Het Verhaal van Julie het Zwartstaartprairiehondje.
Eerst wil ik mij even kort voorstellen, Mijn naam is Julie en ik ben een vrouwelijk zwartstaartprairiehondje. Alleen het topje van mijn staart is zwart en de rest van mijn mooie vacht is licht bruin. Ik ben geboren op 15 juli 2001 en ben familie van de grond eekhoorn uit Zuid Amerika. Ik kan 10 jaar oud worden en mijn gewicht is 1.550 kg. Mijn tanden zijn vlijmscherp om nootjes en zaad te kraken, ik lust natuurlijk ook nog ander eten. Met mijn lange zwarte nagels kan ik goed graven, want wij wonen normaal met hele families onder de grond. Hier heb ik ze niet zo nodig, enkel om mijn stro en hooi naar mijn bedje te trekken. Heel graag lig ik op mijn vrouwtje haar schoot, ze aait me dan over mijn zachte pels, ik draai me dan om op mijn rug en laat haar over mijn buikje wrijven. Zo kan ik uren blijven liggen. Nu en dan mag ik wat rond lopen, maar ze houden mij goed in het oog. In de zetel wil ik zo graag in het hoekje naast de armleuning een gaatje maken om in de binnenkant te kunnen, dat mag natuurlijk niet. Ik heb niet alleen een slaapkooi maar ook nog een grote speelkooi, daar mag ik knagen aan alles wat ze mij geven. Een blok brandhout, een oude pantoffel, een teddybeer, een versleten pyjama vest, als ik er mijn tanden maar kan in zetten. Er staat ook een zandbak in en schuilplaatsen waar ik mij kan verstoppen en een dutje doen in een bedje van stro. Over prairiehondjes weet mijn baasje meer dan ik U kan vertellen, hij heeft ook een jaarboekje voor mij geschreven. Soms moet ik veel te vroeg volgens mijn goesting terug naar mijn slaapkooi, dan maak ik mij boos. Mijn staart staat dan dik opgezet en begin ik dan te keffen. Maar ik ken nog andere geluidjes ook hoor. Onlangs ben ik naar de dierenkliniek geweest om een gezwel op mijn wang te laten weghalen. Alles verliep goed, de tweede dag mocht ik al terug naar huis. Van de prairie kan ik niet mee praten, maar dat luxe leventje dat ik hier heb mag gerust eeuwig blijven duren. Dit is hier een kort stukje van mijn verhaal. Op de website kan je mijn filmpjes en de geluidjes die ik maak bekijken en er naar luisteren. Door op mijn foto onderaan de site te klikken kan je er nog meer zien. Een dikke knuffel aan alle lezers en lezeressen,
Tijdens mijn eerste levensjaar, heeft mijn baasje mij moeten temmen, daar ik nogal koppig en misschien boos was omdat ik in gevangenschap geboren ben. Wie zal het zeggen. Ik moest bijna terug naar de winkel omdat ik nogal onhandelbaar was. Enkel mijn baasje durfde mij terug in mijn slaapkooi steken. Gelukkig heeft mijn baasje volgehouden. Je kan niet geloven hoeveel pleisters hij nodig heeft gehad om de wonden op zijn vingers te verzorgen. In mijn tweede levensjaar, durfde ik nog wel eens bijten of met mijn nagels krabben wanneer ik mijn goesting niet kreeg om een beetje langer te mogen rondlopen. Dan werd mijn huid vol gescholden en vloog ik terug in mijn kooi. Zo heb ik het bijten afgeleerd. Ik heb mijn baasje ook iets geleerd hoor. Hoe bozer hij zich maakte, hoe bozer ik werd. Dat bracht geen oplossing natuurlijk want voor straf moest ik toch terug naar mijn kooi. Daar ik door de verkeerde voeding (noten en papegaai eten) te dik werd heeft mijn baasje vlug overgestapt naar een andere zaadmengeling en verse groenten. Vanaf mijn derde levensjaar, werd ik al veel rustiger. Bijten deed ik alleen nog op mijn knaagstokjes. Zelden maakte ik mij nog boos, een echt knuffeldier en schoothondje ben ik geworden. Tijdens de dag staat mijn kooitje open en kan ik rondlopen zolang ik mag van mijn baasje. Van zodra ik de televisie hoor wil ik op mijn vrouwtje haar schoot liggen, daar doe ik dan een lekker dutje terwijl ze mij aait. In juli 2006, ben ik vijf jaar geworden. Het is het eerste jaar dat ik last heb gehad van mijn winterslaap. Elke dag geniet ik ervan geknuffeld te worden en wat te mogen rondlopen in huis. Mijn dik buikje ben ik al een beetje kwijt, dat is niet zo gemakkelijk met zo'n luilekker leventje. Januari 2007, Ik heb last gehad aan mijn buik en ben naar de dokter geweest om medicatie, die zei dat ik dringend moest vermageren en gaf een pasta mee voor mijn maag en darmen. Nu krijg ik geen koekjes meer en andere lekkere dingen die voor mij niet zo gezond zijn. Na drie weken ben ik beginnen genezen en sta nu op dieet. Fruit, eten voor knaagdieren en af en toe een snoepje krijg ik nu nog. Ik voel mij nu al veel beter en ben al een beetje vermagerd.
April 2007, De lentekriebels zijn begonnen. Mijn baasje heeft mij gewogen, 1500 gram. Ik ben vermagerd en mijn buikje sleept niet meer over de vloer. Ik kan weer vlug rennen en springen. Dank U baasje om goed voor mijn gezondheid te zorgen. Druiven zijn mijn lievelingsvruchten en natuurlijk af en toe een snoepje, wel eentje voor prairiehondjes hé. vanaf eind deze maand slaap, speel en eet ik nu in mijn nieuwe kooi. Speciaal op maat gemaakt voor mij. Nu moet ik over loopbruggen om naar boven te geraken. Mijn kooi staat op wieltjes en kan op de koer geduwd worden, zodat ik in de zon kan liggen. Juni 2007, Ik heb mij pijn gedaan aan mijn rechter achterpootje door te vlug naar beneden te lopen in mijn nieuw kotje. Gelukkig was het al na enkele dagen genezen. Nu ben ik voorzichtiger hoor. Mijn buikje wil maar niet weg, alhoewel ik gewicht verloren ben. Fruit, groenten en kruidenblaadjes beginnen mij al wat beter te smaken. Mijn baasje heeft mij gefilmd terwijl ik een aardbei aan het eten ben, je moet eens kijken. Af en toe loop ik rond op de koer, mijn kotje staat dan ook buiten en zo ben ik een klein beetje vrij. Augustus 2007, Eindelijk kan ik zonnebaden, mijn baasje zet zoveel mogelijk mijn kotje buiten en laat het deurtje er van open staan zodat ik op de koer kan rondlopen. Ik besnuffel elk hoekje zoals een echt hondje doet. Nu en dan durf ik eens een blaadje aftrekken van de kruidenplanten die er staan. Als de vogels brood komen eten van de voederplank, dan valt er soms een stukje naar beneden en dat is dan voor mij natuurlijk. Als mijn baasje dat ziet roept hij wel maar dan is het al te laat. Van zo een klein stukje droog brood zal ik wel niet dik worden zeker. Voor ik naar mijn bedje ga krijg ik een snoepje, zo weet ik dat ik braaf ben geweest. Vorige maand was het mijn zesde verjaardag, wat gaat de tijd toch vlug. November 2007, Dag lezertjes, er is de laatste tijd niets speciaals gebeurd om over naar huis te schrijven. Mijn baasjes hebben mij twee weken lang alleen gelaten of toch bijna alleen. Mijn oppas was eigenlijk mijn echt baasje die mij gered heeft uit die akelige kooi in de winkel. Ik ben vermagert en weeg nu 1.320 kg. s' Avonds wil ik natuurlijk uit mijn kotje, dan loop ik wat rond maar niet te lang hoor want ik lig graag op mijn vrouwtje haar schoot. Dat de winter maar vlug voorbij is, dan kan ik weer buiten spelen. Aan iedereen nog een knuffel.
Februari 2008, De laatste weken van januari had ik geen goesting om op te staan, ik was echt prikkelbaar. Elk jaar rond deze tijd heb ik dat, het is niet prettig. Als mijn baasje iets tegen mij zegt of soms alleen nog maar kijkt naar mij, begin ik te keffen. Als hij me dan wilt aanraken heb ik veel zin om hem te bijten, gelukkig ben ik braaf. Dat het maar vlug mooi weer wordt, dan kan ik buiten spelen. Nu mag ik binnen overal wel rondlopen, het liefst ga ik dan naar het kotje waar de wasmachine, boiler en zo meer staat want daar is een kast met oude lakens en handdoeken in waartussen ik dan kruip en er een zootje van maak. Nog een knuffel van mij en tot de volgende keer. Juni 2008, Dag beste lezertjes, hier ben ik weer. 's Morgens geraak ik niet uit bed voor tien uur. Mijn eerste werk is dan twee verdiepingen in mijn kotje omhoog geraken, daar staat mijn eetbakje klaar met mijn eten in. 's Avonds zet mijn baasje of bazinneke het deurtje open, ik ga dan eerst naar het eetbakje van Tara de poes zien of er nog vis over is, dan eet ik daar wat van en zet mijn weg verder naar het kotje waar de wasmachine, de voorraad en de kast met oude lakens en handdoeken staat waarin ik mij graag verstop. Je raadt het nooit, er stond daar eens op de grond een grote zak met geperste hooikorrels en ik kon het niet laten daar een gat in te bijten en alle korrels er uit te halen. De vloer van het kotje was bedolven onder de korrels. Krijg ik toch wel niet onder mijn voeten zeker. Mijn baasjes waren nogal verschoten toen ze mij kwamen halen om me terug in mijn kotje te steken. Deze maand word ik zeven jaar. Zo, dat was het dan. Een dikke knuffel en tot later. November 2008, Hier ben ik weer. Met mij gaat alles goed en ik heb twee vriendinnetjes bij. Het zijn fretjes en ze noemen Maya en Mindy. Zij zijn veel jonger dan ik en willen spelen met mij natuurlijk. Word jij het ook gewaar dat de winter voor de deur staat? Door de wet van de natuur slaap ik meer dan anders maar toch vecht ik er tegen en probeer zo veel mogelijk rond te lopen. Mijn gewicht is nog steeds goed want daar zorgen mijn baasjes voor. Enkele dagen geleden, na veel aandringen, mocht ik nog eens in de gang. Daar sprong ik trapje per trapje naar boven onder begeleiding van mijn baasje. Vroeger ging dit veel gemakkelijker, zou dit oud worden zijn! Gelukkig heeft mijn baasje me dan terug naar beneden gedragen. Nog een knuffel en tot volgend jaar zeker.
Januari 2009, Hallo beste lezertjes, mag ik jullie een beestig Nieuwjaar wensen. Mijn baasje heeft de trapjes in mijn kotje vernieuwd. Het was nodig hoor, nu is het veel beter en er zitten geen gleuven meer tussen. Mijn nagels blijven nu niet meer haperen. Laatst heb ik mij zo bezeerd aan mijn rechter achterpootje dat ik drie dagen bijna niet naar boven kon in mijn kotje. Daarom heeft mijn baasje direct die nieuwe trappen gemaakt. Vorige maand ben ik naar de dokter geweest om mijn tanden en nagels te laten knippen. Mijn tandjes blijven altijd maar groeien, die van jullie niet hé. Weet je welk fruit ik lekker vind? Clementines. Vanavond ga ik zoals bijna elke keer op mijn vrouwtje haar schoot liggen, dat vind ik zo leuk. Tot de volgende keer. Februari 2009, Moet je nu iets weten, ik heb last gehad van een bloedneus en mijn neus was dan nog verstopt ook. Ik kon bijna niet meer ademen. In de dierenkliniek kreeg ik de raad neusdruppels te gebruiken. Na drie dagen was mijn neus beter, maar nog niet helemaal genezen. De volgende week moest ik op een avond terug naar de dierenkliniek Causus, ik kon bijna niet meer ademen. Nu krijg ik twee maal per dag antibiotica. Hopelijk ben ik vlug genezen. Deze maand is paartijd, ik ben dan zo prikkelbaar en bijna de ganse dag zit ik te keffen. Het is net zoals iemand die de hik heeft. Nu mijn tandjes weer gegroeid zijn kan ik terug op die harde snoepjes bijten die ik zo graag lust. Tara de poes eet bijna nooit al haar tonijn op en als ik dan rondloop eet ik daar wat van. Zo, dat is het voorlopig. Daaag. Maart 2009, Hier ben ik terug, mijn neus is al beter maar ik krijg last van stof. Mijn baasje heeft al het schelpenzand weggedaan. Nu ligt het hier vol krantenpapier. Is wel leuk hoor nu, kijk maar eens naar het filmpje. Ik wil ook de dokters die mij geholpen hebben bedanken. Dat het maar vlug zomer is dan kan ik op de koer spelen en in de zon liggen. Tot de volgende keer. April 2009, Mijn kotje ligt nu terug vol met bodembedekker zoals in het begin ik hier kwam wonen. Het is veel beter dan krantenpapier en er zit geen stof in. Wanneer ik het te warm krijg, begint mijn neus een beetje te bloeden en daardoor mag ik niet meer in de veranda zitten. Echt last heb ik daar niet van hoor en zeker niet minder eetlust. Ik mag er wel nog rondlopen maar mijn kotje blijft in de living staan. Als het mooi weer is in de zomer zet mijn baasje mijn kotje buiten op de koer en daar mag ik ook vrij rondlopen. Nu nog wachten op de zomer. O ja, ik ben vermagerd en weeg nu 1,150 kg. Doei.
Juni 2009, Hallo iedereen, ik sukkel een beetje met mijn gezondheid. In mijn neusholte zit een gezwel dat ontstoken is en daardoor kan ik moeilijk ademen en bloedt mijn neus. We zijn naar dokter Inge geweest in Zwijnaarde voor een onderzoek. Ik mocht dan niet meer mee terug naar huis en ben daar de ganse week moeten blijven en werd een behandeling gestart om mij te genezen. Na een bloedonderzoek bleek dat ik te weinig witte bloedcellen heb en een laag suikergehalte. Ik ben heel blij dat ik nu terug thuis ben bij mijn baasjes. Elke dag moet ik drie soorten medicatie innemen en een kwartier aan een verstuifmachine. Mijn baasje heeft daarvoor een grote doorzichtige plastieken doos aangepast zodat ik een kwartier in de mist zit. Dat heeft al goed geholpen want mijn neus bloedt niet meer. Daar ik geen bovenste tanden meer heb maakt mijn bazinneke groentenmoes, dat is echt lekker. Ik heb al wortelmoes en rodekoolmoes gegeten. In mijn kotje hangt nu ook een UVB lamp en daar moet ik tien dagen enkele uren onder zitten en dat is niet zo leuk hoor want dan kan ik niet rondlopen. De dokter heeft gezegd dat ik meer naar buiten moet. Als mijn neus niet beter wordt dan moet ik geopereerd worden, ik hoop dat de medicatie werkt hoor want ik wil nog zo lang mogelijk van mijn goed leventje genieten. Ik zal meer moeten eten, ik weeg 1 kg en zou graag 1,200 kg wegen. Volgende maand word ik negen jaar, voor een prairiehondje is dat toch al de moeite en ik ben nog fit. Ik hou jullie op de hoogte, dada. Juni 2009, (deel 2) Na al die medicatie wil mijn neus niet verbeteren, ik ben wel al terug op mijn gewicht van 1,200 kg. Er zijn twee keuzen, opereren of langzaam versmachten. Woensdag zijn we naar dokter Inge geweest in Zwijnaarde en ik moest daar blijven. Vrijdag ben ik dan geopereerd aan mijn neus en ik kan weer ademen, alhoewel dit nu langs een buisje is die boven in mijn neus zit. Alles is goed verlopen tijdens de operatie en dat ondanks mijn hoge leeftijd dat er een kans was dat ik dit niet zou overleven. Zaterdag zijn mijn baasjes mij komen bezoeken, wat was ik blij ze te zien en zij waren ook heel blij mij te zien. Woensdag mag ik terug naar huis, bedankt dokter Inge. Een dikke knuffel en tot later. Juli 2009, Wat ben ik moe zeg. Ik heb mij bezeerd aan mijn neus en mijn eetlust is weg. Twee tot drie keer per dag moet het buisje dat boven in mijn neus zit, gespoeld worden. Dat is maar goed ook want deze morgen was ik bijna gestikt, nog een geluk dat mijn baasje heel vroeg moest opstaan anders was ik er misschien niet meer. Ik had het heel koud, lag doodstil en kon niet ademen, Tracy heeft dan de verstopping van het buisje in mijn neus kunnen wegdoen zodat ik enkele uurtjes later er weer bovenop was. Dat was een opluchting hoor. Ik krijg nu mijn groentenmoes met een spuitje anders wil ik niet eten. Nu ga ik naar mijn bed want ik heb bijna de ganse dag buiten geweest. Kusjes.
Juli 2009, (deel 2) Ben ik blij dat ik goede baasjes heb, de ganse week staan ze om 03.30u en 07.00u op en 's nachts om 00.30u om mijn neus te ontstoppen. Tijdens de dag zo om de 4 à 5 uur. Het is goed aan het genezen en mijn eetlust heb ik ook al terug, mijn gewicht staat op 900 gr. maar ik zal wel weer bijkomen met al die lekkere papjes. Veel slaap heb ik nodig want het is vermoeiend zo een genezingsproces. Ik eet niet alleen groentenmoes maar ook stukjes brood, als er rozijnen in zitten natuurlijk en ook tomaten en druiven maar dan moet mijn baasje ze wel eerst doorsnijden. Allee tot later. Juli 2009, (deel 3) Hallo hier ben ik terug. Door niet meer te eten weeg ik nog 760 gr. Veel te weinig, nu krijg ik andere medicatie en zal het wel de goeie kant op gaan. De wonde in mijn rechterzijde wordt twee keer per dag ontsmet en is aan het genezen. Het buisje in mijn neus is oké en ik moet niet meer opstaan 's nachts om het te laten kuisen. Deze week heb ik last gekregen aan mijn darmen, mijn darmflora is ontregeld en er zit een bacterie in mijn darmen. Ik krijg vijf soorten medicatie en een voedingssupplement om er weer helemaal bovenop te komen. Nu krijg ik nog steeds mijn voeding via een spuitje, maar durf zelf al weer eens aan een stukje brood knabbelen. Vandaag heb ik veel in de zon gezeten en rondgelopen op de koer, omdat ik vitamine D tekort heb. Mijn baasje heeft zelfs iets gemaakt voor een speciale lamp op te zetten die de zon vervangt voor als ik niet naar buiten wil. Nu nog mijn medicatie innemen en naar bed. Doei. Juli 2009, (deel 4) Amai zeg, elke dag moet ik nu op de weegschaal en mijn baasje houdt het allemaal bij. Het buisje in mijn neus is in de morgen meestal verstopt maar mijn bazinneke of baasje kuist het dan uit zodat ik weer goed kan ademen. Ik vind die groentepapjes niet zo lekker meer, maar ik moet die opeten anders zal ik vermageren. De laatste dagen zit ik meer onder de lamp in de veranda dan dat ik buiten kan zitten met dit slecht weer. Nu ga ik een stukje brood eten en wat rusten. dada. Juli 2009, (deel 5) Ik blijf maar vermageren, alhoewel ik nog fit rondloop en zo, wil het niet lukken een beetje dikker te worden. Nu moet ik volkorenvlokken eten. Mijn bazinneke mengt ze in mijn papje en ze bakt nu zelf speciale broodjes voor mij. Deze zijn wel heel lekker hoor. Nu mag ik zoveel niet meer rondlopen omdat ik dan meer energie spaar en misschien een beetje dikker word. Nu ga ik bij mijn bazinneke in de zetel gaan zitten en rusten. Tot volgende keer.
Augustus 2009, Goed nieuws, ik krijg geen papjes meer ingespoten. Ik lik het zelf uit mijn eetbakje en die broodjes lust ik ook graag, ik proef verschillende smaken maar mijn bazinneke zal het recept wel eens geven. Mijn gewicht gaat de goede kant op, alhoewel ik mij rustig moet houden anders daalt hij te veel. Met het buisje in mijn neus ben ik heel tevreden, 1 à 2 keer daags moet het uitgekuist worden. Jammer genoeg krijg ik geen stro of hooi meer in mijn kotje, dit kan het buisje in mijn neus doen verstoppen. Een knuffel en tot de volgende keer hé. Oktober 2009, Hallo hier ben ik weer, met mij gaat alles redelijk goed hoor. Nu het kouder wordt slaap ik veel langer. Onlangs heeft mijn baasje mij gewogen en ik ben 50 gram bijgekomen, dank zij die lekkere papjes en broodjes. Mijn haar is al helemaal terug gegroeid die voor de operatie werd afgeschoren. Het buisje in mijn neus wordt elke dag gespoeld, zo kan ik rustig ademen. Je kan niet geloven hoe graag ik onder die speciale lamp zit die zorgt voor vitamine D zodat het gezwel in mijn neus niet verslechtert. Deze week ga ik op controle bij dokter Inge, de infectie in mijn neus is nog niet helemaal genezen. Ik hou jullie op de hoogte, tot later.
26 oktober 2009, Beste lezers, onze Julie is op 25 oktober 2009 overleden. Ze werd steeds zieker en ondanks de goede zorgen mocht het niet baten. Ze wilde niet meer eten en haar lichaamstemperatuur was veel te laag. Julie is vredig heengegaan op haar bazinnetje Tracy haar schoot. Dat een klein wezentje een zo grote leegte kan teweeg brengen is enorm. Haar kort leventje dat ze hier met ons deelde zullen we nooit vergeten.
Julie’s broodje Benodigdheden : 200 gr bloem 1 eetlepel droge gist 1 theelepel olijfolie 4 eetlepels Brinta (volkorenvlokken) ½ theelepel zout 3 eetlepels wortelpuree Beetje water 2 theelepels Critical Care Bereiding : Doe de bloem, gist, brinta, Critical Care, wortelpuree, de boter en een beetje water in een pot en meng alles goed samen. Voeg het zout erbij en kneed tot je een mooie bal bekomt. Verdeel het deeg in zeven kleinere ballen (55 gr.) en laat 1 uur rijzen. Bak in de oven voor 20 minuten op 180 °C
Nota: 1) De oven niet voorverwarmen. 2) Andere gepureerde groenten kunnen ook gebruikt worden.
Wat zit er allemaal in een groentemoes: -
Twee koffielepels groentepuree. twee koffielepels Alpro soja© natuur yoghurt. beetje water. twee koffielepels gemalen chinchilla complete korrels. soms een paar druppels vitamines. wanneer ze geen ontlasting heeft doe ik er ook Ciseral drops© bij.
Soorten groentepuree : Alle groenten voor de puree worden gestoomd. 1. rode kool met appel en citroenmelisse. 2. wortelen. 3. sla met witloof en appel. 4. bleekselder met wortelen en peterselie. 5. Witloof, appel en selder.
Nota:
Bewaar het in kleine porties in de diepvries. De groentemoes warm ik eerst op in de microgolf voor ik het meng met andere ingrediënten.
