Een sociaaldemocraat laat niet zijn oren hangen naar de grootste bek. PvdA. Eberhard van der Laan: MET POSTER

Rood Ledenblad van de Partij van de Arbeid • 7e jaargang • nummer 1 • februari 2010

Thema gemeenteraadsverkiezingen Jeltje van Nieuwenhovens Haagse comeback Rinda den Besten over jeugdcriminaliteit

MET

PPOvSdTEAR Eberhard van der Laan:

‘Een sociaaldemocraat laat niet zijn oren hangen naar de grootste bek’ Eberhard van der Laan, minister van Wonen, Wijken en Integratie

Sterk en sociaal

Tekst Jurjen Fedde Wiersma Foto Mark van den Brink

Het partijbestuur is op zoek naar PvdAleden met kwaliteiten en ambities. Daarom heeft zij een landelijke scoutingcommissie in het leven geroepen. Verheij is voorzitter van de commissie in het gewest Zuid-Holland.

de rode loper

Naast alle volksvertegenwoordigers zijn er ontelbare PvdA’ers die zich achter de schermen inzetten voor de partij. Deze keer wordt de rode loper uitgerold voor Jaap Verheij (48), die politiek talent scout voor de Partij van de Arbeid. Verhey is directeur van een human resources-bedrijf in Moerdijk.

‘I

k wil het gezond verstand terugbrengen in dit land. De groei van de aanhang van Wilders is voor mij de trigger geweest om politiek actief te worden. Ik kon het niet langer voor mezelf verantwoorden om niets te doen. Dit is wie ik ben en dit is wat ik kan, heb ik aan Mariëtte Hamer gemaild. En nu ben ik voorzitter van de talentencommissie in Zuid-Holland.’ Een doorslaggevende vraag bij het scouten van aansprekend politiek talent is volgens Verheij of iemand het gedachtegoed van de PvdA kan uitdragen. ‘Bij een selectiegesprek moet iemand helder kunnen benoemen hoe hij de sociaaldemocratie wil vertegenwoordigen. Het is allerminst een must hoogopgeleid te zijn, maar uit je achtergrond moet wel blijken of je mensen kunt vertegenwoordigen.’ ‘Je moet je mening durven geven, weten hoe je zaken voor elkaar kunt krijgen, kunnen opkomen voor andermans belangen, zaken op scherp kunnen stellen en weten hoe winst te behalen. Kortom, een introvert iemand zal het niet ver schoppen als wethouder. Bovendien is het voor mij onder meer zaak erop te wijzen dat een goed gemeenteraadslid niet per definitie een goede wethouder is.’ ‘De botterik uithangen ligt niet in mijn aard,’ zegt Verheij over zijn eigen mentaliteit. Als directeur in het bedrijfsleven wil hij zijn medewerkers altijd serieus nemen. ‘Medezeggenschap staat bij mij hoog in het vaandel. Ieders mening telt. Verder probeer ik altijd de nadruk

‘Wij kunnen hulp bieden’ te leggen op bescherming van de zwakkeren in de samenleving.’ Verheij noemt het ‘heel wijs’ van het partijbestuur om het scoutingtraject te professionaliseren. ‘Het kost me nu nog een dagdeel per week. Het is nog pril, maar goed om onder de aandacht te brengen. Het is namelijk zaak de lokale afdelingen te laten weten dat de scoutingcommissie in het leven is geroepen en dat wij hulp kunnen bieden. Waarom zou een politieke partij dat anders aanpakken dan een onderneming?’ Voor meer informatie: www.pvda.nl 2 ROOD februari 2010

inhoud 14

9

4 5 6 9

BRIEVEN Met een cartoon van Peter Pontiac DISCUSSIE Reacties op de stelling: ‘Hoe ziet na 2016 uw ideale omroepbestel eruit?’ INTERVIEW Eberhard van der Laan: ‘We mogen als PvdA wel wat assertiever zijn’ HET PARTIJBESTUUR De gewoonste partij van Nederland

22

10

PLATFORM Marktwerking in de zorg na vijf jaar

14

CAMPAGNE IN BEELD Canvassen nieuwe stijl

18

ACTUEEL De Aanpak van de Partij

20 22

24

LEDEN AAN HET WOORD Iedereen telt mee ROOD IN DE REGIO Almere en de gemeenteraadsverkiezingen

24 25 26 28

PVDA.NL De vernieuwde website VIJF VRAGEN AAN Marco Florijn (32), beste Lokale Bestuurder 2009 PROFIEL Jeltje van Nieuwenhoven en haar Haagse comeback OPINIE Slimmer straffen

van de voorzitter Canvassen Canvassen? Ik wist niet goed wat het was. U misschien ook niet. Ik leg het eerst uit in de woorden die Obama en zijn campagnemensen ervoor gebruiken. Het is person to person, het is grass roots en het is bottom up. Maar voordat u denkt, help, wat is dit voor iets ingewikkelds, zeg ik het maar in mijn eigen woorden: het is gewoon van deur tot deur bij mensen langs. Te lang hebben politieke partijen gedacht dat mensen wel vanzelf naar hen toe komen. Te lang waren we alleen te vinden in zaaltjes waar we toch vaak dezelfde mensen spraken, en niet de zwevende kiezers. Kortom, spreken voor eigen parochie, interessant, maar je wint er geen verkiezingen mee. Daarom gaan we nu naar de mensen toe, we canvassen! Inmiddels ben ik al een aantal keren mee geweest met zo’n georganiseerd belletjetrek. De eerste keer dat je op de bel drukt bij een onbekende voordeur, voel je je toch een beetje opgelaten. Ik haal diep adem en druk op de bel. Een jonge vrouw met een kind op haar heup doet open. Ze heeft het duidelijk druk en ik wil me eigenlijk uit de voeten maken, maar bijt door. ‘Dag, mijn naam is Lilianne Ploumen, van de PvdA, excuus dat ik u stoor, maar op 3 maart zijn de gemeente-

raadsverkiezingen en ik wil u een roos aanbieden.’ De vrouw glimlacht vriendelijk. ‘Ik stem eigenlijk altijd wel PvdA, maar ja je vraagt je toch af of het zin heeft hè? De buurt is hier wel opgeknapt, maar het is het nog niet helemaal. Ach, doet u die kleine een ballon...’ ‘Maar mevrouw, natuurlijk heeft het zin om te stemmen, de gemeenteraad beslist over alles bij u in de buurt. Die kleine gaat straks naar school en u wilt wel dat er een goede school in de buurt is.’ De vrouw belooft dat ze gaat stemmen en ik geef het kind een ballon. Canvassen is leuk! Natuurlijk heb ik ook mindere ervaringen. Een wat oudere meneer gooide gelijk de deur dicht toen hij mijn PvdA-jasje zag. In een studentenhuis mocht ik binnenkomen voor een biertje, maar ze wilden niet stemmen. Je komt het allemaal tegen, maar écht, canvassen loont. Daarom een oproep aan iedereen. Doe mee, laat alle smoesjes varen. Geen tijd? Maak tijd! Heeft het zin? Luisteren naar de kiezer heeft altijd zin. Mijn voornemen is om voor 3 maart langs duizend deuren te gaan. Als u dat ook doet, dan denk ik dat we voor de gemeenteraadsverkiezingen iedereen gehad hebben.

Lilianne Ploumen [email protected], www.lilianneploumen.pvda.nl

februari 2010 ROOD 3

brieven Cartoon Peter Pontiac

Heeft u Rood iets te melden? Stuur uw brief naar: Partij van de Arbeid, Redactie Rood, postbus 1310, 1000 BH Amsterdam of mail naar: [email protected]. (De redactie behoudt zich het recht voor brieven in te korten.)

Claim de Nederlandse culturen

Beste Wouter Bos Vorig jaar hebben mijn echtgenote en ik een fantastische vakantie in IJsland beleefd. De bevolking van ongeveer 320.000 bewoners (ter vergelijking: de gemeente Utrecht heeft zo’n 300.000 inwoners) is in staat een geordende samenleving te vormen met alle sociaal-culturele, economische en logistieke infrastructuren in een land dat tweeënhalf maal zo groot is als Nederland en heel weinig natuurlijke hulpbronnen bezit. De recessie en de bankencrisis hebben in IJsland hard toegeslagen; de IJslandse kroon heeft sinds 2008 minstens de helft van zijn waarde verloren, werkloosheid en sterk gestegen prijzen teisteren de bevolking. Groot-Brittannië en Nederland hebben samen een eis van 3,8 miljard euro bij de IJslandse regering ingediend voor de compensatie die aan gedupeerde Icesave-spaarders is uitbetaald. Het is de vraag of die compensatie niet al te lichtvaardig is verleend. De Icesave-spaarders hadden zich moeten realiseren dat hoge rente gepaard gaat met een hoog risico. De eis van 3,8 miljard euro neer komt op ongeveer 12.000 euro per hoofd van de IJslandse bevolking. Een onmogelijke situatie, waartegen dan ook begrijpelijkerwijze veel weerstand bestaat, te meer daar de gewone IJslander part nog deel heeft aan het Icesave-debâcle. Het is niet eerlijk om het verlies eenzijdig op het bord van de IJslandse bevolking te schuiven. Er bestaat ook nog zoiets als internationale solidariteit; betrokken landen moeten samen een aanvaardbare oplossing zien te vinden. De huidige eis van de Nederlandse overheid aan IJsland is daarom volstrekt onacceptabel. Je kunt Nederland niet voor de internationale gemeenschap te kijk zetten als een hardvochtige en schraperige schuldeiser. Beste Wouter, wees solidair met de IJslanders en bedenk een betere methode om de pijn te verdelen, waarbij recht wordt gedaan aan de verschillen in bevolkingsgrootte van IJsland en Nederland. Rolf Engmann, Losser 4 ROOD februari 2010

Het probleem met Wilders is bekend. Natuurlijk moet elke partij, zeker ook de PvdA, haar alternatieven voor zijn geschreeuw blijven uitdragen. Maar ook op het emotionele vlak moet de strijd aangegaan en gewonnen worden. Wilders’ kiezers komen uit alle delen van het land. Het belangrijkste gevoel dat hij aanspreekt is de wens van mensen om te blijven wat ze zijn. Dat is een abstract begrip en het ligt voor de hand om het vage gevoel dat onze identiteit teloorgaat, af te doen als een ‘onderbuikgevoel’. Politiek moet om rationele argumenten draaien, zo is vaak de redenering. Maar intussen doet Wilders wel geloven dat in zijn handen Venlo de stad blijft van Valuas en carnaval, en Volendam het dorp van paling en volksmuziek. Andere partijen beloven voornamelijk dingen die in cijfers kunnen worden uitgedrukt zoals koopkrachtverbetering, werkgelegenheid en langer onderwijs. Voor veel mensen is de waarde daarvan maar relatief, als de maatschappij geen plaats meer laat voor wat vertrouwd aanvoelt. Daarom: Zet mensen uit de plaats of streek vooraan in de campagne, laat ze dialect praten, laat ze niet alleen deelnemen maar ook deel zijn van de folklore. Geen groep Hagenaars die voor de camera obligaat een haring hapt, maar gemeentepolitici, fractieleden en bewindslieden uit de regio die laten zien: wij zijn deel van jullie en wij zijn er voor jullie. Draag uit dat de PvdA alle culturen in Nederland, inheems of allochtoon, koestert, en dat nooit de ene cultuur hoeft te wijken om de andere ruimte te geven. En dat ónze vooruitgang niet ten koste van de traditie zal gaan. Wouter Steenbeek, Utrecht

Verspilde tijd en energie Een parlementaire commissie onder leiding van SP-Kamerlid Jan de Wit is een onderzoek begonnen naar de kredietcrisis. Ik heb daar geen enkel vertrouwen in, omdat de commissie onderzoek gaat doen naar oorzaken die voorbijgaan aan de kern van de kredietcrisis. Deze ligt namelijk niet bij de bonuscultuur, noch bij de Nederlandsche Bank of de Nederlandse regering en de Kamer als toezichthouders, maar bij onze cultuur die op geld verdienen en economische groei gericht is. Voor het adequaat aanpakken daarvan schiet een parlementaire commissie simpelweg tekort, omdat partijpolitici niet boven die heersende cultuur staan, maar er onlosmakelijk mee verbonden zijn. Alle goede bedoelingen ten spijt is het werk van de commissie De Wit dan ook te bestempelen als verspilde tijd en energie, voor de niet geringe kosten waarvoor wij – als brave belastingbetalers – opdraaien. Wouter ter Heide, Zwolle

PvdA discussie

Samenstelling Michiel Reijnen Foto’s De Beeldredaktie

Op www.pvda.nl reageerden bezoekers op de vraag: Hoe ziet na 2016 uw ideale omroepbestel eruit?

Henriëtte Loogman (Amersfoort) is communicatieadviseur bij de rijksoverheid

‘Geen STERreclames meer’ ‘Het is mijn droom dat de publieke omroep echt publiek wordt. Dus geen STERreclames meer. En van drie naar twee netten bespaart weer wat. Maak één net voor ontspanning en sport, en één net voor informatie en cultuur. Maak bovendien de verbinding met nieuwe media beter. Vraag bijvoorbeeld via internet reacties op informatieve programma’s en dóe daar dan weer iets mee in je tv-programma. Laat op internet ook achtergronden zien. Dus als je een programma maakt over beeldend kunstenaar Marlene Dumas, laat dan op je site vijftig van haar schilderijen zien!’

Pierre Poell (Amstelveen) is beleidsadviseur voor een hogeschool

‘BBC-achtige programmering’ ‘Een publieke omroep heeft zeker bestaansrecht, met name waar het gaat om het aanbieden van een nationaal programma, kostbare programma’s die de commerciële zenders niet kunnen realiseren of programma’s voor specifieke groepen. Een BBC-achtige programmering lijkt me aantrekkelijk. Discussiepunten: handhaven STER? Wat mij betreft niet, de opbrengst is nu minimaal. Handhaven Nederland 3? Twee zenders lijkt me genoeg. Handhaven oude omroepen met leden? Misschien toch maar eens afschaffen, maar wel met garanties voor een brede programmering. Afschaffen omroepgidsen en het monopoly op de programmagegevens? Lijkt me een goede zaak. Verder lijkt me het toestaan van samenwerkingsvormen met bijvoorbeeld kranten en tijdschriften nuttig en moet fors meer geïnvesteerd worden in nieuwe technologie.’

Mirjam van der Pijl is kandidaat-raadslid in Helmond. Ze is opgeleid tot etaleur.

‘Minder omroepen’ ‘Handhaaf gerust de STER. De reclameblokken zijn een inkomstenbron, verschijnen tussen de verschillende programma’s en niet tijdens. Houd dat zo. Stel wel een veel hogere drempel in voor (nieuwe) omroepen om mee te mogen doen op de publieke zenders. Lidmaatschap van een omroepvereniging kan best een goed criterium zijn. Maar dan moet het wel een echt lidmaatschap zijn; losgekoppeld van de tv-gids en zonder cadeautjes die meer waard zijn dan het lidmaatschap kost. We kunnen met veel minder omroepen toe! Fusies zeker niet uitsluiten, maar in elk geval de splinters wegwerken.’

U

Kijk voor meer reacties op www.pvda.nl > discussie februari 2010 ROOD 5

interview

Tekst Gert Hage Foto’s Tessa Posthuma de Boer

Twee jaar geleden verruilde Eberhard van der Laan de advocatuur voor de ministersportefeuille van Wonen, Wijken en Integratie. ‘Ik ben geen beroepspoliticus en zal dat ook nooit worden.’

Nergens bang voor A

an de muur van zijn werkkamer hangen portretten van twee van zijn grote voorbeelden – Floor Wibaut (18591936) en Jan Schaefer (1940-1994). Daadkrachtige, non-conformistische bestuurders die hebben laten zien dat sociaaldemocratische wethouders het verschil kunnen maken, zegt Eberhard van der Laan, ooit korte tijd politiek assistent van Jan Schaefer. ‘Het waren echte volkshuisvesters. Ze grepen rigoureus in verpauperde volksbuurten in. Bouwen voor de buurt en met de buurt was hun motto.’ In de tijd dat Schaefer wethouder was, woonde hij in de Kinkerbuurt en De Baarsjes, toen nog vervallen buurten vol dichtgespijkerde panden, waar de drugshandel tierde en menig liquidatie werd voltrokken. ‘Als ik met mijn vrouw langs een coffeeshop liep, vroegen we ons schertsend af wat nu het veiligste was; dicht langs de gevel blijven lopen, of toch maar oversteken naar de andere kant van de straat.’ Mede door de krachtige on-orthodoxe aanpak van Jan Schaefer (In geouwehoer kun je niet wonen) is de Kinkerbuurt helemaal opgeknapt. Voor Floor Wibaut (Wie bouwt? Wibaut!) geldt – begin vorige eeuw – hetzelfde verhaal. Hij sloopte krotten en bouwde vele tienduizenden nette arbeiderswoningen daarvoor in de plaats. Van der Laan: ‘Dat is de traditie waaruit wij voortkomen. We hebben laten zien dat we grote problemen op een sociale wijze kunnen oplos6 ROOD februari 2010

sen. Aan onze generatie de taak om deze ongelooflijk inspirerende traditie op een moderne wijze voort te zetten.’ Van der Laan is gepokt en gemazeld in de Amsterdamse gemeentepolitiek. Hij was in de jaren negentig fractievoorzitter van de PvdA, naast zijn werk als advocaat. Avond na avond de buurten in om met bewoners in gesprek te gaan over hun problemen met de buurt, met scholen of met hun medebewoners. Pittige bijeenkomsten waren dat. ‘Zoals dat gaat in Amsterdam, wordt het eerste uur je de huid vol gescholden, draaikont hier, zakkenvuller daar. Daar heb ik geleerd van me af te bijten: “Hoezo zakkenvuller, ik heb de hele dag gewerkt op mijn kantoor en sta me hier nu ’s avonds in te zetten voor de stad. Wat heb jij eigenlijk gedaan vandaag?” Dan werd het even stil en keken ze elkaar aan: “Wat krijgen we nou, iemand die zich niet zoals vroeger gezellig laat uitschelden.” En vervolgens raakte je echt met elkaar in gesprek. In de Tweede Kamer heb ik dat inmiddels ook een paar keer aan de hand gehad. Een mevrouw van de SP bestond het me te vragen of ik nu minister van Integratie of van Segregatie ben. Lazer op zeg, weet ze wel wie ze voor zich heeft? We hebben één van de minst gesegregeerde landen van Europa, mede dankzij mijn partij die al honderd jaar een belangrijke rol speelt in het landsbestuur. Wegwezen, met dat geklets. Je moet als politicus niet bang zijn om flink tegengas te geven. Ik vind over het algemeen dat we

als PvdA wel wat assertiever mogen zijn, er is genoeg om trots op te zijn.’ U spreekt bewonderend over Schaefer en Wibaut. Voelt u zich ook verwant met hen? ‘We zijn actief geweest in dezelfde stad en delen dezelfde sociaaldemocratische idealen. Ook voor mij staan actief optreden en solidariteit met de gewone man voorop, of die nu allochtoon of autochtoon is. Als PvdA hebben we die laatste groep te lang over het hoofd gezien waardoor zij zich achtergesteld voelden. Ons bestaansrecht is het verbinden van de gewone man met de middenklasse, daar komen we vandaan en dat mogen we nooit, maar dan ook nooit vergeten. We zijn geen D66. Bij die solidariteit hoort nog een ander begrip – eigen verantwoordelijkheid. Wibaut en Schaefer waren bepaald geen doetjes als ze merkten dat mensen of instanties er de kantjes van afliepen of als de eerlijkheid in het geding kwam. Ze waren onafhankelijk en niet bang. Ook daarin herken ik me. Ik ben geen beroepspoliticus en zal dat ook nooit worden. Als hier in Den Haag iets gebeurt wat ik niet voor mijn rekening wens te nemen, ben ik nog hetzelfde dagdeel vertrokken. En bang ben ik ook niet, niet voor Wilders, niet voor boze burgers en zeker niet voor al die claimende clubs van bouwbedrijven, woningbouwverenigingen, lobbyisten en brancheverenigingen, die ik hier over de vloer krijg. Dat is echt uit de hand gelopen, die claimcultuur van mensen

‘Als hier in Den Haag iets gebeurt wat ik niet voor mijn rekening wens te nemen, ben ik nog hetzelfde dagdeel vertrokken’

die menen dat hun eigen belang ver verheven is boven het algemeen belang. Als ik hoor wat ze met de vuist op de tafel durven te eisen – echt belachelijk. Ik hoor het even aan en dan is het: “Jongens, graag koffie opdrinken en wegwezen.” Een sociaaldemocraat laat niet zijn oren hangen naar de grootste bek.’ Eberhard van der Laan groeide op in Rijnsburg. Zijn vader was naast huisarts jarenlang gemeenteraadslid voor de ARP. Zoon Eberhard was voorbestemd zijn vader op te volgen, maar nadat hij was uitgeloot voor de studie Medicijnen, vertrok hij naar Brussel. Daar verdiende hij de kost als kaartspeler, bloemenverkoper en taxichauffeur, alvorens naar Amsterdam terug te keren voor een studie Rechten aan de VU, die cum laude werd afgesloten. Net als zijn vader raakte hij betrokken bij de gemeentepolitiek, met dit verschil dat zoon Eberhard koos voor de PvdA. Hij werd politiek gevormd in de jaren zeventig in Amsterdam, de tijd van de stadsvernieuwing. De onderdelen Wijken en Wonen in zijn portefeuille zijn hem dan ook na aan het hart gebakken. In de jaren negentig hielp

hij als fractieleider met de reorganisatie van de Amsterdamse PvdA, die in zijn eigen ogen te regentesk was geworden. ‘We hadden het contact verloren met de oude Amsterdammers.’ Vanaf het begin heeft u het nodige te stellen gehad met de woningcorporaties. Een aantal werd door u onder curatele gesteld. Als ‘betuttelende staatssocialist’ werd u neerbuigend betiteld, toen u de woningcorporaties dichter naar de overheid toe wilde halen. Hoe is uw relatie met de woningbouwverenigingen nu? ‘Woningcorporaties zijn van onschatbare waarde voor de sociaaldemocratie, zo leert het verleden. Vijftien jaar geleden zijn ze van het ene op het andere moment over de schutting van de overheid zo de vrije markt opgegooid. De verenigingen en stichtingen hadden geen leden, geen kiezers en geen eigenaren meer aan wie ze verantwoording dienden af te leggen. Gelukkig gingen de meesten verstandig om met die nieuwe rol, maar een aantal schoot flink de bocht uit. Ik ben nu druk doende ze weer dichter naar de overheid toe te halen. Dan ben ik maar een staatssocialist, maar zo kon het niet verder,

ik moest ingrijpen. Het terrein van de volkshuisvesting is te belangrijk om aan de markt over te laten. Ik kan me ontstellend ergeren als ik hier in Den Haag weer eens lees: “privaat wat kan, publiek wat moet”. Onzin, sommige dingen kun je beter privaat oplossen, voor andere zaken is het beter dat ze in publieke handen blijven. Daar valt de volkshuisvesting onder. Ik kan in iedere wijk in Nederland de huizen en straten aanwijzen die vallen onder de corporaties en welke privaat bezit zijn. Zeker in de armere wijken zijn de huizen van de corporaties veel beter onderhouden en de straten zijn er netter. Daar zie je de kracht van corporaties, maar het gaat nog verder. In Rotterdam en Eindhoven bouwen de corporaties de zogenoemde brede scholen, scholen die zo mooi zijn dat de kinderen in Amsterdam-Zuid er jaloers op zijn. De mooiste scholen in de armste buurten, dat is hun en mijn ideaal. Maar ze bouwen niet alleen huizen en scholen, hun bemoeienis strekt zich ook uit tot achter de voordeur.’ Dat is niet onomstreden, vanuit privacyoogpunt. ‘Zo kende ik het project uit de krant, als opdrinfebruari 2010 ROOD 7

EBERHARD PRIVÉ Ontroerd door: de kracht van sommigen om bij tegenslag op tegenslag door te gaan Trots op: alles wat de sociaaldemocratie de afgelopen 125 jaar heeft bereikt Een hekel aan: claimcultuur, mensen met dubbele agenda’s en Haags gedoe Drijfveer: mensen helpen zelfvertrouwen te krijgen en problemen oplossen Favoriete boek: Darkness at Noon van Arthur Koestler, Animal Farm van George Orwell, Max Havelaar van Multatuli Krant: de Volkskrant en Het Parool Favoriete moment: de dag dat de PvdA 60 zetels haalt PvdA-er: Schaefer en Wibaut Mooiste plek van Nederland: Amsterdam Beste tv-programma: Buitenhof, Studio Sport Slechtste tv-programma: reality shows Favoriete muziek: Beethoven, Roxy Music, Pink Floyd, Arctic Monkeys, Killers

gerig. Maar nu ik weet wat het behelst, ben ik er laaiend enthousiast over. Het is in wezen heel simpel. Huismeesters van corporaties constateren dat in sommige huizen de gordijnen altijd gesloten zijn. Ze bellen aan en zien in een oogwenk een berg problemen, variërend van stapels onaangeroerde post tot taalproblemen en kinderen die zonder ontbijt of zelfs helemaal niet naar school gaan. De hulp begint eenvoudig met het op orde brengen van de financiën

‘Volkshuisvesting is te belangrijk om aan de markt over te laten’ en het leren verstandig met geld om te gaan. Dat brengt rust, de gordijnen gaan op een kier. Dan bouw je langzaam verder en op een zeker moment zie je dat de kinderen weer iedere dag met een volle maag naar school gaan, dat de ouders zich actiever met hun buurt bemoeien, een cursus of een opleiding gaan volgen en uiteindelijk misschien zelfs wel de arbeidsmarkt opgaan. Het heeft in 2008 tot 14 procent minder huisuitzettingen geleid in vergelijking met het jaar daarvoor. De overheid en maatschappelijke instellingen zelf veranderen ook door deze aanpak. Instanties werken beter samen en zijn weer gericht op mensen in plaats van op regels. Ik ben er trots op, het is humaan, het organiseert kleine successen die het zelfvertrouwen van mensen vergroten en het helpt mensen vooruit. Het is, kortom, de sociaaldemocratie in optima forma.’ 8 ROOD februari 2010

Eind vorig jaar verscheen zijn integratiebrief. Het uitgangspunt van de brief was dat alle Nederlanders gelijkwaardig zijn, maar dat van immigranten wel een extra inspanning mag worden verwacht om mee te kunnen doen in de Nederlandse samenleving. ‘Dat is een verplichting die overal in de wereld geldt voor migranten, maar waar Nederland soms krampachtig mee omgaat. Dit kabinet wil aan iedere krampachtigheid voorbij,’ lichtte Van der Laan zijn brief toe. De reacties waren voorspelbaar. VVD en PVV diskwalificeerden de nota als ‘slappe hap’, de andere kant van het politieke spectrum vond de nota te streng of zelfs discriminerend. Dat is een stevige aantijging Fel: ‘Ja, ik ben dan ook ongelooflijk boos geworden. Ik maak me over van alles zorgen, maar niet dat ik met mijn lange juridische en sociaaldemocratische ervaring, ooit maar in de buurt van discriminatie kom. Eén van de centrale punten in de brief is de bescherming die de rechtsstaat biedt aan alle burgers. De brief heeft ook eindelijk oog voor de reële problemen van de bewoners van de oude wijken, zoals ook voor onderwijzers, artsen, politie en andere hulpverleners die soms aan het eind van hun spankracht zijn. Opvallend is dat mensen in de buurten zelf stukken genuanceerder en oplossingsgerichter denken over het integratievraagstuk dan sommigen hier in Den Haag. Dat geeft moed, want voor die mensen zit ik hier. Wat me opviel tijdens werkbezoeken was dat onze wijkaanpak door velen werd beleefd als iets wat specifiek gericht was op nieuwe Nederlanders. Oude bewoners voelden zich achtergesteld, iets waarin ik ze niet ongelijk kon geven. We hebben

in het verleden te weinig voor hen gedaan en tot “wij” reken ik nadrukkelijk ook mijn eigen partij. Ik zie leraren die soms 90 procent of meer allochtone leerlingen in hun klas hebben en ieder jaar opnieuw worden geconfronteerd met leerlingen die zich met twee jaar taalachterstand melden voor hun eerste schooldag. We zijn jarenlang vanuit de solidariteitsgedachte met een grote boog om deze problemen heen gelopen. Ik zie het als mijn opdracht als sociaaldemocraat om die mensen en problemen extra aandacht te schenken, zodat ze het gevoel krijgen er weer bij te horen.’ Aandacht, solidariteit, dat klinkt abstract. Wat zijn uw concrete plannen om de leefbaarheid in de aandachtswijken te vergroten? ‘Heb je de brief gelezen? Goed, dan weet je dat het niet blijft bij woorden, maar dat we de eisen om hiernaartoe te komen hebben aangescherpt. Dan weet je ook dat ik, samen met minister Hirsch Ballin en staatssecretaris Albayrak, de huwelijksmigratie heb aangepakt. Mensen mogen trouwen met wie ze willen, maar de import van bruiden leidt tot nog meer achterstand, terwijl bovendien van vrije huwelijkskeuze lang niet altijd sprake is. Het zou dus fijn zijn als de focus van de nieuwe Nederlanders meer op Nederland zou komen te liggen, al was het maar voor al die leuke Fatima’s die het hier zo goed doen, maar door huwelijksmigratie wéér op achterstand dreigen te worden gezet. Maar ook voor de wijken zou het goed zijn als die nieuwe Nederlanders niet sparen voor de bouw van een huis in Marokko of Turkije, maar het geld in hun eigen huis hier stoppen.’ Komt het ooit goed met de integratie? ‘Natuurlijk, alleen kost het meer tijd en inspanning dan ik dacht en hoopte. Sorry, dat ik onze sociaaldemocratische geschiedenis er weer bij sleep, dat is nu eenmaal een hobby van me – maar die laat zien dat we grote opgaven op een sociale wijze kunnen oplossen, ik noem kinderarbeid, de achturige werkdag, de woningnood en zo kan ik nog duizend voorbeelden geven waarin de overheid door actief op te treden de problemen heeft opgelost. De grote opgaven van deze tijd, zoals integratie en onderwijs, krijgen we ook onder de knie, daar twijfel ik geen moment aan. Maar dat lukt alleen met een sterke PvdA, dus tegen al die mensen die overwegen eens een keer niet op ons te stemmen, wil ik zeggen: “Dat doe je maar als we weer zestig zetels hebben en weer arrogant geworden zijn. Dat is nu even niet aan de orde.”’

Foto Lex Draijer

De gewoonste partij van Nederland Iedereen telt mee! Van de onderwijzer tot de hoogleraar, van de betonvlechter tot de politie-agent, van de Jonge Socialist tot de gepensioneerde wethouder.

E

n zo zit het partijbestuur van de PvdA ook in elkaar. Met piepjonge vaders, met jonge oma’s (Johanna Haanstra staat niet op de foto, zij was bij haar pasgeboren kleinzoon), met mensen wier rode familie al generaties lang in Drenthe woont, en met derde generatienieuwkomers met wortels in het Noorden van Marokko. Mensen die een lange geschiedenis in de partij hebben, maar ook nieuwelingen, die juist nú het verschil willen maken. Partijgenoten van wie de opa een leven lang bewonderend heeft opgekeken naar Troelstra – en partijgenoten wier ouders de naam van Den Uyl op de lippen bestorven was. Dat zijn wij: het nieuwe partijbestuur! Van links naar rechts: Marja Bijl, Marco Florijn, Marije Laffeber, Mohammed Essafi, Lilianne Ploumen, Bert Otten, Gaby van den Biggelaar, Bouke Arends, Fouad Sidali en Dig Istha. (Niet op de foto: Johanna Haanstra)

Het partijbestuur is trots op het vertrouwen dat ze van de partij heeft gekregen – vol energie en werklust gaan we aan de slag!

Dit is, in vogelvlucht, onze agenda: De PvdA voert permanent campagne, met een effectieve en creatieve campagneorganisatie. De PvdA is een ideeënpartij. We werken aan een inspirerend en realistisch verkiezingsprogramma. We stellen de vraag: ‘Hoe ziet jouw Nederland eruit?’ en met de antwoorden bepalen we onze positie in het debat over de heroverwegingen. De PvdA heeft de beste mensen. Er is een scoutingcommissie die onze talenten in kaart brengt. In 2010 wordt de Suze Groeneweg School opgericht. De school biedt opleiding en training aan al onze mensen: ook aan u. De PvdA is een ledenpartij. We blijven investeren in de ondersteuning van de afdelingen. Dat geldt voor de werkgroepen en netwerken in de partij. De sociaaldemocratie zal internationaal zijn, of zij zal niet zijn! De PvdA moet een leidende positie innemen in het debat over internationale en Europese samenwerking. Voor vrede en veiligheid, effectieve ontwikkelingssamenwerking en voor het Europese sociale model. Dat vraagt om nieuwe vormen en gedachten in strijd voor een betere wereld. februari 2010 ROOD 9

Tekst Erwin Buter Beeld Studio Pollmann

IN PVDA PLATFORM DEZE KEER: MARKTWERKING IN DE ZORG

Het dilemma van Meer marktwerking in de zorg zou de kwaliteit doen stijgen, wachtlijsten laten verdwijnen en meer macht geven aan patiënten. De Partij van de Arbeid trapt op de rem: ‘Er zitten grenzen aan meer markt.’

P

atiënten die zelf een ziekenhuis uitzoeken, een specialist kiezen of de verpleegkundige aan huis bestellen. De marktwerking in de zorg moest zorgen voor een goedkopere en doelmatiger zorg. Na berichten over failliete ziekenhuizen, falende specialisten of thuiszorgorganisaties die hun fusie noodgedwongen terugdraaien, begint de discussie over grenzen aan marktwerking.

BETER EN GOEDKOPER Zorg en markt verhouden zich in principe slecht, zegt PvdA Tweede Kamerlid Eelke van der Veen. ‘Het is een aparte vorm van dienstverlening, je koopt niet even een televisie bij de Mediamarkt. Dit gaat over mensen.’ Toen de marktwerking in de zorg vijf jaar geleden werd geïntroduceerd, was het idee dat dit zou bijdragen aan een betere en vooral goedkopere zorg. ‘Maar dat valt gaandeweg tegen,’ concludeert Van der Veen, zelf oud-directeur van een ziektekostenverzekeraar. ‘Ook het Centraal Planbureau laat in een recent verschenen studie zien dat de kwaliteit wel licht omhoog is gegaan, maar de doelmatigheid niet.’

der Veen ‘een goede zaak’. ‘Maar is een grens aan het meten van de geleverde zorg. Het grote risico dat je loopt, is dat je omwille van de markt de essentie van de zorg aantast en dat de zorg meer gefragmenteerd wordt. Terwijl het toch gaat om samenwerken en niet om concurrentie. Als patiënt wil je dat jij centraal staat en niet het marktbelang. Als je de markt in de zorg toelaat, zoals nu gebeurt, moet het goed geregeld zijn wie waar verantwoordelijk is, zegt Van der Veen. ‘En dat is nog onvoldoende het geval. De raad van bestuur is, hoe graag ze ook wil, nog niet de baas van de medische staf. Een ziekenhuis dat slecht draait, is geen fabriek die je sluit – kijk naar het IJsselmeerziekenhuis in Lelystad. Het is nu nog te vaak zo dat als zaken financieel scheef lopen, de overheid alsnog een oplossing moet bieden.’

PATIËNT CENTRAAL Dat hulpverleners meer inzicht moeten verschaffen in de kwaliteit die ze verlenen en wat dat kost, is volgens Van

MEDIA

De Telegraaf, 19 januari 2010

De Volkskrant, 16 januari 2010

De markt als politiek wapen

Marktwerking zorg: € 0,5 mld.

Ziekenhuis bepaalt helft prijzen zelf

Minister Bos heeft in zijn Den Uyl-lezing duidelijk gemaakt waar het in de verkiezingen om zal gaan: bescherming van de publieke sector tegen het monster van de ongebreidelde, mondiale markt. Nederland, aldus Bos, heeft geprobeerd met regels en toezicht de publieke belangen te beschermen. Maar dat werkt niet. Regels en toezicht op die regels werken uiteindelijk niet. Beide roepen een enorme bureaucratie op, die niet effectief is. Nederland moet kiezen: de publieke sector beschermen – dat is onvoldoende gelukt – of afschermen.

Het besluit ziekenhuizen voor de helft van hun behandelingen te laten onderhandelen over de prijs met zorgverzekeraars, levert in de zorg over een aantal jaren een bezuiniging op van een half miljard euro. Dat blijkt uit berekeningen van het Centraal Planbureau (CPB) die minister Ab Klink (Volksgezondheid) dinsdag heeft bekendgemaakt.

Ziekenhuizen mogen volgend jaar voor de helft van de behandelingen zelf de prijzen vaststellen. Kwaliteit wordt het centrale criterium voor de prijs van alle behandelingen. (...) De plannen die CDA-minister Ab Klink van Volksgezondheid heeft opgesteld, geven de marktwerking in de ziekenhuiszorg een enorme zet.

Friesch Dagblad, 26 januari 2010

10 ROOD februari 2010

platform

de zorg ‘Zorg is een publieke voorziening die we met zijn allen moeten bekostigen. Dat idee dreigt nu te verdwijnen’

GOEDE ZORG, LAGERE PRIJS Econoom en hoogleraar in Maastricht Wim Groot is juist voorstander van marktwerking in de zorg: ‘De afgelopen vijf jaar zijn de premies voor de mensen minder gestegen dan de inflatie – dankzij de marktwerking. De ziektekostenverzekeraars hebben voor de gestegen kosten moeten opdraaien door in te teren op hun vermogens en door te snijden in administratie en uitvoeringskosten. Dat geld hadden we nooit teruggekregen als de marktwerking niet was ingevoerd.’ Ook is de macht en invloed van de patiënt veel groter geworden door de marktwerking, zegt Groot. ‘Denk aan de eigen keuze die een patiënt heeft voor zijn ziekenhuis. Maar ook de afspraken die een zorgverzekeraar met een instelling kan maken, waardoor die weer kunnen specialiseren. Het oogziekenhuis in Rotterdam biedt goede staaroperaties aan tegen een lagere prijs, omdat ze er zo veel op een dag doen, het is bijna een industrieel proces geworden. Het mes snijdt aan twee kanten. Ervaren specialisten bieden goede, kwalitatieve zorg aan voor een lagere prijs.’ Dat ziekenhuizen het loodje hebben moeten leggen door de marktwerking, bestrijdt Groot.

‘Ze stonden al onderaan op elk lijstje. Het IJsselmeerziekenhuis was het slechtste ziekenhuis dat we hadden. De patiënten gingen al naar een ander ziekenhuis. Als je patiënten uitlegt waarom een ziekenhuis moet sluiten, begrijpen ze het ook. In Hilversum dreigen de bedden te verhuizen naar het nabijgelegen ziekenhuis in Blaricum. Aanvankelijk liepen de bewoners van Hilversum hiertegen te hoop, maar patiënten begrijpen ook wel dat concentratie op één locatie de kwaliteit van de zorgverlening verbetert.’ ‘Bovendien heeft meer doelmatigheid veel ellende weggenomen. In 2000 hadden we enorme wachtlijsten. Het was destijds een groot punt van Pim Fortuyn. Die wachtlijsten zijn inmiddels weg, zoals we allemaal wilden. Natuurlijk bestaan er nog fouten in het systeem, maar per saldo zijn de voordelen groter dan de nadelen. Niemand wil meer terug naar vroeger. We zijn pas vijf jaar bezig. Nu al stoppen zou niet goed zijn voor de geloofwaardigheid van de politiek.’

OVERZICHT IS WEG Huisarts Dirk Achterbergh in Amsterdam ZuidOost zegt dagelijks de gevolgen van de marktwerking om zich heen te zien. ‘De thuiszorg is tegenwoordig in kleine partjes verdeeld. Het overzicht is weg, voor mij als huisarts, maar ook voor de zieke mensen thuis. In Zuid-Oost heb ik te maken met dertien thuisorganisaties, die ik vaak niet ken. Als er zich dan onverwacht een probleem voordoet, weet ik niet meer wie ik moet bellen.’ Achterbergh is daarom groot voorstander van de terugkeer van de wijkzuster. ‘Dan kun je als bewoner iemand uit één team kiezen. Ook als

huisarts heb ik behoefte aan een vaste samenwerking. Niemand is volgens mij gebaat bij concurrerende aanbieders. Het kan dan wel zijn dat marktwerking achter de toonbank werkt, maar voor de patiënten is dat gewoon niet zo.’

GEZAMENLIJKHEID Ook ziet Achterbergh met lede ogen hoe marktwerking de schaalvergroting teweeg heeft gebracht. ‘De hele sector ziekenhuizen staat in de overlevingsstand. Omzetvergroting lijkt hier te verworden tot het hoogste doel. Iedereen wil meer geld zien. Ik denk wel eens: arme Wouter Bos, die moet dat straks allemaal financieren.’ Natuurlijk is Achterbergh ook voor een verbetering van de kwaliteit. ‘Bij een enkelvoudige ingreep zoals de staaroperatie kun je best meer kwaliteit leveren door daarop te specialiseren,’ zegt hij. ‘Op vormen van eenmalige dienstverlening zouden marktprikkels van toepassing kunnen zijn. Maar dat geldt niet voor langdurige zorg. Dan zie ik niet veel ruimte voor concurrentie. Zorg voor mensen, steun en troost zijn de essentie van de gezondheidszorg, dat zijn geen verhandelbare en verwisselbare producten.’ Dat brengt Achterbergh op een ideologisch motief voor zijn pleidooi om marktwerking uit de zorg te bannen. ‘Ik ben voor gezamenlijkheid. Zorg is bij uitstek een publieke voorziening die we met zijn allen moeten bekostigen. Dat idee dreigt nu te verdwijnen. Nu denkt ieder voor zich. Waarom zou je dan nog voor een ander betalen? Patiënten vragen nu al: ik wil dit en dit, want ik betaal er toch voor? Dan moet ik antwoorden: u bent jong, u betaalt voor de ouderen in onze maatschappij.’ Hij eindigt met een waarschuwing: ‘Is marktwerking eenmaal genesteld in de hoofden van mensen, dan dreigt het echte gevaar. Hoe houd je dan de solidariteit nog overeind?’

februari 2010 ROOD 11

L@K;<G8IK@A

%F
DPNNJTTJF
EJF
IFU
1WE"QSPHSBNNB
WPPS
EF
,BNFSWFSLJF[JOHFO
JO

HBBU
TDISJKWFO
[BM
XPSEFO
HFMFJE
EPPS
)BOT
,BNQT
LSPPOMJE
WBO
EF
4PDJBBM&DPOPNJTDIF
3BBE
%F
DPN NJTTJF
CFTUBBU
WFSEFS
VJU
.POJLB
4JF
EJSFDUFVS
WBO
EF
8JBSEJ
#FDLNBO
4UJDIUJOH


$BSPMJFO
(FISFMT
XFUIPVEFS
"NTUFSEBN


$P

7FSEBBT
HFEFQVUFFSEF
WBO
EF
QSPWJODJF


+FSPFO
%JKTTFMCMPFN
WJDFWPPS[JUUFS
WBO
EF
1WE"
5XFFEF
,BNFSGSBDUJF


,JN
1VUUFST
IPPHMFSBBS


.BOBHFNFOU
WBO
*OTUFMMJOHFO
JO
EF
(F[POE IFJET[PSH
TFDSFUBSJT
WBO
EF
1WE"
&FSTUF
,BNFSGSBDUJF
FO
GSBDUJFWPPS[JUUFS
WBO
EF
1WE" GSBDUJF
WBO
EF
HFNFFOUFSBBE
JO
)BSEJOYWFME (JFTTFOEBN


4IBSPO
%JKLTNB
TUBBUTTFDSFUBSJT
WBO
0OEFSXJKT


)FOL
/JKCPFS
XFSL[BBN
CJK
IFU
NJOJTUFSJF
WBO
'JOBODJqO
POEFS[PFLFS
BBO
EF
6OJWFSTJUFJU
-FJEFO


,FLMJL
:VDFM
UFBNNB OBHFS
4USBUFHJTDIF
0OUXJLLFMJOH
FO
,FOOJT
FO
7FSLFOOJOH
CJK
EF
HFNFFOUF
%FWFOUFS
&FSEFS


MJE
WBO
EF
$PNNJTTJF
7SFFNBOFO
IFU
QBSUJKCF TUVVS


+PFSJ
WBO
EFO
4UFFOIPWFO
WPPS[JUUFS
FO
NFEFPQSJDIUFS
WBO
4UJDIUJOH
/FEFSMBOE
,FO OJTMBOE


.ZSUIF
)ZMLFOT
QVCMJDJTU


.BBSUFO
WBO
3PTTFN
CJK[POEFS
IPPHMFSBBS
BBO
EF
6OJ WFSTJUFJU
WBO
6USFDIU
FO
QVCMJDJTU


5PO
)FFSUT
MJE
WBO
EF
1WE"
5XFFEF
,BNFSGSBDUJF
FO
*FLF
WBO
EFO
#VSH
CFLMFFEU
EJWFSTF
DPNNJTTBSJB UFO
FO
CFTUVVSTGVODUJFT
7BO

UPU

MJE
WBO
IFU
&VSPQFFT
1BSMFNFOU 


4BNFOTUFMMJOH
WFSLJF[JOHTQSPHSBNNBDPNNJTTJF

5JKEFOT
EF
DBNQBHOFQFSJPEF
LVOU
V
PQ
WFSTDIJMMFOEF
NBOJFSFO
CJKESBHFO
BBO
FFO
TVDDFTWPMMF
DBNQBHOF
BGIBOLFMJKL
WBO
VX
UJKE
FO
NPHFMJKLIFEFO
;P
IFMQU
V
BM
EPPS
EF
1WE"WFSLJF[JOHTQPTUFS
BDIUFS
VX
SBBN
UF
IBOHFO
PG
FFO
CBOOFS
PQ
VX
XFCTJUF
PG
CJK
VX
QSP¹
FM
UF
QMBBUTFO
7FSEFS
NPFUFO
XF
WFFM
DBNQBHOFCJKFFOLPNTUFO
WPPSCFSFJEFO
HBBO
XF
DBOWBTTFO
FO
JT
FS
IVMQ
OPEJH
CJK
IFU
BDUJWFSFO
WBO
BOEFSF
DBNQBJHOFST
8F
IFCCFO
BMMF
IVMQ
OPEJH
EVT
HFFG
V
PQ
7PPS
NFFS
JOGPSNBUJF
LVOU
V
PPL
NBJMFO
PG
CFMMFO
OBBS
EPFNFF!QWEBOM
PG



"MWBTU
CFEBOLU
WPPS
VX
BBONFMEJOH

)FMQ
NFF
UJKEFOT
EF
HFNFFOUFSBBETDBNQBHOF

M;J;DIM77H:?=>;:;D"EFL7BB;D:;P7A;D;D79JK7B?J;?J;DK?J:;H;=?E">;JB7D:;DK?J;KHEF7

E@
/FEFSMBOE
WFSBOEFSU
8 F
XPSEFO
PVEFS
FO
LSJKH FO
TUFFET
NJOEFS
LJOEFS QMFLLFO
JO
/FEFSMBOE
[ FO
0Q
FFO
HSPFJFOE
B JFO
XF
EBBSEPPS
EF
CFWP BOUBM
MLJOH
LSJNQFO
.JOEFS NFU

WPPS[JFOJOHFO
PN
NFOTFO
CFUFLFOU
EBU

NPFUFO
HBBO
0G
IFU
OV XF
TMJNNFS

HBBU
PN
EF
TDIPPM
IFU
[ NJOEFS
NFOTFO
NPFU JFLFOIVJT
PG
EF
CVT
ww FO
XF
EBBSPQ
LVOOFO
C L
NFU
MJKWFO
SFLFOFO
%F
1BSU NFU
V
IBSE
BBO
&CFSIB JK
WBO
EF
"SCFJE
XFSLU
E SE
WBO
EFS
-BBO
JO
%FO BBS
TBNFO

)BBH
FO
EF
MPLBMF
1WE JFEFSFFO
FFO
QSFUUJHF
C "
IJFS
JO
VX
HFNFFOUF
0 VVSU
WFSEJFOU
PN
JO
UF
X NEBU
POFO
JFEFS
LJOE
HPFE
P GBUTPFOMJKLF
PVEF
EBH OEFSXJKT
FO
JFEFSF
PVE
4UFN

NBBSU
1BSUJK
WBO FSF
FFO

EF
"SCFJE
*FEFSFFO
UF MU
NFF

*FEFSFFO
UFMU
NFF

/FEFSMBOE
WFSBOEFSU
8F
XPSEFO
PVEFS
FO
LSJKHFO
TUFFET
NJOEFS
LJOEFSFO
0Q
FFO
HSPFJFOE
BBOUBM
QMFLLFO
JO
/FEFSMBOE
[JFO
XF
EBBSEPPS
EF
CFWPMLJOH
LSJNQFO
.JOEFS
NFOTFO
CFUFLFOU
EBU
XF
TMJNNFS
NFU
WPPS[JFOJOHFO
PN
NPFUFO
HBBO
0G
IFU
OV
HBBU
PN
EF
TDIPPM
IFU
[JFLFOIVJT
PG
EF
CVT
wwL
NFU
NJOEFS
NFOTFO
NPFUFO
XF
EBBSPQ
LVOOFO
CMJKWFO
SFLFOFO
%F
1BSUJK
WBO
EF
"SCFJE
XFSLU
EBBS
TBNFO
NFU
V
IBSE
BBO
&CFSIBSE
WBO
EFS
-BBO
JO
%FO
)BBH
FO
EF
MPLBMF
1WE"
JO
HFNFFOUFT
EPPS
IFU
IFMF
MBOE
7BO
;FFVXT7MBBOEFSFO
UPU
/PPSE
0PTU
(SPOJOHFO
PWFSBM
[FUUFO
XF
POT
WPPS
QSFUUJHF
CVVSUFO
HPFE
POEFSXJKT
WPPS
PO[F
LJOEFSFO
FO
FFO
GBUTPFOMJKLF
PVEF
EBH
WPPS
PO[F
PVEFSFO
0PL
JO
EF
DBNQBHOF
[VMMFO
XF
BBOEBDIU
CMJKWFO
WSBHFO
WPPS
LSJNQ
0OEFS
BOEFSF
NFU
EF
TQFDJBMF
LSJNQº
ZFS
EJF
PO[F
DBNQBJHOFST
JONJE EFMT
IFCCFO
UPFHF TUVVSE
HFLSFHFO

4QFDJBMF
LSJNQº
ZFS

)PVUFO
JT
JO
IFU
KBBSMJKLTF
WFSHFMJKLFOEF
POEFS[PFL
UVTTFO
HFNFFOUFO
8NP

WBO
4(#0
BMT
IPPHTU
TDPSFOEF
HFNFFOUF
VJU
EF
CVT
HFLPNFO
4(#0
JT
IFU
POBGIBOLFMJKLF
POEFS[PFLTCVSFBV
WBO
EF
7FSFOJHJOH
/FEFSMBOETF
(FNFFOUFO
"BO
IFU
POEFS[PFL
EFEFO
CJKOB
UXFFIPOEFSE
HFNFFOUFO
NFF
)PVUFO
IFFGU
IFU
IPPHTUF
HFTDPPSE
PQ
BMMF
POEFSEFMFO
WBO
QBSUJ DJQBUJF
UPU
POEFSTUFVOJOH
CJK
NBOUFM[PSH
UPU
JOEJWJ EVFMF
WPPS[JFOJOHFO
UPU
8NPWSJFOEFMJKLF
PQCPVX
WBO
EF
XJKLFO
°&S
XPSEU
WFFM
FO
EPFMNBUJH
PWFSMFHE
PWFS
EF
BDUJWJUFJUFO
EJF
NPFUFO
QMBBUTWJOEFO
FO
EF
TBNFOIBOH
UVTTFO
EF
WFSTDIJMMFOEF
JOJUJBUJFWFO
%BU
IFMQU ±
BMEVT
WFSBOUXPPSEFMJKL
1WE"XFUIPVEFS
/JDPMF
5FFVXFO
EJF
USPUT
JT
PQ
IFU
SFTVMUBBU


)PVUFO
XJOU

UFSVHLPQQFMFO
)FU
PNCVETXFSL
LBO
OJFU
TVDDFTWPM
GVODUJPOFSFO
[POEFS
EF
TUFVO
WBO
EF
BGEFMJOHFO
%F
BGEFMJOHFO
[JKO
EF
PSFO
FO
PHFO
WPPS
IFU
MBOEFMJKLF
UFBN
3BBETMFEFO
5XFFEF
,BNFSMFEFO
CFTUVVSEFST
FO
WSJKXJMMJHFST
LVOOFO
PQ
EF[F
NBOJFS
IFU
WFSTDIJM
NBLFO

7FFM
BGEFMJOHFO
[JKO
BM
IFGUJH
BBO
IFU
DBOWBTTFO
EPPSEF XFFLT
FO
JO
IFU
XFFLFOE
0Q
EF
MBBUTUF
ESJF
[BUFSEBHFO
WPPS
EF
WFSLJF[JOHFO
LMFVSFO
XF
TBNFO
NFU
5XFFEF
,BNFS
MFEFO
EF
CVVSUFO
SPPE
8F
HBBO
JO
HFTQSFL
NFU
CFXPOFST
FO
BUUFOEFSFO
JFEFSFFO
PQ
EF
WFSLJF[JOHFO
%PPS
EF
OJFVXF
NFUIPEF
JT
IFU
OV
OPH
NBLLFMJKLFS

MFVLFS
FO
OVUUJHFS
PN
NFF
UF
EPFO *FEFSFFO
LBO
DBOWBTTFO
0PL
NFFEPFO "BONFMEFO
WJB
EPFNFF!QWEBOM


.FFS
SPPE
JO
EF
CVVSU

%F[F
BDUJF
JT
HFMEJH
WBO

GFCSVBSJ
UN

NFJ
 "DUJFOVNNFS
  
*4#/






5FHFO
JOMFWFSJOH
WBO
EF[F
CPO
CJK
EF
FSLFOEF
CPFLIBOEFM
POUWBOHU
V
IFU
CPFL
%F
POUTMVJFSEF
TUBE
WBO
-PEFXJKL
"TTDIFS
NFU
LPSUJOH

6
CFUBBMU
Ñ  
JO
QMBBUT
WBO
Ñ  

,PSUJOH
WPPS
1WE"MFEFO

8JMU
V
JO
VX
FJHFO
TUBE
PPL
FFO
PNCVET UFBN
SFBMJTFSFO
/FFN
EBO
DPOUBDU
PQ
NFU
IFU
MBOEFMJKLF
PNCVETUFBN
QWEBPNCVETUFBN!UXFFEFLBNFSOM
PG




4BNTPN
LBNFSWSBHFO
HFTUFME


.FU
EF
FJHFO
CJKESBHF
WBO
IFU
$",
DPNQFOTBUJF
FJHFO
SJTJDP
JO
EF
[PSH
CMJKLU
WFFM
NJT
UF
[JKO
7FSTDIJMMFOEF
PNCVETUFBNT
NFMEEFO
EJU
BBO
IFU
MBOEFMJKL
UFBN
)JFS EPPS
LPOEFO
,BNFSMFEFO
1BVM
5BOH
"HOFT
8PMCFSU
FO
&FMLF
WBO
EFS
7FFO
EF[F
QSPCMFNFO
JO
,BNFSEFCBUUFO
BBO
EF
LBBL
TUFMMFO
*ONJEEFMT
JT
FFO
PQMPTTJOH
JO
[JDIU

0Q

EFDFNCFS
WPOE
IFU
1WE"DPOHSFT
QMBBUT
JO
"QFMEPPSO
)FU
DPOHSFT
OBN
POEFS
NFFS
FFO
NPUJF
BBO
XBBSJO
EF
,BNFSGSBDUJF
XPSEU
PQHFSPFQFO
[JDI
JO
UF
[FUUFO
WPPS
FFO
[P
TOFM
NPHFMJKLF
JOWPFSJOH
WBO
IFU
"DUJFG
%POPS
3FHJTUSBUJFTZTUFFN
%JU
OJFVXT
BOEFSF
BBOHFOPNFO
NPUJFT
FO
BMMF
UPFTQSBLFO
WJOEU
V
UFSVH
WJB
XXXQWEBOMEPTTJFSTEPTTJFST %PTTJFS DPOHSFTIUNM

$POHSFT
JO
"QFMEPPSO

)&&'5
6
00,
/*&684
7"/6*5
68
"'%&-*/(
%"5
*/5&3&44"/5
,"/
;*+/
7003
)&5
)&-&
-"/%
."*-
)&5
0/4
%"/
50&
300%!17%"/-

/B
/JFVX
"NTUFSEBN
EBU
IJK
QVCMJDFFSEF
JO

LPNU
-PEFXJKL
"TTDIFS
NFU
FFO
OJFVX
CPFL
PWFS
"NTUFSEBN
*O
%F
POUTMVJFSEF
TUBE
POUGFSNU
"TTDIFS
[JDI
PWFS
[JKO
HFMJFGEF
TUBE
[FU
IJK
EF
QSPCMFNFO
NFU
POEFSXJKT
CVSHFSTDIBQ
FO
UPMFSBOUJF
VJUFFO
FO
LPNU
IJK
NFU
DPOTUSVDUJFWF
JO[JDIUFMJKLF
PQMPTTJOHFO
0PL
TDIFUTU
"TTDIFS
IPF
IJK
JO
EF
EBHFMJKLTF
QSBLUJKL
WBO
IFU
XFUIPVEFSTDIBQ
PNHBBU
NFU
TDIJKOCBBS
PONPHFMJKLF
DPOº
JDUFO
FO
POBBOHFOBNF
WFSSBTTJOHFO
)PF
[FU
KF
KF
JO
WPPS
KF
TUBE
[POEFS
NFOUBMF
IJOEFSOJTTFO
BMT
°IFU
JT
OV
FFONBBM
[P±
°[P
EPFO
XF
EBU
BM
KBSFO±
PG
°EBBS
HB
KF
OJFU
PWFS±
"TTDIFS
HFFGU
BBO
IPF
IJK
NFU
WBMMFO
FO
PQTUBBO
FFO
XF[FOMJKLF
CJK ESBHF
QSPCFFSU
UF
MFWFSFO
BBO
IFU
IFEFOEBBHTF
"NTUFSEBN
0G
IFU
OV
HBBU
PN
EF
BBOQBL
WBO
IFU
8BMMFOHFCJFE
IFU
UFHFOIPVEFO
WBO
EF
CFVSTHBOH
WBO
4DIJQIPM
IFU
WFSCFUFSFO
WBO
EF
LXBMJUFJU
WBO
IFU
POEFSXJKT
PG
EF
JOCVSHFSJOH
-PEFXJKL
"TTDIFS

JT
XFUIPVEFS
FO
MPDPCVSHFNFFTUFS
WBO
"NTUFSEBN
%BBSOBBTU
JT
IJK
QBSUJKMFJEFS
WBO
EF
1WE"
JO
"NTUFSEBN

%F
POUTMVJFSEF
TUBE

*OJUJBUJFGOFNFS
WBO
IFU
MBOEFMJKLF
PNCVETUFBN
5XFFEF
,BNFSMJE
)BOT
4QFLNBO
[FJ
EFTUJKET
&OLFMF
WPPSCFFMEFO
WBO
EF
TBNFOXFSLJOH
CJK
EF
PQSJDIUJOH
°%F
1WE"
NPFU
XFFS
FFO
QBSUJK

UVTTFO
EF
MPLBMF
UFBNT
FO
IFU
MBOEFMJKLF
UFBN
%F
BGTMVJUJOH
WBO
TUBETXBSNUF
EPPS
&OFDP
XPSEFO
WBO
EPFOFST
JO
QMBBUT
WBO
EFOLFST
)FU
0NCVETUFBN
"MNFSF
LSFFH
TJHOBMFO
8F
IFCCFO
UF
XFJOJH
DPOUBDU
NFU
LJF[FST
EBU
NFOTFO
JO
EF
LPVEF
XJOUFSNBBOEFO
FO
MFEFO±
;JKO
PQSPFQ
PN
BMT
BGEFMJOH
FFO
BGHFTMPUFO
XFSEFO
WBO
HBT
%JU
XBT
PNCVETUFBN
PQ
UF
SJDIUFO
JT
PPL
OV
BDUVFFM
UFHFO
EF
BGTQSBLFO
JO
"MNFSF
IFFGU
UPFO
&MLF
TUBE
FO
FML
EPSQ
WVMU
IFU
PNCVETXFSL
DPOUBDU
PQHFOPNFO
NFU
IFU
MBOEFMJKL
PQ
FFO
MPLBMF
NBOJFS
JO
,FSOUBBL
JT
FO
CMJKGU
0NCVETUFBN
FO
OBBS
BBOMFJEJOH
IJFSWBO
IFU
TJHOBMFSFO
WBO
QSPCMFNFO
MVJTUFSFO
IFCCFO
)BOT
4QFLNBO
FO
%JFEFSJL
OBBS
EF
NFOTFO
BDUJF
POEFSOFNFO
FO


)FU
BBOUBM
PNCVETUFBNT
CJOOFO
EF
1BSUJK
WBO
EF
"SCFJE
HSPFJU
BMT
LPPM
5XFF
KBBS
OB
EF
PQSJDIUJOH
WBO
IFU
MBOEFMJKLF
UFBN
UFMU
EF
1WE"
FS
JONJEEFMT

%BU
JT
FFO
WFSESJFEVCCFMJOH
JO
UXFF
KBBS
.BBS
IFU
LBO
OPH
BMUJKE
CFUFS

#FHJO
FFO
PNCVETUFBN

#0/

fotoverslag

Wouter Bos en Fatima Elatik (stadsdeelvoorzitter Amsterdam Zeeburg) praten met een inwoner uit Amsterdam-Oost

Foto’s De Beeldredaktie en redactie dactie Rood

Amsterdamse Ams vrijwilligers met de folder van Fatima Elatik

Campagne in beeld Op 16 januari ging de campagne echt van start. Op het Sumatraplein in Amsterdam-Oost trapte Wouter Bos samen met zijn collega-bewindslieden, Kamerleden en lokale lijstrekkers af. Letterlijk, want er werd gevoetbald tussen twee teams van PvdA’ers en een paar echte ‘panna-voetballers’. Vervolgens toog het hele gezelschap de stad in, om van deur tot deur bij de inwoners van Amsterdam langs te gaan.

Ook Ronald Plasterk ging canvassen in de wijk. Best gezellig!

Lode ijk Asscher Lodewijk Asscher, wethouder etho der en lijsttrekker in Amsterdam Amsterdam, sprak de aanwezige campaigners in zijn stad enthousiast toe

14 ROOD februari 2010

Canvassen nieuwe stijl Clipboard met een buurtenquête

Rozen, altijd leuk om uit te delen

De PvdA’ers P dA’ PvdA’ Pvd A’ers waren geen partij De voor de ‘panna-voetballers’

Flyers: iedereen telt mee Frank Heemskerk (l) en Diederik Samsom vechten om de bal

Pledgecards, oftewel visitekaartjes met de PvdA-boodschap

Een bevlogen toespraak van Mariëtte Hamer kon natuurlijk niet ontbreken

De canvasser gaat deuren langs om gesprekken te voeren over de buurt, luistert en stelt vragen aan de hand van de buurtenquête. Zo weten we precies wat de bewoners belangrijk vinden en kunnen we kiezers daarna gericht informeren over onze plannen en resultaten. Natuurlijk niet alleen in campagnetijd, maar altijd!

Natuurlijk een rode PvdA-jas

De PvdA-sjaal, ook wel de sosjaal genoemd

februari 2010 ROOD 15

Iedereen telt mee

%%B3YG$B$BORVLQGG



Partij van de Arbeid. In ons Nederland telt iedereen mee, wordt niemand aan zijn lot overgelaten en krijgt iedereen een eerlijke kans. Daar staat tegenover dat iedereen die mee kan doen, ook mee moet doen. Omdat we iedereen nodig hebben. Omdat we talent de ruimte willen geven. Omdat het onze economie sterker, onze vrijheid groter en ons land prettiger maakt. Aan dat land werken wij voor u. Hier bij u in de gemeente, maar ook in de regering. Dat maakt de PvdA de Partij van de aanpak. En dit is waar wij voor staan:

Werk en eerlijk delen iedere werkloze is er een teveel Wij laten niemand aan de kant staan. Daarom pakken we de crisis aan en zorgen we voor het behoud van banen. De PvdA staat voor verantwoordelijkheid. In de bankencrisis zorgden we ervoor dat het spaargeld van duizenden Nederlanders niet verdampte. En nu de economische crisis banen op de tocht dreigt te zetten, zorgen wij dat tienduizenden banen behouden blijven door deeltijd-WW, en investeren we 220 miljoen euro om de jeugdwerkloosheid te bestrijden. Ook knappen we scholen en ziekenhuizen sneller op. Dat is niet alleen goed voor patiënten, scholieren, docenten en verplegers maar ook voor werkgelegenheid in de bouw. En als de lasten van de crisis verdeeld moeten worden, doen we dat volgens het principe ‘de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten’. Zo vragen we een hogere bijdrage van mensen met een huis van meer dan één miljoen euro en verdelen we de zorgtoeslag eerlijker. Omdat eerlijk delen niet alleen sociaal is, maar ook omdat onze economie er sterker van wordt en onze samenleving prettiger.

Gelijke kansen geen kind van school zonder diploma Ieders talent telt. Wij weten dat gelijke kansen beginnen bij goede scholen en dat werkloosheid begint bij schooluitval. De PvdA werkt daarom aan de beste scholen voor onze kinderen. Dankzij de PvdA is er één miljard euro extra voor de salarissen van onze leraren en krijgen 10.000 jongeren de kans om door te leren, zodat ze tijdens de crisis niet werkloos aan de kant komen te staan.

Prettig samenleven je moet je thuis voelen in je eigen buurt Iedereen die kan, moet meedoen. We scheppen kansen en werken aan prettige buurten om in te wonen. Tienduizenden mensen burgeren extra in en leren de Nederlandse taal. De wijkverpleegkundige en de wijkagent zijn weer terug in de buurt, en met straatcoaches zorgen we ervoor dat iedereen zich behoorlijk gedraagt. We gaan de strijd aan tegen uitsluiting en discriminatie. Of dat nu van vrouwen, homo’s of nieuwe Nederlanders is. En uiteraard verwachten we ook dat mensen die kansen krijgen, kansen pakken. Door mee te doen, de taal te spreken en zelf bij te dragen aan een fijne buurt om in te leven. Fraude en misbruik wordt strenger bestraft en we investeren miljoenen in een offensief tegen asociaal gedrag.

18 ROOD februari 2010

Iedereen telt mee! ‘IEDER KIND KAN KIND ZIJN’ Mariëtte Hamer: ‘Iedereen telt mee staat voor het besef dat iets voor anderen doen ons allemáál sterker maakt. Juist wanneer het economisch wat minder gaat, zorgen wij er dus voor dat iedereen mee kan doen en iedereen de kans krijgt al zijn talenten te ontwikkelen. Dat begint bij onze kinderen. Daarom zorgen we ervoor dat ieder kind, arm of rijk, kind kan zijn. Daarom investeren we meer in onderwijs dan ieder kabinet voor ons.’

‘SOLIDARITEIT’

‘IEDEREEN DOET MEE’

Willem Hoeffnagel, wethouder in Arnhem en lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen: ‘Het aan het werk houden en krijgen van mensen staat in de komende periode van economisch zwaar weer voor de PvdA met stip op één. Daarbij blijft het belangrijk te investeren in de aantrekkelijkheid van de stad voor mensen om er te wonen en voor bedrijven om zich te vestigen. Verder willen we investeren in onderwijs, zorg, sport en cultuur. Een solide sociaal vangnet is voor de PvdA vanzelfsprekend. Er gaat op al deze – en andere – terreinen veel goed in Arnhem, maar er kan ook nog veel beter. De PvdA zet zich in om de stad en de wijken nog mooier te maken en de economie verder te versterken. De recessie zal ons dwingen moeilijke keuzes te maken. Wij doen daarbij een beroep op de solidariteit van de Arnhemmers: de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen.

Marja Heerkens, wethouder in Breda en lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen: ‘De afgelopen vier jaar heb ik mogen werken aan een Breda waar mensen zelf hun dromen waar hebben kunnen maken. Ruim honderdvijftig projecten zijn, door mensen en organisaties in de stad, zelf tot stand gebracht, zoals een lunchroom gerund door mensen met een beperking, buurtcoaches, vrouwenstudio’s een ontmoetingsplek van, voor en door vrouwen, de NAC Street League. Màrshé is een project waarin vrouwen als culinair ondernemer in hun eigen inkomen voorzien. Mijn belangrijkste drijfveer is Bredanaars de kans bieden om mee te kunnen doen, aan werk, scholing, de eigen buurt. Iedereen telt mee betekent voor mij: iedereen doet mee.’

februari 2010 ROOD 19

leden & gemeenteraadsverkiezingen In verband met de gemeenteraadsverkiezingen op 3 maart voert de PvdA overal campagne, soms met een lokale slogan, vaak ook met de landelijke slogan: Iedereen telt mee! Rood vroeg driee actieve PvdA’ers wat deze slogan voor hen betekent.

‘Discrimin ‘Discriminatie op de arbeids arbeidsmarkt’ Annette Bakker, huisvrouw, is Annet secretar secretaris van de afdeling Winsum ‘Er zijn veel mensen die het gevoel hebben nu niet mee te tellen. Zo hebben veel Neder Nederlanders van allochtone afkomst problem blemen om aan het werk te komen. Ook veel ouderen worden gediscrimineerd op de arbeidsmarkt. Daardoor durven zee ni niet meer van werk te veranderen, als ze al werk hebben. Iedereen verdientt een eerlijke kans op de arbeidsmarkt. Ie Iedereen zou moeten kunnen meedoen en zou moeten kunnen werken. Er is echter eeen groot probleem aan de onderkantt van de aarbeidsmarkt. Zeker als bedrijven steeds m meer Polen aannemen bijvoorbeeld, die zich hier graag een paar maanden kapot werken. Met het verdiende geld kunnen zij vervo vervolgens lang uitrusten in eigen land. Uitruste Uitrusten kan een Nederlander zich niet veroorlove n oorloven, want hij zal moeten blijven werken om ron rond te komen. Bovendien hoeven werkgevers n niet na te denken over goede arbeids-voorwaa voorwaarden, want er zullen altijd goedkope werknem werknemers zijn die alles willen doen. Hier mag de politiek wel eens over nadenken; landelijk en lokaal. In mijn eigen omgeving erger ik me eraan dat het openbaar vervoer op het platteland erg slec slecht geregeld is. Ik kan vanaf mijn huis de Mart Martinitoren van Groningen zien, maar ’s avond avonds gaat er slechts eens in de twee uurr een bus naartoe. Tegelijkertijd overweegt de politiek wel hier voor veel geld een nieuwe weg (n3 (n361) te bouwen langs een natuurgebied. Vo Voor de auto moet nog steeds alles wijken. Mensen zonder rijbewijs daarentegen kun kunnen hier niet goed wegkomen en hebben dus ook minder kans op werk. Daar zie ik no nog steeds geen verbetering in. Terwijll iedereen toch zou moeten meetellen.’ 20 ROOD februari 2010

Tekst Michiel Reijnen Foto’s De Beeldredaktie

‘Niemand aan de kant’ Annet Gouma-Bervoets is fractieAnn tiesecr oor de secretaris en campagnecoördinator voor Pv in Beverwijk. Ze staat op plaatss 4 van PvdA d kandidatenlijst. de

‘Ap ‘Aparte woonvorm voor all n’ allochtone ouderen’ ‘Iedereen telt mee is voor mij eigenlijk vanzelf‘Iede anzelfspre riteit sprekend, zeker bij een partij die solidariteit altijd hoog in het vaandel heeft staan. Voor mij bete betekent het onder andere dat iedereen gelijke kans choolkansen heeft in het onderwijs, dat we schooluitva ende uitval tegengaan en zorgen voor voldoende werk werkplekken. Doo eer Door de vergrijzing komen er steeds meer oude sende oudere mensen. Voor hen moet er passende woo dig is, woonruimte zijn die levensloopbestendig zoda uwde zodat ze zo lang mogelijk in hun vertrouwde omg n omgeving kunnen blijven wonen. Hier in Beve Beverwijk is veel sociale woningbouw. Om te voor voorkomen dat er te veel van hetzelfde woningtype komt, willen we daarom dat de wijken ken mee uurdere meer gemengd worden en dat er ook duurdere huiz oor de huizen worden gebouwd. Dat is goed voor door doorstroming en de diversiteit binnen een wijk. Ook hier geldt dat iedereen meetelt. De sslogan heeft voor mij niet direct betrekking rekking op in integratie. Wij hebben hier een grotee Turkse gem gemeenschap, dat levert eigenlijk geen grote prob problemen op. Wel proberen we in de gemeenteraa orm teraad te werken aan een aparte woonvorm voor allochtone ouderen, om te voorkomen men dat ze in een isolement terechtkomen. Daarnaast rnaast wille n zorgwillen we zorgen voor zorgwoningen en cent centra met buurthuisactiviteiten zodat iedereen bij el elkaar betrokken blijft, en hebben wee een Cruy Cruyff-court voor de jeugd gerealiseerd. Ik ho hoop dat de landelijke politiek niet te veel gaat bezuinigen op de gemeente, en dat at we geno genoeg geld overhouden voor de Wmo en het armo n blijarmoedebeleid. Zodat iedereen mee kan ven ttellen.’

Wietze Potze (28) (28), docent Duits op een vmbo-school in Emm Emmen, is lijsttrekker voor de PvdA-Vlagtwedde. ‘Het houdt voor mij in dat wij staan voor mensen die om wat vo voor reden dan ook een steuntje in de rug nodig hebben. Die late laten we als PvdA niet aan de kant sta staan. Dat geldt zeker ook in Vla Vlagtwedde, waar de recessie vo voelbaar is. We hebben een forse to toename van het aantal mensen in de bijstand. We prober proberen mensen voor wie het lastig is om aan een baan te komen, te helpen door sollicitatiecursussen te gev geven en voldoende stageplaatsen te ccreëren. Schoolverlaters komen hier moeilijk aaan de bak, daarom zijn er verschillende projec projecten om hen aan werk te helpen. In Vlagtwedde wonen veel gezinnen die het soms moeilijk hebben de touwtjes aan elkaar te knopen en vaak gee geen geld hebben voor een computer of een llidmaatschap voor hun kinderen voor de spor sportvereniging. Hoewel we als grootste partij in d de oppositie zitten, hebben we er toch voor ggezorgd dat het geld dat Aboutaleb hiervoor be beschikbaar stelde, ook daadwerkelijk voor dit doel werd gebruikt. We hopen de komend komende jaren weer in de coalitie te zitten, zodat we erv ervoor kunnen zorgen dat – ondanks de bezuinigi bezuinigingen die ons te wachten staan – al dit soort vo voorzieningen in stand blijven en iedereen me mee kan blijven tellen. Ik hoop dat Den Haag n niet te veel bezuinigd op het gemeentefonds, zzodat wij niet hoeven te bezuinigen op onder aandere armoedebestrijding, stageplekken en jongerenwerk. Het lijkt makkelijk om hierop tte bezuinigen, maar op de lange termijn keert zic zich dat tegen je. En voor de Wmo is nu al te weini weinig geld, daarop bezuinigen zorgt echt voor proble problemen.’

‘Projecten voor schoolverlaters’ schoolverl februari 2010 ROOD 21

Tekst Jan Schuurman Hess Foto’s Nationale Beeldbank

Gewoonweg gelukkig in Almere Dat de gemeenteraadsverkiezingen in Almere maximale landelijke aandacht krijgen, is niet vreemd. Almere geeft niet alleen een redelijk beeld van de politieke krachtsverhoudingen in het hele land, maar de media-aandacht vloeit ook voort uit de deelname van de Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders. Rood peilde er de stemming.

V

oor de Partij van de Arbeid die al 30 jaar verantwoordelijkheid draagt in het college, staat er in Almere veel op het spel. Worden de ambitieuze plannen van het stadsbestuur en de rijksoverheid om 60.000 nieuwe woningen te bouwen en de verbinding met de noordelijke Randstad te realiseren, in de komende vier jaar werkelijkheid? Zullen er voldoende banen komen om iedereen aan het werk te helpen? En, wordt de PvdA opnieuw de grootste partij? Almere is wellicht de meest bijzondere stad van het land. Alles is er nieuw, de straten, de huizen, de bomen, het gras, de mensen. Het wereldberoemde architectenbureau van Rem Koolhaas, OMA, ontwierp de afgelopen jaren een nieuw stadscentrum in drie lagen. Het maaiveldniveau is bestemd voor

22 ROOD februari 2010

het verkeer, het parkeren van auto’s en fietsen. De tweede laag bestaat uit winkels, de bibliotheek, het stadhuis en de City-Spa, de derde laag uit appartementen. Wie er een beeld van wil krijgen, moet naar het spectaculair overhangende buitenterras van het restaurant van V&D gaan. Vandaar krijg je zicht op een dorpspleintje, met een grote binnentuin. Het is nauwelijks voorstelbaar dat dit alles niet geaard is in de grond.

ARCHITECTUUR Op de rand van land en water is een schouwburg gebouwd, strak en sober en van een grote schoonheid. ‘Grote bedrijven huren vaak de schouwburg van Almere af voor een activiteit,’ zegt Joske, een van de medewerkster van de schouwburg, ‘de moderne architectuur heeft een enorme aantrekkingskracht. Wist je dat na Amsterdam Almere de tweede plaats is voor buitenlandse toeristen? Zij komen allemaal af op de spectaculaire architectuur.’ Ze is enthousiast over de plannen om van Almere de culturele hoofdstad van Europa te maken, in 2018. ‘Dat lijkt op het eerste gezicht een idioot idee, maar wanneer je architectuur als cultuur beschouwt, is er geen betere plaats denkbaar dan deze nieuwe, jonge stad. Natuurlijk zijn er ook mensen tegen het ontwikkelen van de kandidatuur omdat het veel geld kost, en ons imago nooit op kan tegen bijvoorbeeld Amsterdam of Maastricht. Maar in Almere is elke steen nieuwe cultuur.’ Op straat zijn de bewoners die we spreken al even enthousiast over Almere als de schouwburgmedewerkster, al haast een

rood in de regio ieder te benadrukken dat de verbinding met de Randstad moet verbeteren.

IJ-MEERVERBINDING PvdA-lijsttrekker Alphons Muurlink bevestigt dat een nieuwe verbinding met de Randstad moet worden gemaakt. Het kabinet heeft besloten dat Almere verder kan groeien, en dat over twee jaar een besluit wordt genomen over de nieuwe IJ-verbinding. ‘Maar zonder positief besluit van het kabinet over de IJ-meerverbinding gaan we al die woningen in het Westen van Almere niet bouwen, en blijft de bevolkingsdruk in de Randstad onverminderd groot. Dankzij de inzet van onze wethouder Adri Duivesteijn wordt de spoorverbinding verdubbeld en hebben we in 2013 elke vijf minuten een trein in de richting van Utrecht of Amsterdam. Bovendien wordt de snelweg A6 vanaf 2012 verbeterd. Die verbindingen zijn een noodzaak, niet alleen om de files terug te dringen en de overvolle treinen

‘Je kunt hier ’s avonds gerust over straat lopen’

Ombudsteam Almere voorbeeld voor PvdA ‘Wordt U gemangeld door regelgeving? Ziet u door de bomen het bos niet meer? Misschien kan het PvdA-Ombudsteam u helpen de juiste weg weer te vinden.’ Dit is de inleiding van een folder van het PvdA-AlmereOmbudsteam, waarmee in 2005 Ton van Meurs en Ad Kasbergen zijn begonnen. Mensen met problemen die ze zelf niet meer kunnen oplossen, worden door de twee PvdA-ers gratis en anoniem geholpen. Van Meurs: ‘Wij houden drie keer per maand spreekuur. Daar kan iedereen terecht. We proberen uit te vinden waar en op welke manier we de problemen kunnen oplossen. Soms kun je heel eenvoudig voor iemand een afspraak maken met de juiste instantie, soms duurt het wel een jaar voor je een dossier hebt opgelost.’ Het Ombudsteam van Almere geldt als een inspiratiebron en voorbeeld voor veel afdelingen in de PvdA. Tweede Kamerlid Hans Spekman is een grote fan van het team. Van Meurs: ‘Het is prachtig werk, mooier dan vuurwerk, zou ik haast zeggen. Is dit ombudswerk niet de essentie van de sociaaldemocratie? Volgens mij zijn we hier voor opgericht, maar in de partij lijkt dat wel eens vergeten. Soms denk ik wel eens dat de taal van de straat in onze partij niet meer gehoord wordt.’

te ontlasten, maar ook om nieuwe bedrijven naar Almere te trekken. Werkgelegenheid is voor ons cruciaal. We moeten nieuwe banen scheppen, en dat zullen we in de volgende periode ook doen. De ontwikkeling van het vliegveld in Lelystad biedt kansen en vanzelfsprekend betekent de groei van de stad dat nieuwe banen in bijvoorbeeld de bouw, in de dienstensector en in de zorg ontstaan. Een nieuwe IJ-meerverbinding betekent duizenden nieuwe banen.’

WILDERS De politieke controverse in Almere ligt niet of nauwelijks in de noodzaak of de wens van de groei van de stad, of de noodzakelijke uitbreiding van de voorzieningen, erkent Alphons Muurlink. ‘Er is nu een groot ziekenhuis in het stadscentrum en recentelijk nog werd besloten dat de 188.000 inwoners van Almere straks een Hogeschool erbij krijgen. Investeren in de kwaliteit van ons onderwijs, méér banen en betaalbare woningen in sterke wijken. Dat is waar het in Almere over gaat.’ Is veiligheid dan geen groot thema in de stad? De mensen op straat, Joske in de schouwburg, de vader met zijn dochtertje op weg naar de bibliotheek vertellen allemaal dat veiligheid geen thema is. ‘Je kunt hier ’s avonds heus gewoon over straat,’ zeggen ze. Ook Muurlink bevestigt dat beeld. ‘Voor een grote stad met bijna 200.000 inwoners is Almere veilig, zo blijkt uit de feiten. Wat niet wil zeggen dat burgers het altijd zo ervaren.’ Op de vraag of Geert Wilders PVV daar een kwestie van gaat maken, antwoordt Muurlink: ‘We kennen van de PVV alleen het kamerlid De Roon en we weten nog niet wat hun programma is voor Almere (dit gesprek vindt eind januari plaats, red.). De PvdA is duidelijk in haar programma. Iedereen telt hier mee en we leven met elkaar samen, met respect en verbondenheid. Daarom is onze slogan ook: samen voor Almere.’

Stadhuis van Almere-Stad

Almere koploper dualisme In Almere werden in 2004 de traditionele raads- en commissievergaderingen afgeschaft. In plaats daarvan wordt wekelijks op donderdagavond een politieke markt gehouden waar raadsleden, wethouders en burgers elkaar treffen. Iedereen kan er informatie uitwisselen, meningen geven en ontwikkelen en aan het einde van de avond, na half tien, komt de gemeenteraad bijeen voor besluitvorming. Jan Dirk Pruim, raadsgriffier: ‘We hebben naar mogelijkheden gezocht om raadsleden meer tot hun recht te laten komen, om voor burgers de drempel zo laag als mogelijk te maken en betrokkenheid en invloed van de bevolking te organiseren. Burgers kunnen zelfs de agenda van de raad beïnvloeden. Wanneer men vijftig handtekeningen verzamelt, krijgen burgers een kraam op de politieke markt. Daar kunnen zij raadsleden aanspreken, informeren en debatteren. Het systeem in Almere werkt en is eenvoudig. Gemeenteraadsleden hoeven op deze manier minder uren te vergaderen.’ februari 2010 ROOD 23

website

Tekst Boy van Dijk

Met de gemeenteraadsverkiezingen voor de boeg én alle veranderingen die internet heeft ondergaan, werd het tijd voor een vernieuwde en verbeterde website van de Partij van de Arbeid.

PvdA.nl vernieuwd! W

ij zijn trots op het resultaat en hopen dat u zich er snel thuis voelt. Hieronder een overzicht van de drie belangrijkste veranderingen.

Standpunten Een veel bezochte pagina is die met onze standpunten. Wat moet er volgens de PvdA worden verbeterd en vooral: hoe gaan we dat aanpakken? Om die boodschap overzichtelijk te presenteren is er nu één pagina met acht thema’s waarin al onze standpunten zijn onderverdeeld. Daarnaast zullen we berichten op de website koppelen aan thema’s en standpunten. Op de overzichtspagina’s van die thema’s en standpunten zullen de gekoppelde artikelen vervolgens terug zijn te vinden, zodat u er de meest actuele berichtgeving over het onderwerp vindt.

op de hoogte blijven van wat uw favoriete PvdA’er wil doen om Nederland een land te laten zijn waarin iedereen meetelt.

Reageren We willen graag dat u op PvdA.nl kunt laten weten wat u ergens van vindt. Daarom is de reactiemogelijkheid drastisch onder handen genomen en is het nu simpeler dan ooit om uw stem te laten horen. Zo kunt u reageren met uw Hyves-, Facebook- of Twitter-profiel of wanneer u die niet heeft, met een e-mailadres en zelfgekozen gebruikersnaam. Kunt u iets op de website niet vinden, of heeft u kritiek, tips of complimenten, laat het ons weten. Via de reactiemogelijkheid, @PvdA op Twitter of door te mailen naar [email protected].

Bloggen Zoals we altijd al deden, zullen we u op de hoogte blijven houden van al het nieuws van en over de partij. Daarbij gaan we vaker gebruikmaken van links in de tekst om door te verwijzen naar verdiepende en anderszins aanverwante informatie. Ook is aan elk artikel een auteur gekoppeld. Heeft bijvoorbeeld Wouter Bos of Mariëtte Hamer iets te zeggen, dan zullen zij dat zelf doen en verschijnen deze berichten ook automatisch op hun persoonlijke pagina. Daarmee wordt het eenvoudig om

24 ROOD februari 2010

PvdA op sociale netwerken, sluit je aan! Volg ons op Twitter: twitter.com/pvda Word vrienden op Hyves: pvda-politiek.hyves.nl Discussieer op LinkedIn: j.mp/linkedinpvda Bekijk video’s op YouTube: youtube.com/pvda Bekijk foto’s op Flickr: flickr.com/pvdanl

5 vragen aan… Tekst Boy van Dijk Foto Tessa Posthuma de Boer

MARCO FLORIJN (32) is wethouder Werk & Inkomen en Sport in de Friese hoofdstad Leeuwarden. Afgelopen december werd hij uitgeroepen tot Beste Lokale Bestuurder van 2009 en op het partijcongres werd hij gekozen voor het nieuwe partijbestuur.

1

Typisch Marco Florijn? ‘Los en vrolijk, maar wel gefocust, gedreven door één doel: het laten woekeren van talenten. Zowel van mijzelf als van anderen. Dat probeer ik ook in de gemeente te doen, door te zorgen dat te starre regels niet ten koste gaan van het verder helpen van mensen.’

2de politiek? Waar moet meer aandacht voor komen binnen

‘Voor de vraag “wat is je kernboodschap?” We zitten in een tijdperk waarin mensen ook in 140 tekens via Twitter willen weten waarvoor je staat. Dat is moeilijk voor de PvdA, want we willen genuanceerd zijn. Toch denk ik dat die balans mogelijk is. Wij hebben een sterke, heldere ideologie en een traditie. Ook staat onze organisatie goed op poten. Dat moeten we benutten door beter te communiceren. Sommigen noemen dat populistisch en oppervlakkig, maar ik zie het vooral als tijd en rust nemen om je kernboodschap te bepalen.’

3

Hoe beinvloedt de politiek uw privéleven? ‘Sterk, onder andere doordat veel vrienden ook bezig zijn met politiek. Toch wordt mijn handelingsvrijheid er niet door beïnvloed. Het ligt eraan waar je je prioriteiten legt. Ik ben altijd bestuurder van de stad, maar in mijn vrije tijd draag ik ook een oude spijkerbroek met gaten. Politiek is voor mij een instrument, geen doel op zich. Het zorgt ervoor dat ik de dingen die ik wil bereiken, ook kan bereiken.’

4

Waar heeft u slapeloze nachten van? ‘Letterlijk: als ik om twee uur ’s nachts mijn mail nog snel ga wegwerken, dan kan ik daarna niet meer slapen. Figuurlijk: van mensen die tussen de systemen in vallen. Dat iemand in een schuldhulpverleningstraject of de zorghulpverlening zit en dan van de regen in de drup raakt en zich afkeert van de maatschappij. En ik weet dat de gevallen die ik zie slechts het topje van de ijsberg zijn. Het probleem zijn de instellingen die met elkaar praten, maar niet met de mensen. Dat repareren is mijn grootste uitdaging.’

5

Wat zijn uw ambities? ‘Op korte termijn bezig blijven met het aanpakken van het vermalen worden van mensen tussen systemen. Op lange termijn wil ik een meer internationaal blikveld krijgen door in een andere cultuur te leven. Bijvoorbeeld in Buenos Aires, kijken of ik het daar ook red.’

februari 2010 ROOD 25

profiel

De Haagse Vorig jaar besloot Jeltje van Nieuwenhoven zich te kandideren voor de gemeenteraad in haar woonplaats Den Haag. Op aandrang van haar partijgenoten zelfs als lijsttrekker. Inmiddels is Jeltje met haar team vrijwel dagelijks bezig met de campagne in de stad.

26 ROOD februari 2010

Tekst Jan Schuurman Hess Foto Joost van den Broek/Hollandse Hoogte

comeback van Jeltje

J

eltje van Nieuwenhoven werd geboren in het Friese Noordwolde, gemeente Weststellingwerf – tegen de Drentse grens – en begon er haar loopbaan als bibliothecaresse in de bibliobus. Daarmee zette ze twee lijnen uit die haar latere carrière zouden kenmerken: een grote aandacht voor cultuur en de vanzelfsprekende aanwezigheid en toegankelijkheid voor de mensen, en vrouwen in het bijzonder. Nadat ze verhuisd was naar het westen van het land, werkte ze voor het wetenschappelijk bureau van de Partij van de Arbeid, de Wiardi Beckman Stichting, en werd ze gemeenteraadslid en wethouder in Vinkeveen. Voordat ze in 1981 gevraagd werd om zich te kandideren voor de Tweede Kamer, assisteerde ze toenmalig partijvoorzitter Max van den Berg. In 1998 werd Van Nieuwenhoven de eerste vrouwelijke voorzitter van de Tweede Kamer. Na het aftreden van lijsttrekker Ad Melkert werd ze fractievoorzitter van de PvdA in het parlement. Kunt u als oud-voorzitter van het Nederlands parlement uitleggen waarom het belangrijk is dat burgers actief betrokken zijn in de democratie? ‘Dat is eigenlijk heel eenvoudig. Democratie is het hele leven. Of je in een goed en betaalbaar huis kunt wonen en blijven wonen, is iets wat je in de democratie organiseert. En dan gaat het niet alleen om jezelf, maar ook om de vraag of

‘Democratie is het hele leven’ jongeren werk en een betaalbaar huis kunnen vinden. Als je het overlaat aan die mensen die alleen voor zichzelf zorgen, zullen er achterblijvers komen. De democratie moet geen achterblijvers willen. Het gaat erom dat je betrokken bent bij vragen over werk, over wie welke kansen krijgt in het leven, over de verhouding tussen jongens en meisjes, over gelijke kansen. Die gelijke kansen waarborgen is de essentie van de democratie, of je nu gelovig burger bent, liberaal, of sociaaldemocraat. Als sociaaldemocraten hebben wij het daar nu lastig mee, want wij zijn op dit moment niet de meest geliefde partij. We moeten ons realiseren dat we in de afgelopen honderd jaar ontzettend veel hebben bereikt, niet alleen in tijden van crisis, maar ook in tijden van voorspoed.’ Dat besef wordt door veel burgers, lijkt het soms, niet gedeeld. De politiek heeft veel van haar macht verzelfstandigd of geprivatiseerd en is daardoor veel minder invloedrijk dan burgers denken en verwachten. Wat kun je als lokaal politicus nog betekenen? ‘Ik zie niet zo veel verschil. Toen ik pas wethouder was in Vinkeveen, vond ik een met een morsige pen geschreven brief van iemand die in een gemeentelijke huurwoning woonde

en vertelde dat zijn dakraam lekte. Een ambtenaar had een antwoord voorbereid, vol met verwijzingen en afkortingen. Ik werd geacht dat te ondertekenen. Nee, dus. Ik zei tegen die ambtenaar dat onze briefschrijver alleen maar wilde weten wanneer zijn dakraam zou worden gerepareerd. Aan afkortingen en verwijzingen heb je niks wanneer het lekt. In essentie gaat het hier om. Natuurlijk is de schaal anders in Den Haag, maar ook hier moet je zorgen dat mensen geholpen worden. In een dorp of stad moet je er bovendien over nadenken hoe je het verschil kunt maken. Wetgeving geldt voor elke gemeente, maar overal kun je eigen prioriteiten stellen. Het is geen schande wanneer mensen niet alles zelf kunnen regelen.’ De grote vernieuwing van het lokaal bestuur, het dualisme, beschouwt u als een nog niet gelukt experiment. Wat is het probleem en hoe gaat u ermee om? ‘Het dualisme vergroot de afstand tussen de bestuurders, dat wil zeggen tussen het college van burgemeester en wethouders, en de controlerende gemeenteraad. Daarmee zouden de politieke verantwoordelijkheden voor de burgers duidelijker moeten worden. Maar dat gebeurt in mijn ogen tot nu toe niet. Burgers begrijpen er helemaal niets van, wanneer een wethouder moet doen alsof hij of zij plotseling niet meer bij een partij hoort. Burgers verwachten van een wethouder van de PvdA dat hij ook van de Partij van de Arbeid is. Dat moet de wethouder duidelijk maken.’ De verkiezingen staan voor de deur. Den Haag heeft een relatief jonge bevolking, veel nieuwkomers, maar ook vele ouderen. Wat zijn de prioriteiten voor de Partij van de Arbeid in Den Haag voor de komende vier jaar? ‘Wij willen, samen met scholen en bedrijven, ervoor zorgen dat er voldoende stageplaatsen komen voor jongeren, dat er bovendien werk voor hen is als ze van school komen, en dat zij in de stad een betaalbare en goede woning kunnen vinden. Voor ouderen willen we ervoor zorgen dat zij zo lang als mogelijk kunnen blijven wonen in hun vertrouwde omgeving. Dat betekent dat er in alle wijken voorzieningen moeten zijn die dat ook mogelijk maken. Heel eenvoudige ingrepen, zoals een verlaagde stoeprand voor de rollator, dat is toch niet zo moeilijk. Onze centrale inzet bij de verkiezingen is dat we een stad willen waarin we met elkaar samen leven, met respect voor een ieder en dat wie een steuntje in de rug nodig heeft, op ons kan rekenen. We willen de grootste partij worden, waardoor we in het college het verschil kunnen maken. Want onderwijs, wonen en werk willen we combineren met de opdracht om van Den Haag een duurzame stad te maken. We willen dat echt realiseren, een duurzame stad waarin iedereen met respect voor de ander samen leeft, samen werkt.’

februari 2010 ROOD 27

opinie

Illustratie Leendert Masselink

Volgens de politie komen jongeren uit Utrecht-Zuilen en Kanaleneiland, die als kleine boefjes de gevangenis ingaan, er als grote criminelen weer uit, met het bijbehorende aanzien in de buurt. Daar moet volgens Rinda den Besten verandering in komen. Dat kan volgens haar door ze slimmer te straffen. Tien punten om jeugdcriminaliteit tegen te gaan.

Slimmer straffen! C

riminele jongeren terroriseren de straat, maken mensen bang of pesten ze weg. Vaak zijn het snotneuzen van nauwelijks 12 jaar. Als ze al de gevangenis ingaan, staan ze vaak na drie maanden weer in de wijk. Een te groot deel van deze jongeren leert weinig van hun straf. Ze vervallen gewoon weer in hun oude fouten, dat zien we aan de recidivecijfers. Daar moet verandering in komen en dat kan alleen met de hulp van Den Haag. Daarom wil ik van Den Haag de volgende maatregelen: 1. Gedragsbevel. Als jongeren gestraft worden, kan de rechter naast een straf gedragsmaatregelen opleggen. Er moet lik-op-stuk-beleid komen als jongeren zich onttrekken aan die gedragsmaatregel. De jeugdreclassering en de politie moeten in de gaten houden of die gedragsmaatregelen ook worden nageleefd en of de jongere niet in zijn oude fouten vervalt. Het OM moet bovendien vaker proeftijd opnemen in de strafeis. Daar mag alleen gemotiveerd van worden afgezien. 2. Wijkrechters. Eén rechter moet de zaken in één buurt afhandelen; van leerplicht tot diefstal. Dan ziet hij keer op keer dezelfde jongere (of zijn kleine broertje(s)) voor zich verschijnen. De rechter heeft beter zicht op de impact van de wandaden in de buurt, wordt minder snel om de tuin geleid, kan beter inzien of de verhalen over spijt gemeend zijn en dus gerichter straffen. De gemeente en het OM moeten er gezamenlijk voor zorgen dat ze de volledige informatie aan de rechter voorleggen. 3. Door de zogenoemde voetbalwet is het mogelijk jongeren die over de schreef gaan, een gebiedsverbod, een gedragscontract of een meldplicht op te leggen. Ik roep de Eerste Kamer op deze wet snel te behandelen. 4. Ik maak me veel zorgen om de twaalf-minners, het zogenoemde ‘aanstormende talent’ in de jeugdcriminaliteit. Ze worden gebruikt als ‘runners’, mogen voor de grote jongens op de uitkijk staan en worden zo al heel jong het zware criminele circuit ingetrokken. Ze vallen nog niet onder het strafrecht. Als kinderen van onder de 12 over de schreef gaan, stel ik voor dat dit gemeld wordt aan het OM, en dat de ouders verplicht worden om zorg- of opvoedingsondersteuning te accepteren. 5. Jongeren die gevangen worden gezet, verdwijnen volledig uit beeld van de jeugdhulpverlening en het sociale netwerk in de wijk. Vaak weet de jongerenwerker of schooldirecteur niet eens in welke justitiële inrichting de jongen opgesloten is, laat staan wat er met hem gebeurt of wanneer hij weer vrijkomt. Daarom pleit ik ervoor dat jongeren minstens het laatste deel van hun straf in de gevangenis in de buurt uitzitten en dat dit wordt gemeld aan de gemeente waar de jongen woont. 6. Niemand mag vrijkomen voordat er goede afspraken gemaakt zijn met school, thuis en het veiligheidshuis. Ook daar is proeftijd voor nodig en informatieverstrekking aan de gemeente. 28 ROOD februari 2010

7. Sommige criminele jongeren vervallen meteen bij terugkeer uit de gevangenis in hun wijk in de oude fout. De rechter moet deze jongeren een wijkverbod kunnen opleggen. Als het een minderjarige betreft moet de rechter het hele gezin kunnen dwingen te verhuizen. In het belang van de opvoeding en in het belang van de buurt. 8. Slimmer straffen betekent ook dat straf als straf ervaren moet worden. Jongeren moeten zichtbaar in hun eigen wijk hun straf uitvoeren. Slimmer straffen betekent ook het afpakken van de met criminaliteit verdiende geldgoederen (zogenoemde ‘Pluk ze-maatregelen’). 9. Een Utrechtse pilot om ouders verplicht naar de zitting te laten komen, had grote impact: ouders schrokken zich vaak rot. Om deze reden, maar ook om ouders weer in positie te brengen, moeten ouders verplicht op een zitting komen. 10. Als een jongere een tweede keer in de fout gaat, past het OM supersnelrecht toe. Dit geldt ook voor het instellen van Hoger Beroep. Onder jongeren circuleren tips om onder straf uit te komen, waaronder het instellen van Hoger Beroep. Jongeren die vier of meer Hoger Beroepszaken hebben lopen, zijn meer regel dan uitzondering onder de veelplegers. Er moet daarom ook voor deze zaken permanent een rechter beschikbaar zijn om ze met voorrang af te handelen. Daar moet de Officier van die wijk of stad op toezien. Veel te vaak horen we het geluid van harder straffen. Ik pleit voor slimmer straffen. Omdat criminaliteit onze samenleving handenvol geld kost en onze buurten onveilig maakt. Omdat het effect van onze preventieve aanpak, op scholen, met opvoedingsondersteuning, welzijnswerk et cetera dan groter wordt. Als PvdA kiezen wij voor de leefbaarheid op straat, maar met deze tien maatregelen ook voor de jongeren zélf. Zij hebben er immers niets aan als ze door onze systemen de verkeerde in plaats van de goede kant op geduwd worden. Rinda den Besten is lijsttrekker PvdA-Utrecht en wethouder Jeugd, Onderwijs en Volksgezondheid

Werf nú een lid en ontvang een gratis boek!

Reageer snel want OP = OP!

In ons Nederland telt iedereen mee, wordt niemand aan zijn lot overgelaten en krijgt iedereen een eerlijke kans. Daar staat tegenover dat we verwachten dat iedereen die mee kan doen, ook mee doet. Omdat we iedereen nodig hebben. Help daarom iemand lid te maken van de Partij van de Arbeid en ontvang als dank een gratis boek!

Het nieuwe lid kan aangemeld worden op www.pvda.nl/nieuwlid of via onderstaande antwoordkaart: Partij van de Arbeid, Antwoordnummer 3989, 1000 PA Amsterdam.

Je kunt kiezen uit de volgende boeken: • Politicus uit hartstocht – Biografie van Pieter Jelles Troelstra t.w.v. ¤ 39,95 • Van Rotterdam naar het Witte Huis. In het hart van Obama’s campagne t.w.v. ¤ 19,95 • Joop den Uyl – Dromer en Doordouwer t.w.v. ¤ 35,-

JA, ik breng een nieuw lid aan en ontvang graag het boek: Gegevens nieuw lid: Naam

Ik machtig de PvdA tot wederopzegging het volgende contributie-

Adres

bedrag per maand af te schrijven (minimaal ¤ 2,–):

Postcode Woonplaats

Plaats

Geboortedatum

Datum

Telefoon

Handtekening

E-mail Rekeningnummer

Gegevens lid: Naam

Woonplaats

Postcode

Relatienummer

1022

ANTWOORDKAART

✁

februari oktober 2008 2010 ROOD 29

varia Breinbreker

31

Horizontaal: 1. Het zijn slechte tijden, daarover zijn we het eens (13); 8. Gedraai van Justitie (2); 9. Grondprotocol (14); 12. Deeltjeswetenschapper (13); 14. Spaanse tante die het hoofd op hol brengt (3); 15. Nu moet jij een rij steken breien (9); 16. 2 x 69 cm (5); 17. Socialistische kapperszaak? (5); 18. Die man en die vrouw maken samen flink wat herrie (6); 21. Kort voorwoord (5); 22. Stage bij een kapper? (8); 24. De daden van Piet Hein (5); 25. Witmaker (3); 28. En deze (4); 29. SM-ers? (12); 30. Plus (2); Verticaal: 2. Tussen twee stations hoor je niks (11); 3. Hij wil niet delen (3); 4. Voor een ander door een pijp praten (11); 5. Dronken portier haalt druk van de ketel (13); 6. Een kussentje laag in de rug biedt wat bijstand (13); 7. … mee en win! (3); 9. Hij zit achter werk aan, om het even wat (13); 10. Tuinbouwgebied rondom de meren? (12); 11. Onweer in je hoofd leidt tot ingevingen (12); 13. Volgend schaakstukje (11); 19. Koepelorganisatie van onder meer 10 vertikaal (3); 20. Metaal van Monty Python?; 23. Kattenbelletje; 26. Frans goud?; 27. Over dit land op het nummerbord is lang getwijfeld. (1+1); 28. Provinciale wethouders? Stuur uw oplossing vóór 7 maart naar: PvdA, redactie Rood, Postbus 1310, 1000 BH Amsterdam. De winnaar ontvangt In het spoor van Den Uyl. Den Uyllezingen 1988-2008. OPLOSSINGEN BREINBREKER 30: Horizontaal: 1. 1+8. Het gesprek van de dag 9. Papegaaien 10. Domme kracht 13. El 14. e.a. 15. Iris 16. Afschrift 19. Heel 20. Zwam 22. Schimmel 26. Hand 27. Naderhand 30. Ere 32. Ko 33. Ee 34. Ome 35. Alaaf 37. Pils 38. Imker 39. Uilezel Vertikaal: 1. Hedendaags 2. Graafmachine 3. SP 4. Roepie 5. Vakantiewerk 6. Notie 7. Tunnel 11. Mes 12. Ruilen 13. Est 17. Hemd 18. Rem 21. Hades 23. Chemie 24. Harem 25. Lawaai 28. Hopje 29. Nel 31. Darm 36. Fee

DE PRIJSWINNAAR VAN BREINBREKER 30 IS: de heer

J.H.A.M. Marijnissen uit Lage Zwaluwe. Hij ontvangt een opvouwbare PvdA-paraplu.

Prijsvraag Wie heeft dit gezegd? 1

2

‘Zo komt Jan Splinter door de winter’ Weet u van wie dit citaat is? 1. Marcel van Dam

2. Mariëtte Hamer

3. Felix Rottenberg

4. Ahmed Aboutaleb

Stuur uw oplossing vóór 7 maart naar: PvdA, redactie Rood, Postbus 1310, 1000 BH Amsterdam of mail uw oplossing naar [email protected]. De winnaar ontvangt In het spoor van Den Uyl. Den Uyl-lezingen 1988-2008.

3

4

Het citaat uit Rood nummer 5:

‘Het zal nooit meer worden zoals vroeger’ is afkomstig van Joop den Uyl. De winnaar van de opvouwbare PvdA-paraplu is mevrouw A.M. Korpershoek uit Eenrum.

30 ROOD februari 2010

Uitgesproken

agenda

Mensenwerk

Februari

Ruud Koole werd in maart 2001 na een spannende strijd tegen de zin van de partijtop in gekozen tot voorzitter van de PvdA. Hij wilde de invloed van de leden vergroten en de koers van de partij naar links verleggen. Eenmaal verkozen belandde hij in een achtbaan van politieke ontwikkelingen waarvan vele niet te voorzien waren: van de terroristische aanvallen op 11 september 2001 op New York en Washington tot het ‘nee’ tegen de Europese grondwet, van de opkomst van Pim Fortuyn tot de inval in Irak, van de bedreigingen van Ayaan Hirsi Ali tot de strijd om het ontslagrecht. Koole gaf als voorzitter van het partijbestuur leiding aan de PvdA samen met achtereenvolgens Wim Kok, Ad Melkert, Jeltje van Nieuwenhoven en Wouter Bos, in een wisselende, maar altijd spanningsvolle relatie. Ruud Koole beschrijft met zijn herinneringen als partijvoorzitter een zeer roerige periode in de Nederlandse politiek. Hij doet dit met het geoefende oog van de politicoloog en steeds vanuit het besef dat politiek uiteindelijk mensenwerk is. Ruud Koole (1953) was voorzitter van de PvdA van maart 2001 tot december 2005 en interim-partijvoorzitter van april tot oktober 2007. Hij is werkzaam als hoogleraar Politieke Wetenschap aan de Universiteit Leiden. Ruud Koole, Mensenwerk, herinneringen van een partijvoorzitter aan de roerige periode 2001-2007 Uitgeverij Prometheus/Bert Bakker

Zaterdag 13, 20 en 27 Meer Rood in de buurt

Rood

Veel afdelingen zijn al heftig aan het canvassen, doordeweeks en in het weekend. Op de laatste drie zaterdagen voor de verkiezingen kleuren we samen met Tweede Kamerleden de buurten rood. We gaan in gesprek met bewoners en attenderen iedereen op de verkiezingen. Door canvassen nieuwe stijl is het nu nog makkelijker, leuker en nuttiger om mee te doen. Iedereen kan canvassen! Ook meedoen? Aanmelden via [email protected].

Dinsdag 23 Landelijke campagnebijeenkomst in Almere Op deze grote bijeenkomst zijn vele lokale politici, kamerleden en bewindslieden. De complete campagneagenda en meer informatie is te vinden op www.pvda.nl/agenda.

Maart Dinsdag 2 Landelijke campagnebijeenkomst in Rotterdam Een dag voor de verkiezingen is de laatste grote campagnebijeenkomst, in Rotterdam. De complete campagneagenda en meer informatie is te vinden op www.pvda.nl/agenda.

Woensdag 3 Ga stemmen! Op 3 maart 2010 kunt u stemmen voor de gemeenteraad en kiezen voor een land waarin iedereen meetelt. De stembureaus zijn geopend van 7.30 tot 21.00 uur. In veel gemeenten kunt u stemmen in elk willekeurig stemlokaal. U ontvangt dan niet de gebruikelijke oproepkaart, maar een stempas. Let op: zonder stempas kunt u niet stemmen. Wanneer u geen stempas heeft ontvangen of u uw stempas kwijt bent, kunt u contact opnemen met uw gemeente. Als u niet in de gelegenheid bent zelf te gaan stemmen, kunt u een ander machtigen dit voor u te doen. Hoe dit in zijn werk gaat, en alle informatie over het stemmen in uw gemeente, leest u op de website van uw gemeente of op www.postbus51.nl. Belangrijk: U mag alleen stemmen als u een geldig identificatiebewijs kunt laten zien!

Ledenblad van de Partij van de Arbeid

7e jaargang • nummer 1 • februari 2010

Colofon Rood is het positief/kritische ledenblad van de-Partij van de Arbeid waarin leden van de partij centraal staan. Leden worden van harte uitgenodigd te reageren op de inhoud van Rood en de redactie van ideeën, suggesties of-kopij te voorzien. Rood verschijnt zes maal per jaar en wordt gratis verspreid onder de leden van de PvdA in een oplage van 63.000-exemplaren. Niet-leden kunnen een abonnement aanvragen via de ledenadministratie (ledenadministratie@ pvda.nl of 0900-9553). Rood verschijnt ook in gesproken vorm voor mensen met een leeshandicap. Info: FNB, tel.: (0486) 486486. Partij van de Arbeid Herengracht 54 / Postbus 1310 1000 BH Amsterdam 0900-9553 (lokaal tarief) / www.pvda.nl Redactieadres: Postbus 1310, 1000 BH Amsterdam [email protected] Redactie: Ottolien van Rossem (samenstelling en eindredactie), Jan Schuurman Hess, Michiel Reijnen, Jurjen Fedde Wiersma Eindredactie: Roselie Kommers Art direction en vormgeving: Studio Pollmann, Amsterdam Medewerkers aan dit nummer: Rinda den Besten, Wouter Bos (column), Erwin Buter, Boy van Dijk, Gert Hage, Michael Juffermans (Breinbreker), Lilianne Ploumen Fotografie: De Beeldredaktie, Mark van den Brink, Lex Draijer, Hollandse Hoogte, Nationale Beeldbank, Tessa Postuma de Boer

BON

Cartoon: Peter Pontiac, Amsterdam

Korting voor PvdA-leden Tegen inlevering van deze bon bij de erkende boekhandel ontvangt u het boek Mensenwerk van Ruud Koole met ¤ 4,95 korting. U betaalt ¤ 20,00 in plaats van ¤ 24,95.

Illustratie: Leendert Masselink, Amsterdam Lithografie: Grafimedia Amsterdam Drukwerk: vdbj_ print support, Bloemendaal Rood verschijnt onder verantwoordelijkheid van het partijbestuur. Overname van (delen van) artikelen, foto’s of illustraties alleen na uitdrukkelijke toestemming van-de-uitgever.

Deze actie is geldig van 16 februari tot en met 16 mei 2010 Actie code: 901-73820 ISBN: 978 90 351 3188 0 ISSN 1574-2733

mei 2007 ROOD 31

column

Foto De Beeldredaktie

Iedereen telt mee De komende weken gaan we van deur-tot-deur om naar mensen te luisteren en hen te overtuigen om op 3 maart PvdA te stemmen. Natuurlijk, die gemeenteraadsverkiezingen zijn in elke gemeente weer anders. Toch denk ik dat er ook een paar redenen zijn om PvdA te stemmen, die in elke gemeente gelden. Ik geef u mijn top 5. Op 5: Wij nemen verantwoordelijkheid. De PvdA loopt nooit weg als het moeilijk wordt, maar levert wethouders en raadsleden die bereid zijn hard te werken voor hun gemeente om resultaten te boeken, ook als er impopulaire maatregelen moeten worden genomen. PvdA: Partij van de Aanpak! Op 4: Wij helpen mensen aan het werk. We geloven dat mensen door werk economisch zelfstandig worden, zelfrespect krijgen en talenten ontwikkelen. Daarom zijn we trots dat we ondanks de grootste economische crisis van de laatste tachtig jaar de laagste werkloosheid van Europa hebben. En dat willen we zo houden! Op 3: Wij geloven in eerlijk delen. Als er straks in gemeenten en in Den

Haag moeilijke keuzes gemaakt moeten worden om de schulden weg te werken, weet u een ding zeker: juist als er van iedereen offers gevraagd gaan worden, juist als er bezuinigd moet worden, dan zorgt de PvdA dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen en dat de meest kwetsbare mensen worden ontzien! Op 2: Wij vinden dat iedereen recht heeft op een veilige buurt. Hard optreden maar ook perspectief bieden. Dus horen bij veiligheid ook voldoende stageplaatsen en strijden tegen jeugdwerkloosheid. We zien jongeren liever in de schoolbanken dan in de bajes. Op 1: Samen staan we sterker. Met veel verschillende godsdiensten en culturen gaat er nogal eens wat mis. Nieuwe Nederlanders voelen zich niet geaccepteerd en oude Nederlanders voelen zich niet langer thuis. Beiden hebben het recht om in Nederland aan hun toekomst te bouwen, en wie meedoet aan het bouwen van die gezamenlijke toekomst, verdient kansen. Met elkaar kunnen we heel wat meer dan tegenover elkaar.

De volgende Rood verschijnt in het voorjaar

Wouter Bos, politiek leider