boeken te bekijken. Daar loopt een expo met de  titel ‘Lezen, dat is  besmettelijk’ (La lecture, c’est contagieux).  Er is ook te zien hoe  een nieuw prentenboek,  De handleiding van de perfecte gastheer, tot  stand komt. Ook heeft Teresa voor  deze tentoonstelling  zeefdrukaffi ches  gemaakt die her en der  in de straten van Elsene  zullen opduiken.  Kijk uit je doppen! Expo van Teresa Sdralevich in de Franstalige gemeentebib van Elsene, Mercelisstraat 19 (bibliotheque.ixelles.be). Tot en met 5.1.2013.

UIT–gestippeld

VIER tips van Zazie om er deze maand december met je ouders of vrienden op UIT te trekken:

CIRCUS: ‘KOL SABER’ VAN DE PALESTIJNSE CIRCUSSCHOOL Saber  is  een  Arabisch  woord  met  twee  betekenissen:  ‘de  zoete  vrucht  van  de  cactus’,  en  ‘geduld’.  Kol  wil  zeggen  ‘eet’.  “Eet  geduld” of “eet de cactusvrucht”, zo heet deze circusvoorstelling dus in  Nederlandse vertaling. Jonge mensen uit Palestina brengen spectaculaire  kunstjes in de Hallen van Schaarbeek. Een springlevendige voorstelling  waaruit blijkt dat ze, ondanks het geweld en de problemen in Palestina,  het hoofd recht houden. En ons op de koop toe komen ‘entertainen’!

TONEEL: ‘ECHT WAAR’ VAN THEATERGROEP MAX Ken je dat gevoel? Dat niemand je begrijpt? Dat gevoel van  in  de  put  te  zitten  met  stomme  stiefzussen  in  de  buurt,  en  alle  dagen  een  bad hair day?  Echt waar  is  een  toneelstuk  voor  alle  assepoesters, sneeuwwitjes en lelijke jonge eendjes onder ons. Voor alle  kinderen  die  anders  zijn.  Een  voorstelling  om  te  lachen  én  te  huilen.  Samen  met  zes  bleitsmoelen  van  acteurs.  Want  samen  huilen  is  altijd  beter dan alleen... Echt waar!

FILM: ‘ICE DRAGON’ Mick, een verwaarloosde jongen uit de voorstad, gaat op de  vlucht voor de sociale dienst en belandt bij zijn tante in het hoge noorden  van  Zweden.  Hij  maakt  er  vrienden,  leert  vissen,  bouwt  mee  aan  een  ijsscooter en vindt er rust. Tot er op een dag op de deur wordt geklopt… en  Mick opnieuw op de vlucht moet. Een Zweedse speelfi lm die je vanuit de  grote stad meeneemt naar de barre, noordelijke ijsvlakte, waar je heerlijk  in de sneeuw kan spelen.

EXPO + WORKSHOP: ‘HET BLAUWE KIND’ IN ART)&(MARGES Monsters,  doolhoven  en  ver  afgelegen  eilanden...  ontdek  de fascinerende wereld van ‘het blauwe kind’ Lionel. Vanaf zijn veertiende  zette hij op vraag van zijn psychiater zijn wilde verbeelding op papier. Op  28  december  kan  jij  mee  op  zoek  naar  de  Parijse  demonen  van  Lionel.  En hoe zien die van Brussel eruit? Een spannende en creatieve zoektocht  als in een labyrint, vol verrassende teken-, toneel- en knutselopdrachten.

8+9 DECEMBER

12 DECEMBER

VANAF 26 DECEMBER

28 DECEMBER

KOL SABER

ECHT WAAR

ICE DRAGON

HET BLAUWE KIND

Hallen van Schaarbeek, Koninklijke Sint-Mariastraat 22ª, Schaarbeek, www.halles.be zat 8.12, 20.30 zon 9.12, 16.00

Bronks, Varkensmarkt 15-17, Brussel, www.bronks.be woe 12.12, 14.30

Galeries, Koninginnegalerij 28, Brussel, www.galeries.be vanaf 26.12

art)&(marges museum, Hoogstraat 312-314, Brussel, www.artetmarges.be Workshop op 28.12, 14-15.30 (ouders toegelaten), expo nog tot en met 27.1.2013

Meer avontuurlijke uitstapjes in Brussel? Kidsgazette, een drietalig magazine, helpt je de komende maanden (tot 28.2.2013) op weg. Download de gids op www.kidsgazette.be. Check ook Agenda van BDW voor familietips: www.agendamagazine.be.

GRATIS Zazie-magneetjes Wil je de Zazie-kalender een vaste plek geven op de ijskast, of op het schoolbord? Bestel een Zazie-magneetje! We geven er vijftig gratis weg, als eindejaarscadeautje. Mail je naam, leeftijd en adres naar [email protected] en vermeld ‘kalender december’.

Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Idee & samenstelling: Patrick Jordens (patrick.jordens@ bdw.be, 02-226.45.54). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Ilah, Teresa Sdralevich. Eindredactie: Katrien Stroobants. Foto’s: Saskia Vanderstichele. Vragensteller: Gust Van den Berghe, X-perts: Eline, Quinten en Sien. Contact met Zazie? [email protected]. Zazie is ook op Facebook! Adverteren in Zazie? [email protected]. Neem een abonnement: [email protected]. Verantwoordelijke uitgever: BDW, Anne Brumagne, Flageyplein 18, 1050 Brussel.

Volgende Zazie op 9 januari 2013! www.brusselnieuws.be/zazie