Good News ZOMER 2015
ONDERSTEUN MARINA EN SASHA
ALIYAH NOODHULP PROGRAMMA ZORG VOOR ONZE KINDEREN
Shalom Ik hoop dat deze update u en uw familie in goede gezondheid aantreft. Het Hebreeuwse woord voor de terugkeer naar Israël, ‘Aliyah’, betekent: ‘opgaan naar’ of ‘opklimmen naar’. In Jesaja 49:22, belooft God aan Israël dat de volkeren deel zullen hebben aan de terugkeer uit ballingschap: “Maar luister naar mij, Jeruzalem. Ik, de Heer, zal de volken een teken geven. Ik zal ze mijn macht laten zien. En dan zullen zij je inwoners veilig terugbrengen. Ze nemen hen als kinderen op hun arm, ze dragen hen op hun schouders (BGT).” Een vertederend beeld van Aliyah, een volwassene met een kind. De rol van de volken is, naast de rol van ‘transporteur’, er in ieder geval ook één van zorg en voorziening. Aliyah staat voor het herstel van het volk, dat samenkomt in een hersteld Land van Belofte. We moeten ons dit afvragen: “Als het ons doel is om te helpen bij het herstel van Israël, is het dan voldoende om kansarme Joden uit de voormalige Sovjet-Unie alleen maar op het vliegtuig naar Israël te zetten?” Word er met ‘opgaan naar’ alleen maar de reis naar Israël bedoeld? Bij Stichting 49:22 zijn wij van mening dat het antwoord op beide vragen “nee” is. Laat me dit uitleggen ... Tijdens het Sovjetregime werd het Joodse volk ontdaan van het Judaïsme omdat ze jaren van haat, geweld en antisemitisme moesten ondergaan. Ze werden gedwongen onder onmenselijk armoedige omstandigheden te leven. Vandaag de dag is hun situatie, door opkomend antisemitisme en armoede, opnieuw dezelfde. Deze traumatische geschiedenis heeft zware psychologische impact op Joden gehad, waardoor ze in angst leven en opnieuw alle hoop op een hoopvolle toekomst verloren lijkt. Deze omstandigheden maken het zeer onwaarschijnlijk dat een persoon die langdurig aan deze traumatische omstandigheden is blootgesteld in staat
zou zijn om te verhuizen naar Israël en daar op een gezonde manier te integreren in de samenleving. Bij Stichting 49:22 geloven wij in een holistische benadering wanneer we schouder aan schouder staan met Israël en het Joodse volk. Om een persoon in nood te helpen, moeten we hulp bieden die zich richt op de fysieke, emotionele én sociale behoeften van die persoon. Wij zijn van mening dat het maken van Aliyah niet alleen maar gaat over personen die naar Israël gaan om het land te herstellen, maar dat het ook te maken heeft met het herstel van de persoon die naar Israël toe gaat zélf. Door het herstel van het individu en hen de kans te geven om te floreren, laten we de liefde van God zien. Daarom hechten wij enorme waarde aan de herstelprogramma’s die wij aanbieden. Ons herstelprogramma voor wezen bijvoorbeeld, geeft kansarme Joodse kinderen de kans om op te staan en innerlijk te genezen van de gruwelijke mishandeling en verwaarlozing waaraan zij in hun jonge leven vaak hebben blootgestaan. Ons Na’aleh Prep programma haalt tieners uit de omgeving waarin ze geen kans hebben op het volgen van hoger onderwijs. Ons humanitaire hulpprogramma tilt armen en behoeftigen uit boven hun situatie. Dit zijn letterlijk levensreddende programma’s. Onze Aliyah programma’s zijn innovatief en brengen het Joodse volk terug uit de Diaspora, en stellen hen in staat te gedijen in de Israëlische samenleving. Onze programma’s zijn niet alleen gericht op herstel en genezing van de mensen waarmee we werken, maar we geven hen hierdoor ook stabiliteit, vaardigheden en het zelfvertrouwen om bij te dragen aan het herstel van Israël. Dit is onze definitie van wat het betekent om ‘op te gaan’ naar het land van Israël! Mijn God zegene u voor uw partnerschap en ondersteuning wanneer we samen Israël en het Joodse volk zegenen. Don Horwitz - Uitvoerend Directeur, Stichting 49:22
GOOD NEWS
...het Joodse volk thuisbrengen!
Zo zegt de Here HERE: “Zie, Ik zal mijn hand opheffen tot de volkeren en mijn banier omhoog heffen voor de natiën; in hun armen zullen zij uw zonen brengen, en uw dochters zullen op de schouder gedragen worden.”
Inhoudsopgave 04
ALIYAH NOODHULP PROGRAMMA
06
MISHA KREEG ZIJN STEM TERUG
08
ONDERSTEUN MARINA EN SASHA
10
ANDRE EN KARA: TIJD OM LOS TE LATEN
12 14 16 18 22
ZORG VOOR ONZE KINDEREN HET HUIS VAN DE VREDE PROGRAMMA UPDATES VOORLOPIGE ‘VERVULLING’
GEBEDSONDERWERPEN
ALIYAH NOODHULP PROGRAMMA Door Don Horwitz - Stichting 49:22
D
oor uw inzet, samenwerking en ondersteuning, ben ik blij u de lancering van een nieuw, innovatief Aliyah programma van Stichting 49:22 aan te kunnen kondigen. Dit Emergency Aliyah Rescue Program (Nederlands: Aliyah Noodhulp Programma) is gericht op families en individuen die niet in staat zijn om Aliyah te maken als gevolg van ontbrekende documenten. De meerderheid van deze arme mensen leven in levensbedreigende situaties en hebben behoefte aan directe hulp.
P E RS O ON L I J KE V ERHA L EN
..................... 4
Gedurende de jaren van de Sovjet-onderdrukking, oorlogen en de Holocaust, zijn Joden vaak gedwongen geweest hun huizen te ontvluchten waarbij ze alleen de kleren die ze aan hadden konden meenemen. Dit resulteerde vaak in het verlies van de documenten die hun Joodse identiteit bewijzen. Onze programmacoördinatoren nemen de ingewikkelde taak op zich van het lokaliseren en het opsporen van de nodige documenten die de Joodse
GOOD NEWS
identiteit bewijst. Zij werken hiertoe rechtstreeks samen met archieven, lokale overheidsinstanties, de Joodse gemeenschappen en de Israëlische autoriteiten. Deze documenten zijn essentieel om de bedreigde Joden zo snel mogelijk te helpen emigreren naar Israël. Zonder dit hulpprogramma, zullen velen hun leven verliezen als slachtoffer van rabiaat antisemitisme, geweld, honger en de effecten van de afbrokkelende economie van de voormalige Sovjet-Unie. Eén van onze eerste gevallen was Lena Azimov, die in 1930 in de Oekraïne werd geboren. Lena en haar zoon verhuisden naar Oezbekistan, vele jaren voor de val van de voormalige Sovjet-Unie. Toen ze ouder werd, vertrouwde Lena haar zoon al haar bezittingen toe, waaronder haar paspoort, documenten en zelfs de eigendomsakte van haar huis. Helaas stierf haar zoon in 2005. Lena’s schoondochter overtuigde haar ervan om al haar bezittingen op haar naam te zetten en vertelde haar dat, nu haar zoon er niet meer was om voor Lena te zorgen, zij nu voor haar zou zorgen. Kort nadat ze Lena’s meest waardevolle bezittingen in bezit had genomen, verkocht ze prompt Lena’s huis en vertrok met de noorderzon, waarbij ze alle documenten meenam. Lena werd hierdoor gedwongen op straat te leven. Tragisch genoeg heeft
Lena de afgelopen 9 jaar als dakloze moeten bedelen voor voedsel en geld. Ze kon geen sociale uitkering krijgen omdat al haar documenten weg waren en ze niet kon bewijzen dat ze een ingezetene was. Deze arme ziel was de hongerdood nabij toen één van onze coördinatoren haar verhaal hoorde. We namen onmiddellijk haar zaak op ons en begonnen met het proces van het opsporen van de documenten die zowel haar staatsburgerschap als haar Joodse achtergrond zouden bewijzen. God zij dank kregen we in de laatste week van maart haar documenten weer compleet en werd haar Joodse identiteit bevestigd door de Israëlische autoriteiten! Lena zit nu in de aanloopfase tot het maken van Aliyah! Ze zal verdere hulp ontvangen en daardoor in staat zijn om haar laatste jaren in vrede en veiligheid in Israël te leven. Wat een zegen is het om Lena’s leven te kunnen redden terwijl we Gods plan voor het Joodse volk helpen uitvoeren. Dit uitdagende noodhulp programma tilt de meest kwetsbare personen letterlijk uit de Diaspora en brengt ze naar huis naar Israël. Help ons zodat we samen het Joodse volk kunnen zegenen.
PER S O O N LIJ KE V E RH A LE N
..................... 5
MISHA KREEG ZIJN STEM TERUG Door Don Horwitz - Stichting 49:22 En Hij genas hen, zodat de schare zich verwonderde, want zij zagen stommen spreken, kreupelen gezond, lammen lopen en blinden zien. En zij verheerlijkten de God van Israël. (Mattheüs 15:31 NBG)
E
ke week krijgen we veel verzoeken om Joodse mensen die onder erbarmelijke omstandigheden leven te helpen. Het is een hartverscheurend proces om per individueel geval de behoeften te onderzoeken zodat we kunnen beslissen hoe we hen het beste kunnen helpen. Ik wil u deelgenoot maken van een zaak die door onze Aliyahcoördinator in Bila Tserkva, Oekraïne, aan ons werd voorgelegd tijdens één van onze locatiebezoeken vorig jaar. Na de landing in Kiev verzamelden we onze spullen en gingen onderweg naar Bila Tserkva, op twee uur rijden van het vliegveld, om ons herstelprogramma P E RS O ON L I J KE V ERHA L EN
..................... 6
voor kinderen en ons humanitaire hulpprogramma te bezoeken. Toen we ons veldkantoor binnenwandelden, sprong onze coördinator, Tatiana, letterlijk op uit haar stoel. Ze gaf me een foto van een zeer arm gezin dat aan de rand van de stad woont. Op de foto waren een grootmoeder, moeder en 4 kinderen te zien, die in een kleine, bouwvallige éénkamerflat woonden. Tatiana vertelde ons dat de jongste jongen, Misha, 7 jaar oud, in geen jaren had gesproken. Hij lijdt aan een ernstige vorm van astma en is veel te mager voor zijn leeftijd. De familie is zo arm dat het kind nooit medisch of psychologisch geëvalueerd is om te ontdekken waarom hij niet kan praten. Ik wist meteen dat onze hulp nodig was om deze familie te helpen een oplossing te vinden voor de problemen van hun zoon. Tatiana vroeg me wat ik hiervan dacht. Ik stond op uit mijn stoel, trok mijn jas en zei: “Laten we gaan!” Een uur later kwamen we aan bij een
GOOD NEWS
kapot gebouw van zes verdiepingen. Er lag vuilnis verspreid over het terrein en graffiti bedekte de deuren en de gangen van het gebouw. We beklommen de trap naar de vijfde verdieping en klopten op de harde metalen deur. Toen de deur openzwaaide, ving ik mijn eerste glimp van Misha op. Hij was zo veel kleiner en dunner dan de andere kinderen in de flat en hij had donkere kringen onder zijn ogen. We werden verwelkomd en gevraagd of wij een kopje thee wilden drinken met de familie. Anna, Misha’s grootmoeder, legde ons uit dat Misha vanaf jonge leeftijd al niet meer sprak. Hij is niet in staat om de plaatselijke school te volgen omdat de leraren niet zijn opgeleid om te communiceren met kinderen die niet kunnen praten. Ze liet ons weten dat hij nooit gebarentaal heeft geleerd en dat hij communiceert door te wijzen en het maken van grommende geluiden. Ik vroeg Anna waarom Misha nooit is geëvalueerd door een arts. Onder tranen vertelde Anna ons: “We zijn zo arm en zitten daardoor zo vast in ons eigen leven, dat we nauwelijks kunnen bewegen of functioneren. We hebben altijd al gewild dat Misha eens door een dokter geëvalueerd zou worden, maar we weten niet eens waar we hem dan naar toe moeten brengen of hoe we dat zouden moeten bekostigen. We dachten dat, omdat hij nauwelijks kan praten, er waarschijnlijk toch geen remedie zou zijn.” Na eens diep ademhalen, verzamelde ik ons team in de keuken van de flat. We besloten om onmiddellijk een actieplan op te stellen. Tatiana zou voor de volgende week een afspraak maken met een medisch specialist in Kiev. We hadden een volledig medisch onderzoek nodig om elke lichamelijke afwijking die het verlies van zijn spraakvermogen kon hebben veroorzaakt uit te sluiten. Wanneer er, medisch gezien, geen probleem zou zijn, dan zouden we hem moeten laten evalueren door ons eigen team van psychologen. Na Misha’s medische evaluatie, werd
vastgesteld dat zijn spraakproblemen geen medische achtergrond hadden. De artsen maakten een behandelplan om zijn astma onder controle te krijgen en schreven medicatie voor die hem in staat zou stellen om gemakkelijker te ademen. We plaatsten Misha in de Joodse school in Bila Tserkva onder de zorg van ons psychologisch team voor een intensieve evaluatie en behandeling. Vandaag kan ik u zeggen dat, na acht maanden van dagelijkse individuele therapeutische zorg, Misha nu kan praten! Hij neemt ook deel aan ons maaltijdprogramma op school waardoor hij nu 3 uitgebalanceerde maaltijden per dag krijgt. Hij doet het zeer goed op school en is nu bezig met een inhaalslag met zijn jaar-groepsniveau. Anna, zijn grootmoeder, noemt het een ‘wonder’ dat Misha nu spreekt. Door uw gulle steun zijn we samen in staat Misha zegenen door onze innovatieve programma’s en hebben we hem zijn stem terug kunnen geven. Het is moeilijk om ons het niveau van armoede voor te stellen dat ervoor zorgt dat een gezin zich zo verlamd voelt dat ze niet meer in staat zijn om hun kinderen de hulp te geven die ze zo dringend nodig hebben. We kunnen samen uitreiken naar de duizenden Joodse mensen die behoefte hebben aan onze diensten. Blijf ons steunen zodat we schouder aan schouder kunnen staan met Israël en het Joodse volk. PER S O O N LIJ KE V E RH A LE N
..................... 7
ONDERSTEUN MARINA EN SASHA Door Don Horwitz - Stichting 49:22 De HEER hoort de kreten van de rechtvaardigen, hij bevrijdt hen uit de nood, gebroken mensen is de HEER nabij, hij redt wie zwaar wordt getroffen. Al blijft de rechtvaardige niets bespaard, de HEER zal hem steeds weer bevrijden. Hij waakt zelfs over zijn beenderen, niet één ervan wordt verbrijzeld. (Psalm 34: 18-21 NBV)
O
pgroeiend in de wereld van vandaag zijn vooral de tienerjaren erg uitdagend. Er zijn vele afleidingen die een jong meisje gemakkelijk uit koers kunnen trekken. Eén van de sleutels tot stabiliteit is de steun van vrienden en familie. Marina en Sasha, 14 en 13 jaar oud, leidden een stabiel leven. Ze gingen de uitdagingen van hun tienerjaren aan met de hulp van hun moeder en vader
P ER S O ON L I J KE V ERHA L EN
..................... 8
en hun vrienden. Dat was totdat ze op een dag wakker werden en erachter kwamen dat hun vader hen en hun moeder had verlaten en al het spaargeld van het gezin had meegenomen. Stelt u zich eens voor hoe dat moet voelen; je hele leven staat opeens op losse schroeven en is in één klap veranderd in chaos. Door gebrek aan geld werd Natalia, hun moeder, gedwongen om met de meisjes te verhuizen naar een nieuwe stad, zodat ze in de kleine flat van hun oma konden intrekken. “We waren er allemaal kapot van”, zegt Natalia. “Het was alsof er een bom ontploft was. Het ene moment leefden we nog zoals we deden sinds de meisjes geboren waren en het volgende moment werd het vloerkleed onder onze voeten weggetrokken. Omdat ik net mijn
GOOD NEWS
baan was verloren, had ik geen andere keuze dan samen met de kinderen bij mijn moeder in te trekken. Zo hadden we tenminste een dak boven ons hoofd en te eten.” Marina en Sasha werden ingeschreven op een nieuwe school en in een oogwenk waren ze al hun vrienden kwijt. Wat ze niet hadden verwacht was het constante spervuur van antisemitisch getreiter en intimidatie door hun nieuwe klasgenoten. Ze werden ook het doelwit van één van hun leraren die vaak sprak over hoe “de Joden” verantwoordelijk zouden zijn voor de problemen van vandaag. In shock, en onvoorbereid hoe met deze haat om te gaan, overtuigden de meisjes zichzelf ervan dat hun klasgenoten en leraren niet over hen spraken, maar over het Joodse volk in het algemeen. Marina en Sasha sloten hun emoties buiten. Ze werden depressief en teruggetrokken. Ze werden elke ochtend bang wakker. Bang om naar school gaan en daarna thuis te komen en de rest van de dag in de flat te moeten blijven, omdat ze bang waren voor hun omgeving. “Ik wist het gewoon niet meer,” zegt Natalia. “Ik wist niet wat ik kon doen voor mijn kinderen. De blik in hun ogen werd leeg en het brak mijn hart. Ik probeerde tegelijkertijd om te gaan met mijn eigen problemen. Niet alleen heb ik mijn man verloren, maar ik had ook nooit geleerd hoe ik onze financiën moest beheren. Dat deed hij altijd. Onze wereld viel voor mijn
ogen uit elkaar.” Eén van onze coördinatoren kwam dit gezin bij toeval op het spoor toen ze op zoek was naar Joodse gezinnen die geïnteresseerd zouden zijn in het maken van Aliyah. Ze ondernam onmiddellijk actie en nam contact op met de Joodse school in Bila Tserkva om te informeren of ze de meisjes daar kon inschrijven. We spraken met Natalia over de noodzaak om haar dochters in een veilige, verzorgende omgeving onder te brengen. Marina en Sasha zouden niet alleen een uitstekende opleiding krijgen, zowel in academisch opzicht maar ook in hun Joodse achtergrond. Daarnaast zouden zij ook therapeutische zorg krijgen van het psychologisch team van onze school. Natalia stemde ermee in en de meisjes gaan binnenkort op weg naar een situatie van genezing en stabiliteit! Wat een zegen is het om in staat te zijn om deze familie te helpen in hun grootste tijd van nood. Wat een zegen is het voor ons om u als partners te hebben! Zonder uw steun zouden de programma’s die Marina en Sasha helpen te genezen en op te groeien tot gezonde tieners niet bestaan. We hebben uw voortdurende steun nodig zodat we in staat blijven om uit te reiken naar de duizenden Joodse mensen die gerote behoefte hebben aan genezing van emotionele wonden terwijl we hen bevrijden uit de diaspora en ze naar huis naar Israël brengen. PER S OO N LIJ KE V E RH A LE N
..................... 9
ANDRE EN KARA: TIJD OM LOS TE LATEN Door Don Horwitz - Stichting 49:22 Eer uw vader en uw moeder, opdat uw dagen verlengd worden in het land dat de Here, uw God, u geven zal. (Exodus 20:12 NBG)
N
u het geweld in Oekraïne opnieuw escaleert, ziet het Joodse volk zich voor een aloude en bekende situatie geplaatst. Verberg je identiteit, val niet teveel op en worstel elke dag om te overleven. Nergens is dit duidelijker dan in de kleine steden en dorpen waar Joden zich hadden gevestigd en hun leven leefden. Andre en Vika hebben in de afgelopen 15 jaar hun dochter Kara in een dergelijk dorp grootgebracht. De moeder van Andre is onlangs bij het P ER S O ON L I J KE V ERHA L EN
..................... 10
gezin ingetrokken vanwege haar slechte gezondheid. Dit gezin is hier geworteld en heeft al hun spaargeld geïnvesteerd in het kleine huisje waarin zij verwachtten ooit met pensioen te gaan. Nu het geweld zich verspreidt en de economische ineenstorting catastrofale afmetingen aanneemt, is dit gezin tot besef gekomen dat er voor hun dochter in de Oekraïne geen mogelijkheid meer is om een gezond en vervuld leven te leiden. “We leven in een levensgrote nachtmerrie”, zegt Andre. Ik ben te bang om nog langer TV te kijken of naar het nieuws te luisteren. Elke keer als ik een krant opensla, is de situatie nog slechter geworden
GOOD NEWS
dan de dag ervoor. Toen mijn vrouw en ik trouwden, hadden we nog onze dromen. We wilden een huis kopen en, als het ons gegeven zou zijn, een kindje krijgen. We vertelden elkaar dat we de beste ouders zouden worden voor onze baby, zodat ze gezond en welvarend zou opgroeien. We hebben samen heel hard gewerkt en onze dromen begonnen uit te komen. We kochten ons huis en toen is onze dochter geboren. We waren zo trots op wat we hadden bereikt. “ “Mijn ouders zijn er altijd voor mij geweest”, zegt Kara. “Hun liefde, genegenheid en steun hebben me het vertrouwen gegeven om zo veel bereiken in mijn leven! Ik ben altijd de beste van mijn klas geweest en ik heb op school vele prijzen gewonnen. Mijn droom was altijd al om lerares te worden, zodat ik de kennis en bemoediging die mijn ouders mij hebben gegeven zou kunnen doorgeven. Mijn vader was altijd mijn rots, altijd vol energie en enthousiasme. Nu is hij stil en depressief. Ons eens zo mooie en gelukkige leven lijkt nu alleen nog maar te zijn gevuld met verdriet en stress. Het breekt gewoon mijn hart als ik mijn vader zo zie.” Onlangs zaten Andre en zijn vrouw na te denken over de beloften die zij naar elkaar hadden uitgesproken toen Kara werd geboren. Ze spraken over hoe ze alles zouden doen voor hun dochter om ervoor te zorgen dat ze de kans had om succesvol te zijn in haar leven. Nu wisten ze het echter niet meer. Ze konden geen
oplossing vinden. Het was tijdens dit gesprek dat de moeder van Andre zei: “Waarom ben je nog steeds bezig met jouw toekomst in de Oekraïne? We zijn Joods! Je moet Kara in Israël opvoeden! Mijn zoon ... Ik ben zo trots op je voor wat je gedaan hebt in je leven. Je hebt een mooi gezin gesticht en een mooi huis gebouwd, maar nu moet je jouw materiële bezittingen loslaten. Je bent nog jong, je kunt opnieuw een huis kopen, maar je hebt maar één dochter. Jullie moeten Kara meenemen naar Israël, waar ze tenminste een toekomst heeft, niet alleen in termen van een carrière, maar ook qua geloof. Jullie moeten dit voor jezelf én voor haar doen.” Wat een mooie woorden, gesproken vanuit wijsheid en liefde. Tranen rolden over Andre’s wangen toen hij zich realiseerde dat het tijd was om afscheid te nemen van zijn huis en zijn gezin mee te nemen naar Israël. Dit was een veel groter goed dan geld. Dit was zijn dochter! Andre is nu samen met onze Aliyahcoördinator bezig in het proces van het maken van Aliyah! Laten we voor dit gezin bidden dat alles goed zal gaan en dat zij binnenkort in Israël zullen wonen. Met uw steun kunnen wij Joodse families in voormalige Sovjet-Unie helpen. We kunnen via onze Aliyahcoördinatoren de boodschap verspreiden dat emigratie naar Israël niet alleen mogelijk is, maar ook haalbaar! Laten we het Joodse volk samen zegenen wanneer we hen helpen bij hun terugkeer naar Israël. PER S OO N LIJ KE V E RH A LE N
.....................11
M
Zorg voor onze kinderen Door Carey Tompkins Carey Tompkins is klinisch-maatschappelijk werker bij Stichting Adoptions Together. Ze is ook de therapeut die leiding geeft aan de psychologen van Stichting 49:22 in de Oekraïne. Als geadopteerde maar ook als adoptiemoeder van twee kinderen uit de Oekraïne, is Carey bij uitstek de aangewezen persoon om de behoeften en uitdagingen van de families met wie ze werkt te begrijpen. Haar uitgebreide, wetenschappelijk onderbouwde klinisch werk biedt waardevolle inzichten in-, en geeft inhoud aan de professionele trainingen die zij verzorgt. Haar trainingen hebben een breed spectrum aan onderwerpen zoals onder meer: Foetaal Alcohol Spectrum Disorders (FASD); de Adoptie Diehoek; Sexuele Traumas; Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD); Hechtingsproblematieken en Trauma en de hersenen.
ZOR G VOOR ONZ E KI N D EREN
..................... 12
ijn eerste reis naar de Oekraïne was in 2000, toen ik mijn zoon ging ophalen. Met 17 maanden had hij het gewicht van een kind van 9 maanden en hij had nauwelijks de kracht om zich op te trekken. Twee jaar later keerde ik terug voor mijn dochter, die net 2 was geworden. Ze was weliswaar mobiel, maar kon niet praten. Beide kinderen kwamen uit weeshuizen met beperkte middelen om aan de emotionele en fysieke behoeften van de kinderen die er wonen te voldoen. Ik wist dat mijn kinderen beide ontwikkelingsstoornissen hadden en zij veel moesten inhalen. Ik wist ook dat hun gehechtheid aan mij pas zou groeien als hun geschiedenis van emotioneel trauma langzamerhand steeds verder op de achtergrond zou komen. Ik had echter meer nodig om te begrijpen hoe ik een betere ouder voor mijn kinderen kon zijn en hoe ik hen zou kunnen helpen tot herstel te komen. Deze behoefte inspireerde mij om een masters degree in klinischmaatschappelijk werk op te pakken. Ik richtte mij in mijn studie op de impact van traumatische hechtingsen ontwikkelingsstoornissen. Ik ontdekte dat hechting alles met de hersenen te maken heeft. Als gevolg van trauma verandert de hersenfunctie wat resulteert in emotionele en gedragsmatige problemen bij de kinderen. Dit maakt de opvoeding, onderwijs en zorg voor deze kinderen erg moeilijk. Weeshuiskinderen hebben moeite met het vormen van gezonde relaties en met het beheersen van hun gedrag, omdat hun hersenen zich in een constante staat van Freeze,
GOOD NEWS
Fight of Flight (een staat van apathie, vechten of vluchten red.) bevinden. Dit betekent dat hun hersenen, die nog volop in ontwikkeling zijn, constant overspoeld worden met het stresshormoon, waardoor er later onder meer problemen ontstaan met het korte termijn geheugen en het oorzaak-engevolg redeneren. Ik vond hoop in de neurobiologie, die ons vertelt dat de hersenen kneedbaar zijn, altijd tot veranderen in staat en die de vorming van nieuwe verbindingen aan kan gaan die ons in staat stellen om te genezen. De vraag is hoe? Het antwoord is: door relaties. Tijdens mijn vervolgstudies, ontmoette ik Janice Goldwater, de uitvoerend directeur en oprichter van Adoptions Together (AT). Deze kennismaking leidde tot een stage, waar ik al snel in aanraking kwam met hun model van op hechting gebaseerde therapie waarbij een dieper begrip van de impact van trauma op de voorgrond staat. Hierbij is de relatie van verzorger/kind als middel tot verandering van groot belang. Het kind kind wordt geholpen zijn/haar emotionele ervaringen te reguleren en het kind ontvangt steun van een betrouwbare en constante verzorger. Uiteindelijk werd ik deel van het klinisch team van AT, waardoor ik in contact kwam met het ongelooflijke werk geïnspireerd door de visie van Don Horwitz : Stichting 49:22. Don begrijpt dat de kinderen in weeshuizen moeilijk succesvol kunnen zijn. Hij zocht de hulp van Adoptions Together om een programma te ontwikkelen om verandering in Joodse weeskinderen in de Oekraïene (en degenen die voor hen zorgen) teweeg
te brengen. Hij had een programma voor ogen waarin elke medewerker die zich bezighoudt met de kinderen zou worden opgeleid in een therapeutische model, dat als doel het vergroten van de capaciteit van het kind om zich te hechten heeft. Ik was in de gelukkige omstandigheid dat ik betrokken werd bij de ontwikkeling van dit herstelprogramma voor wezen en ik de training en de dagelijkse ondersteuning van de psychologen van Stichting 49:22 mag verzorgen. De prachtige resultaten worden gerealiseerd door ons team van psychologen dat onvermoeibaar werkt om weeshuis personeel en leerkrachten op te leiden in deze methodiek en hen te onderwijzen in de therapeutische omgeving waarin de kinderen kunnen genezen en gedijen. Al onze weeshuizen melden successen bij de ruim 1.200 kinderen die onder onze zorg zijn. In alle gevallen hebben we docenten en medewerkers gevraagd om een sprong in geloof te nemen in het uitproberen van deze nieuwe strategieën. De resultaten: verbeterd gedrag en gelukkiger kinderen. Het is hard werken en vergt veel tijd en inzet. Het is inspirerend en een eer om deel uit te maken van de verwezenlijking van deze visie. Ik heb het voorrecht gehad om een groep hoogopgeleide psychologen te trainen die werkelijk begrip hebben voor de behoeften van de kinderen en een hart hebben voor ondersteuning van de docenten en medewerkers die zorg voor hen dragen,. Ik ben dankbaar dat ik deel mocht hebben aan de hulp aan de Joodse kinderen in de Oekraïne. Elk van hen zou er één van mij kunnen zijn... en in wezen zijn zij dat ook.
ZOR G VOO R O N ZE KIN D E RE N
..................... 13
Adam’s Notitieboek
49:22trust
@4922trust
Het Huis van de Vrede Het verkennen van het leven, kerk, geloof en Israël als volgeling van Jezus.
H
eeft u ooit teruggekeken op gebeurtenissen in uw leven waarvan u later ziet dat ze vormend waren? Ik wil er één met u delen die een enorme impact op mij gehad heeft en waarvan ik hoop dat elke jongere eens de kans heeft dit te ervaren. Ik kan me nog levendig een veldreis voor geschiedenis naar Beth Shalom (‘Huis van Vrede’), het Holocaust Memorial Centre in Nottinghamshire herinneren. Ik moet een jaar of 13 zijn geweest op dat moment. Het was een ontroerende dag en ik vertrok die dag als een veranderd mens. Natuurlijk zal nooit enige ervaring mij of iemand anders in staat stellen in de schoenen van het Joodse volk te staan. Echter, de systematische genocide van 6.000.000 mensen was tot dan toe weinig meer dan een feit en een getal voor mij geweest. Maar vanaf dat moment niet meer! Het klinkt misschien vreemd, maar de beste manier waarop ik de verandering kan omschrijven is dat ik een band met HET H U I S VA N D E V RED E
..................... 14
de mensen waarover ik hoorde voelde. Ik kan het niet goed uitleggen, het was alsof ze op de één of andere manier familie van me waren. Ik was ook verontwaardigd dat dit had kunnen plaatsvinden; Ik voelde de pijn van het verlies van de Joodse mensen die hadden geleden en waren gestorven, hoewel ik maar heel weinig over hen wist, maar tegelijkertijd voelde ik ook een vreemd en krachtige gevoel van empathie, die sterker was dan alle andere emoties. Paradoxaal genoeg, hing het gevoel van verlies af van dat gevoel van associatie, alsof het niet mogelijk was om het één zonder het ander te voelen. Het gevoel van betrokkenheid kon niet alleen maar worden beperkt tot de slachtoffers van toen: het was ook een associatie met een levende Joodse gemeenschap van nu. Toen wist ik diep vanbinnen dat God toen én nu van elk van deze Joodse mensen hield. Al hun namen zijn op Zijn hart geschreven, zodat niets, hoe zwart, kwaad en misselijkmakend ook, hen ooit daaruit zou kunnen wissen. Het is zoals Paulus schreef: “Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.”(Romeinen 8: 38-39 NBV). Het feit dat deze mensen uit zichzelf het deel “... in Christus Jezus, onze Heer ...” nog niet kunnen zeggen maakt deze verklaring echter niet minder van toepassing op hen. De Holocaust moet God, meer dan we ons kunnen voorstellen, gepijnigd hebben. Het was volkomen doelloos en zinloos, des te belangrijker is het om te weten dat Hij de enige is die vrede, genezing en uiteindelijk wederopstanding kan brengen. Zonder Hem verandert er niets: we zouden niet
GOOD NEWS
de zekerheid hebben dat deze levens kunnen worden hersteld en we zouden er veel minder van overtuigd zijn dat God het niet nogmaals zou toestaan te laten gebeuren. Zoals het Joodse volk als geen ander weet, definiëren onze herinneringen onze toekomst. Ik dank God dan ook voor Beth Shalom en voor dagen zoals Yom Ha’Shoah (Holocaust Memorial Day). Zij confronteert elke generatie met deze bijzondere Joodse catastrofe en benadrukt de waarde van het menselijk leven, zoals ook bij mij gebeurde. Dit wordt al te gemakkelijk vergeten. Tegelijkertijd wijst dit op de noodzaak en de urgentie van de bescherming van Israël en het Joodse volk. Er mag geen conflict zijn tussen de specifiek Joodse en de universele dimensie van deze
boodschap. De belangrijkste en meest fundamentele les is dat we onszelf nooit mogen toestaan de ander te ontmenselijken, in welke context en om welke reden dan ook, omdat iedereen gevormd is naar het beeld van God. In termen van de Evangelieboodschap zouden we het zo kunnen parafraseren: dat Christus voor iedereen al is gestorven en is opgewekt. Zijn liefde voor ons bestond al lang voordat onze menselijke reactie hierop kwam, dat is de reden waarom we alle mensen met liefde en respect moeten behandelen. Dat is niets minder dan een facet van het Goede Nieuws van Jezus Christus. Gods huis, het Huis van de Vrede, is open voor iedereen die ervoor kiest om daar binnen te gaan.
HET H U IS V A N D E V RE D E
..................... 15
programmaupdates NA’ALEH PREP De kinderen in ons Na’aleh Prep programma doen nu hun toelatingsexamens, om in het Na’aleh programma in Israël opgenomen te kunnen worden. Ik had het geluk om aanwezig te zijn tijdens een aantal van deze examens in Moskou Ik was erg trots op onze studenten en te zien hoe gefocust ze waren toen deze examens werden afgenomen. De tests zijn pittig en het is lastig om voor dit examen te slagen. Onze studenten moeten een reeks academische testen doorlopen, maar ook een batterij aan psychologische evaluaties ondergaan om te zien of ze klaar zijn om naar de middelbare school in Israël te gaan. We hebben het afgelopen jaar besteed aan de voorbereiding van onze studenten om niet alleen te slagen voor de examens, maar hen ook de academische vaardigheden en het vertrouwen aan te leren dat ze nodig zullen hebben om de middelbare school in Israël met goed gevolg bij te wonen, terwijl ze voor het eerst ver weg van hun familie wonen. De toets die ik het interessantst vond was toen elk van onze kinderen
een willekeurige foto kreeg met de instructie om een verhaal te schrijven over hetgeen ze op de foto konden zien. Daarna evalueerde een team van psychologen wat het kind geschreven had en gebruikten ze deze informatie om aan een psychologisch profiel te bouwen. Deze gegevens worden verzameld samen met de andere testresultaten wordt bepaald of het kind kan worden toegelaten tot het Na’aleh programma. Gemiddeld hebben we in onze groepen een slagingspercentage van 75-86% van kinderen die in Na’aleh worden geaccepteerd na het voltooien van ons programma. Degenen die niet niet slagen voor het examen krijgen extra hulp zodat ze de toelatingsexamens een volgende keer met goed gevolg kunnen afleggen. 95% van onze studenten die binnenkomen op Na’aleh maken uiteindelijk Aliyah!
HERSTEL VAN WEZEN Wat drie-en-een-half jaar geleden begon als een experiment met één psycholoog is inmiddels uitgegroeid tot een uitgebreid herstelprogramma dat gebruik maakt van de neurowetenschappen, gecombineerd met geavanceerde psychotherapie, om ernstig misbruikte en verwaarloosde kinderen tot herstel te brengen. Vandaag de dag behandelen we met een netwerk van hoog opgeleide psychologen ruim P R OGRA MM A UPD ATES
..................... 16
1.200 kinderen in ons programma. We weten nu zeker dat de hersenen van getraumatiseerde kinderen zich anders ontwikkelen dan de hersenen van kinderen die opgroeien in gezonde en stabiele gezinnen. We weten ook dat hersenen voortdurend veranderen en zich ontwikkelen in reactie op de omgeving waarin we leven. Door het trainen van het gezamenlijke
GOOD NEWS
weeshuispersoneel om op een positieve en consistente wijze met de kinderen te communiceren, zijn wij in staat om een omgeving te creëren die voor een positieve ontwikkeling van de hersenen zorgt. Dit was geen gemakkelijke taak, omdat de meeste van de Oekraïense leraren en verzorgers niet geloofden in dit nieuwe psychologische concept. Psychologie wordt in de Oekraïne nog steeds beschouwd als een nieuwe wetenschap. Ik ben erg blij te kunnen melden dat we indrukwekkende vooruitgang zien in het herstel van de kinderen. Wanneer we de maandelijkse resultaten van de
verschillende weeshuizen vergelijken, is er een duidelijke verbetering de sociale ontwikkeling, het gedrag, de algemene stemming en schoolcijfers meetbaar bij de kinderen. Blijf alstublieft het Orphans Rehabilitation Program steunen wanneer we samen de verloren Israëlieten zegenen.
UPDATE VAN TATIANA: ALIYAH COÖRDINATOR IN BILA TSERKVA, OEKRAÏNE Door de economische meltdown en de onrust in de Oekraïne, zien we steeds meer Joodse individuen en gezinnen die onmogelijk verder kunnen leven in dit land. Ik ben blij u te kunnen melden dat we, in maart alleen al, zijn begonnen met het verwerken van de documenten voor 39 mensen om Aliyah te maken. Veel alleenstaanden en gezinnen hebben bijvoorbeeld dringende gezondheidsproblemen die niet in de Oekraïne kunnen worden behandeld. Eén van die gevallen is de familie Mandel wiens emigratie naar Israël we onlangs hebben gerealiseerd. De vader is een hoogopgeleide computerleraar en programmeur. Hij verloor zijn baan toen de economie uiteen begon te vallen. Zijn vrouw is ook een hoogopgeleide en getalenteerde kledingdesigner die ook haar baan verloor. Het echtpaar heeft twee kinderen, Marina, van 5 en Rada, 3 jaar oud. Marina lijdt aan type 1 diabetes en was, vanwege haar gezondheid, niet in staat om de kleuterschool bij te
wonen. De artsen konden geen controle over haar ziekte krijgen en ze had grote behoefte aan een geavanceerde medische behandeling. Nu de familie in Israël woont, ontvangt Marina de juiste medische zorg en zal zij binnenkort weer in staat zijn om naar school te gaan! De toekomst voor deze familie ziet er rooskleurig uit de heer en mevrouw Mandel zullen zeker in hun eigen vakgebied werk kunnen vinden. Het is een zegen om te kunnen werken voor Stichting 49:22 wanneer wij het Joodse volk naar huis naar Israël brengen. PR OG RA M M A U P D A T E S
..................... 17
Voorlopige ‘Vervulling’ Door Adam Raffell - Stichting 49:22 De profeten (Nevi’im) spelen een cruciale rol in de Tenach of het Oude Testament. Net als de priesters die voorspraak deden en de koningen die regeerden, werden de profeten door God geroepen om hun bijzondere rol als Gods woordvoerders te vervullen. Het was hun roeping om Gods woorden door te geven: soms aan leiders, vaak aan heel het volk van Israël en soms daarbuiten – ‘Zo doet God, de HEER, niets zonder dat hij zijn plan heeft onthuld aan zijn dienaren, de profeten.’ (Amos 3:7 NBV). Zij riepen om Gods zorg voor sociale rechtvaardigheid toen het ontbrak, zij waarschuwden voor het oordeel en ballingschap, zij verkondigden beloften van herstel en terugkeer en zij spraken uiteindelijk over een toekomst waarin alles goed zou komen. Wanneer we de profeten lezen boren we een enorme rijkdom van communicatie tussen God en mensen aan, verspreid over eeuwen. Echter, gezien het feit dat de profeten zich richtten tot het volk van Israël, is het ook belangrijk om onszelf de vraag te stellen: “Wat betekenen deze profetieën voor ons, vandaag”? Eén zienswijze zou kunnen zijn dat de profeten slechts een historisch verslag gaven van woorden die zijn gesproken en vervuld in het verleden, verzegeld als een voltooid (of meestal voltooid) verhaal. Een andere mening is dat de woorden van de profeten kunnen worden beschouwd als een checklist die tegen de geschiedenis gehouden kan worden in de verwachting dat alles wat geschreven is ofwel al tot vervulling is gekomen of nog zal gebeuren in de toekomst. Zoals ik zal illustreren aan de hand van voorbeelden uit het boek Jesaja, zal geen V O ORL OP I GE ‘V ERV UL L I N G’
..................... 18
van deze benaderingswijzen voor onze lezing van de profeten volstaan. Het is in Jesaja dat we eraan herinnerd worden dat: Zoals regen of sneeuw neerdaalt uit de hemel en daarheen niet terugkeert zonder eerst de aarde te doordrenken, haar te bevruchten en te laten gedijen, zodat er zaad is om te zaaien en brood om te eten – zo geldt dit ook voor het woord dat voortkomt uit mijn mond: het keert niet vruchteloos naar mij terug, niet zonder eerst te doen wat ik wil en te volbrengen wat ik gebied. (Jesaja 55:10-11 NBV) Echter, als we bedenken dat de profeten in de eerste plaats slechts de woorden van God in het heden doorgaven in plaats van de toekomst te voorzeggen, dan zullen we begrijpen dat het zoeken naar verwijzingen met betrekking tot de hedendaagse- en toekomstige gebeurtenissen tegendraads is aan de profetische teksten. Zelfs wanneer we zogenaamde ‘onvervulde’ profetieën tegenkomen, kunnen we er niet zeker van zijn dat deze woorden hun doel niet reeds gediend hebben. Neem bijvoorbeeld Jona. Hij kreeg de opdracht de vernietiging binnen een tijdsbestek van drie dagen over Nineve te profeteren, maar het doel van de profetie was om Nineve te waarschuwen om tot God terug te keren. Toen Nineve dat deed, vond de voorspelde vernietiging in die generatie niet plaats. Om aan de ene kant een specifieke vervulling van een profetische passage te eisen, of te ontkennen dat een profetische
GOOD NEWS
passage zelfs maar een verwijzing zou kunnen zijn naar de verre toekomst aan de andere, zijn beide benaderingen die de vrijheid van God en Zijn geschreven Woord een limiet oplegt. De veronderstelling dat zogenaamd ‘vervulde’ profetieën hun uiteindelijke doel al gediend hebben, zou (op zijn zachtst gezegd) net zo kortzichtig zijn. Immers, de woorden die God door de profeten geopenbaard had en die opgeschreven waren, waren nauwkeurig geformuleerd zodat ze grote waarde hadden voor toekomstige generaties ver buiten de context waarin ze oorspronkelijk werden gegeven. Wanneer we beseffen dat Gods Woord levend is, dan zijn wij verplicht verder te gaan dan de smalle en statische categorieën: ‘vervuld’ of ‘niet-vervuld’ en in plaats daarvan (h)erkennen we het doorlopende getuigenis van de profeten van Gods tegenwoordigheid met Zijn volk. Wanneer we het dynamische Woord van God in de profeten tegenkomen, dan komen we iets tegen wat in beweging is, dat is wat ik bedoel als ik zeg dat ‘vervulling’ van profetie die we in de Schrift vinden, gedeeltelijk of voorlopig is. Dit type ‘vervulling’ leidt ons naar de volledige en blijvende vervulling die pas volledig gerealiseerd wordt in het Koninkrijk van God. Veel van de woorden van de profeten zijn van bijzondere betekenis voor de Kerk, omdat we daarin toespelingen en beloften tegenkomen die uitleggen wie Jezus was en is. Neem bijvoorbeeld, “ Daarom zal de Heer zelf u een teken geven: de jonge
vrouw [Septuagint: “maagd”] is zwanger, zij zal spoedig een zoon baren en hem Immanuel noemen. (Jesaja 7:14; Matteüs 1:23 NBV). Om Jezus te begrijpen als vervulling van bepaalde beloften moeten wij trouw het voorbeeld van evangelieschrijvers volgen: “Dit vond plaats om te vervullen wat gesproken is door de profeet ...” (bijvoorbeeld Matteüs 1:22, 2:23, 4:14, 21:4, en 27:9). Sommige Christenen kunnen (hoewel dat niet hoeft) het verontrustend vinden dat de hier geciteerde profetieën op het eerste gezicht niet duidelijk op Jezus wijzen. In de oorspronkelijke Hebreeuwse tekst van Jesaja 7:14, werd niet daadwerkelijk gebruik gemaakt van het woord voor ‘maagd’ (hoewel de latere SeptuagintaGriekse vertaling dat vreemd genoeg wel doet). Bovendien staat er “de jonge vrouw is zwanger en zal een zoon baren” (Frick. FS 2003, P378). Het wonder waarvan Jesaja sprak ging over een geboorte die zou plaatsvinden in de nabije toekomst bij een vrouw die al zwanger was. De geboorte zou een teken voor de koning van Juda, Achaz zijn, dat hij niets te vrezen had van koningen Rezin en Pekah die optrokken naar Jeruzalem (Jesaja 7:1). Ervan uitgaande dat Matteüs dit zou hebben geweten, waarom noemt hij dit dan nog steeds als verwijzing naar Jezus? Houd deze gedachte een moment vast! Laten we eens kijken naar een ander voorbeeld uit Jesaja, die in de afgelopen decennia aan zeggingskracht heeft gewonnen: Maar zoiets kan helemaal niet! Een land kan niet in één dag ontstaan, een volk wordt niet in één ogenblik geboren! En toch zal dat gebeuren met Jeruzalem! (Jesaja 66:8 BGT*) Israël verklaarde haar onafhankelijkheid op 14 mei 1948 en is als moderne staat daarmee ontstaan in één enkele dag. VOOR LO P IG E ‘ V E RV U LLIN G ’
..................... 19
Het is gemakkelijk een dergelijk vers in verband te brengen met deze opmerkelijke hedendaagse gebeurtenis. Echter, als we de tijd nemen om Jesaja 66:8 beter te bekijken in haar context, dan zullen we een probleem tegenkomen dat in grote lijnen lijkt op hetgeen we tegenkwamen bij het lezen van Jesaja 7:14 als we dit lezen als een verwijzing naar Jezus. De aanloop naar de belofte van een “land dat in één dag zou ontstaan” begint waarschijnlijk bij de afsluiting van Jesaja hoofdstuk 65. Hier vinden we een mooi beeld van het toekomstig herstel: de “nieuwe hemel en de nieuwe aarde” (v17ff) daar waar God belooft dat baby’s niet jong zullen sterven, waar mensen lang zullen leven en zullen kunnen genieten van de vruchten van hun arbeid (65:20-23) en waar de wolf en het lam vredig naast elkaar kunnen leven (65:25)! Het is een herinnering aan Gods rol als Schepper en van Zijn macht om alle dingen te herstellen. Daarna wordt men herinnerd aan het feit dat de Scheppende God het huis dat Israël voor Hem heeft gebouwd (de tempel) veruit overstijgt (66:1-2). Jesaja waarschuwt dat sommige Israëlieten die hun offers aan God brengen geen gunst bij Hem zullen vinden: “wie een stier offert is als iemand die een persoon doodt” (66:3 KJV). Offeren alleen is niet genoeg, in plaats daarvan zal Hij de voorkeur geven aan degenen “die nederig en berouwvol van geest zijn, en die beeft voor mijn woord.” Als gevolg hiervan, zullen zij (“uw broeders”), die geloven in het offer zonder de nederige en berouwvolle houding te schande (vers 5) worden gebracht door middel van een destructieve gebeurtenis (vers 6). Tot slot komen we bij de belofte in kwestie waarin, net zoals een zoon die geboren wordt vóórdat de moeder barensweeën ervaart, een natie geboren wordt in één dag. Met andere woorden, een snel herstel wordt aan hen beloofd die een nederig en berouwvol hart hebben, vermoedelijk in de relatief nabije toekomst. Dit herstel kan weer een zinspeling zijn op het eerdere beeld van een ‘nieuwe
V O ORL OP I GE ‘V ERV UL L I N G’
..................... 20
hemel en een nieuwe aarde “, dat op haar beurt weer verwijst naar een vervulling in de verdere toekomst. Er is echter geen substantieel bewijs dat de tekst uit Jes. 66:8 betrekking heeft op een specifieke gebeurtenis in de twintigste eeuw. Als u of ik vóór de gebeurtenissen van 1948 Jesaja 66 gelezen zou hebben, dan zou die tekst niet slaan (alhoewel we nooit een limiet op de Heilige Geest kunnen plaatsen!) op de verwijzing naar de geboorte van de moderne Joodse staat. Zou, in een vergelijkbare situatie, vóór de geboorte van Jezus ook maar iemand uit het Joodse volk eigenlijk geloofd hebben dat de Messias geboren zou worden uit een maagd? Natuurlijk niet! Geen van beide gebeurtenissen was voorspelbaar op basis van de profetie uit de Schrift. Als we het herstel van de staat Israël en de geboorte van Jezus aan deze profetische teksten willen koppelen dan zijn we daartoe pas achteraf in staat. In het geval van Jezus, nam Matteüs Jesaja’s teken aan Achaz en gaf het een nieuwe en secundaire betekenis die eerder niet aanwezig was. Deze nieuwe openbaring is niet in strijd met de oorspronkelijke woorden van Jesaja. Het doet de eerste betekenis van het teken dat “een jonge vrouw zal baren” niet teniet. Integendeel, het maakt eenvoudig opnieuw gebruik van dezelfde, reeds bekende woorden in een nieuwe context. Een tweede jonge vrouw baart, dit keer met de toegevoegde nadruk dat Maria maagd was (wat bijzonder dat de Septuaginta vertaling nou precies moest afwijken van het Hebreeuws op dit punt)! Toen hij Jesaja citeerde, vertelde Matteüs ons dat de geboorte van Jezus net zo was als degene die geboren werd ten tijde van koning Achaz. Zijn komst wordt gepresenteerd als een herhaling van de boodschap dat Gods verlossing nabij is. Dit woord over Jezus is dus tegelijkertijd zowel een oud woord als een nieuw. Dit is mogelijk omdat beide ‘vervullingen’ voorlopig zijn.
GOOD NEWS
Kan hetzelfde gezegd worden van Jesaja 66:8? Is dit ook een nieuw woord binnen een oud woord? Is het gepast om te stellen dat “een natie die in één dag wordt voortgebracht” (in de bewoording van de NBG) een verwijzing is naar de geboorte van de moderne staat Israël? Het belangrijkste verschil tussen deze profetie en die over Jezus’ geboorte in Jesaja 7 is de opname van deze laatste interpretatie in de nieuwtestamentische canon. De wedergeboorte van Israël vond plaats lang nadat de canon van de Schrift was gesloten. Toch heeft de zienswijze dat er een verband bestaat tussen 1948 en Jesaja 66:8 wel degelijk waarde. In de eerste plaats heeft de belofte uiteraard betrekking op een gebeurtenis die herstel brengt aan het Joodse volk. Ten tweede, zien de belofte van herstel voor Israël in het land meermalen consequent opduiken: niet alleen in Jesaja, niet alleen in de profeten, maar door de hele Tenach (Oude Testament) heen! Deze interpretatie zou, alleen en op zichzelf genomen, nergens op slaan, maar is daarentegen volkomen logisch in de context van een eeuwige verbondsrelatie tussen Israël en een God die is toegewijd aan hun uiteindelijke herstel:
allerbelangrijkste voor degenen die in Jezus geloven): wanneer de Messias dan is gekomen dan valideert deze terugkomst de status van het Joodse volk als Gods eigen volk en van Jezus’ broeders en zusters. Het herstel van de staat Israël is zo’n gedenkwaardige gebeurtenis in hun geschiedenis, dat het gewoon niet kan worden genegeerd. Het associëren van Jesaja 66: 8 met het herstel van Israël op deze manier is alleen mogelijk als het voorlopig, niet definitief ‘een vervulling’ van Jesaja 66: 8 is, en niet ‘dé vervulling ‘- maar het is een voorlopigheid die het potentieel in zich draagt om bij te dragen aan de uiteindelijke vestiging van het Koninkrijk van God voor iedereen.
Ten derde is er een ononderbroken gedachtegang vanaf het beeld van een ‘nieuwe hemel en een nieuwe aarde’ aan het einde van hoofdstuk 65, tot en met de belofte van “een land geboren in één dag” in hoofdstuk 66. Dit geeft de belofte van een tijdloze kwaliteit die iedere context overstijgt en maakt het mogelijk om te worden geassocieerd met het latere herstel van de staat Israël.
De belang van ‘vervulling’ van Bijbelse profetie als zijnde voorlopig is, dat wanneer we lezen uit Jesaja en de profeten, we echt niet alleen over het verleden of alleen over de toekomst lezen. We lezen het levende Woord van God! De profeten spreken ons aan en leiden ons, maar zowel wij alsook de staat Israël blijven altijd actieve spelers in het spel met volle morele verantwoordelijkheid. We zijn geen van beiden passieve toeschouwers. Dit betekent dat eerlijke debatten over waarheid en gerechtigheid in Israël legitiem en belangrijk zijn. Het betekent ook dat wanneer Jesaja een belofte voor het Joodse volk optekent in hoofdstuk 49 vers 22: “ Zo zegt de Here Here: Zie, Ik zal mijn hand opheffen tot de volken en mijn banier omhoog heffen voor de natiën; in hun armen zullen zij uw zonen brengen, en uw dochters zullen op de schouder gedragen worden.”- dit ook een oproep is aan de heidenen (lees: Christenen) om hen te helpen door zich om hen te bekommeren en in hun behoeften te voorzien. We delen een echte verantwoordelijkheid én gelegenheid om een voorlopige ‘vervulling’ van Jesaja 49:22 te zijn door Joden in de hele wereld te steunen en door ze terug te helpen keren naar het land van Israël.
Ten slotte (en dit is misschien wel het
*BGT=Bijbel in Gewone Taal © 2014
Zelfs al zijn sommigen verbannen naar het eind van de wereld, de HEER, uw God, zal u terughalen en weer bij elkaar brengen. (Deuteronomium 30:4a NBV)
VOOR LO P IG E ‘ V E RV U LLIN G ’
..................... 21
LAAT ONS
SAMEN DE HEER PRIJZEN VOOR ZIJN GROTE TROUW BIJ HET BEANTWOORDEN VAN ONZE GEBEDEN: WE WILLEN DE HERE DANKEN VOOR: De oprichting van het nieuwe Aliyah noodhulp programma dat families en individuen die in
levensbedreigende situaties verkeren en die niet in staat zijn om Aliyah te maken als gevolg van ontbrekende documenten helpt. We willen in het bijzonder danken voor de 80-jarige Lena Azimov die de eerste is Aliyah maakte door dit programma nadat ze noodgedwongen 9 jaar op straat moest leven. We bidden dat zij nog een aantal jaren in geluk en comfort mag genieten in Israël. De kleine Misha, het succes van zijn therapie, en het verbazingwekkende herstel van zijn spraak. We bidden dat God hem zal genezen van zijn astma en dat hij, met de extra voeding die hij via de schoolmaaltijden krijgt, zal groeien en gezond en sterk zal worden. Het werk van Adoptions Together, en de ervaring van mensen als Carey Tompkins en Janice Goldwater
die samenwerken met ons psychologisch team in die scholen en weeshuizen in de hele Oekraïne ondersteunen. Bid voor wijsheid en voor een goede communicatie over taal-en cultuur barrières heen. Uiteindelijk willen we bidden voor positieve resultaten in de levens van de kinderen, die hen in staat stellen op te groeien tot succesvolle en gezonde jongvolwassenen. De mensen die hun Aliyah aanvraagprocedure in de maand maart gestart zijn. We bidden dat God hun emigratie naar Israël soepel zal laten verlopen. En Ik zal de blinden leiden op een weg die zij niet kenden; op paden die zij niet kenden, zal Ik hen doen treden; Ik zal de duisternis voor hen uit tot licht maken en de oneffen plaatsen tot een vlakte. Dit zijn de dingen die Ik doen zal en die Ik niet zal nalaten. (Jesaja 42:16 NBG) G EB E D S ON D E RW ERPEN
..................... 22
BID ALSTUBLIEF T VOOR :
Andre, Vika en hun dochter Kara. Bid dat God hen naar een goede toekomst in Israël zal leiden en dat Kara daar goed zal gedijen en grote dingen zal bereiken. Bid voor een vlot vertrek uit Oekraïne en een goede integratie in de Israëlische samenleving. Bid alstublieft ook dat Andre en Vika in staat zullen zijn om God te vertrouwen nu ze hun met moeite opgebouwde leven in de Oekraïne moeten achterlaten. Natalia en haar twee dochters, Marina en Sasha. We prijzen God dat ze nu zijn ingeschreven op de school in Bila Tserkva, in een warme omgeving en met de juiste ondersteunende structuren om hen heen. Echter, blijf alstublieft voor dit gezin bidden: voor financiële voorziening en voor emotionele genezing nadat Natalia’s man hen verlaten heeft. We bidden ook dat zij, op Gods tijd, in de positie zullen zijn om Aliyah te maken en in zich in Israël mogen vestigen. Het lopende werk van Na’aleh Prep in de toerusting van Joodse tieners dat hen voorbereid op hoger onderwijs in Israël. Bid dat zij zullen slagen voor hun toelatingsexamen. Vraag God om Zijn hand op deze jonge levens. Moge Hij hen versterken en aanmoedigen wanneer ze door dit uitdagende proces gaan. Help hen zodat zij op hun beurt een zegen voor hun gezin kunnen zijn. De familie Mandel die onlangs geëmigreerd is naar Israël. We bidden dat de heer en mevrouw Mandel snel werk zullen vinden in Israël en dat Marina’s diabetes snel onder controle zal zijn, zodat zij naar school kan. We bidden dat de jongste dochter, Rada, voorspoedig en gelukkig zal opgroeien, omringd door dit liefdevolle gezin. God, u bent mijn redder, op u vertrouw ik. Ik ben niet bang meer, want u geeft mij kracht, Heer. U beschermt me, u hebt me bevrijd. (Jesaja 12: 2 BGT*) *Bijbel in Gewone Taal © 2014 Nederlands Bijbelgenootschap GEBE D SO N D E RWE RP E N
..................... 23
STICHTING 49:22 WORDT GESTEUND DOOR DONATIES VAN PERSONEN, KERKEN EN ORGANISATIES. STICHTING 49:22
Postbus 1466 3800 BL Amersfoort Nederland Gratis bellen met uw vaste lijn: 0800 0221862 Via mobiel: 06-30548659 Email:
[email protected] Bankrekening ABN AMRO (IBAN) NL22ABNA0256504830 Handelsregister 24369299 VERTALING EN NEDERLANDSE VERTEGENWOORDIGING
Jelmer Dijkhuizen CREATIVE DESIGN
DreamGem www.dreamgem.net MAGAZINE LAYOUT
Chris Cannon - www.chriscannon.co.uk Kantoor in Engeland Good News for Israel t/a 49:22trust P.O. Box 1030 Hull HU3 2YG United Kingdom Tel: +44 (0) 800 3160 797 Email:
[email protected] Company limited by guarantee. Registered in England and Wales. No: 04647064
Z O ZEGT DE HERE HERE: “Z IE , IK ZAL MIJN HAND OPHEFFEN TOT DE VOLKEREN EN MIJN BANIER OMHOOG HEFFEN VOOR DE NATIËN ; IN HUN ARMEN ZULLEN ZIJ UW
www.4922trust.nl
ZONEN BRENGEN , EN UW DOCHTERS ZULLEN OP DE SCHOUDER GEDRAGEN WORDEN .
49:22trust
@4922trust
-J ESAJA 49:22
