Gemaakt door: Thomas Rozendaal Klas 3A
-
Inleiding………………………………………………………3 Hypothesen …………………………………………………4 Waarom integreren gehandicapten..............................5 Wat heeft de overheid gedaan......................................6 Met wat kunnen visueel gehandicapten integreren....7 Hoe gaat integreren in zijn werk...................................8 Mijn verhaal over integreren als visueel gehandicapte……………………….9 Interview……………………………………………………..11 Kranten artikelen…………………………………………..14 Plan van aanpak……………………………………………19 Conclusie……………………………………………………20 Bronnen……………………………………………………..21 Slotwoord…………………………………………………...22
2
Ik heb dit onderwerp gekozen omdat, gehandicapten lang niet overal naar scholen en bedrijven kunnen. Ik had daar ook mee te maken, toen ik naar een andere school moest. Want er waren scholen die me niet aan konden nemen ivm mijn handicap. Veel plezier met het lezen van mijn werkstuk.
Soms moet je dingen ook met een glimlach blijven zien. (O.S. 10 km Sven Kramer 2010)
3
- Waarom integreren gehandicapten? Gehandicapte integreren bijvoorbeeld als, ze naar een andere school willen dan moeten ze integreren want, je hoeft niet perse naar een speciale school voor gehandicapten. Maar ze willen ook gewoon mee doen in de Nederlandse samenleving en ze willen niet anders behandelt worden dan de andere Nederlanders. - Wat heeft de overheid gedaan? De overheid, geeft de gehandicapten een rugzakje dwz een bepaald bedrag en uit dat rugzakje wordt oa het materiaal en de extra begeleiding betaald, school en de gehandicapte leerling beslissen samen wat er nodig is voor hem of haar om goed te kunnen functioneren binnen de school tussen de ’’gewone” leerlingen. - Met wat kunnen visueel gehandicapten integreren? Ik denk dat ze overal kunnen integreren zoals op scholen, en ook in bedrijven. Ze zijn namelijk niet anders dan de gewonen mensen, ze hebben alleen wel hulpmiddelen nodig. - Hoe gaat integreren in zijn werk? Integreren gaat denk ik niet overal hetzelfde. Want toen ik een andere school moest kiezen, moest ik eerst gesprekken met de zorg coördinator aangaan. En andere leerlingen hoeven dat niet. - Mijn verhaal over integreren als visueel gehandicapte. Integreren gaat lang niet overal hetzelfde. Want, de gesprekken met coördinator is altijd anders. En er zijn ook scholen, die gelijk op een harde manier zeggen “doe je pet is af” en dan leg ik uit van Mr/Mevr. dat gaat niet want dat is niet goed voor mijn ogen als het te licht is. En zo zijn er nog meer dingen die je tegen komt.
4
Gehandicapten integreren omdat zij ook in de gewone Nederlandse samenleving mee willen doen. Ze willen ook niet anders behandelt worden dan anderen. Ze zijn dan wel anders dan anderen maar, met hulpmiddelen kunnen ze ook heel ver komen. Want ze kunnen wel in een hokje apart gaan zitten maar dan gaan ze niet meer met de normale Nederlanders om maar, met hun mede lotgenoten. Hun wereldje wordt dan erg klein.
5
De overheid heeft in eerste instantie de grote instellingen verplicht om de (re)integratie door te voeren. Besloten is om geen geld meer te besteden aan uitbereidingen van inrichtingen en gezinsvervangende tehuizen. Ook is het de bedoeling dat gehandicapten op den duur in staat zijn om openstaande vacatures in de maatschappij op te vullen en ook gewoon aan het arbeidsproces mee kunnen doen. Ook hier geeft de overheid geld voor. Welke politieke partijen spelen een rol? Er zijn verschillende politieke partijen betrokken. Ze proberen allemaal nieuwe ideeën aan te dragen. Ze hebben er niet echt voordeel bij het beleid te beïnvloeden naar hun eigen wens: ze proberen dan ook samen een goede oplossing te zoeken voor het probleem.
6
Visueel gehandicapten kunnen overal integreren. Bijvoorbeeld op een school of in een bedrijf. Alleen er komt wel veel meer bij kijken dan bij de normale mensen. Want als je een vervolg school moet hebben bijvoorbeeld het voorgezet onderwijs dan moet je een gesprek aangaan met de school, of dat ze het zien zitten om iemand met een visuele handicap op school aan te nemen. Het komt regelmatig voor dat er scholen zijn die daar geen tijd voor hebben, of willen maken. Of ze weten niet of het mogelijk is, maar proberen willen ze het wel. Op een bedrijf is dat precies het zelfde. Want er zijn bedrijven die zeggen, bijvoorbeeld als je te ver woont, en met het openbaar vervoer moet reizen, we nemen je niet aan want je zal we niet veel op tijd kunnen komen. Maar je zult ook kunnen overwegen om te gaan verhuizen dit is niet anders dan “gewonen mensen. Maar ook omdat je een handicap hebt, zijn er bedrijven die denken ik wil hem of haar niet in mijn bedrijf hebben, dat wordt toch niets alleen maar lastig een gehandicapte, in dienst nemen. Vaak weten de mensen ook niet hoe je je tegenover een gehandicapte moet gedragen en denken ze al gauw laat maar dit gaat toch niet werken.
7
Integratie is dat er aanpassingen nodig zijn om de persoon met een handicap te laten meedoen in de gewone samenleving. Belangrijk bij integratie is dat de hoofdzaak van de aanpassingen bij de persoon met een handicap ligt. Zo moet een dove leren liplezen of gebarentaal leren begrijpen, of een blinde kan leren braille lezen zodat ze zelf hun integratie in de samenleving makelijker kunnen maken. Ook hier moet je denken aan of een persoon met zijn handicap kan integreren in de gewone klas, op een gewonen school en kan werken naar dezelfde doelen als de andere leerlingen. Vanaf ongeveer 1990 is het beeld aan het veranderen dat aanpassingen niet op een persoon gericht moeten zijn maar dat aanpassingen in de maatschappij plaats moeten vinden. Het voordeel hiervan is dat gehandicapten makkelijker in de maatschappij kunnen bewegen en dus ook makkelijker in de maatschappij opgenomen kunnen worden. In het onderwijs geeft dit dan aan dat gehandicapten normaal onderwijs kunnen volgen.
8
Ik moest zelf toen ik met de basisschool klaar was, net als ieder ander ook een andere school zoeken. Dan kom je als visueel gehandicapte nog veel problemen tegen, die anderen niet tegen komen. Want je moet met scholen gesprekken aangaan. Want er zijn scholen, die hebben of geen tijd voor gehandicapten, of ze willen er niet eens over nadenken om gehandicapten aan te nemen. Maar het kan nog erger!!!!! Je komt bijvoorbeeld binnen op een school en ze zeggen gelijk “doe je pet af” terwijl dat ik hem niet voor de lol op heb maar voor mijn ogen, dat er niet te veel licht in schijnt. Ik heb ze toen uitgelegd, waarom ik hem op had, maar ze zeiden nog steeds “doe je pet toch maar af”.
Er zijn echter ook scholen, daar kom je binnen en wordt je hartelijk ontvangen, en je hebt een gesprek en dan willen ze het wel proberen. Net als op het Wellant College in Gorinchem. Er moest nog wel overlegd worden met leerkrachten e.d. maar ik werd wel toegelaten!!!!
9
Als ik wil sporten dan moet ik dat bij Bartimëus doen want, hier in de buurt zijn geen sportverenigingen waar slechtziende mee kunnen, of mogen doen.
Je komt het ook tegen als je bijvoorbeeld door het dorp loopt met een begeleidster van Bartimëus (instituut voor blinden en slechtzienden) die je aan het leren is hoe je met een stok moet lopen. En de volgende dag zit je weer op de skelter en dan zeggen ze “je stelt je gewoon aan gister met een stok en nu weer op de skelter”. Vooroordelen ik snap het wel maar waarom vragen mensen niet gewoon waarom gisteren met een stok lopen en nu weer gewoon op de weg met een skelter.
10
1. Wat is uw naam? Annemiek Brinkman 2. Hoe stond de school tegenover het aannemen van iemand met een visuele beperking bijv. mij. Wij staan sowieso heel open voor mensen met een handicap, mits het voor ons als school en docenten maar te doen is dat we voldoende kunnen aanbieden zodat een leerling zich ook voldoende kan ontwikkelen. Zowel betreft als schoolwerk maar ook persoonlijke ontwikkeling. Dat zoeken we uit. Maar in principe staan we open als het past tussen onze mogelijkheden. 3. Welke problemen verwachtte de school? We wisten niet precies wat we konden verwachten want het was voor ons een nieuwe handicap. We hadden nog niet eerder een leerling gehad die bijzonder slechtziend was. We hebben wel jaren lang andere leerlingen met andere stoornissen gehad maar we hebben nog nooit eerder een leerling gehad met een visuele handicap. Voor ons was het ook nieuw en daarom hebben we ons uitgebreid laten voorlichten al in een heel vroeg stadium zijn er gesprekken gevoerd met je ambulante beleidster Jenke Kooi, je ouders en ook met jouw. Toen hebben we dat in het team besproken of dat we dit kunnen, ik heb jouw een ochtend geobserveerd een ochtend op je basisschool. Hoe doet hij dat daar. En als ik dat daar zie kan ik zien hoe je dat dan hier gaat doen. En ik zag dat je heel zelfstandig was en dat je aan jouw niet kon merken dat je zeer slechtziend was. Toen hebben we gekeken wat is daar nou anders dan hier, en dat is heel veel natuurlijk. Want je bent een aantal keren hier geweest met Jenke Kooi en heb je de school mee rond gelopen van waar zitten de deuren en de drempels. Hoe zit het in elkaar. En verder hadden we zoiets van laten we kijken waar we tegen aan lopen, en als we
11
ergens tegen aanlopen dat we dat met jouw en met je ouders goed kunnen oplossen. 4. Hoe stonden de docenten tegenover de komst van iemand met een visuele beperking? De meeste waren wel nieuwsgierig en in de onderbouw zijn we sowieso gewend dat er wel leerlingen met een stoornis binnenkomen die komen dan met een rugzak binnen maar dat hoeft niet altijd. De stappen die we genomen hebben zijn heel zorgvuldig genomen zodat iedereen nieuwsgierig was en zover dat er genoeg ondersteuning was. We waren ook benieuwd of het ons zou lukken want we hadden geen ervaring. 5. Waarom wilde het Wellant College het toch proberen? Dat zijn 2 dingen de 1e om jouw de kans te bieden om regulier onderwijs te laten volgen met allerlei soorten leeftijd genoten en niet alleen slechtziende leerlingen, voor als je naar een speciale school zou gaan, en de 2e dat we wel die ervaring wilde hebben, kunnen wij dit en als je dan kan zeggen dit kunnen wij dat geeft dan een goed gevoel het ging ook nog beter dan dat we verwacht hadden want aan het begin heb je informatie gegeven aan de docenten samen met Jenke. Dat gaf ons heel veel informatie. We moesten je leren om meer vragen te stellen en voor jezelf op te komen. Het is eigenlijk boven verwachting gegaan. 6. Zijn de problemen meer of minder geweest dan gedacht? Veel minder en dat heeft ook te maken hoe je ermee om gaat. Je wilt toch heel veel dingen zelf doen. 7. Zijn er problemen gekomen die jullie niet verwacht hadden? Niet dat ik me zo herinner. Ik weet dat Mr Vreeswijk regelmatig dingen gevraagd heeft aan de gym docenten binnen Bartimëus. En moest wel bedenken hoe die iets ging aanpassen. 8. Zouden jullie nog eens een leerling aan nemen met een visuele beperking? Ja, als het net zo’n soort jongen is als jouw wel. De inzet zijn natuurlijk daarin hele belangrijke dingen.
12
9. Wat vindt u van de ambulante begeleiding, moet dit beter of anders? Zo ja hoe? De begeleiding vond ik erg goed, en ook erg tevreden over. In het begin zat ik er ook altijd bij omdat het voor iedereen nieuw was en ook wilde dat alles goed ging dat niet alleen de coach en ook het team erbij betrokken was. We kunnen altijd terecht per mail. 10. Kan de school invloed uitoefenen om problemen te melden aan de overheid waardoor dingen makkelijker kunnen worden b.v. examens. Dat denk ik niet, ik denk dat dat vooral veel moet gebeuren vanuit Bartimëus. Omdat daar vele slechtziende leerlingen begeleid worden die op reguliere scholen zitten. Dat zoveel mogelijk leerlingen goed examen kunnen doen. En voor 1 leerling zou dat niet helpen. Nu staan we ervoor hoe we het gaan oplossen met het examen. 11. Wat vind u ervan dat gehandicapte moeten integreren of dat ze als aparte groep blijven in de Nederlandse samenleving? Dat zou ik zelf ook willen en voor mijn eigen kinderen ook. Voor zover dat mogelijk is. Voor zover dat je de lessen goed kan volgen met gebruik makend van hulpmiddelen en dat je je ook persoonlijk kan blijven ontwikkelen. Ik denk dat het goed is dat je op een school waar allerlei soorten mensen zijn dan in een aparte groep. Ook afhankelijk van dat een school het moet kunnen bieden. 12. Zijn er nog interessante dingen die ik over het hoofd heb gezien? Vast, maar ik kan ze zo niet bedenken. Maar het kost je allemaal wel veel moeite en inspanning en ik denk dat je aan het eind van de dag en schooljaar ook erg vermoeid bent. Thomas: Dat is inderdaad waar want zoals nu ben ik al erg vermoeid. Door al me inspanning van het hele schooljaar. En is het laatste deel van het schooljaar nog moeilijker door de vermoeidheid.
13
za 04 okt 2008, Betere service voor gehandicapte luchtreiziger Arnold Burlage SCHIPHOL - Gehandicapte reizigers kunnen sinds deze zomer rekenen op betere service aan boord van vliegtuigen. De Europese Commissie heeft nieuwe regels opgesteld en vliegmaatschappijen moeten de noodzakelijke maatregelen en voorzieningen hebben getroffen voor het vervoer van gehandicapten. De verbeteringen van de dienstverlening strekken zich nu uit van parkeerplaats tot vliegtuigstoel (en andersom).
Er is één afhandelingsorganisatie, Axxicom Airport Caddy (AAC), die in opdracht van Amsterdam Airport Schiphol de uitvoering verzorgt. Voor zowel grond- als vliegend personeel bestonden al procedures. Om volledig aan de nieuwe wet te voldoen, zijn nu trainingen verplicht voor luchtvaartmedewerkers, die ondersteuning moeten geven. De opleiding leert hoe moet worden omgegaan met de behoeften van mensen met uiteenlopende handicaps of mobiliteitsproblemen en gehandicaptenproblematiek. De nieuwe richtlijnen zijn er omdat groot belang wordt gehecht aan het vervoer van gehandicapten. Alle Europese 14
luchthavens met meer dan 150.000 passagiers zijn sinds 26 juli verantwoordelijk voor een betere afhandeling van reizigers met een handicap. Om de zomerdrukte te ontlasten voerde Schiphol de nieuwe manier van werken al in januari in. Passagiers wordt verzocht een klacht in te dienen wanneer zij van mening zijn niet volgens de regels te zijn behandeld. Voor het vliegend personeel worden de nieuwe eisen geïntegreerd in de bestaande trainingen. Voor dat doel is er onder meer een speciale EU-video met uitleg over de rechten van personen met beperkte mobiliteit. Het gaat bij de speciale dienstverlening om passagiers met visuele handicap, dove/slechthorende passagiers en rolstoelgebruikers. Aan boord van bijvoorbeeld KLMvliegtuigen is een rolstoel aanwezig. Eigen rolstoelen kunnen niet aan boord en zullen bij de gate geruild worden voor een 'on board'-rolstoel. Hiermee kun je passagiers tijdens de vlucht van en naar het toilet vervoeren. Ook is er een braillekaart met vliegveiligheidsinformatie. Ook zal, bij tijdig aangeven, er alles aan gedaan worden om een verzoek voor stoelkeuze te honoreren. Voor personen met geleidehonden zijn voor elk type vliegtuig zitplaatsen aangewezen waarbij de hond zich in de nabijheid van de persoon bevindt. Passagiers die gebruik kunnen maken van de speciale afhandeling, moeten zich in de vertrekhal melden bij de balie van de luchthaven, dus niet bij de vliegmaatschappijen. Mijn mening over dit artikel: Ik vind het goed dat de luchtvaart maatschappijen maatregelen nemen om mensen met een handicap, in mijn geval een visueel handicap, ook beter met het vliegtuig op vakantie of ’’aangepast’’ kunnen laten reizen. Dit zou ook in andere vormen van vervoer moeten gelden.
15
Kan die blinde wel lezen? Het schrift dat Louis Braille, 200 jaar geleden ontwierp, was een grote vooruitgang voor blinden. Sindsdien kunnen ze studeren en opleidingen volgen. Toch blijft het vaak moeilijk om werk te vinden. Wie blind of slechtziend is zal een aantal extra drempels moeten nemen wanneer hij op zoek is naar een nieuwe baan. „Officieel heb je natuurlijk dezelfde kansen als elke andere kandidaat. Toch heb ik al vaker gemerkt dat je als blinde een extra drempel over moet”, vertelt Nursel Günal, blind vanaf haar geboorte. Günal heeft in de jaren na haar hbo-studie Officemanagement moeite gehad met het vinden van een baan. „Als blinde moet je sowieso al beter selecteren bij het doornemen van vacatures: veel banen vallen meteen af. Zo kan ik bijvoorbeeld niet in een archief aan de slag, aangezien ze hier veel met papier werken. Ook op banen die een rijbewijs vereisen reageer ik niet.” Maar Günal kwam ook bij de voor haar geschikte functies problemen tegen. „Eigenlijk heb je een extra voorgesprek nodig om aan de ander uit te leggen wat je beperking precies is, en vervolgens te vertellen wat je wél kunt, wat je kwaliteiten zijn. Je komt veel onwetendheid tegen. Zo vroeg een bedrijfsleider ooit aan mij of ik wel kon lezen. Dat zegt al veel over de kloof die je nog moet overbruggen.” Günal stipt aan dat alle energie die zij in dit ’voorwerk’ steekt haar absoluut niet ontmoedigt. „Inmiddels heb ik een leuke baan, maar naar mijn idee moet je zelf veel initiatief nemen om aan werk te komen. Zo heb ik, toen ik nog werkzoekend was, een flyer gemaakt waar mijn werkervaring en kwaliteiten opstonden. Zo kwam ik aan mijn vorige baan.” Veel visueel gehandicapten vragen zich af of je een werkgever al in je sollicitatiebrief op de hoogte moet stellen van je beperking. Want misschien word je hier wel op afgewezen. Is het niet beter om het pas later te noemen? Günal: „Misschien wel. Ik heb bijvoorbeeld eens via een uitzendbureau gesolliciteerd; zij wisten dat ik blind ben. De 16
functie was me op het lijf geschreven, maar een paar dagen later ontving ik een brief waarin stond dat ze voor een andere kandidaat hadden gekozen. Jammer, dacht ik. Tot ik in de stad was en langs het uitzendbureau liep: de vacature hing gewoon nog voor het raam. Sinds die tijd vertel ik pas na uitnodiging over mijn beperking.” Michel van Lookeren, zelf slechtziend en eigenaar van Buro Obol, is specialist in het reïntegreren van mensen met een visuele beperking. Hij vindt dat je je beperking wel in je sollicitatiebrief kunt vermelden, maar alleen als dit zinvol is. „Bijvoorbeeld als je op gesprek gaat bij een bedrijf dat nog met een voorkeursbeleid werkt. Of als je bij een organisatie voor mensen met een beperking wilt werken; dan kan het in je voordeel werken omdat jij ervaringsdeskundige bent. Natuurlijk zijn er ook werkgevers die je afwijzen vanwege een beperking. Ze zeggen wel eens, onbekend maakt onbemind. Dit zullen ze alleen niet snel toegeven.” Toch heeft Van Lookeren het al vaker meegemaakt dat zijn cliënten op verkapte wijze werden gediscrimineerd. „Laatst kwam een cliënt terug van zijn sollicitatiegesprek: hij was niet aangenomen omdat de werkgever zijn reistijd te lang vond. Onzin natuurlijk, zoiets laat je aan een sollicitant over. Als hij een paar uur per dag wil reizen voor die baan, is dat zijn zaak.” Wel plaatst de reïntegratiecoach de problematiek in perspectief: „Het is niet alleen de onwil van werkgevers. Veel blinden en slechtzienden die sinds hun jeugd deze beperking kennen, hebben weinig werkervaring. Ook zijn de mensen die ik begeleid vaak niet realistisch in hun wensen. Ze zoeken een vaste baan, liefst dichtbij huis, maar zijn niet gekwalificeerd. En willen óók niet verhuizen voor hun werk. Tja, met die instelling kom je er niet. ” In zijn werk komt Van Lookeren regelmatig ongemotiveerde cliënten tegen. „Sommige mensen kunnen wel wat peper gebruiken. Die klagen dat het zo moeizaam gaat, werk vinden, maar stralen ondertussen ook niet uit dat ze een
17
baan wíllen. Of het ontbreekt ze aan sociale vaardigheden: ik snap wel dat een werkgever daar niet op zit te wachten.” Positief is dat voor een werkgever veel drempels worden weggenomen als zij een blinde of slechtziende sollicitant willen aannemen. Zo betaalt het UWV alle voorzieningen die nodig zijn, zoals een brailleleesregel of voorleessoftware. Sensis, een organisatie voor slechtzienden en blinden, geeft sinds drie jaar sollicitatiecursussen voor deze groep. Er wordt getraind via de Goldsteinmethode: deze vorm van gedragstherapie is gericht op het vergroten van sociale vaardigheden. Via rollenspellen en huiswerkopdrachten maakt de deelnemer zich het sollicitatiegesprek eigen. Maatschappelijk werker Mia van Rooij: „Je presentatie is essentieel. Ga zelfverzekerd het gesprek in en praat op een positieve manier over je beperking. Je kunt bijvoorbeeld prima vertellen dat je moeite hebt met lezen, maar dat je met een vergrotende software of brailleleesregel op nagenoeg hetzelfde tempo kunt werken als ieder ander.” Verder komt er bij de Goldsteincursussen onder meer de wetgeving omtrent een visuele beperking aan bod: wat zijn je rechten? Welke vergoedingen bestaan er? Zo kunnen slechtziende of blinde sollicitanten goed geïnformeerd het gesprek ingaan. Van Rooij: „Mijn tip aan werkgevers is: richt je op de kennis en kunde van de sollicitant, in plaats van op zijn beperking.” © Trouw 2010, Mijn mening over dit kranten artikel: Ik vind dat werkgevers je altijd een kans moeten geven al is het maar een proef periode. En de werkzoekende mag toch zelf weten hoelang dat hij wil reizen, als het echt de baan is die je wilt ga je er juist voor. Ook dichterbij je werk gaan wonen is misschien een oplossing. De sollicitatiecursussen denk ik dat die wel helpen voor in dit geval blinden en slechtzienden. Het lijkt me een goed hulpmiddel om te leren solliciteren. 18
Week 15 16
17
18
19 20
Wat ga ik doen? Opstarten, plan van aanpak maken, inhoud maken, inleiding maken Hypothesen, voorkant, krantenartikelen zoeken, en - Waarom integreren gehandicapten maken. - Wat heeft de overheid gedaan, - Met wat kunnen gehandicapte integreren? maken - Hoe gaat integreren in zijn werk? - Mijn verhaal over integreren als visueel gehandicapte. - Interview maken Terugblik maken + afmaken wat nog niet helemaal af is Interview + printen
19
Integreren is een lastig probleem het vraagt inspanning van iedereen in de samenleving.
20
De bronnen die ik heb gebruikt zijn: De informatie heb ik niet alleen van internet af maar ook van experts buiten de school. - Trouw - De telegraaf
- http://www.examen.nl/index.html?url=http%3A%2F/ww w.collegenet.nl/studiemateriaal/verslagen.php%3Fvers lag_id%3D7648%26site%3Dexamen&h=7000&mw=0 - http://nl.wikipedia.org/wiki/Integratie_(handicap) - viziro (integratie bedrijf voor mensen met een visuele handicap)
21
Ik hoop dat u mijn werkstuk leuk en interessant vond om te lezen. Ik vond het erg leuk om te onderzoeken, want nu weet ik er nog veel meer over. Ik vind het heel erg jammer dat ondanks dat ik gevraagd heb eerder met mijn werkstuk te mogen beginnen dit niet toegestaan is waardoor ik slechts 4 uur opschool eraan heb kunnen werken en in de vakantie en vrije dagen er minimaal 40 uur aan heb moeten besteden om er een mooi werkstuk van te maken. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat vakantie en vrije dagen bedoelt zijn om een werkstuk te maken.
22
