Good News WINTER 2015
KALANIOT NOODOPVANG UPDATE
LEV GAAT NAAR ISRAËL! ALIYAH NOODHULP
GOOD NEWS
...het Joodse volk thuisbrengen!
Zo zegt de Here HERE: “Zie, Ik zal mijn hand opheffen tot de volkeren en mijn banier omhoog heffen voor de natiën; in hun armen zullen zij uw zonen brengen, en uw dochters zullen op de schouder gedragen worden.”
Inhoudsopgave 05
KALANIOT NOODOPVANG UPDATE
14
ALIYAH NOODHULP
08
DE FAMILIE GINTSBURG HEEFT ONZE HULP NODIG
16
ROMANS 11
10
LEV GAAT NAAR ISRAËL!
18
WEES NIET BEVREESD
12
SASHA’S DROOM
22
GEBEDSONDERWERPEN
Shalom Namens al onze medewerkers, wil ik u en uw familie een gelukkig Kerstfeest en een gezond Nieuwjaar toewensen. Ik wil graag een moment nemen om een zeer persoonlijke ervaring met u te delen die mijn leven heeft gevormd en die mij bij Stichting 49:22 heeft gebracht. Als kleine jongen groeide ik op in een conservatieve Joodse familie. Mijn grootouders, die een belangrijk deel van mijn leven waren, waren Joodse immigranten die Rusland ontvluchtten aan het begin van de Russische Revolutie van 1917. Ze vestigden zich in Amerika op zoek naar een nieuw leven na de extreme ontberingen, antisemitische aanvallen en fysiek misbruik die ze in Rusland hadden moeten doorstaan. Hun droom was om een gezond gezin op te bouwen, terwijl ze hun Jood-zijn vrijelijk mochten belijden. Ze wilden naar een land waar in de grondwet hen het recht gaf om te geloven in hun God en openlijk hun godsdienst te praktiseren. Mijn grootouders overleefden een reeks van levensbedreigende situaties die constant terugkeerden, tot het moment dat ze uit de vijandige omgeving waarin ze leefden vluchtten. De levensbedreigende omstandigheden en het misbruik eindigden toen ze in Amerika kwamen, maar de psychische trauma’s zaten nog diep. Zij moesten hun denken leren hervormen en de manier waarop zij hun dagelijks leven verwerken veranderen.
Vandaag de dag weten we dat er cortisol (een stresshormoon) vrijkomt gedurende extreme episodes in iemands leven. Als dit te vaak gebeurt, vanwege regelmatige blootstelling aan extreme stresssituaties, dan kunnen de amygdalae in de hersenen over-gestimuleerd raken, waardoor er nóg meer cortisol vrijkomt. Het is een zichzelf in stand houdende cyclus die het individu voortdurend in een staat van opwinding houdt: een constante “vecht” of “vlucht” reactie. Neurowetenschappers zijn erachter gekomen dat deze chronische stress langdurige veranderingen in de hersenstructuur en hersenfuncties veroorzaakt die op latere leeftijd weer kunnen leiden tot angst- en stemmingsstoornissen. Hoewel mijn grootouders uiteindelijk in staat waren om aan de levensbedreigende omgeving te ontsnappen, hadden ze geen manier om de angst en trauma’s die zij hadden doorstaan te verwerken. Dit leidde tot een toestand van chronische stress. Ze wisten niet dat deze stress, samen met het trauma uit het verleden, hun gedrag veranderde en ongezonde reacties in hun leven veroorzaakte. De dierbaarste herinnering uit mijn jeugd is dat ik met al mijn neven elke Shabbat morgen samenkwam in het appartement van mijn grootouders. Het ontbijt was doordrenkt met rijke Russische cultuur omdat mijn grootmoeder ons altijd verse challah met goedkope kaviaar serveerde, en kopjes melk met een vleugje koffie, zodat we ons allemaal belangrijk en volwassen voelden. Mijn grootvader was in de kelder trots bezig met zijn tonnetjes ingelegde komkommers, ingelegde tomaten en verse zuurkool, die door de hele familie graag gegeten werden. De middagen waren voor mij speciaal omdat mijn opa en ik samen sport
keken op de televisie. Het was op deze momenten, alleen met hem, dat ik verward raakte door zijn reacties. Mijn grootvader zat te schreeuwen tegen de sporters op de televisie met taal die was doorspekt van fanatisme, haat en walging. Wat mij het meest verwarde was dat hij niet schreeuwde over de manier waarop ze speelden, maar over wie ze waren: niet-Joden van vele rassen en nationaliteiten. Ik dacht bij mezelf: “Hoe kan iemand die zelf zo gehaat werd vanwege zijn Jood-zijn op zijn beurt, zonder aanwijsbare reden, dezelfde verachtelijke haat jegens anderen tentoonspreiden?” Het irriteerde me omdat ik gewoon niet snapte wie mijn opa was. Was hij nou de liefdevolle, beschermende sterke man waar ik naar opkeek of was hij een man gevuld met woede en haat? Niet in staat om zijn gedrag te verklaren, zat ik vele jaren met gevoelens van wrok jegens hem. God heeft een oneindig aantal manieren waarop hij in ons leven kan werken. Het is Zijn plan en Zijn leiding die ons voert langs de paden die ons leven vormgeven. Wanneer onze geest open is, en we ons vertrouwen en geloof in God stellen, zullen de zaden die Hij in ons plant het doel en de missie van ons leven worden. Als jongere had ik geen idee hoe de traumatische gebeurtenissen in het leven van mijn grootvader effect hadden op zijn reacties ten opzichte van anderen. Terugkijkend kan ik nu zien hoe dit het begin was van mijn begrip van hoe trauma iemands gedrag kan veranderen. God heeft mij geleid om Stichting 49:22 op een pad te brengen dat de betekenis van Aliyah tot het hoogste niveau van wat “opstaan” zou moeten zijn verheft. Alle gebeurtenissen die
hebben plaatsgevonden in mijn leven, van mijn grootouders tot aan mijn geadopteerde kinderen, hebben me geleerd wat er nodig is om een persoon te genezen, zodat ze gezond en heel kunnen zijn. Weet u, mijn opa werd zwaar getraumatiseerd door zijn verleden. Zonder de mogelijkheid om te genezen haalde hij, vol van woede, frustratie en schuld, uit naar anderen. Voor de buitenstaander was hij gewoon een hatelijke man, maar voor iemand die zijn verleden begreep, was hij slachtoffer van ernstige trauma’s en misbruik. God heeft ons opgeroepen om te helpen met Zijn plan voor het Joodse volk. We moeten ons hart openen voor het trauma waarmee het Joodse volk al eeuwen geconfronteerd wordt en leren begrijpen hoe deze constant terugkerende trauma’s hun leven beïnvloed hebben. We moeten samenwerken en hen levensveranderende en levensreddende diensten bieden zodat ze kunnen genezen en opstaan in overeenstemming met de volle betekenis van Aliyah. Samen kunnen we programma’s blijven creëren die niet alleen het Joodse volk naar huis, naar Israël brengen, maar dat ook op een manier doen die bijdraagt aan de opbouw van het land, waarbij we hen de mogelijkheid geven om God in hun leven te accepteren. Moge God u en uw gezin zegenen in deze kersttijd, een tijd van delen, en moge Hij ons zegenen wanneer we samenwerken om het Joodse volk thuis te brengen. Don Horwitz - Uitvoerend Directeur, Stichting 49:22.
GOOD NEWS
KALANIOT NOODOPVANG UPDATE Door Don Horwitz - Stichting 49:22 Wanneer u bij de graanoogst op de akker een schoof vergeet, mag u niet teruggaan om die op te halen. Laat hem achter voor de vreemdelingen, weduwen en wezen. De HEER, uw God, zal u erom zegenen in alles wat u onderneemt. (Deuteronomium 24:19)
O
ngeveer een jaar geleden kwam Natella, de directeur van de Joodse school in Bila Tserkva, in paniek bij ons. De lokale overheid was een proces begonnen om juridische voogdij te krijgen over 5 kinderen die naar haar school gaan omdat de ouders hun kinderen thuis misbruiken. Zoals u weet, herbergt de school één van onze revalidatiecentra waar we 135 kansarme Joodse kinderen die er zijn ingeschreven
ook warme maaltijden aanbieden. Wanneer we de regering hadden toegestaan de voogdij over deze kinderen over te nemen, zouden zij in een staatsweeshuis terechtkomen waar hun Joodse achtergrond voor altijd verloren zou zijn gegaan. We riepen ons team bij elkaar en besloten dat we onmiddellijk een noodopvang moesten openen om de zorg voor deze arme, lieve kinderen op ons te nemen. Vandaag is de opvang niets minder dan een wonder dat niet alleen de kinderen op de Joodse school houdt, maar ook letterlijk hun leven redt. Ik wil graag iets met u delen van één van de meest ontroerende en emotioneel bevredigende ervaringen van mijn leven. Het is mijn recente bezoek PER S O O N LIJ KE V E RH A LE N
..................... 5
Onze staf bij Kalaniot.
aan Kalaniot, waar ik de middag kon doorbrengen met de kinderen die er nu wonen. Kalaniot is niet alleen een noodopvang die kinderen voorziet van onderdak en een veilige omgeving. We hebben een liefdevolle en zorgzame thuissituatie gecreëerd die is ontworpen om kinderen een echt gezinsgevoel te geven. Elk kind doet klusjes en draagt op verschillende manieren bij aan het huis. Sommigen helpen mee met de bereiding van de dagelijkse maaltijden, terwijl anderen zijn betrokken in het bijstaan van de verzorgers met hun dagelijkse verantwoordelijkheden. Deze betrokkenheid creëert een gevoel van zelfvertrouwen in de kinderen, en geeft hen tevens een gevoel van eigendom P E RS O ON L I J KE V ERHA L EN
..................... 6
over het huis waarin ze wonen. Niet alleen trekt onze hoog opgeleide staf van psychologen, maatschappelijk werkers en verzorgers dagelijks met de kinderen op, maar ook de medewerkers van Stichting 49:22 doen dat. Dit “familie gevoel” is essentieel voor de toekomstige gezonde ontwikkeling van de kinderen. Eén van de dingen die ik met deze kinderen heb gedeeld is mijn liefde voor het koken. Het koken van een maaltijd met het gezin is een geweldige manier om iedereen samen te brengen, terwijl het de band tussen familieleden versterkt. Nou, tot mijn verbazing hadden de kinderen een kleine verrassing voor mij gepland toen ik aankwam bij Kalaniot! Toen ik in het
GOOD NEWS
huis binnenliep werd ik begroet met dikke knuffels en een grote glimlach. Ik werd naar de keuken gebracht waar ik een schort overhandigd kreeg met daarop foto’s van enkele van de kinderen. Mij werd verteld dat ik die dag voor hen eten zou koken! Geweldig! We hadden een geweldige tijd samen in de keuken en later, toen we zaten te eten werd er veel gelachen en werden er veel verhalen gedeeld. Het was gewoon mooi om deze eens zo gebroken en terneergeslagen kinderen in een familiale omgeving te zien. Hun ogen stralen omdat ze nu liefde en stabiliteit ervaren. Onze therapeutische benadering in de behandeling van deze kinderen die zo ernstig misbruikt zijn in hun jonge
leven is de meest geavanceerde in de Oekraïne. Het jongste bewoonstertje in het huis is nog maar 4 jaar oud! Om de glimlach op haar gezicht te zien wanneer ze kletst en samenwerkt met haar nieuwe broers en zussen is gewoon onbetaalbaar. Ik zeg “nieuwe broers en zussen”, want dat is hoe de kinderen leven en met elkaar omgaan! We hebben uw voortdurende steun nodig, niet alleen voor Kalaniot, maar ook om ons de mogelijkheid te geven om meer woningen zoals deze te openen in de hele voormalige SovjetUnie. Als we nu niets doen, zou het Joodse erfgoed van deze prachtige kinderen voor altijd verloren gaan. Help ons alstublieft om deze verloren kinderen van Israël te zegenen. PER S O O N LIJ KE V E RH A LE N
..................... 7
DE FAMILIE GINTSBURG HEEFT ONZE HULP NODIG Door Don Horwitz - Stichting 49:22 Want armen zullen nooit in het land ontbreken; daarom gebied ik u aldus: Gij zult uw hand wijd openen voor uw broeder, voor de ellendige en de arme in uw land. (Deuteronomium 15:11 NBG)
Y
ulia Gintsburg en haar twee dochters wonen in een klein éénkamer appartement net buiten Kiev in de Oekraïne. Yulia’s man is onlangs weggelopen, waardoor Yulia nu moet zorgen voor haar twee dochters. Yulia, die werkt als ziekenverzorgster, verdient slechts zo’n 60 Euro per maand. Dat is nauwelijks genoeg om voedsel van te kopen, laat staan te betalen voor alle andere kosten van levensonderhoud. Het noodlot heeft hard toegeslagen in dit gezin. Yulia’s oudste dochter, Marina,
P ER S O ON L I J KE V ERHA L EN
..................... 8
deed gymnastiek met haar vrienden in het park toen ze op haar rug viel. Ze had veel pijn en wist dat er iets vreselijk mis was. Eén van haar vrienden rende naar de kliniek waar Yulia werkt en vertelde haar over Marina’s ongelukkige val. Yulia ging snel mee naar het park en trof Marina daar nog steeds op haar rug liggend en huilend van de pijn aan. Een omstander belde een ambulance en Marina werd met spoed naar een plaatselijk ziekenhuis overgebracht. Op de röntgenfoto van Marina’s rug ontdekten de artsen drie gebroken wervels. Omdat de lokale artsen niet opgeleid of uitgerust zijn om een dergelijke medische noodsituatie te behandelen, werd Marina in een gammele oude ambulance geschoven en werd zij naar het belangrijkste ziekenhuis in Kiev gebracht.
GOOD NEWS
Marina werd in allerijl naar de operatiekamer gereden, waar artsen de schade konden herstellen. Ze voorzagen Marina van een back brace en vertelden Yulia dat haar dochter minimaal zes maanden plat moest liggen in een goed, stevig bed. Deze boodschap maakte Yulia bang omdat ze slechts een zachte sofa hadden om op te slapen. Eén van onze coördinatoren kwam Yulia tegen toen ze op zoek was naar financiële steun. Ze stelde Yulia gerust dat we haar zouden helpen en zouden doen wat nodig was om hen te ondersteunen. Onlangs was ik in de gelegenheid om dit gezin te bezoeken in hun kleine flat. Yulia vertelde me dat Marina sinds de operatie ernstige hoofdpijn heeft. Iedere keer dat ze beweegt wordt ze duizelig. De artsen kunnen niet achterhalen waarom dit gebeurt. Yulia was bang dat de artsen de procedure niet correct hadden uitgevoerd en dat
Yulia niet goed zou genezen. Ik sprak met haar over het maken van Aliyah zodat Marina goede medische zorg in Israël zal kunnen ontvangen. Yulia stemde hiermee in en we zijn nu begonnen met het klaarmaken van de benodigde papieren. Het goede nieuws is dat we dit gezin zo snel mogelijk naar Israël brengen. Het minder goede nieuws is dat het tijd kost om de benodigde papieren voor de Aliyah bij elkaar te krijgen en Marina snel hulp nodig heeft omdat haar toestand verslechtert. Wij hebben uw hulp nodig, zodat we kunnen Marina naar een specialist sturen om te zien wat de oorzaak is van haar duizeligheid en hoofdpijn. Van de artsen begrepen we al dat hiervoor een aantal testen nodig zullen zijn die erg duur zijn. Laten we dit gezin bijstaan familie en hen de liefde, steun en zorg bieden die ze zo hard nodig hebben. PER S OO N LIJ KE V E RH A LE N
..................... 9
LEV GAAT NAAR ISRAËL! Door Don Horwitz - Stichting 49:22 Broeders en zusters, wat heeft het voor zin als iemand zegt te geloven, maar hij handelt er niet naar? Zou dat geloof hem soms kunnen redden? Als een broeder of zuster nauwelijks kleren heeft en elke dag eten tekortkomt, en een van u zegt dan: ‘Het ga je goed! Kleed je warm en eet smakelijk!’ zonder de ander te voorzien van de eerste levensbehoeften – wat heeft dat voor zin? Zo is het ook met geloof: als het zich niet daadwerkelijk bewijst, is het dood. (Jakobus 2:14-17 NBV)
E
r is niets krachtiger dan de liefde van God. Het omarmen van Gods liefde activeert niet alleen de ziel, maar creëert ook hoop in ons leven. Wat doen we eigenlijk wanneer we Gods liefde verspreiden? P ER S O ON L I J KE V ERHA L EN
..................... 10
We bouwen niet alleen het geloof op door goede daden, maar we geven ook het voorbeeld van wat God van ons verwacht. Niet alleen geven om het geven, maar geven zodat we iemand kunnen omarmen, koesteren en niet loslaten totdat ze op eigen benen kunnen staan. Dat is waar het bij Stichting 49:22 om gaat: het omarmen van Joodse mensen in nood met Gods liefde en niet loslaten totdat we weten dat we die persoon van tegenspoed naar hoop hebben gebracht, van hoop naar genezing, van genezing tot geloof om daaraan dan nog zelfvertrouwen en het vermogen om te slagen toe te voegen. Lev, die ooit was opgegeven, is een hartverwarmend voorbeeld van
GOOD NEWS
hoe dit werkt. Nadat Lev vol door een auto werd geraakt en totaal verlamd was, kon zijn vrouw nergens terecht. De artsen schatten zijn kans op overleven als nihil, en zij voelde zich terneergeslagen en had niemand om haar heen om haar te ondersteunen en haar kracht te geven. Deze vrouw, die met zo veel liefde voor haar man vervuld was, raakte zelf, door emoties overweldigd, verlamd. Samen met uw gebeden, steun en donaties, stonden wij aan haar zijde en gaven we haar ziel energie door de warmte van Gods liefde. Ze wist nu dat ze niet alleen stond. Ze zou de medische zorg en verstrekkingen voor haar man krijgen die ze zich niet kon veroorloven, waardoor zij op haar beurt in staat was om al haar liefde, warmte en energie te richten op de verzorging van haar man. Wat er daarna gebeurde liet artsen sprakeloos staan: Lev begon te reageren. Artsen zeiden dat het een wonder was. Was het een wonder? Misschien. Wonderen vereisen geloof, en het was geloof dat Lev’s vrouw de kracht gaf om hem 24 uur per dag te verzorgen zoals niemand anders dat kon. We stonden deze mensen terzijde en bekrachtigden hen met Gods liefde, niet alleen door één keer te zeggen ‘God zegene u, wij zullen voor u bidden’, maar door hen bij te staan helemaal vanaf het begin tot nu. Ik heb zojuist Lev bezocht. Hij maakte niet alleen oogcontact met mij, maar hij begreep ook dat we allemaal
in hetzelfde schuitje zitten. Lev glimlachte toen ik een foto van hem maakte. Die glimlach raakte mij zo diep dat woorden dit niet kunnen beschrijven. Dit was een man die helemaal niet kon reageren en nu lacht hij! Niet alleen dat, maar hij begrijpt wat er gaande is. Hij begint te genezen; het gaat beter en beter met hem. Hij kan nu zelfs een paar woorden spreken. Nu gaan we Lev de beste kans op genezing geven. Onze coördinatoren hebben het proces voltooid en Lev en zijn vrouw zullen Aliyah maken naar Israël. Hij zal daar gebruik kunnen maken van de meest geavanceerde medischeen revalidatiezorg in de wereld. Wat een zegen, maar we zijn nog niet klaar. We moeten deze mensen nog helpen met het betalen van hun achterstallige belastingen en schulden, zodat de regering hen zal toestaan om te vertrekken. Samen hebben we deze mensen door enkele van de meest moeilijke tijden en uitdagingen die iemand kan overkomen vastgehouden. Samen hebben we gezorgd voor een ziekenhuisbed, medicatie en doktersbezoeken zodat Lev niet alleen kon overleven, maar ook het genezingsproces kon beginnen. Samen kunnen we de liefde van God naar anderen verspreiden die, net zoals Lev en zijn vrouw, onze hulp hard nodig hebben en nergens anders naartoe kunnen. Moge God u zegenen, wanneer we samen het Joodse volk zegenen. PER S OO N LIJ KE V E RH A LE N
.....................11
SASHA’S DROOM Door Don Horwitz - Stichting 49:22
S
asha Malkin had een droom. Hij droomde ervan dat hij op een dag de brokstukken van het gebroken leven van zijn vader zou kunnen oppakken en de familietraditie die twee generaties had standgehouden weer zou kunnen voortzetten. Net als zijn grootvader en zijn vader, wilde Sasha bakker worden. Toen Sasha opgroeide in Kazan, Rusland, zag hij zijn vader iedere ochtend heel vroeg naar zijn werk gaan en pas thuiskomen na zonsondergang. Hij was altijd zo trots wanneer hij door de straten van de stad liep en mensen hem ‘de zoon van Abram de bakker’ noemden. Helaas verloor zijn vader zijn baan in één van de vele economische crises die Rusland teisterden. Sasha was vastbesloten om zijn vader trots te maken door op een dag in zijn voetspoor te treden. Het leven was moeilijk voor deze Joodse familie die in het armste gedeelte van de stad woonde. Met Sasha’s vader zonder werk, was er weinig geld om de familie te voeden. Zijn vader probeerde wel om werk te vinden, maar hem werd verteld dat hij P ER S O ON L I J KE V ERHA L EN
..................... 12
te oud was om opnieuw ingehuurd te worden. Sasha was toen in zijn late tienerjaren, en hij wist dat het nu aan hém was om zijn ouders te ondersteunen. Sasha vond werk als schoonmaker in een fabriek. Het was zwaar werk en de verdiensten waren mager, maar in ieder geval hielp het om eten op tafel te zetten voor zijn moeder en vader. Naarmate de jaren verstreken doofde Sasha’s droom om bakker te worden langzaam uit... Sasha trouwde uiteindelijk een jonge Joodse vrouw uit een naburige gemeenschap. Zij werkten hard om een toekomst voor zichzelf te creëren, terwijl ze ook de bejaarde ouders van Sasha bleven ondersteunen. Hoewel ze met hun kleine salarissen net het hoofd boven water konden houden, realiseerden zij zich dat de toekomst er somber uit zag. Ze wilden heel graag een kindje, maar ze konden zichzelf nauwelijks onderhouden laat staan dat ze de zorg voor een kindje konden opbrengen. Ze baden en bleven
GOOD NEWS
hard werken, in de hoop dat op een dag hun hopeloze leefomstandigheden zouden veranderen. Met een grote glimlach op zijn gezicht, vertelde Sasha me over de dag dat zijn leven daadwerkelijk veranderde. “Mijn vrouw en ik brachten een bezoek aan het plaatselijke Joodse gemeenschapscentrum waar ik een flyer zag liggen van een programma in Israël, genaamd Project Mifras. Op de flyer stond dat vertegenwoordigers van dit project naar mijn stad zouden komen en mensen werden uitgenodigd om zich in te schrijven voor een opleiding in één van vier verschillende beroepen. Ik las de lijst. Het eerste programma was een opleiding tot reisagent. De tweede was voor computerprogrammeurs. De derde voor buschauffeurs. Toen ik de laatste opleiding las kon ik mijn ogen niet geloven! Er was een programma genaamd… kookkunst! Ik belde het nummer op de flyer om een afspraak te plannen om één van de recruiters van Project Mifras te spreken.” “De avond voor het interview, was ik zó nerveus! Ik wilde het beroep dat mijn vader ooit had gehad zo graag leren. Ik stelde mijzelf constant de vraag ... ‘Wat zullen ze me vragen? Zal ik hun vragen goed kunnen beantwoorden? Zullen ze me goed genoeg vinden om me uit te nodigen voor het programma? ‘Mijn vrouw probeerde me te kalmeren, maar het had geen zin. Dit was gewoon een té belangrijke kans voor mij en mijn familie.” Eindelijk was het tijd. Sasha trok zijn beste kleren aan en ging naar het sollicitatiegesprek. De Mifras recruiter legde het programma uit. Als hij zou worden uitgekozen, zouden hij en zijn vrouw Aliyah kunnen maken en zou Sasha instromen in de opleiding in Haifa, Israël. Na de training zou er arbeidsbemiddeling
zijn om hem aan werk te helpen. “Ik vertelde de recruiter steeds opnieuw hoeveel het voor mij en mijn familie zou betekenen als ik in het programma zou worden opgenomen. De recruiter vertelde me dat de beslissing ongeveer een maand op zich zou laten wachten. Ongeveer 30 dagen later, kreeg Sasha een telefoontje van een vreemd nummer. Hij beantwoordde het telefoontje en het was de recruiter die hem het nieuws, waarop hij zo had gehoopt, meedeelde. Hij werd opgenomen in het programma! Die avond was de familie bijeen om de heugelijke nieuws te vieren. Hun gebeden werden beantwoord en ze zouden snel naar Israël verhuizen. Tegenwoordig is Sasha is chef-kok in een Italiaans restaurant in Haifa, Israël. Hij bakt ook alles voor het restaurant. Hij en zijn vrouw hebben zich aangepast aan het leven in Israël en ze doen het geweldig! Ze hebben flink gespaard en hopen binnenkort een baby te krijgen. Zijn vader is dolblij met zijn succes en is erg trots op zijn prestaties. Er zijn nog tienduizenden Joodse volwassenen verspreid over de voormalige Sovjet-Unie. Velen van hen zijn terughoudend om Aliyah maken omdat ze bang zijn dat ze in Israël niet in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Project Mifras geeft een antwoord op deze zorgen omdat we Joodse volwassenen werven, trainen en plaatsen in beroepen diverse beroepen zoals reisagent, computerprogrammeur en buschauffeur. Help ons in de ondersteuning van Project Mifras, zodat we kunnen blijven uitreiken naar mensen zoals Sasha, zodat zij de dromen die God hen heeft gegeven kunnen vervullen. PER S OO N LIJ KE V E RH A LE N
.....................13
Aliyah noodhulp Anna Saprovsky Door Don Horwitz - Stichting 49:22
I
n de door de oorlog verscheurde stad Lugansk, in het oosten van de Oekraïne, zat Anna Saprovsky ineengedoken in haar badkamer toen het geluid van geweervuur om haar heen losbarstte. Ze was óp van de zenuwen door de maanden van intense gevechten die er gaande waren in haar buurt. Net op het moment dat er een pauze in het geweervuur optrad, schudde haar flat door een enorme explosie haar flat. De kracht was zo groot dat het haar ramen versplinterden en de schappen uit haar keukenkastjes geblazen werden. Versuft door de ontploffing, zocht ze langzaam kruipend haar weg naar een raam om behoedzaam naar buiten te gluren. Tot haar schrik zag ze dat een deel van het appartementencomplex naast het hare volledig verwoest was. Terwijl ze zich huilend terug op de grond liet zakken, wist ze dat het tijd was om haar huis, waar ze van jongs af aan had gewoond en de gemeenschap te verlaten. Het was nu gewoon te gevaarlijk geworden om te blijven. De volgende dag pakte Anna alles wat ze in één koffer kon pakken, ging nog een laatste keer in haar favoriete stoel zitten terwijl ze zich afvroeg hoe deze chaos en dit bloedbad had kunnen plaatsvinden in wat eens een vreedzame gemeenschap, háár gemeenschap was geweest. Ze hees zich uit haar stoel en zocht haar weg naar het station. De eens zo gemakkelijk AL I Y A H N O OD HUL P
..................... 14
te lopen route was nu levensgevaarlijk door de landmijnen die in de stad waren gelegd. Sinds maart 2014 zijn in het oosten van de Oekraïne ten minste 42 kinderen om het leven gekomen door niet-ontplofte munitie en mijnen. Na een angstaanjagende voettocht kwam ze veilig aan op het station. Anna nam afscheid van haar geliefde thuis en stapte op een trein die haar uit het oorlogsgebied, dat eens het veilige plekje in haar leven was geweest, bracht. Anna belandde uiteindelijk in een geïmproviseerd asielzoekerscentrum in Bila Tserkva, Oekraïne, waar onze Aliyah coördinator, Tatiana, haar vond. “Ik zal nooit de blik in Anna’s ogen vergeten”, zegt Tatiana. “Haar gezicht was bleek, ze had donkere kringen rond haar ogen en leek ernstig ziek. Ik liep naar haar toe en knoopte een praatje aan. In eerste instantie weigerde ze te praten, maar uiteindelijk was ik in staat om tot haar door te dringen. Ze huilde toen ze sprak over het achterlaten van alles wat ze had en alles wat haar dierbaar was. Ze vertelde me dat ze geen idee had wat er was gebeurd met haar buren, of ze het geluk hadden gehad om te kunnen ontsnappen of dat ze zich nog steeds in Lugansk verstopt hielden. Er was nog iets mis met Anna, ik kon het in haar gezicht zien. Ik bleef zachtjes aandringen tot het moment dat ze brak en me vertelde dat ze maagkanker had en dat
GOOD NEWS
de medicijnen die ze haar daarvoor had gekregen niet aansloegen. Ik vertelde haar dat ze Aliyah zou moeten maken en zo snel mogelijk naar Israël zou moeten om medische zorg te krijgen. Ze begon nog hartverscheurender te huilen toen ze me vertelde dat al haar papieren verloren waren gegaan tijdens haar vlucht naar veiligheid. Ik omhelsde haar en vertelde haar dat ze alles aan ons kon overlaten. Stichting 49:22 zou voor de benodigde papieren zorgen en haar zo spoedig mogelijk naar Israël brengen”. Op mijn recente reis naar de Oekraïne, was ik in de gelegenheid om Anna te ontmoeten en met haar te praten in het asielzoekerscentrum. Ik stelde haar gerust dat we alles op alles zouden zetten om het resterende papierwerk rond te krijgen, zodat ze zo snel mogelijk naar Israël kon gaan voor de behandeling van haar kanker. Toen we daar wegreden kreeg Tatiana een telefoontje met fantastisch nieuws. Anna’s documenten waren gevonden en ze zou binnen twee weken kunnen vertrekken naar Israël! Wat
een zegen! Ons Aliyah noodhulpprogramma werkt voor die gezinnen en individuen die in levensbedreigende situaties verkeren en die niet in staat zijn om Aliyah te maken als gevolg van ontbrekende documenten. Onze coördinatoren werken rechtstreeks samen met archieven, lokale overheidsinstanties, de gemeenschappen en de Israëlische autoriteiten om ervoor te zorgen dat deze bedreigde Joodse mensen in staat zijn om hun Joodse achtergrond te bewijzen om vervolgens zo snel mogelijk naar Israël te emigreren. Zonder uw partnerschap, zouden mensen zoals Anna geen overlevingskans hebben. Laten we samen bidden voor het aanslaan van Anna’s behandelingen en haar toekomstige gezondheid terwijl ze zich aanpast aan haar nieuwe thuisland Israël. Samen kunnen we de duizenden Joodse mensen die wanhopig behoefte hebben aan onze hulp redden. Help ons nu zo dat we anderen zoals Anna kunnen helpen voordat het te laat is! ALIY A H N O O D H U LP
..................... 15
Adam’s Notitieboek
49:22trust
Paulus de onherroepelijke aard van Gods verbond met het Joodse volk omschrijft, en dat duidelijk maakt dat Israël de wortel van de kerk is waarop we zijn geënt. Dit hoofdstuk anticipeert op de volledige opname van het Joodse volk in het Koninkrijk van God.
@4922trust
Romans 11 Het verkennen van het leven, kerk, geloof en Israël als volgeling van Jezus.
“Dat klinkt geweldig!”
E
nige tijd geleden ontving ik een uitnodiging van een vriend genaamd Sam Hailes voor een gebedsbijeenkomst voor mensen tussen 18 en 35 jaar die zou worden gehouden in Westminster. De focus was gericht op het bidden voor twee onderwerpen die met elkaar verbonden zijn: gebed voor Israël en gebed voor heropleving van het Christelijk geloof in het Verenigd Koninkrijk. Dit was te mooi om te missen. Het was nieuw. Het was strategisch. Het was een initiatief van een groep vrienden die anderen wilden uitnodigen om samen te komen om te bidden. Er zou ook pizza zijn... De groep heet Romeinen 11, de naam van het glorieuze hoofdstuk waarin
R OM A N S 11
..................... 16
“Immers, als u die van nature een tak van de wilde olijfboom bent, tegen de natuur in op de edele olijfboom bent geënt, hoeveel eerder zullen dan zij die er van nature bij horen, op die boom worden geënt!” (Romeinen 11:24 NBV) Sinds die eerste uitnodiging heeft dit initiatief nog twee bijeenkomsten georganiseerd in het Emmanuel Centre in het centrum van Londen, op 28 mei en vervolgens weer op 24 september. In de gezongen aanbidding en daarna in de tijden van gebed is Gods aanwezigheid in de ruimte met misschien 70 mensen sterk voelbaar. Mensen spraken recht vanuit hun hart over hun liefde voor Jezus Christus hun overtuiging dat Gods trouw aan de natie en het volk van Israël blijft. Het was erg bemoedigend. Voor sommigen was het de eerste keer dat ze hun geloof op deze manier beleefden. Het was een herinnering aan het feit dat er een groot verlangen leeft om de goede dingen te zien die God doet voor de mensen en de natie Israël. Dit verlangen leeft niet alleen onder jongeren, maar wordt dwars door de Kerk heen gevoeld.
GOOD NEWS
Ons geloof kan niet ontsnappen aan het feit dat Jezus Christus de Messias van Israël is, en als dat inderdaad zo is, dan is het Joodse volk Zijn volk. Hij houdt van hen net zoals Hij van ons houdt en God is een God die zich aan Zijn beloften houdt. Wanneer Hij zich aan de beloften voor Israël houdt, dan zien we daarin de bevestiging van de dingen die Hij aan ieder van ons individueel heeft beloofd. (vernieuwing en het eeuwige leven in Christus door Zijn dood aan het kruis). Als onderdeel van de inzet van Stichting 49:22 om Christenen in staat te stellen om schouder aan schouder met Israël en het Joodse volk te staan, zie ik het als een zaak van groot belang om een groep van levendige, jonge mensen zoals deze in gebed te steunen en hen aan te moedigen.
Ik weet niet wat God in gedachten heeft, maar zoveel is zeker: Hij is aan het werk in deze groep. Wanneer steun van Christenen aan het Joodse volk, Israël, en Alijah voortgezet moet worden, dan is het van vitaal belang om te investeren in de komende generatie, een generatie waar ik op dit moment nog deel van uitmaak. Ik zal aanwezig zijn bij de toekomstige meetings die voor 2106 gepland zijn en ik zal deze ook posten op onze Facebook pagina, dus wanneer je met ons mee wilt doen, of iemand anders kent die mee zou willen doen (met name wanneer de leeftijdsgrenzen van 18-35 jaar te nauw zijn), neem dan alsjeblieft contact met ons op en laat het ons weten - het zou geweldig zijn om je daar te zien! RO M A N S 1 1
..................... 17
Wees niet bevreesd Door Adam Raffell – Stichting 49:22
Niet ver daarvandaan brachten herders de nacht door in het veld, ze hielden de wacht bij hun kudde. Opeens stond er een engel van de Heer bij hen en werden ze omgeven door het stralende licht van de Heer, zodat ze hevig schrokken. De engel zei tegen hen: ‘Wees niet bang, want ik kom jullie goed nieuws brengen, dat het hele volk met grote vreugde zal vervullen: vandaag is in de stad van David jullie redder geboren. Hij is de Messias, de Heer. Dit zal voor jullie het teken zijn: jullie zullen een pasgeboren kind vinden dat in een doek gewikkeld in een voederbak ligt.’ . (Lucas 2: 8-12 NBV) Ik vraag me af wat voor beeld u voor ogen hebt bij deze herders in de buurt van Bethlehem toen de glorie van de Heer en een engel aan hen verscheen. In tegenstelling tot alle afbeeldingen van kerststallen met theedoek-op-het-hoofd figuren, verwijst Lucas hier naar een groep mannen die hun kudden met behulp van stenen en stokken verdedigden tegen wilde dieren en die bekend zijn met het buitenleven op het rotsachtige terrein in Israël. Bij het intreden van de duisternis waren zij extra alert. Dit waren geen mensen die snel bang waren, en toch, bij het zien van een engel “waren ze doodsbang”.
W E E S N I E T B EV REESD
..................... 18
GOOD NEWS
Wanneer wij door de Bijbel bladeren ontdekken we dat deze helemaal doortrokken met de essentie van deze eenvoudige woorden: “Wees niet bevreesd” of “Wees niet bang”. Zacharia, Jozef en Maria horen dezelfde woorden bij de aankondiging van de geboorte van Jezus. Ze treft deze woorden ook aan in het begin van de geschiedenis waarin God Zijn verbond sluit met Abram, die snel daarna Abraham genoemd zou worden, in Genesis 15: 1 (NBG), Vrees niet, Abram. Ik ben uw schild; uw loon zal zeer groot zijn. Dit zijn woorden van bevestiging, die de toehoorder vertellen dat de God die tot hen spreekt het beste met hen voor heeft. Tegelijkertijd vertellen ze ons dat een directe ontmoeting met God, of Zijn engel, een zeer beangstigende ervaring is “Wee mij” riep Jesaja, “ ik ga ten onder, want ik ben een man, onrein van lippen, en woon te midden van een volk, dat onrein van lippen is, – en mijn ogen hebben de Koning, de Here der heerscharen, gezien. (Jesaja 6: 5 NBG). De overweldigende, angstaanjagende grootsheid van God staat buiten kijf. Toen Mozes vroeg of de Almachtige Zijn heerlijkheid aan hem wilde tonen, gaf God een ietwat merkwaardig antwoord, dat Abram hem alleen van achteren mocht zien. “ Mijn gezicht zul je niet kunnen zien, want geen mens kan mij zien en in leven blijven.” (Exodus 33:20 NBV). De reden dat God zo angstaanjagend is, is het gevolg van de dingen die we verkeerd hebben gedaan in ons leven. In het verhaal van de eerste twee mensen
die zich, na het eten van de verboden vrucht van de boom van kennis van goed en kwaad, in de tuin verborgen hielden, wordt vrees een onderdeel van hun leven nadat, door hun euveldaden, ook schaamte en schuld zijn geïntroduceerd. Het vergt een ontmoeting met God voordat we, net zoals Jesaja gaan inzien hoe onrein we ten diepste zijn in het licht van Gods heilige aanwezigheid. Wanneer God Zijn volk zegt niet bang te zijn, dan heeft dit absoluut niets te maken met angst voor de Heer, waarin niets te vinden is van het gevoel van verlamming dat in verband gebracht wordt met andere vormen van angst! Integendeel: het is door het vrezen, of liever vereren van God, dat we erkennen dat we geroepen, geliefd en bekrachtigd zijn met Zijn belofte om deel te nemen in Zijn werk. Met andere woorden: Wanneer we God vrezen hoeven wij nergens anders meer bang voor te zijn. Zo komt het dat, net zoals Mozes, Abraham en Jesaja, nu de herders die net buiten Bethlehem verlamd van angst voor Hem op de grond liggen, opnieuw Gods opbeurende woorden horen: “... wees niet bang.” Wanneer we dit gaan zien krijgen we een glimp van het grotere plaatje: het grootste plaatje van allemaal. Toen God de mens schiep naar Zijn evenbeeld was dat om ervoor te zorgen dat we ons leven niet als trillende bangeriken voor Hem zouden hoeven te leven. Hij verhoogd ons tot vrienden en Zijn kinderen, die omgang met Hem kunnen hebben, Hem kunnen kennen en Hem kunnen liefhebben. Deze waarheid wordt aangetoond op drie verschillende manieren die ik hier zal benadrukken. Allereerst verheft God een WE E S N IE T B E V RE E SD
..................... 19
volk middels de roeping van Abraham en het volk van Israël op het moment dat Hij een onherroepelijk verbond met hen sloot. Het kan bondig worden samengevat in Gods belofte: Ik zal jullie aannemen als mijn volk, en ik zal jullie God zijn. En jullie zullen inzien dat ik, de HEER, jullie God ben, die jullie bevrijdt van de last die je door de Egyptenaren is opgelegd. Ik zal jullie naar het land brengen dat ik onder ede aan Abraham, Isaak en Jakob beloofd heb; dat land zal ik jullie in bezit geven. Ik ben de HEER.”’ (Exodus 6: 7-8 NBV) Deze relatie was zodanig, dat de profeet Hosea over Israël als collectief zou spreken als Gods zoon. “Toen Israël een kind was, heb Ik het liefgehad, en uit Egypte heb Ik mijn zoon geroepen.” (11: 1) Wanneer Stichting 49:22 uitreikt naar individuele Joodse mensen in nood dan doen we dat omdat, zelfs wanneer we hen niet kennen, ze Gods kinderen zijn. Ze zijn broers en zussen van Jezus en ieder van hen is geroepen om te worden gezegend en een zegen voor anderen te zijn, precies zoals God Abraham beloofd had vanaf het allereerste begin. Het plan is niet veranderd: ieder kind van Israël heeft zijn rol te spelen in Gods Koninkrijk en onze missie is in wezen om hen uit de armoede, onderdrukking en uit de diaspora te halen, zodat zij Gods stem kunnen horen en op die roeping kunnen reageren. Dit unieke zoonschap van Israël biedt de context om te spreken van Jezus Christus als de Zoon van God, wiens komst we in deze tijd van het jaar vieren. Hij is de centrale spil “... alle dingen hebben hun bestaan in Hem...” W E E S N I E T B EV REESD
..................... 20
(Kolossenzen 1:17 NBG) - waarmee God Zijn liefde voor Israël bevestigd. Tegelijkertijd laat Jezus duidelijk zien wat altijd al Gods bedoeling was met roeping van Israël: Zijn liefde voor alle mensen en volkeren en de wens dat zij allen deel van Israël zouden uitmaken. Jezus stapte in Israëls schoenen als haar vertegenwoordiger, net zoals Israël geroepen was om de vertegenwoordigende natie voor alle mensen te zijn. Zijn komst is het definitieve en onherroepelijke bewijs dat God heeft gekozen om in te grijpen in de menselijke situatie, ons te vergeven, en ons allemaal in die uiteindelijke positie als Gods familie bij elkaar te brengen. Zoals het in het evangelie van Johannes staat: ... Wie hem wel ontvingen en in zijn naam geloven, heeft hij het voorrecht gegeven om kinderen van God te worden. Zij zijn niet op natuurlijke wijze geboren, niet uit lichamelijk verlangen of uit de wil van een man, maar uit God. (Johannes 1: 12-13 NBV) Het zijn van het huisgezin van God is de derde manier waarop God toont ons dat Hij van ons houdt, want door Christus zijn wij geroepen om één te zijn. In Christus, door de Heilige Geest, zijn we allemaal zonen Gods: Want gij hebt niet ontvangen een geest van slavernij om opnieuw te vrezen, maar gij hebt ontvangen de Geest van het zoonschap, door welke wij roepen: Abba, Vader. (Romeinen 8:15 NBG) Als je erover nadenkt, hangt de mogelijkheid om tot Gods familie te behoren uiteindelijk af van onze eenheid. Dit is iets dat alleen gedeeltelijk zichtbaar is als ideaal waar we aan vasthouden. De kerk van vandaag is versnipperd en verdeeld, Christenen en Joden blijven vervreemd van elkaar om diverse redenen,
GOOD NEWS
en we delen een wereld die ver verwijderd is van de weerspiegeling van het Koninkrijk van God. Maar, zoals Karl Barth in de jaren 40 al waarnam, zijn Israël en de Kerk een tweeledig wezen (c.f. CD II.2 P198): geen van beide vervangt de andere en geen onderscheid wordt door de andere geabsorbeerd. Ze horen bij elkaar als Gods enige volk: de Kerk is een onderdeel van het huis van Israël, en Israël is een onderdeel van de Kerk, beiden verlost en geperfectioneerd in Jezus Christus. Elke keer dat we de woorden, “Wees niet bevreesd” lezen, worden we herinnerd aan de grote belofte die God voor ons is. Het is de eenvoudige boodschap van zekerheid die Gods volk machtigt om tegenspoed met vertrouwen tegemoet te treden omdat we elk het verschil kunnen maken door middel van onze gebeden en onze acties. Israël, het Joodse volk en de Kerk zouden in staat moeten zijn om zekerheid door Gods aanwezigheid te vinden door wat ze in elkaar zien. In het voortdurende getuigenis, dat we beiden leveren aan het werk van God onder de mensen, zouden we moeten vertrouwen dat Gods woord voor ons is: “Wees niet bang!” Het is niet alsof we nergens bang voor hoeven te zijn. Het afgelopen jaar zijn we getuige geweest van de verbreiding van de groep die zich ‘Islamitische Staat’ noemt en die Christenen en dissidente moslims vermoordde die hen in de weg stonden. De Oekraïne, waar we ook werkzaam zijn, is op de knieën gedwongen door economische druk, politieke verdeeldheid en oorlog in het oosten. Terwijl ik dit schrijf, vallen Joodse burgers in Israël ten prooi aan messen zwaaiende terroristen in het laatste hoofdstuk van een lange geschiedenis van haat jegens de Joden door hun Palestijnse
buren. Er is een deal gesloten met Iran, die weliswaar bedoeld was om haar nucleaire ambities te beperken tot de productie van energie voor binnenlands gebruik, maar waarvan men vreemd genoeg bereid is om herhaalde oproepen van datzelfde Iran voor de vernietiging van Israël over het hoofd te zien. Het is dringend nodig dat de Kerk wereldwijd gaat deelnemen aan gebed voor de mensen die gevangen zitten in deze situaties en voor de vervolgde kerk. We moeten in alle ernst te bidden dat Israël zal worden beschermd tegen angst en bekrachtigd wordt om deze dreigingen tegemoet te treden met alle benodigde wijsheid en kalmte die hen in staat zal stellen om zowel zichzelf als onschuldigen te beschermen aan alle kanten van het conflict. We moeten het werk dat God voor ons heeft voortzetten om Zijn kinderen in de Oekraïne en de rest van de voormalige Sovjet-Unie te helpen en deel te nemen aan Zijn werk om hen terug te brengen naar het (t)huis dat Hij beloofd heeft; Israël. Wanneer we in deze kerstperiode opnieuw de tijd nemen om de komst van de Vredevorst naar deze aarde te vieren, hebben we tijd om “Shabbat” te vieren voor de volkeren waarin we God danken voor de hoop die we in Hem hebben. Laten we bidden dat al deze verschrikkelijke dingen op een dag tot een einde komen. Heel Israël zal verenigd zijn. We hebben tijd om onze kracht te vernieuwen, en na te denken over Gods bemoedigende woorden: “Wees niet bang”, voordat we ons hergroeperen om opnieuw de realiteit aan te gaan dat deze dag nog niet is aangebroken. We wensen iedere lezer een bijzonder gezegend en zeer vrolijk Kerstfeest! WE E S N IE T B E V RE E SD
..................... 21
LAAT ONS
SAMEN DE HEER PRIJZEN VOOR ZIJN GROTE TROUW BIJ HET BEANTWOORDEN VAN ONZE GEBEDEN: WE WILLEN DE HERE DANKEN VOOR: Het feit dat Sasha Malkin mee kan doen met Project Mifras. Prijs God voor de deur die Hij voor Misha
heeft geopend en zijn ambitie, om als bakker en chefkok te kunnen werken, mogelijk heeft gemaakt. Dank God dat hij met zijn vrouw Aliyah heeft gemaakt en dat ze gedijen in Israël! We bidden ook dat Hij hen beiden zal zegenen in hun verlangens om binnenkort een gezin te stichten.
De hartverwarmende nieuws dat Lev Karpov en zijn vrouw Anna op punt staan om Aliyah te maken. We
blijven, twee jaar na het ongeluk, bidden voor Lev’s herstel en voor betere omstandigheden nu ze zich in Israël gaan vestigen.
De groei van de Romeinen gebedsgroep en allen die daarbij betrokken waren in . We bidden dat
God jonge mensen zal blijven samenbrengen om ze op te bouwen en hen de bijzondere plaats die het Joodse volk en het volk van Israël in Gods hart heeft te koesteren.
Als een klein deel van het deeg aan God is gewijd, is al het andere deeg het ook; als de wortel aan God is gewijd, zijn de takken het ook. (Romeinen 11:16)
G EB E D S ON D E RW ERPEN
..................... 22
B ID ALSTUBLIEF T VOOR: Anna’s aanstaande vertrek naar Israël om behandeling te ontvangen voor haar maagkanker, nadat zij onlangs moest vluchten voor de gevechten in het oosten van Oekraïne. We bidden dat de behandeling die ze krijgt na aankomst in Israël succesvol zal zijn en dat ze volledig mag herstellen. We bidden dat ze goed zal kunnen omgaan met de stress van het verlaten van de Oekraïne onder deze traumatische omstandigheden, en voor een soepele aanpassing aan haar nieuwe thuis.
Alle kinderen die in de Kalaniot noodopvang wonen. Laten we God vragen om voortdurend dit huis en de kwetsbare levens die afhankelijk zijn van deze veilige omgeving waarin ze kunnen groeien te beschermen. Bid voor de verdere ontwikkeling van broederlijke vriendschap tussen de kinderen. Bid ook dat de medewerkers de energie die ze nodig hebben kunnen opbrengen om ook te genieten van de tijd die ze doorbrengen in de Shelter.
Yulia Gintsburg na haar ongeluk waarbij ze haar wervels brak. Bid alstublieft voor haar volledige genezing van alle pijn, duizeligheid, en de ernstige hoofdpijn. We bidden ook voor haar moeder, Marina, die belast is met de zorg voor haar dochters en met de voorbereidingen voorafgaand aan de Aliyah.
De rust en de veiligheid van Israël en allen die daar wonen. We bidden dat God de natie zal steunen als veilig toevluchtsoord. We bidden om wijsheid en compassie voor de Israëlische leiders en burgers in het omgaan met de interne en externe uitdagingen en geweld waarmee ze geconfronteerd worden. We bidden dat Israël in 2016 minder confrontaties te verduren heeft en we vragen om een veilige en duurzame vrede in Israël en alle omringende landen: Syrië, Egypte, Irak en alle andere landen die bedreigd worden door ISIS. Hij trekt zich het lot aan van Israël, zijn dienaar, zoals hij aan onze voorouders heeft beloofd (Lucas 1: 54-55 NBV)
GEBE D SO N D E RWE RP E N
..................... 23
STICHTING 49:22 WORDT GESTEUND DOOR DONATIES VAN PERSONEN, KERKEN EN ORGANISATIES. STICHTING 49:22
Postbus 1466 3800 BL Amersfoort Nederland Gratis bellen met uw vaste lijn: 0800 0221862 Via mobiel: 06-30548659 Email:
[email protected] Bankrekening ABN AMRO (IBAN) NL22ABNA0256504830 Handelsregister 24369299 VERTALING EN NEDERLANDSE VERTEGENWOORDIGING
Jelmer Dijkhuizen CREATIVE DESIGN
DreamGem www.dreamgem.net MAGAZINE LAYOUT
Chris Cannon - www.chriscannon.co.uk Kantoor in Engeland Good News for Israel t/a 49:22trust P.O. Box 1030 Hull HU3 2YG United Kingdom Tel: +44 (0) 800 3160 797 Email:
[email protected] Company limited by guarantee. Registered in England and Wales. No: 04647064
www.4922trust.nl
49:22trust
@4922trust
Z O ZEGT DE HERE HERE: “Z IE , IK ZAL MIJN HAND OPHEFFEN TOT DE VOLKEREN EN MIJN BANIER OMHOOG HEFFEN VOOR DE NATIËN ; IN HUN ARMEN ZULLEN ZIJ UW ZONEN BRENGEN , EN UW DOCHTERS ZULLEN OP DE SCHOUDER GEDRAGEN WORDEN .
-J ESAJA 49:22
