Huurdersmagazine Stadgenoot Zevende jaargang | juni 2014 nummer 2
Big city, you're so pretty Wandelen door hartje Amsterdam
Naar buiten Drie terrassen waar het goed toeven is
Rommel op de trap? Samen voor een schone portiek
2x2
Gratis Zie pagina 24 & 26
inhoud
mijn Markengouw
‘Dit is zó’n mooi stukje Amsterdam’
6
Buurt in Beeld Het bruisende centrum van de stad
10
Een bijzonder hotel Slapen in een tramwagon
11
Weggeefboeken Het is echt een ding, volgens Aaf
12
Uit de kunst Bewoners verlevendigen de buurt
rting Met ko um use naar m hip Het Sc
16
Museum Het Schip Daglicht, slaapkamers voor de gewone man
4
1 Vianney-centrum
20
Moet ík dat doen? Samen de portieken schoonhouden
23
Naar buiten De zomer gevangen op drie terrassen
28
Lucas en Maartje Blij met hun nieuwe woning
1
woord vooraf
Zellef doen! Het leven begint bij 40. Dat hoorde je vroeger wel eens. Maar we zitten langer op school, krijgen later kinderen en we worden steeds ouder. Het leven begint inmiddels bij 50. Mijn leven tenminste. Ik ben net 50 geworden en word weer vader! Vanaf half juni klinkt het vrolijke gekraai van een vers kindje in ons huis. Gezellig. Ik zie de slapeloze nachten met verlangen tegemoet – en niet alleen de nachten. Zo’n klein mensje zien opgroeien, dat is het mooiste wat er is. Het begint met eten, poepen en slapen, in wisselende, overlappende volgorde. Daarna wordt het echt leuk, want dan gaat ie een beetje praten. Een van de eerste dingen die je dan hoort is ‘zellef doen’. Pap eten? Zellef doen! Jasje aan? Zellef doen! Haar knippen? Zellef doen! Geknoei en getreuzel levert dat op, maar op
Op vijftienjarige leeftijd kwam Gustaaf Tjin-Kam-Jet vanuit Aruba naar Amsterdam. Hij woonde in de Spaarndammerbuurt. Na verloop van tijd ging hij samen met zijn vrouw Ans op zoek naar iets groters en kreeg via zijn werkgever ‘Werkspoor’ een woning in Noord, op de Waalenburgsingel. Daar woont hij nu 32 jaar. Inmiddels is hij ambassadeur van de buurt Markengouw.
een gegeven moment kan ie het dan ook echt helemaal zelf. Woningcorporaties hebben lang gedaan of huurders hun kinderen waren. En zellef doen was niet de bedoeling. Een berg bladeren voor de deur? Laat ons het weten en de huismeester komt vegen. Kinderwagen fout geparkeerd? Bel de woningbouw om de buren op hun vingers te tikken. Die houding is niet meer van deze tijd. Je probeert er zelf met je buren uit te komen. Je veegt zelf je stoepje even. Dit nummer van Stadleven gaat over dat thema. Over huurders die, met hulp van kunstenaars, zelf hun buurt verfraaien. Over trappenhuizen en portieken die door bewoners zelf opgeruimd en netjes worden gehouden. Over zelf, online je huurzaken regelen via Mijn Stadgenoot.
Ook Het Schip krijgt aandacht in deze Stadleven. Dat is het museum voor de Amsterdamse School, een bouwstijl die als toonbeeld geldt voor de volkshuisvesting. Paleizen voor de arbeider! Dat was de opzet toen en dat is de opzet eigenlijk nog steeds, al zijn die paleizen wel veel soberder geworden. En het Wallengebied komt aan bod. Deze kleurrijke buurt in het centrum wordt langzaamaan weer een gewoon stukje stad, voor gewone Amsterdammers. Dat is mede te danken aan Stadsgoed. Dat is een volle dochter van Stadgenoot. Ze is bijna volwassen en wordt binnen afzienbare tijd een zelfstandig bedrijf. Stadsgoed kan het nu zellef doen.
‘Vroeger was dit een rooms-katholieke kerk. Tegenwoordig is het een buurtcentrum en het huismeesterkantoor van Johan Backer. Ik kom er regelmatig omdat ik veel contact heb met de huismeester. Sinds twee jaar ben ik namelijk ambassadeur van deze buurt. Via organisatie Proliving houd ik samen met zeven andere buurtbewoners een oogje in het zijl. Elke dag lopen we in teams van twee een rondje door de buurt en spreken we mensen aan op ongewenst gedrag. Ons doel is de buurt veilig maken en houden. Dit is nodig. Nieuwendam is een fijne groene buurt om te wonen, maar ik heb de wijk wel zien veranderen de afgelopen jaren. Dat vind ik jammer. Gelukkig probeert Stadgenoot het aantrekkelijker te maken. Zo is er een kunstgrasvoetbalveld aangelegd en zijn er diverse speeltoestellen voor de kinderen geplaatst. Ook is er een tuintjesproject waar buurtbewoners groenten kunnen kweken. Met ons team komen we regelmatig bij elkaar in het Vianneycentrum. Hier treffen buurtbewoners elkaar en maken een praatje over wat er zich zoal in de buurt afspeelt. Dat is erg leuk en ook belangrijk, omdat het goed is om contact te hebben met elkaar. Het draagt bij aan een betere buurt.’
2 Schellingwouderdijk 2
‘Ik hou erg van wandelen en fietsen. Vanuit de Waalenburgsingel loop ik vaak naar de Schellingwouderdijk. Dat is zo’n mooi stukje Amsterdam, elke keer verwonder ik me weer over die mooie huisjes aan het water in het groen. En dat vlakbij de stad. In de zomer pakken mijn vrouw en ik vaak de fiets en maken we een tochtje langs de dorpen in de buurt, zoals Ransdorp en Zunderdorp in Waterland. Heerlijk.’
3 Restaurant Puspita ‘Als we ergens een hapje willen eten, gaan we graag naar Puspita op het Purmerplein. Het is een klein Indonesisch familierestaurant. Erg gezellig.’ 4 Schellingwouderbreek 5
5
3
5 Waterlandplein
1
4
Pim de Ruiter Manager Communicatie Stadgenoot
‘Bij de Schellingwouderdijk ligt de Schellingwouderbreek. Dat is een meertje dat is ontstaan nadat de Schellingwouderdijk doorbrak. Het is een mooie plek waar veel vogels neerstrijken, zoals wilde ganzen. Ik heb er ook een keer een schildpad gezien.’
2
‘Vroeger vond ik dit niet zo’n mooi winkelcentrum, maar sinds het is vernieuwd, kom ik er graag. Het was eerst erg kaal, maar het wordt steeds mooier, met bankjes en bomen. Er zijn veel winkels, eethuisjes, een bibliotheek, een huisartsenpost en een fitnesscentrum. Het Waterlandplein is inmiddels helemaal vernieuwd. Stadgenoot is nu ook druk bezig met het opknappen van de buurt, en begonnen met de sloop van de eerste huizenblokken aan de Volendammerweg. Daar komen straks vierentwintig ruime eengezinswoningen; de Binnentuinen van Noord.’
©Google
Reageren? Mail naar
[email protected]
Tekst Yvonne Polman | Fotografie Hans vd Vliet
Wilt u ook graag vertellen hoe leuk uw buurt is? Mail naar
[email protected]
Fotografie Jan Freriks
2
Stadleven 2 | 2014
Stadgenoot
3
kort nieuws Zet de kraan maar open
Van legionella kun je doodziek worden. Legionella is een bacterie die zich thuis voelt in lauw, stilstaand water. Als je de bacterie inademt, bijvoorbeeld onder de douche of via een sproei-installatie, kun je de veteranenziekte oplopen. Met een beetje pech word je daar kotsmisselijk van. Je kunt er zelfs aan overlijden. Bij warm weer, wanneer je een tijd niet thuis bent geweest, is het risico op legionellabesmetting het grootst. Als je terugkomt van vakantie, is het aan te raden de koude en warme kraan twee minuten te laten stromen. Het stilstaande water -en de legionellabacterieis dan uit de leidingen verdwenen.
AA rating versus Verscherpt Toezicht Standard and Poor's (S&P) is een Amerikaanse kredietbeoordelaar, een van de grootste ter wereld. S&P deelt rapportcijfers (ratings) uit aan landen en bedrijven. Zo’n rating vertelt hoe kredietwaardig je bent. Een hoge rating betekent dat je tegen relatief lage rente geld kunt lenen bij de bank. Stadgenoot heeft voor het derde jaar op rij de rating ’AA’ gekregen, de op een na hoogst mogelijke beoordeling. S&P vindt ons dus uit financieel oogpunt een zeer betrouwbaar en degelijk bedrijf. Daar zijn we erg blij mee. Ondanks die mooie rating blijft Stadgenoot dit jaar nog onder verscherpt toezicht staan van het Centraal Fonds Volkshuisvesting (CFV). Het Centraal Fonds kijkt naar de toekomstplannen van een corporatie. En Stadgenoot is ambitieus. Als het kan, investeren we flink in renovatie, nieuwbouw en leefbare buurten. Als het even niet mogelijk is, stellen we onze plannen bij. Omdat we zoveel plannen hebben, moeten we investeringen boven enkele miljoenen euro’s vooraf aan het CFV voorleggen. Het verscherpte toezicht is een extra controle op wat we doen en dat houdt ons extra scherp. 4
Stadleven 2 | 2014
kort nieuws ’Schip in aanbouw‘ naar museum Het Schip Op maandag 5 mei is het beeld ‘Schip in aanbouw’ onthuld door Gerard Anderiesen (bestuurder bij Stadgenoot) en Alice Roegholt (directeur van museum Het Schip). Stadgenoot is eigenaar van het beeld. Het museum heeft het in bruikleen gekregen. Het beeld uit 1958 is van de Amsterdamse stadsbeeldhouwer Hildo Krop. Het stond op de binnenplaats van de Daniël Goedkoopschool in Bos en Lommer. Door een verbouwing was er geen plaats meer voor. Lees ook het artikel over Het Schip op pagina 16.
Jongeren geven voorlichting
‘Ik hoop zo een baan te vinden’ In de Transvaalbuurt hebben Stadgenoot, de brandweer en de dienst Werk en Inkomen (DWI) het project ‘Samen Veilig’ georganiseerd. Drie huismeesters en een team van jongeren uit de buurt hebben in tien weken tijd bijna 300 woningen bezocht en voorlichting gegeven over brandveiligheid. De jongeren en de huismeesters werden vooraf door de brandweer getraind. De jongeren, zowel afkomstig van DWI als het Jeugd Preventieteam, hoopten via dit project ervaring op te doen en hun kansen op de arbeidsmarkt te vergroten. Paul de Haas, gebiedsbeheerder: ‘Aan het einde van het project kregen ze een certificaat als buurtvoorlichter brandveiligheid. Een ga-
rantie voor betaald werk is dat niet. Het gaat om ervaring krijgen, in beeld komen en een netwerk opbouwen.’ Huismeester Jan Bulder zegt: ‘Die jongens zijn erg enthousiast en wilden graag mee. Het is leuk om ze dingen te leren op het gebied van beleefdheidsvormen en communicatie. En die jongens kunnen sommige bewoners in hun eigen taal aanspreken, dat is handig.’ Abdelilah Jami, één van de deelnemers: ‘Ik heb meteen ja gezegd. Ik woon in de buurt en ik ken hier veel mensen. Het is leuk om contacten te leggen en leerzaam om de gesprekken te voeren en mensen bewust te maken van brandveiligheid. Ik hoop met deze ervaring snel een baan te vinden.’
Met vlag en wimpel In de vorige Stadleven stond een leuke fietsroute, langs kunstwerken van Stadgenoot in de stad. Nummer 2 van de route was een vrolijk wapperende vlag. Lezeres Lenie van der Veen fotografeerde een wimpel in de buurt en schrijft: ‘Vlag en wimpel “wapperen” al sinds 1996 in de Bogortuin’. Zij wint de twee bioscoopbonnen voor een gezellig avondje uit.
Go Oostpoort! Het Polderweggebied heet voortaan Oostpoort. Een prachtige combi van wonen, werken en winkelen. Stadgenoot was één van de partners die aan dit gloednieuwe stukje Amsterdam meebouwden. Het gebied heeft een wat mediterraan karakter. Een klein plein met een terras, halfrond lopende straatjes met de meest uiteenlopende winkels. En een kade (Oranje Vrijstaatkade) waar de oude melkfabriek is doorgetrokken in het ontwerp van de nieuwe woningen. Zo’n 800 nieuwe woningen in totaal. Blijvertjes zijn er ook, zoals het Sportfondsenbad en het Montessori College Oost. Ga er eens kijken. Met tram 7 en 9 stap je bijna voor de deur uit.
WSWonen Oost@WSWonenOost Heel fijn van @stadgenoot die het ene na het andere verzoek dubbel glas van individuele huurders in Oost honoreert na verzoek hiertoe. Volg ons ook op Twitter: @stadgenoot
Of ‘like’ onze Facebookpagina:
www.facebook.com/stadgenoot
Stadgenoot
5
buurt in beeld
buurt in beeld
Big city, you’re so pretty
Wandelen door hartje centrum ‘Het Damrak had de uitstraling van een pepernoot’, zegt Henk de Vos. En daarmee zit de stemming er meteen goed in. De huismeester van het oude centrum van Amsterdam, maakte de afgelopen jaren mee hoe zijn buurt van een louche omgeving veranderde in een buurt waar gewoond wordt en waar jonge ondernemers de kans krijgen hun bedrijf op te bouwen. Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Hans van der Vliet in een portiekflat.’ Hij wijst even verderop naar de panden die in de jaren 80 tussen de oude gevelpandjes zijn geplaatst. ‘Er werd niet mooi gebouwd toen’, zegt hij. De hoekige panden, met trespa gevelplaten in lichtgeel of blauw lijken wat gekunsteld in het straatbeeld te zijn gefrommeld. Misschien is het wel de charme van deze buurt, want ook de stadvernieuwing uit de roemruchte jaren 70, toen krakersrellen de Nieuwmarkt-buurt in hun greep hielden, staat voor een stukje geschiedenis van de stad.
het Pentagon. Dus nu liggen hier de treden van de Dam.’ Op de trap komen we een bewoonster tegen. ‘Ik heb de papieren binnen, hoor’, zegt Henk. ‘Het gaat door.’ Het pand krijgt een lift,
‘Toen ik hier net woonde, moest alles plat’
Treden van de Dam
Henk de Vos kent iedereen. En iedereen kent Henk de Vos. Hij was metselaar, beveiliger, chauffeur en werkte nergens langer dan vijf jaar. Maar als huismeester heeft hij zijn draai gevonden. De Leidenaar is helemaal op zijn plek in hartje Amsterdam. En dat merk je als je met hem de straat opgaat. ‘Leidenaren en Amsterdammers hebben één ding gemeen. We zeggen wat we denken. Je moet je openstellen voor de mensen. Ik ben altijd aanspreekbaar. Als je m’n fiets voor de deur van het kantoor ziet staan, kom je maar even binnen.’
We lopen naar het Pentagon (‘het meest gestolen naambordje van Amsterdam, volgens Henk). Het vijfhoekige pand ligt verscholen achter de Zuiderkerk. Je moet eerst een poortje door om er te komen. Henk heeft een verhaal: ‘Toen het Monument op de Dam werd vernieuwd, zouden er extra traptreden komen, maar dat ging uiteindelijk niet door. De stenen treden lagen in de opslag en bij toeval kwam ik daar achter. Ik heb toen voorgesteld om die treden te gebruiken voor het binnenplein van
speciaal voor de oudere bewoners die op de bovenste verdieping wonen. ‘Zeventig procent van de bewoners moet het daarmee eens zijn’, vertelt de bewoonster. ‘Ik heb echt gelobbyd om dat voor elkaar te krijgen. Fijn dat het is gelukt.’
Veiligheid het allerbelangrijkste Henk wil de boxgang nog laten zien. De gang is met ledverlichting uitgerust, de tussendeuren hebben glas gekregen en halfronde spiegels >
Wat een mooi pandje Aan de Oude Schans staan Loesje en Tonnie op hun opvallende balkonnetje met tegeltjes en tulpen. De ras-Amsterdamse woont er al 36 jaar. ‘Ik heb gevochten voor de buurt’, zegt ze. ‘Toen ik hier net woonde, moest alles plat. Er moesten kantoren komen. Maar kijk eens wat een uitzicht ik hier heb. Het is een fantastische plek om te wonen.’ Om de hoek aan de Korte Dijkstraat vraagt een oud trapgeveltje van Stadgenoot om aandacht. ‘Kijk eens wat een mooi pandje’, zegt Henk. ‘Dat is toch geweldig, als je daar kan wonen. De mensen hier zorgen goed voor hun huizen. Ze hebben contact met elkaar, ze wonen met acht of tien mensen in een pandje. Dat is wat anders dan met tweehonderd 6
Stadleven 2 | 2014
Stadgenoot
7
buurt in beeld
Het Pentagon, vlakbij de Zuiderkerk.
zorgen voor voldoende overzicht. ‘We hebben de bewoners hierbij betrokken. Die gaven aan dat veiligheid voor hen het allerbelangrijkste is. Er werden hier feestjes gehouden, er sliepen junks en er werd gedeald. Nu is het er schoon, heel en veilig. Kijk, en dan zetten wij nog een prullenbakje neer en een bezem en dan houden mensen het zelf keurig.’
Een chihuahua tussen de spaken ‘Ik heb de mooiste baan van alle huismeesters’, zegt hij, als we de Oudezijds oplopen. ‘Er gebeurt hier 24/7 van alles. Ik heb gisteren nog een chihuahua tussen de spaken van een fiets uitgehaald. Niks aan de hand hoor. Dat beestje was gewoon met zijn lijntje onder een spatbord van een voorbijrijdende fiets blijven hangen.’
Peeskamers omgetoverd We lopen de Wallen op. Hier heeft NV Stadsgoed veel panden opgekocht. Nummer 133 was een prostitutiepand en wordt een poppenmuseum, verderop zijn peeskamers omgetoverd tot kleine ateliers. ‘Morgen chef, weer is niet goed vandaag, hè’, roept Henk in het voorbijgaan tegen de portier van Casa Rosso, die er wat verloren bij staat op deze koude dag. ‘Zie je, gap.’ We klauteren via een trappetje een pand binnen waar Stadsgoed aan het renoveren is. De binnenkant, ooit de werkplek van een aantal prostituees, is compleet gestript. Grote bouwlampen verlichten de plek waar aannemer Nico en zijn mannen bezig zijn met een nieuwe vloer.
‘Dit wordt een kantoorruimte.’ Tussendoor nemen we nog even de lift naar de zesde verdieping van het St Janshuis, eigendom 8
Stadleven 2 | 2014
buurt in beeld
Een van de kamers in het prostitutiemuseum.
‘De mensen hier zorgen goed voor hun huizen’
Uitzicht vanaf St Janshuis.
van Stadgenoot. Ooit stonden hier de pakhuizen van Casa Rosso, maar in 1983 brandde het seksimperium volledig af, nadat een oudmedewerker brand had gesticht. Nu wonen hier senioren. Midden in de stad achter de gesloten voordeur, is het doodstil. Bewoonster Loes laat ons haar appartementje op de zesde zien en heeft meteen een paar vragen aan Henk. Het is klein, de televisie neemt de ruimte in beslag, maar het uitzicht is geweldig. ‘Ik wil nooit meer ergens anders wonen’, zegt zij. ‘Ik kom van een benedenverdieping in West. Daar stond alles te rammelen als de auto’s voorbijreden.’
Prostitutiemuseum en kunstgebit En dan moeten we natuurlijk ook nog even langs het nieuwe Prostitutiemuseum. Ook dit is een project in het kader van het opschonen van de Wallen. Het museum is gevestigd in het oude hoofdkantoor van sekspandenbaas Charles Geerts, die zijn bezit grotendeels verkocht aan de NV Stadsgoed. Het museum laat je ervaren hoe het is om achter het raam te zitten. De krukjes staan er nog, de rode lichtjes branden en beneden je lopen de toeristen voorbij en kijken omhoog. Toch gek om mee te maken. Mooi is de wand met anonieme Confessions. En grappig de muur met voorwerpen die ooit bij de prostituees zijn achtergebleven. Met als hoogtepunt het kunstgebit. ‘Ja, het loopt goed’, zegt één van de initiatiefnemers Melcher de Wind. ‘Het woord ‘museum’ op je gevel selecteert al het publiek dat hier komt. Maar dat mensen het toch spannend vinden om een kijkje achter de schermen te nemen, blijkt uit onze bezoekersaantallen. Als het zo doorgaat, halen we dit jaar de 120.000 bezoekers wel.’
Ed Oudshoorn in zijn atelier: 'Ik zit hier prima'.
Een wonderschoon atelier Om de hoek moeten we volgens Henk ook absoluut nog even langs het atelier van Ed Oudshoorn. De ‘coming man’ van de haute couture heeft in het oude pand van de twee zussen die een boek schreven over hun tijd achter de ramen, een wonderschoon atelier, waar de mooiste kleding wordt gemaakt en verkocht. ‘Ik ben hier antikraak begonnen’, vertelt hij. ‘In een pandje op de Oudezijds. Maar ik kon een doorstart maken in overleg met NV Stadsgoed. En dit is het geworden. Ik krijg hier gasten van The Grand (het vijfsterrenhotel dat even verderop ligt) die hier even een jurk komen halen. Fantastisch toch, ik zit hier prima.’
Entree van de stad Nog verder? We zijn een beetje doorgewaaid en uitgepraat. Maar eigenlijk moeten we nog naar het Damrak, die pepernoot die in rap tempo wordt veranderd in een prachtige entree van de stad. En we moeten nog naar het Oude Kerksplein en naar de Nieuwendijk, waar de etages boven de winkel weer als woonruimte worden gebruikt.
Een oude jurk Als ik even sta uit te hijgen op een brug, en Henk zijn zoveelste praatje maakt, schrijf ik het zinnetje op dat aan de muur hing in het atelier van Ed Oudshoorn. ‘De zon scheen vandaag als een oude jurk’. En zo is het. Het zonnige lenteweer liet zich vandaag niet zien, maar leunend op de brug weet ik dondersgoed dat dit één van de mooiste binnensteden ter wereld is. Big City, you’re so pretty. We komen snel nog een keer terug…
Dochter wil zelfstandig worden
Stadsgoed, een volle dochter van Stadgenoot, werd 15 jaar geleden opgericht om mee te helpen de oude binnenstad een stukje leefbaarder te maken. Dat was nodig, want de sfeer werd er steeds grimmiger en rumoeriger. Er is veel bereikt, maar er moet ook nog veel gebeuren. De tijden zijn inmiddels veranderd. Moeder Stadgenoot kan geen investeringskapitaal meer vrijmaken. Sinds vorig jaar wordt daarom onderhandeld over de oprichting van een ‘1012 Inc’ of NV Wallen. Aandeelhouders worden gezocht om de energie te bundelen en de slagkracht te vergroten. Het komende jaar staat in het teken van deze ambitie. www.stadsgoed.nl
Stadgenoot
9
de ondernemer
column
Aaf Brandt Corstius (1975) is columniste en schrijfster. In haar vaste column in Stadleven schrijft ze over haar leven in de stad.
Tramwagon, VW-busje en Kuifje-raket’
Wie v.l.n.r.: Bruno Bont (30), Tijmen Receveur (28) en Dirk Hoogerwerf (29) Wat eigenaren Hotel Not Hotel Waar Piri Reïsplein 34 (naast Westermoskee) Sinds 2014 Hotel Not Hotel? Hoe dat zo? Bruno: ‘We zijn wel een hotel, maar eentje zoals je nog nooit hebt gezien. Bij ons geen standaardhotelkamers. Wel Spaanse huisjes, een oude Amsterdamse tramwagon, Volkswagen Minibusjes, de rood-wit geblokte raket van Kuifje en kamers verborgen achter boekenkasten. We hebben vijftig slaapplekken, verdeeld over 23 slaapobjecten.’ Indrukwekkend! Wiens idee was dit? Tijmen: ‘Bruno wilde een creatief hotel beginnen. Op zoek naar een geschikte locatie, kwam
10
Stadleven 2 | 2014
hij hier terecht. De ruimte is gebouwd als een bazaar: in feite is het een doorgang van de Witte de Withstraat naar het Piri Reïsplein. Het is een grote open ruimte over twee verdiepingen, met een prachtig gewelfd plafond.’ Liefde op het eerste gezicht? Bruno: ‘Absoluut. Deze plek vroeg er gewoon om, om mijn oorspronkelijke idee veel specialer vorm te geven. Daarom hebben we de hulp gevraagd van Collaboration-O, een groep oud-studenten van de Design Academie Eindhoven. Zij hebben zich helemaal uit kunnen leven. Alles wat je hier aan meubels en slaapobjecten ziet, hebben zij speciaal voor ons gemaakt. Alleen één houten huisje, met kunstig houtsnijwerk, is door een andere kunstenaar gemaakt; Arno Coenen.’ Is de buurt blij met jullie? Dirk: ‘Tot nu toe alleen maar leuke reacties. We
hebben namelijk ook een bar met terras. Vanaf het moment dat die open is gegaan, weten buurtbewoners ons te vinden. Je kunt hier lunchen en borrelen. Als het hotel eenmaal goed draait, willen we ook maaltijden serveren.’ Hotel al volgeboekt? Tijmen: ‘Wat heet! Nog voordat we opengingen in juni, en zonder reclame te hebben gemaakt, kwamen de boekingen al binnen. Opvallend veel van groepen. Je kunt het hotel namelijk ook helemaal afhuren. En nog wat: de New York Times heeft al interesse getoond om over ons te schrijven. Hoe gaaf is dat!’ Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Wout Jan Balhuizen
Stadgenoot geeft ondernemers de ruimte. Kijk op www.stadgenoot.nl of bel: 020 - 511 80 00 (optie 2).
Ik ben net terug uit Kopenhagen, en misschien was het het mooie weer, maar dat lijkt me de saamhorigste stad op aarde. Op speelpleinen waren buurtbarbecues aangericht, overal hadden de mensen bankjes voor hun huis gezet, de stad was vergeven van de binnenplaatsen waarin dan weer goeiige speeltuintjes bleken te zijn gemaakt, en als er ergens een gebouw stond af te brokkelen, had de buurt geregeld dat het tenminste vrolijk beschilderd werd. Maar, troostte ik mezelf, ik woon zelf een beetje in het Kopenhagen van Amsterdam. Woon ik immers niet in het uiterste puntje van de Watergraafsmeer, waar een groepje lokale moeders het speelplein fantastisch heeft opgeknapt, waar een plaatselijke oma alle kinderen uit de wijk voorziet van koekjes en speelgoedjes, en waar zowaar een goedlopende Little Library is ontstaan? Ik wist eerst helemaal niet dat het Little Libraries heetten, als mensen zo’n kast of bak buiten hun huis zetten waarin zijzelf, of anderen uit de buurt, hun oude boeken gratis aanbieden. Maar ik las nu zelfs in het gemeentelijke partijprogramma van een socialistische partij dat zij heel erg vóór Little Libraries waren. Het is dus echt een ding. Het probleem is: wie mag er boeken pakken bij de Little Library? Iedereen, in principe. Maar: hoeveel boeken mag je dan pakken? Als je er voorbijloopt en in een keer een leuke vergeelde versie van het Huishoudschoolkookboek ziet staan, twee fijne romans én een reisgids voor Zuid-Frankrijk, mag je die dan alle vier in een keer meenemen? In principe wel. Maar nu las ik een artikel over een Amerikaanse wijk, waar niet één, maar verscheidene Little Libraries waren ontsproten. De mensen in die buurt waren zo sociaal, en blijkbaar zo welvarend, dat er op elke straathoek wel een kastje met weggeefboeken stond. Nu was een bewoonster erachter gekomen dat een vrouw uit de buurt ‘s avonds, als het donker was, alle kastjes afging en alle boeken meenam. Waarschijnlijk verkocht ze ze zelf door. Het probleem is: het idee is zo makkelijk en gezellig. Je moet er niet aan denken dat je als een waakhond bij je eigen kastje met weggeefboeken moet gaan staan om toe te wijzen welke voorbijganger je oude Boeketreeksen mag meenemen, en welke buur het boek over textielbewerking van je moeder krijgt. Maar die ene vrouw, die al die Libraries leeghaalt, verpest het nu voor de rest. Dat zou in Kopenhagen natuurlijk nooit gebeuren. Daar zouden de bewoners een gemeenschappelijk kampvuur maken, daar biologische worstjes op roosteren en elkaar voorlezen uit alle weggeefboeken van de buurt. Stadgenoot
11
reportage
Een mooie omgeving? Geen kunst! Ideeën om de buurt te verbeteren, daar worden we bij Stadgenoot enthousiast van. Kunstprojecten bijvoorbeeld. Kunst om de boel te verlevendigen. Of kunst met een praktisch doel: om de veiligheid te verbeteren. In deze Stadleven een paar sprekende voorbeelden. Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Wout-Jan Balhuizen & Mirjam Bakker
reportage Levensboom in trappenhuis Kunst als oplossing voor een vies, donker en af en toe zelfs gevaarlijk entree en trappenhuis. In de Majubastraat in de Transvaalbuurt (Oost) werkte kunstenaar Noud Verhave ideeën van bewoners uit tot een ontwerp voor een mozaïek. Vogels, vissen, schelpen, Arabische motieven, insecten, gras en veel kleur. Dat waren zoal de wensen. Het resultaat: een kunstwerk van zeventig vierkante meter over vier verdiepingen. En het werkt. Het trappenhuis blijft schoon en bewoners voelen zich weer op hun gemak. Sterker: ze zijn er trots op!
Schepen aan de muur Vier nieuwe appartementengebouwen aan de Fröbelstraat en Van Suchtelen van de Haarestraat in Osdorp dragen de naam van een scheepstype: Gondóla, Navio, Carrack en Barque. De entrees van deze gebouwen zijn versierd met een metershoge afbeelding van het vaartuig waarnaar het is vernoemd. Elk schip is uit hout uitgezaagd en daarna ingelegd met goud-, zilver- en bronskleurige voorwerpen die de bewoners zelf hadden meegebracht. Van sleutels en bestek, tot knopen en bouwmateriaal. Dat gebeurde tijdens wekelijkse workshops met de bewoners. Kunstenaars Mirjam Bakker en Wil van Blokland vertelden ondertussen over de geschiedenis van de Nederlandse scheepvaart. Stak men er tegelijkertijd ook nog wat van op.
Je fiets achter een kunstwerk ‘Er komt een ziekenauto de straat ingereden. Een vrouw kijkt vanaf het balkon naar beneden. Eenzaam blijft de stoel in de tuin achter. De buurman zal er nooit meer op gaan zitten…’ Het is een van de verhalen die zijn verbeeld in de gebrandschilderde raampartijen in de Majubastraat. Negen kunstenaars uit de buurt hebben de veiligheidsramen van de fietsenstallingen in de straat vervangen door een fraai kunstwerk. Ze zijn geïnspireerd door verhalen van buurtbewoners. De straat heeft er een veel betere uitstraling door gekregen. Het kunstproject was meteen aanleiding om goede afspraken met bewoners te maken over het opgeruimd en schoonhouden van de fietsenstallingen. Zo krijgt kunst ook een praktische kant.
>
12
Stadleven 2 | 2014
Stadgenoot
13
reportage Helemaal dop! Maandenlang hebben bewoners uit de Eendrachtsparkbuurt in Geuzenveld plastic doppen gespaard. Stadgenoot had hen namelijk gevraagd wat ze met een braakliggend terrein aan de Wigbolt Ripperdastraat wilden doen. De top 3 van wensen: een moestuin (die is er inmiddels), groen en kunst. Kunstenaars Mirjam Bakker en Wil van Blokland hebben samen met zestig bewoners kleurrijke kunstwerken van plastic doppen gemaakt: een bonte picknickplek en vrolijke stapstenen. Voor die stapstenen zijn oude fietswielen gebruikt. Die werden gevuld met cement, waarna bewoners er met doppen patronen in hebben gemaakt. Heel praktisch ook, die stapstenen, want ze vormen een pad naar de moestuin. Dat is na elke regenbui nogal drassig.
Klantenservice Mijn Stadgenoot
24/7 online je huurzaken regelen Uw huurzaken en reparatieverzoeken kunt u tegenwoordig regelen via Mijn Stadgenoot. Met uw klantnummer en aanmeldcode logt u in. Daarvoor hebt u twee brieven van ons ontvangen. Hieronder het overzicht van wat u allemaal kunt vinden, aanpassen en doorgeven met Mijn Stadgenoot.
Uw persoonlijke gegevens, een overzicht van personen die op uw huurcontract staan en gegevens van uw woning.
Hier regelt u het betalen van de huur en ziet u een overzicht van uw betalingen.
Melden van burenoverlast, klachten, aanvragen voor woningaanpassing, sleutels, naambordjes en het opzeggen van de huur.
Reparatieverzoeken indienen en afspraken wijzigen. Of een overzicht bekijken van alle reparaties die al zijn uitgevoerd in uw woning en woonblok.
Handige telefoonnummers van bedrijven waarmee wij samenwerken. U kunt rechtstreeks met deze bedrijven contact opnemen.
Hier vindt u het laatste nieuws over geplande werkzaamheden in en om uw woonblok.
Een veilige onderdoorgang Bewoners liepen liever helemaal om hun flatgebouw heen, dan door de onderdoorgang. Zo donker was die, en voor hun gevoel onveilig. Daar moest dus wat aan gebeuren. Stadgenoot liet de onderdoorgang stuken en lichtblauw verven. Het stadsdeel heeft de verlichting verbeterd. Om het nog aantrekkelijker te maken hebben twee kunstenaars uit Nieuw-West, Irene Kopp en Theo Haring, workshops gegeven aan schoolkinderen. Tijdens die workshops hebben kinderen van de basisschool uit de buurt kunstwerkjes ontworpen. Irene en Theo hebben deze in mozaïek uitgevoerd. Ze sieren nu de onderdoorgang. Het effect: de doorgang wordt weer volop gebruikt.
14
Stadleven 2 | 2014
Direct aan de slag? Ga naar stadgenoot.nl en meld u aan.
Stadgenoot
15
reportage
reportage
Museum Het Schip laat begin volkshuisvesting zien
Paleizen voor de arbeider Er zijn van die plekjes die te mooi zijn om voorbij te lopen. Zoals Museum Het Schip in de Spaarndammerbuurt. Het museum vertelt het verhaal van de volkshuisvesting in Amsterdam en tegelijkertijd het ontstaan van één van de beroemdste bouwstijlen die ons land heeft voortgebracht: de Amsterdamse School. Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Wout-Jan Balhuizen
Stoommachines Zoals internet in onze tijd de wereld op zijn kop zet, zo was het de uitvinding van de stoommachine die er rond 1850 voor zorgde dat handwerk werd vervangen door machines, dat er fabrieken ontstonden en dat mensen massaal van het platteland naar de stad trokken op zoek naar werk. Hier begint de industriële revolutie en de geschiedenis van de volkshuisvesting in Amsterdam. Een boeiend verhaal. Tussen 1850 en 1900 verdubbelde de bevolking van 250.000 inwoners naar ruim 500.000.
Krotten
aan slechte en ongezonde woontoestanden. De wet stelde dat de overheid verantwoordelijk was voor minimale wooncondities van al haar burgers. Gemeenten moesten een voorstel doen om tot verbeteringen te komen en een bouwverordening opstellen. De Woningwet was het begin van de volkshuisvesting in Nederland en de aftrap van woningbouwverenigingen, sociale huurwoningen en in Amsterdam van een tweede ring rond de stad met prachtige arbeidswoningen in de stijl van de Amsterdamse School.
Amsterdamse School
Amsterdam was niet voorbereid op die stroom aan arbeiders. De stad bestond uit niet meer dan de grachtengordel. De ring daaromheen moest nog worden gebouwd. De nieuwe arbeidersklasse was arm en woonde in zelfgebouwde krotten. Rond de grachtengordel ontstonden sloppenwijken waar gezinnen met soms wel zeven kinderen in een krot woonden. Speculanten bouwden goedkope huizen en vroegen zoveel mogelijk huur. In de Jordaan werden bestaande ruimtes opgevuld en ontstonden de zogenaamde kelderwoningen.
Architect Michel de Klerk kreeg de opdracht van de gemeente Amsterdam om woningen voor arbeiders te ontwerpen. Veel werd van tevoren al bepaald. Zo moest er daglicht zijn, moest de keuken gescheiden zijn van het woongedeelte en moest een woning minimaal twee slaapkamers hebben. De Klerk nam zijn opdracht serieus. Hij wilde laten zien dat je ook voor arbeiders mooie dingen kon bouwen, huizen en wijken met de allure van de grachtengordel. Hij is de grondlegger van de Amsterdamse School. Een bouwstijl die vooral veel fantasierijke vormen laat zien.
Werk of geen werk
Woningbouwverenigingen
De arbeiders werkten vaak als dagloners. Zij moesten zich melden aan de poort van de fabriek en kregen ter plekke te horen of ze die dag konden werken. Wie geen werk had, had geen geld. Dingen die voor ons heel normaal zijn, waren in die jaren nog niet bedacht: vakantiegeld, AOW, een vast arbeidscontract.
Ondertussen veranderde ook de maatschappij. Arbeiders werden lid van een woningbouwvereniging, vaak op basis van hun overtuiging (rooms-katholiek, sociaal-democratisch etc.). Zo konden ze aan een woning komen. Voorwaarde was dat je een vast arbeidscontract had, zodat in ieder geval de huur betaald kon worden. De gemeente Amsterdam maakte zich hard voor meer banen. In die tijd ontstond bijvoorbeeld ook de vuilophaaldienst (nu de gemeentereiniging) en werden trambestuurders in gemeente-uniformen gestoken. Jasjes met koperen knopen gaven de arbeiders status.
Woningwet De situatie werd onhoudbaar. Niet alleen in Amsterdam, maar in alle steden van ons land. Op 22 juni 1901 kwam de regering Pierson met de Woningwet. Een wet die een einde moest maken 16
Stadleven 2 | 2014
Prullenbakken, klokken en een krul Ook het straatbeeld veranderde. Want de arbeider kon dan wel fatsoenlijk wonen, bij volkshuisvesting hoorde ook de omgeving. Wat dat betreft denken corporaties nog steeds hetzelfde. Stadgenoot vindt nog altijd dat haar taak verder gaat dan het aanbieden van een huis. Ook leefbaarheid hoort daarbij. In de eerste dertig jaar van de vorige eeuw kwamen er op de straten gemeentelijke prullenbakken, zodat het vuil niet op straat werd gegooid, klokken, zodat arbeiders op tijd op hun werk konden zijn, urinoirs (de bekende ‘krul’ die nog steeds in de stad staat), zodat niet overal werd geürineerd, allemaal in die unieke stijl van de Amsterdamse School. In 1917 richtte Amsterdam zelfs de gemeentegiro op, waardoor arbeiders voortaan niet meer met een loonzakje werden betaald, maar giraal. Dit voorkwam onder andere dat het geld werd verbrast in de kroeg en de huur gewoon betaald kon worden. Museum Het Schip vertelt dit verhaal. En laat het zien. Het museum heeft een krotwoning en een modelwoning van Michel de Klerk, zodat de verschillen duidelijk zijn. Het beheert het prachtige postkantoor, met het complete interieur van de hand van De Klerk en een lunchroom met een tuin waarin al het straatmeubilair is verzameld dat zo lang onze stad heeft bepaald.
Museum Het Schip werd opgericht in 2001 ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de Woningwet. De Amsterdamse woningcorporaties, waaronder Stadgenoot, ondersteunen het museum met een gezamenlijke jaarlijkse bijdrage. Dit doen we omdat Het Schip het verhaal vertelt waarop onze geschiedenis is gebaseerd. > Stadgenoot
17
reportage
18
Stadleven 2 | 2014
reportage
¤ 15,-
korting
Kom zelf een kijkje nemen
Gratis koffie met cake
Bus- en Boottochten
• Museum Het Schip is open van dinsdag tot zondag van 11.00 tot 17.00. Spaarndammerplantsoen 140. • Er is een dependance in de P.L. Takbuurt: Burgemeester Tellegenstraat 128. Open op vrijdag, zaterdag en zondag van 11.00 tot 17.00 uur. www.hetschip.nl
Huurders van Stadgenoot krijgen met deze bon en op vertoon van het kaartje van de rondleiding een kopje koffie met cake in de Lunchroom.
Tegen inlevering van deze bon € 15,- korting op busen boottochten. Zie ook www.hetschip.nl
Rondleiding bij Museum Het Schip elk uur: € 7,50 en gratis met Museumjaarkaart en Rembrandtkaart.
Reserveren is noodzakelijk:
[email protected] Geldig t/m december 2014
Stadgenoot
19
interview
interview
‘Moet ík dat doen?’
+
-
Toegestaan
Niet toegestaan
Rommel op de trap, viezigheid in de hal. Wie ruimt dat op? En wat mag je nou wel en niet in de hal of op de trap zetten? Stadgenoot heeft het op een rijtje gezet. Zo kunnen we huurders helpen de portieken en trappen netjes en veilig te houden. Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Jan Freriks
‘De hal en de trap zijn delen van het gehuurde waar je met elkaar voor moet zorgen’, zegt Jan-Willem Kluit van Stadgenoot. Veel mensen weten niet eens dat je met elkaar verantwoordelijk bent voor de algemene ruimte, dus de trap en het portiek. Maar het staat gewoon in je huurcontract.’ Ger Holland is zo’n actieve bewoner die zijn buurtgenoten aanspreekt als een portiek vies is. Hij wijst naar een gebarsten ruit van een portiekdeur. ‘Daar heb ik laatst de mevrouw van twee hoog op gewezen. Ik zei: daar moet je even over bellen met Stadgenoot, dan komen ze het maken. Toen zei ze: moet ik dat doen? En dat is het nou precies: als iedereen dat zegt, wordt het een grote bende.’
+ Een
-
Wat een viezigheid. Een mooie, schone hal ziet er toch veel gezelliger uit? Hou met elkaar het portiek netjes.
+ Een
-
Hier is de doorgang duidelijk geblokkeerd. Niet goed dus. En gevaarlijk.
+ Laat
-
Zo’n leeg bord ziet er aardiger uit als het wordt gebruikt waar het voor bedoeld is. Hang er mededelingen op of leuke dingen.
schoon en fris portiek. De hal en het trappenhuis moeten vrij zijn. Een brancard moet er makkelijk doorheen kunnen.
Drie vuistregels ‘Er is veel onduidelijkheid over wat er wel en niet kan en mag in een portiek’, zegt JanWillem Kluit. ‘Als wij mensen willen aanspreken op hun eigen verantwoordelijkheid, dan begint dat met goed uitleggen. Daarom heeft Stadgenoot nu drie vuistregels opgesteld. Dat zijn de minimale eisen waaraan een trappenhuis en portiek moeten voldoen. Brandveilig, toegankelijk en schoon en opgeruimd.’
Gezond verstand Binnenkort gaat Stadgenoot de regels op posters in de portieken hangen waar het niet schoon en opgeruimd is. ‘Maar het is echt niet zo dat we alles met regeltjes willen dichttimmeren. Er is heus nog ruimte voor eigen invulling. We vinden het zelfs leuk als mensen hun portiek gezellig maken. Dus een plantje en een kastje mag best, als iedereen het ermee eens is. En een kastje voor schoenen mag best, als het maar niet in de weg staat en de doorgang 1,20 meter blijft. Voor kinderwagens maken we een uitzondering als er in het portiek ruimte is onder de trap of als er een aparte nis zit waar ze netjes geparkeerd kunnen worden. Met de regels bepalen we de ondergrens. En we gaan ervan uit dat mensen hun gezond verstand gebruiken. Want veiligheid en leefbaarheid is in ieders belang. Ja toch?’ >
Jan-Willem Kluit
scootmobiel mag wél in de hal worden geparkeerd, mits hij niet in de weg staat.
Toegankelijk (de brancardproef) Stel je buurman moet met spoed van drie hoog naar beneden met een brancard. In het trappenhuis en de hal staan allerlei obstakels. Een kinderwagen, een fiets, opgeslagen goederen. De brancard kan er niet door. De regel is: er moet een looproute zijn van 1 meter 20 breed. Ger Holland
20
Stadleven 2 | 2014
oude kranten en folders niet rondslingeren. Verzamel ze in een kratje.
Stadgenoot
21
interview Altijd dezelfde mensen In het trappenhuis van Ger Holland staat een tafeltje met plantjes in een nis voor het raam. ‘Mijn vrouw houdt de trap schoon’, zegt hij. ‘Maar eerlijk gezegd zijn het wel altijd dezelfde mensen die dat doen.’ Hij kent de trapportalen en de mensen die ze onderhouden. ‘Het komt ook door die “laat maar gaan” houding van de afgelopen jaren. Niemand voelt zich meer verantwoordelijk voor een ander.’
Praten, uitleggen, aanspreken
portretserie
‘Een brancard moet er snel langs kunnen’
Elkaar aanspreken op goed gedrag is moeilijk. ‘Dan ben ik de gebeten hond’, zegt een huurder als Jan-Willem haar vraagt of ze zelf eens met de buren wil praten. ‘Het is ook lastig’, erkent hij. ‘Daarom gaan de huismeesters dat meer ondersteunen. Net als de buurtambassadeurs, buurtbewoners die iets extra’s voor de buurt willen doen en speciaal voor deze taak worden getraind.’ Praten, uitleggen, aanspreken, dat is wat er moet gebeuren. ‘De huismeesters gaan bijvoorbeeld praten met nieuwe huurders om uit te leggen dat je met elkaar voor de trappen en portieken moet zorgen. En eventueel helpen we bij het maken van een schoonmaakrooster, als mensen daar zelf niet uitkomen’, vertelt Jan-Willem.
Spullen weggehaald En wat gebeurt er als dat allemaal niet helpt? ‘Laten we vooropstellen dat heel veel portieken er keurig uitzien. Niks aan de hand. Maar er zijn ook echt probleemportieken. Bewoners krijgen eerst een brief, vervolgens krijgen de spullen die in de weg staan een sticker dat ze moeten worden weggehaald.’ En dan? ‘Dan halen we ze weg en kunnen mensen ze tegen betaling terughalen. Of als een portiek heel vies is en men weigert het schoon te maken, sturen we er een schoonmaakbedrijf naartoe en krijgen de huurders de rekening.’
! Meer voorbeelden, tips en suggesties? Ga naar stadgenoot.nl en klik de banner aan.
(Brand)veilig Scooters en brommers zijn niet alleen grote obstakels, ze kunnen ook brand veroorzaken. Ze zijn daarom altijd verboden in de algemene ruimtes. Hetzelfde geldt voor grote stapels reclamefolders en kranten in de hal. Die staan zo in brand. Eén vonk van een sigaret en het is mis. Een kleine papierbak in de hoek is toegestaan, mits hij niet in de weg staat en regelmatig geleegd wordt.
Lekker in het zonnetje Niets fijner dan met mooi weer een terrasje pakken. Goed gezelschap, een straffe bak koffie of fris drankje en een levendig uitzicht... Wat heb je nog meer nodig? Naar welk terras ga je dit keer? De keus in Amsterdam is enorm. Stadleven maakte een selectie en ging langs bij café-restaurant Zürich op het Mercatorplein en theatercafé Podium Mozaïek in Bos en Lommer. Beide huren ze hun pand van Stadgenoot. Tot slot namen we de pont over het IJ en fietsten we richting het Noorderpark. Elke zondagmiddag is de Noorderparkkamer the place to be. Daar wilden wij dus niet ontbreken.
Schoon en opgeruimd Iedereen wil toch thuiskomen in een nette hal, waar je niet struikelt over de lege blikjes en waar geen etensresten op de trap liggen? Houd het samen schoon of laat een schoonmaakbedrijf het doen (dat kost wel iets meer huur). Praat erover met elkaar. Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Jan Freriks
22
Stadleven 2 | 2014
>>
Stadgenoot
23
portretserie
portretserie
‘Elke zondag een programma, ook voor kinderen’ ‘Vroeg in het jaar een zomers gevoel’
Bilal Aznou (38) is, samen met Rogier van ’t Slot (41), eigenaar van café-restaurant Zürich op het Mercatorplein in De Baarsjes ‘Zou je dat wel doen? En: je bent gek. Dat soort reacties kregen we een paar jaar geleden toen we plannen hadden om op het Mercatorplein een café-restaurant te beginnen. Stadgenoot en het stadsdeel hadden een pitch - een soort wedstrijd - uitgeschreven voor ondernemers. Ze zochten een uitbater voor het nieuwe horecapaviljoen op het plein. Het plan voor Zürich won; in september 2010 zijn we opengegaan.’ >> pagina 27
1
+
1
GRATIS
Benieuwd naar café-restaurant Zürich? Tegen inlevering van deze bon krijgt u gratis twee kopjes koffie (alle varianten), of thee. Geldig t/m 31 augustus 2014.
24
Stadleven 2 | 2014
Maaike Poppegaai (30) heeft de artistieke leiding over de Noorderparkkamer in Amsterdam-Noord ‘De Noorderparkkamer is de culturele huiskamer van Amsterdam-Noord. Een groene oase, met een rauw randje. Iedereen is hier welkom om gratis te genieten van dans-, toneel-, en muziekvoorstellingen. Elke zondag hebben we een programma, ook voor kinderen. We organiseren steeds zes of zeven zondagen achter elkaar rond hetzelfde thema. Mei en de eerste helft van juni stonden in het teken van Noordi Gras.’ ‘Ken je Mardi Gras, het muziekcarnaval in New Orleans? Noordi Gras is daarop geïnspireerd. Zes weken lang was er in de Noorderparkkamer van alles te doen wat met muziek maken, dans en creativiteit te maken heeft. >> pagina 27
www.noorderparkkamer.nl
Stadgenoot
25
portretserie
portretserie
‘We zitten onder één dak met een theater’
Sergio Vyent (43) is de bedrijfsmanager van het theatercafé Podium Mozaïek in Bos en Lommer ‘We hebben een heerlijk terras. Als de zon schijnt, zit je hier van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in de zon. Maar het meest bijzondere is toch wel dat we onder één dak met een theater zitten. Daardoor kunnen we heel speciale dingen organiseren. Ik noem bijvoorbeeld het diner cultureel. Dat is een driegangendiner voorafgaand aan een voorstelling. Daarbij schuift een journalist of andere expert aan, die meer vertelt over een onderwerp dat samenhangt met het optreden van die avond.’ >> volgende pagina
1
+
1
GRATIS
Het terras van Podium Mozaïek ontdekken? Lever deze bon in en u krijgt gratis twee kopjes koffie of twee glazen Agroposta. Geldig t/m 31 augustus 2014.
26
Stadleven 2 | 2014
>> Bilal ‘Het Mercatorplein stond niet bekend als een fijne plek. Het was dus best een risico om juist hier een café-restaurant met een groot terras te openen. We wilden een huiskamer voor de buurt creëren. Dat daar behoefte aan was, bleek al gelijk na de opening. Vanaf het begin heeft de buurt ons omarmd. Het eerste jaar kwamen er vooral mensen uit de omgeving. Het tweede jaar verwelkomden we ook hun vrienden en vriendinnen. En nu, in ons vierde jaar, zien we hier mensen uit de hele stad. We zijn echt een bekende plek geworden. We zitten in een heel herkenbaar paviljoen. Het dak is een roodoranje koepel met een doorsnee van zestien
meter, in de vorm van een ellips. Niet mijn smaak, eerlijk gezegd. Gelukkig hebben we de inrichting helemaal in eigen hand gehad. Die is precies zoals we het voor ogen hadden.
>> Maaike ‘We hebben, onder andere samen met scholen, workshops en concertjes georganiseerd. En er was vooral heel veel muziek op straat te horen. Verder hebben we met groepen uit de verschillende buurten in Noord kostuums gemaakt en praalwagens gebouwd. Dat alles kwam tot een bonte climax op 15 juni: de Noordi Gras paradedag. Elke groep vertrok vanuit zijn eigen buurt met band, dansers en eventueel een praalwagen naar een verzamelpunt. Vanaf daar ging één grote, kleurrijke stoet op weg naar de Noorderparkkamer in het Noorderpark. Met Noordi Gras nog maar net achter de rug,
zijn we meteen doorgegaan met de Buurtcamping. Misschien heb je erover gehoord. Vorig jaar was dat in het Oosterpark. Dit jaar doen
>> Sergio ‘Voordat Podium Mozaïek hier kwam, was dit de protestantse Pniëlkerk. Het gebouw stamt uit 1954. Het verhaal gaat dat de architect geïnspireerd is door een aantal reizen naar het Midden-Oosten. Veel mensen vinden het inderdaad oosters aandoen. Het gebouw staat ook bekend als het Theelichtje. Vanwege de vele kleine raampjes in de witte gevel. Als het buiten donker is en binnen brandt het licht, dan heeft het inderdaad zo’n effect. De laatste voorstellingen van dit seizoen zijn op 4, 5 en 6 juli (Julidans). Maar op 22 en 29 juni
en op 6, 13 en 20 juli organiseren we samen met stadsdeel West en een aantal andere culturele ondernemers WESTwaARTS. Dat is een cultureel festival in het Erasmuspark. Dit doen we nu voor het vierde jaar. En het is een succes. Vorig jaar hadden we meer dan tienduizend bezoekers! Het festival heeft een uitgebreid programma. In het midden van het park staat Podium Erasmus. We hebben optredens van onder andere de Amsterdam Klezmerband, Kris Berry & Perquisite en Bombitas XL. Ook zijn er voorstellingen van Poetry Circle, Chicks with Strings en Theater RAST. Verder kun je er workshops volgens, zoals wildbreien, taekwondo, capoeira en salsa. Voor kinderen is er ook van alles te doen: speciale voorstellingen, maar ook
‘Het Mercatorplein stond niet bekend als een fijne plek’ Als huiskamer voor de buurt nemen we deel aan allerlei activiteiten of we organiseren die zelf. West'ival bijvoorbeeld, is een gratis vierdaags festival op het Mercatorplein in september met een openluchtbioscoop, live muziek en kunst. Vorig jaar mei hebben we meegedaan met het Amsterdamse sportweekend. Plein vol zand gegooid, tribunes eromheen, en de buurt
‘Een bonte climax op 15 juni: de Noordi Gras paradedag’ meer plekken mee. Het Noorderpark dus, maar bijvoorbeeld ook het Vondelpark. Het idee? In het weekend van 15, 16 en 17 augustus kamperen in een park in je eigen buurt. En zo je buurtgenoten op een bijzondere manier leren kennen. In de zondagen voorafgaand aan dat weekend gaan we van alles organiseren rondom kamperen. Muzikanten zingen over hun cam-
kon beach soccer en volleybal spelen. Dat gaf al vroeg in het jaar een zomers gevoel. Ook bijzonder: het Festival Jan Eef, genoemd naar de Jan Evertsenstraat, die op het Mercatorplein uitkomt. Op zaterdag 8 november is de derde editie. Er worden toneel- en muziekvoorstellingen gegeven in winkels in en rond de Jan Evertsenstraat en het Mercatorplein. Bezoekers kopen een kaartje voor drie achtereenvolgende voorstellingen. Na afloop bouwen we een feestje in Zürich. Waar die naam vandaan komt? We zochten een pakkende naam, met een internationale uitstraling. We hebben eerder caffe Oslo geopend, dus een andere Europese hoofdstad lag voor de hand. Later hoorde ik dat Berlage, de architect van het Mercatorplein en de woningen eromheen, een belangrijk deel van zijn opleiding in Zürich heeft gevolgd. Da’s een mooier verhaal.’
pinggevoel, kunstenaars gaan met ingezamelde Tetrapakken een caravan bouwen... Ik heb het nu trouwens steeds over de zondagen, maar ook op andere dagen gebeurt hier van alles. Zo komt hier elke donderdagochtend een groepje Marokkaanse en Egyptische vrouwen bij elkaar. Het begon als een theekransje, maar al gauw kregen ze allerlei ideeën. Ze gaan van het verwaarloosde tuintje hierachter een moestuin maken. En een paar van hen koken elke zondag fantastisch eten dat ze aan bezoekers verkopen. Heel populair! De Noorderparkkamer wil echt voor iedereen wat te bieden hebben. Daarom zijn we superblij als mensen met eigen ideeën komen. De professionele zzp’ers die de kamer runnen, helpen graag om een idee tot uitvoering te brengen. Dus: laat je horen!’
- op een speciaal gebouwd terras - theaterworkshops, kinderyoga, dansworkshops en knutselworkshops. Natuurlijk is er tijdens het festival ook een culinair programma.
‘Als je niet reserveert, heb je geen plek’ Op onze eigen locatie organiseren we elke zaterdag en zondag een Turks ontbijt. Nou ja, ontbijt... Het begint om tien uur, maar duurt tot drie uur. Je krijgt dan allemaal kleine hapjes, een soort tapas, met thee. Heel populair, want als je niet reserveert, heb je geen plek.’ Stadgenoot
27
zo woon ik
zo woon ik
‘Interieur is een hobby van me’ Lucas ’t Lam en Maartje Dres trokken in een heerlijk ruime en gerenoveerde vrijesectorhuurwoning. Ze gaven hun nieuwe plek in een handomdraai een eigen gezicht met bijzondere meubels.
Lucas ’t Lam en Maartje Dres • Tweede Helmersstraat • vrijesectorhuurwoning • driekamerwoning • vanaf maart 2014
Lucas: ‘We wonen hier pas nét. Twee maanden geleden zijn we verhuisd van het Cremerplein naar deze straat. Het bevalt ons echt prima hier! Onze vorige woning was knus, maar erg klein. Deze woning is heerlijk ruim, met mooie details, zoals openslaande deuren en hoge plafonds met ornamenten. Vooral die ornamenten vind ik erg mooi. De eerste week dat we hier woonden, lag ik elke ochtend als ik wakker werd naar het plafond te staren, zo geweldig vond ik het.’ Maartje: ‘Via de verhuurmakelaar van Stadgenoot zijn we aan deze woning gekomen. We hadden het pand nog niet gezien, maar op basis van de plattegrond besloten we het te nemen. De indeling zag er op 28
Stadleven 2 | 2014
papier prima uit. Daarnaast vonden we de ligging, in de Tweede Helmersstraat, ook erg leuk. Het is een fijne buurt om te wonen, met veel gezellige kroegjes en eettentjes. En natuurlijk op de hoek van het Vondelpark! Mijn moeder vond het ook super dat we in deze straat gingen wonen. Zij is geboren en opgegroeid in de straat hierachter, de Eerste Helmersstraat, dat is wel bijzonder.’ Lucas: ‘Wat we ook erg waarderen, is het feit dat Stadgenoot deze etage heeft gerenoveerd voordat we er introkken. Er is cv aangelegd en dubbel glas geplaatst. Toch hebben we zelf ook nog veel geklust. We hebben alles fris wit geschilderd, een nieuwe vloer gelegd en zelf een keukenblok gemaakt. Gelukkig heeft Maartje een handige vader en kan ze zelf ook goed uit de voeten met verf, hout en spijkers. Door Maartje ben ik zelf ook handiger geworden. Het resultaat is prachtig!’ Maartje: ‘Interieur is een hobby van me. Ik werk als shopmanager bij Villa Arena, waar ik veel inspiratie op kan doen. De meeste meubels hebben Lucas en ik de afgelopen drie jaar samen verzameld. Er zit van alles bij, van vintage meubels tot een paar designstukken. De oude kruk naast de bank vond ik op straat, die is helemaal te gek.’ Lucas: ‘Ik vind bijna alles wat in huis staat mooi, maar een paar dingen zijn wel heel bijzonder. Zoals het vloerkleed in onze slaapkamer. Dat is een handgeknoopt Turks kleed dat Maartjes vader ooit kreeg van een vriend. Het kleed lag jarenlang in zijn bus onder de gereedschapskoffer, zodat deze niet schoof. Het was erg vuil maar we hebben het gestoomd en nu ligt het hier.’ Maartje: ‘Mijn vader heeft veel zelf gemaakt, zoals het grijze houten kastje in onze slaapkamer en het kaptafeltje in de logeerkamer. Die zullen we altijd bewaren.’
Wilt u ook vertellen over uw woning? Mail naar
[email protected]
Tekst Yvonne Polman | Fotografie Hans van der Vliet
Stadgenoot
29
mijn werk
Stadgenoot verkoopt
Betaalbare koop in de nieuwe Waterlandpleinbuurt
‘Soms blijft mijn werk ook thuis door mijn hoofd spoken’, vertelt Ibrahim Hassan (34), senior medewerker incasso. ‘Emoties spelen een grote rol bij wat wij doen.’ ‘Sommige dingen die ik meemaak op mijn werk raken me. Het ene voorval kan ik snel achter me laten, het andere blijft me achtervolgen. Zoals een huurder die een aantal malen dreigde samen met haar kind voor een trein te springen. Dat doet wat met je. Vooral ook omdat ik zelf vader ben van een dochtertje.’ Gelukkig zijn de meeste situaties waarmee Ibrahim te maken krijgt niet zó heftig. ‘Maar je moet natuurlijk wel bedenken wat ons werk is. De afdeling Incasso int schulden. Wij bemoeien ons met iemands portemonnee. Dat is heel persoonlijk en kan mensen raken. Ze kunnen daardoor heel emotioneel reageren. Begrijpelijk. En dat maken we dan ook veel mee.’
Tekst Gijs Coffeng | Fotografie H. vd Vliet & J. Schols
De Waterlandpleinbuurt, het oude Nieuwendam-Noord, is een verborgen schat aan de rand van Amsterdam-Noord. Ooit was niet iedereen even positief over deze buurt, maar er heeft een echte metamorfose plaatsgevonden. Verschillende corporaties werken hard om hier een leuke, betaalbare en gevarieerde woonbuurt te creëren.
‘Ik maakte me zorgen om die mensen’
Waterlandpleinbuurt
©Google
Geen idee Ibrahim herinnert zich een dreigende uitzetting van een hoogbejaard echtpaar. ‘Een collega maakte me attent op de situatie. Een zoon van het echtpaar hield elk direct contact tegen. “Ik los het wel op”, zei hij. “Mijn ouders hoeven dit niet te weten.” Ik maakte me zorgen om die mensen en ben uiteindelijk samen met de politie op huisbezoek gegaan. Het was een klap voor ze toen ze te horen kregen wat er speelde. Ze hadden geen idee. Gelukkig hebben we een betalingsregeling kunnen afspreken. Ze wonen er nog steeds.’
Droomauto Zo’n tweede kans is niet voor iedereen weggelegd. ‘Een huurder met een schuld van een paar duizend euro kwam niet voor een betalingsregeling in aanmerking’, noemt Ibrahim als voorbeeld. ‘Ze had haar droomauto gezien, en die gekocht. Om die te besturen was een rijbewijs nodig, dus haar man haalde dat. Daarna gingen ze op vakantie naar familie. Waar je natuurlijk niet zonder cadeaus kunt aankomen. Met alle respect, maar dit soort schulden zijn willens en wetens door de huurder zelf veroorzaakt. Het zou niet eerlijk zijn ten opzichte van onze andere huurders om in dit soort situaties inschikkelijk te zijn. We zijn geen bank van lening.’
Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Jan Freriks
30
Stadleven 2 | 2014
De leuke kant van dit werk is... dat ik op alle niveaus met mensen werk: collega’s, externe partijen, huurders. Hiervoor heb ik gewerkt bij... grote, commerciële telecombedrijven. Een totaal andere wereld, waar ik zo snel en zo veel mogelijk moest binnenhalen. Het grootste misverstand is... dat wij van incasso boemannen zijn. We zijn streng, maar rechtvaardig.
Alle vooroordelen over dit stukje Amsterdam kunnen van tafel. De Waterlandpleinbuurt is nieuw en fris. Het woningaanbod is uitgebreid en de buurt trekt dan ook vooral jonge gezinnen en starters op de woningmarkt. En die vinden hier alles wat hun hartje begeert. Er zijn scholen, er is horeca, er is groen. En er is het vorig jaar geopende winkelcentrum, het bruisende hart van de wijk.
Fijne buurt Wie even de fiets pakt, rijdt binnen een kwartiertje in het landelijke Waterland, met mooie, oude dorpjes als Holysloot en Zunderdorp. Wie van watersport houdt, staat zo aan de oevers van het Markermeer. En wie snel de stad uit wil, rijdt vanuit de Waterlandpleinbuurt direct de A10 op. Met de kinderen naar het park of de kinderboerderij kan ook. En wie
’s avonds lekker wil eten, kan in Noord terecht bij populaire restaurants als De Goudfazant en Wilhelmina Dok.
Betaalbaar koopaanbod Wonen in de Waterlandpleinbuurt is aantrekkelijk en betaalbaar. We zetten deze buurt dan ook graag in de etalage. Stadgenoot verkoopt regelmatig driekamerappartementen die vanaf ca. € 119.500,- in de verkoop gaan. Daarbij bieden we nieuwkomers op de woningmarkt de mogelijkheid om te kopen met de Starters Renteregeling, waardoor je lasten 20% lager liggen (alleen voor bestaande bouw).
108 m2 woonoppervlak rondom een gemeenschappelijke tuin met speelruimte en verschillende fruitbomen en besdragende heesters. Alle woningen bieden diverse mogelijkheden voor uitbreiding en eigen indeling en afwerking. De prijzen beginnen bij € 222.500,(v.o.n.), inclusief afgekochte erfpacht voor vijftig jaar. Daarmee heb je veel huis voor een scherpe prijs. Kijk voor ons actuele aanbod: www.stadgenoot.nl/waterlandpleinbuurt
De Binnentuinen van Noord
Meer weten over dit bijzondere stukje Amsterdam: www.waterlandpleinbuurt.nl
Verder bouwt Stadgenoot nieuwe woningen in de Waterlandpleinbuurt: De Binnentuinen van Noord, 42 eengezinswoningen met ongeveer
Info over de Starters Renteregeling: www.stadgenoot.nl/startersrenteregeling Stadgenoot
31
fotostrip
Buurtfeest Nina & Ype
colofon
contactgegevens
Hoofdredactie Pim de Ruiter
Klantenservice 020 - 511 80 00
Eindredactie Gijs Coffeng - Linea Recta Vormgeving Milja Oortwijn
E-mail
[email protected]
Website
www.stadgenoot.nl
Coverbeeld Mirjam Bakker Medewerkers Wout Jan Balhuizen, Aaf Brandt Corstius, Ype Driessen, Jan Freriks, Yvonne Polman, Erwin Rooyakkers, Hans van der Vliet Drukker Lecturis
Bezoekadres Sarphatistraat 370, 1018 GW Amsterdam
Stadleven is een uitgave van Stadgenoot. Het huurdersmagazine verschijnt
Postadres
vier keer per jaar. Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming van Stadgenoot worden gekopieerd en/of gebruikt. Aan de inhoud van dit magazine kunnen geen rechten worden ontleend.
Postbus 700, 1000 AS Amsterdam
