■
■
■êMt^i--
«€T
'«i:
M .
^"
TW€flT€fl|
;
;
m LOLO CHLUD in de Ufa-toonfilm „Een Meinacht In Weenen"
Verschünt wekeiyks - PrUs per kwartaal f. 1.95 Red. en Adm. Galgewater 22. Lelden. Tel. 760. Postrekeninfl 41880.
^^P*^mm^mm*mmm±-
■ mmmmm^.-mymmmßm^^M
^mmmmmmm*^-
SCHEEPSBRÄND .., ONTHULT
UW
NATUURLIJKE
Mory Cofllri. M.OA
ZEN COMPLEET VERHAAL i. 1imington, op weg naar het kantoor van den ouden Borrodaile, wdat zich bevond in zijn huis aan de kade van Soo-Chien, voelde niet alleen de doffe hitte van den dag, maar eveneens het dreigende van de omstandigheden, dat hem haast een verstikkend gevoel gaf. Toch scheen de zon stralend en de lucht was buiten de schaduw van het huis kobaltblauw, zoodat, toen de Chineesche bediende hem binnenliet, en hij als gewoonlijk de hal doorliep, zijn oogen knipperden. En toen hij de gesloten deur van Borrodailes kantoor bereikte, vingen zijn ooren de stem van Letty op, nog vóór haar gestalte zichtbaar werd. „Goedenmorgen, kapitein Dick!" zei ze met haar vroolijke, lachende stem, die hem zóó plotseling en merkbaar verraste, dat het haar opgewektheid nog deed toenemen. „Goedenmorgen, Miss Borrodaile!" antwoordde hij op zijn stijve, ietwat zenuwachtige manier, op haar neerziende in de koele, donkere hal. „Moet u mijn oom spreken?" „Orders in ontvangst nemen, juffrouw, we varen vanavond uit." „Dat wil dus zeggen, dat u minstens een uur bij hem blijft 1 Vervelend! Ik had hem zelf ook willen spreken." „Ik kan wel wachten. Miss Borrodaile." Het meisje schudde lachend het hoofd. „Schepen gaan bij u voor vrouwen, kapitein Dick!" „Ik wil u niet derangeeren. Miss Letty!" viel hij haar ernstig in de rede en strekte de hand uit om de deur voor haar te openen. Maar met een zacht drukje van haar vingers op zijn mouw met de vier gouden kapiteinsstrepen, weerhield ze hem. „Onzin! Ik maakte maar gekheid, heusch. Ik kan oom toch altijd spreken. Maar — u zag er zoo vreeselijk gewichtig en ernstig uit... Is er iets niet in orde, kapitein Dick?" „Niet dat ik weet!" Hij schudde het hoofd met het donkere, krullende haar en een flauwe glimlach gleed over zijn mager gezicht, jong nog, maar waarop een hard leven toch zijn sporen gegroefd had. „Ik ben meestal—ernstig!" voegde hij er ter verklaring aan toe. Ze lachte weer, een helder lachje. „Dat is geen misdaad voor een man, kapitein Dick! Maar..." Een oogenblik stond ze daar, het hoofd met het goudblonde haar op zij, ondeugend dansende lichtjes in de blauwe oogen. Het scheen, dat ze, wat ze wilde zeggen, inhield. „Ik zal oom aan u overlaten!" vervolgde ze 'n tikje abrupt, keerde zich om en verdween door een andere deur.
ID)
JK;
i Lenthéric, de groote Parijsche schoonheidskunstenaar, gaat bij al wat hij maakt uit van wat de natuur de vrouw schonk. Zijn speciaal verfijnd poeder „Orkilia", geparfumeerd met Lotus d'Or onthult op onopvallende wijze de natuurlijke schoonheid der huid. Het is verkrijgbaar in vele delicate nuancen, van af Naturelle, Chair, Pêche tot Mauresque en Bronzée, alle harmonieerend met de verschillende tinten der huid. Zijn lippenstift „Inimitable" accentueert de zachte welving der lippen en maakt de gelaatsuitdrukking sprekender, zonder dat iets van de natuurlijke frischheid verloren gaat. Het is zacht, zonder vet te zijn en houdt den geheelen dag.
qktfaXMf; Gezondheid en slaap zijn onafscheidelijk. Een ongettoorden diepen slaap niettejensuande lawaai en rumoer, (enlet men door OHROPAX(eluiddempert In de ooren te stoppen. 1 2 kneedbare kogeltjes voor slechts f 1 .2 5 bi| alle Apothekers en Drogisten verkrijgbaar. Direct probeeren is direct er van profiteeren.
wHHÊm*^
Vertegenw.
Dr.
H. Nanning, Den Haag.
Poeder „Orkilia" f. 1.25, f. 2.Vullingen f. 0.90
0
PAItFUMEU
A
P A II 1 S
Lippenstiften: „Inimitable" f. I.— Vullingen f. 0.75
GRATIS Hierbij sluit ik 10 ets. aan postz. in voor toezending yan monsters Lenthéric: Poeder „Orkilia" en Crème de Jour „Orkilia". Imp.: Kuypers & Co., Afd. 1, Prinsengracht 983, A'dam C.
OVERTOLLIG HAAR verwijderd door ELECTROUJSE komt niet terug. Eenig afdoend systeem. Adviseer uw arts. Behandeling absoluut pijnloos. Laat geen lidteekens na. Gratis advies. Instit. v. electr. ontharing E. Nootebeom. Geudsche Singel 83a - Rotterdam
DANSSCHOOL
Naam:
Adres:
1
Jongeman (tot klein broertje van zijn aangebedene): „Je zult het wel erg wreed vinden. Jantje, maar op de partij van gisteravond heeft je zuster beloofd met mij te trouwen. Kun je mij vergeven, dat ik haar meeneem?" Jantje: „Vergeven? Daar wès die heele partij toch voor!"
DE HEER EN MEVROUW
RONMEUER
J. A. BI
'LANGE POTEN 27 - DEN HAAG ■ TEL.115550
MEMBERS QF THE IMPERIAL SOCIETY OF TEACHERS OF DANCING Amateur en Professional lessen dagelijks. - Spreekuren 2-6 en 8-10. Zoo juist verschenen ons boekwerk .MODERNE DANSEN'. PRIJS f5.20 per post toegezonden.
- 2
Vrouwlief poederde flink haar neus voor zij uitging. „Waar is al dat gedoe nu voor noodig?" vroeg de echtgenoot, die ongeduldig stond te wachten. „Dat is bescheidenheid lieve." „Bescheidenheid." „Ja, ik wensch niet te schitteren in gezelschap. i^.i ^i■^T■■./:,:v ;^■ V■;:■.-i■,■V■■■--■^..^^iV ^ ::■ '^■'■.^>i:^r. /-■/M;^^ i^H
Een half uur later, in het met jaloezieën afgesloten kantoor van Borrodaile,
DOOR
üALVAREZ
was Rimingtons ernst nog duidelijker zichtbaar. Borrodaile zelf zat doodelijk bleek aan zijn met papieren bedekt schrijfhureau. „Het heeft me heel wat gekost dit van jou te vragen, Rimington," zei hij, haast fluisterend. Rimington, die rusteloos heen en weer liep, keek niet naar hem. Opeens bleef hij met een ruk staan en keek naar de gesloten jaloezie voor hem. Een van de latten was losgeraakt en door de opening had hij een uitzicht op de haven. Saffierblauw, fonkelend in een
meedoogenlooze zon, lag het vlakke water met zijn schepenlast. Het mooiste van alles was wel de „Triton", die, grijs-wit met de gele schoorsteenpijpen, aan haar kettingen lag, omgeven door een menigte sampans, hoog beladen met de laatste balen, die aan boord geheschen werden. Rimington keerde zich om; de ellende lag duidelijk op zijn gezicht, dat net zoo bleek was als dat van zijn chef. „Het lijkt of je een vrouw vermoordt. Mr. Borrodaile!" zei hij zacht. Hij kwam naar de schrijftafel terug
speelt een rol in de Ufa-toonfilm „Speel niet met vuur".
n^C^^^iT^r^li^^^^^^t^i;-,-- ,,■■1«.
mim,*: w*mm. •**' '■«"■f> •'mw»-***»**...^ ~ ^.m^n^
en leunde er met twee samengcklemde vuisten op, zoodat hij met zijn massieve gestalte hoog boven den ander uitstak. „Er moet toch een andere oplossing te vinden zijn, meneer?" klonk het haast smeekend. De ander schudde zijn grijzen kop. „Geen enkele, Rimington! Zooals ik je gisteren al vertelde, ik zit zoo vast als een muur. Die wissel moet betaald worden. Noch de b^nk, noch iemand, ter wereld is bereid me met eenleening te helpen. Alles is tot den laatsten spijker verhypothekeerd en de man, die den wissel in handen heeft, is zoo hard als steen." Rimington had geen verdere verklaring noodig. Hij had al maandenlang geweten, dat Borrodaile moeilijkheden had, maar tot gisteren had hij er geen idee van gehad, hoe groot die waren. Het ging meer dan slecht met den handel. Van de vier schepen, die Borrodaile toebehoorden, waren er twee opgelegd en van de andere twee leverde alleen de „Triton" een schappelijk winstje op. Schip en lading waren tegen een hooge som verzekerd .. . „Luister, Rimington!" hoorde hij Borrodaile, die ineengedoken achter zijn bureau zat, zeggen. „Ik vraag je dit niet voor mijzelf. Als ze me kapot maken, lap ik het aan mijn laars en begin opnieuw. Maar het is voor Letty -ik denk alleen aan haar. Een debacle zou ontzettend zijn voor haar." Rimington keerde zieti zwijgend om en ging naar de jaloezie terug. Het scheen alsof hij aan 't wikken en 't wegen was tusschen wat het jonge meisje zou moeten lijden en wat de ondergang van het schip voor hem beleekenen zou. „De kwestie is," vertrouwde Borrodailes heeschc, opgewonden stem hem toe, „dat al Letty's geld, dat zij bij den dood van mijn broer geërfd heeft, in de zaak is gestoken. Toen ik het daarin belegde, had ik geen idee, dat we ooit een crisis als deze zouden meemaken. Het beteekent, dat zij . . . als ze het beetje wat ze bezit . . ." Hij vervolgde, wanhopig, dringend, gretig! „Het is zoo eenvoudig en zal nooit ontdekt worden. In volle zee kan er met ieder schip wat gebeuren. Dat weet je zelf heel goed. En niemand zal argwaan koesteren — niemand. Geen sterveling zal een kapitein verdenken met een reputatie zooals jij, 01 een firma als de onze, die bekend staat om haar eerlijkheid in zaken. De assurantie zal betalen . . . ." „O, ik weet het, meneer!" viel Rimington hem heftig in de rede, met
BEZOEKT HET
TE ROTTERDAM
111
b^-1'^;
!
r—■
!
hh4i>€£ Een bleek gelaat met blauwe oogen en blonde haren, daarbij naturel Mystikum Poeder en een zweempje Blonde-Rouge — en ziet, zoo maakt men zich mooi volgens de Scherk-tabel. Probeert het eens! U vindt spelenderwijs de harmonische volmaking Uwer schoonheid! Want, blond, bruin, zwart of rossig: Mystikum Poeder en Mystikum Compact volgens de Scherk-tabel possend bij de kleur van haar, oogen en teint gekozen, vormt Uw type en maakt U tot een bijzondere boeiende verschijning. Het is volkomen anzieht baar, beschermt de huid tegen stof en vuil en verleent haar het voornaamste: de persoonlijke noot. Zendt U Uw nauwkeurig adres aan de Firma S. Blindemann & Co., v. Baertestraat 89, Amsterdam. Wij zenden U kosteloos de interessante Scherk-tabel.
SCMEPK Wystikum Poeder 0-50 0.95- 1J0 Myitilum Compact 0.ä0 Een mooi gevofmde roode mood me< Sdffi Uppemtifl Triseno Cfeme mookt de huid vwondedijk mat. Probeert U Kei eentl
poeder poeel«
*%%
b-
■Jr,
I*
s^; J^^
«oor toileitafei en poederdoosje M>nikwm Compact Poeder en rouge
I-H een gezicht, dat afschuw uitdrukte. Met groote passen liep hij naar de schrijftafel terug en keek met sombere, melancholieke oogen op zijn chef neer. „Het is zoo doodgemakkelijk, meneer Borrodaile, dat....." hij haalde de schouders op, — „men het vuile van het werk haast zou vergeten." Een poos was het stil in het vertrek. Borrodaile staarde onafgebroken naar de papieren op zijn schrijftafel. Eindelijk hernam hij:
Onze
xJ$)?cM&
Vi
yH^ fti^X^ Vraag tweehonderd zes en negentig Door wien en wanneer werden de bekende X stralen ontdekt? Onder degenen, die ons vóór 20 October (abonné's uit overzeeschc gewesten vóór 20 December) goede oplossingen zenden aan ons adres; Redactie ,,Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden, zullen wij een hoofdprijs van / 2.50 en vijf troostprijzen verdeden. Op briefkaart of envelop gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 296.
DeOp^^ Vraag tweehonderd twee en negentig Kunstzijde wordt gemaakt uit cellulose — die verkregen wordt uit hout — door deze op te lossen en de vloeistof door zeer nauwe openingen te persen. De dan ontstane draden worden gehard en daarna gesponnen. Met de juiste beantwoording van deze vraag verwierf mevrouw C. W. Putters—■ v. d. Berg te Rotterdam den hoofdprijs. De troostprijzen konden worden toegekend aan mejuffrouw A. C. Oostlander, Rotterdam, den heer W. Reith, Den Haag: den heer W. Evers, Haarlem; mevrouw C. de Vries —Woudenberg, Den Haag: den heer M. Beekmans, Amsterdam. - 4 —
„Het stuit me geweldig tegen de borst, jou zooiets te moeten vragen, Rimington. Als het niet voor Letty was, zou ik nooit hebben gepoogd je tot zoo iets over te halen. Ik zal er ook niet meer over praten. Nu je het niet met je geweten kunt overeenbrengen — en ik ben de laatste om je dat kwalijk te nemen — moet het noodlot zijn loop maar hebben." Rimington dacht geruimen tijd met diep-gefronste wenkbrauwen na voor hij weer begon te spreken. „Geweten of niet, meneer, er is iets, wat ik nooit vergeten kan," begon hij eindelijk langzaam. „U hebt me er niet aan herinnerd, en dat stel ik geweldig op prijs. Maar ikzelf zal er u aan herinneren — aan het feit, dat, toen u mij aannam en mij het commando over de „Triton" toevertrouwde, inden tijd, toen de zaken floreerden, ik knapjes aan lager wal was." „Maar kerel 1 Je hebt mijn vertrouwen in je in geen enkel opzicht beschaamd . .." „Misschien niet, meneer. Maar ik ben niet vergeten, wat ik u mijn leven lang verschuldigd ben voor dat vertrouwen. En mijn dankbaarheid spreekt op het oogenblik luider dan mijn geweten." „Dus je bedoelt, Rimington " Borrodaile kwam half overeind in verbazing en opluchting, „dat je een weg ziet. .. om ... om ... ?" „Ik bedoel, meneer, dat ik doen zal wat u vraagt, om de reden, die ik juist genoemd heb."
»,
i>
REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S
**.
'„■Tf-Wp?
-.^L
,_!_______._
-
LIJDERS AAN ASTHMA Boom s Asthmapoeder yeeft bij inademmy direct verlichting bij Asthma en daar uit voortkomende Borstbe nauwdheiU en Borstbeklemming
ïttt*^
Öt^
Alteen echt met den naam BOOM. Verkrijtibaar in Apotheken en Orogistwmkel» a ; 1.29 per groote doos.
Hij voegde er niet aan toe, dat hij het minder uit dankbaarheid tegenover zijn patroon deed, dan uit het verlangen om Letty de gevolgen van den financieelen ondergang van haar oom te besparen. Dat zijn daad beteekende, dat hij voorgoed afstand van Letty zou moeten doen, — hij zou haar niet meer waard zijnl — aanvaardde hij als het offer, dat van hem geëischt werd. Zijn lang gekoesterde droom van een toekomst, samen met haar, ging met zijn besluit in rook op. Maar daartegen verhardde hij zijn hart.
II. Het duurde een poosje voor ze de details uitgewerkt hadden. De eerstvolgende reis leende er zich uitstekend voor wegens de licht-brandbare lading, die nu ingenomen werd met bestemming naar Moracao. Om te beginnen zou het overdag moeten gebeuren. Verder op een plaats op zee, ver genoeg van het doel der reis verwijderd, om niet van land uit gezien te worden, en toch binnen roei-afstand van de kust; tevens buiten de gewone scheepsroute om geen ongewenschte hulp te moeten aanvaarden. Alles was zoo voorbereid, dat er geen slachtoffers zouden vallen, want, Borrodailes eenige angst was, dat bij den scheepsbrand menschenlevens verloren mochten gaan. „Er zal niets anders gebeuren dan wat wij ons voorstellen dat gebeurt, meneer," verzekerde Rimington. „Vergeet niet, dat wij het voor Miss Letty doen," ging hij voort, en plotseling — bij een gedachte — deed hij een vraag. „Ze weet toch zeker niets van deze
Eerst veel last van pijnlijke, gezwollen voeten... Loopt nu als een kievit! Klagen over pijnlijke voeten kan ze niet genezen. Maar het blijven klagen helpt wel, want vroeg of laat zult ge iemand ontmoeten, die U zal vragen: „Waarom probeert U Radox niet?" Ge zult verbaasd zijn van zoo'n Radox-enthousiast te vernemen, hoe ge reeds door enkele voetbaden van Uw pijnen bevrijd zult zijn. Maar ge behoeft niet te wachten tot ge hem ontmoet, lees slechts wat hij ons schreef, met toestemming zijn brief te publiceeren: „Ik heb een betrekking, waarbij ik veel moet staan en loopen, en steeds heb ik dan ook last gehad van gezwollen voeten en uiterst pijnlijke eeltplekken. Een vriend raadde mij aan Radox te probeeren. Reeds na het eerste voetbad voelde ik een enorme verlichting. Nadien ben ik regelmatig met de voetbaden doorgegaan, en ik kan nu ronduit zeggen, dat mijn pijnen zijn verdwenen en ik loop weer als een kievit. Ik meende, dat ik niet beter kon doen dan U dit schrijven, terwijl U van mijn brief naar genoegen gebruik kunt maken." J. F, Radox bevat vier verschillende zouten. Een zout reinigt de voeten, een is desinfecteerend, een ander zout maakt de huid zacht en doet de eeltplekken verdwijnen, terwijl het laatste zout de zuurstof in het water vrijmaakt. Deze uiterst actieve zuurstof opent en reinigt de poriën der huid, zoodat urinezuur en kalkneerslag, die zich in de poriën hebben opgehoopt, — en de reden zijn der vermoeide, gezwollen voeten — worden opgelost en verwijderd. Zoo geeft Radox aan Uwe voeten de oude veerkracht terug. Radox is verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten ä f 0.75 per groot pak, omzetbelasting inbegrepen. Imp.: N.V. Rowntree Handels-Mij., Heerengracht 209, Amsterdam. moeilijkheden hoe slecht uer financieel bijstaat, bedoel ik?" „Neen, neen, RimingtonI" Borrodaile schudde opnieuw het hoofd. „Letty heeft er geen notie van, dat de firma niet meer tot de rijkste aan de kust behoort. Mijn eenig levensdoel is haar voor verdriet en zorg te vrijwaren. En tot nog toe ben ik daar wel aardig in geslaagd. Neen, maak je daar niet ongerust over." Rimington verheugde zich over wat zijn patroon hem vertelde. Het was voor Letty, dat hij dit zware offer bracht, maar ze was de laatste persoon ter wereld, die het zou mogen weten. Want dan zou hij zich oneindig diep voor haar hebben moeten schamen.
IVAN PETROVICH ALS PAGANINI in de Majestic-fiim „Gern hab' ich die Frau geküsst".
Terwijl hij naar de „Triton" geroeid werd, overwoog hij zoo kalm als hem dit mogelijk was, hoe hij de taak, die hij op zich genomen had, zou moeten vervullen. Toen hij over de hem zoo welbekende dekken liep, bekroop hem een gevoel van schuld, dat hem met afschuw vervulde. Zooals hij tegen Borrodaile gezegd had:
het was als ging hij een vrouw vermoorden! Hij begaf zich rechtstreeks naar zijn hut, deed de deur achter zich dicht, vóór hij de tasch met scheepspapieren, die hij droeg, opende en er iets uitnam, dat niet zoo onschuldig was als het er uitzag. Het was een cylindervormige trommel, ongeveer veertig centimeter lang, waarin zich, te oordeelen naar wat er buiten op stond, verbandartikelen moesten bevinden. Maar toen Rimington het deksel er af nam, was er heel wat anders zichtbaar. Hij keek er een oogenblik naar: wat er inzat wat, een soort vuurwerk, het had iets van een Romeinsche kaars. Hij had het in een Chinceschen winkel gekocht, waar vuurwerk, vuurpijlen voor schepen, magnesiumlicht en dergelijke dingen verkocht werden. De inhoud was voldoende om de licht ontvlambare lading in een gloeiende hel te veranderen, die kans op redding van het schip en daarmee een eventueel bewijs van brandstichting bij voorbaat zou uitsluiten. Toen een half uur daartip de dekken verlaten lagen, nam hij de gelegenheid waar, om het sinistere instrument te verbergen. Daarop wijdde hij zich, onderwijl trachtend zijn geweten in slaap te sussen, aan de honderd-en-een plichten, welke het vertrek van een schip een kapitein oplegt. III. Er was geen enkel lid van de bemanning — daarvan was Rimington overtuigd — die zich van de juiste toedracht bewust zou zijn, wanneer de „Triton" geleidelijk aan, een vlammende, rookende fakkel zou worden. Ze zouden zijn leiding volgen, en maar al te graag in de booten redding zoeken. Van de equipage was geen "argwaan te duchten. Hij brulde den man aan het stuur een order toe en de „Triton", volgde met langzame bevalligheid haar nieuwen koers. De masten gleden langs het met sterren bezaaide firmament, de toppen glinsterden in de pracht van een laag hangende maan. „Goedenavond, kapitein Dick!" klonk zacht naast hem een stem, half zenuwachtig, half uitdagend. Rimington draaide zich bliksemsnel om, zijn oogen stonden groot in zijn verbaasd gezicht en nog bijtijds hield hij een vloek binnen. Het eerste moment kon hij zijn oogen en ooren niet gelooven. Hij bleef staren — sprakeloos. Borrodailes nichtje hier, aan boord van de „Triton", die in volle zee haar ondergang tegemoet voer! Letty, ter wille van wie de geheimzinnige misdaad
SIGAREN 's Morgens, 's Middags, 's Avonds.
■
t
■
■
GOED OPGEBORGEN Een aardige foto van Frankly's Four Dancing Ladies, een Nederlandsch dansensemble, dat op het oogenblik een tournee door ons land maakt.
moest worden gepleegd, stond hier op de brug met een onschuldig glimlachje op de lippen! „Ik heb u, geloof ik, erg aan 't schrikken gemaakt, nietwaar, kapitein Dick ?" vervolgde haar heldere stem even later, nu ernstig, verontschuldigend zelfs. „Dat spijt mij." Thans kwam Rimington los, eerst over zijn schouder kijkend om zich te overtuigen, dat de man aan het stuurwiel geen notitie van hen nam of zoo dichtbij was, dat hij hen hooren kon. „Wat doet u hier, juffrouw Letty ? Hoe bent u aan boord gekomen ?" „Op dezelfde manier als u, kapitein Dick. Heb mij naar het schip laten roeien, ben de valreep op geklommen en hier ]?en ik nu. Ik was zelfs al een heelen tijd aan boord voor u kwam." „Wat?" Hij keek haar in stomme verbazing aan. „Ik verliet uw oom aan den wal — hij dacht dat u- thuis was . ..." „Dat kan ik mij levendig voorstellen!" antwoordde zij. „Maar hij vergiste zich. „Ik was op de „Triton"." „Maar hoe is dat mogelijk ?" Rimington schudde het hoofd op een wijze, die duidelijk toonde, dat hij er niets van begreep. „Hoe kan dat dan ? Niemand heeft mij gerapporteerd, dat u aan boord bent gekomen, juffrouw Letty." „Daar heb ik wel voor gezorgd!" Ze lachte. „Natuurlijk ben ik gezien, maar dat kon mij niet schelen. Waarom zou ik, als nichtje van den reeder, niet aan boord mogen zijn ? Daarom was het ook zoo makkelijk voor mij om den persoon, die me zag, over te halen niets aan u te zeggen." „Zeg me wie dat was, dan zal ik...!" „Daar denk ik niet aan, en zelf zult u het nooit ontdekken, kapitein Dick!" Ze wachtte even en vervolgde: „Ik heb het mij heel gezellig gemaakt in die leege hut naast de uwe, waar
anders de tweede officier huist, die zooals oom vertelde, op deze reis ontbieekt. Ik zag u door de patrijspoort hierheen komen, kapitein Dick. Ik vroeg me toen af, wat u zou zeggen, als u er achter kwam, dat ik de reis als passagier meemaak." was alles ,Wat ik zeggen zour5" wat hij er uit kon brengen, terwijl IVeruolè op pagina 12}
We leven wel in 'n interessanten tijd! 't Is alleen maar jammer, dat er zooveel te zien is, waarover je je moet ergeren. Of je wilt of niet. Doch laten we het daarover niet hebben. Veel liever over die tochten naar de stratosfeer (waar elke straat zoo ver is), 't Moét daar heel intressant zijn. Afstand geen beletsel. Vroeger, in den tijd toen m'n kniegewricht nog goed gesmeerd was en aardige jonge meisjes me (al zeg ik het zelf) heel graag aankeken, hield ik er van een ommetje te maken. Doch hoe verder je je van het centrum der stad verwijderde, hoe meer je dus in de stratosfeer van de stad doordrong, des te langer duurde het ommetje. (Tusschen ons gezegd, 't hing ook wel eens van het gezelschap af, waarin je verkeerde, alhoewel 't niet tot een „verkeering" kwam). Maar de wereld is geen stad, al is de stad een wereldje in het klein. In die ver verwijderde lucht schijnt de tegenstand gering te zijn, en kun je veel sneller voorwaarts, omdat niets je tegenwerkt. Zelfs de lucht niet. 't Is mooi! Maar tegelijk ook een bewijs, hoe ergerlijk dom de menschen zijn om, dichterbij, alles tegen te houden, dat tot verbetering en vooruitgang voeren kan. Zoo filosofeerde ik, uw PETRUS PRUTTELAAR.
--■.,-,,^-^^;Bgg
——
!55:
1
;'
:
^
ttl •Sfi ■*■■ Jiff
%. ■
3S; ■
"
"
'
■
■'
'.
■■
■
^ 'M
| )tto Tressier en Brigitte Helm. 2. Heinz von Een interessante film, die een kijkje geeft in het e ,e en Andrew Engelmann. 3. Otto Tressler en van hen, die tot taak hebben hun vaderland in den vreer Fritsch 4. Willy Fritsch, Brigitte Helm en te vertegenwoordigen. iQoise Rosay. 5. Hans Leibelt en Otto Tressler. rangoise Rosay en Otto Tressler. 7. Walter Brigitte Helm en Willy Fritsch spelen de hoofdrollen, r« ick. 8. Ernst Rotmund en Walter Franck. voerde Hans Steinhoff. Eindelijk weer eens een film, wa leinz von Cleve. 10, Otto Tressler. 11. Heinz Willy Fritsch niet alleen voor beau garden moet spe von Cleve en Brigitte Helm.
r\e Ufa brengt binnenkort een film in ons land uit, waaraan een geheel nieuw genre scenario ten grondslag ligt. Wel hebben reeds verscheidene rolprenten den „diplomatieken dienst" tot onderwerp der handeling gehad, maar meestal ontleenden zij dan hun sensationeelen inhoud aan den diefstal van een of ander geheim stuk. Dit is bij deze Ufa-film niet het geval. Deze speelt in een gezantschapsgebouw, terwijl men voorbereidingen treft tot het sluiten van een handels-
w
*"M^i7^^-^mm
•
^a£
verdrag, hetgeen aanleiding wordt tot het loskomen van allerlei menschelijke hartstochten, die zich ten koste van alles willen botvieren.
•
«
,, •
IN* E
■
'!*V\
n
f^ ^» ■ ._-^;'r ^„k-
f: *
4
I
£&:7l mam
-^p
KNIPPUZZLE .E
/IER AFDOENDE REDENEN
/*
v
was op een partijtje, toen een der gasten tegen hem zei: ,,U heeft zeker wel veel gereisd, mijnheer Janssen?" „Neen, zeker niet," antwoordde mijn neef, ,,als de vreemdelingen mij willen zien, moeten zij maar hierheen komen."
waarom U steeds
Vrouw (tot man, die ernstig ziek te bed ligt) : ,,Zeg Frans, wil je me asjeblieft duizend gulden geven? De begrafenisondernemer moet vooruit betaald worden."
Palmolive zeep zult blijven gebruiken! kan
RAD Door he* gebruik van uitgerochle kwaliteit grondstoffen en toepassing van de modernste technische vindingen op het gebied van zeepfabrikage is RADION het doelmatigste, zelfwerkende wasmiddel dat er bestaat. En hoe denken de huisvrouwen er over? Dat kunt U hieronder lezen:
ARKEL, 10 No». 1933
Sedert ik mij met het rijke schuim van Palmolive masseer, zooals een bekend schoonheids-specialist mij dat leerde, heeft mijn huid haar jeugd herkregen. Ik weet nu bij ervaring dat de eenvoudigste, beste schoonheidsbehandelirg is: het gebruik van Palmolive zeep.
„Ik beveel Palmolive met een gerust hart aan," zegt mijn coiffeur, „omdat ik al jaren lang weet dat bij haar bereiding groote hoeveelheden zuivere olijf- en palmolicn worden gebruikt. U kunt geen verzachtender zeep kcopen, tegen welken prijs dan ook!"
... Ik kan niet anders dan met den grootsten lof Over RADION spreken. Mijn wasch is veel helderder dan voorheen en loch is er haast geen slijtage mei RADION Ik kan er dan ook niet meer buiten. M.j. VOGELAAR GAIKHORST Arkel
MIT BON VOOR
H. ». HOLLAND, 11 Oct. '33 ... Laatst heb ik mijn zijden gordijnen zelf gewasschen, omdat de vakmenschen er nietvoorkonden instaan.Tot mijn groot genoegen werden zij prachlig en nu wasch ik ook mijn wollen goed met RADION met veel succes Mevr. BENARD Stationsweg 33, Hoek van Hollar«
FRAAIE GKSCHENKKN RA^3
HET SCHOONHEIDSIDEAAL VAN ONZEN
Ook voor mijn bad is PalmoUve zeep heerlijk; ze leert u wat het beteekent reine poriën te heb- : ben. U kunt zich moeilijk voorstellen hoe diep het verzachtende Palmolive schuim de huid binnendringt en wat een weldoende sensatie een Palmolive bad geeft. -
■
.
-
THANS
voor 25ct.
I5c+ PER STUK
Palmolive zeep reinigi grondig en houdi uw ieini jeugdig en frisch!
10 -
Onlangs kwam in een gezelschap het onderwerp „Schoonhei vrouw" ter sprake. Een der aanwezige heeren, een man, d vijftig allang was gepasseerd, maakte de opmerking, dat men t woordig geen leelijke vrouwen meer zag. Een dame, niet op haar mondje gevallen, viel ietwat gelrr uit: „Houd nu eindelijk eens op met die eeuwige complimentjes vrouwen zijn geen kinderen, die „zoet" gehouden behoeven te woi De heer van boven de vijftig hoorde de opmerking rustig ai repliceerde: „U vergist zich mevrouw. Ik had niet den minster een nietgemeende vriendelijkheid te zeggen. Wat ik als mijn ning opperde, sprak ik met volle overtuiging. En om u te t< dat dit zoo is, zal ik er nog wat bij voegen: Dat de vrouwer tegenwoordig niet meer 1 e e 1 ij k zijn, is niet haar eigen schu rol, die zij in deze spelen is niet anders dan gebruik maken v kennis, het inzicht en den durf van anderen. Ik zal u verder v ren, wat ik bedoel. Ik heb uw grootmoeder gekend en ik wee zij als meisje en als jonge vrouw werkelijk mooi was. Doch zij niets om deze gave der natuur te bewaren. Geleidelijk verlo haar schoonheid, haar huid werd rimpelig, haar oogen bias. Ze leelijk. In haar tijd had men nog niet ingezien, dat de huid pleegd dient te worden, net zoogoed als het lichaam. De mo Cosmetische industrie verschaft u, dames, de middelen om ril te voorkomen, de goede bloedcirculatie te bevorderen. Gij weet dat mijn eigen vrouw ongeveer even oud is als i is niet hier, ik kan dus des te vrijer spreken. En dan zult gij ten toestemmen, dat noch haar gezicht noch haar handen de v lijkenden invloed van den leeftijd vertoonen, die onze groo ders niet wisten te bestrijden. Mijn vrouw behandelt haar gi geregeld met Scherk's Gezichtswater en Scherk's Cold Cream. Zij daardoor de hinderlijke rimpeltjes, die de hoeken bij de oog den mond ontsieren weten te voorkomen. De beschaafde nie dringende parfum, doet aangenaam aan. En wat mijn vrouw te bereiken kan iedere vrouw voor zichzelf verwerven. Geloof mij, mevrouwtje, il' sprak de waarheid toen ik ze de vrouw van tegenwoordig ^ iet meer leelijk is en dat z( geen vrees behoeft te' koeste en leelijk te moeten worden."
Een automobilist, die over een langen, eenzamen landweg reed, bood een voetganger aan hem mee te nemen tot de stad, waar hij moest zijn. De voetganger zat nog niet lang in den auto, of de eigenaar ontdekte, dat hij zijn horloge kwijt was. Hij stopte oogenblikkelijk, nam een zwaren sleutel uit zijn reparatiekist en hief dien dreigend op tegen den voetganger. ,,Geef direct dat horloge hierl" schreeuwde hij verontwaardigd. De vreemde man voldeed oogenblikkelijk aan dit verzoek, waarna hij zonder medelijden uit den auto werd gegooid. Toen de automobilist thuis kwam, werd hij vriendelijk begroet door zijn vrouw, die vroeg: „Heb je je horloge niet gemist of wist je, dat je 't op de waschtafel had laten liggen?" De directeur van den schouwburg had een gesprek met den man aan de kassa. „Wel, Jan, hoe gaan de zaken?" „Hoe langer hoe beter, mijnheer. Er gaan hoe langer hoe minder menschen weg met de pauze." „Hoe lang zal die zaak nou nog duren?" vroeg de man in de beklaagdenbank verontwaardigd. „Kijk," antwoordde de jonge advocaat, „ik denk, dat ik twee dagen noodig zal hebben om er door te komen, maar ik vrees, dat het voor u vier jaar zal duren." Zekere jongeman, die voor zijn leeftijd erg slim was, bewees dit, toen hij een weduwe moest antwoorden op de vraag hoe oud hij dacht, dat zij was. „U zult toch wel een idee hebben?" vroeg zij. „Zeker, ik heb zelfs verscheidene ideeën," antwoordde hij glimlachend. „Alleen weet ik niet of ik u tien jaar jonger moet geven wegens uw uiterlijk of tien jaar ouder we gens uw intelligentie." De zeer bekende, succesvolle journalist zat gemoedelijk te boomen met zijn besten vriend. „Geloof jij in anonieme brievenschrijverij?" vroeg deze laatste aan den ridder van de pen. De journalist keek of de deur van zijn studeerkamer goed gesloten was en antwoordde toen fluisterend: „In ieder geval heb ik vaak gewenscht, dat een van mijn pennevruchten anoniem de wereld ingestuurd was." „Zoo? Welke dan?" vroeg de vriend verbaasd. „Een brief, waarin ik zekere jongedame ten huwelijk heb gevraagd," steunde de befaamde journalist.
«tftiüÉiiié'r Bovenstaande stukjes moeten uitgeknipt en zoodanig opgeplakt worden, dat ze een portret vormen van een Duitsche filmster. Onder de abonné's, die ons het goed opgeplakte portret zenden, benevens den naamvan de actrice, zullen wij tien foto's van haar verdeelen. t)e oplossingen moeten voor 16 October (van Indische abonné's voor 16 December) in het bezit zijn van: Red. „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op de enveloppe s.v.p. duidelijk vermelden: C. ä Th.-puzzhs No. 558. Degenen, die het blad liever niet willen beschadigen, kunnen volstaan met de stukjes over te trekken op een doorzichtig papiertje,
DIAOONAALRAADSEL
Horizontaal invullen: 1. Vertrek, waar muziekuitvoeringen gegeven worden. 2. Vloeistof, welke dient om houtwerk tegen bederf te vrijwaren. 3. Aftreksel van gerst. 4. Soort balletspel. 5. Zeer oud. 6. Geld, dat aan een kruier uitbetaald wordt. 7. Kunstmatig middel. 8 Benaming voor een plantengeslacht, dat een kruising is van zwammen en algen. 9. Wordt gezegd van een kenmerk, dat ook de voorouders bezaten. 10. Chemisch gevormde olie met bittere-amandelreuk. 11. De muren van een vesting sloopen.
: 2
of te calqueeren. Dit laatste geschiedt door middel van een velletje carbonpapier, dat men onder deze pagina legt. Als men nu onder het carbon nog een stukje wit papier legt en dan de omtrekken van de op deze pagina afgedrukte stukjes met potlood natrekt, zal het carbonpapier deze op het witte papier overdrukken. De aldus gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten ook als een portret worden opgeplakt. Zij, die ook de Wekelijksche Vraag op wenschen te lossen, kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelieven de oplossingen dan op een apart, doch volledig van naam en adres voorzien velletje papier te schrijven.
"
3
k ■5
ö 7 8 9 10
Op de vet omrande diagonaal, ontstaat bij juiste invulling de naam van een Amerikaanschen filmspeler.
II
OPLOSSINGEN C. & Th.-PUZZLES No. 555 KNIPPUZZLE
Maastricht; mejuffrouw G. Brien.Hillegersberg; mejuffrouw G. Duschek, Scheveningen; mejuffrouw T. Burger, Den Haag; den heer G. Pinster, Den Haag; den heer v. d. Veer, Schiedam ; den heer H. M. Rieck, Rotterdam; den heer L. Huguenin, Den Haag.
INVULRAADSEL L
A H
A
A L
M
1
De tien foto's van Martha konden wij toekennen aan: ' den heer W. Molling, Amsterdam; mejuffrouw W. Rees, Amsterdam; den heer L. 3. GörUen.
n —
S
M
1
G
-E -E R
D ■E. R -E.
n
A -F
K t ■E
T ■E.
M P
e,
R ■E. M
A S
T
1
€.
L
R
O ■E
R
1
G
-E K K
1
B A
N
D ■E
n O e n
O
D
B -E
1
G
R
A
M T
L
■E
R
L
1
n
G
B
R € T
T
O
L
Martha Eggerth
n
D ■E ü.
-E 1
■E. C O n O M 1 E Mejuffrouw A. 1 looycr te Leiden won den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen verkregen werden door mejuffrouw T. Wakka te Leiden, den heer A. Terpstra te Den Haag en den heer C. J. M. Gisolf te Den Haag.
—^
^
,
_^__^^^^_^^^___^
[ Vervolg van pag. 7) hij haar verwezen aanstaarde. En toen barstte er een stroom van woorden los. ,,Wat ik zeggen zou ? Wel — dat het niet te pas komt om zoo aan boord van dit schip te sluipen! U behoort aan wal te zijn, thuis bij uw ooml Wat is de bedoeling' van die dwaze grap ? Dat zou ik wel eens willen weten." Voor ze hem kon antwoorden, verscheen er iemand om den roerganger af te lossen. Rimington kwam deze stoornis niet ongelegen, want dit was niet de plaats om over dezen verbazingwekkenden loop van zaken te discussiecren. Kortaf gaf hij zijn bevelen aan den officier van de wacht en keerde zich toen weer naar het meisje. „WTc zullen naar beneden gaan, juffrouw Borrodaile." IV. In de kapiteinshut, waar hij met zijn officieren de maaltijden gebruikte, snauwde hij den Chineeschen steward, die de tafel dekte, toe, heen te gaan, sloot de deur en stond haar met zijn streng, bleek gezicht en bezorgde oogen aan te kijken. „Zoo!" zei hij. „Nu zult u me klaren wijn moeten schenken, juffrouw Letty! Waarom bent u aan boord van de „Triton" gekomen en hebt u zich zoo lang verborgen gehouden tot we in volle zee waren ?" „Natuurlijk om mee te gaan naar Moracao. En waarom kijkt u me op die manier aan, kapitein Dick ? Is er een enkele reden, waarom ik niet mee zou gaan naar Moracao en mijn vriendin Dina St. Juste bezoeken, zooals ik dikwijls doe ? De mailboot is gisterenavond vertrokken en over een week gaat er pas weer een. Zoolang kon ik niet wachten. En wat ligt dan meer voor de hand, dan dat ik op het schip van mijn eigen oom meereis ?" „Zonder dat uw oom er iets van weet ?" „Hij weet het al. Ik heb een briefje achtergelaten, dat hem overhandigd moest worden als hij thuis kwam en dat zou zijn, als het schip al de haven uit was. Ik heb hem geschreven waar ik heen ging en dat ik mij in uw hoede zou bevinden, dus hij hoeft zich niet ongerust te maken. Wat is er verder om over te tobben, kapitein Dick ?" Hij kon haar de waarheid niet vertellen. Hij was het al met zichzelf eens wat hij zou doen. Ze kon natuvirlijk niet aan boord blijven om wat er gebeuren ging voor Moracao bereikt was. Borrodaile zou natuurlijk buiten zichzelf zijn, als hij haar briefje las. Hij zou van Rimington zeker verwachten, dat hij handelde, zooals hij nu van plan was te doen. „Ongerust , maken ? Tobben?" herhaalde Rimington, haar boos aankijkend. „Ik ga terug en zul u in Soo-Chien aan land laten roeien. U ziet zelf toch wel in, dat het niet gepast is, dat u hier aan boord blijft met enkel mannen tot gezelschap terwijl uw oom te laat van uw vertrek hoorde om u terug te halen. Natuurlijk veronderstelt hij van mij, dat ik u dadelijk terugstuur."
„Wat het gezelschap van mannen betreft," pleitte zij, „ik geloof niet, dat dat er veel op aankomt, kapitein Dick. Den laatsten keer dat ik met de mailboot Dina St. Juste in Moracao ging bezoeken, was ik de eenige vrouwelijke passagier en mijn oom heeft er niet het minste bezwaar tegen gemaakt. Wat voor het eene schip geldt, geldt ook voor het andere." •„Dat is geen argument!" verklaarde Rimington, geprikkeld door haar koppigheid. „De „Triton" is geen passagiersboot. We mogen niets anders dan bemanning en lading vervoeren." „Goed!" zei ze vastbesloten. „Reken mij dan tot de bemanning, kapitein Dick. Laten we zeggen, met het oog op de assurantiemaatschappij, om zeker te zijn, dat schip en lading veilig en wel in Moracao aankomen." V.
Als ze Rimington plotseling een klap in het gezicht had gegeven, dan had hij niet heviger van zijn stuk gebracht kunnen zijn. Het was niet zoozeer wat ze gezegd had als de manier, waarop het over haar lippen was gekomen, zoo weloverwogen en op den man af, terwijl er een uitdrukking in haar oogen was, die aan duidelijkheid niets te wenschen overliet. „Laten we elkaar goed laegrijpen, kapitein Dick!" hoorde hij haar zeggen. „Vanmorgen, toen u bij mijn oom op kantoor was, ging ik naar de veranda, waar men de heele haven kan overzien. Ik hoorde u beiden praten. Ik hoorde iets — iets over mijzelf — en toen kon ik niet nalaten te luisteren — naar de rest." Ze hield op, haar fijngevormd ovaal gezicht doodsbleek. Ze keek Rimington strak aan. „Dat is de reden, dat ik vanavond aan boord van de „Triton" kwam," ging ze voort. „Het scheen mij het eenige
^mrn^M^^'^
*-'-■'•
Mmmpw^-
wat ik doen kon om te zorgen, dat het schip met zijn lading veilig en wel Moracao zou bereiken. Dacht u, dat ik lijdelijk zou blijven toezien, terwijl mijn oom u tot — zooiets vreeselijks wilde overhalen?" „U hadt niet voor luistervink mogen spelen!" Rimington was woedend en deed geen poging het te verbergen. „Het is maar goed, dat ik het deed!" was het lachende antwoord. „Het behoedde u en oom voor wat onvergeeflijk en gewoon monsterachtig was geweest, en u wéét dat. U, kapitein Dick, u weet het wel het allerbeste. Maar," voegde ze er na een korte pauze aan toe, „zoolang ik aan boord ben, zult u het in elk geval niet doen en ik blijf hier! Dat heb ik oom in mijn briefje geschreven. Ik heb hem verteld, en ik herhaal het tegenover u, kapitein Dick — dat ik het u geen van beiden ooit vergeven zal, als dat vreeselijke plan wordt uitgevoerd ..." „U begrijpt het niet!" protesteerde hij. „Noch uw oom, noch ik zouden ooit aan zooiets gedacht hebben als de zaak er niet zoo hopeloos voorstond..." „En u vergiste u alletwee!" viel ze hem in de rede. „Ik zeg u, dat de zaak niet hopeloos staat. Daarom wil ik juist zoo graag naar Moracao. Ik heb al lang geweten, dat het oom niet voor den wind gaat. Ik ben niet zoo dom en zelfzuchtig als hij denkt. Ik heb uit allerlei wat ik merkte en opving mijn conclusies getrokken. Herinnert u zich, dat ik u vanmorgen vroeg waarom u zoo ernstig keek ? Ik begreep, dat er moeilijkheden moesten zijn!" Nogmaals zweeg ze, om even later voort te gaan: „Luister. Dina St. Justes vader wil ons helpen. Toen ik er de laatste maal was, heb ik zoo eens een balletje op-
' JOUIË MOETEM VOOBAl- AFGËC-IETËS ^EN BEDAARD Z'Jh*—
[VeivolQ op pagina 21}
Een paartje, dat van de huwelüksreis terugkeerde, moest tot de ontdekking komen, dat hun huis in brand stond. — Dat was een warmere ontvangst dan zij hadden verwachtI
O® ffHDmsxsftceiuiir WaDIlae® Bcserv« die binnenkort een film in Engeland zal spelen, werd met zijn echtgenoote door onzen Hollywoodschen medewerker gefotografeerd.
De volle coupé Hoe het er uit ziet en hoe het eigrenlijk is.
„Hoe kan iemand, die pas leert autorijden er absoluut zeker van zijn, dat hij niet tegen brievenbussen en lantaarnpalen zal oprijden?" vraagt ons een abonné. — Door er juist recht op aan te sturen, vermoeden wij.
Onguur uitziend type (met nadruk).- „Is Uw man thuis, mevrouw?" Mevrouw (zeer duidelijk); „Nu, als hij klaar is met zijn boks-oefeningen, zal hij wel in den tuin met onze bloedhonden aan 't speltn zijn. Wilt U hem sprekeh?"
Wij lazen dezer dagen van een jonge Fransche tooneelspeelster, wier vurigste bewonderaar haar altijd op een origineele manier bouquetten stuurt, n.1.bloem voor bloem. — De eenige oplossing is o.i. dat hij „het met bloemen wil zeggen", maar een beetje stottert. In het Noorden van Engeland heeft men onlangs een „huwelijksreis-expresse" laten rijden. — De machinist had natuurlijk instructies gekregen om vaart te minderen zoodra er een tunnel in f zicht kwam.
i
Beroemdheid: „Wel juffrouw, wilt U nog meer hebben dan mijn handteekening?' Bakvisctve: „Ja, mijn vulpen terug alstublieft.'
Echtgenoot: „Het kan niet anders of ze hebben ruzie hiernaast. Want geen enkel station geeft eentooneelstuk."
„Wie weet er eigenlijk precies hoeveel familie hij heeft?" vraagt een schrijver. — Degeen, die een lot uit de loterij heeft getrokken I
mmm^^^^
= - !- .
^
Jiypjjipii
mmmmm.
ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WORDT GEORGE SMITH. - DE MAN, DIE HET VERLEDEN ONTHULDE. HBHM
Tijdens de opgravingen, welke Sir Austen Henry Layard, de bekende Engeische archeoloog, in de jaren 1845—1849 te Niniveh ondernam, ontdekte hij verschillende inscripties, die een interessant licht wierpen op de geschiedenis van deze stad, die in de oudheid zoon belangrijke rol heeft gespeeld, doch waarvan betrekkelijk slechts zeer weinig bekend was. Behalve inscripties, vond hij echter ook nog een groot aantal kleitabletten. Deze lagen in twee kamers van het paleis van Assurbanipal, den laatsten koning van het groote Assyrische Rijk, waarvan Niniveji een der belangrijkste steden was geweest. Ze lagen tot een hoogte van meer dan dertig centimeter opgestapeld op den grond, sommigen nog de sporen dragend van het vuur, waarvan zij te lijden hadden gehad, toen het paleis in brand was gestoken door de Meden, die de stad hadden veroverd. Verscheidene tabletten lagen ook in de gangen van het paleis, en zelfs op den oever van de rivier d? Tigris, waar de vluchtende soldaten van de paleiswacht ze hadden ncergegooid, vijf en twintig eeuwen vóórdat Sir Layard ze vond. De archeoloog hechtte echter niet veel waarde aan deze ontdekking, omdat hij meende te doen te hebben met eenvoudig gedecoreerde steenen. Hij wierp ze allen bij elkaar in groote manden en stuurde ze naar Engeland, waar ze ernstig beschadigd aankwamen. Toch verhuisden ze naar het Britsche Museum, en daar ontdekte een der beste kenners van de oude Oosterschc geschiedenis, Sir Henry Rawlinson, dat de „versierde steenen" in waarheid de bibliotheek vormden van koning Assurbanipal, den grootsten geleerde van zijn tijd, den man, die op een der gevonden kleitabletten niets minder verklaarde, dan dat hij alle talen der wereld kon schrijven en lezen, en dat hij overal gezanten had hcengestuurd om de letterkundige voortbrengselen te verzamelen van andere volkeren, om die aan zijn bibliotheek te kunnen toevoegen, welke hij had ingericht in de kamers van zijn paleis, waar Sir Layard ze had gevonden. De tabletten, die deze de moeite niet waard had gevonden, bleken van veel meer belang dan alle vondsten betreffende de Oosterschc oudheid, die men tot dan toe had gedaan. Er bevonden zich brieven tusschen, contracten, toovcrformules, verklaringen omtrent slaven, huwelijken en bruidsschatten, en tal van historische feiten, welke verscheidene gebeurtenissen, die ons van andere zijde waren overgebracht, op merkwaardige wijze bevestigden. Sir Rawlinson en zijn assistenten zetten zich aan het vertalen der in de kleitafeltjes gekraste geheimzinnige tcekens — een moeizame arbeid, die slechts langzaam vorderde — tot zij op geheel onverwachte wijze hulp kregen van een eenvoudigen graveur, George Smith. George Smith was in 1840 te Chelsea geboren. Reeds van zijn jeugd af was hij onder de bekoring gekomen der ontdekkingen van Sir Layard, waarover veel geschreven en gesproken werd. Hij bracht al zijn vrijen tijd door in het Britsche Museum, zag de kolossale Assyrische beeldhouwwerken, die Sir Layard mee naar Engeland gebracht had en besteedde al zijn zakgeld aan boeken, die over de Assyrische kunst
GEORGE SMITH
en geschiedenis handelden, om daaruit zijn kennis te verrijken. Sir Rawlinson had eerbied voor het enthousiasme, waarmee Smith zich aan de studie der Assyrische vondsten wijdde, en uit louter goedheid, zonder er ooit resultaat van te verwachten, stond hij hem toe in zijn kamer op het museum te komen, om daar ook de kleitabletten te zien, die Sir Layard had gevonden. Sir Rawlinson was in de oogen van Smith niets minder dan een held: hij was de man, die er ten koste van ontzaglijke opofferingen en gevaren in geslaagd was, copieën te maken van de inscripties in de rotsen bij Behistoen, aangebracht door Darius, den groeten Perzischen koning. Hij had ook reeds twee boeken met vertalingen van oude Oosterschc opschriften uitgegeven, maar er restte nog veel meer werk te doen: o.a. de kleitabletten. In totaal lagen er nu zoowat vijf en twintig duizend in het museum, want ook na Layard hadden andere archeologen er gevonden. Smith zag ze, en zonder eenige hulp van anderen, en zonder dat hij ooit in deze materie onderricht had ontvangen, begon hij langzamerhand het geheim der teekens te begrijpen. Telkens en telkens weer ontdekte hij iets, waardoor eeuwenoude schriftteekens hun geheim moesten prijsgeven. Spoedig had hij reeds twee belangrijke ontdekkingen gedaan. De eerste was de datum van een totale zonsverduistering, zes en twintig eeuwen geleden, de andere de datum van een inval der Elamiten in Babylonië, in 2280 v. Chr. Dit was een verbazingwekkend succes voor een jongeman, die niets anders dan wat lezen en schrijven en graveeren had geleerd, en sir Rawlinson was er zóó door verrast, dat hij zich de hulp van Smith wist te verzekeren voor het sorteeren en verder onderzoeken der collectie, waarmee hij en zijn assistenten reeds jaren lang bezig waren geweest. Smith bleek een geboren vertaler van het schrift der oude Assyriers te zijn en slaagde er in het mysterie van het grijze verleden op te lossen. Hij ontdekte ook het geheim van de manier, waarop het Grieksch werd geschreven op het oude eiland Cyprus, en leverde hierdoor den sleutel, die het lateren onderzoekers moge— 14 -
lijk maakte nog belangrijker ontdekkingen te doen. Terwijl hij gebogen zat over de oude tabletten, blind en doof voor alles wat er om hem heen gebeurde, stelde hij een prachtige vertaling samen van de levensbeschrijving van koning Assurbanipal en van de geschiedenis van Babyion. Hij bleek als het ware geboren voor dezen arbeid, en toen hij nog maar nauwelijks één en dertig jaar was, werd hij reeds aangesteld als oudste assistent van de afdeeling Assyriologie van het museum. Nu pas kon hij zich werkelijk geheel en al aan zijn taak geven en verrijkte de wetenschap met talrijke vertalingen, die definitief den sluier oplichtten, welke tot dan toe over een groot deel der Assyrische geschiedenis had gelegen. Hij verbaasde de gansche wereld door de schatten van wetenschap en historie, die hij aan het licht bracht, en veel van hetgeen er in de geschiedenis der Joden en later in die der Grieken en Romeinen verhaald werd, werd pas duidelijk door z ij n ontdekkingen. De tabletten, waar Smith deze resultaten van verkreeg, waren echter niet volledig, en daarom stelde de bekende Engelsche courant „The Daily Telegraph" een bedrag van duizend guineas ter beschikking van het Britsche Museum, opdat dit Smith kon uitzenden oro nog meer tabletten op te sporen. Smith vertrok in 1873. Twee maanden na zijn aankomst te Niniveh vond hij een zee» belangrijk gedeelte der ontbrekende tabletten, welke over den Zondvloed handelden en over den bouw van den toren van Babyion. Smith keerde met deze belangrijke aanwinst naar Engeland terug, en zóó groot was daar het enthousiasme, niet het minst in wetenschappelijke kringen, dat hij in 1874 en 1876 andermaal op onderzoek werd uitgestuurd. Zijn derde tocht werd hem helaas fataal, lederen keer reeds had hij moeilijkheden gehad met de Turken, maar in 1876 slaagde hij er niet in, zijn ontdekkingen te Niniveh voort te zetten, daar er in de omgeving der stad een opstand was uitgebroken. Ofschoon hij duizenden nieuwe tabletten had gevonden, zag hij geen kans ze weg te halen. Hij zwierf dagenlang met zijn metgezel rond, tot de laatste uitgeput door honger en vermoeienis stierf. Smith, die zelf ook doodziek was en verschrikkelijk gebrek leed, doolde nu alleen in de wildernis rond, nog steeds hopend zijn kostbare vondst den een of anderen dag te kunnen benaderen. Op het laatst kón hij niet meer; in een dorpje op ongeveer zestig mijl van Aleppo, moest hij het opgeven. De dood nabij, werd hij naar Aleppo vervoerd, maar het was reeds te laat, en hij stierf er in het Engelsche Consulaat (1876). Zijn dood was voor de wetenschap een ramp, want hij had zooveel nieuw materiaal ontdekt, dat hij, al was hij zeer oud geworden, de rest van zijn leven geheel had kunnen wijden aan de bestudeering en de vertaling er van. Door zijn voorbeeld aangemoedigd, hebben echter ook anderen zich op de studie der Assyrische oudheden toegelegd, met het gevolg, dat wij op het oogenblik van het oude Assyrië en Babylonië mèèr weten dan van de vroegste geschiedenis van ons eigen land
Ä* V^ER TANDEN c * "OlEN ACHTER FIlM?
■
„Tanden behooien te glanzen" zeggen tandartsen. Doffe, onfrissche tanden zijn het gevolg van tandfllm, die zich voortdurend vormt en waardoor het gltzuur verkleurt. Film herbergt kiemen, die tandbederf veroorzaken. Daarom moet zij verwilderd worden. Maar tandfllm hecht zich zoo vast, dat de gewone wijze van borstelen niet voldoende '*. Pepsodent
tandpasta, met haar geheel nieuw polijstend materiaal tweemaal zoo zacht als de stoffen die gewoonlijk gebruikt worden - verwijdert tandfllm grondig . . . onmiddellijk. Zij polijst tezelfdertijd de tanden blinkend wit. Koopt vandaag nog een tube Pepsodent en let op. hoe Uw tanden verhelderen naarmate de tandfllm verdwijnt.
Groot« t«b« f 0.60
-S*"««^
LAIT I N N OX A k/jet lait INNOXA kan men het gebruik van zeep voor het gelaat vermijden. Zij reinigt de huid volkomen, zonder haar te irriteeren en stelt haar in Jlaat haar normale werking te hervatten. Lait INNOXA is een melkdieet voor de huid dank zij de verzachtende bestanddeeien, die zij bevat, kalmeert zij de opperhuid. Door deze te voeden blijft de soepelheid bewaard, zij voorkomt rimpelvorming, ontstaan door het uitdrogen en de slechte voeding van het huidweefsel. Knip d«z« «dvÄrtMtle u», zend ze met 40 cent In postzegels aan RICHARD WERNEKINCK & Co., HUDDESTRAAT 9, AMSTERDAM, en U ontvangt een keurig doosje monsters.
19
ètaLi
„Wat zou je doen, als ik eens stierf?" „Lieveling, laten we daar niet aan denken! Ik zou krankzinnig worden I" „Zou je gaan hertrouwen?" „Ik hoop, dat ik niet zoo krankzinnig zal worden 1" „Waarom kom je zoo laat thuis. Frits?" vroeg moeder. „Ik heb school moeten blijven omdat ik geantwoord heb op een vraag." „Nu, dat zal wel een vergissing zijn. De juffrouw zal je toch niet school houden omdat je hebt geantwoord op een vraag! Wat vroeg ze je dan?" „Wie er zat te fluiten."
.————~^-
1
-,-OT^-
s*pf
LIEFDEGEZANG« Woorden van ANNIE DE HOOG-NOOY
Muziek van CHARLENRY
itcj m J
^i^
Kom, la-ten wij nog één - maal droo - men, Zeg mij nog eens die - zelf - de woor - den
m
g
J J J J
r
T
./■
tf
«
Van on - ze jeugd en lief - de - tijd, Waar-mee jouw hart het mij - ne vond.
^-^
i=*
*
^
^
En daar - door e - ven Reik mij nog eens je
m ^m TT^
gapsjE
* ^
5E
weer ver-ge-ten. bei - de han-den.
f
^^ #
ÉÊ
Wat vol - gen moest, de smart, de strijd. Ons kan toch nie - mand ooit ont - ne - men Die Als d'eer-sten keer... in a - vond-stond. Richt dan op mij nog eens je blik-ken, Onz
S' J ' i f^ g' r
ÉËÉ=É b
^
51^
P
llL
^
^i^
in - ni - ge her - in - ne - ring. De jeugd, zij telt slechts lutt-Ie u - ren. oo-gen slui-ten wei-licht ras ... Laat mij voor't laatst daar - in nog Ie-zen,
^M *=i f^^
jur i
É
^^
^
i^
é=ï=É=ê T r
É
Men weet dat... als zij he-nen-ging Hoe mooi onz jon-ge lief - de was.
-G«1
ÜÉ
i
Ü
Hoe klinkt mijn stem777 Hoe zing ik777 Hoe musiceer ik???
# i IV «L.
N.V. Willem Sprenger's Studio beantwoordt deze vragen ! 11 •4
Prima opnamen 1. 3.50 f. 5. - f. 10.- Vooraf bespreken s.v.p.
adres N.V. WILLEM SPRENGER'S STUDIO '^^^^''iiÊm'k. ^HH
Passage 46 Den Haag. Tel. 113778. Tatmt niet. Doet het nu...
[Uervolè van pa&. 12} gegooid en de overtuiging gekregen, dat hij niet ongenegen is om ons in dezen moeilijken tijd bij te staan. En nu de nood zoo hoog gestegen is, leek het me het beste, naar hem toe te gaan en Mr. St. Juste rechtstreeks te vragen of hij contact wil zoeken met oom. Dan is alle narigheid voorbij, zonder — zonder dat — dit gebeurt." Op dat oogenblik was zijn eenige gewaarwording een onuitsprekelijk gevoel van opluchting, alsof er iets afschuwelijk zwaars van zijn geest afgewenteld was. Het volgende, waarvan hij zich bewust werd, was het verlangen om zoo spoedig mogelijk een eind te maken aan dit gesprek en de eerste de beste gelegenheid te baat te nemc.i om in het ruim af te dalen en den cylinder met zijn gevaarlijken inhoud te verwijderen. Als dat ellendige ding verdwenen was, zou hij trachten uit te maken, welke verandering Letty's ingrijpen mogelijk in hun toekomstige verhouding zou teweeg brengen. Dat deze verhouding niet meer precies dezelfde zou kunnen zijn als te voren, stond voor hem vast. Ze zou . nooit weten, dat het ter wille van haar was, dat hij er in had toegestemd te doen wat Borrodaile van hem verlangd had. Ze had immers het motief gehoord, waarop hij zijn bereidheid gegrond had: dankbaarheid tegenover haar oom. Hoe mocht hij hopen haar ooit te kunnen bewijzen, dat zij de eenige ter wereld was, voor wie hij een vergrijp had willen plegen, tegen alles wat hem, als man van eer, tot dan toe heilig was geweest ? Terwijl deze belangrijkste aller vragen zijn geest verontrustte, was haar lage, emotievolle stem, die hem als een dreigend orakel in de ooren geklonken had, plotseling verstomd. Van buiten, van achter de gesloten deur, kwam steeds luider het rumoer van
VCRWACHT:
MioiTTf mn in
in wpioiiATitKöi mm" WA'TOonfim
EEN NIEUWE STER AAN DEN PARAM0UNT-F1LMHEMEL. Gertrude Michael, een revue-actrice, sloot een langdurig contract met de Paramount.
opgewonden stemmen, stampen van zware voetstappen en het schrille roepen van den naam van den kapitein. Rimington, verschrikt en niet wetend wat er aan de hand was, liep met groote passen naar de deur van de hut en trok die wijd open. Iemand van de bemanning stond in de gang, gaapte hem aan en wees met een smerigen vinger voor zich uit. „Er is brand aan boord, kapitein, in het groote ruim!" schreeuwde hij. VI. In een oogwenk was Rimington aan dek om door het open luik van het groote ruim poolshoogte te nemen. Dat het geen loos alarm was, wist hij al door de kronkelende rookwolken, die hij kon zien voor hij de plek bereikte en die uit heimelijke diepten opstaken als adders met gif in hun adem. „Nou, kapitein, dat is natuurlijk het werk van die vervloekte koelies!" onderbrak de stem van den eersten officier den stroom van Rimingtons gedachten. „Een van die kerels is natuurlijk zoo onvoorzichtig geweest, brandende opium tusschen de balen te laten vallen, — 21 —
toen ze de lading aan boord brachtenI" Rimington hoorde de woorden als door een nevel, terwijl hij in het ruim keek, waar de in brand geraakte lading als rood gloeide. Hij stond verstard in verbaasd afgrijzen. De man achter hem wist niets van dat stuk vuurwerk in de blikken bus, die daar beneden verborgen was en Rimington vroeg zich af of het mogelijk was, dat het licht ontvlambare ding vanzelf ontbrand was. Maar hij had geen tijd er langer over na te denken. Het schip moest gered worden, zonder een seconde uitstel. Hij kwam onmiddellijk in actie, verspreidde de bemanning naar de brandposten om pompen en slangen in werking te stellen.
BEZOEKT HET
ÏIHlE/mEIB TE DEN
HAAG
Het ruim was reeds zoo'n heksenketel van rook en hitte, dat hij en zijn mannen telkens teruggedreven werden en naar lucht hijgden. Rimington begaf zich, terwijl zijn mannen stroomen water deden gutsen op de roodgloeiende Suzanne Lenglen zal een rol vervullen massa in het ruim, naar het punt waar in film ,,School Days". de brand het hevigst woedde. Onder regie van Georg Jacoby Indien al niet de directe oorzaak, zal de Majestic-film ,,Das lügnerische Fräude cylinder had ongetwijfeld zijn noodlein Käte" vervaardigd worden. De hoofdlottig werk al gedaan, het metaal w^s rol vertolkt Dolgesmolten en het vuurwerk had de ly Haas. Ida vlammen gevoed — te oordeelen naar Wüst is evende plaats, waar hij het ding verstopt eens voor deze had. En nu moest hij trachten de gefilm geëngavolgen te niet te doen van wat hij geerd. zoo lichtvaardig ondernomen had. Dat Te Weenen was zijn eenig oogmerk, terwijl hij in zijn de opnamen de verstikkende hitte zwoegde, een vuil, voor de film reusachtig silhouet, dat zich zwart tegen ,,Die Fahrt in het lugubere rood van lekkende, hondie Jugend" begerige vlammen afteekende. gonnen. De Het water, dat uit een half dozijn hoofdrollen sissende straalpijpen neerspoot, scheen worden gespeeld niet veel uit te richten. Wanneer het door Liane Haid, eene moment de vlammen ergens doofHermann Thi-* den, brak de brandende hel op een LIANE HAID mig, Hans Moander plaats opnieuw los, als een ser en Leo Slezak. wrange hoon tegen het vaste besluit London-Film gaat een rolprent vervaarvan gezagvoerder en bemanning om digen, die de Fransche revolutie behandelt. de overwinning op hen te behalen. De titel is ,,De roode bloem". Dichte, zware rook en verstikkende Joseph von Sternberg regisseert de nieuwe dampen joegen eerst één hijgend lid Mariene Dietrich-film „Caprice Espagnol". der equipage terug, daarna een ander. De hoofdrollen in de film „Der letzte Het leek uren in Rimingtons verbeelWalzer" worden vervuld door: Camilla ding, dat de ongelijke strijd voortHom, Ivan Petrovitsch, Adèle Sandrock, duurde, zonder dat een van beide parErnst Dumcke, tijen vorderingen maakte of kamp gaf. Eduard von En plotseling, terwijl een aanzwellend Winterstein en gordijn van verschroeiende Vlammen, Walter Stein- waarop zijn straalpijp gericht was, kwam beck. opzetten, ging de lading onder zijn Friedl Pisetta voeten werken, zoodat hij zijn evenwicht speelt in de verloor en meedoogenloos naar beneden Ufa-toonfilm werd geduwd, in de duisternis onder ,,Die kleinen hem. Zijn handen, die in den blinde Verwandten". naar een houvast tastten om niet nog Claudette Col- dieper te glijden, gleden vergeefs over bert vervult de de vezelachtige massa. Toen, onvertitelrol in de wacht, werd zijn val gebroken. film „Carmen". Zijn hand, zoekend naar het koperen Ernst Dumcke mondstuk van zijn spuit, dat hij verstelt de figuur loren had, sloot zich krampachtig om FRIEDL PISETTA van Talleyrand metaal. Hij krabbelde overeind. Maar voor in de verfilming van Mussolini's nu zag hij zich aan alle kanten om„Honderd Dagen". geven door vlammen, waartegen de Onder productieleiding van Al Rockett stroomen water uit het omringende donvervult Shirley Temple de hoofdrol in de ker niets konden uitrichten. Rimington Fox-film „Meal Ticket". wist, dat hij zoo goed als afgesloten Stanley Lupino is geëngageerd voor de was van de andere mannen. Hij begon United Artists-film „All's sair in love". als een waanzinnige tegen de los geB. P. Schulberg zal de productieleiding pakte balen op te te klimmen, worstelde van de Paraom een plaats voor zijn voeten, vocht mount-film naar adem te midden van den rook, de „War is deopeenhooping van gassen, de ondraagclared" op zich lijke hitte. Hij werd zich nu bewust, nemen. dat zijn kans om te ontkomen bijna Cary Grant, hopeloos was, dat hij het volgende Baby Leroy en oogenblik zijn 'ondergang tegemoet ging. Helen Mack Met een laatste wanhopige poging vervullen de om zich te redden, trachtte hij dädr hoofdrollen in tegen de balen op te klimmen, aan den de film „Two kant. waar hij in de verte zijn mannen little people". kon hooren schreeuwen. Maar terwijl Charles hij klom, kwam een gevoel van weeë Laughton heeft uitputting over hem. Zijn keel scheen de hoofdrol op samen te trekken, ademen werd onzich genomen mogelijk, met een wilden kreet %eeg CARY GRANT van de Metrohij achterover, zakte door in de knieën Goldwyn-Mayer-film „David Copperen alle gevoel verliet hem — het instinct tot zelfbehoud was weg. field".
T
*ta^
-22 —
Behouden werd hij echter toch, maar door andere handen dan de zijne. Want het eerste wat weer tot zijn schemerig bewustzijn doordong was, dat hij in de kooi van zijn eigen hut lag, en hij moest eerst eenigen tijd rondkijken, voor hij het geheel in zich kon opnemen. En toen wist hij ook, dat Letty Borrodaile zich over hem heenboog, met diepe bezorgdheid in haar blik. VII. Die uitdrukking verdween echter, toen ze zijn oogen zag opengaan en tegen den tijd, dat hij weer volledig bij bewustzijn was, scheen ze van al haar angst bevrijd. „Gelukkig, dat u weer bijgekomen bent!" hoorde hij haar zeggen. Die klare stem wekte hem uit zijn lethargie. Hij voelde zich nog geweldig slap en worstelde om overeind te komen. Eindelijk zat hij rechtop in zijn kooi, slingerde zijn beenen over den rand en trachtte op te staan. Maar zij hield hem tegen. „U blijft waar u bent, kapitein Dickt" zei ze, toen hij haar handen probeerde weg te duwen. ,,Wat deksel doe ik hier, als die brand ..." „Maak u niet ongerust over den brand. Die is uitl" stelde zij hem gerust. „Het scheelt ten minste niet veel. Ze zeggen, dat het nog een paar uur blijft doorsmeulen, maar ze zijn het vuur volkomen meester. Ze. hadden het al haast onder den duim, toen u ineenzakte," vervolgde ze. „De rook heeft u zeker bedwelmd, u was heelemaal onder in 't ruim. Het was een wonder, dat u niet door het vuur van de anderen bent afgesneden. Voelt u zich al beter ?" Hij deed wanhopige pogingen om die tergende zwakheid te overwinnen. De wetenschap, dat het vuur bedwongen was, deed, hoe ongelooflijk het leek, zijn krachten toenemen. Door zijn moeite den brand te blusschen, had hij een tegenwicht geleverd voor zijn misdadige plannen. En dat gaf hem een gevoel van opluchting. „Ik ben weer in orde, juffrouw Letty," antwoordde hij. „Hoe ik mij zoo van de sokken heb laten slaan, begrijp ik niet. Ik moet op mijn post zijn en mij persoonlijk overtuigen, dat ze het vuur in bedwang hebben." „Dat hebben ze, heusch," lachte ze. „Geen vuur is bestand tegen zoo'n
binnen wat hij, voor het oogenblik, waterval als u er over hebt losgelaten. vergeten was. De bus, die er uitzag, U en uw mannen hebben wonderen gealsof ze ecrste-hulpartikelen bevatte, daan. Maar u vooral. Ik keek toe van het maar die in werkelijkheid de elemenluikgat uit, ik was haast naar u toegeten der vernietiging inhield! De metalen komen, omdat ik bang was ^voor het cylinder, dien hij in het ruim verborgen gevaar, waarin u zich begaf." had en die het vuur in hevigheid had doen Iets in haar stem, iets van teeder toenemen, als het al niet de oorzaak verlangen en toch ook van triomfaner van was geweest. telijken trots deed hem opkijken. En nu was er in haar oogen geen lach, VIII. niets van het ondeugend meisjesachtige, Met een schok realiseerde hij zich, waarmee ze hem zoo dikwijls had aanwat onafwendbaar moest gebeuren, wan gekeken. Rimington zag, tot zijn onuitneer het schip in Soo-Chien terugkwam sprekelijke verbazing, een schittering in en een onderzoek zou worden ingesteld de blauwe diepten, die enkel van tranen naar de oorzaak van den brand. komt. Nasporingen in de verteerde en ver„Het is een wonder, een zegen, dat schroeide lading zouden zonder eenigen u nog leeft!" hoorde hij haar zacht twijfel den cylinder of althans de resten zeggen, terwijl ze zich zóó dicht over er van, voor den dag brengen en tot hem boog, dat haar roode lippen boven de niet te vermijden conclusie leiden, de zijne waren. „Ik heb vreeselijk in dat de brand was aangestoken. Zijn angst gezeten over ui" voegde ze er eigen aandeel in de zaak kon niet fluisterend bij. verborgen blijven en Letty zou in het Zijn' stekende oogen schenen te branonderzoek worden betrokken. den. Zijn hart sprong in hem op, zijn Als een donkere, dreigende wolk. ademhaling scheen even stil te staan. Tc schooi deze afschuwelijke gedachte zich bedenken, dat ze zoo om hem gaft Hij voor den stralenden zonneschijn van was haast bang om te spreken. liefde, die hem enkele oogenblikkcn „U bedoelt, dat als er iets met mij geleden, met diep geluk had vervuld. gebeurt was, uw ... uw ..." Vóór alles drong de gedachte zich aan „Mijn hart gebroken zou zijn — jou hem op, dat Letty niets wist van dielieve, dappere man!" klonk het heesch ellendige bus, ze moest op de hoogte en de zachte lippen beroerden een worden gebracht. Al zou het een doodeoogenblik de zijne. lijken knak geven aan haar liefde voor Toen ging de deur van de hut hem, hij moest haar de waarheid veropen en de eerste officier verscheen. tellen. Rimington, zijn geest in een wilde verToen ze terugkwam en zich over hem warring en zijn hart fel kloppend, was boog om de brandwonden op zijn hand niet bepaald ingenomen met de onderen arm te verbinden, was het hem breking op dat moment. Maar het deed onmogelijk langer, met zijn bekentenis te hem beseffen, dat hij kapitein van dit wachten; hij moest zijn geweten zoo schip was, dat hij werkelijk op het dek gauw het kon van dien last bevrijden moest zijn en het commando weer in „Luister, Letty," begon hij abrupt. handen nemen. Hij deed opnieuw een „Ik ben verplicht je te zeggen, dat het poging om uit de kooi te komen, maar niet onwaarschijnlijk is, dat ikzelf den de eerste officier legde een hand op brand veroorzaakt heb. Ten minste, toen zijn arm. ik aan boord kwam, heb ik iets in hel ruim verstopt, iets, dat moest dienen „Blijft u rustig liggen, kapitein," om het ßchip in brand te steken. Het drong hij aan. „Alles is zoo best als u was de bedoeling, dat dit pas gebeuren het maar wenschen kan, de omstandigzou, als we dichter bij Moracao waren, heden in aanmerking genomen. Ik maar het ding bevond zich in het wilde u dat even komen vertellen. Het ruim en nu deze brand is uitgebroken, vuur is bedwongen en er is niets om bezorgd over te zijn. Ik dacht, dat het zal de schuld op mij vallen." „Dat lijkt zoo," antwoordde ze, teru zou geruststellen, dat te hooren." „Ja, maar," piekerde Rimington, „ik wijl liaar zachte vingers haast liefbehoor zelf poolshoogte te gaan nemen. koozend hun werk vervolgden, „maar Het schip zal wel naar Soo-Chien terug daarover hoef je je toch heusch het hoofd niet te breken. Kijk maar!" moeten..." Ze keerde zich om naar een van zijn „Laat de eerste officier en de bemanning daar nu voor zorgen!" kwam Letty, laden en haalde er iets uit, dat den die hem trachtte te weerhouden om uit adem bijna deed stokken in zijn keel. Het was... de cylinder, glimmend zijn kooi te komen, tusschenbeide. „U en onbeschadigd, als op het oogenblik, bent in geen toestand om al naar het dat hij hem in het ruim Had verdek te gaan. Kapitein of niet, u moet nu mij it bevelen opvolgen. En ik zeg borgen! „Hoe kom je daar in vredesnaam u kalm te blijven liggen, zoodat ik uw wonden verbinden kan, kapitein Dick!" aan?" De eerste officier ging naar buiten, Hijgend kwamen de woorden over zijn gezagvoerder met haar alleen zijn lippen, in een mengeling van latend. Op Rimingtons lippen lag nog uiterste verbazing en opluchting. de herinnering, de bijna niet te dragen „Toen ze je uit het ruim haalden heerlijkheid van haar kus. Ze hield en hierheen brachten," legde ze uit, van hem, onbegrijpelijk, ze hield van „hield je dit ding zóó vast in je hand geklemd, dat ik moeite had om het er hem! • . Met die wetenschap, die hem r.og uit te krijgen. Toen ik het eindelijk steeds verbazingwekkend voorkwam, los had, ging het deksel er af en vanzelf zag ik toen wat er in zat. Ik... . sloeg hij haar gade, terwijl ze verbandik wist, Dick,. .. een inwendige stem gaas en olie bij elkaar zocht om zijn zei het me, dat je het me zou verbrandwonden te verbinden. En bij het tellen." zien van die dingen schoot hem te — 23 -
Sascha Guitry il bij de Unlvartal t« Hollywood geëngageerd. Eind* October zal hij naar Amerika vertrakkan.
De Duiliche (llmiler Pelar Lorre, wians ware naam Paler L6wan«lein It, ipaelt tham lijn eente film voor da Columbia te Hollywood.
Carl Laemle, diractaur der Univenal-Film, haefl Gitta Alpar een contract aangeboden, om in twee Univenalfilmt te spelen. De opnamen zouden in Europa plaats vinden.
De Toeplitz-Produclie te Londen heelt regisseur Ernst Lubitsch voor één film geëngageerd, dia In het voorjaar vervaardigd zal worden.
De Amerikaansche filmstar Lupe Velei speelt in En geland voor de Twlckenham-Productie de hoofdrol in „The Morals of Marcus Ordeyne".
mmm ^"^~
■
Plotseling herinnerde Rimington zich, hoe, toen hij in het ruim was gevallen, de straalpijp van de brandslang uit zijn hand gegleden was, hoe hij er in het duister naar had getast en hoe hij ten slotte iets ronds, dat als metaal aanvoelde, had vastgegrepen. Het was de cylinder geweest, dien hij, wonderbaarlijker wijze, te pakken had gekregen I En terwijl hij, uitgeput en verstikt door den rook, zijn oriëntatie-vermogen verloren h^d, had hij geen idee meer gehad van de plek, waar hij de bus had verborgen. IX. Maar hoe dan ook, hier was het onweerlegbaar bewijs, dat de cylinder met zijn inhoud, volmaakt onschuldig was aan het uitbreken van den brand, wat verder de uitslag van 'het onderzoek mocht zijn. „Ik vermoed, dat de eerste officier het bij het rechte eind had," merkte Rimington op; „dat een van de koelies, die bij het laden hielpen, op een of andere manier de oorzaak is." „Laten we er ons verder niet in verdiepen. Dick laten we die heele afschuwelijke geschiedenis vergeten," zei I.etty zacht, terwijl ze naast de kooi
neerknielde. „Het eenige, waaraan we verder nog denken is gelukkig te zijn; jij en ik, lieveling! Zoo gauw als we terug zijn, zal ik Dina's vader vragen oom te helpen en alle narigheid is voorbij. En als oom hoort wat er met óns tweeën gaat gebeuren, zal hij net zoo gelukkig zijn als wijzelf, daar ben ik zeker van . .." „Je bedoelt, Letty, dat je genoeg van me houdt om met me te trouwen ?" vroeg hij, zijn armen om haar heen, zijn lippen dicht bij de hare. „O, groote, domme jongen, als je net zooveel verstand had van vrouwen als van schepen, zou je dat allang geweten hebben 1" Ze kuste hem en na een pauze ging ze voort; „En je zou óók geweten hebben, dat ik niet zoo blind was om niet te begrijpen, waarom je bereid was het schip op te offeren. Ik weet heel goed, dat het méér was dan dankbaarheid tegenover mijn oom! Je liefde voor mij maakte je blind voor de afschuwelijke daad, die je wilde verrichten. Dacht je, dat ik me anders zóó aan je toevertrouwd zou hebben ?" Daarop liep ze naar de dichtstbijzijnde open patrijspoort en wierp den metalen cylinder in zee.
JILM-XHTHOUSIdSIXH J. v. d. 5. ie DORDRECHT. Hierbij de gevraagde adressen. Inge List, Kurfürsten" dämm 155, Berlijn. Willy Forse, Sachsenplatz 8, Berlijn. Willy FriÉsch. Bitterstrasse 8, Berlijn. H. K. Ie ROTTERDAM. Over Lilians toekoraséplannen kunnen wij U nog nieés mededeelen. Zij onderhandde nog roet verschillende maatschappijen. Lien Deijers blijft filmen. Het adres van R. F. is ons niet bekend. H. M. te GOUDA. Onnoodig postzegel in te sluiten. Dergelijke vragen beantwoorden wij steeds in deze rubriek. Het adres van Georg Alexander is Bayernallee 3, Berlijn. A. D. te ROTTERDAM. Inderdaad is deze rolprent vroeger als stommefilm vertoond. M. d. R. te "s-GRAVENHAGE. Wij raden U „Wir vom Film" aan. U kunt het bestellen bij de Buchabteilung der Filmwoche, Dessauerstrasse 38, Berlijn S.W. 11. M. P. te AMSTERDAM, Dank voor Uw teekening. Wegens plaatsgebrek kunnen we haar tot onze spijt niet plaatsen.
C. S. te ZEIST. Het adres van Mathias Wieman is Bonnerstrasse 5, Berlijn. Hij heeft geen contract met de Ufa. N. S. te 's-GRAVENHAGE. Marlene's dochtertje Heidede speelt in bedoelde film mede. D. K. te ROTTERDAM. Wij raden U aan bedoelde foto te zenden aan de Monopole"film, Boezemsingel 222, Rotterdam. J. Z. te ROTTERDAM. Bedoelde film werd niet in ons blad besproken. Wij zullen spoedig een foto van L. H. plaatsen. W. L. te 's-GRAVENHAGE. Hierbij de gevraagde adressen. Hans Richter, Tile-Wardenbergstrasse 13, Berlijn. Reva Holsey, Pestalozzistrasse 54, Berlijn. Brigitte Helm, Karolingerplatz 5, Berlijn. In het Duitsch schrijven, R. v. L. te UTRECHT. CUu» Clausen is 5 Augustus jarig. Carl Brisson is thans in Amerika. Leslie Fenton is den 12en Maart geboren. D. C. te AMSTERDAM. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Gene Raymond, 26 Augustus. Tom Mix, 6 Januari. Kay Francis, 13 Januari.
L. B. te GRONINGEN. Madeleine Renaud beantwoordt haar brieven zelf. Lilian Harvey is op het oogenblik op reis. Het staat nog niet vast, waar zij zal filmen. U. S. te BUS5UM. Een foto van A. L. is niet voorradig. Hertha Thiele is den 8sten Mei jarig. Dorothea Wieck is 3 Januari geboren. H. J. ST. te HAARLEM. U wordt door de filmsterren werkelijk zeer vriendelijk behandeld. Reeds verschillende malen ontvingen wij van de sterren het verzoek, onzen lezers te vragen een antwoord-coupon bij de brieven in te sluiten. De door U genoemde sterren zijn de Nederlandsche taal niet machtig. Zij zullen dus wel moeite gehad hebben Uw brieven te ontcijferen. Het adres van Mary Glory is B.I.P.studios, Elstree bij Londen. Theodor Loos woont Prinzregentenstrasse 57. Berlijn. Hij is geboren te Zwingenberg. Voor de tweede maal getrouwd. LILIAN HARVEY *
— 24
1
;
,
-
.
—^——"^—
FIL.MSTERF2EM ->XBC 72
Hier staat U vandaag... Welken weg gaat U op? HAV BANK, Schiedam. Levensverzekering.
GESTOIÄEN MET MIJN uilen we de eerste Vlaamsche sprekendefilm ,,De Witte" ook in yj^—J ons land te zien en te hooren krijgen?" ,,Dat weet ik heusch niet, Pietersen. De film is voor Nederland nog niet aangekocht." „Wie speelt de rol van de Witte?" ,,Jef Bruyninckx. Het jochie speelt buitengewoon. De Koninklijke Nederlandsche Schouwburg-directie te Antwerpen heeft hem dan ook geëngageerd om in „Merijntje Gijzen" de hoofdrol te spelen. Het stuk wordt er onder regie van Charles Gilhuys opgevoerd." ,,Heeft Gilhuys in ons land niet de rol van den pastoor vervuld in dat stuk?" ,,Ja. Dat zal hij te Antwerpen ook doen." ,,Hoe komt het toch, dat we zoo weinig Russische films te aanschouwen krijgen?" .,De film, zooals zij thans in Rusland wordt vervaardigd, is voor opvoeringen in het buitenland niet geschikt. De beroemde regisseur E. M. Eisenstein — je weet wel, hij zette ..Potemkin" en „Generallinie" in scène —■ is thans regisseur aan een theater te Moskou." „Ik las deze week in een courant, dat Greta Garbo nu te Hollywood 300.000 dollar per film ontvangt. Is dat bericht niet overdreven?" „Met berichten over deze geheimzinnige ster moet men altijd zeer voorzichtig zijn. Ik zal je eens eenige berichten voorlezen, welke men in 1933/34 over Greta heeft gelanceerd." „Doe dat. Ik ben reuze-nieuwsgierig." „Laat eens kijken. Hier heb ik ze. Het eerste bericht: Garbo speelt de hoofdrol in „Menschen im Hotel". Gage: 250.000 dollar. M.G.M, biedt haar een contract voor vijf jaar aan. Een week later het tweede bericht: Greta Garbo zal de film voor goed verlaten. Een maand later bericht nummer drie: Greta onderteekent een contract met M.G.M, voor drie jaar. Zijontvangt 250.000 dollar per film. Tien dagen later bericht nummer vier: Greta heeft niet onderteekent, haar oude contract is afgeloopen. Zij zal Hollywood verlaten en nooit meer filmen. Zoo gaat het maar steeds door. In één jaar heeft men kunnen lezen, dat ze een contract had bij de Paramount, bij Alexander Korda in Engeland en bij de Ufa. Neen. de berichtjes over Greta kan men alleen met een korreltje zout acceptecren."
DOROTHY LEE is den 23slen Mei 1911 te Los Angeles geboren. Zij debuteerde in de muzikale comedie ..Hello Yourself" te New York. De regisseur. Bert Glenon ontdekte haar filmtalent en gaf haar een rol in de Radio-Pictures ..Syncopation". Daarna behaalde zij nog successen in ..Rio Rita". ..The Cuckoos" en ,.Cracked Nuts". Dorothy beschikt over een :cer mooie rVngstem.
GWEN LEE werd den 12dcn November 1905 te Hastings geboren. Zij wilde gaarne danseres worden en nam een jaar lang les daarvoor. Daarna trad zij te New York op in een revue. King Vidor is haar filmontdekker. Hij bezorgde haar een engagement bij de Metro-Goldwyn-Mayer. en haar bekendste film voor deze maatschappij is ..Twee Zusters". Daarna filmde zij in de Tiffany-Film ..Lucky Boy".
LILA LEE werd in het jaar 1902 te New York-City geboren. Reeds op jeugdigen leeftijd kreeg zij haar eerste filracngagement. Zij heeft voor verschillende maatschappijen gespeeld en vooral bij de First National boekte zij veel succes. Ook trad zij bij de M.G.M, in Lon Chancy's eerste geluidsfilm op den voorgrond. Lila's ware naam is Gussie Apfel en zij is gehuwd met Jos Kirkwood.
SAMMY LEE is wel geen filmster, maar toch niet minder gewichtig voor Hollywood. Hij is de ..opperdansmcester" van de Metro-Goldwyn-Mayer. Vroeger was hij balletmeester bij de beroemde Ziegfeld Follies. In alle groote lilm-revue-scines is hij het, die de leiding in handen heeft. Zijn eerste film. die hij voor de M.G.M, maakte, is ..Broadway Melody".
HANS LEIBELT is den Hen Maart jarig en te Volkmarsdorf geboren. Hij debuteerde in het Stadttheater te Eisenach, en speelde te München in verschillende stommefilms. Wij herinneren slechts aan ..Heimliche Sünden". Zijn bekendste toonfilms zijn: ,.De man, die zijn moordenaar zoekt" en ..Tooneelintriges".
EBERHARD LEITHOFF is een bekend Berlijnsch tooneelspeler, die echte met zoo heel veel heeft gefilmd. Nadat hij i eenige stomme films, waaronder ..Maria Stuart e ..Mata Hari" kleine rollen had vervuld, legde hij zich weer geheel op de tooneelspcelkunst toe, Alfred Zeisier, de productieleider, wist hem echter weer te bewegen in den studio terug te kecren. Hij speelde een zeer belangrijke rol in de Ula-toonfilm ,.Goud ',
— 25 -
MEG LEMONN1ER is een Fransche actrice, die wij helaas veel te weinig op het witte doek kunnen bewonderen. Nadat zij in verschillende creaties te Parijs op de planken triomphen had gevierd, werd ZIJ door de Paramount geëngageerd. Zij speelde te Joinville voor deze maatschappij de vrouwelijke hoofdrol in de film ..Marco de Clown".
ELISABETH LENNARTZ werd te Coblenz geboren. Zij bezocht een tooneelschool te Düsseldorf en debuteerde aldaar aan het Stadttheater, Nadien speelde zij te Breslau en Hannover en werd toen te Berlijn geëngageerd. Max Pfeiffer liet een proefopname van haar vervaardigen. Deze viel zeer gunstig uit en Elisabeth werd voor de Ufa geëngageerd. Zij speelde de rol van Trude in ..Ich bei Tag und Du bei Nacht", Nadien heeft zij geen belangrijke rol meer gespeeld.
BARBARA LEONARD werd te Chicago geboren. Haar moeder was een bekende operette-diva. Ook Barbara nam zangles en debuteerde op zestienjarigen leeftijd te Chicago, Het succes was niet overweldigend. Zij verhuisde naar Hollywood en werd als figurante bij de Universal geëngageerd. Thans speelt zij kleine rollen bij de Metro-Goldwyn-Mayer.
■
ONZE JONGE NEDERLANDSCHE TOONEELKUNSTENAARS
AMSTERDAMSCHE KRONIEK
■ K
TINE MEDEMA ilechts enkele weken is het tooneelseizoen oud en reeds is een jonge actrice zeer op den voorgrond getreden. Het is Tine Medema, dit seizoen verbonden bij het gezelschap „De Hagespelers", die in het stuk „Als ouders slapen...." blijk gaf over een groot talent te beschikken. Tine Medema werd te Rotterdam geboren. Nadat zij de school doorloopen had en zij haar ouders kort en bondig had duidelijk gemaakt, dat zij niets anders dan actrice wilde worden, nam zij onderricht bij Alida Tartaud. Eenige maanden later gaf zij met deze actrice reeds voordrachtsr.vonden. Frits Tartaud bezorgde haar daarop een engagement bij „De spelers van stad en lande". Met dit ensemble maakte zij een reis door Oost-Indië. Vijftien maanden duurde deze tournee. Weer teruggekeerd, speelde zij in „Een huwelijk onder Lodewijk XV", het stuk, waarmede Nel Stants afscheid nam van het tooneel. Daarna vertrok zij opnieuw naar Indië, maar thans naar de West, en met het gezelschap van Willem van der Veer. Na haar terugkomst in het vaderland volgde een jaar ambulant spelen bij de „Combinatie Het Nederlandsen Tooneel", waarna dit seizoen haar engagement bij „De Hagespelers" tot stand kwam. U ziet, deze jonge slanke vrouw bezit reeds eenige tooneel-routine. Jarenlang heeft zij in en buiten het moederland haar kunst ten beste gegeven, zonder echter bijzonder op te vallen. Pas thans echter, nu zij werkt onder leiding van Eduard Verkade (dien zij als regisseur bijzonder vereert), heeft zij de rust gevonden, die voor het creëeren van een moeilijke rol zoo hoog noodig is. In drie stukken is zij bij dit gezelschap tot op heden opgetreden, en in al deze stukken heeft zij getoond over een groot talent te beschikken. Haar vertolking van Leonore in „Liefdelessen" deed verwachtingen koesteren, die zij als Ann Darow in „De dubbele deur" niet beschaamde. Deze rol was niet zeer dankbaar, zij maakte er echter van, wat er van te maken viel. Als Lady Cattering in „Als ouders slapen...." toonde zij weer een geheel anderen kant van haar talent. Hoe dit jonge meisje, dit geraffineerde vrouwtje uitbeeldde, was werkelijk bewonderenswaardig! Haar bewegen op het tooneel is van een losheid en charme, alleen grooten actrices eigen. Zij is een leerlinge van Lily Green, de bekende danseres — een kunstenaresse, waaraan zij zeer veel te danken heeft. Wij gelooven, dat we Tine Medema een mooie tooneelloopbaan kunnen voorspellen.
De Duitsche filmster Mady Christians, door onzen correspondent gefotografeerd voor haar nieuwe Hollywoodsche woning.
Maurice Chevalier als graaf Danilo in de M.G.M.film .Het vroolijke Weeuwtje'.
FOT
De opnamen voor de nieuwe Greta Garbofilm .The Painted Veil' hebben een aanvang genomen. Op onze foto: Greta Garbo, cameraman William Danielsen, regisseur Richard Boleslavsky.
et Ensemble van het Stadttheater te Münster gaf in den Stadsschouw burg eenige voorstellingen van „Der Vogelhändler", 'n Operette van M. West en L. Heldmetmuziek van Karl ■'■■ Ha"'LZeller. Kunst is inDe intendant van het Stadtternationaal theater te Münster, Willi Hank. en wij hebben niets tegen voorstellingen door buitenlandsche tooneelgroepen, dat wil zeggen, indien deze gastspelen op hoog artistiek peil staan. Indien het publiek iets te zien en te hooren krijgt, dat door geen Nederlandsch ensemble geboden kan worden, indien bovendien onze artisten iets van deze gastspelen kunnen leeren, welnu, dan is o.i. een buitenlandsche voorstelling ook in dezen crisistijd volkomen verantwoord. Dit kan helaas niet gezegd worden van het Ensemble uit Munster. Men heeft Zeilers meesterwerk „Der Vogelhändler" geweld aangedaan door er een modern tintje aan te geven. De beeren G. Quedenfeldt en W. Brügmann hebben het scenario veranderd, de heer A. Bauckner heeft Zeilers compositie onder handen genomen. Zoo ontstond de z.g.' Münchener Fassung, die volgens het programma „Zum zweiten Mal die Welt erobern wird". Hetgeen wel niet gebeuren zal. Ons is in ieder geval de oude „Vogelhändler" heel wat liever dan deze moderne revue-operette. Daarbij komt, dat de voorstelling in haar geheel een slecht verzorgden indruk maakte. Blijkbaar beschikt 't Stadttheater te Münster over veel geld. Men kocht dure en werkelijk zeer mooie costuums en liet smaakvolle decors ontwerpen Daarna engageerde men nog een groot ensemble en men was gereed voor de Nederlandsche tournee. Men vergat, dat men een dergelijk werk zeer goed moet instudeeren, dat vele menschen op het tooneel nog geen ensemble vormen, en vooral, dat men voor „Der Vogelhändler" zangeressen en zangers noodig heeft. Zeker, Theo Harald, die de titelrol vertolkte, heeft een zuivere tenor, maar zijn stem is veel te klein en zijn eeuwige glimlach werkt op den duur irriteerend. Aan hetzelfde euvel leed Edith Fils, die de rol van Kurfürstin Maria Antoinette vertolkte. Goed was Harry Grüneke als Graf Stanislaus. Toen hem echter applaus bij open doek ten deel viel, werd hij overmoedig en bedierf weer grootendeels den goeden indruk. Beatrice Haager, die de rol van Christel vertolkte, is een aardige soubrette met een slank figuurtje. Zij probeerde ten minste het te weinig aan stem door charme te vergoeden. Dan was er nog een Ruth Liselotte Müller, die als „Einlage" een Walzer van Strauss zong. Waarom men Zeller met Strauss probeerde te steunen, is ons niet duidelijk. Achter het voetlicht verontschuldigde men het als „Ein Gruss aus dem Bruderland", maar door de schuld van kapelmeester Nikolaus von Lukacs, mislukte de groet grootendeels. Deze kapelmeester moge een knap musicus zijn, leiding gaf hij in ieder geval niét. En als men blijkbaar niet afgesproken had, af en toe op elkaar te wachten, dan was het leed voor de musici en solisten niet te overzien geweest. Nu waren alleen de aanwezigen de leeddragenden. Eén troost: het waren er niet al te veel.
■
N.V. VER. ROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL DIR. COR VAN DER LUGT MELSERT
REMBRANDT VOOR DE RECHTBANK EEN SPEL IN 4 BEDRUVEN VAN HANS KYSER - REGIE COR VAN DER LUGT MELSERT Het nieuwe tooneelstuk, waarmede Van der Lugt voor den dag komt, „Rembrandt voor de rechtbank", stelt zeer hooge eischen aan spelers, regie en toeschouwers. Het is een zeer gevaarlijke poging om het tijdlooze te bereiken, door verleden en heden te combineeren; gevaarlijk daarom, omdat een dergelijke combinatie o zoo spoedig • tot „Phantasterei leidt. Kijser, een auteur, die in Duitschland groote bekendheid geniet, — dit zijn stuk ging eenige maanden achtereen te Berlijn — heeft n.I. het proces, waarbij R«mbrandt failliet werd verklaard, probeeren te herzien. Wat hij ons voor oogen wil stellen, is de vraag of een kunstenaar, die in vele opzichten een bijzonder mensch mag heeten, ook ten opzichte van de wet een bijzondere positie geacht wordt in te nemen. In ons geval laat hü een zekere Titia van Uylenburch (Bets Ranucci-Beckman), die een nu levende verre verwante van Rembrandts eerste vrouw Saskia is, voor een moderne rechtbank een revisie der faillietklaring van den grooten schilder aanhangig maken, om hem ten slotte nog te rehabiliteeren. In den aanvang van het proces zien wij Rembrandts geest ten tooneele verschijnen, die dan verder als een levende Rembrandt in 17de-eeuwsch costuum (o, geesten in costuumsï) in de beklaagdenbank plaats neemt en het geheele proces ook als beklaagde meemaakt. Wij leven Rembrandts gansche lijdensgeschiedenis mede en zien vooral hoe zijn huishoudster Hendriekje Stoffels (Enny Meunier), door Rembrandt zelve opgeroepen, hem ter zijde staat. De gansche loop van het proces weer te geven, is door het minitieuze detailwerk ondoenlijk; genoeg zij, dat de president, nadat Rembrandts gansche leven aan ons oog ontvouwd is (vaak in prachtige dubbelscènes), van oordeel is, dat een zoo groot mensch ook voor den Grootsten Rechter terecht moet staan.
^ wyg
.
Johan Elsensohn als Rembrandt en Enny Meunier als vrouw Stoffels in „Rembrandt voor de Rechtbank .
Tot zoo ver vluchtig de inhoud. Moeten wij over het stuk verder nog iets zeggen, dan is het dat het ons in vele deelen aanzienlijk te langdradig voorkomt. Bovendien is het voor ons Hollanders toch altijd even minder prettig, wanneer één onzer allergrootste voorouders zoo — om het eens platweg te zeggen — in zijn hemmetje wordt gezet; zij het ook met de bedoeling hem juist hierdoor te rehabiliteeren. Ik weet, dat dit een uiterst subjectieve wijze is, om dit stuk te bezien. Het ging den
schrijver en het moest ons gaan om het probleem; het moest ons hetzelfde zijn of dit nu Rembrandt is of mijnheer X. Maar ondertusschen.... „Rembrandt voor de Rechtbank is zeker niet één of ander prul, dat men ook gevoeglijk niet had kunnen spelen, maar of het ooit een groot succes zal worden, lijkt ons voorshands een open vraag; te meer, waar wij qua spel wel eens iets briljanters zagen.
SCÈNE UIT „REMBRANDT VOOR DE RECHTBANK"
— 27 - 26 -
■■
^ JEAN
MURAT
EN
_^^^—
-■
i
MAD.I
|SPINELLY IN „DE MYSTERIEUZE GRAVIN" Mo Ui.
* IJ
Airt* irÊ'
■
■
■
' "•■. W€'
>-^:
^^r'%
«
■ïü
GbAUI UU HOOFDSTUK IX DE HOMBURG BANK McCoy monsterde zijn politiemannen, die langzamerhand tot zichzelf kwamen en nu weer overeind zaten, opende zijn mond, slikte weer en begon toen rustig te spreken. „Trek je uniformen weer aan, en wacht hier op me! Jij gaat met ons mee, sergeant. Kom Morgan!" Hij ging hen voor naar beneden en naar buiten. Morgan, Lane en Hardy volgden hem zij aan zij, de sergeant vormde de achterhoede. Op den rand van het trottoir bleef McCoy staan en zei tegen Hardy: „Ik heb je vanavond niet meer noodig. Rapporteer de botsing en zorg dat een kraanwagen naar de plaats van het ongeval gestuurd wordt. Ik zie je morgenochtend om acht uur." Hardy salueerde en verwijderde zich. Vervolgens wendde McCoy zich tot Lane. „U zoudt me zeer verplichten als u nu naar Morgans flat zou gaan en daar op ons bleef wachten. Als LeToque daar mocht komen voordat wij er zijn, zeg hem dan alstublieft, dat we opgehouden zijn, en vraag hem eveneens te wachten, wilt u? Lane glimlachte philosofisch, knikte naar Morgan en wandelde bedaard weg. „En nu naar de bank!" commandeerde McCoy. Hij stak over naar de zijdeur en experimenteerde daarop met de sleutels, die de Chef met zooveel welwillendheid voor hem had achtergelaten. Eindelijk lukte het en zij kregen toegang tot de koele, stille hall van het bankgebouw. McCoy, die het laatst binnentrad, merkte, dat verscheidene voetgangers bleven staan kijken. Hij riep den sergeant. „Blijf buiten staan en zorg dat ze doorloopen!" gelastte hij. De sergeant stapte de straat weer op en gaf lucht aan zijn gevoelens door zijn opdracht met zooveel ijver uit te voeren, dat een lichtgeraakt burger er over aan zijn krant schreef. De inspecteur sloot de deur, grendelde die van binnen en doorkruiste toen vlug de kooien en de van de groote werkruimte afgescheiden kantoren, met Morgan op zijn hielen. Zij vonden niemand op deze verdieping, noch iets vernield of overhoop gehaald. Dus daalden ze de fraai betegelde trap af naar de ondergrondsche kluizen. Want hij wist, dat het ergste gebeurd was. Zij vonden de electrische verlichting nog branden en, behoudens twee uitzonderingen, was alles keurig in orde. Maar het ijzeren hek, dat de kluis van de rest van het kantoor afsloot, stond een weinig open en de kluisdeur zelf stond aan. McCoy staarde een oogenblik naar deze onheilspellende verschijnselen, ging toen het hek door en duwde met zijn hand tegen de zware deur. Deze ging open en het interieur, verlicht door een enkele lamp, werd voor hem zichtbaar. Vlak voor hem lagen drie lichamen, ge-
bonden, met een prop in den mond en aaneengesnoerd op dezelfde wijze als de politie-agenten. Rondom hun bedwelmde lichamen was de vloer van de kluis bezaaid met leege juweelenkistjes, familiepapieren, huishoudzilver, horloges en ringen, geplunderde safe-trommels en allerlei andere artikelen in bonte mengeling dooreen. Eenige grootere trommels, waarvan de sloten geforceerd waren, puilden nog uit de wanden. En ten slotte, de groote kluisdeur van de door de bank gehuurde bergruimte gaapte wijd, verbogen en gehavend, in haar scharnieren. En van de stapels bankpapier en effecten, die daar tot den volgenden morgen veilig hadden moeten zijn, was geen spoor overgebleven. Een reeks van kleine ladingen dynamiet en een definitieve groote lading, hadden de deur bijna uit de hengsels geslagen. De inspecteur begon met de verstikkende proppen uit den mond der drie gevangenen te nemen, alvorens hun banden door te snijden. Het eerst kwam Purdy, de directeur, tot zichzelf, bleek van schrik en ontsteltenis; als tweede vertoonde Bogart, met een lijkbleek gelaat, teekenen van leven. Het derde slachtoffer van den Chef bleek de nachtwaker te zijn. Intusschen sneed Morgan de touwen door. De eerste poging van de gevangenen om te spreken, was niet meer dan het uitstooten van een paar ongearticuleerde geluiden. Morgan verliet de kluis en kwam terug met drie papieren bekers vol water. Toen zij den inhoud daarvan verzwolgen hadden, was althans Bogart in staat zich eenigermate verstaanbaar te maken.
„Kerel in uniform ag gent.... op ons gesp sprongen," bromde hij met een dikke tong. „Kerels als agenten verkleed zijn jullie besprongen?" Bogart knikte. Daarop pakte hij Morgans arm en wankelde overeind. McCoy hielp Purdy en den nachtwaker op de been. Als bij afspraak strompelden de drie slachtoffers de kluis uit naar het kantoor. En hier vernamen Morgan en McCoy hun bevindingen. De stem langs de particuliere lijn had een beetje vreemd en heesch geklonken, maar Bogart had geen reden gehad den spreker te verdenken,, die de details van hun plan zoo nauwkeurig kende als hij van niemand anders dan McCoy kon verwachten. De agent deed verslag van zijn verschillende gesprekken met den pseudoMcCoy. De rest van de geschiedenis was eenvoudig. De nachtwaker, naar beneden gecommandeerd, werd op het hoofd geslagen en in een der coupon-kamertjes gesleept. Vervolgens verscheen Purdy, die eenzelfde lot onderging. Bogart had de mep zien aankomen en was een gevecht begonnen. Maar de vier mannen in uniform, thans gemaskerd, hadden hem overweldigd, gebonden, een prop in den mond geduwd en ter zijde gesleept en daarna den directeur en den waker, die bewusteloos waren, een gelijke behandeling doen ondergaan. Bogart was genoodzaakt geweest te liggen luisteren naar het geklik en gekraak en gebreek en de ontploffingen van het dynamiet, toen de geuniformde dieven de
Willy Fritsch heeft een nieuwen wagen gekocht. Natuurlijk liet hij er zich direct in fotografeeren. Foto Uf» - 29 -
;■
BARBIER, DIE RHEVMATIEK HAD Vertelt hoe hü aan 't werk blijft Vrij van steken of pünen. Een barbier, die ook slachtoffer van rheumatiek geweest is, schryft: „Ik ben ongeveer 10 jaar geleden het slachtoffer van rheumatiek geweest. Vijf jaar geleden was ik zoo ziek, dat ik slechts met de grootste moeite mijn werk kon voortzetten. Ik ben namelijk barbier van beroep. Na tallooze middelen gebruikt te hebben, werd me ten slotte geraden Kruschen Salts te probeeren. Ik kan met blijdschap zeggen, dat nadat ik Kruschen ongeveer 12 maanden gebruikt heb, ik nu beter ben dan ik de laatste tien jaar ooit geweest ben. Inderdaad, Vf. beschouw de rheumatische pijnen als voorgoed verdwenen." W. M. Kruschen bevat zes verschillende zouten. Dit is de verklaring van de veelzijdige werking van Kruschen Salts: het overtollig urinezuur dat de rheumatiek veroorzaakt, wordt verwijderd, — dit zuur, en andere schadelijke stoffen,' kunnen zich nooit weer ophoopen, — Uw geheele wezen, lichaam en geest zullen door Kruschen frisch, gezond en energiek blijven. Kruschen Salts ie uitsluitend verkrijgbaar by alle apothekers en drogisten k t 0.90 en f 1.60 per flacon, omzetbelasting Inbegrepen. Let op, dat op het etiket op de flesch zoowel als op de buiteivverpakking de naam Rowntree Handels Maatschappij Amsterdam voorkomt.
safe methodisch plunderden, onder het werk zachtjes met elkaar lachend en pratend. Hij eindigde met zijn voornemen te kennen te geven om ontslag te vragen, daar het allemaal zijn schuld was. McCoy probeerde een beschrijving te krijgen van de vier dieven. Doch slechts Bogart had de pseudo-agenten gezien, toen zij de bank binnentraden. Het waren vreemden voor hem, maar er waren veel politiemannen, die hij niet van gezicht kende, en' daar hij deze heeren voor echt hield, had hij nauwelijks op hun gezichten gelet. Hij wist dat het groote kerels waren. Naderhand hadden ze maskers gedragen en, voegde Bogart er aan toe, ook handschoenen. Na van Purdy het telefoonnummer te hebben gekregen, telefoneerde McCoy naar den Chef van de kluis. Deze was knapjes geschrokken van het nieuws. Maar hij had ook niet speciaal op de agenten gelet. Ze waren in uniform — dat was hem voldoende geweest. McCoy legde den hoorn neer. Purdy was de kluis weer binnengegaan om het vernielingswerk in oogenschouw te nemen. „Dat beteekent, dat we geruïneerd zijn!" herhaalde hij monotoon. „Zoover is het nog niet!" trachtte McCoy hem te kalmeeren. „We krijgen het allemaal terug! Intusschen, hoeveel hebben ze meegenomen?" „De hemel mag het weten, 't Is zoo op het oog niet te schatten. Kijk maar eens rond!" „Maar hoeveel geld van de Bank hebben ze meegepakt?" Purdy kreunde. „Meer dan honderdduizend dollar-biljetten, waarvan de nummers niet geboekt zijn." Een plotselinge gedachte schoot McCoy door het hoofd. „Zijn die twintig duizend dollar, die ik hier vanmorgen gedeponeerd heb, er ook bij?" vroeg hij.
„Natuurlijk!" McCoy vloekte binnensmonds. „Wat nog meer, Purdy?" „Onmogelijk te zeggen. Alleen de eigenaren weten wat er in die loketten aanwezig was. Maar veel van onze cliënten zijn rijk en hun verlies zal heel wat grooter zijn dan het onze. Aan effecten alleen zal het in de millioenen loopen. En van ons lag er nog circa vijftig duizend dollar aan stukken in de safe; onderpand van beleeningen. Dat komt dus nog bij ons verlies. Zooals ik u al zei, het totaal is niet te schatten."' „Maar u bent toch natuurlijk verzekerd?" „Natuurlijk," schreeuwde de lijden aan „P I GM ENTE E RI N G' directeur in een plotselinge ..Piemenfeering" is veraoderinp der pigmentvorming van het lichaam, welke aan bef einde der kinderjaren optreedt en de oorzaak is van het vlaag van woede. „Maar de donker worden van natuurblona haar; het haar verliest de gouden pracht knak voor ons prestige! Daar iler kinderjaren. „Nurblond" voorkomt de nadeelen van „pigmenteering". daar het juist voor dit doel vervaardigd is. Het reinigt niet slecms kunt u zich geen voorstelling grondig de hoofdhuid, doch het verhoedt, op grond van de wetenschapvan maken." pelijke samenslelling, het „pigmenteeren" (hel donker worden van het haar) en hel geefl hel haar zijn oorspronkelijke lichte kleur terug. „Nurblond" McCoy wendde zich tot Bobevat geen kleurmiddel, geen henna en is vrij van soda en alle schadelijke gart. „Zorg morgenochtend om bestanddeelen. De uitwerking is zoo mild, dat millioenen moeders liel geregeld voor hun kleine lievelingen gebruiken. Imp. Firma B.Meindersma, negen uur hier te zijn en tracht Den Haag. Amsterdam. Sneek. van het personeel een zoo ROBERTS Thans goed mogelijk signalement te NURBLOND krijgen van die vermomde De speciale shampoo voor blondines ets. agenten," beval hij. Met een .\iet voor gebleekt, doch alleen voor echt blond haar. uitroep keek hij eensklaps op zijn horloge. Het was tien minuten over half zeven. Hij keerde zich tot den nachtwaker. „Wanneer stelde en gelastte den waker, om wanneer en hoe dikwijls geef je 's avonds en 's nachts de rechercheurs kwamen, bij dezen in de je signaal aan. Burns?" vroeg hij. bank te blijven. Morgan en Purdy gingen' „Ieder half uur, mijnheer — op het heel met McCoy naar boven om te wachten. en op het half." Noch het kantoor van Burns noch het Weer telefoneerde McCoy, ditmaal naar Hoofdbureau waren ver weg. De agenten in het kantoor van Burns. Hij werd met den burger en een jongen met een briefje kwadirecteur doorverbonden en vroeg of zij na men bijna tegelijk. McCoy stak de envevijven de gebruikelijke signalen van de loppe in zijn zak, zette zijn posten uit en Homburg Bank hadden ontvangen. verliet met Morgan en Purdy de bank. „Geen signalen ontvangen," lichtte de diBogart volgde hen en McCoy draaide recteur prompt in. „Maar gezien Uw briefzich om. je, verwachtten we ze ook niet. Inspecteur." „Doe dien vervelenden trek van je ge„M ij n briefje? Wat voor briefje?" zicht en ga naar huis," voegde hij hem „Hè? Wel, u hebt ons immers een briefje korzelig toe. „Jou treft niet meer blaam geschreven, dat u de leiding in handen dan ons allemaal, schei dus maar uit met had en den waker uit het gezicht zou houpiekeren. En zorg dat je morgen zooveel den en dat er daarom vanavond niet door mogelijk van de employés te weten komt. de bank zou worden gebeld. Het was met Goeden avond!" de machine geschreven op papier van het De man kreeg een kleur en met een geHoofdbureau, en werd even vóór vijVen stameld „Goedenavond, inspecteur!" keerdoor een agent gebracht." de hij zich om. McCoy was niet zonder „Wilt u dat briefje direct even naar de reden populair bij het corps! bank sturen? Ik heb het niet geschreven!" Daarop stelde de inspecteur aan Purdy „Groote genade! Is er iets gebeurd aan voor om ook naar huis te gaan, omdat hij de bank?" dien avond toch niets meer kon doen. De „Ik zou zeggen van wel," antwoordde bankdirecteur, nog steeds bleek en geagiMcCoy sarcastisch. „Maar ik stel me later teerd, was het hiermede eens en nam afnog wel roet u in verbinding. Nu geen tijd. scheid. Stuur dat briefje meteen, alstublieft." Met de forsche gestalte van Morgan naast „Vier valsche politie-agenten in de bank zich, riep McCoy den sergeant, die buiten en vijf uniformen geleend!" constateerde gebleven was. Met hun drieën staken ze Morgan, toen de Inspecteur den hoorn de straat over en gingen het huis aan den neerlegde. „De vijfde man ging de achteroverkant binnen. Zij vonden de zes agendeur uit om dat briefje af te geven! De ten in een groep bijeen op de bovenkamer, Chef houdt niet van halve maatregelen." klaarblijkelijk in afwachting van een storm. Maar weer had McCoy den hoorn opgeZoo verraste McCoy hen. nomen van het toestel, dat 's nachts ter be„Nu sergeant," begon hij, „wensch ik schikking van den waker stond. Ditmaal nauwkeurig te weten wat er gebeurd is." telefoneerde hij naar het Hoofdbureau om Zijn toon was bruusk, maar niet onaangeeen detachement agenten in burger om de naam en hij keek het troepje aan zonder bank tot den volgenden. ochtend te bewaeen spoor van rancune. ken. Toen gaf hij Purdy zijn sleutels terug, (Wordt vervolgd) zag hoe hij het tijdslot op de kluisdeur
- 30 —
■_■■
■ ,
• ■ -,;•'Vj
■
,.•,■..
- AMSTERDAM (C.) G. J. GR AA UW. BOE KHAN DEL POSTGIRO 48605 GEM. GIRO 2021 KEIZERSGRACHT 168
-
TEL 44505
-
LIEFHEBBERS VAN SPANNENDE LECTUUR
GOEDKOOPE AANBIEDING
8 ROMANS Gebonden in keurige linnen banden
een „KOOPJE" voor Uü!
THANS VOOR f 7.50
3 boeken KEURIG GEBONDEN in linnen banden en geïllustreerd vierkleuren-omslag, totaal ongeveer 1000 bladzijden.
Betaalbaar in maandelljksche lermljnen van ( 1 - 0* '"••'J naar verkiezing. - Franco toezending door geheel Nederland
MET GRATIS PREMIE
EEN TRAJECTKAART
Gekost hebbende I 10.50 nu voor den wel bijzonder lagen f O OO prijs van ... • ■ Z.YU è contant of in 3 maandelijksche termijnen van II. — . DE WERELDBEROEMDE INDISCHE ROMAN5
120 eM. lang en 75 cM. hoog (In vierkleurendruk) met 64 miniatuur vliegtuigjes In de Nationale kleuren der 13 deelnemende landen, van 's Werelds grootste luchtrace
LONDEN-MELBOURNE 20 OCTOBER 1934 NiEUWM
HOOFDPRIJS F 120.000PAS VERSCHENEN
^ssr
nmrf
+
i
r
***jftam ftam Aabadeo" Formaat der boeken 20 x 1 4 c.M.
^
In het eerste deel de aangrijpende tragedie van het geSchrijvers en titels der deelen: Allan Leigh, WAT VROUWEN BEGEEREN, 276 Paul Hils, DE BLANKE HAREMBLOEM, 210 Howard Rockey, GEBLAMEERD .... 324 Arnold Bennett, EEN GROOT MAN . . , 272 290 E. Pérochon, BERNARD MAZUREAU 343 v. Simpson VORST WORONZEFF. M. 342 R. Hamerling, ASPASIA deel I . . . 328 deel II . . .
knechte volk. bladz. bladz. bladz. bladz. bladz. bladz. bladz. bladz.
In het tweede deel het uitbreken van den reeds lang In het geheim smeulenden opstand, onder bevel van den door haat wegens het verleiden van zijn vrouw verblinden Nena Sahib. In het derde deel de gruwelijke onderdrukking van den opstand, zoo bloedig dat zij een zwarte bladzijde vormt in de wereldgeschiedenis.
TOTALE INHOUD 2385 bladzijden druks
SPANNEND, AVONTUURLIJK, INDRUKWEKKEND
PROFITEERT VAN DEZE SPECIALE AANBIEDING. Franco toezending der complete serie, 8 gebonden boeken met premie, geschiedt onmiddellijk na ontvangst van onderstaand bestelbiljet
Na ontvangst van onderstaand bestelbiljet worden de drie boeken Iranco toegezonden.
BESTELBILJET. Ondergeteekende wenscht franco te ontvangen van; G. J. GRAAUW, Boekhandelaar te Amsterdam (C.), Keizersgracht 168 Postrekening 48605, Gem. Giro G. 2021, bovenstaande 8 romans met gratis premie TRAJECTKAART LONDEN-MELBOURNE voor den prijs van f 7.50 te betalen In maandelljksche termijnen van II.— of meer.
BESTELBILJET. Ondergeteekende wenscht franco te ontvangen van G. J. GRAAUW, Boekhandelaar, Keizersgracht 168, Amsterdam (C) Tel 44505, Postgiro 48605, Gem. Giro G 2021.
3 deelen RetcliHe NENA SAHIB gebonden in linnen banden en geïllustreerd vierkleuren-omslag voor den prijs van I 2.90 a contant of betaalbaar in 3 maandelijksche termijnen van I 1.-.
Naam,
Beroep Woonplaats
Naam. Woonplaats S.V.P. doorhalen wat niet verlangd wordt.
— 31 -
-
.
■
■
1
I
N
E^M ft
fór5i59
\w
r" ■
I
E ft
13 Oct. 9 3 4
--....,
'■■•
-■^
^
\
\.^
mwi ■
■
i
^f:
%.:
/ilk^ -*%-*
*?3.
15 c > Ï
Verschijnt wekeiyks - Pr^s per kwartaal f. 1.95.
CHARLOn DAUDERT Red. en Adm. Galaewater 22, Lelden. Tel. 760. Postrekenina 41880
In „Frasquiia" Foto
Atl«nti«-Ul«
