havana #18 Recht en onrecht aan de Amstel special Maatschappij & Recht BOOT Pimpt de buurt Interview Freek Ossel over studenten en de stad

havana

#18

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 19 januari 2011

BOOT

Pimpt de buurt

Interview

Freek Ossel over studenten en de stad

Demonstratie Ga jij naar Den Haag?

Recht en onrecht aan de Amstel

special Maatschap pij & Recht

-advertentie-

L A E D R E P U S T R O P S R E T ASVL WIN

Van €

R:

BO E K N UV

OO

R HE T E T

,79

VOO

4

IS! T LAA

I K -S

S E R AP

VER

VERBL

VOE

IJF

- Lu x hee e tour in n -B ier, en ter gcar, Film ug reis s

ç

R

- SAI NT LONG FRANÇOIS - 100 CHAMPS m - 3 st eter v/d liften ar ran - ligg k ing a ing /d pis te

ç

SKIPAS - 7,5 dag skipas - Tot 2550 meter hoog - Voor beginners en gevorderden - 160 km piste

ç

) et kk 3,25 a p v i Yet 2,- (ip d n € an olla ijs v - H ierpr Bier B - ratis h* - G rolsc G

FOOD fet jt buf t i b t n O - 6 x iner Buffe D x Q -6 w BB S + no

ç

ek ken /we blik er p *24 kam r e p

ç

intersport w l/ n l. v s a p o N E K E INFO en BO e Lax’ ‘D . .A .S S r a a n m BEPERKT AANTAL PLAATSEN BESCHIKBAAR o k of

WINTERSPORT

18-27 MAART 2011

GRATIS ASVL HOODIE

inhoud

Recht en onrecht

Zorgboerderij 10 Op de Lindenhoff werken daklozen aan hun terugkeer in de maatschappij.

Eerste hulp bij uitbuiting 12 Wordt jou onrecht aangedaan? Bij Het Juridisch Spreekuur vind je steun.

Prestatiebeloning: vloek of zegen? 15 De regering-Rutte maakt ruimte voor prestatiebeloning in het onderwijs. Maar werkt dat wel?

Red het maatschappelijk klimaat 17 De bezuinigingen raken niet alleen linkse hobby’s maar ook de cultuur van Henk en Ingrid, en Abdel en Fatima, stelt Walter van der Kooi.

‘Veel leren van de praktijk’ 18 Willem Baumfalk, domeinvoorzitter Maatschappij & Recht interviewt PvdA-wethouder Freek Ossel over studenten en de stad.

‘Geen “groepje voor de bruine mensen”’ 20 Niet-westerse allochtone studenten kunnen aan het domein Maatschappij & Recht extra begeleiding krijgen. Goed idee?

Aan de slag in de krachtwijken 22 Op drie plekken in Amsterdam werken studenten en docenten van de HvA aan het verbeteren van achterstandsbuurten.

Deze Havana, met als thema ‘recht en onrecht aan de Amstel’, verschijnt woensdag 19 januari. Nog twee dagen te gaan voor de demonstratie op het Malieveld in Den Haag. Welke demonstratie? Die tegen de bezuinigingen in het hoger onderwijs, bezuinigingen die zo veel pijn gaan doen dat het de kwaliteit van het hoger onderwijs raakt: geen bekostiging meer van tweede studies, duizenden euro’s te betalen als je meer dan een jaar langer over je studie doet en bovendien boetes voor de instellingen die de student in de gelegenheid stellen er langer over te doen. En dan ben je een student die in een wervende brochure van de HvA ooit heeft gelezen dat de propedeutische fase een selecterende en oriënterende functie heeft. Maak de juiste keuze en doe dat in één keer is het motto geworden. En voor wie daarna wil doorstuderen is het goed om te weten dat de basisbeurs voor de masters is afgeschaft en vervangen wordt door een sociaal leenstelsel. Wie zich nu zorgen maakt over zijn of haar toekomst, heeft groot gelijk. De bedoelde bezuinigingen raken heus niet alleen de trage en/of minder trefzekere student maar ook de student met ambitie. Per student geeft Nederland jaar na jaar minder uit. Dat is niet alleen een gevolg van economische problemen vanwege een financiële crisis. Het is eigenlijk meer een visieloze vorm van structurele verwaarlozing van de toekomst van Nederland. Hoezo, in de mondiale top 5 van de kenniseconomieën willen staan? Onrecht, ook hier aan de Amstel merk je het! Gelukkig roept de nieuwe voorzitter van de HBO-raad dat de raad de protesten ondersteunt. Voor de universiteiten geldt hetzelfde. Hogescholen en universiteiten roepen studenten en medewerkers op hun stem te laten horen op vrijdag 21 januari op het Malieveld. Onrecht, ook hier aan de Amstel. Ons College van Bestuur heeft besloten het protest te steunen door 9000 euro te storten voor het goede doel en alle medewerkers en studenten in de gelegenheid te stellen naar het Malieveld te gaan... van de UvA, niet van de HvA. De argumentatie is onder andere dat het minder leeft onder medewerkers en studenten bij de HvA. Daarom kunnen colleges en werkgroepen bij de HvA gewoon doorgaan. Voor de enkeling die toch wil demonstreren moet een oplossing worden gezocht. Onrecht aan de Amstel. Hoe kan een College van Bestuur van zowel een hogeschool als universiteit, het enige College van Bestuur in Nederland dat in die positie verkeert, het enige bestuur in Nederland dat van die positie gebruik kan maken, de problemen rond de bezuinigingen op het hoger onderwijs voor zowel hbo als wo niet als één gemeenschappelijk belang op de agenda zetten? De HvA moet ook naar het Malieveld. Ons CvB mag de HvA een duw in de goede richting geven, richting Malieveld. Recht aan de Amstel! Willem Baumfalk, domeinvoorzitter Maatschappij & Recht

Graag naar Den Haag 24 De demonstratie in Den Haag belooft de grootste in jaren te worden. De organisatie verwacht tien- à twintigduizend studenten uit het hele land.

Dit nummer van Havana is tot stand gekomen in samenwerking met het domein Maatschappij & Recht, met voorzitter Willem Baumfalk als gasthoofdredacteur.

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 19 januari 2011 jaargang 16 / #18

En verder... 04 nieuws

28 recensies

31 weekgast

09 ingezonden

29 eten

32 afstuderen

09 vraag van de week

29 zwartwit

09 column fen

30 gekeurd

27 passie

30 very short intro’s

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 39 91 [email protected]. Hoofd­redactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Carlijn van Donselaar [email protected], Lisa Hartog (redactie-assistent), Nina Manuhutu (stagiair), Jeff Pinkster [email protected], Ron Santing [email protected], Robert Simon [email protected] (Havana International), Annemarie Vissers [email protected] Medewerkers Miriam Bons, Kim Bos, Kirsten Dorrestijn, Claire van der Hall, Eveline van Heumen, Anouk Kemper, Kirsten van der Kolk, Rian Lanenga, Thomas van Manen, Roos Menkhorst, Harmen van der Meulen (correctie), Fanny van de Reijt, Linda Slagter, Catrien Spijkerman, Liza Titawano, Fen Verstappen ­Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Marc Driessen, Jan-Maarten Hupkes, Arthur de Smidt, Friso Spoelstra, Henk Thomas, Bas Uterwijk Coverbeeld Pepijn Barnard Illu­stratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Enkeling, Marc Kolle, JeRoen Murré, Pascal Tieman Vormgeving Hannah Weis Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of [email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ­artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 De volgende Havana verschijnt woensdag 26 januari

havana

3

nieuws Floor Boon / Carlijn van Donselaar / Jim Jansen / Nina Manuhutu / Jeff Pinkster / Ron Santing / Dirk Wolthekker

Samenkomen door jezelf te verkopen

Beeld Bas Uterwijk

Afgelopen donderdag organiseerde de studie culturele & maatschappelijke vorming (cmv) de Werkveld Praktijkdag 2011. Het werd inspirerend, motiverend en enerverend.

Van de poort van Paradiso tot op het Leidseplein werd er zaterdagmiddag gezongen door het grootste koor van Nederland. Zeshonderd man, van 25 verschillende koren vormde de menselijke letter P en trakteerden het winkelend publiek op een verrassingsconcert. De flashmob werd georganiseerd door elf studenten van de

minor ondernemerschap. Na de actie werden er rondom Paradiso gelegenheidsconcerten gegeven. De flashmob werd georganiseerd vanwege de 25e editie van de Nationale Korendagen. Bekijk de beelden op YouTube: www.youtube.com/watch?v=otXAeiHLH7Q (JP)

Gewoon college tijdens studentenprotest De colleges en werkgroepen op de hogeschool worden op vrijdag 21 januari niet geschrapt, terwijl dat op de universiteit wel gebeurt. Op die dag is er een landelijke demonstratie in Den Haag tegen de bezuinigingen op het hoger onderwijs. Volgens woordvoerder Paul Helbing van de HvA-UvA wordt demonstreren weliswaar aangemoedigd, maar hebben studenten die niet gaan demonstreren gewoon recht op onderwijs. Bovendien studeren er aan de hogeschool meer studenten dan aan de universiteit. Studenten vrijaf geven zou daarom een grotere impact hebben. De hogeschool heeft wel aangegeven binnen het redelijke coulant te zullen zijn met studenten die tijdens colleges naar Den Haag willen gaan. Vorige week riep de Asva bestuursvoorzitter Karel van der Toorn op om de studenten van de UvA vrijaf te geven. Zo zouden er meer studenten in de gelegenheid

zijn om de studentendemonstratie bij te wonen. De bestuursvoorzitter is naar eigen zeggen ‘overstag’ gegaan door het verzoek. ‘We staan sympathiek tegenover de acties en ook onze zusteruniversiteiten Utrecht en de VU doen mee. Dat heeft bij ons de balans doen doorslaan.’ Financieel wordt de actie al wel door zowel de hogeschool als de universiteit gesteund. De onderwijsinstelling stort negenduizend euro in de kas van de organisatie van de grote studentendemonstratie. De organisatie van de landelijke studentendemonstratie verwacht op 21 januari duizenden studenten, docenten en hoogleraren. Zij zullen demonstreren tegen de bezuinigingen op het hoger onderwijs en de boetes die langstudeerders vanaf september opgelegd krijgen. Ook wordt de studiefinanciering in de masterfase afgeschaft en krijgen onderwijsinstellingen een strafkorting voor elke student die te lang over zijn studie doet. (JP/JJ)

Studenten bereiken ‘akkoord’ met CvB De studenten die maandagochtend het Service & Informatiecentrum van de UvA en HvA op het Binnengasthuisterrein bezetten hebben het pand die avond weer verlaten. De actievoerders hebben een akkoord gesloten met het College van Bestuur (CvB). De studenten eisten van de universiteit een tentamenen herkansingsvrije dag om naar het studentenprotest in Den Haag te kunnen. Eerder kregen ze al collegevrij. Van de hogeschool werd ook verwacht dat studenten college- en tentamenvrij zouden krijgen. Verder wilden de bezetters dat medewerkers van beide onderwijsinstellingen vrijaf zouden krijgen en dat er vrijdag bussen zouden worden ingezet door het CvB. ‘Een klein deel van onze eisen is ingewilligd,’ zegt woordvoerder Sam de Nijs (21, student politicologie aan de 4

havana

UvA). ‘Studenten van de UvA mogen met opleidingsmanagers en afdelingsmanagers afspraken maken over het uitstellen van tentamens. Op de andere eisen is het College van Bestuur ons niet tegemoet gekomen. Dat vinden we kwalijk, we hebben nu het pand verlaten maar gaan op een andere manier door met actievoeren.’ Het akkoord werd gesloten nadat Paul Doop, vicevoorzitter van het College van Bestuur, even na zes uur een ultimatum stelde. De studenten hadden tot acht uur de tijd daarop in te gaan, anders zou de politie ingrijpen. Zo’n veertig studenten bezetten maandagmorgen het informatiecentrum, dat werd ingericht als alternatief voorlichtingsbureau. Bellers werden opgeroepen vrijdag te demonstreren. Op die dag uiten studenten, docenten en hoogleraren hun onvrede over de bezuinigingen die het kabinet wil doorvoeren op het hoger onderwijs. (JP)

‘If you can dream it, you can do it.’ Robbert Paul de Vries, ondernemer, trainer, public speaker en ‘gezelligheidsverslaafde’ spreekt zo’n tweehonderd mensen in het hippe Trouw toe over ondernemen. ‘Doe het! Als je fouten verdubbelen, vertienvoudigt je succes’. ‘Voorheen werd er een opdrachtenmarkt georganiseerd waar studenten en bedrijven contact kunnen leggen en los daarvan een conferentie,’ legt medeorganisator en docent Albert Jan Bloemendal tijdens de lunch uit. ‘De enige link met het werkveld was het praktijkbureau. Vandaag is dat anders, nu komen die zaken samen.’ Het ochtendprogram bestaat uit drie sprekers: Theo Schuyt (professor in de filantropie) Peter Faber (acteur, kunstenaar), en Jeroen Boomgaard (lector Kunst en publieke ruimte aan de Rietveld Academie). Goede en interessante presentaties, volgens de meeste aanwezigen. De studenten, bedrijven en docenten komen pas echt samen als blijkt dat De Vries een enerverende oefening in zijn presentatie heeft verwerkt. ‘Iedereen, ga staan. Neem ruimte, ja, iedereen. Steek de rechterarm uit. Strek je arm recht vooruit. En draai, draai, draai, met die arm, zo ver als je kan. Oké. Goed zo, even rust. Dat doen we nog een keer. En nu met de ogen dicht. Draai, draai, zo ver als je kan. En denk je in: je kan verder. Dat doen we nog een keer. Zie: je komt verder. Als je het wil.’ Waar de reacties op de eerdere sprekers overwegend positief waren, is er tijdens de motivatiepraat van De Vries toch een ander geluid te horen. Hoewel sommige studenten zeggen dat het ‘uniek is hoe hij de mensen bereikt, een ontzettend goede spreker’, zijn er ook anderen die na de inspirerende rek- en strekoefening even naar de wc vluchten. ‘Ja, ik word hier kotsmisselijk van. Misschien omdat ik juist wel weet wat ik wil, en dan hoef ik niet zo’n vent op een podium te hebben die me vertelt hoe je alles moet aanpakken.’ De studenten en bedrijven konden elkaar later die middag vinden op de Opdrachtenmarkt, in de kelder, waar vele bedrijven een kraampje hadden opgesteld. Studenten konden zo met deze ondernemers in contact komen over stageplekken en opdrachten. Netwerken dus. Want, in de woorden van de gezelligheidsverslaafde: ‘We zijn één grote marketingmachine: je bent eigenlijk altijd bezig met jezelf verkopen.’ (RS)

Studiemarathon tegen bezuinigingen Studenten in Utrecht, Groningen en Amsterdam voerden op 17, 18 en 19 januari samen met docenten, professoren, alumni en politici actie tegen de geplande bezuinigingen in het hoger onderwijs. De drie steden verzorgden ieder 24 uur lang colleges, debatten en lezingen. De marathon was bedoeld als actie in aanloop naar de grote landelijke manifestatie op vrijdag 21 januari in Den Haag. De aftrap was in Utrecht, na 24 uur nam de Hanzehogeschool Groningen het stokje over, en Amsterdam sloot de estafette af. HvA-docent interactieve media Charlie Mulholland beet het spits in Amsterdam af met een college over de marketing van demonstraties. Naast UvA-hoogleraren sociologie Jan Willem Duyvendak en hoogleraar staats- en bestuursrecht Jit Peters, maakten ook politici als Job Cohen (PvdA), Boris van der Ham (D66) en Jasper van Dijk (SP) hun opwachting in de collegezalen. Hoewel de HvA de studiemarathon steunde, leverde de hogeschool maar één spreker. Volgens medeorganisator Jaap Oosterwijk (20, student wijsbegeerte en politicologie aan de UvA) had dat te maken met het animo. ‘We hebben ze wel benaderd, maar de respons lag vrij laag.’ (FB/RS)

nieuws

Kinderen uit het basis- en voortgezet onderwijs vinden het nieuws leuker zodra je de vorm aanpast. Dat is de voornaamste conclusie uit een onderzoek naar het kijkgedrag van jongeren dat is uitgevoerd door studenten van de minor Jeugd & media. In opdracht van actualiteitenprogramma EenVandaag onderzochten zij welk nieuws jonge kijkers aanspreekt en op welke manier je ze het beste kunt bedienen. Voor het onderzoek werden honderden kinderen geïnterviewd. ‘Geen enkel kind kijkt op zaterdag naar het journaal,’ zegt Pim van der Linden (24, vierdejaars media, informatie & communicatie), een van de studenten uit de vijf projectgroepen die meededen aan het project. ‘We zochten naar onderwerpen die vrijwel elk kind bezighouden op die leeftijd.’ Die onderwerpen bleken voeding, sport en bewegen. Een speciale nieuwsquiz moet de kinderen spelenderwijs vertrouwd maken met die onderwerpen. ‘De kinderen kunnen bovendien de vragen nader onderzoeken en dingen uitproberen. Zo raken ze meer betrokken bij het nieuws.’ Een ander deel van de doelgroep is de bovenbouw van het voortgezet onderwijs. Voor deze doelgroep bedacht de projectgroep van Marijke Zwaag (20, vierdejaars mic), een rijdende nieuwsbus, de nieuwstrailer. ‘We willen het nieuws verslaan op een nieuwswaardige locatie, bijvoorbeeld de school waar Mark Rutte lesgeeft. De belangrijkste conclusie uit ons onderzoek is dat nieuws voor jongeren gemaakt moet worden. Ze moeten zichzelf hierin herkennen.’ De resultaten van het onderzoek worden vandaag in het Singelgrachtgebouw gepresenteerd tijdens Generatie Zapp 3.0, in de vorm van jeugdversies van het televisieprogramma EenVandaag. Naast de filmpjes is er een debat over kinderen en internetgebruik. (NM)

‘Niets om je zorgen over te maken’ Zo erg als tijdens de dramatische vloed van 1974 zou het niet worden, had de receptionist tegen Semra van der Linden gezegd. Twee dagen later werd het hostel in de Australische stad Brisbane geëvacueerd. Dat het zo hard regende mocht de pret niet drukken. Na een stage van een klein half jaar in Sydney was Semra van der Linden (21, vierdejaars media, informatie & communicatie) wel toe aan vakantie. De reis voerde naar het noorden, in een busje langs de Australische oostkust. Maar Semra en haar reisgenoot waren nog niet goed en wel vertrokken, of kwamen vast te zitten in Brisbane. ‘Daar vertelde iemand van de reisorganisatie dat we ons busje moesten omruilen,’ zegt Semra. ‘We kregen een andere bus zodat we door hoger water konden rijden. Toen besloten we maar in Brisbane te blijven.’ De Australiërs reageerden op de voor hun bekende manier: kalm en relaxed. ‘Maandag was er helemaal niets aan de hand, het besef was er bij niemand. De receptionist van ons hostel zei dat er nu een dam was, een overstroming zoals die van 1974 was onmogelijk.’ Op hun dooie gemak zijn Semra en haar reisgenoot

daarom de stad gaan verkennen. De kade langs de rivier leek wel wat op de Waalkade in Nijmegen. Wat boompjes in het water, maar niets om je zorgen over te maken. ’s Avonds dook het duo ook gewoon het uitgaansleven in. De eerste tekenen van een serieuze dreiging bereikten de inwoners van Brisbane pas een dag later. ‘Niemand had die dag nog gsm-bereik,’ zegt Semra. ‘Later ben ik op Twitter het Australische ABC-news gaan volgen en de politie van Queensland, die constant updates gaven over de situatie. Maar zelfs toen was het besef er niet helemaal.’ Voor de Nederlandse studente werd het pas serieus toen een dag later de elektriciteit werd afgesloten. Op Twitter vernam de journalist in opleiding dat er ook al veel wijken waren ondergelopen. Andere bezoekers vertelden dat er kangoeroes in de stad waren gesignaleerd en dat er in de overstroomde delen haaien, slangen en krokodillen zwommen. Niet veel later werd het hostel geëvacueerd. ‘Met een taxi hebben het vliegveld kunnen bereiken. We waren al veel geld kwijt doordat we de reis met de bus helemaal moesten omboeken en geld om ons ticket om te boeken hadden we niet. De prijzen schoten omhoog. Wij hebben nog geluk gehad dat we bij mensen konden slapen die we hadden ontmoet.’ (JP)

Beeld Semra van der Linden

EenVandaag voor zappende generatie

Dinsdag 11 januari rond 16.00 uur stond het water tot de fietsbrug, een dag later om 15.00 uur was het water gestegen tot de bovenste brug.

‘Sites hogescholen slecht toegankelijk’

Beeld Bram Belloni

De informatie op websites van hogescholen en universiteiten is niet tot nauwelijks op te vragen voor mensen met een functiebeperking.

De Vondelparkloop werd afgelopen zondag voor de 37e keer gelopen. De snelste hardloper van de HvA was Gert Brinkman (24, vierdejaars sportmarketing). Hij liep de tien kilometer (drie rondjes en een beetje) in 37 minuten en 28 seconden voor het team UvA-HvA. Adam Booij, medewerker bij de faculteit Economie & Bedrijfskunde, was de snelste hardloper van het team. Hij liep de afstand in 35 minuten en 43 seconden. UvA-HvA deed met acht teams, elk bestaand uit zeven deelnemers, mee aan de bedrijvenloop. Flink wat minder dan twee jaar geleden. ‘Toen waren we met tachtig mensen van UvA en HvA,’ zegt coördinator Maurice Maas. ‘Ik denk dat we met minder deelnemers waren omdat de loop vorig jaar niet doorging. Toen lag het hele Vondelpark vol ijs.’ (DW/JP)

Dat blijkt uit onderzoek dat is uitgevoerd door Stichting Accessibility. Voor slechtzienden is informatie niet tot nauwelijks op te vragen. En ook voor motorisch gehandicapten zijn de websites een crime. Zij kunnen een website alleen besturen met behulp van een toetsenbord. ‘Uit het onderzoek blijkt dat geen van de websites aan de internationale minimale eisen van W3C voldoen,’ aldus onderzoeker Martijn Houtepen. De internationale richtlijnen worden in Nederland beheerd en gecontroleerd door de Stichting Waarmerk Drempelvrij.nl. Om het stempel ‘toegankelijk’ te krijgen moet een website aan minimaal zestien van de vijfenzestig eisen voldoen die internationaal zijn vastgesteld. Het gaat dan onder meer om standaarden die programmeurs moeten gebruiken bij het bouwen van een website. Volgens de onderzoekers, die het onderzoek in opdracht van Drempelvrij.nl hebben uitgevoerd, is het in onderwijsland slecht gesteld met het naleven van de richtlijnen. Sinds de eerste meting in 2006 is de toegankelijkheid niet verbeterd. Houtepen: ‘Denk bijvoorbeeld aan het gebruik van de alt text, een code waarmee je tekst toe kunt voegen aan een plaatje. Dankzij die code wordt de

tekst bij het plaatje voorgelezen voor blinden en slechtzienden die daar software voor gebruiken. De code wordt helemaal niet gebruikt.’ De richtlijnen zijn niet alleen van belang voor mensen met een functiebeperking, licht Houtepen toe. Het gaat ook om regels die rekening houden met verschillende soorten gebruikers. ‘Sommige werknemers hebben op hun werkplek bijvoorbeeld niet de mogelijkheid een plugin te installeren om Flash te bekijken. Dan zijn er ook nog gebruikers die het internet opgaan met een oudere browser.’ Het onderzoeksrapport wordt de komende weken verstrekt aan alle hogescholen en universiteiten. Het webteam van de HvA wil het rapport afwachten voordat ze inhoudelijk reageren. ‘Wij willen eerst weten wat er precies instaat,’ aldus Renee Hol van het HvA-webteam. ‘Over het algemeen zijn alle pagina’s van de HvA goed toegankelijk. Twee jaar geleden hebben wij ons nog laten voorlichten door Drempelvrij.nl.’ Sinds eind vorig jaar moeten alle websites van de Rijksoverheid voldoen aan de eisen van Drempelvrij.nl. Uit ander onderzoek bleek onlangs nog dat veel websites van gemeenten niet voldoen aan de eisen van toegankelijkheid. Minister Donner van Binnenlandse Zaken liet onlangs weten de webrichtlijnen niet wettelijk verplicht te willen stellen. Hij vindt het een eigen verantwoordelijkheid van de gemeenten. (JP) havana

5

nieuws Online studieprestaties verbeteren De testfase is afgerond, de website is in de lucht en de eerste 3800 accounts zijn aangemaakt. De Talentfinder-site met testen over studieaanpak, uitstelgedrag en tentamenvoorbereiding wordt met ingang van dit jaar vaker ingezet door studieloopbaanbegeleiders. Tien testen, tien onderdelen waarop studenten hun studieaanpak kunnen verbeteren. Met name bedoeld voor eerstejaars studenten die moeite hebben met studeren. ‘Na de testen worden jouw resultaten afgezet tegen de normgroep,’ zegt Peter Dekker van de afdeling Onderwijsresearch & Ontwikkeling die de site heeft opgezet. ‘Vervolgens geeft de website een overzicht van punten waar je als student aan kunt werken.’ Nu studenten het eerste halfjaar achter de rug hebben willen de studieloopbaanbegeleiders de testen vaker gaan inzetten. Dekker: ‘Studenten hebben dan hun eerste ervaring opgedaan met studeren, studieloopbaanbegeleiders kunnen daardoor veel beter inspelen op studieproblemen.’ De ‘online testbatterij’ is volgens Dekker vrijblijvend te gebruiken door studenten. ‘Talentfinder geef een overzicht met tips die op internet te vinden zijn, maar de resultaten zijn vooral handig om te gebruiken in de gesprekken met de studieloopbaanbegeleiders.’ Afgelopen voorjaar werd de testfase afgerond en sinds enkele maanden kunnen studenten zich aanmelden. Hoe meer gebruikers, hoe betrouwbaarder de testen worden. (JP)

KORT Allochtone mbo’ers vaker verder in hbo Meer dan de helft van de allochtone mbo-verlaters in de zakelijke dienstverlening studeert verder op het hbo. Onder autochtone mbo’ers stroomt slechts een derde door naar het hbo. Dat blijkt uit een onderzoek in opdracht van kenniscentrum ECABO. In 2007 lag het percentage allochtone mbo’ers dat doorstudeerde nog op 48 procent, inmiddels is dat 57 procent. Volgens de onderzoekers wordt deze groep studenten mogelijk onderschat. Daardoor hebben ze in veel gevallen een te laag schooladvies gekregen. Het onderzoek is uitgevoerd op basis van gegevens uit 2009 onder mbo’ers die opleidingen volgen in economisch-administratieve, ict- en veiligheidsberoepen. (JP) Duurste studentenkamers in Amsterdam De duurste studentenkamers van Nederland werden afgelopen jaar aangeboden in Amsterdam. Studenten betaalden daar gemiddeld 466 euro voor een kamer, dat is 31,3 procent meer dan het landelijk gemiddelde van 355 euro. Dat blijkt uit cijfers van Kamernet.nl. In de hoofdstad nam het kameraanbod afgelopen jaar ook nog eens af, van 11.625 kamers in 2009 naar 11.448 kamers in 2010, een verschil van 1,5 procent. Landelijk werden er meer dan 106.000 kamers aangeboden. Gemiddeld hebben die kamers een oppervlakte van zo’n achttien vierkante meter. De meest gunstige maanden voor kamerzoekers waren de maanden mei en juni. (JP) Conferentie familierecht De landelijke werkgroep Mudawwanah organiseert een conferentie over het Marokkaanse, Turkse en Nederlandse familie- en vreemdelingenrecht. Tijdens de conferentie zal onder meer een documentaire over het onderwerp vertoond worden. Mudawwanah is opgericht om de rechtspositie van met name Marokkaanse vrouwen te verbeteren. De conferentie is bedoeld voor professionals die werken met mensen van Marokkaanse of Turkse komaf en andere geïnteresseerden. Medewerkers en studenten van de HvA zijn op 21 januari om 13.00 uur welkom in De Balie. Het programma duurt tot 18.00 uur. Toegang en deelname zijn gratis. (CvD) Nu.nl scoort het best Nu.nl is de populairste nieuwssite onder studenten, blijkt uit onderzoek van Studenten.net, een site voor hbo’ers en wo’ers. De site deed onderzoek naar online gedrag van studenten. Daaruit bleek dat 76 procent van de studenten op de hoogte blijft via nu.nl. Op de tweede plaats staat GeenStijl, met 18 procent. NOSHeadlines staat op de derde plek met 17 procent. De nieuwssite van De Telegraaf doet het vooral goed bij mbo’ers. Wo’ers bezoeken vooral sites als VK.nl, NRC.nl en NRCnext.nl. Voor het onderzoek werden 820 studenten ondervraagd. (NM) 6

havana

Zes films, zes visies op mode. Studenten van het AMFI geven een ‘visuele interpretatie’ van het werk van zes jonge ontwerpers. Het is een onderdeel van de minor Fashion & visual culture. Daarin kregen derde- en vierdejaars studenten een stoomcursus filmmaken – van concept tot productie, camera, regie en art-direction en van editing tot pr. Van de zes korte films die ze eerder dit jaar maakten, werden er al drie geselecteerd voor de shortlist van het Filmfestival in Rotterdam. De vervolgen op die films zijn inmiddels afgerond en worden volgende week dinsdag gepresenteerd in het Ketelhuis, tijdens de Amsterdam International Fashion Week. (JP)

Trimp & van Tartwijk koopt vervolging af De voormalige projectontwikkelaar van de Amstelcampus heeft vervolging vanwege vastgoedfraude aan de Zuidas afgekocht. Vastgoedbedrijf Trimp & van Tartwijk en twee dochterbedrijven betalen 2,5 miljoen euro. Dat maakte het Openbaar Ministerie deze week bekend. Ook hebben de bedrijven voor een onbekend bedrag geschikt met gedupeerden Rabo Vastgoed (voorheen Bouwfonds) en Philips Pensioenfonds. Verder betaalt directeur Harm Trimp een boete van 350.000 euro en voert hij een taakstraf uit van 120 uur. De bedrijven werden verdacht van witwassen, valsheid in geschrifte en deelname aan een criminele organisatie. In Het Financieele Dagblad heeft de advocaat van Trimp & van Tartwijk gezegd dat de schikking ‘geen enkele erkenning van schuld’ inhoudt. Voor de hogeschool heeft de schikking vooralsnog geen betekenis. In 2009 brak de HvA-UvA met de in opspraak geraakte projectontwikkelaar, omdat het bedrijf in een juridische procedure verwikkeld bleek te zijn en HvA-UvA daarover niet had ingelicht. Maar het bedrijf weigert zich daarbij neer te leggen en eist een schadevergoeding. Tegen theaterproducent Joop van den Ende en de gemeente Amsterdam lopen soortgelijke rechtszaken. Ook zij verbraken de banden met Trimp & van Tartwijk. Volgens Paul Doop, vicevoorzitter van het College van Bestuur, mag niet worden aangenomen dat de claim nu komt te vervallen. ‘Wij wachten op een uitspraak van de rechter in een procedurezitting in de loop van februari,’ aldus Doop. Met het buiten de deur zetten van de projectontwikkelaar heeft de Amstelcampus flinke vertraging opgelopen. (JP)

nieuws

Beeld Marc Driessen

In de auto, voor de film

Het terrein van het Circuit Park Zandvoort werd afgelopen zaterdag omgetoverd tot drive-in bioscoop. Naar Amerikaans voorbeeld organiseerden vier studenten commerciële economie de filmavond. Ruim tachtig auto’s stonden opgesteld voor The Rock. ‘Via een speciale FM-frequentie was het geluid van de film op de autoradio te horen,’ zegt Dennis Hendriks (25, derdejaars), een van de organisatoren. ‘Dat bleek verrassend goed te werken.’ Vooral het vinden van de locatie kostte veel tijd, maar de studenten willen het zeker nog een keer organiseren. ‘Maar dan wel in de zomer.’ (JP) 7

havana

-advertentie-

lezing

MA 24/01 20.00 uur het cultureel studentencentrum van UvA & HvA

cursussen

start: week van ma 31/01

Nieuw aanbod nu online!

Alle cursussen van het voorjaarsseizoen staan nu online! Lees meer en schrijf je in op www.crea.uva.nl.

Tragische helden (1): Oedipus

Het is een misverstand dat uit de ons bewaard gebleven Griekse tragedies een eenduidig beeld van de tragische held zou oprijzen. Ook als het alleen om de stukken van Sophocles gaat, is generaliseren niet mogelijk: de val van Oedipus valt niet te vergelijken met die van Aias. Oedipus’ lot is uniek. studenten gratis, e 5,- alle anderen

GRATIS DANSEN IN DE MELKWEG?! ELKE ZATERDAG IN FEBRUARI GRATIS VOOR STUDENTEN

debAt

di 25/01 20.00 uur

cultuur

WO 19 - MA 24/01

CREA Eindpresentaties

CREA sluit ieder cursusseizoen af met een feestelijke week vol eindpresentaties: de cursisten dans, theater, muziek en film laten zien wat ze kunnen voor het altijd enthousiaste publiek. Toegang: e 3,- (geeft ook toegang tot andere voorstellingen die dag, mits er plek is)

Muziek

zA 22/01 19.30 uur

CREA Orkest: Gustav Mahler

Het CREA Orkest gaat na voorgaande successen met Mahlers Eerste Symfonie (2005), Tweede Symfonie (2007) en Das Lied von der Erde (2009) nu met zijn Derde Symfonie aan de slag. Met deze monumentale, overrompelend grootse en toch verfijnde symfonie, viert het orkest mee met het Mahler-Lustrum. Samen met soliste Carina Vinke, een klokklinkend kinderkoor en engelachtig vrouwenkoor. Locatie: Sint Jacobskerk (Vlissingen). Ook concert op 28 januari in de Geertekerk in Utrecht en op 3 februari in het Concertgebouw in Amsterdam. O.l.v. Bas Pollard. toegang e 15,-, studenten e 10,-

China and the Hermit Kingdom

As escaping from North Korea to South Korea is virtually impossible, fleeing from North Korea involves only one option: crossing the Yalu or Tumen rivers into China. But once in China, North-Koreans are perhaps even worse off, as China has put an official ban on anyone who provides assistance to North Koreans. English spoken. students free, e 5,- all others

lezing

di 25/01 20.15 uur

(Neo)platonisme in de Renaissance

De Renaissance geldt sinds anderhalve eeuw niet alleen als de bakermat van de moderniteit, maar ook als het moment waarop de klassieke oudheid cultureel weer centraal kwam te staan. Op beide stellingen is nogal wat aan te merken. Deze lezing richt zich op een aantal beroemde kunstwerken (Raphaël, Titiaan, Michelangelo) om te onderzoeken welk cultureel discours eraan ten grondslag ligt. studenten gratis, e 5,- alle anderen

Meer informatie over de CREA agenda:

WWW.creA.uvA.nl

DANSEN IN 2 ZALEN: VAN INDIE EN HIPHOP, VIA DISCO EN BALKANElkeTOT HITS UIT DE 80’S EN 90’S! zaterdag van 24.00 – 05.00 uur - € 9. In februari gratis op vertoon van studenten OV of collegekaart.

Melkweg Amsterdam - Lijnbaansgracht 234a - www.melkweg.nl

Cultureel studentencentrum CREA, Binnengasthuisterrein (achter de Oude Turfmarkt)

Tijd om je... ...punt te maken Op zoek naar een leuke voetbalvereniging? Kom eens kijken bij ons of train een keer mee! T.O.S.-Actief Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 020 6928314 / [email protected] / www.tos-actief.nl

actueel

ingezonden brieven Samengeknepen billen De HvA van nu is niet meer de HvA van enkele jaren geleden. Dat de bestuursstijl is veranderd, daar heb ik niets tegen. De ‘centraal geleide en gestuurde HvA’ van collegevoorzitters Korteweg en Scheerens was ook niet alles. Maar ik heb het idee dat we nu wel erg naar de andere kant doorslaan. Het lijkt wel alsof velen met samengeknepen billen rondlopen. In de jaren negentig liep de HvA met zijn onderwijskundige visie landelijk voorop, nu zijn we aan het verschoolsen en lijkt leren weer voornamelijk uit examineren te bestaan. Het afgelopen decennium nog heeft de HvA een paar keer lef getoond door ‘ongewone’ opleidingen te starten. Ik noem hbo-rechten en toegepaste psychologie. Volgens het jaarverslag 2010 zijn er nul nieuwe opleidingen gestart en ik ken ook niets groots wat op stapel staat. We zijn verreweg de grootste hogeschool van Nederland. Daar doen we echter niets mee omdat we blijkbaar bang zijn dat groot als slecht wordt uitgelegd (het Inholland-syndroom). Ooit hebben we als wervingskreet ‘groot in goed onderwijs’ gehad. Nu is het altijd ‘klein binnen groot’ en niet als werving, maar als excuus voor groot zijn. Op het onderzoek van het ministerie naar hogescholen wordt uiterst krampachtig en verdedigend gereageerd. Hebben we iets te verbergen dan? Volgens mij hebben we juist veel om trots op te zijn. Als we eens niet sterk in een ranglijst staan, wordt er zelden gekeken naar al die lijsten waar we of als hogeschool of met uitzonderlijke opleidingen wel goed in staan! We hebben vele hele goede opleidingen in huis. Die Elsevier-uitslag was niet leuk, maar als je naar de afzonderlijke opleidingen kijkt, zie je een heel ander beeld. Bij mij viel het kwartje 17 december. Toen het begon te sneeuwen en het openbaar vervoer stilviel wist bijna niemand iets beters te verzinnen dan ‘laten we enige tienduizenden studenten en collegae dit niet functionerende ov in en de weg op sturen’. Ik heb collega’s na twee uur proberen de wijk uit te komen zien terugkomen. Zelf heb ik trouwens (na 22.00 uur, want toen reed bijna alles gewoon weer) een sneltrein volgens dienstregeling genomen. Het is nog niet heel lang geleden dat een toenmalige HvA-bestuurder bij extreme weersomstandigheden ‘gewoon’ een pand een nacht open hield om daar studenten en medewerkers op te vangen. Dan durf je iets aan in plaats van meteen je verantwoordelijkheid te ontkennen. Willem Brouwer, lid Centrale Medezeggenschapsraad en docent bij de domeinen Onderwijs & Opvoeding en Media, Communicatie & Informatie

Vraag van de week Op 21 januari is de landelijke demonstratie in Den Haag, tegen de bezuinigingen in het hoger onderwijs. Kom jij in actie?

Romy Hijman (21) Eerstejaars sociaal pedagogische hulpverlening ‘Ik wist er niets van. Ik zou er niet heen gaan, omdat ik niet van protestacties houd. Er gaat niemand uit mijn klas heen, ook al hebben we een vrije dag. Maar iemand moet ’t doen, want protestacties zijn wat mij betreft zinvol. Als dat maar niet met geweld gaat. Als je maar weet waar je voor staat. Maar door de geplande bezuinigingen wil ik wel zo snel mogelijk mijn studie afmaken. Ik vind het erg dat je wordt bestraft als dat niet lukt.’

Eefje Driessen (29) Docent sociaal pedagogische hulpverlening ‘Als ik geen slb-gesprekken moest houden met mijn studenten, was ik wel gegaan. Ik vind het goed als studenten politiek bewust zijn en hun stem laten gelden. Prima als ze hun afspraak met mij daarvoor verzetten. Tijdens het studentenprotest op de Dam gaf ik ruimte voor de demonstratie. De ene student vertelde de andere waar het over ging en zo motiveerden ze elkaar om mee te doen, al was het maar omdat er oliebollen en chocomel werden uitgedeeld.’

Dion Mooij (18) Eerstejaars sociaal pedagogische hulpverlening ‘Demonstreren is zinloos. Ik heb andere plannen die dag. Bovendien is Den Haag voor mij best ver weg. Ik heb het idee dat de ideeën van de studenten worden afgewezen. De plannen, om de stufi om te zetten in een lening, gaan toch wel door. Je zult wel moeten lenen als je wilt studeren. Ik ben wel van plan om mijn studie zo snel mogelijk af te maken, want ik heb al een jaar geleend bij mijn andere opleiding.’

Inge Hofstra (22) Tweedejaars maatschappelijk werk en dienstverlening ‘Op die dag heb ik een verjaardag in Lelystad, daar kom ik oorspronkelijk vandaan. Ik heb wel meegedaan aan de demonstratie op de Dam, met een klasgenootje. Daar was ik ongeveer twee uurtjes. Het was voor een goed doel en erg leuk om te doen. Mijn medestudenten gaan wel demonstreren, als ik geen plannen had was ik wel gegaan. Als ik moet lenen, is dat wel *&#@!, dus ik weet niet of ik mijn studie dan af zou maken. Ik leen nu al maximaal. Te veel schulden zou ik niet willen.’

Chavara Braafheid (26) Tweedejaars sociaal pedagogische hulpverlening ‘Op vrijdag heb ik college, dus ik ga niet. Bij de Dam spraken mijn medestudenten en ik voor de grap af dat we wel gingen. Daar kwam uiteindelijk niets van terecht. Wel vind ik demonstreren belangrijk. Als niemand het doet, kan je geen doel bereiken. Als ik moet lenen krijg ik schulden en daalt mijn motivatie voor mijn studie. Dan kan je net zo goed gaan werken. Bovendien wil ik op tijd afstuderen vanwege mijn leeftijd.’ (NM)

Fen had een afspraakje Ik heb ooit een afspraakje gehad dat erger was. Maar dat afspraakje was ook ontsproten aan een carnavalsfeestje waarop ik een gat in mijn knie had, waarop ik mijn beste vriendin steeds Henk noemde in plaats van Juliette en waarop ik iemand voor vijfentwintig gulden mijn borsten had laten zien. Ik kon me de avond van de afspraak dus ook niet veel herinneren. Zoals, bijvoorbeeld, hoe de afspraak tot stand was gekomen. Of met wie. Wat ik wel wist, was dat de jongen tijdens carnaval een soldatenpak had gedragen. En hoewel er veel jongens door Breda lopen in een soldatenpak (dankjewel Koninklijke Militaire Academie) hoopte ik dat die opwindende outfit me deze avond zou behoeden voor een ontmoeting waarbij ik de jongen niet zou herkennen terwijl hij ‘Fen wat leuk heeft Henk je nog veilig thuisgebracht en heb je nog last van die knie een zoete witte wijn met ijs was het?’ zou zeggen. Een soldaat moest ik zoeken. En hoopvol stapte ik het café binnen. Ik liep drie rondjes en zag geen soldaat. Wel zag ik een glazige aardappel in een satijnen blouse die een beetje eng naar me keek. Toen ik doorhad dat ik weg moest, kwam hij al naar me toe. ‘Fen’, zei de glazige aardappel. ‘Wat leuk.’ Eenmaal dichterbij bleek de aardappel niet alleen geborduurde bloemen op zijn satijnen blouse te hebben maar bleek hij ook een onvolgroeide vriend te hebben meegenomen die Charles heette. De aardappel had een baan voor ons gereserveerd in het lokale bowlingen partycentrum en hij was geen echte soldaat maar hij verkleedde zich wel graag zo. Dus ja, ik had ooit een afspraakje dat erger was. Maar daarbuiten, waren het zonder uitzondering de afspraakjes in de bioscoop die mij het minst konden bekoren. Want wat is er nou romantisch aan samen in een ruimte zitten met nog honderd mensen? Aan een avond samen naar een scherm staren? Welk spannends kun je elkaar in de oren fluisteren met een loeiend Dolby Surround System om je heen? Nee, dan de drive-in bioscoop, zoals een stel studenten commerciële economie het afgelopen weekend in Zandvoort organiseerden. Dat was tenminste kletsen zonder omstanders. Het was kraken met chips zonder andere krakende mensen en het was vooral: doen alsof we naar de film gingen, om stiekem te kunnen vrijen op de achterbank. En zo, beste aardappel, was het afspraakje toch echt ooit bedoeld. n Fen Verstappen is freelance filosoof & tekstschrijver havana

9

zorgboerderij

Geen standaard werkplek ‘Onze medewerkers zijn allemaal zorgvragend. Daar waar anderen spreken over cliënten, hebben wij het over onze medewerkers,’ legt Jonathan Vink, rehabilitation counselor van Boerderij Lindenhoff uit. ‘Veel van hen leefden op straat, en nu in een woongroep, of opvangcentra als die van het Leger des Heils. Daar krijgen ze extra begeleiding. Samen met de gemeente

Amsterdam proberen wij deze mensen door middel van de werkzaamheden op onze boerderij weer ergens bij te betrekken, ergens verantwoordelijk voor te maken. En dat kan van alles zijn: van eieren rapen tot varkens te eten geven.’ Onlangs kwam er een groep studenten sociaal pedagogische hulpverlening langs, van de minor Mantelzorg. Vink wilde

hun graag de filosofie en aanpak van de werkboerderij uitleggen. ‘Het leek mij mooi om dit met hen te delen. De meeste medewerkers zijn drugsverslaafd. En ze worden daar op straat ook naar behandeld. Hier proberen we dat anders te doen. De werkboerderij is een plaats waar ze elkaar tegen kunnen komen, waar ze van elkaar kunnen leren, zien hoe anderen hier mee

omgaan. Re-integratie en vooral rehabilitatie. En dat is vaak moeilijk. Ik wilde de studenten laten zien dat er vaak nog hoop is op herstel. En het is geen standaard werkplek. Misschien kijken de studenten nu anders naar een toekomstige baan. De reacties waren positief, dus misschien zijn er interessante stageplekken te realiseren in de toekomst.’ n Ron Santing

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Onder: medewerker Glenn de Jong strooit de kalveren op. Rechts: medewerker Cor de Graaf, met hond Lincoln, rust een moment uit.

10

havana

zorgboerderij

11

havana

juridisch spreekuur

Laat je niet uitbuiten Soms is de wereld oneerlijk. Je huisbaas weigert de borg terug te geven, je aankoop via internet komt nooit aan of je wordt onderbetaald op je werk. Als je niet meer weet hoe je je recht kunt halen, kun je aankloppen bij Het Juridisch Spreekuur. Kirsten Dorrestijn

Bij Het Juridisch Spreekuur op de HvAlocatie aan de James Wattstraat komt van alles voorbij: vragen over consumentenrecht, huurrecht, arbeidsrecht, strafrecht of ondernemingsrecht. In de vorm van een stage werken er zes studenten van sociaal juridische dienstverlening en hbo-rechten. Want het Spreekuur is niet alleen opgezet om mensen van hun juridische problemen af te helpen, maar ook om de HvA-studenten in praktijksituaties ervaring op te laten doen.

ZAAK: VUILNISZAK

Regina moest een boete van zestig euro betalen voor een verkeerd geplaatste vuilniszak, die zij daar niet zelf had neergezet. Terwijl Regina Galdeij (29, derdejaars sociaal juridische dienstverlening) vorig jaar in Suriname nietsvermoedend vakantie vierde, werd bij haar flat in Amsterdam-Noord door de gemeente een verkeerd geplaatste vuilniszak ontdekt. In plaats van in de ondergrondse container, stond hij ernaast. Op de container staat duidelijk dat de zak weer mee naar huis genomen moet worden indien er geen plek meer is, anders volgt een boete. In de verkeerd geplaatste zak werd 12

havana

door de gemeente een reclamefolder van de Postcodeloterij aangetroffen met de naam en het adres van Regina erop. ‘Toen ik na vijf weken vakantie weer thuiskwam, lag er een boete van zestig euro voor me klaar. Ze waren ervan uitgegaan dat ik die zak daar had neergezet. Waarschijnlijk was de reclamefolder op een verkeerd adres bezorgd en had die bewoner hem in zijn vuilnisbak gegooid.’ Regina heeft direct bezwaar aangetekend. Met de kennis die ze bij haar studie heeft opgedaan, vond ze dat wel een leuk klusje. ‘Ik heb een brief gestuurd waarin ik schreef dat ik niet in Nederland was in de tijd dat de zak was aangetroffen en dat mijn woning ook niet bewoond was in die periode. Bovendien heb ik een sticker op mijn deur dat ik geen reclamewerk wil, en werd de zak een blok verder dan mijn eigen container aangetroffen. Het zou toch vreemd zijn als ik speciaal was omgelopen om hem daar neer te zetten?’ Als reactie op haar bezwaarschrift kreeg Regina een brief dat haar verklaring ongegrond was, met daarbij een kopietje van het bewijsstuk: de folder van de Postcodeloterij. ‘Ik wist niet wat ik verder nog kon doen. Het leek me te snel om er een rechter bij te

halen. Toen heb ik hulp gevraagd bij Het Juridisch Spreekuur. Zij hebben geholpen met het opstellen van een professioneel bezwaarschrift, met verwijzingen naar wetsartikelen en bewijsstukken die aantoonden dat ik er in die periode niet was: mijn ticket en mijn visum.’ Toch werd ook deze brief ongegrond verklaard. Intussen had Regina de boete op advies van Het Juridisch Spreekuur wel betaald om grotere problemen te voorkomen. Vervolgens is Regina in beroep gegaan. ‘Fouten zijn menselijk, maar ik kan niet gestraft worden voor iets wat niet mijn fout is. Ik vond het zo onterecht dat ik de boete moest betalen. Tijdens de rechtszitting die een half uurtje duurde mocht ik mijn eigen zegje doen, net als de handhavingsambtenaar. Vier weken later kreeg ik een brief van de rechter dat ik in het gelijk was gesteld. Ik kreeg het bedrag op mijn rekening gestort.’ Een vuilniszak naast de container zetten, dat zal Regina niet snel in haar hoofd halen. ‘Als ik mijn zoon stuur om de vuilnis buiten te zetten, waarschuw ik: “Als hij vol zit, breng hem dan weer mee terug.” Ook zorg ik dat al het papierwerk met mijn naam erop door de versnipperaar is geweest voordat ik het weggooi, maar dat deed ik altijd al.’

ZAAK: ONDERBETALING

Burak kreeg twee jaar lang te weinig loon uitbetaald. Burak Yargan (25, vierdejaars sociaal juridische dienstverlening) werkt al zes jaar bij de Nike-winkel in de Kalvertoren. Vorig jaar kwam hij erachter dat hij twee jaar lang te weinig loon had gekregen. ‘Ik had al zo’n vermoeden toen ik van een collega hoorde dat hij meer verdiende dan ik, terwijl ik er al langer werk. We hebben loonschema’s op het kantoor liggen en toen ik die bekeek zag ik dat er iets niet klopte. Je krijgt tot je 23e elk

jaar loonsverhoging naarmate je ouder wordt, daarna stokt dat bedrag, maar je krijgt dan nog wel elk jaar loonsverhoging naarmate je langer in dienst bent. Ik kreeg 10,30 euro per uur, maar ik hoorde eigenlijk 11,31 te verdienen. Als je dat over anderhalf jaar bij elkaar optelt, scheelt het behoorlijk wat.’ Toen ik mijn bevinding aan mijn baas vertelde, gaf hij me direct gelijk. Ik kan heel goed met hem overweg. Hij kon alleen niet direct iets voor me doen, want de betalingen gaan via het hoofdkantoor. Samen hebben we een nette e-mail opgesteld en naar het hoofdkantoor gestuurd. Na een maand hadden we daar nog steeds geen reactie op. Toen heeft m’n baas het nog eens mondeling gezegd, maar het werd gewoon genegeerd. Mijn baas heeft ook nog gedreigd: “Kijk maar uit, want Burak studeert rechten”, maar het hielp allemaal niks.’ Toen is Burak naar Het Juridisch Spreekuur gestapt. ‘Ik wist wel dat ik het bedrag uiteindelijk terug zou krijgen, ik had er recht op, maar ik had geen zin om alles zelf uit te zoeken. Ik heb alle bewijsstukken en schriftelijke communicatie meegenomen en zij hebben een officiële brief opgesteld met verwijzingen naar wetsartikelen. In een artikel uit het arbeidsrecht staat bijvoorbeeld dat in zo’n geval de werkgever het bedrag met terugwerkende kracht moet terugbetalen, plus een boete van vijftig procent van het gehele bedrag. In totaal ging het om 700 euro.’ Op advies van Het Juridisch Spreekuur heeft Burak de brief aangetekend opgestuurd naar de manager van het hoofdkantoor. ‘Daarna is het vlug gegaan. De manager was bij ons in de winkel, kwam naar me toe en zei: “Burak, je hebt alle recht op het bedrag. Ik zal het zo snel mogelijk in orde maken.” Bij de eerstvolgende salarisuitbetaling kreeg ik in één keer de helft van het verschuldigde

Beeld JeRoen Murré

juridisch spreekuur

havana

13

juridisch spreekuur

bedrag en de boete. De maanden daarna kreeg ik steeds resterende delen bij mijn loon geboekt. Ik denk dat dat een belastingtechnisch trucje was.’ Burak houdt tegenwoordig scherp in de gaten of hij goed uitbetaald krijgt. ‘Er worden veel fouten gemaakt. Vorige week heb ik drie dagen niet uitbetaald gekregen. Als je daar niks van zegt, heb je al die dagen voor nop staan werken. Ik merk dat veel collega’s denken dat het wel goed zit zodra ze zien dat hun loon gestort is, maar ik check alles.’

zijn mail het laatst bekeken. Het was bijna zomer, hij was waarschijnlijk op vakantie gegaan. De maanden daarna hoorde ik niks van de politie. Toen ik in oktober langsging om te vragen hoe het ervoor stond, zeiden ze dat ze mijn zaak hadden gesloten omdat ze het adres van de dader niet konden

uur hebben me de mogelijkheden voorgelegd. Ik heb besloten naar een advocaat te gaan. Bij hem heb ik mijn verhaal gedaan en hij heeft een rechtszaak aangespannen. Die loopt nog steeds. Het duurt heel lang, maar ik heb honderd procent kans op winst. Ik heb immers niks uitgelokt en er

ZAAK: VERWOND MET FLES

Ruben werd zonder aanleiding op straat door een dronken man met een fles geslagen. Ruben van der Kolk (19, derdejaars hbo-rechten) werd twee jaar geleden op straat in Amsterdam uit het niets aangevallen. Hij kreeg van achteren een fles op zijn hoofd geslagen door een dronken persoon. ‘Het was ’s avonds rond een uur of negen en ik liep met drie vrienden buiten toen ik een geluid achter me hoorde. Ik draaide me om en zag dat iemand naar me toe kwam lopen. Hij had iets in zijn hand, maar ik kon niet zien wat het was. Daarna ging het heel snel. Er ontstond ruzie en een paar seconden later kreeg ik iets op mijn hoofd. Later hoorde ik dat het om een fles ging. Hij sloeg drie keer en toen zijn mijn vrienden er tussen gesprongen. Als zij er niet waren geweest op dat moment, was ik nu waarschijnlijk niet meer in leven. Hij was namelijk niet van plan te stoppen met slaan. Het ging om een jongen van mijn leeftijd. Hij was stomdronken.’ De vrienden van Ruben hebben de man ontwapend. ‘Ik ben ondertussen naar huis gestrompeld. Over een paar honderd meter heb ik een kwartier gedaan, zo was ik aan het wankelen. Mijn buurman heeft me naar het ziekenhuis gebracht. De wonden op mijn hoofd waren diep en lagen helemaal open. Ik kreeg vijftien hechtingen. Drie littekens heb ik eraan overgehouden: één onder mijn haar, één vlak boven mijn wenkbrauw en één bij mijn slaap. De politie is bij me in het ziekenhuis gekomen om mijn verhaal te horen.’ Een van Rubens vrienden is erachter gekomen wie de dader is. ‘We hebben ook zijn emailadres achterhaald en dat heb ik aan de politie gegeven. Zij ontdekten daarmee dat de jongen in het buitenland zat, daar had hij 14

havana

■■Zaken In 2006 werd Het Juridisch Spreekuur opgezet. Eerst was het alleen voor HvAstudenten, maar sinds 2009 zijn er ook twee ‘BOOT’-locaties in de Baarsjes en de Indische buurt, waar de buurtbewoners kunnen langskomen met vragen. In september 2009 tot en met december 2010 behandelde Het Juridisch Spreekuur ruim 2000 zaken. Het gebeurt zelden dat een hulpvraag niet in behandeling kan worden genomen. Als er te veel geld met een zaak gemoeid is, of als de medewerkers al snel weten dat er geprocedeerd moet worden, wordt de cliënt doorverwezen naar samenwerkende advocaten. ■■Gang van zaken Als iemand zich met juridische problemen meldt, wordt hij of zij uitgenodigd voor een gesprek. De cliënt wordt gevraagd belangrijke stukken mee te nemen, zoals correspondentie. Vervolgens stellen de medewerkers van Het Juridisch Spreekuur een advies op aan de hand van wetgeving en jurisprudentie. Voordat het advies naar de cliënt wordt gestuurd, gaat het eerst langs een ‘expertdocent’, die gespecialiseerd is in het betreffende rechtsgebied. De cliënt verstuurt brieven altijd uit eigen naam. Het Juridisch Spreekuur helpt bij het opstellen van correspondentie, maar stelt zich niet aansprakelijk. ■■De toekomst Het Juridisch Spreekuur heeft ambitieuze plannen. Nu wordt er nog niet geprocedeerd, maar er wordt uitgezocht of dat binnenkort ook in het takenpakket kan worden opgenomen. Eerst moet de aansprakelijkheid worden dichtgetimmerd. Verder komt er volgend jaar een Juridisch Spreekuur in Amsterdam Zuid-Oost. Op de Amstelcampus krijgt Het Juridisch Spreekuur waarschijnlijk een ruimte op de begane grond, een plek waar alle HvAstudenten langslopen. Maar het is ook de bedoeling dat buurtbewoners daar kunnen aankloppen met hun problemen.

opsporen. Dat was onzin, want ik wist waar hij woonde! De politie heeft er dus niet echt werk van gemaakt. Ze hebben heel laconiek gehandeld. Ik kreeg het advies een bezwaarschrift te schrijven naar de officier van justitie, en daarna zouden ze zien of ze nog iets voor me konden doen. Ik vond het belachelijk hoe dit ging, dus heb ik hulp gevraagd bij Het Juridisch Spreekuur. De medewerkers van Het Juridisch Spreek-

zijn drie getuigen. De dader moet gestraft worden. Ondertussen heb ik een vergoeding aangevraagd bij het schadefonds, voor de immateriële schade. De littekens zullen altijd blijven, en verder had ik schade aan mijn kleding, ik had ziektekosten betaald, benzine om naar het ziekenhuis te komen. Uiteindelijk heb ik 900 euro gekregen.’ Omdat de zaak nog loopt is de naam Ruben van der Kolk gefingeerd. n

■■ Vragen top 5 De meeste vragen gaan over consumen- tenrecht, inkomen, werk en wonen. 1. Mag mijn huisbaas wel zo’n hoge huur vragen? 2. Klopt de hoeveelheid vakantiegeld die ik heb gekregen? 3. Ik krijg van de examencommissie geen vrijstelling voor een vak, terwijl ik denk dat ik daar recht op heb. 4. De huisbaas verhelpt de mankementen aan mijn kamer niet. 5. Ik zit nog een jaar vast aan een abonne- ment. Mag dat zomaar?

prestatiebeloning

Hans Malschaert

Malcolm Biezeveld

Zetten docenten een tandje bij als er een bonus te verdienen valt? En is dat wel wenselijk? De meningen lopen uiteen. ‘Docenten zijn van nature al erg gericht op hun eigen toko.’ Carlijn van Donselaar De broekriem moet overal in het land worden aangetrokken. Veel salarissen worden bevroren, ook in het onderwijs. Des te opmerkelijker is het besluit van de regeringRutte om de komende vier jaar ‘ruimte te maken voor prestatiebeloning, zowel van personen als van teams’. Het belonen van docenten en medewerkers die een stapje extra zetten moet de kwaliteit van het onderwijs ten goede komen. De reacties binnen de onderwijswereld zijn verdeeld. Havana sprak een voor- en een tegenstander.

Tegen ‘Ze werken nu al keihard’

Hans Malschaert, opleidingsmanager sociaal pedagogische hulverlening ‘Het risico op willekeur is mijn voornaamste bezwaar tegen prestatiebeloning. Want het idee van stimulerende marktwerking mag dan goed klinken, wie bepaalt wie op grond waarvan extra beloond mag worden? Mijn collega’s en ik kunnen van mening

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Meer geld, betere colleges? verschillen over wie we goed vinden. Het opstellen van concrete criteria is geen goede oplossing. Het systeem dat hiervoor nodig is betekent nog meer bureaucratie. Bovendien krijg je dan het risico dat docenten zich alleen op de genoemde criteria gaan richten, om zo in aanmerking te komen voor een beloning. Dat ze bijvoorbeeld hogere cijfers geven, om zo de studieresultaten van hun studenten te verbeteren. Een ander gevaar van de prestatiebeloning is dat individuele docenten en teams minder geneigd zijn tot samenwerking en meer gaan concurreren. Docenten zijn van nature al erg gericht op hun eigen toko, dat werk je met een prestatiebeloningssysteem nog meer in de hand. Iemand die de beste wil zijn zal een goede PowerPoint-presentatie niet graag delen met collega’s. Zo zitten mensen nu eenmaal in elkaar.’ Het stapje extra dat docenten met zicht op een beloning zullen zetten lijkt me niet altijd verstandig. Veel van hen werken nu al

keihard, in al dat nakijken en voorbereiden zit vaak meer tijd en energie dan gedacht wordt. Hadden ze maar een negen-tot-vijfmentaliteit, denk ik wel eens over sommigen. Als ze nog meer gaan werken, ligt het gevaar van uitputting op de loer. Degenen die minder presteren dan de rest zullen door de prestatiebeloning echt niet aangemoedigd worden beter hun best te doen. Wie echt onvoldoende presteert moet daar op aan worden gesproken in functioneringsgesprekken, zoals nu al gebeurt. In bepaalde gevallen kan besloten worden iemand geen extra periodiek te geven. Daar heb je geen prestatiebeloningssysteem voor nodig.’

Voor ‘Zonder risico’s geen vooruitgang’ Malcolm Biezeveld, docent sociaal pedagogische hulpverlening

‘Het lijkt er op dat dit soort initiatieven mensen binnen een organisatie als de Hogeschool van Amsterdam angst inboezemt. Alsof we elkaar met het invoeren van een prestatiebeloningssysteem onrecht aandoen. In het bedrijfsleven lacht men om deze mentaliteit, daar wordt tachtig procent van de werknemers beloond op basis van persoonlijke prestaties. Dat iedereen gelijkwaardig is, betekent niet dat iedereen ook gelijk is. De socialistische gedachte is dat we allemaal winnaars moeten zijn. Maar er zijn

wezenlijke verschillen tussen werknemers, bijvoorbeeld wat betreft hun motivatie. Ik geloof in competitie, uitdaging en prestatie. Maar in de huidige situatie wordt dit niet aangemoedigd. Als jonge, ambitieuze docent heb ik het plafond inmiddels bereikt. In financieel opzicht maakt het niet meer uit wat ik extra doe, terwijl ik voortdurend creatieve ideeën heb om het onderwijs te verbeteren. Commerciële bedrijven signaleren dit en proberen ambitieuze werknemers van onderwijsinstellingen weg te kapen. Dat sommigen hier voor zwichten, heeft niet alleen met geld te maken. Prestatiebeloning zorgt er ook voor dat mensen risico’s durven te nemen en kansen grijpen. Zonder dat geen vooruitgang. Het idee dat werknemers met het oog op prestatiebeloning vooral voor hun eigen gewin zullen gaan, vind ik onzin. Vaak zijn mensen helemaal niet zo solistisch ingesteld, het succes van het collectief kan ook een doel zijn. Bovendien kan niemand excelleren zonder goede collega’s. Als een collega van mij beloond wordt voor een goed idee inspireert dat mij. Natuurlijk moeten de criteria voor een beloning glashelder zijn. Niemand zit te wachten op een “ouwe jongens krentenbrood”-sfeertje. Mijn advies aan leidinggevenden: laat de beheersingsobsessie los, doorbreek de hekken. Misschien krijg je er wel hele creatieve geesten voor terug.’ n havana

15

-advertentie-

je t e m n e p p o t S ? e i d u t s e g i d i hu t n u k e ! J n e h c t i w s g o n nu

Kies voor InterCollege Business School en begin direct! • HBO Bedrijfskunde met accent op online ondernemen • Verkort 3 jarig traject mogelijk • Startdatum: 28 februari a.s. • Kleine groepen • Veel structuur en begeleiding • Les van praktijkprofessionals • Ondernemend studeren

www.intercollege.nl Locaties: Amsterdam, Den Haag, Rotterdam, Utrecht

16 havana-intercollege havana 110110.indd

1

14-01-2011 09:50:38

opinie

Beeld Pascal Tieman

Recht, onrecht en schoonheid

De bezuinigingen raken niet alleen linkse hobby’s maar ook de cultuur van Henk en Ingrid, en Abdel en Fatima, stelt Walter van der Kooi. Wekelijks fiets ik naar de Wibautstraat om lessen te geven bij culturele & maatschappelijke vorming. Eerst langs het Concertgebouw waar mijn vader een eeuw geleden aan de hand van opa luisterde naar Beethoven in tuinconcerten. Ze stonden buiten de heg want een stukadoor kon geen kaartje betalen en droeg een pet in plaats van de vereiste hoed. Kennelijk woog kunstgenot voor die trotse socialist zwaarder dan het vernederende van de situatie. Gelukkig, want de muziekliefde bracht hij over op mijn vader die hem doorgaf. En ik kan daar zelfs binnen voor de Zaterdagmatinee – in 1961 begonnen: betaalbare topkunst op de toen juist bevochten vrije zaterdag. Ik ben niet alleen concertganger, ik ben ‘hoogopgeleid’. Voor opa en vader nog ondenkbaar, ongeacht hun intelligentie – laat staan voor oma en moeder. Intellect is geen verdienste, maar trots past op een samenleving die ieder de kans geeft zijn/haar talenten te ontplooien. Via de Ceintuurbaan kom ik langs het Sarphatipark, genoemd naar de negentiendeeeuwse huisarts met onschatbare verdiensten voor betaalbare voedselvoorziening en volksgezondheid. Mijn grootouders woonden er in een zijstraatje. Mijn vader speelde er in 1914-18 veilig oorlogje. In 1940 werd het

omgedoopt in Bollandpark want Sarphati was jood. Een symbolische schanddaad die niets voorstelt vergeleken bij de moord op 90.000 Amsterdamse joden: het grootste onrecht ooit aan de Amstel. Al zeventig jaar geleden. Pas zeventig jaar geleden. Het merendeel had vlakbij die rivier gewoond. Na de oorlog werden hun wijken gesloopt – kaalslag die onder meer onze Wibautstraat (ook wel Stalin-allee) opleverde. Om daar te komen moet ik de rivier over, ervaring van klein geluk: de ruimte; het brede, stille water; de mooie bebouwing; de weidse lucht – altijd hetzelfde, altijd anders van vorm, licht en kleur. Schoonheid van en aan de Amstel. En verderop, in Carré en Muziektheater, zelfs dubbelop schoonheid aan de Amstel.

Veelculturenland Tweehonderd meter verder tref ik mijn studenten in een keuzevak ‘waarde van culturen’. De eerste les vraag ik ‘alle culturen zijn gelijkwaardig – ja of nee?’ Stel die vraag aan de wereldbevolking en ‘nee’ wint overweldigend: de eigen cultuur is superieur. Op onze plek bij de Amstel wint ‘ja’ dik. Kennelijk vormen wij een subcultuur. Maar wat betekent ‘ja’ eigenlijk? Het valt moeilijk vol te houden: kastenstelsel, genitale verminking,

homovervolging, uitbuiting van mens en natuur. Het blijkt vaak theoretisch leerstuk, meer verlangen dan praktijk. Maar toch is het een essentieel ‘ja’: een bereidverklaring ‘in principe’ tot openheid, verdraagzaamheid en respect (veel misbruikt woord) – onmisbaar om überhaupt samen te leven in veelculturenland. Ook de studenten die meteen ‘nee’ antwoorden op die eerste vraag hebben openheid meestal wel degelijk als uitgangspunt – zowel kaaskoppen als nakomelingen van nieuwkomers. Juist daarom stellen we met zorg vast dat het maatschappelijk klimaat snel en ingrijpend verandert. Geen opwarming maar verkilling waardoor openheid paradoxaal wegsmelt als poolijs. Sterker, respect is verdacht en wordt vervangen door argwaan en vijandigheid. Was ‘politiek correct’ aanduiding voor de oogkleppen die progressief Nederland vaak opzette voor wat misging in de multiculturele samenleving, nu is ‘politiek correct’ de megafoon waarmee alles wordt uitgekafferd wat zou afwijken van een superieure ‘joods-christelijke’ cultuur. Die term is alleen al een gotspe gezien de antisemitische traditie binnen het christendom. Maar extra pijnlijk uit de mond van wie de positieve waarden van christendom en humanisme aan hun laars lapt. We maken ons zorgen over meer. Over een kabinet bij gratie van een polariserende megafoonpartij die grote invloed heeft zonder verantwoordelijkheid te dragen. Over een kabinet dat mensenrechten en ontwikkelingssamenwerking ondergeschikt verklaart aan VOC-handelsgeest, en dus, pakweg, aidsbestrijding in Afrika schrapt. Over een

kabinet dat trots aankondigt 130 kilometer toe te staan, symbolisch de middelvinger heffend tegen de milieubeweging. Over een kabinet dat ‘hufters’ wil bestrijden – met gedoogsteun van hufters in de Kamer. En onder ‘hufterij’ nooit lijkt te verstaan het doorgeslagen bonuskapitalisme dat munt, economie en samenleving ten diepste bedreigt. Over een kabinet dat toegankelijkheid en duur van hoger onderwijs wil beperken – vooral schadelijk voor de sociaal-economische categorie van mijn opa en vader. En dat in een tijd waarin de kloof tussen sociale groepen toch al toeneemt, waarbij armoe een kleur heeft gekregen. Over een kabinet dat op kunst en cultuur, als ‘linkse hobby’s’(?!), zowel onevenredig wil bezuinigen, als consumptie ervan zwaarder wil belasten. Over een kabinet dat de topkunst bedreigt, waaronder de Zaterdagmatinee en het Muziektheater. Voor het moois dat desondanks overblijft zal ik nog wel een kaartje kunnen betalen (als de euro het redt), maar kunst- en cultuureducatie onder scholieren wordt komend jaar al geschrapt: van binnen naar buiten de heg. Het gaat niet alleen om cultuur met de grote C. Het raakt ook de cultuur van Henk en Ingrid, Abdel en Fatima. Maar vooral: het raakt ‘culturele en maatschappelijke vorming’ in klassieke emanciperende zin, als voorwaarde en cement voor humaan samenleven. Minder schoonheid en waarheid aan Amstel en wijde omgeving. Minder gerechtigheid ook. n Walter van der Kooi is docent culturele & maatschappelijke vorming. havana

17

interview

‘Samenwerking

Het is onmiskenbaar dat studenten leren, werken, wonen en uitgaan in Amsterdam, maar wat doen studenten eigenlijk voor de stad? Willem Baumfalk, domeinvoorzitter Maatschappij & Recht sprak daarover met PvdAwethouder Freek Ossel. Joost Zonneveld

creativiteit e

Freek Ossel (links) en Willem Baumfalk.

Naast onderwijs en onderzoek is ‘maatschappelijke impact’ een van de drie pijlers van het instellingsplan Oog voor talent, waarin de ambities van de Hogeschool van Amsterdam voor de komende vier jaar beschreven staan. De HvA heeft de ambitie om de maatschappelijke betrokkenheid bij de stad in de komende jaren te versterken. Zo is het de bedoeling om de veelbelovende ervaringen met de wijkaanpak verder uit te bouwen. De HvA geldt nu al, samen met de woningcorporaties, als belangrijke partner in de wijkaanpak waarvan het doel is om zwakke Amsterdamse wijken sociaal en economisch sterker te maken. Zo is in drie Amsterdamse krachtwijken samen met de gemeente en woningcorporaties een Buurtwinkel voor Onderwijs, Onderzoek en Talentontwikkeling (BOOT) opgezet waar ongeveer vierhonderd studenten door middel van stages, onderzoek, projecten en vrijwil18

havana

ligerswerk bijdragen aan betere wijken. Maar de HvA wil de maatschappelijke rol in de stad ook graag verbreden naar andere beleidsterreinen van de gemeente. Alle reden voor een gesprek met wethouder Freek Ossel, verantwoordelijk voor onder meer Wonen en wijken, Armoedebeleid en de haven. Wat zijn zijn ervaringen met de samenwerking met de HvA en hoe ziet hij de toekomst? Willem Baumfalk: In de afgelopen drie jaar hebben de gemeente en hogeschool samengewerkt in de wijkaanpak. Ziet u een blijvende samenwerking op het gebied van de krachtwijken? Freek Ossel: ‘De gemeente heeft in de komende jaren minder geld voor de wijkaanpak beschikbaar, maar de problemen in die wijken zullen we toch moeten aanpakken. Net als de woningcorporaties zullen we blijven investeren. De herstructurering van de

wijken moet door, en de aanpak van sociale problemen wordt belangrijker. Nu we in een crisis zitten en we minder bouwen zullen we ons meer moeten richten op de sociaaleconomische kant. Daarnaast willen we in de wijkaanpak meer aandacht geven aan de gebieden waar de problemen het grootst zijn. Dan denken we aan wijken waar het letterlijk kaal is omdat daar voorlopig niet gebouwd wordt, maar ook waar het sociaal kaal is, waar bijvoorbeeld alleen maar Turks of Marokkaans gesproken wordt. Samen met de stadsdelen en de woningcorporaties zijn we in overleg om die urgente gebieden te selecteren en gezamenlijk in te zetten op de kwaliteitsaanpak onderwijs, wijkgerichte inburgering en meer mensen aan werk helpen. Dat betekent dat de opgave van de wijkaanpak alleen maar groter en complexer zal worden terwijl minder geld beschikbaar is. Dat vraagt om innovatieve oplossingen

waarbij de HvA ons kan helpen, ook al verwacht ik niet dat de HvA alle problemen gaat oplossen.’ In de wijkaanpak loopt de samenwerking tussen de gemeente en de HvA al goed. Ziet u ook andere thema´s waar dat zou kunnen, zoals bijvoorbeeld in de haven op het gebied van economie en techniek? ‘Er zijn natuurlijk allerlei voorbeelden te bedenken waar de HvA en de gemeente samen kunnen werken. Op het gebied van de ontwikkeling van de haven ligt er een opgave om wonen en havenactiviteiten met elkaar te combineren. Die functies gaan niet altijd gemakkelijk samen vanwege geluidnormen bijvoorbeeld, maar de vraag is: hoe kan het wél? En als je dat doet, wat levert dat dan op? Wat zijn voorbeelden in Europa, is daar literatuur over? In het industriegebied Westpoort zijn we bezig met

interview

begint met uit. Het lastige is dat meer begeleiding ook capaciteit kost en dat wordt de komende jaren lastig omdat de gemeente het vanwege de bezuinigingen met minder mensen moet doen. Dat maakt de continuïteit van langdurige samenwerking ingewikkeld.’

Beeld Marc Driessen

De HvA wil graag betrokken zijn bij wat in de stad gebeurt. Vindt u dat engagement eigenlijk logisch of vanzelfsprekend? ‘Vanzelfsprekend vind ik het niet, maar wel logisch want studenten kunnen veel leren van de praktijk. Het is goed dat zich dat tegenwoordig meer heeft ontwikkeld, ook al maakt dat het voor studenten niet gemakkelijker. Zij moeten immers sociaal meer kunnen in een periode dat ze zelf veel vragen hebben over hun eigen toekomst. Uiteindelijk word je er zelf ook beter van als je iets voor de stad doet en het past ook bij een praktijkgerichte instelling als de HvA. In mijn eigen studietijd bestond dat nauwelijks. Ik heb een korte periode praktijkgericht onderzoek gedaan, maar wetenschap en praktijk stonden toen heel los van elkaar. Wel was ik mede-initiatiefnemer van de Kindertelefoon ook al had dat niets met mijn eigen studie te maken. Het gaf me een goed gevoel om iets voor de maatschappij te doen en ik heb er veel van geleerd.’ Recht en onrecht aan de Amstel is het thema van deze editie van Havana. Op welke manier kan de HvA een bijdrage leveren om onrecht in de stad te voorkomen?

en enthousiasme’ een nieuw ontwikkelplan en we willen dat gebied anders in de markt gaan zetten. Ik kan mij voorstellen dat in dat kader ook een

daar naartoe te gaan? Wat is daar dan voor nodig? Dat zijn vragen die ik graag samen met de HvA op wil pakken.’

‘Ik pleit ervoor om met alle onderwijsinstellingen samen afspraken te maken’ aantal bijeenkomsten georganiseerd kunnen worden om te kijken wat branding in Westpoort kan betekenen. Dan hebben we het over heel interessante ontwikkelvraagstukken. Het station Sloterdijk wordt helemaal opgeknapt, maar daar voor ligt een grote lege ruimte. Wat gaan we daar in de tussentijd doen? Het is nu een monofunctioneel gebied, maar kunnen we er ook voor zorgen dat mensen de trein of de metro pakken om

Samenwerking kan op veel vlakken uitgebouwd worden, u geeft daar voorbeelden van. Maar hoe kunnen hogeschool en gemeente zich in uw ogen op de lange termijn het beste met elkaar verbinden? ‘Samenwerking begint met een zekere flair, creativiteit en enthousiasme. In de zin van wij willen wat gaan organiseren voor een wijk, doet u mee? Maakt u het mogelijk dat wij op dat specifieke terrein onderzoek

doen? Dat is een aantrekkelijkheid die je dan etaleert. Daarnaast heb je ook een gezamenlijke agenda nodig en die hebben we nu niet. Op het gebied van onderzoek en de wijkaanpak zijn we samen al heel interessant bezig, dat leent zich voor meer. Ik pleit er wel voor om dan niet alleen met de HvA, maar met alle onderwijsinstellingen samen afspraken te maken. Die agenda hoeft ook niet heel groot te zijn, daar hoeven maar een paar punten op te staan. Daarnaast kan je denken aan het bij elkaar brengen van talenten van de HvA en de gemeente die samen een concrete agenda vormgeven op een specifiek thema, zoals de wijkaanpak. Belangrijk is wel dat het hanteerbaar blijft, klein en overzichtelijk en daarbinnen innovatief. Een punt van aandacht vind ik wel de ondersteuning van talenten. Daar gaat veel energie inzitten maar het komt er niet altijd

‘Een van de grootste onrechten in deze tijd is dat we in hoge materiële welstand leven, maar dat toch een tweedeling in de stad bestaat. We hebben nog steeds te veel mensen die op een sociaal minimum leven en die niet verder komen. Dat is een van de grote problemen waar we voor staan en daarbij is het van belang om direct de vraag te stellen: waar hebben we het dan precies over? En wat kan je daar als onderwijsinstelling aan doen? Dan kom ik toch weer op het grote belang van de wijkaanpak. Die kan meer 2.0 worden, maar als de steunpunten als BOOT, waar studenten mensen in de wijken helpen, goed functioneren, dan kunnen we echt een verschil maken. En dat raakt aan een ander onderwerp waar ik mij in de stad zorgen over maak, namelijk de aandacht die we voor elkaar moeten hebben. De stad kent een unieke diversiteit, maar tegelijkertijd zijn heel veel mensen eenzaam.’ n havana

19

thuislandenbeleid

Extra begeleid voor allochton

‘Begeleiding is echt niet nodig’

‘Dit beleid zal zeker helpen’

Mualla Sahin (22), tweedejaars, lid domeinraad Maatschappij & Recht, lid CMR

Prabhjot Kaur Pamma (20) derdejaars, lid domeinraad Maatschappij & Recht, lid CMR

‘Vorig jaar was er ook een projectgroep, voor dezelfde groep, met hetzelfde doel. Die was vooral gericht op de eerstejaars. Die kregen dan een mentor en extra begeleiding, maar daar stonden de meeste studenten negatief tegenover. Omdat ze dan als hulpbehoevend worden gezien. Waarom speciale begeleiding? Alsof wij hulp nodig hebben, en anderen niet. Dit is hetzelfde: ook al is dit goed bedoeld, het is een ongelijke behandeling. Ik snap het probleem heus wel. Ik ben van Turkse komaf, en val ook binnen die groep. Ik heb ook niemand in de familie om naartoe te gaan thuis met studiegerelateerde problemen. Maar begeleiding is echt niet nodig. Onze generatie moet er gewoon voor knokken.’

‘Ik vind het persoonlijk erg goed. Ik heb vaak het gevoel dat deze studenten op één hoop worden geveegd. Het is juist goed dat ze meer geholpen worden. En nee, ze worden dan echt niet anders bestempeld. En dit beleid zal zeker helpen. Bij hbo-rechten is taalbeheersing bijvoorbeeld erg belangrijk. Toen ik daar problemen mee had, moest ik zelf op zoek naar begeleiding. En ik woon hier al sinds mijn vierde, mijn ouders en ik zijn Sikh. Maar de taalbeheersing moet gewoon goed zijn bij een juridische opleiding. Studenten die hier moeite mee hebben, moeten daar nu zelf extra hard aan werken. Terwijl ik denk dat de meeste niet-westerse allochtone studenten hier wel problemen mee hebben. Die kunnen best wel dat extra steuntje gebruiken dat ik heb gemist. Ik snap dat anderen zich gediscrimineerd voelen, maar ik heb dat niet bij dit beleid.’

20

havana

‘Ook autochtonen moeten extra begeleiding kunnen krijgen’ Nathelie Mensah Yiadom (20), tweedejaars ‘Mensen worden op deze manier misschien als aparte groep neergezet, maar dat is toch al zo. Sommige boeken van ons gaan ervan uit dat je sommige dingen “van huis uit leert”. Nou, ik in ieder geval niet. Daar kun je toch niet van uitgaan, dat is toch oneerlijk? Vooral qua taalbeheersing. Veel mensen worden daar niet genoeg in geholpen. Bij mij gaat dit wel oké, maar ik ben dan ook geboren in Nederland. Mijn moeder is Ghanees. Maar ook die is goed geïntegreerd. Maar ook autochtone studenten zouden deze extra begeleiding moeten kunnen krijgen – dan voorkom je ook dat de allochtone studenten het gevoel krijgen in een hokje te worden gestopt. Toch denk ik dat het wel goed is, zulk beleid. En dat van die aparte groep, ach. Dat ene schepje erbovenop maakt ook niet meer zo veel uit.’

thuislandenbeleid

kunnen aan het domein Maatschappij & Recht extra begeleiding krijgen. Goed idee? Of onnodig stigmatiserend? Ron Santing

Er lopen op de HvA, onder andere bij het domein Maatschappij & Recht, veel studenten met een Surinaamse, Marokkaanse, Turkse, Antilliaanse, kortom: niet-westerse achtergrond rond. Om deze studenten goed te begeleiden heeft het domein het ‘thuislandenbeleid’ ingesteld, dat vastgelegd is in Op weg naar 2014, een convenant met het College van Bestuur. Volgens dat convenant is het van belang de landen te kennen waar zij hun wortels hebben liggen, met deze landen samen te werken in het bieden van onderwijs en het doen van onderzoek. ‘We slechten de grenzen.’ Extra begeleiding moet het studiesucces van deze groep niet-westerse allochtone studenten verhogen. Maar zitten die hier wel op te wachten? Of willen ze eigenlijk helemaal geen voorkeursbehandeling? Havana deed een rondvraag onder studenten hbo-rechten.

Beeld Bram Belloni

ding nen?

Niet-westerse allochtone studenten

‘Het klinkt zo negatief’

‘Een speciaal klasje, dat is dan onzin’

‘Per student bepalen”

Shanice Roos (17), eerstejaars

Conchita Kensmil (21), eerstejaars

Joe-Lee Adarhwa (20), eerstejaars

‘Ik vind het echt zware discriminatie. Dus ik ben anders omdat ik zwart ben? Sommige Nederlanders hebben dit ook gewoon nodig hoor, die extra begeleiding. Het klinkt gewoon direct zo negatief. Door zulk beleid klinkt het alsof ik dom ben of zo. Als je zulk beleid maakt, maak het dan voor iedereen. Niet alleen voor niet-westerse studenten.’

‘Wat mij betreft is iedereen gelijk. Er moet geen “groepje” zijn voor de “bruine mensen”. Ook dat is namelijk een diverse groep. Zelf ben ik deels Surinaams, deels Indonesisch, en deels Duits. Ik denk dan ook dat het goed is om samen te werken met allerlei nationaliteiten, en niet alleen binnen je eigen groep te blijven. Turken, Marokkanen, Antillianen, Surinamers, Nederlanders. Om dan een speciaal groepje te creëren, een speciaal klasje, dat is dan onzin. Het is juist mooi als al deze nationaliteiten samenwerken.’

‘Ik vind dat ze ons allemaal gelijk moeten behandelen. Dus geen onderscheid tussen autochtone en allochtone studenten, en geen onderscheid tussen westerse en niet-westerse allochtonen. Want er zijn ook genoeg Nederlanders die extra aandacht nodig kunnen hebben. En natuurlijk moet je studenten begeleiden waar nodig, maar die begeleiding moet niet zozeer per groep gebeuren. Want niet iedereen zit in dezelfde situatie. Die begeleiding moet meer op personen gericht zijn: meer van onderaf, in plaats van bovenaf. Zo’n hokje, waar dit beleid van uitgaat, is niet goed. Je moet dat per student bepalen.’

havana

21

Beeld Marc Driessen

reportage

Maatschappelijk Op drie plekken in Amsterdam werken studenten en docenten van de HvA aan het verbeteren van achterstandsbuurten. ‘Het is best spannend, soms denk ik bij mezelf: wat nou als ik een verkeerd advies geef?’ Roos Menkhorst

‘We zitten hier omdat we slimmer willen worden,’ zegt Rumeysa (8). Iedere woensdag gaat ze naar Schoolwerkondersteuning in Buurtwinkel voor Onderwijs, Onderzoek en Talentontwikkeling (BOOT) in Amsterdam West. Hier krijgt ze begeleiding bij haar huiswerk, drinkt ze een glas limonade en doet ze een spelletje. Haar begeleiders zijn eerstejaars sociaal pedagogische hulpverlening (sph). Ze zijn achttien, soms net twintig. Samen met ouderejaars en docenten hebben ze iedere woensdagmiddag de verantwoordelijkheid over een groep van dertig basisschoolscholieren. De Schoolwerkondersteuning maakt onderdeel uit van de activiteiten die BOOT organiseert om Amsterdamse probleembuurten te verbeteren. De verschillende buurtwinkels maken deel uit van de HvA. Ze worden gerund door docenten, onderzoekers, maar vooral door studenten. Het mes snijdt aan meerdere kanten: bij BOOT krijgen studenten de kans om tijdens een stage met echte mensen én 22

havana

opdrachtgevers te werken. De buurtbewoners krijgen gratis hulp. En gemeentes en woningcorporaties maken maar wat graag gebruik van de handen en expertise van goedkope studenten. BOOT werkt samen met de verschillende stadsdelen en woningcorporaties. ‘Het is een win-winsituatie,’ zegt Esther Haverkort stellig. Ze is de manager van de drie verschillende BOOT-locaties in Amsterdam. Haverkort: ‘De HvA laat hiermee zien dat het een maatschappelijk hart heeft. Daarnaast kunnen we in de gesprekken die we voeren met de stadsdelen en andere partijen daadwerkelijk invloed uitoefenen op de stad.’ In 2008 – toen oud-minister Vogelaar de Vogelaarwijken introduceerde – ontstond bij de Hogeschool van Amsterdam het idee om studenten een bijdrage te laten leveren aan het verbeteren van probleemwijken. De ‘Vogelaarwijk’ werd na het aftreden van de minister al snel een krachtwijk genoemd. Maar de ideeën over wijkaanpak door studenten bleven bestaan.

Haverkort: ‘Het eerste BOOT-pand was het gebouw in de Baarsjes, in Amsterdam-West. Woningcorporatie Ymere stelde het voor ons beschikbaar. Het idee was dat buurtbewoners zagen dat er echt iets gebeurde in hun wijk. Het moest een verzamelpunt worden waar bewoners en kleine ondernemers terechtkonden met hun vragen.’ Bijna drie jaar later zijn er twee BOOTlocaties bij gekomen en weten veel bewoners de buurtwinkels te vinden (zie kader). Ze komen onder meer voor juridisch advies en hulp bij het invullen van lastige formulieren. Voor Schoolwerkondersteuning zijn er zelfs lange wachtlijsten.

Taalachterstand Bij BOOT op de Witte de Withstraat in Amsterdam-West is het een drukte van belang. In drie verschillende ruimtes zitten groepjes scholieren met hun begeleiders. ‘Meester, meester, ik kan me niet concentreren. Jawad lacht me de hele tijd uit,’ zegt een van de meisjes tegen Joeri de Mol (19). De eerstejaars sociaal pedagogische hulpverlening zegt dat Jawad stil moet zijn en gaat verder met het bespreken van het dictee met een van de kinderen. Joeri: ‘Je hebt het goed gedaan, maar je maakt nog steeds een aantal dezelfde fouten. “Wetten” schrijf je als weten, en “heben” is hebben. Zie je dat?’ Het meisje knikt verlegen. Joeri vervolgt: ‘“Kieewen” is kieuwen. Weet je wat kieuwen zijn?’ De achtjarige denkt diep na en schudt haar hoofd. ‘Veel van de kinderen die hier komen hebben een taalachterstand. Dat komt meestal om-

dat hun ouders de taal niet goed beheersen. Ook is er in veel gezinnen vaak te weinig aandacht voor lezen,’ vertelt Badia Bassaid (24). Ze is vierdejaars sph en op de woensdagen begeleidt zij de eerstejaars. Badia: ‘Ik observeer de eerstejaars vooral. Daarnaast begeleid ik ze ook bij vragen als “wat moet je doen als een kind kwaad wordt” en “hoe corrigeer je een kind op de juiste manier?”’ Hoe kun je eerstejaars – die vaak zelf pas net van de middelbare school komen – moeilijke vraagstukken in probleemwijken laten oplossen? Het is een opmerking die projectmanager Haverkort al vaker heeft gehoord. Haverkort: ‘Doordat we met onervaren studenten werken is de bewaking van de kwaliteit juist heel hoog. Er zijn ouderejaars aanwezig en de BOOT-coördinatoren met vakinhoudelijke kennis staan ook altijd klaar.’ Haverkort denkt dat de kwaliteit van de BOOT-locaties misschien zelfs hoger ligt dan bij sommige andere organisaties die zich met wijkaanpak bezighouden. ‘Studenten hebben een frisse blik. Ze zijn vaak extra gemotiveerd en gedreven, juist omdat ze het voor de eerste keer doen. Tegelijkertijd zijn onze opdrachtgevers verzekerd van kwaliteit omdat docenten van begin tot eind nauw betrokken zijn.’ Met het nieuwe kabinet en de aankomende bezuinigingen is de toekomst voor veel maatschappelijke organisaties opeens onzeker geworden. Haverkort is ervan overtuigd dat wijkaanpak een positieve invloed heeft op achterstandsbuurten, het zou volgens haar doodzonde zijn als daar nu geen geld meer voor is: ‘Het is zeker zinvol wat we

reportage

hart van de HvA hier doen. De afgelopen jaren is duidelijk geworden hoe actief bewoners zelf zijn als je ze betrekt bij de leefbaarheid van hun buurt. Door een klein beetje geld te geven – bijvoorbeeld voor koffie en ballonnen – zijn er al hele leuke initiatieven ontstaan.’

Deurwaarder In BOOT in Amsterdam Oost zijn vier studenten sociaal juridische dienstverlening aanwezig om de buurtbewoners te helpen bij juridische vraagstukken. Ook adviseren ze over het invullen van belastingpapieren en verzekeringsformulieren. Om tien uur ’s ochtends stapt Fatma binnen. Ze is al een keer eerder bij BOOT geweest, nu heeft ze een vraag over de zorgverzekering van haar dochter. ‘Ik begrijp niet precies wat ze willen.’ Fatma kijkt BOOT-stagiair Neshira Gemerts (23) vragend aan. Neshira bestudeert samen met zijn collega – eerstejaars student Brahim el Hattachi (20) – het formulier zorgvuldig. Al snel neemt Brahim het woord: ‘Uw dochter wordt binnenkort achttien en dan moet ze een eigen verzekering afsluiten. In dit formulier staat dat ze een studentenverzekering kan nemen.’ Fatma knikt. Toch begrijpt ze het nog steeds niet helemaal: ‘Wat is beter? Een studentenverzekering of een normale?’ De jongens leggen geduldig uit dat een studentenverzekering iets goedkoper is, maar dat het verder niet zo veel uitmaakt. Fatma besluit dat ze voor meer informatie langsgaat bij de verzekeringswinkel. ‘We zijn er erg voor dat mensen zelf hun

papieren invullen,’ licht Brahim even later toe. Neshira vult aan: ‘We willen voorkomen dat mensen voor elk wissewasje bij ons langskomen. Kijk, als je een kind alleen maar met zijwieltjes laat fietsen, kan hij het nooit alleen.’ Neshira is vierdejaars en loopt het hele jaar stage bij BOOT. Hij begeleidt de andere drie ‘snuffelstagiairs’, zij komen een dag

ënt met de belastingtelefoon. De vrouw komt er niet uit met haar huurtoeslag en ze wil weten hoe dat voor haar partner is geregeld. ‘Soms is het best spannend om ondersteuning te bieden,’ stelt Saida na afloop. ‘Dan denk je bij jezelf: wat nou als ik een fout advies geef en er nog meer problemen komen? Daarom moet je je advies altijd eerst controleren bij je begeleider, of bij de coördinator.’

‘Je kunt mensen helpen en vaak gaan ze blij weg’ per week naar de buurtwinkel. Neshira: ‘Dit werk is echt mijn ding. Je kunt mensen helpen en vaak gaan ze blij weg.’ Soms is het best lastig geeft Neshira toe: ‘Er komen af en toe mensen langs met problemen waarvan ik denk: “Hoe houd je het vol?” Ze staan aan de rand van de afgrond: ze hebben schulden, of ze hebben een deurwaarder op hun dak. Als je die mensen een klein beetje de goede weg op helpt, heb je toch wat goeds gedaan.’ Brahim El Hattachi is met zijn Marokkaanse afkomst van grote waarde voor BOOT. ‘Veel mensen die hier komen hebben Nederlands niet als moedertaal. Ik spreek Arabisch, Berbers en Marokkaans, dat komt hier goed van pas.’ In de andere ruimte bellen Saida el Yakoubi (19) en Bouchra el Kallachi (20) voor een cli-

Beide studentes willen in de toekomst mensen blijven helpen, zoals ze dat nu in BOOT doen. Bouchra: ‘Dit is een moeilijke buurt. Hier wonen geen mensen die veel geld hebben, anders zouden ze hier ook niet komen. Die mensen wil ik graag de steun geven die ze nodig hebben.’ n

Wat en wie zijn BOOT? BOOT is de fysieke uitvalsbasis van de Hogeschool van Amsterdam. Docenten, studenten en onderzoekers kunnen hier hun competenties etaleren en aanbieden. De HvA runt drie verschillende BOOT-locaties: in Amsterdam West, Oost en Zuidoost. BOOT werkt samen met de verschillende stadsdelen, woningcorporaties en andere

organisaties. Het personeel, de activiteiten en locaties worden door de HvA, de corporaties en de gemeente gefinancierd. Omdat BOOT een van de succesvolste projecten is die de HvA organiseerde rondom de wijkaanpak, maakt het project dit jaar een doorstart en wordt het een vast onderdeel van de HvA. Cijfers en feiten ■■Bij de drie BOOT-locaties werken in totaal negen personeelsleden. ■■Van 2008 tot eind 2010 zijn 700 studenten betrokken geweest bij BOOT. ■■Binnen de HvA werkt BOOT samen met 25 verschillende HvA-opleidingen. ■■In totaal zijn er in die jaren 65 activiteiten georganiseerd. ■■Elke BOOT heeft per week ruim 120 afnemers, dat zijn meer dan tienduizend bezoeken per academisch jaar. ■■Schoolwerkondersteuning trekt in totaal iedere week 300 kinderen. Een aantal activiteiten van BOOT - Het Atelier Stedelijke Vernieuwing - Schoolwerkondersteuning - Het Juridisch Spreekuur - Jongeren Servicepunt - Pensioenen en Belastingspreekuur - Citymarketing - ‘Ieder kind een eigen boek’ Naast het vaste programma worden er allerlei losse activiteiten georganiseerd en onderzoeken gedaan, in het kader van een minor of afstudeeropdracht. havana

23

demonstratie

Stop de Hal De demonstratie in Den Haag belooft de grootste in jaren te worden. De organisatie verwacht tien- à twintigduizend studenten uit het hele land. Vijf vragen over het studentenprotest. Floor Boon en Carlijn van Donselaar Waarom wordt er gedemonstreerd? Het in september aangetreden minderheidskabinet van VVD en CDA met gedoogsteun van de PVV wil de komende vier jaar ruim een miljard euro bezuinigen op het hoger onderwijs. Onderdeel hiervan is de ‘Halbeheffing’, vernoemd naar VVD-staatssecretaris Halbe Zijlstra van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap: een boete van drieduizend euro per jaar dat een student extra studeert. Ook de instelling waaraan de student studeert zal moeten opdraaien voor langstudeerders met eenzelfde boete van drieduizend euro per student. Deze boete wil Zijlstra per 1 september 2011 invoeren, ook voor degenen die al eerder in hun studieloopbaan vertraging opliepen, omdat de beoogde totale bezuiniging van deze maatregel, die jaarlijks 370 miljoen oplevert, anders niet haalbaar is. Een derde onderdeel van de Halbeheffing is de ‘correctie gedragseffect’. Omdat het kabinet verwacht dat er na vier jaar minder langstudeerders zullen zijn, leveren deze maatregelen op den duur minder geld op. Dat moet worden gecompenseerd door de hoger onderwijsinstellingen te korten op hun budgetten, zodat de totale bezuinigingen jaarlijks gelijk blijft. Wie worden er getroffen door deze maatregel? Studenten en hogeronderwijsinstellingen hebben last van deze bezuinigingen. Op dit moment telt Nederland zo’n zestigduizend langstudeerders (waarvan grofweg veertigduizend wo- en twintigduizend hbo-studenten). Daaronder vallen studenten die meer dan één jaar extra over hun studie doen. Studenten hebben dus één jaar uitloopmogelijkheid, voor zowel de bachelor als de master, in totaal maximaal twee jaar. Om welke redenen studenten langer studeren, maakt het kabinet niet uit. Of er ziekte aan voorafgaat, een verkeerde keuze, de beslissing je een jaar in te zetten voor een studievereniging, of dat je een extra stage loopt, maakt niet uit. De enige vrijstelling in deze categorie zijn studenten met een functiebeperking (zoals dyslexie, een chronische ziekte of andere lichamelijke beperking) en studenten die een tweede studie op het gebied van gezondheidszorg of onderwijs volgen. Waar wordt er nog meer op bezuinigd? De studiefinanciering: die vervalt voor studenten in de masterfase. Dat betekent dat 24

havana

universitaire studenten die na het behalen van een bachelor nog een master willen volgen, daar geen studiefinanciering meer voor ontvangen, maar geld moeten lenen. Ook vervalt het recht op een ov-kaart voor langstudeerders. Deze maatregel gaat in per 1 september 2012. Hiermee bezuinigt het kabinet dertig miljoen euro per jaar. Niet alleen studenten worden gedupeerd door de bezuinigingen, ook zullen naar verwachting 2500 docenten hun baan verliezen in de komende jaren, omdat er wordt gekort op subsidies aan hogeronderwijsinstellingen. Wie gaan er demonstreren en waar vindt de demonstratie plaats? Op vrijdag 21 januari wordt er gedemonstreerd op het Malieveld in Den Haag. De organisatie – de Landelijke Studentenvakbond (LSVb), het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO) en de Landelijke Kamer van Verenigingen (LKvV) – noemen de manifestatie nu al de grootste sinds de jaren tachtig. Op een speciale Facebookgroep hebben ruim achtduizend mensen laten weten te komen en de organisatie verwacht dat er tussen de tien- en twintigduizend mensen op de demonstratie afkomen. Naast deze gezamenlijke demonstratie zijn er ook andere acties georganiseerd. Zo hielden de universiteiten van Utrecht, Groningen en Amsterdam een 72-urige studiemarathon. En op de website minimaalnominaal.nl hebben inmiddels ruim 250 duizend mensen een petitie getekend tegen de geplande bezuinigingen. Op welke manier doen de UvA en de HvA mee? Het College van Bestuur van de UvA en de HvA staat achter de geplande demonstratie. Collegevoorzitter Karel van der Toorn heeft , naar aanleiding van een oproep daartoe van de Asva, laten weten dat vrijdag 21 januari een collegevrije dag is op de UvA. Op de HvA is die dag niet onderwijsvrij, maar aan domeinvoorzitters en opleidingmanagers is wel gevraagd om studenten de mogelijkheid te bieden om te gaan demonstreren. Tot slot heeft Van der Toorn een bedrag van negenduizend euro beschikbaar gesteld aan de organisatie van de demonstratie. Die hadden instellingen opgeroepen het symbolische bedrag van zesduizend euro te doneren, hetzelfde bedrag dat een langstuderende student jaarlijks extra zal gaan kosten. n

‘Er zijn goede redenen om langer te studeren’ Rufus Baas (24), derdejaars lerarenopleiding Engels aan de HvA, vindt dat er juist geïnvesteerd in plaats van bezuinigd moet worden. ‘Van de kabinetsplannen met het onderwijs ben ik erg geschrokken. Door mijn opleiding en lidmaatschap van de Centrale Medezeggenschapsraad verdiep ik me al jaren in het onderwijs. Vooral tijdens stages werd duidelijk waar het aan ontbrak: docenten en tijd. Dit kan alleen worden opgelost als de overheid investeert. Bezuinigen is het domste wat je kunt doen. De boete voor langstudeerders wordt als oplossing voor een hoge kostenpost gepresenteerd. Maar niemand weet zeker of dit studenten inderdaad aanmoedigt sneller te gaan studeren. Veel studenten raken gedemotiveerd door de

kwaliteit van het onderwijs, die al jaren te wensen overlaat. Ze willen meer uitdaging en verdieping. Zorg daar eerst eens voor. Los hiervan denk ik dat er goede redenen bestaan om langer te studeren. Zelf heb ik een studie psychologie niet afgemaakt. Dat zijn geen weggegooide jaren: in mijn huidige opleiding heb ik veel aan de kennis die ik daarbij heb opgedaan. Door mijn eerdere studie val ik in de groep die straks beboet wordt. Voor mij is dat niet zo’n probleem, maar ik ken veel mensen die dat niet kunnen opbrengen. Ik demonstreer vooral voor hen. Bovendien zit ik ook na mijn afstuderen nog in het onderwijs. Als ik me er nu niet hard voor maak, wanneer dan wel?’

demonstratie

Beeld Fred van Diem

lbe-heffing!

‘Deze plannen leiden tot een neerwaartse spiraal’

‘Ik wil een tweede bachelor doen maar dat is te duur’

Hannah Muysken (19), eerstejaars gebarentaalwetenschap aan de UvA, vindt het oneerlijk dat studenten opdraaien voor de gevolgen van een crisis die ze zelf niet hebben veroorzaakt.

Tim Bulters (20), derdejaars bètagamma (minor biologie) aan de UvA, vindt het slecht dat vooral studenten die iets extra’s willen doen getroffen worden door de kabinetsplannen.

‘De staatskas kan op andere manieren gevuld worden dan door bezuinigingen op onderwijs. Er wordt gezegd dat iedereen de buikriem moet aantrekken. Maar als de rijkste acht procent van de Nederlanders drie procent meer belasting betaalt, is het tekort ook opgelost. Studenten moeten samen strijden om te voorkomen dat ze de dupe worden van dit beleid. Ik zie niet in hoe de kwaliteit van het onderwijs gegarandeerd kan worden als er voor meer studenten minder geld beschikbaar is. Door mensen

die langer studeren en de onderwijsinstellingen waar ze dit doen te beboeten, zorg je voor een neerwaartse spiraal. Veel studenten zullen meer gaan werken om de boete te betalen en komen zo nog minder aan studeren toe. Bovendien bestaat het risico dat studenten dan helemaal afhaken. Beter zou zijn het probleem van studenten die veel moeten werken om rond te komen bij de bron aan te pakken. Daarbij denk ik aan de hoge huren in Amsterdam en het minimumloon dat verlaagd dreigt te worden. Ik ga demonstreren met vrienden van de Internationale Socialisten en andere studentenorganisaties. De demonstratie zie ik als een begin. Een volgende stap zou het bezetten van onderwijsinstellingen kunnen zijn. Dit gebeurt nu al in andere Europese landen. In Italië zijn de bezuinigingen al teruggedraaid.’

‘Mijn ouders zijn niet rijk, mijn studie betaal ik bijna helemaal zelf. Dat lukt vrij aardig, ik leen een beetje bij. Maar de tweede bachelor die ik wil doen, zit er straks waarschijnlijk niet meer in. Te duur. De afgelopen jaren heb ik mijn vakken keurig gehaald. Binnen mijn vakgebied is het een meerwaarde als je multidisciplinair geschoold bent. Ik vind het slecht dat mij dit niet meer lukt, terwijl ik heb laten zien dat ik het kan en wil. Mijn studie heb ik gecombineerd met het voorzitterschap van studentenpartij Lief en bestuurswerk voor mijn studievereniging.

Dat lukte zonder studievertraging, maar dat ligt natuurlijk anders voor studenten die een intensief bestuursjaar hebben. Ik ben bang dat veel mensen het straks niet meer aandurven om aan zo’n jaar te beginnen. Niemand wil een grote studieschuld. Het zou jammer zijn als hele besturen hierdoor wegvallen. In je studententijd kun je je – ook buiten de collegebanken om – ontwikkelen. Die ervaring is belangrijk voor het werkende leven straks. De mogelijkheid om naast je studie actief te zijn moet blijven bestaan. Als de demonstratie zo groot wordt als verwacht, moet de politiek wel luisteren. Ik heb hoop: na de vorige demonstratie op de Dam werd een van de plannen meteen iets afgezwakt.’

havana

25

-advertentie-

ik wacht op je telefoontje!

Nee, je hoeft chimpansee Patrick niet te bellen. Maar je kunt hem wel helpen! Hoe? Door je oude mobiele telefoontje in te leveren voor Stichting AAP.

Slimme werkstudent gezocht Both ENDS streeft naar een duurzame, sociale en rechtvaardige wereld. Studeer je HRM, Bedrijfskunde, Rechten, Economie of i.d. én is organiseren, structureren, procesmatig werken en administreren jouw talent?

meer weten? Kijk op www.aap.nl

Eindelijk echt leren

luisteren

Kijk dan voor meer informatie op

www.bothends.org

vana-both ends 110113.indd 1

14-01-2011 09:52:00

Word ook buddy ! www.buddynetwerk.nl of bel 070-3649500

passie

‘Paardrijden géén sport? Onzin. Als je paardrijdt gebruik je bijna alle spieren in je lichaam. Af en toe heb ik er best een moe lijf van. Ik ga elke dag na school en in het weekend naar de paarden toe en ben er dan vooral mee bezig om ze te trainen. Ik zorg ervoor dat ze geschikt zijn om op te rijden. Sinds kort heb ik mijn eigen veulentje: Feletha. Altijd verzorgde ik paarden maar eigenlijk had ik er nooit over nagedacht zelf een paard te kopen. Toch liep ik eind augustus tegen een veulen aan. Dat kwam zo: ik trainde een paard waar ik echt mee kon lezen en schrijven, we hebben een ontzettend intense band. Jammer genoeg is ze voor mij te klein, ik ben zelf erg lang, dus als ik er dan op zou

stappen is het geen gezicht. Deze zomer hoorden we van haar fokker dat haar moeder een veulen had gehad. Dit was een uitgesproken kans om toch een stukje van mijn beste vriendin in een eigen paardje te hebben. Ik ben gaan kijken en heb er na veel slapeloze nachten voor gekozen om de uitdaging aan te gaan. Best gek hoor, het voelt net of ik een kindje heb gekregen, ik ben verantwoordelijk voor iemands welzijn. Een leven zonder paarden zie ik niet voor me. Ik doe nooit iets half en dit ook niet. Soms vind ik paarden leuker dan mensen, het fijnst is dat ze je lijken te begrijpen. Ze spiegelen, als het baasje zich onzeker voelt zijn zij dat ook.

Voor veel meisjes zijn paarden een bevlieging. Ze vinden het even heel leuk en houden er dan mee op. Zo ben ik niet. Ik ga bijna nooit uit en zie mijn vrienden weinig maar dat heb ik ervoor over, al mijn tijd gaat in de dieren zitten. Van jongs af aan – ik rijd al sinds mijn zevende – heb ik gezegd: “Het moet een hobby blijven.” Ik zal er niet zo snel mijn beroep van maken want dan wordt het een verplichting en gaat de lol er misschien vanaf. Alhoewel, dat zeg ik nu zo gemakkelijk maar ik ben er wel mee bezig om de minor Hulpverlening en paarden te mogen doen.’ n Kim Bos

Beeld Fred van Diem

Een typisch ‘paardenmeisje’ dat na haar zestiende de dieren aan de kant schuift en kiest voor vriendjes en uitgaan, dat is Carolien Groot (21, derdejaars sociaal juridische dienstverlening) absoluut niet. Paarden zijn voor haar niet zomaar een hobby. ‘Het is een levenswijze.’

havana

27

recensies

Expositie

Reclame Klassiekers Beurs van Berlage t/m 27 februari HHHHH

CD

Nightlife

21 (XL Records) HHHHH

20 januari, Bitterzoet Wel gaan Voor smerigheid heb jij altijd tijd. Al helemaal als viezigheid wordt gecombi-

Adele

Vunzige Deuntjes

neerd met stampende beats, ranzige deuntjes en heerlijk, goor publiek. Niet gaan Vunzige deuntjes? Niets voor jou. Jij bent meer het opgeruimde, kuise type.

Theater

Mike Boddé – PIL

21 en 22 januari, De Kleine Komedie Wel gaan Mike Boddé maakte een muzikale theaterbewerking van zijn boek Pil. Daarin beschrijft Boddé de duistere periode uit zijn leven waarin zijn depressie hem volledig opslokte. Pillen, depressies en duistere gedachten lijken niet de ideale ingrediënten voor een leuke avond. Niets is echter minder waar; met zwarte humor, drama en muziek zorgt Boddé voor spetterend toneel. Niet gaan Jij vindt het erg onwaarschijnlijk dat er van depressies en pillen vermakelijk theater kan worden gekleid.

Deze recensie begint met een waarschuwing. ‘Pas op voor B.O.! De mens loopt het gevaar er slachtoffer van te worden.’ De horror. B.O. staat voor ‘Body Odeur’, een term die in de jaren dertig van de vorige eeuw werd verzonnen door Rexona om hun verzorgingsproducten kracht bij te zetten. Werd zweet voorheen min of meer getolereerd, voortaan moesten oksels, spleten en andere lijfkrochten flink worden geschrobd. Rexona zegt het: ‘Als u zich geregeld wast en baadt met Rexona is u veilig!’ Gelukkig. Het is een van de reclameposters die wordt getoond tijdens ReclameKlassiekers in de Beurs van Berlage: ‘Nederlands meest spraakmakende en onvergetelijke reclames van de afgelopen honderd jaar’. Een hal vol wervende posters en films. Meest gehoorde woorden tijdens het expobezoek: ‘O ja!’ Kijk daar heb je Flipje: ‘Het fruitbaasje van de Betuwe uit de Jam-stad Tiel’. ‘O ja!’ (Waar ondergetekende overigens een smeuïge roddel opving. Zegt de ene ‘O ja’-vrouw opgewonden tegen de andere: ‘Het schijnt dat hij weer terugkomt!’) ‘Bedenk goed wat je met je laatste Rolo doet.’ (O ja!) ‘Even Apeldoorn bellen.’ (!) Enzovoort. Een bezoek aan de Beurs van Berlage is behalve een wandeling door het geïndoctrineerde geheugen ook een heuse geschiedenisles. Bijvoorbeeld over het feminisme. Was de vrouw in de vroegste reclames nog een gewillig vrolijk kookvrouwtje met soms – hemeltje lief – een sportbeha onder haar bloemetjesjurk, later werd ze een wulpse vamp die kerels besprong. Vermakelijk, leerzaam, hier en daar een hete vrouw en een gespierde man, wat wil je nog meer? Nou, korting graag. Zoals altijd zijn de prijzen van de Beurs aan de hoge kant (12,50 euro en 1 euro voor de garderobe, geen studentenkorting). Hadden ze de expo niet kunnen laten sponsoren om de kosten te drukken? Een hele hal vol reclame, dat biedt perspectief. Excuseert u mij. Het is nu tijd om in oranje Bavariajurk en gele Zeemanslip mijn Penniemaat te gaan vullen. Onder het genot van een flesje Amstel natuurlijk. ‘Prachtpils.’n Kim Bos

28

havana

Adele Laurie Blue Adkins wist ons al eerder kippenvel te bezorgen met haar album 19. Nu is ze terug, met de cd 21, die op 21 januari uitkomt. De voluptueuze zangeres is naar eigen zeggen volwassener en zelfbewuster geworden. En dat wil ze laten horen op deze plaat. De liedjes gaan net als op 19 over liefde en verdriet, maar dan bekeken vanuit een ander licht. Het verschil begint al bij de albumhoes. Het vrolijke, opgestoken kapsel van 19 heeft plaatsgemaakt voor lang, loshangend haar. Wat ook anders is, is de keuze voor het eerste nummer van haar cd. Terwijl ze vorige keer begon met het mierzoete ’Daydreamer’, begint ze nu stoer en rauw met ‘Rolling in the Deep’, dat ook de eerste single van dit album is. Het nummer staat momenteel op nummer 2 in de hitlijsten en doet het nu al beter dan haar vorige grote hit, ‘Make You Feel My Love’, die bleef steken op nummer 3. ‘Rolling in the Deep’ is een stevig en donker nummer over een gebroken hart. Adele neemt de luisteraar mee in haar liefdesverdriet, met hoge uithalen bij de woorden ‘soul’ en ‘deep’. Het is maar dat je het weet. Er is geen tijd om te bekomen van dit nummer, want ze laat je schrikken met de eerste roffel van ‘Rumour Has It’. Adele maakt meer gebruik van gospelachtige achtergrondzang en heeft zich deze keer laten inspireren door artiesten als Mary J Blige, Mos Def en Kanye West, verklaart ze in een interview. Bij ‘Turning Tables’ zwakt de heftige toon van haar muziek af, naar een dramatische ballad. Ze twijfelt of ze bij haar geliefde zal blijven. Adele zingt dit met veel bezieling en emotie in haar stem. De nummers erna zijn een fijne afwisseling van uptempo nummers en ballads. Bij ‘One and Only’ is weer die gospelsound te horen met een piano en orgel. Daarna bezingt ze haar nieuwe liefde in ‘Lovesong’. ‘Someone Like You’ is de hartverscheurende afsluiter over een verloren liefde, maar toch is daar hoop. Ze zal namelijk een nieuw iemand zoals hij vinden en wenst hem het allerbeste. En dat is een hele volwassen uitspraak om dit prachtige album mee af te sluiten. n Nina Manuhutu

Jazz

Francien van Tuinen – Celebrating Rita Reys

22 januari, Bimhuis Wel gaan Samen met vier toonaangevende Nederlandse jazzmusici brengt zangeres Francien van Tuinen een ode aan Europe’s first lady of jazz, Rita Reys. Francien heeft lef, laat het achterste van haar tong zien, zingt geen jazz maar ís jazz. Niet gaan Jij houdt niet van zingende vrouwen en niet van jazz.

Film

Anna

23 januari (10.30 uur), Pathé Tuschinski Wel gaan Anna is een toegewijde en zorgzame verpleegster. Wanneer op een dag een verkeersslachtoffer wordt binnengebracht, blijkt dat Anna’s vroegere verloofde te zijn. Het levensverhaal van Anna wordt verteld in flashbacks en fragmenten. Niet gaan Drama is niets voor jou. Jij bent meer van het lichtvoetige werk.

Tentoonstelling

Monument van trots

Vanaf 24 januari, Centrale Bibliotheek Wel gaan Wat voor rol speelt het Homomonument in het leven van Amsterdammers? De vrijheid om lief te hebben wie je maar wilt is niet overal vanzelfsprekend. Tijdens de tentoonstelling vertellen veertien mensen verhalen over de betekenis van dit monument in hun leven. Niet gaan Jij leest nu pas dat er een homomonument bestaat. Is er ook een heteromonument?

Pop

Ilanois

26 januari, Paradiso Wel gaan De Friese band Ilanois presenteert hun nieuwe album Chase The Sundown With Me. Hoewel de sound van de vijfkoppige poprockband refereert aan bands zoals Keane en Coldplay, heeft de band zeker een onmiskenbaar eigen sound. Niet gaan Een Friese band vindt jij wel heel onexotisch. Jij hebt liever opzwepende reggae of salsa.

Dans

Vertical Road

26 januari, Stadsschouwburg Amsterdam Wel gaan De Brits-Bengaalse Akram Khan is op zoek naar engelen. Elke cultuur heeft zijn eigen verhalen, mythes en hemelse verschijningen. Niet gaan Dansen met engelen? Jij gelooft er niet in.

zwart-wit

Beeld Ron Santing

Beeld Henk Thomas

eten

Mediterrane humor Die verre oom die alleen in sterrenstaurants wenst te eten lok je hier net zo makkelijk mee naartoe als die vriendin die gewoon een hapje wil eten. Goed eten voor een schappelijke prijs, dat is wat je krijgt in Orontes aan de Albert Cuypstraat. Het is ons aanvankelijk een raadsel waarom we moesten reserveren. Half acht is voor Hollandse begrippen niet vroeg. Toch is het hartstikke rustig. Pas als de eerste drankjes zijn geserveerd wordt het ons langzaam duidelijk. Restaurant Orontes aan de Albert Cuypstraat, het deel zonder markt, serveert mediterrane gerechten en de bezoekers gedragen zich daar ook naar. Om negen uur zit het eethuis stampvol. Orontes, zo legt de menukaart uit, dankt zijn naam aan de rivier de Asi die door Zuid-Turkije de Middellandse zee instroomt en vroeger bekendstond onder de naam Orontes. De rivier voert door gebieden met een gevarieerde keuken: Turkse, Griekse, Italiaanse, Arabische en Franse invloeden komen er samen. Die invloeden deelt de uitbater, vroeger werkzaam aan de HvA, met zijn bezoekers. Het personeel is vriendelijk en gunt ons alle tijd. Tot tweemaal toe bestellen we een Turks biertje (Efes) en een droge witte wijn (huiswijn), voordat ons gevraagd wordt of we een keuze hebben kunnen maken. We beginnen met wat voorgerechtjes en bestellen daarom twee kleine schoteltjes om te delen. Orontes is een traditioneel Turks streekgerecht van op houtskool gegrilde aubergine, tomaat en peper met verse munt en granaatappelsaus. Cacik is wat ze in Griekenland tzatziki noemen, maar dan met munt erdoorheen.

Ondertussen wordt ons eens te meer duidelijk waarom we moesten reserveren. Bezoekers zitten hier gerust een hele avond te eten en drinken. De bediening geeft daar ook alle ruimte toe. Want nadat de uitstekende voorgerechtjes, die werden geserveerd met Turks brood, van tafel zijn gehaald wordt ons gevraagd of de kok al moet beginnen met de bereiding van het hoofdgerecht. We wachten nog even en bestellen nog een drankje, we zitten goed. Aan een simpel seintje heeft de ober genoeg om de kok duidelijk te maken dat wij toe zijn aan de tong. Want voor een dagprijs van 19,50 euro (!) kunnen we haast niet anders. In menig restaurant ben je 35 euro kwijt voor het visje. De ober voorziet mijn tafelgenoot als eerste van de vis. ‘En voor u de kip,’ zegt hij met een grijns. Een lange stilte volgt. Pijnlijk. ‘Grapje natuurlijk!’ De kwaliteit van de vis is uitstekend, net zoals de patat en de bulgur – een tarweproduct – die erbij wordt geserveerd. En die humor? Ach, dat hoort erbij. Die kennen we van vakantie in het zuiden van Europa. n Jeff Pinkster

Restaurant Orontes Albert Cuypstraat 40 1072 CV Amsterdam 020 679 62 25

‘Ik vind mijn baan fantastisch’ Fred van ’t Ent (32, docent toegepaste psychologie) Muziek ‘Zonder meer Michael Jackson. Maar dan wel de beginperiode. Als klein jongetje overklaste hij al zijn hele familie. Ik geloof ook niets van die verhalen over seksueel misbruik. Volgens mij wilde hij gewoon een vriendje, omdat hij dat vroeger nooit had. Ik heb hem zelfs nog gezien. In de Arena. De History Tour, 1996. Geweldig. Jazz en blues vind ik niks. Gezapige, oubollige rotmuziek. Misschien moet ik het nog leren, maar dat eeuwige gejengel op een saxofoon vind ik gewoon irritant.’ Film ‘Shaun of the Dead vind ik fantastisch. En dan vooral die Engelse acteur die daarin speelt, Simon Pegg. Die is zo onwijs grappig. De pub is zijn oplossing voor alles. Er zijn legio zombiefilms, en daar heb ik niet zo veel mee. Maar hoe ze dit genre op een onderkoelde, Engelse manier op de hak nemen is prachtig. Veel wat Nicolas Cage doet staat hier haaks op – Con Air vind ik dan ook een van de meest ergerlijke films die ik ken. Zo ontzettend over the top, een ultieme machofilm. En die is dan ook nog eens vaak op tv.’ Humor ‘De Canadese comedian Jon Lajoie heeft een clip gemaakt, Everyday normal guy. Hierin rapt hij op zo’n clichématige gangstermanier, maar dan over de meest normale persoon op aarde. Het feit dat hij cool doet maar totaal niet cool is maakt zijn humor grappig. Wie al lang had moeten stoppen is André van Duin. Dat kan niet meer anno 2011. Zijn humor hoort thuis in de jaren tachtig. Misschien dat het in de dinosauriërtijd grappig was, maar het heeft zich totaal niet doorontwikkeld.’ Item ‘Ik heb niet veel met gadgets, maar mijn iPad is toch leuk om te hebben. Ik heb

hem bij een NRC-abonnement gekregen. Heerlijk op de bank, beetje muziek luisteren, beetje downloaden. En het voelt alsof ik met de tijd meega. De meest waardeloze aankoop moet wel de poef geweest zijn. Die had mijn vriendin ooit gekocht. Dat grote, onhandige ding moest dan in ons reeds kleine huis. Ik begrijp mensen die zo’n ding kopen ook niet. Ruimteopslurpend. Waardeloos. De poef was na een week weer weg.’ Tv ‘Hele goede en diepgravende reportages, zoals in Zembla. Geen luie journalistiek. En het gaat best ver wat ze ontdekken. Wat mij betreft nodig. Het bewijs dat publieke televisie nog goed kan zijn. Schandelijk vind ik Astro TV. Huisvrouwen die een script krijgen. Het is mooi dat mensen kracht halen uit het paranormale, maar dit moet geen miljoenenindustrie worden. Mensen die naar dat programma bellen zijn paranormaal invalide.’ Hoogtepunt ‘Ik vind mijn baan fantastisch. Ik denk dat hier de beste sfeer hangt van de hogeschool. Na een vakantie heb ik echt weer zin om aan het werk te gaan. We zijn ook de beste opleiding toegepaste psychologie van Nederland, én de beste opleiding van de HvA. Het beste voorbeeld is de wedstrijd Medewerker van het Jaar die de opleidingsmanager, Marja Blaazer, had bedacht. Eerst riep ze een paar mensen naar voren, toen nog een paar, en toen hadden we het door: uiteindelijk iedereen. Kregen we allemaal deze mok. Op de ene kant “medewerker van het jaar 2010”, op de andere kant “nominatie medewerker van het jaar 2011”.’ n Ron Santing

29

havana

gekeurd

very short introductions

Uitzending Gemist voor colleges

Video’s variëren van vijf minuten bij een miniwebcollege tot ruim vijf kwartier in sommige gevallen. Naast het gewoonweg afspelen van een videobestand heeft de website nog een aantal handige functies. Het zoeken van colleges kan op naam, datum en docent, maar nog beter dan de zoekfunctie in de database, is het zoeken binnen een college. De slides en de video lopen synchroon, dus als jij een slide skipt, skipt de video mee. Zo kan je gemakkelijk zoeken naar relevante informatie. Ook de speler zelf zit goed in elkaar: je kan zelf je scherm inrichten door of de slides of de video centraal te zetten. Vragen over het college kan je direct per e-mail stellen en je kan de video van het college doorsturen. Technisch zit alles goed in elkaar, mits je achter je pc of laptop zit. De website is weliswaar met een mobiele browser te bereiken, maar veel smartphones kunnen de video’s niet afspelen. Dit komt doordat het systeem draait op Silverlight dat bijvoorbeeld niet werkt op een iPhone. De colleges zijn ook niet te downloaden om ergens onderweg mobiel te bekijken. Downloaden zou in mijn ogen zeker een optie moeten zijn aangezien je collegegeld betaalt voor colleges; of die nou face to face of op het web zijn. Een echte vervanging voor een livecollege is het natuurlijk niet, maar erg handig is het wel. Uiteraard wanneer je een belangrijk college gemist hebt, maar ook voor docenten als aanvulling op collegestof of als informatiebron die je kan raadplegen wanneer je wilt. Plaatsonafhankelijk leren noemt men dat in vakjargon. Afgezien van het ontbreken van de mogelijkheid tot mobiel bekijken, zijn de webcolleges een prima dienst en is het een kwestie van tijd voordat elke onderwijsinstelling zoiets zal gebruiken. n Thomas van Manen

30

havana

Beeld Fred van Diem

Als student hoef je steeds minder vaak het huis uit. De videodatabase van Maatschappij & Recht bevat 142 webcolleges die vanaf maart 2007 zijn verzameld.

Doe-het-zelfburgerschap Wie? Mike de Kreek, docent master social work en lid van de kenniskring Burgerschap en culturele dynamiek Wat? Promotieonderzoek naar de relatie tussen het verzamelen van buurtverhalen en het ontwikkelen van burgerschapscompetenties

‘Een paar jaar geleden hoorde ik voor het eerst van Het geheugen van Oost: een website met buurtverhalen uit Amsterdam Oost, verzameld door vrijwilligers die er wonen. Deze semiprofessionals gaan zelf de buurt in voor nieuwe verhalen. Soms wordt er een bijeenkomst over een specifiek onderwerp georganiseerd in de hoop dat er mensen op afkomen die er meer over weten. De verhalen zijn soms historisch, een enkele keer zelfs uit de Eerste Wereldoorlog, maar kunnen ook over gisteren gaan. In alle gevallen zijn ze uit het leven gegrepen, het gaat nooit om nieuwsberichten. Op de website zijn de afgelopen acht jaar meer dan 1700 verhalen en 9000 reacties gezet. Laatst was de eigenaar van een bloemenstalletje overleden. Op een verhaal over hem kwamen wel tweehonderd reacties, vaak ook weer verhalen op zich. Wat voor mij interessant is, is dat de mensen die de verhalen verzamelen anders zijn gaan kijken naar nieuwe buurtbewoners en de buurt zelf. Positiever. Dit sluit aan op wat we

binnen mijn vakgebied zachte burgerschapscompetenties noemen. Voorbeelden hiervan zijn het onder de loep nemen van eigen vooroordelen, bijvoorbeeld ten aanzien van andere culturen en het openstaan voor andere ideeën. Bijzonder aan Het geheugen van Oost is dat het een initiatief van burgers zelf is. Er is geen overheidsinterventie aan te pas gekomen en de ontstane burgerschapscompetenties zijn een onbedoeld neveneffect. Dat noem ik “doe-het-zelfburgerschap”. Ik wil onderzoeken of er inderdaad een relatie is tussen het verzamelen van de buurtverhalen en het ontwikkelen van zachte burgerschapscompetenties. En zo ja: waarom de relatie er is en hoe die is ontstaan. Het collectieve en individuele geheugen van buurtbewoners speelt kennelijk een rol in het beeld dat zij van hun buurt hebben, de verhalen dragen bij aan een gemeenschapsgevoel. Ik ben nu nog bezig met een literatuurstudie, daarna ga ik beginnen met het interviewen van de vrijwilligers en het analyseren van de verha-

len en reacties. Er is een soortgelijke website over Amsterdam West, die neem ik ook mee. Het zou kunnen dat ik verschillen tussen de twee vind. Wat ik in elk geval hoop aan te tonen, is dat burgerschap spelenderwijs en zonder overheidsbemoeienis kan ontstaan.’ n Carlijn van Donselaar

Studenten, ctoren docenten of le imaal ax m vertellen in hun er ov en ut vijf min Very Short onderzoek bij . Meer weten? Introductions eb.nl/vsi www.havanaw

weekgast

Voor Dick de Korte (63, docent maatschappelijk werk & dienstverlening) stond de afgelopen week in het teken van assessments.

Maandag 10 januari Vandaag neem ik assessments af, een proeve van bekwaamheid. Dit doe ik voor de minor Ethiek voor de beroepspraktijk. De studenten krijgen training in het socratisch gesprek. Dat is een filosofisch beraad waarin ze praten over een levensvraagstuk of een vraag op het gebied van werk. Het gaat altijd over een persoonlijke kwestie. Iemand legde een casus voor over een agressieve psychiatrische patiënt, die andere patiënten bedreigde. Ze besloot om de politie te bellen, die hard optrad tegen de agressieve patiënt. De studente vroeg zich af of ze daar goed aan had gedaan. Ik vond dat de studenten het goed deden, het ontroerde me dat zulke jonge mensen dit op een rustige en beheerste manier kunnen vertellen. Ik word daar blij van, dat ze zo volwassen zijn in hun manier van doen. Het assessment duurde tot na vieren. Daarna woonde ik casuspresentaties bij. De studenten moeten een casus analyseren aan de hand van kardinale deugden: moed, maat, rechtvaardigheid en praktische wijsheid. De vraag is of cliënten daar iets aan hebben bij het omgaan met problemen. Het waren prachtige presentaties, er is zelfs een 9,5 gevallen.

Dinsdag 11 januari De deeltijdstudenten hebben vandaag supervisie. Ze werken in een bijzondere setting, namelijk in de gevangenis en justitiële inrichtingen voor de jeugd. Het zijn mensen die al een baan in deze sector hadden. Ze moeten vaak ingrijpen en gedisciplineerd zijn, terwijl mwd gericht is op praten. Dat maakt het soms ingewikkeld om ze te begrijpen en begeleiden. De cliënten waar ze mee te maken krijgen, zijn namelijk niet de netste. Ik heb bewondering voor deze mensen, want ik zou namelijk nooit in zo’n setting kunnen werken. Vanmiddag ga ik weer verder met assessments. Daarna volgt het nagesprek en krijgen de studenten hun cijfer. Gisteren was er een sterke groep. Vandaag denk ik dat het leuk gaat worden met de groep. Ik denk altijd bij mezelf: had ik zo’n opdracht kunnen maken op die leeftijd? De studenten krijgen te maken met mensen die bijvoorbeeld suïcidaal zijn.

Woensdag 12 januari In een van de onderzoeksgroepjes die ik begeleid is onenigheid ontstaan. Er is één persoon die de hele kar trekt en iemand die meelift met de anderen. Aan mij de taak om te bemiddelen tussen de groepsleden. Ze zitten alleen wel bijna aan het einde van hun onderzoek, dus hoe ga je zoiets beoordelen? ’s Middags heb ik een supervisiegroep van stagestudenten in de hulpverlening. Ik wil ze eens op een ander spoor brengen. Bijvoorbeeld door het kernkwaliteitenspel met ze te spelen, waarbij we kijken naar hun persoonlijk functioneren. Daar wil ik graag meer mee werken. Ik ben al jaren supervisor, maar toch denk ik dat ik nog wat bij te leren heb. Eigenlijk ben ik best moe na zo’n dag werken. Toch besluit ik om ’s avonds naar het Concertgebouw te gaan voor een lezing over de symfonieën van Mahler. Dat is zo fantastisch, daar krijg ik kippenvel van.

Donderdag 13 januari Er zijn een paar studenten die van mij een inhaalopdracht moeten maken. Die ga ik als eerst even mailen. Daarna werk ik aan een studiehandleiding voor de module Vergaderen en onderhandelen. Het resultaat laat ik aan mijn collega zien, die de minor coördineert. Ik dacht dat het een beste klus zou zijn, maar het valt mee. Het is binnen een uur klaar. Ik had al veel materiaal op de computer opgeslagen. Ik heb gereageerd op een mail over een reader. Er wordt namelijk veel gelet op auteursrecht en de correcte bronvermelding. Nu werk ik aan een betere literatuurverwijzing. Ik schrijf het zo dat alle gedoe rondom auteursrecht omzeild kan worden. De reader is voor het keuzevak hulpverlening & spiritualiteit. Ik kijk er nu al naar uit om daarmee aan de slag te gaan. Er zijn zelfs wachtlijsten voor, het blijkt dat er toch wel behoefte is aan dat vak, omdat het zorgt voor rust en ontspanning. Om half vijf is de Steenbokkenborrel, daar ga ik even heen. Vanavond hou ik me weer met andere dingen bezig. Het is even druk voor me. Naast medewerker van de HvA ben ik meditatieleraar. ’s Avonds heb ik een intervisiegroep, waar zeven mensen trouw bij elkaar komen.

Vrijdag 14 januari

Beeld Henk Thomas

Vandaag ben ik vrij. Ik zit in de Raad van Kerken Amsterdam. We gaan praten over het politiek avondgebed. Ondanks mijn vrije dag moet ik toch naar het Jan Bommerhuis om me voor te bereiden op maandag, want dan zijn er weer assessments. Ik moet kijken of de studenten wel mogen meedoen, omdat sommigen afwezig waren bij de voorbereiding. En ik controleer of alles is ingeleverd. Ik denk dat ik ’s middags klaar zal zijn.

havana

31

afstuderen

Marieke Bock (26)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Culturele & maatschappelijke vorming ‘Ik ben lid van de opleidingscommissie en merkte daar dat er erg weinig contact is, vooral nauwelijks met afgestudeerden. Terwijl het een sociale opleiding is, en dit juist handig kan zijn. Voor vacatures en stages bijvoorbeeld. Dat gaat nu vaak via via, maar kan veel gestructureerder. Daar hebben de studenten en geïnteresseerde bedrijven gewoon veel aan. Nu is er alleen sporadisch contact met het praktijkbureau. Onze opleiding heeft eigenlijk helemaal geen alumnibeleid. Ik heb een website ontwikkeld voor deze alumni. Een centrale plaats voor contact tussen mensen die al afgestudeerd zijn, mensen die op zoek zijn naar 32

havana

werk of stages, en bedrijven. Vanuit de opleiding begreep ik dat dit de wensen waren. Ook wilden we één keer per kwartaal een nieuwsbrief versturen, en eens per jaar een bijeenkomst plannen, ter ontmoeting en bijscholing. Er is al twee keer eerder uitgezocht wat hieraan gedaan kan worden. De docenten waren enthousiast, en zeiden het ook belangrijk te vinden, maar niemand nam verantwoordelijkheid. Ik hoopte dat het ditmaal anders zou gaan, maar het gaat weer precies zo. De opdrachtgever heeft wel bevestigd ermee door te willen gaan, maar het gebeurt weer niet. Ja, dat vind ik wel vervelend.

HvA + ‘Bij cmv heb je niet te maken met punten voor vakken, waardoor je regisseur bent van je eigen opleiding. Je kan zelf bepalen wanneer je wat doet. Die zelfstandigheid en de mogelijkheid om zelf initiatief te nemen miste ik bijvoorbeeld bij mijn minor sociaal pedagogische hulpverlening heel erg.’ HvA – ‘Er is een gebrek aan contact tussen de verschillende opleidingen van het domein. Terwijl het toch allemaal sociale opleidingen zijn en ze vaak overlappen. In het werkveld kom je elkaar tegen, maar tijdens de opleiding nauwelijks.’ n Ron Santing