Het wandkleed van verbondenheid
2
Het wandkleed van verbondenheid Vele lapjes maken samen kerk ! Onder dat motto hebben vele parochianen van de H. Nicolaasparochie een lapje stof ingeleverd, waaraan een herinnering uit hun leven is verbonden, bijvoorbeeld aan een dierbare persoon, een bepaalde periode of een gebeurtenis. Ook de bijbehorende kleine en grote verhalen werden – anoniem – opgetekend. Het is een bonte verzameling geworden en leverde mooie en ontroerende stukjes levensverhaal op, die in dit boekwerkje verzameld zijn. Ze spreken van vrolijkheid, droefheid, dankbaarheid, liefde … Door de lapjes met elkaar te verbinden, zijn de levensverhalen verbonden tot één groot verhaal van mensen die onze geloofsgemeenschap vormen. Ook het naaien van het wandkleed stond in het teken van verbondenheid: uit alle vijf de vicariaten hebben parochianen eraan gewerkt tijdens meer dan 20 werkwerkbijeenkomsten in de centrale ruimte van het Parochieel Centrum. Dit gebeurde onder leiding van een drietal deskundigen: Hélena Bridié (die ook het ontwerp tekende), Ria v.d. Berg en Mieke Kepel. Allereerst zijn de lapjes verwerkt in grotere lapjesblokken (patchwork). Vervolgens zijn die aan elkaar genaaid tot één grote lap van zo’n 120 x 240 cm.
3
Daarna kwam de volgende fase: het vastzetten van deze lap op een onderlaken met daartussen een dunne voering, door middel van de quilt-techniek, het zogenaamde ‘pitten’. Tenslotte is het kleed afgewerkt en omzoomd met een rand. Nu siert dit wandkleed het Parochieel Centrum, de ontmoetings- en werkruimte voor onze hele parochie. Dat het symbool mag staan voor onze veelkleurigheid én onze verbondenheid ! Zoetermeer, 13 september 2015 Pastor Thea Epskamp
foto met onderschrift:
vlnr. Mieke Kepel, Hélena Bridié, Thea Epskamp, Ria v.d. Berg
4
Met deze stof heb ik indertijd de wieg bekleed van mijn lieve dochters Laura en Marjolein. * Dit is een stukje kant uit mijn antieke linnenkast, een familie-erfstuk. * Deze Javaanse batiklap van een verjaardagsjaponnetje betekent voor mij vreugde en harmonie. * Een stukje van het slaaplaken, dat wij tijdens de kampeervakanties in binnen- en buitenland heel veel hebben gebruikt. Een diepe smart van herinnering heb ik bij deze sjaal, want hij was van mijn dochter Laura, die op 31-jarige leeftijd is gestorven. * Deze stof vonden mijn vrouw en ik jaren geleden in een kunstweverij in Pederoa (Italië). We gebruikten ze voor zelfgemaakte kaarten, die we aan de plaatselijke bevolking uitdeelden. Die mensen waren er enorm blij mee, vooral omdat er door henzelf verbouwde gewassen op staan afgebeeld.
5
De betekenis van mijn quilt-lapje is: ons gezin. Ieder heeft een eigen kleur en patroon: vader, moeder, twee zonen, een schoondochter, drie kleinzonen. * Deze groene en groen-wit-geblokte lapjes zijn een herinnering aan de gordijnen en de tafelkleedjes van het oude Parochiehuis. * Dit zakdoekje is een herinnering aan de Rome-Assisireis van 1962 met de Verkenners van de Katholieke Jeugdbeweging. Afgebeeld zijn twee duiven van Sint Franciscus, de grote dierenvriend. * Een stukje van een werkbroek van mijn overleden man, om hem te gedenken. In deze broek heeft hij veel werk voor anderen gedaan. * Dit stukje stof is van de pyjama die onze moeder in 1979 in het ziekenhuis droeg. Kort nadat onze ouders 40 jaar getrouwd waren, bleek ze ongeneeslijk ziek. Enkele maanden later overleed ze. Indertijd erg moeilijk voor ons allemaal. *
6
Een stukje van het dekbed van mijn kleinkind. Van deze vrolijk bedrukte stof heb ik zomerjurkjes gemaakt voor mijn kleindochters Sarah en Lieke. * Dit lapje verbindt drie generaties: het is van mijn trouwjurk; voor onze kinderen heb ik er de doopjurk en de wiege-hemel van gemaakt; en nu ligt ons kleinkind in dezelfde wieg. Het lapje is ook verbonden met ons geloofsleven (huwelijk en doop) en het verbindt twee continenten: Z.-Amerika, waar onze adoptief dochter is geboren, en Europa, waar zij bij ons woont. * Ik had een blouse van Oostenrijkse kant, waarvan dit een stukje is. * Bij onze boerenfamilie zat er altijd zo’n rode zakdoek in de werkbroek. Ook om natte neuzen of vuile knietjes van de kinderen af te vegen. Een van onze dochters gebruikte de zakdoek als knuffel; hij moest altijd mee, ook als ze uit logeren ging. * Toen ons eerste kind trouwde, voelde ik me als moeder van de bruid even de koningin-moeder! Ik maakte voor deze feestelijke gelegenheid een hoed van deze glanzende, cyclaamrode stof.
7
Dit witte zakdoekje met een geborduurd bloemtakje is van een non geweest die in de oorlog bij ons thuis (tuindersfamilie) eten kwam kopen voor het klooster: de Wenkebach in Den Haag. Ook na de oorlog hielden wij, kinderen, contact; vooral de jongste had een speciale band met haar. Vorig jaar overleed ze op 93-jarige leeftijd. * Van deze stof heb ik vroeger kleding voor de kinderen gemaakt. * Vier stukjes gordijnstof uit de kamers van ons huis: ze staan voor ons gezin van vier personen. * Voor het poppenwiegje van een van de kleinkinderen maakte ik van deze stof gordijntjes, een bedje en een dekentje. Nu, vele jaren later, is dit kleine meisje een vrouw geworden waar wij allemaal trots op zijn! * Ter nagedachtenis aan een pastoraal werkster die o.a. in het jongerenpastoraat van onze parochie werkzaam was. Ze was hartelijk en diep gelovig. Deze lapjes zijn van haar liturgische kleding, die ze zelf gemaakt had.
8
Na mijn operatie enkele jaren geleden, heb ik van deze stof een zakje genaaid voor de drain, die ik een tijdje bij me moest dragen. Ik dank God dat Hij me bevrijd heeft van de kanker. * Dit stukje van het tafelkleedje van onze caravan herinnert me aan de weekends die we doorbrachten aan de Wijde Aa. * Mijn nichtje heeft enkele jaren bij mij gewoond. Toen ze op zichzelf ging wonen, hebben we van deze stof gordijnen gemaakt. * Na mijn ziekte had ik last van pleinvrees: ik durfde niet buitenshuis te gaan. Toen ik voor ’t eerst weer naar een winkel ging en een mooi spijkerpak kocht, betekende dat voor mij een overwinning. Dit is een stuk van een van de zakken. * Een stukje van mijn trouwjurk, door mijn schoonmoeder gemaakt in een gelukkige periode, die nu helaas voorbij is. Ik heb mijn best gedaan, en maak een nieuwe start.
9
Dit is van een jurk die ik maakte voor de 10-jarige Pinki Ponki. * Mijn moeder was creatief: ze hield van kleding maken en zijde beschilderen. Dit is een stukje van een vest dat ze ooit maakte. * Een stukje van de sjaal van mijn vader, die mijn rots in de branding was. * Dit is een stukje van de stropdas van mijn overleden man. * Dit stukje stof herinnert mij aan de periode, toen we met ons gezin in Nigeria woonden. Er was geen mogelijkheid om naar een winkel te gaan om kleding te kopen. Met een aantal vrouwen gingen we naar de markt en kochten stof om zelf iets te maken. Een spannende, maar ook gezellige onderneming! * Dit lapje zat op een potje dat voor een goed doel verkocht werd in de Genesarethkerk
10
Dit is van een rompertje van mijn kleindochter. * En dit van een bloesje van mijn kleinzoon. * Met deze stof heb ik de wieg van mijn kleinzoon Tim bekleed. * Jarenlang hebben gordijnen, dekbed, kussenslopen, lampenkap – allemaal van deze zelfde stof – dienst gedaan in de kamer van onze jongste dochter. Ik maak er nu een rokje voor onze kleindochter van en poppenkleertjes. * Van deze stof was de carnavalsmuts gemaakt, die mijn man droeg toen ik hem voor ’t eerst ontmoette. Hij was verkleed en geschminkt als Woody Woodpecker; ik viel meteen voor zijn ogen en zijn Woody-lokroep. * Dit kleedje heeft mijn moeder geborduurd. Ze is 96 jaar geworden.
11
Een herinnering aan mijn lieve man. * Met deze theedoek heeft mijn schoonmoeder haar kopjes afgedroogd in de tijd dat ze in Buytenhaghe woonde. * Een zak van de pyjama, waarin mijn vader 25 jaar geleden is overleden. * Dit lapje is van een babyjurkje van onze jongste dochter (nu 45 jaar). Ik had het rokje ervan bewaard om, als zij zelf ooit een dochtertje zou krijgen, iets voor deze kleindochter te naaien. Jammer genoeg heeft ze geen kinderen gekregen. Wel is zij een sterke, lieve vrouw geworden die goed in het leven staat. * De zakdoek van mijn overleden schoonvader. * Dit lapje is van een rode zakdoek die mijn man droeg toen hij als werknemer op een agrarisch bedrijf in de Zoetermeerse Meerpolder werkzaam was. Hij was zeer betrokken bij de parochie.
12
Dit is van het schort van ‘ma’. * Een herinnering aan tante Ada. Zij was een tante van mijn zwager in Duitsland en wij ontmoetten haar daar. Dit lapje is van een van haar schortjes. * Dit stukje van een tuintafelkleedje herinnert aan zonnige dagen. * De broek waarvan dit een stukje is, werd gedragen naar het werk, maar ook op vele reizen: naar de USA, Maleisië, Engeland, Schotland, Thailand en Turkije. Hij heeft meer dan 12 jaar dienst gedaan. * De hele familie had altijd plezier, als deze stropdas met de kerstdagen door opa werd gedragen. Er zat ook nog een kerstmuziekje in, dus: even drukken op het knopje en het deuntje begon weer, tot groot plezier van de kleinkinderen. * Stukjes van kledingstukken die we met plezier hebben gedragen.
13
De knuffels die ik van deze stof maakte, zijn inmiddels tot op de draad versleten. * Dit is van een sjaal van mijn moeder. Ze stond altijd voor iedereen klaar en was een ondeugende oma voor de kleinkinderen. * Een stukje stof van een vestje, waarop ik vroeger met naaien heb zitten zwoegen. Het was ingewikkeld, ook nog met voering, maar het is gelukt! * De kleuren van dit lapje staan voor mijn verbondenheid met de Nicolaasparochie: -zwart: de uitvaarten waarbij ik met het Rouw- en Trouwkoor heb mogen zingen; -paars: de vele malen dat ik het Passieverhaal heb mogen voorlezen; -wit: het altaarlinnen en de kleding van misdienaars en acolieten, die ik heb gewassen en gestreken. * Deze Indonesische batikstof verbindt mij met mijn oorsprong, want ik ben opgegroeid tussen twee culturen: de Nederlandse en de Indische. Ik heb van deze stof een vlot jasje gemaakt dat ik, na 20 jaar, nog steeds draag!
14
Deze zakdoek ging heel lang mee in vreugde en verdriet. * Dit stukje van een badhanddoek is voor mij heel dierbaar, omdat ik deze handdoek 30 jaar geleden van mijn moeder mee kreeg uit België. De eerste letter van mijn naam heeft ze erin geborduurd, en al die tijd heeft de handdoek dienst gedaan in ons gezin. Nu is de handdoek versleten en mijn moeder is er niet meer, maar de dierbare herinnering blijft. * Deze stof is van een mooie jurk van mijn lieve schoonmoeder. * Ik heb in mijn leven veel ziekenhuisopnames meegemaakt, en daaraan herinneren deze lapjes van pyjamabroeken. * De paarse kleuren in dit lapje zijn een teken van boetedoening. Maar ze horen ook tot de outfit van onze paus in Rome.
15
Een stukje van het overhemd dat mijn man graag droeg. * Ik heb nog de oude naaimachine van mijn moeder, en mijn kleinkinderen vinden het leuk om die uit te proberen. We hebben er serieus werk van gemaakt en samen een paar leuke broekjes gefabriceerd van deze stof. Daarmee is de naaimachine bij de vierde generatie in gebruik! * In ons nieuwe huis heb ik van deze stof gordijntjes gemaakt voor de kinderkamer. * Dit quiltlapje is het laatste dat mijn moeder heeft gemaakt. Door de ziekte van Parkinson wilden haar handen niet meer, en heeft ze het niet kunnen afmaken: het moest een pannenlap worden. Er zit een stukje stof in verwerkt van een zomerbloesje, dat ze vroeger voor mij heeft genaaid. * Dit is een stukje van de pyjama van mijn vader, die hij in zijn laatste levensjaren gedragen heeft. Hij is geboren in Zoetermeer, is er een aantal jaren weg geweest maar daarna weer teruggekomen. Hij had een band met de Nicolaaskerk, waaruit hij tenslotte op 102-jarige leeftijd is begraven.
16
Deze stof heb ik rond 1977 gebruikt om, bij wijze van grap, een boxershort te maken voor iemand die lieveheersbeestjes spaart. Een erg leuke herinnering! * Dit is een stukje van het kussensloop dat nu leeg op bed ligt, sinds mijn man is opgenomen op de gesloten afdeling van het verpleeghuis. * Een theedoek: groen, groeikracht en zo vaak gebruikt, als een ‘dank je wel, God’, voor alle gezellige maaltijden, voor alle visite aan de keukentafel met een kopje koffie, lachend, troostend, biddend, pratend met elkaar. * Deze stofjes heb ik gebruikt voor het maken van vele creaties: quilts, geboortelappen enz. Altijd met veel plezier gedaan! * Ik heb fijne herinneringen aan een reis die ik in 1991 met mijn moeder maakte. We logeerden in een hotel in Braunlage (Dld.) en maakten diverse excursies. In Blankenburg in de Harz kocht ik de theedoek, waarvan dit een stukje is.
17
Dit is de manchet van een van mijn trouwhandschoentjes. * Na 18 jaar op een flat gewoond te hebben, verhuisden we naar een eengezinswoning. Van deze stof heb ik toen de gordijnen gemaakt. * Met deze stof heb ik de wieg van een van onze kleinkinderen bekleed. * Dit is een stukje van een van de stropdassen, die ik tijdens mijn werkzame leven droeg tot ruim 23 jaar geleden. Nu draag ik er soms een als ik naar de kerk ga of bij een speciale gelegenheid. Ik ben dankbaar dat ik – na aan darmkanker te zijn geopereerd en na herstel van een ernstig fietsongeluk – op 83-jarige leeftijd nog steeds een stropdas kan dragen en kan genieten van het leven! * Het stukje kant op dit groen-witte blok is een herinnering aan ons moeder. Op 2 juli was het 59 jaar geleden dat zij overleed, op 57-jarige leeftijd.
18
Ooit kocht ik deze blauwe, zijden stof in India. Ze herinnert me aan die mooie reis. * Met medewerkers van onze afdeling besloten we, om als team de halve marathon te gaan lopen. Samen trainden we, maar ook schaften we t-shirts aan met de naam van onze afdeling erop. Spanning voor de start, elkaar oppeppen tijdens de loop en daarna juichend door de finish! Een mooie foto van ons team in het personeelsblad sloot deze uitdaging af. Ik sta er trots op in mijn t-shirt, waarvan ik hierbij een lapje inlever. * Dit stukje stof is van de hydrofielluier van ons onlangs gestorven dochtertje, anderhalf jaar oud. Deze doekjes namen we mee naar het ziekenhuis voor wat ‘huiselijkheid’ tussen al die witte lakens. * De pannenlap waarvan dit een stukje is, is door onze moeder zelf gehaakt. Hij herinnert ons aan haar gastvrijheid: iedereen was altijd en op elk moment welkom bij haar, en je kon haar geen groter plezier doen dan veel te eten van wat zij je voorschotelde. Onze moeder heeft haar hele leven veel steun gehad aan haar geloof. Ze werd in 2002 vanuit de Nicolaaskerk begraven. Door dit lapje in het wandkleed blijft ze met de kerk verbonden.
19
Dit is een stukje van je lievelingsbloes. Daarmee geef ik je een plekje in een lichte, spirituele omgeving. Omdat: -de wind je heeft meegenomen over het eiland Iona; -je geloofde in het licht; -je voor mij de weg geëffend hebt in mijn opvoeding; -je lief en zorgzaam voor mij was; -je mij liet kennismaken met kunst en cultuur; -we soms niets van elkaar begrepen en soms niet aardig waren voor elkaar; -maar dat nooit lang duurde; -ik niet wist dat je ging sterven; -ik geen afscheid van je heb kunnen nemen; -we zusjes waren; -ik je mis. * Een stukje van mijn Greenpeace t-shirt uit de 70-er jaren. * Een lapje van mijn trouwjurk (31-08-1974), die later vermaakt is tot communiejurk voor onze drie dochters. * Deze gordijnstof was getuige van slaapkamergeheimen!
20
Een lapje van een t-shirt van mijn vader. Zijn grootste hobby was zijn motor, een Harley Davidson, en dit t-shirt hoorde daarbij. Hij keek erg uit naar zijn pensioenleeftijd, omdat hij dan lekker zou kunnen genieten van de motorritjes. Helaas is hij drie jaar geleden op 61-jarige leeftijd overleden. Wellicht draagt dit lapje in het wandkleed bij tot een stukje onsterfelijkheid. * Dit is een stuk van een van de exotische, zelfgemaakte ‘gewaden’ van mijn dochter. * Een stukje van het nachthemd dat ik destijds heb verknipt voor mijn oudste zoon, toen hij twee jaar was. Hij had zijn beentje gebroken en moest 3 maanden in het Bronovo-ziekenhuis blijven. Op advies van ‘Ouders van Nu’ gaf ik hem een lapje van mijn nachthemd. Door mijn geur daaraan leek het, of ik in de buurt was, en dat gaf hem troost. * Van deze stof met kerstmotief maakte ik met een vriendin kerstkaarten.
21
Op 11 februari 2015 is er brand uitgebroken op onze zolderverdieping. De koffer met herinneringen is daarbij verloren gegaan, maar wonder boven wonder zijn enkele stukjes van de wiegbekleding gespaard gebleven. Deze bekleding was gemaakt van de mouwen en de sleep van mijn trouwjurk (1973): wit met erop geborduurde bloemen. Omdat bruin de hoofdkleur van de babykamer werd, heeft mijn moeder de hartjes van de bloemen in die kleur overgeborduurd. Onze drie kinderen hebben in die wieg gelegen, wat bij de laatste nóg een wonder mag heten, want door een ernstig ongeluk tijdens mijn zwangerschap hebben onze beider levens aan een draadje gehangen. Gelukkig heb ik later toch kunnen genieten van de baby in de wieg. * Een aandenken aan Ghana, dat ik in de 70-er jaren meermalen bezocht om er medische spullen te brengen. Bij een van de missieposten kreeg ik deze sjaal. * Dit zakdoekje verbindt moeder en dochter.
22
Met dank aan de nijvere naaisters: Jacqueline Aarts Lucia Bilderbeek Elli Bonnet Leny v.d. Bosch Riet Droogh Elise Faber Lia Fokke Mien v.d. Helm Bea Henneken Lies Hoefsloot Mieke Hoogland José van Krieken Ton van Lier Thea Lugtigheid Ivonne Overhof Leny Rottier Diny Schouten Effi Volkerts Thea v.d. Wallen Ria v.d. Berg Mieke Kepel Hélena Bridié
Dorpsstraat 26 2712 AL ZOETERMEER www.nicolaasparochiezoetermeer.nl
