IK VERAFSCHUW DE ONDERLINGE STRIJD EN CORRUPTIE. 'Waarom? Omdat Jezus van je houdt' De aarde schudt nog elke dag Jij mislukt niet!

NAAST

jaargang 40 juli 2015 nummer 4 geloofdelenwereldwijd.nl

mission

druppel op de gloeiende plaat?

→ 'Waarom? Omdat Jezus van je houdt' De aarde schudt nog elke dag Jij mislukt niet!

“IK VERAFSCHUW DE ONDERLINGE STRIJD EN CORRUPTIE”

→

inhoud

voorwoord tekst: Henk Venema

'ZAAK VAN LEVEN EN DOOD' 

4

NIEUWS

8

BLOG PAUL

12

COLUMN PETERINE

17

VRUCHT VAN DE GEEST IN OEGANDA 23 REPORTAGE ROTTERDAM

28

KIDSWORLD

30

COLOFON EN STRIP

31

IK GELOOF

32

14 → Bij de voorpagina. Evangelist Smith Tibamwenda (46) verteld over onzekerheid, kwetsbaarheid en toekomst in Oeganda. Foto voorpagina: Eljee Bergwerff

10

18

ZINLOOS?! ‘E en druppel op een gloeiende plaat’. Een bekende uitdrukking. De opbrengst van je inspanningen is klein en nog snel opgedroogd ook. Al dat gezwoeg, wat heeft het eigenlijk voor zin? Wanneer je kijkt naar de opbrengst van al ons missionwerk... Oké, er zijn uitzonderingen, maar vaak genoeg is er reden om te verzuchten: “Waar doen we het allemaal voor?” Er komen maar zo weinig mensen tot geloof, of ze haken al zo gauw weer af. Tig projecten mislukken. Ze slaan niet aan, of het geld wordt misbruikt.

24

Intussen gaf Jezus ons wel de opdracht om alle volken tot zijn leerlingen te maken. Hij maakte ook meteen duidelijk dat veel van het gezaaide woord niet in goede aarde terecht zou komen. En dat de werkers veel tegenslag zouden ervaren. Door de Geest vulde Paulus het later nog aan: “De oogst is aan de Heer zelf. Ga jij nu maar planten en begieten en blijf dat doen.” Als er in de hemel al feest gevierd wordt bij de bekering van maar één zondaar, ... Ja, er is toch best veel om te danken. Lees maar in dit nummer van Naast: er is perspectief, er is resultaat. Niet zuchten dus, maar aan het werk voor de Heer van de oogst. Hij houdt woord.

→

interview

“Mijn leven en toekomst voelden onzeker. Want hoewel ik als kind met mijn ouders naar de kerk ging, had ik geen idee waar ik mijn zekerheid en veiligheid vandaan moest halen. Jezus kende ik eigenlijk niet. Ik ging aan het werk als politieagent, maar stopte daar na vier jaar weer mee. Ik haatte de onderlinge strijd en corruptie. Mijn toekomst voelde kwetsbaar. Totdat ik op een dag in juli 1995 mijn oude vriend Boniface tegenkwam.”

→

NAAST JULI 2015

‘HET IS EEN ZAAK VAN LEVEN OF DOOD’

5

Tekst: Alja Hooiveld en Marjanne Klaver

→

interview

Discipelen Op een dag nodigde een voorganger van een Pinkstergemeente mij uit om te spreken over discipelschap. Deze gemeente bestond uit ongeveer 100 leden. De voorganger had nog geen ervaring met discipelschapstrainingen. Daarom schreef ik voor hem een notitie over discipelschap; hoe je discipelen kunt werven en hoe je een leider kunt

Laat de kinderen tot Mij komen Ik ben ook betrokken bij Scripture Union. Dit is een wereldwijde, interkerkelijke organisatie. Deze organisatie wil kinderen vertellen over Jezus. Dit gebeurt via scholen. Scholen kunnen zich aanmelden als lid van de Scripture Union. Wanneer een school zich aanmeldt, kijken we of er een christelijke onderwijzer op die school werkt. Als die er is, krijgt de onderwijzer een training om de leerlingen over het geloof te vertellen. Als er geen christelijke onderwijzer is, komt er een vrijwilliger langs op school om over Jezus te vertellen. Ik ben de voorzitter van de Scripture Union in de regio Bundibugyo. In het bestuur zitten mensen van de PCU, de Anglicaanse kerk, de Rooms-Katholieke kerk en Pinkstergemeente. Het is dus een interkerkelijk project. Werken met jeugd heeft altijd al mijn passie gehad. Toen ik nog naar de Anglicaanse kerk ging, was ik mentor op het voortgezet onderwijs. Nu ben ik dus betrokken bij deze organisatie die zich richt op de jeugd. Ik ben heel dankbaar dat alle kerken zich bij dit evangelisatieproject

God roept Ik houd mij altijd de geschiedenis van Jozef voor ogen (Genesis 37 e.v.). Jozef was geliefd door zijn vader en werd gehaat door zijn broers. Maar hij was in de gunst bij God! Jozef heeft grote moeilijkheden in zijn leven meegemaakt, maar door zijn vertrouwen op God werd hij beschermd en bleef hij bewaard. Als God je een taak geeft in dit leven, dan zal Hij je ook de kracht geven om vol te houden! Door alle moeilijkheden heen! Jozef vroeg niet om wraak toen hij zijn broers weer zag, hij

Smith Tibamwenda (46) is dominee in de Presbyterian Church of Uganda (PCU) in Bundibugyo, een stad in het westen van Oeganda. Hij is getrouwd en heeft vijf kinderen. De PCU is een bevlogen en missionaire kerk die overal in het land nieuwe gemeenten sticht. Door de snelle groei komt de kerk voor nieuwe uitdagingen te staan. Er zijn bijvoorbeeld niet genoeg predikanten. Daarom is belangrijk dat er nieuwe predikanten en kerkleiders worden opgeleid. Dat gebeurt op de Theologische School in Kampala en op de Mobiele Bijbelschool die door het land trekt. Deze twee theologische opleidingen worden gesponsord door de GKv-kerken in Utrecht (Utrecht Mission I Verre Naasten). Daarnaast ondersteunen zij ook het evangelisatiewerk in Oeganda.

7

6 NAAST JULI 2015

zijn van nieuwe gelovigen. Maar ook over wat er verandert in je leven als je discipel van Jezus wordt. Met deze notitie als cursusmateriaal heb ik twee jaar lang les gegeven aan zo’n 50 mensen, kerkleiders, ouderlingen, vrouwenleiders en jeugdleiders. De mensen leerden hoe je in je dagelijks leven aan anderen kan laten zien dat je christen bent. Naast het geven van de cursus, steunde ik de Pinkstergemeente met Bijbels, boeken, studiemateriaal en bouwmateriaal voor hun kerk. De contacten tussen de kerken in Bundibugyo zijn mede hierdoor heel goed!

ontving ze met liefde! De kracht om dat te doen, kreeg Jozef van God! Ik bid dat iedereen gaat leven zoals Jozef. God roept ons. Dat betekent niet dat we geen moeilijkheden tegenkomen, maar wel dat God ons de kracht zal geven om de moeilijkheden te doorstaan en onze vijanden te vergeven!”

→

“I

k kende Boniface nog van de middelbare school. ’Ik ben tegenwoordig evangelist bij de PCU’, vertelde hij mij. ’Zeg eens, waarom ben je eigenlijk gestopt met werken?’ Direct als altijd. Ik vertelde het hem, over de corruptie en de strijd. Hij begreep het direct. En zag Gods hand er in. ’Het is God die jou tot die keuze heeft gebracht’, zei hij. ’Jezus is je redder. Geloof je dat eigenlijk wel? Heb jij Jezus al als je redder aanvaard?’ Want, zo vertelde hij, Jezus was ook voor mijn zonden gestorven! Hij wees me daarbij op Johannes 3:16-18 en Romeinen 10:8-11. Thuis las ik deze teksten nog eens rustig na. Tijdens het lezen realiseerde ik mij dat ik ook een zondaar was. Zonder Gods genade zou ik nergens komen en bleef mijn toekomst zo onzeker als nu. Op die dag nam ik Jezus als mijn redder aan. Samen met Boniface heb ik gebeden en de zondag daarop ging ik naar de kerk. Na ongeveer drie maanden nam ik mijn vrouw mee naar de kerk. En ook zij kwam tot geloof! Van 2003 tot 2005 studeerde ik theologie aan het Westminster College en sinds 2007 ben ik aan het werk als dominee in Bundibugyo. Dit heb ik niet op eigen kracht bereikt, maar door de kracht van God en door zijn genade!

hebben aangesloten en er de noodzaak van inzien. Het is een belangrijke taak om jongeren te vertellen over Jezus die zijn leven gaf voor onze zonden. Het is een zaak van leven of dood! Ik wil dat de jeugd ontsnapt aan het eeuwige oordeel en gered wordt!

NAAST JULI 2015

“JEZUS IS JE REDDER. GELOOF JE DAT EIGENLIJK WEL?”

→

nieuws

Opening van de kerk in Kiev Toen ds. Marten Nap in Kiev ging werken, droomde hij van een gemeente. Ze vergaderden in een café. Ds Jan Werkman droomde ook en zij vergaderden in zijn garage. Daarna droomden Yura, Sandor, Cor Harryvan, maar zeker ook Marlies Colijn van een eigen gemeente met een eigen plek van samenkomst. De GKv-kerken in Gelderland en Flevoland (Oekraïne Zending) droomden mee en u allen. Het is gelukt. Op 26 april 2015 werd het rode lint doorgeknipt. Het eigen kerkgebouw is een feit. Op een pleintje verscholen tussen hoge flatgebouwen staat een kruis. Achter het kruis staat een kerk. De flatgebouwen rond de kerk kennen geen materiële luxe. Ds Sergei Nakul werkt aan een relatie met die mensen. Vooral met een groepje tieners dat toegankelijk is voor contact. En de gemeente ontvangt ze met open armen. U bent ook welkom in de Grace Church aan de Sevastopolskayastreet 5b.

NAAST JULI 2015

In 2014 ontving Verre Naasten bijna 5 miljoen euro aan inkomsten, bijna 4% meer dan begroot dankzij extra inkomsten van particuliere fondsen en kerken. Hiervan is 85% direct besteed aan de doelstelling: geloof delen wereldwijd. Daarmee

GELOOF DELEN WERELDWIJD EO-Metterdaad in actie voor Papoea Vanwege de aardbeving in Nepal zijn de geplande Papoea-uitzendingen van EO-Metterdaad uitgesteld naar augustus. Presentator Carla van Weelie bezoekt in de tweede aflevering Peter Jan en Maaike de Vries en hun kinderen in Sinimburu, middenin de jungle van Papoea. Ze werken, uitgezonden door Wycliffe Bijbelvertalers, gefinancierd door Indonesië Mission | Verre Naasten, met

grote inzet aan een Bijbelvertaling voor de Korowai-stam. Op dit moment is familie De Vries enkele maanden op verlof in Nederland. De Metterdaad-uitzendingen over hun werk zijn te zien op donderdag 6 augustus in Geloof en ’n Hoop Liefde (NPO2, 17.10 uur) en zondag 9 augustus na De Kapel (NPO2, 10.00 uur). → Meer informatie: http://metterdaad.eo.nl

9

werden tienduizenden mensen, in woord en daad, bereikt met het evangelie. In het jaarverslag licht Verre Naasten diverse projecten uit. Kijk voor het volledige jaarverslag en de jaarrekening op → www.verrenaasten.nl/jaarverslag2014

T S A A N

jaargang 40 mei 2015 nummer 3 reldwijd.nl geloofdelenwe

mission

van zending naar mission?!

→

Regionale editie“Devan kerk is Naast rspilling” ve

tijd Een veelgehoorde wens wordt eindelijk werkelijkheid! Vanaf volgende maand ontvangt u twee keer per jaar een regionale Naast. Vol metop nieuws over het missionproject van uw e d File in het najaardvooruit. Wat zijn de plannen, regio! In het voorjaar blikken we daarin terug, o G r a a weg n hoe gaat het met onze broers en zussen? Natuurlijk komen zij zelf ook veel aan het woord. ld De landelijke Naast blijft gewoon bestaan,Gdeze voortaan 4 keer per jaar. eduverschijnt We horen graag uw mening! in India

“MIJN ZOON SCHREEUWT ’S NACHTS IN ZIJN SLAAP”

NAAST JULI 2015

8

Jaarverslag 2014 online

→

tweeluik

TWEE MENSEN DELEN HUN GELOOF: VERSCHILLENDE ACHTERGROND, DEZELFDE PASSIE.

Jan T. Oldenhuis (76), emeritus predikant

“Ik was evangelist in Cuntel (Indonesië), maar ben inmiddels met pensioen. Een preek maken vond ik altijd heel moeilijk. Ik heb niet veel opleiding en ook bijna geen boeken. Daarom ben ik blij met een project als LITINDO (het project voor meer theologische literatuur in Indonesië, red), vooral voor de jongere generatie. Ik werk nu niet meer als evangelist, maar ben nog wel actief betrokken bij een diaconaal project van onze kerk rond biologische landbouw. Werken met de handen ligt me ook veel meer: groenten kweken zonder kunstmest en gif, en die aan de man brengen. We willen de bevolking hier ervan overtuigen dat dit veel beter is voor mens en milieu. Dat is toch ook een vorm van evangeliseren.

“Ik was predikant in verschillende gemeentes. Ook deed ik zendingswerk in Brazilië. Ik ben nu wel met emeritaat, maar preek nog veel. Ik mag zo graag doorgeven wat ik in Gods Woord aan nieuwe dingen ontdek! En werkelijk, als je je verdiept in wat de Bijbel zegt en je probeert je in te denken in welke tijd en context dat gebeurt, dan heb je zomaar de toepassing te pakken voor de gemeente vandaag. Een predikant moet houden van zijn studeerkamer en van zijn mensen. Hij heeft boeken nodig, maar ook de omgang met mensen. Ik zit graag op mijn studeerkamer, ik ben nieuwsgierig naar wat er in die honderden boeken staat. Maar altijd met de gemeente in gedachten.

NAAST JULI 2015

Kasman (65), emeritus evangelist

11

Tekst en beeld: Henk Venema

Juweeltjes Eerst zien

Neem nou het boek van Van Bruggen over Paulus. Een juweeltje. Mooi dat LITINDO dat vertaald heeft en de collega’s in Indonesië ook de kans geeft om te ontdekken – en door te geven! – wat Van Bruggen opdiept.

De mensen zijn bang voor slechte oogsten, als ze geen gif gebruiken. Maar ik zeg dan: probeer het, in vertrouwen op God! Een kool met een wormsteek is toch veel gezonder dan eentje die er perfect uitziet? Ook de christenen moeten zich hierin nog echt ’bekeren’. Eerst zien, zeggen ze. Maar ze kennen God toch?

Impulsief Ik ben een impulsief en gedreven mens. Het ene moment zat ik te studeren voor mijn preek, het andere moment zat ik bij een gemeentelid. Al had het best wat schematischer gemogen, het een kan niet zonder het ander. Echt niet.”

Roeping Mijn evangelistenwerk deed ik uit roeping. Mijn landbouwwerk ook. We moeten toch verantwoordelijk omgaan met Gods schepping en onze gezondheid. Dat heb ik de gemeente ook altijd voorgehouden. Uit eigen ervaring weet ik dat God zijn zegen geeft.” woont in Cuntel, temidden van  → Kasman zijn familie. Hij werkt dagelijks in zijn tuinen. En eens in de week verkoopt hij, samen met wat gemeenteleden de biologische groenten in een kiosk bij het synodekantoor.

“IK BEN MEER EEN DOENER DAN EEN SPREKER”

→ Jan Oldenhuis woont in Groningen, in

de wijk Helpman. Hij studeert en preekt nog graag. En ’s maandags maken hij en zijn vrouw samen het huis schoon.

“IK BLIJF MAAR NIEUWE DINGEN ONTDEKKEN”

Paul is de nieuwe gastblogger van Naast. Elk nummer schrijft hij een blog over zijn ervaringen in mission. Net als de apostel Paulus trekt Paul de wereld door, bemoedigt hij evangelisten, adviseert hij jonge kerken en bespreekt hij de impact van het evangelie in de multiculturele en -religieuze samenleving van onze ‘global village’. Boeiend? Lees, beleef en dank God.

Het blijft maar door mijn hoofd spelen, dat bezoek aan evangelist Alfons. Hoe lang zit hij nu al niet op z’n post in Teluru1? Toch zeker 15 of 20 jaar. Het heeft een paar bekeerden opgeleverd. Die zijn nu al oud. Geen jeugd in de kerk. Hoe moet dat verder? Afgelopen week was ik er. Vreemd, denk ik nu, Alfons laat zich door die vraag niet van de wijs brengen. Ik toch wel een beetje. En anders mijn thuiskerk wel. We moeten toch verantwoord omgaan met mankracht, geld en tijd? Geen succes, dan de stekker eruit...? Wacht even. Succes, succes?! Komt dat woord niet uit het marktdenken? Heel menselijk, maar ook bijbels? Inderdaad, de geringe zichtbare opbrengst van missionwerk kan je naar de keel grijpen. Ook de jonge Timothy had er last van2. Dat vlak ik niet uit. De geschiedenis staat vol met verhalen van zendelingen die jarenlang werkten zonder één bekeerde te zien. Terug naar huis dan maar? Elders verder? Heel moeilijke beslissingen. Hier een paar vuistregels: 1. Elk begonnen missionwerk moet uitgaan van lange adem en betrouwbare toewijding van de betrokken kerk in Nederland. Wat jarenlang verloren tijd leek, kan een voedingsbodem zijn geweest voor later. De mission in China werd tot vier, vijf keer toe stopgezet in een periode van 1400 jaar. Achteraf bleek dat het evangelie ongedacht had vruchtgedragen. 2. Peil het héle resultaat – op geestelijk niveau, niet het zogenaamd succés. God heeft nergens gezegd óf en hoeveel gelovigen of kerken er zullen zijn. Nee, taxeer daarom elke reactie op het evangelie. Positief én negatief. Het woord komt niet leeg terug. Soms zie je verharding van het hart, dan weer welwillend gehoor, of zelfs een uitnodiging. Waarheen leidt God in zo’n situatie? Je hoopte op bekering van yuppies, maar je krijgt zwervers en moslims over de vloer. Richt je dan in gebed en onderling overleg op wat God je vandaag wél geeft. Wie weet is het zelfs een opstap voor de latere bekering van of ook aanklacht tegen de bedoelde yuppies. En misschien pas na jouw verhuizing of zelfs dood. 3. Kom gedane beloften na. Maak realistische en heldere afspraken waar de ontvangende partij op mag rekenen. Eenmaal begonnen missionwerk gaat dan over in oecumenische samenwerking. Dat vraagt veel meer dan een opwelling van vrijgevigheid. Het gemis aan back-up na een missionfase heeft vaak het geloof van pasbekeerden en jonge kerken teleurgesteld en in geloofscrisis gebracht. Een baken in de missionzee. 4. De hele wereld is een gloeiende plaat. Daarom ook juist altijd... mission.

2

 m veiligheidsredenen zijn O de namen gefingeerd 2 Tim 1:6-7

01

Foto 1 → Een veilig thuis voor ouderen

De crisis in Oekraïne betekent een ramp voor veel ouderen. Er is grote armoede. Pensioenen worden slecht uitbetaald. De inflatie is enorm, de maatschappij verhardt en ouderen worden uit huis geplaatst. De overheid biedt nauwelijks hulp. De kerken springen zo goed mogelijk in. Zoals in Beregszász, een stad in het zuidwesten van Oekraïne. Daar houden de kerken, met veel inzet en inventiviteit, een christelijk bejaardenhuis in stand. Het bejaardenhuis biedt een veilig thuis voor ouderen; een huis waar ze beschermd als christen kunnen leven. Een tehuis waar christenen een plek vinden als ze oud en hulpbehoevend zijn. Er is behoefte aan heel basale dingen als licht, warmte, voeding, medische zorg. Op de eigen boerderij en in de boomgaard van het tehuis verbouwt men zo mogelijk zelf levensmiddelen. Een somber beeld. Maar tegelijk ook een beeld van mensen en organisaties die er voor gaan om oude mensen niet in de kou te laten zitten.

Foto 2 → Actieve ouderlingen

02 03

→

→ 1

Oekraïne; een land verscheurd door oorlog, verdriet en economische malaise. Juist in die uitdagende omgeving delen lokale kerken en christenen hun geloof, in woord en daad. Stichting Fundament ondersteunt hen hierbij.

Tekst en beeld: Frans Caan

Stichting Fundament is er voor christenen in Oost-Europa. Stichting Fundament is een vrijwilligersorganisatie, vanuit de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt, die theologische ondersteuning biedt aan medechristenen in Midden- en Oost-Europa. Zo studeren er bijvoorbeeld theologen uit Oost-Europa in Kampen en is er financiële steun aan studenten en docenten. De stichting ondersteunt kerken in Oost-Europa bij verschillende activiteiten, zoals evangelisatie- en maatschappelijk werk. Stichting Fundament en Verre Naasten werken onder andere samen aan theologisch onderwijs. Kijk voor meer informatie op www.stichting-fundament.nl

Overleven is in Oekraïne een uitdaging geworden. Mensen zijn hun werk en hun inkomen kwijt. Bedrijven gaan failliet. De opkomstplicht voor militaire dienst verzwaart. Er is verdriet om gesneuvelde zonen, echtgenoten, vaders. Dit gaat niet voorbij aan de kerken. Gelukkig zijn daar ook trouwe werkers, ouderlingen, predikanten. De Ouderlingenbond van de kerk blijft actief met cursussen, straatevangelisatie en ontmoetingen. Die ouderlingen hebben hun persoonlijke zorgen. De plaats waar ze wonen, kan zo maar veranderen in een slagveld. Honderden mensen kunnen dan sterven. Maar ze belijden: het is goed Romeinen 3:10 te kennen: “Iedereen die de naam van de Heer aanroept, zal gered worden”. Daarop steunen ze. Ze weten dat wat er ook met christenen gebeurt, hun Heer daar alles over weet. Vanuit die wetenschap werken ze binnen en vanuit de kerk.

Foto 3 → Samen

De samenbindende factor zijn de kerkleden. Zij zijn als druppels olie, die deze verzorgende machine draaiende houden. Druppels op een gloeiende plaat? Integendeel. Broodnodige druppels in een omgeving vol ellende.

13

Blog van Paul

KUN JE DAT METEN?

STICHTING FUNDAMENT

Uitgelicht

NAAST JULI 2015

MISSION,

Het landelijk samenwerkingsverband voor het GKv-missionwerk buitenland heeft ook gastleden: bevlogen missionorganisaties met hun wortels in de GKv en een samenwerkingsrelatie met Verre Naasten. In elke Naast lichten we er eentje voor u uit. Deze keer: stichting Fundament.

→

achtergrond

NAAST JULI 2015

14

tekst: Arjan Woertink beeld: Marco Buitenhuis en Arjan Woertink

“JEZUS LEERT ONS: HET BEGINT MET IETS KLEINS” “Weet je, dit gebouw waar we nu zijn, stond er ook niet ineens. Dat is ook begonnen met één steen en is vervolgens steen voor steen opgebouwd,” reageert dominee Isaac Maleke op de vraag of het bestrijden van aids in Zuid-Afrika niet een druppel op een gloeiende plaat is. Een gesprek over doorzettingsvermogen, Jezus’ liefde en mosterdzaadjes met de medeoprichter van Nakekela Christian Community Centre, een Zuid-Afrikaanse organisatie die zich inzet voor aidspatiënten en hun families.

“Ongeveer tien jaar geleden, in 2004, studeerde ik nog theologie aan Mukhanyo, een theologische opleiding in Zuid-Afrika. In die tijd greep aids razendsnel om zich heen, als een haast oncontroleerbare epidemie. Medicijnen waren er niet, terwijl de schaamte over aids enorm was. Patiënten werden thuis verstopt en stierven onder erbarmelijke omstandigheden, in eenzaamheid. Hele gezinnen werden getroffen: eerst raakte de vader besmet, hij infecteerde vervolgens de moeder en vervolgens bleven de kinderen als wees achter. Ik zag in het gezin van m’n eigen broer wat voor vernietigende gevolgen aids kon hebben...”

Oordeel “Ook de reactie van m’n eigen kerk zette me aan het denken. Want ook in de kerk kregen we te maken met aids. En de gevolgen ervan: gemeenteleden raakten besmet en stierven aan aids, jong en oud. En het enige antwoord van de kerk was een oordeel: als je aids hebt, dan komt dat door je eigen losbandige, immorele gedrag. Liefde en zorg waren daarin ver te zoeken... Ik kon én kan dat niet rijmen met de Bijbel. Want de kerk moet toch wat doen? Jezus is daarover helder

genoeg, zoals in Matteüs 25: ’Ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was ziek en jullie bezochten mij.’ En dan gaat Hij verder met: ’Alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan’

Stank “Op Mukhanyo leerden we dat het bij theologie niet alleen om woorden gaat, maar dat er zeker ook daden bij horen. We werden uitgedaagd om ons geloof echt handen en voeten te geven. Zodoende ben ik samen met m’n studiemaatje Hannes Pieters aidspatiënten gaan bezoeken. Kilometers hebben we gelopen. Samen gingen we op pad, vanaf de campus in KwaMhlanga: patiënten thuis opzoeken, wassen en verzorgen, samen bidden. Maar wat een onvoorstelbare ellende kwamen we toen tegen, de stank alleen al! De patiënten waren vaak al zo verzwakt dat ze niet meer zelf konden eten. Of naar het toilet konden gaan. En het eerste ziekenhuis was pas 45 kilometer verderop... Tegelijk wilden heel veel mensen niks met aids te maken hebben. Vooral ook uit angst: als ik een patiënt aanraak, raak ik zelf ook besmet.”

→

“ALS WE AL NIET IN HET KLEINE OP GOD DURVEN VERTROUWEN, HOE MOET DAT DAN IN DE GROTE DINGEN VAN HET LEVEN?””

Openbaar

NAAST JULI 2015

16

“Inderdaad, het opstarten van Nakekela was een druppel op een gloeiende plaat. A drop in the ocean heet dat in het Engels, een waterdruppel in de oceaan. Want de aidsproblematiek in Zuid-Afrika is een enorm probleem. En toch... God riep en roept me nog steeds om iets te doen. Heus niet om alle ellende op m’n nek te nemen en me zorgen te maken om dingen die ver weg gebeuren. Maar wel om verantwoordelijkheid te nemen voor de dingen die bij mij ’op de stoep’ gebeuren. Dus ook al wisten we dat het een druppel op een gloeiende plaat zou zijn, we waren er tegelijkertijd van overtuigd dat de eerste baby-stapjes die we deden, konden leiden tot een grote verandering. Want als je niks doet, verandert er nooit wat aan de situatie. Het begint met iets kleins, zo leert Jezus ons ook al. Geloof zo klein als een mosterdzaadje kan al bergen verzetten. En ook al lijkt iets klein of onbeduidend, zoals dat ene talent van die ene man in die gelijkenis, je mag het nooit wegstoppen. Als we al niet in het kleine op God durven vertrouwen, hoe moet dat dan in de grote dingen van het leven?”

Meer dan een druppel

→

FEESTJE Wat een feestje. Terugvliegen vanuit het Verre Oosten met KLM naar Nederland. Tijdens de nachtvlucht serveren de stewardessen verse weidemelk van Hollandse bodem, broodjes met goudse kaas, biologische appelsapjes en stroopwafels verpakt in Delfts blauwe papiertjes met molens en tulpen. Zodra we geland zijn, hamster ik snel nog wat stroopwafeltjes mee voor onderweg en droom ondertussen alvast verder over de boodschappen die ik straks ga doen. Nog meer stroopwafels, Elstar appels, boerenlandyoghurt, verse aardbeien, zoute haring, Calvé pindakaas, verse vleeswaren, ik kan gewoon niet kiezen! Wel overweldigend hoor, dat aanbod. En, sjonge, al die verantwoorde dingetjes. Je kunt kiezen voor biologisch eten, vrije uitloop kipjes, minder suiker, minder vet, fair trade, duurzame labeltjes. Ja, ja, de Nederlandse consument is kritisch. Toch? De volgende ochtend staat de oogst op tafel. Naast een rol beschuit en een tijgerbrood staan daar een kuipje Bona, pindakaas, chocopasta, vruchtenhagel en Berliner leverworst van de versafdeling. Lekker! En dan gaat het mis. Waar mijn Hollandse ontbijtproducten me eerst nog een gelukzalig ’thuisgevoel’ bezorgden, is het Verre Oosten ineens dichterbij dan ik zou durven hopen. Ik verzin het niet, maar Papoea is in mijn pindakaas terechtgekomen, net als in de margarine, de leverworst, chocopasta, en verdraaid, zélfs in de meegesnaaide stroopwafels van de KLM! Niks oerhollands, niks duurzaam, niks bewuste consumenten... Palmolie. Wat ooit dé milieuvriendelijke brandstof voor morgen leek, wordt nu in onze voedingsmiddelen gestopt. Het heeft er vandaag de dag voor gezorgd dat, na Borneo en Sumatra, nu ook de tropische regenwouden van Papoea ten prooi vallen aan enorme palmolieplantages. Vruchtbare grond wordt leeggezogen, flora en fauna onomkeerbaar aangetast én Papoea’s worden omgekocht om hun cultuurgrond op te offeren aan ons lompe, westerse consumptiegedrag. Ik verzin het niet, ik heb het gezien! Wat een bevreemdend gevoel geeft dit. Ik tuin er gewoon met open ogen in! Noem het een druppel op een gloeiende plaat, maar ik ga vanaf nu op zoek naar alternatieven. I love Papoea...en stroopwafels. Gelukkig zijn er ook nog die ouderwetse, met roomboter...

→

In april was dominee Isaac Maleke in Nederland als deelnemer van een drieweekse Internationale Cursus in Zwolle, van Verre Naasten en Viaa. Op zondagen preekte hij tijdens Ontmoetingsdiensten in Buitenpost, Driesum, Zuidhorn, Oldehove en Noardburgum. Ds. Maleke (1972) is kerkplanter (Jubilee Grace Mission), werkt als docent en studentenpastor aan het Mukhanyo Theological College en is medeoprichter en bestuursvoorzitter van Nakekela. Zowel Mukhanyo als Nakekela zijn samenwerkingspartners van Zuid-Afrika Mission | Verre Naasten. Isaac is getrouwd met Annah en heeft 4 kinderen.

“Stel dat we ervoor hadden gekozen om niks te doen... Want waar moesten we beginnen? En er waren zóveel zieken, dat moest de overheid maar oplossen. Stel dat we dat gedaan hadden, niks doen, dan hadden we via Nakekela niet zoveel mensen kunnen bereiken met het Evangelie. Want via Nakekela, via onze hulpverleners, hebben we al met heel veel gezinnen de liefde van Christus mogen delen. Want mensen gaan vragen stellen: ik snap je niet, waarom kom je me opzoeken? ’Waarom?’ antwoorden we dan, ’Omdat Jezus van je houdt. En daarom houden wij ook van jou. En willen we voor je zorgen’ Dat biedt echt prachtige kansen om meer over Hem te vertellen. Om in gesprek te raken met mensen. Want dat is onze drive bij Nakekela: door onze inzet willen we het Evangelie verspreiden. Willen we vragen uitlokken om in gesprek te komen over Jezus. En onder Zijn zegen is dat nooit een druppel op de gloeiende plaat!”

tekst en beeld: Peterine

Met man Gerrit en kinderen Thekla, Gideon en Iljah, verhuisde Peterine de Graaf in mei 2013 van het Nederlandse Kamperveen naar het Indonesische eiland Papoea. Daar werken ze voor stichting CEVEO. degraafvanittersum.wordpress.com

17

A drop in the ocean

column

NAAST JULI 2015

“Door al onze huisbezoeken beseften we al snel dat er meer nodig was. Daarom hebben we op heel wat deuren geklopt en gesprekken gevoerd met stamhoofden, lokale politici, ambtenaren en kerkleiders. En uiteindelijk mondde dat uit in een flinke bijeenkomst met al die mensen. Daar heb ik voor het eerst, in het openbaar over aids gepraat. En hebben we kunnen uitleggen waarom Nakekela er moest komen, een plaats van rust voor zieke aidspatiënten. Waar ze opgevangen en verzorgd konden worden. En dat lukte, want in de loop der jaren is Nakekela uitgegroeid naar een organisatie met 24 bedden om aidspatiënten op te vangen. En zien we met eigen ogen wat zorg en oprechte aandacht doen, samen met aidsremmers. Want ook de overheid neemt aids serieus: tegenwoordig zijn aidsmedicijnen gratis verkrijgbaar. Bij Nakekela zien we mensen echt opknappen en hun leven weer oppakken, in het gezin, op het werk. Ze willen doorgaan met hun leven. En het mooie: heel vaak is dat samen met Jezus! Want via Nakekela mogen we iets van Jezus’ liefde laten zien.”

→

NAAST JULI 2015

18

Foto Mathias: “Met een zwaar hart ging ik terug naar huis in Kalimpong. Het voelt nog steeds alsof ik naar een film heb zitten kijken. Maar ik weet dat het echt is. Nepal heeft hoop nodig, een toekomst. Kijk naar dit stralende meisje uit het gebroken dorp, vol onwetendheid maar zo vol vertrouwen! Blijf daarom alsjeblieft bidden en steunen.”

“HET VOELT ALSOF IK NAAR EEN FILM ZIT TE KIJKEN”

→

→

→

beeldverslag Tekst: Mathias Subba en Sietske Bakker

→

03

NAAST JULI 2015

→

04

01

05

02

04 Mathias: “Samen met mijn collega-evangelisten Bhattarai en Jiwan Pradhanging ging ik op pad om wat zicht te krijgen op de schade en op de noodhulp die gegeven wordt. We gingen naar een dorp in Shipa Pokhari, Sindupalchok, één van de zwaarst getroffen gebieden. Daar deelden we rijst, tenten en olie uit aan zo’n 150 getroffen families. Afschuwelijk om al het leed en angst te zien.”

→

05 Kuber: “Met dank aan Gods genade zijn we veilig en aan het werk voor de slachtoffers in nood. De mensen zijn nog steeds bang, slapen nog steeds op straat. Elke dag schudt de aarde een paar keer heen en weer. Het is afschuwelijk en beangstigend. Met de noodhulp concentreren we ons het meest op de zwaarst getroffen gebieden, zoals Sindhupalchok, Dhading en Okhaldhunga. Het is zwaar om alle ellende te zien. Bid alsjeblieft voor ons. Voor ons allemaal.”

NAAST JULI 2015

→

03 Mathias: “Het regenseizoen kan elk moment beginnen. De grote vraag is: waar kunnen deze mensen dan naartoe? Er is behoefte aan een veilig en droog heenkomen! Als PFCC-kerken komen we hiervoor in actie. Met hulp van India Mission I Verre Naasten zijn we bezig om tijdelijk onderdak op te zetten voor deze mensen, tot ze weer terug kunnen naar hun eigen huis.”

21

→

02 Mathias: “In Kathmandu City bezocht ik getroffen wijken. Het was afschuwelijk. Al die prachtige gebouwen zijn kapot, te gevaarlijk om in te leven. Dat bleek ook toen ik langsging bij mijn nicht. Ze kan haar huis niet eens meer in, het moet helemaal herbouwd worden. Het is gewoon niet veilig nu. Wat was het fijn om even op adem te kunnen komen bij wat kerkleden van onze partnerkerk van de Ashish Presbyterian Church. Om te delen en bemoedigen uit Gods Woord en om samen te bidden voor Nepal. Het was een mooi moment, toen we onze hulp bij de Heer te zochten.”

20

Op zaterdag 25 april werd Nepal getroffen door een zware aardbeving. In de weken erna volgden diverse naschokken, met duizenden doden en gewonden tot gevolg. Gebouwen zijn ingestort, huizen verwoest en wegen en voorzieningen zwaar beschadigd. Vanuit buurland India zijn diverse samenwerkingspartners van India Mission | Verre Naasten betrokken bij noodhulp en wederopbouw in Nepal. Eén van hen is de PFCC, een enthousiaste, missionaire kerk die actief is in het Himalaya-gebied, waaronder Nepal. Hun mensen, Matthias Subba en Kubur Gurung, bezochten het rampgebied en doen verslag.

01 Mathias: “De staat van het dorp was hartverscheurend. De huizen waren óf beschadigd, óf ingestort. Scholen waren compleet met de grond gelijk gemaakt. Voor de studenten is er niks meer. Meer dan 50 doden en 50 gewonden, alleen al in dit dorp. En veel mensen zijn dakloos.”

→

→

Aan 't woord...

Liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing: de negen eigenschappen van de Vrucht van de Geest. Welke heb je sterk ervaren of teruggezien tijden je reis? We vroegen het Gerrit Bril, die namens Utrecht Mission I Verre Naasten onlangs in Oeganda was. Daar bezocht hij verschillende kerken en het 36-jarig jubileum van de Presbyterian Church of Uganda (PCU) in Kampala.

NAAST JULI 2015

22

“ZIJN WE BEREID TE ONTVANGEN?”

vrucht van de Geest in Oeganda tekst en beeld: Gerrit Bril

Mooie mensen in Oeganda

’Er is geen ander landelijk dagblad dat – in verhouding tot haar omvang – zoveel ruimte, tekst en redactionele capaciteit besteedt aan buitenlands nieuws. Als je een krant lekker wilt verkopen, moet je binnenlands nieuws op de voorpagina zetten: dichtbij de mensen en hun portemonnee, iets over belastingen, verkeersboetes of files. En sensationele verhalen over criminaliteit, of over de redding van een zielig huisdiertje: dat doet het goed in de losse verkoop. Maar het Nederlands Dagblad opent vaak met buitenlands nieuws. Dat is een geloofskeuze. Journalistiek is er om je blik te verruimen naar heel Gods wereld, en je eigen wereldje te relativeren. En christelijke journalistiek is er ook om verbinding te leggen met Gods kinderen van alle tijden én plaatsen.

Avontuur

Praktisch In Franeker en omstreken delen we het geloof, als kerk en als gezin, heel praktisch. Bijvoorbeeld met geregeld een ’open maaltijd’ voor mensen die weinig geld of gezelschap hebben. Met aandacht voor chronisch zieken om ons heen. En mijn vrouw geeft nu al twintig jaar taalles aan vluchtelingen en asielzoekers uit allerlei landen. Dat zijn vaak groepen waarin christenen en moslims, uit landen als Irak, Syrië en Somalië, onbekommerd bij elkaar zitten.

Wederzijds Geloof delen is wederzijdse communicatie. Gods Woord doorgeven, praktische hulp uitdelen: het zal pas gezegend worden wanneer we dat doen met open ogen, oren en handen, bereid om zelf te ontvangen wat God ons door onze naasten – ver of dichtbij – wil geven, zeggen en laten zien. ’Lees je krantje, bid elke dag’ dus.’

“Mooie mensen! Die kom je volop tegen in Oeganda. Mensen die de vrucht meedragen en daarmee in het leven staan. Zoals de jongeren die elke vier maanden het land rondreizen om andere jongeren te bemoedigen. Door samen Bijbelstudie te doen en, naast gezellig samenzijn, ook met elkaar door te praten over het leven.”

→

Op de lagere school wilde ik wel zendingsdominee worden. De Wambo-serie van Piet Prins vond ik prachtig. Maar halverwege het gymnasium moest ik de oude talen laten vallen; toen kon ik niet meer naar Kampen. Als boetedoening deed ik een opleiding voor godsdienstleraar, maar voor de klas was ik geen succes. Dus liet ik me omscholen tot journalist. Toen ik daarmee klaar was, studeerde mijn echtgenote juist af als theoloog en Bijbelvertaler. Een zomer lang hebben we ons bij Wycliffe in Engeland georiënteerd op een avontuurlijke loopbaan, ergens in een ver land waar mijn vrouw de Bijbel in een stamtaal zou vertalen en ik als correspondent zou kunnen werken. Maar toen kregen we, onverwacht, tóch een kind. We verhuisden naar Fryslân, het land waar mijn overgrootvader dominee was. Ik ging er voor het Friesch Dagblad werken en leerde de stamtaal – die overigens ook Tweede Rijkstaal is en een belangrijk voertuig voor het geloof.

liefde

zachtmoedigheid

Sjirk Kuijper is hoofdredacteur van het Nederlands Dagblad. ’Geloof delen wereldwijd’ begint voor hem in de Friese kleistreek rond Franeker en Sexbierum. En met het lezen van de krant natuurlijk.

“Bij zachtmoedigheid denk ik meteen aan de vrouwen binnen de PCU. De vrouwen die samen in de schaduw van de boom op het kerkplein doorpraten over opvoeding, hygiëne en school voor de kinderen. Die ook samen Bijbelstudie doen terwijl ze manden en tassen vlechten. En de opbrengst daarvan... bestemd om de kosten te dekken en bijvoer te kopen voor de koe van de vrouwengroep.”

goedheid “ZEEP EN SUIKERKLONTJES VOOR GEVANGENEN”

“Ik heb veel goedheid gezien. Bij oudsten en dominees bijvoorbeeld, die zich inzetten voor gevangenen in de lokale gevangenis, door zeepjes uit te delen, suikerklontjes te geven en nieuwe dekens voor in de cel. Maar ook door op zondagmiddag het evangelie van bevrijding delen tijdens een kerkdienst op de binnenplaats.”

→

OOGSTTIJD?! W

at een geestdrift op dat Pinksterfeest in Jeruzalem. Als een razende storm kwam de Geest uit de hemel suizen. Jezus’ leerlingen stak hij in vuur en vlam: een uitslaande brand. Op luide toon – emotioneel en gedreven – gingen zij vertellen over Gods grote daden. En iedereen kon het verstaan. Wat kwamen er toen veel mensen tot geloof! En ook daarna, toen het goede nieuws in steeds wijder kringen werd doorverteld. En het gaat maar door: tot aan de uiteinden van de aarde. Mee door ons. De Geest helpt ons bij ons geloof in Christus, hij stimuleert ons bij ons werk voor Christus. En waar gaat het allemaal om? Om de redding van de wereld, de vergeving van de zonden en het nieuwe leven, gerealiseerd door Koning Christus. Ja, het is tijd om te oogsten. Aan de slag. Alles goed en wel, maar is het wel zo positief? Als je om je heen kijkt, wat is dan eigenlijk de opbrengst?

In Nederland wordt de kerk steeds maar kleiner en de spot over christenen steeds groter. In ons eigen land kun je wel weer opnieuw beginnen. Trouwens, ook al die projecten waaraan onze kerken meedoen in al die landen, wat levert het uiteindelijk op? Mission is ploegen op de rotsen. Het resultaat is maar een druppel op een gloeiende plaat. Na 2000 jaar is nog altijd niet meer dan een derde van de wereldbevolking christen. Als vanzelf denk je aan Jezus’ gelijkenis van het gezaaide zaad. Verreweg het meeste valt toch wel tussen de stenen, moet je constateren. En wat in goede grond valt, wordt nog door onkruid overwoekerd ook. Heeft mission eigenlijk nog wel zin? Als het niet méér oplevert, zullen we dan maar niet stoppen? Wacht even! Waarom maken we ons toch zo ontzettend druk over de opbrengst? Natuurlijk, we willen graag een rijke oogst. We willen graag scoren. We hopen dat alle hoorders de boodschap aannemen en tot geloof komen. En we bidden erom, dag in

dag uit. Terecht. Maar in feite hoeven wij ons helemaal niet bezig te houden met het resultaat. De oogst is immers Gods zaak. Van ons vraagt Christus om aan het werk te gaan en te blijven: “Maak alle volken tot mijn leerlingen! Wees mijn getuigen!” Paulus zegt het zo: ons werk is om te planten en te begieten, God geeft de groei. Over de oogst hoeven wij niet in te zitten. Blijf maar rustig aan het werk, in het besef dat een woord van God nooit leeg bij hem terugkomt. Reactie komt er altijd. Hopelijk positief, maar ook een negatief (of geen) antwoord is een reactie. De Geest opent het hart. Christus geeft redding. God geeft de groei. De drie-ene God zorgt zelf voor de oogst. Daarom zal het ook nooit een misoogst worden. Ga daarom maar rustig verder met het geloof delen, wereldwijd. Houd het vuur erin. Laat je aanwakkeren door de Geest. En let op al die mooie dingen die God laat gebeuren, dichtbij en ver weg. Je zult zien: het wordt een prachtige oogst.

NAAST JULI 2015

Tekst en beeld: Henk Venema

25

meditatief

→

huis-tuin-keuken

favoriete bijbeltekst

NAAST JULI 2015

26

Op zoek naar een leuk uitje voor jong en oud en Indonesië van dichtbij ervaren? Bezoek Taman Indonesia, een tropisch dierenpark met allerlei bijzondere dieren uit Indonesië.

Martin Brand – Leef Vandaag Vorig jaar organiseerde Verre Naasten een kerkentour met gospelzanger Martin Brand, over het leven en delen van je geloof. Sinds Pinksteren is zijn nieuwe album uit: Leef Vandaag. Met daarop mooie persoonlijke liedjes, die Martin schreef tijdens een heftige periode in zijn leven. De liedjes gaan over verschillende thema’s, van levenslust tot dankbaarheid. Zowel tekstueel als muzikaal is dit een prachtig album geworden! Leef Vandaag is sinds Pinksteren te krijgen en een echte aanrader!

→ www.martinbrand.nl

Maak kennis met de Binturong, de Loewaks en Maleise Bosuilen en geniet van lekkere Indische hapjes en drankjes. Loop even binnen in een Mentawai paalwoning en snuffel wat rond op een heuse pasar. Voor kinderen is er een verkleedhoek met Indonesische klederdracht, een wayangtheater en een speeltuin. In 2015 benoemde de ANWB het park in Kallenkote tot leukste uitje van Overijssel!

→M  eer informatie:

www.taman-indonesia.nl

En Hij heeft mij uit een eenen ruischenden kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijne voeten op eenen rotssteen gesteld, Hij heeft mijne gangen vastgemaakt

God’s Not Dead In 2014 werd film God’s Not Dead al in Amerika uitgebracht, maar sinds mei dit jaar is de film ook in Nederland verkrijgbaar op dvd. De film gaat over Josh Wheaton, een eerstejaars student filosofie en overtuigd christen. Hij krijgt les van de atheïstische professor Radisson. Al tijdens de eerste les leidt dit tot een botsing. De professor eist van zijn studenten dat zij schriftelijk ontkennen dat God bestaat. Hij dreigt met onvoldoendes wanneer de leerlingen weigeren. De meeste studenten doen wat de professor hun vraagt, maar Josh staat voor een belangrijke keuze: zijn geloof ontkennen of zijn toekomst op het spel zetten. Een film met een interessant thema en voor veel mensen herkenbaar; hoe ga je het gesprek aan met mensen die God niet (willen) kennen? Een zaak van leven of dood. God’s not dead!



PSALM 40:3 SV

Toen Japan op 15 augustus 1945 capituleerde, preekte een predikant in het Japanse interneringskamp over deze tekst, vertelde mijn moeder. Deze tekst is me mijn hele leven bijgebleven - in goede en kwade dagen. Ik bewaar hem nog steeds in mijn hart als een Gouden Kleinood.

→ S peelduur: 113 minuten

Taal Engels Ondertiteling Nederlands Audio Dolby Digital 5.1

Willem Ensing, Hardenberg (geboren in 1928 te Magelang Nederlands Indiëëe) :

Taman Indonesia



→

Welke woorden uit de Bijbel springen er voor u uit? Omdat ze zo mooi/bijzonder zijn of omdat ze bepaalde herinneringen oproepen? Stuur uw favoriete Bijbeltekst en een korte toelichting in door te mailen naar [email protected] o.v.v. Bijbeltekst en wie weet leest u uw Bijbeltekst straks terug in Naast!

→

reportage Tekst: Bas van Zuijlekom

VOORGANGER BAS VAN ZUIJLEKOM:

NAAST JULI 2015

29

“GOD WIL JOU NIET LATEN MISLUKKEN” Jaar in jaar uit stond voorganger Bas voor de deur bij Dore en Renzo. Verder dan een beleefd praatje kwam het niet. Tot op die ene dag. Moe en wanhopig van al hun zorgen, lieten Dore en Renzo Bas deze keer wél binnen. Een keuze die hun leven volledig op de kop zette.

“Regelmatig stond ik in de afgelopen vijf jaar bij Dore en Renzo voor de deur. Ik was maar een beetje welkom. Een praatje, en natuurlijk kregen zij van mij weer een uitnodiging. ’Ga je weer een cursus beginnen, Bas?’ ’Ga je weer wat doen met de kerk?’ Ze voelden dat ik hen wilde uitnodigen. Eigenlijk waren ze daar nog niet aan toe. Maar iets in mij bracht me er toe dat ik toch steeds weer bij hen langsfietste.

Teveel

Niet alleen Ik kon luisteren en vragen stellen. En uiteindelijk zei ik het: ’God wil jou niet laten mislukken. Ik geloof dat hij een mooi plan met

Naar Jezus gaan Beiden ontdekten ze dat ze naar Jezus mochten gaan zoals ze nu waren. Wanhopig, met de chaos die ze zelf van hun leven hadden gemaakt. En dat Jezus hen zou helpen om alles op te ruimen en nieuw te maken. We moesten er snel een keer verder over praten.

Beweging En dat gebeurde al snel. ’Hoe moeten we nu verder?’ vroegen ze. Praktische hulp was nodig en die was ook al op gang gekomen. ’Maar’, zei ik, ’je moet helemaal nieuw worden. Dat wil Jezus doen.’ Helemaal nieuw? ’Ja, Jezus geeft jou ook een andere manier van denken. Dan zijn je mooie spullen niet meer belangrijk. Je hoeft geen mooie spullen aan je familie te laten zien, je mag gewoon van ze houden. En nieuwe spullen koop je alleen wanneer je ze echt nodig hebt.’ En zo kwamen we op tevredenheid. En op vergeving. Ze zeiden: ’We hebben ruzie met broers. En een oom heeft

ons bedrogen waardoor we nog meer in problemen gekomen zijn. We zijn ontzettend boos.’ ’Jezus gaat je helpen om hem te vergeven’, mocht ik zeggen. En zo ging het maar door. Alles kwam in beweging. Hun gedachten kwamen los. Het begon in hen te tintelen. Ze begonnen gevoel te krijgen voor het nieuwe leven. Gods Geest was bezig en ik zag gewoon dat ze het goede nieuws en Gods genade in zich opzogen. Ik zei: ’Wat gebeurt hier met jullie?! Je wordt gewoon een ander mens! Hoe komt dat?’ Dore zei lachend: “Ik weet het ook niet, het gebeurt gewoon. Maar, weet je Bas, het voelt zoo lekker.’ En haar man Renzo, een man van weinig woorden die niet kan lezen en schrijven maar wel alles drommelsgoed door heeft, vult aan: ’Ja, God maakt alles nieuw hè.’

Mijn kinderen God werkt steeds dieper in hun leven. Elke week een laag dieper. Onlangs vroeg ze me: ’Ik ben nu christen geworden, maar hoe moet dat nu met mijn kinderen? Ze zijn 13, 15 en 18 jaar en de oudste heeft zelf ook al een kind. Moeten zij straks ook gedoopt worden? Moet ik hen meenemen naar de kerk?’ We spraken over voorleven en over stimuleren, over een nieuwe sfeer in huis, over dat je hen natuurlijk niet

ineens kunt dwingen om alles anders te doen. Over Jezus die een betere weg wijst: die van liefde.

Alles tintelt van de Geest ’Alles in mij tintelt van de Geest.’ Een gesprek op haar werk opende nieuwe perspectieven en na het gesprek stuurden ze me een bericht: ’Een ding weet ik nu heel zeker, Bas. GOD houdt zielsveel van mij. En ik ga hem met heel mijn hart en ziel aanbidden.’ Kijk hoe mensen veranderen. Je staat erbij en je kijkt ernaar. Vol verwondering over Gods liefde en over de wegen van de Geest.”

→

Tot ik een keer echt mocht binnenkomen. ’Kom maar binnen’, zei ze. ’We zijn eraan toe’. Ik vroeg natuurlijk waar ze aan toe waren. Ze zeiden: ’Zo kan het niet langer.’ Met veel emotie vertelden ze hoe het met hen ging. Ze werden bijna uit hun huis gezet vanwege een enorme huurachterstand. Problemen hadden zich opgestapeld. Het was allemaal teveel geworden. Zij had problemen op haar werk waar ze ook een opleiding volgt. ’Mijn begeleider ziet het niet zitten dat ik mijn examen dit jaar ga halen. En dan word ik ontslagen.’ De wanhoop was compleet.

jou heeft.’ Ze luisterde. Ik ging door: ’Je denkt van jezelf dat alles gaat mislukken. Maar vraag Jezus om je te helpen.’ Dat zou ze wel willen. ’Maar, gaat Jezus mij dan ook helpen met deze problemen? En ik heb nog veel meer problemen.’

Het verhaal speelt zich af in Rotterdam, in kerkplanting MEER dan BeverWAARD, een multiculturele dochtergemeente van Samenwerkingsgemeente Rotterdam-Zuid (CGK/GKV, www.kerkopzuid.nl). Het verhaal is echt, de namen zijn gefingeerd. Bas van Zuijlekom is predikant van de gemeente Rotterdam-Zuid en kartrekker en voorganger van MEER dan BeverWAARD.

→

kidsworld

colofon + strip

al! a m e l l a o l l a H n. e L s u i r a B n Ik be

31

We hebben ook vaak les uit de Bijbel met alle kinderen tegelijk. We doen dan samen spelletjes en maken platen bij de Bijbelverhalen! Dat doen we samen met de familie De Vries uit Nederland, die wonen en werken hier. Zodat we straks nog meer over de Bijbel te weten komen en straks ook een Bijbel hebben in onze eigen taal!

NAAST JULI 2015

NAAST JULI 2015

30

→

→

Ik woon in Boma, een dorp op Papoea (Indonesië). Mijn juf vertelt ons verhalen uit de bijbel, dat vind ik zo gaaf! In onze kerk hangen ook hele mooie platen van al die verschillende verhalen. Heel mooi om naar te kijken. Hebben jullie ook een radio thuis? Ik kan namelijk verhalen luisteren op een soort radio, die je zelf kunt opwinden als er geen stroom is. Dat gebeurt hier echt vaak joh, dan zitten we weer met z’n allen in het donker! Best stoer.

NAAST IS HET MAGAZINE OVER HET MISSIONWERK (GELOOF DELEN WERELDWIJD) VAN DE GEREFORMEERDE KERKEN VRIJGEMAAKT IN NEDERLAND. NAAST IS OOK TERUG TE LEZEN VIA WWW.GELOOFDELENWERELDWIJD.NL/NAAST OPLAGE

SECRETARIAAT / ADMINISTRATIE

48.500 ex.

(ook voor alle (adres)mutaties, maar niet voor correspondentie met Verre Naasten):

→

Herman Nijhuis, Markslaghoek 34,

Kees Haak

7546 CW Enschede, tel. 053 4353201,

Hagar Prins

email: [email protected]

Henk Venema EINDREDACTIE

Wat is jouw favoriete Bijbelverhaal?

→

→ Kun je ook zo’n mooie tekening maken bij je favoriete Bijbelverhaal?

KERNREDACTIE

Weet je waarom het zo fijn is om een Bijbel in je eigen taal te hebben? Los de rebus maar eens op!

REDACTIE

Inger Hoegee

Drenthe Mission (Brazilië, Venezuela en Gesloten Gebieden): Hugo Waalewijn

p.a. De Verre Naasten Postbus 499,

Groningen Mission (Indonesië): Wemke Venema

8000 AL Zwolle,

Indonesië Mission (Indonesië): Arjan Woertink

e-mail: [email protected]

West-Afrika Mission (Benin): Minca Hofman Oekraïne Zending (Oekraïne): Nank Sein

ONTWERP EN LAY-OUT

Utrecht Mission (Congo en Oeganda): Linda van de Geest

Novente vormgevers, www.novente.nl

Zuid-Afrika Mission (Zuid-Afrika): vacant India Mission (India): vacant MAR Rijnmond: Henk van Lien Verre Naasten: Sietske Bakker

ISSN: 1873-8818

IK GELOOF

“M

ijn hart ligt bij het onderwijs... Zelfs nu ik al een aantal jaren met pensioen ben, kan ik m’n oude beroep niet loslaten. Daarom geef ik nog regelmatig les op de SMTK, onze middelbare school in Merauke (Papoea). Vertellen uit de Bijbel, iets mooiers kan ik eigenlijk niet bedenken! En echt belangrijk: jongeren vertellen over Gods grote daden en steeds weer leren kiezen voor Hem. Als ouderen kunnen we daarin veel voor onze jongeren betekenen. Want wat komt er veel op hen af... In m’n beginjaren als jonge hoofdonderwijzer in Kouh vertelde ik op school over de Bijbel en dat was dat dan. Het hoorde er een beetje bij. Vanuit hun oude geloof waren de mensen op Papoea bang voor geesten. Eigenlijk zie je dat nog steeds wel. Ze hadden – zo gezegd – ’geen vrees voor de Here’. Wat wij kwamen onderwijzen, was dat ze niet meer bang hoefden te zijn en de Here moesten vrezen. Maar dan niet vrezen in de zin van bang zijn, maar vrezen in de zin van eerbied hebben voor God. Hem loven en aanbidden. Zo maakte het oude, heidense geloof plaats voor het christendom. Dat was echt een hele grote verandering. We hebben daarin nooit grote vijandigheid ervaren, maar dat betekende niet dat het makkelijk was. Zo duurde het bijna tien jaar voordat de eerste vanuit ons gebied Jezus als hun Verlosser aanvaardde en zich liet dopen. Wat een feest was dat!”

→ O bed Moesieri, 68, lid van GGRI-gemeente in Merauke, Papoea (Indonesië)

tekst: Dorieke van Turennout en Arjan Woertink