Het verslag van mijn spontane actie/uitdaging handbikend van Enschede naar Scherpenzeel en terug. Een totale afstand van 259,92 km en heb hier zowel de zaterdag als de zondag 12 uur over gedaan (inclusief de pauzes) met een gemiddelde snelheid van 13,89 km/u. Om de Voedselbank Enschede-Haaksbergen een warm hart toe te dragen tijdens de komende kerstperiode. Zaterdagmorgen was het dan zover! Om 5:15 uur ben ik vanaf huis vertrokken via een knooppuntenroute naar Scherpenzeel. Het was natuurlijk nog donker, en tot in Diepenheim ben ik niemand tegengekomen. Ik was goed voorbereid. Op zaterdag 16 november had ik de eerste 52 km al een keer gebiked. De weg was voor mij niet meer geheel onbekend, toch was het wel even opletten omdat het donker was maar al met al was het goed te doen. In Diepenheim kwam ik aan op mijn eerste rustpunt, 25 km achter de rug en 20 minuten later begon ik aan de volgende 25 km.
Rotonde in de vroege ochtend in Hengevelde. In Almen aangekomen had ik inmiddels 50 km achter me, dronk een lekker bak warme koffie en belde mijn sportmaat Kelvin Pels. Ik liet hem weten dat ik daar tegen 10:30 uur vertrok. Kelvin wilde mij de laatste 25 km ondersteunen en reed met zijn auto vanuit Montfoort naar Scherpenzeel, daar koppelde hij zijn handbike aan de rolstoel en vertrok naar Otterlo, om samen met mij terug te gaan naar Scherpenzeel. Mijn weg ging vanaf Almen via Zutphen naar Klarenbeek, Beekbergen over de “De Hoge Veluwe” (met verschillende klimmingen die ik aan kon, met wat moeite maar zonder mijn elektrische ondersteuning) naar Otterlo.
Het restaurant in Otterlo. In Otterlo trof ik Kelvin in het afgesproken restaurant, samen hebben we daar nog even wat gedronken zodat ik mijn pauze kon nemen.
Daarna vertrokken we samen via Ede, Renswoude naar Scherpenzeel. De familie Haveman ontving ons met open armen, na mijn rit vanaf Enschede maar Kelvin had ondertussen ook 50 km gebiked. Marjan en Agnes maakten een lekker soepje voor ons en Kelvin vertrok daarna. Na een heerlijke maaltijd heb ik genoten van een lekker warm bad. Een bijzondere ervaring, want zonder ondersteuning kan ik daar niet in en thuis heb ik uiteraard geen bad. Daarna heb ik genoten van een gezellige avond met mijn vrienden. Ik was blij dat ik mocht logeren en daarnaast was het een geweldige avond!
Aankomst bij de Familie Haveman in Scherpenzeel
Zondagmorgen ging om 6:15 uur mijn wekker, maar ging iedereen uit bed om gezamenlijk te ontbijten en mij van broodjes voor de terugreis te voorzien. Ik voelde me op dat moment de koning te rijk, mijn lunchpakket was voor me gemaakt, ik pakte mijn spullen verder in en kon mooi op tijd beginnen. Vervolgens begon ik rond 07:30 uur met de terugreis van 12 uur. Het hele park was nog in diepe rust maar wij vertrokken met ons zessen naar de uitgang van het park. We namen afscheid van elkaar en het was zeker was dat we elkaar 12 uren later in Enschede terug zouden zien. Mits ik natuurlijk zorgde dat ik weer in Enschede kwam. Maar daar had ik het volste vertrouwen in. Via de knooppuntenroute vertrok ik naar Renswoude en vandaar via Ede (het Edese bos)
Edese-bos
Edese-bos
naar Otterlo 25 km verderop. Tijdens de pauze begon het te regenen maar alsof of het zo moest zijn, toen ik aan de volgende 25 km wilde beginnen werd het droog. Vanaf Otterlo leidde de knooppuntroute me terug naar de “De Hoge Veluwe,” maar tot mijn grote verbazing zag ik na enkele kilometers vanaf de ingang van de “De Hoge Veluwe” een waarschuwingsbord van 10% stijging.
Hoge Veluwe.
Het begin van de 10% stijging.
De klim op De Hoge Veluwe.
Het duurde vervolgens niet lang of ik naderde de plaats Klarenbeek waar Auke Zandstra (een sportmaat van OWC, gebracht met de auto door zijn vrouw Thea) me stond op te wachten, om mij te ondersteunen tijdens de rest van de nog te rijden route. Na een heerlijk kop soep van Thea te hebben gehad ging Thea met de auto terug naar Enschede en Auke en ik bikend. Vanaf Klarenbeek gingen we via Zutphen naar Almen, hier aangekomen lagen voor mij inmiddels 100 km achter me.
Nu werd het me ook duidelijk waarom het de dag ervoor op dat punt de afdaling zo lekker ging, nu moest ik er tegen op biken. Ik was blij met mijn elektrische ondersteuning. Deze had ik even nodig omdat mijn eigen krachten niet voldoende waren. Samen met mijn ondersteuning kon ik de klimming net aan. Dit was het enige moment dit weekend dat ik de ondersteuning moest gebruiken.
Auke en ik vertrekken van Klarenbeek naar Almen 25 km verderop.
Na een pauze van ongeveer 20 minuten biketen we samen verder naar Diepenheim, 25 km verderop, hier stond Wim Baas (ook een sportmaat van OWC, hij was daar ook door zijn vrouw Kitty met de auto naar toegebracht) om samen met Auke en mij de laatste 25 km te ondersteunen naar Enschede. Het was inmiddels al donker geworden toen we aan de laatste 25 km begonnen en het biken in het donker had ook wel wat.
Wim Koppelde in Diepenheim bij Auke en mij aan voor de laatste 25 km.
De start van de laatste 25 km. van Diepenheim naar Enschede.
In Boekelo kreeg ik het even vrij zwaar, maar na een korte stop ging het wel weer. Zelfs met de klimming over de fietsbrug bij Auke Vleerstraat. Deze klimming viel me zwaar, maar het einde van mijn actie/uitdaging kwam in zicht. Toen ik bij huis aankwam kreeg ik een brok in de keel, was blij dat het donker was en dat het niemand opviel. Al zullen ze wellicht wel gedacht hebben dat me dit wel raakte. Want mensen die me goed kennen weten dat ik niet graag midden in de belangstelling sta. Met een groot applaus en gejuich werd ik ontvangen!! Zelfs een spandoek ontbrak niet. Familie, goede vrienden, enkele sportmaten van OWC, buren en ook de complete familie Haveman met aanhang die mij de overnachting bij hun in het vakantiehuisje in Scherpenzeel hadden aangeboden waren er. Tot mijn grote verbazing was zelfs Kelvin er weer die me zaterdag met de laatste 25 km ondersteunde.
We hebben met z’n allen er een gezellige avond van gemaakt maar ik was blij toen ik op een gegeven moment gedoucht had en in bed lag. Maandag was een dag vol telefoontjes, (facebook, e-mail en whatsapp) berichtjes en ik bleef me verbazen over het grote aantal mensen dat zich betrokken voelt bij mij en mijn actie. Zelfs RTV Oost, TV Enschede FM en de Tubantia belden nog opnieuw en maandagmiddag ben ik nog op de radio Enschede geweest. Tubantia heeft nog een artikel op de website geplaatst en woensdag heb ik nog een interview bij RTV Oost. Ik wil iedereen bedanken die met me mee heeft geleefd deze weken en alle sponsoren bedanken voor de gulle giften. Ik houd jullie op de hoogte van het eindbedrag en zal nog verslag doen van de overdracht aan de Voedselbank!
