FEEST, KUNST & DEBAT
VOOR EN DOOR HOMOMANNEN MET HIV
Programma lustrum
VOORWOORD Hans Polee, voorzitter HVN Vijf jaar geleden werd door een aantal actieve homomannen binnen de HVN de sectie Poz& Proud (P&P) opgericht, een sectie die zich specifiek zou gaan bezighouden met de belangen van hiv-positieve homomannen. In eerste instantie werd hier door velen wat raar tegenaan gekeken, want werd de HVN juist al niet heel sterk gedomineerd door homomannen? Had nou net deze groep wel een eigen verbond binnen de vereniging nodig? Ook bestond er expliciete en impliciete weerstand: homomannen onderscheiden zich natuurlijk door hun seksuele oriëntatie en al heel snel gaat het dan ook om zaken die met seks te maken hebben, terwijl veel mensen met hiv juist hinder ondervinden van de vooroordelen die samenhangen met een seksueel overdraagbare infectie. Last but not least werd de weerstand nog wat versterkt door de wat eigenzinnige naam Poz&Proud in combinatie met het feit dat een aantal van de initiatiefnemers nogal activistisch en soms provocerend was ingesteld. Hoewel P&P vanaf het allereerste begin waardevolle activiteiten heeft georganiseerd zijn de eerste 2 jaar toch ook moeilijk geweest. Dit hing niet alleen samen met de bovengenoemde weerstand, maar ook met de in 2007 losbarstende Groninger hiv-zaak, waardoor zowel van buiten als van binnen de vereniging plotseling heel kritisch werd gekeken naar de wijze waarop hiv-positieven - en dan met name hivpositieve homomannen - met seks en hun verantwoordelijkheid daarin omgingen. Subsidiegevers kwamen - ten onrechte - met aantijgingen dat opgeroepen zou worden tot onveilige seks, als vereniging werden we gedwongen om alles wat er aan info op seksueel gebied werd verstrekt uitermate zorgvuldig te screenen. Het heeft enige tijd geduurd voor er op dit gebied weer een nieuw evenwicht was bereikt en zowel het externe als het interne vertrouwen was hersteld.
Inmiddels ligt deze periode gelukkig weer ruimschoots achter ons en kan geconcludeerd worden dat P&P haar plek binnen de vereniging heeft gevonden. Gebleken is dat een eigen verbond van homomannen binnen de HVN absoluut waardevol is. De door P&P georganiseerde week- enden en themadagen worden druk bezocht en door de deelnemers als zeer waardevol ervaren evenals de Tea Dancemiddagen en de CD4-borrels. Er is een sterke kerngroep ontstaan die alert is in het signaleren van allerlei mogelijke ontwikkelingen, misstanden en bedreigingen - en dat zijn er helaas nogal wat - en daar goed op inspringt. Dat daarbij soms nogal activistisch wordt gereageerd is een kenmerk van P&P geworden, gelukkig gaat dat ook altijd gepaard met kennis van zaken en bereidheid tot overleg. Op deze wijze is ook met het bestuur van de HVN een goede samenwerking tot stand gekomen, waarbij ieder zijn eigen rol vervult. Geconstateerd kan ook worden dat - in tegenstelling tot de eerdere verwachtingen - het juist door het bestaan van een aparte homomannensectie voor de vereniging gemakkelijker is geworden om duidelijk te maken, dat wij juist NIET een homovereniging zijn, maar een vereniging voor allerlei soorten mensen met hiv, waaronder homomannen. Toen ik onlangs de beelden van de boot van P&P tijdens de Canal Parade zag was ik ontroerd dat homomannen met hiv zich op deze geweldige manier lieten zien. Net zoals ik onder de indruk was van de P&P-leden die zich onlangs tijdens Roze Zaterdag in Groningen onder het publiek mengden en mensen aanspraken met hun Test+Tellactie. Ik denk dat het uitermate belangrijk is dat mensen met hiv zich op deze wijze laten zien en er zo toe bijdragen dat de beeldvorming over hiv en leven met hiv steeds verder normaliseert. Namens het bestuur van de HVN feliciteer ik P&P van harte met haar 5-jarig bestaan en bedank ik iedereen die zich de afgelopen jaren heeft ingezet om van P&P zo’n bloeiende sectie te maken. Na alle aarzelingen van 5 jaar terug is het bestuur inmiddels erg blij met het bestaan en het functioneren van P&P. Wij hopen ook de komende jaren op dezelfde intensieve en constructieve wijze met P&P te blijven samenwerken.
VIJF JAAR POZ&PROUD: WE ZIJN ER NOG NIET Drs. Ton Stevens Coördinator Poz&Proud Sinds zijn oprichting, vijf jaar geleden heeft Poz&Proud, de sectie voor homomannen met hiv van de Hiv Vereniging Nederland, krachtig, duidelijk, soms provocerend en altijd onverstoorbaar geprobeerd de belangen van homomannen met hiv opnieuw te definiëren. Dat was nodig. Medische ontwikkelingen en successen (combinatietherapie, betere medicijnen, en een langere levensverwachting voor dragers van het virus) veranderden het levensperspectief van hivgeïnfecteerden ingrijpend, terwijl de implicaties daarvan door weinigen werden doorzien. Nieuwe vragen en problemen die optraden werden nauwelijks openlijk bediscussieerd. Dat moest anders. Dat de belangen van homomannen met hiv het best behartigd kunnen worden door homomannen met hiv zelf, stond voor ons vanaf het begin vast. Omdat wijzelf de ervaringsdeskundigen zijn. Omdat wij niet alleen de stigma’s rondom hiv en aids dagelijks aan den lijve ervaren maar ook de sociale en seksuele uitsluiting ondervinden die er het gevolg van zijn. Om als spreekbuis van hiv-positieve homomannen geloofwaardig te zijn, diende daarom allereerst een community van hiv-positieve homomannen opgebouwd te worden. Daarin is Poz&Proud de afgelopen vijf jaren op overtuigende wijze geslaagd: via informatieavonden, speed dates, maandelijkse borrels, ons jaarlijkse weekend, een nieuwsbrief en ons Poz&Proudblog wisten we niet alleen een grote groep homomannen met hiv uit het hele land aan ons te binden en hun zelfvertrouwen te vergroten: ook kregen we een
beter zicht op de problemen waar veel van hen mee kampen en de stigma’s waar ze last van ondervinden. Zodat belangenbehartiging doelgerichter kon zijn. ‘Normalisering van hiv’, zo omschreven we in ons oprichtingsmanifest destijds onze doelstelling. Nu hiv niet langer een dodelijke ziekte is, zou het moeten worden beschouwd als een gewone ziekte die geen reden mag zijn voor sociale of seksuele uitsluiting. Later, op een van de posters die we tijdens het tweejaarlijkse Wereld Aids Congres in Wenen presenteerden, werd die doelstelling scherper geformuleerd: “regaining lost territory, reclaiming sexual rights“, waarmee we aangaven onze plaats in de homogemeenschap op te eisen, niet in de laatste plaats als seksuele partners. En daar wringt nog steeds de schoen. De angst voor hiv weerhoudt veel hiv-negatieve homomannen ervan gewone relaties met hivpositieve mannen aan te gaan (en zichzelf te laten testen!). De kennis over hiv in de homogemeenschap is nog steeds bedroevend laag. En preventieorganisaties werken tergend langzaam en weinig adequaat als het er om gaat nieuwe wetenschappelijke inzichten te vertalen in heldere en duidelijke preventieboodschappen voor de doelgroep. Daarom is het werk van Poz&Proud nog niet af. Want serosorteren, het kiezen van een (seksuele) partner op basis van serostatus, mag dan door Poz&Proud zijn gepresenteerd als risicoreductiestrategie en als mogelijkheid voor homomannen met hiv om een bevredigend seksleven te leiden, het kan en mag niet lijden tot virale apartheid. Daar is ook geen reden meer voor, nu ondertussen uit verschillende onderzoeken is gebleken dat succesvolle behandeling de kans op virusoverdracht tot een minimum reduceert. Poz&Proud is de afgelopen vijf jaren met tal van instellingen en instanties in overleg getreden om haar ideeën en inzichten naar voren te brengen. Het is verheugend te merken dat wij na aanvankelijke argwaan inmiddels als ter zake kundig gesprekspartner door hen worden geaccepteerd en gerespecteerd. Voor dat in ons gestelde vertrouwen de afgelopen jaren past dank. Ook de Hiv Vereniging
Nederland - staf en bestuur - zijn ons de afgelopen jaren - na de roerige beginperiode - tot grote steun geweest, en zijn dat nog steeds. Alle lof daarvoor. Maar het waren vooral de homomannen met hiv die als vrijwilliger of als sympathisant ons werk ondersteunden en ons bij de uitvoering van ons werk hielpen, die we hierbij hartelijk willen bedanken. Zonder hun geloof in ons zouden de afgelopen vijf jaren vast moeizamer zijn verlopen. En dan is er tenslotte nog de Kerngroep van Poz&Proud. Twaalf mannen waren we in 2006, zeven mannen zijn we nu. Gedreven, enthousiast, idealistisch, creatief en tot actie bereid hebben zij de voorbije vijf jaren hiv in de Nederlandse homoscene een gezicht gegeven. Dat, beste Leo, Alexander, Nic, Robin, Jacob en Toralt, is een resultaat om trots op te zijn. Poz&Proud zal zich de komende jaren blijven inzetten om de kloof tussen hiv-positieve en hiv-negatieve homomannen te dichten. De eerste stap is gezet, nu de volgende.
What’s in a Name? 5 jaar Poz&Proud door Leo Schenk In maart 2006 riep ik in Hivnieuws, het verenigingsblad van de Hiv Vereniging Nederland (HVN) homomannen op een aparte sectie binnen de HVN te beginnen. De directe aanleiding hiervoor was het besluit van de HVN om zich op andere groepen dan de witte homomannen te gaan richten. Geen corporate boot tijdens Gay Pride meer, maar een standje op het Kwakoefestival in de Bijlmer. Het was tien jaar na de komst van combinatietherapie en zo op het eerste oog leek de situatie voor homomannen met hiv sterk in ons land verbeterd te zijn. We hadden pillen die ons in leven hielden. Wat meer konden we ons nog wensen? Achter het succes van de combinatietherapie lag echter nog een wereld van behoeften en belangen die niemand op leek te pikken. Mij was allang duidelijk dat als wij het niet zouden doen, dat niemand anders het voor ons zou doen.
Fuckbuddy Er kwamen twaalf mannen af op die oproep en in april kwam de groep voor het eerst bij elkaar. De nieuwe sectie moest nog een naam krijgen en er werd uiteindelijk gekozen voor Poz&Proud, een naam die heel goed het activisme en zelfverzekerdheid van de groep weergaf. Binnen enkele maanden lag er een manifest, dat vol stond met wat we wilden veranderen voor homomannen met hiv, om uiteindelijk te komen tot meer solidariteit tussen hiv+ en hiv- in de homoscene.
Binnen de HVN was er - naast lof - ook veel weerstand tegen Poz&Proud. Velen vonden ons te veel op seks gericht, en ook we zouden te weinig respect hebben voor het dramatische verleden van velen. Ik herinner me een discussie op het verenigingsforum over het gebruik van het woord fuckbuddy, dat we gebruikten in een persbericht voor onze eerste speeddate. We zouden hiermee de buddies schofferen, die in de aidsjaren hulp hadden geboden bij de stervensbegeleiding van mensen die aids hadden. In 2007 hielden we ook onze eerste drukbezochte informatieavond over serosorteren, het kiezen van (seks)partners van dezelfde status. Deze strategie, die door een groeiende groep homomannen met hiv werd toegepast, werd hoegenaamd doodgezwegen door de professionele organisaties, terwijl veel mannen vragen hadden over de gezondheidsrisico’s die het met zich meebracht. In dat jaar kwam ook het Groninger seksschandaal naar buiten en werden we door de media belaagd, in de daaropvolgende sekspaniek. De nuance bleek ver te zoeken en serosorteren werd uitgelegd als een manier waarmee hiv juist verder werd verspreid in plaats van de preventiepotentie die het heeft. Het waren bange dagen, waarin ons een mediastilte werd opgelegd die het ons onmogelijk maakte onszelf te verweren. Er dreigde zelfs een schisma binnen de HVN, en we overleefden ternauwernood een motie die opriep om ons buiten de vereniging te zetten. Dit alles had het einde kunnen betekenen van Poz&Proud. Maar deze donkere periode overtuigde ons juist nog meer van ons bestaansrecht. Terwijl de HVN op last van minister Klink haar website van elke verwijzing naar seks zonder condoom moest opschonen en minister Hirsch Balin de mogelijkheid voor strafrechtelijke vervolging tegen ons onderzocht, werkten we stug door aan ons boek over 25 jaar hiv en aids in de Nederlandse homoscene, een ooggetuigenverslag over de impact die hiv en aids hadden en nog steeds hebben op de homoscene.
Investeren in de basis Eén van de vele lessen die we hadden geleerd van de gebeurtenissen van 2007, was dat onze basis nog steviger moest worden. Hier werd de daaropvolgende jaren in geïnvesteerd, door social events te orga-
niseren voor homomannen met hiv. Activiteiten die naast het sociale karakter, ook als doel hebben om een collectieve kennis te creëren en ervaringen te delen over leven met hiv. We kwamen met AMEN, een t-dance voor poz-mannen en vriend(inn)en; het eerste Mankrachtweekend vond plaats, en we organiseerden CD4 (Chat&Drinks@4), een borrel voor homo’s met hiv die niet besloten is, maar in één van de populairste homobars in Amsterdam plaatsvindt en tijdens de borrel ook open is voor het ‘gewone’ publiek. Onze relatie met het professionele hiv-veld was de eerste jaren moeilijk. Men zag ons toch vooral als barebackende activisten en stond argwanend tegenover onze goede bedoelingen. Al snel werd duidelijk dat wij de behoeften van homomannen met hiv meteen konden vertalen naar actuele informatiemiddagen over anale gezondheid, hepatitis C, ouder worden, psychosociale klachten en serodisco-koppels, waarin de ene partner hiv heeft en de ander niet. Mannen kunnen hier de vragen stellen die ze niet aan hun eigen zorgverleners durven te stellen en ze vinden hier de informatie die ze niet van hun internist te horen krijgen. Na vijf jaar weet het professionele hiv-veld ons steeds meer te vinden als een groep die weet wat er speelt onder homomannen met hiv en die een brug kan slaan tussen de hiv-organisaties en de homomannen met hiv. We hebben de afgelopen jaren ook regelmatig van ons afgebeten, wanneer er in de media een negatief en stigmatiserend beeld van homomannen met hiv werd geschilderd. We riepen op tot een boycot van het Schorer monitoronderzoek, toen bleek dat de achterliggende redenen van homo’s met hiv die onbeschermde seks hadden niet werden onderzocht. En we konden goed begrijpen waarom homomannen met hiv hun medewerking aan Stichting Hiv Monitoring opzegden, nadat deze eind 2010 met de vinger wees naar homomannen met hiv als diegenen die de epidemie in stand hielden. In dat jaar bezocht een delegatie van Poz&Proud de Wereld Aids Conferentie in Wenen. Met drie posterpresentaties wisten we internationale aandacht te krijgen. We vonden in Wenen een plek waar onze inspanningen om te werken aan de kwaliteit van leven van homomannen met hiv niet werden vertroebeld door onjuiste beeldvorming in de media.
Nieuwe generatie In ons lustrumjaar 2011 ging een lang gekoesterde wens in vervulling: deelname aan de botenparade tijdens Gay Pride te Amsterdam. We stonden al drie jaar op de brug met onze Test+Tell !-actie tijdens dit evenement, maar de exposure was zoveel malen groter toen onze rood-witte float door de Prinsengracht voer. De opvarenden spraken achteraf zonder uitzondering over de empowerende werking die uitging van het zien van en bekeken worden door honderdduizenden toeschouwers (en tv-kijkers). Van het lijstje in mijn oproep in 2006 aan mogelijke activiteiten die we als groep homo’s met hiv zouden kunnen ondernemen is bijna alles gerealiseerd. Het weekend, de speeddate, de informatieavond, deelname aan Canal Parade. Zelfs de expositie van kunst van hiv-positieve homo’s is tijdens ons lustrum een feit. Zijn we hiermee klaar? Ik dacht het niet. De komende jaren zal Poz&Proud blijven bewijzen dat een krachtige groep van en voor homo’s met hiv nodig is om dat te doen, wat anderen laten liggen. Ons bad boy imago is nooit helemaal verdwenen, en dat is goed. Na vijf jaar zien we wel dat een groeiende groep homomannen ons weet te vinden en onze acties en activiteiten waardeert en zich ook willen inzetten voor dat waar we voor staan en in geloven. De komende jaren wordt het belangrijk ons gedachtegoed over te brengen naar de nieuwe generatie homomannen met hiv, die ook het vuur in zich hebben om te werken aan een optimale gezondheid en welzijn voor poz-mannen.
Programma lustrum Poz&Proud
17 november
18 november
18 november
De Engel Zeedijk 21 Amsterdam
HIV VEREENIGING 1e Helmersstraat 17 Amsterdam
Schreierstoren prins henrikkade 94/95 amsterdam
21.00 uur ‘Deal or No Deal, the Poz&Proud-edition in De Engel
16.00 uur tentoonstelling PozArt
21.00 uur PozParty in Schreierstoren
23.00 uur DANCE!
Hiv-positieve homomannen tonen hun werk . Sommige werken laten zien wat hiv in het leven van de kunstenaar betekent of betekent heeft, weer andere zijn homoerotisch van karakter. Maar niet alle werken verbeelden homoseksuele of hiv-positieve elementen. Sommige werken zijn te koop, de andere in bruikleen gegeven voor deze expositie door de kunstenaars.
Het vijfjarig van PozProud kan natuurlijk niet zonder een feest. Van 21 uur tot laat wordt het een feestje exclusief voor pozmannen. Een PozParty dus.
Het feest gaat door tot de late uurtjes, met DJ Big General en Bramsterdam. Poz Party – 18 november 2011 – 21 uur tot laat – Schreierstoren te Amsterdam (dichtbij het CS). Toegang €7 (kaarten te koop aan de deur)
De onofficiële aftrap van de lustrumfestiviteiten begint in café De Engel aan de Zeedijk 21. Neem je de prijs, of gok je op de box met onbekende inhoud? Je moet er wel wat voor doen, maar de hoofdprijs is altijd Dorothy Glamour’s zoen.
17.00 uur welkomstwoord Ton Stevens 17.30-18.30 uur receptie
Relaties, bekenden, vrienden en achterban van Poz&Proud treffen elkaar tijdens deze lustrumreceptie. We hebben iets te vieren tenslotte, en zo kunnen we in alle rust de kunstwerken bekijken.
22.00 uur Dorothy Glamour’s PozAuction & Lottery show! Miss Dorothy Glamour presenteert een wervelende show, waarin ze de lof zingt op de mannen van Poz&Proud en diverse prijzen onder de aanwezigen verloot. Hoogtepunt is de veiling van de two-of-a-kind Poz&Proud-onderbroekjes. De opbrengsten worden gebruikt om de bezuinigingen die volgend jaar plaatsvinden bij de HVN enigszins goed te maken.
Programma lustrum Poz&Proud
25 november De Balie Kleine Gartmanplantsoen 10 Amsterdam
19.00-19.30 uur ontvangst met koffie, thee
19.30-20.00 uur optreden ds Gremdaat
Voorafgaand aan het debat in De Balie, Kleine Gartmanplantsoen 10 in Amsterdam, biedt Poz&Proud de bezoekers koffie en theeaan de deur.
Ds Gremdaat onderhoudt ons streng maar met een knipoog over de dingen van het dagelijks leven. Wellicht geen doorsnee dominee, maar wel een die vaak de waarheid boven de filosofische tafel weet te halen. Is getrouwd met vrouw Geurtie en heeft een opvallende manier van praten; met tempowisselingen, maar overwegend traag en zorgvuldig en met een aantal vaak terugkerende uitdrukkingen: “Ja, lieve mensen …” “… kent u die uitdrukking” en “Ik moest daar aan denken toen …” “En een aangenaam etensmaal … met stukjes spek of wat dan ook erin …” “En een hele fijne avond met stukjes sinaasappel of zo” “En dan denk ik Ja, Ja! Maar toch ook … Nee! Nee!”
Positive Awarduitreiking Voor de eerste maal reikt Poz& Proud, ter gelegenheid van het eerste lustrum, de Positive Award uit. De Award is in het leven geroepen om een individu, groep, instelling of organisatie te onderscheiden die op bijzondere wijze bijdraagt of heeft bijgedragen aan het verbeteren van de kwaliteit van leven van homomannen met hiv. De eerste onderscheiding gaat meteen naar twee kandidaten. Dr. L. van Rozelaar, werkzaam bij het Laser Centrum Amsterdam, gespecialiseerd in het aangezicht en rimpelbehandeling, en dr. R.B. Karim, plastisch chirurg verbonden aan het OLVG, met als aandachtsgebied onder meer reconstructieve chirurgie. Zij hebben beiden de behandeling tegen lipoatrofie mogelijk en bereikbaar gemaakt.
20.00-22.00 uur community debat Poz&Proud viert haar vijfjarig bestaan. Een van de activiteiten die in het kader van dit lustrum worden georganiseerd is een debat met en voor de homogemeenschap in de Balie te Amsterdam: Bad Boys and Good Guys, over seks, liefde en virale apartheid in de homogemeenschap. Het thema van het debat is homoseks en de verschillen en overeenkomsten tussen homomannen met en zonder hiv. Doel van het debat is om deze verschillen en overeenkomsten bloot te leggen en als aanzet voor meer solidariteit in de homoscene
PozArt Bas Meerman (1970) is bereid gevonden de tentoonstelling PozArt ter gelegenheid van het eerste lustrum van Poz&Proud samen te stellen. Daar zijn we erg trots op, want Bas heeft een indrukwekkend cv als kunstenaar opgebouwd (zie www.basmeerman.com). Bas Meerman is persoonlijk betrokken bij het leven en welzijn van homomannen met hiv. Dat blijkt onder meer uit onderstaand statement van Bas: ‘’De Zwitserse commissie voor Aids EKAF en mijn huisarts raden mij onbeschermd geslachtsverkeer met Susanne aan, want ik neem dagelijks braaf mijn combi en de viral load in mijn bloed is sinds jaren ondetecteerbaar. Als er zich geen virussen in het bloed bevinden, dan zitten er volgens mijn huisarts al helemaal geen virussen in het zaad, dus heb ik sinds jaren onbeschermde seks met iedereen die ik neuk. Nog nooit heb ik iemand geïnfecteerd, omdat ik altijd open met mijn infectie omga en wel een condoom neem, als een partner dat wil. Ik ervaar het condoom echter als een beperking van mijn levenskwaliteit. De legende rondom het veilige condoom is bij mij letterlijk en figuurlijk geknapt, toen ik mijn positieve vriendje Butsch neukte met een condoom dat scheurde. Butsch nam geen combi en had een hoge viral load. Omdat ik wilde dat hij mijn zaad zou nemen, heb ik het volle condoom in zijn achterwerk gedrukt. Pas de volgende ochtend merkten we dat het condoom kapot was en Butsch mij had geïnfecteerd. Sindsdien neem ik braaf mijn pillen en spuug op de propaganda van het Aidsfonds, om altijd een condoom te nemen. Er is helemaal geen garantie voor dat je daardoor geen infectie zou oplopen, omdat een condoom kan scheuren. Veel zinvoller is het om er achter te komen met wie je slaapt en hoe men met een eventuele infectie omgaat. Als je vrijt met iemand die zijn combi neemt, vrij je veiliger dan wanneer je altijd blind een condoom gebruikt.’’
Bas vervolgt: ‘’Dit is wat je er op het internet over kunt lezen (in het kort): ‘De Zwitserse Federale Commissie voor Aidsvraagstukken EKAF stelt op verzoek van de Vakcommissie Kliniek en Behandeling van het ministerie van Gezondheid, na nauwgezette kennisname van de wetenschappelijke feiten en na nauwgezette discussie vast: een hivgeïnfecteerd persoon zonder andere soa en met een antivirale behandeling (combitherapie) met een ondetecteerbare viral load is seksueel niet infectieus, d.w.z. dat hij het hiv-virus niet via seksueel contact doorgeeft, onder de volgende voorwaarden: • de hiv-positieve is therapietrouw en hij staat bij een arts onder regelmatige controle; • de viral load is sinds minstens 6 maanden ondetecteerbaar; • er zijn geen infecties met andere seksueel overdraagbare aan doeningen (soa)’ vertaling: Jacob Sleutelberg
Rudi Lamme
Floris Usmany
Jaap de Klerk
Henk Hageman
FEEST, KUNST & DEBAT PROGRAMMA LUSTRUM
VOOR EN DOOR HOMOMANNEN MET HIV
18 november HIV VEREENIGING 1e Helmersstraat 17 Amsterdam
25 november
Schreierstoren pr. henrikkade 94/95 amsterdam
De Balie Kl. Gartmanpltsn 10 Amsterdam
