Van de voorzitter Foutje bedankt!!! In mijn stukje van de 1e uitgave 2013, schreef ik dat het voorjaar er aankwam. Foutje bedankt!!! Er zijn meteorologische records gebroken alleen helaas geen positieve qua golfweer.
Mooie prestaties! De start van het golfseizoen is geweldig verlopen. In de competitie zijn drie teams kampioen geworden, Heren 1 Senioren 1 en Heren 2. Voor een relatief kleine club is dit een uitmuntende prestatie. Het Jeugdteam moest nog aantreden bij het sluiten van de kopij, maar wat mij ook veel deugd doet is het feit dat de positieve uitwerking van ons jeugdbeleid goed merkbaar is. Water graag! De golfbaan vraagt nu om regen. Je ziet de fairways per dag geler worden. Laten we hopen, dat op de datum dat dit clubblad uitkomt, het mooie groene ‘fairwaylaken’, waar wij allen zo graag op spelen, weer is teruggekeerd. Gaat het goedkomen? Op de ‘nieuwe negen’ worden momenteel de laatste voorbereidingen getroffen voor ‘het inzaaien’. Vooral bij harde wind springt bij mij soms de gedachte binnen:
Inhoud “hoe gaat dit allemaal goedkomen”. Maar ja, de natuur laat zich niet sturen. Ondanks, of wellicht zelfs dankzij, het koude voorjaar is het in deze periode een genot om een rondje over Texel te rijden. De gewassen komen wel iets later op maar je ziet de groeiontwikkeling per dag verbeteren. En zo zal het ook gaan met het groeiproces op onze ‘nieuwe negen’. Met plezier werken aan de ‘golfkunde’ Waar ik heel blij van word is de nieuwe drivingrange en de vernieuwde golfshop. Ik weet niet hoe het jullie vergaat maar ik sta met veel plezier mijn balletjes te slaan. Ik heb niet altijd het idee dat het rendement van het oefenen er ‘in de baan’ uitkomt, maar wie weet kan ik aan het einde van het seizoen toch iets melden over enige vorm van progressie. Ledenvergadering in het najaar Omdat er een flink aantal veranderingen op stapel staan heeft het bestuur besloten dit najaar toch een ledenvergadering te houden. De omschakeling van negen naar achttien holes en de mogelijke gevolgen van de ontwikkeling van onze nieuwe website komen in ieder geval op de agenda. De datum zal in de bestuursvergadering van augustus worden vastgesteld en daarna worden gecommuniceerd via de website en onze SocialMedia kanalen. Voorspellingen ga ik niet meer doen maar ik spreek de nadrukkelijke wens uit dat we in juli en augustus een inhaal effect mogen meemaken qua golfweer. Zomerse golfdagen en met vriendelijke groet, Wim Eelman
pagina Luilak wedstrijd 2 Old Grand Dad 5 Bar en Boos 6 Interview met Jeroen v/d Vring 9 Herenmiddag naar Heerenveen 14 Regelvraag no. 17 14 Handicart 16 Nieuwe website 19 Rummikuppen en putten 20 Abu Dhabi en Dubai 23 Van de bestuurstafel 24 Colofon 24 Wedstrijdkalender 27 Wedstrijduitslagen 28
De redactie van dit blad behoudt zich het recht voor aangeboden kopij te herschrijven, al of niet te plaatsen en datum van plaatsing te bepalen. Uw volgende clubblad verschijnt eind september. Inleverdatum kopij 1 september
17de jaargang, juni 2013
2 Druk Drukkerij Langeveld & de Rooy, Den Burg
Luilak wedstrijd ………….te vroeg uit de veren……... Door Wilfred Mooij. Lekker bij de houtkachel zit ik in het voormalige ‘Boetje van Sil’ nog even op te warmen en na te genieten van mijn aanstaande vermelding op het winnaarsbord in het clubhuis van de Texelse. Zojuist met Janneke Kampstra-Boomstra de jaarlijkse Touwtjeswedstrijd gespeeld en gewonnen. De weergoden waren ons redelijk gunstig gezind. Net als overigens de overige clubleden die de slechts 12 deelnemers de verdeling van de goed gevulde prijzentafel gunden. Ik maar denken dat die Texelaars altijd zo vroeg opstaan. Maar de werkelijkheid is dus anders. Die draaien zich in hun gebreide schapenwollen onderbroeken nog eens lekker om terwijl de bikkels in de wei staan te dartelen. Ik bevond me in een beperkt, bont en zeer goed gehumeurd gezelschap. Jong en oud, man en vrouw, alles door elkaar. Iedereen was op tijd en duidelijk met zijn of haar beste beentje uit bed gestapt. Janneke loopt normaalt geen 18 holes te voet, maar maakte voor mij een uitzondering. Monter trippelde ze door de baan, mij her en der de misslagen vergevend. Steeds als mijn testosteron mijn ambities tot een onaanvaardbaar niveau tilde stond zij daarna met haar moederlijke blik mij te troosten voor de bal
die weer eens net niet in het water lag. En passant leerde zij mij het verschil tussen een grijze en een roze grutto. Heel interessant, leerzaam en ontspannen. Mijn eerste afslag was op hole 2. Janneke mocht na 5 minuten zoeken tussen de dames- en de heren- tee al meteen voor de tweede maal afslaan. Inmiddels was het bijna half acht ‘s morgens. Mijn flightgenoten informeerden al voorzichtig naar mijn handicap. Zichtbaar twijfelden ze en vermoedelijk dachten ze het een ochtendje zoekmachine spelen zou worden. Niks is minder waar, na deze hole was de spanning uit de lucht en ging het iedere hole een beetje beter. Dit mede dankzij de 20 meter touw de we mee hadden gekregen. De voortreffelijke wedstrijdleiding (Margreet de Graaff en Winny Schraag) had ons tijdens de briefing geduldig uitgelegd wat onze rechten en plichten met het touw waren. Iedereen speelde tegen de baan en de playing handicap was gelijk aan het aantal meters touw dat je meekreeg. In ons geval dus 20 meter. Met dit touw kon je dan je bal zonder strafslag corrigeren en hier je voordeel mee doen. De gebruikte lengte knipte je vervolgens af, net zolang totdat het touwtje op was. Deze regel gaf een extra dimensie aan het spel. En met name Janneke bleek hier zeer ervaren en bekwaam in. “Chippie, touwtje, par”, werd de kreet van de dag.
Pieter deelde op hole vier zijn bijna doodervaring met ons. Vorige week werd hij door een nestverdedigende scholekster aangevallen. Als greenkeeper in Wilnis is hij wel wat gewend. Dus meer dan een zeer hoofd en een leuke anekdote heeft hij er gelukkig niet aan overgehouden. Op hole 15 speelde de hele flight, geholpen door de restjes touw, een hole in one. Fantastisch! Janneke gaf met haar duim en wijsvinger de afstand van het putje aan dat we dankzij het touw niet hoefden te maken. Ik (man) zei dat dit dertig centimeter was. Janneke dacht meer aan hooguit tien. Ik hoop dat mijn vrouw dit stukje niet leest, want dan val ik na 23 jaar huwelijk alsnog door de mand. Ondertussen liep het aantal puntjes gestaag op. Maar dat leek geen kunst omdat we vaak met een stukje touw de laatste slag af konden kopen. Maar op hole 17 ging die vlieger niet meer op. Het resterende stukje touw van ongeveer een halve meter was te kort voor de laatste put. We moesten hem maken en dat lukte. Dit herhaalde zich op hole 18 die we bijna helemaal moesten uitholen en met een mooie kaart en zelfs nog een heel klein stukje touw over de heerlijke dag (nou ja, ochtend) afsloten. In ’t Hanenhuus werden wij ontvangen met een voortreffelijke lunch en verrast met de eerste prijs. Als bonus kwam de mededeling dat wij dus op het houten bord worden vermeld. Voor een overkanter is dat ongeveer het hoogst haalbare op Texel, dus Reynier: W. Mooij, met puntjes!
Old Grand Dad ...wat de Spaanse zon allemaal met je doet…. Door Jan Kager. Het was tijdens de laatste dag van de seniorencompetitie op Sluispolder, dat Jan Bloem mij vroeg of ik ook aan de komende wedstrijd voor Opa’s wilde meedoen op dinsdag 14 mei. Jan is sinds kort onze Old Grand Dad - Club Consul. Jawel. Al langere tijd, nog op mijn oude club in Oegstgeest, vond ik het maar niks dat ik niet aan deze wedstrijden kon meedoen om de simpele reden dat onze kinderen nog niet met de gedachten bij het nageslacht bezig waren. Het zal wel de toenemende werkdruk bij jongeren zijn geweest, gekoppeld aan de noodzaak om gezamenlijk te moeten blijven werken teneinde hun te dure huizen te kunnen blijven betalen, die mij het uitzicht op het worden van een Old Grand Dad voor langere tijd ontnam. Maar aan alles komt een eind, dus ook aan ons kleinkinderloze periode en in een tijdsbestek van 3 jaren kwamen er maar liefst 5 van deze wonderen de wereld verkennen. En dus kon ik aan Jan vertellen dat ik het een eer zou vinden om mee te mogen doen. Enerzijds vanwege de gezellige dagen om samen te golfen maar ook om een bijdrage te kunnen leveren aan de doelstelling van de overkoepelende organisatie die jaarlijks meer dan 120.000 euro doneert aan diverse instellingen die zich bezighouden met diverse projecten voor gehandicapte jeugdige sporters. Zie ook de site www.oldgranddad.nl Ik schreef zondagmiddag in, want stiekem hield ik de weerberichten in de gaten. Met de vele mogelijkheden om in ons Spaans verblijf onder heerlijke zonnige omstandigheden de golfsport te kunnen uitoefenen, neemt de zin om onder barbaarse omstandigheden zo nodig te moeten, snel af. Ik ontdekte een
droog uitziende morgen op Texel ondanks dat Helga van der Leur op de televisie bleef herhalen dat het deze hele week zou blijven regenen. De dinsdag morgen leek een weersfout te zijn. Stralende zon en de typische Ruisdaeliaanse bewolking, gekoppeld aan een stevige zuidwesterlijke bries, maar geen spoor van regen. Aan de start stonden 16 opa’s, vroeg uit de veren gekomen, om hun krachten te meten, teneinde uiteindelijk 4 man te kunnen afvaardigen naar de finale van de regio op 20 juni. Toch een ietwat tegenvallende opkomst van de meer dan 40 grand dads die de Texelse rijk is. Misschien een gevolg van de sombere prietpraat van Helga. Met Hans de Leeuw en Piet Harman vormde we een flight die als derde zou starten met twee tweeballen voor ons uit. Een fijn gegeven, want dat beloofde in ieder geval dat we niet met wachttijden zouden worden geconfronteerd. En zo geschiedde. Al op de driving range had ik het gevoel dat er wat in zat vandaag. Ik begon direct met een par op hole 1; maar.... dat bleek niks bijzonders want mijn flightgenoten bleken dat ook te kunnen. Dus op naar hole 2 met die frisse bries recht in ons gezicht. Dat deed de in de hemel verkerende Opa’s weer op aarde terugkeren, want geen van drieën scoorde er een stableford. Piet Harman bleek geen echt ochtendmens te zijn. Hij mopperde al vanaf het begin dat hij om in vorm te zijn, extra vroeg was opgestaan om uitgebreid eerst met de hond te gaan stappen en goed wakker te worden. Ondanks zijn driepunter op hole 1, scoorde hij 9 punten op de eerste 9. Maar toen hij eenmaal goed wakker was, en inmiddels op hole 11 was gekomen,
vocht hij terug als een echte come-backkid en scoorde een formidabele 19 punten op de 2e negen. Hoewel ook Hans niet tevreden was met zijn prestaties, haalde hij toch 30 punten binnen. Mijn 37 punten leken een redelijk uitgangspunt om namens de Texelse naar de finale te worden afgevaardigd. Dit ondanks mijn bijzonder slechte putprestaties, met zelfs hier en daar een 4 put. De in een eerder stukje door mij beschreven Yips blijven mij al vele jaren frustreren en voorkomen een lagere handicap. Verrast was ik dat ik hiermee de winnaar was geworden met zelfs een CBA van -3 wegens de matige scores. Kennelijk had ik toch veel goeds gedaan. Nog verbaasder was ik, dat mijn handicap niet werd verlaagd n.a.v. de behaalde meer dan 36 stablefords. Navraag bij Ed Eelman bracht de oplossing maar tevens ook weer nieuwe verwarring. Naar bleek ben ik sinds einde 2012 niet meer in bezit van een aktieve handicap omdat ik te weinig Q-kaarten liep in 2012. Was mijn winst dus wel legaal; want zonder actieve handicap doe je toch buiten mededinging mee? Maar hoe zit dat dan bij de NGF competitie? Daar mag je toch ook maar alleen aan meedoen met een actieve handicap. Gelukkig zijn die wedstrijden allemaal gespeeld en kan daar dus niks meer aan veranderd worden; hoewel?? Wie weet worden mijn behaalde winstpunten wel postuum omgezet in verliespunten en zijn we dan toch laatste in de poule. Vervolg bladzijde 6
Old Grand Dad Vervolg... In ieder geval heb ik mijn vraag en lot bij de wedstrijdleiding neergelegd. Na raadpleging door onze nieuwe Consul van de wedstrijdvoorwaarden op de site van de Grand Old Dad Club, kwam het verlossende antwoord. Old Grand Dads zonder actieve handicap kunnen WEL deelnemen aan de wedstrijden en OOK meedingen naar de prijzen.. Echter zonder actieve handicap kan NIET worden afgevaardigd naar de regiofinales. Hier ligt dus een duidelijke verplichting voor mij, die gelet op mijn komende vertrek naar Spanje nog moeilijk genoeg zal worden om te realiseren. Maar ik ga mijn best doen. In de verdere rangschikking werd Ed Eelman met 32 punten tweede en Hans de Leeuw, Maricus van de Wetering en Jan van Andel ex aequo 3e, 4e en 5e met 30 punten. Dit is ook de afvaardiging die namens Texel op 20 juni gaat strijden om de regio-eer op Ooghduyne in Julianadorp, Een leuke kleine baan waar we dit jaar ook de NGF competitie op speelden, maar toch wel jammer dat we niet op één van al die mooie 18 holes banen in Noord Holland kunnen spelen. Maar ja niet alleen een kinderhand is gauw gevuld. Ook Opa’s zijn snel tevreden. Voldaan na gedane arbeid werden de Opa’s nog getrakteerd op een heerlijke lunch voorzien van een glas wijn, vervolgens werden de winnaars op de foto gezet. Consul en alle Grand Dads, bedankt voor een fijne dag.
Bar en Boos No. 40 Goedemorgen, Jaap Hallo, die Jan! Je klinkt nogal ingetogen. Ingetogen? Ja, misschien wel een beetje down zelfs. Als jij dat zegt, dan zal het wel zo zijn, Jan. Ja, ik heb er wel kijk op. Neem dan maar een biertje van me. Nou, wat is er aan de hand? Kijk maar eens om je heen. Niemand te zien, een paar bejaarden. Hoezo dat? Kijk achter de bar. Ik kijk, Jaap. Ik zie een vrolijk meisje dat twee biertjes staat te tappen. Hoe heet dat meisje? Geen flauw idee. Moet ik even vragen. Hoeft niet. Ze heet in ieder geval niet Marit. Jezus, Jaap, waar heb je het over. Neem een slok! Marit is weg. Dat heb ik gehoord, ja. Nou! Wat nou? Ben je daar down om? Ja. Daar ben ik down om, ja. Ik begon net aan d’r te wennen en dan gaat ze al weer weg. Volgens mij was ze hier al een jaar of tien. Ik wen niet zo gauw aan vrouwen. Ook niet als haar service beperkt blijft tot biertjes, bitterballen, juttertjes, skuumkoppen en een vriendelijk woord? Ik bedoel, je hoeft niet met haar door het leven. Nee, maar hoe lang duurt het weer voor die nieuwe kippetjes een goed
biertje tappen? Ach man, dat leren die meiden zo. Er zitten wel een paar talentjes bij, volgens mij. Weet jij nog, dat we toen zo’n roodharige hadden. Die had ook een goed biertje in de vingers. Dat is wel heel lang geleden, Jaap. Deed in het begin iets te veel schuim, als ik me goed herinner. Klopt, maar van haar kon ik dat wel hebben. Nou ja, beter te veel dan te weinig schuim toch? Da’s waar, Jan. Ach wat een mooie meid. Rood haar en na een paar maanden genoeg schuim. Daar kon je wel snel aan wennen? Tamelijk snell, maar zij was ook ineens weg. Zo gaat het, Jaap. Ze komen en gaan. Ja, maar ik zal Marit toch wel smartelijk missen. En dorstig!
Interview Jeroen van der Vring ‘MISSCHIEN BEN IK WEL DE ENIGE GOLFPRO IN NEDERLAND DIE OOK GREENKEEPER IS’ door Alain Hirschler "Ik heb Joost letterlijk meegeholpen met het opstarten van de golfschool; met het neerzetten van een stacaravan als eerste clubhuis, het plaatsen van de ballenautomaat en met het neerleggen van de matten. Dat waren niet alleen de afslagplaatsen voor de driving-range en tee-boxen, ook de eerste greens waren gesneden uit de oude matten van tennisvereniging Deuce. Het was allemaal primitief en leuk." Een interview met Jeroen van der Vring, 39 jaar, geboren in Den Burg, golfpro, greenkeeper en klusjesman over het ontstaan van de club, zijn werk en Scuderia Belleza. "Op het CIOS hoorde ik tijdens een voorlichtingsdag een interessant verhaal over golf. Mijn hoofdkeuzevak op de sportacademie was Fitness en golfen koos ik toen als bijvak, ook al had ik het nog nooit gedaan. Wel werd mij aangeraden een stageplek te zoeken zodat ik meteen kon zien wat er allemaal bij komt kijken op een golfbaan. En ik moest natuurlijk leren golfen, ik hoefde alleen mijn GVB te halen." "Eigenlijk precies op dat moment ontstonden op Texel de eerste plannen voor een golfbaan. Via Martin Warnaar, de toenmalige directeur van Vakantiepark De Krim, ben ik in contact gekomen met Joost Brieko. Het moest allemaal nog beginnen en hij kon wel een hulpje gebruiken." "Op een terrein op De Krim zijn we begonnen. Een stacaravan fungeerde als clubhuis annex golfshop en iets verderop stond nog een caravan waar Joost in
woonde. Aan het eind van de dag nam hij altijd de kassa mee naar zijn eigen caravan en die haalde ik dan 's ochtends op. Ik was een soort knecht. Ik pakte alles aan, zette koffie, maakte tosti's, reed de ballen en maaide het gras. In ruil daarvoor kreeg ik van Joost golfles.” "De driving-range was niet heel groot. Met een houten 3 sloegen wij de bal makkelijk achterin het bos en met wind mee moest je oppassen voor de bunga-
lows die daar weer achter stonden. Rechts was een bossage met een fietspad en links stonden stacaravans van De Krim. We hadden daar weliswaar een hoog vangnet neergezet, maar dat ging wel eens mis. Dan hoorde je de bal tegen die caravans heen en weer ketsen." Het clubhuis stond bij de afslagplaatsen van de driving-range, dus als de ie-
mand dan een balletje aan het slaan was, zaten anderen onder het genot van een kopje koffie toe te kijken en de misslagen te becommentariëren. Die interactie was leuk en er werd veel gelachen. En als Joost les stond te geven, luisterden terrasbezoekers vaak gewoon mee naar zijn adviezen. Daar leerde je dan ook van.” "Verder was er een putting oefengreen van echt gras. Die moesten we zelf onderhouden. Joost zette dan wel eens de hele nacht de tuinsproeier aan, met als resultaat dat de green de volgende ochtend blank stond en we een reprimande kregen van de parkbeheerder.” “Mijn ouders waren bedrijfsleider op de vakantiepark De Vogelmient en ik had mijn vader wel eens met houten klompen met spijkers eronder het gras stampend zien beluchten. Dus stelde ik Joost voor om dat ook zo te doen. Daar was ik dan de hele dag mee bezig.” "De greens van de holes waren van kunstgras, oude matten van tennisvereniging Deuce, sommige nog met de witte belijning van de tennisbaan erop. Op sommige holes staken de witte, plastic cupranden boven de hole uit waardoor het bijna onmogelijk was een bal te holen, die bleef dan gewoon tegen dat randje liggen. Enig strategisch put-inzicht was dus onontbeerlijk.” "Het primitieve en gezellige zorgde er wel voor dat Texelaars warm liepen voor golf en dat was precies wat Martin Warnaar wilde. Die kneuterigheid was het juiste concept om Texelaars aan het golfen te krijgen, want die zagen dat golfen niet alleen voor bankiers en makelaars was." "Vaak gingen we op maandagochtend met zijn allen naar Ooghduyne, bij Den Helder, om daar op een echte baan te spelen met een sateetje na afloop." Vervolg bladzijde 10
Interview Jeroen van der Vring – vervolg Bukken "Ondertussen had ik besloten de opleiding tot Golfpro te gaan doen, maar om kans te maken om op die opleiding te komen, moest ik handicap 10 of lager hebben. Ik had als voordeel dat ik inmiddels mijn CIOS-diploma had, want uiteindelijk wordt je 'teachingpro’ en lesgeven had ik daar geleerd. Het lukte mij twee keer niet om die toelatingseis - je speelde dan op 18 holes baan van De Efteling - te halen, maar dat kwam natuurlijk vooral omdat ik leerde golfen op greens van oude tennismatten, cups die niet goed gestoken waren, een driving-range waar ik lang niet alle clubs kon oefenen en rondjes die ik liep op hole-tjes van een metertje of 25. Maar omdat ik wist dat de uitbreiding naar de par 3 baan en de 9 holes grote baan er aan zat te komen, wilde ik wel hier blijven. Het perspectief was natuurlijk goed. En zodra die holes speelbaar waren, ging mijn spel met sprongen vooruit en voldeed ik wel aan de opleidingseisen. De bal waarmee ik handicap 10 gespeeld heb, ligt met de datum en het aantal slagen erop genoteerd, nog ergens bij mij op zolder." “Uiteindelijk heb ik de opleiding tot pro met succes doorlopen en nog altijd geef ik met plezier les. Een leuke anekdote? Ik heb één keer iemand aangeraden om te stoppen met golfen. Die vrouw snapte er niets van. We liepen naar de afslag van de eerste hole van de par 3 baan. Ze is rechtshandig, gaat op de tee-box staan richting de parkeerplaats en wil afslaan. Dus ik kan haar maar net tegenhouden en vraag wat ze gaat doen. ‘ik ga die bal slaan’, zegt ze. Dus ik, leraar, vraag haar voorzichtig welke kant de bal dan opvliegt. Daar wist zij geen antwoord op te geven. Dus ik leg uit dat ze de bal
toch naar de parkeerplaats slaat in plaats van naar de hole achter haar. Ze keek mij glazig aan. Wat bleek? Zij had alleen maar gekeken naar het merkteken van de mat. Op de driving-range waar zij aan de overkant oefende zat het merkteken van het matje aan de voorkant, de slarichting, dus adresseerde zij haar bal op precies dezelfde manier. Uiteindelijk komen we op de green en vraagt ze aan mij, ‘wat doe je eigenlijk als je bal in de hole zit’? Zo’n vraag had ik nog nooit gehad, dus ik legde uit dat je dan moest bukken, de bal uit de hole moest halen en dan doorliep naar de volgende hole. Zij dacht dat je je bal kwijt was als die eenmaal in de cup was gevallen, net als bij sommige pooltafels waar je geld in moet gooien.” Zeep "De opgang van stacaravan naar de par 3 baan, naar 9 holes en nu 18 holes staat in schril contrast met de huidige neergang van het golfen. Ik zag het in 2008 al minder worden. Al heel snel haakte de zakelijke markt af. Als je tien jaar geleden mensen aanbood om mee te doen aan een golfclinic, dan vonden de meesten dat leuk omdat ze nog nooit gegolfd hadden, maar nu willen ze met een uitje wat anders. In de jaren daarvoor hadden wij elk weekeinde vaak wel vier á vijf clinics. De ene touringcar was nog niet vertrokken of de andere stond al voor de deur. Die clinics zijn nu in een heel jaar op de vingers van één hand te tellen. Hetzelfde geldt voor GVB-cursussen. Wij boden 'GVB in een week' aan, een goed product. Mensen kregen twintig uur les en konden dan, mits ze al wat ervaring hadden binnen een week bij ons hun
GVB halen, maar na verloop van tijd gingen anderen dat ook aanbieden, maar dan in vier dagen én goedkoper. Van de winter kreeg ik een email van kortingenaanbieder Groupon. Kon je een driedaagse GVB-cursus boeken voor € 26,= en dat zag er nog redelijk goed uit ook. Dus die markt is om zeep geholpen.” Vervolgens kregen wij ook te maken met de verschuiving van verenigingsgolfer naar vrije golfer. Vroeger wilden mensen, ook als ze niet vaak golfden, toch lid zijn van een club omdat het sociale aspect, de gezelligheid en de wedstrijden belangrijk waren. Vroeger had je wachtlijsten op golfclubs, maar die zijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Dat ging heel abrupt. Veel mensen gaan nu voor 'Pay and play'. Voor de exploitant van een baan heeft dat gevolgen, maar ook voor les. En alsof de duivel er mee speelde, kregen we daar ook nog eens strenge winters overheen en matige zomers." "Sommige collega's aan de overkant die in loondienst waren, die mopperden nog niet, maar ik kon de teruggang al snel in mijn cijfers zien. Het verschil tussen mijn uitgaven en inkomsten werd steeds kleiner. Gelukkig werd ik vroegtijdig gewaarschuwd. Het is met twee kinderen en een hypotheek wel opletten natuurlijk en ik kwam tot de conclusie dat als ik rond mijn 65-ste wil afbouwen er wel wat moest gaan gebeuren." "Ik had ooit wel eens laten vallen dat ik wel mee wilde helpen met het greenkeepers team. Ik ben handig en heb ook veel geleerd van Henk Bruin, een horeca interieur bouwer op Texel die ook golfde. Henk had het in de winter druk omdat dan veel horeca zaken gesloten zijn en opgeknapt of verbouwd moesten worden. Vervolg bladzijde 13
Interview Jeroen van der Vring – vervolg Ik ben hem ooit gaan helpen, eerst als krullenjongen - vegen, spullen sjouwen en later natuurlijk met schilderen en timmeren." "Hans Witte en Bart Wijsma, greenkeepers van De Texelse, wisten dat ik wel handig ben en toen de uitbreiding van 9 naar 18 holes begon, was het duidelijk dat het greenkeepers-team groter moest worden. Op een gegeven moment kreeg ik van Iwan Groothuis, de directeur van De Krim, een telefoontje dat ze mij er wel bij wilden hebben voor twintig uur in de week." "Het accent ligt nu bij greenkeeperswerk. Daarnaast geef ik dus nog les, al is dat minder en ben ik klusjesman. Mensen weten dat en vragen mij bijvoorbeeld om hun vakantiehuis of zo te schilderen. Eigenlijk zijn dat allemaal extraatjes. Het accent ligt nu op mijn baan als greenkeeper. Ik ben er in ieder geval heel blij mee en het geeft mij rust." POLIJSTEN "Wat ik verder als betaalde hobby ook nog doe, is 'Scuderia Belleza', het zeer uitgebreid polijsten en poetsen van auto's, het luxere segment van autoonderhoud. Op één auto poets ik drie dagen, paneel voor paneel. Ik heb een aantal klanten voor wie ik dit jaarlijks doe.” “Of het nu een auto, golfbaan of onderhoud van een huis is, ik vind het leuk om dingen op te knappen, mooi te maken. Dat geeft mij veel voldoening.” "Ik ben bij het team gehaald in aanloop naar de uitbreiding. Er is meer mankracht nodig. Ik heb geen greenkeepersopleiding en Hans Witte stuurt mij aan. Ik moet natuurlijk leren omgaan met alle machines. Zij moeten mij meer leren dan andersom, maar tijdens de koffie
wordt er wel gepraat over de bunkers, de greens en de tee-boxen. Als golfpro weet ik natuurlijk bepaalde details. Het kan zomaar zijn dat ik de enige golfprofessional in Nederland ben die deel uitmaakt van een greenkeepers-team." "Een van de eerste dingen waar ik het accent op heb gelegd, zijn de bunkers. Dat zijn typische linksbaan bunkers, met hoog opstaande randen en zand wat er tegenop geduwd zit. Die bunkers moeten er een beetje ruw uitzien, dat hoort zo. Maar ik ben wel de zandlaag van de bunkers gaan aanpakken. Bunkers moeten een harde onderlaag hebben met daar bovenop gemiddeld zes á zeven centimeter zand. Die harde onderlaag heb je nodig als weerstand van je club, die ‘bounce’ zorgt er voor dat de club weer uit het zand komt. Vroeger zat er teveel zand in die bunkers en een golfclub groef zich helemaal in. Het was daardoor veel lastiger om je bal uit een bunker te krijgen. Ik heb nu de onderlaag horizontaal afgevlakt en het zand naar de zijkanten omhoog geduwd. Het nadeel is dat het nog wel eens terugzakt, maar dat heeft ook met het type bunker te maken. Volgens mij zijn de bunkers nu vriendelijker geworden, maar wij zijn natuurlijk ook afhankelijk hoe spelers de bunkers achterlaten. De bunkers van de par 3 baan en de oefenbunker zijn nu op niveau en de grote baan bijna.” "De Tee-boxen hebben groot onderhoud nodig. Dat is mijne inziens de
zwakste schakel. De plek waar je wegstart moet vlak zijn en goed in het gras zitten. Daar kan op het ogenblik niet veel aan gebeuren, dat moet in een later stadium. Details zijn wel dat we de Teemarkers regelmatig verzetten. En ze wijzen in de speelrichting van de hole. Ik heb ze iets smaller neergezet, zodat je niet helemaal op de rand van de tee-box staat als je bij een marker opteet." "Op de driving-range denk ik dat bezoekers geen mat meer zullen vinden zonder rubber tee of slechte tee. Elke week maak ik twee keer een ronde waarbij ik de driving- range, de parkeerplaats en de locker ruimte meepak; ik ruim en veeg dan alle troep op. Ook bij de luchtdrukreiniger voor de trolleys en schoenen veeg ik regelmatig en ik loop met een gieter alle ballenwassers en stokkenschoonmakers langs en vul ze bij. De mensen moeten nu toch zien dat het er in algemene zin verzorgder uitziet.?" “De nieuwe negen wordt een mooie baan. Uiteindelijk zullen er kenmerkende dingen van de uitbreiding ook worden toegepast op de oude negen om het wat meer een eenheid te maken. Wat ik mooi vind van de nieuwe baan is de hoogteverschillen. Dat zijn mooie uitzichten en dan komt de wind echt in het spel. Vooral hole 17 vind ik mooi omdat je daar dicht bij het natuurgebied ‘De Haneplas’ zit. Het is toch een schitterende golfbaan, midden in de natuur en met de duinen in de verte? De Texelse is uitgeroepen tot een van de mooiste negen holes banen van Nederland en ik denk dat de baan straks zeker tot de top tien 18 holes banen van Nederland behoort. Veel topbanen in Nederland zijn immers links-banen, maar hier heb je nooit last van snelwegen en vliegtuiglawaai.”
Herenmiddag
Regelvraag
…..naar Heerenveen….. Door Ed Eelman. Deze maal ging de Texelse op visite bij onze Friese vrienden. Een uitje waar naar uit gekeken wordt. De Herenmiddag organiseert dit al jaren en het is altijd enorm gezellig. Opstappen in de bus bij de boot was de opdracht van organisator Jos. Gemekker om in Den Burg op te stappen had geen zin. Verbaasd was ik dan ook toen een late e-mail meldde dat de bus reeds de andere kant van het Mardiep had gevonden. Op deze laatste dag in mei ging een bonte stoet van golfkerels met hun trolley’s de boot op, nagestaard door het publiek dat de boot af liep. Mogelijk dachten ze dat er toch stiekem een driving range op de boot aanwezig was. Het was eindelijk weer eens mooi weer. De wind waaide stevig, maar dat zijn we gewend. Koffie op de boot…..een goed begin en zo liepen we geheel nuchter de boot af aan het overkantse gedeelte, wederom nagestaard door de andere passagiers. Wij kregen een busje in het vizier. Het bleek de bedoeling dat 24 man met hun golfgereedschap in een halve bus geperst werden. De chauffeur, die qua leeftijd op de grens stond om het bejaardenhuis in te gaan, verdedigde zich met hand en tand om de eer van zijn bedrijf hoog te houden terwijl 24 kerels die grondig naar beneden duwden. Kruipend door de bochten om te veel overhellen van de bus te voorkomen reden we naar Heerenveen. Applaus voor de chauffeur die onderweg nog even dreigde een paar mensen uit de bus te zetten als we nog één woord
over zijn ½ bus zouden zeggen. Daarbij hielp ons advies niet om zijn gehoorapparaat uit te zetten. Heerenveen, daar heeft de Texelse nooit moeite mee en ook ditmaal bleek dat we weer grandioos gewonnen hadden…..alleen niet met golfen. Helaas moest geconstateerd worden dat het vervoer hier waarschijnlijk debet aan was. Wij zijn niet meer gewend om boven op elkaar vervoerd te worden met golftassen hoog opgestapeld in je nek. De BBQ was heerlijk en de sfeer weer gezellig. Onze Captain en reisleider Jos gaf een indrukwekkende speech die zo lang duurde dat we overhaast moesten inpakken om de laatste boot te halen. Op de Afsluitdijk bleek het wenselijk om een sanitaire stop in te lassen. De rokers werden gemaand om de sigaret maar door te slikken, want het halen van de laatste boot werd een prioriteit. Onze aardige chauffeur trapte het gaspedaal helemaal in en langzaam zette het voertuig de reis voort. Tijdens de run naar beneden bleek dat iemand nog achter ons aanrende en ons blijkbaar aan het uitzwaaien was. Gelukkig identificeerde iemand dat zwaaipersoon Bert was en konden wij hem alsnog inladen. Hij is ook altijd zo stil, dat je hem niet mist.
No. 17 Poep en veren Nu het beter weer wordt, het gras weer gaat groeien, de vogels de baan weer gaan bezoeken en daar hun behoefte doen in plaats van op de daartoe bestemde plaatsen, is het de vraag wat mogen we? Kom je door de baan poep en/of veertjes tegen, waar je last van hebt, dan mag je ze verwijderen. Maar, als poep, veertjes of grassprietjes vastgeplakt zitten aan de bal, dan mag je deze NIET verwijderen of van de bal afvegen. Als een bal volgens de regels moet worden opgenomen, dan mag deze ook schoongemaakt worden, met uitzondering van hetgeen bepaald is in regel 21 a, b of c. Overtreed je deze regel, dan volgt één strafslag. Lig je dus in de eendenpoep en plakt dit aan je bal: spelen, zoals de bal ligt! Regel 21 zegt dat je de bal niet schoon mag maken als: a. Je bekijkt of de bal ongeschikt is om verder mee te spelen. b. Als je de bal wilt identificeren; dan mag je de bal alleen schoonmaken voor zover noodzakelijk om hem te kunnen identificeren. c. Als je de bal wilt opnemen, omdat deze van invloed kan zijn op het spel van een ander.
Het was weer gezellig en deze maal bijna zonder incidenten….. Over twee jaar gaan we weer. … team de Beer – Berghauser Pont veroverde de eerste prijs …..
Handicart ...nu onder het baanmanagement... Door uw consul Janneke Kampstra. Zoals u wellicht heeft gemerkt hebben we op onze baan geen eigen Handicarts meer, het zijn nu allemaal karren van de baan. U als gebruiker zult geen verschil merken als u een kar nodig heeft en u heeft een pasje van de Stichting. Er staan karren voor u klaar bij het clubhuis, informatie is te krijgen aan de receptie van het clubhuis.
Nu kan men ook begrijpen dat de donateurs van de Stichting Vrienden van de Handicart zo belangrijk zijn . Stichting Vrienden van de Handicart vult het tekort jaarlijks aan. We zijn heel blij dat er veel mensen
Er is mij gevraagd om eens iets uitgebreider op de kosten en baten van de Handicart Stichting in te gaan. Bij deze doe ik dat, al kunt u heel veel lezen op de site van de Stichting. In 2012 heeft de Stichting Handicart 639.000 euro uitgegeven om 625 karren te laten rijden en nog 200 karren op andere banen. Daar tegenover stond een in komsten van 348.00 euro uit opbrengsten van de Handicarts. Voor vervanging van 99 oude en aanschaf van 20 nieuwe Handicarts is ruim 700.000 uitgegeven. Dit alles is ruim 1.3 miljoen euro aan uitgaven en een kleine 400.000 euro aan inkomsten.
de Stichting een warm hart toedragen, anders was het niet mogelijk om de karren te laten rijden.
Hierbij wil ik dan ook een beroep op U doen om toch donateur te worden van de Stichting Vrienden van de Handicart. De acceptgiro’s zijn weer naar u onderweg of u hebt ze al gekregen, dit is een kostbare zaak . Daarom willen wij u vragen om ons te machtigen, dit tot wederopzegging , een door u opgegeven bedrag van uw rekening af te mogen schrijven. Dit kunt u eenvoudig doen op onze site www.handicart.nl De Handicart App is vanaf maart 2013 beschikbaar. U kunt deze downloaden. U krijgt uw pas in beeld en ook kan er eenvoudig naar golfbanen worden gezocht. Wij hebben op de Texelse 47 gebruikers en 55 donateurs. Dus meer donateurs dan gebruikers. Toch wil ik het nogmaals onder uw aandacht brengen, donateurs zijn broodnodig. In het clubhuis staan in de gang folders om u aan te melden en anders bij ondergetekende. Het is van groot belang voor de golfer die permanent of tijdelijk gebruik maakt van de karren.
nieuwe website ….vaarwel golfboekje….. Door Ed Eelman Niet altijd is vernieuwing beter, doch de reacties peilend, krijgen we sterk de indruk dat de nieuwe website een prima verbetering is voor onze club. Ietsjes trager bij het openen, maar goed daarvoor krijg je ook veel mooie foto’s die allemaal geladen moeten worden. Hier en daar vormen de afmetingen zich niet geheel aan het formaat van uw scherm, maar het is een fraaie site geworden. Het is nog net geen 12 jaar geleden toen onze eerste website de “lucht” inging. Het was toen wel even wennen voor velen aangezien er erg veel leden rondliepen waar het internet gebeuren nog door de voordeur gedragen moest worden. Inmiddels is er veel veranderd. Praktisch iedereen heeft internet en eigenlijk begint onze website een steeds centralere rol te vervullen in de onderlinge communicatie. Deze website heeft dan ook alle aspecten in zich om volledig met de leden en bestuur en/of commissies te communiceren. Het is dus mogelijk om niet alleen informatie te ontvangen, maar ook opmerkingen te maken of stukjes “nieuws” naar de webredactie op te sturen. Kijk naar de eerste pagina en scroll eens naar beneden. Al het nieuws wordt direct op de site gezet. We hoeven dus niet meer maanden te wachten tot het golfboekje uitkomt. En onder aan het nieuws kan je gerust opmerkingen maken. Het wordt er beter en levendiger van. Daar vind je dus altijd het laatste nieuws in chronologische volgorde. Ook gebruiken we social media. En nu zie ik weer die gefronste wenkbrauwen
van weleer….ik geef toe het is weer even wennen, maar het is leuk. Mijn advies is: “meld je aan bij Facebook (zorg dan wel dat alleen je vrienden je zien), of voor de korte berichten Twitter”. Je zult zien dat we over 2 jaar dit helemaal normaal vinden. Maar misschien wil je een stukje op de site zetten. Dat kan…….ga naar “contact” en stuur een e-mail naar de webmaster. Het liefst met een foto van goede kwaliteit en hoge resolutie. Indien nodig wordt je artikel door de redactie commissie nagekeken. Het is onvermijdelijk dat zo af en toe de website veranderd wordt. Dat kan zowel inhoudelijk met tekst als met foto’s, maar ook de structuur. We passen de site aan zodat die het beste aansluit bij ons club gebeuren en dat iedereen de benodigde informatie snel en doeltreffend kan opzoeken. Zo willen we natuurlijk op alle soorten browsers (explorer, firefox, chrome e.d.) goed uit de verf komen, maar ook op ipad en iphone. En misschien komt er wel een idee binnen wat men ook graag op de site ziet staan. Dus verfrissende ideeën zijn welkom. Nu ik het toch over browsers heb. Internet Explorer is zo’n beetje de traagste. Ik stel dan ook voor om Chrome of Firefox te installeren. Die werken een stuk sneller. Nog een tip: Wil men alleen maar zich aan/af melden voor een
wedstrijd, dan kan je de inlogpagina onder je favorieten zetten. Je hoeft dan niet door de site, maar gaat direct naar inloggen. En dan vraagt u zich ongetwijfeld af wat de functie van ons golfboekje dan nog wel is. Dat is een prima vraag en daar hebben we een antwoord op: Boekje nummer 4 die dit jaar medio december uitkomt zal het laatste boekje zijn wat verschijnt. De redactie heeft dit besloten en het bestuur is hiermee akkoord gegaan. Na jaren van opbouwen, wat resulteerde in een prachtig clubblad, gaan we dus afscheid nemen van ons trouwe blaadje dat ook nog door de jaren winst maakte. We hebben gezien dat de nieuwe site de functie van het blad prima kan overnemen. De redactie zal zich dan ook gaan bemoeien met de inhoudelijkheid van de website en door gaan met het publiceren van leuke stukjes die jullie al gewend waren, maar dan natuurlijk wel op de site. De laatste uitgave van ons blad zal terugblikken naar al die mooie jaren die we reeds als club achter ons hebben. Tevens zullen per 1 januari de computercommissie en de redactie samengevoegd worden tot één commissie. O ja en dan nog een puntje. Er kunnen altijd onvolkomenheden op de site staan zoals pagina’s niet naar behoren functioneren. Wij stellen het bijzonder op prijs als u dat zo spoedig mogelijk aan ons meldt. Op dit ogenblik houden Joost Verhagen, Marcel Wernand en Ed Eelman de site bij. We hebben dus voldoende mensen in huis om de site altijd direct bij te werken en te onderhouden. Veel plezier op de site! En………..ga er eens helemaal door zodat u weet waar nu alles staat!
Reisreportage Rummikuppen en putten door: Meinard Carper Toen er nog geen crisis was zag je allerlei aantrekkelijke aanbiedingen op de commerciële zender voorbij komen. Veelal gepresenteerd door slimme zakenlieden, die we later het predicaat zakkenvullers of graaiers gaven. Vooral appartementen in zonnige streken als Bodrum, de Spaanse Costa’s en de Portugese Algarve werden hoog de vastgoedhemel in geprezen; het ene nog fraaier en luxer dan het ander. Ik liet me eens verleiden op één van de Harry Mens-aanbiedingen te reageren. Wat me aanlokkelijk leek was de bijzondere omgeving aan de zuidkant van Spanje, vlakbij Faro in Portugal en wel hierom: het leek een copietje van de wadden, van Texel, van de Slufter met hier en daar een spannende golfbaan. Het concept werd genoemd naar een vogel, die er op elke hoogspanningspaal te vinden is, de ooievaar, in het Spaans “La Ciguena“. Op een locatie aan een golfbaan, bedoeld voor de ouderwordende poenbezitter, die een allin verzorging zocht. Een appartement of voor de puissant rijken een heuse villa, geflankeerd door een zorghotel, met winkel, artsen en verpleegsters, een supermarkt voor de dagelijkse boodschapjes, klasse restaurant, tennisbanen, binnen- en buitenzwembad, sauna’s, een yoga-ruimte en een zaal voor gemeenschapsactiviteiten; men noeme hier een biljart, bridgetafel, sjoelbak en rummikub met grote stenen en er zouden avonden worden georganiseerd voor programma’s als “So you think you can play… golf, dance, sing, swing and putt. Kortom te mooi om waar te zijn, maar toch… ik reageerde. Mooie folders werden mijn deel en die waren een goed afspiegeling van de
formidabele prijzen van het vastgoed; dus liet ik weten verder geen interesse te hebben. Kort erop werd ik gemaild en vaak gebeld dat men deze keer een nóg aantrekkelijker aanbod had voor appartement x. of y; Uiteindelijk heb ik zelf teruggebeld met het management dat men mij niet meer moest lastigvallen, want ik had de indruk gekregen dat het allemaal té rooskleurig was. Nu na enkele jaren werd mijn aandacht er nog eens op gevestigd in een artikel over de SNS Bank in een van de kranten, bovendien was een golfmaatje er eens in de winter langs geweest. Ik liet me – wederom – verleiden tot een bezoekje, aan de appartementen, aan het hotel en ik was ook benieuwd naar of het Oud-Geld volkje het er naar de zin had. Wel aan, we troffen het; het hotel kon me een riant aanbod doen, te weten, een zaal van een kamer, een king size bed, een terras met uitzicht op zee en groot genoeg voor een uur ochtendgymnastiek, een alle-soorteneierenontbijtbuffet en dat voor slechts 65 euro, exclusief een extra korting van 10% omdat ik langer dan 7 dagen zou blijven. Men wilde me zelfs van het vliegveld Faro ophalen, golfstokken huren en teetimes reserveren bij het aangrenzende golfparadijs van La Islantilla Bij aankomst bleek het zéér rustig; bij tijd en wijlen zagen we Hollands gebabbel voorbijkomen, een handdoekje voor de yoga-ochtend, keu voor het biljart en soms schrokken we op van een plons in het verder rimpelloze zwembad van een lieve, wat later bleek, voormalige badjuffrouw. We proefden bij het merendeel van de bezitters/ bewoners ondanks de crisisvoorzieningen een tevreden gevoel; er ble-
ken zo’n 70 appartementen en villa’s van de ruim 250 aan de man gebracht te zijn, de rest zit nog in de bad-bank van de SNS, naar verluidt. Maar houd je van de wadden met zijn duinen, van golf en van rummikub dan is het hotel, nu verzelfstandigd, een aanradertje voor ergens in het voorjaar; laat je lekker verzorgen door de immer vriendelijke verzorgsters, of ze nu in het restaurant of aan de bar of bij het zwembad werken. Je kunt er goed fietsen, er zijn diverse mooie golfbanen, fijne zandstranden: maar het leukst is het er om begin mei met een groep heen te gaan, dan kun je samen flink vrolijk worden, naar de Champions League wedstrijden kijken, aardbeien eten en de golfrondjes bespreken onder het genot van een goed glas Cerveza of Rioja. Met een cluppie is rummikub ook leuk, met zijn tweetjes is het net “Mens erger je niet”. Kijk eens op de website en wil je erheen, onderhandel dan over een leuk aangepast aanbod. En doe ze de groeten, van het echte waddeneiland.
Reisfoto verslag Abu Dhabi en Dubai Dirk Hoogendijk en Erhard Schultze zijn in Abu Dhabi en Dubai geweest. De foto collage geeft een impressie
van de Bestuurstafel door Hélène van Wijhe – Secretaris De notulen van de algemene ledenvergadering van 15 april j.l. staan op onze site.
Colofon verzonden. Uw actuele HCP is dan op maandag op de NGF site bijgewerkt. www.ngfhandicap.nl
Goed om te weten: Onze club heeft een hospitality met onderstaande banen: de Zaanse, Westwoud, de Groene Ster, Oogduyne en de Beemster. De prijs voor een daggreenfree bedraagt € 35,00 van maandag t/m vrijdag. (excl. Feestdagen).
Onze nieuwe leden zijn: naam woonplaats Fischer C.A. Heemstede Trik A. Jisp Molkenboer P.P.L. IJmuiden Langendam O. de Koog Boven X. van de Koog Stork T.C. de Cocksdorp Boven R. van de Cocksdorp Vink L.L. Oudeschild Stolk R. Oudeschild
Daar wij nu geautomatiseerd zijn wordt het ledenbestand één maal in de week, op zondagavond, aan de NGF
Op dit moment hebben wij 403 leden en registreren wij van 11 vrije golfers hun HCP. Wij verzoeken u vriendelijk uw gegevens die bij ons in het systeem staan zijn te controleren op bijv. het emailadres, telefoonnummer enz., en indien u wijzigingen en/of aanvullingen heeft deze aan het secretariaat door te geven:
[email protected] Opzegging van het lidmaatschap voor 2013 dient u schriftelijk, t.a.v. het secretariaat, voor 3 december 2013 te worden gedaan.
Adres golfclub – secretariaat De Texelse Golfclub Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp Tel. 06-22973229
[email protected] www.gc-detexelse.nl Adres Golfbaan Golfbaan De Texelse Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp Tel. 0222 316 539, fax. 316 019 Golfpro Joost Brieko tel. 0222 316 805
[email protected] Bestuur Wim Eelman, Rob Maaswinkel, Hélène van Wijhe, Fred Klok, Marjan v/d Ploeg,
voorzitter vice voorzitter secretaris penningmeester lid
Wedstrijdcommissie Jan Bloem, tel. 318 632 Regel- en Handicap commissie Ad Waverijn, tel. 312 016
[email protected] GVB-examen commissie Peter Boorsma, tel. 317 362 Jeugdcommissie Cees Boks, tel. 327 712 Baancommissie Vacant, Computercommissie Ed Eelman, tel. 317 378 Evenementencommissie Margreet de Graaff, tel. 322 745 Handicartcommissie Janneke Kampstra, tel. 318 295 Redactie clubblad Eindredactie Ed Eelman, tel. 317 378
[email protected] Pijpersdijk 33, 1796 MH De Koog
Wedstrijdkalender Juli Datum Za 6
wedstrijd Alan Rijks Jeugd Jeugd Clubkampioenschap Par 3 jeugd wedstrijd TEXEL-WOOL Maandbeker
hcp 0-36
Starttijd 10.00-12.30
0-36
10.00-12.30 13.00-17.00
wedstrijd Rabobank - Maandbeker
hcp 0-36
starttijd 13.00-17.00
hcp 0-36
starttijd 13.00-17.00
Bijzonderheden 18 holes strokeplay.
2x par 3 Cat. 1 strokeplay. Cat. 2, 3, stableford Za 13 Clubkampioenschap 0-24 08.30-12.30 18 holes strokeplay Strokeplay met en zonder verrekening. Zo 14 Clubkampioenschap 0-24 08.30-12.30 Voor de beste 24 spelers. Strokeplay 18 holes strokeplay. Zo 21 Foursome 0-36 08.30-12.30 18 holes strokeplay Club kampioenschap. Inschrijven Dames per paar Heren per paar. Met en zonder handicap verrekening Za 27 Matchplay clubkampioenschap 0-36 08.30-11.30 16 dames en 16 heren 13.00-16.30 8 dames en 8 heren Inschrijving sluit 2 weken(12 juli) voor de wedstrijd. Zo 28 Matchplay clubkampioenschap 0-36 08.30-11.00 4 dames en 4 heren Zo 28 Finale matchplay 13.00-13.30 2 dames en 2 heren Turn 14.30-16.00 Zo 7
Augustus Datum Zo 4 Zo 11 Wo 14 Ma 19 Di 20 Za 24 Zo 25 Ma 26 Za 31
Bijzonderheden Cat 1 strokeplay. Cat. 2, 3, stableford. Voorronden Handicart 0-36 13.00-18.00 Greensome 18 holes. Afsluiting zomeravondcompetitie 0-36 15.30-18.30 9 holes stableford Strokeplay club kamp. 0-36 08.30-12.30 18 holes Dames 50+, Senioren 18 holes Heren 55 +. Met en zonder handicap verrekening Strokeplay club kamp. 0-36 08.30-12.30 18 holes Dames 50+, Senioren 18holes Heren 55 +. Met en zonder handicap verrekening. Per paar inschrijven Nachtwedstrijd* 0-36 20.00-22.00 Par 3 baan All tee start! SIBO Maandwedstrijd Jeugd 10.00-10.30 4 flights 12.00-13.20 9 flights Afsluiting Par-3 competitie 16.00-18.00 2 x 9 Par-3 Golfjournaalbeker 0-36 08.30-13.00 18 holes stableford.
September Datum Zo 8
wedstrijd SIBO Maandbeker
Zo 15
Mix foursome 0-36 Clubkampioenschap Texels Jeugd Open / U.S. Kids Tour Texels Jeugd Open / U.S. Kids Tour L&R-media – NBC Eelman 0-36 Schuijhuttrofee
Za 21 Zo 22 Zo 29
Bijzonderheden Cat. 1 strokeplay. Cat. 2, 3 stableford. 08.30-13.00 18 holes strokeplay Met en zonder handicap verrekening
10.00 – 17.00
18 holes Texel scramble
Wedstrijduitslagen Maandbeker Mei – Proeflokaal van Texel
Maandbeker Juni – TESO
Categorie 1 1. Leo Saal 2. Gerbrand Zoetelief 3. Gerdi Reijers Categorie 2 1. Martin Land 2. Jan Mevius 3. Ingrid Schippers Categorie 3 1. Paul Schippers 2. Eric Scheideman 3. Josje Eelman
Categorie 1 1. Maeike van der Schaaf 2. Gerbrand Zoetelief 3. Gerdi Reijers Categorie 2 1. Jan Mevius 2. Jos Bosma 3. Dick Jansen Categorie 3 1. Anita Hiemstra 2. Marcel Wernand 3. Josje Eelman
69 sl. 69 sl. 70 sl. 40 stf 37 stf 37 stf 40 stf. 39 stf. 31 stf.
Longest drives: Maeike van der Schaaf & Casper Schiphorst Neary’s: Anita Hiemstra & Hans van Maldegem
Old Grand Dad 1. Jan Kager 2. Ed Eelman 3. Hans de Leeuw 4. Maricus van der Wetering 5. Jan van Andel Longest drive: Leo Saal Neary: Jaap Vogel
37 32 30 30 30
stf stf. stf. stf. stf.
37 stf. 34 stf 33 stf.
Arendsen de Wolf Trofee 1. Toos Boks & Jan Heemskerk 2. Janneke Kampstra & Jan Mevius 3. Joke Geldorp & Martin Land Longest drives: Joke Geldorp & Ed Eelman Neary’s: Janneke Kampstra & Jan Bloem
Janneke Kampstra & Wilfred Mooij 36 stf. Sjaan Heijman & Floris Jan Zwaag 30 stf. Anita Hiemstra & Maricus van der Wetering 27 stf.
Grand Old Ma 1. Petra Harman 2. Els Postma 3. Gerda Bloem 4. Tonny van Koppen 5. Ria Timmer Longest drive: Thea Bakker Neary: Ellie Boorsma
35 stf 34 stf 33 stf
Longest drives: Gerdi Reijers & Antoine Kersten Neary’s: Gerdi Reijers & Joost Verhagen
Luilak 1. 2. 3.
69 sl. 69 sl. 70 sl.
37 33 33 33 33
stf stf. stf. stf. stf.
42 stf. 41 stf. 40 stf.
