HET VERHAAL VAN KATRIN

HET VERHAAL VAN KATRIN Katrin begon heroïne te gebruiken toen ze ongeveer 12 was. In het begin deed ze dat nog af en toe. “We hadden er niet genoeg geld voor.” Door een ingrijpende gebeurtenis ging ze steeds meer gebruiken. “Ik gebruikte zo veel heroïne dat ik niet meer reageerde. Zodra ik weer bijkwam, nam ik het volgende shot.” Katrin vertelde haar moeder over haar gebruik. “Mijn hand begon te zwellen toen ik door een ader stak. Een vriend van mij moest zijn been laten amputeren, en een andere zijn arm. Ik dacht dat dit mij ook zou gebeuren.” Hoewel de meeste mensen hun rug toekeerden, bleef haar moeder haar steunen, alleen kon ze nergens hulp of informatie krijgen. Katrin gelooft dat gebruikers meer informatie nodig hebben. “Alleen wel van mensen met expertise. Op dit moment gaan in de drugswereld veel fabeltjes en halve waarheden rond.” Katrin werd in voorarrest gezet op verdenking van een drugsmisdrijf en had haar eerste ervaring met detox. Dat was een keerpunt. “Na mijn vrijlating was ik vier jaar clean en trouwde ik.” Ze maakte haar school af, haalde haar rijbewijs en begon met een stage. En toch viel ze steeds terug. Toen Katrin 26 was, ging het niet goed met haar. Ze besloot om met een onderhoudsbehandeling te beginnen. “Het probleem was dat mijn arts me de medicatie pas om vier uur ‘s middags gaf, dus ik moest bijna de hele dag wachten.” Ze zocht een andere arts, waar ze nu al 12 jaar komt. “Mijn doel is simpelweg om te stoppen met medicatie en van niemand meer afhankelijk te zijn. Ik wil gewoon een normaal leven leiden.”

Ledereen heeft een ander verhaal. Wil je meer informatie over opiaatafhankelijkheid? Vraag je zorgverlener naar het boekje Mijn Behandeling Mijn Keuze of ga naar www.mijnbehandelingmijnkeuze.eu Een voorlichtingscampagne door:

Onderschreven door: FeDerSerD

Financieel ondersteund door een educatieve subsidie van Reckitt Benckiser Pharmaceuticals.

HET VERHAAL VAN ANTONIO “De informatie die je van professionals en van familie krijgt is essentieel, het is gewoon de sterkste steunpilaar.” Maar de relaties van Antonio waren niet altijd even stabiel. Antonio had thuis een moeilijk leven. “Ik had eigenlijk helemaal geen hoop meer, mijn leven was een chaos.” Op een dag besloot hij samen met een vriend heroïne te proberen. Toen zijn heroïnegebruik toenam, wist hij dat hij zijn familie verdriet deed. “Waar mijn moeder wel niet doorheen is gegaan. Zij heeft het meeste geleden.” Om zijn moeder meer verdriet te besparen, ging Antonio uit huis. Het leven als heroïnegebruiker op straat was hard. “De sociale vervreemding, het stigma dat erbij hoort – de straat en de drugs breken een mens.” Op dat moment kon hij nergens aan informatie komen die hem kon helpen. “Ik moest het helemaal alleen doen.” Antonio was jarenlang afhankelijk van heroïne. “Maar op een dag besloot ik dat het zo niet verder kon. Ik had bijna alles in mijn leven verloren.” Antonio probeerde een aantal behandelingen, zijn langste drugsvrije periode duurde vijf jaar. En toch viel hij elke keer terug. “Omdat ik onzeker was, omdat ik niet wist wat ik nou echt wilde in deze wereld.” Maar hij nam zich voor om door te gaan en ontdekte dat hij zijn afhankelijkheid de baas kon worden. “Het was elke dag weer een strijd, maar door mijn wilskracht is het gelukt.” Nu is hij drugsvrij en bouwt hij zijn leven weer op. “Ik voel me vrij en sterk.” Zijn nieuwe leven geeft hem ook zelfvertrouwen. “Ik begin te zien wat ik in mijn mars heb, ik kan met mensen praten zonder drugs nodig te hebben. Daar ben ik het meest trots op.”




HET VERHAAL VAN JAMES James ging experimenteren met drugs om te vergeten dat hij als kind was misbruikt. Toen hij op de leeftijd van 18 jaar voor het eerst heroïne probeerde, beleefde hij een “openbaring” maar het zou nog een aantal jaren duren voor hij “dagelijks enorme hoeveelheden heroïne” begon te gebruiken. Uiteindelijk kostte het hem zijn huis en kwam hij op straat te staan. Op een dag had James er genoeg van: “Ik werd wakker en dacht letterlijk “dit is belachelijk” en toen ben ik cold turkey gegaan.” James was niet voorbereid op de ontwenningsverschijnselen: “Ik had geen idee hoe erg het zou gaan worden. Vier of vijf dagen was ik vreselijk ziek en daarna voelde ik me een paar weken alsof ik dood ging.” Ondanks de pijn slaagde hij erin om te stoppen met heroïne, maar toen hij toevallig een oude vriend tegenkwam die nog gebruikte, ging het weer mis. Lange tijd wilde hij niet accepteren dat hij een probleem had maar uiteindelijk ontdekte hij: “Het maakt niet uit hoe ver je je kop in het zand steekt, als je in het park op een bank slaapt, kun je het niet langer ontkennen.” Na jaren proberen is James erin geslaagd om volledig te stoppen. “Het was een combinatie van dingen. Verhuizen naar een andere plaats, samenwerken met goede hulpverleners en ook nog een verandering van medicatie. Deze drie zaken samen zorgden voor een totale omslag.” Hij is positief over de toekomst. “Ik heb mijn eigen organisatie opgestart, een sociale onderneming die mensen helpt met problemen met alcohol en drugs.” James betreurt het dat hijzelf maar zo weinig informatie kreeg. “Er zijn zoveel manieren om te herstellen. Ik kreeg pas te horen over dit soort dingen nadat ik meerdere malen een behandeling had ondergaan.” Hij is van mening dat informatie van essentieel belang is om de juiste behandeling te krijgen. “Hoe meer je leert, hoe meer je voor elkaar kunt krijgen voor jezelf.” James voegt daar nog aan toe: “Ik zeg niet dat het vanaf dag één gelijk een geweldig succes zou zijn geweest als ik over alle informatie beschikt had, maar de kans van slagen was veel groter geweest.”




HET VERHAAL VAN JOEL EN ARIANNE Toen Joel door zijn heroïnegebruik bijna niet meer kon opstaan om naar zijn werk te gaan, realiseerde hij zich dat hij afhankelijk was. “Ik werd misselijk, had pijn in mijn rug en kon niet slapen. Ik zweette me elke nacht kapot.” Joel hoorde van een andere druggebruiker over behandeling met medicatie, en ging naar een arts voor hulp. De behandeling werkte goed in het begin. “Ik werd minder impulsief, kreeg rust en zat beter in mijn vel.” Maar na een paar maanden gebruikte Joel weer en kwam hij in een patroon terecht van behandeling en heroïnegebruik waardoor zijn relatie met Arianne kapot dreigde te gaan. “Ik had besloten bij hem weg te gaan, omdat ik niet langer zo wilde leven”, zegt Arianne. Dit was het keerpunt waardoor Joel hulp zocht bij een gespecialiseerde afdeling, waar zijn dosis medicatie werd verhoogd. Joel zegt: “Eerst was ik sceptisch, ik geloofde niet dat er iets zou veranderen.” Maar bijna een jaar later is Joel nog steeds heroïnevrij. “Ik ben stabieler, minder impulsief, praat makkelijker met mensen en heb betere relaties met mensen.” De juiste dosis medicatie, samen met maandelijkse ondersteunings- en controlesessies bij zijn arts, zijn van groot belang geweest voor het succes van Joel. “Liefde alleen was niet genoeg. We weten nu hoe belangrijk de juiste behandeling is”, zegt Arianne. Joel voegt eraan toe: “Ik ben trots dat ik gestopt ben en een betere relatie heb met mijn ouders, en met Arianne natuurlijk. We hebben het samen nu zoveel beter.” Joels behandeling heeft hen de stabiliteit gegeven die ze nodig hadden voor hun verdere leven samen. En nu er ook een kindje onderweg is, een nieuw huis gebouwd wordt en ze gaan trouwen, hebben ze veel om naar uit te kijken. In Ariannes woorden: “Ik vertrouw hem, ik vertrouw op de behandeling en in de toekomst.”




HET VERHAAL VAN KATRIN

Recommend Documents