Het Rijpenhofje: een veilig dorpje middenin de grote stad Door Dirk Visser

idA in dit Amsterdam

jaargang 53 februari 2014

2

maandblad van de Verenigde Doopsgezinde Gemeente Amsterdam

INHOUD Ontstaan van het Rijpenhofje – 2 Buurtzorg in het Rijpenhofje – 3 Bewoonsters woongroep Prinsengracht – 4 Column – 5 Bewoonster woongroep in Amstelveen – 6 Uit de kerkenraad – 7 Gemeente in beweging – 9 Prikbord – 10 Collecte opbrengsten – 10 Voelen & Meebeleven – 10 Agenda – 11 Kerkdiensten – 12 Collectebestemmingen – 12

Foto: Gerrie de Valk

Het Rijpenhofje: ‘een veilig dorpje middenin de grote stad’ Door Dirk Visser “Het Rijpenhof voelt een beetje als een maatschappij in het klein. Achter elke deur van elk huisje schuilt een heel andere geschiedenis en een heel ander mens. Dit vind ik super interessant. Het leven in dit hofje past mooi bij mijn studie Humanistiek”, zegt Tanne Baas, een van de drie student-beheerders van het Rijpenhofje. “Soms is het hof ook echt een klankbord voor me. Dan denk ik bijvoorbeeld: ‘ik wil me inzetten voor duurzaamheid, maar laat ik eerst eens kijken hoe dat ontvangen wordt in het hofje’. Van daaruit bedenk ik dan een volgende stap.” Voor Hannah Edelbroek, een andere student-beheerder, is het Rijpenhofje op z'n mooist als de prunus in bloei staat. Een bewoonster geeft dan altijd een 'feestje' om dit te vieren. Iets leuks, gezelligs of moois delen, dat is wat we hier vaak doen. Of dat nou op de koffieochtend is, op de borrel, of tijdens een avond met een Afrikaans dramateam; er is altijd sprake van een saamhorigheidsgevoel.”

rustpunt, een kleine samenleving waar dingen nog waren te overzien. Vaak vergelijk ik het Rijpenhofje met Laaksum, het gehuchtje waar ik geboren ben. Een onderdeel van een groter geheel, maar toch een afgezonderde plaats. In het hof kun je, als de deur achter je dichtvalt, afscheid nemen van de jachtige stad. In het hof bevind je je onder vrienden waar je jezelf kunt zijn. Die afleiding is me zeer welkom.”

Gerrit Dijkstra, ook student-beheerder, was een Friese plattelandsjongen toen hij, koud van de middelbare school, in het drukke Amsterdam terechtkwam. “Het Rijpenhofje was voor mij een welkom

Hannah: “Iedereen heeft zíjn of haar eigen huisje maar als je wilt, is er altijd wel iemand in voor een praatje. De achttien bewoners en drie beheerders zijn allemaal verschillend maar, zoals hier

geregeld gezegd wordt: 'iedereen heeft zijn eigenaardigheden en die moeten we accepteren’. Het wonen hier is fijn, op mijn kamer hoor je nog net de bel van de tram op de Rozengracht, maar zodra je verder het hofje in loopt, wordt het een oase van rust. Stilte, midden in hartje Amsterdam, wat wil een mens nog meer?” Tanne noemt het hofje “een klein, fijn, veilig dorpje te midden van een grote snelle stad. Ook ervaar ik het hofje op veel verschillende manieren. Soms ligt de nadruk meer op het hofje als werk, soms meer op het hofje als een thuis en andere keren weer het hofje als leerplek. Ik kan veel leren en ontwikkelen in het hof. Van organiseren tot klussen, van tuinieren tot EHBO en van communicatie tot grenzen stellen. Dit is leuk maar soms ook wel spannend.” Lees verder op pagina 2 I N DIT AMSTERDAM FEB RUAR I – 1

Vervolg van pagina 1

Gerrit: “Er wonen zoveel bijzondere mensen in het hofje, mensen met de meest uiteenlopende levens. Voor een (geschiedenis)student is het contact met de oudere generatie erg waardevol en leerzaam. Veel studenten staan niet echt in contact met ouderen en missen daardoor de uiteenlopende levenslessen die alleen iemand met levenservaring je kan geven. Wat heb ik veel geleerd in de tijd dat ik hier woon. Als beheerder bevind je je midden in het sociale leven. Met al de voor- en nadelen die daarbij horen. Want ook de Rijpenhoffers hebben soms hun makken. Snel genoeg kom je erachter waar je goed in bent, wat je kunt toevoegen aan het hofleven. Ook heb ik geleerd waar ik minder goed in was en wat een geluk het is dat je nog twee andere beheerders in de buurt hebt die je kunnen aanvullen in je tekortkomingen. Er ontstaat zo een speciale drie-eenheid, een ervaring die ik voor geen goud zou willen missen.

Met enige regelmaat sta ik stil bij het hofje en hoe deze ervaring mij gevormd heeft. Wat een mazzel, een prachtige plek, midden in Amsterdam en een geweldige tijd waarin ik zoveel vaardigheden heb opgedaan. Omgaan met verantwoordelijkheid, zorg dragen voor andere mensen. Ik leer nog elke dag nieuwe vaardigheden bij. Van verwarmingsmonteur tot timmerman, tegen de tijd dat ik hier wegga [komende zomer], ben ik het allemaal. Ik zal dit hofje en haar prachtige mensen altijd in mijn hart meedragen en met veel liefde en plezier aan een geweldige studententijd terugdenken.” Ook Tanne is “ontzettend dankbaar dat ik hier mag wonen. Ik probeer en wil blijven proberen om zo veel mogelijk te leren van alles wat het hof en de bewoners me te bieden hebben. Op mijn manier hoop ik een steentje bij te dragen aan het hof en iets moois terug te geven aan de bewoners.”

Hoftuin met bloeiende prunus

Ontstaan het Rijpenhofje Het Rijpenhofje heeft zijn ontstaan te danken aan de Amsterdamse doopsgezinde koopman Gerard van de Rijp, die in 1735 overleed. In zijn testament had hij bepaald dat een som van 20.000 gulden moest worden besteed aan de koop van enige huisjes om daar een hofje van te maken en nog eens 20.000 gulden voor het onderhoud en voor de ‘preuves’, de (meestal jaarlijkse) uitkeringen aan de bewoonsters. Een jaar na zijn dood hebben de erfgenamen twee huizen gekocht aan de Rozengracht en deze verbouwd ‘tot een volkomen pieus gesticht ofte hofje’.

2 – I N DIT AMSTERDAM FEB RUAR I

In 1747 droegen zij het hofje over aan de Doopsgezinde Gemeente die regenten benoemde. Er waren toen negen bewoonsters. In 1764 werd het hofje uitgebreid zodat het negentien bewoonsters kon herbergen. Tussen 1919 en 1921 werd het hofje afgebroken en geheel opnieuw gebouwd: de huidige toestand. Er waren toen 21 bewoonsters. Pas in 1968 deden de eerste mannelijke bewoners hun intrede op het hofje. In 1965 kwamen de huizen De Lely aan de Bloemstraat achter het Rijpenhofje, die lang een apart hofje vormden, ook onder de

vleugels van de Commissie voor maatschappelijke zorg van de Doopsgezinde Gemeente. Er werd een deur tussen beide panden gemaakt. Tegenwoordig is De Lely met het Rijpenhofje organisatorisch één geheel. In het Rijpenhofje en Huizen De Lely wonen thans achttien personen en drie studentbeheerders. Bron: Hilbert G. de Vries en Jeanine C. Treffers, Het Rijpenhofje en huizen De Lely (1982).

Corrie van de Stolpe:

Het Rijpenhofje is meer een gemeenschap geworden Interview door Dirk Visser

“De sfeer op het Rijpenhofje is in de 33 jaar dat ik hier ‘buurtzorg’ verricht, zeer zeker veranderd. Er is veel meer gemeenschapszin tussen de bewoners ontstaan. Ze doen veel meer met elkaar dan toen ik hier begon. Het gaat de laatste jaren hartstikke goed”, zegt Corrie van de Stolpe, die deze maand in het zonnetje werd gezet omdat ze de aow-leeftijd heeft bereikt. “Maar ophouden? Daar denk ik niet aan.

“Op het hofje is het rustig, maar zodra je de deur uitgaat, sta je midden in de drukte van de Rozengracht. ” Corrie van de Stolpe

Een van de activiteiten is de koffieochtend eenmaal per week op donderdag. De bewoners komen zo meer bij elkaar, maar ze zijn vrij om te komen. Eenmaal per maand is er aan het eind van de dag een gezamenlijke borrel. Onder meer met Kerstmis, Sinterklaas en Pasen is er een gezellige middag in de conversatiezaal. De bewoners zijn merendeels op leeftijd. Ik zal geen namen noemen, maar er zat wel es een haaibaai tussen of iemand die recht door zee was. Dan moest je opletten op wat je zei. Ik hoor alles, maar zelf zeg ik nooit iets. En er was ook wel eens onderlinge jaloezie. De een mag niks en de ander mag wel wat. Doordat er meer jongeren zijn gekomen, is het de laatste tijd leuker geworden. De beheerders die er nu zijn (Gerrit, Hannah en Tanne) zijn de beste die ik heb meegemaakt.

Foto: Gerrie de Valk

Ik ben in de Jordaan geboren, maar kende het Rijpenhofje niet. Ook was ik niet bekend met doopsgezinden. Via een buurvrouw die ziek werd en de ‘buurtzorg’ niet meer kon doen, ben ik hier gekomen. En ik ben nooit meer weggegaan. Mijn zoontje Jordi was toen twee jaar. Ik bracht hem naar de crèche en haalde hem om twaalf uur weer op. Wel zijn we om de kinderen naar Almere verhuisd. In het begin was daar helemaal niks. Ik heb toen wel een paar traantjes gelaten. Nog ben ik elke keer weer blij als ik uit het Centraal Station kom. Dat vind ik hier ook. Op het hofje is het rustig, maar zodra je de deur uitgaat, sta je midden in de drukte van de Rozengracht. Heerlijk vind ik dat.”

I N DIT AMSTERDAM FEB RUAR I – 3

“In een woongroep heb je geen last van eenzaamheid. De bewoonsters van de Woongroep Prinsengracht kunnen bij calamiteiten een beroep doen op medebewoonsters. Bij chronische hulp moet er beroep worden gedaan op bijv. thuiszorg. In het huishoudelijk reglement van deze woongroep is vastgelegd dat de bewoonsters niet voor elkaar als mantelzorger optreden. Tot zover de voordelen”, aldus Femmy Janson Oosterhagen, die er al ruim twintig jaar woont.

In een woongroep ken je geen eenzaamheid Door Mieke Krebber

Maar er zijn volgens haar ook nadelen. “De meeste bewoonsters wonen er al lang en zijn dus van gevorderde leeftijd. Daardoor is de grens tussen incidentele zorg en mantelzorg vaag geworden. Dat is een belasting. Hoewel ik zelf ook niet meer jong ben, voel ik toch een verantwoordelijkheid die ik eigenlijk niet meer aankan.” Femmy, die jarenlang secretaris van de Amsterdamse Raad van Kerken is geweest, was tijdens de recente opknapbeurt contactpersoon tussen woongroep,Ymere, (de eigenaar van het pand,) en de werklieden. “Leuk om te doen, maar het zou fijn zijn als een jonger iemand deze taak zou overnemen.” “Nog een negatief punt: er wordt gekletst.” Zou dat in een woongroep van jongere vrouwen overigens anders zijn? Ontstaan De woongroep is ontstaan uit de vrouwenbeweging in Amsterdam. Er was een inloophuis voor vrouwen in de overgang, de Vidogroep. Daaruit ontstond het plan voor een woongroep voor vrouwen. In 1985 werd het pand aan de Prinsengracht, dat eigendom is van Ymere, toegewezen aan de woongroep. Na de oorlog was hier de drukkerij

4 – I N DIT AMSTERDAM FEB RUAR I

van het communistische dagblad De Waarheid gevestigd – aan de achterkant van Felix Meritis. Eigenlijk zijn het twee huizen (met achterhuizen), waarin 16 appartementen zijn gerealiseerd. Het ene huis is oud; op de begane grond is een soort winkel gevestigd. Het andere huis is geheel nieuw opgetrokken. Het gebouw bestaat uit vier etages met elk vier appartementen, twee aan de voorkant en twee aan de achterkant gescheiden door een luchtkoker met een soort balkon als overloop. In het afgelopen jaar is het pand opgeknapt aan de buitenkant. De bewoonsters Er wonen 15 vrouwen van boven de 50 jaar. Eén appartement met dakterras is voor gemeenschappelijk gebruik. Hierin bevindt zich ook een logeerkamer. Soms logeren er eigen logees, maar ook vrouwen van buiten, zoals gasten van Felix Meritis. Bij de start van de woongroep kwamen er ook niet-leden van de vereniging te wonen, die afkwamen op de plek in de stad. Zij hielden zich vaak afzijdig van de gemeenschappelijke activiteiten.

Gezamenlijke activiteiten Elke ochtend is er koffiedrinken in de gemeenschapsruimte; wie het eerst aanwezig is zet de koffie. Op maandag wordt er gezamenlijk gegeten; om de beurt kookt een bewoonster of een ‘buitenvrouw’; acht à tien mensen kunnen daaraan deelnemen. Er zijn verschillende taken verdeeld: huishoudelijke taken: inkopen van koffie, thee etc. en de schoonmaakmiddelen; de wasgroep houdt de wasmachines in de gaten en regelt zo nodig een reparateur. Gezamenlijk betalen ze een werkster voor de gezamenlijke ruimten. Voor het eigen appartement is men zelf verantwoordelijk. Pogingen om meer activiteiten te organiseren, zoals Mahjong middagen, verzanden meestal na korte tijd. Waarom kiezen voor een woongroep? Femmy: “Ik heb een jaar, na de HBS in Ede, in Amsterdam gewoond en gewerkt en daar de Oud-Katholieke Kerk gevonden en vervolgens een verpleegstersopleiding in Engeland gevolgd. Daarna studeerde ik in Utrecht (sociologie i.p.v. theologie) trouwde en kreeg twee kinderen. Jaren later verhuisde ik met mijn man naar het noorden des lands.

Column Koffiedrinken op het balkon met uitzicht op Felix Meritis. Foto: Femmy Janson

“Ik woon naar alle tevredenheid in de woongroep, maar ik hoop wel dat er binnenkort een paar ‘jongere’ bewoonsters bij komen” Weer 20 jaar later, na mijn scheiding, toen ik in Assen woonde, bezocht ik een conferentie over problemen van alleenstaande vrouwen boven de 40, op financieel en sociaal gebied. Daar hoorde ik van deze woongroep (50+..!). Ik had goede herinneringen aan Amsterdam, dus liet ik me op de wachtlijst zetten. Toen ik ‘in de vut kon’, verhuisde ik opnieuw naar Amsterdam. Ik vond er al snel werk als onbetaald medewerker in de functie Secretaris Medische Beroepsgroep, o.a. bij Amnesty International.” Toelating tot de woongroep De afspraak is dat vriendinnen en familieleden van de bewoonsters niet in aanmerking moeten komen. De wervingsgroep, een permanente commissie, bestaat uit drie leden. De vrouwen op de wachtlijst komen twee maal per jaar op bezoek om elkaar over en weer beter te leren kennen Alle vrouwen, die op de lijst met belangstellenden staan, worden aangeschreven. De commissie kiest drie vrouwen die zich presenteren in een vergadering van alle bewoonsters. Op basis daarvan wordt de toekomstige bewoonster gekozen. Mensen die hun draai in het leven niet kunnen vinden of de woongroep zien als een vervanging van een gezin, maken geen kans. Mensen zoals de hoofdpersoon uit de roman van Franca Treur, De Woongroep, melden zich wel eens als kandidaat-bewoonster, maar voor hen geldt hetzelfde. Femmy: “Ik woon naar alle tevredenheid in de woongroep, maar ik hoop wel dat er binnenkort een paar ‘jongere’ bewoonsters bij komen. Dat geeft waarschijnlijk weer wat meer leven in de brouwerij.”

Het kleiklooster Door Joël Friso

In mijn omgeving zitten veel jonge, hoogopgeleide stadsbewoners die iets van hun bestaan willen maken. Franca Treur, bekend van haar prachtige debuut Dorsvloer vol confetti, schreef haar nieuwe boek over zo’n groep jonge mensen in de stad. De hoofdpersoon in De woongroep is een jonge vrouw, die in de grote stad in een activistische woongroep gaat leven. Want hoe kun je je beter thuis voelen op de wereld, zo lees je op de achterkant van haar boek, dan door haar te willen verbeteren? Treur over haar boek: “Voor wat vroeger de kerk deed, is eigenlijk niets in de plaats gekomen. Ik denk dat mensen dat missen.” Dit soort samenlevingsverbanden springen niet alleen in het gat wat de kerk heeft achtergelaten, ze worden juist ook aangegrepen door veel jonge christenen. Ik kreeg via Facebook de uitnodiging om de pagina van Leefgemeenschap Slotervaart te ‘liken’. Zij zijn op zoek naar “mensen die zich geroepen voelen op een nieuwe manier te experimenteren met christelijk leven.” Eén van de leukste initiatieven vind ik Het Kleiklooster. Alleen al die naam, kleiklooster! Een gastvrije, diaconale en spirituele plek middenin de Bijlmer, dat willen ze zijn. Of worden, om precies te zijn, want komend voorjaar gaan ze over tot de aankoop van een rijtje flatwoningen midden in Zuid-Oost. Op YouTube vind je een filmpje over Het Kleiklooster waarin initiatiefnemer Johannes van den Akker samen met een ‘echte’ Benedictijnse monnik, Broeder Mathijsen van de Abdij van Egmond, een kijkje neemt op de plaats waar dit moderne klooster moet verschijnen. Het is een treffend beeld, waarin een oude traditie en een nieuwe initiatief zo met elkaar verbonden zijn. Precies wat de moderne kloosterlingen voor ogen hebben: verbindingen leggen midden in een stadswijk. In het videogesprek haalt Broeder Mathijsen het bekende celibaat aan. Nieuw aan het kleiklooster is, zo legt hij uit, dat ze hier met echtparen met kinderen gaan wonen. “Die kinderen willen misschien andere dingen. Je hebt dus ingebouwd zekere weerstand zitten.” Het kleiklooster, onthoud dat spannende initiatief!

I N DIT AMSTERDAM FEB RUAR I – 5

Zoals koning Willem Alexander al meldde op Prinsjesdag gaan we een nieuwe tijd tegemoet. De overheid gaat niet meer voor ons natje en droogje zorgen, we zullen onderling meer naar elkaar moeten omzien. Een van de mogelijkheden is, om als we ‘op leeftijd’ geraken, in een woongroep te gaan wonen. Het lijkt misschien oubollig, als een overblijfsel uit de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw, maar het kan een optie zijn als je niet helemaal alleen wilt wonen en het bejaardenhuis nog een stap te ver is. Mevrouw Wil Draaisma-Wakker

Foto: Sjouke Halbertsma

Alles wat niet meerwaardig is, is niet perse minderwaardig Door Sjoukje Halbertsma

Mevrouw Wil Draaisma-Wakker (Amsterdam 1923) woont sinds haar 68ste in een woongroep in Amstelveen. Woningbouwvereniging Eigen Haard heeft de bovenste twee verdiepingen van een flat aan de Camera Obscuralaan hiervoor beschikbaar gesteld. Zij en haar man lazen erover in de krant. Ze woonden in een galerijflat en voelden zich daar niet helemaal veilig meer. De flat waar ze introkken is beter beveiligd en de medebewoners houden een oogje in het zeil. Haar man overleed helaas vier maanden na de verhuizing. Ieder heeft zijn eigen woning met keuken. Er wordt dagelijks koffiegedronken en eens in de week gezamenlijk gegeten. Hiervoor is een ruimte beschikbaar. Mevr. Draaisma; ”De bedoeling is dat er onderling veel contact is, dit valt mij wat tegen. Het wonen in een woongroep heeft zoals overal zijn voor- en nadelen. Je kunt niet met iedereen even goed opschieten, je hebt dominante en minder dominante types. Ik ben wat minder dominant, waardoor ik mij ook wel terugtrek. Ik ga niet altijd naar het koffiedrinken. Sommigen doen heel veel en anderen kunnen de kantjes ervan aflopen. Maar ik voel mij hier prettig, er heerst een zekere geborgenheid. Ik hang

6 – I N DIT AMSTERDAM FEB RUAR I

voor het slapengaan een kettinkje aan de buitendeur. Als deze er om 10.30 uur nog hangt dan is er iets aan de hand. Ik heb een alarm om mijn hals hangen en ook een niet reanimeren plaatje. Helaas zijn veel bewoners overleden, ik denk al zestien of zeventien personen. Het is een vrouwenboel geworden en ik ben nu de oudste. Het is zwaar om oud te worden. Je raakt steeds meer achterop, krijgt de ene kwaal(tje) na de andere, waarvoor je dan weer medicijnen moet slikken die ook weer hun bijwerkingen hebben. Er valt steeds een stukje van wat je nog kunt, weg. Op mijn vijfde heb ik polio gekregen, daar heb ik mee leren leven. Ik kreeg aangepaste schoenen en verder werd er door niemand, ook mijn moeder niet, over gesproken. Het werd doodgezwegen. Van nature was ik een vrolijk kind, altijd fluiten en zingen. Maar toch. Ik kan mij herinneren dat ik eens met een jongen uit ging en stiekem in de etalage van een winkel keek en dacht: “Kan hij het zien?” Op mijn 23ste raakte ik overspannen. Ik werd door de huisarts naar psychiater Folkerts gestuurd, een geschenk uit de hemel, die man. Hij was ook hoofd van de

Valerius kliniek en zwaar gereformeerd. Zijn uitspraak “Alles wat niet meerwaardig is, is niet minderwaardig”, draag ik mijn leven lang met mij mee. Ik ben niet meer bij de pakken neer gaan zitten. Met mijn man heb ik bijvoorbeeld veel gewandeld in de bergen met speciaal aangemeten schoenen. Waar ik nu erg van geniet zijn mijn vakanties in Mennorode, Fredeshiem en Dopersduin. Je wordt daar niet voorbij gelopen en wat een aardige dominees! Verder niet te vergeten De Boodschappenbus, een vrijwilligersproject. Vijftig vrijwilligers vervoeren iedere week 700 ouderen naar winkelcentra waar ze boodschappen kunnen doen. Eén keer per maand is er een uitje. We hebben altijd veel lol en ik zie er dan ook iedere keer weer naar uit. Ik ga één keer per week eten in buurthuis de Bolder en verder doe ik het met magnetronmaaltijden. Hoe goed het hier ook is, aan het contact met mijn eigen familie kan het niet tippen, dat is nu eenmaal zo. Ik heb al twee achterkleinkinderen en zij houden mij op de been. Het is heerlijk om naar hun foto’s te kijken. Ik kan niet wachten tot ze gaan praten. Ik hoop dat ik dat nog mag meemaken.

Uit de kerkenraad

Uit de kerkenraad

Belijdenis en doop

We hebben een gift van € 1.000,- ontvangen voor de aanschaf van het kunstwerk Flight. Op dit moment wordt er berekend wat er aan giften binnen is gekomen en wat er nog benodigd is om tot aanschaf van het kunstwerk over te kunnen gaan. We houden u op de hoogte.

Op 6 februari is er een extra kerkenraadsvergadering waarin Rients van der Wal zijn belijdenis zal voorleggen aan de kerkenraad en de gemeente. Deze vergadering is openbaar – zoals alle kerkenraads-vergaderingen – en begint om 20.00 uur. Op 9 februari zal Rients van der Wal in de dienst toetreden tot de gemeente.

Besloten is om het orgel dat nu nog in het kerkgebouw aan de Karperweg staat te laten verplaatsen naar de Singelkerk. De orgelbouwer die het grote orgel in de Singelkerk heeft gerestaureerd gaat het orgel van de Karperweg reinigen en speelklaar maken. In overleg met de koster en met Dick Klomp wordt er nog gekeken naar een geschikte plek voor dit orgel. In de kerkenraadsvergadering hebben we terug gekeken naar Preek van de Loser. De kerkenraadsleden die erbij aanwezig zijn geweest gaven aan dat het een bijzondere en waardevolle serie was. Er waren grote verschillen tussen de drie diensten waarbij een van de diensten meer als theater werd ervaren dan een dienst. Opvallend was ook dat er een ander soort publiek aanwezig was dan bij de vorige series. Over het algemeen zijn we zeer tevreden en we gaan in gesprek met de Protestantse Kerk Amsterdam over verdere samenwerking. De kerkenraad heeft ook teruggekeken op de kerstperiode. De opkomst bij de adventsmiddag was hoog en het was een mooie middag met muziek en poëzie. De opkomst bij de kerstavonddienst was ook groter dan verwacht. Er waren veel mensen die voor het eerst de Doopsgezinde Singelkerk bezochten. Het was een mooie viering. Ook het orgelconcert vooraf door Dick Klomp was prachtig. Er wordt nog wel gekeken hoe we de bezoekersstromen voor beide activiteiten beter op elkaar aan kunnen laten sluiten. Ook de kerstochtend dienst was goed bezocht. Wel was de dienst iets te lang maar dit kwam door de prachtige muziek van de zangeres. De kerkenraad kijkt terug op een mooie en inspirerende kerstperiode.

Rijpenhofje Per 1 maart 2014 komt er op het Rijpenhofje een plaats vrij voor een student-beheerder. Inlichtingen bij de huidige studentbeheerders: t (020) 622 19 72 of bij het bestuur (C.J. de Groot) t (020) 626 27 43.

Flight Voor de aankoop van het kunstwerk Flight is al een aardig bedrag binnen. Maar er is nog meer geld nodig om in het bezit te komen van het kunstwerk. Als het bezit van de gemeente wordt kan het ook in het kerkje in Noord geïnstalleerd worden en daarna worden uitgeleend aan andere gemeenten die al belangstelling hebben getoond. Vindt u het iets waard dat de gemeente in het bezit komt van dit kunstwerk stort u dan een bedrag op de rekening van de gemeente: IBAN NL11INGB0000141442. Mocht er teveel geld binnenkomen dan kunnen de gulle gevers een deel van hun gift terug ontvangen.

Zondagse Singelkerkbloemen De bloemen, die tijdens de dienst in de Singelkerk staan, worden na de dienst gebracht bij leden die een moeilijke tijd door moeten maken, ziek zijn of iets te vieren hebben. Wilt u de namen door geven aan: Martina Simons t (020) 662 19 34, of Ineke Bremer t (020) 615 26 22.

In het ziekenhuis opgenomen Onze gemeente wil graag meeleven. Wilt u van uzelf, familie, vrienden en VDGA-leden ons een opname laten weten? Eén van onderstaande contactleden zal de opgave dan doorgeven aan de desbetreffende bezoekster. Martina Simons (tevens organisatie) t (020) 662 19 34 en Ineke Bremer t (020) 615 26 22.

I N DIT AMSTERDAM FEB RUAR I – 7

Gemeente in beweging

Meerpadkerk zat bomvol Niet eerder waren er zoveel mensen in het kleinste kerkje van Amsterdam aanwezig. Kerstmorgen was het tijdstip, dat 40 kinderen het kerstspel speelden. Kinderen, ouders, gemeenteleden en vrienden van de gemeente deelden een bijzonder geloofsmoment. Zelf had ik niet verwacht dat er 110 mensen in het kerkje zouden kunnen, maar met alle kinderen voor in de kerk op de grond, merk je toch dat er veel makke schapen in een hok gaan. Wij zien terug op een prachtige kerstmorgenviering.

Doperscafé op locatie* : Zwart & Wit Alex van Stipriaan (conservator bij het Tropenmuseum en hoogleraar Caribische Geschiedenis in Rotterdam) In deze bijzondere aflevering een rondleiding op de tentoonstelling Zwart & Wit in het Tropenmuseum, 150 jaar na de afschaffing van de slavernij. Wie is wit en wie is zwart? Wie bepaalt dat eigenlijk? En wat heeft het slavernijverleden daar dan mee te maken?

18 februari, aanvang: 20.00 uur, in de hal van het museum. * Tropenmuseum, Linnaeusstraat 2, Amsterdam.

Zondag 2 februari zullen op opnieuw rond een ‘Ik ben’ woord uit Johannes aan het werk zijn in de kerkdienst aan het Meerpad. Tevens zal deze morgen Arnold Snoek van ‘Kerk en Buurt Noord’ komen vertellen over het diaconale project dat zij op de Adelaarsweg 57 hebben.

Leerhuis: Verhalen over het begin en het einde

Ds. Tom Rijken

Mozes – onze leraar Tijdens de bijeenkomsten van het Leerhuis komen de verhalen over het begin en het einde van het leven van Mozes in Ex. 1–5 en Deut. 34 aan de orde. Douwe van der Sluis is de docent.

Mennomaal 11 februari vanaf 17.30 uur inloop, 18.00 uur begin maaltijd. Tussen hoofd- en nagerecht: Ina Drukker met bijbels eten Plaats: Singelkerk, Singel 452, tel. (020)-6234588. Kosten maaltijd: € 5.Iedereen welkom. Opgave van tevoren niet nodig, alleen bij dieet of vegetarisch.

Bijeenkomsten op 8 en 22 maart. Doopsgezinde Singelkerk; van 10.00 tot 15.30 uur. Opgave bij Hanneke de Graaf, [email protected] of (020) 6100710. Kosten € 32.50 (of naar draagkracht), overmaken op rek. nr. IBAN NL38INGB0009218410 t.n.v. C.Y J. Mulder. Flyers met meer informatie in de Singelkerk.

Mozes in zijn mandje. Mozaïek van Marc Chagall in de kathedraal van Corsica

8 – I N DIT AMSTERDAM FEB RUAR I

Prikbord

Migratie Tour 2014 Voor de Migratie Tour 2014 hebben zich een groot aantal vrijwilligers gemeld. (Zie decembernummer van idA.) De tour is opgesplitst in vier trajecten: Zürich – Leeuwarden, Leeuwarden – Warschau, Warschau – Wenen en Wenen - Detmold. Voor het eerste (26 juni-13 juli) en laatste (20-31 augustus) traject kunnen zich nog mensen aanmelden. De bijdrage van de vrijwilliger voor het eerste traject is € 450 en voor het vierde € 300.

eumen.net projekt is een samenwerking tussen het Internationaal Menno Simons Centrum, het Doopsgezind Seminarie, de VU Amsterdam, de ADS en de Universiteit van Hamburg.

Nadere inlichtingen en aanmelding bij Antoinette Hazevoet: [email protected] of [email protected]

Doopsgezinde Historische Kring: Symposium over Frits Kuiper op 6 maart. Informatie en aanmelden (voor 20 februari) bij de ADS.

Pianoconcert van Beethovern Het derde concert in de serie: Zondag 2 februari om 15:00 uur Romanze Cantabile Pianoconcert nr. 4 Pianoconcert nr. 5 Het Constanzeorkest

Petra Luteijn, piano Martijn Smits, piano Lodewijk Crommelin, piano o.l.v. John Macfarlane

Kosten: € 15,– Locatie: Doopsgezinde Singelkerk De eerste twee concerten vonden plaats op 25 en 26 januari.

I N DIT AMSTERDAM FEB RUAR I – 9

Het team

Opbrengst collecten in euro’s 2013 (kwartaal 1+2+3+4) Gemeente Projecten

Natascha van der Does-Brantjes jeugdwerk Singelkerk t 06 44 71 49 30 [email protected]

Essemie van Dunné jeugd- en opbouwwerk Noord t 06 48 35 07 25 [email protected]

Joke van der Heide jongerenwerk t (020) 661 16 52 [email protected]

– Singelkerk – Menno Simonshuis – Noord Meerpad Totaal

6.040,15 822,65 933,41 7.796,21

– – – – – – – – –

Voedselbank Amsterdam Diakonaal Fonds VDGA Amnesty International Jeannette Noël Huis Amsterdam Oudezijds 100 Stoelenproject Amsterdam ADS, projecten Gemeenteopbouw ADS, Werkverband Geweldloos Samenleven Stichting Vrienden Kruispost Totaal

Winter huil deur dorre bome O, die nagte is so lang!

Langsaam seil die koue wolke, Bodes van die winterkou. Ja, ons mis jul in die winter, Rose rein met môredou!

387,13 161,80 47,22 403,09 440,32 695,15 247,95 325,21 344,12 3.051,99

Voelen & meebeleven Uit: Het Stille Wonder; gedichten bijeengebracht en van aantekeningen voorzien door L.H. Stronkhorst; Tweede bundel, R. van Goor, Meppel; vierde druk.

Dou soos pêreldruppels prijk.

Aantekeningen […] een eenvoudig Zuid-Afrikaans liedje. Het is winter. Wanneer zal er weer dauw aan elke rozenknop hangen? vraagt de dichter. Hij kijkt omhoog en ziet de koude wolken als boden van de winter voorbij zeilen. En weer denkt hij aan de rozen. Maar hij geeft de moed niet op. Op elke winter volgt een lente. [… dan] zullen de rozen weer gaan bloeien, en elke morgen zullen bloembladen als (soos=zoals=als) parels pronken.

Koos Marais

Keuze: Heleen Nauta-van Gelder

Maar die lentetijd kom nader En die winterwinde kwijn, Spoedig sal die helder sonlig Weer daar oor die velde skijn. Met die aanbreek van die lente Sal die winterwinde wijk, Dan sal daar weer aan die rose Tom Rijken predikant Noord t 06 22 51 75 65 [email protected]

6.927,39 930,50 1.219,58 9.077,47

Die lentetijd kom nader

Dou aan elke roosknop hang?

Ewoud Roos predikant (020) 624 65 73 (secretariaat) [email protected]

5.308,21 771,50 1.137,93 7.217,64

Opbrengst collecten t.b.v. projecten 4e kwartaal 2013

Wanneer sal weer in die somer

Henk Leegte predikant t 06 45 62 62 70 [email protected]

6.086,84 1.191,40 1149,24 8.427,48

2012 (kwartaal 1+2+3+4) Gemeente Projecten

10 – I N DIT AMSTERDAM FEB RUAR I

Agenda

Kopij voor het volgende nummer vóór 10 februari 2014 sturen aan Mieke Krebber Mail: [email protected] Adres: Europaplein 89, 1078 GZ Amsterdam (telefoon 020-6731926).

Februari 2014 Kerkdiensten (zie achterkant)

De redactie behoudt zich het recht voor artikelen in te korten of niet op te nemen. • Zo 2 feb

Pianoconcert: Beethoven

• Di 4 feb

Contactkring

Singelkerk

10.30 uur

• Di 4 feb

Bijbelkring

Singelkerk

20.15 uur

• Do 6 feb

Belijdenisavond

Singelkerk

20.00 uur

• Za 8 feb

Singelkoor repetitie

Singelkerk

10.30 uur

• Zo 9 feb

Wake bij Justitieel Complex

Schiphol

14.00 uur

• Zo 9 feb

Gesprek & Meer-pad: Amish

De Bolder

16.00 uur

• Ma 10 feb Zon’shofkring

Zon’shofje

20.30 uur

• Di 11 feb

Mennomaal

Singelkerk

18.00 uur

• Di 18 feb

Doperscafé: Zwart en Wit

Tropenmuseum

20.00 uur

• Wo 19 feb Vredesgroep

Singelkerk

20.00 uur

• Do 20 feb Kring Menno Simons

Menno Simonshuis

14.30 uur

• Za 15 feb

Singelkoor repetitie

Singelkerk

10.30 uur

• Ma 24 feb Het verhaal gaat …

Singelkerk

15.00 uur

• Za 22 feb

Singelkerk

10.30 uur

Singelkerk

10.30 uur

Singelkoor repetitie

• Do 27 feb Bijbelaars

Singelkerk

15.00 uur Secretariaat en administratie Singel 452 1017 AW Amsterdam t kerk (020) 623 45 88 t secretariaat (020) 624 65 73 t boekhouding (020) 627 70 72 fax (020) 624 44 40 gironummer NL11INGB0000141442 (VDGA) website www.vdga.nl

COLOFON idA, in dit Amsterdam Maandblad voor geloof en gemeenteleven van de Doopsgezinde Gemeente Amsterdam. Redactie Mieke Krebber (eindredacteur) Frits Ph. Groeneveld Sjoukje Halbertsma Heleen Nauta-van Gelder Vertegenwoordiger van de kerkenraad: Anke Spijker Ontwerp en realisatie Ontwerpgroep Lâle, www.lale.nl fax (033) 462 46 94

Doperscafé dinsdag 18 februari in het Tropenmuseum: Zwart & Wit

Drukwerk Grammé3.0 - grafische producties, Amersfoort

I N DIT AMSTERDAM FEB RUAR I – 11

Amsterdam Centrum Amsterdam Noord Amsterdam Buitenveldert

Singelkerk – Singel 452 – t (020) 623 45 88 Meerpad – Meerpad 9 t 06-53 77 06 01 Menno Simonshuis – Noord-Hollandstraat 17a – t (020) 517 10 10

KERKDIENSTEN Singelkerk

Meerpad

Menno Simonshuis

Centrum 10.30 uur

Noord 10.15 uur

Buitenveldert 10.00 uur

2 februari

Ds. E.C. Roos

Ds. A.A. Rijken Kom-in-de-kring en Kinderkerk

Geen dienst

9 februari

Ds. H. Leegte Doopdienst Kom-in-de-kring en Kinderkerk

Geen dienst

Ds. E.C. Roos

16 februari

Ds. H. Leegte

Ds. W. Epp Kom-in-de-kring en Kinderkerk

Geen dienst

23 februari

Ds. J. van Woerden-Surink Kom-in-de-kring en Kinderkerk

Geen dienst

Ds. J.E. Klanderman

2 maart

Ds. E.C. Roos

Ds. G.A. Reinhold-Scheuermann Kom-in-de-kring en Kinderkerk

Geen dienst

Collectebestemmingen in februari De collecte in de blauwe/zwarte zak is altijd voor de eigen gemeente. De collecte in de rode zak is bestemd voor:

• 2 februari - Broederschapscollecte t.b.v. Inloophuis Almere Vanuit kerkelijke betrokkenheid is het inloophuis present in de Stedenwijk van Almere en levert een bijdrage aan de verbetering van de leefbaarheid voor buurtgenoten en de andere inwoners van Almere. Rekeningnummer: NL61RABO0321022203 St. Inloophuis Almere • 9 februari en 2 maart – Diaconaal fonds van de Doopsgezinde Gemeente Amsterdam Fonds ter ondersteuning van gemeenteleden die in financiële problemen verkeren. Rekeningnummer: NL11INGB0000141442 Doopsgezinde Gemeente Amsterdam t.b.v. Diaconaal fonds • 16 februari – Voedselbank Amsterdam De Voedselbank Amsterdam (VBA) is in 2005 opgericht en heeft als doel direct voedselhulp te bieden aan mensen in armoede. Er is een aanzienlijke groep mensen die om diverse redenen niet of onvoldoende bereikt wordt door de reguliere hulp en aanklopt bij één van onze uitgiftepunten. Rekeningnummer: NL59INGB0004231650 Voedselbank Amsterdam

1 2 – I N D I T A M S T E R D A M FEB RUAR I

Als u niet in de dienst aanwezig was en toch iets wilt bijdragen aan het project kunt u dat via de aangegeven bankrekening doen.

• 23 februari - Broederschapscollecte t.b.v. projecten voor gemeenteopbouw De Algemene Doopsgezinde Sociëteit ondersteunt gemeenten bij hun opbouw aan een vitale en boeiende gemeente. Door het organiseren van toerustingsbijeenkomsten en trainingen, het ontwikkelen van materiaal, het begeleiden van gemeenteprocessen en het adviseren van kerkenraden. Rekeningnummer: NL19ABNA0243493886 Alg. Doopsgezinde Sociëteit Amsterdam, inzake gemeenteopbouw