NL
HOORZITTINGEN VAN HET EUROPEES PARLEMENT ANTWOORDEN OP DE VRAGENLIJST VOOR COMMISSARIS mevrouw Androulla VASSILIOU (Gezondheid) Deel B – Specifieke vragen
A1.
Wat zullen volgens u de komende vijf jaar de grootste uitdagingen op het gebied van gezondheid en voedselveiligheid zijn in de Europese Unie? Wat zou u als commissaris doen om deze problemen aan te pakken en te zorgen voor zichtbare resultaten tegen het einde van uw mandaat? Welke stappen wilt u gaan nemen met betrekking tot een voorstel inzake grensoverschrijdende gezondheidszorg, teneinde de uitspraken van het Hof van Justitie betreffende mobiliteit van patiënten vast te leggen in het acquis communautaire?
Deze Commissie heeft voor de duur van haar mandaat al doelstellingen en beleid vastgesteld om een hoog niveau van gezondheid in heel Europa te bevorderen en aan de behoeften en zorgen van de bevolking tegemoet te komen, en daarbij heeft zij de steun van het Parlement gekregen. Een van de grootste uitdagingen wordt gevormd door de toenemende ongelijkheden op gezondheidsgebied, een kloof die wij in het uitgebreide Europa moeten zien te overbruggen. Wij moeten ervoor zorgen dat de gezondheidsproblematiek wordt aangepakt door zowel de onderlinge economische verschillen in Europa te verkleinen als de Europese gezondheidssystemen verder te ontwikkelen, zodat de ongelijkheden kleiner worden en de solidariteit tussen de verschillende sociale groepen wordt versterkt. Ook moeten wij ernaar streven dat alle mensen een lang en gezond leven kunnen leiden, ongeacht waar zij wonen of tot welke sociale groep zij behoren. De vergrijzing van de bevolking en de toename van chronische ziekten vormen ook een zware uitdaging met grote gevolgen voor de volksgezondheid. Wij moeten het gezond leven en gezond ouder worden bevorderen met initiatieven voor gezondheidsbevordering en ziektepreventie op alle leeftijden. Eten en drinken, roken en lichaamsbeweging zijn belangrijke factoren. Willen wij dat mensen langer gezond blijven, dan moeten wij doorgaan met maatregelen om roken, alcoholmisbruik en overgewicht tegen te gaan.
–1–
Overdraagbare ziekten houden ook een grote bedreiging in, bijvoorbeeld hiv/aids en eventuele pandemieën waarop wij voorbereid moeten zijn. Daarnaast is waakzaamheid geboden ten aanzien van nieuwe en opkomende bedreigingen en ziekten. Zeer belangrijk daarbij is dat de EU en de lidstaten in staat zijn om bij een pandemie of andere bedreiging efficiënt en gecoördineerd op te treden. Een andere zaak van toenemend belang is de veiligheid van de patiënt. Verder zijn de ontwikkelingen op wereldniveau van invloed op de gezondheid in de EU en hebben de gezondheidsacties van de EU mondiale gevolgen, en ook op diplomatiek niveau wordt de EU een steeds belangrijkere wereldspeler waar het gezondheidskwesties betreft. De EU moet zich dan ook steeds sterker bewust zijn van haar verantwoordelijkheid tegenover de hele wereld als wetgever en ondersteuner op gezondheidsgebied, en daarnaar handelen. Kortom, bij al het EU-beleid moet worden gekeken naar de bijdrage die het aan de verbetering van de gezondheid kan leveren en ik zal nauw met mijn collega-commissarissen samenwerken om ervoor te zorgen dat het aspect gezondheid in uiteenlopende beleidstakken de nodige aandacht krijgt. Maatregelen op Europees niveau moeten zich met volledige inachtneming van het subsidiariteitsbeginsel, waar ik grote waarde aan hecht, concentreren op gebieden waar wij een meerwaarde kunnen bieden, zoals grensoverschrijdende gezondheidszorg. Een belangrijke taak van de EU is de lidstaten te helpen goede praktijken uit te wisselen op gebieden van gemeenschappelijk belang en de Europese deskundigheid op gezondheidsgebied in netwerken te bundelen. Zo kunnen wij de totstandkoming van synergieën en partnerschappen tussen de lidstaten en tussen de overheden en maatschappelijke organisaties bevorderen. Als commissaris zal ik erop toezien dat de Commissie nauw samenwerkt met het Europees Parlement, met de lidstaten en met maatschappelijke organisaties, waarbij wij de inspanningen moeten richten op de belangrijkste uitdagingen van de gezondheidssystemen en moeten streven naar nuttige, zichtbare en duurzame resultaten. Ik wil dat de EU – in al haar beleidsonderdelen – al het mogelijke doet om die uitdagingen aan te pakken. Ik zal voortbouwen op wat de Commissie de afgelopen drieënhalf jaar al heeft gedaan en belangrijke initiatieven op volksgezondheidsgebied voorstellen, met name wat betreft de veiligheid van de patiënten; ook ben ik van plan een richtlijn over orgaandonatie en -transplantatie op te stellen. Verder wil ik in de komende maanden trachten het voorstel betreffende grensoverschrijdende gezondheidszorg af te ronden. Wat de voedselveiligheid betreft, moeten wij ervoor zorgen dat het huidige hoge niveau in de EU niet leidt tot zelfgenoegzaamheid. Wij moeten aan dit punt blijven werken. De komende jaren zullen wij met grote uitdagingen geconfronteerd worden als wij het "boer tot bord"beginsel verder in praktijk willen brengen. De bescherming van de gezondheid van mens en dier en van het milieu moet op een steeds hoger peil gebracht worden dankzij uiterst strenge criteria. Het ECDC en de EFSA zullen daarbij een essentiële rol blijven spelen. Naast maatregelen voor de voedselveiligheid wordt het ook belangrijker dat de consument makkelijker keuzes kan maken – met name als het gaat om het kiezen voor een gezonde levensstijl en duurzame vormen van consumptie. Ik hoop dat onze gemeenschappelijke inspanningen voor het voorstel om de regels voor levensmiddelenetikettering te herzien ertoe zullen leiden dat de consumenten met volledige kennis van zaken kunnen kiezen welk voedsel zij kopen en consumeren.
–2–
A2. Wat zullen de voornaamste gevolgen van het Verdrag van Lissabon zijn voor het gezondheidsbeleid in de Europese Unie? Voorziet u gevolgen op het gebied van voedselveiligheid? Ten eerste is het van groot belang dat het welzijn van de volkeren nu een van de doelstellingen van de Unie is. Dit vergroot het gewicht van het gezondheidsbeleid, dat immers in hoge mate bijdraagt aan het welzijn van de Europese burgers. Ook het feit dat het Handvest van de grondrechten nu wettelijk bindend is, is een grote vooruitgang, aangezien daarin ook het recht op gezondheidszorg vervat is. Verder zal het Verdrag van Lissabon grote verbeteringen brengen doordat meer gebruik gemaakt wordt van de medebeslissingprocedure, zodat het democratisch toezicht toeneemt en de rol van het Parlement wordt versterkt. De meeste wetgeving op het gebied van voedselveiligheid, diergezondheid, dierenwelzijn en de gezondheid van planten zal onder de gewone wetgevingsprocedure komen te vallen. Op het gebied van de volksgezondheid is het belangrijkste aspect van het nieuwe Verdrag de ondersteuning van het optreden van de lidstaten door intensievere samenwerking, coördinatie en stimuleringsmaatregelen. Maar ook krijgt de Unie een gedeelde bevoegdheid met de lidstaten op het gebied van gemeenschappelijke veiligheidskwesties die de volksgezondheid raken, zoals voor een aantal aspecten duidelijk in het Verdrag is vastgelegd. Ik heb er alle vertrouwen in dat het Verdrag mij, met de steun van het Parlement, in staat zal stellen om het terrein volksgezondheid verder te ontwikkelen, zoals al met succes gebeurd is met de richtsnoeren voor kankerscreening. Het Verdrag van Lissabon bevestigt de steeds grotere belangstelling voor gezondheidskwesties op EU-niveau, onderstreept het politieke belang van gezondheid en verruimt de mogelijkheden voor ondersteunende EU-acties voor de volksgezondheid. Samenwerking tussen de lidstaten wordt bevorderd, met name voor grensoverschrijdende problemen en de aanpak van wereldwijde bedreigingen. De coördinatie tussen de lidstaten op gezondheidsgebied wordt versterkt dankzij de mogelijkheid om richtsnoeren en indicatoren vast te stellen, de uitwisseling van beste praktijken te regelen en maatregelen te nemen voor periodieke controle en evaluatie. Ook wordt de basis voor stimuleringsmaatregelen versterkt – waarbij de controle van, de vroegtijdige alarmering bij en de bestrijding van ernstige grensoverschrijdende bedreigingen van de gezondheid, alsmede de kwesties roken en alcoholmisbruik uitdrukkelijk worden genoemd. Deze veranderingen sluiten aan bij de publieke verontrusting over gezondheidskwesties zoals grensoverschrijdende bedreigingen, pandemieën, bioterrorisme en de gezondheidsgevolgen van de klimaatverandering. De nieuwe gezondheidstrategie van de Commissie 2008-2013 vermeldt de gebieden waar actie op EU-niveau tot verbetering van de gezondheid kan leiden.
A3. Overeenkomstig het Verdrag wordt "bij de bepaling en de uitvoering van het gehele beleid en optreden van de Unie [...] een hoog niveau van
–3–
bescherming van de menselijke gezondheid verzekerd". Hoe zou u willen waarborgen dat dit beginsel op de juiste wijze in praktijk wordt gebracht, met name in verband met wetgeving op het gebied van de interne markt? Op welke wijze zou u de coördinatie binnen de Commissie willen verbeteren om meer rekening te houden met gezondheidsaspecten bij het bepalen van communautair beleid? De gezondheid van de bevolking hangt af van tal van economische, sociale en milieufactoren. Een doeltreffend gezondheidsbeleid moet zich over alle sectoren uitstrekken. Er moet op allerlei beleidsterreinen worden samengewerkt om de volksgezondheid te verbeteren. Willen wij dat in ander beleid terdege rekening wordt gehouden met de gezondheid dan moeten wij precies weten welke gevolgen dat beleid voor de gezondheid heeft en moeten wij goed functionerende mechanismen hebben om op diverse beleidsterreinen tegelijk te werken. Er is de afgelopen jaren veel vooruitgang geboekt met de integratie van de gezondheid in andere beleidsonderdelen. "Gezonde levensjaren" is een belangrijke indicator van de Lissabonstrategie, gezondheid is een belangrijk aspect van de regionale ontwikkeling en de nieuwe EU-gezondheidsstrategie die vorig jaar is goedgekeurd, biedt een omvattend kader voor tal van beleidstakken met gevolgen voor de gezondheid. Dit is echter nog maar het topje van de ijsberg. Wij moeten nu een stap verder gaan en onze goede bedoelingen in de praktijk omzetten. Ik geef u één concreet voorbeeld: overgewicht is een groot probleem in de hele EU, maar om dat met succes aan te pakken moeten we ons ook richten op de vervoerssector, bijvoorbeeld door mensen te stimuleren te gaan lopen of de fiets te nemen in plaats van de auto, en met de media om na te gaan op welke manier ongezond voedsel wordt gepropageerd. Ik wil dan ook nauw met de andere commissarissen en met het Europees Parlement samenwerken om het aspect gezondheid in uiteenlopende beleidstakken te integreren. De interne markt heeft nieuwe behoeften geschapen: er is vrij verkeer van personen en vrijheid van vestiging, maar wie daar gebruik van maakt, neemt wel zijn behoeften mee, met name op gezondheidsgebied. Dit heeft diverse gevolgen gehad, zoals de mobiliteit van patiënten en het vrije verkeer van gezondheidswerkers, waarvoor niet altijd een wettelijk kader bestond. Afgezien van de mobiliteit van patiënten en gezondheidswerkers komt het aspect gezondheid op de interne markt ook naar voren als het gaat om bijvoorbeeld geneesmiddelen en medische hulpmiddelen. Verder hoop ik eind dit jaar met een groenboek te komen voor een EU-brede raadpleging over personeelsplanning in de gezondheidszorg en de gevolgen van de mobiliteit van gezondheidswerkers. Ik ben heel benieuwd naar de inbreng van het Parlement bij die raadpleging. Het regionaal beleid speelt ook een rol – de structuurfondsen worden in toenemende mate voor gezondheidszaken gebruikt en deze trend moet worden voortgezet. Ook het milieubeleid is van belang. Er is een actieprogramma inzake gezondheid en milieu. Op het gebied van het sociaal beleid is de koppeling tussen gezondheidssystemen en sociale bescherming een belangrijk punt. Wat onderzoek en innovatie betreft moeten we nog beter gebruik maken van het EU-kaderprogramma voor onderzoek.
–4–
Ik wil ervoor zorgen dat de bijdrage van de volksgezondheid aan het concurrentievermogen van de EU in de volgende cyclus van de Lissabonstrategie (2008-2010) de nodige aandacht krijgt, bijvoorbeeld in het kader van de follow-up betreffende e-Gezondheid, een onderwerp dat door de Commissie is aangemerkt als een van de meest veelbelovende sectoren voor toekomstige innovatie en groei in de EU. Ook het Actieplan voor milieu en gezondheid 2004-2010 is een goed voorbeeld van de waarde die gehecht wordt aan de integratie van de gezondheid in het totale beleid. De volksgezondheidsproblematiek is een belangrijk punt bij de vernieuwing van de sociale agenda van de Commissie. Met dit aspect wordt systematisch rekening gehouden in het milieu-, het onderzoek- en het ondernemingsbeleid en tal van andere beleidstakken op EU-niveau. Deze integratie is essentieel om de bescherming van de gezondheid op alle niveaus en in alle sectoren te waarborgen.
A4. Bent u van mening dat er voor de activiteiten van de EU op het gebied van volksgezondheid en voedselveiligheid voldoende financiële middelen en personeel beschikbaar zijn? Hoe zou u willen waarborgen dat er voldoende middelen worden toegewezen aan zowel de gespecialiseerde agentschappen (ECDC, EFSA) als aan beleidsontwikkeling door de Commissie? Voor alles wat wij op dit terrein willen doen, en er is nog heel veel te doen, zijn er nooit genoeg middelen beschikbaar! Zoals u weet is het meerjarige totaalbudget voor de rubriek waaronder volksgezondheid en voedselveiligheid vallen, vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 17 mei 2006 en heeft het Parlement een doorslaggevende rol gespeeld bij de vaststelling van het budget dat in 2006 met de Raad is overeengekomen. In het huidige financiële kader worden zowel het volksgezondheidsprogramma, de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) als het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding gefinancierd uit subrubriek 3b – Burgerschap. Samen beslaan zij ongeveer een kwart van het totaal van subrubriek 3b. Gezien het beperkte bedrag van subrubriek 3b (600 miljoen euro per jaar in constante prijzen ofwel 0,5% van het totaalbedrag van de financiële vooruitzichten), moest een juist evenwicht worden gevonden tussen enerzijds de noodzaak om de twee "jonge" agentschappen in hun eerste jaren van voldoende middelen te voorzien (de EFSA is in 2002 opgericht, het ECDC pas in 2004) zodat zij snel hun kruissnelheid kunnen bereiken, en anderzijds de even grote noodzaak om een kritische massa te bereiken voor de financiering van hoogwaardige projecten op het gebied van de volksgezondheid. Het huidige totaalbudget voor het volksgezondheidsprogramma bedraagt bijna 300 miljoen euro in constante prijzen voor de periode 2007-2013, terwijl het budget van de beide agentschappen circa 750 miljoen euro omvat (444 miljoen voor de EFSA en 306 miljoen voor het ECDC, hoofdzakelijk voor personeelsuitgaven). Gezien de beperkingen was dat volgens mij een redelijke verhouding. De Europese burgers zijn echter bijzonder bezorgd over de gezondheid en veiligheid in de voedselketen aangezien die een rechtstreekse, grote invloed hebben op hun dagelijks leven. Daarom ben ik van mening dat het belang van de
–5–
beleidsterreinen volksgezondheid en voedselveiligheid in de toekomst alleen maar kan toenemen (ook in financieel opzicht) en ik reken er dan ook op dat u als tak van de begrotingsautoriteit dit in aanmerking zult nemen. Voor voedselveiligheid liggen de zaken anders, aangezien dit onderdeel gefinancierd wordt uit rubriek 2 – Behoud en beheer van de natuurlijke hulpbronnen. Het huidige totaalbudget voor voedselveiligheid, diergezondheid, dierenwelzijn en de gezondheid van planten bedraagt ongeveer 300 miljoen euro per jaar, minder dan 1% van het totale jaarlijkse maximum voor rubriek 2. Ik denk dat het voor voedselveiligheid uitgetrokken bedrag voldoende is om het huidige ambitieuze programma voort te zetten. Hoewel het maar een klein percentage is, heb ik er vertrouwen in dat, zoals ook in het verleden gebeurd is, er zo nodig snel meer geld beschikbaar kan worden gesteld, met name als zich een noodsituatie voordoet.
A5. Zou u specifieke knelpunten kunnen aanwijzen bij de tenuitvoerlegging van wetgeving op de binnen uw bevoegdheid vallende terreinen? Hoe zou u de beleidsevaluatie en de samenwerking met wetenschappelijke comités, alsmede met het ECDC en de EFSA willen verbeteren? In de sector volksgezondheid is momenteel ongeveer 80% van de richtlijnen door de lidstaten omgezet. De twee richtlijnen over tabaksgebruik (2001/37 en 2003/33) zijn in alle lidstaten omgezet. De omzetting van de recentere richtlijnen over bloed, weefsels en cellen en de bijbehorende uitvoeringsrichtlijnen loopt nog. Nadere gegevens hierover zullen worden opgenomen in een "scoreboard" voor de volksgezondheidswetgeving dat de Commissie de komende maanden hoopt te publiceren. Op het gebied van de voedselveiligheid verloopt de omzetting trager als gevolg van de complexe, technische en gedetailleerde aard van deze wetgeving. Er zijn echter mechanismen om dergelijke problemen aan te pakken. Ik ben mij ervan bewust dat op dit terrein, dat rechtstreeks verband houdt met de veiligheid in het dagelijks leven van onze burgers, de vaart erin moet blijven. Als er nog problemen zijn zal ik daar onmiddellijk werk van maken en in nauw overleg met de lidstaten en met actieve steun van het Parlement naar oplossingen zoeken. Zo nodig zal ik gebruikmaken van de inbreukprocedures waarin het Verdrag voorziet om ervoor te zorgen dat de communautaire wetgeving volledig wordt toegepast. Verder zal ik dit jaar een herziening van de structuur en werkwijze van de wetenschappelijke comités van de Commissie op dit gebied aan het college voorleggen, zodat zij over een ruimer scala van deskundigheid kunnen beschikken, de dialoog met en openheid naar de belanghebbende partijen wordt verbeterd en de comités de instelling het best mogelijke wetenschappelijke advies kunnen bieden. De diensten van de Commissie zullen de hoofdlijnen van deze herziening op 2 april aan de Commissie Milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid presenteren en met aandacht kennis nemen van haar standpunt in deze. De recente initiatieven ter bevordering van de dialoog met het Parlement en de samenwerking tussen de agentschappen en de comités moeten worden voortgezet en ook versterkt. De EFSA speelt een essentiële rol door onafhankelijk wetenschappelijk advies te verstrekken over alle aangelegenheden die van belang zijn voor de voedselveiligheid, de diergezondheid, het welzijn van dieren en de gezondheid van planten. Het is van zeer groot belang dat die adviezen tijdig worden uitgebracht en er moet dan ook worden doorgegaan met het ontwikkelen van nieuwe hulpmiddelen en werkmethoden waarmee de EFSA de toenemende –6–
stroom aan werk het hoofd kan bieden. Daarom sta ik er volledig achter dat samen met de EFSA de nodige hulpmiddelen voor planning en prioritering worden ontwikkeld, zodat de prioriteiten van het EU-voedselveiligheidsbeleid in acht kunnen worden genomen. Maar het belangrijkste aspect van het werk van de EFSA is het verstrekken van duidelijke, onomwonden wetenschappelijke adviezen over voedselveiligheid. Wat betreft het ECDC en de samenwerking daarmee op wetenschappelijk gebied wordt de Commissie als lid van de raad van bestuur al jaarlijks betrokken bij het werkprogramma van het ECDC, waarbij in samenwerking met de lidstaten prioriteiten worden gesteld, onder meer voor wetenschappelijke vraagstukken. Daarnaast kan de Commissie altijd vragen aan het ECDC voorleggen als zij een wetenschappelijke risicobeoordeling nodig heeft voor haar werk op het gebied van de coördinatie van het nationale volksgezondheidsbeleid overeenkomstig artikel 152 van het Verdrag. De werkzaamheden van het ECDC worden momenteel extern geëvalueerd en de resultaten daarvan worden voor november 2008 verwacht. Aan de hand daarvan moet worden nagegaan of verdere verbeteringen nodig zijn.
B1. Wat zijn uw prioriteiten voor wat betreft de tenuitvoerlegging van de "nieuwe strategie voor diergezondheid"? Waar ziet u de meeste mogelijkheden voor verbetering? Ik wil allereerst memoreren dat Europa al beschikt over een volledig geharmoniseerd kader van maatregelen betreffende de diergezondheid. De meerwaarde hiervan wordt dagelijks bevestigd doordat het makkelijker geworden is ernstige ziekten uit te roeien terwijl tegelijkertijd de interne markt naar behoren functioneert, met vrij verkeer van dieren en producten van dierlijke oorsprong. De nieuwe strategie geeft de Commissie betere mogelijkheden voor de toekomst. De doelstellingen zijn duidelijker geformuleerd: vereenvoudiging van de wetgeving, het delen van verantwoordelijkheden en kosten, en een betere organisatie van maatregelen van de EU. Dit alles moet gebeuren op basis van een transparante beoordeling van de risico's voor de menselijke gezondheid en voor de gezondheid en het welzijn van dieren en met inachtneming van de gevolgen voor het milieu. Gezien het enorme belang van de diergezondheid voor de volksgezondheid en voedselveiligheid, en ook voor andere gebieden als milieu, duurzame ontwikkeling, landbouw en onderzoek, wil ik streven naar een meer geïntegreerde aanpak van beleid en maatregelen. De Commissie is van plan de bestrijding van ziekten in een zo goed mogelijk kader te plaatsen, met als uitgangspunt het principe dat voorkomen beter is dan genezen. In het kader van de plattelandsontwikkeling subsidieert de EU twee programma's voor de ontwikkeling van preventieve diergezondheidsmaatregelen. Zij wil de lidstaten aanmoedigen om dit soort initiatieven over te nemen.
B2. Welke maatregelen wilt u gaan nemen om ervoor te zorgen dat de invoer van landbouwproducten voldoet aan de sanitaire en fytosanitaire regels van de EU, ter voorkoming van oneerlijke concurrentie voor Europese agrariërs, zoals zich onlangs heeft voorgedaan met betrekking tot de invoer van Braziliaans rundvlees?
–7–
Het gaat hier meer over veiligheid dan over concurrentie en handel. Telkens als dat gerechtvaardigd is, neemt de Commissie strenge maatregelen om te waarborgen dat ingevoerde producten veilig zijn. Dit kan een totaal invoerverbod zijn, een beperking van de gebieden die naar de Gemeenschap mogen exporteren, strikte identificatie van de dieren en controle van verplaatsingen en ten slotte verplichte controle op alle invoer in het punt van binnenkomst in de Gemeenschap. De Commissie brengt regelmatig inspectiebezoeken om op dit proces toe te zien. Zijn de resultaten niet naar behoren, dan zal ik niet aarzelen om strenge corrigerende maatregelen te nemen. Dit was laatst het geval met Braziliaans rundvlees, waar de uitvoer naar de Gemeenschap sterk aan banden is gelegd totdat wij er zeker van zijn dat de door ons geconstateerde problemen zijn opgelost. Ik ben van plan deze algemene aanpak voort te zetten en zo nodig te intensiveren voor maatregelen die voor de invoer van levensmiddelen en diervoeders, ongeacht hun herkomst, kunnen worden genomen, zodat voor ingevoerde producten dezelfde risicobenadering wordt gevolgd als voor levensmiddelen en diervoeders uit de Gemeenschap. Wij zijn van plan de huidige controles in het punt van binnenkomst in de Gemeenschap, de zogenaamde grensinspectieposten, opnieuw te bekijken. Alle dierlijke producten moeten in die grensinspectieposten een hele reeks veterinaire controles ondergaan, waaronder documenten-, overeenstemmings- en materiële controles. De goederen mogen de Gemeenschap alleen binnenkomen als zij die controles hebben doorstaan. Wij zijn al begonnen met de lidstaten na te gaan hoe dit controleproces kan worden verbeterd in verband met de toegenomen handelsvolumes en de nieuwe risico's die de laatste jaren zijn opgekomen. Ook willen wij onderzoeken hoe wij de controles op alle producten die in de Gemeenschap worden ingevoerd beter kunnen integreren. Tegelijk met dit onderzoek zijn de scholing van het personeel en de coördinatie tussen de lidstaten op het vlak van invoercontroles aanzienlijk verbeterd. Er wordt nu veel meer overleg gepleegd. De scholing is dankzij ons programma "Betere opleidingen voor veiliger voedsel" specifiek gericht op het functioneren van de grensinspectieposten. Ook het Voedsel- en Veterinair Bureau heeft zijn inspectiewerkzaamheden betreffende de grensinspectieposten geïntensiveerd en in derde landen trachten wij in het kader van het programma "Betere opleidingen voor veiliger voedsel" hoge voedselveiligheidsnormen te propageren die over de hele wereld worden toegepast. En ten slotte zal ik natuurlijk de werkzaamheden op internationaal niveau voortzetten, met name met internationale organisaties als de Codex Alimentarius, om zo te bevestigen dat de EU een cruciale partij is bij de vaststelling van internationale voedselveiligheidsnormen.
–8–
