NL HET RECYCLAGEPROCES handpoppen + cd T-shirt glazen fles
wortel
plasticfles blikje kartonnen doos
Let wel, Nederlands ontbreekt op de cd maar is als downloadbare file te vinden op www.baert.com. Als u via de zoekfunctie in het homescherm de artikelcode ingeeft, zult u onderaan de artikelgegevens de knop voor downloaden vinden.
Ref. XA64005
HET RECYCLAGEPROCES
handpoppen
INHOUD Set van 9 handpoppen en een cd, met een volledige opname, met muziek en dialoog, van twee klassieke verhaaltjes in een speciaal aangepaste versie: De cd bevat een script met de teksten van de verhaaltjes en een educatieve gids met activiteiten voor in de klas die een hulp zijn bij het werken rond waarden. Elk verhaal duurt ongeveer 10 minuten. De cd is in verschillende talen als ondersteuning om andere talen aan te leren. Met de cd kunnen leerkrachten de verhaaltjes brengen zonder ze te moeten vertellen: zet gewoon de cd op en laat de poppen bewegen volgens de instructies in het script. Gemakkelijk en praktisch!
Let wel, Nederlands ontbreekt op de cd maar is als downloadbare file te vinden op www.baert.com. Als u via de zoekfunctie in het homescherm de artikelcode ingeeft, zult u onderaan de artikelgegevens de knop voor downloaden vinden. HANDLEIDING EN REGIEAANWIJZINGEN Alle richtlijnen in het script verwijzen naar het zicht van achter de scène, dus achter de pop en tegenover het publiek. In het script zijn de dialogen van de personages die van rechts opkomen, op de rechterhand, rechts in de tekst geplaatst. Om de bewegingen van de handpoppen zo levensecht mogelijk te doen lijken, steekt men best de duim in één van de armen, de wijsvinger en de middelvinger in het hoofd, en de ringvinger en pink in de andere arm. Door de poppen te bewegen kan men een grote waaier aan emoties uitdrukken. Bijvoorbeeld: - Met de armen: klappen, wuiven, slaan, geluk en opwinding uitdrukken door ze snel op en neer te bewegen, wenen door het gezicht met de handen te bedekken enz. - Met het hoofd, spreken, knikken enz. - Met het lichaam: neen zeggen door te heen en weer te bewegen. We raden aan om het script van elk verhaaltje helemaal door te lezen, de cd te beluisteren en te repeteren met de poppen vóór u het opvoert voor publiek. Het stuk kan ook gespeeld worden door het script gewoon voor te lezen.
Decor: - Nacht; een donkere straat en een straatlantaarn die de containers in verschillende kleuren op de voorgrond verlicht. PSYCHO-PEDAGOGISCHE DOELSTELLINGEN - Bewustmaken van de noodzaak tot respect en zorg voor het milieu. - Bewustmaken van de noodzaak om huisvuil te sorteren en zo bij te dragen tot de recyclage of vernietiging van afval. - De verschillende soorten huisvuil leren kennen. - Huisvuil classificeren volgens het type van container waarin men het moet doen om afgehaald en daarna gerecycleerd te worden. ACTIVITEITEN 1. Leren tot welke voorwerpen afval wordt gerecycleerd: - Druk, fotokopieer en snijd de 5 kaarten (A5) uit om te kleuren. Geef deze 5 kaarten aan elke leerling en laat ze kleuren. De leerkracht kan één van de handpoppen tonen en aan de leerlingen vragen de kaart in de lucht te steken waarop het voorwerp staat waarin die pop kan gerecycleerd worden: - Blikje: fiets - Plasticfles: plastic bal - Glazen fles: verschillende glazen potten - Kartonnen doos: boek - Wortel: meststof, kompost 2. Classificeer het afval volgens oorsprong of materiaal: (vraag de leerlingen om knipsels uit tijdschriften met daarop afvalproducten en verpakkingen mee te brengen) - Bioafval: fruit, groenten, vlees, vis, eieren enz. - Papier: zakken, kranten, tijdschriften enz. - Karton: koekjesdozen en andere producten, eierdoosjes enz. - Plastic verpakkingen: zakken, waterflessen, reinigingsmiddelen, yoghurtbekers, plastic potjes voor ander voedsel enz. - Metalen verpakkingen: blikjes, frisdrankblikjes enz. - Tetra Pak verpakkingen. - Glas: glazen potten, flessen enz. - Batterijen. 3. Verbind het afval met de container waarin het moet verzameld worden: - Geef aan de leerlingen uitleg over selectieve afvalcontainers in uw eigen gemeente. - Leg uit welk soort afval in welke container moet gedaan worden (volgens kleur). - Maak muurschilderingen met de verschillende soorten containers in de gemeente. - Deel de tijdschriftenknipsels die de leerlingen hebben meegebracht uit, en laat hen deze op de juiste container aanbrengen.
De nieuwe vriendjes van Bieke het Blikje EERSTE SCENE Linkerhand Fred-de-Fles
Rechterhand Bieke-het-Blikje
(FRED komt langzaam rechts op. BIEKE ligt onbeweeglijk, met haar onbedrukte kant naar het publiek) FRED: Wat is het hier donker! Er is hier nog niemand. Ik ga terug naar mijn container, want ik ben bang hier zo helemaal alleen. (FRED gaat naar de container, maar ziet niet goed en struikelt over het blikje tonijn. We horen ‘tingelringeling) FRED: Oei, was me dat schrikken! Ben ik over een blikje gestruikeld? Ik heb zeker iets gebroken en breek nu in duizend kleine glasscherven (jammerend) en iedereen gaat op mij trappen… en gaat zich snijden… en zich kwetsen… (Op dat ogenblik draait BIEKE zich om, zodat het publiek haar gezicht kan zien) BIEKE: Hallo! Wie ben jij? FRED: (bevend) Aaaaaarrrrgghhh! Een sprekend tonijnblikje! (Doodsbang snelt hij het podium af) BIEKE: Hemeltje, ik heb hem precies doen schrikken. En ik verveel me hier zo alleen! Ik wou dat iemand mij kon vertellen wat ik hier lig te doen… (BIEKE gaat af) (Muziek) TWEEDE SCENE Linkerhand FRED-de-Fles
rechterhand DORUS-de-Kartonnen-Doos
FRED: Hoi Dorus-de-Doos, wat een geluk dat ik je hier aantref! Je kunt niet geloven wat ik heb meegemaakt! DORUS: (Komt op van rechts, hijgend en puffend, slechtgehumeurd) Kom op, FRED-de-Fles, voor de dag ermee! Ik heb niet de hele nacht om naar jouw nonsens luisteren. FRED: (bevend) Toe, DORUS-de-Doos, spreek toch niet zo tegen mij, dat maakt mij bang! Zie je dan niet dat ik van glas ben en heel breekbaar? DORUS: Oké, oké (praat zachter) Wil je mij vertellen wat er gebeurd is? FRED: Dat is al beter! Luister, zoals elke nacht kwam ik uit de container om onze vrienden op te zoeken: PIETER-dePlasticfles, WILMA-de-Wortel-met-Klasse en TUURTJE-het-T-shirt… en ik stootte op een sprekend tonijnblikje! DORUS: (ongeduldig) Ach komaan, beste vriend, jij bent een glazen fles die spreekt, en ik ben een kartonnen doos die spreekt… waarom zou er dan in hemelsnaam geen sprekend tonijnblik kunnen bestaan? FRED: Oh! Nou, ik denk dat je gelijk hebt… nu, het is zo dat iemand haar op de grond heeft gegooid, en ze weet niet in welke container ze moet wonen. Kom je mee naar haar toe, dan brengen we haar naar de juiste container, de container voor verpakkingen. DORUS: Over die zaken kan je beter spreken met PIETER-de-Plasticfles. Hij is de oudste en wijste bewoner van het hele containerpark. Tussen haakjes, FRED-de-Fles: je bent terug in mijn container, voor kartonnen dozen. Je weet dat we elk in onze eigen container moeten blijven om gerecycleerd te worden. Jij moet in de glascontainer zijn, en ik in die voor kartonnen dozen. FRED: (verdrietig) Ja, ik weet het, DORUS-de-Doos, maar mijn container is vol gebroken glas en die van jou is gezellig en zacht door al dat karton. Dus zal ik niet kapot gegooid worden. Ik ben zoooooooo breekbaar… DORUS: Het spijt me, FRED-de-Fles, maar ik kan je enkel maar zeggen wat ook PIETER-dePlasticfles je zal zeggen: “Je wordt maar gerecycleerd in een gloednieuw ding, als men je in de juiste bak bij je soortgenoten vindt”. (Beiden gaan af) (Muziek) DERDE SCENE Linkerhand PIETER-de-Plasticfles
Rechterhand BIEKE-het-Blikje
(BIEKE komt rechts op en PIETER links) PIETER: Hallo, klein tonijnblikje! Ik kreeg te horen dat je verloren bent en helemaal alleen. BIEKE: Nou, jij bent tenminste niet geschrokken van mij! Ik dacht dat ik een oud, roestig blikje was en dat niemand met mij wou spreken. PIETER: (lachend) Ha, ha, ha! Helemaal FRED-de-Fles, hij is van glas en daarom een beetje angstig. Sorry, ik heb mijzelf niet voorgesteld. Ik ben PIETER-de-Plasticfles, de oudste verpakking hier. BIEKE: En ik ben BIEKE-het-Blikje, en ik weet niet zo zeker wat ik hier eigenlijk doe… Ik ben nog niet eens over mijn houdbaarheidsdatum. Kijk maar naar mijn datum. PIETER: (Komt dichterbij en kijkt naar het deksel) Het is waar, maar… voel jij je niet lichter? BIEKE: Toch, nu je het zegt… ik weeg echt minder. PIETER: Maak je geen zorgen, dat overkomt ons allemaal in het begin, maar je wordt het gewoon. Iemand heeft het voedsel dat je bevatte opgegeten. Ik was vol met badzeep, en dankzij mij hadden enkele kinderen veel plezier als ze mij in bad gebruikten en grote zeepbellen bliezen… maar als de zeep op was, eindigde ik natuurlijk in de container. BIEKE: Ach, nu begrijp ik het! Maar wat doe ik hier op de grond? PIETER: Wel, omdat je vorige eigenaars je niet in de juiste container gegooid hebben. BIEKE: En welke is mijn container? Ik wil ernaar toe! Zijn er daar andere blikjes zoals ik? PIETER: (lachend) Ha, ha, ha! Natuurlijk! Je moet naar de container gaan waar alle plastic verpakkingen zoals ik wonen, en de blikjes, zoals jij, en de tetra pak verpakkingen. Het is heel belangrijk dat we allemaal bij elkaar blijven in onze eigen container tot we kunnen gerecycleerd worden. BIEKE: Gerecycleerd? Wat betekent dat? PIETER: We veranderen in nieuwe dingen en we krijgen een nieuw leven. Klinkt dit niet geweldig? Kom mee, BIEKEhet-Blikje, ik zal je voorstellen aan enkele vrienden. ’s Nachts komen we altijd uit onze container. We gaan dan een beetje wandelen en vertellen elkaar verhaaltjes. Zou je graag meekomen? BIEKE: (springt op van blijdschap) Jaaaaaaa!! PIETER: Oké. We beginnen met een echte dame in de container voor bioafval naar voren te roepen… een applaus voor WILMA-de-Wortel-met-Klasse. (PIETER gaat af) (Muziek) VIERDE SCENE Linkerhand WILMA-de-Wortel-met-Klasse
Rechterhand BIEKE-het-Blikje
(WILMA komt links op en danst traag een shimmy op de beat van de muziek) WILMA: Hallo liefje. BIEKE: Waw… wat ben jij een prachtige wortel! Zo elegant! WILMA: En wat ben jij een schattig blikje! Maar je had mij in mijn beste jaren moeten zien! Ik zal je mijn geschiedenis vertellen: ik zou dit zelf niet mogen zeggen, maar voor je gaat rechtstaan… dadaaaa!... de winnende wortel van de laatste groentenbeurs! BIEKE: Wat een eer!... maar hoe belandt zo een mooie wortel als jij bij het afval? Waarom heeft men jou niet opgegeten? WILMA: Ach liefje… het was verschrikkelijk…! Zie je, ik lag daar in de koelkast vers en knapperig te wachten samen met andere wortels. Iedereen wist dat ik die dag voor het avondmaal zou uitgekozen worden. Maar dan… (stiller) kochten mijn eigenaars een reuzenbloemkool en legden die in ons schap, waardoor ik niet meer weg kon en verdrukt werd. En ze vergaten mij! Toen ze mij ten slotte terugvonden, was ik helemaal gerimpeld, en zo eindigde ik in de container voor bioafval. BIEKE: Wel, vergeef mij dat ik dit zeg, WILMA-de-Wortel-met-Klasse, maar volgens mij heb je veel geluk gehad. Je hebt hier een heleboel vrienden. En volgens PIETER-de-Plasticfles zullen we in mooie nieuwe dingen gerecycleerd worden als we in de juiste container zitten. WILMA: Je hebt gelijk, liefje. Ik ben gewoon een oude zeurkous. Ik heb het goed hier. Iedereen behandelt mij als een echte dame en ik heb in mijn container enkele echt goede vrienden gemaakt. Er zijn een paar echt schattige courgettes en enkele heel verwaande lamskoteletten. Hoewel, ze zijn eerlijk gezegd een beetje aan de magere kant… BIEKE: Ik wil ze graag allemaal ontmoeten! Kan ik naar jouw container komen en daar wonen? WILMA: Neen, jij moet naar de container voor verpakkingen, samen met PIETER-de-Plasticfles. Maar maak je geen zorgen: elke nacht komen we allemaal uit onze container en dan zitten we samen. Tot later, lieve kleine BIEKE-hetBlikje. (WILMA gaat af) (Muziek)
VIJFDE SCENE Linkerhand DORUS-de-Kartonnen-Doos
Rechterhand BIEKE-het-Blikje
(DORUS komt links op met zijn nors gezicht naar het publiek.) DORUS: Ik veronderstel dat jij het nieuwe blikje bent waarover iedereen spreekt. BIEKE: Ja, ik ben BIEKE-het-Blikje. Aangenaam… DORUS: En ik ben DORUS, de kartonnen doos. Maar geen tijd voor beleefdheden. Het is al heel laat en je moet terug naar jouw container. BIEKE: Maar ze hebben mij hier gewoon op de grond gegooid. DORUS: (Gromt) Deze mensen zijn een ramp! Ik kan ze niet uitstaan! BIEKE: Mag ik vragen waarom je hen zo verfoeit? DORUS: Vraag je mij waarom ik hen niet graag heb? Zie hen daar toch zitten… (wijst naar de kinderen) Ze zijn echt een verspilling van ruimte. BIEKE: (Richt zich tot de kinderen) Nou zeg… Heb je dat gehoord? En ik wed dat jullie allemaal echt flinke kinderen zijn, of niet? Zie je dat dan niet, DORUS-de-Doos? DORUS: Ja, ja, ja, precies zoals dat kleine jongetje bij wie ik woonde. Ik bevatte een mooi geschenk voor hem, een keitoffe auto met afstandsbediening! Ik zag al dagenlang vol verwachting uit naar zijn verjaardag, om zijn blije gezichtje te zien. En weet je wat er gebeurde? Als het tijd was voor de geschenken keek hij nauwelijks naar mij. Hij scheurde mijn bovenkant open, nam de auto eruit en gooide mij op de grond. Ik werd gewoon weggeworpen en achtergelaten onder het bed, tot zijn moeder mij naar de container voor kartonnen dozen bracht. BIEKE: Ach, arme DORUS-de-Doos, nu begrijp ik waarom je altijd zo boos bent! DORUS: Dat zegt PIETER-de-Plasticfles. Hij zegt dat ik de jongen moet begrijpen… dat hij alleen maar met zijn auto wou spelen… bah! En dan speelde hij er nog amper mee. Hij speelde uren aan een stuk videospelletjes. Hoe dan ook, ik ga terug naar mijn container. Het is laat, en jij zou beter hetzelfde doen. BIEKE: Oké, ik ga eens kijken of PIETER-de-Plasticfles met mij meekomt. (Beiden gaan af) (Muziek) ZESDE SCENE Linkerhand TUURTJE-het-T-shirt
Rechterhand BIEKE-het-Blikje
(BIEKE komt rechts op en TUURTJE links. TUURTJE stapt heen en weer terwijl BIEKE op haar plaats blijft) BIEKE: Hallo! Hoe heet jij? Ik ben BIEKE-het-Blikje. Ik ben hier nieuw. TUURTJE: Hallo! (Blijft van de ene naar de andere kant stappen) BIEKE: Kan je alsjeblieft eens blijven staan? TUURTJE: Sorry, sorry, ik ben gewoon altijd aan het rennen, springen, spelen, rondhossen… Ik ben TUURTJE-het-Tshirt en ik woon in de container voor gebruikte kledij die moet gerecycleerd worden. BIEKE: En waarom woon je hier? Wat is er met jou gebeurd? TUURTJE: Ik woon samen met de andere kledingstukken die de mensen niet meer gebruiken, omdat ze te klein of versleten zijn. Voor ik daar aankwam hoorde ik bij een jongen die heel dol was op sport. Hij rende de hele tijd rond: hij speelde voetbal, basketbal, deed mee aan wedlopen… met mij won dat kind een hele reeks medailles en trofeeën. Maar omdat hij goed at en veel aan sport deed, bleef hij maar groeien en ik werd te klein. Dus hier ben ik en leef naast oude jassen en shirts en schoenen… Maar weet je, zij zijn een beetje saai. Ik kom graag eens buiten om wat rond te lopen. BIEKE: Wat een boeiend leven! Zeg, TUURTJE-het-T-shirt… zou je het erg vinden naar mijn container te komen? Ik heb waarschijnlijk een probleem. Ik ben namelijk erg klein, en de ingang van de container is nogal hoog. Ik zal er niet bij geraken… TUURTJE: Een probleem? Met TUURTJE-het-T-shirt zijn al je problemen opgelost! Spring maar op mijn schouders. Ik tel tot drie: (We horen tromgeroffel) één, twee… tweeënhalf en… drie! (BIEKE geraakt met één sprong op de schouders van TUURTJE) (Beiden gaan af) (Muziek)
ZEVENDE SCENE
Linkerhand PIETER-de-Plasticfles
Rechterhand BIEKE-het-Blikje
(BIEKE komt rechts op) BIEKE: Was me dat een sprong! Zonder TUURTJE-het-T-shirt was ik hier nooit geraakt! (PIETER komt links op) PIETER: Hallo, BIEKE-het-Blikje, welkom in je nieuwe huis, de container voor verpakkingen. BIEKE: Hallo, PIETER-de-Plasticfles. Is het niet spannend? Ik heb een heleboel mensen leren kennen: WILMA-de-Wortel-met-Klasse, een heel elegante dame, DORUS-de-Doos, een beetje een knorpot, en TUURTJE-het-T-shirt, een echte wervelwind… PIETER: (lachend) Ha, ha, ha! Ik zie dat je een geweldige tijd hebt gehad, en je hebt ook geleerd waar we allemaal vandaan komen en in welke container we moeten. BIEKE: Inderdaad! Het was een erg opwindende dag… Ik ben helemaal uitgeput. PIETER: Wel, nu is het bedtijd, en denk eraan… Je wordt enkel gerecycleerd in een gloednieuw ding… BIEKE: … als men je in de juiste bak bij je soortgenoten vindt. En nu, lieve kinderen, herhaal het samen met mij… kom op, niet verlegen zijn, herhaal met mij: “JE WORDT ENKEL GERECYCLEERD IN EEN GLOEDNIEUW DING, ALS MEN JE IN DE JUISTE BAK BIJ JE SOORTGENOTEN VINDT.” (BIEKE legt zich te slapen, PIETER gaat naar haar toe en geeft haar een nachtzoen) (Muziek) EINDE
Het merkwaardige lot van BIEKE en haar vriendjes. EERSTE SCENE Linkerhand WILMA-de-Wortel-met-Klasse
Rechterhand FRED-de-Fles PRENT MET GLAZEN POTTEN
(FRED, met zijn lachend gezicht) WILMA: Goedenavond FRED-de-Fles… je bent altijd zo stipt op tijd! FRED: Het is heel onbeleefd een dame te laten wachten. (FRED, met zijn angstig gezicht) FRED: Tussen haakjes… iedereen in mijn container is erg zenuwachtig omdat het ernaar uitziet dat ze ons morgen komen halen. WILMA: En waarom denk je dat? FRED: Omdat er geen enkele fles meer bij kan in onze container. En bovendien heeft iemand een kartonnen doos in onze container achtergelaten. WILMA: Oh nee! Je mag nooit karton en glas mengen, dat is echt slecht voor het recycleren. FRED: Recycleren? Dat is het juist wat mij bang maakt… betekent dat niet dat ze ons scheiden, in stukken gooien en omsmelten tot een nieuwe fles? Ik mag er niet aan denken! WILMA: (lachend) Ha, ha, ha! Je overdrijft! Het is zo voorbij, en dan word je een supernieuwe fles, even mooi en stralend als je altijd al was. FRED: Vind je mij echt een leuke fles? WILMA: FRED-de-Fles, je bent de knapste en charmantste fles die ik ooit ontmoet heb, en ik ga je erg missen. FRED: Hemeltje, WILMA-de-Wortel-met-Klasse, heel erg bedankt. Je bent zo mooi en elegant… Ik wist niet dat je zo over mij dacht. Stel je eens voor: op een dag ben ik een grote, sterke glazen pot, en jij een ingemaakte wortel, en dan zijn we altijd samen! WILMA: (lachend) Ha, ha! Je bent zo een schattige fles! Wel, je weet nooit, misschien brengt het lot ons op een dag weer samen. Ik wens je heel veel geluk, FRED-de-Fles… SMAK! (gaat naar hem toe en geeft hem een zoen) (FRED toont opnieuw zijn gelukkige gezicht aan het publiek) FRED: Ha, ha, ha… (FRED gaat rechts af) (Muziek)
WILMA: (Richt zich tot het publiek) Wil je weten wat er gebeurd is met FRED-de-Fles? Wel, in een oogwenk veranderden ze hem in een heleboel glazen potjes. (De prent met de potten verschijnt rechts) WILMA: Zijn lieftallige gezicht is nu verdeeld over verschillende woningen… dus als je van heel dichtbij kijkt naar de glazen potten die bij je thuis staan… dan is daar misschien – je weet maar nooit – FRED-de-Fles bij. (Muziek) TWEEDE SCENE Linkerhand PIETER-de-Plasticfles
Rechterhand DORUS-de-Kartonnen-Doos PRENT VAN EEN SPROOKJESBOEK
(DORUS komt rechts op) DORUS: De mensen zijn gek! Ze hebben enkele grote televisiedozen in mijn container gegooid zonder ze op te vouwen! En nu kan er niets anders meer bij in mijn container. (PIETER komt links op) PIETER: Ik heb daar iemand horen brommen en ik dacht bij mezelf: “Wedden dat het mijn goede oude vriend DORUS-de-Doos is?” Ben je bezorgd omdat de tijd om gerecycleerd te worden dichterbij komt? DORUS: Ja, inderdaad! Ze gaan mij fijnmalen en een dikke pulp van mij maken, om dan daaruit een andere doos voor speelgoed te maken, en een ander kind zal mij dan gewoon weer opzij gooien. (Tot het publiek) PIETER: Aha! Ik zie dat je er niet erg happig op bent om een speelgoeddoos te zijn. Maar welke andere dingen zitten er in jouw container? DORUS: Nou, laten we eens kijken… laat me nadenken… er zijn enkele schoendozen, potloodetuis, losse stukjes legpuzzel, kinderboeken… een hoop dingen. Soms echt heel mooi!
(DORUS nu met zijn gelukkige gezicht) PIETER: Kinderen luisteren dolgraag naar verhaaltjes. Of niet, kinderen? (tot het publiek) DORUS: (opgewonden) Dus… je probeert mij te vertellen dat… PIETER: …dat je misschien gerecycleerd wordt tot de omslag van een fantastisch verhalenboek dat duizenden kinderen gelukkig maakt. DORUS: Dat is waar, daar had ik nog niet aan gedacht! Hoera voor recyclage en karton! Wat een schitterend idee! PIETER: (Tot het publiek) Kinderen, willen jullie dat DORUS-de-Doos verandert in een fantastisch verhalenboek? DORUS: Wat een geweldige gedachte, PIETER-de-Plasticfles! Ik voel me nu veel gelukkiger. Hartelijk bedankt. PIETER: Graag gedaan, DORUS-de-Doos. Wie weet komen we elkaar hier in de buurt nog eens tegen. Veel geluk! (DORUS gaat af) (Muziek) PIETER: (Tot het publiek) Willen jullie weten hoe het DORUS-de-Doos verging nadat hij gerecycleerd was? Ze maakten een prachtig verhalenboek van hem en dat maakte vele kinderen heel gelukkig. Hij voelde zich nooit meer ongeliefd bij hen… en nu is hij dol op kinderen! (Rechts verschijnt een kaart met de afbeelding van een verhalenboek.) (PIETER en de kaart verdwijnen weer van het podium. Muziek) DERDE SCENE Linkerhand WILMA-de-Wortel-met-Klasse
Rechterhand BIEKE-het-Blikje KAART MET DE AFBEELDING VAN EEN FIETS
(BIEKE slaapt op haar rug, rechts op het podium, en snurkt zachtjes. Enkele seconden later komt WILMA rechts op.) BIEKE: ZZZZZZZZ, ZZZZZZZZZ (zacht gesnurk) WILMA: Hemeltje! BIEKE-het-Blikje is precies in slaap gevallen naast haar container. (Fluistert) Ik zal proberen geen lawaai te maken, zodat ze niet wakker wordt. Dus als jullie het niet erg vinden, kinderen, wees dan heel stilletjes en
laat haar verder slapen. Doe alsof je een standbeeld bent en niet kunt bewegen of spreken. Kom op, wees allemaal volledig stil. (Geluid van een kind dat achter de schermen niest): Hatsjie! (BIEKE en WILMA springen verschrikt op) WILMA: Uien! Mijn bladeren liggen helemaal overhoop! BIEKE: Wat een manier om wakker te worden! Ik ging bijna roesten van het schrikken. WILMA: Zijn mijn bladeren in de war, liefje? BIEKE: Helemaal niet, je ziet er even stralend en elegant uit als altijd. WILMA: Ach, wat ben jij toch een schattig blikje! Weet je wat? Ik ga je een zoen geven, ook al ruik je naar vis: smak, smak! Tussen haakjes… hoe komt het dat je hier ligt te slapen onder de blote hemel? BIEKE: Ik kwam gewoon eventjes uit mijn container en hoopte dat iemand zou voorbij komen, maar ik viel in slaap. WILMA: Is er iets gebeurd in jouw container dat je zo vroeg al wou buitenkomen? BIEKE: Iedereen in mijn container is heel vriendelijk, maar ik zit gewoon niet graag ergens opgesloten. WILMA: Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Toen ik in de moestuin geplant stond, kon ik bijna niet bewegen, en naast mij stonden van de meest laag-bij-de-grondse groenten. Maar hier… ik ben gewoon dol op iedereen. BIEKE: Ik zou graag weten waarin ik gerecycleerd zal worden! Ik hoop dat ze mij in iets moois gaan recycleren, zodat ik overal kan komen en kan rondlopen… WILMA: Liefje, er zijn duizenden mogelijkheden. Je kunt een onderdeel van een raceauto worden, of een instrument, of een uurwerk, of een trompet, of een zonnescherm… honderden leuke dingen! BIEKE: Bij alle metalen! Daar heb ik zelfs nooit aan gedacht. Dat verandert alles. Ik ga dit in mijn container vertellen aan de maïsblikjes, die al even onzeker zijn als ik. Heel erg bedankt, WILMA-deWortel-met-Klasse. (BIEKE gaat af) (Muziek) WILMA: Nou kinderen… enkele dagen later kwamen ze BIEKE-het-Blikje halen om te recycleren. En jullie raden nooit waarin ze veranderde! Een splinternieuwe fiets die rondreed op het platteland, op wegen, op stranden… bijna overal ter wereld! En nooit ofte nimmer meer werd ze ergens opgesloten. (Rechts verschijnt een kaart met de afbeelding van een fiets.) (De wortel kijkt naar de prent en dan naar de kinderen. Daarna verdwijnen beide van het podium.) (Muziek)
VIERDE SCENE Linkerhand PIETER-de-Plasticfles
Rechterhand TUURTJE-het-T-shirt
(TUURTJE komt rechts op, met het hoofd wat gebogen, en PIETER links.) PIETER: Hemeltje, TUURTJE-het-T-shirt! Wat vreemd om je eens niet heen en weer te zien springen. TUURTJE: Ach… hallo, PIETER-de-Plasticfles. PIETER: Wel, wel, wel! Ik denk dat TUURTJE-het-T-shirt veranderd is in een suf, saai, oud hemd… TUURTJE: Nee hoor, helemaal niet! Ik maak mij gewoon een beetje zorgen omdat het ogenblik snel nadert waarop een ander gezin mij gaat meenemen en wassen en aan een ander kind geven. PIETER: Zeg me nu niet dat een zo dapper T-shirt als jij bang is van een beetje water en zeep? TUURTJE: Nee, nee… ik draai graag rondjes in de wasmachine (begint rond te draaien alsof hij aan het zwieren is) PIETER: (Bezorgd) Maar wat is dan wel het probleem? TUURTJE: Ik wil gewoon niet terechtkomen bij een kind dat zich slecht gedraagt. Sommige kinderen gehoorzamen hun ouders niet, of ze vloeken of vertellen leugens, of ze slaan andere kinderen… en ik wil niet dat mensen naar mij wijzen en zeggen: “Kijk, daar heb je dat onbeschoft, slechtgemanierd T-shirt.” PIETER: Ik weet niet, TUURTJE-het-T-shirt, ik denk dat je een beetje te pessimistisch bent. TUURTJE: Pessi… wat? PIETER: “PE-SSI-MIS-TISCH”; dat is iemand die altijd de negatieve kant van de dingen ziet, die denkt dat alles slecht zal uitpakken voor hem. TUURTJE: Jeetje, wat ken jij dure woorden! Het enige wat ik verlang, is het T-shirt te zijn van een kleine jongen die goed omgaat met andere mensen. PIETER: Dat is een mooie wens. Maar ik vermoed dat je nog iets anders wilt.
TUURTJE: Nou, als het enigszins mogelijk is, zou ik graag een kind vinden dat graag speelt en rent en springt en zwemt en fietst en huppelt en tegen een balletje schopt en vliegt en zeilt en roeit en surft… Hoe dan ook, eens zien of ik geluk heb met mijn volgende kind! PIETER: Daar ben ik zeker van. Hoe dan ook, de meeste kinderen zijn flink. Kijk maar eens naar deze kinderen hier die gekomen zijn om ons vandaag te zien. Wedden dat jullie heel brave kinderen zijn? TUURTJE: Waw! Ze lijken allemaal erg flink. (Tot de kinderen) Zouden jullie mij graag als T-shirt hebben? PIETER: Kijk, ze zijn dol op je! Dus nu kan je weer gelukkig naar jouw container gaan. TUURTJE: Tot ziens iedereen! (TUURTJE gaat af. Muziek) PIETER: Ja, inderdaad, kinderen, TUURTJE-het-T-shirt had veel geluk. Kort daarop werd hij het T-shirt van een schattig klein meisje, dat veel aan sport doet en veel boeken en verhalen leest. En zo werd TUURTJE-het-T-shirt al snel haar lievelingsshirt. (Muziek) VIJFDE SCENE Linkerhand PIETER-de-Plasticfles KAART MET TEKENING VAN MESTSTOF EN WORTELS
rechterhand WILMA-de-Wortel-met-Klasse KAART MET AFBEELDING VAN EEN KLEURRIJKE STRANDBAL
WILMA: Hallo, PIETER-de-Plasticfles. Ik maak me een beetje zorgen vandaag, want het ziet ernaar uit dat onze vrienden nogal bezorgd zijn over het recyclagegedoe. PIETER: Dat is normaal. Het is de eerste keer voor hen. Ik ben al zoveel keren gerecycleerd dat ik de tel kwijt ben. Ik was al een flacon voor badzeep, een fles voor mineraalwater, voorheen een plastic bord, en in mijn prille jeugd een strandemmertje… Ik ben benieuwd wat het volgende zal zijn. WILMA: Ik ben benieuwd wat er van mij zal worden, vooral omdat ik zo mooi was. PIETER: Gewoonlijk zetten ze groenten en andere voedingswaren om in meststof. Dat is een speciaal soort aarde die men op de gewassen doet om de groenten gezond en sterk te doen opgroeien. Dankzij jou zal men tomaten en pompoenen en paprika’s kunnen kweken… WILMA: Zo… denk je dat ik zelfs jonge, mooie worteltjes kan helpen kweken? Met heerlijk verse groene blaadjes? PIETER: Natuurlijk! WILMA: En jij, PIETER-de-Plasticfles, waarin zou jij deze keer graag gerecycleerd worden? PIETER: Ik zou heel graag iets zijn waarmee kinderen kunnen spelen, ik amuseer met ZO goed met hen… WILMA: Dat is waar, zelfs als zijn er enkele kinderen die een beetje koppig zijn en weigeren groenten te eten. Als je bedenkt hoeveel vitamine wij bevatten… en zij laten ons gewoon op hun bord liggen! Om gezond te zijn, moet je een beetje van alles eten… (Tot de kinderen) Minder snoepjes en meer groenten! Hoe dan ook, ik ga naar mijn container, mij een beetje opsmukken, om mooi en fris te zijn wanneer ze ons komen halen om te recycleren. Oh, zo spannend! PIETER: (Lachend) Ha, ha, jij zult ook nooit veranderen, WILMA-de-Wortel-met-Klasse. Het was echt fijn enkele dagen samen met jou door te brengen. Geef me een dikke knuffel. (Ze omhelzen elkaar.) WILMA: Ik zal je nooit vergeten, PIETER-de-Plasticfles (Wilma gaat af.) (Muziek) (BIEKES stem achter de schermen) Nou, kinderen! Ik wed dat jullie allemaal willen weten waarin WILMA-de-Wortel-met-Klasse en PIETER-de-Plasticfles veranderd zijn… WILMA, onze lieve wortel, werd samen met enkele andere groenten omgezet in meststof. En deze meststof werd gebruikt in een moestuin, waar men mooie wortels kweekte, even stralend en elegant als Wilma zelf. (Rechts van het podium wordt een kaart met de afbeelding van mestkorrels en wortels zichtbaar.) En PIETER-de-Plasticfles werd gerecycleerd tot een kleurrijke bal waarmee vele kinderen op het strand speelden. (Rechts wordt een kaart met de afbeelding van een kleurrijke strandbal zichtbaar.) Nou, kinderen, we hopen dat jullie een fijne tijd hebben beleefd samen met ons, en nu is het tijd om afscheid te nemen. Denk eraan dat je door te recycleren helpt om van onze planeet een betere plek te maken. En zeg nu samen met mij: Je wordt enkel gerecycleerd in een gloednieuw ding, als men je in de juiste bak bij je soortgenoten vindt! En nu… tot ziens! (Muziek) EINDE
Cd mp3 – Ref. 64005 Handpoppen “Het recyclageproces” Nummer 03 04
Verhaal De nieuwe vriendjes van Bieke het Blikje Het merkwaardige lot van Bieke en haar vriendjes
Hoe spelen? 1. Druk het volgende af van de mp3 cd (64005 NL.pdf): - Educatieve gids en handleiding - Script van de verhaaltjes - Kaarten om te kleuren 2. Beluister en lees het script van elk verhaaltje 3. Maak jezelf vertrouwd met de personages/handpoppen 4. Oefen het verhaaltje in met de poppen 5. Voer het verhaaltje op
