Fam. G.H. Nijland Los Rosales 210 Urb. Jardín Ayacucho Perú
Rondzendbrief 13 Oktober 2012
Beste gemeenteleden in Alblasserdam, Benschop, Genderen, ’s-Hertogenbosch, Hendrik Ido Ambacht, Jaarsveld, Meteren en Est, Ridderkerk, Rijssen, Wapenveld, Zwijndrecht of waar u / jij ook maar wonen mag, familieleden en vrienden, Gezin En ze is er! Op 13 juli werd onze tweede kleindochter Linn geboren, dochter van Jan Willem en Maaike, zusje van Gigi. Ria heeft inmiddels al ‘geömaat’ in Nederland en Gerrit hoopt eind december de kleine vast te kunnen houden. Nu zijn we nog skype-opa of weer skype-oma. Terwijl we dit schrijven is onze Rik inmiddels in Perú aangekomen voor zijn bruiloft, DV 20 oktober. Het is wel een ontzettende tegenvaller dat hij en Yacory na hun trouwen niet samen naar Nederland kunnen gaan. Rik verloor een aantal maanden geleden zijn baan en wil je een buitenlandse echtgenote naar Nederland laten komen, dan moet je zelf wel een bepaald inkomen en een vast contract hebben. En krijg nu maar eens een vast contract in Nederland... Elbert is blij dat de langstudeerboete niet doorgaat en hoopt het reeds betaalde terug te krijgen. Perú Van Nederland nu naar Perú: Hoe gaat het met Perú? Regelmatig lezen we dat mensen ons schrijven dat het goed gaat met Perú. Gaat het ook werkelijk goed? Waar meet je dat aan af? Meestal wordt er dan in Perú gekeken naar cijfers van de productie en van de export. De grafieken laten stijgende lijnen zien. Ook de huizen zijn in ‘stijgende lijn’: Menigeen, ook in Ayacucho, bouwt één of meerdere verdiepingen op zijn huis. De coöperaties voor sparen en lenen, andere instellingen waar je kredieten kunt krijgen en de banken doen goede zaken. Velen sluiten leningen af. Het wagenpark ook van Ayacucho vernieuwt
zich met de Toyota Yaris. Een minister kondigde aan dat volgende jaar de economische groei met 2 cijfers geschreven zal moeten worden. Ik ben geen econoom, wellicht dat iemand denkt: schoenmaker (dominee) hou je maar bij je leest (Bijbel). Maar we vragen ons af: Gaat dit goed? En hoelang gaat het lenen goed? De huizenprijzen (en grondprijzen) schieten omhoog. In 1 jaar tijd zijn de appartementenprijzen in Lima met 23% gestegen. Ook levensmiddelen stijgen in prijs. Het leven wordt duurder. ‘Bovenaan’ zitten mensen die dat wellicht niet voelen, maar anderen zeker wel. Er is in Perú een gezegde wat aangeeft dat als het bovenaan stortregent, dat het dan onderaan druppelt. Maar het is wel een vraag of die druppels dan wel voldoende zijn om de stijgende kosten op te vangen. Eén van de belangrijkste pijlers van de Peruaanse economie is de mijnbouw (o.a. goud, zilver, koper enz). Maar wat zal er gebeuren als de wereldmarktprijzen zakken? Ook begint er steeds meer verzet te komen tegen de mijnbouw, vanwege de verontreiniging die het met zich meebrengt. Verschillende mijnbouw-projecten zijn (voorlopig) stil gelegd of dreigen niet door te gaan. Onrustig was het ook in de afgelopen maanden toen ook in Ayacucho de leraren bijna 2 maanden staakten. Onrustig is het gebied waar de cocaplanten staan, waar de resten van de terroristen-beweging het Lichtend Pad zich verbonden hebben met de drugshandel. Het leger en de politie bestrijden hen, maar het is een guerrillastrijd in een oerwoudachtig gebied, wat de terroristen op hun duimpje kennen en de jonge jongens van het leger en de politie vreemd is. Een andere ontwikkeling is de opmars van internet. Ook in het hierboven oerwoudachtige gebied tref je hier en daar al internet aan. Het is dan wel zo traag als in de tijd van de Flintstones. Frustrerend, maar goed het is, het komt, er. En met internet komt heel veel mee. Veel wat de gedachten-wereld hier langzaam of misschien wel snel zal beïnvloeden. Thema’s zoals: abortus, euthanasie, homoseksualiteit, gebruik van voorbehoedsmiddelen, secularisatie, milieubewegingen, de rol van de vrouw in de kerk, enz. enz., die tot voor kort binnen de protestantse kerken bijna niet ter sprake kwamen, worden nu al meer en meer genoemd. Te midden van dit alles staan de kerken. Hoe moeten ze staan in deze wereld, die we hierboven op een te korte wijze hebben proberen te tekenen? Wat is dan de roeping? Hoe moet er dan gepreekt worden? Waar moet je dan met de jongeren in de kerk en in jeugdbijeenkomsten en jeugdkampen over
praten? Moeten thema’s als abortus, euthanasie, homoseksualiteit, gebruik van voorbehoedsmiddelen, secularisatie, milieubewegingen, rol van de vrouw in de kerk, enz. enz, ter sprake komen en zo ja, hoe dan? De kerken staan in deze ‘veranderende’ wereld van Perú voor uitdagingen. De leiders, de toekomstige leiders van de kerken moeten daar wel op voorbereid worden en op voorbereid zijn. Eén van de plekken waar ze die voorbereidingen kunnen krijgen is het Seminario Evangélico de los Andes (SELA) in de Zuid-Peruaanse stad Ayacucho. SELA: Een schip in zwaar weer In de vorige rondzendbrief schreven we over de moeilijke bestuurlijke situatie waarin het Seminario aan het begin van het jaar belandde. Op administratief terrein moest er heel wat recht gezet worden. En nog is het niet klaar. Ondanks dat mocht het eerste semester (maart – juli) afgesloten worden en het tweede semester beginnen. Er zijn zo’n kleine 30 studenten. Niet allemaal volgen ze het volledige programma. Een aantal van hen volgt een Universitaire studie en zij volgen daarnaast enkele cursussen in het Seminarie, zoals ook een aantal avondcursisten doen, die overdag hun werk hebben. Veel is er en wordt er vergaderd. Heel wat vragen waren en zijn er: Op welke wijze kan SELA optimaal de kerken en de samenleving dienen? Met wat voor programma kunnen we de studenten het beste toerusten voor hun toekomstige taak? Hoe kan de relatie SELA – Protestantse kerken geoptimaliseerd worden? Hoe kan SELA verder met de te weinig financiële middelen? SELA kwam in zwaar weer terecht. Toch is niet alles negatief of moeilijk. Dankbare zaken Het is dan geweldig fijn om te merken dat het kleine docententeam van SELA er helemaal voor gaat, zoals dat dan gezegd wordt. Je leert er elkaar nog beter kennen. En omdat de noden van SELA ook gedeeld worden met de studenten, beginnen we ook onder hen meer en meer hun inzet voor het voortbestaan van SELA te merken. Toen we eind september een ontspannende dag met ze hadden en samen aten in de buurt van Ayacucho in een te koop staande boerderij van een Nederlander, boden de studenten aan om op de akker daar mais te gaan verbouwen. Dat zal ongetwijfeld wat inkomsten geven.
Die inkomsten waren er een aantal maanden geleden ook, toen op een akker van een broeder van de kerk, die hij aangeboden had aan SELA, tarwe en gerst geoogst konden worden. Dat oogsten ging met een sikkel, waarbij mij door de gedachten schoot, hoe we in klas 6 bij meester van Maanen zongen (en ik op een traporgel speelde): “Sikkels blinken, sikkels klinken, ruisend valt het graan”. Nog een andere dankbare zaak: In juni was er een synodevergadering van de Presbyteriaanse Kerk (IEPRP) van Perú in Lima. Daar troffen we onder de 57 afgevaardigden 7 mensen aan die in SELA gestudeerd hebben. Eén van hen was secretaris van het moderamen. Een dankbare zaak is het dat mensen die in het Seminario Evangélico de los Andes opgeleid zijn, ook hun plek in de kerken vinden. Opvallend is het ook de relatie die aan het groeien is met Pinksterkerken. Ook dit jaar stuurden enkele gemeenten hun studenten naar het Seminario. Vroeger kon iemand vrij gemakkelijk pastor worden in een Pinksterkerk. Nu schrijven hun reglementen voor dat een predikant eerst gedegen theologisch onderwijs moet volgen. Een uitdaging is het hoe SELA meer en meer de kerken kan betrekken in het functioneren van het Seminario. Hoe kunnen arme kerken, die niet in staat zijn een predikant een redelijk traktement te betalen, een bijdrage leveren aan het Seminario? De komende zaterdagen en zondagen staan in het teken van bezoeken van studenten en docenten aan de gemeenten waar de studenten vandaan komen of waar ze hun stage lopen. Wij hopen dat deze bezoeken de banden met het Seminario sterker zullen maken en dat de gemeenten daardoor ook meer bereid zullen zijn om, wellicht dan een kleine bijdrage, hetzij financieel of in producten, aan SELA te geven.
Een andere uitdaging is de vraag die vanuit de vallei van de coca-planten kwam. Daar functioneert een Raad van Protestantse Kerken en die heeft gevraagd of SELA daar een opleiding kan geven. Er is een Bijbelinstituut in de
maanden februari en augustus. Maar er is behoefte aan een opleiding op hoger niveau, waaraan mensen deel willen nemen, die in de vallei hun werk, hun terrein, hun huis, hun gezin hebben, en die niet in staat zijn om naar Ayacucho te komen voor de opleiding in SELA. Moet SELA op die vraag ingaan en op wat voor wijze zou SELA een antwoord kunnen geven op de gestelde vraag? De directeur van een grote Christelijke School in het stadje San Francisco heeft de lokalen al aangeboden… In diezelfde vallei zal bij leven en welzijn eind januari 2013 een jeugdkamp gehouden worden. Juan José Espinoza, een afgestuurde van SELA, voorzitter van de landelijke commissie van de jeugd van de IEPRP, godsdienstleraar in Ayacucho, superintendent op SELA, is druk bezig dat jeugdkamp voor te bereiden. Nuestra Casita In de kinderopvang ‘Nuesta Casita’ (= Ons Huisje) gaat het met de kinderen en het personeel goed. We zijn de overgang van het droge naar het natte seizoen goed door gekomen. Vaak worden de kinderen dan verkouden of grieperig. Gelukkig komen er nog steeds nieuwe kindjes bij. Momenteel zitten we op 33 kindjes. Veel kindjes kost het eerst wel moeite om te wennen en moeten ze de eerste dagen huilen. Na een week is dat meestal voorbij.
Het is fijn om te zien hoe ze zich ontwikkelen en veel dingen leren. Bijvoorbeeld de groep van tweejarigen: Als ze gaan eten, vallen ze niet meer zo aan, maar wachten netjes tot ze een gebedje hebben opgezegd. Dat ontroert me, omdat ze dat thuis in de meeste gevallen niet leren.
Tenslotte Met verlangen kijken we uit om eind december / begin januari enige weken in Nederland te zijn om daar de kinderen en kleinkinderen en familie te ontmoeten. Onze achterburen, Maarten en Arine Kommers, zijn met hun kinderen ondertussen verhuisd naar Chiclayo. Het even koffie / thee drinken bij elkaar, is er niet meer bij. Wij hopen dat ze een zegenrijke tijd in Chiclayo hebben. Hartelijk dank voor alle post die we rond de verjaardagen en op andere momenten ontvangen. Dank ook voor de voorbeden. In kerkdiensten die we via internet kunnen meeluisteren, wordt er, zo merken we, voor het wereldwijde zendingswerk gebeden.
Gebedspunten Wilt u / jij in de voorbeden denken aan: • de studenten van het Seminario, met name degenen die dit jaar de studie afronden. • wijsheid voor de docenten om les te geven in een Perú dat aan het veranderen is. • dat de kinderen van Nuestra Casita en hun moeders aangeraakt mogen worden door de boodschap van de Bijbel. • onze kinderen en kleinkinderen en dat er spoedig werk voor Rik mag zijn. • dank dat SELA en Nuestra Casita bestaan en dat er tastbare tekenen van zegen zijn. Ontvangt allen de hartelijke groeten van Ria en Gerrit Nijland
(Post)adres: Los Rosales 210, Urb. Jardín, Ayacucho, Perú (P.S.: wilt u / jij voor post niet meer het postadres Correo Central gebruiken ?) Telefoon: 0900 1544 (wachten tot aangegeven wordt dat je het nummer kunt invoeren): 0051 66 32 95 43 of als u / jij naar onze mobiel wilt bellen: 0900 1527 (wachten tot aangegeven wordt dat je het nummer kunt invoeren): 0051 966 940 166 (Gerrit) of 0051 966 61 76 40 (Ria). E-mail:
[email protected] of
[email protected]
COLOFON Gerrit en Ria Nijland zijn in 2006 door de GZB vanuit de Hervormde gemeenten te Meteren en Est uitgezonden naar Peru. De GZB werkt graag mee aan de verspreiding van deze rondzendbrief. Hartelijk dank voor uw meeleven en gebed! U kunt uw betrokkenheid óók tot uitdrukking brengen door een gift over te maken voor het werkersfonds van Gerrit en Ria of voor andere onderdelen van het wereldomvattende werk waarbij de GZB betrokken is. Het gironummer is 28016. We zijn dankbaar voor uw onmisbare steun, zodat het werk kan voortgaan en zelfs kan groeien. Voor adreswijzigingen en overige informatie: GZB | Postbus 28 | 3970 AA | Driebergen T 0343-512444 | E
[email protected] | W www.gzb.nl
